Το βρεφικό αμαξίδιο

Είναι, συνήθως, οι γονείς και κάποτε οι ηλικιωμένοι παππούδες με τις γιαγιάδες, που οδηγούν το βρεφικό αμαξίδιο - κοινώς καροτσάκι - με την/τον επιβάτη του.

Άραγε, μεγαλώνοντας ο εποχούμενος, ποιον θα έχει οδηγό του ; Ή μήπως δεν χρειάζεται κανέναν απολύτως;

Κάνοντας αυτές τις σκέψεις, ζήτησα από τον προχωρημένο στα χρόνια οδηγό του να μου επιτρέψει μερικές φωτογραφίες. Μου έδωσε την άδεια και με παρακάλεσε : "Σας παρακαλώ, όχι το πρόσωπο, επικίνδυνες οι εποχές όπου ζούμε". Μην ανησυχείτε, του απάντησα, δεν θα φωτογραφήσω τον γλυκύτατο επιβάτη. -

Της ερήμου

- Γέροντα, έχω ανησυχία, έχω άγχος. Όταν ήταν μικρά τα παιδιά μου κάθε μέρα φοβόμουν, συλλογιζόμουν, τόσες αρρώστιες, τόσα άλλα. Κάθε μέρα προσευχόμουν. Δόξα τω Θεώ μεγάλωσαν, ηρέμησα. Να όμως πάλι. Τώρα με τα μικρά εγγονάκια μου - έχω τέσσερα, δυο από κάθε παιδί - ξανάρχισα πάλι τα ίδια. Άγχος, έγνοιες, ανησυχία.

- Αδελφέ μου, σκέψου για μια στιγμή. Αν εσύ είχες άγχος και ανησυχία για τα παιδιά σου και τώρα για τα εγγονάκια σου, τί θα λέγαμε για τον άγιο Θεό ; Πόση ανησυχία, αν μπορούμε να το πούμε,  θα έχει για τόσα εκατομμύρια ανθρώπων. Παιδιά του, εγγονάκια του θα έλεγα, είμαστε όλοι. Γι΄ αυτό μας έδωσε τους αγγέλους, μας έδωσε τους αγίους, την υπεραγία Θεοτόκο, αλλά και αυτό τον ίδιο τον εαυτό του. Έγινε για μας άνθρωπος : "  9 ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι' ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει. 10 ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ· ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν ". Τί λέγει ; Βλέπεις ; Ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν.

Καλήν ανησυχία έχεις, μη σταματάς να προσεύχεσαι.-

Αντίγραφο ευρεθέντος χειρογράφου σε ιερό Κελλίον της Καψάλας, Άγιον Όρος.

Περί καταργήσεως νηστειών

Στο ιστολόγιο http://apotixisi.blogspot.gr/2014/06/blog-post_1961.html διαβάσαμε άρθρο του θεολόγου κ. Νικολάου Πανταζή, επιγράφεται "Με αφορμή τη Νηστεία των αγίων Αποστόλων" και σχολιάζουμε μέρος από τα διαλαμβανόμενα. Είναι το εξής :

Νικ. Πανταζής : Βάσει πάντοτε της αταξίας μας αυτής, της Νηστειολογικής, και άλλα, σχίσατε (σημ. οι παλαιοημερολογίτες) την Εκκλησία ... Αγωνίζομαι, προσπαθώ. Αλλ' "ου περί βίου, περί πίστεως" ο λόγος!
Σημειώσατε, η "νηστειολογική αταξία" (sic) είναι η κατάργηση της νηστείας των αγίων Αποστόλων.

Το σχόλιο που κατατέθηκε ήταν το ακόλουθο.
Για να περιοριστώ μόνο σε ένα από τα πολλά ερωτώ : Εφόσον ου περί βίου, περί πίστεως ο λόγος, ας μας απαντήσει ο κύριος ΝΠ τι εκ των δυο είναι η νηστεία ; Είναι περί του βίου, ή είναι περί την πίστη ; Ο βίος ενός εκάστου εξ ημών αφορά στον ίδιο - εννοώ αν νηστεύει - και κανένα άλλο. Οι Κανόνες της Εκκλησίας στο συγκεκριμένο ζήτημα δίνουν τη γενική κατεύθυνση των πιστών και έκαστος ίδιον λόγον θέλει δώσει. Δεν μπορεί η Εκκλησία να θεσμοθετεί προσωπικά για τον καθένα. Το περισσότερο, δεν μπορεί να θεσμοθετεί την αθέτηση την ορισθείσας νηστείας, επειδή οι καιροί άλλαξαν (τότε με την αλλαγή) και έπρεπε να κατευθυνθούμε εκεί όπου άλλοι ( μασονία και σιωνισμός) μας πήγαιναν. Δηλαδή, στην Κοινωνία των Εθνών τότε, και σήμερα στον ένα από τους πολλούς δρόμους για τον (ένα) θεό ... της ενότητας. Διότι, αν καταλαβαίνω καλά, θα έχουμε εκτός των άλλων μια εκκλησία - άρα και ένα θεό - που κάνει τα στραβά μάτια για τη νηστεία και κάποιον άλλο που ζητά από την Εκκλησία τη νηστεία των αγίων Αποστόλων. Όσοι θέλουν αποτείχιση, καλό είναι να μη την κουτσουρεύουν και να τη φέρνουν στα νέα και εκσυγχρονισμένα μέτρα τους. Ας αφήσει λοιπόν ο κύριος ΝΠ τους παλαιομερολογίτες στα δικά τους και ας κυττάξει τα δικά του (τους).

Απάντηση δεν έδωσε ο κύριος Πανταζής. Αντ΄ αυτού είχαμε τον ανώνυμο σχολιαστή με υπογραφή ΙΚ, ο οποίος παρατήρησε :
Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε, ποια Οικουμενική Σύνοδος άλλαξε το Ημερολόγιο, ποιό κατήργησε και ποιο καθιέρωσε. Και θέλουμε να το μάθουμε, όχι με λόγια, αλλά με γραπτό κείμενο της Συνόδου, που να λέγει επακριβώς ποιο καταργείται και με ποιο αντικαθίσται, γιατί οι Πατέρες της Α΄ και όχι μόνον χρησιμοποιούσαν το Μακεδονικό Ημερολόγιο (βρίσκεται στα Πρακτικά). Εμείς πάντως ξέρουμε, ότι η Α΄ Σύνοδος χρονολογούσε από το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου (τούτο βρίσκεται στα πρακτικά της Συνόδου και αναφέρεται στην Δ΄ Οικουμενική). Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε ποιά Οικουμενική Σύνοδος το άλλαξε αυτό και καθιέρωσε τη χρονολόγηση από Χριστού γεννήσεως Και όχι από το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου και αυτό με γραπτό κείμενο και όχι με λόγια.

Ακολούθησε ένα ακόμη σχόλιο του γράφοντος
Αφού θέλετε γραπτές αποδείξεις, τότε να πάτε να λειτουργηθείτε σε ένα φερώνυμο του Μεγάλου Αθανασίου ιερό ναό. Και προσευχόμενος, να τον ρωτήσετε πού πήγε και βρήκε τη λέξη "Ομοούσιος" με γραπτά και όχι με λόγια. Επίσης, τώρα που έρχεται το Δεκαπενταύγουστο, να πάτε στην Τήνο και να ρωτήσετε την υπεραγία Θεοτόκο, αν υπαρχει πουθενά γραμμένο στην Αγία Γραφή, και όχι στα λόγια, το "Θεομήτορ". Αν σας δώσουν την απάντηση, όπερ εύχομαι, "θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε πώς οι Οικουμενικές Σύνοδοι έκαναν δεκτούς αυτούς του δυο όρους. και αυτό με γραπτό κείμενο και όχι με λόγια", για να γράψω τα δικά σας με μικρή τροποποίηση.

Επανήλθε ο ανώνυμος ΙΚ με τα εξής :
Αυτή είναι μια παρελκυστική τακτική, όταν δεν γνωρίζουμε τι να απαντήσουμε. Οι Πατέρες της Α΄ υπογράφουν χρονολόγηση από θανάτου του Μ. Αλεξάνδρου (χλς΄ έτη) και χρησιμοποιούν το Μακεδονικό ημερολόγιο. Δεν θεσπίζουν κανένα ημερολόγιο, γιατί δεν τους ενδιαφέρει, παρά ο κοινός εορτασμός του Πάσχα, που δεν εξαρτάται από ημερολόγια, αλλά από την εύρεση της εαρινής ισημερίας και της πανσελήνου. Οι Πατέρες της ΣΤ΄ Συνόδου αλλάζουν τη χρονολόγηση από Αλεξάνδρου σε Κτίσεως Κόσμου. Μετά τη Σύνοδο αυτή αρχίζει να δημιουργείται το Πασχάλιο (όχι από Σύνοδο), το οποίον έχει αλλάξει 5 φορές (όχι από Σύνοδο). Το 1628, ο ΚΠόλεως Κύριλλος Λούκαρις (ο καταδικασθείς για Καλβινισμό) αλλάζει τη χρονολόγηση από Κτίσεως Κόσμου σε από Χριστού γεννήσεως, με το "ετσι θέλω". Εσείς λοιπόν, που θέλετε να τηρείτε την ακρίβεια με θρησκευτική ευλάβεια και σας μάρανε το 1924, γιατί χρονολογείτε από Χριστού γεννήσεως και όχι από Κτίσεως Κόσμου, όπως θέσπισε η ΣΤ΄ Σύνοδος Έφερα κάποια συγκεκριμένα στοιχεία και αναμένω αντίκρουση, όχι με λόγια, ευχολόγια και ειρωνίες, αλλά με ντοκουμέντα, που να ανατρέπουν τα δικά μου. Αν δεν έχετε, τότε σταματείστε την ειρωνεία και "τ' άλλα λόγια ν' αγαπιώμαστε", γιατί αυτό δείχνει, αν μη τι άλλο ελαττωμένη νοητική λειτουργία. Όσον αφορά δε την αλλαγή στη χρονολόγηση, καλόν θα ήταν να πάτε εσείς στην Τήνο, και να ρωτήσετε εσείς την Παναγία, γιατί δεν ακολουθούμε τη χρονολόγηση μιας Οικουμενικής Συνόδου, αλλά τη χρονολόγηση, που θέσπισε ένα αφορισμένος Πατριάρχης;

Και η σειρά μου :
Δεν είναι "άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε", ούτε παρελκυστική τακτική, όπως λέτε, αυτά που σας γράφω. Θέσατε κάποια ερωτήματα και με ερωτήματα σας απάντησα. Δώστε μας εσείς απόκριση στα δικά μας και θα σας δώσουμε κι εμείς στα δικά σας.

 23 Καὶ ἐλθόντι αὐτῷ εἰς τὸ ἱερὸν προσῆλθον αὐτῷ διδάσκοντι οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ λέγοντες· ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς, καὶ τίς σοι ἔδωκε τὴν ἐξουσίαν ταύτην; 24 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἐρωτήσω ὑμᾶς κἀγὼ λόγον ἕνα, ὃν ἐὰν εἴπητέ μοι, κἀγὼ ὑμῖν ἐρῶ ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ. 25 τὸ βάπτισμα ᾿Ιωάννου πόθεν ἦν, ἐξ οὐρανοῦ ἢ ἐξ ἀνθρώπων; (Μτ. κα΄)

 Αυτά είναι τα δικά μου στοιχεία. Όσον δε για τον Κύριλλο Λούκαρι, ισχύει γι΄ αυτόν (σημ. η αλλαγή στη χρονολόγηση των ετών από της Χριστού Γεννήσεως) ό,τι ακριβώς ίσχυσε για τους προ ημών ειδωλολάτρες φιλόσοφους και προγόνους. Κάτι καλό είπαν μέσα στα όσα πολλά έγραψαν, αλλά απέτυχαν : "Γιατί και οι Έλληνες επινόησαν πολλά, δεν βρήκαν όμως το σκοπό του Θεού στα κτίσματα, όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος, αλλ’ ούτε και το Θεό, επειδή δεν είχαν την ταπείνωση και την πίστη του Αβραάμ." ( Οσίου Πέτρου Δαμασκηνού, Λόγος Ω΄)

Ο σχολιαστής ΙΚ δεν έμεινε αδρανής :
Όλα αυτά είναι "λόγια του αέρα". Σας ζητήσαμε συγκεκριμένα πράγματα: 1/ Ποιά Οικουμενική Σύνοδος ασχολήθηκε με αλλαγή ημερολογίου και σε ποιό κείμενό της αναγράφεται αυτη η αλλαγή. 2/ Γιατί δεν ακολουθείτε τη χρονολόγηση από Κτίσεως Κόσμου της ΣΤ΄ Συνόδου, αλλά τη μεταρρύθμιση από Χριστού γεννήσεως του καθαιρεμένου Κύριλλου Α΄ Λούκαρι. Απαντήστε συγκεκριμένα και όχι με παράθεση αγιογραφικών κειμένων ή άλλων κειμένων, που δεν έχουν σχέση με το θέμα. Αλλιώς δεν μας πείθετε για το 1924.

Και το τέλος
"Ου με πείσεις καν με πείσεις", ισχύει για σας κύριε ΙΚ. Οι Οικουμενικές Σύνοδοι δεν έθεσαν ποτέ θέμα χρονολόγησης των ετών. Η ανάγκη όμως αυτή προήλθε όταν η αιρετική Δύση άρχισε τις επιστημονικές μετρήσεις του χρόνου και οι Ορθόδοξοι βρισκόμαστε ήδη υπό καθεστώς δουλείας και άγριου προσηλυτισμού από πλευράς αιρετικών. Ότι οι κακόδοξοι, διδάσκοντες εντάλματα ανθρώπων, αρίθμησαν το χρόνο από της Χριστού Γεννήσεως, αν είναι έτσι όπως γράψατε, δεν ήταν δα και σπουδαίο επίτευγμα. Ο χρόνος, ο εν Χριστώ χρόνος για τα ανθρώπινα και τα θεία, αρχίζει αφ΄ ης ο άγιος Θεός ενανθρώπησε και η Εκκλησία οικοδομήθηκε "επί την πέτρα" από τον Παράκλητο εν Χριστώ Ιησού. Όπως ο Κύριος μας είπε "ά ήκουσα παρά του Πατρός" - ἀλλ' ὁ πέμψας με ἀληθής ἐστι, κἀγὼ ἃ ἤκουσα παρ' αὐτοῦ, ταῦτα λέγω εἰς τὸν κόσμον - κατά τον ίδιο τρόπο και το άγιον Πνεύμα δεν λάλησε αφ΄εαυτού. Όσα άκουσε μας φανέρωσε ; "12 Ἔτι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ' οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι. 13 ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πάσαν τὴν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ' ἑαυτοῦ, ἀλλ' ὅσα ἂν ἀκούσει λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν." Εξ αυτών ήταν και ο καθορισμός του Εορτολογίου (κινητές και ακίνητες εορτές). Τι γίνεται σήμερα, ας μη το κουβεντιάζουμε.

 ὁ ὢν ἐκ τοῦ Θεοῦ τὰ ῥήματα τοῦ Θεοῦ ἀκούει

Είχαμε και συνέχεια, βλέπε σχόλια

Περί της παρατηρήσεως ημερών ή επιστροφής στα πρωτοχριστιανικά χρόνια

Μεταξύ πολλών, ποικίλων και διαφόρων τινών, διβάσαμε στην απάντηση του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά τα ακόλουθα. Σημειώνουμε, επιγράφεται "Απάντηση στο ιστολόγιο Εν Τούτω Νίκα περί των λόγων του αγίου Νικοδήμου εις την υποσημείωση του ζ΄ Αποστολικού Κανόνος". Τα ακόλουθα είναι :
«Ὡς γνωστόν καί προκειμένου νά διερευνήσωμε τήν ἀλήθεια εἰς τό θέμα τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου εἴχαμε θέσει μία ἐρώτησι εἰς τούς ἀδελφούς τοῦ Π. Ἡμερολογίου. Ἐδόθη τελικά μία ἀπάντησι εἰς αὐτήν,  τήν ὁποία στά βασικά της σημεῖα εἶμαι ὑποχρεωμένος νά σχολιάσω χάριν τῆς ἀληθείας, ὥστε νά διασαφηνισθοῦν κάποια θέματα καί νά ἐνημερωθοῦν οἱ μή γνωρίζοντες ἐπαρκῶς τήν ὑπόθεσι, διά νά δυνηθοῦν νά τοποθετηθοῦν ἐν γνώσει καί ὄχι νά τοποθετηθοῦν ἐπειδή ἀκολουθοῦν τό Παλαιό ἤ τό Νέο ἀντιστοίχως ἡμερολόγιο». (*)

Τα υπόλοιπα που γράφει είναι πολλά, πάρα πολλά, και, παρότι δεν μας πέφτει λόγος, κατά το λεγόμενο, του απαντάμε :

Και τι χρειάζονταν όλα αυτά, όταν ο ίδιος, επικαλούμενος τον άγιο Ιωάννη και τον Απ. Παύλο, μας λέγει :  Ἀκολούθως γιά νά δείξη ὁ ἅγιος ὅτι δέν ἔχει καμία σημασία ἡ παρατήρησις τοῦ χρόνου, ἀλλά τό νά ἀκολουθοῦμε τήν Ἐκκλησία, χρησιμοποιεῖ τόν ἀπόστολο Παῦλο:
«Ἐγὼ γὰρ τοὐναντίον δείκνυμι, ὅτι οὐ μόνον οὐκ ἐκέλευσε παρατηρεῖν ἡμέρας, ἀλλὰ καὶ ἀπέλυσεν ἡμᾶς τῆς ἀνάγκης ταύτης ...» κλπ. (ΕΠΕ 34,176,4).

Αν ήταν καθώς γράφει ο π. Ευθύμιος, δεν θα υπήρχε ουδείς λόγος να ακολουθήσει το "μη μετ΄ Ιουδαίων συνεορτάζειν". Το σημαντικότερο όμως είναι τούτο. Η εκκλησία της Καινοτομίας ακολούθησε ή δεν ακολούθησε την "παρατήρηση των ημερών", και μάλιστα την, με επιστημονική ακρίβεια, παρατήρηση ; Αν δεν το είχαν κάνει οι διοικητικοί προϊστάμενοι της Καινοτόμου εκκλησίας - σημείωση, διότι το θέμα της μη παρατήρησης αποσυνδέει άμεσα το "εν ενί στόματι και μια καρδία δοξάζειν και ανυμνείν το πάντιμον και μεγαλοπρεπές ονομά σου" της θείας Λατρείας - δεν θα είχαμε το θλιβερό φαινόμενο "καθένας και από μια εκκλησία". Παρένθεση, τώρα μπήκαν όλες στο ΠΣΕ, η παρένθεση κλείνει. Με άλλες λέξεις, δεν θα μας είχε βρει η σημερινή ακαταστασία και αταξία (τα των δαιμόνων ακατάστατα). Οι αγγλικανοί, εξυπνότεροι και αφανέστεροι των παπικών, μας διέλυσαν.

Παραβλέπει όμως ακόμη, ο π. Ευθύμιος, ότι αυτά του απ. Παύλου, όπως και εκείνα του ιερού Χρυσοστόμου, αφορούσαν σε μια εποχή όπου η Εκκλησία, το σώμα Χριστού, ήταν ακόμη - θα λέγαμε - εν τω γενάσθαι. Πώς είναι δυνατόν να γράφει αυτά τα πράγματα, θέτοντας στο περιθώριο όσα δικά μας ακολούθησαν τη σχολαστική παρατήρηση των ημερών από τους Φράγκους και τους Λατίνους, τα οποία ευθύς απέρριψε η καθ΄ ημάς Πίστη ;  Η οποία, ανεξαρτήτως ενδελεχών παρατηρήσεων, τοποθέτησε την ισημερία στις 21 Μαρτίου και θέσπισε να εορτάζεται το Πάσχα από 21 Μαρτίου μέχρι 21 Απριλίου. Αν είναι να ακολουθούμε αυτά που μας λέγει η ακρίβεια της επιστήμης, δεν βλέπω το λόγο να μην δεχόμαστε, ας πούμε, και τον εγκεφαλικό θάνατο. Υπάρχουν και πολλά άλλα : Ατμοσφαιρική ρύπανση (πράσινη ανάπτυξη), κίνδυνος υπερπληθυσμού (εκτρώσεις) κλπ.

Αν θέλει ο π. Ευθύμιος να ζωντανέψει την Εκκλησία των πρώιμων χριστιανικών χρόνων, ή αιώνων, να μας το πει. Ας λάβει όμως υπόψη ότι πολλά από όσα ακολούθησαν και δεν συμπεριλαμβάνονταν στα πρωτοχριστιανικά χρόνια, θα πρέπει κι αυτά να τα απορρίψει. Εδώ λοιπόν είμαστε εμείς οι ολιγομαθείς και αν μας καταδέχεται, ας μας απαντήσει.

(*)  http://apotixisi.blogspot.gr/2014/06/blog-post_6507.html

Μικρές νεο-εορτολογικές αταξίες

Διαβάσαμε :
ΒΑΣΕΙ πάντοτε της αταξίας μας αυτής, της Νηστειολογικής, (σ.σ. νεοορθόδοξης) και άλλα, ΣΧΙΣΑΤΕ (σ.σ. εσείς οι παλαιοημερολογίτες) την Εκκλησία ... Αγωνίζομαι, προσπαθώ. Αλλ' "ου περί βίου, περί πίστεως" ο λόγος! 
(Νικ. Πανταζής, θεολόγος εκ της Καινοτομίας προελθών και ήδη αποτειχισμένος λόγω οικουμενισμού) [1]

κχ
Για να περιοριστώ μόνο σε ένα από τα πολλά ερωτώ : Εφόσον ου περί βίου, περί πίστεως ο λόγος, ας μας απαντήσει ο κύριος Νικ. Πανταζής τι εκ των δυο είναι η νηστεία ; Είναι περί του βίου, ή είναι περί την πίστη ;

Ο βίος ενός εκάστου εξ ημών αφορά στον ίδιο - εννοώ αν νηστεύει - και κανένα άλλο. Οι Κανόνες της Εκκλησίας στο συγκεκριμένο ζήτημα δίνουν τη γενική κατεύθυνση των πιστών και έκαστος ίδιον λόγον θέλει δώσει. Δεν μπορεί η Εκκλησία να θεσμοθετεί προσωπικά για τον καθένα. Το περισσότερο, δεν μπορεί να θεσμοθετεί την αθέτηση την ορισθείσας νηστείας, επειδή οι καιροί άλλαξαν (τότε με την αλλαγή) και έπρεπε να κατευθυνθούμε εκεί όπου άλλοι ( μασονία και σιωνισμός) μας πήγαιναν. Δηλαδή, στην Κοινωνία των Εθνών τότε, και σήμερα στον ένα από τους πολλούς δρόμους για τον (ένα) θεό ... της ενότητας, της αγαπητικότητας κλπ.. Διότι, αν καταλαβαίνω καλά, θα έχουμε εκτός των άλλων μια εκκλησία - άρα και ένα θεό - που κάνει τα στραβά μάτια για τη νηστεία και κάποιον άλλο που ζητά από την Εκκλησία τη νηστεία των αγίων Αποστόλων.

Όσοι θέλουν αποτείχιση, καλό είναι να μη την κουτσουρεύουν και να τη φέρνουν στα νέα και εκσυγχρονισμένα νεοορθόδοξα μέτρα τους. Ας αφήσει λοιπόν ο κύριος ΝΠ τους παλαιομερολογίτες στα δικά τους και ας κυττάξει τα δικά του (τους).

[1] http://apotixisi.blogspot.gr/2014/06/blog-post_1961.html

Το παράπονο

Διαβάσαμε  :
"Tὰ περιοδικά, ἐκτὸς τοῦ «Σταυροῦ» καὶ εἴτινος ἑτέρου, δὲν δημοσιεύουν τὰ ἄρθρα μου, οὔτε ἡ εὐρύτερη σὲ κυκλοφορία ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Tύπος», ἐπειδὴ λέγω τὴν ἀλήθεια ὁλόκληρη, καὶ τὴν ἀκίνδυνη, καὶ τὴν ἐπικίνδυνη ..." (Νικ.  Σωτηρόπουλος, θεολόγος) [1]

kx
Κάτι λείπει από αυτή την αλήθεια, ειδικά από την επικίνδυνη, οπότε ας μην παραπονείτε ο κ. Σωτηρόπουλος. Το επικίνδυνο το κάνει ακίνδυνο με την τακτική που ακολουθεί και μιλεί μόνο για όσα είναι ορατά. Τα αόρατα - σημ. φυσικά δεν είναι - τα αφήνει στην άκρη, ή μάλλον τα ονομάζει, τα έχει ονομάσει καλύτερα, σχισματοαιρετικά !

Υστερόγραφο
Ίσως, την ίδια τύχη με τα δικά του "πολλά άρθρα", να έχει και τούτο το "ένα από τα πολλά σχόλια" του γράφοντος αυτά τα ελάχιστα.

[1]  http://aktines.blogspot.gr/2014/06/blog-post_23.html

Θεριστής μας χρειάζεται

Βλέπε "φύση και παραφύση" http://ksipnistere.blogspot.gr/2014/06/blog-post_5601.html?

τ + έρως = τέρως, τέρας
δ + έρως = δέρως, δέρας (χρυσόμαλλο δέρας)
θ + έρως = θέρως, θέρος

Μάλλον, θεριστής μας χρειάζεται. Από τέρατα και προβιές άλλο τίποτα. Πήξαμε

Υστερόγραφο

'Ενας έγραψε : Αν ερθει η ωρα εσυ και οι ομοιοι σου να επιτεθειτε στην πραξη στην ελευθερια εκφρασης και στο δικαιωμα υπαρξης της διαφορετικοτητας, σας περιμενει αναπαντεχο ηλεκτροσοκ !

Και άλλος απάντησε : Ώστε έτσι λοιπόν ;  Αν ερθει η ωρα εσυ και οι ομοιοι σου να επιτεθειτε στην πραξη στην ελευθερια εκφρασης και στο δικαιωμα υπαρξης της διαφορετικοτητας, σας (μας) περιμενει αναπαντεχο ηλεκτροσοκ ;

Θα παραδεχόμουν "την ελευθερία έκφρασης και το δικαιωμα ύπαρξης της διαφορετικότητας", αν οι ξεβράκωτοι παρελαύνοντες θήλεις και άρρενες, αποφάσιζαν να εκφραστούν αφοδεύοντας και ουρώντας δημόσια, ή ακόμη, για να γίνει καλύτερα κατανοητή η πράξη, που τιτλοφορείται "δικαίωμα" στην έκφραση της ελευθερίας, αυτή τη φυσική τους ανάγκη να την έκαναν στον προαύλιο χώρο του "ναού" της Δημοκρατίας, το περίφημο Κοινοβούλιο, όπου και το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Είναι κι αυτό, εννοώ η πράξη, μια από τις πολλές διαφορετικότητες.

Αυτό θα ήταν πραγματική "έκφραση στο δικαίωμα της διαφορετικότητας και της ελευθερίας". Αλλά δεν θα το κάνει κανείς από τους υπερήφανους και ξεβράκωτους παρελαύνοντες gay prides. O λόγος ; Για να μην προσβάλλουν το "ναό" που τους προστατεύει. Δεν θέλουν να τον ατιμάσουν, να τον βεβηλώσουν.

Τα σπασμένα κρύσταλλα της νύχτας, μακράν αλλά και τόσον εγγύς.

Το Πολυτεχνείο γκρέμισε τη Χούντα και έχτισε τα δομημένα ομόλογα

Ένα σχόλιο σε ιστοσελίδα http://salograia.blogspot.gr/2014/06/to.html συμπληρωμένο

Ο χρήστης Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο στην ανάρτηση ...
Kyprianos Christodoulides
Peace be on to you my brother! Και εγώ ΖΗΛΩΤΗΣ του νόμου είμαι.Παλαιοημερολογήτης.
Η ευχή του εν Αγίοις αναπαυσαμένου π. Χρυσοστόμου Σπετσών μαζί μας.

μακρυνός (αλλά πολύ κοντινός) ορίζοντας.

κχ
 God bless you, near-far horizon.

"Θεὸς ἐγγίζων ἐγώ εἰμι, λέγει Κύριος, καὶ οὐχὶ Θεὸς πόῤῥωθεν." (Ιρ. κγ΄ 23).

Η θρησκεία έγινε εκκλησία, χωρίς να παύσει να είναι θρησκεία. Ισχύει και το αντίστροφο. Ότι υπάρχουν πολλές και ποικίλες θρησκείες, δεν πρέπει να μας ξενίζει, όπως και το ότι υπάρχουν πολλές και ποικίλες εκκλησίες. Φθάσαμε να έχουμε ακόμη και την εκκλησία του Σατανά, αφού αυτό διατάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα σύμφωνα με τις εντολές των σιωνιστών-προτεσταντών, και δη και Αγγλικανών. Σε παρένθεση, παρατηρητές, στο θεωρείο της αγάπης, πάπας και οικουμενικός Βαρθολομαίος. Να τους κάνουμε εμείς να αλλάξουν, αυτό δεν γίνεται. Εκτός αν ζητήσουν να μάθουν τα δικά μας και ο Παράκλητος τους φωτίσει, ώστε να δυνηθούν να ξεχωρίσουν την αλήθεια από την πλάνη.

Με την υπάρχουσα σημερινή κατάσταση, ακαταστασία καλύτερα, το βλέπω λίγο δύσκολο. Όπως ο ζήλος του οίκου των Ιουδαίων τους κατέφαγε, το ίδιο γίνεται και σήμερα. Ο ζήλος του οίκου της δημοκρατίας - είναι οδηγία από το ιερατείο των σιωνιστών Αγγλικανών - μας κατατρώγει όλους και μη νομίσεις, σε παρακαλώ, ότι είμαι αντιδημοκράτης. Ούτε, επίσης, εραστής κάποιας θεοκρατίας ιουδαιοχριστιανικής κατά τα Δυτικά, ή τα (ανατολικο) Ισλαμικά πρότυπα. Η Χριστιανοσύνη (Ορθοδοξία) με το αίμα των μαρτύρων και των ομολογητών της στάθηκε και όχι με του μιμητές του Βιβλικού Σαμψών. Όπλο μας είναι μόνο ο λόγος μας και πράξη το "αμύνεσθαι υπέρ βωμών και εστιών", διαφορετικά, για την Πίστη και την Πατρίδα. Σε άμυνα βρισκόμαστε πάντα και ποτέ σε επίθεση.

Ο σιωνιστικός προτεσταντισμός, αθέατη κεφαλή του οποίου είναι ο αγγλικανισμός, πριμοδοτεί, θέλω να πω ενισχύει οικονομικά, όλα τα κοινωνικά απόβλητα - τα έχει φτιάξει - και με αυτά οργανώνει όπου θέλει τις κοινωνικές επαναστάσεις για περισσότερη δημοκρατία με πλεονάζουσα την ελευθερία. Σύμμαχο έχει λοιπόν αυτούς που καταδιώκει, τους τρομοκράτες φασίστες ισλαμικών ή άλλων προδιαγραφών. Αλλά όπως έγραψα, η κεφαλή αυτή είναι αθέατη. Νόμοι θεσπίζονται κατά της τρομοκρατίας, όπως και πάσης ακραίας θρησκευτικής κακοήθειας, το χρήμα όμως ρέει μυστικά - και άφθονο - προς τους οργανωτές των κοινωνικών εκρήξεων. Οι νέες θέσεις εργασίας προς καταπολέμηση της ανεργίας, με άλλα λόγια η ανάπτυξη, είναι πλέον οι θέσεις των αντιεξουσιαστών, των αναρχοαυτόνομων και άλλων παρακατιόντων λαθρόβιων.

Εννοώ τους λαθρομετανάστες, με τους οποίους έχει γεμίσει η πατρίδα μας αλλά και η Ευρώπη του φιλελευθερισμού. Όποιος τολμήσει να λάβει μέτρα κατά αυτής της εξαθλίωσης, τα σπασμένα κρύσταλλα της νύχτας θα τον πετσοκόψουν.

Υστερόγραφο
Σχετικό και αυτό  http://kyprianoscy.blogspot.gr/2014/06/blog-post_8.html

Της ερήμου : η Βάπτιση

Όταν οι γονείς πήγαν να βαπτίσουν τη μονάκριβη θυγατέρα τους, κατά το συνηθισμένο, τους ρώτησε ο παπάς : "Πότε γεννήθηκε;". Του απάντησαν : Στις 25 Δεκεμβρίου. Τότε ο ιερέας κοντοστάθηκε και ψιθυριστά τους είπε : "Ευλογημένοι, δεν σας είπε κανείς ότι δεν κάνουμε την πράξη του Ευαγγελισμού;"

Το Μυστήριο τελέσθηκε.

Σημείωση
Αντίγραφο ευρεθέντος χειρογράφου σε ιερό Κελλίον της Καψάλας

Οικουμενιστικά λάθη

Βλέπε και  http://kyprianoscy.blogspot.gr/2014/06/blog-post_463.html

14 Ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. 15 οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον (*) δὲ κατὰ πάντα καθ' ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. 16 προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν.

(*) Η Έκδοση της Καινής Διαθήκης, έτος 1904, της κατά Χάλκην Θεολογικής Σχολής, γράφει "πεπειραμένον". Αντιθέτως, η Καινή Διαθήκη της διαδικτυακής ιστοσελίδας http://users.otenet.gr/~gmcr/ γράφει "πεπειρασμένον". Η έκδοση αυτή φέρεται "κατά την έκδοση του Οικουμενικού Πατριαρχείου". Ο οικουμενισμός θέλει τον "πεπειραμένον" να είναι "πεπειρασμένος". Οι θεολόγοι και οι φιλόλογοι καλούνται να βοηθήσουν τους μη έχοντας γνώσιν της διαφοράς.

Ο ιστότοπος μας πληροφορεί : Εάν έχετε οποιαδήποτε παρατήρηση για την σελίδα ή βρείτε κάποιο λάθος στα κείμενα μην διστάσετε να μου γράψετε (δίνει το ημέλ). Ευχαριστώ.

Δεν τους ενόχλησα, χαμένος κόπος.

Αντιγράφω - copy paste - το Εβ. δ΄ 14-15 της ιστοσελίδας http://users.otenet.gr/~gmcr/
14 Ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. 15 οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειρασμένον δὲ κατὰ πάντα καθ' ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας.
Πάντως, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει "πεπειραμένον" - προς τιμήν της και η Αποστολική Διακονία χρησιμοποιεί το Βυζαντινό κώδικα - και όχι "πεπειρασμένον". Βλέπε ...

 http://books.google.gr/books?id=dOxyOK_7BXAC&pg=PA105&lpg=PA105&dq=%CF%80%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%BC%E1%BD%B3%CE%BD%CE%BF%CE%BD+%CE%B4%E1%BD%B2+%CE%BA%CE%B1%CF%84%E1%BD%B0+%CF%80%E1%BD%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1+%CE%BA%CE%B1%CE%B8%27+%E1%BD%81%CE%BC%CE%BF%CE%B9%E1%BD%B9%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1+%CF%87%CF%89%CF%81%E1%BD%B6%CF%82+%E1%BC%81%CE%BC%CE%B1%CF%81%CF%84%E1%BD%B7%CE%B1%CF%82&source=bl&ots=YHXEv2ntky&sig=Xea7tVTe4aC1N9R4zcE9f1vUOQQ&hl=el&sa=X&ei=npahU57lK8O6ygOg44LICg&ved=0CCsQ6AEwAjgK#v=onepage&q&f=false

... σελ. 105 - 106

Σημείωση
Για να ανοίξετε τον παραπάνω σύνδεσμο να τον αντιγράψετε και να τον στείλετε με ημέηλ στο ηλεκτρονικό σας ταχυδρομείο, δηλ. με παραλήπτη εσάς.

"Εσύ κακό χειρόβολο κι εγώ κακό δεμάτι"

Διαβάσαμε :

"Αναρωτήθηκε κανείς γιατί δεν αποτέλεσε (σημ. στην Ουκρανία) η φτώχεια, η ανέχεια και η κοινωνική δυστυχία, το όχημα της εξέγερσης, αλλά η σύγκρουση με όχημα την εθνική συνείδηση του πληθυσμού;
Αφουγκράστηκε άραγε κανείς, την πεποίθηση των εξεγερμένων και οι άνθρωποι αυτοί εμφορούνται με την αυταπάτη πως το βιοτικό τους επίπεδο θα βελτιωθεί προσεγγίζοντας τη συμμοριακή εξουσία του Πούτιν; (*)

κχ
Δύο τα ερωτήματα, δύο και οι απαντήσεις. Αναρωτηθήκαμε, απαντάμε, και

Απάντηση Πρώτη : 
Η εκ Δυσμών προκατασκευασμένη φτώχεια, ανέχεια και κοινωνική δυστυχία, επιβιβάστηκε στο όχημα της εξέγερσης. Το αντιθέτως κινούμενο αυτοκίνητο - όχημα της σύγκρουσης - κατευθυνόμενο από Δυτικούς navigators, ήταν έμφορτο εθνικών συνειδήσεων του πληθυσμού, Έτσι, η μετωπική των κοινωνικά δυστυχούντων συνειδήσεων μετά των εθνικά ευπραγούντων τοιούτων (σημ. λόγω ΔΝΤ, ΕΚΤ κλπ.) προαποφασίστηκε, και καθότι αναπόφευκτη, κατέστη τετελεσμένη.

Η Ρωσία του Πούτιν δεν είναι τόσο ηλίθια, ώστε να δίνει λεφτά στους Ουκρανούς για να τα τρώνε με τους Δυτικούς της "ευρωπαιοποίησης". Πώς να το κάνουμε, δεν γίνεται "με άλλο να τρως, με άλλο να πίνεις και σε άλλο να ..."  κλπ.

Απάντηση Δεύτερη :
Ώστε κανείς δεν αφουγκράζεται τη συμμοριακή εξουσία του Πούτιν ; Μήπως, όμως, αφουγκράζεται κανείς την πολυώνυμη συμμορία του ΝΑΤΟ μετά της συμμαχίας των ευπειθών λακέδων. Συμμορία, κατά κυριολεξία, δεν είναι κι αυτή ; Ή μήπως δεν είναι ;

Η συμμορία αυτή φέρει την ονομασία Free World και οι προδιαγραφές της είναι άκρως φασιστικές και μαφιόζικες. Ποιος τόλμησε να πει όχι στον αφανισμό του Ιράκ για πυρηνικά που ποτέ δεν βρέθηκαν. Ποιος τόλμησε να πει όχι στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας ; Ποιος τόλμησε να πει όχι στη σφαγή της Λιβύης, της Αιγύπτου, της Συρίας ;  Χασάπης ο Σαντάμ, φασίστας ο Μιλόσεβιτς, ο Καντάφι, ο Μουμπάρακ, ο Άσαντ. Οι πάτρονες και οι αυθέντες του Free World τι είναι ; Νομίζουν ότι με το άλλοθι της ψήφου και των εκλογών είναι δημοκράτες ενώ οι άλλοι δεν είναι ;Ψηφοφόρους αγοράζει η Δυτική συμμορία - πρώτα αγοράζονται οι παγκοσμιοποιημένοι πολιτικοί - ψηφοφόρους αγοράζει και η συμμορία του Πούτιν. Αν ο τελευταίος είναι φασίστας, φασίστες είναι κι αυτοί.  Μάλιστα τρισχειρότεροι καθότι υποδύονται την ελευθερία για να αφανίζουν αδίστακτα λαούς ολόκληρους.

"Εσύ κακό χειρόβολο κι εγώ κακό δεμάτι"

(*)  http://ellinikoforoum.blogspot.gr/2014/06/blog-post_3669.html

ΕΝΩΤΙΚΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΟΥΜΑΝΟΥΣ

 

Ὁμιλία
στὸ Ἱερὸ Συλλείτουργο τῶν Προκαθημένων
τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν
Ἑλλάδος κ. Καλλινίκου καὶ Ρουμανίας κ. Βλασίου
στὸν Ἱερὸ Καθεδρικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Ν. Φιλαδελφείας
Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων, 2/15.6.2014

+ Ἐπισκόπου Γαρδικίου Κλήμεντος
Γραμματέως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

 Εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!

Μακαριώτατοι ἅγιοι Πρωθιεράρχαι·
Σεβασμιώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς·
Σεβαστοὶ Πατέρες καὶ Μητέρες·
Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ Ἀδελφοὶ καὶ Ἀδελφές·

            ΚΟΙΝΗ χαρὰ καὶ εὐφροσύνη πλημμυρίζει τὶς καρδιὲς πάντων ἡμῶν, ὅσοι ἔχουμε ἐλεηθῆ νὰ συμμετέχουμε στὸ ἱερὸ Ἑνωτικό μας Συλλείτουργο, προεξαρχόντων τῶν Προκαθημένων τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν μας Ἑλλάδος κ. Καλλινίκου καὶ Ρουμανίας κ. Βλασίου.
            Ἑνώνουμε ἀπὸ κοινοῦ τὴν τιμή μας καὶ τὶς δεήσεις καὶ προσευχές μας στοὺς σημερινοὺς ἑορταζομένους Ἁγίους Πάντας, οἱ Ὁποῖοι εἶναι ἑνωμένοι στοὺς Οὐρανοὺς μὲ τὸν Θεὸ καὶ μεταξύ τους, εὐφραινόμενοι στὴν Ἐκκλησία τῶν Πρωτοτόκων.
            Αὐτοί, ὡς ἀειθαλεῖς καρποὶ τῆς παρουσίας καὶ δυνάμεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴν γῆ, ἀναπαύονται ἐν σκηναῖς δικαίων, ἐν χειρὶ Θεοῦ, ἀνυμνοῦντες ἀκαταπαύστως τὸ Τρισήλιον Φῶς τῆς Μιᾶς Θεότητος, καὶ μᾶς προτρέπουν σὲ ἀνύμνησι καὶ εὐχαριστία τοῦ Θαυμαστοῦ μας Θεοῦ ἐν τοῖς Ἁγίους Αὐτοῦ! Διότι ὁ Θεὸς εἶναι ὁ χαριτώσας καὶ ἐνδυναμώσας τοὺς γνησίους δούλους Του, ὥστε νὰ ἐπιδείξουν τὴν ὑπερθαύμαστη καρτερία τους στοὺς μαρτυρικοὺς ἄθλους καὶ στὰ ἀσκητικὰ παλαίσματα. Τῷ ὄντι «Αὐτὸς δώσει δύναμιν καὶ κραταίωσιν τῷ λαῷ Αὐτοῦ»! Ὁ Θεός, ἡ ἀεννάως βρύουσα σωστικὴ καὶ φωτιστικὴ πηγὴ Ἐλέους καὶ Ἀγαθότητος, χορηγεῖ πλούσια τὴν βοήθειά Του πρὸς ὅλους, τὴν ὁποίαν ὅμως δέχονται καὶ ἀπολαμβάνουν μόνον ὅσοι ἔχουν καλὴ προαίρεσι καὶ ἀποδεικνύουν μὲ ἔργα τὴν πρὸς Αὐτὸν πίστι καὶ ἀγάπη τους.
            Πάντες οἱ Ἅγιοι, ὡς μέτοχοι πλουσίων θείων δωρεῶν, ὡμολόγησαν μὲ παρρησία ἐνώπιον ὅλου τοῦ κόσμου «τὴν καλὴν ὁμολογίαν» τῆς Πίστεως καὶ Ἀρετῆς ἐν Χριστῷ, ὁ Ὁποῖος κατοικοῦσε μέσα τους. Ἀγάπησαν τὸν Κύριό μας ἀληθινά, σταυρούμενοι ὡς πρὸς τὸν «παλαιὸ ἄνθρωπο» τῆς ἐμπαθείας γιὰ χάρι Του, ἕτοιμοι γιὰ θυσίες καὶ τῶν πιὸ προσφιλῶν προσώπων καὶ τῶν πιὸ πολυτίμων πραγμάτων, ἀλλὰ καὶ αὐτῆς τῆς προσκαίρου ζωῆς τους, προκειμένου νὰ φυλάξουν τὴν Εὐσέβεια καὶ τὸν θεάρεστο βίο. Ὡμολόγησαν τὴν θεία Ἀλήθεια, πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ βοήθειαν τῶν ὑπολοίπων ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ ἀντέδρασαν σθεναρὰ ὅταν ἡ Ὀρθόδοξη Πίστι κινδύνευε καὶ ἐπροδίδετο καὶ ὅταν ὁ αἰώνιος Νόμος τοῦ Θεοῦ περιφρονεῖτο καὶ κατεπατεῖτο.
            Ἀνέμεναν τὶς θεῖες δωρεές, τὴν ἄρρητη οὐράνια θεία Δόξα ἐν Οὐρανοῖς, καθαιρούμενοι, φωτιζόμενοι, θεούμενοι· ἐνέμεναν μὲ σταθερότητα στὴν πίστι τὴν ἁγία καὶ ὑπέμεναν τοὺς πειρασμοὺς ἕως τέλους, χωρὶς νὰ ἐπηρεάζωνται ἀπὸ τὴν γνώμη τῶν πολλῶν τοῦ κόσμου τούτου, χωρὶς ἡμίμετρα, ἐπαμφοτερισμούς, ἀνακρίβειες, ἐφάμαρτους συμβιβασμούς καὶ παράνομες οἰκονομίες. Ἀγαποῦσαν ὑπέρμετρα τὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία καὶ συνεχίζουν νὰ μᾶς ἀγαποῦν, νὰ δέωνται ὑπὲρ ἡμῶν, νὰ μᾶς προστατεύουν καὶ νὰ μᾶς ἀναμένουν!

***
            Καὶ ἰδοὺ σήμερα, ἡ κοινὴ λειτουργική μας Σύναξις αὐτὸ δηλώνει, τὴν ἀποδοχή μας τῆς θείας αὐτῆς κλήσεως καὶ ἱερᾶς προσκλήσεως καὶ πρὸς ἐμᾶς. Αἰσθανόμενοι τὴν ἀτέλειά μας, θέτουμε ἐν ταπεινώσει τοὺς Τελείους, τοὺς Ἁγίους, ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν ὄχι μόνον τοῦ σώματός μας, ἀλλὰ καὶ τῆς ψυχῆς μας, καὶ τοὺς παρακαλοῦμε νὰ φιλοξενηθοῦν καὶ νὰ ἀναπαυθοῦν καὶ ἐντὸς τῶν χειροποιήτων Ναῶν καὶ σεβασμάτων μας, ὅπως καὶ κυρίως ἐντὸς τῶν καρδιῶν μας, μὲ ὑπόσχεσι ὑπακοῆς στὸ παράδειγμα καὶ στὴν διδασκαλία τους, ἐν ἑνώσει, ταπεινώσει καὶ μετανοίᾳ.
            Διότι, ἁμαρτωλοὶ εἴμεθα, ἀλλὰ δὲν ἀφιστάμεθα ἀπὸ τὴν θεοπαράδοτη κοινὴ Κληρονομία τῆς Ἀληθοῦς Πίστεως, τὴν ὁποίαν τηροῦμε Ἀκαινοτόμητον, ἀπαραχάρακτον καὶ ἀνόθευτον! Δὲν προσκυνοῦμε «θεῷ ἀλλοτρίῳ», οὔτε κλίνουμε γόνυ στὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν, στὰ ψεύδη καὶ βδελύγματα τῆς ἀποστασίας τῶν ἐσχάτων, ἤτοι τοῦ παναιρετικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ὅλων τῶν Καινοτομιῶν ποὺ αὐτὸς ἐγέννησε. Δὲν εἴμεθα μεμονωμένα ἄτομα, μονάδες ἀνεξάρτητες, ἀλλὰ εἴμεθα πρόσωπα, μὲ κοινὸ πλοῦτο τὴν ἱερὰ Ἐκκλησία μας ὡς Μητέρα, καὶ Κεφαλὴ αὐτὸν τὸν Κύριο καὶ Σωτῆρα μας Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Θεὸν καὶ Ἀδελφὸν καὶ Πατέρα μας.   
            Ἕλληνες καὶ Ρουμᾶνοι, ὡς καὶ κάθε ἔθνους καὶ τόπου Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, εἴμεθα Ἀδελφοί, ἀναγεννημένοι ἀπὸ τὸ ἴδιο «Λουτρὸν τῆς Θεογενεσίας», ἔχοντες μία Πίστι, μία Ἐλπίδα καὶ ἀποτελοῦντες «δι’ Ἀγάπης Ἐνθέου» ἀλλήλων Μέλη. Καὶ ἔχουμε τόσο μεγάλη ἀνάγκη τῆς Ἐνθέου Ἀγάπης! Διότι, «ψυγείσης τῆς ἀγάπης τελείως, τὴν τοῦ Θεοῦ χάριν καὶ κηδεμονίαν παραμένειν ἀδύνατον»! (Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς).

***
            Ὁ θεῖος Παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον τῆς Ἀληθείας, τῆς Εἰρήνης, τῆς Ἑνότητος καὶ τῆς Ἀγάπης δὲν μᾶς ἄφησε ἀπαρηγορήτους! Οἱ προσευχὲς τοῦ Οὐρανοῦ ἀκούσθηκαν καὶ ἡ καλή μας προαίρεσις καὶ προσπάθεια ἀπέδωσε εὐχύμους καρπούς. Ἡ Ἕνωσίς μας ἐν τῇ Γνησίᾳ Ὀρθοδοξίᾳ πρὸ τριμήνου περίπου ἐπιτεύχθηκε, σὺν Θεῷ, καὶ σήμερα ἐπισφραγίζεται εἰδικῶς ἐν σχέσει μὲ τοὺς Ρουμάνους Ἀδελφοὺς τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου.
Ἡ σχέσις βεβαίως μετ’ αὐτῶν εἶναι παλαιά. Ὁ Ἡγέτης αὐτῶν Ἅγιος Ὁμολογητὴς Ἱεράρχης Γλυκέριος (+1985) εἶχε ἔλθει στὴν Ἑλλάδα τὸ 1936 ὡς Ἱερομόναχος, μετὰ τὴν προσχώρησι στὴν Γνησία Ὀρθοδοξία τῶν Ὁμολογητῶν Ἱεραρχῶν Δημητριάδος Γερμανοῦ, Ζακύνθου Χρυσοστόμου καὶ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου τὸ 1935, προκειμένου νὰ λάβη ἐκκλησιαστικὴ βοήθεια καὶ συνδρομή. Οἱ δύσκολες ὅμως περιστάσεις τοῦ τότε καιροῦ δὲν εὐνόησαν τὴν προσπάθεια, ἀλλὰ ἡ καρδιακὴ κοινωνία καὶ σχέσις παρέμειναν.
Μόλις δὲ τὸ 1977 ἡ σχέσις ἐκείνη ἀνανεώθηκε, καὶ ὁ ἀναμενόμενος ἀσπασμὸς πίστεως «ἐν φιλήματι ἁγίῳ» δόθηκε εἰς αὐτοὺς ἀπὸ τοὺς Ἕλληνας συναγωνιστὰς μὲ ἄφατη χαρὰ καὶ συγκίνησι! Ἡ δὲ πιστοποίησις ἰδίοις ὄμμασι καὶ ἡ ψηλάφησις ἰδίαις χερσὶ τῶν στιγμάτων τοῦ μαρτυρίου καὶ τῶν ἀνθέων τῆς ἀρετῆς πρωτίστως τοῦ ἁγιωτάτου Γέροντος Μητροπολίτου Γλυκερίου καὶ τοῦ κατ’ Αὐτὸν Κλήρου, Μοναχῶν καὶ Λαοῦ, στὴν ἰδιαίτερα βασανισμένη κατὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη Ρουμανία, ἔκανε τὸν μακαριστὸ Γέροντά μας Σεβασμιώτατο Κυπριανὸ νὰ ἀναφωνήση τότε ἔνδακρυς: «Ἀξίζει κανεὶς νὰ ἀγωνίζεται, ἐφ’ ὅσον ὑπάρχουν τέτοιοι ἄνθρωποι στὴν γῆ»!
Μία πρώτη Ἀπόφασις ἐπισήμου Ἐκκλησιαστικῆς Κοινωνίας μετ’ αὐτῶν τῶν συγχρόνων Ὁμολογητῶν τῆς Πίστεως ὑπεργάφη πρὸ 35ετίας, τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1979, καὶ πανηγυρίσθηκε στὴν Ἱερὰ Μονή μας τῶν Ἁγίων Κυπριανοῦ καὶ Ἰουστίνης στὴν Φυλή, παρουσίᾳ καὶ τοῦ νῦν Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου μας κ. Καλλινίκου, τότε Μητροπολίτου Ἀχαΐας. Ἐκ μέρους τῶν Ρουμάνων Ἀδελφῶν παρέστη ὁ Σεβασμιώτατος Σίλβεστρος (+1992), διάδοχος τοῦ Ἁγίου Γλυκερίου καὶ προκάτοχος τοῦ νῦν Πρωθιεράρχου κ. Βλασίου.
 Ἡ χαρμόσυνη ἐκείνη ἱστορικὴ ἡμέρα, χαράχθηκε μὲ «χρυσᾶ γράμματα» στὶς δέλτους τῶν καρδιῶν ἁπάντων, κατὰ τὴν προσφυᾶ ἔκφρασι τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου μας Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς Κυπριανοῦ (+2013), ὁ ὁποῖος ἐτόνισε τότε στὴν Ὁμιλία του, αὐτὰ ποὺ θὰ ἠδυνάμεθα καὶ σήμερα νὰ προσυπογράψουμε ἀπολύτως:
«Εἴμεθα μέλη Χριστοῦ καὶ ἀλλήλων μέλη, κατὰ τὸν θεσπέσιον Παῦλον. Ἠσθάνθημεν βαθέως, διὰ τῆς μνημονεύσεως τῶν ἀοιδίμων προαπελθόντων Πατέρων μας, οἱ ὁποῖοι ἐκοιμήθησαν τὸν μακάριον ὕπνον, τῶν ὑπὲρ τῆς πίστεως ὁμολογητῶν καὶ μαρτύρων, Χρυσοστόμου Καβουρίδου καὶ Γαλακτίωνος Κορτούν, πρώτων Ποιμεναρχῶν τῶν Γνησίων Ἐκκλησιῶν μας Ἑλλάδος καὶ Ρουμανίας, ὡς καὶ τῶν λοιπῶν ἡρωϊκῶς ἀγωνισθέντων διὰ τὴν πατρώαν Παράδοσιν, ὅτι ποτὲ δὲν εἴμεθα κεχωρισμένοι πνευματικῶς. Τὸ λαμπρὸν καὶ ἱστορικὸν σημερινὸν Συλλείτουργον ἀποτελεῖ ἔκφρασιν μηδέποτε διακοπείσης ἑνότητος ἐν Χριστῷ, ἀλλὰ ταυτοχρόνως καὶ τὴν ἔναρξιν καὶ ἀφετηρίαν μιᾶς νέας περιόδου ἀγάπης καὶ ἀγώνων διὰ τὴν δόξαν τοῦ Χριστοῦ μας καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του»!...

***
         Ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί·
Αὐτὴν τὴν ἔναρξι καὶ ἀφετηρία μιᾶς νέας περιόδου ἀγάπης καὶ ἀγώνων, βάσει μάλιστα καὶ τοῦ προσφάτως συμφωνηθέντος καὶ συνυπογραφέντος Κοινοῦ μας Ὁμολογιακοῦ-Ἐκκλησιολογικοῦ Κειμένου, πανηγυρίζουμε σήμερα, παρακαλοῦντες τὸν Κύριο καὶ Θεό μας καὶ τοὺς Ὁμολογητὰς Ἁγίους Του, πάλαι τε καὶ νῦν, νὰ μᾶς ἐνθαρρύνουν, καὶ διὰ τῶν ἰδικῶν Σας προσευχῶν, ὥστε νὰ συνεχίσουμε ἀπὸ κοινοῦ τὸν καλὸν Ἀγῶνα ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας!
Κατακλείω μὲ τοὺς συγκλονιστικοὺς προτρεπτικοὺς λόγους τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου ἀπὸ τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, οἱ ὁποῖοι εἴθε νὰ ἀποτελοῦν τὴν κατευθυντήριο γραμμὴ τῆς κατὰ Θεὸν κοινῆς πορείας μας:
«Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέχομεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς Πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν» (Ἑβρ. ιβ’ 1-2), δηλαδή
«Ἑπομένως, ἀφοῦ ἔχουμε γύρω μας ἕνα τόσο μεγάλο νέφος ἀπὸ μάρτυρες, ἄς ἀποτινάξουμε κάθε βάρος καὶ τὴν ἁμαρτία, ἡ ὁποία εὔκολα μᾶς ἐμπλέκει, καὶ ἄς τρέχουμε μὲ ὑπομονὴ τὸν ἀγῶνα τοῦ δρόμου ποὺ εἶναι ἐμπρός μας, μὲ τοὺς ὀφθαλμούς μας προσηλωμένους πρὸς τὸν ἀρχηγὸ καὶ τελειωτὴ τῆς πίστεώς μας Ἰησοῦ». Ἀμήν!

Ο Δεσπότης του "ήξεις αφήξεις"

Μ.Γορτυνίας Ιερεμίας :
Ὅταν ἕνας Δεσπότης, μόνος του αὐτός, χωρίς νά τό ποῦν καί νά συμφωνήσουν καί οἱ ἄλλοι πατέρες Ἱεράρχες, παύει τό μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχου, αὐτός ἀποκόπτεται ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἔκανε τόν ἑαυτό του ὑπέρ-Ἐκκλησία καί ἔκανε σχίσμα ... Τό κακό αὐτό, ἀδελφοί μου, τό ἔκαναν οἱ Παλαιοημερολογῖτες. Κακῶς ἄλλαξε τό Ἡμερολόγιο. Ὅταν ὅμως ἡ Ἑλλαδική μας Ἐκκλησία δέχτηκε τό Νέο Ἡμερολόγιο, ἀλλάζοντάς το μέ τό Παλαιό, τότε οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες καί τά Πατριαρχεῖα, πού ἀκολουθοῦσαν τό Παλαιό Ἡμερολόγιο, ἀνέχτηκαν τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία γιά τήν ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου καί δέν ἔπαυσαν νά ἔχουν κοινωνία μαζί της.

 kx
Αυτά λέει ο Δεσπότης του "ήξεις αφήξεις" για το εορτολογικό σχίσμα της εκκλησίας του και το δικαιολογεί γράφοντας "Ὅταν ὅμως ἡ Ἑλλαδική μας Ἐκκλησία δέχτηκε τό Νέο Ἡμερολόγιο, ἀλλάζοντάς το μέ τό Παλαιό, τότε οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες καί τά Πατριαρχεῖα, πού ἀκολουθοῦσαν τό Παλαιό Ἡμερολόγιο, ἀνέχτηκαν τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία γιά τήν ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου καί δέν ἔπαυσαν νά ἔχουν κοινωνία μαζί της". Δεν παραλείπει βέβαια να μας πει προηγουμένως ότι κακώς έγινε η αλλαγή (και καλώς συνεχίζεται κατ΄ αυτόν).

 Δεν θα γράψουμε πολλά, παρά μόνο τούτα τα λίγα. Ποιες άλλες εκκλησίες δέχτηκαν - ανέχτηκαν γράφει ο Δεσπότης - την καινοτομία ; Το Πατριαρχείο Κων/πολης και οι Εκκλησίες της Κύπρου και της Ρουμανίας. Αυτές ήταν μόνο. Αλλά του διαφεύγει - το αποσιωπά σκόπιμα - κάτι ακόμη. Ότι την εποχή εκείνη, 1923-24, τα πράγματα ήρθαν άνω-κάτω με τον κομμουνισμό στην Ορθόδοξη Ρωσία. Τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία βρέθηκαν προ διλήμματος. Από τη μια πλευρά ήταν το συμβιβασμένο με τον αντίχριστο κομμουνισμό Πατριαρχείο Μόσχας, από την άλλη ήταν η αιρετική - και ανταγωνιστική - μέγγενη του παπισμού και του αγγλικανισμού, που τα έπνιγε. Αντίχριστοι ήταν κι αυτοί και μάλιστα χειρότεροι.

 Αντί, λοιπόν, να μείνουμε εμείς σ΄ αυτό που είχαμε - είχαν και τα άλλα Πατριαρχεία - κάναμε το τόλμημα να αθετήσουμε την Παράδοση. Μας χρησιμοποίησαν για να διεμβολίσουν και τους άλλους. Και σαν να μην έφθανε αυτό, ήρθαν μετά και οι πανεπιστημιακοί (της ακαδημαϊκής θεολογίας) να συσσωρεύσουν πλήθος διαστροφών προκειμένου να δικαιολογήσουν τον άθεσμο συμβιβασμό και να κατηγορήσουν ως σχισματικούς - μετά έγιναν και αιρετικοί - τους Παλαιοημερολογίτες. Τόσο είναι το θράσος και η αναίδεια. Κακώς έγινε η αλλαγή, λένε και γράφουν, συνεχίζουν όμως τα κακώς γενόμενα. Προτείνουν την Αποτείχιση από την Εκκλησία, αλλά δέχονται την έκθεσμη - θεσμική μόνο στα λόγια - αγγλικανοπαπική ψευδοεκκλησία της Καινοτομίας.

 Τώρα που θέριεψε ο οικουμενισμός επικαιροποιούν (σύγχρονη έκφραση) τους ιερούς Κανόνες. Όταν όμως αυτοί οι Κανόνες βγήκαν από τα σκονισμένα ράφια για να τους κάνουν πασίδηλη την παράβαση του 1923-24, πάνε τώρα 30 χρόνια, βρήκαν να πουν ότι οι ζηλωτές χωρίς επίγνωση, οι φανατικοί, οι σχισματοαιρετικοί Παλαιοημερολογίτες δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Λαμπρά! Δεν ήξεραν και να τα αποτελέσματα. Η περίπτωση του "ήξεις-αφήξεις" Δεσπότη Ιερεμία Γόρτυνος τα λέει όλα. Και δεν είναι ο μοναδικός. Όλα όσα γίνονται από πλευράς Ιεραρχίας των ορθοδόξων κινούνται αμφίδρομα : Ό,τι δίνει το στόμα το παίρνουν πίσω τα χέρια.

Υστερόγραφο
 Ανώνυμος έγραψε ...
Ο μ. Γορτυνίας Ιερεμίας Φούντας είναι κανονικός επίσκοπος. Δεν είναι ψευδεπίσκοπος αιρετικέ ... κλπ.

kx
Βάσει των Ιερών Κανόνων δεν είναι. Βάσει κανονικότητος (!) είναι. Καταλάβατε, λοιποί αναγνώστες, πώς μας μπέρδεψαν με τα λήγοντα σε -οτητα ; Η κανονικότητα είναι όπως την ερμηνεύει ο κάθε κανονολόγος μετά της εκάστοτε ισχύουσας ("επικαιροποιημένης", για να είμαστε σύμφωνοι με τα τρέχοντα) κανονολογίας. Όπως έκαναν λάστιχο το Σύνταγμα τα Μνημόνια, το ίδιο έγινε και γίνεται με τη Μνημοσύνη των αιρετικών. Λάστιχο και οι Ιεροί Κανόνες.

Ιστέον ότι ο μ. Ιερεμίας (σημ. ουδεμία σχέση με τον γνωστό για τις "ιερεμιάδες") ήταν εξ εκείνων που υπέγραψαν τη ... χαρτοπολεμική "ορθόδοξη ομολογία πίστεως κατά του οικουμενισμού". Μετά από λίγο πήρε πίσω την υπογραφή του, δηλώνοντας ότι "δεν είχε διαβάσει αυτό που υπέγραψε".

"75 καὶ ἐμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ ῥήματος Ἰησοῦ εἰρηκότος ὅτι πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με· καὶ ἐξελθὼν ἔξω ἔκλαυσε πικρῶς. (Μτ. κς΄)

Λάλησε ο πετεινός, λησμόνησε ο μητροπολίτης τον μαθητή Πέτρο. Και γιατί όχι ;

Τα ανωτέρω από   http://apotixisi.blogspot.gr/2014/06/blog-post_5619.html

Φιλοσοφική παρένθεση στο «ὑπό ἐξουσίαν εἶναι»

«Τὸ τοίνυν ἔχειν τὸν ἀρχιερέα τὸ Εὐαγγέλιον, σημεῖόν ἐστι τοῦ ὑπ’ ἐξουσίαν εἶναι» (*)
Ιερός Χρυσόστομος

κχ
Να, όμως, που μας βγήκαν και μας προέκυψαν (πρόκοψαν) οι υπαρξιστές! Λεγόμενοι και υπαρξιακοί φιλόσοφοι. Τελούν όλοι τους υπό την αρχήν της υπάρξεως (άρχω υπό) και αυτοαναγορεύονται "η ύπαρξη". Αυτοί έχουν τον πρώτο λόγο να μας μάθουν τα περί υπάρξεως. Αλλά δεν τους φτάνει αυτό. Υποτάσσουν στην αυθαιρεσία τους και το είναι. Γίνονται οι αυθεντικοί εκφραστές του !

Οποία η θλίψη, ουαί στο κατάντημα. Αν και τελούντες υπό-αρχήν (: υπάρχω) γίνονται οι ίδιοι αρχή και εξουσιαστές άφρονες. Θέτουν τις ζωές μας υπό την δική τους αρχή, καθόσον, εκτός αυτών άλλη αρχή ουδαμού ανευρίσκεται. Δεν υπάρχει. Το «ὑπό ἐξουσίαν εἶναι» του ιερού Χρυσοστόμου γίνεται "υπό εξουσίαν άρχειν" των υποτελών.

(*) http://aktines.blogspot.gr/2014/06/blog-post_359.html  όπου και η φωτογραφία

Η εκκλησία κατά της θρησκείας, ένα αντιοικουμενιστικό παραλήρημα οικουμενιστικής μέθης

Σχετικά με ένα άρθρο (*) το οποίο προσπαθεί να μας πει ποιο το αληθινό (εκκλησία) και τι το κίβδηλο (θρησκεία) έγραψα τα κατωτέρω :

Αντιοικουμενιστικό παραλήρημα οικουμενιστικής μέθης. Αίτιο σαλότητος κι αυτό, όχι όμως κατά Χριστόν. Εχω γράψει αρκετά για το θέμα :


http://kyprianoscy.blogspot.gr/2012/10/blog-post_8622.html
http://kyprianoscy.blogspot.gr/2011/05/blog-post_25.html
http://kyprianoscy.blogspot.gr/2012/02/blog-post.html

Ο κ. Φώτιος Μιχαήλ, απηχεί ενδεχομένως τα βιώματα του καθηγητή Ιωάννη Ρωμανίδη και άλλων Ορθοδόξων, επελθόντων εκ της καινοτομίας. Αυτό (και αυτοί) δεν σημαίνει ότι άφησε ανεπηρέαστους και πλήθος άλλων παραδοσιακών, οι οποίοι δεν τη δέχθηκαν.

Ανώνυμος έγραψε :
Μήπως θα μπορούσατε να γίνετε πιο συγκεκριμένος;Τι βρίσκετε λάθος σε σχέση, μόνο, με το συγκεκριμένο άρθρο ;

kx
1) Οι συμπερασματικές κρίσεις αυτές, που δείχνουν τι είναι εκκλησία και (γιατί) δεν είναι θρησκεία, συγκροτούνται από ιδίας έμπνευσης και κατασκευής επιχειρήματα. Δεν έχουν καμία θεολογική - εννοώ αγιογραφική - βάση.

2) Η θρησκεία προηγείται, η εκκλησία έπεται. Νομίζω είναι αδιαμφισβήτητο fact (γεγονός). Ο Κύριος δεν ήρθε για να καταργήσει τη θρησκεία και η θρησκεία, όπως και η εκκλησία, απευθύνονται στο συναίσθημα : Ο θεός αγάπη εστί. Αγάπη χωρίς συναίσθημα δεν υπάρχει. Ή μάλλον υπάρχει, αλλά είναι σαν την "αγάπη" που έχουν τα ζώα. Είναι προερχόμενη από τα ένστικτα. Κι αυτό είναι fact.

3) Η θρησκεία, όπως και η εκκλησία, απευθύνεται στο "θρησκευτικό κόσμο" (συναίσθημα) των ανθρώπων, νοουμένου όμως του "καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο θεός" και τα εξής. Και ακόμη,
σύμφωνα με το "έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωή και το μέγα έλεος", το δωρηθέν εις ημάς μέγα έλεος, που είναι σύμφωνο με το "έλεον θέλω ου θυσίαν", απευθύνεται και αποκλειστικό αποδέκτη έχει το συναίσθημα. Αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε όρους φιλοσοφικούς, το συναίσθημα είναι η οντολογική αρχή του ανθρώπου. Ο θεός εξ αγάπης κινούμενος κτίζει - αλλά και εμφυσεί - τον άνθρωπο. Το μέγα έλεος κτίζει και  ζωοποιεί (εμφυσεί) τον άνθρωπο. Με άλλες λέξεις, η θρησκεία ποιεί τον άνθρωπο και η εκκλησία, δια του αγίου Πνεύματος, τον λαμπρύνει ιεροκρυφίως : "Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται, τη Τριαδικί Μονάδι ιεροκρυφίως"

4) Οποιαδήποτε προσπάθεια κατάργησης της θρησκείας, σημαίνει και συνεπάγεται κατάργηση και του συναισθήματος - ή "κόσμου" - των ανθρώπων. Εκκλησία ερήμην της θρησκείας ακυρώνει και το "μέγα έλεος", αλλά και το "ο θεός αγάπη εστί".  Εκκλησία χωρίς θρησκεία είναι πίστη δίχως Θεό. Όσοι είναι κατά της θρησκείας, δηλαδή κατά του συναισθήματος, κτυπούν έμμεσα και τον ειπόντα "έλεον θέλω ου θυσίαν", "αγαπήσεις Κύριον τον θεόν σου ... και τον πλησίον σου", "ο θεός αγάπη εστί". Αυτό δεν συμβαδίζει με την Εκκλησία, είναι όμως σύμφωνο με την ψευδοεκκλησία του γεγονότος, των γεγονότων - facts, για να μη ξεχνάμε τη μεταγραφή στα δικά μας θεολογικά γράμματα - και πάσης άλλης βλακείας.

5) Σχετικά με τον π. Ρωμανίδη, ας έχουν υπόψη τους όσοι τον εκτιμούν, ότι και ο Νεστόριος έχαιρε μεγάλης εκτίμησης. Ήταν, άλλωστε, μεταξύ των πατέρων της Α΄ Οικουμενικής που καταδίκασε τον Άρειο. Θα επαναλάμβανα το "και κατά πάντα τα άλλα ορθόδοξος" ήταν. Ωστόσο, έγινε αργότερα αιρεσιάρχης με το να υποστηρίζει ότι η Παναγία πρέπει να ονομάζεται Χριστοτόκος και όχι Θεοτόκος.

6) Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με όλους αυτούς που μάχονται (και γράφουν βιβλία) "ενάντια στη θρησκεία", χάριν δήθεν της εκκλησίας. Στην κυριολεξία την εκθεμελιώνουν. Θα μου πείτε γιατί ; Διότι στόχος είναι όλοι να γίνουμε μια εκκλησία. Αιρετικοί και Ορθόδοξοι όλοι μέσα στο μίξερ, πολτός θεραπευτικός, και ... "οι αιρέσεις είναι θείον δώρον", πλέον, όπως είχε πει ο ορθόδοξος αρχιεπίσκοπος Πολωνίας. Οι μασόνοι το λένε διαφορετικά : Λένε, αν δεν υπήρχε ο Ιούδας δεν θα είχαμε την Ανάσταση. Τιμή λοιπόν και στον Ιούδα, σ΄ αυτόν τα χρωστάμε όλα. Τόση βλακεία τους δέρνει.

7)  Δυστυχώς, τα ορθόδοξα αντανακλαστικά έχουν εξασθενίσει μετά τη συστηματική μας διάβρωση από την καινοτομία.

(*)  http://trelogiannis.blogspot.gr/2014/06/blog-post_1180.html

Ο κ. Λοβέρδος ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Παιδείας

Ο κ. Λοβέρδος είναι επίλεκτο στέλεχος της νέας παγκόσμιας ταραχής και ακαταστασίας. Μας έκανε, πρώτα, όλους δωρητές οργάνων με νόμο, τώρα θα μας κάνει διεθνιστές, ανθρώπους του "πατρίδα μας η γη". Για το λόγο αυτό του ανατέθηκε το Υπουργείο Παιδείας.

Η μεθόδευση των εγκεφάλων της νέας παγκόσμιας αταξίας, ακολουθεί το παράδειγμα άλλων. Όπως  της ναζιστικής Γερμανίας ή της άλλοτε Σοβιετικής Ένωσης.

Στη Γερμανία του Χίτλερ τα πράγματα έγιναν γρήγορα, άτσαλα και άγαρμπα. Ο Άρειος υπεράνθρωπος έπρεπε να αποδείξει έμπρακτα και γρήγορα τις ικανότητές του. Στη Σοβιετική Ένωση όχι και τόσο. Η σοβιετοποίηση δόθηκε με λίγες λέξεις από τον Λένιν, ο οποίος είχε πει : "Δώστε μου ένα δάσκαλο και θα σας κάνω όλους κομμουνιστές". Δάσκαλο, εννοούσε βέβαια όλους εκείνους που θα αναλάμβαναν τη Δημόσια εκπαίδευση στη νέα κομμουνιστική τάξη πραγμάτων της εποχής. Να σημειώσουμε ακόμη ότι  αν και αμφότεροι, Χίτλερ και Στάλιν, έκτυπα του Λένιν, είχαν διαφορετικές θρησκευτικές καταβολές, πίστευαν απόλυτα και οι δυο στον άνθρωπο.

Νομίζω, δεν χρειάζεται να γράψουμε πού τους οδήγησε αυτή η πίστη.

Έτσι, οι δάσκαλοι των Παιδαγωγικών Ακαδημιών και των άλλων ανώτερων Σχολών, έπρεπε να είναι όλοι τους είτε απόφοιτοι των πανεπιστημίων του Λένιν είτε διδάκτορες των γερμανικών εργαστηρίων ευγονικής ή άλλων κλάδων.

Και φτάνουμε στον κ. Λοβέρδο. Ο επίλεκτος της νέας παγκόσμιας ασυναρτησίας ακολουθεί αυτή τη μέθοδο. Και αφού, όπως είπαμε, μας έκανε όλους δωρητές οργάνων δια νόμου - εικαζομένους βέβαια - τώρα καλείται να εκτελέσει τη διατεταγμένη υπηρεσία να μας κάνει όλους συνειδητούς - όχι εικαζομένους - οδοιπόρους στην πορεία προς μια νέα και πλέον παγκόσμια σύνθεση. Η δημοκρατία του Στάλιν με την ψήφο στον Χίτλερ μας υπόσχονται το νέο ολοκαύτωμα της ελευθερίας..

Σχετικά με τον "ορθόδοξο θεοπασχιτισμό"

Σε τηλεοπτική του συνέντευξη - δεν θυμάμαι αν ήταν πριν γίνει αρχιεπίσκοπος - ο μακαρίτης Χριστόδουλος είχε πει : "Υπάρχει ο καλός οικουμενισμός και ο κακός οικουμενισμός. Εμείς είμαστε με τον καλό". Η Ιερά Μονή Εσφιγμένου του απάντησε τότε : "Δηλαδή, σεβασμιότατε, υπάρχουν οι καλές αιρέσεις και οι κακές αιρέσεις ;"

Σε άρθρο του θεολόγου κ. Παπαθανασίου [1] έχουμε κάτι αντίστοιχο με τον ορθόδοξο θεοπασχιτισμό, τον οποίο εισηγείται, και την υπέρ΄ αυτού συνηγορία από το περιοδικό "Σωτήρ"! [2] Ιδού τι γράφει : Συνοπτικῶς, ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ πάσχει ὁ Θεός, ὁ Θεὸς Λόγος. Ὄχι ὅμως κατὰ τὴ θεία Φύση Του ἀλλὰ κατὰ τὴν προσληφθεῖσα ἀνθρώπινη φύση Του. Τὸ πάθος Του εἶναι πάθος Θεοῦ, ὄχι τῆς θείας Φύσεως ἀλλὰ τοῦ Θεοῦ Λόγου. Γι᾿ αὐτὸ ἄλλωστε καὶ μᾶς σώζει. Καὶ αὐτὸ εἶναι ποὺ πολὺ σωστὰ ὀνομάζεται «ὀρθόδοξος θεοπασχητισμός», σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν αἱρετικὸ ­θεοπασχητισμὸ τῶν Μονοφυσιτῶν ποὺ ἀποδίδουν τὸ πάθος στὴ θεία Φύση.

Η απάντηση, εδώ, προέρχεται τώρα από την Ι.Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου [3], όχι από τους ζηλωτές χωρίς επίγνωση (sic) της Ι.Μ. Εσφιγμένου, και είναι η ακόλουθη :

Φρονοῦμε ὅτι ἡ χρήση τοῦ ὅρου «ὀρθόδοξος θεοπασχιτισμός» ἀπό τόν κ. Παπαθανασίου στό ἄρθρο του «Ὁ πάσχων Θεός, ὁ σύντροφος Θεός» (Σύναξη 129 ( Ἰαν. – Μάρ. 2014) σσ. 17-27), εἶναι ἐσφαλμένος, ὡς πρόξενος σκανδάλου, διότι οἱ ὅροι «θεοπασχιτισμός, θεοπασχῖται» ἔχουν ἀποδοθεῖ ἀπό τήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας στήν αἵρεση τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ καί κατ’ ἐπέκτασιν καί στίς «θυγατρικές» της, ἐκεῖνες τοῦ Μονοθελητισμοῦ - Μονοεργητισμοῦ. Ὅπως, λοιπόν, δέν μποροῦμε νά ὁμιλοῦμε περί «ὀρθοδόξου ἀρειανισμοῦ, ὀρθοδόξου νεστοριανισμοῦ, ὀρθοδόξου εἰκονομαχίας» κ.λπ. αἱρέσεων, ἔτσι δέν θά ἔπρεπε νά χρησιμοποιεῖται μήτε καί ὁ ὅρος «ὀρθόδοξος θεοπασχιτισμός», ὡς πρόξενος ὁρολογικῆς συγχύσεως καί συνεπομένης δογματικῆς θολότητος, χάριν μόνον λεκτικῆς πρωτοτυπίας.

[1] http://anastasiosk.blogspot.gr/2014/04/blog-post_3730.html
[2] http://thriskeftika.blogspot.gr/2014/06/blog-post_4768.html
[3]  http://www.impantokratoros.gr/3F259E44.el.aspx

Προσθήκη στα ανωτέρω, 17/06/2014

 Το πάθος κατά την εν Χριστώ Ιησού μια υπόσταση της θεότητος και της σαρκός

Ἀνηρέθης, ἀλλ' οὐ διηρέθης, Λόγε ης μετέσχες σαρκός, εἰ γὰρ καὶ λέλυταί σου, ὁ ναὸς ἐν τῷ καιρῶ τοῦ πάθους, ἀλλὰ καὶ οὕτω μία ἣν ὑπόστασις, τῆς θεότητος καὶ τῆς σαρκός σου, ἐν ἀμφοτέροις γάρ, εἷς ὑπάρχεις Υἱός, Λόγος τοῦ Θεοῦ, Θεὸς καὶ ἄνθρωπος.

κχ
εἰ γὰρ καὶ λέλυταί σου, ὁ ναὸς ἐν τῷ καιρῶ τοῦ πάθους ... μία ἣν ὑπόστασις, τῆς θεότητος καὶ τῆς σαρκός σου ... εἷς ὑπάρχεις Υἱός, Λόγος τοῦ Θεοῦ, Θεὸς καὶ ἄνθρωπος.

Όσοι έχουν ζήσει τον περισσότερο χρόνο της ζωής τους στο προσκέφαλο αρρώστων, έχουν πονέσει μαζί τους και έχουν κλείσει τα μάτια σε πολλούς από αυτούς, ίσως, μπορούν αμυδρά να καταλάβουν καλύτερα το, κατά την υπόσταση, πάθος της απαθούς θεότητος. Το μέγα έλεος.

Πονάς και υποφέρεις μαζί με τον άρρωστο, συμμερίζεσαι την αρρώστια του, την κουβαλάς καμιά φορά ακόμη και στο σπίτι σου, αλλά ουσιαστικά εσύ είσαι υγιής, δεν πάσχεις.

«Ἐδεήθην τοῦ προσώπου σου ἐν ὅλη καρδία μου, ἐλέησόν με κατὰ τὸ λόγιόν σου.»
«Γενηθήτω δὴ τὸ ἔλεός σου τοῦ παρακαλέσαι με, κατὰ τὸ λόγιόν σου τῶ δούλω σου.»
«Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου καθὼς προεῖπεν, ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ μέγα ἔλεος.»

Όποιος δεν συμμορφώνεται

Ημέρα της Εορτής του Αγίου Πνεύματος σήμερα και διαβάσαμε :

«Για να μένουμε, λοιπόν, καρφωμένοι στην ορθή πίστη, είναι ανάγκη να μας ενώνει όλους η αγάπη, να μην διασπάμε την Εκκλησία».
κχ
Το προσπαθούμε, άλλοι όμως μας διέσπασαν (: Τον πάπα να καταρράσθε, αυτός είναι η αιτία). Ήταν όλοι εκείνοι, οι οποίοι μας είπαν ότι μπορούμε να είμαστε και με τον πάπα (Γρηγόριο και τους ύστερον ακολουθήσαντες), και με τους Πατριάρχες : Ιερεμία ( Κων/πόλεως 1583), Σωφρόνιο (Ιεροσολύμων 1583) και Σιλβέστρο (Αλεξανδρείας 1583). Ουδείς λόγος ανησυχίας υπάρχει και ...

Βαδίζουμε ακάθεκτοι προς την "κοινωνία ενότητας(!) εν νομίμω ποικιλία". Η ταπεινοφροσύνη, το ταπεινό φρόνημα, μας οδηγεί δια της ταπεινολογίας στην ενότητα(!) και στη νόμιμη ποικιλία. Και με τον πάπα και με τον οικουμενικό Βαρθολομαίο! Όποιος δεν συμμορφώνεται, τότε έρχονται τα δύσκολα, τα πολιτικά Μνημόνια ανεξαρτήτως των υπαρχόντων εκκλησιαστικών τοιούτων.

 Υστερόγραφο

Σχετικά με το "όποιος δεν συμμορφώνεται" αξίζει να προσέξουμε και αυτό : "Οι ΗΠΑ προειδοποιούν τη Βουλγαρία"

Ο Τύπος του Σαββάτου έδωσε ευρεία δημοσιότητα στην ανακοίνωση, δια της οποίας "οι ΗΠΑ απείλησαν με κυρώσεις τους Βούλγαρους που βοηθάνε το σχέδιο «Νότια Ροή» (South Stream)", όπως σχολιάζει σε χαρακτηριστικό τίτλο η εφημερίδα της Σόφιας «24 Ώρες».
Στην ανακοίνωση, υπογεγραμμένη από την Αμερικανίδα πρέσβη Μάρσι Ρίζ, απευθύνεται προειδοποίηση για πιθανή επιβολή κυρώσεων σε νομικά και φυσικά πρόσωπα της Βουλγαρίας, τα οποία συνεργάζονται με την εταιρία της Ρωσίας Stroytransgaz, που έχει αναλάβει την κατασκευή του βουλγαρικού τμήματος του αγωγού φυσικού αερίου South Stream ... «Αισθανόμαστε βαθύτατη ανησυχία από την πρόσφατη απόφαση της Βουλγαρίας να αναθέσει την κατασκευή του (βουλγαρικού τμήματος του – σ.σ.) αγωγού "Νότια Ροή" στη Stroytransgaz. Τώρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να εργάζεται κανείς με τη Ρωσία με τον συνηθισμένο τρόπο», αναφέρεται στον «τελεσίγραφο». ( Βλ. http://kostasxan.blogspot.gr/2014/06/blog-post_9437.html )

(*)   http://aktines.blogspot.gr/2014/06/blog-post_8.html

Ἀνακοίνωση Γιὰ τὴν Συνάντηση Πάπα καὶ πατριάρχου στὰ Ἱεροσόλυμα

http://www.ekklisiastikos.gr/2014/06/blog-post_8.html

Όταν οι λέξεις χάνουν το νόημα

Διαβάσαμε : 
«Τὸ νὰ κηρύττεται ὅτι τὸ σχίσμα ἤρθη (ἐννοεῖ μὲ τὴν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων ἀπὸ τοὺς Ἀθηναγόρα καὶ Παῦλο ΣΤ΄) καὶ δὲν ­ἐπακολουθεῖ εὐθὺς ἡ παροχὴ τοῦ Κοινοῦ Ποτηρίου ἀ­­ποτελεῖ προφανῆ ἀντίφασιν καὶ ἐξόφθαλμον ἐμπαιγμόν». (*)

κχ
Φυσικά, εμπαιγμός ήταν η άρση των αναθεμάτων, χωρίς να ακολουθήσει το Κοινό Ποτήριο. Ήταν όμως και άκομψη, θα λέγαμε, εφόσον η (παπική) ενότητα βρισκόταν ακόμη στο στάδιο επεξεργασίας της (1960) και η (αγγλικανική) σχέση πρόβαλλε σαν ικανός ανταγωνιστής και αντίπαλος.

Η παπική δολιότης, την οποία στήριξε και στηρίζει το Φανάρι με τον Αθηναγόρα και τους διαδόχους του, είχε άλλα κατά νούν όσον αφορά στο Κοινό Ποτήριο. Αυτό ήταν η ενότητα. Πρώτα θα μιλάμε διαρκώς για ενότητα (σημ. οι θεολογικοί διάλογοι γίνονται με αυτό το σκοπό) και η ένωση θα έρθει από μόνη της. Τα ορθόδοξα αντανακλαστικά θα αμβλυνθούν - έχει ήδη γίνει - και η ένωση θα πέσει "σαν ώριμο φρούτο".

Το είχε δηλώσει, άλλωστε, ο Αθηναγόρας : "Η ένωση προϋποθέτει δογματική ρύθμιση", είχε πει, και τη δογματική ρύθμιση, όσοι δεν το κατάλαβαν, ανέλαβε να την κάνει η ενότητα με τη σχετική "θεολογία", που άρχισε να καλλιεργείται.

Από το άλλο στρατόπεδο, το στρατόπεδο του αγγλικανισμού (προτεσταντισμού), προτιμήθηκε αντί της ενότητας η λέξη σχέση και η αναπτυχθείσα παρεμφερής "θεολογία" (σχεσιολογία). Μετεξελίχθηκε στην "θεολογία" της συνάφειας. 

Για την Ορθοδοξία, την όντως Θεολογία, παρέμεινε και παραμένει ο τίτλος της "ζηλωτικής" θεολογίας, άνευ όμως "ζήλου επιγνώσεως" των εκφραστών της. Η νεοορθοδοξία νίκησε, οι λέξεις έχασαν το νόημα, το πλοίο βούλιξε στο λιμάνι.

(*)  http://aktines.blogspot.gr/2014/06/blog-post_4598.html

"Επιστολή του πάπα Πίου του II δέκα χρόνια μετά την Άλωση" και πενήντα μετά την ενότητα Αθηναγόρα και πάπα Παύλου VI

 Αυτά που ακολουθούν και η φωτογραφία από την ιστοσελίδα  http://www.xorisoria.gr/ 
04/06/2014, 19:36. Τα σημερινά Μνημόνια είναι η άλλη όψη της άρσης του Αναθέματος. Στη γλώσσα της Εκκλησίας λέγεται "Μνήμη Επισκόπου", κοινώς Μνημόσυνο (μνημόνευση στα εκκ. Δίπτυχα).
κχ


 Eίχαν περάσει δέκα περίπου χρόνια από την Άλωση, οι σχέσεις της Kαθολικής Eκκλησίας με την (ανθενωτική) Eκκλησία της Aνατολής είχαν στην πραγματικότητα διακοπεί, όταν ο τότεπάπας της Pώμης Πίος ο B΄, ο κατά κόσμο Aeneas Sylvius Piccolomini, αποφασίζει να συντάξει μια επιστολή στα λατινικά, αποδέκτης της οποίας ήταν ο Mεχμέτ, ο Πορθητής της Kωνσταντινουπόλεως

Nα σημειωθεί αμέσως πως δεν είναι βέβαιο αν στάλθηκε τελικά το επιστολικό αυτό κείμενο στην Kωνσταντινούπολη, καθώς μάλιστα στα 1464 πέθανε ο επιστολογράφος, αλλά κανείς στην έρευνα δεν αμφισβητεί πως η επιστολή γράφτηκε (πιθανότατα στα τέλη του 1461) και πως αποτελεί ένα κείμενο που απηχεί τις απόψεις τού τότε πάπα· και ακόμα είναι εξακριβωμένο πως το κείμενο της επιστολής τυπώθηκε λίγα χρόνια αργότερα, πριν πάντως πεθάνει ο Πορθητής, στην Kολωνία, στο Tρεβίζο και στη Pώμη. Kατά συνέπεια τα περιεχόμενά της, ακόμα και αν η επιστολή δεν επιδόθηκε στον υπαρκτό παραλήπτη της, έγιναν -μπορούσαν να γίνουν- γνωστά στην Kωνσταντινούπολη με μια από τις πολλές εκδόσεις που γνώρισε το κείμενο της επιστολής. Διότι είναι δύσκολο να φανταστούμε πως ένα έντυπο με τον βαρύγδουπο τίτλο Pii Secundi Pontificis Maximi: Ad Illustrem Mahumetem, Turcorum Imperatorem, Epistula(Πίος ο B΄, Mέγας Ποντίφικας, προς τον Eκλαμπρότατον Mωάμεθ, αυτοκράτορα των Tούρκων, Eπιστολή), όπως τιτλοφορείται η επιστολή στην έκδοση για παράδειγμα του Tρεβίζο του1475, δεν προκάλεσε το ενδιαφέρον κάποιου· και αυτός ο κάποιος, είτε ήταν πρεσβευτής είτε μέλος της κοινότητας των καθολικών που ζούσαν στην Kωνσταντινούπολη είτε υπέρμαχος των συμφερόντων της Πύλης, δεν θέλησε να προσφέρει αυτό το έντυπο -ή απλώς να το καταστήσει γνωστό- στον δηλούμενο αποδέκτη της περιεχόμενης επιστολής. Mε άλλα λόγια, μοιάζει απίθανο ο Πορθητής να μην έμαθε την πρόταση της Kαθολικής Eκκλησίας, έστω και αν ο πάπας που την συνέταξε είχε στο μεταξύ πεθάνει.

H πρόταση της Kαθολικής Eκκλησίας

H Oρθόδοξη Eκκλησία μέσω της εμπλοκής του Πορθητή στα της επαναλειτουργίας του Πατριαρχείου Kωνσταντινουπόλεως του είχε προσφέρει, όπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο μας, μια έμμεση νομιμοποίηση στις συνειδήσεις τουλάχιστον των χριστιανών υπηκόων της αυτοκρατορίας. H Kαθολική Eκκλησία ήταν περισσότερο ριζοσπαστική στις υποσχέσεις της αλλά και λίγο, ίσως, ουτοπική στον οραματισμό της.

Mολονότι το κείμενο της επιστολής είναι μακρότατο (στην έκδοση του Tρεβίζο κατελάμβανε 56 τυπωμένα φύλλα, 112 σελίδες), αξίζει να παρακολουθήσουμε εδώ τα κύρια σημεία, εκείνα τουλάχιστον που έχουν σχέση με τη νομιμοποίηση του Πορθητή και τις αναφορές στην Oρθόδοξη Eκκλησία, για να δικαιολογήσουμε και τους παραπάνω χαρακτηρισμούς.

Aποκάλεσα την πρόταση της Kαθολικής Eκκλησίας «λίγο, ίσως, ουτοπική», διότι ζητούσε από τον χαλίφη Πορθητή να βαπτιστεί και να γίνει χριστιανός, να αλλάξει το θρήσκευμά του χάνοντας έτσι τη νομιμοποιητική βάση της εξουσίας του για τους μουσουλμάνους υπηκόους του – οραματιζόμενη μάλιστα την πράξη του αυτή να την ακολουθούσαν και οι άλλοι μη χριστιανικοί λαοί της Aνατολής. Kαι ήταν «ριζοσπαστική», διότι η νομιμοποίησή του από την Kαθολική Eκκλησία θα ήταν άμεση και ανεπιφύλακτη: θα σε εγκαταστήσουμε νόμιμο ηγεμόνα όλων αυτών των λαών, «θα σε ονομάζουμε αυτοκράτορα των Eλλήνων και της Aνατολής» («Nos te Graecorum et Orientis imperatorem appellabimus»), του υπόσχεται ο πάπας Πίος B΄, και δεν θα προσφέρουμε πλέον τη βοήθειά μας σε όλους εκείνους τους χριστιανούς που φεύγουν από το κράτος σου και έρχονται σε μας.

Στο εύλογο ερώτημα: βάσει ποιας νομιμότητας η Kαθολική Eκκλησία θα έχριζε και θα εγκαθιστούσε τον, χριστιανό πλέον, Πορθητή της Kωνσταντινούπολης σαν νόμιμο ηγεμόνα των Eλλήνων και της Aνατολής; Η απάντηση ούτε απλή είναι, ούτε στην πραγματικότητα αφορούσε τον Πορθητή· έχει να κάνει με τα πολιτικά ιδεολογήματα του δυτικού κόσμου για τους νόμιμους διαδόχους του ρωμαϊκού κράτους.

H Kαθολική Eκκλησία, που τον 8ο αιώνα είχε εμφανιστεί σαν κληροδόχος μετά την πτώση του δυτικού ρωμαϊκού κράτους του imperium romani, κληροδόχος ενός δικαιώματος που το παραχώρησε, τα Xριστούγεννα του 800 μ.X., στον Kαρλομάγνο, θέλησε τον 15ο αιώνα, μετά την πτώση του ανατολικού ρωμαϊκού κράτους, του βυζαντινού κράτους, να εμφανιστεί και πάλι σαν νόμιμη διάδοχος του αντίστοιχου imperium και διαπραγματευόταν να το παραχωρήσει, υπό όρους, στον νέο κυρίαρχο της Kωνσταντινούπολης.

Το δέλεαρ της νομιμοποίησης

O πρώτος όρος που έθετε ο επικεφαλής της Kαθολικής Eκκλησίας ήταν ο Πορθητής να γίνει χριστιανός, το δεύτερο που έπρεπε να υποσχεθεί ήταν ότι θα προσέφερε τον ισχυρό βραχίονά του, προκειμένου να τιμωρηθούν όλοι εκείνοι που πλήττουν τα δικαιώματα της Kαθολικής Eκκλησίας και επαναστατούν εναντίον της μητέρας Eκκλησίας τους. Σαφής νομίζω αναφορά στους ανθενωτικούς που δεν ήθελαν να εφαρμόσουν όσα αποφασίστηκαν στη Σύνοδο της Φλωρεντίας και τώρα συνεργάζονταν μαζί του. Θα ζητήσουμε τη βοήθειά σου, γράφει ο Πίος ο B΄ στην επιστολή του συνοψίζοντας στο σημείο αυτό όλα όσα αναφέραμε πιο πάνω, όπως έκαναν οι προκάτοχοί μου, οι πάπες Στέφανος, Aδριανός και Λέων που ζήτησαν βοήθεια από τον Πεπίνο και τον Kαρλομάγνο εναντίον των Λομβαρδών· και όταν τους ελευθέρωσαν τους μεταβίβασαν το imperium που κρατούσαν από τους Έλληνες. H αναφορά που υποθέσαμε πιο πάνω πως γίνεται στους ανθενωτικούς, σε άλλο σημείο της επιστολής είναι ρητή: «Oι Έλληνες είχαν εγκαταλείψει την Ένωση με την Eκκλησία της Pώμης, όταν εσύ κατέκτησες την Kωνσταντινούπολη», γράφει επί λέξει ο πάπας στον Πορθητή, «δεν αποδέχονταν πλέον τις αποφάσεις της Συνόδου της Φλωρεντίας και έμεναν μέσα στην πλάνη. Oι απόψεις τους για το Άγιο Πνεύμα και το Kαθαρτήριο δεν είναι σύμφωνες με την αληθινή πίστη».

H ιστορική σημασία της επιστολής

H επιστολή όπως είπαμε δεν επιδόθηκε ίσως ποτέ στον υπαρκτό αποδέκτη της· η συγγραφή της όμως και το δημοσιευμένο κείμενό της έμειναν ως ένα τεκμήριο των απόψεων, των αντιδράσεων καλύτερα, της Kαθολικής Eκκλησίας στο modus vivendi που λίγους μήνες μετά την Άλωση βρέθηκε στην Aνατολή ανάμεσα στον Πορθητή και εκείνους (τους ανθενωτικούς) που επάνδρωσαν την Oρθόδοξη Eκκλησία. Έμεινε ως μια αντιπρόταση της Kαθολικής Eκκλησίας στην πολιτική λύση της έμμεσης νομιμοποίησης που η Oρθόδοξη Eκκλησία προσέφερε στον νέο, μη χριστιανό, κυρίαρχο της Aνατολής. Aν όμως η επιστολή, μολονότι δεν επιδόθηκε, έγινε γνωστή, όπως υποθέσαμε, στον Πορθητή, ιστορική σημασία έχει και η σιωπή του. Δεν έγινε χριστιανός και φαίνεται πως δεν τον συγκλόνισε το γεγονός που του επισήμανε ο πάπας, ότι οι χριστιανοί υπήκοοί του είχαν λανθασμένες απόψεις για το «Άγιο Πνεύμα και το Kαθαρτήριο». Aρκέστηκε προφανώς στην πολιτική λύση που είχε σχεδιαστεί μετά την Άλωση, η οποία του επέτρεπε να διατηρεί το θρήσκευμά του -νομιμοποιητική βάση της εξουσίας του για τους μουσουλμάνους υπηκόους του- και του έδινε μιαν έμμεση νομιμοποίηση, με την εμπλοκή του στα εκκλησιαστικά της Oρθόδοξης Eκκλησίας, για τους χριστιανούς υπηκόους του. Έχασε έτσι την ευκαιρία να γίνει ένας νέος Kαρλομάγνος, «αυτοκράτορας των Eλλήνων και της Aνατολής» με τις ευλογίες της Kαθολικής Eκκλησίας, και αρκέστηκε στον διττό ρόλο του χαλίφη αυτοκράτορα, με την Oρθόδοξη Eκκλησία -και ό,τι αυτή εξέφραζε, δηλαδή την κοινωνία των ορθόδοξων Pωμιών- να επιβιώνει, με πολλές είναι αλήθεια θυσίες, στην Aνατολή μέσα στον κλοιό της νέας αυτοκρατορίας.

Υλικά ανακύκλωσης

Το "Ελληνικό Φόρουμ", η Google, το "Λημέρι" και τα Σχόλια

"... ὅπως πάντα τὴν ἔνταση τῶν μεταξύ μας διαιρέσεων τὴν διαδέχεται τώρα ἡ πρόκληση τῆς ἑνότητος καὶ κοινῆς προσπάθειας (...) Αὐτὸ ποὺ χρειαζόμαστε εἶναι ἡ ἐν ταπεινώσει ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων καὶ ἡ ἐν ἀγάπῃ ὁμολογία μας στὸν κόσμο τῶν ἑτεροδόξων "
Αυτά γράφει ο μ. Μεσογαίας Νικόλαος και ιδού τι είχε πει ο οικουμενικός Αθηναγόρας :

«Διά της λέξεως Ενότης, η οποία είναι συμφωνοτέρα προς τους παρόντας καιρούς, νοείται η από κοινού συνεργασία εις τους διαφόρους τομείς της κοινωνικής, ηθικής και πνευματικής δράσεως, διά της συμβολής της Χριστιανικής Ανατολής και Δύσεως. Η Ενότης δεν προϋποθέτει την Ένωσιν, η Ένωσις προϋποθέτει δογματικήν ρύθμισιν».
Στο ίδιο "μήκος κύματος" και οι διάδοχοι, εν οις ο οικουμενικός Βαρθολομαίος. Στην Κοινή Δήλωση με τον πάπα Φραγκίσκο ιδού τι εγράφη :

«Ἡ ἀδελφική ἡμῶν συνάντησις σήμερον εἶναι ἕν νέον καί ἀναγκαῖον βῆμα εἰς τήν πορείαν πρός τήν ἑνότητα (...) Ἐνῷ γνωρίζομεν πλήρως ὅτι δέν ἔχομεν φθάσει εἰς τόν σκοπόν τῆς πλήρους κοινωνίας, ἐπιβεβαιοῦμεν σήμερον τήν δέσμευσίν μας νά συνεχίσωμεν βαδίζοντες ἀπό κοινοῦ πρός τήν ἑνότητα, διά τήν ὁποίαν προσηυχήθη ὁ Κύριος πρός τόν Πατέρα «ἵνα πάντες ἕν ὦσιν».
Το μάθαμε κι αυτό! Ο Κύριος προσευχήθηκε για την "ενότητα" και όχι για το «ἵνα πάντες ἕν ὦσιν». Τέτοια και τόση είναι η διαστροφή τους, ακόμη και τα ιερά Κείμενα να διαστρεβλώνουν. Διότι αυτό το σκοτασμό του νου τους δίνει το φιλιόκβε. Αν δεν είχε αυτά τα σκοτάδια εις την κεφαλήν ο μ. Μεσογαίας, δεν θα έγραφε αυτά που έγραψε. Νουν Χριστού δεν έχει και στολίζει την απάτη με τις γνωστές παπικές ωραιολογίες, ταπεινολογίες, "βιωματολογίες", "εμπειριολογίες" και άλλες πνευματολογίες, που τον έμαθε η θεολογία της ενότητος. Όχι η κατά Χάριν θεογνωσία, η επιβλέπουσα επί των ταπεινών και αγιάζουσα αυτούς.

Αν τώρα θέλετε να διαβάσετε την αντιστοιχία (αναλογικά) αυτών που μας λέει ο μ. Μεσογαίας Νικόλαος με όσα έγραψε ένα απορριματοφόρο (σχολιαστής όπως και ο γράφων) και τα πέταξε στη χωματερή του διδικτύου, επειδή τον ενόχλησε η λέξη "πατριωτικό", δείτε πρώτα τι γράφει (υπογράφει) το "Ελληνικό Φόρουμ" και ύστερα τα μπάζα (σχόλια), που έπεσαν στη χωματερή. Τα λεφτά των επιδοτούμενων από τις ΜΚΟ - ονόματα δεν γράφουμε - πρέπει να πιάνουν τόπο για να γίνουμε "Αμερική των Βαλκανίων" (sic). Με άλλα λόγια, είναι αυτό του μ. Μεσογαίας : «ἡ ἐν ἀγάπῃ ὁμολογία μας στὸν κόσμο τῶν ἑτεροδόξων».

Ιδού τί έγραψε το "Ελληνικό Φόρουμ":

Σχολιάζοντας το παραπάνω γεγονός (σημ. διαγραφή ιστολογίου "Το Λημέρι" από την Google) και καταγγέλοντας αυτή την απαράδεκτη φίμωση που επιχειρήθηκε, θα θέλαμε να προσθέσουμε τα εξής...

Το "δημόσιο συμφέρον" κύριοι δικαστές, δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, πίσω από την οποία ευημερούν λογιστικές καρτέλες, αριθμοί και τα θησαυροφυλάκια των τοκογλύφων, ενώ την ίδια στιγμή οικογένειες αποδεκατίζονται, η δυστυχία στρογγυλοκάθησε για τα καλά στα σπιτικά των ανθρώπων, και ο κατάλογος των δολοφονημένων θεριεύει απελπιστικά, προσδίδοντας στο φαινόμενο διαστάσεις εθνοκτονίας.

Το δημόσο συμφέρον κύριοι δικαστές, δεν υπηρετείται όταν "αποδίδεται" δίκαιο με τη λογική του "ο γέγονε γέγονε", δηλαδη με το να απολαμβάνουν πλήρη ελευθερία και απόλυτη ασυλία οι πρωταίτιοι της καταστροφής, δηλαδή όλοι εκείνοι που διαχειορίστηκαν δημόσιες υποθέσεις και δημόσιο χρήμα, και να αποτελεί ο λαός στο όνομα του οποίου δικάζετε, το μόνιμο και αποκλειστικό θύμα των επιλογών αυτών.

Το δημόσιο συμφέρον κύριοι δικαστές, δεν υπηρετείται με κλειστά και τυφλά σχολειά, με φτωχά σχολειά, με υπολειτουργούντα νοσοκομεία, με ξενιτεμένα και απελπισμένα νιάτα, με φόρους πρωτοφανείς, κατοχικούς, εξοντωτικούς δυσβάστακτους που συσσώρευσαν τα ληξιπρόθεσμα χρέη των πολιτών προς το δημόσιο σε αστρονομικά ύψη.

Το δημόσιο συμφέρον δεν υπηρετείται με καθηλωμένα μαχητικά αεροπλάνα και με αξιωματικούς ζητιάνους στη ζωή.

Το δημόσιο συμφέρον δεν προάγεται και δεν υπηρετείται από πολιτικούς που παραδέρνουν στο βούρκο του πολιτικού ψεύδους, που εξαπατούν με το πολιτικό ψεύδος το λαό και την ίδια στιγμή, αντί η δίωξή τους να είναι αυτεπάγγελτη, αυτοί απολαμβάνουν το ακαταδίωκτο από τη δικαιοσύνη της πατρίδας μας.

Και βεβαίως το δημόσιο συμφέρον, συνιστά εκ των παγμάτων μια μονοσήμαντη αλήθεια, και δεν επιδέχεται περισσότερες της μιας ερμηνειών.

Εσείς κύριοι δικαστές, θα έπρεπε να ξέρετε, πως η λογική των περισσότερων από μια αληθειών, εφευρέθηκε μόνο και μόνο για να θριαμβεύσει το ψέμα.
Από τη στιγμή λοιπόν που έστω και ένας δικαστής διαφωνεί αναφορικά με το αν και κατά πόσον αυτή η πολιτική εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, το οποίο ως έννοια δεν επιεδέχεται πολλαπλές ερμηνείες, αυτό σημαίνει πως το δημόσιο συμφέρον δεν υπηρετείται αλλά υπονομεύεται με αυτές τις επιλογές.

Το δημόσιο συμφέρον υπονομεύεται και η χώρα ταπεινώνεται. Ταπεινώνεται η αξιοπρέπειά της στη διεθνή πολιτική σκηνή. Ταπεινώνεται ο πολίτης της στην καθημερινότητά του. Ταπεινώνεται με το μαύρο στην ΕΡΤ που θυμίζει πράξεις κατάλυσης της εξουσίας. Ταπεινώνεται ο πρωθυπουργός της όταν πρέπει να πάρει άδεια από τους υπαλλήλους των δανειστών ακόμη και για τον ΦΠΑ στην τυρόπιτα.

Αυτή την κατάσταση ουσιαστικά κρίνετε με τις αποφάσεις σας κύριοι δικαστές, και γι αυτή τη μαύρη αλήθεια απεφάνθητε ότι είναι νόμιμη και συνταγματική. Πείσατε;;; Έχετε απονείμει δίκαια κρίση;;; Είδατε την κοινωνία να χειροκροτεί τις αποφάσεις σας και να αισθάνεται ότι η δικαστική εξουσία είναι το αδιαμφισβήτητο αποκούμπι της στις δύσκολες και μαύρες μέρες που περνά;;;

Γιατί εμείς αυτό που αισθανόμαστε είναι πως τις αποφάσεις σας τις χειροκροτούν οι δανειστές - εκβιαστές της χώρας, και τα πολιτικά ανδρείκελα που εφαρμόζουν κατοχικές εντολές. Τα οποία ανδρείκελα ειρήσθω εν παρόδω, όταν κάπου τους θίγουν οι αποφάσεις σας,απλά τις αγνούν ή τις αντικαθιστούν με άλλες.

Κάπως έτσι θριαμβεύει στον τόπο μας ο νομικός πολιτισμός, που έμαθε να είναι ακριβός στα πίτουρα και φτηνός στ αλεύρι κύριοι δικαστές.

Ο νόμος όμως, σας έχει εκχωρήσει το δικαίωμα να δικάζετε, γιατί περιμένει να θριαμβεύει με τις αποφάσεις σας, και όχι να μετατρέπεται σε θηλιά που οδηγεί σε μαζική εθνοκτονία τους πολίτες.
Και για να προλάβουμε τους κακόβουλους, ξεκαθαρίζουμε ότι όλα τα παραπάνω, δε συνιστούν ύβρεις απέναντι στο θεσμό, αλλά το αυτονόητο δικαίωμα του πολίτη να έχει κρίση, άποψη και να την εκφράζει, δικαίωμα απόλυτα προστατευμένο από το Σύνταγμα της χώρας μας, για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται το θεσμό οι λειτουργοί του.

Ο θεσμός της δικαιοσύνης, ήταν, είναι και θα παραμένει πάντα στο απυρόβλητο. Ο τρόπος όμως με τον οποίο τον υπηρετούν οι εκάστοτε λειτουργοί του, δε μπορεί να είναι υπεράνω της κριτικής των κοινωνιών που γεύονται στο πετσί τους τις συνέπειες αυτών των χειρισμών.
Κανείς δε δικαιούται να θεωρεί νόμιμο και συνταγματικό, το να μετατοπίζεται στην κοινωνία το φορτίο από την εγκληματική διαχείριση υποθέσεων που διαχρονικά έκανε το πολιτικό προσωπικό της χώρας, και την ίδια στιγμή να θέλει τους πρωταγωνιστές του εγκλήματος σε απόλυτη ασυλία, ενώ την ίδια την κοινωνία βουβή και άβουλη.
Και τέλος μια καταλυτική ερώτηση: Αν θεωρείτε κύριοι δικαστές ότι ορθώς έχετε αποφανθεί περί της συνταγματικότητας των νόμων και ρυθμίσεων του μνημονιακού εφιάλτη με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, τότε όλη την προηγούμενη περίοδο που κάποιοι με ονοματεπώνυμο βιάζαν με τις επιλογές και τη διαχείρισή τους το εθνικό συμφέρον, γιατί παραμείνατε σιωπηλοί;;;

Γιατι δεν κρούσατε από τότε τον κώδωνα του κινδύνου;;; Γιατί δεν κινηθήκατε αυτεπάγγελτα σε βάρος των βιαστών;;; Πως γίνεται ξαφνικά να ανακαλύψατε το εθνικό - δημόσιο συμφέρον τώρα και μάλιστα με τρόπο που να ευνοεί τους δανειστές και να καταδικάζει την κοινωνία στην απόγνωση;;;
Που πήγε η προβλεπόμενη εκ του Συντάγματος ισονομία;;; Ποιός ηθικός και νομικός κανόνας προβλέπει ότι θα πρέπει να φορολογείται μέχρι απόγνωσης ο άνεργος;;; Από που προκύπτει πως η έννοια του δημόσιου συμφέροντος είναι συνώνυμη με τον εξαθλιωμένο και δυστυχισμένο λαό;;; Στο όνομα αυτού του λαού δε δικάζετε;;;  Πως μπορείτε λοιπόν να παραβλέπετε τη δυστυχία του οταν τον επικαλείστε;;;

Αν, τώρα, θέλετε να διαβάσετε και τα σχόλια σχετικά με τα ανωτέρω, τότε συνδεθείτε με το δεσμό που ακολουθεί  http://ksipnistere.blogspot.gr/2014/06/blog.html. Αυτά που έγραψε ο μ. Μεσογαίας Νικόλαος δεν διαφέρουν - κατά το πνεύμα - με τα "υλικά ανακύκλωσης" του απορριματοφόρου. Είναι στιλ brutal, κατά το σύνηθες, και δεν τα αναδημοσιεύω. Δεν γνωρίζω, αν μέσα σ΄ αυτά είναι και του γράφοντος.

Επιβεβλημένη σημείωση
Την ύπαρξη και το περιεχόμενο του ιστολογίου "Λημέρι" την αγνοούσα πλήρως.

Η νέα Χάνσα (ένωση) και η προαναγγελθείσα νέα Συνάντηση, ή Σύνοδος, στη Νίκαια της Μ. Ασίας το 2025

Από την Κοινή Δήλωση οικουμενικού Βαρθολομαίου και πάπα Φραγκίσκου στα Ιεροσόλυμα, Μάϊος 2014 :

Ἐνῷ γνωρίζομεν πλήρως ὅτι δέν ἔχομεν φθάσει εἰς τόν σκοπόν τῆς πλήρους κοινωνίας, ἐπιβεβαιοῦμεν σήμερον τήν δέσμευσίν μας νά συνεχίσωμεν βαδίζοντες ἀπό κοινοῦ πρός τήν ἑνότητα, διά τήν ὁποίαν προσηυχήθη ὁ Κύριος πρός τόν Πατέρα «ἵνα πάντες ἕν ὦσιν» (Ἰωάν. 17,21).

Πλήρης διαστροφή ! Ο Κύριος, στην Αρχιερατική Προσευχή λίγο πριν τον συλλάβουν, προσευχήθηκε για την ενότητα !! Έτσι το μεταφράζουν, κατά το εννόημα, οι προέχουσες σοφές κεφαλές της ορθοδοξίας και του παπισμού. Το αποτέλεσμα ήταν άμεσο. Περί τις 100.000 Τούρκοι προσευχήθηκαν στον προαύλιο χώρο της Αγίας Σοφίας ζητώντας από τον Αλλάχ να τους δοθεί ο ναός (σημ. να γίνει τζαμί) για να προσεύχονται αυτοί εκεί. Αρκετά, πια, με τους τουρίστες και τον θρησκευτικό τουρισμό, θα σκέφτηκαν οι Τούρκοι.

Ενδεχομένως, το ίδιο διαλογίζονται και κάποιες άλλες προέχουσες σοφές κεφαλές. Όπως, για παράδειγμα, ο Φετουλάχ Γκιουλέν, ή ο ραβίνος Σνάϊερ της συναγωγής Παρκ Ηστ της Νέας Υόρκης. Δεν αποκλείεται να συναντηθούν όλοι μαζί το 2025 και να προσευχηθούν, ας πούμε, επί τη συμπληρώσει 666 ετών από ιδρύσεως της Χάνσα , κάτι παρεμφερές της σημερινής - και οικονομικής - ευρωπαϊκής ένωσης. Ήταν γερμανικής (φραγκολατινικής) έμπνευσης.

Σήμερα, άλλοι χρωστούν σε άλλους πολλά και αυτοί, οι χρεωμένοι άλλοι, θα συμπροσευχηθούν ζητώντας συγγνώμη από το θεό (τους) για το άδοξο τέλος της Χάνσα - βλέπε τριακονταετής πόλεμος - και να τον ευχαριστήσουν, αφού ευδόκησε το έργο της επανεμφάνισης να γίνει αναίμακτα.

Έτσι, λοιπόν, καθ΄ οδόν προς την ενότητα θα τιμήσουν - λέμε τώρα - τα 666 χρόνια από ιδρύσεως της Χανσεατικής Ένωσης, οδηγούμενοι υπό του πνεύματος της ενότητας, κατόπιν "δογματικής ρύθμισης", όπως είχε πει ο οικουμενικός Αθηναγόρας, ή κατόπιν Μνημονίων, όπως λένε οι κυβερνήτες μας. Αν αυτά ακούγονται κάπως παράξενα, η λύση υπάρχει. Εκτός από τη συνταγματικότητα, έχουμε και την κανονικότητα, που θα κάνει τα αδύνατα δυνατά. Οι κανονολόγοι μάς έμαθαν ότι, πέρα από τους ιερούς Κανόνες, υπάρχουν οι λεγόμενες "κανονιστικές διατάξεις". Αυτές δεν είναι ιερές, ιεροί είναι μόνο οι Κανόνες και οι διατάξεις, θα μας "κανονίσουν". Θα ρυθμίσουν ... διαταξιακά το συνεορτασμό του Πάσχα, ή ακόμη και την προαναγγελθείσα "κληρονομιά" νέας Συνάντησης στη Νίκαια το έτος 2025, ή 666 έτη από ιδρύσεως της Χάνσα, "για να τελέσουμε όλοι μαζί μια νέα Σύνοδο, εκεί όπου τελέστηκε η Πρώτη και συντάχθηκε το Πιστεύω".

Αυτό μας είπε ο οικουμενικός Βαρθολομαίος, τo μετέδωσε το Asia News και μας το ανήγγειλε ο ρωμαιοκαθολικός αρχιεπίσκοπος Νάξου-Τήνου-Άνδρου και Μυκόνου κ. Νικόλαος. Προσεκτικός ο κ. Νικόλαος λέει για Συνάντηση. Κατ΄ αυτόν, μάλλον αυτούς, Σύνοδος είναι ο πάπας, ο οποίος μας  έμαθε την ενότητα δια του «ἵνα πάντες ἕν ὦσιν» (Ἰωάν. 17,21).  Οι αιρετικοί είναι ανεπίδεκτοι κατηχήσεως.

Υστερόγραφο

Κατά την μεγάλη Συναπτή της Λειτουργίας των κατηχουμένων ο διάκονος εκφωνεί : «Ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν καὶ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν». Δεν ευχόμαστε για ενότητα, ευχόμαστε πρώτα για ειρήνη, ευστάθεια, ένωση και ακολουθεί «ἡ ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ ἡ κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» κατά την προετοιμασία της θείας Κοινωνίας των πιστών (Λειτουργία Πιστών). Η ένωση προηγείται, η ενότητα έπεται και όχι όπως κάνουν τώρα οι προέχουσες κεφαλές παπικών και ορθόδοξων με τη συνδρομή άλλων : Πρώτα η ενότητα, μετά η ένωση και δεν ξέρουμε πλέον τί μας γίνεται.