Εκπλήσσεται και μαζί θαυμάζει κανείς, για την απίστευτη υποκρισία, την απύθμενη ανοησία, την πλήρη κοροϊδία πάντων. Τι μας λέει δηλαδή ο παναγιότατος με αυτά τα "ομού μετά του πρωτείου, η συνοδικότης αποτελεί την σπονδυλικήν στήλην της διοικήσεως και της οργανώσεως της Εκκλησίας" και το "η αλληλοεξάρτηση μεταξύ πρωτείου και συνοδικότητας εμποτίζει την ζωήν της Εκκλησίας"; (Σημ. Η ζωή της Εκκλησίας είναι οργάνωση και διοίκηση;).
Το πρωτείο μας το προσδιορίζει πλήρως η Β΄ Βατικανή Σύνοδος η οποία και δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών ως προς την "συνοδικότητα". Αυτή ορίζεται ως Σύλλογος ή σώμα Επισκόπων.
Πώς όμως εννοεί ο παναγιότατος τη "συνοδικότητα"; Απλή σύναξη και συγκέντρωση Επισκόπων, που καλούνται να λάβουν αποφάσεις όταν προκύπτει κάποιο σοβαρό ζήτημα; Αν είναι έτσι,η συνοδικότητα αποτελεί θεσμό. Αποτελεί τη διαχρονική παρουσία ενός "τότε" σε ένα "σήμερα", ενός παρελθόντος σε ένα παρόν, με την προϋπόθεση ότι τα εσκαμμένα δεν υπερβαίνονται. Με άλλα λόγια, για να καταλαβαινόμαστε, η συνοδικότητα δεν είναι "Σύλλογος"(sic) εν χορώ. Είναι η ενυπόστατη και ένσαρκη φανέρωση των Συνόδων, αρχής γενομένης υπό των Αποστόλων, γι΄ αυτό και αβίαστα την αποκαλούμε Θεσμό. Εμείς λοιπόν έχουμε τον Θεσμό των Συνόδων.
Τι γίνεται όμως τώρα, που έχουμε από τη μια μεριά το θεσμό του Πρωτείου και από την άλλη το θεσμό των Συνόδων; Ο μεν Πρώτος, με το αξίωμά του ως αντιπροσώπου του Χριστού και ποιμένα όλης της Εκκλησίας, έχει πλήρη, υπέρτατη και παγκόσμια εξουσία μέσα στην Εκκλησία. Ο άλλος όμως, ο Δεύτερος, που αυτοπροσδιορίζεται (κακώς) με τον όρο της "συνοδικότητας", και δια τα καθ΄ ημάς είναι ο θεσμός των Συνόδων, τι ρόλο μπορεί να έχει; Οι Σύνοδοι είχαν ως κεφαλή τον Τριαδικό Θεό, το άγιον Πνεύμα. Τώρα στη θέση του θα βάλουμε τον αντιπρόσωπο του Χριστού; Αν είναι έτσι, δεν είναι απαραίτητη η συνοδικότητα. Άχρηστος ο ρόλος του.
Τι λογής είναι αυτή η αλληλοεξάρτηση μεταξύ πρωτείου και συνοδικότητας; Θα έχουμε από το ένα μέρος τον "αντιπρόσωπο", που άλλοτε θα μας διαμηνύει το εκ του πατρός πνεύμα, άλλοτε το εκ του υιού, άλλοτε αυτού του ιδίου πνεύματος και άλλοτε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς; Αυτός είναι οι ρόλος που θα ανατεθεί στην, υπό αλληλοεξάρτηση, "συνοδικότητα"; Μα, τότε, το καλύτερο που θα είχε νά κάνει ο δεύτερος (της συνοδικότητας) υπό τον πρώτο, θα ήταν απλά να εγγραφεί μέλος της Ρωμαϊκής Κουρίας ή όπου αλλού και το θέμα τελειώνει εκεί. Πάλι άχρηστος ο ρόλος του.
Αλλά ξέχασα. Πρωτείο και συνοδικότητα αποτελούν την σπονδυλική στήλη της διοίκησης και της οργάνωσης της Εκκλησίας. Ο πρώτος θα διοικεί, ο δεύτερος θα οργανώνει. Καμία σχέση με άλλο τίποτα. Του λοιπού, όταν ακούμε για Εκκλησία το μυαλό μας θα πηγαίνει μόνο σε οργανωτικής και διοικητικής φύσεως θέματα. Ό,τι έχει σχέση με τα ούτω πως λεγόμενα "πνευματικά", ο ενδιαφερόμενος καλείται να ανοίξει τα βιβλία της φιλοσοφίας, της Τέχνης κλπ. κλπ. Σε λίγο μπορεί να κάνουν την εμφάνισή τους και βιβλία "πνευματολογίας", όπως είναι για παράδειγμα η παγκόσμια αγία γραφή, των κυρίων Μουν και Αγουρίδη. Εκεί μέσα θα βρίσκει αυτό που ψάχνει.
Κυπριανέ μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτου Πατριάρχη Βαρθολομαίου τη πόρτα, όσο θέλεις Βρόοννταααα!
Είναι αρκετά αποβλακωμένες οι μάζες ώστε και τα περί πρωτείου του πάπα να τα χάβουνε και περί Συνοδικότητας να έχουν νεφελώδη εικόνα που δεν δημιουργεί καμία αλλαγή στην προσωπική τους ζωή.
Πίστη που δεν δημιουργεί αλλαγή στην προσωπική μας ζωή, δεν αξίζει τίποτα για μένα.
Είναι δεισιδαιμονία και ειλωλολατρία πανάθλια και καλύτερα να πάψει να υφίσταται...