Όταν χάνονται οι αξίες, ψευτίζουν και τα παραδείγματα

"Δυστυχώς η απερίσκεπτη απόρριψη των ηθικών και παραδοσιακών αξιών μας είχε σοβαρές συνέπειες. Αλληθωρισμός προς τα ξένα, μιμητισμός προς τα αλλότρια, στροφή προς τα θολά, δεν φέρνουν καλό. Πληγωθήκαμε από το ανίερο, το μοντέρνο, το ξένο. Οι παραδοσιακές αξίες είναι γερές βάσεις, ισχυρά θεμέλια, δυνατή ενέργεια"

Αυτά, του μοναχού Μωυσή, όπως τα διαβάσαμε πάλι στο ιστολόγιο ΑΚΤΙΝΕΣ (1)

Και τα δικά μας; Ιδού :

"Η μαχητική κατά των αιρέσεων δεν είναι σήμερα επιθυμητή. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να δεχόμαστε ανεξέλεγκτα τα εν αφθονία αγάπης προσφερόμενα αγαθά ζωής ή ακόμη κι αυτή την ίδια τη ζωή, αν πρόκειται για τις μεταμοσχεύσεις.

Γι΄ αυτό, έχω τη γνώμη, όση αξία είχαν στο παρελθόν όλοι όσοι έδωσαν τη ζωή τους για το ομοούσιον, το εν δύο φύσεσι, την Θεοτόκο, τις Εικόνες και το αναλλοίωτο του Συμβόλου της Πίστεως, την ίδια τιμή οφείλουμε να αποδίδουμε προς εκείνους, που με την προσωπική τους ευθύνη αρνούνται να βιαιοπραγήσουν ή ασελγήσουν, κατά των συνανθρώπων τους χάριν της ζωής".
Τα εγράφαμε τον Μάρτιο του 1999.(2)

Γιατί τα επαναλαμβάνουμε; Διότι αυτά που αναφέρει ο μοναχός Μωυσής : "Η εκκλησία έχει δύναμη να ενώνει, να εμπνέει, να παρηγορεί, να δίνει ελπίδα" δεν ισχύουν πλέον. Η εκκλησία δεν είναι η εκκλησία των μαρτύρων, των ομολογητών, των οσίων, των αγωνιστών. Τα σύγχρονα παραδείγματα που μας προσφέρει είναι μεν  μαθήματα αγάπητικής (sic) ζωής, όχι όμως και της ζωής εκείνης που ταπεινά δέχεται τον εξευτελισμό ενός μαρτυρικού θανάτου. Όλα οφείλουν να γίνονται με τάξη, προπαντός με αξιοπρέπεια, και το πιστό εκκλησίασμα, κλήρος και λαός, μολονότι ομολογεί "Χριστόν εσταυρωμένο", στην πράξη αποδεικνύεται ότι προτιμά τον Χριστό ερήμην του Σταυρού. Ποιος ο λόγος να πεθαίνεις μαρτυρικά μόνος σου (σημ. μετά από βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση ή άλλως) και να μη σε βοηθούν οι γιατροί να πεθαίνεις αλλτρουϊστικά ή/και με αξιοπρέπεια;


Το ξέρω, θα μας κατηγορήσουν σαν Ιεχωβάδες, Άμις, οπαδούς του Νάκου και δεν γνωρίζω ποιον και τι άλλο άλλο θα βρούν να μας πουν. Αλλά όχι, καμμιά σχέση δεν έχουμε με αυτούς. Είμαστε πρόθυμοι όλα να τα δεχτούμε : Και αίμα να δώσουμε, και αίμα να πάρουμε και χίλια δυο άλλα, που η επιστήμη μας καλεί να απολαύσουμε. Όμως, ότι πρέπει να θυσιαστεί το ήμισυ της ανθρωπότητας για τη σωτηρία των εναπομεινάντων, ουδέποτε θα μας βρει σύμφωνους. Οι μεταμοσχεύσεις, που προϋποθέτουν το θάνατο ενός ανθρώπου για τη σωτηρία ενός άλλου, εκεί οδηγεί τους αδίστακτους πλουτοκράτες. Διότι εκτός άλλων,  η μείωση του πληθυσμού της γης είναι το μόνο που μπορεί να σώσει τον παγκόσμιο οικονομικό πλούτο που έχουν στα χέρια τους και τώρα κινδυνεύει να τον χάσουν : Πολλοί άνθρωποι, πολλά τα χρήματα που πρέπει να διαθέσουν  για να τους ζήσουν, λίγοι άνθρωποι, λιγότερα χρήματα. Άρα ο πλούτος τους μένει σταθερός, δεν λιγοστεύει, δεν κινδυνεύουν.


(1) http://aktines.blogspot.com/2012/03/blog-post_7448.html 
(2) http://kyprianoscy.blogspot.com/2009/09/blog-post_18.html