Προετοιμασίες για αναθεώρηση της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου

Στο δεσμό που ακολουθεί http://kyprianoscy.blogspot.gr/2012/04/blog-post_09.html θα διαβάσετε τα αφορώντα στο "Ακάθαρτο πνεύμα" και τι αυτό μας ετοιμάζει. Τώρα καλείστε να παρακολουθήσετε και κάτι ακόμη. Τις προετοιμασίες για την αναθεώρηση της Πενθέκτης Οικουμενικής, όπου και καθιερώθηκε η αγαμία των επισκόπων.

Σε ιστολόγιο υπήρξε ανάρτηση (*) από υποτιθέμενο ορθόδοξο, ο οποίος μας υπενθύμιζε ότι προ του 691 δεν υφίστατο θέμα αγαμίας των επισκόπων. Η Πενθέκτη Οικουμενική (**) καθιέρωσε αυτόν τον Κανόνα και έκτοτε έχουμε ....

Και τι δεν έχουμε, κατά τον αρθρογράφο. Η ομοφυλοφιλία κυριαρχεί στις τάξεις του ανώτερου Κλήρου, οπότε, πάντα κατά τον αρθρογράφο, καλό είναι να αναθεωρήσουμε αυτό τον Κανόνα και να επιτρέψουμε το γάμο στους επισκόπους. Συν τοις άλλοις, διότι η (αιρετική) παπική εκκλησία ουδόλως δέχεται το γάμο των κληρικών. Επομένως, πάντα κατά τον αρθρογράφο, όποιος δεν συμφωνεί συντάσσεται με την παπική εκκλησία "και μας το παίζει ορθόδοξος".

Ας δούμε λοιπόν ποιος το "παίζει" ορθόδοξος και ποιος όχι.

Αυτά που κατατίθενται εδώ, είναι μέρος ενός μακροσκελούς διαλόγου υπό μορφήν σχολίων, τα οποία μπορείτε, αν έχετε την υπομονή, να τα διαβάσετε στην παραπομπή ένθα ο προηγηθείς αστερίσκος (*). Θα συνοψίσω εδώ τα σημαντικότερα από αυτά :

1) Ότι αποφασίστηκε το 691 η αγαμία των επισκόπων ,οφείλεται στο ότι πολλά δεινά είχαν προκύψει από τους έγγαμους στις υψηλές θέσεις της ιεροσύνης. Η περίπτωση των "συνεισάκτων" επί αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου αφήνει πολλά να εννοηθούν. Μεταξύ αυτών, το μίσος των συνεπισκόπων του, οι οποίοι τον καθήρεσαν. Προφανώς διότι στερήθηκαν του δικαιώματος των "συνεισάκτων".

Ο επίσκοπος ίσταται "είς τύπον και τόπον Χριστού". Τύπος είναι η αγιότης, είναι όμως και ο Νυμφίος της Εκκλησίας. Ο επίσκοπος συνάπτει γάμο. Πώς είναι επομένως δυνατόν να παντρευτεί εκ δευτέρου; Είναι και "τόπος" ο επίσκοπος. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ο "τόπος" του επισκόπου, είναι το σώμα του επισκόπου. Σώμα Χριστού, κατά Χάριν, οφείλει να γίνει ο επίσκοπος. Συνέβη αυτό κατά το παρελθόν, προ του  691, και οι επίσκοποι αυτοί, όντας έγγαμοι, ανακηρύχθηκαν από το εκκλησιαστικό σώμα άγιοι. Διότι αυτοί μας γνώρισαν τα Λόγια του Θεού, έγραψαν Θεολογία, ο νους μας φωτίστηκε, ώστε να εννοήσουμε την Πίστη μας, αυτό που πιστεύουμε.

Η συνέχεια όμως δεν ήταν η ίδια . Περιπτώσεις όπως του Μεγάλου Φωτίου, του Μάρκου Ευγενικού ή άλλων λιγότερο γνωστών, άρχισαν να σπανίζουν, για να φθάσουμε στο σήμερα. Όπου, πλέον, συζητείται η επαναφορά του γάμου των επισκόπων - αγνοώ αν απασχολεί αυτό το ζήτημα τα ανώτερα κλιμάκια -  για να αντιμετωπισθεί η ομοφυλοφιλία. Όχι όμως και η πλεονεξία (ήτις εστίν ειδωλολατρεία) που ταλανίζει το επισκοπικό αξίωμα. Αν βλάπτει ανεπανόρθωτα η ομοφυλοφιλία, τι έχουμε να πούμε για την ειδωλολατρεία;

2) Το θέμα του γάμου των επισκόπων δεν είναι δογματικό, λένε οι νεοτερίζοντες θεραπευτές των εκκλησιαστικών πραγμάτων. Η Πενθέκτη Οικουμενική δεν ήταν δογματική. Το έργο της ήταν η σύνταξη Κανόνων.

Ανοητότερο τούτου δεν θα υπάρξει. Δηλαδή, με άλλα λόγια, μας λένε ότι η αναμαρτησία του Κυρίου δεν είναι Δόγμα! Αν υπάρχει κανείς, που πιστεύει κάτι τέτοιο, ας έλθη να μας το πει. Αλλά δεν έχει το θάρρος να εκστομίσει παρόμοια βλασφημία. Το αποσιωπά και εμμέσως θέτει ζήτημα γάμου των επισκόπων και αναθεώρηση της Πενθέκτης προφασιζόμενος ότι ασκεί και αντιαιρετικό (αντιπαπικό) αγώνα. Διότι όποιος είναι υπέρ της αγαμίας των επισκόπων, λέγουν, στηρίζει έμμεσα τον καθολικισμό. Ο οποίος, σημειώνουμε, θεωρεί ασυμβίβαστο το γάμο με την ιεροσύνη.

Στην Ορθοδοξία αυτό δεν ισχύει. Οι κατώτεροι κληρικοί μπορεί να είναι έγγαμοι, καθώς ο παπάς της ενορίας, που τελεί τη Θεία Λατρεία, δεν είναι αυτός που ίσταται εις τύπον και τόπον Χριστού. Η Θεία Λειτουργία τελείται στο όνομα του οικείου επισκόπου, όπου και μνημονεύεται, διότι εκείνος είναι ο ευρισκόμενος εις "τύπον και τόπον".
Πέρα όμως αυτού, οι νεοτερίζοντες ψευδο-ορθόδοξοι  παραβλέπουν το σημαντικότερο, αφού γι΄ αυτούς δεν είναι Δόγμα η αναμαρτησία του Κυρίου. Στον "τύπο και τόπο Χριστού" θέλουν πλέον έγγαμους επισκόπους, διότι έγγαμος (θεέ μου, συγχώρα με) ήταν και ο Κύριος. Είχαμε, άλλωστε, πρόσφατη επιστημονική ανακάλυψη μικρού παπύρου, όπου ο Κύριος φέρεται να λέγει "ιδού η σύζυγός μου". Ο πάπυρος δεν μας είπε ότι κάπου αλλού, στην Καινή Διαθήκη, ο Κύριος λέγει :  

  46 ῎Ετι δὲ αὐτοῦ λαλοῦντος τοῖς ὄχλοις ἰδοὺ ἡ μήτηρ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ εἱστήκεισαν ἔξω, ζητοῦντες λαλῆσαι αὐτῷ.  47 εἶπε δέ τις αὐτῷ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἑστήκασιν ἔξω ζητοῦντές σε ἰδεῖν.  48 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ λέγοντι αὐτῷ· τίς ἐστιν ἡ μήτηρ μου καὶ τίνες εἰσὶν οἱ ἀδελφοί μου;  49 καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἔφη· ἰδοὺ ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου·  50 ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, αὐτός μου ἀδελφός καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν. 

Για σύζυγο δεν γίνεται λόγος. Κάποιος πλαστογράφος όμως σκέφθηκε να προσθέσει και το "ιδού η σύζυγός μου". Συγγραφείς βιβλίων τύπου "Κώδικας Ντα Βίντσι" πλεονάζουν στην εποχή μας. Η επιχείρηση είναι επικερδής στην "πιάτσα" των εκδοτικών οίκων, ακόμη και αυτών με επιστημονικά διαπιστευτήρια.

3) Υπάρχει τέλος και κάτι ακόμη, ως προς τη θέσπιση της αγαμίας των επισκόπων και στην προ της Πενθέκτης ύπαρξη εγγάμων.

 Επικαλούμαι την περίπτωση των ιερών εικόνων. Όπου καμία Οικουμενική δεν απαγόρευε την λατρεία ή την προσκύνηση αυτών,  ακριβώς όπως καμία Σύνοδος δεν απαγόρευε το γάμο των επισκόπων. Όπου δεν υπάρχει νόμος δεν υπάρχει παράβαση. Προέκυψε όμως θέμα, που έπρεπε να λυθεί. Η Παράδοση ήταν εκείνη που θεσμοθέτησε την προσκύνηση των ι. εικόνων και το ίδιο έγινε με τους επισκόπους και το γάμο. Ότι αυτό δεν έγινε ευθύς γνωστό, η απάντηση είναι ότι και η ενανθρώπηση του αγίου Θεού δεν έγινε άμεσα (στη γενικότητά της) αντιληπτή και κατανοητή. Το σχέδιο της Θείας Οικονομίας δεν γίνεται ακαριαία. Χιλιετίες προηγήθηκαν. Υπάρχει, άλλωστε, και η ευαγγελική περικοπή στα κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, όπου διαβάζουμε :

῎Ετι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ' οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι. 13 ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ' ἑαυτοῦ, ἀλλ' ὅσα ἂν ἀκούσῃ λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν."

Δεν θα καθίσω να εξηγήσω αποδεικτικά τίνι τρόπω ήταν Παράδοση η προσκύνηση, η απόδοση τιμής, η λατρεία, στις εικόνες, ή κάτι άλλο, προς τον Θεό. Ούτε θα γράψω γιατί ήταν Παράδοση η αγαμία των επισκόπων. Θα γέμιζα σελίδες. Αυτά τα πράγματα είτε τα καταλαβαίνει κανείς ή δεν τα καταλαβαίνει. Οι Οικουμενικές έγιναν προκειμένου να επικυρώσουν (και) αυτή την Παράδοση : αγαμία επισκόπων, ιερές εικόνες, άσχετα αν τούτο δεν αναφέρεται στα πρακτικά. Η κατανόηση του τι είναι και τι δεν είναι Παράδοση, εκφεύγει του παρόντος και τούτο το γράφω, για να μη νομισθή πώς οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων έγιναν προκειμένου να καλυφθούν σκοπιμότητες, συμφέροντα, τάσεις αρρωστημένων ανθρώπων κλπ., ή γιατί έτσι το ήθελαν μερικοί στενόμυαλοι. Όπως χρειάζεται Φωτισμός για να καταλάβουμε τα διατρέξαντα στους παλαιοδιθηκικούς χρόνους, όπου σαφώς προλέγεται η ενανθρώπηση του αγίου Θεού, το ίδιο απαιτείται για να καταλάβουμε τα αφορώντα στην Παράδοση, περί της οποίας συντάχθηκαν, εκτός άλλων, οι Ιεροί Κανόνες.

Ο ισχυρισμός λοιπόν ότι ο γάμος των επισκόπων ανατράπηκε με την Πενθέκτη δεν ευσταθεί, όπως δεν ευσταθεί το επιχείρημα, ότι οι εικονόφιλοι ήταν ειδωλολάτρες. Για το λόγο αυτό, ουδεμία Οικουμενική Σύνοδος μπορεί ή επιτρέπεται, να ανατρέψει αποφάσεις προγενέστερης. Ή το καταλαβαίνουμε ή δεν το καταλαβαίνουμε. Τέλος, να σημειώσω ότι η Παράδοση είναι ισόκυρη της Αγίας Γραφής.

(*)   http://ksipnistere.blogspot.gr/2013/01/692.html 
(**) Πενθέκτη ονομάζεται η Σύνοδος του 691 η οποία συμπλήρωσε την Ε'  και ΣΤ΄. Η τελευταία έγινε το 680.