Ερωτήματα

Ένας σχολιαστής, που υπογράφει με το ψευδώνυμο "μυρμιδόνας" μου έθεσε μερικά ερωτήματα σε ένα άλλο ιστολόγιο ("αμέθυστος") και η απάντησή μου ήταν η ακόλουθη :

Προς Μυρμιδόνα,

Με ρωτάς γιατί είμαι κατά της εξωσωματικής γονιμοποίησης και παράλληλα επεκτείνεις την ερώτηση στα:

1) Βρώμικη πράξη της σεξουαλικής επαφής
2) Ηδονή-οργασμό
3) Δημιουργία του ανθρώπου με όργανα αναπαραγωγής
4) Γιατί οι πόρνες κλπ, μας προάγουν στη σωτηρία (πάλι)
5) Γιατί η Αγία Γραφή αναφέρει πράγματα ακατάλληλα.

Σου απαντώ από το τέλος προς την αρχή.

1) Τα "ακατάλληλα" που αναφέρει η Αγία Γραφή, είναι για να κρίνει και για να κρίνονται όλοι όσοι θεωρούν ακατάλληλη και τη θεία Ενανθρώπηση. Ο ηθικισμός αυτών των ανθρώπων δέχεται ένα Θεό που άνοιξε στα δυο τη θάλασσα και πολλά άλλα, αλλά θεωρούν αδύνατο ο ίδιος ο Θεός, που παρεμβαίνει θαυμασίως στη φύση, να παρέμβει σε αυτό τον ίδιο τον άνθρωπο, το δημιούργημά του, και δια Πνεύματος Αγίου να ενσαρκωθεί στο σώμα της πάναγνης Θεοτόκου.
Λοιδωρούν και μέμφονται όσα εκεί μέσα γράφονται, δεν διστάζουν μάλιστα να θεωρούν ανήθικη την Παλαιά Διαθήκη. Θέλουν ένα Θεό στα μέτρα μιάς φαντασιακής αγνότητας και θεωρούν ανέφικτο και αδύνατο, να προσεγγίσει ο άνθρωπος την τελειότητα του Θεού και την αγνότητα της Θεοτόκου δια της Μετανοίας (μετά = μαζί με, με νουν Χριστού).
Και με αυτό πάμε στο παραπάνω ερώτημα (4)

2) Οι πόρνες και οι αμαρτωλοί γι΄ αυτό μας προάγουν στη Βασιλεία του Θεού. Διότι μετανοούν. Δεν σημαίνει όμως αυτό ότι όλοι πρέπει να γίνουμε πόρνοι, πόρνες, κλέφτες , ληστές και φονιάδες, για να μετανοήσουμε. Είμαστε όλα αυτά, έστω και αν δεν έχουμε κάνει τίποτα. Λόγω, έργω ή διανοία αμαρτάνουμε και ουδείς αναμάρτητος.
"Κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει ψυχοσώστα Σωτήρ;" και τα κρίματα, οι αποφάσεις και οι κρίσεις του Θεού είναι ανεξερεύνητες. Αλλά και τα "κρίματα", δηλ. οι κατά του Θεού ανομίες και παραπτώματα που διαπράττει ο άνθρωπος, άβυσσος είναι κι αυτά (σημ. η λέξη "κρίμα" σημαίνει και ανόμημα, παράπτωμα). Κανείς δεν είναι αναμάρτητος ενώπιον της κρίσεως και των αποφάσεων του Θεού ("κρίμα" = απόφαση, κρίση). Κατά συνεκδοχή λοιπόν της λέξης "κρίμα" είμαστε τόσο πόρνοι, τόσο, κλέφτες, τόσο φονιάδες έναντι του Θεού, έστω κι αν δεν έχουμε κάνει τίποτα από αυτά.

Αυτός είναι ο λόγος που ο Κύριος δεν "ντράπηκε", καθώς απορείς, να χρησιμοποιήσει τη λέξη πόρνες και η Αγία Γραφή, σε πολλές περιπτώσεις αναφέρεται σ΄ αυτές, όπως και σε άλλες σκανδαλιστικές για τον ηθικισμό-φαρισαϊσμό πράξεις. Ούτε και ντράπηκε να ενδυθεί το εκ της αμαρτίας φθαρτό σώμα του ανθρώπου.

Οι σημερινοί μας δάσκαλοι, αυτά δεν σου τα είπαν. Τους απασχόλησε και τους απασχολεί το "πρόβλημα του κακού" και βάλθηκαν να μας κάνουν όλους πόρνες, πόρνους, ληστές και φονιάδες κι έτσι να μετανοήσουμε. Πήγαν και κόλλησαν από κοντά και τον έρωτα. Έδεσε το σιρόπι. Εκπορνεύουν τη φαντασία όλων, γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν φαντασία. Ποιος όμως μας λέει ότι μόνο η "φαντασία" του Κυρίου, της "τιμιωτέρας των Χερουβείμ", των αγίων που φέρουμε το όνομά τους, δοξάζουμε, τιμούμε και λατρεύουμε κατά τη δική μας Παράδοση, γιατρεύει την εφάμαρτη νοσηρή φαντασία που έχουμε; Αναφέρομαι φυσικά στον άγιο Θεό και στην Εκκλησία μας και στη Θρησκεία μας.

3) Ας πάμε τώρα στο άλλο ερώτημα. Δεν είμαι σε θέση να σου απαντήσω γιατί ο τριαδικός Θεός μας έκανε, όπως μας έφτιαξε, και αρχίσαμε στη συνέχεια να πολλαπλασιαζόμαστε με τη "βρώμικη πραξη της σεξουαλικης επαφης" : με οργασμό και ηδονή.

Εκείνο πάντως που δεν γνωρίζεις, διότι οι δάσκαλοι δεν σου το είπαν, είναι ότι οι πατέρες της Εκκλησίας γράφουν ότι ακόμη κι αν δεν αμάρταναν οι Πρωτόπλαστοι, θα υφίσταντο "τροπή". Τι θα ήταν αυτή η "τροπή" οι πατέρες το αποσιωπούν μη εισερχόμενοι στο Νουν του Θεού. Λένε όμως ότι η αφθαρσία του ανθρώπου, που μας δωρήθηκε δια της θείας Ενανθρωπήσεως, είναι υπερτέρα της προπτωτικής "τροπής". Με ποιο τρόπο θα πολλαπλασιάζονταν οι άνθρωποι είναι κάτι που δεν γνωρίζει κανείς και ουδείς φρόνιμος θα τολμούσε να αναφερθεί σε αυτό. Τα σεσιγημένα υπό των Γραφών δεν μπορεί ο άνθρωπος να τα ψάχνει, να τα ερευνά και δήθεν, να προβληματίζεται για το κακό. Αρκετό, μάλιστα υπεραρκετό, είναι ότι πολλαπλασιαζόμαστε αγιαζόμενοι δια του Μυστηρίου του γάμου.

4) Ας συνοψίσω τέλος τα "βρώμικα", την ηδονή και τον οργασμό, με την εξωσωματική γονιμοποίηση.
Η ένωση δυο ανθρώπων φέρνει στη ζωή μια νέα ύπαρξη. Μπορεί η ένωση αυτή να μην έχει ως βάση την αγάπη, μπορεί να μην έχει ως βάση την επιθυμία δημιουργίας μιας νέας ύπαρξης, μπορεί να έχει ως κίνητρο την ικανοποίηση και μονο των ενστίκτων εκείνων που τα συνοδεύει η ηδονή και φυσικά ο οργασμός. Είναι μια εντελώς ζωώδης, θα λέγαμε, κίνηση.
Κίνηση όμως που εμπεριέχει "αμυδρό το της φιλίας απήχημα". Όσο κτηνώδης και αν είναι αυτή η ένωση, που αποφέρει στη δημιουργία μιας νέας ύπαρξης, ενέχει μέσα της μιά έλξη, ένα ενδιαφέρον, ένα έστω μικρό, ελάχιστο ψήγμα φιλίας, προς τον άλλο. Από αυτό το ελάχιστο δεν αποκλείεται να προκύψει κάτι το μέγιστο. Έχει μέσα του έστω παρεφθαρμένα, έστω κακοποιημένα το "απήχημα" της φιλίας, του ενδιαφέροντος, και αυτό δεν είναι ο βιολογικός κτηνώδης οίστρος. Είναι ένωση ανθρώπου με άνθρωπο, μίξη ανθρώπου με άνθρωπο.

Αν υπάρχει κάποιο στοιχείο από αυτά στην εξωσωματική γονιμοποίηση, ας έρθει ο εγκρατής της επιστήμης επίσκοπος και εγκωμιαστής της επιστημονικού τύπου σύλληψης να μας το πει. Ο Θεός καταράστηκε τον Αυνάν, ήρθε αυτός με τα φώτα της επιστήμης να τον συγχωρέσει. Θα αρχίσει μετά να τον κατηχεί στην αγάπη του Θεού και στα φώτα που μας έδωσε για να φτιάχνουμε τη "ζωή του σωλήνα". Αυτή τη ζωή και αυτό το θεό να τα κρατήσει για τον εαυτό. Εμείς θα εξακολουθήσουμε να πιστεύουμε στα θαύματα "εκεί όπου δεν φαίνεται ο δικός του θεός".