Επιλεκτική Μνήμη

 Γιατί πρέπει νά θυμόμαστε ειδικά μόνο τήν Σύνοδο τού 1872 ; Άλλες δέν υπάρχουν ; Γιατί τίς ξεχνάμε ; Ο εθνοφυλετισμός, άς θυμόμαστε, κάνει τήν εμφάνισή του, όταν αρχίζουν οι πολιτικοί ανταγωνισμοί στά τέλη τού 19ου αιώνα, εποχή όπου αρχίζει νά σβήνει ο ήλιος τής παγκόσμιας βρετανικής αυτοκρατορίας. Ή, μάλλον, αποικιοκρατίας, δηλαδή, υποτέλειας καί δουλοκτησίας εθνών.
Σήμερα είναι τό καλύτερο πολιτικό εργαλείο γιά τήν μετάβαση από τά ηνωμένα έθνη - προηγήθηκε η κοινωνία τών εθνών - στίς ηνωμένες πολιτείες. Αυτές θα υποδουλωθούν μέ τόν δήθεν φιλάνθρωπο δανεισμό, καθώς προβλέπεται νά ζητούνται πίσω τά χορηγηθέντα καί χορηγούμενα δάνεια. Όποιος αδυνατεί νά τά αποπληρώσει, τόν περιμένουν Μνημόνια, δηλαδή, απώλεια εθνικής κυριαρχίας, ανεξαρτησίας καί ελευθερίας. 

Μέ τήν ευκαιρία, δέ, τού τέλους τών εορτασμών, γιά τα 200 χρόνια από τήν Επανάσταση τού 1821, άς επιτραπεί στόν γράφοντα νά διορθώσει τήν θλιβερή αυτή επέτειο. Θά έπρεπε νά καταγγείλουμε τά 200 αυτά χρόνια, ως χρόνια υποδούλωσης σέ δάνεια. Επιστέγασμα τούτων είναι τά Μνημόνια, που μάς επιβλήθηκαν μέ βάση τό Αγγλικό Δίκαιο. Γιατί ;  Διότι μόνο αυτό επιτρέπει, στήν περίπτωση αδυναμίας τού οφειλέτη πρός εξόφληση, τήν προσάρτησή του - ευπρεπώς λέγετε ενοικίαση - όχι μόνο σάν γή, αλλά γή μαζί μέ τούς ανθρώπους που τήν κατοικούν ! Αυτό έγινε στήν περίπτωση τής Κύπρου, όταν η Τουρκία (1878 ή ΄79) αδυνατούσε νά εξοφλήσει τήν Μ. Βρετανία γιά τά δάνεια, που τίς είχε δώσει : Κριμαϊκός Πόλεμος.