Λίγα λόγια,σκόρπιες φωτογραφίες

Η μικρή ιστορία που ακολουθεί,είναι φανταστική.Ωστόσο,θα μπορούσε να είναι πραγματική.Έχει τίτλο :" Ο καστανάς"

Με επισκέφθηκε μια μέρα ο φίλος μου ο ΓΜ. Συζητήσαμε για διάφορα πράγματα και κάποια στιγμή μου είπε: "Πάντα είχα αυτή την περιέργεια.Μια ζωή πούλαγες κάστανα.Άλλο τίποτα δεν έκανες, σου ήταν αυτό αρκετό;"
Σάστισα για λίγο και του είπα: "Ναι,αυτό έκανα. Μια ζωή έκαιγα τα χέρια μου βγάζοντας τα κάστανα απ΄τη φωτιά. Φυσικά,έκανα κι άλλα.Έφτιαξα παιδιά".
"Καλά,καλά,μου απάντησε,άφησε τα παιδιά. Κάτι άλλο εκτός από αυτό".
Και πάλι με δυσκόλεψε.'Αρχισε να μπαίνει στα "προσωπικά",που λέμε. Του είπα,ότι ναι, αυτό το "άλλο" ήταν πως έφτιαχνα πότε-πότε φωτογραφίες.
"Έτσι,μπράβο, είπε χαρούμενος.Για δείξε μου καμία."
Άνοιξα το συρτάρι δίπλα μου και έβγαλα έξω μερικές. Τις κύτταξε.Καλή η μαμά με τα παιδιά,παρατήρησε.Τα οικογενειακά άλμπουμ είναι γεμάτα από αυτές. Τίποτα άλλο υπάρχει;
Η επιμονή του,αδικαιολόγητη για μένα, άρχισε να με ενοχλεί. Τι τον ενδιέφερε,αφού στο κάτω της γραφής, αυτό που μας αρέσει να φτιάχνουμε είναι για μας και όχι για τους άλλους. Έκανα πάλι την υποχώρηση και άνοιξα ένα δεύτερο συρτάρι. Πήρα δυο-τρείς και του τις έδειξα.































Αφού τις κύτταξε για λίγο,σούφρωσε τα χείλη του και είπε : "Χμ, οι προβλέψιμες ". Απόρησα. "Και τι θα πει αυτό ;" ρώτησα. "Προβλέψιμες είναι οι αφελείς,οι απλοϊκές, που σου δίνουν έτοιμο το νόημα,μου είπε και συνέχισε. Η Τέχνη δεν είναι όπως φαντάζεσαι.Βρίσκεται μέσα σε ένα τοπίο θολό και αν καλά το θυμάμαι "γνόφο της αγνωσίας" το ονομάζουν.Όποιος εκεί μέσα βρεθεί και ζήσει αυτή την εμπειρία,τότε φτιάχνει πραγματική Τέχνη.Να,δες για παράδειγμα αυτή την αφίσα απέναντι που διαφημίζει ένα πωλητήριο σπιτιού. Αυτό θα έλεγα φέρνει κάπως σε Τέχνη.


















Είδα αυτό που μου έδειχνε ο φίλος μου.Οι γνώσεις του με άφησαν κατάπληκτο. Και τότε,έβγαλα και του έδειξα ακόμη μια φωτογραφία.





Εκείνος γέλασε και μου είπε: "Σε καλό σου,τι μου δείχνεις να δω τα τούβλα; Ας γελάσω. Αλήθεια,τι σε έκανε και φωτογράφησες τα τούβλα;"
Για να θυμάμαι,του απάντησα.Να θυμάμαι τη ζωή που έζησα βγάζοντας με τα χέρια μου τα κάστανα από τη φωτιά. Είναι,βλέπεις,κι αυτά τα παραπεταμένα παλιόχαρτα.

Μου φαίνεται δεν έμεινε ικανοποιημένος. Μπορεί να στεναχωρέθηκε λιγάκι,δεν είμαι σίγουρος.

Τα "τούβλα" που έμαθαν να γράφουν

Η πολυκατοικία είχε μόλις υποστεί ένα εξωτερικό "φρεσκάρισμα". Αυτό όμως ενόχλησε. Ένα "τούβλο" που έμαθε γράμματα πήγε κι έγραψε την άλλη μέρα (σημ. τα "τούβλα" κυκλοφορούν μόνο τη νύχτα με τις μπογιές, σαν τις κατσαρίδες, αλλά αυτές δεν κρατούν σπρέι) το σύνθημα που βλέπετε : "Στο μπάρ τσαμπουκάς και στη δουλειά χαλβάς".

Αν ήμουν κι εγώ "κατσαρίδα" ή "τούβλο", θα του έγραφα από κάτω : "Στον τοίχο γράμματα και στο σχολείο κλάματα". Αλλά δεν είμαι. Ελπίζω να έχουν απομείνει μερικοί δάσκαλοι κι αυτό να το πουν στους αετιδείς χαλβάδες των τοίχων, που υπογράφουν antifaX.

Ο κύκλος που κλείνει

Σταμάτησε στο τελευταίο σκαλοπάτι πριν απ΄το πλατύσκαλο.Ο πόνος στο στήθος ήταν αφόρητος."Πάντα εδώ με πιάνει"μουρμούρισε.Έπειτα,έριξε μια ματιά στο σπίτι της."Ρήμαξες όπως κι εγώ" ,είπε βλέποντας τους φθαρμένος από την υγρασία τοίχους. Μαζί θα φύγουμε,σκέφθηκε.
Ο ήχος από τα κομπρεσέρ ακούστηκε μακριά.Έπεφταν τα παλιά σπίτια.Τα έδιναν αντιπαροχή.

Παντρεύτηκε στο νησί τον καπετάν Αντώνη στις αρχές του περασμένου αιώνα και με την προίκα της,ήρθαν στην Αθήνα,σε ένα "προάστιο" τότε κι έχτισαν το σπίτι τους.Κάτω από το βουναλάκι,μέσα στα πεύκα.Μετά ήρθαν άλλοι.Και ύστερα άλλοι...
Εκεί μέσα έκανε τις δυο κόρες της,εκεί τις πάντρεψε και έκλαψε τον γρήγορο χαμό των γαμβρών της.Που έφυγαν αφήνοντας πίσω τους τρία ορφανά.Ο πρώτος στα πέντε χρόνια,ο δεύτερος στα δέκα.Ένα παιδί ο πρώτος και ο άλλος δυο.Σε λίγο έχασε και τον άντρα της.Και ήταν τα χρόνια δύσκολα.Κατοχή και μετά,πάλι πόλεμος.

Δυο φορές μπόρεσαν να μαζέψουν λίγα χρήματα με τον καπετάν Αντώνη.Και τις δυο φορές,τα πράγματα πήγαν στραβά.Η πρώτη ήταν τότε με το παγκόσμιο "κραχ",κάπου εκεί στο ΄30.Η δεύτερη με τον πόλεμο το μεγάλο.Τους έμειναν κάτι παλιόχαρτα και στο τέλος,αφού κήδεψε γαμπρούς και άντρα,έφτασε και ο φόρος της κληρονομιάς.Το σπίτι θα έβγαινε "στο σφυρί".
Πήρε των ομματιών της η μικρή της θυγατέρα,με τα δυο ορφανά και τράβηξε στην ξενιτειά.Έστελνε χρήματα για την εφορία.Η άλλη,η μεγάλη, η "λουσού" είχε στα χέρια της το χαρτί της δασκάλας και με τη σύνταξη του σκοτωμένου άντρα της κάτι ψιλοκατάφερνε.Και τώρα αυτή στα γεράματα,αφού η ζωή την είχε σακατέψει,έπρεπε η ίδια να φροντίζει για το σπίτι.Και για τα ορφανά,που μεγάλωσαν και σπούδαζαν.
Ώσπου,αναπάντεχα,τους ήρθε το καλό μαντάτο.Ζητούσαν το σπίτι αντιπαροχή.Τους το ξέκοψε."Εγώ δεν φεύγω από εδώ μέσα",τους είπε... .

Ο θόρυβος του κομπρεσέρ δυνάμωσε.Έρχονταν πιο κοντά.Ανέβηκε με δυσκολία και το επόμενο σκαλοπάτι.
"Τι κρίμα,είπε,που δεν έχω μια φωτογραφία του σπιτιού μου τότε που τόχτισα.Από εδώ έβλεπα την Ακρόπολη,το Φάληρο,τον Πειραιά.Θέλουν τώρα να με κλείσουν στο τσιμέντο,να μη θωρώ τον ουρανό,τη ζωή μου,καθώς την έζησα με πόνους και χαρές". Κι έτσι,καθώς αντίκριζε το φαγωμένο από τα χρόνια σπίτι,της φάνηκε ότι ο χρόνος κύλησε πίσω. Όλα έγιναν φωτεινά, ολόλαμπρα καθώς τότε,που τα πρωτοείδε με τον άντρα της τον καπετάν Αντώνη,που έστεκε δίπλα της μαζί με τις κορούλες της ντυμένες στα λευκά, λες και ήταν αγγελούδια ...

Την "σαράντισαν" και μετά από λίγο,το σπίτι έπεσε.Δόθηκε αντιπαροχή και ο κύκλος έκλεισε.

Το μυστικό των βράχων

Ταξίδεψα εξη ώρες στη στεριά και δεκαοκτώ στη θάλασσα.Με ενα σαπιοκάραβο.Πήγαινα να συναντήσω τον μοναχό Αλύπιο.

Παντρεύτηκε την αδελφή μου στα εικοσιπέντε.Της έκανε τέσσερα παιδιά.Και μετά απο άλλα τόσα χρόνια την παράτησε.Πήγε και κλείστηκε σε μοναστήρι.Ολοι στο χωριό μείναμε άφωνοι.Ηταν τελείως ξαφνικό.

Με καλοδέχτηκε.Μου έδωσε καφέ και λουκούμι και αρχίσαμε την κουβέντα.Με ρώτησε για την οικογένειά του και εγω δεν άντεξα."Γέροντα,του είπα,ήρθα εδώ για να σου πώ οτι η αδελφή μου τα φέρνει δύσκολα βόλτα.Τι ήταν αυτό που έκανες";
"Γέροντας δεν είμαι,μου είπε. Ειμαι δόκιμος μοναχός. Καλόγηρο δεν με κάνουν. Τώρα γιατί με ρωτάς; Τι μπορείς να καταλάβεις; Ενα θα σου πώ. Η αδελφή σου με απατούσε".

Τινάχτηκα απο τη θέση μου.Η κατηγόρια ήταν βαρειά και η Αγνή,η αδελφή μου,δεν είχε δώσει ποτέ σε κανένα το παραμικρό δικαίωμα για ειρωνικά σχόλια και υπαινιγμούς.
"Ηρέμησε,μου είπε.Δεν με απάτησε ή απατούσε με άλλον άντρα.Με απατούσε με την ασέβειά της.Ειχα μια κιθάρα και εφτιαχνα κάτι στιχάκια,"δεν τα παρατάς αυτά,μου έλεγε,να πας να κάνεις κανένα μεροκάματο.Πεινάνε τα παιδιά".
Είχα και τους γονιούς μου,"εσυ είσαι το κορόϊδο",μου έλεγε,"τα αδέλφια σου τα άλλα τι κάνουν;".Να φανταστείς,όταν βάφτιζα το Μανωλάκι μου,άρπαξε τον παππά απο τα χέρια την ωρα που τον είχε μέσα στην κολυμπήθρα: "Σταμάτα παππούλη,του φώναξε άγρια,θα μου το πνίξεις το παιδί".Δεν θα το θυμάσαι.Θέλεις και άλλα να σου πώ;Θα σου πώ και τούτο.Με όσες αισθήσεις έχουμε,με άλλες τόσες και πορνεύουμε.Ακόμα και με τη φαντασία μας.Ηρθα εδώ και προσεύχομαι για εκείνη και για τα παιδιά μας.Με έχουν οι καλόγεροι εδώ παρατημένο γιατί η αδελφή σου δεν δίνει τη συγκατάθεσή της".

Εφυγα και δεν ξαναγύρισα.Η αδελφή μου τον καταριότανε συνέχεια.΄Ωσπου επαθε μαλάκυνση και πέθανε.Τα άλλα ανίψια μου δεν γνωρίζω τι απέγιναν.Μόνο για τη μεγαλύτερη θυγατέρα του έμαθα, πως κλείστηκε κι αυτή σε μοναστήρι, "για να συγχωρεθούν οι γονείς", καθώς λέγαν στο χωριό.

Ο Αλύπιος πέθανε χωρις ποτε να γίνει μοναχός.

Επίλογος μιας ζωής

Μιλούσε στο τηλέφωνο,όταν η πόρτα χτύπησε διακριτικά.Μετά το "εμπρός",η νεαρή υπάλληλος απέθεσε στο γραφείο του εναν υπηρεσιακό φάκελο."Εχετε ενα έγγραφο",του ,είπε.
"Θα τον ανοίξω αργότερα",σκέφτηκε και πήγε στο παράθυρο."Χμ!Παρασκευή είναι",είπε,βλέποντας την απλωμένη μπουγάδα της γειτόνισας.Το είχε κι αυτό σημειώσει.Επειτα,σήκωσε το κεφάλι του ψηλά και προσπάθησε να διακρίνει το ελάχιστο κομμάτι ουρανού που του επέτρεπε η επταόροφη πολυκατοικία.Το γραφείο του ήταν στο ισόγειο με "θέα" τον ακάλυπτο.Ηταν φθινώπορο.

Συμπλήρωνε τριάντα χρόνια ως προϊστάμενος τμήματος.Τυπικά.Ουσιαστικά,ήταν ελεγκτής-διευθυντής προσωπικού επιβλέποντας τις υπογραφές προσέλευσης και αποχώρησης των υφισταμένων υπαλλήλων.Αλλοτε,πάλι,παρενέβαινε "κατασταλτικά" προκειμένου να εξυπηρετηθούν άμεσα και ταχύτατα οι,συνηθέστατα,οργίλοι δικαιούχοι του δημοσίου,που δεν εύρισκαν τη δέουσα ανταπόκριση απο τα εντεταλμένα όργανα.Ασκούσε αυτά τα καθήκοντα μετά απο λαμπρές πανεπιστημιακές και μεταπτυχιακές σπουδές...
Η μέρα,μάλλον το απόγευμα -είχε απογευματινό ωράριο- κύλησε ομαλά.Ομοια με το χθές,με το προχθές.Τίποτα δεν προδίκαζε οτι και η επόμενη μέρα,θα ήταν διαφορετική.Τριάντα χρόνια μέσα σε ενα γραφείο,με θέα τον ακάλυπτο και συντροφιά ενα τερατώδες "Βιβλίο Προσέλευσης Προσωπικού" δεν αλλάζουν,ετσι,εύκολα και σύντομα...
Είχε,κάποτε,προσπαθήσει να αξιοποιήσει αυτόν τον χαμένο,κυριολεκτικά,χρόνο.Κουβάλησε μαζί του μερικά βιβλία και διάβαζε.Ομως,καταγγέλθηκε απο αγανακτισμένο πολίτη,οτι,αντι να διαβάζει σπίτι του,χρησιμοποιεί το χρόνο της δουλειάς του για μελέτη.Η υπηρεσία τον επέπληξε και μάλιστα,του συστήθηκε να αποφεύγει ακόμη και την ανάγνωση εφημερίδων.
Μη έχοντας άλλη διέξοδο έπιασε το μολύβι και το χαρτί και,πέρα απο τα υπηρεσιακά στερεότυπα,έφτιαχνε τις δικές του ιστορίες.Που δεν ηταν καθόλου,μα καθόλου,φανταστικές.Εγραφε γι΄αυτά που έβλεπε και εκείνα,του έδειχναν ο,τι δεν μπορούσε να δεί :Πέρα απ΄τον ακάλυπτο,πέρα απ΄το παράθυρο με τη μπουγάδα,πέρα απ΄το άθλιο "βιβλίο" προσέλευσης,πέρα απ΄τον αμυδρό ουρανό που μόλις διέκρινε.

Νύχτωσε.Το προσωπικό υπέγραψε.Μάζεψε τα πράγματά του για να φύγει.Τότε είδε και τον υπηρεσιακό φάκελο που,αφηρημένος ως συνήθως,λησμόνησε να διαβάσει.Τον πληροφορούσαν οτι,μετα απο τριανταπέντε μόνιμα και συνεχή χρόνια υπηρεσίας,απελύετο αυτοδικαίως.Εριξε γύρω του μιά ματιά,,εσβησε το φως και έκανε το σταυρό του.Μετά,έκλεισε την πόρτα,με ενα αχνό χαμόγελο,με ενα πνιγμένο δάκρυ.

Η αράχνη του Διαδικτύου

Με τη "βούλα" του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων,έχουμε σήμερα άθεους και μηδενιστές θεολόγους να διδάσκουν το μάθημα των Θρησκευτικών στα παιδιά μας. Είναι νόμος της παγκοσμιοποίησης και οι κυβερνήτες, άνευρα και ασπόνδυλα μέλη της,κάνουν πράξη ό,τι αυτή τους υπαγορεύει.

Ένας από αυτούς τους διορισμένους άθεους στη Μέση Εκπαίδευση,έχει στήσει το διαδικτυακό του τόπο για να συλλέγει,όπως η αράχνη, τα μικρά και ανώριμα "ζωύφια".Νεαρά και ανήσυχα παιδιά,που έχουν θρησκευτικά και άλλα ενδιαφέροντα.Έγραφε λοιπόν πρόσφατα,με απελπιστική ως συνήθως διάθεση,για το σημερινό κατάντημα της κοινωνίας μας και έμμεσα κατηγορούσε το "σύστημα",που φτιάχνει ανθρώπους οι οποίοι νομίζουν ότι αυτοί είναι το κέντρο του Σύμπαντος.
Του απάντησε κάποιος,λέγοντας ότι το "σύστημα" φτιάχνει διεκδικητικούς πολίτες,που το μόνο που ξέρουν είναι να διεκδικούν δικαιώματα κι εκείνος του απάντησε ειρωνικά: "Εσύ,βέβαια,βρίσκεις για όλα μια μοναδική εξήγηση".

Ο συνομιλητής του ισχυρίστηκε ότι: "Αν οι εξηγήσεις,συμβαίνει να είναι μοναδικές,αυτό δεν οφείλεται σε μένα.Οφείλεται στο ότι πάντα υπάρχει μια και μόνη εξήγηση. Τολμώ να πω για όλα τα πράγματα.Την οποία άλλοι μεν καταλαβαίνουν και έτεροι,οχυρωμένοι πίσω από ποικίλες ατομικές ιδιοτέλειες και εγωκεντρικά συμπλέγματα,δεν την καταλαβαίνουν.Ή μάλον καλύτερα προσποιούνται ότι δεν την καταλαβαίνουν.Στο τέλος όμως επιδεινώνουν τη θέση τους", για να δεχθεί μια ακόμη ειρωνία εκ μέρους της διαδικτυακής αράχνης: " Μου φαίνεται ότι εσύ δεν βλέπεις τα χρώματα με τα οποία είναι η ζωή γεμάτη",του είπε.

Τότε λοιπόν και ο συνομιλητής αντιπαρατήρησε: "'Οταν τα χρώματα μπερδεύονται με τα αρώματα δεν έχει νόημα να γίνεται κανένας διάλογος". Το κατάλαβε αυτό η διαδικτυακή αράχνη και πέταξε στα άχρηστα την παρατήρηση του συνομιλητή του. Ασχολήθηκε με άλλους, που καλώς γνώριζε ότι θα πέσουν στα δίχτυα της. Ένας από αυτούς (υπήρξαν και άλλοι) πήρε αφορμή από τον ... παραπεταμένο προηγούμενο συνομιλητή και είπε: " Μου θυμίζει Μεσαίωνα αυτό το "όλα έχουν μια εξήγηση".Τότε έλεγαν ότι ο ήλιος γυρίζει γύρω από τη Γη και δεν δέχονταν την επιστημονική άποψη,η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο".

Πήρε και πάλι το λόγο ο εξοστρακισθείς συνομιλητής και είπε: " Αν το σκεφθείς βαθύτερα,θα διαπιστώσεις ότι για όλα τα πράγματα,τελικά μια είναι η εξήγηση (θέλεις,την ονομάζεις άποψη) που υπάρχει. Ας πάρουμε παράδειγμα τα χρώματα και ας πούμε ότι βλέπουμε μια λευκή επιφάνεια,όπου ο ένας λέει ότι τη βλέπει "άσπριδερή",ο αλλος ότι φέρνει λιγάκι στο κρεμ,ο τρίτος ότι κάπως γκριζάρει και ένας τελευταίος λέει, ότι το χρώμα αυτό μυρίζει θάλλασα. Αντιλαμβάνεσαι ότι ο τελευταίος,που βλέπει το χρώμα κι αυτός κάνει λόγο για άρωμα, είναι μάλλον φευγάτος. Οι υπόλοιποι,τσακώνονται για την απόχρωση και οι εξηγήσεις τους,είναι απόψεις για την απόχρωση.Ουσιαστικά όμως,αυτό που τους απασχολεί είναι το χρώμα και όχι η απόχρωση.Ή έχει χρώμα,η επιφάνεια που βλέπουν τα μάτια τους,ή δεν έχει. Αυτό εννοώ όταν γράφω: "Τολμώ να πω,για όλα τα πράγματα μια εξήγηση υπάρχει".Φυσικά,ούτε στο απόλυτο σκοτάδι υπάρχει χρώμα,ούτε ομοίως και στο άπλετο εκτυφλωτικό φως. Σε στραβώνει και τι να δεις μετά; Γι' αυτό και οι Ορθόδοξοι κάνουμε λόγο για "ανέσπερο Φως". Δεν πολυπραγμονούμε ως προς τις αποχρώσεις του Φωτός.Εκτός αν κάποιος μας προκαλέσει. Αλλά και δεν παρασυρόμαστε από ακρότητες του τύπου: Απόλυτο φως ή απόλυτο σκότος,γιατί το πιθανότερο,κάποιος μας ξεγελά.
Ατελής,βλέπεις,είναι η φύση μας και η σοφιολογούσα επιστήμη,σήμερα την έκανε ατελέστερη."

Η αράχνη του διαδικτύου κι αυτό το πέταξε. Της έκανε ζημιά, όπως ζημιά της έκανε όταν ο απόβλητος της συζήτησης έθεσε την τελική του παρατήρηση σε κάτι που έγραφε,για να παραπλανήσει και να συγχύσει ακόμη περισσότερο τα ανήσυχα νεαρά πνεύματα:

"Έχω την άποψη ότι η αναζήτηση και η συζήτησή μας (σ.σ. για να φτιάξουν τα πράγματα) πρέπει να φθάσει σ΄ εκείνο το πολιτιστικό βάθος, που θα μπορέσει να φτιάχνει παιδεία και να διαμορφώνει ανθρώπους, που θα είναι σωστοί είτε δημόσιοι είτε ιδιωτικοί υπάλληλοι είτε ότι άλλο".

Αυτό που πέταξε η αράχνη ήταν τούτο:

" Με βάση τα παραπάνω θα ήθελα λοιπόν να σας ρωτήσω: Το "πολιτιστικό βάθος",που καλούμαστε να αναζητήσουμε και να συζητήσουμε, για να μπορέσει να υπάρξει παιδεία σωστής διαμόρφωσης πολιτών,έχει ένα όριο - ή απλούστερα,και όχι περιπαικτικά,έχει πάτο - ή δεν έχει; Αν το βάθος αυτό σταματά σε κάποιο σημείο, και δεν είναι άβυσσος,τότε πείτε μας επιγραμματικά πως το προσδιορίζετε,χωρίς την εύσχημη υπεκφυγή: "Εχω γράψει αναλυτικά γι΄ αυτό στα βιβλία μου". Αναλυτικά όμως σπουδάσατε την πίστη μας και καταλήξατε στο συμπέρασμα ότι όλα είναι κοινώς καραγκιοζιλίκια. Κατά τον ίδιο τρόπο,πείτε μας συμπερασματικά ποιο πρέπει να είναι το πολιτιστικό βάθος που θα πρέπει να προσεγγίσουμε. Και τελικά,για να μη χανόμαστε σε απεραντολογία συζητήσεων,ερωτώ : Θα καταλήξουμε σε έναν ή δυο,ενδεχομένως και τρείς,κοινά αποδεκτούς τρόπους διαμόρφωσης συμπεριφοράς ή όχι; Δώστε σας παρακαλώ μιαν απάντηση για να μη χαθώ,όπως εσείς και πολλοί άλλοι, στο πέλαγος της εξαιρετικά πολύπλοκης ανθρώπινης συμπεροφοράς, που καθώς ισχυρίζεστε, ανάγεται σε πολλούς παράγοντες.

Πιθανολογώ,φυσικά,ότι δεν θα δημοσιεύσετε το σχόλιο και οι λόγοι είναι ευνόητοι.Δυστυχώς για σας,δεν είναι πεζοδρομιακού τύπου αυτά που γράφω.Είναι κάτι,άλλωστε,που ποτέ δεν κάνω. Κατά τα άλλα,φαντάζομαι είσαστε δημοκρατικών αντιλήψεων και όλα τα ευπρεπή σχόλια γίνονται ευμενώς δεκτά στην ιστοσελίδα σας. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις."

Η αιφνίδια βλάβη

Με πρόθεση καταλυτική και αποσαθρωτική,έγραφε ένας μπλόκερ τα ακόλουθα:"Ο Έλληνας είναι εθισμένος στην ιδέα ότι είναι μοναδικός και αυτό βγαίνει στις δύσκολες καταστάσεις. Όταν τα βρίσκει σκούρα θεωρεί αυτονόητο ότι όλοι πρέπει να τα παρατήσουν όλα και να ασχοληθούν με αυτόν." Τα ανωτέρω μετά από ένα ατυχές συμβάν που ο ίδιος είχε και χρειάστηκε να επισκεφθεί εφημερεύον Νοσοκομείο.

Ο ίδιος δεν είχε τη δυσάρεστη εμπειρία άλλων,που με αρκετές λεπτομέρειες και "παράθυρα επί παραθύρων",φροντίζουν τα διαστροφικά μέσα της ενημέρωσης να εξερεθίζουν την κοινή γνώμη.Η δική του περίπτωση είχε αίσιο και σύντομο τέλος για να καταλήξει στο συμπέρασμα:"Πόση γκρίνια, πόσος αρνητισμός βγαίνει από ανθρώπους μιας κοινωνίας της οποίας η κουλτούρα έχει ως δεδομένο ότι …το σύμπαν φτιάχτηκε για χάρη μας!"

Ο σκοπός του ήταν άλλος και πήγαινε πολύ πέραν της κακοδαιμονίας,που μόνιμα συνοδεύει την προβληματική "πολιτική υγείας" την οποία εφαρμόζουν οι άλλοτε άλλες κυβερνήσεις μας. Ο σκοπός του ήταν να πλήξει τη δεδομένη και παγιωμένη πεποίθηση των περισσότερων,ότι πράγματι "το Σύμπαν φτιάχτηκε για τον άνθρωπο",όπως υποστηρίζει ο Μέγας Βασίλειος. Ο μπλόκερ άλλα είχε στο μυαλό,όπως για παράδειγμα το: "Ο κόσμος φτιάχτηκε χωρίς τον άνθρωπο και θα τελειώσει χωρίς αυτόν", του βραβευμένου νομπελίστα Κλοντ Λέβι-Στρώς ή εκείνη του Φρόιντ :"Τα άψυχα προηγούνται των έμψυχων".

Έτσι λοιπόν κι αυτός,"τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος" μεμφόταν τη νεοελληνική μιζέρια να νομίζουμε ότι είμαστε το κέντρο του σύμπαντος όταν η "αιφνίδια βλάβη" μας συμβεί. Θεώρησα υποχρέωση να τον επαναφέρω στην τάξη γράφοντας τα ακόλουθα:

Αποτελεί διαστροφή τούτη η ερμηνεία που δίνετε.Η μοναδική εξήγηση της απαίτησης του νεοέλληνα να τους θέλει όλους να ασχολούνται με αυτόν όταν κάτι του πηγαίνει στραβά,είναι η αλλοτρίωση που άλλοι του έχουν καλλιεργήσει.Είναι το "εγώ σε πληρώνω" και η διεκδίκηση των δικαιωμάτων του,που θέλει τους άλλους υπηρέτες του,αφού τους πληρώνει. Αυτά είναι τα καθημερινά διδάγματα, ακούσματα και αναγνώσματα, των σημερινών νεοελλήνων,κατά τη διάρκεια της σύντομης βιοτής τους. Μια ζωή απεργίες και κλείσιμο των δρόμων για τα ατελεύτητα δικαιώματα και το "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη".

Αυτά μου έλεγαν μονίμως για 37 ολόκληρα χρόνια στη δημοσιοϋπαλληλική μου "καριέρα".Και όταν κάποτε είπα σε έναν :"αφού με πληρώνεις,κάνε μου αύξηση,για να σου παρέχω καλύτερες υπηρεσίες",κοινώς 'το βούλωσε' και μου συνέστησε να κάνω απεργία . Αλλά εγώ δεν απήργησα ποτέ διακινδυνεύοντας πολλές φορές την ίδια μου τη σωματική ακεραιότητα.Η "αιφνίδια βλάβη" βρήκε στο δρόμο της άλλους και πολλοί από αυτούς δεν κατάφεραν δυστυχώς να την αποκαταστήσουν.Η ζημιά που έπαθαν,ήταν όπως λέμε "μη αναστρέψιμη".

Αφορμή από το http://arsme.blogspot.com/2009/08/blog-post_11.html.

Προτεσταντικός εξουνιτισμός

Αν θέλετε να πληροφορηθείτε με ποιο τρόπο διολισθαίνουμε οι Ορθόδοξοι στον προτεσταντικό εξουνιτισμό, αυτό το οικουμενιστικό κράμα παπισμού και προτεσταντισμού,δεν έχετε να κάνετε τίποτα περισσότερο από το να επισκεφθείτε το blogspot που ονομάζεται ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ. Έχω βάσιμους λόγους να υποψιάζομαι ότι το μπλογκ αυτό είναι η προέκταση του περιοδικού των ποικίλων τάσεων και κατευθύνσεων,τη γνωστή "Σύναξη".Γνωστοί οι δεσμοί του εν λόγω περιοδικού με τη Βιβλική Εταιρία και ακόμη γνωστότερο ότι οι δεσμοί αυτοί παραπέμπουν στην αγγλικανική θεολογική διπλωματία.



Θα βρείτε ενδιαφέροντα θέματα να διαβάσετε και θα μείνετε απόλυτα ικανοποιημένοι.Αν,τώρα,συμβαίνει κάτι περισσότερο να θέλετε να μάθετε ή αν νομίζετε ότι τα πράγματα,όπως εκτίθενται,κάπου "σκοντάφτουν,μην περιμένετε ούτε απάντηση να πάρετε,ούτε και να δείτε δημοσιευμένο το σχόλιο που καταθέτετε.Τουλάχιστον,αυτή είναι η προσωπική μου εμπειρία την οποία ευθύς αμέσως σας καταθέτω.

Αναρτήθηκε στο εν λόγω blogspot ένα θέμα με τίτλο "Χριστιανική Ενότητα: Μια Ορθόδοξη Αποψη",το οποίο αφού διάβασα, έκρινα να σχολιάσω ως ακολούθως :

["Δεν ξέρω αν αυτά που σας γράφω θα έχουν την καλή τύχη της δημοσίευσης ή την κακή τύχη,που είχαν άλλα αδημοσίευτα.
Έχω τη γνώμη ότι αυτό το κείμενο πάσχει σοβαρά σε ένα βασικότατο σημείο.Δεν επισημαίνει ότι άλλο η ένωση και άλλο η ενότητα.Το δεύτερο αποτελεί παγίδα και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε και τα ζούμε σήμερα.Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της παγίδας είναι αυτό που παραθέτω πιο κάτω,όπου βρίθουν τα απροσδιόριστα και ποικίλως νοούμενα λήγοντα εις -οτητα. Γράφετε:

"Η ορατή ενότητα - όπως αυτή εκδηλώνεται μέσα από την οργανωτική ενότητα – δεν καταστρέφει την κεντρικότητα του πνεύματος ανάμεσα στους πιστούς, αλλά μάλλον μαρτυρεί υπέρ της πραγματικότητας της ενότητος του Πνεύματος. Όπου υπάρχει η πληρότητα του Πνεύματος, εκεί θα βρίσκεται και η έξωθεν φιλικότητα. Από τους Αποστολικούς κιόλας χρόνους, η ενότητα των Χριστιανών πιστών εκδηλωνόταν από την ορατή οργανωτική δομή τους. Η ενότητα εν Αγίω Πνεύματι είναι αυτό που εκφράζεται σε ένα ενοποιημένο ορατό οργανισμό".

Μένει κανείς έκπληκτος με όλα αυτά τα"ενότητα" (5 φορές), "κεντρικότητα",
"πραγματικότητα","πληρότητα",
"φιλικότητα" σε ένα τόσο μικρό απόσπασμα.Ως προς τα υπόλοιπα του εκτενούς κειμένου άποψης,"η μεν φωνή Ιακώβ,αι δε χείρες Ησαύ".Νομίζω,καλύτερα όλων καταλάβαινε την ενότητα ο προσφάτως εκλιπών καθηγητής της Θεολογίας Σάββας Αγουρίδης, που κατέβαλε άοκνες προσπάθειες για να αποτελεί πλέον γεγονός ,το θεολογικό pot pourri της Παγκόσμιας Αγίας Γραφής. Αν κάποιος θέλει να ενώσει τις εκκλησίες,πρώτα θα πρέπει να αναφέρεται σε "ενότητα" και μετά η "ένωση" θα ακολουθήσει με μαθηματική ακρίβεια. Κανείς δεν θα το πάρει είδηση.]

Το σχόλιο αυτό δεν δημοσιεύθηκε,όπως και άλλα. Συνέχισα λοιπόν με ένα ακόμη:

["Τώρα,δυο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν.Ή εγώ γράφω "άρρητ΄ αθέμιτα",όπως λέμε ή εσείς ακολουθείτε μια πολύ περίεργη τακτική.Που ενδεχομένως αφήνει ανοικτά μερικά όχι τόσο ευχάριστα ενδεχόμενα για σας.Προσπαθείτε με κάθε τρόπο να δείχνετε την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ, αλλά αυτό που δεν είναι ορθόδοξη πίστη,το βγάζετε στην άκρη και το πετάτε.

Τουλάχιστον,αν είσαστε συνεπείς στο ποιμαντικό σας έργο,τίποτα δεν θα σας κόστιζε να μου στέλνατε ένα private ημέηλ.Για να καταλάβω τα λάθη μου και να μη χαθώ στα σκοτάδια των ποικίλων αιρέσεων,που με τόσο επαινετό ζήλο φροντίζετε να ενημερώνετε το αναγνωστικό σας κοινό.

Εν πάση περιπτώσει,μαζί με το "προσδοκώ ανάσταση νεκρών", θα πρέπει,νομίζω, να λέω και "προσδοκώ την καλή δική σας πληροφορία" για να αντιληφθώ την (τις) πλάνη μου.Ή μήπως αυτό δεν σας ενδιαφέρει;]
Αφορμή από το http://orthodoxi-pisti.blogspot.com/2009/08/blog-post_5770.html

Μετά,οι προβολείς της ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ στράφηκαν στα "απόκρυφα ευαγγέλια",για να μας πληροφορήσουν σχετικά με την "μορφή" της Θεοτόκου που μέσα σ΄ αυτά υπάρχει. Και πάλι,με το πληκτρολόγιο ανα χείρας σημείωσα:

["Τα απόκρυφα μας λείπανε! Εδώ βγάλαμε τα μάτια μας με τα φανερά και τώρα ψάχνουμε τα απόκρυφα για να μας δώσουν χρήσιμες ιστορικές πληροφορίες. Γράφετε:"Από την άλλη μεριά η προσφορά τους (των απόκρυφων) υπήρξε σημαντική. Γιατί μπορεί στην εποχή τους να δημιούργησαν πρόβλημα στην Εκκλησία, σήμερα όμως μας προσφέρουν πολλά στοιχεία για την εποχή εκείνη.
Μαθαίνουμε δηλαδή για τις διάφορες τάσεις που υπήρξαν στους κόλπους της Εκκλησίας, για τα ήθη και έθιμα εκείνης της εποχής, για την λαχτάρα, τον πόνο και την προσδοκία των πρώτων Χριστιανών, αφού τα περισσότερα από αυτά γράφτηκαν από αφελείς πιστούς, αλλά και για τα διάφορα φιλοσοφικά ρεύματα που αναπτύχθηκαν εκείνη την εποχή.
Πολύ σπάνια τα κείμενα αυτά αναφέρονται σε διηγήσεις και πρόσωπα που απηχούν τα ιστορικά δεδομένα προσώπων και πραγμάτων της Καινής Διαθήκης".

Αυτά μας λέτε.Φυσικά,δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς,δηλαδή να μην επισημάνετε και την αρνητική προσφορά των απόκρυφων,για να ηρεμήσουν τα,πιθανώς υπάρχοντα,ανήσυχα πνεύματα. Συνεχίζετε με την σοβαρή διαπίστωση ότι: "Η σημασία τους στην ζωή της Εκκλησίας υπήρξε μεγάλη και δυστυχώς αρνητική".

Και το ερώτημα,"τελικά τι μένει στον αναγνώστη από την ορθόδοξη διαποίμανση που του κάνετε;" είναι προφανώς η διαλεκτική σύνθεση: "Η τεράστια επιρροή που είχαν όπως είπαμε στους κόλπους της Εκκλησίας, έγινε αιτία τα κείμενα αυτά, να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για καλλιτεχνικά έργα, αλλά και αφορμή για εκκλησιαστικές γιορτές".Με αυτό όλα τακτοποιούνται

Εύγε,λοιπόν!Η καλλιτεχνική έμπνευση έρχεται να δέσει με τις εκκλησιαστικές γιορτές!!Διερωτάται λοιπόν κανείς τι θα είμαστε,αν δεν υπήρχαν τα απόκρυφα.Μάλλον,χειρότερη από το Ισλάμ θα ήταν η κατάντια μας και οπωσδήποτε,καιρός πια τα απόκρυφα "ευαγγέλια" να ενσωματωθούν στα φανερά.Δεν γνωρίζω,ακόμη,αν και κατά πόσο μας ωφελεί να διακρίνουμε την Ιστορία σε εκκλησιαστική και κοσμική".

Αφορμή από το http://orthodoxi-pisti.blogspot.com/2009/08/blog-post_6782.html ]

Μετά από αυτά,ο αναγνώστης καλείται να είναι προσεκτικός.Ο προτεσταντικός (αγγλικανικός) εξουνιτισμός των Ορθοδόξων μεθοδεύεται με υπέροχο τρόπο. Οι συντελεστές του έργου της "Σύναξης" είναι ακαταγώνιστοι.

Και ανέτειλεν σκότος.

Δεν ξέρω αν συμβαίνει και αλλού,εδώ πάντως γίνεται.Οι αθεομηδενιστές και λοιποί αριστερο κουλτουριάρηδες (σημ. δεν είναι απαραίτητο να είναι αριστεροί) θέλουν τη Γυάρο τόπο ιερό.Τόπο όπου μαρτύρησαν άνθρωποι για την "ανθρωπιά του ανθρώπου".Τη θέλουν κάτι σαν την Ακρόπολη.Τόπο προσκυνήματος.Αλλά το ίδιο ισχύει και για την Εκκλησία.Τόπος μαρτυρίου είναι για τον Χριστιανό η Εκκλησία.Είναι τόπος όπου ο Θεάνθρωπος μαρτύρησε "τη αληθεία" και αμέτρητοι άλλοι Τον ακολούθησαν.Επειδή πίστευαν και πιστεύουν ότι ζωή είναι απόλυτη: Αιώνια,άφθαρτη και αθάνατη.

Έρχεται όμως ο σημερινός συρφετός και λέει: Τι παραμύθια είναι όλα αυτά! Εδώ,όσο ζούμε θα απολαμβάνουμε.Μετά χαιρετίσματα.Γιατί,λέει ο συρφετός,με όλα τούτα των παπάδων και της Εκκλησίας,πάμε χαμένοι.Είδαμε και πάθαμε να τους κάνουμε όλους άπληστους (σημ. shopping therapy κλπ.) κι αυτοί μας θέλουν να γυρνάμε ρακένδυτοι (τρόπος του λέγειν) χωρίς τα 4χ4,χωρίς τα εξοχικά μας και τα εξωτικά μας ταξίδια,χωρίς τις εναλλακτικές πολλαπλές λύσεις των ποικίλων σύγχρονων προβλημάτων (συζύγων κλπ.κλπ.) χωρίς τίποτα!!!

Λοιπόν,τι; Θα τους αφήσουμε; Ούτε χλωρό κλαρί δεν θα τους δώσουμε να σταθούν, κραυγάζουν, και να, από κοντά, όλοι οι υπόλοιποι: Πολιτικοί, πανεπιστημιακοί, δάσκαλοι, δημοσιογράφοι και τα μη εξαιρετέα οπτικοακουστικά "μίντια". Θα φαλτσάρει η οικονομία,αν το ρίξουμε στην ολιγάρκεια, και μετά πάμε, τί θα γίνουμε, λένε. Πάμε, χαθήκαμε.

Θα με ρωτήσετε, και τι κάνουν όταν χάνουν στα λόγια, γιατί μόνο εκεί φαίνεται πόσο χαμένοι είναι. Τότε,σας απαντώ, αρχίζουν να βρίζουν ή φτιάχνουν ιστοσελίδες.Ξοδεύουν αμέτρητα χρήματα για τους αρχαιολογικούς θησαυρούς του Κάλλους, αλλά αυτό το "Κάλλος" είναι του σκότους. Αντί να ανατέλλει Φως, "ανατέλλει" σκοτάδι. Τα εκατομμύρια που διατίθενται θα ήταν αρκετά για να στήσουν ένα παρόμοιο έργο τέχνης και πολλά θα περίσσευαν. Δεν το έκαναν μήπως οι Τούρκοι,που αντέγραψαν το Ναό της του Θεού Σοφίας; Ας κάνουν λοιπόν κι αυτοί το ίδιο. Ας φτιάξουν μια νέα Ακρόπολη και ας την αφιερώσουν στο αναγεννημένο Δωδεκάθεο ή όπου αλλού νομίζουν.

Η αποκατάσταση

Ο νικητής είναι πάντα η βλακεία.Η διένεξη μεταξύ Γαβρά και Παντερμαλή,έληξε με νίκη του Γαβρά.Το φιλμάκι με τους μαυροφορεμένους (σημ. μην πάει το μυαλό σας σε παπάδες) βέβηλους καταστροφείς θα προβάλλεται ατόφιο.Τελεία και παύλα... .

Όταν οι άνθρωποι άρχισαν κάποτε να ξυπνούν,ήρθε ο προοδευτικός πάπας να πει: "Και τι πράγματα είναι τούτα; Τότε έλεγαν αυτά, σήμερα θα λέμε αυτό.Τι προσήλωση σε παράδοση και σαχλαμάρες; Αν είναι κάθε φορά που μας προκύπτει ένα θέμα (σ.σ. όπως αυτό του Γαβρά με τον Παντερμαλή) να φωνάζουμε και να μαζεύουμε πεντακόσιους ή περισσότερους επισκόπους για να μας πουν τη γνώμη τους χαθήκαμε.Λοιπόν,τέρμα οι Σύνοδοι κι αυτά που ξέρατε.Από δω και πέρα εγώ θα είμαι η Σύνοδος,εγώ θα είμαι η Αλήθεια,εγώ θα είμαι η Εκκλησία.Όποιος δεν συμφωνεί θα αφορίζεται".

Έτσι,έγινε ... του πάπα και ο σημερινός χριστιανισμός τον οποίο αντιπαθούν πολλοί και πολεμούν,είναι ο χριστιανισμός του πάπα ή των προτεσταντικών γονιδίων.Ο ευσεβισμός του τύπου: Διαφωνούμε σε πολλά, αλλά στην Εκκλησία θα πηγαίνουμε,είναι η κυρίαρχη αντίληψη όλων. Πηγαίνουμε για να ευλογηθούμε και να αγιασθούμε από επισκόπους, που μνημονεύουν στα δίπτυχα αυτόν που είναι η Αλήθεια,η Εκκλησία και η Σύνοδος, δηλαδή τον πάπα. Δεν γίνεται να μην πάμε. Την ψυχή μας τη χάσαμε. Θα γράφουμε τις αντίθετες απόψεις μας. Θα καταγγέλλουμε την αίρεση του οικουμενισμού. Θα μιλούμε για τη γνησιότητα πίστεως των εκκλησιαστικών οικουμενικών πατέρων, αλλά όλοι θα μετέχουμε στον τακτικό εκκλησιασμό και ... ό,τι "έκαστος κατά διάνοιαν έχει".

Αυτός ο χριστιανισμός δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον Χριστιανισμό των Οικουμενικων Συνόδων. Είναι μια συγκαλυμμένη ειδωλολατρία, αφού χωρίς να το καταλάβουμε, όλοι γίναμε άπληστοι. Ποιός μας είπε ποτέ, ότι απληστία, δηλαδή η πλεονεξία, είναι ειδωλολατρία. Ο πάπας, που συγκέντρωσε όλες τις θεσμικές εξουσίες στον εαυτό του, είναι το υπόδειγμα της πλεονεξίας (απληστίας) γι΄ αυτό και οι άνθρωποι θέλουν την ατόφια, τη γνήσια ειδωλολατρία. Την οποία έχουν, αλλά δεν την καταλαβαίνουν. Τους ενοχλούν τα φαινόμενα: Οι ευκαίρως ακαίρως υπερασπιζόμενοι τους θεσμούς, πχ την εκκλησία ή καθώς ο κύριος διευθυντής του νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Διαφώνησε και μετά συμφώνησε.

Ας κάνουν υπομονή οι επειγόμενοι την αποκατάσταση της ειδωλολατρίας και ας ακονίζουν τα μαχαίρια. Σε λίγο θα αρχίσουν να (ξανα)σφάζουν αυτούς που τους ενοχλούν και να (ξανα)γκρεμίζουν τους εφέστιους ναούς των αγίων του Θεού. Δεν πρόκειται να τους σταματήσει κανείς. Τώρα πλέον είμαστε βέβαιοι για τις θηριωδίες των χριστιανών σε βάρος της Τέχνης και "παλιά μας τέχνη κόσκινο" λέμε. Αυτό λέμε.Γκρινιάζουμε για τις βαρβαρότηρες των Χριστιανών,αλλά τσιμουδιά για τις εκατόμβες ανθρώπων,που εκείνο τον καιρό κατακρεουργήθηκαν. Οι μάρτυρες ξεχάστηκαν! Δεν ήταν έργα Τέχνης!! Σαν δεν ντρεπόμαστε,λέω εγώ.

Άφησα τελευταίο και ένα δείγμα από την απύθμενη βλακεία της εποχής. Αντιγράφω απόσπασμα απόψεων από το "βήμα γνώμης" μιας εφημερίδας,που προσφέρεται για άντληση χρήσιμων στατιστικών συμπερασμάτων. Αυτές οι στατιστικές όμως δεν απασχολούν τους επικοινωνιολόγους,στατιστικολόγους κλπ. Διαβάστε:

[ Κ.Θ: "Δεν αισθάνθηκα ποτέ κάποια ανάγκη να πιστεύω σε κάτι ανώτερο αλλά μεγάλη ανάγκη να ξέρω, και εφόσον ξέρω ότι κάτι ανώτερο δεν υπάρχει -αν υπήρχε δεν θα μου το έδειχνε ο παπάς θα ήταν ολοφάνερο όπως όλα τα υπάρχοντα -ετσι απέφυγα να δημιουργήσω κάτι ανώτερο στο μυαλό μου για να δικαιολογώ μια παραλογία. "] .Ωστόσο,ο ίδιος αποψιολόγος έγραφε μόλις πριν : [Κ Θ: " Όσο αρχέγονος και αν είναι ένας πληθυσμός το ανθρώπινο μυαλό έχει της ίδιες ικανότητες να ξεγελάσει ο πονηρός τον αφελή και να αρπάξει ότι αυτός έχει"] για να δεχθεί την απάντηση: "Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά .Οι πονηροί άνθρωποι θα προκόπτουν επί τα χείρω.Ο έξυπνος και ο ικανός και ο πονηρός, θα βάζει τρικλοποδιές με "έξυπνες" βόμβες κλπ. στον βλάκα τον Αναμάμι, ή των Γουαρανί ή τέλος πάντων σε κάποιον σαν αυτούς."
Κανένας παπάς δεν βρέθηκε να του δείξει τον παραλογισμό του.Αυτός δεν φαίνεται,άλλωστε, Ή τον καταλαβαίνεις ή δεν τον καταλαβαίνεις.

Γαβρά-φιλμ

Λαμπρά! Τα διαβάσαμε όλα, τα μάθαμε όλα!! Από γνώση Ιστορίας κανείς δεν μας πιάνει. Άρα, δικαιούμαστε να έχουμε άποψη. Για ποιο πράγμα; Για τη λογοκρισία που υπέστη το Γαβρά-φιλμ και για τις καταστροφές του εγκληματικού (sic) χριστιανισμού. Ευκαιρία λοιπόν να ξεσπαθώσουμε. Και αφρίζοντας ξεσπαθώνουν.

Ολοι όμως αυτοί οι "ιστορικοί" των πεζοδρομίων και των διαδικτύων, λησμονούν ένα πράγμα.Ότι αν εμείς εδώ κάναμε ζημιά στον κλασικό ελληνισμό,την ίδια ζημιά έκαναν προφανώς και στη Δύση.Κυρίως σ΄αυτό που ήταν κάποτε η καρδιά της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας,δηλαδή στην Ιταλία. Είδατε ποτέ τους Ιταλούς να τρώγονται μεταξύ τους, και οι μεν να κατηγορούν τους δε,ότι κατέστρεψαν τον αρχαίο ρωμαϊκό πολιτισμό; Διαβάσατε πουθενά να γίνονται παρόμοιες συζητήσεις και καυγάδες για τον αφανισμό που υπέστησαν οι προγονικές παραδόσεις των ευρωπαϊκών φύλων; Τσιμουδιά εκεί.Τίποτα δεν ακούγεται.

Δεν ακούγεται καμιά φωνή και από Ρωσία μεριά.Για εβδομήντα χρόνια εκεί πέρα, άνθρωποι σφαγιάστηκαν, ναοί και μοναστήρια γκρεμίστηκαν και κανείς δεν βλέπει τους Ρώσους ορθόδοξους να τρώγονται με τους πρώην άθεους συμπατριώτες τους για τις καταστροφές που έκανε το άθεο καθεστώς κατά των χριστιανικών (και ιστορικών) μνημείων.Κανείς απο τους εδώ νεοτερικούς ιστορικούς των καφενείων δεν λέει για τις καταστροφές των μπολσεβίκων. Ούτε κι αυτός ο αριστερών αποκλίσεων Γαβράς θα τολμούσε ποτέ, υποθέτω, να αναλάβει την εργολαβία να δείξει το ζήλο των ομοϊδεατών του για την εξόντωση ανθρώπων και έργων χριστιανικής Τέχνης στη διαλάμψασα κομμουνιστική αυτοκρατορία.

Εδώ όμως το πράγμα αλλάζει.Εμείς είμαστε οι γεννήτορες του πολιτισμού και άρα, γνωρίζουμε ποιοι τον βοήθησαν και πρόκοψαν και ποιοι τον κατέστρεψαν και πήγαν στον πάτο. Πήγαμε λοιπόν εμείς στον πάτο και βγήκαν από την αμορφωσιά και την αφάνεια,αυτοί που κάποτε ζούσαν στα δέντρα κι έτρωγαν βελανίδια. Όμως, τι θα άλλαζε αν εμείς συνεχίζαμε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό; Τι διαφορετικό θα είχαμε από αυτούς που τώρα δεν τρώνε βελανίδια και ζουν σε Παρθενώνες ; Αντί να συνεχίσουμε εμείς τη φαυλότητα των προγόνων, τη δώσαμε σε άλλους και αυτοί,οι μεν συνέχισαν το έργο του Αριστοτέλη (κυρίως) με σάλτσα χριστιανική και οι άλλοι,για ένα διάστημα έκαναν πράξη αυτά που έλεγε ο Επίκουρος (σοβιετικοί).Αλλά ο Επίκουρος τέλειωσε (για τους δικούς μας όχι). Η σοβιετία κατέρρευσε και το έργο της το συνεχίζει η αυτοκρατορία των δυτικών χωρίς την αφέλεια της δεδηλωμένης αθεΐας.Όλοι είναι ελεύθεροι να πιστεύουν ό,τι θέλουν, δηλαδή τίποτα, και να φτιάχνουν από μια "εκκλησία" στα μέτρα τους. Αυτό είναι το αποτελεσματικότερο γκρέμισμα.

Λοιπόν; Γιατί παραπονιόμαστε; Δεν κάναμε εμείς πράξη την αριστοτελική και την επικούρεια φιλοσοφία, την έκαναν άλλοι. Μας αρέσει ή μήπως νομίζουμε ότι εμείς θα τα καταφέρναμε καλύτερα ; Τι καλύτερο θα φτιάχναμε,αφού όλα αυτά που σήμερα γίνονται παγκοσμίως την αρχαία ελληνική φιλοσοφία απηχούν, και μάλιστα τον Επίκουρο, ανακατεμένο με ολίγην ή άφθονη, απωανατολική φιλοσοφία. Η ορχήστρα παίζει φυσικά ορατόρια του Μπαχ, αλλά το γραμμόφωνο είναι ξεκουρδισμένο και ο δίσκος βινυλίου σχεδόν για πέταμα.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4528801&ml