Οι «εφαψίες»

Διαβάζω :
Αν ο κ. Φίλης ως απλός  … «εφαψίας» της ιστορικής γνώσης, έχει άδικο στα προαναφερθέντα, έχει το δίκιο με το μέρος του στην μεταρρύθμιση που επιχειρεί στο μάθημα των θρησκευτικών, ως αρμόδιος υπουργός. Έγκειται στην ευχέρειά του και απορρέει από τον ρόλο του που του απέδωσε ο λαός, ως μέλος εκλεγμένης κυβέρνησης. Βλέπε :
«Η (σκόπιμη;) πολιτική προπέτεια του Νίκου Φίλη»  http://www.liberal.gr/arthro/80160/politiki/2016/i--skopimi-politiki-propeteia-tou-nikou-fili.html

Και σχολιάζω :
Αν υπάρχουν «εφαψίες» της ιστορικής γνώσης, άλλο τόσο υπάρχουν και οι «εφαψίες» της θεολογικής / θρησκευτικής κλπ. γνώσης. Εν προκειμένω, ο αρθρογράφος της Liberal τί είναι ; Γνώστης του θεολογικού αντικειμένου ή «εφαψίας» τούτου ; Ή μήπως νομίζει ότι είναι «εφαψίας» της θεολογίας και ο λαός του Θεού, ο οποίος, κατά απόφαση τοπικής οικουμενικής Συνόδου, είναι ο μοναδικός φύλακας και κριτής ζητημάτων που άπτωνται της πίστεως ;

Γράφει ἡ Διακήρυξις τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς τοῦ 1848 : « “Έπειτα παρ’  ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἠδυνήθησαν ποτὲ εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρησκείας ἐστὶν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ».

Μήπως, ερωτώ, πρέπει να ζητήσουμε από τον λαό του Θεού, «αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας», να μας προσκομίσει τα αντικειμενικώς αδιάβλητα επιστημονικά εχέγγυα, ότι θεολογεί "εφαπτόμενος" του Λόγου και των λογίων της καθ΄ ημάς Πίστεως ; Θα βάλουμε στο μικροσκόπιο της έρευνας αυτό το λαό, προκειμένου να αποφανθούμε ότι ορθά ή εσφαλμένα «ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ» ;