Eίναι και υπάρχειν

Πολλά λέγονται και γράφονται γι΄ αυτήν την περίφημη "συμφωνία πατέρων" (consensus patrum) και δεν γνωρίζω κατά πόσον η συμφωνία αυτή αφορά στα μεταξύ των πατέρων γραφόμενα, ή αν αυτά, που έχουν γράψει, ερείδονται επί της συμφωνίας της Αγίας Γραφής προς τεκμηρίωση. Με άλλες λέξεις, θέλω να πω ότι η "συμφωνία πατέρων" βάση έχει την Αγία Γραφή και όχι όλα όσα μεταξύ τους γράφουν. Στα οποία, όπως είναι αναπόφευκτο, παρεισφρύουν και οι λεγόμενες προσωπικές απόψεις.

Είναι αναπόφευκτο διότι σε θέματα μείζονος θεολογικής σημασίας, όπως είναι η εκπόρευση του αγίου Πνεύματος, εισέρχονται και ήσσονος σημασίας - σχολαστικής φύσεως θα τα χαρακτήριζα - ζητήματα. Ένα από αυτά είναι και ο "τρόπος υπάρξεως" του αγίου Πνεύματος. Αλλά ο τρόπος αυτός δεν μπορεί να διαφέρει του τρόπου της θείας Ενανθρωπήσεως, ούτε βεβαίως και του τρόπου του άναρχου και αγέννητου Θεού Πατρός.

Ανθρωπίνως, μόνο κατά θείαν Οικονομία και με τον φωτισμό του παναγίου Πνεύματος, μπορούν αυτά να γίνουν κατανοητά, όπως και έγιναν, πάσα δε άλλη ενασχόληση και σε βάθος ανάλυση είναι επικίνδυνη και όχι άμοιρη αιρετικής απόκλισης από το ορθό Δόγμα. Η πονηρά εισήγηση των Λατίνων για την εκπόρευση του αγίου Πνεύματος, η οποία σημειωτέον τους οδήγησε σε πλήθος άλλες πλάνες, ήταν και η διόρθωση του Συμβόλου Πίστεως με την προσθήκη "δια του Υιού". Πρότειναν να λέμε : " ... το εκ του πατρός και διά του υιού εκπορευόμενο". Δεν έγινε όμως ποτέ δεκτό. Έμειναν στο γνωστό πλέον φιλιόκβε : "εκ του πατρός και εκ του υιού εκπορευόμενο".

"25 Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν παρ' ὑμῖν μένων· 26 ὁ δὲ παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον ὃ πέμψει ὁ πατὴρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἃ εἶπον ὑμῖν." (Ιν. ιδ΄)

Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον ὃ πέμψει ὁ πατὴρ ἐν τῷ ὀνόματί μου δεν έχει ουδεμία σχέση με το "εκ του πατρός και δια του υιού εκπορευόμενο" άγιο πνεύμα των Λατίνων. Και τούτο, διότι το άναρχο και αγέννητο του Θεού Πατρός, το γεννητόν του Υιού, το εκπορευτόν του αγίου Πνεύματος, αφορούν στον τρόπο - καταχρηστικά η λέξη "τρόπος" - του είναι και όχι στον τρόπο του υπάρχειν.

Ως άνθρωποι υπάρχουμε, άλλωστε, υπάρχουν οι πίθηκοι και το big bang, με αυτές όμως τις δοξασίες "ως άνθρωποι είναι" δεν γινόμαστε.

"3 καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, ἐξαποστέλλω ἐγώ σε πρὸς τὸν οἶκον τοῦ ᾿Ισραήλ" (Ιζ. β')

Είναι η κλήση μας κατά Χάριν υιοί ανθρώπου  να γίνουμε εν τω ονόματι Χριστώ Ιησού, τούτο δεν επιτυγχάνεται δια σκολιών λογισμών των στοχαζόμενων "τρόπους υπάρξεως" της θεότητος.