Ο σοφός παππούς Καρλ Γιουνγκ και το kuro sivvo

Δεν είναι η πρώτη φορά, που μνημονεύεται «ο παππούς Καρλ Γιουνγκ» και μάλιστα από ιερωμένο. Φαίνεται όμως ότι οι μαθητές του «παππού» και δάσκαλου δεν τον έχουν διαβάσει καλά. Διότι πίσω από αυτό το ωραίο τεχνο-λόγημα (δες κατωτέρω) δεν υπάρχει τίποτα, πέρα από μια απλή διαπίστωση : «ο καλός θεραπευτής είναι ο πληγωμένος θεραπευτής». Για τον «¨παππού» Γιουνγκ, ο πληγωμένος θεραπευτής δεν είναι Θεός και άνθρωπος. Είναι μόνο άνθρωπος. Παρένθεση. Όταν πήγαινα «θεραπευτής» σε δύσβατα χωριά της ορεινής πατρίδας, οι ολιγομαθείς χωρικοί μου έλεγαν : Πρώτα ο Θεός, μετά ο γιατρός. Σήμερα δεν το λέει κανένας «healer», το λησμόνησαν και οι χωρικοί, η παρένθεση κλείνει.

Άλλοι το λένε διαφορετικά : Να πέφτεις και να σηκώνεσαι, να πέφτεις και να σηκώνεσαι … . Ο Σισύφειος μύθος καλά κρατεί.

Σωστά, έτσι είναι. Υπάρχει όμως, όπως πάντα, ένα αλλά … . Και ποιο είναι αυτό ; Είναι η ομολογία και η μαρτυρία της αλήθειας. Της μιας και μοναδικής αλήθειας, την οποία φανέρωσε ο μόνος αναμάρτητος - Θεός γενόμενος άνθρωπος, υπερφυώς, αρρήτως και ασπόρως.

Όλοι όσοι στο παρελθόν έπεφταν και μετά ανορθώνονταν έδιναν την μαρτυρία τους. Πολλοί με μαρτύριο και άλλοι με την μαρτυρία της Χάριτος - φωτισμό του αγίου Πνεύματος, έτσι ώστε, τα «παράξενα φανάρια της Ίντια να τα βλέπεις με το πρώτο» (Ν. Καββαδίας).Να μην περιμένεις να σε σφίξει το kuro sivvo σαν μια ζώνη και πας στον πάτο.

Στα πρόσωπα των αγίων της Εκκλησίας - ενδεικτικά αναφέρω Προφητάναξ Δαβίδ και άγιος Μέγας Κωνσταντίνος - ορθώθηκε και ανυψώθηκε το Ορθόδοξο Δόγμα. Η αναμάρτητη πτώση έγινε το θεμέλιο περικαλλούς Ναού (Εκκλησία) με τεχνουργό, τον ένσαρκο Υιό και Λόγο : Λόγο γραπτό, προφορικό και εικονογραφικό. Ναι, μάλιστα, από ανθρώπους αμαρτωλούς ! Οι πέτρινες καρδιές όταν αποφλοιώνονται και γίνονται σάρκινες αυτή την μαρτυρία δίδουν.

– τοῦ ποιῆσαι ἐν αὐτοῖς κρῖμα ἔγγραπτον· δόξα αὕτη ἔσται πᾶσι τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ.
– δώσω ὑμῖν καρδίαν καινὴν καὶ πνεῦμα καινὸν δώσω ἐν ὑμῖν καὶ ἀφελῶ τὴν καρδίαν τὴν λιθίνην ἐκ τῆς σαρκὸς ὑμῶν καὶ δώσω ὑμῖν καρδίαν σαρκίνην.

Οι σύγχρονοι ποιμένες και ποιμαινόμενοι προκρίνουν να αναφέρονται στον «παππού» Καρλ Γιουνγκ. με τις εύστοχες διαπιστώσεις : καλός θεραπευτής είναι ο πληγωμένος θεραπευτής. Αρκετό είναι να βλέπουμε στις πληγές μας τον Χριστό (εκείνος ξέρει) και στην πονεμένη μας καρδιά τον ουρανό. Μέχρις εκεί αυτοί, μέχρις εδώ ο γράφων.

Η αφορμή, παπά -Λίβυος  αντί να σκέφτεσαι ζήσε

Ο πληγωμένος θεραπευτής
Σαφώς τα πτυχία κι οι γνώσεις για έναν θεραπευτή είναι πάρα πολύ σημαντικά εργαλεία, μα εάν δεν έχει κατέβει και ανέβει δεκάδες φορές στην προσωπική του κόλαση, δεν θα μπορέσει ποτέ να νιώσει και να βοηθήσει τις ψυχές των ανθρώπων.

Γι αυτό και ο σοφός παππούς Γιούνγκ έλεγε «καλός θεραπευτής είναι ο πληγωμένος θεραπευτής..».

Κατά αναλογία, καλός πνευματικός δεν είναι αυτός που ξέρει τόμους θεολογίας, πατέρων και νομοκανονικών ορισμών, αλλά εκείνος που έπεσε και σηκώθηκε πολλές φορές, που γεύθηκε τον άδη και τον παράδεισο, που πόνεσε, δάκρυσε, γέλασε, ερωτεύθηκε, αγάπησε και αγαπήθηκε, γοητεύτηκε και απογοητεύθηκε, πίστεψε και απίστησε, κέρδισε και έχασε, πέτυχε και απέτυχε, προδόθηκε και εγκαταλείφτηκε, έκλαψε και εξανθρωπίστηκε, προσευχήθηκε και ουρανοστολίστηκε.

Εκείνος που ξέρει στις πληγές σου να βλέπει τον Χριστό και στην πονεμένη σου καρδιά τον ουρανό.

Πρωτίστως δε πνευματικός είναι εκείνος που δεν διστάζει να πάει στην κόλαση, για να κερδίσεις εσύ τον παράδεισο…..
π.λίβυος