ΤΆ ΠΑΛΑΙΆ ΚΑΊ ΤΌ ΣΉΜΕΡΑ

ΌΣΟ ΜΠΟΡΕΊΣ

(εγράφη τό 1913)

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον

όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις

μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,

μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,

γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την

στων σχέσεων και των συναναστροφών

την καθημερινήν ανοησία,

ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Σχόλιο (βλέπε Πηγή)

Τό ποίημα αυτό τού Κ. Καβάφη, μάλλον, θά τό χαρακτήριζε ένας σημερινός, τού Ανήκομεν εις τήν Δύσιν • διάβασε ναί σέ όλα • άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε • δήθεν προφητικό! Έστω, παρότι μάς ειρωνεύεται, άς τού κάνουμε τή χάρη.
Ως πρός τόν σύνδεσμο, φωτογραφία καί τά ευκόλως εννοούμενα/παραλειπόμενα, τούτο νομίζω, συνάγεται εύκολα.

Ο ποιητής σήκωσε μέ τό χέρι του τό ποτήρι μέ τό δηλητήριο, τό ήπιε καί πέθανε. Φρόντισε νά γράψει τόν επίλογο αυτό - είναι άποψη τού γράφοντος - μέ τό ποιήμα που επισυνάπτω .
Από τήν Απολογία Σωκράτους (Πλάτων) τό παρακάτω :

[42a...] ἀλλὰ γὰρ ἤδη ὥρα ἀπιέναι, ἐμοὶ μὲν ἀποθανουμένῳ, ὑμῖν δὲ βιωσομένοις· ὁπότεροι δὲ ἡμῶν ἔρχονται ἐπὶ ἄμεινον πρᾶγμα, ἄδηλον παντὶ πλὴν ἢ τῷ θεῷ.

Πηγή