Γράφει ο Σαράντος Καργάκος σε ένα πρόσφατο άρθρο του στην εφημερίδα ΕΣΤΊΑ (3/02/2012) με τίτλο "Omerta" : "Όλα ἐπιτρέπονται στή σύγχρονη Ἑλλάδα, ἀρκεῖ νά εἶναι ἀνατρεπτικά, ὄχι ὅμως ἀνορθωτικά". Το δυστύχημα είναι, συμπληρώνω, ότι οι ανορθωτικοί φορείς - ο έχων νουν ας εννοήσει ποιος είναι ο κατ΄ εξοχήν - όλα να τα θεωρούν ανατρεπτικά.
Αυτό είναι το καίριο, και κύριο, πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε και πάμε απ΄ το κακό στο χειρότερο.
Όταν το 1992 κλήθηκα για μια και μοναδική φορά σε ευρείας ακροαματικότητας τηλεοπτικό σταθμό να εκφράσω τη γνώμη μου για τις Μεταμοσχεύσεις, είπα το εξής :
"Αν η τηλεόραση, αυτό το οπτικοακουστικό θέαμα και ακρόαμα, είναι βίωμα, το βίωμα προφανώς αφορά τόσο σε αυτά που βλέπουμε και ακούμε, όσο και σε εκείνα τα οποία δεν βλέπουμε και ούτε ακούμε. Αν κάποιος δεν είναι θεατής και ακροατής αυτής της εκπομπής, δεν σημαίνει ότι η εκπομπή δεν υφίσταται, δεν γίνεται, δεν υπάρχει. Οπότε, συμπλήρωσα, ενώ έχουμε εδώ εκείνους που έζησαν παίρνοντας το όργανο ενός άλλου, δεν σημαίνει ότι οι άλλοι δεν υπάρχουν. Το ατυχές για μένα είναι, ότι δεν βρίσκονται τώρα εδώ αυτοί τους οποίους εκπροσωπώ, και άρα, δεν μπορούν να υποστηρίξουν τα λεγόμενά μου".
Στη συνέχεια, και ενώπιον αθλουμένων ληπτών, εξέθεσα τους λόγους, επιστημονικούς κατά πάντα, γιατί ο εγκεφαλικός θάνατος είναι όρος εκδήλως αντιεπιστημονικός και δόλιος.
Μετά από αυτά και για μακρό χρονικό διάστημα η omerta των οπτικοακουστικών μέσων και του ηλεκτρονικού Τύπου σίγησε παντελώς, ως προς τις θέσεις που είχα υποστηρίξει. Σποραδικά δημοσιεύματα μόνο έβλεπαν το φως της δημοσιότητας και μάλιστα, σε εφημερίδα μικρής κυκλοφορίας και γνωστών πολιτικών τοποθετήσεων Ήταν μια έξυπνη κίνηση των αρχόντων της δημοσιογραφίας, ώστε να αποκτήσω την ταμπέλα του πολιτικά ακραίου ή ενός θρησκευτικά φανατικού. Αλλά τι μπορούσα να κάνω, προκειμένου να γίνουν γνωστά όλα τα διαφημιστικά ψεύδη που κατέκλυζαν το πανελλήνιο για τη δωρεά οργάνων ή δώρο ζωής, όπως το αποκαλούσαν οι επίσημοι εκκλησιαστικοί άμβωνες;
Δεν νομίζω ότι πλέον υπάρχουν αμφιβολίες ως προς το επιστημονικά ανακριβές του νεολογισμού "εγκεφαλικός θάνατος". Ούτε μπορεί να γίνει αποδεκτός ο όρος "νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους". Η "νέκρωση" είναι εύρημα παθολογοανατομικό και γίνεται κατόπιν βιοψίας. Κάτι το οποίο είναι ανέφικτο για τους φερομένους "εγκεφαλικά νεκρούς".
Πέραν όμως των αντιεπιστημονικών ιατρικών στρεβλώσεων, οι οποίες λεπτομερώς έχουν εκτεθεί (1), το ζήτημα των μεταμοσχεύσεων και του συναφούς εγκεφαλικού "θανάτου", παρουσιάζει και σαφέστατο θεολογικό ενδιαφέρον. Τα προσκομιζόμενα επιχειρήματα που συνηγορούν με τις μεταμοσχεύσεις έχουν κι αυτά διεξοδικά αναλυθεί (2) και δεν θεωρώ χρήσιμο να επαναλάβω πόσο διαστροφικά τίθενται προς επικουρία, για να λάβουν την ευλογία εκ μέρους της Εκκλησίας οι ούτως αποκαλούμενες αλληλοπεριχωρήσεις των οργάνων.
Θα γράψω μόνο ότι αν οι πιστοί είμαστε "αλλήλων μέλη", και επομένως οφείλουμε με συγκατάβαση και αγάπη (αγαπητική σχέση) να δίνουμε τα όργανά μας ο ένας στον άλλο, αυτά τα "αλλήλων μέλη" είναι μέλη εκ μέρους ενός ζώντος σώματος, του εκκλησιαστικού, το οποίο κεφαλή έχει τον αναστάντα και ζώντα εις τους αιώνας Κύριο ημών Ιησού Χριστό.
Ερωτάται λοιπόν :
Πώς είναι δυνατόν όταν το ένα μέλος είναι νεκρό (εγκεφαλικά νεκρό) να συμβιώνει με ένα άλλο μέλος το οποίο είναι ζων; Ή αμφότερα είναι ζώντα ή αμφότερα είναι νεκρά. Η συμβίωση ενός ζώντος με ένα νεκρό μέλος οδηγεί αφεύκτως και το ζων στο θάνατο. Οπότε και η ζωή που μεταδίδει ο εγκεφαλικά νεκρός δεν είναι ζωή, είναι βέβαιος και ολοσχερής θάνατος με παροδική οπωσδήποτε εμφάνεια ύπαρξης. Η ζωή αυτή είναι προς θάνατον ή καλύτερα θα την αναφέραμε ως "ζωή νεκρών που θάπτει τους νεκρούς της" (: ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς).
Τέλος, επειδή αναφέρθηκα στο νόμο της σιωπής (omerta) και την αδυναμία των ανορθωτικών φορέων να αντιληφθούν ποια εκ των συμβαινόντων είναι τα ανατρεπτικά και ποια τα εποικοδομητικά, θα είχα να πω ότι επιτέλους, οφείλουμε μετά επιτάσεως να υπενθυμίζουμε προς τους πάσης φύσεως “αντιλεγομένους ιερείς” ότι όσοι επιχειρηματολογούν πρακτικά (επιστημονικά) και θεωρητικά (θεολογικά) κατά των μεταμοσχεύσεων, καταθέτουν τον λόγο της Εκκλησίας, και ο λόγος της Εκκλησίας δεν είναι ουδέποτε αντίλογος.
Παραπομπές
(1) Κ. Χριστοδουλίδη, Μεταμοσχεύσεις, λύση ή πρόβλημα
(2) http://kyprianoscy.blogspot.com/ ετικέτες Μεταμοσχεύσεις
Α4. ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ ΣΤΗ ΧΑΓΗ
ΑπάντησηΔιαγραφή….. η ταύτιση της εγκεφαλικής νέκρωσης με το βιολογικό θάνατο, εκτός των προαναφερόμενων, νομιμοποιεί εμμέσως πλην σαφώς και την ευθανασία, επειδή η λήψη ζωτικού μοσχεύματος από εγκεφαλικά νεκρό δότη, προκαλεί τον βιολογικό θάνατό του. Για το λόγο αυτό όμως, και επειδή η σχετική πράξη μπορεί πια να γίνει χωρίς αίτημα και χωρίς καμία προϋπόθεση, νομιμοποιείται όχι μόνο η ευθανασία αλλά και ο φόνος. Αναρωτιέμαι κιόλας πόσοι ασθενείς από εδώ και πέρα κινδυνεύουν να κηρυχτούν εγκεφαλικά νεκροί από διάφορους ασυνείδητους ; Δεν θέλω να επεκταθώ άλλο στις μακάβριες συνέπειες που ο νόμος μπορεί να έχει, για να μην δώσω και ιδέες. Παντός σημασία έχει ότι τίποτα δεν πάει χαμένο από έναν άνθρωπο, μία που δεν είναι μόνο τα ζωτικά όργανα αλλά όλα τα όργανα ( το μεγαλύτερο είναι το δέρμα …) , οι ιστοί και τα κύτταρα, τα οποία ως μέρος του οργάνου ταυτίζονται με αυτό. Δείτε εδώ τι περίπου εννοώ : How much is your dead body worth? - BBC Horizon http://www.youtube.com/watch?v=8E77m_hVU_Q MUST SEE !
http://attikanea.blogspot.com/2012/03/blog-post_3808.html
Όταν κάποιος μιλάει για την Χριστιανοσύνη, σπεύδουν οι πεφωτισμένοι να τον αποστομώσουν με αναφορές στο σκοτεινό μεσαίωνα του Βυζαντίου και άλλα παρόμοια (σφαγές εθνικών, καταστροφές μνημείων της αρχαιότητας και άλλα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα όλα αστράφτουν λόγω της επιστήμης, αφού κάναμε πέρα τα σκοτάδια. Νομιμοποιήσαμε και την ευθανασία με τις μεταμοσχεύσεις : να σκοτώνουμε έναν που ξεψυχά για να κάνουμε άλλους καλά. Σε λίγο θα μας πουν ότι πρέπει να τελειώσουμε το μισό πληθυσμό της γης για να ζήσουν καλά όσοι απομείνουν.
Θα το κάνουν κι αυτό οι φονιάδες, που έχουν στα χέρια τους το μέλλον του πλανήτη και τη μοίρα όλων μας. Θα τους αφήσουμε;