Δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν

Νεότερη επεξεργασία 02/05/2011

Και πάλι, περί του μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου

Η ΛΙΣΤΑ ΤΟΥ ΑΓΑΠΙΣΜΟΥ

«Δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν, οὐκ ἐκ πέτρας ἀγόνου τερατουργούμενον· ἀλλ' ἀφθαρσίας πηγήν, ἐκ τάφου ὀμβρήσαντος Χριστοῦ, ἐν ᾧ στερεούμεθα» (από την γ΄ ωδή του Κανόνα του Πάσχα).

Ένας σχολιαστής έγραψε : "Όταν εψαξα στο διαδίκτυο για τον π. Σαράντη ειδα αναμεσα στα αλλα ότι ητανε ο πρωτοαίτιος κατά της Γεροντισας Γαβριηλιας! Δεν παμε καλα. Αν στο θεμα της Γεροντισας κανει τοσο λαθος, πως τοτε να τον εμπιστευθω σε θεματα ακομα πιο δυσκολα, όπως είναι του ‘666’ και της ‘καρτας’ και του Αντιχριστου;".(*)

Θα του απαντήσω γράφοντας : Αν ένας μητροπολίτης ή επίσκοπος, όπως ο πολυγραφότατος Νικόλαος Μεσογαίας, αλλοιώνει και παραποιεί την Τρίτη Ωδή από τον Κανόνα του Πάσχα, τότε πώς να τον εμπιστευθεί το ποίμνιο; Ποιά είναι η κατάφωρη αλλοίωση, που οδηγεί στην κυριολεκτική αλλοτρίωση των πιστών, ο αναγνώστης ή ο σχολιαστής ας κάνει τον κόπο να διαβάσει τα κατωτέρω.

Ο ειρημμένος μητροπολίτης είναι ένας εκ των κυρίων συντελεστών που συνέπραξε στη σύνταξη του θεολογικά ατυχέστατου πονήματος της Επιτροπής Βιοηθικής "Εκκλησία και Μεταμοσχεύσεις" συσταθείσας επί αρχιερατείας Χριστοδούλου. Είναι επίσης και ο συγγραφέας του βιβλίου "Εκεί που δεν φαίνεται ο Θεός" (σημ. εκεί όπου φαίνεται η δική του δίγλωσση και αμφίσημη ικανότητα).

Δεν θα κάνω βιβλιοκριτική ούτε θα ασχοληθώ με τα όσα συνέγραψε η εντολοδόχος επιτροπή Βιοηθικής. Το μεστό επιδερμικών αισθηματισμών βιβλίο του (: "Εκεί που δεν φαίνεται ο Θεός") είναι κατάλληλο για κινηματογραφικά σενάρια του τύπου "Love Story". Θα γράψω όμως τούτο:
Αν δεν ήταν ο ουσιαστικός συντάκτης των πορισμάτων στην έρευνα (μεταξύ ομοφρώνων) που διεξήγαγε η επιτροπή για τα σύγχρονα θέματα, που καλούνται "βιοηθικά" και ακόμη, αν δεν ήταν ο συγγραφέας του "Εκεί που (σημ. όπου) δεν φαίνεται ο Θεός", θα μας ήταν εντελώς άγνωστος ή και ασήμαντος. Ούτε και θα συμμετείχε στο Εθνικό Συμβούλιο Ερευνας και Ανάπτυξης, ένθα προΐσταται η εκλεκτή της μπιλντεμπέργκειας συνομωσίας κα. Διαμαντοπούλου.

Το "εξ αγόνου πέτρας τερατουργούμενον" εις πηγήν αφθαρσίας και η διαστροφή την οποία εισάγει ο περί ου ο λόγος μητροπολίτης, είναι η κατάφαση και ανάδειξη των μεταμοσχεύσεων ως η πηγή του "εκ τάφου ομβρήσαντος Χριστού". Δηλαδή οι μεταμοσχεύσεις και διάβαζε η πρόωρη, η έγκυρη και έξυπνη εκσπλάχνωση-θανάτωση των διαπλεόντων την Αχερουσία ή και όλων όσων αναμένουν το πλοιάριο. Διότι πρίν γυρίσει η λέμβος να παραλάβει και άλλους επιβάτες, κάποιοι από αυτούς πρέπει να έχουν δοθεί και δεχθεί την ολοκληρωτική αγάπη του Ιησού : "αγαπάτε αλλήλους καθώς ηγάπησα υμάς. μείζονα ταύτης αγάπης ουδείς έχει, ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού".

"Κύριος ποιμαίνει και ουδέν με υστερήσει"
Ό,τι υστερεί ο Κύριος από τους άλλους, το παραλαμβάνουν οι ποιμαίνες

"Και το έλεός σου καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου"
Το έλεος καταδιώκει ακόμη και τους καταδικασμένους εγκληματίες εις θάνατον. Τούτων το τέλος και η τελείωση γίνεται δια βολίδος σε τμήμα του εγκεφάλου προς αφαίρεση των ζωηφόρων οργάνων. Χορηγός, το έλεος του Κυρίου!

"και το κατοικείν με εν οίκω Κυρίου εις μακρότητα ημερών"
Η μακρότητα ημερών είναι το ζητούμενο. Ως προς το κατοικείν με εν οίκω Κυρίου, εδώ θα λέγαμε ότι πρόκειται περί συγκατοίκησης. Φυσικά, χωρίς τον Κύριο. Ο τον βίον επιμηκυνθείς, διότι εβραχύνθησαν αι ημέραι των ασεβών, συνοικεί μετά του αφαιρεθέντος βίου - προφανώς του ασεβούς. Η ευσέβεια και η ασέβεια συνοικούν δοξάζουσαι τον Κύριον εκφωνούσαι παρηλλαγμένην και εν αλαλαγμώ εκσυγχρονιστική/μεταπατερικήν Ωδή:

"Δεύτε ζωήν ζήσωμε καινήν, ούκ ἐκ πέτρας αγόνου τερατουργούμενης. αλλ' αφθαρσίαν εκβλαστήσασα, εκ τάφου ομβρήσαντος αγάπην, εν η στερεούμεθα".

Εμείς και ο ποιμήν Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, αυτή την αγάπη (μας καλεί να) την ξεπεράσαμε. Κάναμε την υπέρβαση. Είναι όλοι φίλοι μας, δεν κάνουμε καμία διάκριση. Εκτός από μια. Όλα να γίνουν όταν η τύχη και η κακιά στιγμή μας καταστήσει νεκρούς, αλλά λίγο ακόμη ζωντανούς. Τότε θα γίνουμε όλοι φίλοι όλων, τότε θα αποκτήσουμε την βιωματική εμπειρία δοσίματος, τότε θα αγαπήσουμε τόσο, ώστε την ψυχή μας (είναι τα λαμβανόμενα όργανα!) να δίνουμε για τους άλλους.

Εμπρός λοιπόν, όλοι εδώ και τώρα, να μπούμε στη λίστα της αγάπης και να μην περιμένουμε την ενδεκάτη. Να μη γίνουμε σαν τις μωρές παρθένες που τις πήρε ο ύπνος. Να φροντίσουμε να αγοράσουμε λάδι, και όταν ακούσουμε το "Ιδού ο νυμφίος" να βγάλουμε και να δείξουμε την κάρτα του δωρητή. Λάδι όμως δεν θα έχουμε, κλειστή θα είναι η πόρτα, κι εμείς μέσα στα σκοτάδια του κώματος θα φωνάζουμε "κύριε, κύριε, άνοιξον ημίν".

"ο δε αποκριθείς είπεν, αμήν λέγω υμίν, ουκ οίδα υμάς".

Μετά από αυτά, θεωρώ εντελώς περιττό και ασήμαντο, αν ο π. Σαράντης ασχολήθηκε, και με ποιο τρόπο, με τη γερόντισσα Γαβριηλία. Σημαντικότερο είναι η κάρτα του πολίτη, καθώς θα περιέχει την ιστοσυμβατότητα των κατόχων της.

(*)Βλέπε ανάρτηση με τίτλο :"Εκ πολυλογίας ουκ εκφευξη αμαρτίαν", στις 22/09/2010, εκτενές σχόλιο υπογραφόμενο από "Μυρμιδόνα"