Η ανάρτηση αυτή οφείλεται στο ιστολόγιο http://orthodox-voice.blogspot.gr/2014/01/blog-post_7565.html και στον μαχόμενο τον καλόν αγώνα αδελφό, κύριο Κωνσταντίνο Αργυρακόπουλο.
Ακούσαμε από τον π. Ν. Μανώλη :
"Αν υπάρχει προσωπολατρεία εκεί υπάρχει διάβολος, εκεί υπάρχει συναίσθημα, στην αγάπη προς το γέροντα (σ.σ. εννοεί το γ. Αγάθωνα της ΙΜ Κωσταμονίτου) δεν υπάρχει συναίσθημα, είναι η αγάπη που είχαν και οι Μαθητές (...) οι Μαθητές δεν είχαν συναισθηματική αγάπη, είχαν βιωματική ..."
κυπριανός χ
Αυτά και πολλά άλλα μας (τους) μαθαίνει ο π. Νικόλαος Μανώλης, όταν του ζητήθηκε να μας (τους) πει «σε τι διαφέρει η αγάπη της προσωπολατρείας από την κατά θεόν αγάπη». Ουδείς βρέθηκε, ούτε καν ένας, να τον ρωτήσει : το "ο θεός αγάπη εστί" είναι αγάπη άνευ συναισθήματος; Αν όντως συμβαίνει αυτό και ο θεός αποκλείει το συναίσθημα, τότε τι είδους "βίωμα" είναι αυτό; Πώς μπορεί ο άνθρωπος, ο εντελώς στεγνός από συναίσθημα, να βιώσει αυτό το "ο θεός αγάπη εστί";
Ειλικρινά, πρόκειται περί παραλογισμού! ουδόλως απέχοντος από του να αποκεφαλίζεις έναν αλλόθρησκο, ή ετερόδοξο, επιδεικνύοντας το τρόπαιο της κεφαλής και την αιμάσσουσα μάχαιρα.
Είπε και άλλα, ότι η αγάπη προς τον θεό δεν αποκλείει να βλέπουμε ή να βρίσκουμε και σε άλλους σημεία υπολανθάνουσας αγιότητας. Εννοούσε βέβαια εντός του κύκλου της ορθοδοξίας, αλλά, και είναι εύλογο το δικό μου ερώτημα, γιατί να αποκλείσουμε άλλους; Γιατί να μη διευρύνουμε και άλλο τον κύκλο αυτό, ώστε όχι μόνο να είναι ο περίκλειστος των ορθοδόξων αλλά και πάντων «με διαφορετικές λατρευτικές εκφράσεις» ( + Δαμασκηνός Ελβετίας ).
Με αυτά και άλλα παρόμοια έκλεισε η περίοδος της "ναρκισσευόμενης ορθοδοξίας", κατά τον π. Ι. Ζηζιούλα, αν δεν απατώμαι.
Έχω γράψει αρκετά στο ιστολόγιο που φροντίζω, αλλά κρίνω σκόπιμο να επαναλάβω : Ιδού η νέα και μεγάλη θεολογία του εικοστού αιώνα με τον κύριο εκπρόσωπο αυτής (υπάρχουν αρκετοί άλλοι) π. Ιωάννη Ρωμανίδη. Έξω η θρησκεία και μέσα η εκκλησία της σχέσης, η βιωματική και εμπειρική εκκλησία, η οποία μιλεί για αγάπη άνευ συναισθήματος. Πώς να μην τρελαθούμε;
"Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο θεός και πνεύμα ευθές εγακίνισον εν τοις εγκάτοις μου". Φαίνεται, οι παραλογιζόμενοι από διδαχές γερόντων και θεολόγων, όπως ο π. Ρωμανίδης και άλλοι, την περιτομή της καρδίας την εννοούν με το να στεγνώσουμε από συναίσθημα, να το ξεριζώσουμε.. Μας θέλουν σαν τους ναζί που άκουγαν Βάγκνερ, Μότσαρτ, Μπετόβεν, και οι κρατούμενοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης ψοφούσαν (στην κυριολεξία) από πείνα και αρρώστιες.
Αδελφέ Κωνσταντίνε,
τι "καλή εβδομάδα" να σου ευχηθώ με αυτή την "καλημέρα" που έλαβα από το ιστολόγιο της Ορθόδοξης Φωνής;
Παρένθεση
Αυτά, από έναν σχισματοαιρετικό (και Ταλιμπάν) παλαιοημερολογίτη ... παρασέρνοντα.
Καταθέτω κι εδώ την ακόλουθη συζήτηση που είχα με τον αδελφό Κωνσταντίνο (ιστολόγιο Ορθόδοξη Φωνή) σχετικά με το περί συναισθήματος ζήτημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδελφέ Κυπριανέ Χαίρε εν Κυρίω!
Άκουσα την ομιλία του πατέρα Νικολάου. Δεν μπορώ να γνωρίζω πέρα από τα λόγια τι εννοεί ακριβώς.
Το συναίσθημα νομίζω είναι μια σύνθετη υποκειμενική συνειδητή εμπειρία : συνδυασμός νοητικών καταστάσεων, ψυχοσωματικών εκφράσεων και βιολογικών αντιδράσεων του σώματος.
Μπορεί να εννοεί ότι η αγάπη μας για τον Θεό δεν έχει συναίσθημα - είναι έξω από κάθε σκοπιμότητα. Δηλαδή να εννοεί αυτό το Βιβλικό που αναφέρεις:
"Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και πνεύμα ευθές εγακίνισον εν τοις εγκάτοις μου"
Απάντηση
Αδελφέ Κωνσταντίνε χαίρε εν Κυρίω,
Τα βιωματικά και τα εμπειρικά και πλείστα όσα άλλα είναι κι αυτά υποκειμενικά. Όπως υποκειμενική - πολλοί το λένε - είναι και η αλήθεια. Δεν συμβαίνει όμως αυτό και με τον Παράκλητο, το Πνεύμα της αληθείας, το οποίο απευθύνεται στους ταπεινούς και όχι στους ταπεινολογούντες. Η ταπείνωση, το ταπεινό φρόνημα, αποδέκτες έχει μόνο εκείνους που έχουν "σπλάχνα ελέους" κατά το "έλεον θέλω ου θυσίαν". Έλεος άνευ συναισθήματος, δηλαδή αισθήματος το οποίο εκπηγάζει και απορρέει εκ Θεού - είναι η σημασία της πρόθεσης "συν"+ αίσθημα - δεν υπάρχει. Ή, μάλλον υπάρχει, αλλά είναι ακάθαρτο και εδώ ερχόμαστε στο εδάφιο του ν΄ Ψαλμού.
Η αλήθεια απαιτεί συναίσθημα και αυτό το γνωρίζουν όλοι οι θεωρητικοί της νέας τάξης πραγμάτων, όπως και οι σιωνιστές με τα χριστιανικά παρακλάδια τους. Εν οις και οι δικοί μας καινοτόμοι και νεοορθόδοξοι. Οι οποίοι προσπαθούν να διαφοροποιηθούν από τους άλλους με τα κίβδηλα συναισθήματα και οδηγούνται - δεν μπορώ να γίνω αναλυτικός - στον μηδενισμό ή στον μυστικισμό, όπου πέραν του τριαδικού Θεού, υπάρχει κάποιος άλλος ανώτερος και υπέρτερος. Ποιος είναι αυτός, υποθέτω, καταλαβαίνεις.
Και να τι έγραψε ένας Ανώνυμος, τιτλοφορούμενος σαν ΣΔΝ :
ΑπάντησηΔιαγραφή"Οι άνθρωποι στον Παράδεισο θα έχουν την ίδια ποιότητα στα συναισθήματα που έχουμε εμείς τώρα;Το συναίσθημα και οι αισθήσεις συμμετέχουν, αλλά πρέπει να βιωθούν με έναν καινούριο τρόπο . Η θεώρηση σας πάντως οτι η πίστη μας είναι θρησκεία δικαιολογεί τις απόψεις σας καθώς η θρησκεία είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα και στερείται αποκαλύψεως"
κυπριανός χ
Ααα, να βιωθούν οι αισθήσεις με ένα καινούργιο τρόπο !!! Θαυμάσια. Και ποιος είναι αυτός ο τρόπος; Δείτε τι λέει πιο πάνω - σημ. περί υπερβάσεως ο λόγος - και παρακάτω : "Η θεώρηση σας πάντως ότι η πίστη μας είναι θρησκεία δικαιολογεί τις απόψεις σας καθώς η θρησκεία είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα και στερείται αποκαλύψεως".
Και ρωτώ : Ποιος μας αποκάλυψε την εκκλησία, που εκμηδενίζει, κατ΄ αυτούς, τη θρησκεία;
Φυσικά, ο Κύριος. Και τι ήταν ο Κύριος ; Άνθρωπος, και μάλιστα θεός και άνθρωπος, δεν ήταν; Ήταν, θα μας απαντήσει ο/η κύριος/α, ήταν και μας αποκάλυψε την εκκλησία.
Έξοχα, αλλά υπάρχει πάντα αυτό το αλλά. Που δεν το βλέπουν οι λοβοτομημένοι από τις αλλότριες ψευδείς διδασκαλίες . Θεανθρώπινος δεν είναι αυτός ο οργανισμός, έστω, που λέγεται εκκλησία; Ασφαλώς και είναι. Τι κάνει όμως αυτός ο ακούσια (ελπίζω) Μονοφυσίτης ΣΔΝ ανώνυμος. Απορρίπτει τη θρησκεία - παπαγαλίζει αυτούς που του έμαθαν ότι η θρησκεία είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα - και κρατά μόνο το εκκλησία, στην οποία υπάρχει μόνο το θείο στοιχείο και ουδόλως το ανθρώπινο. Διότι η θρησκεία, όπως τον δίδαξαν και μόλις έγραψα, είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα. Έξω λοιπόν το ανθρώπινο από τον θείο Δομήτορα της Εκκλησίας και μέσα αποκλειστικά και μόνο το θείο, και θεϊκό, και η θεότητα.
Τι εκκλησία είναι λοιπόν αυτή; Είναι θεανθρώπινη ή είναι μόνο θεία και σέρνει τους πιστούς στην απώλεια παρακινώντας τους, εκτός άλλων, με εγκυκλίους να γίνουν όλοι δωρητές οργάνων; Και να ήταν μόνο αυτό; Δεν είναι, είναι πολλά και αρκούν αυτά που έγραψα.
Τα γραφέντα από ΣΔΝ στο http://katanixis.blogspot.gr/2014/01/2004.html#comment-form
Αν θέλετε και τα άλλα, βρείτε τα στο θέμα :
Διαγραφήhttp://kyprianoscy.blogspot.gr/2014/01/blog-post_14.html
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά, πολύ σωστά. Φάσκουν και αντιφάσκουν, άλλα λένε, άλλα εννοούν και Κύριος οίδε τι πιστεύουν. Όσο για το "κάνετε το για μένα", αυτό είναι μάλλον η υπέρβαση, κατά το ""Δε μιλάμε για αποκλεισμό του συναισθήματος , αλλά για υπέρβασή του, για εξαγιασμό του συναισθήματος" του σχολιαστή ΣΔΝ. Ο εξαγιασμός του συναισθήματος γίνεται με το "κάνε το για μένα" και άσε τον τρελό ( ... ) στην τρέλα του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ παπα-Νικόλας Μανώλης δεν είναι στο «κόλπο».
ΑπάντησηΔιαγραφήκυπριανός χ
Μπορεί να μην είναι, αλλά γίνεται "βαποράκι" τους.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή