Του κανόνος δεν θα μπορούσε να ξεφύγει και ο ραδιοφωνικός σταθμός της Εκκλησίας της Ελλάδος.Όπου ένας υπεύθυνος μιας εκπομπής ονομαζόμενος κ. Κοσμόπουλος, μας έδειξε πόσο "ανοικτός", πλουραλιστικός και δημοκρατικός, είναι.
Φιλοξένησε σε μια πρόσφατη εκπομπή του έναν συγγραφέα, ο οποίος στα νειάτα του, ως στρατεύσιμος, είχε υπηρετήσει στην Κύπρο. Στο θλιβερό 1974 όταν συντελέσθηκε η ολοκλήρωση του σχεδίου "Προδοσία της Κύπρου" από τους εδώ αφελείς στρατοκράτες, τους προσηλωμένους και δέσμιους των Αμερικανών και του ευρωπαϊκού παραρτήματος των Φιλιππίνων. Ο νεόκοπος συγγραφέας κυκλφόρησε πριν λίγες ημέρες ένα βιβλίο, στο οποίο εξιστόρησε και καταξευτέλισε στην κυριολεξία τον ελληνικό στρατό και τους υπερασπιστές της Κύπρου τα χρόνια εκείνα , κατ΄ απομίμηση προφανώς εκείνου του ανεκδιήγητου δημοσιογράφου (σημ. ονομάζονται εύστοχα δημοσιοκάφροι) που μας έμαθε ότι ο Μεγαλέξανδρος ήταν "σφαγέας" των λαών. Μπορεί όμως και να ακολούθησε το παράδειγμα των συντακτών του βιβλίου για τον συνωστισμό (sic) στη Σμύρνη του ΄22. Η ιστορική αλήθεια πρέπει πάντα να λέγεται.
Καθότι όμως δημοκρατικών αρχών, ο κ. Κοσμόπουλος, στην αμέσως επόμενη εκπομπή είχε καλεσμένο ένα εκπρόσωπο του συλλόγου των Ελλήνων αγωνιστών - στρατιωτικών, που πολέμησαν στην Κύπρο την τραγική περίοδο του 1974. Και τα πράγματα ισορρόπησαν. Το βιβλίο-λιβελογράφημα αντιμετωπίστηκε όπως του άξιζε, για να ησυχάσουν τα ανήσυχα αντιδραστικά πνεύματα. Η δημοκρατία νίκησε!
Ο κ. Κοσμόπουλος μας έδειξε ότι η Εκκλησία της Ελλάδος, δια του ραδιοφώνου της, δεν έχει τίποτα να κρύψει, κανέναν δεν φοβάται και πάντα ήταν, είναι και θα είναι, δημοκρατικών αρχών.Όλες οι απόψεις εκεί μέσα χωρούν. Άλλωστε, η υπερέχουσα αρχή του κ. Κοσμόπουλου διατείνεται ότι ως πρότυπο έχει την συνοδικότητα και διάβαζε "δημοκρατικότητα". Και μέχρι εδώ καλώς. Η δημοκρατική πολυφωνική (ή συνοδική) εξαπάτηση λειτούργησε αποτελεσματικά, για όποιον έχει καλήν όραση των εγγύς ευρισκομένων αντικειμένων. Τι γίνεται όμως με τα "αντικείμενα" που βρίσκονται μακράν. Μάλιστα, όχι τόσον μακράν αλλά εγγύτατα, και δή, πάλι, στην Κύπρο!
Η δημοκρατική πολυφωνική ευαισθησία του κ. Κοσμόπουλου και των ιθυνόντων του ραδιοσταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος φαίνεται ότι αδυνατεί να αντιληφθεί την πραγματικότητα των εγγύς. Προσποιείτε ότι βλέπει ή αφουγκράζεται τα γεγονότα, αλλά αυτό γίνεται επιλεκτικά. Ενδιαφέρθηκε ο κ. Κοσμόπουλος για τις αντιδράσεις που εδώ και καιρό υπάρχουν στο θέμα των λεγόμενων οικουμενικών διαλόγων; Έδωσε ποτέ βήμα σε κάποιον ή κάποιους, για να ακούσουμε τις αντιδράσεις που υπάρχουν και οδήγησαν στα γεγονότα της Πάφου; Δεν το έκανε και δεν θα το κάνει ποτέ. Λοιπόν. Αυτή τη δημοκρατικότητα, αυτή την πολυφωνικότητα, αυτή την, ας πούμε, συνοδικότητα, καλά θα κάνει να την κρατήσει για τον εαυτό του και για τους εργοδότες του. Μπορεί να εξακολουθήσει να κοροϊδεύει τους αφελείς, αλλά για τους υπόλοιπους είναι άχρηστη. Του τη δίνουμε πίσω για να μη την πετάξουμε στα σκουπίδια.
Υστερόγραφο
Επειδή δεν μου είναι δυνατό να παρακολουθώ συστηματικά την εκπομπή του κ. Κοσμόπουλου, θα ήμουν πρόθυμος να αναιρέσω όλα τα ανωτέρω, αν ο αναφερόμενος έχει φιλοξενήσει στο τραπέζι των ομιλητών/συνομιλητών άτομα με σαφείς - και όχι νεφελώδεις - τοποθετήσεις κατά του Οικουμενισμού.
Να αγιάσει το στόμα σου , γιατρέ μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα έχεις την ευχή μου!
Ζούμε στην επίγνωσης μιας Αφατης Υποκρισίας, όμως ΠΑΝΤΑ ΕΤΣΙ ΗΤΑΝ, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.
ΑΠΛΑ ΕΜΕΙΣ ΗΜΑΣΤΑΝ ΧΑΝΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑΜΕ...
Πολύ πικρόχολος αδελφέ μου!. Για όλα και για όλους γκρινιάζεις.Ή μόνο γι' αυτά επιλέγεις να γράψεις. Τέλος πάντων. Για να μη κρίνεις με στοιχεία που βρίσκονται μόνο στη φαντασία σου, ή σε σχόλια άλλων κακόβουλων και διαστρεβλωτών, για το συγκεκριμένο βιβλίο, διάβασε και το παρακάτω :
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.ardin.gr/node/1854
ΝΛ
Ανώνυμος είπε...23 Οκτώβριος 2009 12:01 μμ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για το σχόλιο.
1)Άλλο πικρόχολος και άλλο γκρινιάρης. Το πρώτο το δέχομαι, το δεύτερο όχι.
2) Για να μπορούμε να κρίνουμε, πρέπει να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε, πχ τη διαφορά ανάμεσα στον γκρινιάρη και στον πικρόχολο ή τη διαφορά ανάμεσα σε εθνοφασίστα - ή διεθνοφασίστα - είναι το ίδιο - και σε πατριώτη.
Αν το καταλάβουμε ίσως πάψουμε να διεκδικούμε το κενό, που μας άφησε ο πρόγονος Θουκιδίδης. Η Ιστορία δεν γράφεται από μεμονωμένα περιστατικά ερεθιστικών ταινιών underground. Ούτε και από ουδέτερους παρατηρητές.
3) Το σχόλιο που έγραψα δεν αφορούσε τόσο στον "ιστορικό" Γκουρογιάννη. Αφορούσε στην επιλογή θέματος για αντιπαραβολή απόψεων των υπευθύνων του ραδιοφωνικού σταθμού. Αν οι αρμόδιοι είχαν την ικανότητα να διακρίνουν, θα μπορούσαν να κρίνουν, μεταξύ άλλων, πώς φτάσαμε στο δημοκρατικό κατάντημα προβολής ενός δήθεν αυτοελέγχου, με βάση την "αλήθεια" λεπτομερειών μιας έκτακτης εμπόλεμης κατάστασης, και όχι με βάση την αλήθεια μιας κατάφωρης αδικίας : Η ανεξαρτησία της Κύπρου δεν κατακτήθηκε με συμμετοχή Τουρκοκυπρίων. Άλλοι πολέμησαν, άλλοι απαγχονίστηκαν και οι Τουρκοκύπριοι δρέπουν τη θυσία εκείνων.
4) Τα θέματα που επιλέγω είναι, νομίζω, περιθωριακά. Δεν είναι όπως αυτό του κ Γκουρογιάννη που,ευρύτερα, απασχόλησε τους διδασκάλους της ελευθερίας. Όμως το θέμα δεν είναι πως φτάσαμε στο βιβλίο. Προηγούνται άλλα σοβαρότερα και αυτοί που μας κατηχούν με εκπομπές όπως του κ. Κοσμόπουλου, δεν θέλουν να γνωρίζουμε ποια είναι τα σημεία που διαφοροποιούν την αλήθεια από την αληθοφάνεια, την ελευθερία από την ελευθεριότητα. Μας θέλουν όλους να βρισκόμαστε στην ίδια με αυτούς σύγχυτική κατάσταση. Η παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί να πετύχει χωρίς αυτό το στόχο και η Ελλάδα να βγει στον πλειστηριασμό.