Σχόλια επί του Θέματος "Ένα επίκαιρο ερώτημα"

Τα σχόλια από το ιστολόγιο "Αβέρωφ" όπως κατατέθηκαν. Προσθήκες ή διορθώσεις μόνο σε όσα αφορούν στον γράφοντα.

- Γιώργος Η :
αγαπητε μου φιλε Κυπριανέ,,,
όντως σχόλια γράφεις,,,,αλλα,, δεν καταλαβαίνω γιατι το μπερδεύεις το θεμα,,,, οπως λες επανειλημμένα «διακαιωμα του»,,,γιατι το μπερδευεις στο σχολιο σου . «,,,Αυτονόητο, αυτοί που θα κληθούν να δώσουν απαντήσεις, ,.,,,»,,,πως δηλώνεις οτι δεν εχουν γνώση,,,ετσι απροσδιοριστα και αφηρημένα αλλα δήθεν τεκμηριωμένα και επιτακτικα,,,,απο τι κρίνοντας βγάζεις αυτο το συμπέρασμα ;
αγαπητε μου Κυπριανε,,,,μου τα μπερδευεις τα θεματα,,,,πες ξεκαθαρα τι πιστευεις,,,χωρις περιστροφες
ολα δεκτα,,,ως αποψη του καθενος
,,,,
η αληθεια του καθενος ειναι δικη του εως το σημειο που προσπαθει να επιβληθεί.
,,,,,
οσο για το φιλολογικό ερωτημα της Φαιης,,,
η Αληθεια της οποιασδήποτε θρησκειας αποκτά αξια μονο αν τιθεται σε οπαδούς θρησκοληπτους,,,απλα !!
,,,
εχω δηλωσει άθεος,,,,αλλα σέβομαι την πίστη του καθενός,,,,αυτο όμως δεν μου επιτρέπει να σφυρίζω αδιάφορα και να δέχομαι οτι προσφέρεται !!

- κυπριανός χ : 
 Γιώργος Η : … εχω δηλωσει άθεος,,,,αλλα σέβομαι την πίστη του καθενός,,,,αυτο όμως δεν μου επιτρέπει να σφυρίζω αδιάφορα και να δέχομαι ο,τι προσφέρεται !!

Πρώτο και βασικό, δεν προσπαθώ να επιβληθώ και δεύτερο : Από αυτά του Γιώργου, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί μπερδεύεται, αποδίδοντας σε μένα το μπέρδεμα.Υπεύθυνος είναι ο ίδιος.

Δηλώνει άθεος, όπως γράφει, αλλά σέβεται την πίστη του καθενός. Σέβομαι την πίστη του καθενός, για τον Γιώργο, σημαίνει ότι σέβομαι (μάλλον, δέχομαι) την πίστη του άλλου, επειδή αυτό μου υπαγορεύει η δική μου πίστη. Σύγκριση όμως και έλεγχος μεταξύ πίστεως σε θεό (όποιος κι αν είναι) και πίστεως σε μη θεό, δηλαδή σε ανύπαρκτο θεό, δεν μπορεί να γίνει.

Είναι δυο διαμετρικώς αντίθετα γνωσιολογικά συστήματα, όπου το μεν ένα προτάσσει την πίστη, το δε άλλο την ανοχή, την αποδοχή, την καλή θέληση, με κοινό παρονομαστή τον σεβασμό. Εδώ, λοιπόν, φαίνεται το μπέρδεμα του Γιώργου. Διότι η μεν πίστη σε θεό (όποιος κι αν είναι) μετά του συνοδού σεβασμού, σημαίνει ότι ο πιστός συνδέει την πίστη με τον σεβασμό, ο δε μη πιστός και άθεος συνδέει την πίστη του, παρότι λέει ότι δεν έχει, στην αθεΐα προς χάριν του σεβασμού. Αλλά σεβασμού προς τι ; Τι του υπαγορεύει να σέβεται την πίστη του άλλου, αφού ο ίδιος, όπως λέει, δεν έχει πίστη και δεν του επιτρέπεται (εξ αυτού του ιδίου) να σφυρίζει αδιάφορα, δεχόμενος ό,τι του προσφέρουν.

Φαίνεται λοιπόν ότι ο ίδιος είναι καλής θελήσεως άνθρωπος, αλλά δεν είναι.

Όταν ο σεβασμός αποσυνδέεται από την πίστη και αντικαθίσταται από την την καλή θέληση, την ανοχή και την αποδοχή, το ερώτημα είναι, αν μπορούν αυτά να αποτελέσουν αδιαπραγμάτευτες συνθήκες σεβασμού προς τον άλλο ; Η γνώμη μου είναι πως όχι. Απλά, αποτελούν ένα πρόσχημα χρηστικού τύπου προκειμένου να καταστεί αδιόρατη η όπισθεν καλυπτόμενη υποκρισία χειραγώγησης του άλλου, Με δυο λέξεις, η χρηστικότητα του άλλου ή των άλλων ανθρώπων.

Η λέξη σεβασμός υποδηλώνει κάτι υπέρτερο της καλής θέλησης, της αποδοχής και της ανοχής, που θέλει να δείχνει ότι έχει ο άνθρωπος απέναντι σε δικής του έμπνευσης θεσμούς ή άνωθεν προταθέντες - το "άνωθεν" ασαφές, αγνώριστο και απροσδιόριστο. Ο θεός δεν είναι εφεύρημα του ανθρώπου, όπως δεν είναι το δίκαιο και η δικαιοσύνη, όπως δεν είναι και η πίστη, όπως δεν είναι ο σεβασμός. Άλλο ο σεβασμός του αγίου Θεού με τα εξ αυτού συνοδά (: πίστη, ελπίδα, αγάπη ) και την ενδεδειγμένη προς αυτά δικαιοσύνη, εντελώς δε διαφορετικός ο σεβασμός του ανθρώπου για τον άνθρωπο, όταν στερείται το βέβαιον «του λόγου το ασφαλές», όστις και ούτως λέγει :

Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.

Ο κατά Θεό σεβασμός δεν έχει ουδεμία απολύτως σχέση με τον κατ΄ άνθρωπο και τα της διανοίας του - ερήμην Θεού - σεβάσματα. Αυτά, αγαπητέ Γιώργο, και αν σε μπέρδεψα ακόμη περισσότερο, δεν φταίω. Αν δηλώνεις άθεος, μην ασχολείσαι με όσους δεν έχουν τα δικά σου ενδιαφέροντα. Το λοιπόν, κράτει ὃ ἔχεις, ἵνα μηδεὶς λάβῃ τὸν στέφανόν σου, το στεφάνι της απιστίας και της δεδηλωμένης αθεΐας. Δεν γνωρίζω αν θα σου βγει σε καλό ή κακό.-

Φιλικά
κυπριανός χ.

- Γιώργος Η :
χεχε,,, ολα δεκτα,,,,ως αποψη του καθενος

- Φαίη :
Το ερώτημα που τέθηκε, τέθηκε ακριβώς για να τονίσει ότι είναι θέμα προσωπικού βιώματος. Από μόνο του ένα τέτοιο ερώτημα, έτσι ξεκάρφωτο, προσωπικά θα το θεωρούσα κουτό, ίσως και προβοκατόρικο.

- κυπριανός χ :
 Αγαπητή Φαίη,
Έθεσα το όνομά σου σε παρένθεση στο ερώτημα, επειδή δεν ήθελα να αγνοήσω το ιστολόγιο στο οποίο γράφεις και ενίοτε καταθέτω σχόλια. Στο δικό μου ιστολόγιο, όπου και έκανα την ανάρτηση, δεν το συμπεριέλαβα (*).

Κατά τη γνώμη μου, το ερώτημα είναι γενικό και ίσως πολλοί να το θέτουν. Οφείλεται, πάντα κατά τη γνώμη μου, διότι σκόπιμα αποσιωπάται η απάντηση εδώ και χρόνια, προκειμένου να δεχθούμε αδιαμαρτύρητα την παγκοσμιοποίηση του «ένας θεός για όλους», το «πατρίδα μας η γη» και ότι όλοι είμαστε «πολίτες του πλανήτη». Πλανήτη χωρίς σύνορα, χωρίς Ιστορία, χωρίς θεσμούς των επί μέρους (και άλλοτε) εθνών κρατών. Με δυο λόγια, χωρίς τίποτα προηγούμενο.

Το θέμα είναι «θέμα προσωπικού βιώματος», αλλά έχε υπόψη ότι το «προσωπικό βίωμα» παύει να είναι προσωπικό, γίνεται κοινωνικό, γίνεται «σώμα της εκκλησίας», και όλα τα πρόσωπα γίνονται ένα Πρόσωπο - κατά το μέτρο της Χάριτος ενός εκάστου - μέσα στο χώρο της θείας Λατρείας. Όπου εν ενί στόματι και μιά καρδία δοξάζουν και ανυμνούν το πάντιμο και μεγαλοπρεπές όνομα του αγίου τριαδικού Θεού.

Όσον με αφορά, η λέξη «πρόσωπο» γίνεται δεκτή κατά σύμβαση δικαίου φύσεως Νομικής.

(*) http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/05/blog-post_86.html

- Απλός Πολίτης :
Ο Γιώργος είναι ένας υπέροχος άνθρωπος, συνάγω από τα σχόλιά του, και μακάρι όλοι όσοι δηλώνουν «άθεοι» να είχαν τόσο θεόπνευστη και χριστιανική συμπεριφορά στην επικοινωνία σαν του Γιώργαρου!
Το ζητούμενο είναι να υπάρχει ακριβώς η κατανόηση και ο σεβασμός του άλλου, κάτι που πωρωμένοι άθεοι (καμία σχέση με τον Γιώργο) δεν σέβονται και συμπεριφέρονται ως κάφροι.
Και αυτό γίνεται εμφανές από χιλιόμετρα.
Ενίοτε στην προσωπική μου ζωή, σπουδές, εργασία, οικογένεια έχω συναντήσει «άθεους» πολύ πιο χριστιανούς στην συμπεριφορά, από «θρήσκους» που μου έχουν αλλάξει τα φώτα.
Ενίοτε φυσικά και θρησκευόμενους ανθρώπους με εκπληκτική συνέπεια πίστης και πράξεων.
Όπως επίσης και wannabe θρησκευόμενους που προσπαθούν να τα φέρουν σε αρμονία λόγια και πράξεις άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε ανεπιτυχώς (πχ σαν εμένα). Εκείνο που κάνει την διαφορά είναι η αθρώπινη επι-κοινωνία.

Άσχετο, μη γνωσιολογικό αλλά βαθύτατα βιωματικό σχόλιο.
Εξκιούζ μι για την άσχετη και αυθόρμητη παρέμβαση.

- κυπριανός χ :
Από εμένα τούτο μόνο για να συγκεφαλαιώσω σύντομα όσα έγραψα πιο πάνω.

Είναι εντελώς άστοχο, με βάση την απαράδεκτη συμπεριφορά μερικών ανθρώπων, κατά τεκμήριο πιστών, να εξάγει κανείς συμπεράσματα για την εν γένει δομή του χαρακτήρα, ή της λεγόμενης προσωπικότητας, την οποία διαμορφώνει, ή συντελεί στη διαμόρφωση, η Χριστιανοσύνη. Η περιπτωσιολογία δεν είναι ασφαλής δείκτης στατιστικών πορισμάτων, διότι αν ήταν έτσι, θα μπορούσε να απαριθμήσει ο γράφων πλείστα όσα γεγονότα της ζωής του, που θα τον έκαναν να γράφει τα εντελώς αντίθετα από αυτά τα οποία διαβάζει ο τυχών αναγνώστης. Θα ήταν απόλυτα δικαιωμένος καθ΄ εαυτόν, όχι όμως και κατά Θεόν.

Οφείλουμε, λοιπόν, πάντα κατά τη γνώμη μου, όχι να ρίχνουμε τις ευθύνες στην πίστη μας - είναι ζήτημα αν οι περισσότεροι έχουμε ιδέα περί αυτής - αλλά στους ανθρώπους, πολλοί των οποίων είναι ανεπαρκείς στο ειδικό ή γενικό λειτούργημα που ασκούν. Σημειωθήτω, κάθε είδους επάγγελμα -  γνώμη του γράφοντος - είναι λειτούργημα.

Αν ήταν να μας έσωζε ο σεβασμός προς τον συνάνθρωπο και το προς αυτόν έλεος - αφετηριακή και συμπερασματική κατάληξη της κατανόησης και της επικοινωνίας με άλλους - δεν θα υπήρχε ουδείς λόγος να γίνει ο Θεός άνθρωπος. Η «ανθρωπιά για τον άνθρωπο», εφόσον αγνοούμε ή απορρίπτουμε την «ανθρωπιά του Θεού, που έγινε άνθρωπος» είναι σκάρτη και μάταιη. Και στην αρχαιότητα υπήρχε, επιβαλλόταν μάλιστα δια νόμου - ας θυμηθούμε την καταδίκη σε θάνατο των ναυμάχων στις Αργινούσες - αλλά δεν ωφέλησε, μάλλον, κανένα.

Ο σεβασμός, λοιπόν, θέτει ως πρόταγμα τον σεβασμό προς τον Θεάνθρωπο, κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου αφηρημένο, όπως για παράδειγμα η μινιμαλιστική και αδιαφοροποίητη γενίκευση τού «ένας θεός για όλους», «σεβασμός για όλους», «αγάπη για όλους», με τα εξ αυτών ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτονόητο, στην αντίθετη περίπτωση, τούτο δεν σημαίνει «μίσος προς όλους». Ο Θεός είναι αγάπη, όχι όμως κατάλληλη προς καπηλεία.