"Εσωτερική αντιπολίτευση", το έξυπνο κόλπο του ολοκληρωτισμού

Η προεκλογική αφίσα του Νικήτα Κακλαμάνη όταν διεκδικούσε τη Δημαρχία Αθηνών

 Τα κοινοβουλευτικά κόμματα της κατ΄ επίφαση δημοκρατίας συχνά κάνουν λόγο για "εσωτερική αντιπολίτευση". Λόγοι δημοκρατικότητας, ή μάλλον βλακότητας, αναγκάζουν (ενίοτε) υπουργούς και συχνά βουλευτές να μας δείχνουν ότι δεν στερούνται δημοκρατικού φρονήματος. Έτσι ανθεί η "εσωτερική αντιπολίτευση" για να φαίνεται το δημοκρατικό πρόσωπο, και όχι το απολυταρχικό, της υπάρχουσας φασιστικής δημοκρατίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο κύριος του " δεν έχω πολλά να πω, έχω πολλά να κάνω", ο Νικήτας Κακλαμάνης, που δεν έκανε απολύτως τίποτα κατά την περίοδο, όπου ήταν Δήμαρχος Αθηνών. Βρωμήσαμε ακόμη περισσότερο, όταν οι λάθρο, με την ανοχή του, μας κυρίευαν. Ιδού ένα δείγμα εσωτερικής αντιπολίτευση του κυρίου αυτού : Μιλώντας στο MEGA (16/01/2013) είπε στον δημοσιογράφο : "Επειδή με προκαλείτε να σχολιάσω μια τοποθέτηση του υπουργού Οικονομικών, ότι η διακυβέρνηση την διετία 2007-9 ήταν καταστροφική για την οικονομία, τον ρωτώ :  Έχει (σ.σ. ο Στουρνάρας) ή δεν έχει ιστορικό στην Εμπορική; Έχει ή δεν έχει ιστορικό στην Goldman Sachs;
Δεν αλληλοβραβεύονταν Goldman Sachs και ΙΟΒΕ κάνοντας επίτιμο μέλος τον Χριστοφοράκο; Είχε ή δεν είχε ιστορικό με τον κ. Παπαδήμο για το πώς μπήκαμε στο ευρώ; Εγώ αν είχα τέτοιο ιστορικό στην πλάτη μου θα ήμουν πολύ προσεκτικός για το τι κρίτική θα έκανα".

Ας μας αφήσει ήσυχους με την κριτική που ασκεί στον τρικομματικό του συνάδελφο. Η εσωτερική αντιπολίτευση καθιερώθηκε από τον Γκαίμπελς προκειμένου να τηρούνται τα δημοκρατικά προσχήματα και ο Χίτλερ να βγεί νικητής δια της ψήφου. Μετά άλλαξαν τα πράγματα, μπήκε μπροστά η πολεμική μηχανή, Χίτλερ, Γκαίμπελς και η παρέα τους μας άφησαν χρόνους. Όχι όμως και η φασιστική δημοκρατία. Αυτή στέριωσε και διαρκώς την αναζωογονούμε με την ψήφο.