ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται.

 Και ταύτα μεν, ως προς τον ειρηνοποιό ραβίνο κ. Μορντεχάϊ Φριζή, ο θεός του οποίου δίνει εντολή να φονεύονται, εξολοθρεύονται ή δολοφονούνται, πάντες οι αντισημίτες. Επειδή είναι όλοι τους φανατικοί ( http://kyprianoscy.blogspot.gr/2013/09/blog-post_27.html ).

Βεβαίως, την αρχή άλλοι την έχουν κάνει και ο ραβίνος ακολουθεί το παράδειγμα και τις διδασκαλίες που του έδωσαν και του έμαθαν. Ο πρώτος αντισημίτης τον οποίο εξολόθρευσαν (σημ. έκφραση του ραβίνου κ. Φριζή) ήταν ο συμπατριώτης τους, ο εκ της Γαλιλαίας προερχόμενος Ιησούς Χριστός.

Περί αυτού, όπως μας πληροφορεί το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο ζ΄, το φαρισαϊκό ιερατείο -άρχοντες του λαού - έδωσε την ακόλουθη απάντηση στην ερώτηση που υπέβαλε ο Νικόδημος. Προφανώς ήταν μέλος των αρχόντων. Η ερώτηση : " 51 Μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀκούσῃ παρ' αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ; ". Και ποια η απάντηση; "52 ... ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται".

Τόσο ηλίθιοι ήταν οι άρχοντες της υποκρισίας και της αμάθειας. Αν καλώς το είχαν ερευνήσει, δεν θα απέκρυπταν αυτό που οι ίδιοι δίδασκαν. Και ποιο ήταν αυτό; Διαβάστε : "᾿Εμφανής ἐγενήθην τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσιν, εὑρέθην τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν. εἶπα· ἰδού εἰμι τῷ ἔθνει, οἳ οὐκ ἐκάλεσάν μου τὸ ὄνομα.  " ( Ησ. ξε΄ 1 ). Αργότερα, οι Ρωμαίοι τους περιποιήθηκαν όπως τους άξιζε.

Ο φιλειρηνιστής δολοφόνος

Δηλώνει περιχαρής, ο φιλειρηνιστής ραβίνος Μορντεχάϊ Φριζή, επειδή οι Εβραίοι εξολόθρευσαν (δολοφόνησαν) τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Ήταν αντισημίτης, δηλαδή φανατικός, μας λέει. Ο ίδιος δεν είναι, κάνει όμως ό,τι του λέει ο θεός (της ειρήνης) που πιστεύει. Και αυτός ο θεός του λέει : Σκότωσε τους φασίστες. Παρένθεση, όλοι οι αντισημίτες είναι φασίστες.

Η εντολή εκτελείται και ο θεός, του ραβίνου κ. Φριζή, δοξάζεται. Δοξάζεται και η ειρήνη, και η δημοκρατία, και η ελευθερία, από τους φανατικούς με τις ολέθριες ιδέες που ενσπείρουν. Δοξάστε τον.

Όποιος σκοτώνει ή δολοφονεί έναν αντισημίτη είναι κατά τεκμήριο αθώος. Μας γλυτώνει από φονιάδες, σαν τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, σύμφωνα με τις διδαχές του ραβίνου κ. Φριζή. Δοξάστε τον.

Αλλά τα ίδια έχουμε και με τους αντιεξουσιαστές, αναρχοαυτόνομους κλπ. "Θάνατος στους φασίστες" γράφουν τα συνθήματα των αντιfa. Τώρα, δεν ξέρουμε αν και σ΄ αυτούς ο ίδιος θεός τους λέει να γράφουν αυτά τα πράγματα. Οι αντιfa όμως δεν έχουν, μάλλον, θεό. Θεός τους είναι όποιος τους δίνει λεφτά και μπογιές για να γράφουν στους τοίχους, ή μάλλον να κολλάνε τα μυαλά τους στα ντουβάρια. Δοξάστε τους.

Μήπως γνωρίζει ο ραβίνος κ. Φριζή τον, ή τους, χρηματοδότη (χρηματοδότες);

Η αρχή της ηδονής : Extreme sports και ενορμήσεις θανάτου (επαναδημοσίευση)

Εισαγωγικό:

Ο σύνδεσμος στο τέλος του άρθρου (*) παραπέμπει σε εργασία της κας.Βίκυ Γιωτσίδη, κλινικής Ψυχολόγου (MSc) όπου και προτάσσεται το εξής : "Απαγορεύεται ρητά η αντιγραφή ή αναπαραγωγή μέρους ή ολόκληρου του κειμένου χωρίς την προηγούμενη έγγραφη εξουσιοδότηση από την συγγραφέα.Οι παραβάτες θα υποπίπτουν στις διατάξεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας". Επικοινώνησα δυο φορές με την κα.Γιωτσίδη, αλλά στα ημέηλ μηνύματα δεν υπήρξε απάντηση. Αν,εν τω μεταξύ, καταστεί εφικτή η επικοινωνία μαζί της και μου ζητήσει να αποσύρω την ανάρτηση, θα το κάνω. Σημειώστε ακόμη ότι σε περιληπτική μορφή το άρθρο αυτό κατατέθηκε σαν σχόλιο σε άλλο μπλογκ. Αλλά δεν αναρτήθηκε λόγω μη υπάρχουσας γραπτής εξουσιοδότησης εκ μέρους της κας Γιωτσίδη. Ο παρατηρητικός μπλόγκερ θέλοντας να μη βρεθεί κατηγορούμενος για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας αγνόησε το σχόλιο που του έστειλα.Αλλά ο ίδιος, αγνοώντας πλήρως τα πνευματικά δικαιώματα, ανάρτησε στο ιστολόγιο που επιμελείται μια βραβευμένη φωτογραφία και ούτε καν καταδέχθηκε να αναφέρει έστω το όνομα του φωτογράφου.

Στην εποχή μας είναι πολύ διαδεδομένα τα λεγόμενα ακραία σπορ (extreme sports). Άνθρωποι πηδούν από μεγάλο ύψος και μετά, αφού νοιώσουν την αδρεναλίνη στο "φουλ", ανοίγουν το αλεξίπτωτο. Άλλοι βουτάνε στα βαθιά νερά με μιαν ανάσα, με μποφόρ κλπ. και μετά αρχίζουν να ανεβαίνουν. Πολλοί είναι ακόμη εκείνοι που προτιμούν τις υψηλές ταχύτητες.

Τέλος πάντων,υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κάνουν τον άνθρωπο να φτάσει στα όρια και να αισθανθεί "το σημείο" μετά από το οποίο παύει, φυσικά, κάθε αίσθηση και ο τολμητίας φεύγει χωρίς να μας πει "πως αισθάνθηκε". Αυτό το περίεργο φαινόμενο, να διακινδυνεύει ο άνθρωπος τη σωματική του ακεραιότητα, αλλά ακόμη κι αυτή την ίδια του τη ζωή, δεν είναι ανεξήγητο. Ειδικά μάλιστα στην εποχή που ζούμε, όπου κυριαρχεί το σύνθημα ότι πρέπει το σώμα μας (ίσως -και- όσο αυτό έχει ψυχή) να απολαμβάνει κάθε ηδονή στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ένταση. Όπως αυτή του "λίγο πριν απ΄ το θάνατο".

Στο παρελθόν υπήρχαν αυτά τα φαινόμενα. Πίστευαν, για παράδειγμα, ότι ο απαγχονισμός είναι "θάνατος γλυκός" - λόγω των παρατηρούμενων ευρημάτων επί των απαγχονισμένων - και πολλοί επιχειρούσαν να γευθούν αυτή την ηδονή οδηγούμενοι πολύ συχνά στο θάνατο. Αλλά και σήμερα, όπου η πρόοδος μας έχει κατακτήσει, είχαμε ένα παρόμοιο κρούσμα. Πληροφορηθήκαμε ένα τέτοιο θάνατο από τα μέσα της ενημέρωσης. Ο ατυχήσας ηδονοθήρας (ήταν ο ηθοποιός David Carradine) δεν υπολόγισε καλά "το όριο" μεταξύ οργασμού και πνιγμού, με αποτέλεσμα να βρεθεί κρεμασμένος. Δυστυχώς, η τέχνη, η φιλοσοφία και ο κινηματογράφος, έχασαν έναν μεγάλο μύστη της ακραίας ηδονής δια της μεθόδου της αυτοϊκανοποίησης.

Αυτό βέβαια δεν μπορούμε να το εντάξουμε στα extreme sports. Υπάρχει όμως ένα κοινό σημείο ανάμεσα στους ρέκτες "των ορίων" και της ερωτικής "επιθανάτιας" αυτοϊκανοποίησης και αυτό είναι η αίσθηση της υπέρτατης ηδονής. Όλα ξεκινούν από κάπου. Η αρχή είναι εδώ ο μεγάλος Φρόιντ, που μας έμαθε ότι όλα πηγάζουνε από την "αρχή της ηδονής". Ο άνθρωπος είναι προϊόν ηδονής, αυτή τον κατευθύνει και άρα τα μυστικά της ζωής αρχίζουν να μας αποκαλύπτονται. Διαβάστε λοιπόν τα παρακάτω, είναι αυτά που μας γράφει η κα. Βίκυ Γιωτσίδη, για να μην θεωρηθούν αυτά που λέω δικές μου επινοήσεις:

"Ο Φρόιντ, πάντως, διατηρεί μέχρι το τέλος του έργου του την έννοια των ενορμήσεων θανάτου αφενός μεν γιατί αποτελούν προϊόν μιας θεωρητικής επιταγής (σ.σ. η θεωρητική επιταγή, πάντα κατά τον Φρόιντ, είναι ότι τα άψυχα προηγούνται των εμψύχων) αφετέρου δε γιατί μόνο μέσω αυτών μπορεί να εξηγήσει ορισμένα φαινόμενα που εμφανίζονται στην κλινική πρακτική και στην ψυχοπαθολογία. Αναφέρεται, συγκεκριμένα, στις εκδηλώσεις του μαζοχισμού, στον καταναγκασμό της επανάληψης παλαιότερων δυσάρεστων βιωμάτων και στην αρνητική θεραπευτική αντίδραση κατά την οποία ο ασθενής αντιστέκεται στη θεραπευτική αλλαγή και προσκολλάται σε δυσλειτουργικές συμπεριφορές και σε οδυνηρές καταστάσεις. Στη βάση αυτών των φαινομένων, όπως υποστηρίζει ο Φρόιντ (1937): «δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε την πεποίθηση ότι η ψυχική λειτουργία κυριαρχείται αποκλειστικά από την τάση προς ευχαρίστηση. Αυτά τα φαινόμενα υποδεικνύουν, κατά κάποιο τρόπο, ότι δεν μπορεί να παραγνωρισθεί η παρουσία μέσα στην ψυχική ζωή μιας δύναμης που ονομάζουμε, σύμφωνα με τους σκοπούς της, επιθετική ενόρμηση ή ενόρμηση καταστροφής, και η οποία θεωρούμε ότι προέρχεται από την πρωταρχική ενόρμηση θανάτου της έμψυχης ύλης»" (σ.σ έντονη γραφή από τον γράφοντα).

Αυτά γράφει ο Φρόιντ και με αυτά,τις ενορμήσεις θανάτου, εφορμούν για την κατάκτηση των ορίων οι λάτρεις των ακραίων σπορ. Επιθυμούν να βιώσουν σε υπερθετικό βαθμό την ηδονή με κίνδυνο αυτής της ίδιας τους της ζωής, για να καταλήξουν, όπως συχνά συμβαίνει, στο θάνατο. Ή μάλλον καλύτερα στον αφανισμό της ψυχής, αφού αυτό διδάσκει ο μέγας Φρόιντ : «τα άψυχα υπήρξαν πριν από τα έμψυχα». Το ίδιο φυσικά μας λέει με άλλα λόγια ο σύγχρονος βραβευμένος φιλόσοφος Κλωντ Λέβι Στρως: "Ο κόσμος ξεκίνησε χωρίς τον άνθρωπο και θα τελειώσει χωρίς αυτόν". Ο Μέγας Βασίλειος πάντως δεν συμφωνεί. Διότι λέει ότι ο κόσμος φτιάχτηκε για τον άνθρωπο και η Καινή Διαθήκη μας πληροφορεί ότι θα τελειώσει με αυτόν Και το ερώτημα: Πώς απέκτησαν τα άψυχα την πρωταρχική ενόρμηση θανάτου της έμψυχης ύλης, αφού προϋπήρχαν, είναι κάτι που δεν μας το είπε ο Φρόιντ. Ίσως, το γνωρίζουν οι αποβιώσαντες αλλά δεν μπορούν να μας δώσουν την απάντηση.

(*) http://www.positiveemotions.gr/index.phpoption=com_content&task=view&id=32&Itemid=59

ΥΓ. Δυστυχώς ο σύνδεσμος δεν ανοίγει, ίσως, διότι δεν επιτρέπεται η είσοδος

Ο άγραφος "πίνακας"

Γράφτηκε και σχολιάστηκε αυτό που συχνά ακούμε από ανθρώπους, κατά κανόνα, ακατήχητους ή έστω αγνωστικιστές.


"Πως βαπτίζεις ένα βρέφος, που δεν έχει προς το παρόν επίγνωση της πίστεως και το παραδίδεις στην πνευματική πατρότητα και καθοδήγηση Γονέων, που δεν ξέρουν σε ποιο Θεό πιστεύουν, στον Δήμαρχο ή στον Χριστό;"

ΚΧ
Επειδή τίθεται θέμα κατήχησης τα κατωτέρω.

Με το πρώτο Βάπτισμα, σημειωτέον σε βρεφική ηλικία, ο νεοφώτιστος δέχεται και το Χρίσμα.
Το βρέφος, θα λέγαμε, είναι στη κατάσταση του "άγραφου πίνακα", στη συνέχεια προσλαμβάνει, καταγράφει όλα όσα συμβαίνουν, και αργότερα μαθαίνει. Αλλά τι μαθαίνει; Άγνωστο.

Ωστόσο έχει αγιασθεί με την Χάρι του αγίου Πνεύματος κατά το ιερό Μυστήριο της βαπτίσεως και εναπόκειται, αν θέλει, να την αξιοποιήσει, όταν πλέον θα έχει κάπως ωριμάσει.

Κι εδώ, έρχεται ο άγιος Συμεών, ο νέος Θεολόγος, να μας μιλήσει για το δεύτερο Βάπτισμα : Το βάπτισμα των δακρύων της Μετανοίας. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο ώριμος πλέον άνδρας ή γυναίκα θα πρέπει, μάλλον, να διαγράψει όλα - ή περίπου όλα - όσα έχει καταγράψει στον άγραφο "πίνακα", από τότε που άρχισε να μαθαίνει μαζεύοντας πολλές και ποικίλες πληροφορίες. Και γνώσεις.

Δια πνεύματος και ύδατος πρέπει να γεννηθεί πάλι (: ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἄνωθεν, οὐ δύναται ἰδεῖν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ). Και ποιο το ύδωρ; Τα δάκρυα της μετανοίας. Και ποιο το πνεύμα; Η ευχή, η αδιάλειπτη προσευχή "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό", κατά τον άγιο Συμεών.

Ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ

Αυτή είναι η "δυναμική" του αγίου Βαπτίσματος και Χρίσματος στη βρεφική ηλικία. Παρενθετικά, οπωσδήποτε, η κα. Ρεπούση, και άλλοι, θα διαφωνούσε, επειδή πρέπει να είμαστε αμερόληπτοι ως προς τη διδασκαλία των Θρησκευτικών.

Αμεροληψία

"Το μάθημα των Θρησκευτικών θα πρέπει να γίνεται με πλήρη αμεροληψία, χωρίς να πριμοδοτείται καμία θρησκεία απέναντι στις άλλες"
Μ. Ρεπούση

ΚΧ
Και επειδή πρέπει να είμαστε σε όλα αμερόληπτοι, δεν αποκλείεται η κα. Ρεπούση να μας πει : Η αμεροληψία μας υποχρεώνει να καταργήσουμε και τη λέξη πατέρας (9 καὶ πατέρα μὴ καλέσητε ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς). Πιθανολογώ να μας το "σφυρίξει" κι αυτό κάποια νέα Ολομέλεια του Συμβουλίου της Ευρώπης με ειδικούς φωστήρες της Νομικής επί οικογενειακών ζητημάτων, ή άλλων σοφών, που ασχολούνται με την παθογένεια του φανατισμού.

Και ακόμη, να καταργήσουμε τη λέξη καθηγητής (10 μηδὲ κληθῆτε καθηγηταί)!

Αλλά η "ρεπούσειος" αμεροληψία θα πρέπει, αν θέλει να είναι συνεπής, να μας πει ότι πρέπει να καταργήσουμε και όλους εκείνους που θέλουν να βρίσκονται στη θέση, έστω, της μείζονος αντιπολίτευσης (11 ὁ δὲ μείζων ὑμῶν ἔσται ὑμῶν διάκονος). Ποιον και ποιους διακονεί η κα. Ρεπούση; Τους 1700 ψηφοφόρους της; Αυτοί είναι όλη η Ελλάδα;

Τι, λοιπόν, έχει να μας πει  σχετικά με το "καθηγητής" ή τα πρόσωπα της "μείζονος", όπως λέγεται, αντιπολίτευσης; Θα καταργηθούν αυτά ή όχι;

Η αμεροληψία μας έκανε - ευτυχώς όχι ακόμη εδώ - να καταργήσουμε τη λέξη πατέρας, ή και μητέρα, αφού έχουμε τις υποβοηθούμενες εγκυμοσύνες. Αλλά όσο για το "καθηγητής" και τους πολιτικά "μείζονες" διεστραμμένους βλάκες, η αμεροληψία μένει κλειστή στο άδειο συρτάρι του εθνομηδενισμού τους. Πληρώνονται, άλλωστε, για τη δουλειά αυτή,  

Ανταλλαγές μοναχών, η επικοινωνιακότητα της νέας εκκλησιαστικής τάξης πραγμάτων

- "Ο οικουμενισμός έχει διάφορες, να το πω έτσι, μορφές" (13:33΄) : Την καλή της οικουμενικότητας και την κακή, την οικουμενιστική,  (παρένθεση σ.σ. του οικουμενισμού)", δηλαδή αυτή που δίνουν οι ζηλωτές . 

Με άλλα λόγια ο πάτερ "οπωροφύλαξ" μας λέει ότι και η αίρεση, η οποιαδήποτε αίρεση, έχει την καλή της μορφή, έχει όμως και την κακή ανάλογα με το πώς την ερμηνεύει κανείς". Μπράβο του!

- "Το άγιον Όρος είναι ανοικτό και οικουμενικό στους πάντες (15:02΄). Ένα κλασσικό παράδειγμα, που είναι και η αντίληψη του Βυζαντίου (16:01΄), είναι και ο εκχριστιανισμός των Ρώσων. Όταν πήγε μια αντιπροσωπεία τους στο Βυζάντιο, στην Κων/πολη, τους βάλανε μέσα στην αγία Σοφία την ώρα της Λατρείας. Αυτοί είδαν το μεγαλείο και τη λαμπρότητα με την οποία τελείτε η Ακολουθία και αποφάσισαν να γίνουν Χριστιανοί. Η επικοινωνία λοιπόν των ορθοδόξων μετά των άλλων έχει αυτό το σκοπό".

Προφανώς, ήταν επικοινωνιακοί οι λόγοι της αντιπροσωπείας των Ρώσων και γι΄ αυτό τους έβαλαν μέσα στην Αγιασοφιά οι Βυζαντινοί. Δεν μας είπε όμως αν τους έδωσαν στο τέλος και Αντίδωρο. Αυτό θα μας το πουν οι νεότεροι ιστορικοί ερευνητές. Εν πάση περιπτώσει, ατυχές το παράδειγμα. Οι Ρώσοι (σημ. ο εκχριστιανισμός των Ρως έγινε το 988), παγανιστές ως επί το πλείστον και μη έχοντας ιδέα από θρησκεία, είχαν δυο επιλογές : ή τον Πατριάρχη ή τον πάπα. Προτίμησαν τον Πατριάρχη επειδή οι ναοί του Βυζαντίου ήταν ομορφότεροι από τους ναούς των Φραγκογερμανών. Αυτά λέει το Πρώτο Χρονικό, γράφτηκε στις αρχές του 12 αιώνα, και άλλα λέει το αραβικό χρονικό, συνταχθέν από λογίους Άραβες κατά την εποχή του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου.

Αυτά σχετικά με την Ιστορία και τους επικοινωνιακούς λόγους, που επικαλείται ο πάτερ "οπωροφύλαξ". Εμείς, το επικοινωνιακό που έχουμε να συμπληρώσουμε είναι τούτο : Όπως έχουμε τις ανταλλαγές φοιτητών, κατά τον ίδιο τρόπο ο οικουμενικός Βαρθολομαίος μετά της Ιεράς Επιστασίας του αγ. Όρους να εφαρμόσει και τις ανταλλαγές μοναχών. Να έρχονται, ας πούμε, οι μοναχοί σαολίν, κουνγκ-φου και λοιπά, στο άγιον Όρος κι εμείς να στέλνουμε τους δικούς μας στο Θιβέτ ή αλλού. Για να τους δείξουμε και να τους διδάξουμε την οικουμενικότητα της ορθοδοξίας και την υπεροχή της δικής μας επικοινωνιακότητας. Ειλικρινά, δεν γνωρίζω πόσο αποτελεσματικοί μπορεί να είμαστε, καθόσον, ως γνωστόν, οι άλλοι σπάνε τούβλα με το κεφάλι ενώ οι δικοί μας όχι.

Υστερόγραφο,
στο "ο οικουμενισμός έχει διάφορες, να το πω έτσι, μορφές, την καλή της οικουμενικότητας και την κακή, δηλαδή την οικουμενιστική".

Αυτά διδάχθηκε από το ιεροδιδασκαλείο του Φαναρίου, το οποίο αντί να βγάζει Μοναχούς-μάρτυρες της αλήθειας, βγάζει μοναχούς "οπωροφύλακες". Και βέβαια η αίρεση, η οποιαδήποτε αίρεση, έχει το μοναδικό πλεονέκτημα της πολυμορφίας (πολλές μορφές). Το είδαμε με τον παπισμό, ο οποίος γέννησε τον προτεσταντισμό, το βλέπουμε όμως τώρα κι εδώ. Πολύμορφη κατάντησε η Ορθοδοξία μετά από την παπικής προέλευσης καινοτομία του 1924 : Δυο φορές Χριστούγεννα (τέσσερις με τις αποδόσεις), δυο φορές η Μεταμόρφωση (τέσσερις με τις αποδόσεις), δυο φορές η Κοίμηση της Θεοτόκου (τέσσερις με τις αποδόσεις), δυο φορές η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού (τέσσερις με τις αποδόσεις) εντός του έτους!

Τα σάπια φρούτα των "οπωροφυλάκων" ταΐζουν το πλήρωμα της Εκκλησίας, το οποίο πλέον αναζητά γενετικώς αμετάλλακτα, αλλά φευ μεταλλαγμένα, προϊόντα. Του τα παρέχει  το αδιόρθωτο ιεροδιδασκαλείο της υποκριτικής τέχνης στην αρχαϊκή και πρωτόγονη μορφή, την αμόλυντη και ανθιστάμενη στη σήψη, με την υπόσχεση της μετά θάνατον αποκατάστασης πάντων.