"Επιστήμη χωριζομένη Θεολογίας κακουργία εστί"

Τώρα που εισερχόμαστε στην περίοδο της εικαζόμενης συναίνεσης, πολλά γράφονται ή και ακούγονται. Δεν πρέπει όμως να παραβλέψουμε και την πονηρή παγίδα την οποία μας στήνουν οι αξιότιμοι κυβερνήτες και η υπ΄ αυτών ελεγχόμενη και κατευθυνόμενη δικαστική εξουσία. Θα επαναλάβω λοιπόν κάτι που έχω γράψει και είναι :

Με την αρνητική Δήλωση καταδολιεύουν και σπιλώνουν την προαίρεσή μας, διότι είθισται κάθε τι αρνητικό να είναι και αντιδραστικό. Άρα αντικοινωνικό, αφού οι μεταμοσχεύσεις περιβάλλονται με ανθρωπιστικό, αλτρουιστικό και οπωσδήποτε, φιλάνθρωπο περιτύλιγμα. Όσοι καταθέτουν τις αρνητικές υπεύθυνες δηλώσεις χρίονται αυτομάτως αντικοινωνικοί, αφιλάδελφοι, ρατσιστές, εθνοφυλετικοί και πολλά όμοια.

Με άλλα λόγια, όσοι υποστηρίζουν ότι οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε τους εγκεφαλικά "νεκρούς" ως ασθενείς και να τους φροντίζουμε, κατηγορούνται ότι αντιγράφουν τα χιτλερικά πρότυπα!

Ότι δράστες και αντιγραφείς των ναζιστικών προτύπων, όπου όλοι οι διανοητικά ανήμποροι - είναι και νυν εγκεφαλικά "νεκροί" - όδευαν εις την κατάπαυσιν του Κυρίου, είναι οι ίδιοι δεν το συζητούν. Λέω γι΄ αυτούς που εικάζουν δεδομένη την κοινωνική μας συναίνεση στις μεταμοσχεύσεις. Μήπως θέλησαν ποτέ κοινωνικό διάλογο και δεν το μάθαμε; Θέλησαν ποτέ να ακούσουν τι λέγει η άλλη πλευρά;

Μοναδικό τους επιχείρημα είναι να μας δείχνουν το επιτυχές χειρουργικό αποτέλεσμα κατόπιν λήψεως πτωματικού (ιδού το ψεύδος) μοσχεύματος. Σκεφθείτε όμως πόσο ευτυχές θα είναι το αποτέλεσμα, αν καταφέρουν να μειώσουν τον παγκόσμιο πληθυσμό (*). Ούτε απεργίες-ανεργίες, ούτε οικονομικά προβλήματα, ούτε καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, και πολλά ακόμη, δεν θα μας απασχολούν.

Προτιμούν οι δόλιοι νεοναζί να καλύπτονται με  μανδύες αλτρουϊσμού ή με κάποιες  αθεολόγητες, για να μη γράψω βλάσφημες, κατηχήσεις μεγαλόσχημων κληρικών κατά βάσιν όμως μωρών στοχαστών.  Κλείνοντας το σύντομο σχόλιο ένα θα είχα να πω κατά παράφραση αρχαίου γνωμικού : "Επιστήμη χωριζομένη Θεολογίας κακουργία εστί". Τούτο, ειδικά, ισχύει για την Ιατρική νοουμένου, βεβαίως, ότι δεν υπάρχουν πολλές θεολογίες.

(*)  Βλέπε και Περιοδικό "Σωτήρ", 15/03/2013

Νόμος της εικαζόμενης συναίνεσης, ερωτήματα και απαντήσεις

1. Ερώτηση.

Κύριε Χριστοδουλίδη, τίθεται σε ισχύ από 1ης Ιουνίου ο ν.3984/2011 περί δωρεάς οργάνων σώματος. Σε παλαιότερη συνέντευξή σας,  είχατε δηλώσει ότι πρόκειται περί δολοφονίας και όχι για πράξη θεάρεστη, όπως για παράδειγμα είναι η αιμοδοσία. Μπορείτε να το ξανα-εξηγήσετε σε όσους δεν το έχουν καταλάβει αλλά και σε όσους επιμένουν να υποστηρίζουν ότι η δωρεά οργάνων γίνεται για τη σωτηρία άλλων ανθρώπων; Ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων στην προσπάθειά του να πείσει, λέει ότι έχει και τη συναίνεση της Εκκλησίας.
Απάντηση
Ναι, ακριβώς είναι όπως το γράψατε. Πρόκειται περί δολοφονίας, αφού ευθύς ως άρχισαν οι μεταμοσχεύσεις χρησιμοποιείτο ο παραπλανητικός όρος "πτωματικές μεταμοσχεύσεις" και οι προσκαλούμενοι να εγγραφούν στις λίστες των δωρητών οργάνων, πληροφορούντο ότι τα όργανα λαμβάνονται από νεκρούς. Έλεγαν ασύστολα ψεύδη προφασιζόμενοι μάλιστα την επιστήμη και δη και την επιστημονική - αν μπορούμε να την πούμε - αλήθεια.

Δεν είναι ούτε θεάρεστη ή δωρεά των οργάνων, ούτε πράξη αλτρουϊσμού. Μπορεί να παρατείνουν οι δότες, ή δωρητές, τη ζωή κάποιων ασθενών, αλλά τα όργανα που δωρίζονται αφαιρούνται ενόσο ο ασθενής (και όχι το πτώμα) είναι ζων. Αν τα όργανα αφαιρούντο από πτώμα, ο οργανισμός του λήπτη θα τα απέρριπτε. Είναι ξεκάθαρα τα πράγματα. Άρα, πόσο θεάρεστο μπορεί να είναι αυτό, αλλά και πόσο αλτρουϊστικό, όταν δια δόλου (: εγκεφαλικός θάνατος) φονεύεται ένας άρρωστος, έστω ημιθανής, προκειμένου να σωθεί ένας άλλος όχι και τόσο ημιθανής; Εάν οι οπαδοί και οι προαγωγοί αυτών των θεραπευτικών μεθόδων ήθελαν να είναι συνεπείς με αυτό που κάνουν, όφειλαν να ζητήσουν την επαναφορά της θανατικής ποινής. Όσοι έχουν καταδικαστεί για ειδεχθή εγκλήματα να θανατώνονται δια σφαιριδίου στον προμήκη μυελό και στη συνέχεια να μεταφέρονται στο χειρουργείο προς αφαίρεση των οργάνων τους (γίνεται στην Κίνα). Έτσι, θα δίνουν πίσω τη ζωή ή τις ζωές που αφαίρεσαν. Άλλωστε, οι παραχαράκτες της Χριστιανοσύνης διδάσκονται το : "Οφθαλμόν αντί οφθαλμού", όπως και οι εμμένοντες στα αρχέγονα θρησκευτικά τους  πρότυπα.

2. Ερώτηση
Πράγματι, η Εκκλησία δείχνει να υποστηρίζει τη δωρεά οργάνων. Ο ΕΟΜ εξέδωσε  διευκρινιστική ανακοίνωση στην οποία μεταξύ των άλλων, λέει:

"Η  αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε, δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του και κατόπιν συναίνεσης της οικογένειάς του. Σημειώνεται ότι η τροποποίηση αυτή πραγματοποιήθηκε κατόπιν σχετικής εισηγήσεως της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Οκτώβριο του 2011".

Τι σημαίνει αυτό; Ότι η Εκκλησία δεν ενδιαφέρεται για τα υπόλοιπα, να διασφαλίσει δηλ. ότι ο ασθενής απεβίωσε και αρκείται μόνο στη συγκατάθεση του ίδιου και των συγγενών του;
Απάντηση
Γράφετε για "Εκκλησία της Ελλάδος" και προφανώς θα εννοείται την Διοικούσα Ιεραρχία. Η Εκκλησία της Ελλάδος, αγαπητέ κύριε, δεν είναι οι άνθρωποι που την διοικούν. Είναι εκείνοι οι οποίοι την Διακονούν και αυτοί τελούν και βρίσκονται υπό συνεχή διωγμό. Δεν έχουν δημόσιο λόγο, δεν ακούγωνται, τα βιβλία τους δεν τα εκδίδουν επώνυμοι εκδοτικοί οίκοι, και πλείστα όσα άλλα. Η Εκκλησία είναι θεσμός ενυπόστατος, διότι και η αλήθεια είναι ενυπόστατος Θεσμός. Αυτά όμως τα αποφεύγει η διοικούσα σημερινή ιεραρχία της, κατ΄ ευφημισμό, εκκλησίας.
Η διοικούσα ιεραρχία έκρινε σκόπιμο να προσθέσει κάτι, που άπτεται της διαφημιζόμενης "προσωπικής ελευθερίας". Δηλαδή, όποιος θέλει μπορεί να δωρίζει τα όργανά του συναινούσης και της οικογενείας, και όποιος θέλει όχι. Προφανώς, δεν την απασχολεί ποιος θα βάλει στο χειρουργείο τον άρρωστο - συμβαίνει να είναι γιατρός - για να τον πεθάνει αλτρουϊστικά, αγαπητικά, και ελεύθερα. Για τα υπόλοιπα, πραγματικά, δεν ενδιαφέρεται η διοικούσα ιεραρχία.

3. Ερώτηση
Αυτό που σημειώνει ο ΕΟΜ ότι δηλ. "η αφαίρεση οργάνων σώματος πραγματοποιείται εφόσον ο θανών δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του όσο ζούσε", τι σημαίνει κ. Χριστοδουλίδη; Ότι δηλ. όποιος δεν πάει στην αρμόδια υπηρεσία να δηλώσει επισήμως ότι αρνείται να γίνει δωρητής οργάνων σώματος, εκλαμβάνεται ως de facto δωρητής οργάνων σώματος; Φασισμός δεν είναι αυτό; Τελικά αυτός ο νόμος, φαίνεται ότι ταιριάζει περισσότερο στους φανατικούς ισλαμιστές-μουτζαχεντίν. Αυτοί δεν λένε "όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός μας";
Απάντηση
Φυσικά και ο νόμος αυτός ταιριάζει στους φανατικούς ισλαμιστές μουτζαχεντίν. Η διαφορά είναι ότι αυτοί οι "μουτζαχεντίν" είναι διαφορετικής κοπής. Δεν είναι ισλαμιστές. Εφαρμόζουν τα θρησκευτικά τους "πρωτόλεια" ενίοτε με χριστιανική επένδυση, ώστε να μη φαίνεται το αρχαϊκό απάνθρωπο κίνητρο της ανθρωποθυσίας για την σωτηρία ασθενών. Φαλκιδεύουν την Χριστιανοσύνη. Αυτόν όμως που θυσιάζουν είναι κι αυτός ασθενής, τον έχουν όμως ονομάσει "εγκεφαλικά νεκρό" και ξεπλένουν τα ματωμένα χέρια τους σε μια λεκάνη νερό.

4. Ερώτηση
Τι έχετε να συστήσετε στον κόσμο; Πώς πρέπει να αντιδράσει;.
Απάντηση
Ο κόσμος πρέπει να αρχίσει να ενδιαφέρεται, να ερωτά και πρωτίστως, να έχει μαθησιακή την διάθεση. Η αντίδραση είναι μια : Η άρνηση των μεταμοσχεύσεων και της δωρεάς οργάνων. Οφείλουμε να συμφιλιωθούμε με το θάνατο, χωρίς να θέλουμε να βιαιοπραγούμε κατά συνανθρώπων μας για να κρατηθούμε λίγο ακόμη στη ζωή. Έστω κι αν έχουμε κάνει "πάντα τα διαταχθέντα υμίν" και μας βρίσκουν συμφορές, οφείλουμε να λέμε "αχρείοι δούλοι εσμέν". Και ακόμη, διαρκώς να θυμόμαστε το "οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν".

5. Ερώτηση
Απευθυνθείτε προς τον ΕΟΜ. Τι έχετε να τους πείτε για τον ρόλο που παίζουν και τις...υπηρεσίες που προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο;
Απάντηση
Οι κύριοι του ΕΟΜ με γνωρίζουν, όπως και πολλούς άλλους σαν εμένα. Δεν επιθυμούν διάλογο, διότι ξέρουν πολύ καλά ότι θα εκτεθούν ανεπανόρθωτα. Οπότε, πρέπει να διασώσουν τους πανεπιστημιακούς τίτλους που φέρουν, το κοινωνικό τους ίματζ, και την επιστημονική τους επάρκεια. Την οποία βεβαίως δεν αμφισβητώ.

6. Ερώτηση
Εάν δεν έχω ρωτήσει κάτι άλλο σημαντικό, όπως για παράδειγμα το "εικαζόμενο", το οποίο νομίζω το έθεσα ελαφρώς, σας  παρακαλώ να συμπεριλάβετε ό,τι άλλο θέλετε.
Απάντηση
Ο περί εικασίας νόμος είναι πλέον γεγονός, συμπληρωματικά, δε, μας έρχεται και ο νόμος περί (εικαζόμενης) εχθροπάθειας. Φαίνεται ότι οι λειτουργοί της Θέμιδας ανάγουν τη Δικαιοσύνη στη σφαίρα της εικασίας. Το δίκαιον εικάζεται πλέον και ανάλογα με το τι εικάζει ο νομοθέτης, νόμοι θα θεσπίζονται και αποφάσεις θα λαμβάνονται από τους δικαστές. Αλλά το δίκαιον δεν είναι ανυπόστατο, δεν αποτελεί εικασία, ακριβώς, όπως δεν ισχύουν αυτά και για την αλήθεια. Αψευδής μαρτυρία είναι οι χιλιάδες των Χριστιανών Μαρτύρων, που έδωσαν τη ζωή τους για να λέμε εμείς σήμερα το "Χριστός Ανέστη".

Υστερόγραφο
Οι ερωτήσεις υποβλήθηκαν από τον Δημοσιογράφο κύριο Μάκη Βραχιολίδη, τον οποίο και ευχαριστώ 

Αυτά παθαίνει όποιος έχει εθιστεί σε κινηματογραφικά έργα επιστημονικής φαντασίας

Ίσως χρειαστεί να ακούσει ο θεατής για δυο και τρεις φορές αυτό το βίντεο με τον κορυφαίο των μεταπατέρων κίβδηλο θεολόγο της καινοτόμου ορθοδοξίας των ημερών.



Θα αναφερθώ μόνο στο σημείο 05:34΄ μέχρι 06:21΄ του διαλόγου, όπου ο φέρων το ιερό σχήμα μητροπολίτης λέγει ότι, με την επιστήμη, ήταν σαν να είχε να διαλέξει ένα ταξίδι με υπερηχητικό αεροπλάνο, αίφνης όμως ανακάλυψε ότι υπήρχε και ο πύραυλος. Τον οποίο και προτίμησε, διότι, όπως προηγουμένως είχε πει, τον έβγαζε από τα όριά του.

Του ευχόμαστε, μετά από το ανακάτεμμα της πίστης που έκανε, όταν η επιστήμη κατορθώσει να φτάσει την ταχύτητα του φωτός, να είναι ο πρώτος επιβάτης που θα επιβιβασθεί στον πύραυλο αυτό. Ως τότε, θα κάνουμε υπομονή περιμένοντας με αγωνία να μάθουμε το πώς αισθάνθηκε μετά την υπέρβαση των ορίων.

Υστερόγραφο
Αυτά παθαίνει όποιος έχει εθιστεί εκ νεότητος σε έργα επιστημονικής φαντασίας και ύστερα βάζει ράσα. Το πιθανότερο, κατόπιν εντολής ή άλλης επιβουλής : "Νους αποστάς θεού ή κτηνώδης γίνεται ή δαιμονιώδης". Οι αιρέσεις είναι των δαιμόνων, τα κτήνη δεν έχουν πίστη.

Ετοιμάζουν το νόμο της εικαζόμενης εχθροπάθειας

 Ό,τι κι αν πούμε, ό,τι κι αν γράψουμε, οι 300 κυβερνήτες μας, όλοι με την ψήφο μας εκλεγμένοι, μη το ξεχνάμε, το γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Ο νόμος της εικαζόμενης εχθροπάθειας, άλλως αντιρατσιστικός νόμος, σε λίγο θα είναι γεγονός.

Εδώ, οι αξιότιμοι ανώτατοι Λειτουργοί της Θέμιδος, έκριναν νόμιμο το Νόμο (δωρεά οργάνων) της Εικασίας, αυτό το πρωτοφανές για τα δικαιϊκά χρονικά τερατούργημα, και δεν θα εγκρίνουν το νόμο των ρατσιστικών προθέσεων; Τι σημαίνει, όταν δια νόμου κρίνονται οι προθέσεις; Εικασία δεν είναι κι αυτό; Οι κύριοι δικαστές θα εικάζουν τις προθέσεις του γράφοντος ή του ομιλούντος - ξέρουν τον τρόπο να κόβουν και να ράβουν το δίκαιο στα μέτρα τους - και θα τον κλείνουν μέσα.

"Είναι άδικο και το άδικο δεν το ευλογεί ο Θεός", γράφει ένας αρθρογράφος, παραβλέποντας όμως ότι, επειδή είναι άδικοι αυτοί που μας κυβερνούν, αλλά άδικοι είναι κι αυτοί που ψηφίζουν τους διαρκώς ψευδομένους πολιτικούς, στερούμαστε της ευλογίας του αγίου Θεού.

Όντας λοιπόν στερημένοι ευλογίας, γινόμαστε έρμαια της αλογίας των κυβερνητών μας, αλλά και αυτής της ίδιας της φύσης. Το προπατορικό αμάρτημα, λένε - μάλλον έλεγαν - τα θρησκευτικά βιβλία, διέφθειρε και τη φύση. Το big bang (bank) κυριαρχεί τώρα συντροφιά με τον εξελιγμένο πίθηκο. 'Ολα όσα ξέραμε μέχρι σήμερα να τα ξεχάσουμε, επειδή γινόμαστε ιδεοληπτικοί, ψυχαναγκαστικοί, αφιλάδελφοι, κάτι δηλαδή σαν τους ισλαμιστές, που κόβουν κεφάλια στη μέση του δρόμου εν ονόματι του αλλάχ. Εν ονόματι του big bang (bank) τέτοια απίστευτα πράγματα είναι αδύνατο να συμβούν, η μεγάλη έκρηξη (bang ή bank) προκλήθηκε από την έκσταση της αγάπης και αυτό, οφείλουμε όλοι να το χωνέψουμε. Αν όχι, οι κύριοι δικαστές θα είναι υποχρεωμένοι να εφαρμόσουν το νόμο της εικαζόμενης εχθροπάθειας.

Σχόλια σχετικά με τον τραυματισμό και τον θάνατο του ηθοποιού Τομ Πρωτόπαπας

Ένας σχολιαστής, που ανακάλυψε σε ιστοσελίδα (*) τα σχόλια τα σχετικά με τον τραυματισμό του ηθοποιού - το "ηθοποιού" κατά κυριολεξία - Τομ Πρωτόπαπας, έκρινε σκόπιμο να επανέλθη, όταν πλέον ο Τομ απεβίωσε. Τα σχόλιά του απευθύνονταν στον γράφοντα και για το λόγο αυτό κάνω αυτή τη δημοσίευση εδώ, μπορείτε όμως να τα διαβάσετε και στο σύνδεσμο που παραπέμπει ο αστερίσκος (*) και η φωτογραφία.

- Οριστε ΠΕΘΑΝΕ και 6 ανθρωποι δεν θα βρουν εγκαιρα μοσχευμα χαρη στους ανεγκεφαλους γονεις τους ενα εχω να πω ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ! ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΙ ΓΟΝΕΙΣ 

ΚΧ :  ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ "ΚΟΥΡΚΟΥΤΙ"

Μάλλον έχεις μπερδέψει το μυαλό με το "κουρκούτι", όταν αποκαλείς ανεγκέφαλους τους γονείς του Τομ Πρωτόπαπας. Γράφεις : "Οριστε, ΠΕΘΑΝΕ και 6 ανθρωποι δεν βρήκαν εγκαιρα μοσχευμα". Οι γονείς του, γράφω τώρα εγώ, δεν αποφάσισαν να τον πεθάνουν (οι γιατροί) έγκαιρα κι έτσι, έξη άνθρωποι δεν βρήκαν μόσχευμα, για να σωθούν έγκαιρα!

Φαίνεται, λοιπόν, ότι εκείνοι που πήγαιναν στο παρελθόν να τους φάνε τα λιοντάρια στο κατάμεστο Κολοσσαίο της αρχαίας Ρώμης, επειδή πίστευαν στον εγερθέντα εκ των νεκρών Ιησού, είχαν "κουρκούτι" μέσα στο κεφάλι τους και όχι μυαλό. Εσύ, που νομίζεις ότι έχεις μυαλό και όχι "κουρκούτι", προτιμάς κάτι άλλο. Λες, σ΄αυτόν που είναι σταυρωμένος δίπλα σου, αφού είσαι ο Χριστός κατέβα από το σταυρό και σώσε εμάς και τον εαυτό σου. Οπότε, ο διπλανός σου κάνει αυτό που του λες. Κατεβαίνει και σε κατεβάζει. Τι γίνεται όμως με τον άλλο, εκείνον που είπε το "μνήσθητί μου Κύριε όταν έλθης εν τη βασιλεία σου"; Αυτόν τον αφήνετε κρεμασμένο, και μετά, αφού περάσει λίγη ώρα, τόση όση χρειάζεται, δίνετε την εντολή : Τώρα, αμέσως τώρα κατεβάστε τον και πάρτε τον για το χειρουργείο. Τον παίρνουν, του βγάζουν τα σπλάχνα όσο είναι ζωντανός, ή "νεκρός" εγκεφαλικά, και κάνουν καλά έξη άλλους καταδικασμένους, βέβαια, σε αργό θάνατο. Τον παρατείνουν (τον αργό θάνατο) και πασιχαρείς, εσείς, μας αναγγέλλεται τα "καλά νέα" : Ιδού η ανάσταση, ιδού το θαύμα!

Αλλά ο θάνατος, ο οριστικός, ο αμετάκλητος και παντοτινός δεν θα αργήσει. Θα περιμένει το μυαλό όλων μας να γίνει "κουρκούτι". Όσο όμως υπάρχουν άνθρωποι, όπως οι γονείς του Τομ Πρωτόπαπας, θα συναντά ανυπέρβλητα εμπόδια. Δεν είναι πολλά, ένα είναι : Η πίστη που άμεσα φανερώνεται και αντικειμενικά δίνει υπόσταση στην ελπίδα με το απλό "Χριστός Ανέστη". Αυτή τη φωνή, τη φωνή των χιλιάδων μαρτύρων ακούν, όσοι έχουν μυαλό στο κεφάλι και όχι "κουρκούτι". Τα θηρία μπορεί να τους έφαγαν, εμείς όμως τους έχουμε ολοζώντανους δίπλα μας. Η μνήμη τους είναι αιώνια, όμοια ας είναι και του Τομ Πρωτόπαπας.

-  Ρε ανθρωπε κοιτα και το παραπανω μήνυμα 12 χρονων ειμαι (σ.σ. και μεταμοσχευμένος) δεν καταλαβαινω ολες αυτες τις αερολογιες περι κολλοσσαιου και ιησου πες το λιγο πιο απλα αν μπορεις 

ΚΧ :  Αφού είσαι 12 χρονών, καιρός να αρχίσεις να μελετάς. Τα δύσκολα κόποις κτώνται, ή μήπως δεν το καταλαβαίνεις κι αυτό;

Έγκλημα είναι να πάρεις τα όργανα από έναν ζωντανό, που όμως σου λένε ότι είναι νεκρός. Αν ήταν νεκρός τα όργανα δεν θα σου έκαναν καλό, ο οργανισμός σου θα τα απέβαλε. Είναι όμως ζωντανός ο δωρητής, όπως είσαι κι εσύ. Άρα, σκέψου τι λογής "δώρο" είναι αυτό της ζωής και πόσο "ανεγκέφαλοι", όπως τους χαρακτηρίζεις, είναι οι γονείς του Τομ Πρωτόπαπας. Κατάλαβες άνθρωπε των 12 ετών;

- Οταν οι γιατροι τους το προτειναν αυτος δεν ηταν ουτε ζωντανος ουτε νεκρος ηταν σε ΚΩΜΑ που πλησιαζει περισσοτερο τον νεκρο και για να τους το πουν αυτο δεν ειχε ιδιαιτερες πιθανοτητες. Απλα τσαντιζομαι που κοσμος πεθαινει τσαμπα στις λιστες ενω καποιοι αρνουνται να αποχωριστουν τους δικους τους που ειναι ενα βημα πριν απ´τον θανατο. Οταν σου λενε απ´το πιο εξελιγμενο ινστιτουτο του κοσμου δεν προκειται να ξυπνησει τι περιμενεις ρε ανθρωπε μου και δε σωζεις τουλαχιστον 6 ανθρωπους?

ΚΧ :  Μας λες, δηλαδή, ότι οι γιατροί μας σώζουν φροντίζοντας να πεθάνουν στο χειρουργείο εκείνον που δεν μπορούν να γιατρέψουν. Αν βασίζουμε τη σωτηρία μας σε τέτοιες αντιλήψεις, τότε, αφού η οικονομία δεν επαρκεί για να μας σώσει από την πείνα, είναι προτιμότερο να λιγοστεύουμε. Τι θέλουμε τους πλεονάζοντες; Έτσι κι αλλιώς είναι καταδικασμένοι να πεθάνουν από ασιτία. Τα πιο εξελιγμένα ινστιτούτα του κόσμου της οικονομίας αυτό λένε.

-  Γιατι ολη την ωρα κυριε κυπριανε αλλαζετε θεμα και δεν βλεπετε την ουσια?

ΚΧ : Εγώ δεν βλέπω την ουσία ή εσύ; Που θέλεις να πεθαίνουν οι γιατροί έναν ασθενή στο χειρουργείο για να σωθούν έξη άλλοι άρρωστοι και δεν βλέπεις Εκείνον, που σταυρώθηκε για να σωθούν όλοι οι άνθρωποι; Βεβαίως, εδώ αρχίζει και τελειώνει η σωτηρία, όχι όμως με το επιστημονικό ψεύδος του εγκεφαλικού θανάτου. Από ζωντανό άνθρωπο, και άρρωστο, πέρνουν τα όργανα, όχι από πεθαμένο. Από νεφρικό "θάνατο" πάσχουν οι νεφροπαθείς, οι ηπατοπαθείς, οι πνευμονοπαθείς και οπωσδήποτε οι καρδιοπαθείς. Οι τελευταίοι ενδεχομένως και χωρίς να νοσούν. Δεν τους ονομάζουμε όμως νεφρικά, πνευμονικά, ηπατικά κλπ. νεκρούς.

-  Να το παλι αλλαζετε θεμα. Που κολλαει ο ιησους με ολο αυτο? Το θεμα ειναι ενω τελικα ο τομ πεθανε 6 ανθρωποι μπορουσαν να παρουν ζωη απ´αυτον αλλα τελικα δεν πηραν 

ΚΧ : 
"- Να το παλι αλλαζετε θεμα που κολλαει ο ιησους με ολο αυτο?"
 Να πας να ρωτήσεις αυτούς που μας κυβερνούν, τι ήθελαν και έφτιαξαν τον ΕΟΜ βάζοντας μέσα και ένα μητροπολίτη. Γιατί ζήτησαν από την εκκλησία να ευλογήσει τις μεταμοσχεύσεις και η εκκλησία έδινε εντολή στους μητροπολίτες να εκδίδουν εγκυκλίους προτρέποντας τους πιστούς να γίνουν όλοι δωρητές οργάνων. Αυτούς να ρωτήσεις.

"- Το θεμα ειναι ενω τελικα ο τομ πεθανε 6 ανθρωποι μπορουσαν να παρουν ζωη απ´αυτον"

KX :
Αν είναι επιτρεπτό να πεθαίνουν οι γιατροί έναν άρρωστο που ψυχορραγεί, για να ζήσουν άλλοι έξη, τότε όλοι οι ετοιμοθάνατοι να μπαίνουν στις εντατικές πριν πεθάνουν. Το καλύτερο όμως είναι να το κάνουμε όπως η Κίνα, όπου όλοι οι εγκληματίες οι καταδικασμένοι σε θάνατο "τρώνε" μια σφαίρα στον αυχένα και ύστερα, μεσοπεθαμένοι ως είναι, να πηγαίνουν κατευθείαν στο χειρουργείο. Γιατί αυτό δεν το προτείνουν οι νέοι σωτήρες της Ιατρικής και οι φωστήρες της Νομικής επιστήμης; Εφόσον οι φονιάδες αφαιρούν ζωές και καταδικάζονται, σωστό είναι με το δικό τους "θάνατο" τον εγκεφαλικό, να δίνουν πίσω τις ζωές που αφαίρεσαν. Τι το καλύτερο; Μάχαιραν έδωσες, μάχαιραν θα λάβεις και οφθαλμόν αντί οφθαλμού. Αυτό δεν γράφουν τα βιβλία των εμπνευστών των μεταμοσχεύσεων; Τους άλλους, όπως ο Τομ Πρωτόπαπας, να τους αφήσουν ήσυχους και να είναι βέβαιοι ότι δεν θα τους ενοχλήσουμε. Όποιος θέλει να ζήσει με τα όργανα ενός εγκληματία δικαίωμά του.

(*)  http://ksipnistere.blogspot.gr/2013/03/blog-post_6377.html

Ρωτάμε για να μαθαίνουμε

Στο σημείο 2.06΄ ο π. Θεόδωρος Ζήσης αναφέρει ότι, κατά τον Ιουστίνο Πόποβιτς, η μασονία και ο σιωνισμός είναι η "μήτρα" του οικουμενισμού.

Πολύ θα τον παρακαλούσα να μας απαντήσει στο ερώτημα : Γιατί ρίχνει το βάρος - θεωρεί, νομίζει, καταλογίζει ευθύνες - στο σιωνισμό και στη μασονία για τον οικουμενισμό και αφήνει άθικτο τον ωριγενισμό και την αποκατάσταση των πάντων;

Δεν επιθυμώ να επεκτείνω το λόγο, για να καταλάβει ο αναγνώστης πώς συνδέονται σιωνισμός, μασονία, οικουμενισμός με τη διδασκαλία του Ωριγένη περί της αποκατάστασης των πάντων. Αυτό ας μας το πει καλύτερα ο π. Θεόδωρος.

"καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται"

Με αφορμή (*) κάποιους οξείς χαρακτηρισμούς απευθυνόμενους από τον γράφοντα σε γνωστό μητροπολίτη, ο οποίος δίνει αγώνα υπέρ των μεταμοσχεύσεων κατόπιν ειδικής κατήχησης, ώστε να καταλάβουμε ότι είμαστε "αλλήλων μέλη" και να γίνουμε συνειδητοί δωρητές οργάνων, επιστολογράφος σημείωνε ότι συμφωνεί με αυτά που γράφω, διαφωνεί όμως με τον ανοίκειο τρόπο (:  "διαστροφείς της πίστεως", "διεφθαρμένοι ποιμένες") των χαρακτηρισμών μου.

Η απάντηση ήταν :

 Αγαπητέ κύριε,

Έχετε απόλυτο δίκιο, αλλά, πείτε μου, πόσο μπορεί να αντέξει κανείς, όταν βλέπει σε τι σημείο αλλοτρίωσης οδηγεί το λαό του Θεού ο μ. Μεσογαίας. Ο οποίος λαός τρέφει εκτίμηση στο πρόσωπό του ; Η ζημιά είναι ανυπολόγιστη και επιτέλους, οι κανόνες καλής συμπεριφοράς και κόσμιας αντιμετώπισης έχουν ένα όριο. Ο εν λόγω μητροπολίτης, αν ήταν καλής προαίρεσης και δεν ήταν δέσμιος της υπερηφανίας και της θεολογικής του επάρκειας, την οποία δεν παραλείπει ποτέ να προβάλει, όφειλε να τείνει ευήκοον ους σε όσους - δεν είναι μόνο ο γράφων - του καταλογίζουν "πλάνη καρδίας", όπως εύστοχα γράφετε. Επιμένει να τους αγνοεί όλους, και από την υψηλή θέση την οποία κατέχει, τους περιφρονεί. Και δεν φθάνει μόνο αυτό, αλλά, προκειμένου να καταστήσει εύλογα τα διάτρητα θεολογικά επιχειρήματα που διαδίδει, παρουσιάζει τηλεοπτικά τους σεσωσμένους, μετά από λήψη οργάνου, δικαιολογόντας με τον τρόπο αυτό τις προσευχές, τα τάματα, τις παρακλήσεις των εμπερίστατων ασθενών προς τον Θεό, ώστε οι γιατροί να τελευτήσουν στο χειρουργικό τραπέζι έναν βαρέως πάσχοντα άρρωστο για να σωθούν εκείνοι. Φαίνεται, αυτό είναι το θέλημα του αγίου Θεού!

Ο θεός του μητροπολίτη είναι θεός ολέθρου και παράλληλα θεός αγάπης! Οποία παραφροσύνη!! Η αξιοπρέπεια ζωής μετρά περισσότερο για τον μητροπολίτη, λησμονώντας τι θάνατο αναξιοπρεπέστατο υπέστη ο Κύριος και σε ποιά τάξη ανθρώπων (: ἐλήλυθεν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐσθίων καὶ πίνων, καὶ λέγετε· ἰδοὺ ἄνθρωπος φάγος καὶ οἰνοπότης, φίλος τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν) τον είχε τοποθετήσει το ιερατείο.

Έθεσε τίτλο της διδακτορικής του διατριβής το "Αλλήλων μέλη", αλλά απέκρυψε πώς είμαστε, και πότε οι πιστοί είναι, αλλήλων μέλη : "Διὸ ἀποθέμενοι τὸ ψεῦδος λαλεῖτε ἀλήθειαν ἕκαστος μετὰ τοῦ πλησίον αὐτοῦ· ὅτι ἐσμὲν ἀλλήλων μέλη", γράφει ο Απ. Παύλος. Τόλμησε αυτό να το πει ή να το γράψει ο μητροπολίτης Μεσογαίας; Όχι. Γιατί διέγραψε το "αποθέμενοι το ψεύδος αλήθειαν λαλείτε έκαστος μετά του πλησίον αυτού"; Διαφθείρει το ποίμνιο ναί ή όχι; Διαστρέφει την πίστη ναι ή όχι; Αλλά, ως φαίνεται, άρητες εντολές εκτελεί. Να αποφεύγει την αλήθεια, επειδή το παγκόσμιο πολιτικοθρησκευτικό ιερατείο των σιωνιστών-οικουμενιστών, συμπεριλαμβανομένων και των πανεπιστημιακών, έχει κόψει τους δεσμούς με αυτή. Την αποστρέφεται κι έτσι το ψεύδος κυριαρχεί. Ο ατελής εγκεφαλικός θάνατος χριέται επισήμως από την εκκλησία πλήρης.

Αγαπητέ κύριε, εντολή έχουμε  «Έως θανάτου αγωνισαι υπέρ της Αληθείας και Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου». Η εντολή δεν είναι να ακολουθούμε το ίδιον γνωμικόν θέλημα. Είναι το "38 ὅτι καταβέβηκα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ οὐχ ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμόν, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με". Όσοι λοιπόν αξιωθήκαμε να βρισκόμαστε στη ζωή αυτή, την οποία ο άγιος Θεός μας δώρησε με την Χάρι του Αγίου Πνεύματος, το παράδειγμα του Κυρίου οφείλουμε να ακολουθούμε. "Ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλατο, ος τω Κυρίω έδοξεν, ούτω και εγένετο" (Ιώβ. α΄ 21).

Σχετικά, τώρα, με τις ανοίκειες εκφράσεις, ο ελάχιστος δικός μου αγώνας και άλλων, ομοιάζει με τις "κραυγές" εκ των λίθων, κατά το "40 καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται". Ζητώ την κατανόησή σας.
Μετά τιμής
κυπριανός χ
(*)  http://kyprianoscy.blogspot.gr/2013/05/blog-post_278.html

Ο πολιτικός ψεύτης και παραχαράκτης της αλήθειας

Απολαύστε την πολιτική κακοποίηση της αλήθειας από ένα τυπικό ανδρείκελο της διπλωματίας - διάβαζε κοροϊδίας των ψηφοφόρων.



Ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμό. Είναι όλοι τους ίδιοι, μας ζητούν, σεβόμενοι τον εαυτό μας, να είμαστε αξιόπιστοι με τους ψεύτες. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια, αξιοπιστία στους ψεύτες τοκογλύφους με τα τραπεζικά "προϊόντα", κοινώς "φούσκες".
Είπε : "Χρειαζόμαστε ένα λαό ενωμένο και ένα όραμα". Σωστά, ένα λαό ενωμένο στο ψεύδος (δεν θα κάνουμε  άλλες περικοπές) και ένα όραμα ψεύτικο (να γίνουμε ανταγωνιστικοί) δηλαδή να γίνουμε ανταγωνιστικοί, μάλλον ασυναγώνιστοι, στο ψεύδος. Ως εδώ καλά τα πάει.

Το ίδιον θέλημα των δωρητών οργάνων είναι αντίθετο της Ορθόδοξης Χριστιανικής Ομολογίας και Πίστεως

Επειδή οι διαστροφείς της πίστεως ορθόδοξοι ποιμένες τολμούν θρασύτατα να εξισώνουν τη σταυρική θυσία του Θεανθρώπου με το δικό τους ίδιον γνωμικό θέλημα, δηλαδή επιτρέπουν να δολοφονούνται - μιμούνται το παράδειγμα του Κυρίου, ο οποίος δεν οδηγήθηκε κλινικά ή εγκεφαλικά νεκρός επί του Σταυρού - χρήσιμα και πρώιμα από τους θεράποντας του Ασκληπιού, ας διαβάσουν τα κατωτέρω από την " Προς Μαρίνον τον οσιώτατον πρεσβύτερον" επιστολή του αγίου Μαξίμου του Ομολογητή (PG. 91 :

Ἀλλ᾿, ὡς ἔοικε, τό φυσικόν θέλημα τῆς κατά Χριστόν ἀνθρωπότητος Σευῆρος ἀνεῖλεν, οὐκ εἰδώς ὅτι κυριώτερόν τε καί πρῶτον ἰδίωμα πάσης μάλιστα φύσεως λογικῆς, ἡ κατ᾿ ἔφεσιν αὐτῆς καθέστηκε κίνησις· ἥν οἱ Πατέρες σκοπήσαντες, φυσικῶν, ἀλλ᾿ οὐ γνωμικῶν ἐπί Χριστοῦ θελημάτων διαφοράν λαμπρῶς ὡμολόγησαν. Οὐ γάρ ἄν ἔλεγόν ποτε γνωμικῶν ἐπί Χριστοῦ θελημάτων διαφοράν, ἵνα μή δίγνωμον καί δίβουλον, καί οἷον εἰπεῖν μαχόμενον ἑαυτῷ τῇ στάσει τῶν λογισμῶν· καί διά τοῦτο διπρόσωπον αὐτόν κηρύττωσιν· οἵ γε κατά μόνην ταύτην γινώσκοντες τήν τῶν γνωμικῶν θελημάτων διαφοράν ἐν τῷ βίῳ γεγενῆσθαι· τήν τε τῆς ἁμαρτίας εἴσοδον, καί τήν πρός τόν Θεόν ἡμετέραν διάστασιν. Ἐν οὐδενί γάρ ἄλλῳ καθέστηκε τό κακόν, εἰ μή μόνον ἐν τῇ πρός τό θεῖον θέλημα διαφορᾷ τοῦ κατά γνώμην ἡμετέρου θελήματος· ᾗτινι πάντως ἀντικειμένη συνεισάγεται ποσότης, καί ὁ ταύτης δηλωτικός ἀριθμός, δεικνύς ἡμῶν τήν πρός τόν Θεόν τοῦ γνωμικοῦ θελήματος ἀντιπάθειαν.

To  "φυσικόν θέλημα της κατά Χριστόν ανθρωπότητος" δεν διέφερε από το "φύσει γνωμικόν", δεν ήταν η αποφυγή των παθών και της τελικής σταυρώσεως. Το φυσικόν θέλημα του Κυρίου ήταν ίδιο με το γνωμικό : "Πάτερ, εἰ βούλει παρενεγκεῖν τοῦτο τὸ ποτήριον ἀπ' ἐμοῦ· πλὴν μὴ τὸ θέλημά μου, ἀλλὰ τὸ σὸν γινέσθω". Οι δωρητές των οργάνων, κατόπιν της εντελώς διεστραμμένης προτροπής των ποιμένων, αν ήθελαν να μιμηθούν το παράδειγμα του Κυρίου, δεν θα ζητούσαν ενσυνειδήτως να τους πάρουν οι γιατροί τα όργανα πριν πεθάνουν, για να ζήσουν άλλοι "με αξιοπρέπεια" και οι ίδιοι "να μη βασανίζονται άδικα", όπως συνήθως λένε. Οι διεφθαρμένοι διδάσκαλοι τους κατηχούν να πράξουν αυτό που ζήτησε ο έτερος των ληστών : "39 Εἷς δὲ τῶν κρεμασθέντων κακούργων ἐβλασφήμει αὐτὸν λέγων· Εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστός, σῶσον σεαυτὸν καὶ ἡμᾶς". Κακόδοξοι, κενόδοξοι, παράλληλα δε αμετανόητοι καινοτόμοι καθώς είναι, κατεβάζουν τον Χριστό από το σταυρό, σώζουν τον ληστή και καθιστούν περιττό, αυτό που  είπε ο άλλος : "Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου". Τι γράφει όμως ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής;

Ἐν οὐδενί γάρ ἄλλῳ καθέστηκε τό κακόν, εἰ μή μόνον ἐν τῇ πρός τό θεῖον θέλημα διαφορᾷ τοῦ κατά γνώμην ἡμετέρου θελήματος ᾗτινι πάντως ἀντικειμένη συνεισάγεται ποσότης, καί ὁ ταύτης δηλωτικός ἀριθμός, δεικνύς ἡμῶν τήν πρός τόν Θεόν τοῦ γνωμικοῦ θελήματος ἀντιπάθειαν. 

Αφήνω το εδάφιο και το απόσπασμα ως έχει και θα παρακαλούσα, αν υπάρχουν ικανοί γνώστες των θεολογικών και των φιλολογικών γραμμάτων να μας δώσουν την μετάφραση, ή ενδεχομένως να με διορθώσουν. Ως προς τον γράφοντα είναι σαφής ο λόγος. 

Σχετικά με την καταδολίευση της προαίρεση μέσω της αρνητικής Υπεύθυνης Δήλωσης στη Δωρεά Οργάνων

Στο σύνδεσμο που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε την παγίδευση που μας κάνουν οι κυβερνήτες μας (Κοινοβούλιο) προτείνοντάς μας να υποβάλουμε Υπεύθυνη αρνητική Δήλωση για τη δωρεά σώματος :
http://kyprianoscy.blogspot.gr/2012/09/blog-post_9828.html

Σχολιαστής υπογράφοντας Μιχάκης Δημήτριος, Νομικός-Δικηγόρος, παρατήρησε ότι "χωρίς πρακτική ρητή άρνηση η θεωρία δεν μας σώζει" και την απάντηση μπορείτε να τη διαβάσετε στον υπερκείμενο δεσμό. Επανήλθε εκ νέου γράφοντας ότι "ενωμένοι πρέπει να αγωνισθούμε δηλώνοντας ταυτόχρονα ρητά την άρνησή μας", για να δοθεί  απάντηση, την οποία παρουσιάζω εδώ αυτούσια, αν και υπάρχει στην οικεία ανάρτηση όπου και ο  δεσμός. Συνήθως κουράζουν τον αναγνώστη τα μακροσκελή κείμενα και αυτό εξηγεί τούτη τη σύντομη ανάρτηση.

Αγαπητέ  κύριε Μιχάκη

Γράφετε ακόμη, ότι ενωμένοι πρέπει να αγωνισθούμε δηλώνοντας ταυτόχρονα ρητά την άρνησή μας. Δεν γνωρίζω πόσο ενωμένοι είμαστε - δεν τους ενδιαφέρει και δεν είναι εκεί το ζήτημα - σαφώς όμως γνωρίζω ότι ουδόλως τους ενοχλεί (στατιστικά) η ρητή μας άρνηση. Την γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Τους είδατε ποτέ να προτείνουν διάλογο με όσους έχουν τεκμηριωμένες : ιατρικά, νομικά, θεολογικά, αντίθετες γνώμες; Γιατί δεν το κάνουν; Γιατί δεν προγραμματίζουν επιστημονικά συνέδρια, ώστε να ακουστούν και οι δυο φωνές και ο κόσμος "να βγάλει τα συμπεράσματά του", όπως αρέσκονται να δηλώνουν οι δημοκρατικοί δημοσιογράφοι μας; Επιπλέον, γιατί θέλουν μόνο την αρνητική υπεύθυνη δήλωση και αφήνουν στην άκρη τη θετική; Γιατί αυτοί που επιθυμούν να γίνουν δωρητές δεν το δηλώνουν, παρά νομοθετούν υπέρ αυτών οι κυβερνήτες μας (Κοινοβούλιο) την καθ΄ υπόθεση (εικασία) συμφωνία όλων; Τελικά, πείτε μου, ποιος κοροϊδεύει ποιον; Αυτοί που υποστηρίζουν την παγίδευση με την αρνητική υπεύθυνη δήλωση ή οι εικάζοντες ότι όλοι καταφάσκουν στις μεταμοσχεύσεις; Με την αρνητική Δήλωση καταδολιεύουν και σπιλώνουν την προαίρεσή μας, διότι είθισται κάθε τι αρνητικό να είναι και αντιδραστικό. Άρα, αντικοινωνικό, αφού οι μεταμοσχεύσεις περιβάλλονται με ανθρωπιστικό, αλτρουιστικό και οπωσδήποτε, φιλάνθρωπο μανδύα.

Οι κακοήθεις μεταμοσχεύσεις

Σε άρθρο με τίτλο "Η μάστιγα των μεταμοσχεύσεων" διαβάσαμε, μεταξύ άλλων, και τα εξής

"Είναι εντυπωσιακό, ότι η χαϊδεμένη πολιτική ελίτ -πρώην μισθοφόροι- του Κοσσυφοπεδίου, δεν θεώρησε ποτέ αναγκαίο να εξηγήσει για ποιο λόγο δεν υπάρχει νόμος στο Κοσσυφοπέδιο, που να ρυθμίζει τα των μεταμοσχεύσεων"

Και λέμε, τόσο βλάκες είναι. Δεν έχουν καταλάβει ακόμη, ότι μπορούν με νόμο να κατοχυρώσουν την Εικασία, όπως άλλοι αλλού, αλλά και οι δικές μας μαϊμούδες στιλ Λοβέρδου εδώ.

Σήμερα, τώρα, έχουμε το νόμο της εικαζόμενης συναίνεσης, αύριο θα έχουμε το νόμο του εικαζόμενου οικουμενισμού (ετοιμάζουν Σύνοδο) και από κοντά της εικαζόμενης παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Όποιος είναι αντίθετος να υπογράψει το γρηγορότερο Υπεύθυνη Δήλωση άρνησης. Μετά, να πάρει τα βουνά, όπου θα συναντήσει εκεί την "ελευθερία του προσώπου" και τη σχέση του με το θεό.

Αξιοπερίεργο είναι ότι δεν βρέθηκε ουδείς εκ των ανωτάτων Λειτουργών της Θέμιδος να θέσει στους συναδέλφους του το απλούστατο ερώτημα : Πού, πότε και από ποιον, θεσμοθετήθηκε δια νόμου και επιβλήθηκε η εικασία; Υπήρξε ποτέ νόμος που να επιβάλει την εικασία και ο πολίτης να είναι υποχρεωμένος να δηλώσει τη διαφωνία του; Πού ξανακούστηκε τέτοιο πράγμα; Πρόοδος λέγεται αυτό ή μήπως είναι κακοήθης πρόοδος;

Αλλά και κάτι άλλο. Πώς είναι δυνατόν την εικασία των ανηλίκων, ή ατόμων μειωμένης αντιληπτικής ικανότητας, να επιτρέπεται να την εκφράσουν άλλοι;

Αυτά είναι πρωτάκουστα και πρωτοφανή. Τον αγώνα αυτό οι νομομαθείς οφείλουν να δώσουν. Το ίδιο, από Ιατρικής πλευράς, οφείλουμε να κάνουμε κι εμείς οι γιατροί. Ως προς δε τους ασχολούμενους με τα θεολογικά, τα ακαδημαϊκά και τα θρησκευτικά, είναι μάλλον περιττό να περιμένουμε κάτι. Ισχύει εδώ το "εὑρέθην τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν, ἐμφανὴς ἐγενόμην τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσι". Από το 1980 έχουν περάσει 30 τόσα χρόνια και η Ιεραρχία της Εκκλησίας, μετά από μια Ημερίδα περί "Εκκλησίας και Αριστεράς", ύστερα από άλλη παρόμοια με θέμα "Ναζισμός και Χριστιανοί", αποφάσισε επιτέλους να ασχοληθεί "διά τινος παραρτήματος" με τον Εγκεφαλικό Θάνατο... .

Θα μου πείτε, τι θέλω τώρα και τα γράφω αυτά; Δεν θα έχετε άδικο.

Η συμφωνία μεταξύ Βενιζέλου και Ιερώνυμου για τον αντιρατσιστικό Νόμο

Σε λίγο, ο αντιρατσιστικός νόμος που συμφωνήθηκε μεταξύ Ιερωνύμου και Βενιζέλου, θα συμπεριλάβει και αντιαιρετικήν παράγραφο. Όλοι οι κατά των αιρέσεων πολεμούντες θα θεωρούνται αυτόχρημα ρατσιστές και θα υφίστανται τις δια Νόμου κυρώσεις : Πρόστιμο 20.000 ευρώ.

Αν λοιπόν πει κάποιος "Τον Πάπα να καταράσθε, διότι αυτός είναι η αιτία του κακού", θα τον κλείνουν μέσα. Πού να βρεί τα 20.000 ευρά;

Δεν ξέρω όμως τι θα γίνει με τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Θα τον κλείσουν μέσα κι αυτόν ή μήπως φωνή θα ακουστεί πάλι εκ Βοσπόρου λέγουσα : Οι Πατέρες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου;

Μάλλον θα εφαρμοστεί κι εδώ ό,τι γινόταν στη σοβιετία. Οι ρατσιστές αντιαιρετικοί, που τα φορτώνουν όλα στον πάπα - δική του έμπνευση το ημερολόγιο - θα εγκλείονται σε ψυχιατρικές κλινικές προς αναμόρφωση της διαταραγμένης τους προσωπικότητας. Ειδικοί ψυχοθεολόγοι θα τους διδάσκουν την αξία της αγαπητικής σχέσης με το θεό για να κατακτήσουν την περιπόθητη "ελευθερία του προσώπου". Μόνον δι΄αυτής θα καταλάβουν ότι οι αιρέσεις είναι πλέον "θείον δώρον".

Στο τιμόνι της ορθοδοξίας δεν μπορούν πλέον να κάθονται οι ρατσιστές αντιαιρετικοί, μεταξύ δε άλλων και οι πλανεμένοι, αιρετικοί, σχισματικοί κλπ. παλαιοημερολογίτες, που μας λένε ότι για όλα φταίει η καινοτομία των νέων ημερών (ημερολόγιο). Δηλαδή ο πάπας.

Παρενθετικά, να και κάτι που μας είπε ο κ. Βενιζέλος μετά τη συνάντηση που είχε με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για το Νόμο Περί Ρατσισμού, που επεξεργάζεται :

"Ο κ. Βενιζέλος σημείωσε ότι «το μήνυμα είναι μήνυμα ανόρθωσης και προοπτικής» και υπογράμμισε ότι αυτό όμως θέλει ενότητα, αλήθεια και δουλειά".

Στα δύσκολα θυμούνται την αλήθεια οι ψεύτες, αυτοί που γονάτισαν το λαό του Θεού (Εκκλησία), αλλά ούτε ψίθυρος για το "ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ". Ποιά μαρτυρία και τι είδους μαρτύριο έχει να μας δείξει ο διασταλτικός κύριος, των διασταλτικών ερμηνειών του Συντάγματος; Όσο για τον αρχιεπίσκοπο, μάλλον θα του ανατεθεί η διόρθωση φιλολογικών λαθών ή τινών φραστικών διατυπώσεων.

Δύο θελήσεις, δυο ενέργειες, αλλά και δύο αγιότητες (!!) στην μία υπόσταση του Κυρίου.

Αγιος Μάξιμος ο Ομολογητής
Προς Μαρίνον τον οσιώτατον πρεσβύτερον PG 91.

Ἀλλ᾿, ὡς ἔοικε, τό φυσικόν θέλημα τῆς κατά Χριστόν ἀνθρωπότητος Σευῆρος ἀνεῖλεν, οὐκ εἰδώς ὅτι κυριώτερόν τε καί πρῶτον ἰδίωμα πάσης μάλιστα φύσεως λογικῆς, ἡ κατ᾿ ἔφεσιν αὐτῆς καθέστηκε κίνησις· ἥν οἱ Πατέρες σκοπήσαντες, φυσικῶν, ἀλλ᾿ οὐ γνωμικῶν ἐπί Χριστοῦ θελημάτων διαφοράν λαμπρῶς ὡμολόγησαν. Οὐ γάρ ἄν ἔλεγόν ποτε γνωμικῶν ἐπί Χριστοῦ θελημάτων διαφοράν, ἵνα μή δίγνωμον καί δίβουλον, καί οἷον εἰπεῖν μαχόμενον ἑαυτῷ τῇ στάσει τῶν λογισμῶν· καί διά τοῦτο διπρόσωπον αὐτόν κηρύττωσιν· οἵ γε κατά μόνην ταύτην γινώσκοντες τήν τῶν γνωμικῶν θελημάτων διαφοράν ἐν τῷ βίῳ γεγενῆσθαι· τήν τε τῆς ἁμαρτίας εἴσοδον, καί τήν πρός τόν Θεόν ἡμετέραν διάστασιν. Ἐν οὐδενί γάρ ἄλλῳ καθέστηκε τό κακόν, εἰ μή μόνον ἐν τῇ πρός τό θεῖον θέλημα διαφορᾷ τοῦ κατά γνώμην ἡμετέρου θελήματος· ᾗτινι πάντως ἀντικειμένη συνεισάγεται ποσότης, καί ὁ ταύτης δηλωτικός ἀριθμός, δεικνύς ἡμῶν τήν πρός τόν Θεόν τοῦ γνωμικοῦ θελήματος ἀντιπάθειαν.

Στο ιστολόγιο http://orthodox-voice.blogspot.com/2013/05/blog-post_11.html υπάρχει ανάρτηση με τίτλο "Ο Κοσμάς", όπου διαβάζουμε τα κατωτέρω :

"β. Θα προσθέσω όμως και κάτι άλλο, που αφορά τη Νεοημερολογίτικη Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία το 1930, αλλά και το 1970, υιοθέτησε συνοδικώς την αίρεση του Νεστοριανισμού! Συγκεκριμένα, ο αείμνηστος καθηγητής Παν. Τρεμπέλας τον περασμένο αιώνα δίδαξε την αίρεση, ότι ο Χριστός κατώρθωσε να μην αμαρτήσει κατόπιν σκληρού αγώνα! Δηλ. δέχονταν ύπαρξη δύο αγιοτήτων στο Χριστό (Π. Τρεμπέλα, Ιησούς, ο από Ναζαρέτ, Αθήνα 19402, σελ. 134, 254. βλ. Ιδίου, Η ηθική τελειότης του Χριστού κατά το ανθρώπινον, Αθήναι 1930). Είναι αυτό που δέχονταν και ο Ν. Καζαντζάκης, για τους "πειρασμούς" του Χριστού!

Την κακοδοξία αυτή των «δύο αγιοτήτων» του Κυρίου κατήγγειλαν στη Σύνοδο του Νέου Ημερολογίου το 1929 δύο άτομα. Η Σύνοδος ανέθεσε στον καθηγητή Χρήστο Ανδρούτσο να μελετήσει την καταγγελία, ο οποίος υπέβαλε σ΄ αυτήν την από 22 Μαΐου 1930 ΄Εκθεση, στην οποία μεταξύ άλλων έλεγε:

«Η διάκρισις διπλής αγιότητος εν τω Ιησού Χριστώ, θείας και ανθρωπίνης, ης έχεται ο Π. Τρεμπέλας, ουδέν έχει το δογματικώς επιλήψιμον. Αποδεχόμενοι οι πιστοί δύο θελήσεις εν τω Ιησού Χριστώ, είμεθα ηναγκασμένοι να συναποδεχθώμεν και δύο αγιότητας, την θείαν και την καθαρώς ανθρωπίνην, διότι η αγιότης ούσα ηθική ιδιότης αναφέρεται κυρίως και κατ΄ εξοχήν εις την θέλησιν. Αποδεχόμενοι δε εξ ίσου το υπό της εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου διατυπωθέν δόγμα, ότι εν τη υποστατική ενώσει των δύο φύσεων η σαρξ του Κυρίου θεουμένη λαμβάνει δώρα εξ αυτής (της υποστατικής ενώσεως), εννοούμεν φυσικώς τα δώρα τα προσιτά τη πεπερασμένη φύσει μέχρι του υψίστου και εφικτού βαθμού εξικνούμενα, ουχί δε και θείας ιδιότητας, δι΄ ων αύτη εξίσταται της οικείας φύσεως.

Η αγιότης του Χριστού ως ανθρώπου δεν δύναται να εξισωθή προς την θείαν αγιότητα και πηγήν παντός αγαθού… Οι περί τα θεολογικά ασχολούμενοι γινώσκουσιν, ότι ουδεμία θεία ιδιότης δύναται να μεταδοθή αυτή εις την ανθρωπίνην φύσιν αυτήν, για τον απλούστατον λόγον, διότι αύτη μεν είναι άπειρος, η δε ανθρωπίνη φύσις πεπερασμένη…» (Σωτ. Κυριαζοπούλου, Οι αιρετικοί, Αθήναι 1934, σ.140. Και Ορθόδοξος Τύπος, (1.3.76)!!

Η Σύνοδος της κρατικής Εκκλησίας αποδέχτηκε την κακόδοξη Έκθεση του καθηγητή Χρήστου Ανδρούτσου! Έτσι, κατέστη η ίδια αιρετική!"

Αλλά διαβάζουμε και το εξής Σχόλιο (με ελαφρά τροποποίηση) :

"Αποδεχόμενοι οι πιστοί δύο θελήσεις εν τω Ιησού Χριστώ ... εν τη υποστατική ενώσει των δύο φύσεων η (σ.σ. ανθρωπίνη) σαρξ του Κυρίου θεουμένη λαμβάνει δώρα εξ αυτής (της υποστατικής ενώσεως), εννοούμεν φυσικώς τα δώρα τα προσιτά τη πεπερασμένη φύσει μέχρι του υψίστου και εφικτού βαθμού εξικνούμενα, ουχί δε και θείας ιδιότητας, δι΄ ων αύτη εξίσταται της οικείας φύσεως"

Δεν μας είπε ο αείμνηστος καθηγητής της Δογματικής τι είδους δώρα, "προσιτά τη πεπερασμένη φύσει μέχρι του υψίστου και εφικτού βαθμού εξικνούμενα", ήταν η Μεταμόρφωση του Σωτήρος ή ακόμη και η επί των υδάτων βάδιση του Κυρίου; Ήταν ή δεν ήταν δώρα "θείας ιδιότητας"; Αν υπάρχουν τινές, "περί τα θεολογικά ασχολούμενοι και γινώσκοντες" (sic) ας μας πληροφορήσουν.
Ειλικρινά, μένουμε άναυδοι με αυτά του Π. Τρμπέλα και Χρ. Ανδρούτσου. Ανήκουστο και πρωτοφανές το : "Αποδεχόμενοι οι πιστοί δύο θελήσεις εν τω Ιησού Χριστώ, είμεθα ηναγκασμένοι να συναποδεχθώμεν και δύο αγιότητας, την θείαν και την καθαρώς ανθρωπίνην, διότι η αγιότης ούσα ηθική ιδιότης αναφέρεται κυρίως και κατ΄ εξοχήν εις την θέλησιν"!

Και πώς, διερωτάται κανείς, συμβιβάζεται αυτό με το "... 13 ὁ Θεὸς γάρ ἐστιν ὁ ἐνεργῶν ἐν ὑμῖν καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆς εὐδοκίας"; Αν τούτο ισχύει δια το "ἐν ὑμῖν", και αφορά στη δική μας (κατά Χάριν) αγιότητα, το ίδιο μπορούμε να ισχυριστούμε και δια τον Κύριο; Δεν ήταν εκείνος που είπε στον Πέτρο "Ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων"; Δεν ήταν εκείνος που είπε "«Ἐγὼ οὐ ζητῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμόν, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με Πατρὸς»;

Τι να πει κανείς για όλα αυτά, εκτός από το ότι μας παραμόρφωσε η καινοτομία του 1924.

Στην ίδια ανάρτηση ο "Κοσμάς" γράφει και τα ακόλουθα :

"Οι Ορθόδοξοι πιστεύουν, ότι ο Χριστός έχει δύο φύσεις, δυο θελήσεις και δύο ενέργειες, αλλά μία μόνο υπόσταση, δηλ. είναι ένα πρόσωπο. Οι θελήσεις και οι ενέργειες του Κυρίου είναι φυσικές, επειδή είναι των φύσεών Του".

Υπάρχει όμως και άλλο ένα σχόλιο γι΄ αυτό :

Έχω τη γνώμη ότι τούτο είναι ελλειπές, αν δεν συμπληρώσουμε εμαφατικά το "εν μια υποστάσει". Δηλαδή, "οι (δύο) θελήσεις και οι (δυο) ενέργειες του Κυρίου είναι των (δύο) φύσεών Του σε μία όμως υπόσταση. Συμπληρώνω : Την υπόσταση του "Υιού Ανθρώπου".

α) Ως προς το "δύο θελήσεις και δύο ενέργειες εν μιά υποστάσει", διαβάζουμε στην Προς Φιλιππησίους Επιστολή του Απ. Παύλου : "... 13 ὁ Θεὸς γάρ ἐστιν ὁ ἐνεργῶν ἐν ὑμῖν καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆς εὐδοκίας." (Φλ. β΄). Μη παραβλέψουμε το "εν υμίν".

β) Ως προς το "υιός Ανθρώπου" και την φύση αυτής έχουμε το κατωτέρω : "... 3 τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου, ἐν ᾧ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκός, ὁ Θεὸς τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν πέμψας ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας καὶ περὶ ἁμαρτίας, κατέκρινε τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῇ σαρκί" (Ρμ. η΄), και το "... 6 ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, 7 ἀλλ' ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, 8 καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ(Φλ. β΄)".

Η ανθρωπίνη φύσις του Κυρίου, ήταν η άπτωτη φύση του Αδάμ, όχι όμως και η εν δόξη άφθαρτη (του Αδάμ), γι΄ αυτό ο Κύριος ονομάζεται νέος Αδάμ.

Διευκρινίζω το : "όχι όμως και η εν δόξη άφθαρτη", που μόλις έγραψα. Και λέγω, ούτε γνωρίζουμε, ούτε υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε, σχετικά με το τι θα συνέβαινε αν ο Αδάμ δεν είχε υποστεί την πτώση. Αυτό μπορεί να απασχολεί τους Ταλμουδιστές, τους Καμπαλιστές, τους Μασόνους ή γενικότερα τους στοχαζόμενους φιλόσοφους ή θεοσοφιστές (μυστικιστές, νιρβάνα, γκουρού κλπ). Δεν μας αφορά.

Ομιλία εις την Ζωοδόχον Πηγήν και ότι δουλεύοντες τη αμαρτία αδύνατον να τελώμεν υπό την κραταιάν της Παρθένου προστασίαν

Απόσπασμα λόγου Θεοδώρου Ζωγράφου Ιωαννίτου, Βόλος 1914, εκ του ιστολογίου 

http://orthodox-voice.blogspot.com/2013/05/blog-post_7989.html

... Επειδή λοιπόν απολαύομεν παρ΄ Αυτής (σ.σ. Θεοτόκου) τοσούτων ευεργεσιών, λόγω και έργω ας τιμώμεν την Βασίλισσαν των ουρανών αλλά και της γης, εκδιηγούμενοι τα μεγαλεία αυτής και εργαζόμενοι τας εντολάς του Υιού αυτής· διότι αν δουλεύωμεν τη αμαρτία, αδύνατον να τελώμεν υπό την σκέπην Αυτής και προστασίαν, αδύνατον και να τιμώμεν Αυτήν και δοξάζωμεν κατ΄ αξίαν. 

Ενίκησάν ποτε οι Φιλισταίοι τους Ισραηλίτας και πολλούς ηχμαλώτισαν, έλαβον δε και το μέγα του Ισραήλ κειμήλιον, την κιβωτόν, την οποίαν εν πομπή και αλαλαγμώ εις την Άζωτον έφερον, και εκεί ετίμων και ελάτρευον. Και όμως ο μέγας εκείνος θησαυρός ουδόλως ωφέλησεν αυτούς. Οργή εκ Θεού μεγάλη εν τη πόλει εκείνη ενέσκηψε και θανατικόν τους Φιλισταίους απεδεκάτισε, και πείνα μεγάλη και δυστυχία εμάστιζε. Και το αίτιον τι; Ότι τιμώντες την κιβωτόν ετίμων συνάμα και το είδωλον αυτών Δαγών (Α΄ Βασιλ. ε: 1-8).

Ούτω και ημάς ουδέν ωφελεί η προς την Παρθένον αποδιδομένη τιμή, οι ύμνοι και αι εορταί αι τελούμεναι προς δόξαν Αυτής, αν και ημείς ως οι Φιλισταίοι και τα είδωλα προσκυνώμεν, αν δηλαδή και τα πάθη ημών θεοποιώμεν, αν εις την αμαρτίαν δουλεύωμεν, αν από της κακίας δεν απέχωμεν. Αλλά τότε πως προς την αγνήν Παρθένον οι μεμολυσμένοι θα προσεγγίσωμεν; Πως δε βοήθειαν παρ΄ Αυτής θα ελπίσωμεν; Αν όμως από της κακίας δια της μετανοίας απαλλαγώμεν, τότε βεβαίως την δεδοξασμένην Βασίλισσαν θα δυνηθώμεν επαξίως να δοξολογώμεν και υπό την σκέπην Αυτής θα τελώμεν.

Η ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ, ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΠΙΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ 1924

Προλογικό σχόλιο

Ναι, μετά από 90 χρόνια συστηματικής και δόλιας απόκρυψης των γεγονότων που μας οδήγησαν σ΄αυτό που ζούμε σήμερα, οφείλουμε να συνεχίσουμε, και θα συνεχίσουμε, να επαναλαμβάνουμε όλα όσα η ιδιοτέλεια και η φιλαυτία των "περί την πίστιν ναυαγησάντων" ιεραρχών και ακαδημαϊκών επέφερε επί της Εκκλησίας. Όπως δεν έχουμε τη δύναμη, το σθένος και την αξιοπρέπεια, να εγκαταλείψουμε το φονικό ευρώ, αλλά παραμένουμε οδηγούμενοι με ακρωτηριασμούς βήμα-βήμα στο θάνατο, το αυτό πράττουμε παραμένοντας αμετακίνητοι στη θεομίσητη καινοτομία του 1924. Την καινοτομία του ψεύδους, η οποία, σύμφωνα με τα λεχθέντα του Μεγάλου Ραβίνου της Γαλλίας κ. Ζιλ Μπερνέμ, μας επιτρέπει να μη διακηρύττουμε την αλήθεια, για να καλύπτουμε τα οδυνηρά μας τραύματα με την υποκρισία, με το ψέμα. Επί λέξει είπε τα ακόλουθα, όταν αποκαλύφθηκε η αποτυχία του στην "aggrecation" προς απόκτηση "ντοκτορά" φιλοσοφίας : «Όταν πηγαίνετε σε κάποιο διαγωνισμό, αυτό μπορεί να γίνει και αυτό μου συνέβη. Ενώ η επιτυχία ήταν σχεδόν σίγουρη, απέτυχα. Το γεγονός ότι δεν το διακήρυττα παντού αλλά άφησα να λένε ότι είμαι επιτυχών, μου επέτρεπε να καλύπτω ένα πολύ οδυνηρό τραύμα».

Η ιεραρχία της καθ΄ ημάς Εκκλησίας ιουδαΐζει, έχει κόψει τους δεσμούς της με την Αλήθεια, έχει πάψει να θεολογεί, την απασχολεί η ελευθερία του προσώπου, και ακολουθεί αυτά που διδάσκει ο φιλοσοφικός στοχασμός της μασονίας. Η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου, ως γνωστόν, έχει έδρα φέρουσα τον τίτλο "Έδρα της Φιλοσοφίας της Θρησκείας". Μου διαφεύγει αν έχει αλλάξει ο τίτλος, καθώς είμαστε πλέον "Ενάντια στη Θρησκεία" και βλέπε σχετικό πόνημα εκμανούς οικουμενιστή (Χ. Γιανναράς).

Υστερόγραφο
Ούτε εκεί επάνω στο αγ. Όρος, ούτε στην ιεραρχία της εκκλησίας, ούτε βέβαια στους συντηρητικούς κύκλους της καινοτόμου ακαδημαϊκής θεολογίας έχει γίνει αντιληπτός ο δολιότερος, καταστροφικότερος, αλλά και απεχθέστερος οικουμενιστικός (νεοταξικός) ρόλος του συγγραφέα πλείστων όσων βιβλίων - μεταξύ άλλων και το "Ενάντια στη θρησκεία" - Χ. Γιανναρά.

Διαβάστε το άρθρο. Οι υπογραμμίσεις υπό ΚΧ.

Από τον κύριο Τηλέμαχο Δουμάνη και το ιστολόγιο

http://orthodox-voice.blogspot.com/2013/05/1924.html

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ἡ φρικτή Ἀπόφασις τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ κατά τῆς Ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου κατεπατήθη κακοβούλως ὑπό πονηρῶν ἐπιβούλων τῆς Σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, ἠγνοήθη ὑπό σκοτεινῶν χαρακτήρων, ὑπεσκάφθη ὑπό ἀνδρεικέλων, τυφλῶν ἐντολοδόχων καί μελῶν τῆς Ἑβραιοσιωνιστικῆς Μασσωνίας, ὅπως ἦσαν ὁ προσκυνητής τοῦ Προτεσταντισμοῦ Προύσσης Δωρόθεος, καί ὁ τρίς καθαιρεθείς καί καθῃρημένος ὤν ἀναρριχηθείς εἰς τόν Θρόνον Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιος Μεταξάκης, καθώς καί ὁ δι᾽ ἀριστίνδην Συνόδου, ἀντικανονικῶς, ὑπό πραξικοπηματικῆς Κυβερνήσεως ἐπιβληθείς ἐπί τοῦ Θρόνου τῶν Ἀθηνῶν, Μητροπολίτης Χρυσόστομος Παπαδόπουλος.

Οὕτω τόν Ἰανουάριον τοῦ 1920, ἐπί Προύσσης Δωροθέου, τοποτηρητοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἐξηγγέλθη δημοσίως ἡ Ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου ὡς προοπτική Ἑνώσεως μετά τῶν Δυτικῶν.

Ἐξεδόθη τότε ἡ Διαβόητος Αἱρετική καί ΟἰκουμενιστικήἘγκύκλιος ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, μέ τίτλον, «Πρός τάς Ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ », διά τῆς ὁποίας αἱ Ἀντίχριστοι Αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ ἀναγνωρίζονται καί ἀναφέρονται ὡς «Ἐκκλησίαι Χριστοῦ», «μή πλέον ξέναι καί ἀλλότριαι ἀλλά συγγενεῖς καί οἰκεῖαι ἐν Χριστῷ»,«συγκληρονόμοι καί σύσσωμοι τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ Χριστῷ».

Ἡ Αἱρετική Ἐγκύκλιος τοῦ 1920 περιλαμβάνει ἕνδεκα ἄρθρα, ἐξ ὧν τό πρῶτον καθορίζει «τήν παραδοχήν ἑνιαίου ἡμερολογίου πρός ταυτόχρονον ἑορτασμόν τῶν μεγάλων Χριστιανικῶν ἑορτῶν ὑπό πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν », ἤτοι τήν ἐφαρμογήν τοῦ Καταδικασμένου Παπικοῦ, Νέου Ἡμερολογίου.

Διά τήν Ἱστορίαν θά πρέπει νά ἀναφερθῇ ὅτι, ὁ Προύσσης Δωρόθεος, μετά τήν ὑπογραφήν τῆς Ἐγκυκλίου αὐτῆς, μετέβη εἰς τήν Ἀγγλίαν, ὅπου ἔγινε δεκτός μέ τιμάς Ἀρχηγοῦ Κράτους, ὑπό Ὑπουργῶν καί Λόρδων καί ὑπ᾽ αὐτοῦ ἀκόμη τοῦ Βασιλέως τῆς Ἀγγλίας Γεωργίου Ε´. Τοῦ ἡτοιμάσθη μάλιστα καί εἰδική τελετή Βραβεύσεως, μέ τήν ἀπονομήν τοῦ τίτλου τοῦ Τιμητικοῦ Ἀντιπροέδρου τῆς Παγκοσμίου Συνελεύσεως διά τήν Φιλίαν τοῦ Κόσμου μέσῳ τῶν Ἐκκλησιῶν. Τό συγκλονιστικόν ὅμως συνέβη τήν 6ην Μαρτίου 1921 εἰς τήν ἕδραν τῶν Ἀγγλικανῶν, εἰς τήν οἰκίαν τοῦ Ἀγγλικανοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῆς Καντερβουργίας Randall Thomas Davidson, ὅπου ἐνῶ ὁ Δωρόθεος τοῦ προσέφερεν ἐπισκοπικόν ἐγκόλπιον μέ τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας, ἀπέθανεν ἐξαίφνης ἔμπροσθέν του ἀπό καρδιακήν προσβολήν.

Ὁ Προύσσης Δωρόθεος, ὁ μεταθέσας ὅρια αἰώνια, ἐξέψυξεν εἰς τάς ἀγκάλας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῶν Προτεσταντῶν Ἀγγλικανῶν. Ἠκολούθησε τά πρός Δυσμάς ἴχνη τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ἰωσήφ, ὅστις εἰς τήν Φλωρεντίαν τῆς Ἰταλίας τό 1439 ὑπέγραψε τόν ἐπαίσχυντον Ὅρον Ἑνώσεως μετά τῶν Παπικῶν καί ἔλαβε ἐκεῖ παρά Θεοῦ τήν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, ἀποθανών μέ φρικτόν τρόπον καί Θεοσημείαν.

Παρόμοιον γεγονός συνέβη καί μέ τόν Νικόδημον τοῦ Λένινγκραντ, ὁ ὁποῖος ἀνεγνώρισε ὡς Ὀρθοδόξους καί μή Αἱρετικούς τούς Παπικούς. Οὗτος ἀπέθανε γονυπετής εἰς τούς πόδας τοῦ ἐκπλήκτου Πάπα Ἰωάννου Παύλου Α´εἰς τό Βατικανόν τήν 5- 9-1978.

Ἡ Αἱρετική Ἐγκύκλιος τοῦ 1920, κατά τήν ὁμολογίαν τῶν Νεοημερολογιτῶν ἐπισκόπων τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ἀποτελεῖ τόν Καταστατικόν Χάρτην τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τό Ἀρχιτεκτονικόν Σχέδιον διά τήν ἐκ μερῶν ἀναδόμησιν τῆς Ἐκκλησίας, διότι δι᾽ αὐτούς δέν ὑπάρχει σήμερον ἡ Μία Ἁγία Καθολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί πρέπει νά «ξανακτισθῇ».Ἡ Ἐγκύκλιος αὐτή ἀποτελεῖ τό «Ὅραμα» τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως ἐπί τῆς ἀντιθέου καί ἀντιχρίστου βάσεως τῆς «Θεωρίας τῶν Κλάδων», BRANCH THEORY.

Κατά τήν βλάσφημον θεωρίαν αὐτήν, ὅλαι αἱ Ἐκκλησίαι, Ὀρθόδοξοι καί μή, ὅλαι αἱ Ὁμολογίαι καί Αἱρέσεις, ἀποτελοῦν κλάδους τοῦ Χριστιανικοῦ δένδρου, ἔχουν μέρος τῆς Ἀληθείας καί οὐδεμία κατέχει τό ὅλον τῆς Ἀληθείας. Βάσει τῆς Θεωρίας τῶν Κλάδων, τά Νεοημερολογιτικά καί Παλαιοημερολογιτικά Πατριαρχεῖα ἵδρυσαν μετά τῶν Προτεσταντῶν τήν Ἀντίχριστον Παναίρεσιν καί Πανθρησκείαν τοῦ Ἀθέου Οἰκουμενισμοῦ, ἵνα ἐν τέλει τούς πάντας εἰς χεῖρας τοῦ Πάπα παραδώσωσιν καί εἰς τόν Ἀντίχριστον καθυποτάξωσιν. Οὕτω ἐργάζονται νά ξανακτίσουν τήν Μίαν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ,ἡ ὁποία κατ᾽ αὐτούς σήμερον δέν ὑπάρχει. Κατά τούς Οἰκουμενιστάς, ὅταν ἑνωθοῦν ὅλαι αἱ «ἐπί μέρους»Ἐκκλησίαι τότε θά ξαναγίνῃ ἡ Μία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἡ ὁποία ἕως τότε δέν θά ὑπάρχῃ.

Ὁ Χριστός βεβαιοῖ ὅτι ἡ Ἐκκλησία Του μένει εἰς τόν αἰῶνα, «καί πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. ΙΣΤ/ 18), ἐνῶ οἱ Οἰκουμενισταί ψευδόμενοι εἰς ἑαυτούς, ἀντιστρατευόμενοι τόν Χριστόν καί συκοφαντοῦντες τήν Ἐκκλησίαν, ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει ἀλλά θά προκύψῃ διά τῶν ἰδίων αὐτῶν προσπαθειῶν. Οὕτω μόνοι των ὁμολογοῦν ὅτι ΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Ἰσχυριζόμενοι ὅτι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική, καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν ὑπάρχει ἀκόμη, οἱ Οἰκουμενισταί μόνοι των ὁμολογοῦν ὅτι ΔΕΝ εὑρίσκονται ἐντός τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἀλλ᾽ ΕΚΤΟΣ αὐτῆς.

 Πολλοί μεγαλόσχημοι κληρικοί τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, ὅπως παλαιότερον ὁ Ἐλβετίας Δαμασκηνός καί ὁ Ἀλεξανδρείας Παρθένιος, διεκήρυττον πώς ἐργάζονται διά τήν ἀναδόμησιν τῆς Ἐκκλησίας καί ἀκόμη ὅτι ὅλαι αἱ θρησκεῖαι εἶναι ἠθελημέναι παρά Κυρίου ὁδοί Σωτηρίας διά τούς ἀνθρώπους.

Ἐφ᾽ ὅσον πιστεύουν εἰς τήν Θεωρίαν τῶν Κλάδων καί ὅτι δέν ὑπάρχει σήμερον ἡ Μία Ἐκκλησία, ἀλλά θά γίνῃ εἰς τό μέλλον, μόνοι των οἱ ἴδιοι διακηρύσσουν καί ὁμολογοῦν ὅτι δέν ἀνήκουν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καί ὅτι ὁ χῶρος εἰς τόν ὁποῖον εὑρίσκονται καί τόν ὁποῖον ἀποκαλοῦν «ἐκκλησίαν», δέν εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἡ ἐκκλησία τοῦ Ἀντιχρίστου.

Διά τῆς Ἐγκυκλίου τοῦ 1920 αἱ ζυμώσεις διά τήν Ἡμερολογιακήν Πειρατείαν καί Παπικήν Ἀπαγωγήν τῆς Ἐκκλησίας ἔλαβον ἐντατικούς ρυθμούς.Τήν 16ην Ἰανουαρίου 1923,ἡ Ἔκθεσις τῆς πενταμελοῦς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῆς Μεταρρυθμίσεως τοῦ Ἡμερολογίου, ἡ ὁποία εἶχε συσταθῆ ὑπό τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ἀπεφάνθη μεταξύ ἄλλων ὅτι: «οὐδεμία (Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία) δύναται νά χωρισθῇ τῶν λοιπῶν καί ἀποδεχθῇ Νέον Ἡμερολόγιον, χωρίς νά καταστῇ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ ἀπέναντι τῶν ἄλλων» (ΦΕΚ/24/Α/25-1-1923, σελ. 159-161).

Τήν 25ην Ἰανουαρίου 1923, τό Βασιλικόν Διάταγμα περί τοῦ Νέου Πολιτικοῦ Ἡμερολογίου Ν.Δ. 25/1923/ΦΕΚ/24/Α/25-1-1923, τό ὁποῖον ἰσχύει μέχρι σήμερον καί δέν ἔχει ἀνακληθῆ ὑπό ἄλλου Νομοθετικοῦ Διατάγματος, ἐθέσπισεν ὅτι: «διατηρεῖται ἐν ἰσχύϊ τό Ἰουλιανόν Ἡμερολόγιον ὅσον ἀφορᾷ ἐν γένει τήν Ἐκκλησίαν καί τάς Θρησκευτικάς Ἑορτάς ... Ἡ Ἐθνική Ἑορτή τῆς 25ης Μαρτίου καί πᾶσαι αἱ κατά τούς κειμένους νόμους ἑορτάσιμοι καί ἐξαιρετέαι ἡμέραι ρυθμίζονται κατά τό Ἰουλιανόν Ἡμερολόγιον.» Τό 1923 (10 Μαΐου - 8 Ἰουνίου), ὁ Μασσῶνος Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης συνεκάλεσεν εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν Πανορθόδοξον Συνέδριονπαρωδίαν, ἕνα κατ᾽ οὐσίαν Ληστρικόν, Οἰκουμενιστικόν καί Μασσωνικόν Συνέδριον, εἰς τό ὁποῖον δέν συμμετεῖχε οὐδέν Ὀρθόδοξον Πατριαρχεῖον.Συμμετεῖχεν εἷς καθηγητής Μαθηματικῶν τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Βελιγραδίου, εἷς Ρουμάνος Γερουσιαστής, κάποιοι ἀπεσταλμένοι τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου, καί ὁ Ἀγγλικανός Ἐπίσκοπος Γκόρ.Ὑπό αὐτοῦ τοῦ Μασσωνικοῦ Συμβουλίου ἀπεφασίσθη νά εἰσαχθῇ καί εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τό Παπικόν Γρηγοριανόν Νέον Ἡμερολόγιον, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τήν 1ην Ὀκτωβρίου τοῦ 1923.

Ἡ ἀπόφασις αὐτή ὅμως ἠγνοήθη ὑπό ὅλων τῶν Πατριαρχείων καί δέν ἐξετελέσθη, ὡς μή οὖσα Ἀπόφασις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἠγνοήθη ὑπό πάντων, διότι δέν ἦτο Ἀπόφασις Πανορθοδόξου Συνεδρίου, ὡς ἐπιμένουν τινές κομψευόμενοι, ἀλλά ἦτο χάλκευμα Τεκτονικῆς Στοᾶς. Τόν Μάρτιον τοῦ 1924, ἐπί Μητροπολίτου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου καί Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου Ζ´(Ζερβουδάκη), κατόπιν ἐντόνων Μασσωνικῶν παρασκηνιακῶν ἐνεργειῶν καί ἐπεμβάσεων τῆς Στρατιωτικῆς Κυβερνήσεως ἐν Ἑλλάδι, ἡ 10η Μαρτίου ὠνομάσθη 23η Μαρτίου.

Οὕτως, ἄνευ τελετῆς καί ἐπισημότητος, μέ σκαιότατον τρόπον, βιαίως καί βαναύσως, μέ τήν φονικήν χεῖρα τοῦ Κάϊν, «ἐδιώρθωσαν» οἱ Μασσῶνοι Σατανολάτραι τό Ἡμερολόγιον τῆς Ἐκκλησίας καί οὕτω ἔσχισαν τόν ἄραφον χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ, παραδίδοντες νεκρούς εἰς τάς χεῖρας τοῦ Σατανᾶ πάντας τούς ἀκολουθοῦντας αὐτούς. Διά τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ, ὑπό Τριῶν Πανορθοδόξων Συνόδων Καταδικασθέντος, Νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου, ἐγένετο ἡ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Ἡ ἀλλαγή αὐτή δέν ἐγένετο ὑπό τῆς Ἐκκλησίας ἀλλ᾽ ἐπί τῆς Ἐκκλησίας, κατ᾽ ἐντολήν τῆς Ἑβραιοσιωνιστικῆς Μασσωνίας, πρός πνευματικόν θάνατον πολλῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου ἐπεβλήθη ἐπί τῆς Ἐκκλησίας, καί οὕτω αὕτη ἀπό Ὀρθόδοξος κατέστη Κακόδοξος.

Ἡ Ἐκκλησία δέν ἤλλαξε τό Ἡμερολόγιον. Ἡ Ἐκκλησία Κατεδίκασεν, Ἀναθεμάτισε καί Ἀπέβαλε τοῦ Σώματός της τόσον τούς δράστας τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου ὅσον καί τούς ἀκολουθήσαντας ἤ δεχθέντας τήν ἀλλαγήν. Ἡ ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου, κατά παραχώρησν Θεοῦ, ἐγένετο χωρίς Ἀπόφασιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἄνευ Πανορθοδόξου Συνόδου, διότι ἀκριβῶς εἶχε προηγηθῆ ἐπί τοῦ θέματος ἡ Ἀρνητική Ἀπόφασις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας διά Πανορθοδόξων Συνόδων. Οὕτω, διά τῆς ἐλλείψεως πάσης ἐξωτερικῆς νομιμοφανείας, γίνεται ἀμέσως ἀντιληπτή ἡ Παρανομία.

 Διά τῆς ἐλλείψεως τοῦ ἐξωτερικῶς ἐμφανοῦς στοιχείου τῆς Συνοδικότητος εἰς τήν διαδικασίαν τῆς Ἡμερολογιακῆς Ἀλλαγῆς γίνεται ἀμέσως ἀντιληπτή ἡ Ἀντικανονικότης αὐτῆς τῆς Ἀλλαγῆς. Ἀκόμη καί διά Πανορθοδόξου Συνόδου νά εἶχον κάνει τήν Ἀλλαγήν, αὐτή θά ἦτο βεβαίως καί πάλιν παράνομος καί Ἀντιεκκλησιαστική, ὡς ἀντιβαίνουσα εἰς τάς προηγηθείσας Πανορθοδόξους Ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας.

Ἄς σημειωθῇ παρενθετικῶς ὅτι ἡ Ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου συνετελέσθη εἰς μίαν περίοδον Ἐθνικῆς ἀκαταστασίας, ὀλίγον μετά τήν Μικρασιατικήν Καταστροφήν. Διά νά καταδειχθῇ δέ ὅτι ὄχι μόνον νηφάλιος δέν ἦτο ἡ Ἀλλαγή αὐτή, ἀλλά μάλιστα ἐπεβλήθη ὑπό ἀνωμάλων καί διεστραμμένων ἐγκεφάλων, ἀρκεῖ νά κυττάξῃ κανείς πότε ἔγινε. Κατά τήν περίοδον τῶν τελευταίων μόνον διεργασιῶν διά τήν Ἀλλαγήν τοῦ Ἡμερολογίου, τό πεντάμηνον Νοεμβρίου 1923 - Μαρτίου 1924. ἡ Ἑλλάς ὡς κράτος μετῆλθεν, ἀφ᾽ ἑνός, ΔΥΟ Ἀρχηγούς Κράτους, τόν Βασιλέα Γεώργιον Β´ καί τόν Πρόεδρον Παῦλον Κουντουριώτην, καί ἀφ᾽ ἑτέρου, ΠΕΝΤΕ Πρωθυπουργούς, τόν Κροκιδᾶν, τόν Γονατᾶν, τόν Βενιζέλον, τόν Καφαντάρην καί τόν Παπαναστασίου.

Ὅλα τά ἄλλα προβλήματα τά εἶχον λύσει αἱ Ἀρχαί τοῦ Κράτους καί τό μόνον τό ὁποῖον ἐναπέμεινεν ἦτο τό ἀνύπαρκτον πρόβλημα τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου, τῆς ἀκριβεστέρας μετρήσεως τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ χρόνου, ἡ «διόρθωσις» τοῦ Λειτουργικοῦ Ἡμερολογίου τῆς Ἐκκλησίας! Ἡ Ἐθνική ἀκαταστασία δέν ἦτο πρόβλημα διά τό Ἑλληνικόν Κράτος. Ἡ Διαφορά τοῦ Ἡμερολογίου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπό τήν Παπικήν καί τάς Προτεσταντικάς Συναγωγάς ἦτο τό κύριον Κρατικόν πρόβλημα!

 Μόλις τό ἔλυσαν αὐτό οἱ σοφοί Ἄρχοντες τά πάντα εὗρον τήν ὁμαλήν των ροήν! Ἡ Ἐθνική ἀκαταστασία ἦτο σκόπιμον κατασκεύασμα σκοτεινῶν Δυνάμεων διά νά διευκολυνθῇ ἡ ἐπίθεσις κατά τῆς Ἐκκλησίας, νά ἐπιτευχθῇ ὁ διχασμός καί ἡ δημιουργία Σχίσματος, διά τῆς προωθήσεως τοῦ Παπικοῦ Ἡμερολογίου καί τῆς ἐπιβολῆς του ἐπί ἑνός ἐξουθενωμένου λαοῦ.

Διά τῆς ἀλλαγῆς αὐτῆς, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί τό Πατριαρχεῖον τῆς Κωνσταντινουπόλεως ΕΦΡΑΓΚΕΨΑΝ καί ἀφωμοιώθησαν μέ τούς Αἱρετικούς Δυτικούς.Ὅλοι οἱ ἐπίσκοποί των ἠκολούθησαν τήν ἐξωσυνοδικῶς ἐπιβληθεῖσαν Ἀντιεκκλησιαστικήν, Καινοτόμον, Τελεσιδίκως Καταδικασμένην καί Ἀναθεματισμένην Μεταρρύθμισιν καί Ἀλλαγήν τοῦ Ἡμερολογίου. Δέν δύνανται δέ νά ἀπαλλαγοῦν αὐτοῦ τοῦ ἄγους ὑπό μελλούσης Συνόδου, διότι οὐδεμία Σύνοδος εἰς τό μέλλον δύναται νά τροποποιήσῃ τάς Ἀποφάσεις τῶν προηγουμένων Πανορθοδόξων Συνόδων καί νά θεωρῆται Ὀρθόδοξος.

Ἀποφάσεις ληφθεῖσαι μέ τήν ἔμπνευσιν καί καθοδήγησιν τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος εἶναι Θεόπνευστοι. Τροποποίησις Ἀποφάσεως Πανορθοδόξου Συνόδου σημαίνει κατάργησις καί ἀσέβεια κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Οἱαδήποτε μέλλουσα Σύνοδος ἤθελε προκύψῃ καί ἀντιγνωμοδοτήσῃ ἔναντι τῶν Ἀποφάσεων προηγουμένων Θεοπνεύστων Πανορθοδόξων Συνόδων, εἴτε περί τοῦ Ἡμερολογίου εἴτε περί οἱουδήποτε ἄλλου θέματος, ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΚΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΗ.

 Ἐάν παρ᾽ ἐλπίδα δέν ἰσχύουν καί δέν εἶναι Τελεσίδικοι καί Ὁριστικαί αἱ Ἀποφάσεις τῶν προηγουμένων Πανορθοδόξων Συνόδων κατά τοῦ Νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου, μέ τήν ἰδίαν λογικήν ΔΕΝ θά πρέπει νά ἰσχύουν ἤ νά εἶναι Τελεσίδικοι καί Ὁριστικαί αἱ Ἀποφάσεις τῶν μελλοντικῶν, αἱ ὁποῖαι θά δύνανται καί αὐταί μέ τήν σειράν των νά τροποποιοῦνται ὑπό ἄλλων. Συμφώνως πρός τούς Ἱερούς Κανόνας καί τήν αἰωνόβιον Πρᾶξιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ Εἰσαγωγή τοῦ ἤδη Καταδικασμένου Νέου Παπικοῦ Ἡμερολογίου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, ὡς διατείνονται ἐκκλησιαστικοί διπλωμάται, ὑπόδικος εἰς μίαν μελλοντικήν Πανορθόδοξον Σύνοδον, ἀλλά εἶναι ἤδη Ὁριστικῶς, Ἀμετακλήτως καί Τελεσιδίκως Προδεδικασμένη καί Καταδικασμένη.

Ἡ εἰσαγωγή τοῦ ΝΕΟΥ ΠΑΠΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΠΡΟΕΚΑΛΕΣΕΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΣΧΙΣΜΑ.Ὅσοι ἠκολούθησαν τήν Ἀλλαγήν τοῦ Ἡμερολογίου καί ὅσοι ἐδέχθησαν εἰς πνευματικήν ἐπικοινωνίαν τούς ἀκολουθήσαντας τήν Ἡμερολογιακήν Ἀλλαγήν, ἔστω καί ἄν οἱ ἴδιοι ἀκολουθοῦν τό Παλαιόν Ἡμερολόγιον, ἀπεκόπησαν τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, καί ὑπόκεινται εἰς τά αὐτά Ἐπιτίμια, Ἀράς καί Ἀναθέματα μετά τῶν ἀκολουθούντων τό Νέον Παπικόν Ἡμερολόγιον, ὡς ἀπειθήσαντες εἰς τάς Ἀποφάσεις τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ καί εἰς τάς Ἐντολάς τοῦ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

Δέν εἶναι παράνομος μόνον ὁ κλέπτης ἀλλά καί ὁ κλεπταποδόχος. Ὄχι μόνον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ διά τῶν Συνοδικῶν της Ἀποφάσεων, ἀλλά καί αὐτό ἀκόμη τό Ἑλληνικόν Κράτος διά τοῦ Συντάγματός του, θέτει τήν Νεοημερολογιτικήν Ἐκκλησίαν ΕΚΤΟΣ νόμου. Διότι προβλέπει εἰς σχετικόν ἄρθρον ὅτι Ὀρθόδοξος εἶναι ἡ Ἐκκλησία ἡ ἔχουσα Κεφαλήν της τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ἡ τηροῦσα ἀπαρασαλεύτως τούς Ἱερούς Ἀποστολικούς καί Συνοδικούς Κανόνας καί φυλάττουσα τάς Ἱεράς Παραδόσεις (Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, Μέρος Πρῶτον, Βασικαί Διατάξεις, Ἄρθρον 3, Παράγραφος 1).
Ἡ Νεοημερολογιτική Ἐκκλησία δέν εἶναι αὐτή τήν ὁποίαν προστατεύει τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, διότι δέν ἐσεβάσθη τούς ΣΥΝΟΔΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΑΣ καί τάς ΙΕΡΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ αἱ ὁποῖαι ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΝ τό Νέον Παπικόν Ἡμερολόγιον.

Ὡς ἐκ τούτου, ἡ Νεοημερολογιτική Ἐκκλησία εἶναι καί ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ. Εἶναι λοιπόν καί Ἐκκλησιαστικῶς καί Πολιτικῶς ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ.

Εἶναι ἡ πρώτη φορά εἰς τήν Ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας κατά τήν ὁποίαν ἕν Ἐκκλησιαστικόν Σχίσμα δέν προκαλεῖται ἐκ τῶν ἔσω, ἀλλά ἐπιβάλλεται ἐκ τῶν ἔξω. Δι᾽ αὐτό καί ἡ συνείδησις τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ ἀπεδοκίμασεν τήν ἀλλαγήν τοῦ Ἡμερολογίου, μέ τήν ρῆσιν, «Φραγκέψαμε. Μᾶς Ἐφράγκεψαν.»

 Ἡ Ἡμερολογιακή ἐπίθεσις κατά τῆς Ἐκκλησίας δέν προκαλεῖ μόνον ἕν γιγάντιον Σχίσμα, ἀλλ᾽ ἐκφράζει καί τήν οὐσίαν ὅλων τῶν Αἱρέσεων. Διότι ἡ μέν Ἐκκλησία ἔχει ὑπέρχρονον καί οὐράνιον ἀρχήν, αἱ δέ Αἱρέσεις ἐγκόσμιον καί χρονικήν. Τί δέ πλέον Αἱρετικόν ἀπό τό νά στήνεται Νέα Ἐκκλησία ἐπί τῆς προλήψεως τῆς ἀκριβεστέρας μετρήσεως τοῦ χρόνου;

Tου αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Από το ιστολόγιο  http://orthodox-voice.blogspot.ca/2013/05/t_8.html

Ιησού Χριστέ, το καλό όνομα, ο γλυκασμός μου, η επιθυμία μου και η ελπίδα μου, Συ που έγινες άνθρωπος για μας και τακτοποίησες τα πάντα με σοφία για τη σωτηρία μας! Σε δοξάζω , Κύριε Θεέ μου, με όλη την καρδιά μου. Γονατίζω μπροστά Σου με το σώμα και την ψυχή μου και εξομολογούμαι τις αμαρτίες μου. Σκύψε και Συ και άκουσε τη δέησή μου και συγχώρησε την ασέβεια μου.
Αμάρτησα, ανόμησα, επλημμέλησα, παρώξυνα και παραπίκρανα Εσένα τον αγαθό μου Κύριο και τροφέα και προστάτη. Δεν υπάρχει είδος κακίας που δεν έκανα με έργο και με λόγο, εν γνώσει και εν αγνοία και με ενθυμήσεις και σκέψεις πονηρές πολύ αμάρτησα. Και όσες φορές υποσχέθηκα να μετανοήσω άλλες τόσες ξανάκανα τα ίδια. Είναι πιο εύκολο να μετρηθούν οι σταγόνες της βροχής παρά οι αμαρτίες μου. Έφτασαν και πάνω από το κεφάλι μου ακόμα! Γιατί από τα νιάτα μου και μέχρι σήμερα άνοιξα τις πόρτες της ψυχής μου στις άτοπες επιθυμίες , δούλεψα στις άτακτες και αχαλίνωτες ορμές, λέρωσα τον λευκό χιτώνα του βαπτίσματος, μόλυνα τον ναό του σώματός μου, και βρώμισα την ψυχή μου με τα πάθη της ατιμίας που διέπραξα.
Συ τα ξέρεις όλα – τι να τα λέω;
Η καρδιά μου συντρίβεται και η ψυχή μου βουλιάζει μέσα στην απορία, γιατί αν και τόσα αμαρτήματα έκανα, ούτε ένα μικρό έργο μετάνοιας δεν παρουσίασα… Για αυτό είναι ταραγμένη η ψυχή μου, γεμάτη οδύνη και κατήφεια. ..
Παρά ταύτα δεν μπορώ παρά να ελπίζω στη σωτηρία μου… ελπίζοντας στην αγάπη Σου.
Ελέησέ με , Θεέ μου, με το μέγα έλεός Σου, γιατί σε Σένα πιστεύω… Συγχώρησέ με τον αχρείο και ταπεινό. Άκουσε την προσευχή του ταπεινού δούλου Σου … Σαν άνθρωπος αμάρτησα. Ως Θεός συγχώρεσε με… για την πολλή σου αγαθότητα και την ανέκφραστη ευσπλαχνία και φιλανθρωπία , με τις πρεσβείες της πανενδόξου, πανυμνήτου , υπερευλογημένης και κεχαριτωμένης , υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας… Αμήν.

Η καλή Δύση και η κακή Ανατολή

Η φωτο από το ιστολόγιο "ΞΥΠΝΉΣΤΕ  ΡΕ"

Δημοσιεύθηκε η ακόλουθη επιστημονική είδηση σχετικά με τη θανατηφόρο γρίπη στην Κίνα :

"Η κατασκευή νέων ιών στο εργαστήριο είναι μια συνήθης τακτική και χρησιμοποιείται ώστε να «προβλεφθεί η φύση». Η τακτική που ακολουθείται σε τέτοιου είδους πειράματα είναι να προσπαθήσουν να προβλέψουν την εξελικτική πορεία ενός στελέχους ιού μέσα στη φύση για τα επόμενα πέντε χρόνια, να δημιουργήσουν το αντίστοιχο στο εργαστήριο, ώστε ακολούθως να φτιάξουν και το αντιιικό φάρμακο ή εμβόλιο για να αποφευχθεί πανδημία με πολλούς νεκρούς. Ο τελικός στόχος δηλαδή είναι η πρόληψη (...) «Απόλυτη ανευθυνότητα» καταλογίζει στους Κινέζους ο λόρδος Μέι της Οξφόρδης και πρώην πρόεδρος της Βασιλικής Ιατρικής Ακαδημίας. «Ισχυρίζονται ότι δημιούργησαν τον επιθετικό ιό για να αναπτύξουν φάρμακα και εμβόλια. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι τους ώθησε η τυφλή φιλοδοξία που έχουν, δίχως καμία αίσθηση του τι δύνανται να προκαλέσουν», εξηγεί ο ίδιος."

Και σχολιάσθηκε ως εξής :

Καλά αυτά, γιατί όμως δεν μας λένε τίποτα οι αξιότιμοι κριτές για τον ιό του Έιτζ; Μήπως κι αυτός φτιάχτηκε, λέμε τώρα, δοκιμαστικά για την ελεγχόμενη ανοσοκαταστολή - μόνο έτσι γίνονται δεκτά τα μοσχεύματα - ώστε ο οργανισμός να δεχτεί το ξένο όργανο (μόσχευμα) χωρίς να το αποβάλλει με απορριπτικά αντισώματα;
Μήπως, λέμε πάλι, αυτό έγινε, αλλά κάπου τους ξέφυγε ο σχεδιασμός του ιού; Και τέλος, μήπως τα πειράματα άρχισαν εκεί κάτω στην Αφρική - μη ξεχνάμε από εκεί ξεκίνησαν οι μεταμοσχεύσεις με τον Μπάρναρντ - γι΄ αυτό και μαστίζονται από την αρρώστια αυτή οι λιμοκτονούντες γηγενείς Αφρικανοί;

Σενάρια αυτοί, σενάρια κι εμείς. Κακοί επιστήμονες οι Κινέζοι, κακοί και οι πεφωτισμένοι της Δύσης. Άλλωστε, τα δικά τους φώτα παραλαμβάνει και η Ανατολή. Γιατί λοιπόν να μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια και το στόμα χάσκοντας;  

Ορθοδόξως ταλαιπωρούμενοι, προσωπικά ελεύθεροι και συνοδοιπόροι του σιωνισμού

Στην Πασχαλινή Ποιμαντορική Εγκύκλιο του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ διαβάσαμε και μάθαμε ότι η ανάσταση του Λαζάρου δεν ήταν ίδια με την ανάσταση του Κυρίου! Μείναμε κυριολεκτικά άφωνοι. Και πώς ήταν δυνατόν να είναι η ίδια, σκεφθήκαμε εμείς οι θεολογικά ολιγομαθείς, αφού ο Κύριος δεν είχε ακόμη αναστηθεί; Μήπως ήταν και ο Λάζαρος θεάνθρωπος;

Ο σεβασμιότατος μας δίνει τη δική του εξήγηση, την κακόδοξη και πλανημένη, που απηχεί τα γνωστά νεοορθόδοξα φιλοσοφικά αερολογήματα. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι επαναλαμβάνει την εντελώς άθλια, τεκτονικής και σιωνιστικής προέλευσης, φιλοσοφία περί ελευθερίας. Γράφει :

"Οἱ ἀναστάσεις τῶν νεκρῶν πού περιγράφονται στήν Ἁγία Γραφή, εἶναι γιά τά ἀνθρώπινα μάτια δεῖγμα ἐκπληκτικό τῆς δύναμης τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τῆς ἐλευθερίας Του ἀπό κάθε φυσικό περιορισμό. Αὐτή ἡ δύναμη μπορεῖ νά μεταβάλει τούς νόμους τῆς φύσης, ἀλλά δέν μπορεῖ νά μεταβάλει τόν τρόπο ὑπάρξεως τῆς φύσης. Μιά τέτοια μεταβολή δέν ἐπιβάλλεται ἐξωτερικά, εἶναι μόνο καρπός τῆς προσωπικῆς ἐλευθερίας, κατόρθωμα ἐλευθερίας".

Μας λέει λοιπόν ότι η εκπληκτική δύναμη του θεού είναι η ελευθερία, που μεταβάλει τους νόμους της φύσης, όχι όμως και τον τρόπο ύπαρξης της φύσης. Τούτο εναπόκειται στον καθένα να το καταλάβει, ανάλογα με το πνευματικό  IQ που διαθέτει και συνεπώς, τις φιλοσοφικές ικανότητες που έχει. Πάντως, αντιλαμβανόμενος ο σεβασμιότατος το αδιέξοδο - είναι το γιατί ο θεός της ελευθερίας μπορεί να μεταβάλει τους νόμους της φύσης, όχι όμως και τον τρόπο ύπαρξης της φύσης - προχωρεί προσπαθώντας  να μας δώσει να καταλάβουμε "τον καρπό της προσωπικής ελευθερίας" (sic). Και συνεχίζει ρίχνοντας τώρα το βάρος "στον τρόπο ύπαρξης της ανθρώπινης φύσης", δηλαδή στην προσωπική ελευθερία. Γράφει :


"Ἡ μεταβολή στόν τρόπο ὑπάρξεως τῆς ἀνθρώπινης φύσης τοῦ Χριστοῦ μετά τήν ἀνάστασή Του ἐπισημαίνεται μέ μιά «ἑτερότητα» : εἶναι ὁ γνώριμος «υἱός τοῦ ἀνθρώπου» ἀλλά «ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ» (...) . Τί εἶναι αὐτό πού Τόν διαφοροποιεῖ καταρχήν καί πρέπει νά τό ὑπερβεῖ κανείς γιά νά Τόν ἀναγνωρίσει; Σίγουρα κάτι πού δέν λέγεται, ἀλλά μόνο βιώνεται. Ἴσως, ἄν ἡ σχέση μαζί Του σταματήσει στή φαινόμενη ἀτομικότητα, δέν κατορθώνει νά ἀναγνωρίσει τήν ὑπόσταση, τήν ἐλευθερωμένη ἀπό τήν ἀτομική αὐτοτέλεια. Δέν ξέρουμε καί δέν μποροῦμε νά περιγράψουμε τήν ἐμπειρία, τολμοῦμε μόνο νά τήν προσεγγίσουμε μέσα ἀπό τά γεγονότα πού τή συνοδεύουν : Τό σῶμα τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φύση ἐλεύθερη ἀπό κάθε περιορισμό καί κάθε ἀνάγκη, εἶναι ἕνα ἀνθρώπινο σῶμα μέ σάρκα καί ὀστά, πού ὅμως δέν ἀντλεῖ ζωή ἀπό τίς βιολογικές του λειτουργίες, καί εἰκονίζει καί τά δικά μας σώματα πού θά ἀναστηθοῦν, ἀπό τήν προσωπική σχέση μέ τόν Θεό, πού αὐτή καί μόνη μᾶς συνιστᾶ καί μᾶς ζωοποιεῖ".

Για να απλουστεύσουμε τις φιλοσοφικές ακροβασίες του σεβασμιότατου, που δεν λέγονται αλλά μόνο βιώνονται, μας λέει - εδώ βάζουμε ένα θαυμαστικό ! - ότι η σχέση μας με τον Κύριο, αν σταματήσει στη φαινόμενη ατομικότητα αδυνατεί να αναγνωρίσει την ελευθερωμένη από την ατομική αυτοτέλεια υπόσταση, και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Να όμως που έχουμε και την εμπειρία της σχέσης! Βάζουμε ακόμη ένα θαυμαστικό. Με αυτήν, μας λέει ο σεβασμιότατος του "δεν λέγονται αλλά βιώνονται" - ξεχνάμε το θαυμαστικό -, τολμούμε να προσεγγίσουμε την ελεύθερη από κάθε περιορισμό και ανάγκη ανθρώπινη φύση. Οπότε, συμπεραίνουμε εμείς οι θεολογικά ολιγομαθείς, ότι ο σεβασμιότατος έχει συνάψει ήδη αυτή τη σχέση, έχει αυτή την εμπειρία, μας λέει αυτά που δεν λέγονται παρά μόνο βιώνονται, και πλέον μπορεί να μας κατηχεί, ώστε κι εμείς να συνάψουμε την προσωπική μας σχέση με το θεό, "που αυτή και μόνη μας συνιστά και μας ζωοποιεί". Συμπληρώνουμε, τότε μπορούμε να λέμε κι εμείς αυτά "που δεν λέγονται, αλλά βιώνονται" και βάλτε όσα θαυμαστικά θέλετε.

Πάλι τα γνωστά νεοορθόδοξα αεροκοπανήματα περί τρόπου υπάρξεως, άλλως υπαρκτικά, περί ετεροτήτων και οπωσδήποτε σχέσεων. Η σχέση δεν εγκαταλείπει ποτέ τη μοντέρνα (καινοτόμο) ψυχοθεολογία (σχεσιολογία) που μας ταλαιπωρεί ορθοδόξως.

Το "κατόρθωμα της ελευθερίας ολοκληρώθηκε από τον Χριστό", κατά την αθεολόγητη γραφή του μητροπολίτη, διότι κυρίως και πρωτευόντως ήταν (έστω) κατόρθωμα (sic) αληθείας. Αυτό δεν μας το είπε ο σεβασμιότατος Πειραιώς, αν και ανέγνωσε την Ευαγγελική περικοπή του Όρθρου του Μ. Σαββάτου όπου :

14 Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας ... 17 ὅτι ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη,  ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ  Χριστοῦ ἐγένετο.

Πού την είδε ο σεβασμιότατος την ελευθερία; Η ελευθερία οδηγεί το κτιστό σώμα στο άκτιστο ή μήπως είναι μόνο η αλήθεια, η οποία καθιστά την "ἀνθρώπινη φύση ἐλεύθερη ἀπό κάθε περιορισμό καί κάθε ἀνάγκη"; Μπορεί να μας απαντήσει ο σεβασμιότατος;

"γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ  ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς", αυτό όμως ουδέποτε θα το ακούσουμε από όσους αναμασούν τις σιωνιστικές και τεκτονικές ανοησίες. Κατόπιν αυτών, ας μην απορεί ο σεβασμιότατος που η "Χρυσή Αυγή" των κατηγορεί σαν πράκτορα του σιωνισμού - είναι και οι ίδιοι.
Αμφότεροι λένε με διαφορετικά λόγια τα αυτά. Το χειρότερο όμως είναι για τον μητροπολίτη. Ο οποίος λάβρος καταδικάζει το σιωνισμό, τον τεκτονισμό και τη συνωμοσία της λέσχης Μπίντελμεργκ, αυτός όμως και η εκκλησία του παραμένουν δέσμιοι του αντίχριστου βραχίονα της λέσχης που ονομάζεται Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Αυτή είναι ο ιδρυτής ή μήπως δεν το γνωρίζει;

"τοῖς ἀκοινωνήτοις συνευχομένοις"

 Στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο - υποθέτω δεν είμαι ο μόνος - έγινα παραλήπτης ευχετηρίου κάρτας επί τη Δεσποτική εορτή της Αναστάσεως του Κυρίου. Αποστολεύς η TELEVISION STATION 4E. Ιδού η κάρτα ...

 
Και η απάντηση ...
Αντεύχομαι, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΈΣΤΗ!

"Το σάλπισμα της νίκης, της αθανασίας, της δύναμης, του θριάμβου", καθώς γράφετε, είναι λίαν ατελές εφόσον δεν συμπεριλαμβάνει την ΑΦΘΑΡΣΙΑ της έμμορφης (: εν σώματι) και αθανάτου ψυχής, που όλοι έχουμε. Προς τούτοις συνηγορούν τα κατωτέρω :

« 50 Τοῦτο δέ φημι, ἀδελφοί, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα βασιλείαν Θεοῦ κληρονομῆσαι οὐ δύνανται, οὐδὲ ἡ φθορὰ τὴν ἀφθαρσίαν κληρονομεῖ. 51 ἰδοὺ μυστήριον ὑμῖν λέγω· πάντες μὲν οὐ κοιμηθησόμεθα, πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα, 52 ἐν ἀτόμῳ, ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ, ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι· σαλπίσει γάρ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι, καὶ ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα. 53 δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν.» (1Κρ. ιε΄ 50-53). Και ο ερμηνευτής (*) συμπληρώνει :
"Αυτό είναι το μυστήριο για το οποίο μιλάει και αυτό είναι το δεύτερο σκέλος της θυσίας του Ιησού Χριστού, ο οποίος όχι μόνο έσωσε την ψυχή, αλλά αφθαρτίζει το πρόσλημμα ( : αφθαρτίζει καινοπρεπέστατα, απαθανατίζων το πρόσλημμα, Κανών Όρθρου Μ. Σαββάτου) και από την γη  το ανεβάζει και  το καθίζει στα δεξιά του θρόνου του Θεού".

(*)  http://www.pistos.gr/orthodoxia/giortes/i-analipsi-tou-kuriou-imwn-iisou-xristou
(μετά τινων συμπληρώσεων/διορθώσεων υπό του γράφοντος).

"ίνα ώσιν εν"

Οφείλω να ευχαριστήσω την ιστοσελίδα (*), τον διαχειριστή της ιστοσελίδας κύριο Κωνσταντίνο Αργυρακόπουλο, για τη ανάρτηση την οποία μεταφέρω εδώ. Ήταν απλά ένα συμπληρωματικό σχόλιο, σε εύστοχο άρθρο (**), και οπωσδήποτε θα χρειαζόταν να γράψω περισσότερα. Ειδικότερα, το "ουκέτι ειμί εν τω κόσμω, και αυτοί εν τω κόσμω εισί" είναι απαραίτητο να διευκρινισθεί περαιτέρω, ώστε ο αναγνώστης να εννοήσει ότι "οι εν τω κόσμω" δεν είναι "οι εκ του κόσμου". Τι λέγει ο Κύριος; Ουκέτι ειμί εν τω κόσμω, συμπληρώνει δε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης : "12 ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ, 13 οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκὸς, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρὸς, ἀλλ' ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν".
Ας δούμε όμως ακριβέστερα αυτό το πολυδιαφημιζόμενο από τους οικουμενιστές "ίνα ώσιν εν"

"9 ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ  ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι, (...) 11 καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ αὐτοὶ ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί, καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι. Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου οὓς δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς"

Ου περί του κόσμου ερωτώ αλλά περί ων δέδωκάς μοι. Οι οικουμενιστές είναι οι εκ του κόσμου, νομίζουν δε ότι ισχύει και γι΄ αυτούς το "ίνα ώσιν εν". Πλανώνται και πλανούν τους αδαείς.

Τήρησον αυτούς, λέγει, αλλά ποιους όμως; Ποιοι είναι αυτοί;

"οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ  ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι". Περί ων δέδωκάς μοι, αυτούς που εσύ μου έδωσες, παρακαλεί ο Κύριος τον Πατέρα, τήρησέ τους στην ενότητα "ίνα ώσιν εν". Άλλοι δεν έχουν θέση, δεν μπορούν οι διαστροφείς της αλήθειας (οι εκ του κόσμου) να μιλούν ή να διδάσκουν περί της των πάντων ενώσεως. Το Ιν. α΄ 12-13 είναι σαφέστατο και σαφώς ευκρινείς είναι οι αιρετικοί πλαστογράφοι  των Γραφών.

Οι αιρετικοί, όπως όλα τα παραχαράσσουν, δεν θα μπορούσαν αυτό να το αφήσουν. Με την αγαπολογία και τη σχεσιολογία και την ψυχοθεολογία πάνε να μας ενώσουν.

Φεύγε και σώζου.

Παραπομπές
(*)  http://orthodox-voice.blogspot.gr/2013/05/blog-post_8820.html
(**) http://orthodox-voice.blogspot.gr/2013/05/blog-post_9260.html  

Καλή Ανάσταση, άγιον και ευλογημένο Πάσχα

telemaxos doumanis has left a new comment on the post (*) :
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΤΟ ΚΥΠΡΙΑΝΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗ: ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ , ΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ ΟΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ? ΜΕ ΜΥΣΤΗΡΙΑ, ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ, ΙΕΡΟΣΥΝΗ??

Αγαπητέ κύριε Δουμάνη,

Ειλικρινά με φέρνετε σε δύσκολη θέση με το ερώτημά σας. Αν γράψω ότι οι σχισματικοί νεοημερολογίτες δεν έχουν Μυστήρια, δεν μπορώ να εξηγήσω πώς, εδώ και πολλά χρόνια με απασχολούσε - υπάρχουν πολλοί σαν εμένα - αυτό το ζήτημα, για να καταλήξω τελικά στο συμπέρασμα, ότι αυτή η εκκλησία (σημ. οι επικεφαλής ιστάμενοι) που προέκυψε μετά το 1924, απέκρυπτε συστηματικά την αλήθεια λόγω προφανώς ιδιοτελών συμφερόντων.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο γαγγραινώδης μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος, όστις εξέδωσε διατριβή με τίτλο "Αλλήλων μέλη", πετώντας στα άχρηστα το "Διὸ ἀποθέμενοι τὸ ψεῦδος λαλεῖτε ἀλήθειαν ἕκαστος μετὰ τοῦ πλησίον αὐτοῦ". Ποιος τον ήλεγξε; Ουδείς.

Αν, πάλι, γράψω ότι έχουν έγκυρα Μυστήρια, βλέποντας το τι γίνεται, τότε μάλλον δάκρυα θα τρέξουν απ΄ τα μάτια μου. Φιέστες τα έχουν κάνει, ας αφήσουμε δε και τους φωτογράφους ... .

Εκείνο λοιπόν που σκέπτομαι, είναι αυτό που είπε ο Κύριος : "πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γάρ, καὶ οὐ ποιοῦσι".

Και εξηγούμαι. Τελούν (περίπου) ακριβώς τα Μυστήρια, για τα υπόλοιπα όμως τίποτα δεν κάνουν. Αρκούνται να ακολουθούν τις υποδείξεις των προϊσταμένων τους μητροπολιτών, επισκόπων κλπ. Οι οποίοι είναι και αυτοί υφιστάμενοι των πολιτικών, δηλαδή της διπλωματίας, όπου μόνο το ψεύδος κυριαρχεί.

Τι θέλω με αυτά να πω; Ότι Χάρι δεν έχουν οι λειτουργοί των Μυστηρίων, τουλάχιστον όσοι εξ αυτών δεν έχουν επίγνωση τι ακριβώς έγινε με την καινοτομία του 1924.

Ωστόσο, τα Μυστήρια τελούνται και η Χάρις υπάρχει σε κάθε βαφτιζόμενο (περιορίζομαι σ΄ αυτό) εφόσον το Μυστήριο "λέγεται και ποιείται" - ατελώς έστω το "ποιείται" - όπως μας έχει παραδοθεί κατά το Δόγμα.

Εναπόκειται συνεπώς στον κάθε ένα από εμάς, εφόσον έχει θρησκευτικά ενδιαφέροντα και θέλει να γνωρίζει τι ακριβώς πιστεύει, να μάθει εκείνα τα οποία του κρύβουν. Ή, αν λέγονται, είναι οι μισές αλήθειες. Διότι, έτσι, γίνεται καλύτερα η παραχάραξη.

Οι ποιμένες έπαψαν να ποιμαίνουν το λαό του Θεού. Προτίμησαν να "βόσκουσι εαυτούς" στα συνέδρια τα διαχριστιανικά, τα διαθρησκειακά και τα λοιπά διαδραστικά, παρά να επωμισθούν το βαρύ λειτούργημα, που μόνοι τους φορτώθηκαν. Ποιο είναι αυτό; Η αλήθεια και ουδέν έτερο.

"ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐντεῦθεν. 37 εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· Οὐκοῦν βασιλεὺς εἶ σύ; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· Σὺ λέγεις ὅτι βασιλεύς εἰμι ἐγὼ. ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ· πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς"

(*) http://orthodox-voice.blogspot.gr/2013/05/o-k.html