Η απροϋπόθετη αγάπη

Κύριε Νούνη,
Επειδή στό παρελθόν, καθαρίζοντας τό σπίτι σας από τά σκουπίδια - σχόλια δικά μου, είχατε αφήσει ανοικτό τό ενδεχόμενο νά τά τοποθετώ στόν δικό σας χώρο αποκομιδής - αυτά είναι όσα κατά καιρούς γράφω, δεχθείτε τά κατωτέρω αναφορικά μέ τήν ανάρτησή σας. Βεβαίως, θά μπορούσαν νά γραφούν πολύ περισσότερα. Σάς υποσχομαι νά μήν κάνω κατάχρηση τού χώρου πού προσφέρεται.

- Σχέσιν άσχετον έσχεν η Παρθένος !!!

Αν είναι όπως μάς λέει ο π. Λουδοβίκος, ότι είναι θέμα σχέσης η απροϋπόθετη αγάπη ( : ... ΜΕΤΑ την απρουπόθετη εκδήλωση της αγάπης Του και εν όψει της σύναψης πλέον, αμφίδρομης σχέσης ) τότε, κατά τήν γνώμη μου, οφείλουμε νά πάψουμε νά αναφερόμαστε σέ πίστη. Η σχέση υποκαθιστά τήν πίστη καί θέτει τό απροϋπόθετο τής αγάπης. Άρα, υπεράνω όλων η σχέση καί στά άχρηστα η πίστη, οι ιεροί Κανόνες καί τά (ρητά) 12 Δόγματα τού Συμβόλου Πίστεως.

Τώρα, όσον αφορά στό απροϋπόθετο τής αγάπης, τό οποίο, πάλι κατά τή γνώμη μου, είναι μιά εύστροφη παραλλαγή τού «αγάπη χωρίς όρους καί δίχως όρια» ( Αθηναγόρας Α΄ καί Πάπας Παύλος Στ΄ - κοινή διακήρυξη τού αγαπισμού ), τίθεται τό ερώτημα : Η σχέση γιατί δέν αποτελεί όρο ; Καί ως πρός τά όρια : Μήπως αυτά ακυρώνονται λόγω προβλεπόμενων - τό πιθανολογώ - ατέρμονων διαλόγων, σέ σημείο όπου, τα δύο ή περισσότερα μέλη καί μέρη τών σχέσεων, βαρεθούν καί εγκαταλείψουν διαλόγους καί σχέσεις διαλόγων ; Τότε όμως η αγάπη μένει ορφανή, δηλαδή χωρίς σχέση, καί τί κάνουμε ; Μπορεί κάποιος νά με βοηθήσει ; Μήπως πρέπει νά παραχαράξουμε τό « Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι, ἡ Παρθένος » καί νά λέμε «σχέσιν άσχετον έσχεν η παρθένος»;

Υστερόγραφο
Κύριε Νούνη,
Επειδή από τά ερωτηματικά - εδώ καί αλλού - πού έθεσα προκύπτουν πολλά καί, ίσως, ο π. Λουδοβίκος δέν έχει τό χρόνο νά μου απαντήσει, θά ήθελα νά συνοψίσω καί εντοπίσω τό ενδιαφέρον μου σέ αυτά τά ολίγα : :
1) Προϋπόθεση ζωής - γιά τόν άνθρωπο γίνεται λόγος - είναι ή δέν είναι η καρδιά ; Υπάρχει ζωή χωρίς καρδιά ;

2) Αν συμφωνεί μέ αυτό, ας μού απαντήσει σέ ακόμη μία ερώτηση : Είναι ή δέν είναι προϋπόθεση, τής κατ΄ αυτόν «απροϋπόθετης αγάπης», τό γραφόμενο υπό του απ. Παύλου «28 οὐ γὰρ ὁ ἐν τῷ φανερῷ ᾿Ιουδαῖός ἐστιν, οὐδὲ ἡ ἐν τῷ φανερῷ ἐν σαρκὶ περιτομή, 29 ἀλλ᾿ ὁ ἐν τῷ κρυπτῷ ᾿Ιουδαῖος, καὶ περιτομὴ καρδίας ἐν πνεύματι, οὐ γράμματι, οὗ ὁ ἔπαινος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων, ἀλλ᾿ ἐκ τοῦ Θεοῦ.». Ειδικότερα, αυτό τό «περιτομὴ καρδίας ἐν πνεύματι» (Ρμ. β΄) τί είναι ; Προϋπόθεση δέν είναι ; Συνάδει ή όχι καί αυτό μέ τό « 12 καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.» ;

3) Τέλος, είναι ή δέν είναι απαραίτητη η κάθαρση τού συναισθήματος ; καθόσον, επιστήμη (Ψυχιατρική) καί Θεολογία (Θρησκεία καί Εκκλησία), εκλαμβάνουν τήν καρδιά ως τό κέντρο τού συναισθήματος, εκτός βέβαια καί ως κέντρο τής ζωής. Περί αυτού δέν νομίζω νά υπάρχουν αντιρρήσεις καί επαναλαμβάνω, η συζήτηση αφορά στόν άνθρωπο.
Επίσης, νά υπενθυμίσω ότι κάνουμε λόγο γιά «θρησκευτικό συναίσθημα» καί ποτέ, μέχρι τώρα, δέν βρέθηκε κάποιος νά γράψει «εκκλησιαστικό συναίσθημα». Τό πρώτο είναι εγγενές. Δέν γεννιόμαστε οι άνθρωποι μέ εκκλησιαστικό συναίσθημα καί οι Ψυχίατροι συμφωνούν. Οι Ψυχολόγοι είναι άλλη περίπτωση.

Ας μού δώσει λοιπόν τις απαντήσεις επί τών ερωτήματων μου, σέ αναφορά με αυτά που είπε στό βίντεο τής δικής σας ανάρτησης περί «απροϋπόθετης αγάπης».