Κληρικαλισμός και εκκλησιαστικός λαϊκισμός ΙΙ

Ο ένας των συνομιλητών, που δεχόταν όσα έγραφε ο π.Σμέμαν για τον Ορθόδοξο κλήρο, παρατήρησε ότι " δεν χρειάζεται κανείς μας το Άγιο Πνεύμα για να δει την εξουσία του κλήρου και την δουλοπρέπεια των πιστών σήμερα! Αρκεί ο κοινός νους!".

Είπα κι εγώ:
Θέλετε να προχωρήσω λίγο ακόμη τη σκέψη μου ; Ε, τότε,ακούστε.

Ο Απ.Μακράκης ήταν ένας δεινός θεολόγος που έλεγξε με σφοδρότητα την Σιμωνία, που μάστιζε στην εποχή του την Εκκλησία της Ελλάδος. Αποτέλεσμα ήταν να εκτραπεί σε παραληρηματική θεολογία με αποκορύφωμα την Αποκάλυψη, που ερμήνευσε ο ίδιος.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα. Οι νεωτεριστές θεολόγοι κτυπούν βάναυσα την Εκκλησία για να οδηγηθούν κι αυτοί σε θεολογικά παραληρήματα. Χαρακτηριστικά είναι αυτά των κ.κ. Βασιλειάδη, Ζηζιούλα, Ράμφου, Γιανναρά και πλήθος συνεργατών - του π. Σμέμαν μη εξαιρουμένου. Επίκεντρο του παραληρήματος οι Ιεροί Κανόνες, η μη λειτουργική ανταπόκριση της Εκκλησίας στο πνεύμα των σύγχρονων (επιστημονικών) καιρών και η εξουσία που ασκεί ο κλήρος σε βάρος των "δουλοπρεπών",όπως λέτε, πιστών.

Όλοι αυτοί λησμονούν ένα πράγμα. Ότι οι Ιεροί Κανόνες είναι κσνόνες μιας γενικής και φιλάνθρωπης αρχής. Αλλά πέρα από την αρχή αυτή, μην ξεχνάμε ότι υπάρχει η μετά προσοχής ακρίβεια, ή διάκριση και η εξατομίκευση. Δεν μπορεί ποτέ η εξατομίκευση να υποκαταστήσει τις θέσεις αρχής των Ιερών Κανόνων. Αυτό δεν το καταλαβαίνουν οι νεωτεριστές. Το δε χειρότερο, λιθοβολούν την ιερή Παράδοση - μέσω αυτής και την Εκκλησία - όπως έκαναν στον καιρό τους οι Ιουδαίοι: "περί καλού έργου ου λιθάζομέν σε, αλλά περί βλασφημίας, και ότι συ άνθρωπος ών ποιείς σεαυτόν Θεόν".

Η Εκκλησία είναι αυτή που ήταν,που είναι και θα είναι. Το ίδιο και ο κλήρος. Αλλά το ίδιο κι εμείς. Τη μια μέρα θα φωνάζουμε "ωσαννά" και την άλλη "σταύρωσον". Τα ατοπήματα (μπορεί και βλασφημίες) αυτών που κατά καιρούς την διοικούν, και οι λιθοβολισμοί εκείνων που επιχειρούν να την προσαρμόσουν στα δεδομένα της εποχής και της επιστήμης, δεν την αγγίζουν. Όπως δεν μας αγγίζουν οι τηλεοπτικές "Ζούγκλες" που αγωνίζονται να μας εξυγιάνουν από την κοινωνική δυσωδία που η τηλοψία εκτρέφει. Υποφέρουμε μαζί της, αλλά εξακολουθούμε να πιστεύουμε. Όχι βέβαια σε νέα ιδεολογήματα περί σχέσεων και προσώπου. Τα πρόσωπα που την υπηρετούν έστω και αναξίως, δεν αλλοιώνουν το αληθινό και πραγματικό της Πρόσωπο: Τον Ένα και τριαδικό Θεό.

"Επίστευσα διο ελάλησα" ! Αλλά πόσοι "λαλούν" σήμερα και ο λόγος τους, ο λόγος της πίστεως, γίνεται "πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον" ; Μάλλον κανείς. Προτιμάμε λογοτεχνικές αφηγήσεις σαν τον"φτωχούλη του Θεού" ή δοκίμια θεολογικού προβληματισμού, λογοτεχνικά κι αυτά, τύπου "πείνας και δίψας". Πάντως, "ο ερχόμενος προς με ου μη πεινάση, και ο πιστεύων εις εμέ ου μη διψήση"... .

Σωστά μου λέτε ότι "ο κοινός νους βλέπει την εξουσία του κλήρου και την δουλοπρέπεια των πιστών". Οπωσδήποτε όμως χρειάζεται το Άγιον Πνεύμα για να δεί κι αυτό :"έπεσα προσκυνήσαι έμπροσθεν των ποδών του αγγέλου του δεικνύοντός μοι ταύτα. και λέγει μοι, όρα μη, σύνδουλός σού ειμι και των αδελφών σου των προφητών και των τηρούντων τους λόγους του βιβλίου τούτου. τω Θεώ προσκύνησον". Ο εν πνεύματι γενόμενος θεόπνευστος συγγραφεύς της Αποκάλυψης προσπίπτει προσκυνών τον άγγελο και ο "δουλοπρεπής" πιστός το ίδιο κάνει. Αλλά τούτο είναι το κακό. Οι σημερινοί άγγελοι δεν του λένε να προσκυνήσει τον Θεό. Την ελευθερία του ζητούν να προσκυνήσει. Ελευθερία που του παρέχουν όχι οι εκπρόσωποι ή αντιπρόσωποι του Κυρίου αλλά αυτός ο ίδιος, ο κυρίαρχος λαός και ο εκφραστής επίσκοπος : Ο μόνος εκπρόσωπος ή αντιπρόσωπος της ελευθερίας του λαϊκού κληρικαλισμού.

Κάτω από τις τρέχουσες συγκυρίες λοιπόν καλό είναι να θυμόμαστε τα λόγια του αγ.Ιωάννου της Κροστάνδης και άλλων. Ο εκκλησιαστικός λαϊκισμός, ορθότερα ο λαϊκός εκκλησιαστικός κληρικαλισμός,  είναι νομίζω περισσότερο επικίνδυνος. Διότι εκχυδαΐζει το πλήρωμα της Εκκλησίας, κλήρο και λαό, για να καταλήξει στη βεβήλωση του ιερού.

Το πρώτο μέρος  http://kyprianoscy.blogspot.gr/2009/07/blog-post_13.html