Μεταμοσχεύσεις και πειραματόζωα στη νέα τάξη πραγμάτων

Τα εντεταλμένα όργανα τη μαζικής - είναι και η διαδικτυακή - ενημέρωσης δεν παρέλειψαν να μας αναγγείλουν (πάλι) την είδηση με τον εντυπωσιακό, όπως συνηθίζεται, τρόπο :  "Πρόσφερε ζωή με το θάνατό του ένας τριανταδυάχρονος". Σημειώνεται, την προσφορά την έκανε η μητέρα του αποβιώσαντος επί της χειρουργικής κλίνης. Στην κατάσταση όπου βρισκόταν ο τραυματισθείς 32χρονος δεν γνωρίζουμε ποια επιθυμία είχε, ήταν σε κώμα, και όποιος βρίσκεται στο κώμα του εγκεφαλικού "θανάτου", η επιστήμη αποφαίνεται μετά βεβαιότητος ότι δεν μπορεί να γίνεται λόγος για επιθυμία. Ο ασθενής είναι "κλινικά νεκρός" και ο θάνατος βρίσκεται καθ΄ οδόν. Οι γιατροί φροντίζουν να έρχεται γρήγορα.

Έτσι, συνετελέσθη ακόμη μια μεταμόσχευση και τρείς πάσχοντες, ένας καρδιοπαθής και δυο νεφροπαθείς, όπως πληροφορηθήκαμε, ατενίζουν - το φανταζόμαστε και το ευχόμαστε - με αισιοδοξία το μέλλον.

Η είδηση πάντως δεν αναφέρει πόσο στοίχισε, και θα στοιχίσει, η επιβίωση των τριών ληπτών και αυτό το γράφουμε, καθώς διάγουμε περίοδο οικονομικής ύφεσης. Οι πληροφορίες που σχετίζονται με τα οικονομικά των μεταμοσχεύσεων δεν περιλαμβάνονται στα προσφιλή θέματα της δημοσιογραφίας και ο λόγος είναι προφανής. Ποιος είναι εκείνος που θα τολμήσει να σχολιάσει το οικονομικό κόστος έναντι της σωτηρίας ασθενών; Πέραν αυτού, ο τολμητίας που θα είχε το θάρρος να θέσει τέτοιου είδους ερωτήματα, πάραυτα θα αποκτούσε τον δυσώνυμο χαρακτηρισμό του ναζιστή, του φασίστα, του ρατσιστή.

Ωστόσο, το ερώτημα θα το θέσουμε, αφού συμμετέχουμε ούτως ή άλλως στη φοροληστρική επιδρομή με τον εύηχο τίτλο "εισφορά κοινωνικής αλληλεγγύης". Υπάρχει όμως και άλλος ένας λόγος. Είναι  διότι πρέπει να απολογηθούμε στις κατηγορίες που μας εκτοξεύουν : ρατσιστής, φασίστας, ή ακόμη και υποστηρικτής της ευγονικής του Γ΄ Ράιχ.

Ως προς την "εισφορά κοινωνικής αλληλεγγύης", γνωρίζουμε ότι ο νόμος αυτός ψηφίστηκε προκειμένου να δοθεί ένας εύσχημος τρόπος - είναι η αλληλεγγύη - της ληστείας που μας κάνουν. Πώς να καλυφθούν οι συσσωρευμένες "μαύρες τρύπες" που μας άνοιξαν οι κυβερνήτες του, άλλοτε, κοινωνικού κράτους; Όπου σπάνια και ανίατα νοσήματα αντιμετωπίζονταν δαπάναις των ασφαλιστικών φορέων σε εξειδικευμένα κέντρα της αλλοδαπής με αμφίβολα, πάντα, αποτελέσματα. Πακτωλοί εκατομμυρίων πήγαιναν στα κέντρα αυτά τα οποία ήταν, σημειωτέον, μοναδικά στον κόσμο. Τα δανεικά που μας έδιναν, έβρισκαν τρόπο να γυρίζουν πίσω.

Χαρακτηριστικό το παράδειγμα νεογνού, που γεννήθηκε με αγενεσία χοληφόρων και ενδεικνυομένη θεραπεία τη μεταμόσχευση ήπατος. Σε λεπτομέρειες δεν επιθυμώ να εισέλθω, θα αναφέρω όμως τη σύσταση ιατρού προς το νεαρό ζευγάρι που ζητούσε έγκριση μετάβασης σε ειδικό κέντρο της αλλοδαπής : "Παρά να μπείτε στη διαδικασία αυτή, είναι προτιμότερο να κάνετε και άλλα παιδιά". Σύσταση που ατυχώς δεν έγινε δεκτή και το ζεύγος, εκτός των άλλων θλιβερών περιπετειών, κατέληξε και σε διαζύγιο. Η κοινωνική αλληλεγγύη πάντως εξετέλεσε το καθήκον της, αν και με τα χρήματα που δαπανήθηκαν, θα μπορούσαν να είχαν σωθεί μερικές δεκάδες, ή και εκατοντάδες, άλλοι άνθρωποι.

Σχετικά τώρα με τις κατηγορίες, που απαγγέλλονται κατά όσων αρνούνται αυτές τις θεραπευτικές μεθόδους, το αξιοπερίεργο είναι ότι με τις εξελίξεις αυτές, από άποψη αντιμετώπισης ασθενειών, παραβλέπονται άλλες σοβαρές παράμετροι μια των οποίων είναι η οικονομική. Πώς μπορεί να εξηγήσει κανείς από την πλευρά της οικονομίας, το ενδιαφέρον για την αντιμετώπιση απελπιστικών περιστατικών, όταν παράλληλα επισείεται ο κίνδυνος, πάλι εκ μέρους της οικονομίας, από την αύξηση του παγκοσμίου πληθυσμού;
Τι προσδοκούν οι επιστήμονες, όταν με τη δαπάνη για αντιμετώπιση μιάς ανίατης πάθησης, μπορούν να σώσουν εκατό ανθρώπους;
Τι προσδοκούν, όταν αντιμετωπίζουν με επιτυχία τα προβλήματα στειρότητας και από την άλλη συνιστούν περιορισμό των γεννήσεων;
Τι προσδοκούν, όταν παρατείνουν το μέσο όρο επιβίωσης και από την άλλη, παίρνουν μέτρα που συντελούν στην προοδευτική απαξίωση και τον στραγγαλισμό της τρίτης ηλικίας;

Δεν υποστηρίζω ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε τα θεραπευτικά, φαρμακευτικά ή χειρουργικά, σχήματα που εφαρμόζουμε, όταν είμαστε αντιμέτωποι με σοβαρά νοσήματα. Όμως, εδώ που βρισκόμαστε τα ερωτήματα τίθενται πλέον ωμά, είναι αμείλικτα, και οι απαντήσεις, που παραπέμπουν σε νοοτροπίες και αντιλήψεις  εγκληματικές, το μόνο που κάνουν είναι να αποπροσανατολίζουν. Πώς εξηγείται, επαναλαμβάνω, να διαφημίζουμε τις μεταμοσχεύσεις σε μια οικονομία καταρρέουσα παγκοσμίως και επιδιώκουσα τη μείωση του πληθυσμού της γης; Πώς εξηγείται να διαφημίζουμε την εξωσωματική γονιμοποίηση, όταν τα οικονομικά των γονέων δεν επαρκούν για τη συντήρησή τους, αλλά και όταν ο στόχος είναι πάλι η μείωση των γεννήσεων;

Οι απαντήσεις, όπως έγραψα, είναι συνθηματικού τύπου (ρατσιστής κλπ.) και αποπροσανατολιστικές. Επιδιωκόμενος στόχος είναι πρώτον, η αποδοχή εκ μέρους της ανθρωπότητας των επιτευγμάτων της επιστήμης. Δεύτερον, είναι η βελτίωση των σχεδιασμένων in vivo πειραμάτων επί ανθρώπων και τρίτον, η πλανητική εφαρμογή τους. Όταν πλέον εγκατασταθεί η παγκόσμια αυτοκρατορία, ή διακυβέρνηση, τότε θα αντιληφθούμε ότι οι πατρίκιοι της εξουσίας μας προόριζαν για τις θέσεις των αναλώσιμων πληβείων. Θα έχουμε τους σωτήρες και αυτοί θα αποφασίζουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει.