Σκορδαλιά με γεύση ταραμοσαλάτας

  Οι γνωσιολογικοί διάκονοι της Ορθοδοξίας

Αντιγράφω από άλλο ιστολόγιο (*) :

 

"Στην εκπομπή «Πρόσωπα – Προσωπικότητες» του Γιώργου Ροδάκογλου, στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης,  τον περασμένο μήνα μίλησε ο Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας, της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης(ΑΠΘ).

Ο κ.  Σταμούλης στην εν λόγω εκπομπή αναφερόμενος στην «πολιτισμική κατάληψη της Θεολογικής Σχολής» στην οποία, όπως λέει πρωτοστάτησε, κάνει λόγο για την ευρύτητα των θρησκευτικών πίστεων και σημειώνει ως παράδειγμα ανοίγματος της θεολογίας την φιλοξενία των μουσουλμάνων φοιτητών με την παραχώρηση μίας αίθουσας στο υπόγειο της Θεολογικής Σχολής για να τελούν τις λατρευτικές τους εκδηλώσεις.   
Στη συνέντευξή του ο κ. Σταμούλης αναφέρει : 

 «Η αλήθεια είναι ότι εμείς είμαστε μια θεολογική σχολή, δεν έχουμε χαρακτηρισμό ομολογιακό ορθόδοξο ή κάτι άλλο εκ του νόμου, δεν ανήκουμε στην Εκκλησία, ανήκουμε στο Υπουργείο και στο Κράτος. Όμως  απ’ την άλλη πλευρά είναι αλήθεια ότι η Ορθοδοξία είναι ένα κομμάτι του  νεοελληνικού μας  πολιτισμού και του πολιτισμού μας ευρύτερα και  εμείς διακονούμε γνωσιολογικά την Ορθοδοξία. Δε θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο, (όντας) σε διάλογο με τη δυτική Χριστιανοσύνη και τα θρησκεύματα του κόσμου» "

ΚΧ
 Αυτά, λοιπόν μας είπε ο Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογογίας, της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κ. Σταμούλης. Δεν γνωρίζουμε αν είναι καθηγητής στη έδρα της "ορθοδόξου γνωσιολογικής θεολογίας" ή αν αυτή η έδρα δεν υπάρχει ακόμη. Σύντομα, πάντως, θα γίνει. Δεν είναι δυνατόν να υστερούμε.
Η γνωσιολογική αποκλειστικότητα στη θεολογία και στο μάθημα των θρησκευτικών, πού μανιωδώς υποστηρίζεται από τούς σύγχρονους γνωσιοθεολόγους, είναι το θλιβερό καταστάλαγμα ανθρώπων χωρίς θρησκεία, αλλά με εκκλησία. Είναι εκείνοι που εξοβέλισαν το θρησκευτικό συναίσθημα και το αντικατέστησαν, βοηθεία της Αισθητικής, με το εκκλησιαστικό. Ουσιαστικά όμως πρόκειται για επίπλαστο, άρα και ανύπαρκτο, συναίσθημα. Αν και κάνουν λόγο για "μάθημα θρησκευτικών", ο στόχος τους είναι η κατάργηση αυτού του μαθήματος, και δη και "των θρησκευτικών". Και παραπέρα, θέλουν να δημιουργήσουν συναισθηματικά απρόσφορα άτομα.

Σύμφωνα με τις διαγνώσεις των ημετέρων διαπρεψάντων στην αλλοδαπή φωστήρων της θεολογίας, η θρησκεία είναι ιοβόλος νόσος, προκαλέί νευροβιολογική ασθένεια και αποδιοργάνωση του συναισθήματος.

Μας έφεραν λοιπόν το εκκλησιαστικό γεγονός και πέταξαν στα άχρηστα το θρησκευτικό. Ότι ο άνθρωπος είναι το κατ΄ εξοχήν δημιούργημα της αγάπης, δηλαδή του Θεού, το αγνόησαν. Αγνόησαν ακόμη ότι αυτό το γεγονός, η πράξη της δημιουργίας του ανθρώπου, φύσει εμπεριέχει το συναίσθημα, αφού το συναίσθημα, η αγάπη, ήταν το αίτιο του πλάσματος που λέγεται άνθρωπος. Και όχι μόνο. Σύμπασα η κτίσις είναι εξ αγάπης (λόγω) πλασθείσα. Αυτά συνοψίζονται με τη λέξη "θρησκεία".

Με τα εκ Δυσμών φώτα έμαθαν την Ορθοδοξία οι ημέτεροι φωστήρες και ήρθαν να μας γιατρέψουν. Τώρα έχουμε το θεραπευτήριο της εκκλησίας, μας είπαν, η θρησκεία σας κάνει κακό. Έξω λοιπόν η θρησκεία, μέσα η εκκλησία, και να τα αποτελέσματα :

«Η αλήθεια είναι ότι εμείς είμαστε μια θεολογική σχολή, δεν έχουμε χαρακτηρισμό ομολογιακό ορθόδοξο ή κάτι άλλο εκ του νόμου, δεν ανήκουμε στην Εκκλησία, ανήκουμε στο Υπουργείο και στο Κράτος. Όμως απ’ την άλλη πλευρά είναι αλήθεια ότι η Ορθοδοξία είναι ένα κομμάτι του νεοελληνικού μας πολιτισμού και του πολιτισμού μας ευρύτερα και εμείς διακονούμε γνωσιολογικά την Ορθοδοξία. Δε θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο, (όντας) σε διάλογο με τη δυτική Χριστιανοσύνη και τα θρησκεύματα του κόσμου»

Οι "διάκονοι" του νεοελληνικού πολιτισμού όντας σε διάλογο με τη δυτική χριστιανοσύνη! Έξοχα!! Αλλά πώς αυτά μπλέκουν, πώς συνδέονται και από τη μια έχουμε (σε διάλογο) το νεοελληνικό πολιτισμό, από την άλλη δε τη δυτική χριστιανοσύνη, όχι χριστιανισμό, αδυνατούμε να το καταλάβουμε. Οι πολιτισμικοί φορείς (νεοελληνικοί) να είναι σε διάλογο με τους φορείς της δυτικής (και αιρετικής) χριστιανοσύνης είναι σκορδαλιά με γεύση ταραμοσαλάτας. Ή μήπως όχι, επειδή μας λείπει η γνωσιολογική αποκλειστικότητα στη θεολογία και στο μάθημα των "θρησκευτικών"; 

(*)  http://aktines.blogspot.gr/2013/01/blog-post_3956.html