Η ευτυχία είναι τό ιερό ζητούμενο !

Σχόλιο φωτογραφίας : Τά θηλαστικά μπορεί νά μή διαλέγουν χρώμα, διαλέγουν όμως φύλο

Το ζευγάρι των δύο ανδρών γιορτάζει ακόμη το χαρμόσυνο γεγονός και ανταποδίδει τις ευχές !
Πριν από λίγο καιρό ο Θεσσαλονικιός συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ παντρεύτηκε με τον αγαπημένο του.
Όπως θα δείτε παρακάτω το ζευγάρι γιορτάζει ακόμη το χαρμόσυνο γεγονός! ... «Και οι εορτασμοί συνεχίζονται στην πατρίδα. Όσοι μας γλυκάνατε με τις ευχές και την καλοσύνη σας, τη γλύκα όλου του κόσμου να 'χετε», έγραψε στο Facebook. (24 Νοε 2014)
 Βλέπε https://taxalia.blogspot.com/2014/11/blog-post_186.html

Σχόλιο
- κυων
μην είσαι ομοφοβικός, τα παιδιά αγαπήθηκαν και πάρθηκαν. ΚΑΙ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΑΝ ΕΔΩ:
«Δεν ξέρω κατά πόσον κάποιος άλλος θαμώνας ενοχλήθηκε απ’ τις παθιάρικες περιπτύξεις των δύο νεοσσών, πάντως κάτι τέτοιο δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου. Κι εγώ, έπειτα από ένα χαμόγελο θυμηδίας (καθώς η εφηβική λαχτάρα τους είχε κάτι το παιδικό στη λαιμαργία και την αθωότητά της) απλώς έστρεψα αλλού το βλέμμα μ’ ένα αίσθημα συμπόνιας, καθώς κι αυτά τα έρμα δεν έβγαζαν το άχτι τους σε κοινή θέα από βίτσιο, αλλά κατά πάσαν πιθανότητα επειδή δεν είχαν κάποια καβάντζα να ξεμοναχιαστούν και να χορτάσουν ο ένας τον άλλο.

 »Ωστόσο, αν εγώ δώσω στον άντρα μου ένα σκαστό, φευγαλέο φιλί στον δρόμο, πέρα απ’ αυτούς που θα γυρίσουν να κοιτάξουν – άλλοι με περιέργεια, άλλοι με κατάπληξη, κάποιοι λίγοι με αδιαφορία και οι περισσότεροι με κάτι από μομφή – πολλοί είναι αυτοί που θα πουν ότι το φιλί μας είχε σκοπό να προκαλέσει. Ότι διατυμπανίζουμε την ομοφυλοφιλία μας. Και το πιο διαδεδομένο σχόλιο θα ήταν: «Δεν με νοιάζει τι κάνετε στο κρεβάτι σας, αλλά δεν είναι ανάγκη και να μας το τρίβετε στα μούτρα.» (Σε ελεύθερη απόδοση: με νοιάζει και με κόφτει. Κι επιπλέον, αν ένα κορίτσι φιλήσει το αγόρι του στον δρόμο, το κάνει για να σας τρίψει τον έρωτά του στα μούτρα, ή για να διαλαλήσει την ετεροφυλοφιλία του; Δεν νομίζω).

»Ξέρω ότι ακόμα και ο τίτλος που συνειδητά επέλεξα να δώσω στο κειμενάκι μου, και τον οποίο χρησιμοποιώ πλέον όταν αναφέρομαι στον από δεκαετίας σύντροφό μου κι αφέντη της καρδιάς μου, ορισμένους θα τους ξενίσει, θα τους φανεί υπερβολικός ή και προκλητικός, κάτι που σημαίνει ότι στο μυαλό τους για να λέω “ο άντρας μου” θα έπρεπε αυτομάτως να είμαι γυναίκα, και δη παντρεμένη με τον περί ου ο λόγος (μη σου πω υποχρεωτικά και με θρησκευτικό γάμο).

»Μόνο που εμένα ο σκοπός μου γι’ αυτές τις λιγοστές αράδες είναι απλός, και διόλου προκλητικός.

»Θέλω απλώς να σας πω πως όταν φιλάω τον άντρα μου, να με συμπαθάτε, αλλά δεν σας σκέφτομαι καθόλου. Εκείνη τη στιγμή για μένα στον κόσμο όλο δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός απ’ το Κουτάβι, το πρόσωπό του στα χέρια μου, τα χείλη του στα δικά μου. Δεν έχω την παραμικρή διάθεση να σας προκαλέσω, να σας σοκάρω, ή να σας τρίψω το οτιδήποτε στα μούτρα, γιατί – πώς να σας το κάνω πιο λιανά χωρίς να ακουστεί σκληρό; – για μένα όσο διαρκεί το φιλί απλώς δεν υπάρχετε.

»Και είμαι σίγουρος ότι το ίδιο πάθος, στην ίδια ένταση (αυτή τη μεταρσίωση του έρωτα, όπου τίποτα στο σύμπαν δεν σε αφορά – πολλώ δε μάλλον σε τέτοιο βαθμό ώστε να θέλεις να το σκανδαλίσεις) το έχετε νιώσει και πολλοί από εσάς, και με καταλαβαίνετε.

»Μονάχα αυτό ζητώ: όπως άφησα το ζευγαράκι στο μπαρ να χαρεί τις πολύτιμες στιγμές του, δίχως ποτέ να σκεφτώ ότι το αγκάλιασμά τους με αφορούσε στο ελάχιστο, να μου παραχωρήσετε κι εσείς την ίδια ελευθερία. Γιατί το ζητούμενο είναι η ευτυχία – κι αυτό για όλους μας είναι κάτι κοινό, κι αποδεκτό, και ιερό.»
Αύγουστος Κορτώ

- Κυπριανός Χ.
Ας αφήσουμε τα άλλα και ας πάμε σε αυτό, από το οποίο προκύπτουν όλα τα άλλα. Όποιος δεν ξέρει τι σημαίνει "ιερό" - σημ. το γνωρίζει, αλλά το φέρνει στα μέτρα του - έξεστι γράφειν και λέγειν αυτά που γράφει και αυτά που λέει : «Γιατί το ζητούμενο είναι η ευτυχία – κι αυτό για όλους μας είναι κάτι κοινό, κι αποδεκτό, και ιερό.»

Ο γάμος δεν είναι "η ευλογία της ευτυχίας" - κατά το "η μελωδία της ευτυχίας". Σπάνια έως ποτέ, δεν θα συναντήσει κανείς στα ιερά μας Γράμματα, τα δικά μας θέλω να πω, τη λέξη ευτυχία. Ότι γίνεται δεκτή κατά τα ανθρώπινα και τα κατά σύμβαση, είναι άλλο θέμα. Αυτή όμως καθ΄ εαυτή η λέξη "ιερό" είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το ιερό Μυστήριο του γάμου. Θεσμός ο οποίος κατέρρευσε επειδή, λέει, το Σύνταγμα δεν προσδιορίζει το φύλο στη σύναψη γαμικής σχέσης !

Πάντως, στα μέχρι τούδε υπάρχοντα ιστορικά ντοκουμέντα, αφ΄ ότου ο άνθρωπος μπόρεσε και κατέγραψε τα πεπραγμένα του βίου του, ουδαμού αναφέρεται γάμος μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Αυτό, όμως δεν εκτιμάται δεόντως καθώς άλλα μεταϊστορικά και μετανεωτερικά και προοδευτικά. Παράδειγμα ; Η ομοφυλοφιλία στά ζώα !

Όταν, λοιπόν, το ανίερο γίνεται ιερό, όταν ο φασισμός ενδύεται το ένδυμα της δημοκρατίας, όταν η ελευθερία χρησιμεύει σαν πρόσχημα του ολοκληρωτισμού και πολλά άλλα όταν ... τότε τί μπορεί να περιμένει κανείς ; Οι λέξεις, ο λόγος, έχασαν το εννοιολογικό τους περιεχόμενο με τις διασταλτικές ερμηνείες (ομοφυλοφιλία ζώων !) που μας επιβάλλουν οι υποτακτικοί της παγκοσμιοποίησης.
«Γιατί το ζητούμενο είναι η ευτυχία – κι αυτό για όλους μας είναι κάτι κοινό, κι αποδεκτό, και ιερό.», συμπληρώνω, «ιερό» γιά τόν κόσμο που δέν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο.

Όλοι θά προσευχηθούν στό τζαμί "hagia sophia" in Istanbul

https://trelogiannis.blogspot.com/2020/07/blog-post_922.html

Kyprianos Christodoulides
Δέν τούς λείπει η σοφία τού κόσμου τούτου, που είναι η «σοφία» τού Αλλάχ, τού Γιαχβέ ή κάποιου άλλου, θεού καί ανθρώπου, από τόν οποίο είτε αφαίρεσαν τήν λέξη "άνθρωπος" είτε τήν είπαν "ένας θεός γιά όλους". Η λέξη Θεάνθρωπος (Χριστός) τούς αγριεύει καί γιά νά μή τό καταλαβαίνει κανείς, εκπορεύουν τό Άγιον Πνεύμα "εκ τού πατρός καί εκ τού υιού" !
Δηλαδή, από τόν ένα θεό γιά όλους !!

 «Όλες οι θρησκείες είναι δρόμοι γιά τόν ένα θεό» καί ο Ερντογάν, θά καλέσει όλους τούς εκπροσώπους τών θρησκειών νά προσευχηθούν στό τζαμί (μέ τουρκική ονομασία) hagia sophia. Όποιος δέν πάει, θά είναι ρατσιστής, θά είναι φασίστας, θά είναι ομοφοβικός, θά είναι ακραίος. Τό καταλάβατε ; Άν όχι ... συμμαζευτείτε. Διατάζουν οι LGBT.

Είναι ο Χριστιανισμός Θρησκεία ; Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Ομ. Καθηγητού Πανεπ. Αθηνών

Με τον τίτλο· «Καίριαι επισημάνσεις του Αρχιεπισκόπου εις συνέδριον θρησκειών και πολιτισμών», εδημοσίευσε ο «Ο.Τ.» στο φύλλο του της 25ης Ιουνίου τρ. Έτους 2004, το κείμενο του χαιρετισμού του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Χριστοδούλου, τον οποίον εξεφώνησε την 6ην Μαϊου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο πλαίσιο της Τρίτης Παγκοσμίου Συναντήσεως Θρησκειών και Πολιτισμών με θέμα: «Ο πολιτισμός των Πολιτισμών: Για ένα Παγκόσμιο Συμβούλιο». Στον εν λόγω χαιρετισμόν του ο Μακαριώτατος επεσήμανε το γεγονός ότι, κατά την αμοιβαία προσέγγιση των πολιτισμών (μέσα στο πνεύμα της Παγκοσμιοποιήσεως), για την «αναγέννηση και επιστροφή του ανθρώπου σε ένα πνευματικό ανανεωμένο ανθρωπισμό οικουμενικής εμβέλειας» (σύμφωνα με το σκεπτικό της συναντήσεως), είναι εκείνο το στοιχείο κάθε πολιτισμού, που πρέπει να γίνει σεβαστό είναι η «ιδιοπροσωπεία» του!
----------------------------------------------------
Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...
Η «ιδιοπροσωπία τής θρησκείας» δέν συνεπάγεται ταυτοπροσωπία τής Εκκλησίας μέ τόν εσμό τών άλλων εκκλησιών. Αυτό όφειλε νά τό ξεκαθαρίσει ο Χριστόδουλος καί νά τό προσθέσει ο μακαριστός Κων. Κορναράκης.

Επίσης μέ αυτό : «Αλλά η έκπληξη του αναγνώστου, του ως άνω κειμένου του Μακαριωτάτου, διεγείρεται έντονα στο σημείο, που επισημαίνει μια καίρια επίσης θέση του με την προβληματική δήλωση ότι: "Ο Χριστιανισμός ανήκει στις θρησκείες, που έχουν βεβαιότητα για την αλήθειά τους και μάλιστα για την αποκλειστική αλήθειά τους!"», αλλά καί αυτό : «Κάθε άνθρωπος μιας μέσης μορφώσεως γνωρίζει ότι ο όρος ‘θρησκεία’ δηλώνει ανθρώπινο δημιούργημα!», από πού προκύπτει ότι "ο μέσης μορφώσεως άνθρωπος γνωρίζει ότι ο όρος ‘ θρησκεία’ δηλώνει ανθρώπινο δημιούργημα!";
Ο μέσης μορφώσεως άνθρωπος γνωρίζει, καί άν δέν τό γνωρίζει τό συναισθάνεται, ότι η ανθρώπινη φύση έχει εγγενή καί έμφυτη τάση πρός τό θείον. Καί εννοώ τό κοινώς λεγόμενο θρησκευτικό συναίσθημα. Ποιός, αυτό, δέν τό γνωρίζει ; Εγγενές καί έμφυτο δέν είναι τό εκκλησιαστικό συναίσθημα, επειδή επιγενώς αυτό καλλιεργείται. Η εκκλησιαστικότητα δέν είναι έμφυτη. Γιά νά καταλάβουν τά νήπια καί τά μικρά παιδιά τί είναι η Εκκλησία. πρώτα τούς μιλούν οι γονείς γιά Θεό κι έπειτα γιά τόν Ναό τού Θεού, όπως τό διευκρινίζει ο Απ. Παύλος. Τό τελευταίο, φυσικά, γιά μεγάλα παιδιά.

Αυτά, συμπεριλαμβανομένης τής «αληθείας», τήν οποία παρέκαμψαν, ούτε διευκρίνισαν, αμφότεροι οι κοιμηθέντες. Δηλαδή, ότι η αληθής Θρησκεία, καθ΄ ημάς τούς Ορθοδόξους, είναι η «Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία».
----------------------------------------------------------

Η βασική αυτή και πράγματι καίρια επισήμανση του Μακαριωτάτου αποσκοπεί στην αποτροπή «κάθε μορφής σύγκρασης», δηλ. συγκρητισμού στο πολιτισμικό ή θρησκευτικό πεδίο της ζωής των λαών. Και βέβαια αξιέπαινος ο Μακαριώτατος, ο οποίος μέσα στο κλίμα ενός τέτοιου συνεδρίου, που ο στόχος του είναι η προβολή και στήριξη της ιδέας της Παγκοσμιοποιήσεως και της συγκράσεως πολιτισμών και θρησκειών, θέλησε να «αντισταθεί», τονίζοντας την ανάγκη του σεβασμού της ιδιοπροσωπίας του κάθε πολιτισμού!
Αλλά η έκπληξη του αναγνώστου, του ως άνω κειμένου του Μακαριωτάτου, διεγείρεται έντονα στο σημείο, που επισημαίνει μια καίρια επίσης θέση του με την προβληματική δήλωση ότι: «Ο Χριστιανισμός ανήκει στις θρησκείες, που έχουν βεβαιότητα για την αλήθειά τους και μάλιστα για την αποκλειστική αλήθειά τους»! Με τη δήλωσή του αυτή ο Μακαριώτατος υποπίπτει σε ωρισμένα σοβαρά και ανεπίτρεπτα σφάλματα για το ορθόδοξο ήθος του. α) Διακηρύσει ότι ο Χριστιανσμός είναι θρησκεία, ομοία με τις άλλες θρησκείες και έτσι υποβιβάζει ανεπίτρεπτα την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού στην τάξη θρησκευμάτων, τα οποία «ως έργα χειρών ανθρώπων», δεν μπορούν να συγκραθούν ούτε και να συγκριθούν με το αποκαλυπτικό και αγιοπνευματικό χαρακτήρα της ιδρύσεως της Εκκλησίας κατά την αγία ημέρα της Πεντηκοστής. Κάθε άνθρωπος μιας μέσης μορφώσεως γνωρίζει ότι ο όρος «θρησκεία» δηλώνει ανθρώπινο δημιούργημα!
β) Ομαδοποιεί θρησκειακώς την Εκκλησία του Χριστού με «εταίρους», δηλ. θρησκείες, που έχουν έντονο και πολλές φορές καταστροφικό δαιμονικό χαρακτήρα! Εξ άλλου με το νοηματικώς καθοριστικό, με απόλυτο τρόπο, ρήμα «ανήκει» εγγίζει την περιοχή ενός θρησκειακού συγκρητισμού, προκαλώντας την εύλογη απορία για μια απαράδεκτη αντίφαση, που δημιουργεί με τον τρόπο αυτό. Ζητεί σεβασμό της πολιτισμικής ιδιοπροσωπίας των λαών και συγχρόνως βάζει τον Χριστιανισμό, δηλ. την αγία Ορθοδοξία, στο ίδιο διαθρησκειακό καλάθι με όλες τις άλλες θρησκείες του κόσμου!

Να υποθέσωμεν ότι θυσιάζει την ορθόδοξη αυτοσυνειδησία του, για να μη προκαλέση αρνητικά το παγκοσμιοποιημένο στο μυαλό του ακροατήριο και εξάλλου να «πέσει» πιο μαλακά το αίτημα της ιδιοπροσωπίας των πολιτισμών; Ποιος ξέρει…!
Έμεινα διαπορών και προβληματισμένος για την αντιφατική αυτή λογική του Μακαριωτάτου και σκέφθηκα να περιορισθώ στον προβληματισμό μου αυτό και να μη ενοχλήσω τον Μακαριώτατο με κάποιο κείμενο.
Όταν, όμως, μου ήλθε το περιοδικό «Εφημέριος», (Ιούνιος 2004) και διάβασα στη σελ. 13 ότι ο Μακαριώτατος επιμένει ότι· «Ο Χριστιανισμός ανήκει στις μονοθεϊστικές ¨θρησκείες¨», μετάνοιωσα και έπιασα μολύβι και χαρτί! Η σκέψη του Μακαριωτάτου κινείται σαφώς στο θρησκειολογικό κλίμα της παγκοσμιοποιημένης ήδη εποχής μας! Στους επίσημους ανοικτούς χώρους αποσιωπά την αγιοπνευματική ιδιοπροσωπία της Εκκλησίας του Χριστού και την θάβει στη διαθρησκειακή λογική του Παγκοσμιοποιημένου πνεύματος! Έτσι γίνεται επιλήσμων της γνωστής αποστολικής εντολής: «Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις· τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία; τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος; τις δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ…»(Β΄ Κορ. 6: 14-15).

 http://orthodox-voice.blogspot.com/2020/07/blog-post_533.html

Τά αρχαία δέν παρήλθαν

 Γράφει ο π. Fdimitrios Athanassiou στό φέησμπουκ

Συχνά ο Θεός, μέσω Προφητών, αναφέρεται στο μέλλον διαφόρων λαών, όπως διαβάζουμε σε προφητείες του Ησαϊα, του Ιερεμία, του Ιεζεκιήλ. Ο Δανιήλ, για παράδειγμα, προφητεύει για τη νίκη των Ελλήνων κατά των Περσών. Δεν ομιλεί, συνεπώς, ο Θεός μόνο για τον Ισραήλ. Ομιλεί για όλους τους λαούς και κατευθύνει τις τύχες όλων των λαών. Έτσι ούτε οι Έλληνες βγαίνουν έξω από το σχέδιο του Θεού, πολύ δε περισσότερο αφού δεχθήκαμε το Ευαγγέλιό Του από τους πρώτους. Όμως, προκύπτει το ερώτημα: Μήπως και η πατρίδα μας ζει και πολιτεύεται στα ίδια χνάρια του παλαιού Ισραήλ; Και όσα δεινά επήλθαν πού οφείλονται; Μήπως πρόκειται να συρρικνωθούμε ως έθνος και ως κράτος; Μα στο πρώτο ερώτημα απαντήσαμε μόνοι μας. Πόσα παιδιά πια γεννιούνται στη “ρυτιδιασμένη” πρόωρα γερασμένη πατρίδα μας; Όσο για τα σύνορά μας, δεν υπάρχει τίποτα αμετάθετο και σίγουρο. Ακόμη, υφιστάμενοι μια τεράστια κοινωνικοοικονομική κρίση, αναλογιστήκαμε ποια είναι η αφετηρία της;

“Ασφαλώς η αποστασία του λαού μας και την στροφή του προς την ειδωλολατρία. Αποστατούμε από τον Θεό καθημερινά. Το φαινόμενο της αθεΐας (...) έχει γίνει πια πραγματικότητα εδώ που αναπτύχθηκε η Ορθοδοξία και έχουμε τόσους Αγίους! Αλλά γιατί το είπε αυτό ο Προφήτης στον Αχαάβ; Για να μετανοήσει ο λαός. Μετανόησε ο Αχαάβ; Ούτε ο Αχαάβ, ούτε ο λαός. Άραγε εμείς θα μετανοήσουμε; (...) Είμαστε σε παράλληλες ημέρες με την εποχή του βορείου Ισραήλ, που ο Προφήτης ελέγχει με δριμύτητα την κατάσταση και χρησιμοποιεί, το έκτακτο εκείνο στοιχείο, που καταπλήσσει με την παρουσία του τον λαό. Θα το αντιληφθούμε εμείς ότι οι ημέρες είναι κρίσιμες για τον λαό μας αλλά και για την οικουμένη; Θα το καταλάβουμε αυτό;”
(προέβλεπε ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Κυπριανός Χριστοδουλίδης

.Ζούμε κατά κυριολεξία σέ χρόνους παλαιοδιαθηκικούς. Τό γράφω τούτο, διότι τό αξίωμα ή σύνθημα τών Οικουμενιστών, είναι τό «ένας θεός γιά όλους» καί «όλες οι θρησκείες οδηγούν στόν ένα θεό». Αυτό δέν επετεύχθη στούς χρόνους τής Παλαιάς Διαθήκης. Δέν επετεύχθη όμως ούτε καί στούς χρόνους τής Καινής. Σήμερα, η προσπάθεια ενοποίησης πάντων γίνεται μέσω τής Οικονομίας, αφού ένας πόλεμος θά ήταν καταστροφή γιά όλους, αλλά ... καί γιά τόν "ένα θεό όλων". Κι εδώ, οφείλω νά μνημονεύσω τόν Παπαδιαμάντη, ο οποίος - δέν θυμάμαι πού ακριβώς - παρατηρεί γράφοντας : "Ο Χριστός δέν είπε, πώς δέν μπορούμε νά υπηρετούμε τόν Βαάλ, τήν Αστάρτη ή άλλους. Είπε : «13 ... οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ». (Λκ. ις΄)", συμπληρώνει δέ, προσθέτω, καί ο Απ. Παύλος : «15 τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;» (2Κρ. ς΄). Ο θεός τών απίστων, ανεξάρτητα άν δηλώνουν θεϊστές, είναι ο Μαμωνάς.

Η μάσκα-φίμωτρο

https://youtu.be/8iHa-HPgfCg (όσο θά υπάρχει)

 Όπως κορόϊδεψαν τόν κόσμο μέ τόν εγκεφαλικό "θάνατο", τό ίδιο κάνουν τώρα μέ τόν κορονοϊό γρίπης. Ποτέ δέν έψαχναν νά βρούν ποιός τύπος ιού προκαλούσε τίς ετήσιες συχνές επιδημίες γρίπης. Απλά, έλεγαν ιός γρίπης τύπου α, β, χψω. Τώρα βρήκαν τόν επικίνδυνο κορονοϊό ! Κατόπιν εργαστηριακής επέμβασης ή όχι, άγνωστο. Δέν θά τό μάθουμε ποτέ, όπως δέν μάθαμε ποτέ, πώς, στήν ευχή, μάς βρήκε τό σύνδρομο AIDS (HIV virus). Πειστική δέν είναι, νομίζω, η άποψη τής μετάλλαξης. Ερωτήματα υπάρχουν πολλά, ποτέ όμως δέν τίθενται σέ διεπιστημονικά συνέδρια ούτε σέ Round Tables (στρογγυλά τραπέζια).

2. Ο άθρησκος Χριστιανισμός

Στο προηγούμενο σημείωμα έγραφα για τον «χριστιανισμό, που δεν είναι θρησκεία». Ισχυρισμό τον οποίον φαίνεται ότι αποδέχονται δύο καθ’ όλα έγκυροι και κατά τεκμήριο ορθόδοξοι κληρικοί – καθηγητές Πανεπιστημίου. Έλεγα ότι ακόμη και στην περίπτωση που δεχόμαστε ότι ο Χριστιανισμός είναι Εκκλησία ή το αντίστροφο, και πάλι αυτό δεν ευσταθή διότι ούτε η «χριστιανικότητα» ούτε η «εκκλησιαστικότητα» δεν είναι έμφυτα στον άνθρωπο. Αυτά τα δύο είναι ιδιώματα, όπως θα λέγαμε, επίκτητα σε αντίθεση με την θρησκευτικότητα: Δηλαδή, η προς τον Θεόν έφεση της ψυχής, πάνω στην οποία οικοδομούνται – καλώς ή κακώς, ανεξάρτητα – το χριστιανικό και το εκκλησιαστικό φρόνημα.

Επί πλέον, αν τον Χριστιανισμό (όνομα) και την Εκκλησία (παρουσία ονόματος) τα αποσυνδέσουμε από την θρησκεία, για να αναδείξουμε προφανώς κάτι το «ξεχωριστό» ανάμεσα στις πολλές εκδοχές ή εκφράσεις του Χριστιανισμού και των λοιπών δοξασιών, τότε, νομίζω, παραβλέπουμε το γεγονός ότι και ο Χριστός, ένας άνθρωπος ήταν και αυτός μέσα σε άπειρο αριθμό ανθρώπων. Αυτό δε, ότι αρνούμαστε να δεχθούμε ως θρησκεία τον Χριστιανισμό, κατ’ ανάγκη μας οδηγεί να αφήνουμε εντελώς ελεύθερο το πεδίο, ώστε έκαστος να εικάζει περί θρησκείας ό,τι θέλει ή ό,τι τον βολεύει περισσότερο. Το ίδιο, φυσικά, μπορεί να εικάζει και για τον Χριστό, όπως έκαναν οι αιρετικοί Δοκήτες, που έλεγαν ότι ο Χριστός δεν ήταν άνθρωπος αλλά … φάντασμα (άνθρωπος κατά δόκησιν)!
                                                             
 Έτσι, λοιπόν, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι, όταν ο Χριστιανισμός παύει να είναι θρησκεία, τότε γίνεται Δοκησισοφία και η Εκκλησία, αντί να βγάζει αγίους, γίνεται άντρο εκπορεύσεως άθεων, άθρησκων και πάντως αιρετικών «διδασκάλων». Οι οποίοι, βεβαίως, δεν αρνούνται ότι στο Πρόσωπο του σαρκωθέντος Λόγου, ενώθηκαν η θεία με την ανθρώπινη φύση. Θεωρούν όμως ανύπαρκτο και ανυπόστατο το, θείας προελεύσεως, θα έλεγα, πρόσωπο της θρησκείας, επειδή φρονούν ότι όλα τα σχέσιν έχοντα με «θρησκευτικά» και «θρησκεία» είναι ανθρώπινες επινοήσεις. Και αυτό, διότι, όπως προανέφερα, θέλουν να αναδείξουν μία ξεχωριστή θρησκεία, μία μοναδική Εκκλησία και έναν αλώβητο από αιρετικές στρεβλώσεις χριστιανισμό, που αντικαθιστά το κενό της θρησκείας με το ευφυολόγημα του «τρόπου» και της «στάσης» ζωής. Λέγουν: «Ο χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία, αλλά τρόπος ύπαρξης». Τίποτα όμως δεν προσφέρουν αυτά τα βερμπαλιστικά ρητορεύματα. Υπάρχουν τόσοι «τρόποι» ζωής και τόσες «στάσεις» όσοι άνθρωποι, που αναντίρρητα «πιστεύουν» … με τον δικό τους τρόπο.
 
Υπάρχει, λοιπόν, άλλη πρόταση για το ζητούμενο ; Μπορούμε ως θρησκεία Ορθόδοξη και Εκκλησία χριστιανική να διαφοροποιηθούμε ; Φυσικά και υπάρχει, αρκεί να το θέλουμε πραγματικά. Χωρίς υπεκφυγές θα έπρεπε, νομίζω, οι αξιότιμοι καθηγητές να μας πουν ότι οι σημερινές αντιλήψεις μας περί θρησκείας έχουν διαμορφωθεί μέσα σε ένα αιρετικό κλίμα. Γι’ αυτό και είναι αδύνατον να είναι αυτές που πρέπει. Το πρόβλημα δεν είναι η θρησκεία, αλλά η αιρετική θρησκεία, η οποία φαλκιδεύει τον χριστιανισμό και καπηλεύεται την Εκκλησία. Ούτε, βέβαια, αποτελεί πρόβλημα ότι ο χριστιανισμός είναι μια θρησκεία - βεβαίως καί εκκλησία - μέσα σε τόσες άλλες. Μέσα σε άπειρο αριθμό ανθρώπων έζησε και ο Χριστός, αυτό δε που τον διαφοροποιούσε, ήταν το όνομά του και η παρουσία του.
Στο θαύμα του δαιμονιζομένου των Γεργεσηνών, βλέπουμε ότι ο Κύριος «9 καὶ ἐπηρώτα αὐτόν· τί ὄνομά σοι; καὶ ἀπεκρίθη λέγων· λεγεὼν ὄνομά μοι, ὅτι πολλοί ἐσμεν.» (Μκ. ε΄). Αυτό είναι, νομίζω το διαφοροποιό στοιχείο της Ορθόδοξης Θρησκείας : Ότι δεν είναι λεγεών. Όλες αυτές οι πολλές θρησκείες, οι άφθονοι χριστιανισμοί και οι πλουραλιστικές εκκλησίες, με άλλα λόγια: «Οι πολλοί εσμέν», δεν μας καλούν να δοξάζουμε τον Παντοδύναμο. Δεν γαληνεύουν την ψυχή μας. Δεν ηρεμούν τα πάθη μας. Και οπωσδήποτε, δεν γινόμαστε όλοι ένα (…).

Εκτός όμως από αυτό και επειδή οι αξιότιμοι κύριοι καθηγητές (και ποιμένες) συχνά πυκνά αναφέρονται στους Κολλυβάδες, στον Μακρυγιάννη, στον Παπαδιαμάντη και άλλους, στους οποίους ανιχνεύουμε τα αποτυπώματα της ιστορικής προέκτασης που λέγεται ρωμηοσύνη, θα ήθελα να ρωτήσω, σε τι ωφελεί αυτή η αναφορά – επίκληση των Κολλυβάδων, όταν ο περισσότερος κόσμος αγνοεί παντελώς σε τι ακριβώς συνίσταται αυτή η «καλογερίστικη» διένεξη ; Οι Κολλυβάδες, ο Μακρυγιάννης, ο Παπαδιαμάντης και άλλοι, αγωνίστηκαν για να μην εισβάλλουν «καινά δαιμόνια» στην θρησκεία μας. Για να μη γίνει η πίστη μας μία πίστη ανάμεσα στις πολλές. Για να μην καταντήσει άθρησκος ο Χριστιανισμός. Και κάτι ακόμη. Μήπως το έργο των Κολλυβάδων δεν το συνεχίζουν σήμερα οι «ολιγογράμματοι» εκείνοι που επιμένουν ευλαβικά να τιμούν τους αγίους του Παλαιού των ημερών; Ορθά – κοφτά, λέω για τους παλαιοημερολογίτες οι οποίοι μας διαφοροποιούν ριζικά και σαφέστατα από τον εσμό της Λεγεώνος. Αυτά περιμένει να ακούσει ο κόσμος από το στόμα των κυρίων καθηγητών και πολύ λιγότερο ή σχεδόν καθόλου, δεν ενδιαφέρεται για τον «τρόπο ύπαρξης» και για την «στάση ζωής» που μας προτείνουν οι λογής διανοούμενοι και δυστυχώς, οι κατά τεκμήριον ορθόδοξοι ιερωμένοι καθηγητές του Πανεπιστημίου.

Καί ένα σχόλιο
Σχετικά μέ τήν συζήτηση άν ο Χριστιανισμός (σ.Σ. Χριστιανοσύνη) είναι ή όχι Θρησκεία, ο αδελφός Δημήτριος Χατζηνικολάου γράφει :

«Κατά τήν ἰδικήν μου, θεολογικῶς πτωχήν, γνώμην, ἐν καιρῷ διωγμοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς ἀνατροπῆς τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως ὑπό τῶν ἰδίων τῶν ταγῶν τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι πολυτέλεια νά «διΰλίζουμε τόν κώνωπα καί νά καταπίνουμε τήν κάμηλον», ὅπως ἔκαμαν οἱ ἀνωτέρω, οἱ ὁποῖοι κοινωνοῦσαν μέ τόν Οἰκουμενισμόν.»

Καί γράφω τά εξής : Άν είναι πολυτέλεια η ενασχόληση μέ τό θέμα «θρησκεία ή όχι ο Χριστιανισμός ;», γιατί νά μήν είναι τό ίδιο «κοινωνία ή όχι μέ τόν Οικουμενισμό» ; Αμφότερα τά θέματα ερείδονται επιπέδου θεολογικού (θεωρητικού) μέ σαφώς αναμενόμενα καί προκύπτοντα πρακτικά αποτελέσματα. Δέν διϋλίζουν τόν κώνωπα καί καταπίνουν τήν κάμηλο, όσοι διαβλέπουν τήν σοβαρότητα τού εν λόγω ζητήματος. Διότι είναι άκρως θεολογικό - όχι φιλοσοφικό - μέ συνέπειες εμφανείς (ενίοτε ολέθριες) στόν πρακτικό βίο τού καθενός από εμάς. Τούτο δέ λέγω, καθώς ο άνθρωπος είναι διφυής : ψυχή καί σώμα. Καί η μέν ψυχή αφορά στό θεώρημα ( : στά θεωρητικά) τής ζωής, τό δέ σώμα στήν πράξη αυτής.

Ούτως, λοιπόν, έχει καί η αποσαφήνιση τού τί είναι ο Χριστιανισμός (σ. Σ. Χριστιανοσύνη) ; Είναι ή όχι Θρησκεία ; Τό πώς διαπραγματεύθηκαν άλλοι αυτό τό ζήτημα δέν τό κρίνω. Η απάντηση, κατ΄ εμέ, είναι συνεπής πρός αυτά που έγραψα : Θεωρητικά είναι Θρησκεία, πρακτικά είναι Εκκλησία, χωρίς αυτά νά διχάζονται, νά απομονώνονται, νά ξεχωρίζουν. Η πίστη είναι αυτό που τά συνδέει. Καί τελειώνοντας, συμπληρώνω πως καί οι δικές μου θεολογικές γνώσεις είναι φτωχές. Δέν κάνω Θεολογία. Καταθέτω καί εκθέτω απλά τήν γνώμη μου. Τίποτα άλλο.

1. Ο άθρησκος Χριστιανισμός

Θα πρέπει να έχουν περάσει περισσότερο από είκοσι χρόνια όταν για πρώτη φορά διάβαζα ότι «ο χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία». Είχα και τότε, όπως και τώρα μείνει κατάπληκτος: Τότε, διότι όντας άσχετος περί τα θρησκευτικά, εύρισκα ιδιαίτερα ευφυές αυτό το επιχείρημα, τώρα δε, διότι με τις πενιχρές γνώσεις που εν τω μεταξύ φρόντισα να αποκτήσω – για να μην δέχομαι άκριτα ό,τι ο κάθε «σοφός» μου έλεγε – είδα να επανέρχεται και πάλι στην επικαιρότητα η ίδια πρωτοφανής υπόθεση. Και μάλιστα από δύο εντελώς έγκυρους και οπωσδήποτε ορθόδοξους θεολόγους οι οποίοι, σημειωτέον, είναι κληρικοί αλλά και καθηγητές Πανεπιστημίου! Από σεβασμό προς το σχήμα τους δεν θα αναφέρω τα ονόματά τους και το ίδιο, για άλλους όμως λόγους θα πράξω και για τον πρώτο πληροφοριοδότη, που σε μένα τουλάχιστον, έδωσε την είδηση του: «Ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία»

.Βασικοί λόγοι με κάνουν να υποπτεύομαι ότι εφευρέτης αυτής της πρωτοφανούς υποθέσεως δεν πρέπει να είναι αυτός ο, άλλοτε και τώρα, εγκάθετος των μέσων ενημέρωσης. Διότι λησμόνησα να πω ότι τα περί άθρησκου χριστιανισμού είχα διαβάσει σε επιφυλλίδα εφημερίδας που την υπέγραφε ο από εμέ σκόπιμα μη κατονομαζόμενος εκθεμελιωτής του ορθόδοξου φρονήματος λαϊκών και ιερωμένων. Αξίζει δε για την ιστορία να πω και τούτο: Ότι ο εν λόγω γραφεύς εφημερίδων, μολονότι αρθρογραφούσε σε περίοδο όπου η λογοκρισία τα πάντα ξεσκόνιζε, αυτός είχε την μοναδική πολυτέλεια να βλέπει δημοσιευμένα ολόκληρα τα γραπτά του – υποτίθεται, διότι προέβαλε θέσεις ορθόδοξες.

Τέλος πάντων. Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι οι δύο κληρικοί θεολόγοι γνωρίζουν τον ατυχή εφευρέτη της υποθέσεως που θέλει να εξαιρέσει τον χριστιανισμό από τις γνωστές και από αιώνων υπάρχουσες θρησκείες. Ούτε πάλι είμαι σε θέση να μαντέψω, πότε η λέξη «θρησκεία» άρχισε να μπαίνει στην ιστορία και να αποκτά την σημασία, που όλοι σήμερα της αποδίδουμε. Δεν έχει σημασία αυτό. Σημασία έχει τούτο: Ότι η πρόταση περί άθρησκου χριστιανισμού (σημ. Αυτό σημαίνει το: «Ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία») δεν μπορεί να έχει Ορθόδοξη προέλευση. Γι’ αυτό είναι όλως διόλου απαράδεκτο υψηλόβαθμοι κληρικοί, και μάλιστα καθηγητές Πανεπιστημίου, να επικαλούνται αυτό το επιχείρημα χωρίς να υποψιάζονται σε τι κινδύνους, αδιέξοδα και αυτοσχεδιασμούς, είναι υποχρεωμένοι να προσφύγουν, για να στηρίξουν ένα πλέον ανεστραμμένο τρίγωνο, από το οποίο λείπει η θρησκευτική του βάση.
                                       
Κάθε θρησκεία έχει ένα όνομα και κάθε όνομα έχει μία συγκεκριμένη παρουσία. Αυτά τα πράγματα, αυτές οι έννοιες, είναι αλληλένδετες και τίποτα δεν προσφέρουμε αν για λόγους ποιμαντικούς, επανευαγγελισμού ή άλλους, καταργήσουμε τον παράγοντα που λέγεται Θρησκεία. Το δε χειρότερο, η ζημιά που κάνουμε είναι ανεπανόρθωτη. Διότι, ναι μεν, μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι ο Χριστιανισμός είναι εκκλησία ή το αντίστροφο. Αλλά ούτε η «χριστιανικότητα», ούτε η «εκκλησιαστικότητα» είναι έμφυτη του ανθρώπου. Εγγενής καί έμφυτη είναι η θρησκευτικότητα, δηλαδή, τό θρησκευτικό συναίσθημα. Ποιός όμως έχει το σθένος αυτό να το ισχυριστεί; Και ποιος τολμά να πει ότι ένας χριστιανισμός, που δεν είναι θρησκεία, δεν είναι ούτε και εκκλησία; Επ’ αυτού διαφωνούν οι κ.κ. καθηγητές ;

Σχόλια καί αντισχόλια από τό παρελθόν

- Σχολιαστής
Τα παρακάτω με αφορμή την βράβευση, στό παρελθόν, του Γερμανού Μάρτιν Σούλτς από Εβραίους Ραββίνους στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο . Πηγές :
( http://www.iokh.gr/2016/04/martin-soults-me-to-adelfato.html#.VxWu2yB4J78.facebook )
και www.iokh.gr ( http://www.iokh.gr/2016/04/martin-soults-me-to-adelfato.html ) .

Εμείς δεν έχουμε επτάφωτες λυχνίες. Ένα Σταυρό έχουμε μόνο καί Εικόνες. Αυτοί που βάζουν τούς Σούλτσηδες καί άλλους ( ... ) να τήν ανάβουν, μήπως έβαλαν ποτέ κανέναν από αυτούς τούς ... καπελοφόρους να ανάψει ένα κεράκι κάτω από ένα σταυρό; Θά τό έκαναν αυτοί οι μαυροφορεμένοι ή ο φαλακρός επτα-λαμπαδο-φόρος ;
Όλοι προσκυνημένοι στους Σιωνιστές! Ακόμη καί τό δικό μας θρησκευτικό ιερατείο!! Συμπεριφέρεται όπως τό αντίστοιχο φαρισαϊκό μέ τόν Καϊάφα, πού είπε : "ας κάνουμε ένα λαϊκό ήρωα γιά νά μή χαθεί τό έθνος μας". Συμπληρώνω, τό ήδη χαμένο.

- Αντισχολιαστής
Το θρησκευτικο ιερατειο γνωριζει πολυ καλα , τους δεσμους με την ιουδαικη θρησκεια , γνωριζει οτι η επταφωτος λυχνια εκαιγε αρχικως στα αγια της σκηνης του μαρτυριου και αργοτερα στον ναο του Σολομωντα , και συμβολιζει μεταξυ αλλων την εξαημερο δημιουργια και την εβδομη αναπαυσης του Θεου , οπως και την καιομενη βατο του Μωυση. Επταφωτες λυχνιες ειχαμε και σε χριστιανικους ναους , κατα το προτυπο της βιβλικης , που συμβολιζουν τα επτα χαρισματα του αγιου πνευματος , ειναι λοιπον πολλα κοινα λατρευτικα συμβολα και κοινα ιερα βιβλια . Γνωριζει επισης το ιερατειο οτι , ο Ιησους , ο Παυλος , και οι Ευαγγελιστες , προσευχονταν σε ιουδαικους ναους μπροστα στην επταφωτο λυχνια ,και τηρουσαν ολες τις ιουδαικες εορτες , οποτε δεν μπορει να εκαναν λαθος

- Σχολιαστής (απάντηση) : 
«το θρησκευτικο ιερατειο γνωριζει πολυ καλα , τους δεσμους με την ιουδαικη θρησκεια , γνωριζει οτι η επταφωτος λυχνια εκαιγε αρχικως στα αγια της σκηνης του μαρτυριου και αργοτερα στον ναο του Σολομωντα , και συμβολιζει μεταξυ αλλων την εξαημερο δημιουργια και την εβδομη αναπαυσης του Θεου »
Σχολιάζεις όπως όλοι οι άσχετοι. Ξεχνάς ότι το φαρισαϊκό ιερατείο του Καϊάφα και οι έκτοτε ακόλουθοι αυτού, αγνούν την Ογδόη Ημέρα Κυρίου. Δεν τη δέχονται. Δεν την πιστεύουν. Έμειναν στην εβδόμη ημέρα της καταπαύσεως του Κυρίου και όχι στην Ογδόη Ημέρα της Αναστάσεως του Θεανθρώπου. Ότι και το χριστιανικό, κατ΄ όνομα, ιερατείο εμπαίζει το λαό του Θεού, υποκρινόμενο ότι λόγοις δέχεται, ενώ έργοις δεν πιστεύει την Ογδόη Ημέρα, αυτό είναι άλλο θέμα. Όχι κατάλληλο για σένα. Αν η πίστη σου ήταν εκ της καρδίας και όχι δια της διανοίας, θα το συζητούσα. Δεν έχει νόημα λοιπόν να γράψω περισσότερα . Παράδειγμα, ότι δεν έχεις διαβάσει τους οκτώ λόγους κατά Ιουδαίων, του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου .

- Αντισχολιαστής
Οντως δεν εχει νοημα , μεγαλυτερη θεολογικη κοτσανα απο την οκταημερο δημιουργια που ανεφερες δεν εχω ξανακουσει . Για το οτι προσευχονταν ο Ιησους , ο Παυλος , και οι Ευαγγελιστες μπροστα σε επταφωτη και οχι σε οκταφωτη λυχνια , αμελησες να σχολιασεις .

- Σχολιαστής (απάντηση) :
«Για το οτι προσευχονταν ο Ιησους , ο Παυλος , και οι Ευαγγελιστες μπροστα σε επταφωτη και οχι σε οκταφωτη λυχνια , αμελησες να σχολιασεις .»
Δεν έτυχε να είμαι παρών στην αρχιερατική Προσευχή του Κυρίου, πρό του Πάθους ή όπου αλλού έτυχε να προσεύχονται οι Ευαγγελιστές και ο απ. Παύλος. Αν εσύ γνωρίζεις κανένα επιζώντα, στείλε με να τον ρωτήσω.

- Αντισχολιαστής
Φυσικα που να ξερεις οτι στον ναο του Σολομωντα , και σε ολες τις συναγωγες που πηγαιναν
, υπηρχαν επταφωτες λυχνιες , σε ολα τα αλλα που πιστευεις φανταζομαι οτι ησουν μπροστα .

- Σχολιαστής
Η γενιά των Ελλήνων πατέρων και όχι των Ελλήνων προγόνων, από επτάφωτες και πολύφωτες λυχνίες δεν έχει ουδεμία σχέση. Δεν είχαν και οι άλλοι, πριν την "πατήσουν" με τον παπισμό και προτεσταντισμό. Μετά την εδραίωση αυτών των αιρέσεων η χριστιανοσύνη και οι (κατ΄ όνομα) χριστιανοί γύρισαν πίσω στο ιουδαϊκό αρχέτυπο του Γιαχβέ. Κάθε αίρεση υποστρέφει την Χριστιανοσύνη (παρένθεση, γίνεται «χριστιανισμός πολιτιστικό προϊόν» και ως γνωστόν, οι πολιτισμοί αλλάζουν) στα ιουδαϊκά πρότυπα, όπου και βρίσκεσαι, απορρίπτοντας για λόγους αυτοπροστασίας (διάβασε και μάθε ποιοί είναι οι μηχανισμοί αυτοπροστασίας του εγώ) κάθε τι το σχέση έχον με την πίστη.

Κυνηγημένος από Google καί facebook

Δείτε παρακάτω τό κυνηγητό που μού κάνουν οι δύο πλατφόρμες φέησμπουκ καί Γκούγκλ. Νά περιμένω καί τρίτο κτύπημα από Pinterest ;
Κοινοποίησε τήν ανάρτησή μου ο φίλος Μιχάλης Καρακατσάνης. Όσο υπάρχει δέσ΄τε την.
Πίεσε τόν δείκτη στό γράμμα f μέσα στό μπλέ πλαίσιο.

Πώς φθάσαμε στό ουδετερόθρησκο κράτος καί στίς μάσκες - φίμωτρο, τού κορονοϊού

Ο τίτλος τού άρθρου είναι «Πώς φθάσαμε στό ουδετερόθρησκο κράτος», συμπληρώνω, τών Κεραμέως, Γαβρόγλου, Φίλη, Ρεπούση καί πλήθος άλλων. Στόν σύνδεσμο που ακολουθεί, θά διαβάσετε ένα διάλογο μεταξύ τού πρόσφατα εκλιπόντος π. Γεωργίου Μεταλληνού καί τού γράφοντος. Η ανταλλαγή επιχειρημάτων έγινε σέ εφημερίδα, που δέν χαίρει τής εκτιμήσως τών περισσοτέρων. Οι εφημερίδες γνώμης, όπως αυτοχαρακτηρίζονται, φιλοξενούν πολιτικώς ορθά - αλλά καί θρησκευτικώς - άρθρα ή επιστολές αναγνωστών, ό,τι δέ, κατ΄ αυτούς, δέν ανταποκρίνεται στούς κανόνες τής πολιτικο-θρησκευτικής ορθότητας, απορρίπτεται. Καί ο γράφων, βρέθηκε στήν δυσάρεστη θέση νά φιλοξενείται μόνο από εφημερίδα, θά λέγαμε, αντισυμβατική. Αυτά σάν ιστορικό, γιά όσα ακολουθούν, τά οποία χρονολογούνται από τό 1998. Υπάρχουν καί αρκετά ακόμη τής δεκαετίας τού 1990 καί λίγο πιό κάτω.
https://drive.google.com/file/d/1J_fTpX1YqNDBFVQj_YVhRmfH9cPGEJQk/view?usp=sharing

Παράλληλα μέ τά ανωτέρω, θεώρησα χρήσιμο - είναι συνάμα καί κρίσιμο - νά σάς δώσω νά διαβάσετε κάτι από τό παρελθόν (21 Ιουνίου 2015)

Επιλεγμένη αναδημοσίευση (21/06/2015)



Η HILLARY CLINTON ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
 Posted by Φαίη, Ιουνίου 21, 2015
 Άρθρο του José Javier Esparza (εδώ στα ισπανικά) μετάφραση - επιμέλεια : Θεόδωρος Λάσκαρης Σχολιασμός : Alex Synodinos
Ιστολόγιο  "Αβέρωφ"
Ιστολόγιο  "Θεόδοτος"


 Ένα άβολο πέπλο σιωπής, έπεσε έπειτα από τις εκπληκτικές φράσεις που ειπώθηκαν πριν λίγες ημέρες από τη Hillary Clinton. Ίσως η κυρία να μίλησε περισσότερο από όσο θα έπρεπε. «Οι πολιτιστικοί κώδικες, τα θρησκευτικά πιστεύω και οι δομικές φοβίες πρέπει να μεταβληθούν. Οι κυβερνήσεις πρέπει να χρησιμοποιήσουν τα εργαλεία και τις εξαναγκαστικές δυνατότητες τους για να επαναπροσδιορίσουν τα παραδοσιακά θρησκευτικά δόγματα.»

 Αυτά τα λόγια προφέρθηκαν δημοσίως και χωρίς υπεκφυγές, κατά την διάρκεια ενός συνεδρίου υπέρ των εκτρώσεων και άφησαν πολλά άτομα με το στόμα ανοικτό.
1) «Να μεταρρυθμιστούν εξαναγκαστικά οι θρησκείες»; Και τι θα απομείνει λοιπόν από την θρησκευτική ελευθερία;
2) «Να μεταβληθούν οι πολιτιστικές ταυτότητες»; Και τι θα απομείνει πέρα από την ελευθερία να υπάρχεις;

Παρόμοιες προθέσεις, αναγγελλόμενες από την κύρια υποψήφια των δημοκρατικών για την προεδρία των ΗΠΑ, θα έπρεπε να ανοίξουν μία έντονη συζήτηση. Αυτό δεν συνέβη. Ενώ αυτές οι δηλώσεις είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός, τα κυριότερα μέσα ενημέρωσης όλης της Δύσης προτίμησαν να αποσιωπήσουν τις αποκαλύψεις.

 Ποιά έννοια πρέπει να δοθεί στις δηλώσεις της Hillary Clinton; Σημείο ένα : με τον όρο «πολιτιστικοί κώδικες», εννοεί τις παραδοσιακές πολιτιστικές ταυτότητες οι οποίες πρέπει να μεταβληθούν. Σημείο δύο : μέσα στις «δομικές φοβίες» εντάσσονται τα παραδοσιακά θρησκευτικά δόγματα. Σημείο τρία : οι κυβερνήσεις, οι εξουσίες, νομιμοποιούνται να χρησιμοποιήσουν τον εξαναγκασμό εναντίον των θρησκευτικών δογμάτων και των πολιτιστικών ταυτοτήτων.
Όταν παρατηρούμε σε τι συνίσταται αυτός ο «εξαναγκασμός», που πρακτικά είναι το «νομικό μονοπώλιο της βίας», τότε πρέπει να αρχίζουμε να ανησυχούμε.
Όταν επίσης διαπιστώνουμε ότι ως «φοβίες» και «δόγματα» θεωρούνται εκείνες που είναι οι παραδοσιακές αρχές του Δυτικού πολιτισμού, τότε η ανησυχία αυξάνεται μέχρι να μετατραπεί σε συναγερμό.
Αυτό που συνοπτικά εξέφρασε η Hillary Clinton είναι ένα ολοκληρωτικό πολιτικό σχέδιο κοινωνικής και πολιτιστικής μηχανικής. To σχέδιο αυτό βρίσκεται ήδη σε εφαρμογή…

Καταπληκτικό; Στην πραγματικότητα όχι τόσο. Αυτές ο ιδέες δεν είναι καθόλου νέες, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της μοντέρνας ιδεολογίας που εδώ και δεκαετίες έχει καταλάβει την Δύση. Ήδη μετά την πτώση του Τοίχους του Βερολίνου το 1989, άρχισαν να εφαρμόζονται τα σχέδια κοινωνικής μηχανικής του ΟΗΕ - με την συμπαράσταση των ΗΠΑ - οι πολιτικές των εκτρώσεων και της ομοφυλοφιλίας υιοθετήθηκαν από σχεδόν όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες, και ταυτόχρονα άρχισε η διάλυση των εθνικών ταυτοτήτων.
 Πολλοί παρατηρητές είδαν στις δηλώσεις της Clinton ένα είδος διακήρυξης πολέμου εναντίον του Χριστιανισμού. Αυτή είναι μία ορθή ερμηνεία αλλά ελλιπής : ο πόλεμος δεν είναι μόνον εναντίον των παραδοσιακών θρησκειών αλλά, όπως λέει η ίδια, εναντίον των πολιτιστικών ταυτοτήτων. Αυτό σημαίνει ότι κάθε πολιτιστική και ιστορική ταυτότητα πρέπει να μεταβληθεί με την χρήση της πολιτικής εξουσίας. Και εμείς οι ευρωπαίοι τι κάνουμε; Συνήθως ακολουθούμε το ρεύμα.

Όμως, φαίνεται σίγουρο ότι η διαδρομή εμφανίζει απρόσμενες επιπλοκές και αυτές δεν άργησαν να εκδηλωθούν. Γίνεται πραγματικά δύσκολο να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή, μέσα σε ένα πλαίσιο διάλυσης των «πολιτιστικών κωδίκων που είναι βαθιά ριζωμένοι». Εν προκειμένω, η Γαλλική εμπειρία είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα: από την δεκαετία του ΄80 η Γαλλία βίωσε μία διαδικασία κατασκευής μίας νέας ταυτότητας, η οποία προήλθε από την καταστροφή των κλασικών εθνικών αναφορών και την αντικατάστασή τους με νέα δόγματα. «Η Γαλλία -έλεγε ο Ντε Γκωλ - είναι μία ευρωπαϊκή χώρα, φυλετικά λευκή και θρησκευτικά Χριστιανική». Άρχισε να μην είναι τέτοια λίγο μετά το θάνατο του στρατηγού. Ο ευρωπαϊσμός μεταβλήθηκε σε μία μορφή κοσμοπολιτισμού που έβλεπε την Γαλλία ως πρωταγωνίστρια σε ένα κόσμο χωρίς σύνορα, έναν κόσμο στον οποίο η ίδια η Ευρώπη δεν είναι κάτι άλλο πέρα από μία προνομιούχος περιοχή σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον. Έτσι, οποιοσδήποτε παράγοντας εθνικού, φυλετικού, πολιτιστικού κλπ χαρακτήρα, άρχισε να γίνεται ένα ταμπού προς όφελος μιας νέας κοινωνίας κτισμένης πάνω στην μαζική προσέλευση ξένου πληθυσμού. Το αποτέλεσμα υπήρξε εκείνο ενός αποδιαρθρωμένου έθνους σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.

 Σε κάθε περίπτωση, αυτό που εξέφρασε η δημοκρατική υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ, είναι κάτι πολύ περισσότερο από μία δήλωση προθέσεων : πρόκειται για το μυστικό περιεχόμενο του προγράμματος της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που για να επιβληθεί χωρίς μεγάλες αντιστάσεις έχει ανάγκη, ακριβώς, να κατεδαφίσει τις πολιτιστικές ρίζες και τις παραδοσιακές θρησκείες. Ήταν αναπόφευκτο ότι κάποιος θα κατέληγε να επικαλεστεί την εξουσία του κράτους για να εφαρμοστεί εξαναγκαστικά αυτή η διαδικασία. Το έκανε η Hilary Clinton. Η ευρωπαϊκή κοσμοπολίτικη αριστερά (και όχι μόνον αυτή), μάλλον έχει ήδη ανέβει στο όχημα. Έτσι, θα την δούμε να στηρίζει την πολιτική της παγκοσμιοποίησης στο όνομα της … προόδου.

 Σχολιασμός Alex Synodinos

Το παρόν σχόλιο είναι μια προσπάθεια να δοθεί στον αναγνώστη μια γενική αντίληψη των πολιτικών ισορροπιών στις ΗΠΑ και να εξηγηθεί γιατί η Hillary Clinton θα είναι κατά πάσα πιθανότητα η επόμενη πρόεδρος της υπερδύναμης. H Hillary Clinton είναι σχεδόν βέβαιο πως θα κερδίσει τον αγώνα για να είναι η υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος στις επόμενες εκλογές (το 2016) και είναι επίσης σχεδόν σίγουρο, εάν όχι και απόλυτα σίγουρο, πως εάν το πετύχει αυτό θα κερδίσει και τις εκλογές.

 Οι λόγοι για το πρώτο είναι οι εξής: η Hillary Clinton έχει μια μεγάλη υποστήριξη εντός του Δημοκρατικού κόμματος καθώς και στα ΜΜΕ. Έχασε έναντι του Οbama την τελευταία φορά διότι στο αξιακό σύστημα των προοδευτικών, το ζήτημα της φυλής υπερέχει αυτού του φύλου. Ας εξηγήσουμε λίγο αυτό το παράδοξο (παράδοξο για εμάς τους φυσιολογικούς ανθρώπους, όχι για τους αριστερούς). Στην Αμερική υπάρχει η «κουλτούρα του θύματος», τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως ο καθένας ή η εκάστοτε κοινωνική ή φυλετική ομάδα μπορεί να χρησιμοποιήσει υπαρκτά ή ανύπαρκτα περιστατικά «καταπίεσης» για να αποκτήσει δύναμη και χρήματα εις βάρος της κοινωνίας και των άλλων κοινωνικών ή φυλετικών ομάδων. Θύματα θεωρούνται όσες κοινωνικές ομάδες πιστεύεται πως αδικούνται ή έχουν αδικηθεί στο παρελθόν. Βέβαια όλα τα θύματα δεν είναι ίδια. Έτσι για παράδειγμα μια γυναίκα μπορεί να δηλώσει πως είναι θύμα της «κακής πατριαρχίας των ετεροφυλόφιλων λευκών ανδρών» αλλά στο χρηματιστήριο της κουλτούρας του θύματος, έχει πολύ λιγότερες μετοχές από έναν μαύρο που θεωρείται ο αρχετυπικά καταπιεσμένος από τους «κακούς» λευκούς αμερικάνους. Οι ομοφυλόφιλοι επίσης μπορεί να παίξουν αυτό το παιχνίδι και το παίζουν ιδιαίτερα επιθετικά, το ίδιο πράττουν ασφαλώς και οι εβραϊκής καταγωγής Αμερικάνοι και οι Λατινοαμερικάνοι (αν και προς τιμήν τους το κάνουν λιγότερο) ακόμα και κοινωνικές ομάδες που έχουν σωματικά μειονεκτήματα. Για να σας φέρω ένα παράδειγμα, ας πούμε κονταροχτυπιούνται για την υποστήριξη των ΜΜΕ και μια θέση σε κάποιο αξίωμα του Δημοκρατικού Κόμματος, από τη μία μια τρανσεξουαλ, λεσβία αφροαμερικάνα με κινητικές δυσκολίες, η οποία και δηλώνει πως στο παρελθόν την έχουν βιάσει ομαδικά λευκοί ρατσιστές από το Νότο (μιλάμε για το «άγιο δισκοπότηρο» της κουλτούρας του θύματος) και από την άλλη μια λατινοαμερικάνα φεμινίστρια. Το συστημα των ΜΜΕ, καθώς και ο κομματικός στρατός των αεροκέφαλων προοδευτικών (liberals) θα στηρίξει αναφανδόν την πρώτη. Αλλά ας υποθέσουμε πως η δεύτερη αντιμετωπίζει έναν άλλο αντίπαλο που τυγχάνει να είναι ένας ετεροφυλόφιλος λευκός άνδρας, το σύστημα θα στηρίξει σε αυτή τη περίπτωση τη λατινοαμερικάνα φεμινίστρια χωρίς δεύτερη κουβέντα.

 Ο Obama λοιπόν καθότι μαύρος βρισκόταν ανώτερα ιεραρχικά από μια λευκή πλούσια φεμινίστρια (Hillary) στην ιεραρχία της κουλτούρας του θύματος και η προσμονή για γυναίκα πρόεδρο στις ΗΠΑ υποσκελίστηκε εύκολα από την προσμονή για έναν μαύρο πρόεδρο των ΗΠΑ. Δειτε βιντεάκια στο youtube από την εκλογή του Obama στις ΗΠΑ, δείτε ακόμα και τους εγχώριους (ελλαδίτες) προοδευτικούς πως κάνανε όταν άκουσαν πως οι ΗΠΑ εξέλεξαν μαύρο πρόεδρο. Η πλειοψηφία τους βρισκόταν σε οργασμό, ειδικότερα κάτι γυναίκες δημοσιογράφοι… Θα πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό πως το Δημοκρατικό Κόμμα στις ΗΠΑ είναι αυτό που ο Bill Clinton είχε αποκαλέσει “The Rainbow Coalition”, δηλαδή οι ψηφοφόροι του είναι οι εξής: μειονότητες (μαύροι, λατινοαμερικάνοι, εβραϊκής καταγωγής αμερικάνοι, απωασιατικής καταγωγής αμερικάνοι κλπ), ομοφυλόφιλοι, λεσβίες, οι γυναίκες (κυρίως όσες είναι ανύπαντρες ή χώρισαν τους άνδρες τους) και μερίδα λευκών ανδρών που έχουν προοδευτικές απόψεις.

 Ο λόγος για το δεύτερο (δηλ. τη βέβαια εκλογή της Clinton στην προεδρία των ΗΠΑ) είναι πως το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα στηρίζεται για ψήφους στο λευκό πληθυσμό και κατά κύριο λόγω στους λευκούς ετεροφυλόφιλους άνδρες, οι τελευταίοι πρακτικά δημιούργησαν την Αμερική (και κάθε άλλη δυτική κοινωνία) και σήμερα αποτελούν τα μόνα αληθινά θύματα του παρανοϊκού καθεστώτος που υπάρχει στην άγγλο-σφαίρα κι όμως το καθεστώς τους παρουσιάζει ως καταπιεστές όλων των άλλων… Δεδομένου όμως πως οι λευκοί μειώνονται πληθυσμιακά και ταυτόχρονα μεγάλο μέρος τους είναι liberals (προσοχή εδώ, η ψυχοδιανοητική πάθηση του προοδευτισμού είναι εξ ολοκλήρου πάθηση των βορειοευρωπαϊκών και γερμανικών φύλων δεν συναντάνται συχνά σε άλλους λευκούς ή άλλες φυλές) το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα μάλλον δεν θα ξαναβγεί ποτέ στην εξουσία, εάν συνεχίσουν τα δεδομένα αυτά.
Πλέον λοιπόν δεν δείχνει να υπάρχει κανένα εμπόδιο για τη πρώτη γυναίκα πρόεδρο των ΗΠΑ. Οι μαύροι ικανοποιήθηκαν καθώς είχαν τον πρόεδρο τους, τώρα ήρθε η ώρα των φεμινιστριών. Οι Ρεπουμπλικάνοι θα επιλέξουν κάποιο άχαρο και ατάλαντο άτομο να τους εκπροσωπήσει, καθώς κανείς δεν θα θέλει να αυτοκτονήσει πολιτικά με μια βέβαιη ήττα και οι ΗΠΑ θα βυθιστούν ακόμα βαθύτερα στην παρακμή. Λάβετε επίσης υπ’ όψιν πως η Hillary είναι πιο αριστερή (αν και αντικειμενικά λιγότερο ευφυής) από το σύζυγό της, να σας θυμίσω επίσης πως πρόκειται για ένα εξ ολοκλήρου αμοραλιστικό άτομο χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό, μια περίπτωση αυτού που στα αγγλικά ονομάζουμε sociopath (δείτε τα χαρακτηριστικά που περιγράφουν τέτοια άτομα, παρατηρήστε την Hillary Clinton και θα καταλάβετε…). Δια του λόγου το αληθές δείτε το παρακάτω βίντεο στο οποίο πανηγυρίζει μπροστά στις κάμερες για το θάνατο δια βασανισμού του Καντάφι από τις συμμορίες που η ίδια χρηματοδότησε και εξόπλισε.

https://youtu.be/Fgcd1ghag5Y

15/07/2020 (Όταν πέφτουν οι μάσκες-φίμωτρο, τού κορονοϊού)

Όταν προηγείται η πράξη καί έπεται η θεωρία

Από τόν μακαριστό πλέον Μητροπολίτη Σερβίων καί Κοζάνης Διονύσιο Ψαριανό "Λόγος εις τούς Τρείς Ιεράρχες", 21 Ιαν. 1983, όπου διαβάζει κανείς (1)

«ιγ'. Πιστεύεται πὼς ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἦταν ἄπραγος ἄνθρωπος. Ἀλλὰ κάθε ἄλλο. Ὁ Γρηγόριος ἦταν πραγματικὰ μαχητὴς καὶ ἀξίωμά του ἦταν τὸ «πρᾶξις θεωρίας ἐπίβασις». Αὐτὸ θὰ πῆ πὼς ἀπὸ τὴν πράξη πρέπει νὰ ξεκινήσουμε κι ἐπάνω στὴν πράξη καὶ τὴν πείρα πρέπει νὰ στηρίξουμε καὶ νὰ χτίσουμε τὴ θεολογικὴ γνώση καὶ τὴ θεωρητικὴ σοφία. Τέτοια εἶναι ἡ θεολογία καὶ ἡ σοφία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας· πρῶτα ζωὴ κι ὕστερα θεολογία, πρῶτα πράξη κι ὕστερα θεωρία. Μέσ’ ἀπὸ τὴν πράξη καὶ τὸ «πάθος» βγαίνει τὸ «μάθος», καθὼς τὸ διδάσκει ὁ χορὸς στὴν ἀρχαία τραγωδία, ὅταν ὑμνῆ τὸ Θεό, «τὸν πάθει τὸ μάθος θέντα καὶ βροτοὺς ὁδώσαντα...». Αὐτὸς εἶναι ὁ δρόμος τῶν ἀληθινὰ σοφῶν καὶ τῶν ἁγίων, ποὺ τὸν ἤξερε καλὰ ὁ ἅγιος Γρηγόριος.»

Σχόλιο (ανανέωση μέ δεύτερο σχόλιο)
Σχετικά μέ «τὸ ἀξίωμα πρᾶξις θεωρίας ἐπίβασις», η τοποθέτηση τού μακαριστού Μητροπολίτη : "Αὐτὸ θὰ πῆ πὼς ἀπὸ τὴν πράξη πρέπει νὰ ξεκινήσουμε κι ἐπάνω στὴν πράξη καὶ τὴν πείρα πρέπει νὰ στηρίξουμε καὶ νὰ χτίσουμε τὴ θεολογικὴ γνώση καὶ τὴ θεωρητικὴ σοφία", κατά τήν γνώμη τού γράφοντος είναι λάθος. Η θεωρία ζωής (θεολογική γνώση, θεωρητική σοφία) προηγείται πάντα καί έπεται η πράξη, η χαρακτηριζομένη από τόν Αγ. Γρηγόριο τόν Θεολόγο «ἐπίβασις».

Άν η «ἐπίβασις» (πράξη) προηγείται τής θεωρίας (θεολογική γνώση, θεωρητική σοφία), τότε μόνη σωτηρία είναι η μετάνοια, η οποία είναι ανέφικτη μετά θάνατον. Βλέπε τήν περίπτωση τού Αβεσσαλώμ (2). Παράδειγμα, οι "επιβαίνοντες" τής Ιατρικής Επιστήμης, οφείλουν πρωτίστως νά διδαχθούν τά περί αυτήν θεωρητικά, θεολογικά, έπειτα δέ νά ασκήσουν τήν ιατρική πράξη - «ἐπίβασις».

«Μέσ’ ἀπὸ τὴν πράξη καὶ τὸ "πάθος" βγαίνει τὸ "μάθος", καθὼς τὸ διδάσκει ὁ χορὸς στὴν ἀρχαία τραγωδία» (Μ. Διονύσιος Ψαριανός)

Σχόλιο
«τὸν πάθει τὸ μάθος θέντα καὶ βροτοὺς ὁδώσαντα...», δέν σημαίνει "πάθε γιά νά μάθεις". Σημαίνει, κατά τούς αγίους καί τήν Εκκλησία, μάθε γιά νά μήν πάθεις. Τό βάρος εδώ τίθεται εις «τὸ μάθος θέντα καὶ βροτοὺς ὁδώσαντα», όχι στό πάθος.

(1) https://www.agiazoni.gr/article.php?id=53982947601816935203
(2)          https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B2%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CE%BC 
καί
  https://kyprianoscy.blogspot.com/2019/04/blog-post_25.html

Τό διαχρονικό ενδοφυλετικό μίσος

«Πρέπει νά καταλάβεις ότι οι ηγέτες τών Μπολσεβίκων, που επικράτησαν στήν Ρωσσία, δέν ήταν Ρώσσοι. Μισούσαν τούς Ρώσσους. Μισούσαν τούς Χριστιανούς. Οδηγούμενοι από εθνικό μίσος βασάνισαν καί σφαγίασαν εκατομμύρια Ρώσσων χωρίς ίχνος τύψεων. Δέν είναι υπερβολή. Ο μπολσεβικισμός διέπραξε τήν μέγιστη ανθρωποσφαγή όλων τών εποχών. Τό γεγονός ότι ο περισσότερος κόσμος τό αγνοεί, δέν λαμβάνει υπόψη αυτό τό τεράστιο έγκλημα, είναι η απόδειξη ότι τά παγκόσμια ΜΜΕ βρίσκονται στά χέρια τών αυτουργών τού εγκλήματος». (Αλέξανδρος Σολζενίτσιν)

Σχόλιο
Κατά μαρτυρία Εβραίου Ραββίνου - βίντεο στό γιουτούμπ - Εβραίοι ήταν υπεύθυνοι γιά τά εγκλήματα κατά τών Ρώσσων, αλλά καί κατά τών εν Ρωσσία Εβραίων. Δέν είναι δικά μου αυτά. Νά τό ψάξετε στό γιουτούμπ. Αυτό, γιατί δέν τό είπε ο Σολζενίτσιν ;

 https://youtu.be/qTYSv_YQOVo  (1)

Ο Χίτλερ μισούσε τούς Εβραίους επειδή, κατ' αυτόν, οι Εβραίοι είναι (ήταν) κομμουνιστές. Καί δέν είχε άδικο, αν σκεφθεί κανείς τούς δικούς μας χριστιανομαρξιστές ή άλλως καί Ιουδαιοχριστιανούς ! Ένας εξ αυτών - τό είχε δηλώσει δημόσια - ο π. Γεώργιος Μεταλληνός καί πολλοί άλλοι, νεορθόδοξοι άπαντες, που απερίσκεπτα γράφουν καί ομιλούν περί «Ιουδαιοχριστιανισμού» !

(Σέ παρένθεση σύντομη, ο Χίτλερ, μπορεί νά πεί σήμερα κάποιος, ήταν εκ τών εξ εθνών αφομοιωμένων Εβραίων καί η παρένθεση κλείνει).

Τά δύο αντίπαλα στρατόπεδα είναι τώρα :
α) Ο εκ Δυσμών μονοπολικός πολιτισμός τής Νέας Τάξης Πραγμάτων, όπου έχουμε τά ανθρώπινα δικαιώματα νά αντικαθιστούν τήν ισονομία καί ισοπολιτεία τού πολιτισμού (σ.σ. ίδωμεν) τής μίας Παγκόσμιας Τράπεζας. Θέση διατραπεζικών διαλόγων, σημειώστε, δέν υπάρχει. Κάθε άλλου είδους διάλογοι είναι επιθυμητοί καί ευπρόσδεκτοι. Καί ...
β) Ο εξ Ανατολών πολυπολικός - φύσεως νεοταξικής κι αυτός - πολιτισμός, όπου τά εξ αυτού αναμενόμενα ... χριστιανομαρξιστικά, μάς τά είπε ευκρινώς ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαδίμηρος Πούτιν. Λεπτομέρειες στόν σύνδεσμο που ακολουθεί http://kyprianoscy.blogspot.gr/2018/01/blog-post_16.html

(1) Τό YouTube απέκλεισε τό βίντεο ενός Εβραίου ραββίνου, ο οποίος έλεγε ότι οι Εβραίοι τής Ρωσίας, ήταν οι υπεύθυνοι τού θανάτου Ρώσων Εβραίων καί όχι μόνον. Η φωτο. ως παράδειγμα

πολιτικής ορθότητας εκ μέρους YouTube ! Οι παρδαλοί (αφομοιωμένοι μετ΄ αλλοτρίων) Εβραίοι καί οι γνήσιοι, έχουν μακράν ιστορικήν έχθρα. Δέν είναι κάτι νέο. Άς φροντίσουν, γιά μιάν ακόμη φορά, νά τά βρούνε μεταξύ τους, αφήνοντας αμέτοχους τούς υπόλοιπους. Δέν φταίνε σέ τίποτα οι άλλοι, εκτός αν νομίζουν ότι είναι κι αυτοί (οι άλλοι) εξαρτηματικό σκεύος τού κάποτε "περιούσιου λαού".

« ... ἕως τρίτου οὐρανοῦ »

«2 οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ. 3 καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν» (2Κρ. Ιβ΄)

Σκεπτόμουν, τό παρακάτω, νά τό αναρτήσω σάν άρθρο. Τώρα μού δίνεται η ευκαιρία νά τό γράψω σάν σχόλιο.

«Πάντα είχα την απορία γιατί ο Θεός μας έβαλε σε μια τόσο επίπονη δοκιμασία! »; (ανώνυμη ψυχούλα)
Εύλογη απορία. Τά πράγματα ήρθαν έτσι, ώστε νά χάσουμε τόν προορισμό μας. "Καί ποιός ήταν ;", θά ερωτούσε κάποιος, ποιός ήταν ; Αλήθεια ποιός ήταν ;

Οπωσδήποτε, δέν ήταν αυτός που σήμερα ζούμε ή έζησαν άλλοι παλαιότερα. Δέν ήταν νά φτιάχνουμε έναν κόσμο, σάν αυτόν τόν κόσμο τής λεηλασίας, όπου ζούμε. Δέν ήταν νά ζούμε σέ έναν κόσμο, στόν οποίο μάς εκδικείται η Φύση. Δέν ήταν νά ζούμε σέ τούτο τόν μοναδικό Γαλαξία, ο οποίος περιτριγυρίζεται από νεκρούς πλανήτες, μέ μοναδικό κέντρο ζωής αυτή τήν γή. Γή τήν οποία άλλοτε σύντομα, άλλοτε αργά, εγκαταλείπουμε. Ήταν κάτι άλλο.

Ήταν, ο προορισμός μας, νά φτιάχνουμε άλλον κόσμο ή άλλους. Άλλον Γαλαξία ή άλλους. Άλλον πλανήτη ή άλλους. Πλανήτες όχι νεκρούς, όπως οι γειτονικοί μας, αλλά πλανήτες κατ΄ απομίμησην (εικόνα καί ομοίωση) αυτού που ζούμε. Όχι τών UFO τής σατανικής επιστημονικής φαντασίας κάποιων ευφάνταστων μυθιστοριογράφων, τούς οποίους έκανε διάσημους ο κινηματογράφος (εικονική πραγματικότης) καί τώρα η τηλεόραση. Που βαδίζει, σημειωτέον, τόν δρόμο που χάραξε η κινουμένη φωτογραφία, κατά πλαστογραφίαν τού φιλοσόφου προγόνου μας Αριστοτέλη μέ «τό πρώτον κινούν ακίνητον». Εν προκειμένω, τό «ακίνητον» είναι η σταθερή κάμερα.

Παρένθεση, οι σημερινοί αντιγράφοι πλαστογράφοι τού Αριστοτέλη - ο οποίος μέ μίαν θέση (κίνηση) καί μίαν αντίθεση (ακινησία), μάς έδωσε τήν διαλεκτική σύνθεση τής λέξης ‘θεός’ - όταν βρέθηκαν απέναντί μου, επέμεναν λέγοντας ότι «η κίνηση δέν σημαίνει ζωή» καί άρα, «τά αντανακλαστικά τών εγκεφαλικά νεκρών ασθενών, δέν σημαίνει ότι ζούν». Αυτό μού είπαν, αναιρώντας τήν Αριστοτελικήν αρχήν του "πρώτον κινούν ακίνητον".

Μέ αυτά εν συντομία, καί ομολογουμένως κάπως δύσκολα στήν κατανόηση, φθάνουμε στό σημερινό σημείο τής νέας Ζωής καί τού νέου Κόσμου, που μάς υπόσχεται η επιστήμη : Ζωή μέ όργανα ληφθέντα κατόπιν ευθανασίας, ζωή μέ δανεικό σπέρμα ή ωάριο, ζωή τού σωλήνα, ζωή μετά από κλωνοποίηση, ζωή από βλαστοκύτταρα καί ό,τι άλλο ήθελε προκύψει ... λόγω μεταλλάξεως. Δηλαδή, πράγματα που οδηγούν μέ μαθηματική ακρίβεια, στήν οριστική απώλεια τού προορισμού μας : στήν απώλεια αυτού που είχαμε, χάσαμε καί δέν πρόκειται νά ξαναβρούμε. Επειδή η Γή, αυτή που βρεθήκαμε ως άνθρωποι νά ζούμε, πλησιάζει τό σημείο οριστικής νέκρωσης. Ακριβώς, καθώς η νέκρωση που βρίσκουν καί μάς περιγράφουν μέσω φωτογραφιών, τά όργανα υψηλής ευκρίνειας τών ερευνητικών αποστολών στούς γειτονικούς μας νεκρούς πλανήτες. Βρισκόμαστε εδώ, καί αυτό τό ‘εδώ’ είναι η τελευταία μας ευκαιρία, γιά νά φτιάχνουμε ‘κόσμους κόσμημα’ πρός Δόξαν Θεού.

10 Ιουλίου 2020

Γιά τήν ημέρα εορτής τού πατέρα

Η φετινή «ημέρα τού πατέρα» (Ιούνιος 2020) πέρασε έν μέσω πανδημίας κορονοϊού. Έτσι, ο τελευταίος "έκλεψε από τόν πατέρα τήν παράσταση", καθώς λέμε.
Εντελώς συμπτωματικά, κατόπιν εορτής, βρέθηκα σέ μιά παλαιότερη ανάρτηση τοίχου φέησμπουκ, μέ τά σχόλια που τότε είχαν γραφτεί καί πλέον δέν υπάρχουν. Η ανάρτηση έμεινε, τά σχόλια χάθηκαν. Αλλά, φύλακας άγγελος τά κράτησε καί μού τά έστειλε. Διόρθωση έγινε μόνο στά σχόλια τού γράφοντος. Τά άλλα παρέμειναν ... άτονα.

M. L
18 Ιουνίου 2017

2010 Ιουνιος, ο Ιασονας παει παιδικο σταθμο (3,5 ετων) κ ετοιμαζουν καρτες για τη γιορτη του πατερα. Εως τοτε δεν ειχε αναρωτηθει ποτε πού ειναι ο πατερας του κ συνειδητοποιησε οτι ολα τα παιδακια ειχαν μπαμπα εκτος απο εκεινον. Οταν πηγα να τον παρω ειχε θυμο κ στεναχωρια μαζι! Μιλησαμε πολυ, εμαθε πραγματα... επειτα μου εδειξε κ μου ανελυσε την καρτα που ειχε φτιαξει. Την προοριζε για τον παππου του, τον μπαμπα μου! Δεν θα αναλυσω τι ειναι ο μπαμπας μου για μενα. Για τον γιο μου ομως, απ την ωρα που γεννηθηκε, ειναι παππους κ οτι πιο κοντα σε πατρικο-ανδρικο προτυπο μπορει να εχει! Τον ευχαριστω για την αγαπη που του προσφερει κ για τα μαθηματα ζωης κ συμπεριφορας που του δινει! Παντα ελεγα οτι θελω εναν αντρα σαν το μπαμπα μου, τα τελευταια 11 χρονια εχω προσθεσει το ''εναν μπαμπα για το γιο μου σαν τον μπαμπα μου''
Χρονια πολλα μπα μου!

- Kyprianos Christodoulides Μήπως, αυτό που γράφει η M.L είναι χήρα, διαζευγμένη ή άγαμη μητέρα ; Ότι κι άν συμβαίνει, πάντως, πατέρας υπό δοκιμή δέν γίνεται ;
M.L Κυριε Κυπριανε, απευθυνεστε σε μενα; ρωταω γτ το IQ μου αδυνατει να αντιληφθει το συντακτικο σας!

- Kyprianos Christodoulides Κι εγώ τό ίδιο αισθάνθηκα, όταν διάβασα αυτό που γράψατε. Ποιον άλλο θά μπορούσα νά ρωτήσω ; Ως πρός τό Συντακτικό, ναί, έκανα ένα λάθος, βάζοντας στό τέλος ένα ερωτηματικό. Τό διόρθωσα καί παρεμπιπτόντως, τό δικό μου συντακτικό δέν χρησιμοποιεί ακριτόλεξα (γτ, γμτ κά). Υστερώ στήν συμφωνόληκτη γραφή
M.L Αν το ειναι που χρησιμοποιησατε ηταν ειστε θα καταλαβαινα οτι απευθυνεστε σε μενα! Καλη σας νυχτα κ περαστικα.Τα ακριτολεξα τι ακριβως ειναι; ξαδερφια με τα αρκτικολεξα;

- Kyprianos Christodoulides Ναί, έχετε δίκιο, τό διόρθωσα κι αυτό. Είχα πάντα πρόβλημα δυσλεξίας, γι΄ αυτό σας προβλημάτισε τό Συντακτικό μου. Εκτός από αυτό, που δέν ήταν καί είναι τό ζητούμενο, έθεσα ένα ερώτημα καί δέν μου απαντήσατε. Άν θέλετε, λύνετε τίς δυό - όχι μία - απορίες μου
M.L Πιστευω οτι μπορειτε να συνεχισετε τη ζωη σας κανονικα χωρις να λυσω τις αποριες σας.

- Kyprianos Christodoulides Ευχαριστώ. Κι εσείς νά συνεχίσετε νά ακριτολογείτε - κατά τήν άποψή μου, φυσικά.
M. L Χα! Αστειακι; ειρωνεια; ωραιο παραδειγμα δινετε μεγαλος ανθρωπος, συγχαρητηρια! BTW χρονια πολλα, αν ειστε πατερας!

- Kyprianos Christodoulides Αυτό τό BTW είναι μήπως ο νέος τύπος αυτοκινήτων μάρκας BMW ; Νά, πάλι, κι άλλη μιά απορία, τρόπος του λέγειν ( ... ) βέβαια.
M. L Χαχαχαα. Ειναι αρκτικολεξο By The Way. Οριστε σας ελυσα μια απορια για να μην ειστε παραπονεμενος!

- Kyprianos Christodoulides Χαίρομαι ειλικρινά. Σάς έκανα νά γελάσετε. Είδατε, καμιά φορά τό (κακό) Συντακτικό, η δυσλεξία καί η μεγάλη ηλικία, αποβαίνουν χρήσιμα στήν ζωή μας. Παρεμπιπτόντως, μένω ικανοποιημένος που απαντήσατε έστω καί σέ μία απορία μου.
M. L Δυστυχως δεν ειδα..
.
- Kyprianos Christodoulides Δέν πειράζει. Όταν αποκτήσετε τέσσερα μάτια, ίσως, δείτε αυτά που βρίσκονται πίσω από τίς λέξεις.
Chri. Pap. Μαρακι γαμ........τον καθε ΜΛΚ.......νοιωσε και αγαπα το καθε τι οπως γουσταρεις ...απο συμβουλες κομπλεξικων ΧΟΡΤΑΣΑΜΕΕΕΕΕΕ!!!!Μαρακι love you εισαι η καλυτερη !!!!

- Kyprianos Christodoulides «Chri. Pap. : Μαρακι γαμ........τον καθε ΜΛΚ... » κλπ.
Απάντηση ΜΛΚ σέ ΜΛΚΣΜΝ
1) Σχετικά μέ τό "αρκτικόλεξα" καί τό "ακριτόλεξα", τό μέν "ττλ" (τρόπος τού λέγειν) ή "btw (by the way) είναι αρκτικο-λεξη-γραφή, τό δέ ΜΛΚ ή ΜΛΚΣΜΝ ακριτο-λεξη-γραφή ( = απερίσκεπτη γραφή λέξης). Παραπέμπει, τό δεύτερο, σέ υποβόλιμη αντικατάσταση τής φωνηεντόληκτης γραφής σέ συμφωνόληκτη. Τό αρχικό πρώτο βήμα (αρκτικόλεξα) είναι η υιοθέτηση τής συντόμευσης (μέ σύμφωνα) στόν γραπτό λόγο. Η φωνηεντόληκτη ελληνική γραφή καί λόγος είναι αδύνατο νά υποστεί συμφωνόληκτη μετατροπή. Ειδικές εξαιρέσεις υπάρχουν, αλλά τό κοινό αυτής τής ιστοσελίδας δέν είναι σέ θέση νά καταλάβει, πόσο μάλλον δέ νά τίς δεχθεί.

2) Σχετικά μέ τήν "γιορτή τού πατέρα", επειδή οι σημερινοί δάσκαλοι είναι ντουβάρια, οι μαθητές που βγάζουν είναι τούβλα. Ποιός είπε ποτέ, ότι πατέρας όλων είναι ο Θεός ; Δέν τό λέει κανείς, διότι η λέξη "θεός" δημιουργεί πρόβλημα ως πρός τήν θεότητα τού θεού.
Πρόγονος, μάς λένε τά ντουβάρια οι δάσκαλοι, είναι μιά εξελιγμένη μορφή (πίθηκος) εκ τού ζωικού βασιλείου. Κατόπιν τούτου, καμία χήρα, διαζευγμένη, ή άγαμη μητέρα - οι ρόλοι αντιστρέφονται στήν "γιορτή τής μητέρας" - δέν πρόκειται ποτέ νά πεί στό παιδί της, που δέν γνώρισε πατέρα, ότι «σήμερα; εορτάζει ο άγιος Θεός». Φιλικά ο ΜΛΚΣ

- Vic.Vog. Είναι (M. L.) πολύ τυχερός αυτός ο κύριος! Του έχει δώσει ο Θεός άλλα δύο 'μάτια' ..όχι για να μπορεί να κοιτάξει τη δική του ζωή και να 'δει΄τον εαυτό του..αλλά για να χώνει τη μύτη του, να ασχολείται, και να 'βλέπει' τους άλλους ..να κρίνει... Δείτε περισσότερα (σ.σ. Τά ... «περισσότερα» χάθηκαν, τά σχόλια σβήστηκαν).
Kyprianos Christodoulides Δεν κρίνω, τήν γνώμη μου γράφω.

Μού τό έστειλαν από τό Άγιον Όρος (Καψάλα)

ΕΊΜΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΚΛΈΦΤΗ.
(Από την Ιεραποστολή στην Κορέα)

Ο οκτάχρονος γιος της οικογένειας είναι πολύ ζωηρός. Και στο παρελθόν έχει προκαλέσει προβλήματα και ανησυχίες στους γονείς του. Αλλά η τελευταία πράξη του τους άφησε άναυδους.

Συνήθως, όταν ο Β. επιστρέφει από το σχολείο, η μητέρα του ελέγχει την σχολική του σάκα και συζητάει μαζί του πώς πέρασε στο σχολείο, τι μάθημα έκανε, τι βαθμό πήρε στην ορθογραφία κ.λπ. Μια μέρα στην σάκα η μητέρα βρήκε χρήματα. Μετά από αλλεπάλληλες ερωτήσεις τελικώς ο Β. ομολόγησε ότι τα έκλεψε. Η μητέρα κράτησε την ψυχραιμία της και προσπάθησε να εξακριβώσει τον τρόπο και τον λόγο της κλοπής.

Πάνω στην ώρα έφθασε και ο πατέρας από την εργασία του στο σπίτι. Η μητέρα επιμένει στον μικρό να του ομολογήσει την πράξη του. Εκείνος για ώρα μένει αμίλητος με κατεβασμένο το κεφάλι. Στο τέλος η μητέρα αποκαλύπτει την κακή πράξη του. Ο πατέρας, χωρίς δεύτερη σκέψη, του λέει ήρεμα να φορέσει το μπουφάν του και να τον ακολουθήσει. Βγαίνουν από το σπίτι και βαδίζουν αμίλητοι στον δρόμο. Φθάνουν στο κτίριο της Ορθόδοξης Μητρόπολης Κορέας. Μπαίνουν στο μικρό παρεκκλήσι του Αγίου Μαξίμου του Γραικού. Μέσα στην κατανυκτική ατμόσφαιρα του Ναού και χωρίς την παρουσία τρίτων, ο πατέρας αρχίζει να κάνει εδαφιαίες μετάνοιες μπροστά στην εικόνα του Χριστού λέγοντας μεγαλοφώνως:

-Κύριε, είμαι ο πατέρας του κλέφτη. Συγχώρεσέ με.
Αφού έκανε αμέτρητες μετάνοιες μπροστά στην εικόνα του Χριστού, συνεχίζει το ίδιο και στην εικόνα της Παναγίας: -Παναγία μου, είμαι ο πατέρας του κλέφτη. Συγχώρεσέ με.
Το ίδιο κάνει και στην εικόνα του Τιμίου Προδρόμου:
-Άγιε Ιωάννη Πρόδρομε, είμαι ο πατέρας του κλέφτη. Συγχώρεσέ με.
Συνεχίζει στην εικόνα του Άγιου Μαξίμου του Γραικού:
-Άγιε Μάξιμε, είμαι ο πατέρας του κλέφτη. Συγχώρεσέ με.
Μετά το τέμπλο προχωράει στις υπόλοιπες εικόνες που βρίσκονται κατά μήκος του Ναού κάνοντας συνεχώς μετάνοιες και επαναλαμβάνοντας την ίδια προσευχή:
-Άγιοι Κύριλλε και Μεθόδιε, είμαι ο πατέρας του κλέφτη. Συγχωρέστε με.
-Άγιε Ιωάννη της Κροστάνδης, είμαι ο πατέρας του κλέφτη . Συγχώρεσέ με.
-Άγιε Σεραφείμ του Σάρωφ, είμαι ο πατέρας του κλέφτη. Συγχώρεσέ με...

Η προσευχή του πονεμένου πατέρα κράτησε περί την μία ώρα. Ο Β. αμίλητος στέκεται όλη αυτή την ώρα δίπλα του παρακολουθώντας με αγωνία και απορία τα δρώμενα.
Αφού τελείωσε ο πατέρας την προσευχή του με τις μετάνοιες μπροστά σε όλες τις εικόνες του Ναού, τότε έσκυψε στον γιο του και του είπε:
-Αγόρι μου, κατάλαβες ότι έκανες μια πολύ κακή πράξη, με την οποία στενοχώρησες τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους μας;
Ο μικρός με κατεβασμένο το κεφάλι απάντησε μονολεκτικά «ναι». Τότε ο πατέρας τον έπιασε τρυφερά από το χέρι και επέστρεψαν στο σπίτι τους.

Ήταν η ώρα του δείπνου. Ο μεγαλύτερος δεκάχρονος γιος είπε την προσευχή της τραπέζης. «Φάγονται πένητες και εμπλησθήσονται...». Και μετά ο πατέρας συμπλήρωσε:
-Κύριε, είμαστε η οικογένεια του κλέφτη. Σε παρακαλούμε συγχώρεσέ μας...
Κατά την ώρα του δείπνου δεν ανέφεραν τίποτε για το επίμαχο θέμα. Οι γονείς συζήτησαν ευχάριστα θέματα και εκδήλωσαν την αγάπη τους και προς τα δυο παιδιά τους κάνοντας πως έχουν ξεχάσει το δυσάρεστο γεγονός.
Την άλλη μέρα ο πατέρας ήρθε στον Επίσκοπο για να του πει με πόνο ψυχής τα καθέκαστα και του ζήτησε την συμβουλή του για το τι δέον γενέσθαι περαιτέρω.

Ο Επίσκοπος συγκλονισμένος από την αντιμετώπιση του προβλήματος από τον πατέρα δεν του είπε τίποτε. Τον παρεκάλεσε μόνον να περιμένει μέχρι την επόμενη μέρα. Να προσευχηθούν πρώτα ζητώντας τον φωτισμό του Θεού για να δουν τι πρέπει να κάνουν ώστε να μην πληγωθεί το παιδί από κάποια άστοχη ενέργεια.
Την άλλη μέρα οι γονείς με τον Επίσκοπο συζήτησαν αρκετή ώρα. Συμφώνησαν ότι δεν πρέπει να δοθούν μεγαλύτερες διαστάσεις στο θέμα. Η καλύτερη παιδαγωγική τιμωρία του παιδιού τους για την πράξη του ήταν η έμπονη προσευχή του πατέρα. Ο πατέρας μαζί με τον γιο του να επιστρέψουν τα χρήματα από το μέρος που εκείνος τα πήρε. Και η μητέρα να συνεχίσει διακριτικά να παρακολουθεί το παιδί. Εάν, ο μη γένοιτο, επαναληφθεί κάποια παρόμοια πράξη τότε θα πρέπει να ληφθούν άλλα μέτρα για την αντιμετώπιση, τυχόν, εμφωλεύουσας ροπής προς την κλοπή. Διαφορετικά θα αποδειχθεί πως επρόκειτο για ένα απλό περιστατικό, όχι και τόσο σπάνιο στην παιδική ηλικία.

Η συγκλονιστική προσευχή του άγιου αυτού Κορεάτη πατέρα θυμίζει αποφθέγματα Γεροντικού:
«Είπε Γέρων: Αμάρτησε ο αδελφός σου; Εσύ αμάρτησες».
Και η θυσιαστική πράξη του έχει το παράλληλό της στην νηστεία που επέβαλε ο Άγιος Νεκτάριος στον εαυτό του, προκειμένου να λύσει την φιλονικία των δύο μαθητών της Ριζαρείου Σχολής.
Το όλο γεγονός και η αντιμετώπισή του από τους γονείς του μικρού παιδιού είναι ένα πολύ ελπιδοφόρο μήνυμα ότι ο Ορθόδοξος τρόπος ζωής ριζώνει «καθ' ημέραν τη εκκλησία» (Πρ. 2:47) τη παροικούση εν Κορέα.
«Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος» (Ψαλ. 112:2) !

Κατά τόν δαίμονα εαυτού

«Πράττω κατά τον δαίμονα εαυτού» (James Douglas Morrison) όπερ μεταφραζόμενο σημαίνει : "πράττω σύμφωνα με αυτό που η συνείδησή μου θεωρεί σωστό" (Athanasios Yfantis)

Αυτό δέν τό λέει μόνο ο κ. Αθανάσιος Υφαντής. Τό λένε όλοι, ακόμη καί πάντες οι ακαδημαϊκοί προφέσορες (μέ ιερατικό σχήμα ή άνευ) χωρίς ποτέ νά πεί κάποιος εξ αυτών ότι συνείδηση σημαίνει πίστη.

Συνείδηση, λοιπόν, έχουμε όλοι, αλλά πόσοι συναρτούν τήν συνείδηση μέ τήν πίστη είναι κάτι εντελώς άγνωστο. Γράφω πάντα τήν γνώμη μου χωρίς νά κρίνω κανένα.