Μύηση στόν μηδενισμό

... καί «τά κρυμμένα μαργαριτάρια στό πέλαγος τών νέων Θρησκευτικών»

«Όμως, μάθετέ το, σύντροφοι, ετούτη είναι η λευτεριά η δικιά μου. λυτρώθηκα από τη λύτρωση! Κάθε άλλη λευτεριά είναι σκλαβιά. αν ήταν να ξαναγεννιόμουν, για τη μεγάλη ετούτη λευτεριά θα πολεμούσα : για τη λύτρωση από τη λύτρωση … Μα φτάνει. πρώιμα είναι ακόμα να μιλούμε. θα τα πούμε σαν γυρίσετε από τον πόλεμο, αν γυρίσετε. έχετε γεια! (…) Όποιος λέει πως υπάρχει λύτρωση είναι σκλάβος. γιατί την πάσα στιγμή φλωροζυγιάζει κάθε του λόγο, κάθε του πράξη και τρέμει: Θα σωθώ; Δε θα σωθώ; Θα πάω στον ουρανό; Θα πάω στην Κόλαση; Πώς μπορεί να 'ναι λεύτερη μια ψυχή που ελπίζει; Όποιος ελπίζει, φοβάται τη ζωή ετούτη, φοβάται τη ζωή την άλλη, κρέμεται μετέωρος και περιμένει την τύχη ή το έλεος του Θεού.» (Ν. Καζαντζάκης, "Αναφορά στόν Γκρέκο").

Μανιχαϊκά σοφιολογήματα μέ αναμενόμενη τήν υπέρβαση τού καλού θεού καί τού κακού θεού. Νικητής τό μηδέν, τό τίποτα, ο Βούδας.

Μύηση τών μαθητών στόν μηδενισμό μέ τήν υπογραφή τού Ν. Καζαντζάκη, εμπνευστή τών σημερινών, καί όχι μόνον, κυβερνητών μας. Όπως φαίνεται, οι καθηγητές τής Μέσης Εκπαίδευσης έκαναν καλή δουλειά τά τελευταία εξήντα τόσο χρόνια.

Αδιαφανείς κατά τό παρελθόν, οι πάσης φύσεως μηδενιστές, σήμερα ρίχνουν τά προσχήματα. Ελευθερία σημαίνει νά απαλλαγείς από κάθε σωτηρία, κάθε λύτρωση καί κάθε ελπίδα, όπως προτείνουν οι πεφωτισμένοι μυστικιστές φιλοσοφικών τάσεων ή θεολογικών παραστάσεων.
Εκεί, μάς λένε, θά βρούμε τήν «απόλυτη λευτερία» (sic),  θά συναντήσουμε  τόν τέλειο Λυτρωτή ή, μάλλον, γράφω εγώ, τόν ατελέυτητο τέλειο σκώληκα. Τούτο, προφανώς όχι τό δικό μου, θά τό μάθουν οι μαθητές, αφού μελετήσουν καλά τόν Καζαντζάκη καί τόν Βούδα. Σωτήρες καί λυτρωτές δέν χρειαζόμαστε πιά. Η πίστη σκλαβώνει.