Το μίσος του ιουδαϊσμού κατά της Χριστιανοσύνης

Σε βίντεο που αναρτήθηκε στο YouTube (*) ακούσαμε τον ραβίνο Μορτντεχάι Φριζή να μας ανακοινώνει ότι "είμαστε περήφανοι οι Εβραίοι που εξολοθρεύσαμε έναν τόσο δολοφονικό αντισημίτη όπως ο κύριος (sic) Κοσμάς ο Αιτωλός". Κατά τον ραβίνο Φριζή άγιοι όπως ο Κοσμάς ο Αιτωλός και δεν ξέρω ποιους άλλους έχει μέσα στο μυαλό του, έθεσαν τις βάσεις του αντισημιτισμού, μια ιστορία σκοτεινή, την οποία μάλλον οι ίδιοι οι Εβραίοι δημιούργησαν και ευρύτατα διέδωσαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για λόγους που αυτοί γνωρίζουν.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι διώκτες τους, μολονότι αρχικά συνεργάστηκαν μαζί τους - ιστορικές αναφορές επαληθεύουν τον ισχυρισμό αυτό - αργότερα έγιναν οι εξολοθρευτές τους . Αν πάθουν πάλι τα ίδια, δεν το γνωρίζω. Πάντως, η Ιστορία διδάσκει, και ένα από τα πολλά μαθήματα είναι ότι οι "ξεροκέφαλοι", παραμένουν αμετανόητοι ή, όπως λέμε, "αγύριστα κεφάλια". Εξαιρέσεις υπάρχουν, αυτές όμως δεν γράφουν την Ιστορία. Κάποιες παραγράφους πρόσθεσαν στο παρελθόν, τις οποίες σήμερα διαγράφουν ως κίβδηλες και πλαστές οι σύγχρονοι - νεωτερικοί και μετανεωτερικοί - επιστήμονες. Οι πατέρες μας πλανήθηκαν ... .

Εμείς το μόνο που θα γράψουμε, εκτός από αυτά που δείχνει η φωτογραφία στη δεξιά λευκή στήλη, είναι να του θυμίσουμε τα κατωτέρω  :

Ένας άλλος εξ ίσου σημαντικός αφορισμός, όπως το "χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται", που θα βρει κανείς διαβάζοντας Ντοστογιέφσκι, είναι και το "όσο με συγχωρείς, τόσο περισσότερο σε μισώ". Τον θεωρώ σπουδαιότερο από τον πρώτο. Δεν θυμάμαι σε ποιο βιβλίο είναι γραμμένο, αν είναι στους "Δαιμονισμένους", στο "Έγκλημα και τιμωρία" ή στους "Καραμάζωφ".

Οι πατέρες της Εκκλησίας το έχουν πει διαφορετικά : Ο διάβολος όλα μπορεί να τα κάνει εκτός από ένα : να ταπεινωθεί. Άνθρωπος ο οποίος δεν μπορεί να ταπεινωθεί - αιτία είναι η υπερηφάνεια, δηλαδή ο εγωισμός - γίνεται όργανο του διαβόλου. Το μίσος βρίσκει το πεδίο κατάλληλο και ελεύθερο, προκειμένου να εκδηλωθεί με όλα τα δεινά που επιφέρει..

Όταν τα περιθώρια της προσχηματικής ταπείνωσης στενεύουν ή εξαντλούνται, τότε αναδύεται σε όλη του την έκταση το μίσος, που επιμελώς κρύβεται με την αγαπολογία, την ταπεινολογία, την ευγένεια και πολλά άλλα φιλειρηνικά και φιλάνθρωπα, "διὸ λέγει· ὁ Θεὸς ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δὲ δίδωσι χάριν".

(*) Παραπομπές

1)  http://kyprianoscy.blogspot.gr/2013/09/blog-post_27.html
2)  http://kyprianoscy.blogspot.gr/2013/09/blog-post_29.html

Τι είναι τελικά " το μόρφωμα " κύριε αρθρογράφε;

Σχολιαστής απορούσε, "τι είναι τελικά το μόρφωμα;" ρωτούσε έναν αρθρογράφο που προέβλεπε "εμφύλιο της Χρυσής Αυγής". Το ερώτημα έμενε μετέωρο και είπα να βοηθήσω λιγάκι . Κακό πράγμα ο εμφύλιος, καλό όμως για τους κερδοσκόπους της ψήφου.

Δεν πρόκειται να σου απαντήσει, έγραψα, όπως δεν θα απαντήσει και σε μένα . Μόρφωμα είναι λέξη ουδέτερη προερχόμενη από το ουσιαστικό "μορφή". Ουδέτερο ουσιαστικό ως είναι σημαίνει κάτι που βρίσκεται μεταξύ μορφής και α-μορφίας, δηλαδή χωρίς μορφή.

Επειδή όμως πολλά πράγματα είναι ά-μορφα, δηλαδή χωρίς μορφή, πρέπει να έχουμε κάτι το οποίο μπορεί αυτό έλλογα να το μορφοποιήσει. Και αυτό δεν είναι άλλο από την αλήθεια. Οπότε, το άμορφο γίνεται έμμορφο, κι έτσι μπορούμε να το προσδιορίσουμε. Άλλωστε, γι΄ αυτό κάνουμε λόγο για "το πνεύμα της αληθείας" .

Ο λόγος, οι λέξεις που χρησιμοποιεί ο αρθρογράφος, μορφοποιούν τον πολιτικό σχηματισμό της Χρυσής Αυγής κατά τα πρότυπα της μορφής του ναζισμού και ο ναζισμός, όπως όλοι γνωρίζουμε, ήταν μορφή εξόχως δύσμορφη . Δεν ήταν όμως άμορφη . Ήταν η μορφή του ψεύδους και κάθε ψεύδος, το οποίο υποδύεται την αλήθεια, δεν θα αργήσει να δείξει την πραγματική του όψη. Αυτό λέγεται μόρφωμα .

Το ψεύδος υποδυόταν την αλήθεια στην περίπτωση του ναζισμού, το ψεύδος υποδυόταν την αλήθεια και στην περίπτωση του κομμουνισμού, είδαμε κι εδώ τα αποτελέσματα. Το ίδιο συμβαίνει τώρα με την παγκοσμιοποίηση, τα ασύστολα ψεύδη της οποίας - είναι ανακατεμένα με αριστερισμό για τους ρεαλιστές του ρομαντισμού και " δεξιά ανάπτυξη " για τους ηλίθιους - έχουν πρόσχημα την αλήθεια . Περί αυτής κόπτονται τα Ανθρώπινα Δικαιώματα . Αναιδέστατα και θρασύτατα ανακάλυψαν και επέβαλαν τον όρο της πολιτικής ορθότητας με ό,τι αυτό συνεπάγεται . Για να το απλουστεύσω, αυτό που σήμερα ζούμε δεν είναι άλλο από την δυσμορφία  ( μόρφωμα ) του δυτικού και του δήθεν ανατολικού ναζισμού, που άλλωστε διαφαίνεται όπισθεν του άρθρου με την υπογραφή Rizopoulos : Κομμάτια η Χρυσή Αυγή, "πλιάτσικο" με τους ψηφοφόρους της .

Έτσι, λοιπόν, μας προκύπτουν τα μορφώματα, τα οποία σημειωτέον όλα υποκινούνται από κυριαρχικές και αυτοκρατορικές τάσεις . Τάσεις υποταγής όλης της ανθρωπότητας . Η Χρυσή Αυγή δεν μου φαίνεται να κυριαρχείται από αυτές τις τάσεις . Στον ελληνικό μικρόκοσμο κινείται, εκεί απευθύνεται και πουθενά πέραν των συνόρων μας .
Ο λόγος της ήταν και είναι εξόχως καταγγελτικός και πέρα ως πέρα ανταποκρινόμενος στην πραγματικότητα, όπου κυρίαρχο είναι το ψεύδους που βιώνουμε όλοι - θα έλεγα, τώρα ανταποδοτικά - εδώ και σαράντα χρόνια. Ίσως και περισσότερα. Συνάμα, όμως, ήταν και είναι λόγος αληθινός. Της λείπει όμως, και εννόησε τους εκφραστές αυτής, κάτι . Εμφανώς απουσιάζει το πρότυπο της έμμορφης αλήθειας, δηλαδή το πνεύμα της αληθείας, και οφείλουν αυτό να το συνειδητοποιήσουν. Έπειτα να το ομολογήσουν με οποιοδήποτε κόστος. Δεν θα είναι μόνοι τους, θα υπάρχουν πολλοί δίπλα τους και δεν εννοώ βέβαια οπαδούς τύπου ποδοσφαιρικών ομάδων, ούτε τους έμμισθους αντιεξουσιαστές αναρχοαυτόνομους ή άλλους πολιτικά κατευθυνόμενους εγκάθετους - κι αυτοί είναι επ΄ αμοιβή - του στιλ ΠΑΜΕ .

Αγγελική Παπαθανασοπούλου : Κανείς δεν μίλησε γι΄ αυτή

Ελάχιστοι είναι εκείνοι, που αναδημοσιεύουν τραγικά γεγονότα, όπως εκείνο της ΜΑRFΙΝ με τον φρικτό θάνατο μιας εγκύου και δυο άλλων ακόμη. Η Αγγελική Παπαθανασοπούλου ήταν τεσσάρων μηνών έγκυος και η περίπτωσή της είναι ακόμη τραγικότερη. Όχι όμως όπως αυτή του ράπερ τραγουδιστή - μου διαφεύγει το όνομα - που ξεσήκωσε θύελλα πολιτικών κινητοποιήσεων με τα γνωστά επακόλουθα. Η Αγγελική Παπαθανασοπούλου, η Παρασκευή Ζούλια και ο Επαμεινώνδας Τσάκαλης δεν ήταν θύματα πολιτικής βίας. Θύμα πολιτικής βίας δεν ήταν και η Αθήνα, όταν κάηκε το 2008, μετά τον θάνατο ενός 15χρονου θαμώνα των Εξαρχείων, γόνου ευκατάστατης οικογένειας, από εξοστρακισμό σφαίρας.

Γιατί τα γράφω αυτά;
Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε,
Διότι ο πόλεμος που καλούμαστε να δώσουμε είναι πόλεμος με τη μνήμη και τέλος,
Διότι  ο ανθρώπινος λόγος, οι λέξεις και όχι ο κατευθυνόμενος εικονικός λόγος της τηλεόρασης  - γενικότερα του θεάματος - είναι το όπλο μας. Οι λέξεις, ο λόγος κρατά πάντα ζωντανή τη μνήμη και αυτή σώζει και διατηρεί ακαταμάχητη την αλήθεια. Η αλήθεια είναι ενυπόστατη και ουδέποτε εικονική.

Τα ακολουθούντα, αναδημοσίευση από http://indobserver.blogspot.gr/2013/10/blog-post_9313.html

Δεν το έμαθε ποτέ κανείς. Όπως φυσικά και του αγέννητου παιδιού της που κάηκε μαζί της στον δολοφονικό εμπρησμό της ΜΑΡΦΙΝ στις 5 Μαΐου 2010.

Στη μνήμη της δεν έγινε ούτε ένα συλλαλητήριο. Κανείς δεν έγραψε τραγούδι.

Ο σύζυγος κι η οικογένεια της δεν διεκτραγώδησαν τον πόνο τους στην εκπομπή κανενός Σταύρου Θεοδωράκη.

Κανένας Πρετεντέρης ή Τρέμη δεν απαίτησαν από τους δικαστές την άμεση προφυλάκιση των δολοφόνων της.

Κανένα Μέγκα, Αντένα, Σκάι, Σταρ, Άλφα δεν έκανε αφιέρωμα στην στυγερή δολοφονία της.

Κανένας Σαμαράς δεν έκανε δηλώσεις διεθνώς ότι πάταξε το τέρας της ανεξέλεγκτης βίας που οδήγησε στη δολοφονία της.

Κανένας Δένδιας δεν συνέλαβε τους δολοφόνους της.

Κανένας εισαγγελέας δεν βρήκε μάρτυρες που να αποκαλύψουν μέσα σε μια εβδομάδα την εγκληματική συμμορία που την σκότωσε.
Βλέπετε κανείς δεν ενδιαφερόταν να την κάνει τηλεοπτικό σόου η να την εκμεταλλευθεί πολιτικά.

Γιατί όπως φώναζαν οι δολοφόνοι της προτού πετάξουν τις μολότοφ που την σκοτώσουν: «Να καείτε, να καείτε, στις τράπεζες δουλεύετε”.
Κι εκείνη η Αγγελική λίγο προτού ξεψυχήσει. μιλώντας στο κινητό, στον τρομαγμένο σύζυγο της του είπε: «Δεν μπορώ να σου μιλήσω άλλο. Πνίγομαι».
Και μαζί της πνίγηκε το αγέννητο παιδί της.
Θύματα της διεστραμμένης λογικής κάποιων φανατικών περί δήθεν «κοινωνικών αγώνων».

Καληνύχτα Ελλάδα

Με αφορμή τη συνάντηση οικουμενικού Βαρθολομαίου και δήμαρχου Θεσ/νίκης Μπουτάρη, Οκτώβριος 2013

Πρίν ἀπό ἕνα περίπου μήνα, στίς 20 Σεπτεμβρίου ἐ.ἔ. ὁ Πατριάρχης μας δήλωσε κατηγορηματικῶς γιά τή λεγόμενη «Οἰκουμενική κίνηση» ὅτι: «δέν ἐπιδιώκεται ἡ ἀποδοχή μιᾶς συγκρητιστικῆς ὁμολογίας καί δέν προδίδομεν τήν ὀρθοδοξίαν, ὡς κατηγορούμεθα, οὔτε ὑποστηρίζομεν οἰκουμενιστικᾶς ἀντιλήψεις, ἀλλά κηρύσσομεν πρός τούς ἑτεροδόξους καί πρός πάντας τήν Ὀρθόδοξον ἀλήθειαν».

 Τα ανωτέρω γράφτηκαν στο ιστολόγιο http://katanixis.blogspot.gr/ με αφορμή τη συνάντηση του οικουμενικού Βαρθολομαίου και  του Δημάρχου Θεσ/νίκης Μπουτάρη, κατά την επίσκεψη του πρώτου στην πρωτεύουσα της Μακεδονίας για την αυριανή (26/10/2013) καινοτόμο εορτή του αγ. Δημητρίου. Τα αναφερθέντα φέρεται να υπογράφουν οι ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΝΕΟΙ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. Δηλώνω ότι αγνοώ την προέλευσή τους, δηλαδή αν είναι σωματείο, κίνηση ή κάτι άλλο. Όπως κι αν έχει, το θέμα δεν είναι εκεί, είναι αλλού, και καλό είναι να διαβάσετε αυτά που γράφουν. Κρίνουν τη συνάντηση απαράδεκτη, ρίχνουν το βάρος στον δήμαρχο Μπουτάρη ( Gay Pride κ.ά. ) και αγνοούν πλήρως όλα όσα μέχρι τώρα συμβαίνουν με τον οικουμενικό Βαρθολομαίο. Του θύμισαν τι έλεγε στις 20 Σεπτεμβρίου, αλλά τίποτα για όσα έχει κάνει. Οπότε βρήκαμε κι εμείς την ευκαιρία να γράψουμε κάτι. Τι ακριβώς; διαβάστε

"Αυτά θυμηθήκατε εσείς, αλλά εμείς άλλα θυμόμαστε. Τότε, ας ξανακούσει ο οικουμενικός, μαζί του κι εσείς, αυτά που είπε στον φίλο του Μουχτάρ Κεντ, πρόεδρο της κοκακόλα, και το δώρο που του έδωσε : Το άγιο Κοράνι, όπως είπε. Αν αυτό δεν σας φτάνει, ακούστε όσα είπε στην Εβραϊκή Συναγωγή του Παρκ Ιστ : " Είμαστε ενωμένοι με τον ραβίνο Σνάϊερ ... για να λέμε όταν είναι απαραίτητο από κοινού την αλήθεια με αγάπη ... το χρωστάμε σαν Εβραίοι και σαν Χριστιανοί στην κοινή μας κληρονομιά ... ένα έγκλημα που γίνεται στο όνομα της θρησκείας, είναι έγκλημα κατά της θρησκείας." 

Ρωτάμε, αυτή είναι η "κοινή μας κληρονομιά "; Ποιοι είναι εκείνοι που έχουν τα πρωτεία σε εγκλήματα στο όνομα της θρησκείας και μετά τους ακολούθησαν οι άλλοι; Να του υπενθυμίσουμε τι γράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος (*) ;  Είμαστε συμμέτοχοι και συνένοχοι και εμείς; Εκτός αν θεωρεί έγκλημα, ότι αρνηθήκαμε την ειδωλολατρία των προγόνων μας. Αλλιώς, τι εξήγηση να δώσουμε;

 Επομένως, αν ήθελε να κάνει "κήρυγμα αληθείας των Ορθοδόξων προς πάντας ετεροδόξους", όπως λέει, αυτά έπρεπε να τους πει και όχι να μας φορτώσει τα εγκλήματα των άλλων. Αν του ήταν δύσκολο, όπως και ήταν πραγματικά, τότε δυο επιλογές είχε : Ή να μην πάει καθόλου στη Συναγωγή του Παρκ Ιστ, ή να αναφερθεί, όπως λέμε ακαδημαϊκά, μόνο στις ποικίλες εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες για τη διάπλαση των πιστών μέσω του ιδρύματος Appeal of Concience, καθώς και σε άλλες κοινωνικές, οικονομικές, οικολογικές, πολιτικές δραστηριότητες ακαδημαϊκής φύσεως . Ας άφηνε στην άκρη το ρόλο του πνευματικού ηγέτη. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν πάσχουμε από ηγέτη ή ηγέτες. Αυτόν άλλοι τον ψάχνουν, τον περιμένουν, ή τον ετοιμάζουν - "

(*) " 29 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων, 30 καὶ λέγετε· εἰ ἦμεν ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκ ἂν ἦμεν κοινωνοὶ αὐτῶν ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν. 31 ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας. (Μτ. κγ΄) " 

H Ανακοίνωση της ΙΜ. Πειραιώς και ο πατριάρχης και πάπας Αλεξανδρείας Θεόδωρος ο Β΄

Η ιερά μητρόπολις Πειραιώς εξέδωσε Ανακοίνωση σχετικά με όσα σε ομιλία του είπε ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος ο Β΄. Την ομιλία εκφώνησε τον παρελθόντα Σεπτέμβριο στη Ρώμη, καλεσμένος από τον πάπα Φραγκίσκο τον Α΄ σε διαχριστιανική και διαθρησκειακή (σημ. η πρόθεση "δια" είναι σε πρώτη ζήτηση)  συνάντηση. Την ομιλία μπορείτε να την διαβάσετε εκεί όπου παραπέμπει ο αστερίσκος (*) την δε συνάντηση, που είχε τίτλο " Το κουράγιο της ελπίδας ", οργάνωσε οι κοινότητα του αγίου Εγιδίου. Να συμπληρώσω ότι, όπως με πληροφορεί το Ωρολόγιον το Μέγα, Έκδοση Αποστολικής Διακονίας, έτος 1973, η καθ΄ ημάς Ορθόδοξη Εκκλησία ουδαμού αναφέρει "άγιον Εγίδιο". Δεν γνωρίζω τι γράφουν τα Συναξάρια. Θα ευχαριστούσα όποιον μου έδινε την καλήν αυτή είδηση περί του αγίου Εγιδίου.

Η Ανακοίνωση της ΙΜ. Πειραιώς είναι μακροσκελέστατη και δεν θα ήθελα να κουράσω τον αναγνώστη. Παρέχει όμως σαφέστατες πληροφορίες για την καταβύθιση στην αίρεση του οικουμενισμού του προκαθημένου στον θρόνο του παλαιφάτου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Θα αρκεστούμε μόνο σε ένα σχόλιο με αφορμή αυτό που γράφει στο τέλος η Ανακοίνωση :

" Περαίνοντες την μικρή αυτή αναφορά μας εκφράζουμε και πάλιν την βαθύτατη θλίψη μας για όσα κακόδοξα διεκήρυξε ο Μακαριώτατος κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Ρώμη, με τα οποία αναδεικνύεται ως διαπρύσιος κήρυκας του Πανθρησκειακού Οικουμενισμού. Προσευχόμεθα προς τον Θεόν να Τον φωτίσει να συνειδητοποιήσει την τραγικότητα των λόγων Του ".

Επειδή ο ΙΧΘΥΣ είναι από τα αρχαιότερα σύμβολα της Χριστιανοσύνης
Επειδή οι σημερινοί ιχθείς, κοινώς ψάρια, είναι παράγωγα της θεολογικής επιστήμης
Επειδή η λαϊκή θυμοσοφία λέει "το ψάρι βρωμάει απ΄ το κεφάλι"

Και ημείς σχολιάζουμε

Ο μικρός ιχθύς, όπως αυτός που επικάθεται του θρόνου στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας - δυστυχή άγιε Μεγάλε Αθανάσιε - και πολλοί άλλοι αλλού, δεν είναι αυθεντικός. Δεν είναι "πελαγίσιος" όπως συνηθίζουν να λένε οι ψαράδες ή οι γευσιγνώστες. Είναι γενετικά μεταλλαγμένος, δηλαδή τροφικό προϊόν που κατασκευάζει το εργαστήριο του ιχθυοτροφείου. Συνεπώς, μπορούμε ακίνδυνα, μετά από αυτή τη διευκρίνιση, να επικαλεστούμε για την περίπτωση το λαϊκό γνωμικό, ότι "το ψάρι βρωμάει απ΄ το κεφάλι". Αυτά τα "ψάρια" που βγήκαν από τα δυτικά ιχθυοτροφεία, εννοήσατε πανεπιστήμια, έχουν βρώμικες κεφαλές και ταΐζουν με τοξίνες τον πεινασμένο λαό του αγίου Θεού. Τον θανατώνουν.

Το να προσευχηθούμε για την σωτηρία αυτών των "ιχθύων", ισοδυναμεί με το να δεχτούμε να κάνουμε μεταμόσχευση οργάνου κι έπειτα να αρχίσουμε προσευχές για τη σωτηρία του αδελφού - τον σκοτώσαμε με επίγνωση για να του πάρουμε τα όργανα - που μας έσωσε και, βεβαίως, για τη σωτηρία της ψυχής μας.

Η Εκκλησία ασφαλώς μας ζητά να προσευχόμαστε για τους αδελφούς μας και για όλο τον κόσμο. Όχι όμως να προσευχόμαστε και για έναν τόσο κακόδοξο πατριάρχη, που ριζικά ανατρέπει την πίστη μας, αλλά και μας θανατώνει. Δεν νομίζω ο Μέγας Αθανάσιος να προσευχόταν για τον αδελφό του Άρειο, που έφερε - και ακόμη συνεχίζει - τόσα δεινά στην Εκκλησία. Ούτε και ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο οποίος ακόμη και στην κηδεία του δεν επέτρεψε να παρευρεθούν οι παπικοί.

(*) http://www.entoytwnika.gr/2013/10/blog-post_6888.html

Υστερόγραφο
Ευχαριστώ το αναγνώστη κύριο Κωνσταντίνο Α. για την παρατηρητικότητα στο δικό μου λάθος της ονομασίας του πατριάρχη Αλεξανδρείας. Είναι Θεόδωρος Β΄ και όχι Θεόφιλος Β΄, όπως εκ λάθους αρχικώς εγράφη. Η διόρθωση έγινε και τον ευχαριστώ.

Όταν η πραγματικότητα γίνεται εικονική, οι λέξεις χάνουν το νόημα

Το ιστολόγιο επιγράφεται "Οδόφραγμα κριτικής, άνεργων και φτωχών". Κυλιόμενος υπότιτλος μας πληροφορεί, ότι προσπάθεια γίνεται, " Για την ενότητα της Αριστεράς ... Για μια πολυκεντρική Αριστερά ... Για την. ενότητα στη   βάση ". Παρακάτω βλέπουμε και μια φωτογραφία με ένα αναρτημένο πανό, όπου γράφει : " Καρφώνω την πρώτη μου λέξη, οδόφραγμα, στον αιώνα της πραγματικότητας ".


Υπολαβών, δε, σχολιαστής σημείωνε :

Θα εννοείται, μάλλον, της εικονικής πραγματικότητας (virtual reality). Έτσι δεν είναι ; Οι σημερινές καρφωμένες λέξεις, νομίζω, είναι κι αυτές εικονικές. Λέω, δεν ξέρω.

Επειδή δεν συνηθίζω να γράφω ή να μιλώ με υπεκφυγές.

Όταν οι λέξεις χρησιμοποιούνται για να φτιάχνονται συνθήματα τύπου γκράφιτι, με στόχο την ανατροπή μιας εξουσίας που όλους μας βασανίζει και το κυριότερο, μας αποβλακώνει, τότε σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Η προτασσόμενη πάλη, πχ. με οδοφράγματα, κατά της εξουσίας ( μήπως αντιεξουσία ; ) κάνει ένα σημαντικό λάθος. Τα συνθήματα αυτού του είδους δίνουν προτεραιότητα στα γραφήματα, δηλαδή σε εικονικού (virtual) τύπου λέξεις, με την προτροπή "αντίσταση στους δρόμους". Προφανώς, διότι η εικονική (virtual) αποβλάκωση που όλοι έχουμε υποστεί γνωρίζει τον κίνδυνο. Ποιος είναι; Είναι ο λόγος, οι λέξεις είναι το οδόφραγμα και όχι τα εικονογραφήματα λέξεων σαν αυτό με το οποίο κοσμείται η ιστοσελίδα. Οι λέξεις, ο λόγος προηγείται και ύστερα έρχονται τα εικονιστικά με σχήματα, γραφήματα, ή άλλου είδους εμπνεύσεις, μη εξαιρουμένων και αυτών τούτων των λέξεων. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η γραφή ήταν κάποτε απαγορευμένη ή ότι ακόμη συνηθίζουν αλλού να γράφουν με ... ορνιθοσκαλίσματα, για να χρησιμοποιήσω μια κοινότοπη έκφραση. Επίσης, τυχαίο δεν είναι ότι οι εκπαιδευτικές μας μεταρρυθμίσεις, παρότι μας μαθαίνουν γραφή, σκοπό έχουν να ξεχάσουμε την ανάγνωση. Αν, επομένως, θέλατε να είσαστε συνεπής στην αντίσταση κατά της γενικής μας αποβλάκωσης, καλύτερο θα ήταν το σύνθημα : Το πρώτο οδόφραγμα που στήνω είναι η λέξη.

Θα συμφωνήσω ότι η φωτογραφία "δεν αντανακλά εικονική πραγματικότητα", αφού είναι από συγκέντρωση στην Πλ. Συντάγματος, θα συμφωνήσω ακόμη ότι "δεν κοσμεί" την ιστοσελίδα. Αλλά να συμφωνήσω με την σημειολογία της, δηλαδή ότι "κάτι σημαίνει", δεν θα το έκανα. Τα έχοντα "-λογια" την κατάληξη, όπως και τα λήγοντα σε -οτητα, πχ. ενότητα, ανοίγουν πολλά, ας πούμε, πορτοπαράθυρα και στο τέλος άκρη δεν βγαίνει. Όπως δεν έβγαζαν και κάποιοι άλλοι στο παρελθόν, που ζητούσαν "σημείον" και έτεροι "σοφία". Ποιος σοβαρός άνθρωπος μπορεί να ανοίξει κουβέντα περί σημειολογίας ή σοφιολογίας;

Δεν θα το επιθυμούσατε, άλλωστε, αφού το "σημείο", το οποίο σημαίνει το πανό, είναι το ΟΔΌΦΡΑΓΜΑ. Το ερώτημα που θέτω χωρίς υπεκφυγή, είναι αν η λέξη φτιάχνει το οδόφραγμα, οπότε το δεύτερο εικονίζει το πρώτο, ή αν οδόφραγμα είναι αυτή καθεαυτή η λέξη, ο ανθρώπινος λόγος με άλλα λόγια, ο οποίος γίνεται ουσιαστικά και όχι εικονιστικά/εικαστικά, φράγμα και ανατροπή της ούτως ή άλλως ειδωλοποιού - φαντασιακής ή μη - εποχής που μας επιβάλλουν οι κρατούντες ηλίθιοι.

Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία

Ο διώκτης της κοινωνικής αδικίας

Θαυμάστε τον !

“υπάρχουν περιθώρια στοχευμένων περικοπών σε δαπάνες, καταργώντας, π.χ. κοστοβόρες εξαιρέσεις στο ασφαλιστικό σύστημα από τους γενικούς κανόνες, εξαιρέσεις που δεν είναι κοινωνικά δίκαιες και χωρίζουν τους πολίτες σε πατρίκιους και πληβείους”. (*)

Αυτά δήλωσε το όργανο κλοπής των συνταξιούχων. Δεν είναι κοινωνικά δίκαιες οι εξαιρέσεις στο κοινωνικό μας σύστημα, που χωρίζουν τους πολίτες σε πατρίκιους και πληβείους. Προφανώς, θέλει να μας κάνει όλους πληβείους και να αναδειχθεί, αυτό το όργανο κλοπής του μόχθου των εργαζόμενων, υπέρμαχος της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Ξεχνά όμως "το όργανο", ότι οι αποκαλούμενοι πατρίκιοι, και αναφέρομαι στους συνταξιούχους ιατρούς του άλλοτε ευαγούς ΙΚΑ, δούλευαν με πενταροδεκάρες, πλήρωναν τις εισφορές τους στο ΤΣΑΥ, πλήρωναν και το ΤΕΑΠΟΚΑ, για να πάρουν - αν ο Θεός το επέτρεπε - μια σύνταξη της προκοπής και όχι της πείνας. Να πάρουν σύνταξη μόχθου και όχι κλοπής ή λαμογιάς Οι νόμοι είχαν καθορίσει οι γιατροί του ΙΚΑ να θεωρούνται υποαπασχολούμενοι - όχι πλήρους ωραρίου - και με βάση αυτούς του νόμους είχε προσδιοριστεί το ποσό σύνταξης που θα ελάμβαναν. Αυτά που πληρώναμε παίρνουμε τώρα ως σύνταξη. Ούτε χάρη μας κάνει, ούτε μπόνους μας δίνει το κλεφτοκράτος - αυτοί που το διοικούν - του κ. Στουρνάρα.

Αν λοιπόν θέλει να δικαιώσει τον τίτλο του προστάτη της κοινωνικής δικαιοσύνης και διώκτη της κοινωνικής αδικίας, να καθίσει κάτω, να δώσει στα ελεγκτικά όργανα την αρμοδιότητα να βρουν εκείνους που θησαύρισαν με πλαστές φορολογικές δηλώσεις, και τότε να κάνει λόγο για εξαιρέσεις του τύπου "πατρίκιοι και πληβείοι". Ελεγκτικοί μηχανισμοί υπάρχουν και μπορεί να ελεγχθεί το "πόθεν έσχες" όλων εκείνων με τις πενταροδεκάρες, που έγιναν σαλέ ή παραθαλάσσια παλατάκια. Όχι να μας βάζει όλους στο πατητήρι και να μας στύβει. Δεν υπηρετήσαμε όλοι την κλεψιά, την απάτη, ή το μοντέρνο οικονομικό ψεύδος στο οποίο προΐσταται.. Να πληρώσουν οι κλέφτες, αυτοί να δώσουν πίσω τα κλεμμένα, και όχι όσοι έζησαν έντιμα με τον μισθό πείνας του ΙΚΑ, οι οποίοι ποτέ δεν δέχτηκαν να γίνουν οι λακέδες των φαρμακευτικών εταιρειών ή των σωματείων της πολιτικής μαφίας.

(*) Από  http://www.4news.gr/ψαλίδι-σε-συντάξεις-προανήγγειλε-ο/

"Όστις βούλεται σωθήναι"

«Ο Πατήρ διά του Λόγου εν τω Πνεύματι ενεργεί και δίδωσι τα πάντα» (Μέγας Αθανάσιος).

Αυτά που γράφει ο Άγιος Αθανάσιος, Πατριάρχης Αλεξανδρείας το 328 αποτελούν πλέον παρελθόν. Παρελθόν είναι ακόμη ότι από τα 46 χρόνια στο επισκοπικό του αξίωμα, τα 17 βρισκόταν σε εξορία και διωγμό. Φαίνεται, είχαν και τότε διαχριστιανικούς διαλόγους όπως σήμερα... . Οι αιρετικοί όμως αρειανιστές τον κατεδίωκαν με τη συμπαράσταση των αυτοκρατόρων. Υπάρχει  καμία ομοιότης με το σήμερα; Αυτό ας το αναζητήσει ο αναγνώστης διαβάζοντας τα σχετικά με το "Συνέδριον επί του θέματος «Η Β¨ Βατικανή Σύνοδος και η Ορθόδοξος Εκκλησία». Ωργανώθη υπό του Μεταπτυχιακού Ινστιτούτου Ορθοδόξου Θεολογίας, εν συνεργασία μετά της Θεολογικής Σχολής του πανεπιστημίου του Φριβούργου, την 17ην και την 18ην Οκτωβρίου 2013 εις το Ορθόδοξον Κέντρον του Οικουμενικού Πατριαρχείου εν Σαμπεζύ Γενεύης" (*).

Μάθαμε ότι, " ο Οικουμενικός πατριάρχης Βαρθολομαίος εις το Μήνυμα αυτού, ως και ο Σεβ. Μητροπολίτης Ελβετίας κ. Ιερεμίας, εις την εισαγωγικήν του Ομιλίαν, είπε ότι, η Β΄ Βατικανή Σύνοδος έλαβε χώραν την ίδιαν περίοδον, κατά την οποίαν η Ορθόδοξος Εκκλησία ήρχισεν να προετοιμάζη την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον αυτής ". Και αλλού, " ο καθηγητής και κοσμήτωρ του Ιντιτούτου Βλάσιος Φειδάς ετόνισε την σημασίαν της άρσεως των Αναθεμάτων του 1054, το 1965, από κανονικής επόψεως και υπέμνησεν ότι αι σχέσεις της Ορθοδόξου και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας επέστρεψαν εις το καθεστώς του Σχίσματος των δύο Σεργίων (1014), ήτοι ευρίσκονται πλέον υπό καθεστώς όχι τετελεσμένου σχίσματος, αλλά διακοπής της εκκλησιαστικής κοινωνίας (ακοινωνησία), διο και το γεγονός αυτό ανοίγει νέας προοπτικάς εις τον διμερή Θεολογικόν διάλογον μεταξύ των δύο Εκκλησιών, ο οποίος δύναται να οδηγήση και εις την αποκατάστασιν της εκκλησιαστικής κοινωνίας."

 "Το "Φως των Εθνών" (Lumen Gentium) μας πληροφορεί ότι "η Μία Εκκλησία ευρίσκεται εν τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, δια της παραλλήλου αναγνωρίσεως (σ.σ. ευχαριστούμε) του μυστηριακού βίου και των μη ευρισκομένων εις τους κόλπους αυτής χριστιανικών κοινοτήτων" 
(Charles Morerod , παπικός αρχιεπίσκοπος)

Σημείωση. Επειδή δεν είμαστε αφελείς, προσέξτε τη διατύπωση : "Οι μη ευρισκόμενοι εντός της μιας παπικής εκκλησίας έχουν μυστηριακό βίο". Και ρωτάμε, οι εκτός έχουν τη Χάρι μετάδοσης των Μυστηρίων, ή θα πρέπει να κάνουν αίτηση να την δανειστούν από την κάτοχο αυτής μια παπική εκκλησία; Προφανώς, αυτά σκέφθηκαν οι Λουθηροκαλβίνοι, μετά έγινε το δέντρο με τα πολλά κλαδιά κι έτσι, μας ήρθε η προτεσταντίζουσα Β΄ Βατικάνεια Σύνοδος.

Κοινός στόχος και πόθος των διαχριστιανικών λεγόμενων διαλόγων είναι η προ του Σχίσματος ενότητα . Καθοριστικό σημείο το 1014, όπου το σχίσμα δεν ήταν ακριβώς Σχίσμα. Ήταν διακοπή εκκλησιαστικής κοινωνίας, τόσο απλά. Τώρα όμως, με την Β΄ Βατικάνεια Σύνοδο, έχουμε την από κοινού δεκτή "ευχαριστιακή εκκλησιολογία" (σ.σ. μας λείπει μόνο η interactive, δηλ. διαδραστική, ενδοκοινωνία ) και ομιλούμε πλέον για "εκκλησιολογία της κοινωνίας". Προέχει η σχέση μεταξύ παραδοσιακότητος και επικαιρότητος προς τον σύγχρονον κόσμον. Τούτο, η σχέση, είναι εγγύηση της αυθεντικότητος της θεολογικής εργασίας, όπως μας είπε ο οικουμενικός Βαρθολομαίος.

Αν ζούσε σήμερα ο Μέγας Αθανάσιος, τον οποίο θέλουν να ζωντανέψουν γυρίζοντας πίσω στην εποχή της Μιας Εκκλησίας, θα έμενε άφωνος με όλες αυτές τις εκκλησιολογίες, τις θεολογίες, την παραδοσιακότητα, την επικαιρότητα, την αυθεντικότητα κλπ., όλων αυτών που δεν ξέρουν τι λένε και περί τίνος πράγματος διαβεβαιούνται . Για να είναι Μία η Εκκλησία, πρέπει να είναι αγία, για να είναι αγία, πρέπει να είναι καθολική, για να είναι καθολική, πρέπει να είναι αποστολική. Ποια, λοιπόν η σχέση αυτών, με τα βλακώδη λήγοντα σε -οτητα, όπως αγιότητα, καθολικότητα, αποστολικότητα, όταν σαφές σημείο αναφοράς και ορισμού του αγίου, του καθολικού, του αποστολικού δεν υπάρχει; Τα αντικαθιστά όλα η εκκλησιολογία και πάντα τα έχοντα "λογία" την κατάληξη. Ούτε τα Συνέδρια σώζουν την κατάσταση, ούτε το ex cathedra αλάθητο. Μόνο η άρση του φιλιόκβε με τα επακόλουθα αυτού μπορεί να μας επαναφέρει στην Μια, του Ενός, Εκκλησία.

Τέλος, δεν θα πρέπει να μας διαφύγει της προσοχής η σύμπτωση (;) της Β΄ Βατικάνειας Συνόδου με την περίοδο "κατά την οποίαν η Ορθόδοξος Εκκλησία ήρχισεν να προετοιμάζη την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον αυτής". Το 1965 πήρε το νήμα από εκεί όπου σταμάτησε η συμφωνημένη, επί Μεταξάκη και των ακολούθων του, Κοινωνία των Εθνών. 

(*) Βλέπε http://www.entoytwnika.gr/2013/10/blog-post_7776.html

Και οι δυο φωτογραφίες :  
1)   https://docs.google.com/file/d/0B10nRQ2KXoC_OUJ0eTl6T2FaNmc/edit?usp=sharing

2)   https://docs.google.com/file/d/0B10nRQ2KXoC_WlVwR2Q3NVNESFk/edit?usp=sharing  

 ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ ( Βλ. http://www.entoytwnika.gr/2013/10/blog-post_8486.html )

Στο βιβλίο του Αθ. Σακαρέλλου " Έγινε η Ένωση των Εκκλησιών " Αθήνα 2007 στις σελίδες 83-87 αναφέρεται το Γαλλικό κείμενο της συμφωνίας " Κοινή Δήλωσις " του 1965, όπου στη παράγραφο 4 της συμφωνίας χρησιμοποιείται η λέξη excommunication, αυτό σημαίνει, ότι με τη συμφωνία αυτή έχει αρθεί η " ακοινωνησία " , το " σχίσμα " δηλαδή μεταξύ των δύο Εκκλησιών, σε αντίθεση με την επίσημη Ελληνική μετάφραση, που ομιλεί, δήθεν, για άρση Αναθεμάτων, προς καθησυχασμό των Ορθοδόξων. Η ένωση δυστυχώς μερικώς έχει γίνει, απλά πραγματώνεται και παρουσιάζεται, τοπικά και χρονικά, σταδιακά, ανάλογα με τις αντιδράσεις. Και για να μην υπάρχει αμφιβολία, ότι η Γαλλική λέξη excommunication σημαίνει "ακοινωνησία" τούτο αποδεικνύεται και από το ίδιο το Γαλλικό κείμενο της συμφωνίας, που χρησιμοποιήθηκε δύο φορές η έκφραση la communion ecclesiastique και σημαίνει " εκκλησιαστική κοινωνία ", όπως ορθά αποδίδει η επίσημη ελληνική μετάφραση και όχι " εκκλησιαστικό ανάθεμα "

Στην πραγματικότητα η κοινή δήλωση το 1965, στο Γαλλικό κείμενο, ομιλεί για άρση της ακοινωνησίας και όχι για απλή άρση του Αναθέματος μεταξύ των Εκκλησιών. Το γεγονός αυτό εξηγεί όλα τα μεταγενέστερα γεγονότα, όπως συμπροσευχές, συλλείτουργα, μετάδοση της Θείας Κοινωνίας σε παπικούς λαϊκούς σε τόπους που δεν υπήρχε αξιόλογη αντίδραση, νεώτερες κοινές δηλώσεις και συμφωνίες, μνημόσυνο του ονόματος του Πάπα Ρώμης στην Αγία Πρόθεση, γεγονός που παραδέχθηκε ότι έπραττε ο ίδιος ο Αθηναγόρας , μνημόσυνο δημόσιο του Πάπα στο Φανάρι στην τελευταία του επίσημη επίσκεψη και άλλες παρόμοιες πράξεις. Και σε όλα αυτά πρωτοστατούσε το Φανάρι και ακολουθούσαν με παρόμοιες πράξεις και άλλες τοπικές Εκκλησίες. Αυτό αποτελεί , εκ των πραγμάτων, μερική ένωση και έμπρακτη εφαρμογή όχι απλά της άρσεως του Οριστικού Σχίσματος, αλλά και της Ακοινωνησίας, του προσωρινού δηλαδή Σχίσματος. Η μερική αυτή ένωση εφαρμόζεται σταδιακά, τοπικά και χρονικά, όπως ορθά επισημάνθηκε, ανάλογα με τις αντιδράσεις και κάποια κατάλληλη στιγμή θα καταστεί η ένωση πλήρης, επισφραγίζοντας το ήδη υφιστάμενο από ετών πραγματικό καθεστώς.

Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός και "Η Ορθοδοξία ως Θεραπεία"

Νεώτερη επεξεργασία 23/10/2013

Δημοσιεύθηκε σε ιστολόγιο άρθρο του π. Γεωργίου Μεταλληνού με τίτλο "Η Ορθοδοξία ως Θεραπεία". Μπορείτε να το διαβάσετε στο δεσμό που ακολουθεί : http://www.entoytwnika.gr/2013/10/blog-post_20.html

ΚΧ : Μεγάλο το άρθρο, μεγάλο και το σχόλιο. Σταχυολογώ ...

Σκοπός της παρουσίας της Εκκλησίας, ως εν Χριστώ κοινωνίας στον κόσμο, είναι η θεραπεία του ανθρώπου, με την αποκατάσταση της καρδιακής κοινωνίας του με τον Θεό, της νοεράς δηλαδή λειτουργίας. Κατά τον καθηγητή π. Ι. Ρωμανίδη «η πατερική παράδοσις δεν είναι ούτε κοινωνική φιλοσοφία, ούτε ηθικόν σύστημα, ούτε θρησκευτικός δογματισμός, αλλ’ είναι θεραπευτική αγωγή. Εις το σημείο αυτό ομοιάζει πολύ με την Ιατρική και κυρίως με την Ψυχιατρική.» (π. Ι. Ρωμανίδης)... και σχολιάζω :

Έχω έλθη και άλλη φορά σε αντίθεση με τον π. Γ. Μεταλληνό σχετικά με τον π. Ρωμανίδη. Πιστός μαθητής αυτού ο π. Γεώργιος, και άλλοι (... ), μιλούν διαρκώς για την "θρησκειοποίηση" και την "ιδεολγικοποίηση" της εκκλησίας, ή γενικότερα του χριστιανισμού, αρυόμενοι τον καταγγελτικό τους λόγο από τον π. Ρωμανίδη και το "Η θρησκεία είναι νευροβιολογική ασθένεια και η Ορθοδοξία η θεραπεία της". Απόσπασμα που μόλις πιο πάνω διαβάσαμε..

Θα δείξω πάλι ότι, όπως η θρησκεία δεν άπτεται της Νευροβιολογίας, αλλά της Ψυχοπαθολογίας, κατά τον ίδιο τρόπο και η "πατερική παράδοσις" (σ.σ. ορθότερα η Παράδοση των πατέρων) ομοιάζει μεν της Ιατρικής, όχι όμως "κυρίως με την Ψυχιατρική". Ομοιάζει με την Παθολογία και είναι χαρακτηριστικό, αυτό που ομολογεί αφ΄ εαυτού ο π. Μεταλληνός. Ιδού η απόδειξη :

"Ο γράφων είναι σε θέση να κατανοήσει τη σύμπτωση ιατρικής και εκκλησιαστικής ποιμαντικής επιστήμης στο σημείο αυτό, διότι ως διαβητικός και ως χριστιανός γνωρίζει, ότι και στις δύο περιπτώσεις οφείλει να ακολουθήσει πιστά τα οριζόμενα εκατέρωθεν για την επίτευξη του διπλού στόχου".

Ο σακχαρώδης διαβήτης αφορά στην Παθολογία και όχι στην Ψυχιατρική. Παρένθεση, σε προχωρημένη κατάσταση είναι ενδεχόμενο, η παρένθεση κλείνει. Η σύμπτωση Ιατρικής και εκκλησιαστικής Ποιμαντικής δεν είναι στο ότι ο ασθενής διαβητικός, ή ο εκκλησιαστικά άλλως πάσχων, οφείλουν να ακολουθήσουν τα ενδεικνυόμενα θεραπευτικά μέτρα από τους ειδικούς και αρμόδιους. Άλλη είναι η σύμπτωση Ιατρικής και Ποιμαντικής. Αμφότεροι οι κλάδοι αυτοί της Επιστήμης ασχολούνται με τον πάσχοντα λόγο, τα πάθη του λόγου - όθεν η Παθολογία - και εν δυνάμει κατά Χάριν λόγο άγιο. Λόγω είπε ο άγιος Θεός "ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν", αλλά και δια λόγου πλανήθηκαν οι Πρωτόπλαστοι.

Τα σημερινά αυξανόμενα πάθη του σώματος και της ψυχής είναι αποτέλεσμα ενός βαρέως πάσχοντος λόγου, καθώς τούτος εκπέμπεται αποκλειστικά από χείλη και χείρας διαστροφέων. Δεν κυριαρχεί μόνο το ψεύδος και παρακαλώ μη νομιστεί ότι έμμεσα υποδεικνύω τον π. Μεταλληνό. Χειρότερο είναι η πλήρης εννοιολογική κατάργηση του λόγου : τόσο του γραπτού, όσο και του προφορικού. Συνοδός της εννοιολογικής κατάργησης είναι και η εσκεμμένη αποσιώπηση εντελώς κακόδοξων προτάσεων. Ενδεικτικό είναι, εξ όσων γνωρίζω, ότι ουδείς - μηδέ εξαιρουμένου του π. Μεταλληνού - άρθρωσε ποτέ λόγο κατά της βλάσφημης, εξίσωσης - κατ΄ αναλογία - των μεταμοσχεύσεων με την Θεία Μετάληψη. Θυμίζω την Εγκύκλιο 2819 της ΔΙΣ του 2005 όπου διαβάσαμε : "Ας μη λησμονούμε ότι η λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας στηρίζεται σε μια μεταμόσχευση Θείου σώματος και σε μια μετάγγιση Θείου Αίματος εις πάντας αρμούς, εις νεφρούς, εις καρδίαν".

Πέραν αυτών και για να μην μακρυγορώ, έχω τη γνώμη ότι καλό θα ήταν οι μαθητές του π. Ι. Ρωμανίδη να αναθεωρήσουν τις διδαχές του διδασκάλου τους για το "η θρησκεία είναι νευροβιολογική ασθένεια" με τα θεολογικώς απαράδεκτα συνακόλουθα. Λέω για τις θρησκειοποιήσεις, ιδεολογικοποιήσεις κλπ. Ορθότερο, κατά τη γνώμη μου, είναι να λέμε ή να γράφουμε για πολιτικοποίηση της θρησκείας, της εκκλησίας, της πίστης, ή γενικότερα της χριστιανοσύνης. Τούτο δεν είναι, άλλωστε, το κοινώς λεγόμενο "εκκοσμίκευση";
Τόσο η έμμεση, όσο και η άμεση, υπόδειξη να καταργήσουμε τη θρησκεία, για να αναδείξουμε την εκκλησία, πάσχει. Πάσχει κατά τον λόγο, τον οποίο αρθρώνει η θεολογία αυτού του είδους, και τούτο επιδεινώνει την κατάσταση των πασχόντων.

Υστερόγραφο
Να συμπληρώσω κάτι ακόμη, αν και πολλά, σε άλλα σημεία του άρθρου, δίνουν αφορμή για προσθήκη σχολίων. Γράφει ο π. Μεταλληνός στις Σημειώσεις-επεξηγήσεις :

"3. Κατά τον π. Ι. Ρωμανίδη, στον οποίο κυρίως οφείλουμε την επιστροφή στη «φιλοκαλική» (θεραπαυτικοακουστική) θεώρηση της Πίστης μας, σε ακαδημαϊκό μάλιστα επίπεδο, «θρησκεία» είναι κάθε «ταύτιση» Ακτίστου και κτιστού, όπως συμβαίνει στην ειδωλολατρεία."

Ώστε, λοιπόν, κάθε ταύτιση του ακτίστου και του κτιστού είναι θρησκεία, όπως συμβαίνει στην ειδωλολατρεία. Και ρωτάμε : Η ταύτιση Θείας Μετάληψης και μεταμοσχεύσεων τι είναι; Δεν είναι ταύτιση ακτίστου με το κτιστό; Δεν είναι ειδωλολατρεία νέου τύπου αυτό; Δεν είναι μέγιστη βλασφημία, όταν η Εκκλησία δια της ΔΙΣ ( σημ. κάθε Εγκύκλιος της ΔΙΣ επικυρώνει όλες τις προηγούμενες ) επιμένει όχι μόνο να σιωπά, αλλά με ειδικούς επισκόπους της εμφανισθείσας Βιοηθικής ( σημ. προσπάθεια συμβιβασμού επιστήμης και θεολογίας ) να πείθει το λαό του Θεού για την ανάσταση που μας φέρνουν οι αντικαταστάσεις οργάνων από εγκεφαλικά νεκρούς εθελοντές-συνειδητούς δότες ; Αυτοί όμως οι επίσκοποι της Βιοηθικής είναι πιστοί μαθητές του π. Ρωμανίδη, οι οποίοι αντί να θεραπεύουν εκκλησιαστικά, ή θρησκευτικά,  τους πιστούς, τους κάνουν χειρότερα. Η εκκλησία - υποκατάστατο της θρησκείας, μετατρέπεται εκ νέου σε ( πολιτικού τύπου ) θρησκεία για να βγάζει, φευ, θρησκειοποιημένους, δηλαδή ειδωλολάτρες, πιστούς. Η εκκωφαντική ιεροσυνοδική Εγκύκλιος 2819 του 2005 για την εκούσια και συνειδητή δωρεά οργάνων το αποδεικνύει.

Βέβαια, θα πει κανείς, αυτή η ανάσταση είναι "ανάσταση" με εισαγωγικά. Αν όμως βάλουμε σε εισαγωγικά την Ανάσταση του Κυρίου, τότε, μάλλον, όλη την "φιλοκαλική επιστροφή" θα πρέπει να την βάλουμε σε εισαγωγικά, ακόμη δε και την "πατερική παράδοση (...) σε ακαδημαϊκό μάλιστα επίπεδο". Εγώ, πάντως, τα έβαλα. Αν θέλει, μπορεί να τα αφαιρέσει ο π. Μεταλληνός.

Επίλογος στο Θέμα : "Διδάσκαλοι μιας νοθευμένης Ορθοδοξίας"

Τα δυο πρώτα μέρη στο διάλογο με αφορμή άρθρο του π. Κάλλιστου Γουέαρ (Bishop, Kallistos-Timothy Wear : Πώς έγινα Ορθόδοξος) βρίσκονται στους δυο συνδέσμους που ακολουθούν :
1) http://kyprianoscy.blogspot.gr/2013/10/blog-post_13.html
2) http://kyprianoscy.blogspot.gr/2013/10/blog-post_17.html

Ο επίλογος του θέματος με τίτλο "Διδάσκαλοι μιας νοθευμένης Ορθοδοξίας" δόθηκε με αφορμή το σχόλιο που ακολουθεί και το υπογράφει ο κ. ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΣ. Έχει ως ακολούθως, η γραφή με Κεφαλαία δική του προτίμηση.

ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ, ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΣΑΙ ΕΠΕΙΔΗ Ο Π. ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΙ ΒΙΒΛΙΑ Ή ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΑΝΕΦΕΡΕΣ. ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ. ΑΛΛΟ ΟΜΩΣ Η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΓΙΑ ΕΛΛΕΙΨΗ ΚΙ ΑΛΛΟ Η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΓΙΑ ΑΙΡΕΣΗ.
ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ ΑΝΕΦΕΡΕΣ ΟΤΙ Ο ΣΙΩΠΩΝ ΔΟΚΕΙ ΣΥΝΑΙΝΕΙΝ. (ΠΡΟΣΟΧΗ: ''Ο ΣΙΩΠΩΝ'' ΟΧΙ ''Ο ΜΗ ΓΡΑΦΩΝ''). ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙ ΛΕΕΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ Ο Π. ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ. ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΝΑ ΘΙΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΤΙΣ ΠΡΕΠΟΥΣΕΣ-ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ. ΕΦΟΣΟΝ ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΕΙΧΕ ΒΓΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΠΑΡΑΣΠΟΝΔΙΑ ΤΟΥ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΒΙΒΛΙΑ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΑ. ΑΡΚΕΙ Π.Χ. ΕΝΑ ΑΠΛΟ ''ΟΧΙ'' ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ-ΟΡΘΟΔΟΞΗ..
ΘΑ ΜΟΥ ΑΝΤΙΤΕΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΕΦΟΣΟΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ. ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ. Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΟΜΩΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ.

KX απάντηση
Καλύτερη απόδειξη από αυτή δεν υπάρχει :

" γνώρισα την Ορθοδοξία μέσω μιας λειτουργικής ακολουθίας. Και αυτό ίσως είναι το πιο σωστό. "
(Bishop Kallistos-Timothy Ware)

Αν ήταν κωφάλαλος θα μπορούσα να τον δικαιολογήσω, αλλά δεν είναι. Ούτε και ήταν, όταν 17 χρονών φοιτητής λειτουργήθηκε σε μια ρώσικη εκκλησιά, χωρίς να καταλαβαίνει απολύτως τίποτα. Ούτε ήταν αγράμματος, ώστε να μην έχει ιδέα του  " μαθητεύσατε πάντα τα έθνη ". Το ενδιαφέρον του ήταν το ενδιαφέρον ενός αισθητικού, ενός καλλιτέχνη, ο οποίος ενθουσιάστηκε από τα δρώμενα εντός ενός ναού, τα οποία, και αυτά, του ήταν εντελώς άγνωστα. Θα παρομοίαζα την περίπτωση με έναν θεατή κινηματογραφικού ή θεατρικού έργου με γλώσσα άγνωστη γι΄ αυτόν. Ο θεατής με τα καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα συγκινήθηκε προφανώς από το μουσικό και χρωματικό περιτύλιγμα του έργου, ή τα σκηνικά αν ήταν θεατρική η παράσταση. Έτσι αποφάσισε να μάθει τη γλώσσα του έργου και όλα όσα είχαν σχέση με την παράσταση. Ο λόγος, η γλώσσα, έγινε το δεκανίκι για να δέσει το συγκινησιακό "κάταγμα", συμβάν ή γεγονός. Η χρωματιστή εικόνα, ομιλούσα άγνωστη γλώσσα και επενδεδυμένη με μελωδικά ηχητικά άσματα, πέρασε σε πρώτη μοίρα δικαιώνοντας το φθοροποιό αλλότριο "εν αρχή ήν η εικόνα". Το " εν αρχή ήν ο Λόγος " καλύτερα ας το ξεχάσουμε.

Τω επ΄ εμοί, αγαπητέ κύριε, αυτά είναι τα ασυμμάζευτα κακόδοξα (νεοορθόδοξα) της καινοτομίας. Τα καθ΄ημάς Ορθόδοξα θα προτάσσουν πάντα το "εν αρχή ήν ο Λόγος", ή αν θέλετε, ο πάντα ατελής λόγος ανθρώπων με φρόνημα και συναίσθημα ταπεινό : " Εἰκών εἰμι, τῆς ἀῤῥήτου δόξης σου, εἰ καὶ στίγματα φέρω πταισμάτων· ". 

ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΣ :
ΟΛΟΙ ΜΑΣ (ΚΑΙ ΕΣΥ) ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΕΣΩ ΜΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ, ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΠΑΙΔΙΑ. ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑΜΕ ΤΟΤΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ΟΧΙ ΦΘΟΡΟΠΟΙΟΣ ΑΛΛΑ ΖΩΟΠΟΙΟΣ, ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΕ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ. ΔΕΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΙ, ΑΛΛΑ ΝΗΠΙΟΙ. 
ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΤΟΝ ΑΠ. ΠΑΥΛΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΝΗΠΙΑ ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΓΑΛΑ. ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ. Η ΣΤΕΡΕΑ ΤΡΟΦΗ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ. ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΣΩΘΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ, ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΗΤΑΝ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΙ! 
ΜΗΝ ΜΕΜΦΕΣΑΙ ΤΟΝ 17ΧΡΟΝΟ ΦΟΙΤΗΤΗ (ΝΗΠΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΣ), ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΝ ΣΥΝΕΠΗΡΕ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 6 ΧΡΟΝΙΑ ΕΓΙΝΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ. ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΣΤΑ ΑΣΥΜΜΑΖΕΥΤΑ ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ, ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΣΥΜΜΑΖΕΜΕΝΑ ΑΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΤΟΜΙΑΣ. 

ΤΟ ΤΑΠΕΙΝΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΟΥ Π. ΚΑΛΛΙΣΤΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΚΑΘΑΡΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΞΗ ΤΟΥ ''ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ''.

ΚΧ. απάντηση :
Αν, αγαπητέ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΕ, συνεχίζω τον διάλογο μαζί σας, δεν το κάνω για να σας πείσω ή να με πείσετε. Επίσης, δεν το κάνω για να σας "νικήσω" ή να με "νικήσετε". Τα επιχειρήματά μου καταθέτω, όπως κι εσείς τα δικά σας. Η κρίση επί των γραφομένων μας εναπόκειται σε άλλους. Αυτά για να εξηγούμαστε. Ας έλθουμε λοιπόν στο προκείμενο.

1) ΟΛΟΙ ΜΑΣ (ΚΑΙ ΕΣΥ) ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΕΣΩ ΜΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ, ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΠΑΙΔΙΑ

ΚΧ : Σωστά, αλλά η λειτουργική Ακολουθία, και αναφέρομαι κυρίως στο Μυστήριο της Βαπτίσεως, τι είναι; Δεν είναι Ακολουθία Λόγου. Νομίζω, δεν έχω άδικο, διότι όλα "λόγω τελούνται". Θα μου πείτε, με το δίκιο σας, ότι αυτό γίνεται, αλλά δεν παύει να συνδράμει σε αυτά και το εικονίζειν. Σύμφωνοι. Αυτοί όμως οι οποίοι καθιέρωσαν τα Ιερά Μυστήρια της Θρησκείας και την Εκκλησίας - και αυτή την ίδια τη Θεία Ευχαριστία των Λειτουργικών συνάξεων - όντας κατά Χάριν εικόνες Θεού, ζωή τους έκαναν, κατά πρώτον, το βίωμα του Λόγου και δευτερευόντως το εξεικόνισαν. Μη ξεχνάτε ότι προ της καθιέρωσης των αγίων Εικόνων, προηγήθηκαν 3 με 4 αιώνες εμπλουτισμού της Θεολογίας, για να ακολουθήσει η διαμάχη περί του ζητήματος με την τελική τους επικράτηση και θεσμοθέτηση. Ο Λόγος εποίησε την Εικόνα, ή και εικόνα.

2) ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑΜΕ ΤΟΤΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ΟΧΙ ΦΘΟΡΟΠΟΙΟΣ ΑΛΛΑ ΖΩΟΠΟΙΟΣ, ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΕ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ.

ΚΧ : Ούτε το λόγο καταλαβαίναμε, ούτε την εικόνα, και δεν αναφέρομαι μόνο στον νηπιοβαπτισμό μας ή στην παιδική, στην εφηβική ή ακόμη και στην ώριμη ηλικία, όταν, όσοι και όσο, εκκλησιαζόμαστε. Για να εννοήσουμε τα συμβαίνοντα - προτιμότερα "εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν" - χρειάζεται πρώτα να ζούμε (ή βιώνουμε ) λόγω τον Λόγο. Δεν είμαστε "εικόνες της αρρήτου δόξης" και αφού δεν είμαστε, χάριν ημών των αμαρτωλών η άρρητος δόξα έγινε ρητή, έγινε εικόνα όπως εμείς, ενηνθρώπησε καθ΄ ομοιότητα χωρίς αμαρτίας «ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται». Βεβαίως, αυτό γίνεται πάντα κατά Χάριν,  Χάρι την οποία δέχθηκαν οι άγιοι της Εκκλησίας και οι οποίοι προς το καθ΄ ομοίωσιν οδηγήθηκαν. Με άλλα λόγια, η εικόνα η οποία βιώνει λόγω τον Λόγο και γίνεται πνευματοφόρος παύει πλέον - το "παύει" σχηματικά - να είναι εικόνα. Δεν παύει όμως ποτέ να εικονίζει αισθητικά (Αισθητικά ή καλλιτεχνικά ) πάντα τα σχέση έχοντα με την Εικόνα. Πλαίσιο και περιεχόμενο της εικόνας είναι ο Λόγος και ο λόγος εικονίζεται με ό,τι βλέπουμε. Δόξαν Θεού διηγούνται, ναι, διηγούνται, τα πάντα.

Θέλω με αυτά να πω ότι, συμφωνώ ...

3) ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΣΩΘΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ, ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΗΤΑΝ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΙ!

- τὸ μωρὸν τοῦ Θεοῦ σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί, καὶ τὸ ἀσθενὲς τοῦ Θεοῦ ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί...
- τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς, ἵνα τοὺς σοφούς καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς, ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά,

Ναι, τα μωρά και τα ασθενή σώζονται με την Εικόνα, όπως γράφετε, διότι αυτά τα μωρά της σοφίας και αυτά τα ασθενή στα γράμματα λόγω ζουν τον Λόγο . Έχουν πίστη, πίστη όπως εκείνη του εκατόνταρχου. Αρκετή ήταν και μόνο η ζώσα  μορφή (εικόνα) του Κυρίου, τον οποίο έβλεπε, για να πει : "8 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου." (Μτ. η΄)

4) ΜΗΝ ΜΕΜΦΕΣΑΙ ΤΟΝ 17ΧΡΟΝΟ ΦΟΙΤΗΤΗ (ΝΗΠΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΣ), ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΝ ΣΥΝΕΠΗΡΕ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 6 ΧΡΟΝΙΑ ΕΓΙΝΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ.

ΚΧ. Δεν τον μέμφομαι. Λέω μόνο ότι δεν είναι Ορθόδοξος. Διότι ενώ η Οικουμένη συγκλονίζεται από την αθλιότητα του Οικουμενισμού, αυτός δεν λέει τίποτα. Και σαν να μην έφθανε αυτό, πρωτοστατεί στην αναθεώρηση - όχι πομπωδώς όπως άλλοι, αλλά με ευγενικό, βύθιο και διαβρωτικό (σχεσιολογικό),  τρόπο - μερικών Ιερών Κανόνων που απαγορεύουν την ιεροσύνη των γυναικών.

"Άλλο έλλειψη και άλλο αίρεση", μου γράψατε σε άλλο σας σχόλιο. Πόσο λάθος όμως έχετε. Η έλλειψη (γνώσης) οδηγεί στην αίρεση και η αίρεση πολλαπλασιάζει την έλλειψη. Κι έτσι, η ιδιωτεία κυριαρχεί. 

Συνέχεια στο Θέμα : "Διδάσκαλοι μιας νοθευμένης Ορθοδοξίας"

Στη συνέχεια του διαλόγου μεταξύ γράφοντος και του Διαχειριστή άλλου ιστολογίου ( βλέπε ανάρτηση http://kyprianoscy.blogspot.gr/2013/10/blog-post_13.html ) παρενέβησαν και άλλοι σχολιαστές, όπου και προβλήθηκαν διάφορα επιχειρήματα σχετικά με την ορθοδοξία του π. Καλλίστου Γουέαρ ( Kallistos-Timothy Wear ). Μπορείτε να τα διαβάσετε στον δεσμό που ακολουθεί, εδώ, δε, τώρα παρέχονται σε μια πιο προσεκτική ακολουθία

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/10/blog-post_5835.html

- Σχολιαστής : Η ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΚΑΛΑΙΣΘΗΣΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΞΕΝΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΦΟΡΑ.

ΚΧ :
Ασφαλώς και δεν είναι. Προϋπόθεση όμως Αισθητική και καλαισθησία να προέρχονται από κεκαθαρμένο συν-αίσθημα και όχι από ακάθαρτο, όπως είναι των αιρετικών ή άλλων φορέων αρχαϊκών και πρωτόγονων αισθητικών ή καλαισθητικών, ας πούμε, παραγώγων.

- Σχολιαστής : ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ Ο Π. ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ Ή ΦΟΡΕΑΣ ΠΡΩΤΟΓΟΝΩΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΙΝΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΑΘΑΡΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ.  ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΛΟΓΩΝ ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ, ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΚΑΙ ,ΑΣ ΠΟΥΜΕ, ΑΡΧΑΪΚΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΤΩΝ ΡΩΣ.  ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΙΣΟΔΟΥ ΤΟΥ Π. ΚΑΛΛΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

ΚΧ :
Προς απόδειξη σε παραπέμπω στο βιβλίο "Περί ύλης και Τέχνης", εκδόσεις ΑΘΗΝΑ, σειρά "σύνορο". Εκεί μέσα θα βρεις αυτό που γράφω, την περίτεχνη διαστροφή της Θρησκείας, αλλά και της Εκκλησίας, από τους αισθητικούς. Το να κάτσω να γράψω βιβλίο, φανερώνοντας ένα προς ένα τα αλλότρια των πρακτόρων του αγγλικανισμού ή του παπισμού, δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Ούτε και νόημα. Γι΄ αυτό συνόψισα γράφοντας : Αν ποτέ καταλάβεις ότι ο Λόγος ποιεί την εικόνα-άνθρωπος, ή Εικόνα, και όχι το αντίστροφο, τότε θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη συζήτηση περί Ορθοδοξίας.

Παρένθεση. Η εικόνα-άνθρωπος δεν ποιεί (ειδικότερα) λόγο σαν αυτό του π. Καλλίστου ή άλλων αισθητικών. Μόνο κατά Χάριν συμβαίνει τούτο - δεν αφορά στη σχολή νεοορθοδόξων - και πιστοποίηση αυτού είναι τα πρόσωπα των αγίων της Εκκλησίας, τα οποία λόγω και εν αγίω Πνεύματι δοξάστηκαν.

Η οποία Ορθοδοξία, πέρα από την ορθή και αληθή δόξα του αγίου Τριαδικού Θεού, δηλώνει ορθή και αληθή γνώμη. Η λέξη δόξα, σημαίνει γνώμη, σημαίνει και κρίση, γενικότερα δε, πίστη, ύμνο, ευλάβεια, λαμπρότητα, εγκώμιο. Οι αισθητικοί οράματα και οπτασίες έχουν στο μυαλό τους, όταν αναφέρονται - λένε ή γράφουν - στη λέξη αυτή.


- Σχολιαστής : Η ''ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ'' ΤΟΥ 1966-67 ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ, ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΕ ΚΟΙΝΟ ΚΥΡΙΩΣ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΑΚΑΤΕΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΥΧΙΟ ΠΟΘΟ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΕΙ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ''ΑΥΣΤΗΡΟΣ'' ΑΓΓΛΙΚΑΝΟΣ ΘΑ ΔΙΑΤΕΙΝΟΤΑΝ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΝΕΡΩΘΟΥΝ ΕΝΑ ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΤΑ ΑΛΛΟΤΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΑΚΤΟΡΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ!  ΟΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΠΤΑΣΙΕΣ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΘΕΩΡΕΙΣ ΟΡΑΜΑ Ή ΟΠΤΑΣΙΑ ΤΗΝ ΑΦΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ... ΜΕ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ!

(Ο Π. ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΤΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΧΡΗΣΙΜΕΥΕΙ ΣΑΝ ΦΟΡΕΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ, ΟΠΕΡ ΟΡΘΟΔΟΞΟ).

KX  :
Η εικόνα χρησιμεύει σαν φορέας του αγίου Πνεύματος, δικά σου τα λόγια και εντάξει, μη ξεχνάς όμως ότι για να είναι τούτο ορθόδοξο οφείλει να διαφοροποιείται, δοθέντος ότι έχουμε και την αιρετική εκδοχή του φιλιόκβε. Τίνος αγ. Πνεύματος είναι φορέας η εικόνα; Είναι φορέας του εκ του Πατρός εκπορευομένου αγίου Πνεύματος ή είναι φορέας του εκπορευομένου εκ του Πατρός και εκ του Υιού;
Δεν γνωρίζω αν αυτή τη διάκριση την κάνει ο π. Κάλλιστος ή εκ των πραγμάτων αποκλείεται αφού δηλώνει ότι ασπάστηκε την ορθοδοξία. Παρένθεση, κι εδώ προκύπτει θέμα, αφού τα κάναμε μούσκεμα.
Κατά την Ορθόδοξη εκδοχή, η εικόνα του εκ του Πατρός εκπορευόμενου αγ. Πνεύματος αποφαίνεται ανθρώπινα λεγοντας : "Εἰκών εἰμι, τῆς ἀῤῥήτου δόξης σου, εἰ καὶ στίγματα φέρω πταισμάτων·" και τα εξής. Στην άλλη όμως περίπτωση την αιρετική τα πράγματα αλλάζουν. Η εικόνα-φορέας του αγ. Πνεύματος, πάντοτε ανθρώπινα, καλείται λεκτικά να εικονίσει και εικονικά να αρθρώσει λόγο, οπότε έχουμε πρόβλημα. Τι εκ των δύο συμβαίνει; Ο λόγος ποιεί την εικόνα ή η εικόνα το λόγο, για να καταλήξει σε αυτό το οποίο εισηγείται ο Βιτγκενστάιν : Σκεπτόμαστε με εικόνες, άρα, η εικόνα - διάβαζε η Αισθητική - ποιεί λόγο. Ο καλλιτέχνης φαντάζεται, φτιάχνει κάτι, ύστερα πλάθει λόγο. Έτσι, ή κάπως έτσι, εντελώς αδρά, σχηματικά και περιληπτικά, φτάνουμε στο σήμερα και την εικονική, λεγόμενη, πραγματικότητα (virtual reality). Δηλαδή το κυρίαρχο ψεύδος, που αχρηστεύει πλήρως την αλήθεια. Άλλωστε, γι΄ αυτό έχουν όλα καταληφθεί από ανθρώπους, που σκέφτονται με εικόνες και όχι με το λόγο. "Εν αρχή ην ο Λόγος", λέμε εμείς, εν αρχή ην η εικόνα λένε οι αιρετικοί συνεπικουρούμενοι και από το νεωτερικό, ή προοδευτικό, ιουδαϊκό ιερατείο.

Υστερόγραφο
Γνωρίζω, αυτά που αναφέρω "σηκώνουν" περισσότερη ανάλυση. Την αποφεύγω, καθώς «εκ γαρ πολυλογίας ουκ εκφεύξει αμαρτίας». Ως προς δε το "με τη λογική που προτείνεις πρέπει να αποδώσουμε τον τίτλο του αισθητικού και στον συγγραφέα της Αποκάλυψης", σου απαντώ ότι έγραψα :
Ασφαλώς και δεν είναι ξένη προς την Ορθοδοξία η Αισθητική και η καλαισθησία. Προϋπόθεση όμως αυτά να προέρχονται από κεκαθαρμένο συν-αίσθημα και όχι από ακάθαρτο, όπως είναι των αιρετικών ή άλλων φορέων αρχαϊκών και πρωτόγονων αισθητικών ή καλαισθητικών, ας πούμε, παραγώγων.

- Σχολιαστής : ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΧΩΡΙΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΣΑΦΗΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΠΟΥ ΑΙΤΗΘΗΚΑ. ΑΘΩΟΣ Ο ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ!

ΚΧ  
Έγραψα - βλέπε κατωτέρω - απευθυνόμενος στον σχολιαστή "α" :   " Εν μέρη έχετε δίκιο και δέχομαι ότι η Μεταμόρφωση του σώματος, αν και δεν την επικαλεστήκατε εσείς, δεν είναι ενδεικτική συγκροτημένης πλάνης του γράφοντος (π. Καλλίστου Γουέαρ) ... Με αυτά υπόψη, θα σας έλεγα ότι το συγκεκριμένο ζήτημα, αν μας το παρουσίαζε ένας αρειανιστής, ένας μονοφυσίτης, ένας μονοθελήτης, ένας παπικός, ένας προτεστάντης και ένας ορθόδοξος, οι μεταξύ τους διαφορές θα ήταν μηδαμινές έως ανύπαρκτες . Μπορεί να κάνω λάθος, τη γνώμη μου γράφω, και αν ένας γνωρίζει κάτι καλύτερο, ας το καταθέσει και ας με διορθώσει . Θέλω με αυτό να πω, ότι θέματα όπως της Μεταμορφώσεως αποτελούν "πολυτέλεια", όταν υπάρχουν άλλα σοβαρότερα και φλέγοντα ζητήματα . Μην ξεχνάτε, όταν αυτά πρωτοδημοσιεύονταν, είχαν ήδη γίνει τα μεγάλα βήματα του Αθηναγόρα και πολλοί σαν τον γράφοντα, αντί τότε να ασχολούνται με την οικουμενιστική λαίλαπα, διάβαζαν τον π. Κάλλιστο, τον Μπερντιάγεφ, τον Σμέμαν και άλλους τέτοιους . Ο αποπροσανατολισμός όσων είχαν θρησκευτικά ενδιαφέροντα ήταν πλήρης . Πώς λοιπόν μπορώ να δεχθώ τα ορθόδοξα θεολογήματα του π. Καλλίστου και να μην θυμηθώ την Μάρθα, η οποία "περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν" ; Οι καιροί άλλα απαιτούν και άλλα μας ζητούν αγαπητέ συνομιλητή."  
Τέλος, υπάρχει ακόμη και τούτο : " Ο σιωπών δοκεί συναινείν - qui tacet consentire videtur -, οι λίθοι εκέκραξαν, ο π. Κάλλιστος βλέπει με συμπάθεια - δεν παίρνει θέση - τον πρόγονο πίθηκο, η μεταμόρφωση έρχεται. "


- Σχολιαστής (α) : τυγχάνει και έχω διαβάσει 2 βιβλία του π.Κάλλιστου κατόπιν μάλιστα προτροπής του πνευματικού μου, τον ορθόδοξο δρόμο και την ορθόδοξη εκκλησία, δεν παρατήρησα (εκτός και αν κάνω λάθος) ποτέ την εικόνα ενός οικουμενιστή ιεράρχη. ... Είναι (σ.σ. ο π. Κάλλιστος) από αυτούς τους πατέρες της εκκλησίας που έχουν μεγάλη επιθυμία για την αυτή καθαυτή θεολογική επιστήμη και την διαρκή ανακάλυψη του Θεού και της αλήθειας Του.

ΚΧ
Θεολογική επιστήμη μπορεί να εννοηθεί, όχι σύμφωνα με την καθιερωμένη περί επιστήμης αντίληψη και έννοια. Εκτός αν αποφασίσουμε να δούμε την ετυμολογία της λέξης επιστήμη. Είναι σύνθετη, από την πρόθεση επί και το ρήμα ίστημι, δηλαδή ίστημι (στέκομαι) επί. Τι μας δείχνει και τι μας λέει η πρόθεση; Μας λέει και μας δείχνει ότι ίστημι (στέκομαι) κάπου. Πού, όμως; Πού αλλού, από το "επί του ξύλου" και τον επ΄ αυτού "κρεμάμενο"; Είναι λάθος αυτό, ή είναι σωστό; Αν είναι σωστό, τότε μπορούμε να πούμε ότι "επιστήμη χωριζομένη θεολογίας κακουργία εστι". Η σύγχρονη επιστήμη έχει κόψει τους δεσμούς της με την θεολογία, αν όχι εμφανώς, πάντως προσπαθώντας να συμβιβάσει εντελώς ασυμβίβαστα πράγματα. Τι να τα κάνω όλα αυτά που γράφει ο π. Κάλλιστος και πλήθος όμοιοι και ομόφρονες, όταν δεν μας λένε απολύτως τίποτα για το "ζευγάρωμα" της εξελικτικής θεωρίας με την Βιβλική διήγηση της δημιουργίας του ανθρώπου; Είναι ποτέ δυνατόν αυτά τα δυο πράγματα να συμπίπτουν με την παρεμβολή ή τον συνδυασμό του θεού σε κάποια φάση της εξελικτικής προόδου των εμβίων όντων και δη και των θηλαστικών; Αν τον ενδιέφερε η αλήθεια, η όντως θεολογία, από εκεί έπρεπε να ξεκινήσει. Ουδείς όμως εκ των επιστημονικά ασχολουμένων με τη θεολογία δεν τολμά να καταφερθεί είτε κατά αυτής της έωλης διδασκαλίας, είτε κατά της διδασκαλίας του big bang. Γνωστό είναι άλλωστε ότι η παπική εκκλησία δέχτηκε τελικά τη θεωρία του Δαρβίνου. Οι αγγλικανοί (προτεστάντες) αιώνες τώρα προηγούνται. Αυτοί επεξεργάστηκαν και εφάρμοσαν τελειότερα τον παπισμό και άλλαξαν κυριολεκτικά τα φώτα και στους δικούς μας. Λοιπόν, για να μην πολυλογώ, η διαφορά ομοιουσίου και ομοουσίου, η διαφορά χριστοτόκος και θεοτόκος, η διαφορά εκ δυο φύσεων και εν δυο φύσεσι, το φιλιόκβε και άλλα, ξεκαθάρισαν τα πράγματα, ώστε να γνωρίζουμε τι το Ορθόδοξο και τι το αιρετικό. Οι σημερινοί όμως "πατέρες" γνωρίζοντας τις κακοτοπιές ακολουθούν άλλες μεθόδους. Αφήνουν στην άκρη τα δαρβινικά και τα εκρηκτικά ( big bang ) , μας αραδιάζουν κατεβατά από τους Πατέρες και μένουμε με την εντύπωση του "αυτός καλά τα λέει, ορθόδοξος είναι". Το χαλί έχει σκεπάσει τα σκουπίδια της πλάνης που μέσα τους κρύβουν.

- Σχολιαστής (α) : ... απλά θεωρώ πως με μια ταμπέλα κολλημένη ελαφρά τη καρδία δεν μπορούμε να αφορίζουμε κανέναν, πόσο μάλλον έναν τόσο αξιόλογο ιεράρχη. 

ΚΧ
Αγαπητέ μου, Αυτά που γράφω δεν είναι "ελαφρά τη καρδία". Τα μελετούσα χρόνια, μαζί με την Ιατρική εισχωρούσαν και άλλα θέματα, αλλά ποτέ και κανείς δεν δεχόταν να τα δημοσιεύσει. Βλέπεις οι φύλακες της πλάνης αγρυπνούν και δεν επιτρέπουν σε κανένα να τους χαλάσει το δρόμο, που άλλοι τους έδωσαν εντολή να χαράξουν.

- Σχολιαστής (α) : εξ όσων ξέρω ο π.Κάλλιστος δεν έχει καταφερθεί κατά της εξελικτικής διδασκαλίας αλλά ούτε είναι υπέρ. Και θεωρώ πως είναι συνετή η στάση ενός ανθρώπου να μην ακολουθεί το εγώ εκεί που δεν έχει αρμοδιότητα ... Πάντοτε (σ.σ. είναι) διακριτικός και μετρημένος

KX
Σοβαρά; Δεν έχει αρμοδιότητα; Μα, αν δεν έχει αυτός - είναι και μητροπολίτης με πλήθος ακαδημαϊκών τίτλων - τότε ποιος έχει; Ή μήπως είναι συνετή η στάση του "να μην ακολουθεί το εγώ" ; Δηλαδή, όποιος ακολουθεί την Βιβλική "στάση", διήγηση θέλω να πω, σημαίνει ότι ακολουθεί το εγώ του; Όποιος ακολουθεί τον Νυμφίο της Εκκλησίας και την Ανάσταση του Κυρίου, δεχόμενος να γίνει τροφή στα λιοντάρια (Μάρτυρες), σημαίνει ότι ακολουθεί το εγώ ; Σε λίγο θα μας πουν ότι επιστημονικά δεν στέκει η ανάσταση, αν κάποιος έχει πεθάνει (παρένθεση, αυτό γίνεται μόνο με τις μεταμοσχεύσεις) οπότε καλό είναι να μην ερχόμαστε σε αντίθεση με την επιστήμη. Θα γίνουμε ιδεοληπτικοί, ψυχαναγκαστικοί και δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Τι θα μας πει τότε ο π. Κάλλιστος; Θα προτιμήσει να μείνει διακριτικός και μετρημένος σε ένα θέμα που δεν έχει αρμοδιότητα;

- Σχολιαστής (α) : ... ας μην παίζουμε με τις λέξεις. Εννοώ πως κανείς δεν μπορεί να ισχυρίζεται πως έχει όλη την αλήθεια από μόνος του και να παίρνει αποφάσεις για όλους ... ας μην παίζουμε με τις λέξεις ... Στο κάτω κάτω δεν είναι σοβαρό αυτό που κάνατε, να θεωρήτε αιρετικό έναν ιεράρχη και μετά να τον κατηγορείτε επειδή δεν μιλάει.  

KX
Κάνετε μεγάλο λάθος, αν νομίζετε ότι παίζω με τις λέξεις. Έμαθα να τις σέβομαι και όχι να παίζω με αυτές. Και πώς βγάζετε το συμπέρασμα ότι "κανείς δεν μπορεί να ισχυρίζεται πως έχει όλη την αλήθεια από μόνος του"; Είπα κάτι τέτοιο, άφησα να εννοηθεί, ή μήπως "φωτογράφησα" παρά την θέλησή του τον π. Κάλλιστο; Αν όμως το έλεγε , δεν θα ήταν "από μόνος του". Δεν θα έμενε μόνος. Θα έβρισκε σύμφωνο κλήρο και λαό. Εκτός βέβαια από εκείνους οι οποίοι προσκυνούν το χρήμα, τη δόξα, και μισθώνουν όχλο για να δείχνουν ότι υπάρχει και η άλλη πλευρά. Εκφραστής της αλήθειας είναι η Εκκλησία, κλήρος και λαός. Όταν όμως παθαίνει "εγκεφαλικό" ο κλήρος, λόγω αφασικής συνδρομής της ιεραρχίας, τότε "οι λίθοι κεκράξονται". Λιθάρια έκαναν το λαό του Θεού, "ασ΄τους να λένε, σκέφτονται, ντουβάρια είναι", αλλά δεν φοβούνται μήπως οι πέτρες τους πλακώσουν, τους καταχώσουν, όπως την έπαθαν οι Εβραίοι από τους Ρωμαίους. Ο σιωπών δοκεί συναινείν - qui tacet consentire videtur -, οι λίθοι εκέκραξαν, ο π. Κάλλιστος βλέπει με συμπάθεια - δεν παίρνει θέση - τον πρόγονο πίθηκο, η μεταμόρφωση έρχεται

- Σχολιαστής (α) : Οφείλω πάντως να πω με όλη τη καλή διάθεση πως ενώ στα πρώτα σχόλιά σας ήσασταν σαφής και συγκεκριμένος ενάντια στον ιεράρχη στα τελευταία γενικολογείτε και δεν τεκμηριώνετε το πως αυτός ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι αποδομητής της πίστεως και αιρετικός. Τουλάχιστον με αυτά που έχω καταλάβει εγώ για αυτόν.  

KX
Οφείλω κι εγώ να καταθέσω την όλη δική μου καλή διάθεση απέναντί σας, αλλά και απέναντι του π. Καλλίστου. Ενδεχομένως, στα τελευταία μου σχόλια να γενικεύω, να μην τεκμηριώνω δηλαδή αυτά που γράφω. Εν μέρη έχετε δίκιο και δέχομαι ότι "Η Μεταμορφωση του σώματος", αν και δεν την επικαλεστήκατε εσείς, δεν είναι ενδεικτική συγκροτημένης πλάνης του γράφοντος (π. Καλλίστου Γουέαρ). Ωστόσο, το θέμα με το οποίο ασχολήθηκε, θα έλεγα, είναι οριακό : άπτεται της θεολογίας, αλλά και της φιλοσοφίας, και δεν προτίθεμαι να κάνω "διατριβή εν σχολίω" επί του θέματος. Είναι πάντως το συγκεκριμένο ζήτημα, η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, κάτι που αφορά γενικότερα στο Μυστήριο της θείας Ενανθρωπήσεως - ειδικότερα της υποστατικής ενώσεως των δυο φύσεων -, η βαθύτερη ανάλυση του οποίου, με σκοπό τη δική μας ομοίωση, να υποκύπτει αναπόφευκτα στην υποκειμενική γενίκευση περισσότερο και λιγότερο στην αντικειμενική (επιστημονική) αποσαφήνιση ή ειδίκευση. Το ζήτημα της θέωσης, κατά Χάριν, του ανθρώπου είναι αδύνατο, ανέφικτο και ακατανόητο να το κατατάξουμε σε στάδια του τύπου κάθαρση, φωτισμός, δόξα. Το παράδειγμα του συσταυρωθέντος ληστή δεν συνηγορεί υπέρ αυτής της επιστημονικής μεθόδευσης.
Με αυτά υπόψη, θα σας έλεγα ότι το συγκεκριμένο ζήτημα, αν μας το παρουσίαζε ένας αρειανιστής, ένας μονοφυσίτης, ένας μονοθελήτης, ένας παπικός, ένας προτεστάντης και ένας ορθόδοξος, οι μεταξύ τους διαφορές θα ήταν μηδαμινές έως ανύπαρκτες. Μπορεί να κάνω λάθος, τη γνώμη μου γράφω, και αν κάποιος γνωρίζει κάτι καλύτερο, ας το καταθέσει και ας με διορθώσει . Θέλω με αυτό να πω, ότι θέματα όπως της Μεταμορφώσεως αποτελούν "πολυτέλεια", όταν υπάρχουν άλλα σοβαρότερα και φλέγοντα ζητήματα . Μην ξεχνάτε, όταν αυτά πρωτοδημοσιεύονταν είχαν ήδη γίνει τα μεγάλα βήματα του Αθηναγόρα και πολλοί σαν τον γράφοντα, αντί τότε να αχολούνται με την οικουμενιστική λαίλαπα, διάβαζαν τον π. Κάλλιστο, τον Μπερντιάεφ, τον Σμέμαν και άλλους τέτοιους . Ο αποπροσανατολισμός όσων είχαν θρησκευτικά ενδιαφέροντα ήταν πλήρης. Πώς λοιπόν μπορώ να δεχθώ τα ορθόδοξα θεολογήματα του π. Καλλίστου και να μην θυμηθώ την Μάρθα, η οποία "περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν" ; Οι καιροί άλλα απαιτούν και άλλα μας ζητούν αγαπητέ συνομιλητή.

- Σχολιαστής (α) : κατάλαβα την άποψή σας αλλά επειδή όλα αυτά θεολογικώς είναι του 10 και εγώ βρίσκομαι στο 2, και επίσης επειδή δεν γνωρίζω πολλά γεγονότα από όσα λέτε, δεν θα συνεχίσω γιατί δεν μπορώ να σας παρακολουθήσω. Εύχομαι να είστε καλά και να συνεχίσετε να μάχεστε για την ορθοδοξία με αγάπη Χριστού!

ΚΧ
Κι εγώ σας ευχαριστώ για τη συμμετοχή σας στη συζήτηση . -

Και ο επίλογος  http://kyprianoscy.blogspot.gr/2013/10/blog-post_8514.html

Απάντηση προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη αναφορικά με όσα είπε για την Ιερά Μονή Εσφιγμένου

   Με μεγάλη μας θλίψη διαβάσαμε όσα είπε ο Οικουμενικός σήμερα (15/10/2013) αναφορικά με την Ιερά Μονή Εσφιγμένου. Θέλουμε λοιπόν να επισημάνουμε ότι με τα λόγια του και τα έργα του, πράττει εναντίον 107 μοναχών αδελφών εντός Ελλαδικού χώρου, χειρότερα από όσα καταγγέλλει τις Τουρκικές αρχές ότι κάνουν εναντίον του. Επιπλέον εξακολουθεί να ενθαρρύνει την βία εναντίον μας και αυτό φανερώνει ποιος είναι ο ηθικός αυτουργός πίσω από της σκηνές βίας εντός Αγίου Όρους. Δεν μας προξενεί όμως έκπληξη διότι είναι ο ίδιος που έχει ξεχάσει τι σημαίνει η Ομολογία της Πίστεως, είναι ο ίδιος που με τα Παπικά συλλείτουργα πράττει αίρεση, είναι ο ίδιος που αντί για πατερική αγάπη εκφράζει μίσος, ενθαρρύνει τις παραβιάσεις βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας με ενέργειες που διακινδυνεύουν την σωματική μας ακεραιότητα. 

   Όπως προείπαμε δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο, αλλά και πάλι, αυτή η αντι-Χριστιανική στάση της εκκλησιαστικής κεφαλής εκτός από σχήμα οξύμωρο, είναι και πολύ στενάχωρο. Ίσως αντί για 107 μοναχοί αν ήμασταν 107 δέντρα στον Αμαζόνιο να είχαμε καλύτερη αντιμετώπιση. Η πνευματική διαφωνία μας με το Φανάρι έχει ποινiκοποιηθεί, και αντί για διάλογο, στην περίπτωση μας, μόνος τρόπος κατά τον Οικουμενικό είναι η βία. Κατά τον Οικουμενικό Πατριάρχη ο τρόφιμος στις Ελληνικές φυλακές που έχει διαπράξει κακουργήματα έχει δικαίωμα τροφίμων, εμείς όχι, έχει δικαίωμα φαρμάκων, εμείς όχι, έχει δικαίωμα έφεσης για την ποινή του και ας έχει αφαιρέσει ανθρώπινη ζωή. Εμείς, οι οποίοι για ορθή πνευματική διαφωνία μαζί του έχουμε καταδικαστεί σε θάνατο, δικαίωμα έφεσης έχουμε (;) ή η "Χριστιανική αγάπη" του Οικουμενικού δεν το επιτρέπει; 

   Τα συμπεράσματα δικά σας...

   Γραφείο Τύπου Ιστορικής Ιεράς Μονής Εσφιγμένου 


Σημείωση κχ.
Από την ιστοσελίδα  http://esfigmenou.blogspot.gr/2013/10/blog-post_16.html

Απάντηση της Ι.Μ. Εσφιγμένου σε δημοσίευμα της Βατικάνειας διπλωματίας

Είναι γνωστή η παπική διπλωματία, διάβαζε ραδιουργία, από την εποχή των Σταυροφοριών, όπου τα διερχόμενα δυτικά στίφη από τα Βαλκάνια (σημ. εδάφη της ανατολικής αυτοκρατορίας) χάριζαν στους Θεματοφύλακες τις εισπράξεις των φόρων ( σημ. τις απέδιδαν στον αυτοκράτορα ) έναντι του τιμήματος αναγνώρισης του πάπα - και του φιλιόκβε - ως κεφαλή της Εκκλησίας. Έτσι δημιουργήθηκε η ... ποικιλότητα των Βαλκανίων. Εννοείτε, το μάθημα της παπικής δολιότητας διοχετεύθηκε προς τους Ρως και νυν Ρώσους.

Στην δημοσιότητα δόθηκε άρθρο της Βατικάνειας διπλωματίας σχετικό με τα συμβαίνοντα στο αγ. Όρος και την Ι.Μ. Εσφιγμένου. Η τελευταία τους απάντησε ως ακολούθως :

Προκλητικό Ιταλικό Δημοσίευμα

http://vaticaninsider.lastampa.it/nel-mondo/dettaglio-articolo/articolo/grecia-greece-grecia-28519/

 Σε απάντηση του παραπάνω Ιταλικού δημοσιεύματος θα θέλαμε να δηλώσουμε και να βεβαιώσουμε το Βατικανό και τα όργανα της παγκοσμιοποίησης, ότι όποιος και αν είναι ο νέος ή μελλοντικός νομιμοφανής ηγούμενος της εγκάθετης ψευδοεσφιγμένου των Κατσουλιέρηδων, δεν έχει καμία σχέση με την Γνήσια Ιερά Μονή Εσφιγμένου, ούτε μπορεί σε καμία περίπτωση να κάμψει τον αγώνα μας εναντίον του αιρεσιάρχη Οικουμενικού με τα παπικά συλλείτουργα, ούτε επίσης τον αγώνα μας εναντίων των εχθρών της Ορθοδοξίας.

Οι Ιεροί κανόνες των Πατέρων της εκκλησίας και η ομολογία της Πίστεως μόνος δρόμος μας και η έκπτωση της Πίστης και οι εκφραστές της μόνοι εχθροί μας.

Όποιος διαβάσει αναλυτικά το δημοσίευμα ανακαλύπτει τους θιασώτες της Παγκοσμιοποίησης και τί θα ήθελαν να συμβεί με την Εσφιγμένου ... Εμείς λοιπόν , ο Ηγούμενος μας Αρχιμανδρίτης Μεθόδιος και οι 107 διωκόμενοι μοναχοί της Γνήσιας Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, όσο περνά από το χέρι μας θα εμποδίζουμε τα σχέδια αυτά και θα αντιστεκόμαστε στους προδότες της πίστης , στους εκφραστές της Παγκοσμιοποίησης και στην άλωση του Αγίου Όρους από ξένες και σκοτεινές δυνάμεις.

 Ελπίζουμε η πολιτεία να καταλάβει γρήγορα τους στόχους τους και τα σχέδια τους και να πάψει να βοηθά το έργο τους.

Ορθοδοξία ή Θάνατος

Υστερόγραφο

Τα ανωτέρω από http://esfigmenou.blogspot.gr/2013/10/blog-post_14.html

Διδάσκαλοι μιας νοθευμένης Ορθοδοξίας

- " ... γνώρισα την Ορθοδοξία μέσω μιας λειτουργικής ακολουθίας. Και αυτό ίσως είναι το πιο σωστό"
(π. Κάλλιστος Γουέαρ)

Ο Βρετανός π. Κάλλιστος Γουέαρ, (Timothy Richard Ware, 1934-) είναι Ορθόδοξος Επίσκοπος Διοκλείας - Μεγάλης Βρετανίας. Το 1965 χειροτονήθηκε διάκονος λαμβάνοντας το όνομα Κάλλιστος. Το 1966 χειροτονήθηκε ιερέας και Αρχιμανδρίτης και εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Ιωάννου του Θεολόγου στην Πάτμο. Το 1982 αναδείχθηκε Βοηθός Επίσκοπος του Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μ. Βρετανίας. Από το 1983 ηγείται του Διοικητικού Συμβουλίου του Κέντρου Ορθόδοξης Πνευματικότητας Η Αγία Θεοσέβεια και το 1966 ιδρύει την Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα της Αγίας Τριάδος στην Οξφόρδη. Από το 1973 συμμετέχει ως μέλος της Επιτροπής του Διαλόγου Ορθοδόξων - Αγγλικανών. Είναι πρόεδρος της Οικουμενικής Οργάνωσης Blessed Virgin Mary και είναι συνεκδότης του περιοδικού Subornost

Τα ανωτέρω από την Βικιπαιδεία, τα ακολουθούντα από το ιστολόγιο ΕΛΛΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΚΧ
Σπάνιο μεν, συμβαίνον δε. Ωστόσο, για να  είναι το σωστό αναντίλεκτα πιο σωστό, πρέπει να ακολουθείται από κάτι ακόμη. Και τούτο, διότι κάθε συμβαίνον δεν παραμένει στατικά στο συμβάν. Υπάρχουν και τα ακολουθούντα, άλλως και επακόλουθα του συμβάντος. Ρωτάμε λοιπόν τον π. Κάλλιστο Γουέαρ :

Είπε ποτέ κάτι, ή έγραψε, περί οικουμενισμού; Διότι εξ όσων έχει υπόψη του ο γράφων, ο οποίος σημειωτέον έχει διαβάσει αρκετά προερχόμενα από την γραφίδα του π. Καλλίστου, ουδέποτε ηύρε λόγον τινά περί ουκουμενισμού. Τον επισκίαζε πάντα η φρασεολογία της οικουμενικότητας, δηλαδή του αγαπισμού και της αγαπητικής σχεσιολογίας (παρένθεση, ψυχοθεολογίας).

Ρωτάμε λοιπόν για να μάθουμε : Είπε ποτέ τίποτα, ή έγραψε, περί οικουμενισμού ναι ή όχι; Επειδή δε ο ίδιος δεν πρόκειται να μας απαντήσει, ας μας δώσει κάποιος άλλος - αντ΄ αυτού - την απάντηση. Ενδεχομένως, ο διαχειριστής του ιστολογίου κ. Σωτηρόπουλος, ο οποίος ενδιαφέρεται ανιδιοτελώς και ειλικρινώς για την Ορθοδοξία.

Ιστολόγιο :
- " Άλλο οικουμενικότητα του χριστιανισμού και άλλο οικουμενισμός. Αλλά πού να το καταλάβεις... "

ΚΧ
Νομίζω κε. Σωτηρόπουλε ότι αυτός που δεν καταλαβαίνει δεν είμαι εγώ, αλλά εσείς. Όταν ένας οικουμενιστής είναι αποδεδειγμένα οικουμενιστής, διότι αποσιωπά και κρύπτει την αλήθεια κατά τους διαλόγους του με τους ετερόδοξους, δηλ. τους καθ΄ ημάς αιρετικούς, τότε ό,τι κι αν πει, ό,τι κι
αν γράψει, υποστηρίζοντας ότι συνδιαλέγεται έχοντας προ οφθαλμών την ορθόδοξη οικουμενικότητα, στόχο έχει την παραπλάνηση και όχι την αποκατάσταση των υπό εξέταση θεμάτων με τους ετερόδοξους.

Λάβετε ακόμη υπόψη ότι ο όρος οικουμενικότητα, όπως και όλα τα λήγοντα σε -οτητα, είναι όρος θεολογικά αδόκιμος, είναι ασαφής και ο καθένας δίνει τον ορισμό της αρεσκείας του. Οικουμενικότητα στον χριστιανισμό, έτσι όπως τον κατάντησε η κυρίαρχη Δυτική αίρεση δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο η Οικουμενικότητα της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης, δηλαδή η επίγνωση της αλήθειας με τελική συνέπεια - είναι άλλωστε και το ζητούμενο - την ελευθερία : Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς. Όταν όμως η αλήθεια γίνεται μωσαϊκό και ψηφίδες, τότε για ποια αλήθεια κάνουν λόγο (που δεν κάνουν) οι προτάσσοντες την οικουμενικότητα ... οικουμενιστικώ τω τρόπω;

Ιστολόγιο
- "Αυτη λοιπον την ΟΡΘΟΔΟΞΗ Οικουμενικοτητα που περιεγραψες πρεσβευει και ο Μητροπολιτης Καλλιστος"

ΚΧ
Έγραψα :

" Όταν όμως η αλήθεια γίνεται μωσαϊκό και ψηφίδες, τότε για ποια αλήθεια κάνουν λόγο (που δεν κάνουν) οι προτάσσοντες την οικουμενικότητα ... οικουμενιστικώ τω τρόπω;", και συνεχίζω.

Όταν εξακολουθείς να συμμετέχεις στο ψηφιδωτό που ονομάζεται ΠΣΕ ( : παγκόσμιο συμβούλιο εκκλησιών ), όταν επιμένεις να συμμετέχεις σε διαλόγους ετερότητας και διαφορετικότητας της αλήθειας, όταν βλέπεις ότι οι διάλογοι σε οδηγούν στην ανατροπή των καθ΄ ημάς παραδεδεγμένων και παραδοθέντων, τι νόημα έχει τότε η εμμονή στους διαλόγους αυτούς; Όπου σημειωτέον, μεταξύ άλλων, οι αιρέσεις αποκαλούνται "θείον δώρον".

Ο π. Κάλλιστος έγινε ορθόδοξος όταν λειτουργήθηκε σε ρωσική εκκλησία, όπως ομολογεί ο ίδιος, και οι Ρώς δέχθηκαν την Ορθοδοξία "διότι οι ναοί των Βυζαντινών ήταν αισθητικά καλύτεροι από τους ναούς των Φραγκογερμανών", όπως γράφουν τα δικά τους Χρονικά. Η Αισθητική παίζει σημαντικό ρόλο στην πίστη για τους Ρώσους και όχι μόνο. Στο τέλος όμως η Αισθητική τους έφερε τον κομμουνισμό. Η μπίλια της αίρεσης και της αθεΐας των αισθητικών της Δύσης, κατόπιν πολλών αναπηδήσεων στην ευρωπαϊκή ρουλέτα, έπεσε στο μηδέν του αχανούς Βορά, άλλοτε κακώς ονομαζόμενου (...) και "Ανατολή".

Και κάτι τελευταίο

Αν κάποτε, κύριε Σωτηρόπουλε, καταλάβετε ότι ο Λόγος ποιεί την εικόνα-άνθρωπος, αλλά και Εικόνα, και όχι το αντίστροφο ( παρένθεση, άλλωστε το επιβεβαιώνει και η Βιβλική διήγηση : 26 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν" ) τότε θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε την κουβέντα μας περί Ορθοδοξίας και τη μεγάλη συμφορά που μας έχει βρει με την Αισθητική και τους αισθητικούς. Σ΄ αυτούς ανήκει ο π. Κάλλιστος Γουέαρ, όπως και  όλη η παρούσα δική μας καθεστωτική ακαδημαϊκή νέα τάξη : θεολογική, φιλοσοφική και εκκλησιαστική, άλλως νεοορθοδοξία, η προελθούσα εκ της καινοτομίας του 1924. Αν δεν το γνωρίζετε, κατά τις υποδείξεις των - αδελφών πλέον - Αγγλικανών.

Λόγω Λόγος ποιεί την εικόνα και η εικόνα, λόγο αποδίδει στον Ποιητή αυτής. Όθεν και λέγει : Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ, περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν; (Εξαποστειλάριον)

Υπάρχει και συνέχεια  http://kyprianoscy.blogspot.gr/2013/10/blog-post_17.html

Ο Κανόνας της Θρησκείας και η επερχόμενη καινοτόμος αποτείχιση

Η Μητρόπολη Πειραιώς έδωσε στη δημοσιότητα  μακροσκελή πρόσκληση προς τον π. Ευθύμιο Τρικαμηνά και εκείνος, με μια εξίσου μακροσκελή επιστολή απάντησε. Και οι δυο επιστολές δείχνουν ότι αμφότεροι προτίθενται να συζητήσουν το δυνητικό ή μη του ΙΕ Κανόνα της Α΄ και Β΄ Οικουμενικής Συνόδου. Με άλλες λέξεις το δυνάμει ή το ενεργεία του Κανόνα αυτού. Όπως δείχνουν οι ανταλλαγείσες επιστολές τα δυο μέρη δεν έχουν σαφή αντίληψη του τι σημαίνει αυτό το "δυνάμει ή ενεργεία". Το ζήτημα αφορά στο αν ο Κανόνας αυτός έχει θεωρητική μόνο  ισχύ (σημ. τούτο σημαίνει το "δυνάμει")  ή πρακτικά  καθιστά επιβεβλημένη την αποτείχιση, όταν "γυμνή τη κεφαλή" κηρύσσεται κατεγνωσμένη αίρεση. Πρέπει, λοιπόν, ή δεν πρέπει να γίνεται αποτείχιση;

Σχετικά με τον ΙΕ Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου διαβάζουμε : 

Τὰ ὁρισθέντα ἐπὶ πρεσβυτέρων καὶ ἐπισκόπων καὶ μητροπολιτῶν, πολλῷ μᾶλλον καὶ ἐπὶ πατριαρχῶν ἁρμόζει. Ὥστε, εἴ τις πρεσβύτερος ἤ ἐπίσκοπος ἢ μητροπολίτης τολμήσειεν ἀποστῆναι τῆς πρὸς τὸν οἰκεῖον πατριάρχην κοινωνίας καὶ μὴ ἀναφέρει τὸ ὄνομα αὐτοῦ, κατὰ τὸ ὡρισμένον καὶ τεταγμένον, ἐν τῇ θείᾳ μυσταγωγίᾳ, ἀλλὰ πρὸ ἐμφανείας συνοδικῆς καὶ τελείας αὐτοῦ κατακρίσεως σχίσμα ποιήσει, τοῦτον ὥρισεν ἡ ἁγία σύνοδος, πάσης ἱερατείας παντελῶς ἀλλότριον εἶναι, εἰ μόνον ἐλεγχθείη τοῦτο παρανομήσας. Καὶ ταῦτα μὲν ὥρισται καὶ ἐσφράγισται περὶ τῶν προφάσει τινῶν ἐγκλημάτων τῶν οἰκείων ἀφισταμένων προέδρων καὶ σχίσμα ποιούντων καὶ τὴν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας διασπώντων. Οἱ γὰρ δι' αἱρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου τὴν αἵρεσιν δηλονότι δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ' ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑποκείσονται, πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οἱ γὰρ ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι.

Όπως είπαμε, λοιπόν, ενδέχεται μερικοί καινοτόμοι ιεράρχες - δεν αφορά τούτο τον μητροπολίτη Πειραιώς - να προετοιμάζονται για αποτείχιση. Ορθά, αλλά πόθεν; Προφανώς, εκ της καινοτόμου εκκλησίας. Η εκκλησία των πιστών του Παλαιού (των ημερών), θα πουν ξανά, είναι σχισματική, είναι αιρετική, είναι "παραεκκλησία". Παρένθεση, όπως έχουμε τις παραθρησκείες με τις "παραθρησκευτικές οργανώσεις" (sic). Προσοχή κίνδυνος, θα φωνάξουν!. Κίνδυνος επειδή η εκκλησία αυτή είναι θρησκεία και η θρησκεία ... θρησκειοποιεί (!) την εκκλησία. Η θρησκεία πρέπει να εκλείψει από τα λεξικά της θεολογίας, τώρα έχουμε την εκκλησία της σχέσης :  των ποικίλων και ετερόκλητων σχέσεων. Η οποία έχει ρόλο να εκκλησιαστικοποιεί (σημ. σχεσιολογικά) τους πιστούς.

Έχουμε, λοιπόν, την εκ της καινοτομίας εκκλησιαστικοποίηση, έχουμε την σχεσιολογία - αντικαθιστά τη θεολογία - έχουμε όμως, ή θα έχουμε, και την καινοτόμο αποτείχιση.

Λαμπρά. Αλλά, παρά ταύτα, έχουμε και τη λέξη "θεός" ή και Θεός. Τι θα πρέπει να κάνουμε με τη λέξη αυτή; Θα την καταργήσουμε ή θα την αφήσουμε, καθόσον έχουμε πολλών ειδών θεούς; Βεβαίως, εμείς, για να διαφοροποιηθούμε από τους άλλους, διευκρινίζουμε λέγοντας ότι αναφερόμαστε σε Τριαδικό Θεό : Τριάδα ομοούσιο και αχώριστο.

Εντάξει, καταργούμε τη λέξη θρησκεία και στη θέση της βάζουμε το "εκκλησιαστικό γεγονός της σχέσης". Υπάρχουν όμως και άλλα όμοια και συναφή γεγονότα εκ πλαστογραφίας, όπως ακριβώς και με αυτά της θρησκείας.  Τα ίδια λένε και οι άλλοι, των άλλων "αδελφών εκκλησιών" της πατριαρχικής εγκυκλίου του 1920. Άρα, έχουμε και τις εκκλησιαστικές παραλλαγές, όπως ακριβώς συμβαίνει με τις θρησκευτικές. Επομένως, κατά λογική συνέπεια, αφού η θρησκεία προκαλεί εμπλοκή - νευροβιολογική ασθένεια, κατά τον π. Ι. Ρωμανίδη και συνεργάτες - στους πιστούς, βάσιμα μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι το ίδιο ισχύει για την εκκλησία ή, ακόμη ακόμη, και γι΄ αυτή τη λέξη "θεός" (Θεός);

Και ποια η λύση, θα με ρωτήσετε. Δεν είναι άλλη, απαντώ, από αυτή που μας δίνουν οι κυρίαρχοι πλέον σιωνιστές : Θεός σημαίνει ανώτερη δύναμη και κατά την δύναμη των κυρίαρχων, προκύπτουν δειγματοληπτικά τα εκ κλεψιτυπίας ακόλουθα :
Πλαστογραφία της εκ Θεού δημιουργίας των ανθρώπων με τις τεχνικές των γονιμοποιήσεων.  Πλαστογραφία  της εκ νεκρών έγερσης του Ζωοδότη Κυρίου ημών Ιησού Χριστού με τις μεταμοσχεύσεις.
Πλαστογραφία του συναισθήματος με τα στίφη των λαθραίων μεταναστών, καθώς μας καλούν να δείξουμε την ανθρωπιά μας, την αγάπη μας, για τον πλησίον.
Η νέα θεολογία, ή μάλλον σχεσιολογία, την οποία ετοιμάζουν οι σιωνιστές, δεν θα παραπέμπει σε θεό και "του θεού τα λόγια". Θα ονομάζεται βιοηθική.

Θα αναρωτηθεί κανείς πώς έγιναν όλα αυτά;  Έγιναν με το χρήμα. Εγκατέλειψαν οι σιωνιστές τον "χρσούν κανόνα", έδωσαν τίτλους και αξιώματα, γέμισαν τον κόσμο με πληθωρικό χρήμα και τώρα έρχεται η σειρά τους να πληρώσουν. Το χρήμα όμως είναι πληθωρικό, τους είναι άχρηστο, όπως άχρηστη είναι και η νέου είδους (καινοτόμος) αποτείχιση, όλων εκείνων οι οποίοι εγκατέλειψαν έναν άλλου είδους "χρυσούν" Κανόνα. Δεν είναι άλλος από τον Κανόνα της Θρησκείας. Αν θέλουν, μπορούν να μας ρωτήσουν για ποια θρησκεία, και τι εμείς εννοούμε, όταν μιλούμε ή γράφουμε χρησιμοποιώντας αυτή τη λέξη.

Επαναδημοσίευση : Μοναχοί και μεταμοσχεύσεις

“Άγιον Όρος, 22/02/1999

Αγαπητέ ιατρέ κύριε Κυπριανέ Χριστοδουλίδη, Χαίρετε πάντοτε εν Κυρίω Ιησού !
Μελέτησα κάποιες από τις γραφές σας για το θέμα των μεταμοσχεύσεων και σκέφθηκα να σας γράψω δυο γραμμές και να σας ζητήσω συγχώρεση που ζω,γιατί δεν μου το επιτρέπετε σεις επ΄ ουδενί κάτι τέτοιο, ορίζοντας με πάθος τα όρια της ζωής, της επιστήμης, της θεολογίας, της αγάπης. Ως μεταμοσχευμένος από διετίας με ήπαρ συνεχίζω να ζω κι έτσι να μπορώ να σας γράφω, να κλαίω τις αμαρτίες μου, να προσεύχομαι για τον αδελφό μου, που μούδωσε ζωή, αφού ο Θεός δεν θέλησε να του την παρατείνει. Συγχωρέστε με που ζω και σας ενοχλώ και προσπεράστε με. Καλή Σαρακοστή. Καλό Πάσχα. ”
Μοναχός Μωυσής

Ήταν η δεύτερη φορά που το Άγιον Όρος με επισκεπτόταν. Η πρώτη ήταν το 1988, αν θυμάμαι καλά. Το γράμμα είχε έλθει από την Καψάλα και μου ζητούσαν μια “εξ επαφής” ενημέρωση. Είχαν προηγηθεί μερικά δημοσιεύματα δικά μου που προκάλεσαν αναστάτωση και ήθελαν περισσότερες διευκρινίσεις. Και πήγα. Με άκουσαν, αλλά άλλοι δεν με άκουγαν. Οι σχισματικοί, έτσι τους λένε, της Καψάλας ίσως έχουν περισσότερο οξυμένη ακοή. Είναι όμως άλλο θέμα αυτό …
Την απάντηση που δίνω τώρα στη δημοσιότητα, την οφείλω στην παραπλάνηση που όλοι υποστήκαμε, με το ταξίδι για μεταμόσχευση του μακαρίτη πλέον αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου και με τον Έλληνα διαπρεπή επιστήμονα. Πολλά μας δίδαξαν για την αγάπη που κρύβεται στις δωρεές οργάνων.

“ Σεβαστέ Γέροντα,
Η συνείδηση μου υπαγορεύει να προσπεράσω τον μεστό ειρωνείας σύντομο χαιρετισμό σας. Όχι όμως και το αναφερόμενο θέμα των μεταμοσχεύσεων. Εδώ, συγχωρέστε με, δεν μπορώ να κάνω υπακοή. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε το παράδειγμα του ιερέα και του Λευΐτη, στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτη, που δεν είναι προς μίμηση αλλά προς αποφυγή.“ Ελθών και ιδών” δεν σας αντιπαρέρχομαι.

Κατ΄ αρχάς θα έλεγα ότι δεν με παραξενεύει να συγκαταλέγονται σήμερα στις τάξεις των Μοναχών ασκητές που αθλούνται επειδή του έσωσε το ζωτικό όργανο ενός άλλου ασθενούς συνανθρώπου και βεβαίως αδελφού. Είμαι προετοιμασμένος για πολύ πιο προχωρημένες καταστάσεις. Οι συμμοναστές και συναθλητές σας, ας περιμένουν τα αμέσως επόμενα χρόνια μοναχούς του “σωλήνα”, ή “κλωνοποιημένους” (μπορεί γεννημένους από τεχνητό σπέρμα, τεχνητό ωάριο και τεχνητή μήτρα). Και αυτοί θα προσεύχονται για τις αμαρτίες τους, για τους αδελφούς τους, για όλο τον κόσμο και για τη φώτιση που θα μας δίνει ο θεός της επιστήμης.

Μη με ρωτήσετε τώρα τι είδους θεός θα είναι αυτός. Θα είναι για τα μέτρα του καθένα, όπως ο καθένας τον θέλει, και ο κάθε μοναχός του εργαστηρίου θα δοξάζει και θα προσεύχεται στον χορηγό της εφήμερης ζωής και τίποτα πιο πέρα. Με άλλες λέξεις, μόνο στον θεό των ορατών θα γίνεται αναφορά. Ο θεός των αοράτων θα τίθεται στο περιθώριο, ή για να τηρούνται τα προσχήματα, θα προσφέρεται για συζητήσεις ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος. Που ως συνήθως ελάχιστα απασχολούν τον απλό άνθρωπο.΄Έτσι, το ορατό θαύμα θα μένει και η αόρατη ύβρις θα χάνεται. Δεν θα υπάρχει. Διότι βεβαίως συνιστά βλασφημία και ύβρι, η απονομή ευχαριστιών προς τον χορηγό της ζωής, αν σε Εκείνον οφείλεται αυτού του είδους η πάρα φύσιν ζωή.

Νομίζω, αυτή η μεταστροφή της δυναμικής φοράς του κατά φύσιν, από το υπέρ φύσιν στο παρά φύσιν, αποτελεί την αψευδέστατη μαρτυρία του προπατορικού αμαρτήματος, που ως μη ώφελε, βιώνουμε σήμερα στον λεγόμενο χριστιανικό κόσμο.

Είναι όμως κι ένας άλλος λόγος, ιστορικός θα έλεγα, που ελαφρύνει το βάρος της χαιρετιστήριας κάρτας που μου στείλατε. Σκέπτομαι λοιπόν ότι στο παρελθόν το ιερό τάγμα των Μοναχών είχε αναδείξει εξέχουσες προσωπικότητες, οι οποίες θα είχαν συνταχθεί με τις απόψεις των διαφόρων Αρειανών, Νεστοριανών, Μονοθελητών και άλλων αιρετικών. Πολλοί δε από αυτούς κλαίοντες και προσευχόμενοι, θα παρακαλούσαν τους αντιτιθέμενους αδελφούς να ανανήψουν, να έλθουν εις επίγνωση αληθείας και να σταματήσουν την πολεμική εναντίον τους. Εκείνοι όμως παρέμεναν απτόητοι και δεν δέχονταν ετεροδιδασκαλίες, καινοτομίες και τα όμοια. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα προτίμησαν κι αυτόν ακόμη το θάνατο, παρά την προδοσία της πίστης.

Αντιλαμβανόσαστε ότι ούτε το μοναχικό σχήμα – πρόκριμα της ερημικής ζωής, δεν αποτελεί εχέγγυο της όντως κατά Χριστόν ζωής. Κατά προέκταση δε, η επί των ημερών καλά συντηρούμενη και διασωζόμενη δυτική εκδοχή του χριστιανισμού και του τρόπου ζωής που αυτός συνεπάγεται, καθόλου δεν αποδεικνύει θεία ευδόκηση και συνέργεια Θεού, στα έργα της εθελοθρησκείας και της ετεροδοξίας. Τα οποία σημειωτέον χρονολογούνται από καταβολής κόσμου.

Θα ήταν επομένως βάσιμος ο ισχυρισμός, ότι κι αυτό ακόμη το επιχείρημα της ζωής που διαιωνίζεται μέσα στα σκοτάδια της πλάνης ή της κακοδοξίας, στερείται πειστικότητας όταν ο άνθρωπος – φορέας της ζωής, αδυνατεί να ξεπεράσει το ίδιον θέλημα και το νόημα της φθαρτής ετούτης ζωής, που δεν είναι άλλο από την μετά θανάτου και μετά θάνατον, μετοχή στην όντως ζωή του ενανθρωπήσαντος, σταυρωθέντος, αναστηθέντος και αναληφθέντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Όπως προανέφερα, σε άλλες εποχές οι άνθρωποι προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να προδώσουν την πίστη τους. Έδιναν προτεραιότητα στην πίστη έναντι της επίγειας και κοσμικής ζωής. Η μάχη τότε δινόταν σε θεωρητικό επίπεδο χωρίς να είναι πλήρως γνωστές οι πρακτικές συνέπειες της αίρεσης - εκτός φυσικά ότι οι αποσκιρτήσαντες πλήθυναν τις ορδές των αλλόδοξων και των αλλόθρησκων. Ύστερα και αφού η αίρεση απέκτησε σταθερό προς Δυσμάς έδαφος, οι θεωρητικές διενέξεις σιγά-σιγά σταμάτησαν, για να διολισθήσουμε στην τελική φάση του σήμερα, όπου πλέον δεν υπάρχουν αιρέσεις!

Ωστόσο, η επίτευξη συμφωνίας μετά τών αδελφών “εκκλησιών” δεν εξουδετέρωσε και την εσωτερική αντινομία που σιωπηλά καιροφυλακτεί στο μωσαϊκό της αλήθειας, που κτίζουν επιμελώς οι κεφαλές των θρησκευτικών δογμάτων. Φαινόμενα του τύπου των μεταμοσχεύσεων, των εργαστηριακών γονιμοποιήσεων, κλωνοποιήσεων και άλλων, αποτελούν αψευδή γεγονότα τα οποία καλούμαστε να επιλύσουμε, σαν θιασώτες της θεωρίας των κλάδων, συναινετικά, με αμοιβαίο σεβασμό και οπωσδήποτε με πνεύμα αγάπης. Τον οποίο όμως δεν είχαν οι διδάσκαλοι του ελέους : ο ιερέας και ο Λευΐτης, για να θυμηθούμε ξανά την παραβολή του Καλού Σαμαρείτη.

Η μαχητική κατά των αιρέσεων δεν είναι σήμερα επιθυμητή. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να δεχόμαστε ανεξέλεγκτα τα εν αφθονία αγάπης προσφερόμενα αγαθά ζωής ή ακόμη κι αυτή την ίδια τη ζωή, αν πρόκειται για τις μεταμοσχεύσεις. Γι΄ αυτό, έχω τη γνώμη, όση αξία είχαν στο παρελθόν όλοι εκείνοι που έδωσαν τη ζωή τους για το ομοούσιο, το εν δύο φύσεσι, την Θεοτόκο, τις Εικόνες και το αναλλοίωτο του Συμβόλου της Πίστεως, την ίδια τιμή οφείλουμε να αποδίδουμε προς εκείνους, που με την προσωπική τους ευθύνη αρνούνται να βιαιοπραγήσουν, ή ασελγήσουν, κατά ασθενών συνανθρώπων τους χάριν τής ιδικής των ζωής.

Αναφέρομαι ειδικότερα στους ασθενείς, που μολονότι γνωρίζουν ότι μπορούν να ζήσουν περισσότερο και με λιγότερες ταλαιπωρίες, απορρίπτουν μετά λόγου γνώσεως αυτή την προσφερόμενη θεραπεία. Φυσικά, αυτό σε τίποτα δεν έχει να κάνει με γιεχωβίτικες δοξασίες και μη μου αποδώσετε προεκτάσεις εκεί όπου δεν υπάρχουν. Μιλώ για τις μεταμοσχεύσεις και την πλήρη απουσία ενημέρωσης για περιπτώσεις ασθενών που προτίμησαν να μη δεχθούν θεραπεία με μεταμόσχευση. Ποτέ δεν μαθαίνουμε πόσοι αρνήθηκαν να ζήσουν δεχόμενοι όργανο από άλλο άρρωστο συνάνθρωπο. Θα έβλαπτε ανεπανόρθωτα την διαφημιζόμενη αγάπη προς τον πλησίον και το δώρο της ζωής, κάθε είδηση που θα μας έλεγε αυτό το πράγμα. Μαθαίνουμε μόνο πόσοι έζησαν μετά από λήψη οργάνων από κλινικά νεκρούς, ή εγκεφαλικά, και τίποτα περισσότερο.

Εν πάση περιπτώσει σεβαστέ μου γέροντα, επειδή δεν γνωρίζω ποιες από τις “κάποιες γραφές” μου έχετε μελετήσει, σας πληροφορώ ότι στον πρόλογο του βιβλίου “Μεταμοσχεύσεις, λύση ή πρόβλημα”, γράφω : “ Απλά κατέθεσα μερικές επιστημονικές πληροφορίες που συστηματικά αποσιωπήθηκαν και σκόπιμα διαστρεβλώθηκαν από τους “αποστόλους” της Επιστήμης και δη της Ιατρικής”. Η είδηση που έδωσα, και είχε σαν αποτέλεσμα τη ραγδαία επιστροφή των δελτίων εγγραφής στις λίστες δωρητών όλων των ανυποψίαστων, ήταν ότι η λήψη οργάνων δεν γίνεται μετά θάνατον και από πτωματικούς δότες. Γίνεται προ του θανάτου από ασθενείς. Δεν σας κρύβω ότι πολλοί, που είτε μου έγραψαν είτε μου τηλεφώνησαν, είχαν τη διαβεβαίωση από τους “αλιείς” των οργάνων ότι “φυσικά τα όργανα λαμβάνονται μετά θάνατον”.

Πικρόχολα λέτε, ότι γράφετε για να μου ζητήσετε συγχώρεση που ζήτε μεταμοσχευμένος. Εγώ, λέτε, δεν σας το επιτρέπω, αφού με πάθος ορίζω τα όρια της ζωής, της επιστήμης, της θεολογίας, της αγάπης.

Γέροντα με αδικείτε. Αδικείται όμως τον εαυτό σας, αλλά και το σχήμα που φέρετε. Τις “κάποιες γραφές” δεν τις έγραψα για να κρίνω ανθρώπους. Ούτε, το περισσότερο, για να δίνω συγχώρεση σε αυτούς που ζουν με ένα μόσχευμα. Κατήγγειλα ένα καλοστημένο ψέμα, μια εξωραϊσμένη απάτη, μια απίστευτη υποκρισία, που παρέσυρε στη δίνη της κλήρο και λαό. Δηλαδή, την Εκκλησία. Κανείς δεν γνώριζε τίποτα, παρά μόνο όταν η δημοσιότητα άνοιξε μια χαραμάδα, μπόρεσε το κοινό να μάθει ότι οι πολλά υποσχόμενες μεταμοσχεύσεις προϋπέθεταν αφαίρεση οργάνων από ημιθανείς, και άρρωστους, ανθρώπους.

Από ιερή αγανάκτηση, όταν άκουσα ότι “ο μακαριότατος αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ πρόσφερε μετά θάνατον (!) τα όργανά του και έγινε δωρητής οργάνων”, έπιασα χαρτί και μολύβι και άρχισα να σκορπώ εδώ κι εκεί τις “κάποιες γραφές” μου. Το λέω πάλι, όχι για να κρίνω ανθρώπους, αλλά πράξεις που παρέπεμπαν σε μια δήθεν αγαπητική, αλλά εξόχως διεστραμμένη θεωρία.

Σχετικά τώρα με το “συγχώρεση που ζω”, που μου ζητήσατε, αυτή την έχετε από εμένα.Όχι όμως όπως θέσατε το αίτημα. Διότι συνηθίζουμε να ευχαριστούμε τον Θεό για τη ζωή που μας χάρισε και να του ζητάμε συγχώρεση για τις αμαρτίες που κάνουμε. Εσείς δεν θέλετε κάτι τέτοιο. Ειρωνικά μου ζητάτε να σας συγχωρέσω που ζείτε, εγκαλώντας εν αγνοία σας τον Ζωοδότη. Η ζωή που μας χαρίζει δεν είναι αμαρτωλή, φθαρτή και θνητή, για να ζητάμε συγχώρεση. Τούτο σημαίνει ενοχοποίηση του Θεού και δεν απέχει από την κατά του Πνεύματος βλασφημία.

Βεβαίως η μομφή δεν στρέφεται κατά του Θεού αλλά εναντίον μου με το αιτιολογικό: “ Δεν μου το επιτρέπετε σεις επ΄ ουδενί, ορίζοντας με πάθος τα όρια της ζωής, της επιστήμης, της θεολογίας, της αγάπης”.

Θα πρέπει λοιπόν να σας απαντήσω ότι τα όρια αυτά έχουν από άλλους καθοριστεί εδώ και πολλά χρόνια. Στόχος μου ήταν να επαναφέρω και καθορίσω εκ νέου τα όρια αυτά που τα γκρέμισε η διακηρυχθείσα “άνευ όρων και ορίων αγάπη”. Αν όμως ήταν έτσι, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να τηρούμε με ευλάβεια αυτά όλα που διδαχθήκαμε και εξακολουθεί να τηρεί η Εκκλησία. Ποιος λόγος να είμαστε αντίθετοι με τις εκτρώσεις; Ποιος λόγος να είμαστε αντίθετοι με την ιεροσύνη των γυναικών και πολλά άλλα; Ποιος λόγος να είμαστε αντίθετοι με την ευθανασία; Αυτή η “άνευ όρων και ορίων αγάπη” είναι που άνοιξε τόν ασκό του Αιόλου. Ακολούθησε η άνευ όρων και ορίων θεολογία, μετά σειρά είχε η άνευ όρων και ορίων επιστήμη και τώρα έχουμε την άνευ όρων και ορίων ζωή. Μάλλον όμως πρόκειται για την άνευ όρων και ορίων αμαρτία.

Αυτή είναι η κατάληξη της αίρεσης. Καθόλου απίθανο, άνθρωποι με αποδιοργανωμένο θρησκευτικό συναίσθημα να στρέφονται προς τον Ύψιστο λέγοντας “ συγχώρα μας Κύριε που ζούμε” ! Μα, ο Κύριος δεν λέει τίποτα. Όλα τα έχει πει κι αυτοί βουτάνε ακόμη πιο βαθιά στο βούρκο της ακολασίας, αναπαυμένοι, ίσως, επειδή έχουν ζητήσει συγγνώμη.
Αλλά ξεχάστηκα. Τη συγχώρεση τη θέλετε από εμένα επειδή κάνατε το λάθος της μεταμόσχευσης. Με αδικείτε και πάλι. Δεν είναι δικά μου αυτά που διαβάσατε. Είναι του Κυρίου μας, των πατέρων της Εκκλησίας και αρκετών διακεκριμένων καθηγητών της Ιατρικής. Προς τιμήν τους, αν και αμυδρή έστω έχοντας αίσθηση των ορίων αυτών, σεβάστηκαν τήν ζωή, την επιστήμη, την θεολογία, την αγάπη. Κανείς από αυτούς δεν διανοήθηκε ποτέ να διδάξει ότι η ευθανασία των ημιθανών αρρώστων εξαγιάζεται, προκειμένου να σώσουμε άλλους ασθενείς. Αυτά αντέγραψα με την μεγαλύτερη προσοχή που μπορούσα.

Συνεπώς το της αφέσεως αίτημα που θέλετε, αυτούς έχει παραλήπτες και μετά έρχεται σε μένα. Ο οποίος σημειωτέον δεν αποσκοπώ στην απαγόρευση των μεταμοσχεύσεων. Εμπεριστατωμένη και όσο το δυνατόν έγκυρη επιστημονική ενημέρωση έκανα, για να γνωρίζουν οι ενδιαφερόμενοι και έκαστος να αναλάβει τις ευθύνες του, πριν αρχίσουν να φαίνονται στον ορίζοντα τα πρώτα δυσοίωνα σημάδια: Η δια νόμου εφαρμογή υπεξαίρεσης των οργάνων από ετοιμοθάνατους.

Η λαμπηδών της εκούσιας προσφοράς σβήνει και κάτι πρέπει να κάνουμε.

Αν συνέβαλα κι εγώ σ΄ αυτό δεν το γνωρίζω. Θα ήθελα όμως όποιος συνεχίζει να ζει με ένα ξένο όργανο να μην προσεύχεται μόνο για τον αδελφό, που του έδωσε ζωή, αφού ο Θεός δεν θέλησε να του την παρατείνει. Να προσεύχεται και για όλους εκείνους, που ως άνθρωποι, και γιατροί, τους θανάτωσαν πάνω στο χειρουργικό τραπέζι - αφού εισακούστηκαν οι προσευχές όσων ζητούσαν επειγόντως (από τον Θεό ;) όργανο για να ζήσουν.

Αυτοί που έδωσαν τελικά τα όργανα ήταν άσκοπο να ζουν με τα μηχανήματα. Μηχανήματα, όμως, με σκοπό τη θεραπεία τους, αλλά στο τέλος τους έκαναν κακό! Τους έκαναν να ζουν αναξιοπρεπώς, ενώ εμείς επιδιώκουμε με κάθε τρόπο την αξιοπρέπεια. Αυτό γίνεται όταν στην κλίμακα των αξιών μας θέτουμε πρώτα τη ζωή και κάτω, πολύ πιο κάτω, την πίστη. Σκέφτομαι, τι, άραγε, μπορώ να πω για την αναξιοπρέπεια ( μετά ανόμων ελογίσθη ) του σταυρωθέντος Κυρίου; Η πίστη που έχουμε είναι μόνο για τα “βλεπόμενα” και όχι για τα “ού βλεπόμενα”. Άρα, δεν είναι και η “ελπιζομένων υπόστασις”, όπως μας λέει ο θείος Παύλος.

Σας κούρασα σεβαστέ γέροντα με την πολυλογία μου. Δεν θα έπρεπε, διότι αναρώνετε από τη σοβαρή επέμβαση που κάνατε. Κλείνοντας το γράμμα μου θα ήθελα να ενισχύσω την δύναμή σας. Κατά το αποστολικό λόγιο “η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται” και σας θυμίζω ότι ο πρώην ζηλωτής Φαρισαίος και διώκτης των Χριστιανών Παύλος, έγινε η φωνή και το στόμα του αγίου Πνεύματος. Διεμήνυσε στα έθνη το χαρμόσυνο άγγελμα της λύτρωσης του ανθρώπου από τα δεσμά του Άδη και εύχομαι το αυτό να συμβεί και με σας. Για να πάψω εγώ, που δεν είμαι ούτε μοναχός ούτε θεολόγος, την από θεολογικής πλευράς κριτική κατά των μεταμοσχεύσεων. Να είσαστε βέβαιος ότι οι προσευχές σας θα εισακουστούν και “χαρά έσται εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι”.-

Η μακροσκελής επιστολή, αν και δόθηκε προς δημοσίευση, δεν δημοσιεύθηκε ποτέ. Έγινε πάντως γνωστή σε περιορισμένο κύκλο. Μπορεί να κυκλοφόρησε από χέρι σε χέρι, αλλά δεν το γνωρίζω. Η απάντηση που μου δόθηκε από τον μοναχό Μωυσή ήταν λίαν σύντομη και είχε ως εξής:

“ Άγιον Όρος, 24/03/1999
Αγαπητέ κ.Κ.Κ. Χριστοδουλίδη, χαίρετε πάντοτε εν Κυρίω
Έλαβα την επιστολή σας της 5/3/1999 και σας απαντώ. Αν η προηγούμενη γραφή μου,όπως λέτε,ήταν “μεστή ειρωνείας”, αυτή θα είναι μεστή λύπης.Όχι για την “ανυπακοή” σας, όχι για την παρερμηνεία σας, όχι για την πολυλογία σας, όχι για την ασέβειά σας, αλλά για την σκληρή έμπάθειά σας.΄Ετσι λοιπόν σας γράφω λίγα γι α να σας πω ότι έλαβα τη συστημένη επιστολή σας και να καυχάσθε που με νικήσατε, εμένα τον ασεβή,τον άπιστο, τον αμαρτωλό, τον αιρετικό, τον αντιπατερικό, τον αφιλάδελφο, τον αταπείνωτο. Θα μπορούσα να γράψω πολλά, αλλά νομίζω περιττεύουν. Να κοιμάσθε ήσυχος που επιτελείτε ατρόμητα και αγέρωχα το έργο του Θεού. Καλό Πάσχα. Αν τυχόν μου απαντήσετε να ξέρετε εκ των προτέρων ότι δεν πρόκειται να σας απαντήσω.”Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Δεν απάντησα. Οι ασθενείς που ζουν μετά από μεταμόσχευση δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Επιδεικνύουν την ίδια τους τη ζωή, ότι συνεχίζουν ακόμη να ζουν, και ότι προσεύχονται στον Κύριο. Για να μην παρατείνει τη ζωή στους κλινικά νεκρούς. Οι γιατροί καλούνται να επιτελέσουν αυτό το θλιβερό καθήκον.