Χριστός καί Ινδιάνοι

Η αποσύνδεση μάθησης κατήχησης

- Ο χρήστης Kyprianos Christodoulides άφησε ένα νέο σχόλιο στην ανάρτηση "Ο Χριστός και οι Ινδιάνοι":
Πρίν μάθουν οι αλλόθρησκοι τήν συμβολική τών Εικόνων, η οποία παραπέμπει άμεσα σέ δογματικά θέματα, δέν είναι προτιμότερο νά αρχίσουν, αφού κατηχηθούν και βαπτισθούν, τήν καθ' ημάς διδασκαλία τού "πάντα όσα ενετειλάμην υμίν" ;

Θεολόγος είσαστε καί γνωρίζετε καλύτερα από μένα. Προηγήθηκαν 6 αιώνες θεολογικού λόγου, πρίν εκσπάσει η διαμάχη τών Εικόνων. Προηγήθηκε ο Λόγος καί ακολούθησαν οι Εικόνες. Μήπως εσείς προτιμάτε τό αντίθετο; Πρώτα νά διδάσκονται οι αλλόθρησκοι τήν εικονογραφία καί μέσω αυτής τήν Θεολογία ; Σημειώνω, η αναφορά αυτή γίνεται γιά τά δικά μας παιδιά τού Δημοτικού καί όχι κάποιας χψω πολυπολιτισμικής πολιτείας στιλ ΗΠΑ. Ακόμη είμαστε κράτος καί όχι τό District of Greece. Η Ιστορία άρχισε να γράφεται από εδώ καί όχι από τότε που ο Κολόμβος ανακάλυψε τήν Αμερική. Και, στό κάτω-κάτω, ποιά ιστορία έχουν νά διδάξουν τά αμερικανικά States ; Ότι τά εξάσφαιρα καί τά επαναληπτικά Γουίντσεστερ, είναι καλύτερα από τά σφυριά καί τά τόξα ;

- Παναγιώτης Ασημακόπουλος 9 Οκτωβρίου 2017 - 10:29 μ.μ.
Κύριε Χριστοδουλίδη, ομολογώ ότι αδυνατώ να παρακολουθήσω όλη τη συλλογιστική σας. Έχω όμως να σημειώσω δύο πράγματα: α) το σχόλιό σας δεν έχει κάποια σχέση με το άρθρο μου, β) έχετε μπερδέψει το ρόλο του σχολείου (μάθημα Θρησκευτικών) με την διαδικασία ένταξης στο εκκλησιαστικό σώμα (Κατήχηση και Βάπτισμα).

- Kyprianos Christodoulides10 Οκτωβρίου 2017 - 11:16 π.μ.
Κάθε αναγνώστης, που διαβάζει ένα άρθρο ή μιά μελέτη, οδηγείται αναπόφευκτα στήν εξαγωγή ενός συμπεράσματος ανάλογα μέ τό μορφωτικό του επίπεδο καί τήν αντιληπτική - νοηματική του ικανότητα. Αυτό που λέμε "επίπεδο (ποιόν) ευφυΐας". Ο συντάκτης ή συγγραφέας, μέ αυτά που γράφει, οδηγεί τόν αναγνώστη στήν "κεντρική ιδέα" - έτσι μάθαμε στά δικά μου χρόνια - μέσω τού γραπτού του λόγου, ο οποίος δομεί τό άρθρο ή τήν μελέτη του. Τό άν ο αναγνώστης συμφωνεί ή όχι, είναι άλλο θέμα καί πάντα συναρτάται από τό επίπεδο ευφυΐας που έχει. Άν είναι ανεπαρκές, τότε συντάσσεται μέ αυτά που διαβάζει καί ο συγγραφέας, μπορεί νά καταταγεί στήν κατηγορία τών διαμορφωτών γνώμης (oppinion maker).

Τό κατά τήν άποψή μου δικό σας συμπέρασμα, ή μάλλον κεντρική ιδέα τού άρθρου σας, συνοψίζεται στό : «Τι σχέση λοιπόν μπορεί να έχει ο Χριστός με τους Ινδιάνους; Μμμμμ…. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο, εκτός από το ότι ο Χριστός γεννήθηκε ΚΑΙ για τους Ινδιάνους…»

Σωστά, αλλά ο Χριστός ενηνθρώπησε γιά όλη τήν κτίση, η οποία «22 οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν·». Βάζουμε καί τόν άνθρωπο μέσα εύλογα.

Τά δικά μας, λοιπόν, παιδιά του Δημοτικού - αργότερα απόφοιτοι Λυκείου - μαθαίνουν ότι ο Χριστός γεννήθηκε "ΚΑΙ γιά τούς Ινδιάνους", προκειμένου (υπόθεση κάνω) νά τούς υποδεχθούμε σάν πρόσφυγες, άν καί δέν τό βλέπω πιθανό. Ούτε βλέπω πιθανό οι Ινδιάνοι, όσοι έχουν απομείνει, νά διδάσκονται ότι ο θεός τους έγινε καί γιά εκείνους που τούς αφάνισαν.
Άν, τώρα, ο νέος θεός τής αγάπης, που γεννήθηκε "ΚΑΙ γι΄ αυτούς", είναι άλλος από τόν εξολοθρευτή προηγούμενο, τούτο, νομίζω, θά τό ακούσουν χαμογελώντας, ακριβώς, όπως χαμογέλασα κι εγώ μέ τά γραπτά σας. Η ολιστική θρησκεία (θρησκεία τού όλου) που διαζωγραφίζει τό άρθρο σας, εναρμονίζεται πλήρως μέ τίς μετανεωτερικές εισηγήσεις εκείνων, οι οποίοι αποβλέπουν νά μάς κάνουν "πολίτες τού κόσμου", λές καί δέν είμαστε. Οι ρίζες μας πάνε πίσω, πολύ πίσω, καί άλλη Ιστορία από αυτή που γνωρίσαμε καί γνωρίζουμε, δέν τήν δεχόμαστε, ακόμη κι άν αυτή μάς τήν επιβάλλουν μέ τά οικονομικά τους εξάσφαιρα ή τά τραπεζικά προϊόντα τους τύπου Γουίντσεστερ.

Τέλος, ως πρός αυτό : « ... έχετε μπερδέψει το ρόλο του σχολείου (μάθημα Θρησκευτικών) με την διαδικασία ένταξης στο εκκλησιαστικό σώμα (Κατήχηση και Βάπτισμα) », σάς απαντώ. Άν εγώ μπερδεύω τό μάθημα τών Θρησκευτικών (σχολείο) μέ τήν Κατήχηση καί τό Βάπτισμα (σώμα εκκλησίας), τούτο οφείλεται στό ότι εσείς αποσυνδέεται αυτά τά δύο : άλλο σχολείο, έτερο η ένταξη στό εκκλησιαστικό σώμα. Πείτε μας λοιπόν, εσείς ο θεολόγος, τί εκ τών δύο προτιμάτε : Νά διδάσκετε τά παιδιά άλλο η ψυχή (μάθημα Θρησκευτικών) καί έτερο τό σώμα (μάθημα ένταξης στό εκκλησιαστικό σώμα) ή νά διδάσκετε τό ενοειδές σώματος καί ψυχής ; Εφόσον, λοιπόν, προτιμάτε «άλλο η ψυχή, έτερο τό σώμα», δώστε μας νά καταλάβουμε μέ ποιό τρόπο θά ενώσετε τήν ανθρωπότητα φτιάχνοντας "πολίτες τού πλανήτη γή". Τί λογής πράγμα είναι αυτός ο θεός τής ενότητας Ινδιάνων, Ιαπώνων, Κινέζων, Μαύρων, Ασιατών, Αφρικανών καί όχι μόνο ;

- Παναγιώτης Ασημακόπουλος10 Οκτωβρίου 2017 - 10:13 μ.μ.
Κάνω προσπάθεια - το ομολογώ - και ρωτάω: Γιατί να υποδεχθούμε τους (όποιους) Ινδιάνους ή Κινέζους ή μαύρους (και σε αυτούς ο Χριστός είναι Θεός και κάποιες εικόνες προσαρμοσμένες ανάλογα) ως πρόσφυγες;
Η τελευταία σας παράγραφος είναι ένα λογικό άλμα αυθαιρεσίας: Η κατήχηση είναι έργο της Εκκλησίας, κάτι που αναγνωρίζεται διά των αιώνων του Χριστιανισμού, αλλά και σε όλες τις πρόσφατες παρεμβάσεις της Ιεραρχίας. Πώς πήγατε τώρα στο δυαλιστικό χωρισμό σώματος και ψυχής και πώς συνδέονται το σώμα με την κατήχηση και η ψυχή με το σχολείο; Και μάλιστα αποδίδετε το ευφυολόγημά σας σε μένα και απορείτε στη συνέχεια τι λογής πράγμα είναι ο Θεός της ενότητας των ανθρώπων...

- Kyprianos Christodoulides11 Οκτωβρίου 2017 - 1:11 π.μ.
Καλή η προσπάθεια που καταβάλατε, όχι όμως ολοκληρωμένη. Διότι, αν προσέξατε, η τελευταία παράγραφος απαντά σέ κάτι, το οποίο εσείς γράψατε ( : « ... έχετε μπερδέψει το ρόλο του σχολείου (μάθημα Θρησκευτικών) με την διαδικασία ένταξης στο εκκλησιαστικό σώμα (Κατήχηση και Βάπτισμα) » καί όχι εγώ. Εισηγητής του δυϊσμού εσείς είσαστε, όχι εγώ. Αν μπερδεύτηκα, δικό σας τό φταίξιμο, αφού επιμένετε (παρένθεση, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος καί ο Μέγας Βασίλειος διαφωνεί) σέ διαχωρισμό Βάπτισης Κατήχησης από τήν θύραθεν - κατά τό Σύνταγμα πάντως Ορθόδοξη / οι - εκπαίδευση καί όχι Παιδεία.

Θά μου απαντήσετε, βέβαια, ότι η εποχή τού «φεγγαράκι μου λαμπρό/φέγγε μου νά περπατώ κλπ.» έχει ανεπιστρεπτί περάσει . Τό «νά μαθαίνω γράμματα/τού θεού τά πράγματα» δέν συμβιβάζεται μέ τίς απαιτήσεις τής ολιστικής τάξης πραγμάτων, που μάς επιβάλλεται έξωθεν καί έσωθεν. Δέν έχω παρά νά συμφωνήσω. Οπωσδήποτε, όμως, όχι αμαχητί.
Καί θά κλείσω, επαναλαμβάνοντας τό ερώτημα : « Πείτε μας λοιπόν, εσείς ο θεολόγος, τί εκ τών δύο προτιμάτε : Νά διδάσκετε τά παιδιά άλλο η ψυχή (μάθημα Θρησκευτικών) καί έτερο τό σώμα (μάθημα ένταξης στό εκκλησιαστικό σώμα)» ; Σάς θυμίζω τί απαντήσατε προηγουμένως : « β) έχετε μπερδέψει το ρόλο του σχολείου (μάθημα Θρησκευτικών) με την διαδικασία ένταξης στο εκκλησιαστικό σώμα (Κατήχηση και Βάπτισμα)».
Αν η δική μου νοηματική απόδοση είναι αυθαίρετη καί οφειλόμενη σέ μπέρδεμα, δώστε μου νά καταλάβω ότι τό μάθημα τών Θρησκευτικών είναι αδιάφορο τής ψυχής . Τελευταία παρένθεση « 26 τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; » (Μτ. ις΄)

Άν θέλουμε νά καταλάβουμε τούς άλλους, αγνοώντας τά δικά μας, μέ τά νέα πολυπολιτισμικά Θρησκευτικά, μάς βλέπω στόν πάτο τού νέου ανθρωπιστικού (άλλοι τό γράφουν "ανθρωπικού") πολιτισμού.

Σάς ευχαριστώ γιά τήν φιλοξενία
Κυπριανός Χ.

Επίλογος
Μετά από αυτό, ο θεολόγος (θεός νά τό κάνει) Απόστολος Ασημακόπουλος σταμάτησε νά σχολιάζει. Κατάλαβε, ίσως, ότι έπεσε στήν παγίδα, που ο ίδιος έφτιαξε : Νά μού πεί ότι μπερδεύω τό μάθημα τών Θρησκευτικών μέ τήν κατήχηση τής Εκκλησίας. Κατ΄ αυτόν, η μάθηση (Πολιτεία) αποσυνδέεται από τήν κατήχηση (Εκκλησία). Η Πολιτεία έχει τό ρόλο τής γενικής μάθησης, η Εκκλησία έχει τόν ειδικό ρόλο τής κατήχησης. Η τελευταία (κατήχηση) δέν αποτελεί ούτε μάθηση ούτε μάθημα, μέ εξαγόμενο τόν σχιζοφρενικό προτεσταντικό τύπο διδάχων - ανθρώπων : Ο ειδικός ρόλος τής κατήχησης νά φτιάχνει όσες εκκλησίες θέλει. Καί τούτο σέ εμάς, σέ ένα κράτος εξ ορισμού (ακόμη) καί εκ του Συντάγματος Ορθόδοξο, τό οποίο προτάσσει «Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος».
Όπως αντιλαμβάνεστε μέ όσα γίνονται, πηγαίνουμε γιά νέο Σύνταγμα. Ήδη, ξηλώνονται πλαγίως  (Μνημόνια) όλα τά άρθρα, προεχόντως δέ, η αναφερθείσα πρόταξη. Αυτοί που θά ακολουθήσουν (διά τής αγελαίας ψήφου) θά οριστικοποιήσουν τήν κατάργησή του. Παράδειγμα έχουμε πάντα τήν εξ Αμερικής πλανηταρχία καί το εδώ (καί εδώ) ευρωπαϊκό της παράρτημα. Θά γίνουμε μιά παγκόσμια πολιτεία USS (united sionist states).

Ό,τι έγινε, ό,τι γίνεται, ό,τι θά γίνει, θά είναι αποτέλεσμα ψήφου. Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς΄.
Θεριό η κάλπη καί αριθμός ανθρώπου οι χψω ψήφοι ανθρώπου καί ανθρώπων : Οι Χριστού Ξένοι Σταυρού χριστιανοί (κατ΄ όνομα) ψηφοφόροι καί πάντες οι άλλοι.