Τό πέτρινο περίβλημα τών αγαλμάτων

«λέγω γάρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ Θεός ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ»

Σχόλιο που ακολουθεί εκτός τοίχου ιστοσελίδσς φέησμπουκ κ. Νεκταρίου Δαπέργολα καί άρθρο τού ιδίου μέ τίτλο : ΚΑΙ ΟΙ ΛΙΘΟΙ ΚΕΚΡΑΞΟΝΤΑΙ…

Η φωτογραφία συνοδεύει τό άρθρο του.

Δέν θέλησα νά συνεχίσω εκεί. Τό θεώρησα μάταιο. Κατωτέρω εκτίθενται οι λόγοι, τούς οποίους ο συνομιλητής μου δέν ήταν σέ θέση νά καταλάβει. Κατάλαβε μόνο ότι "φάσκω καί αντιφάσκω ως πρός τήν καταγωγή τών Ελλήνων". Αμελεί ότι ο ίδιος έγραψε «... το να προβούμε σε εθνολογικά και ανθρωπολογικά συμπεράσματα για την καταγωγή του ελληνικού έθνους στηριζόμενοι σε παραφθορές βιβλικών λέξεων ή σε άγνωστες (και προφανώς αμφισβητούμενης πατρότητος επιστολές, που εξάλλου μπορεί να χρησιμοποιούν τη λέξη "αδελφός" με πνευματική σημασία ή και να σφάλλουν), νομίζω ότι αδικεί τη συζήτηση.»

Βλέπει στά γραφόμενά μου (αντιγραφή από πρωτότυπη Μετάφραση Ο΄ τής Π. Διαθήκης) παραφθορά βιβλικών λέξεων καί άλλα. Τέλος πάντων τό παραβλέπω καί συνεχίζοντας τού απαντώ. Όχι γιά τίς γενετικές επιστημονικά καταβολές μας - απάντησα ήδη - πάλι επικαλούμενος την Αγία Γραφή (Κ. Διαθήκη) καί όχι δικά μου λόγια.

Προφανώς, δέν εννόησε αυτό : «Οι λίθοι εκέκραξαν, όταν τά αγάλματα (πέτρες) ελάλησαν. Όταν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, αφού άκουσαν τόν Απόστολο Παύλο, έσπασαν τό πέτρινο περίβλημα τών αγαλμάτων τους».

1. «3 εἰ δὲ καὶ ἔστι κεκαλυμμένον τὸ εὐαγγέλιον ἡμῶν, ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ἐστὶ κεκαλυμμένον, 4 ἐν οἷς ὁ θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσε τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι αὐτοῖς τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ. 5 οὐ γὰρ ἑαυτοὺς κηρύσσομεν, ἀλλὰ Χριστὸν Ἰησοῦν Κύριον, ἑαυτοὺς δὲ δούλους ὑμῶν διὰ Ἰησοῦν.»
2. « 6 ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ. »
3. «7 Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν,...»

Τό "πέτρινο περίβλημα τών αγαλμάτων" είναι ο σκληροκάρδιος κατά τόν νούν (καρδία) άνθρωπος. Είναι, μέ άλλα λόγια, τό "οστράκινον σκεύος", που πρέπει νά σπάσει (περιτομή καρδίας πνεύματι ού γράμματι) γιά νά λάμψει τό, εντός τού σκεύους, φώς. Ήτοι, τό τής γνώσεως Φώς «τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ.». Τά ανωτέρω εδάφια από 2Κρ. δ΄.