Ερωτημάτων η συνέχεια

Κυριε Χριστοδουλιδη διαβασα με προσοχή οσα γραψατε (σ.σ για τις μεταμοσχεύσεις). Δεν απαντησατε ομως στα εξης ερωτηματα:

1. Πόση ωρα μετα τον θανατο ενος ανθρωπου που επαθε 'θανατηφορο' τροχαιο...μπορουμε να παρουμε οργανα προς μεταμοσχευση;"
ΑΠ. : Απάντησα,"τα όργανα (μετά από τροχαίο ή άλλο "αξιντάν") δεν τα παίρνουν όταν έχει ξεψυχήσει ο άνθρωπος. Τα παίρνουν πριν, την ώρα που χαροπαλεύει."

Ειδικότερα, αν ο άνθρωπος πεθάνει, μετά από το λεγόμενο "ηλεκτρομηχανικό διαχωρισμό", που σημαίνει μη αναστρέψιμη καρδιακή παύση (: παύλα ή καρδιακή σιγή, "ασυστολία" κατά ιατρική ορολογία), τότε τα λαμβανόμενα όργανα είναι άχρηστα εκτός από τον κερατοειδή χιτώνα του οφθαλμού.

Ο διασωληνωμένος ασθενής στη Μονάδα Εντατικής υποστηρίζεται καρδιολογικά για το ενδεχόμενο καρδιακής διαταραχής που μπορεί να επιφέρει ηλεκτρομηχανικό διαχωρισμό. Θέλουμε δηλαδή να λειτουργεί η καρδιά, μολονότι ο ασθενής έχει π.χ. τινάξει τα μυαλά του στον αέρα και εξακολουθεί παραδόξως να ζει. Ένα τέτοιο περιστατικό συνέβη και εδώ σε μας, για να οδηγηθεί στη συνέχεια αυτός ο ασθενής στην ονομαζόμενη "δωρεά" οργάνων. Γιατί τον έβαλαν στα μηχανήματα; Υπήρχε περίπτωση να του φτιάξουν νέο εγκέφαλο; Να κολλήσουν τη διαλυμένη εγκεφαλική ουσία;

Σήμερα έχουν διαφοροποιηθεί κάπως τα πράγματα και υπάρχει η εντολή DNR = Do Not Resuscitate = Μην κάνετε ανάνηψη, μην τον βάλετε στην εντατική, αφήστε τον να πεθάνει. Αν όμως είναι "δωρητής" θα τον βάλουν. Αν είναι "αγνώστων λοιπών στοιχείων" πιθανώς να τον βάλουν, αλλά εδώ "παίζονται" πολλά. Ποιά; Ε, βάλε κάτω το μυαλό σου να σκεφτεί.

Τα όργανα για να "πιάσουν" πρέπει η καρδιά να λειτουργεί. Αν δεν λειτουργεί είναι άχρηστα.

2. Ομως δεν απαντησατε: Φανταζεστε το τελος να ερθει σε 5 αιωνες απο σημερα;" κλπ. ποσο ΓΕΛΟΙΑ θα φαινονται αυτά στα ματια των ανθρωπων τοτε; Οσο γελοια φαινονται στα δικα μας ματια σημερα...κατι 'εσχατολογικα κινηματα' των Εβραιων, π.χ. δες Κουμραν πριν 2.000 χρονια!

ΑΠ. Δεν φαντάζομαι το τέλος, δεν φαντάζομαι τους αιώνες που θα έρθουν, και δεν φαντάζομαι πότε θα έρθη το τέλος. Δεν φαντάζομαι καθόλου. Πάντως, όπως και να το κάνουμε, τη φαντασία μου την έχω, όπως την έχουν όλοι οι άνθρωποι, και το μόνο που φαντάζομαι είναι "την επί του φοβερού βήματος απολογίαν" αιτούμενος την ευμένεια του Δεσπότη και Κυριου ημών Ιησού Χριστού. Αυτή είναι η φαντασία μου : Η καλή απολογία.

Τέλος, αφού μου θύμισες το Κουμράν, ας πάμε ακόμη πιο πίσω και ας πούμε κάτι για τους Μυρμιδόνες. Ο πολεμιστής ασκεί το νου του στην τέχνη (τεχνική) του πολέμου. Πώς δηλαδή θα εξουδετερώσει με τη μυική του ισχύ ή με άλλα τεχνικά μέσα τον αντίπαλο.

Παρόμοια εξάσκηση του νου απαιτείται και για άλλες μάχες, με άλλους αντιπάλους, τις οποίες γνωρίζουν οι Θιβετανοί Σαολίν, οι Κουνγκ-Φου και άλλοι, πέρα εκεί στα βάθη της Ανατολής. Αυτοί συνδυάζουν τεχνικές του νου, για εξουδετέρωση αντιπάλων με εύστοχα λακτίσματα κλπ.

Αν κάποιος διδαχθεί να ασκεί το σωματικό νου, το μυαλό του, όπως οι προαναφερθέντες, μπορεί να γίνεται λάστιχο, να τρυπιέται, να λυγίζει σίδερα με το λαιμό και με το κεφάλι να σπάει τούβλα. Απίστευτα πράγματα! Μπορεί να κάνει και άλλα.

Εμείς ασκούμε το νου της ψυχής που ενοικεί στο ναό του αγίου Πνεύματος. Δεν γυμνάζουμε νου του σώματος και τα δικά μας αποτελέσματα είναι εντελώς διαφορετικά. Τους τα χαλάμε όλα, γι΄ αυτο θέλουν να τελειώνουν μαζί μας.

Κατάλαβες;

(Σημ. Η σέχτα του Κουμράν αυτά δεν τα ήξερε)