Παρασκευή 30 Ιουνίου 2017

Η κατάσταση "πολιτεία" (state) πλησιάζει



Πλησιάζει ή κατάσταση τών States (Πολιτείες)
« ... όχι μόνο δέν κάνουν τό 0% αλλά γκρεμίζουν ό,τι βρήκαν από τούς προηγουμένους»

Κυπριανός Χ
Οι προηγούμενοι ήταν ανάξιοι, αδέξιοι χαλαστές. Άφησαν κάτι υπολείματα, ενώ δέν έπρεπε. Έρχονται λοιπόν οι επόμενοι άξιοι, συνεχίζουν τό γκρέμισμα, σέ λίγο καιρό όμως αποδεικνύονται κι αυτοί ανάξιοι.
Οπότε, έρχονται πάλι οι πρώην ανάξιοι, εκλέγονται καί εκτοπίζουν τούς πλέον-νέο-ανάξιους ! Γίνονται πάλι αυτοί οι άξιοι καί η κατάσταση συνεχίζεται μέ αυτό τό ρυθμό, μέχρις ότου γίνουν όλα σκόνη, χώμα καί άμμος. Μέχρι νά μήν μείνει τίποτα όρθιο, από ένα πρώην κράτος.

Στή θέση του, πρέπει νά μπεί το στέητ (state ή πολιτεία) τών ούφο. Τά οποία, αφού ρήμαξαν όλους τούς πλανήτες, πήγαν στό τέλος στή γή νά φτιάξουν, λέει, ανθρώπους. Όπως έκαναν, από εκεί πού έφυγαν, αφήνοντας πίσω τους ρημάδια. Κι έφτιαξαν πάλι ούφο ! Άλλη ευκαιρία δέν έχουν.

Τό βίντεο από ιστοσελίδα φέησμπουκ.

Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017

Ο ρόλος τής διοικούσας τήν Εκκλησία Ιεραρχίας


Διαβάστε καί αυτό
https://drive.google.com/open?id=0B10nRQ2KXoC_OHNGOU53Zl9ybEE

Σχόλια σέ ιστοσελίδα φέησμπουκ Fdimitrios Athanassiou «ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΕΚΛΗΣΙΑΣ-ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΓΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ - ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Ι. ΣΥΝΟΔΟΥ:»

- Grigori Voulgaris : Γιατι δεν τα καταργούν εντελώς τα Θρησκευτικά, και η Εκκλησία και όλες οι άλλες θρησκευτικές κοινότητες ας αναλάβουν την κατήχηση των παιδιών τους επιτέλους; Ας αναλάβει κάποτε και η διοικούσα Εκκλησία τις ευθύνες της, όχι μόνο φιέστες και συσσίτια.

- Kyprianos Christodoulides : Τί θά κάνει μετά ο Καίσαρας χωρίς τήν ευλογία τής Εκκλησίας ; Δέν γίνονται αυτά τά πράγματα. Ακόμη καί ο Στάλιν αναγκάστηκε νά ανοίξει τίς εκκλησιές, όταν πολεμούσε τους Γερμανούς. Σκορδαλιά χωρίς σκόρδο δέν γίνεται.

- Grigori Voulgaris : Καίσαρας ο Αλέκσης και ο Κούλης; ΧΑΧΑΧΑ! Δυστυχώς ή ευτυχώς και στον πατερούλη ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι δεν μοιάζουν. Σε κάθε περίπτωση, η Εκκλησία πότε θα αναλάβει υπεύθυνα να κατηχήσει τους πιστούς της στις αλήθειές της; Γιατί να περιμένει να κάνουν την δουλειά της οι κυβερνώντες και αυτή να τρέχει να παραστήσει το παράρτημα του ΙΚΑ;

- Kyprianos Christodoulides : Οι φύλακες τού Νόμου καί τών ιερών Κανόνων

Η διοικούσα τήν Εκκλησία ιεραρχία, είναι έτοιμη νά εξετάσει τήν περίπτωση του παπά-Φώτη Τζούρα, ο οποίος διέκοψε τήν Μνημόνευση καί τήν Κοινωνία του Μητροπολίτη του. Ο τελευταίος θά ζητήσει, όπως γράφει, τήν καθαίρεσή του καί τή διακοπή τής μισθοδοσίας του. Είναι χωρίς γυναίκα μέ δυό παιδιά. Η απόφαση τού "ιεροδικείου" αναμενόμενη καί οπωσδήποτε, συμβατή μέ τούς ι. Κανόνες. Παρένθεση, ο Μητροπολίτης τού γράφει ότι, άν καί διαζευγμένος, ο παπα-Φώτης, έκανε τήν παραχώρηση νά τόν αφήσει νά ασκεί τά καθήκοντά του καί ένας άλλος (Σεραφείμ Πειραιώς) απέλυσε τόν οδηγό τού αυτοκινήτου του, επειδή χώρισε. Ομοίως, έκανε κι αυτός αναφορά στούς ιερούς Κανόνες.

Καί πάμε παρακάτω. Στέλνουν τόν παπά-Φώτη στό δρόμο μαζί μέ τά δυό ανήλικα παιδιά του. Αυτός νά κόψει τό κεφάλι του νά βρεί δουλειά, τά δέ παιδάκια του, νά πάνε νά στήνονται στά φανάρια, γιά νά καθαρίζουν τά παρμπρίζ τών αυτοκινήτων. Ε, κάτι θά τούς δίνουν οι εποχούμενοι ... χωρίς απόδειξη ! Όλα αυτά, επειδή δέν μνημονεύει - κοινωνεί τόν παραβάτη καί καταπατητή τών ι. Κανόνων μητροπολίτη Μακάριο.

Κατά τά άλλα, ο Αρχιεπίσκοπος κάνει μνημόσυνα στή Λέσβο γιά τούς πνιγμένους λαθροπρόσφυγες (μέ Βαρθολομαίο, Φραγκίσκο) καί στήνει συσίτια γιά τούς πεινασμένους τής (λαθραίας) προσφυγιάς.

Καί τέλος, αυτό που ακολουθεί είναι γιά τους αυστηρούς τηρητές τού Νόμου καί τών Κανόνων : α) Παροιμίαι, Κεφ. ΚΑ΄, «19 κρεῖσσον οἰκεῖν ἐν γῇ ἐρήμῳ ἢ μετὰ γυναικὸς μαχίμου καὶ γλωσσώδους καὶ ὀργίλου.» καί β) Σοφία Σειράχ, Κεφ. ΚΕ΄, «16 συνοικῆσαι λέοντι καὶ δράκοντι εὐδοκήσω ἢ ἐνοικῆσαι μετὰ γυναικὸς πονηρᾶς. 17 πονηρία γυναικὸς ἀλλοιοῖ τὴν ὅρασιν αὐτῆς καὶ σκοτοῖ τὸ πρόσωπον αὐτῆς ὡς ἄρκος. 18 ἀνὰ μέσον τοῦ πλησίον αὐτοῦ ἀναπεσεῖται ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, καὶ ἀκούσας ἀνεστέναξε πικρά».
Ως πρός δέ τούς λαθραίως ενοικιζομένους ημίν, ας διαβάσουν καί αυτό :
γ) Σοφία Σειράχ, Κεφ. ΙΑ΄ «34 ἐνοίκισον ἀλλότριον καὶ διαστρέψει σε ἐν ταραχαῖς, καὶ ἀπαλλοτριώσει σε τῶν ἰδίων σου.».

Υστερόγραφο γιά τή φωτογραφία
Η παρουσίαση επειδή τά ανωτέρω γραφόμενα συντρέχουν μέ τήν απεργία των ΠΟΕ-ΟΤΑ. Ήταν το 1984, όταν ο αγώνας τής Δημοκρατίας δικαιώθηκε πρίν από κάτι χρόνια.

Τρίτη 27 Ιουνίου 2017

Η εκκλησιαστική καί θρησκευτική πολτοποίηση στό Νέο Πρόγραμμα Θρησκευτικών τής Α΄ Γυμνασίου

Από τήν ιστοσελίδα φέησμπουκ Fdimitrios Athanasiou η φωτογραφία

Kyprianos Christodoulides «Οι μονοθεϊστικές θρησκείες τού κόσμου τό οφείλουν στήν κοινή τους κληρονομιά, νά μιμηθούν τόν προπάτορα Πατριάρχη Αβραάμ ... ».

Ώστε "κοινή κληρονομιά" ο προπάτορας Αβραάμ ; Έτσι ; Άς ανοίξουν όμως τά στραβά τους μάτια νά διαβάσουν . Ιν. η΄ :

«39 ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· ὁ πατὴρ ἡμῶν ᾿Αβραάμ ἐστι. λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· εἰ τέκνα τοῦ ᾿Αβραὰμ ἦτε, τὰ ἔργα τοῦ ᾿Αβραὰμ ἐποιεῖτε. 40 νῦν δὲ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι, ἄνθρωπον ὃς τὴν ἀλήθειαν ὑμῖν λελάληκα, ἣν ἤκουσα παρὰ τοῦ Θεοῦ· τοῦτο ᾿Αβραὰμ οὐκ ἐποίησεν. 41 ὑμεῖς ποιεῖτε τὰ ἔργα τοῦ πατρὸς ὑμῶν. εἶπον οὖν αὐτῷ· ἡμεῖς ἐκ πορνείας οὐ γεγεννήμεθα· ἕνα πατέρα ἔχομεν, τὸν Θεόν. 42 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· εἰ ὁ Θεὸς πατὴρ ὑμῶν ἦν, ἠγαπᾶτε ἂν ἐμέ· ἐγὼ γὰρ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθον καὶ ἥκω· οὐδὲ γὰρ ἀπ' ἐμαυτοῦ ἐλήλυθα, ἀλλ' ἐκεῖνός με ἀπέστειλε. 43 διατί τὴν λαλιὰν τὴν ἐμὴν οὐ γινώσκετε; ὅτι οὐ δύνασθε ἀκούειν τὸν λόγον τὸν ἐμόν. 44 ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστέ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ' ἀρχῆς καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ· ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ. »

Άλλο φιλοξενία καί εντελώς διαφορετικό νά ζητάς ή νά μετέχεις σέ διάλογο, επειδή - τώρα τό μάθαμε! - "η αγάπη είναι χωρίς όρους καί όρια - αποφασίσαμε νά "ανήκουμε Δύση" (sic). Διαστροφές ακόμη καί σέ νοηματικά απλές, όχι περίπλοκες λέξεις !

Ψεύτες, "γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς;"
Βλέπε τά τρία ( 3 ) σχόλια που ακολουθούν.

Κατάντια : «Οι καλοντυμένοι τής Μερσεντές καί ο Πορφύριος»

Διαβάστε πρώτα αυτή τήν ιστοριούλα ("μαρτυρία-εμπειρία" sic) καί ύστερα τό σχόλιο

Από Γιάννης Τζήμας, ιστοσελίδα φέησμπουκ

Μια φορά (σ.σ. κι έναν καιρό) ο Άγιος Πορφύριος βρισκόταν στο Ησυχαστήριο που έφτιαξε στο Μήλεσι και περπατούσε ανάμεσα στα δέντρα που είχε φυτέψει, κουβεντιάζοντας διαδοχικά με τους επισκέπτες του. Ήρθαν τότε μ’ ένα μεγάλο αυτοκίνητο «Μερσεντές» δυο-τρεις καλοντυμένοι κύριοι και τον πλησίασαν· αλλά επειδή εκείνη την ώρα μιλούσε με κάποιο άλλο πρόσωπο, περίμεναν σιωπηλά να τελειώσει.
Τότε ο άγιος Γέροντας Πορφύριος άρχισε να διηγείται την εξής ιστορία:
«Ήταν μια φορά στο ψυχιατρείο, στο Δαφνί, ένας άρρωστος που είχε πάρει έναν κουβά με νερό και μια βούρτσα -απ’ αυτές που βάφουν- κι “έβαφε” κάποιο τοίχο με το νερό.
»Ένας επισκέπτης που τον κοίταζε, παραξενεύτηκε και τον ρώτησε τι κάνει.
»Ο ασθενής τού απάντησε:
»–Δεν βλέπεις;… Βάφω!…
»Ο “υγιής” χάζευε και τότε ο “ασθενής” πήρε το θάρρος και του ’πιασε την κουβέντα λέγοντάς του τα εξής: »–Εμένα που με βλέπεις, με κλείσανε οι συγγενείς μου εδώ μέσα, για να μου φάνε τα λεφτά. Διότι εγώ είχα πολλά λεφτά, χιλιάδες λίρες! Αλλά εγώ, πιο έξυπνος απ’ αυτούς, τους την έφερα! Το βλέπεις εκείνο το δεντράκι, πάνω εκεί στην κορφή του λόφου; Ε! Εκεί κάτω στη ρίζα του έχω σκάψει και τις έχω κρύψει. Και περιμένω τώρα να βγω, να πάω να τις πάρω.
»Ο “υγιής” κοίταξε καλά με γουρλωμένα μάτια το λόφο και το δεντράκι και λιγώθηκε από τη λαχτάρα ν’ αποκτήσει τις λίρες, αλλά προσποιήθηκε ψυχραιμία και είπε, δήθεν αδιάφορα:
»–Τι μου λες! Αλήθεια λες;
»Τότε ο “ασθενής” τού απάντησε:
»–Βέβαια. Αλήθεια λέω. Γιατί να σου πω ψέματα;
»Σε λίγο ο “υγιής” έφυγε. Αλλά, φεύγοντας, παρακολουθούσε συνεχώς το λόφο και το δεντράκι, για να το εντοπίσει καλά και να μη το ξεχάσει. Και τη νύχτα πήρε τσαπί και φτυάρι και πήγε κι έσκαψε όλο τον τόπο γύρω του, για να βρει τις λίρες. Αλλά δεν τις βρήκε. Μη θέλοντας, όμως, να πιστέψει ότι όλη αυτή η ωραία ελπίδα ήταν κούφια, πήγε την άλλη μέρα ξανά στο Δαφνί, όπου βρήκε τον “ασθενή” να κάνει την ίδια πάλι δουλειά· να “βάφει” με νερό. »Τον έπιασε κουβέντα, δήθεν αδιάφορα, και σε μια στιγμή τού λέει:
»–Σε ποιο δεντράκι, είπες χθες, ότι έχεις κρύψει τις λίρες;
»–Να, σ’ εκείνο εκεί! του απάντησε ο “ασθενής” και του υπέδειξε το ίδιο δεντράκι που του είχε δείξει και την προηγούμενη μέρα.
»Τότε ο “υγιής” τού λέει:
»–Μωρέ, μήπως κάνεις λάθος; Σ’ εκείνο δεν υπάρχει τίποτα. Όλη τη νύχτα έσκαβα και δεν βρήκα τίποτα.
»Και ο “ασθενής” τού απάντησε με νόημα βαθύ:
»–Πάρε τον κουβά και “βάφε”!…».
(Δηλαδή, είσαι πια όμοιός μου στην τρέλα και την παράνοια της αναζήτησης του τίποτα στη ζωή σου, γι’ αυτό και σου αξίζει τώρα να “βάφεις” όπως εγώ με νερό· δηλαδή να κοπιάζεις και να καταναλώνεις τον εαυτό σου άσκοπα, χωρίς κανένα νόημα και αποτέλεσμα).
Το πρόσωπο που συνομιλούσε εκείνη την ώρα με τον Άγιο Πορφύριο και που άκουσε έκπληκτο την παραπάνω ιστορία, ήταν μια κυρία, η οποία δεν κατάλαβε τι νόημα είχε προσωπικά γι’ αυτήν και, παραξενεμένη, τον ρώτησε γιατί της την είπε. Αλλά πριν προλάβει να της απαντήσει ο άγιος του Θεού Γέροντας, παρενέβησαν αμέσως οι καλοντυμένοι κύριοι που είχαν έρθει με τη «Μερσεντές» και άκουσαν την όλη διήγηση περιμένοντας δίπλα, και είπαν: –Για μας την είπε… Καταλάβαμε…
Διότι, πράγματι, εκείνοι οι κύριοι έψαχναν για κάποιο κρυμμένο θησαυρό. Και επειδή είχαν ακούσει ότι ο Γέροντας Πορφύριος με τη διόρασή του «έβλεπε», είχαν έρθει να τους πει τα σχετικά που επιθυμούσαν ανωφελώς. Αλλά χωρίς καν να ρωτήσουν, πήραν από τον Άγιο την απάντηση και πείστηκαν ότι όντως «βλέπει» όχι μόνο αφανείς «θησαυρούς», αλλά ακόμη και τον κρυφό λογισμό τους. Στο τέλος έφυγαν, αφού πρώτα ευχαρίστησαν τον άγιο Γέροντα…
[Κλείτου Ιωαννίδη: «Ο Γέρων Πορφύριος» –Μαρτυρίες και εμπειρίες– Κεφ. 1ο, §10, σελ. 150–151,]

Σχόλιο
Kyprianos Christodoulides : Αν είναι μέ κάτι τέτοιες ιστοριούλες ("μαρτυρίες-εμπειρίες" sic) νά πεισθούν οι σημερινοί Έλληνες για τούς νεοαγίους τού Φαναρίου, τότε, καταλαβαίνει κανείς σέ τί κατάντημα έχει περιέλθει η Πίστη. Ας ψάξουμε λοιπόν καί τόν Χότζα ! Μέ κατάλληλη προσαρμογή τών γνωστών τουρκικών "μαρτυριών", που μάς εξιστορούν τίς περιπέτεις τού σοφού ανδρός, θά ανακαλύψουμε ασυζητητί άλλον έναν "κρυπτοχριστιανό" ορθόδοξο άγιο.

Αναζήτηση τού Θεού μέ τραγουδάκια


ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΕΚΛΗΣΙΑΣ-ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΓΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Ι. ΣΥΝΟΔΟΥ: Δίδεται στούς μαθητές τό τραγούδι «Ὁ Προσκυνητής» τοῦ Ἀλκίνοου Ἰωαννίδη μέ κενά σέ ὁρισμένους στίχους καί ὁ μαθητής καλεῖται νά βρεῖ ἀπό ποῦ λείπουν καί νά συμπληρώσει τίς λέξεις: «ταξίδι-ψυχή μου-κάποιος-τάματα (2) – προσευχή – ἔρωτας – ἀγάπη». Τό τραγούδι αὐτό ( ... ) δρᾶ ὡς ἐρέθισμα γιά τήν διαπραγμάτευση τοῦ θέματος, τό ὁποίο ἐξελίσσεται σταδιακά καί καταλήγει στήν ἀναζήτηση τοῦ ἀληθινού Θεοῦ. (*)

Kyprianos Christodoulides : Θά ήταν προτιμότερο, αν ετίθετο στούς εγκεφάλους, πού επεξεργάστηκαν τήν ύλη τών Θρησκευτικών Μέσης Εκπαίδευσης, νά μάς δώσουν τή δική τους "διαπραγμάτευση" (sic) στόν 2 στίχο του 75 Ψαλμού τού Δαυίδ : « Γνωστὸς ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ὁ Θεός, ἐν τῷ Ἰσραὴλ μέγα τὸ ὄνομα αὐτοῦ. ».

Οι λέξεις προς αντικατάσταση είναι "Ιουδαία", "Θεός", "Ισραήλ", "όνομα". Αλλά, όπως λένε, "τό μυαλό τους καί μιά λίρα", μέ τά θρησκευτικά πού έφτιαξαν καί πάνε νά διδάξουν, μέ τραγουδάκια φτηνής αισθητικής, τά παιδιά. Καί γιά όποιον δυσκολεύεται :
1) Γνωστός εν τη Εκλησία ο Κύριος,
2) εν τώ λαώ
3) μέγα το θείον καί ανθρώπινον αυτού.

(*) Σελίδα φέησμπουκ Fdimitrios Athanassiou

«Άλλο διακοπή Μνημόνευσης-Κοινωνίας, έτερο άκυρα Μυστήρια-Ιερωσύνη»


Ανώνυμος : «Οι κανόνες αυτοί (περί διακοπής εκκλησιαστικής κοινωνίας - ακοινωνησίας) αναφέρονται, όπως θα ξέρετε καλύτερα από μένα, στην ΠΡΟ συνοδικής καταδίκης περίοδο. Η παύση ιερωσύνης / εγκυρότητας μυστηρίων αποφασίζεται μόνο από έγκυρη Πανορθόδοξη Σύνοδο, και άρα ισχύει ΜΕΤΑ συνοδικά».

Κυπριανός Χ : Αυτά, υποθέτω, υποστηρίχθηκαν καί εξακολουθούν νά υποστηρίζονται από τό 1935 καί μετά. Έγιναν συζητήσεις καί προκλήθηκαν ρήξεις, η δέ νεωτερίσασα εκκλησία, επιχαίρουσα, παραμένει στίς θέσεις της, ύστερα μάλιστα από τήν ψευδο-σύνοδο του Κολυμβαρίου. Ως γνωστόν οι αποφάσεις της είναι δεσμευτικές γιά τόν Κλήρο καί τόν Λαό. Ερωτάται όμως ποιά Σύνοδο προσδοκά τό σώμα τής Εκκλησίας, όταν όλα τά κέντρα λήψεως αποφάσεων ελέγχονται καί κατευθύνονται από τούς ομόφρονες καί συνδιοργανωτές παρομοίων ψευδο-συνόδων ; Όπως προβλέπεται θά ακολουθήσουν κι άλλες.

Καί κάτι ακόμη. Η Πανορθόδοξη Σύνοδος, τήν οποίαν όλοι ευχόμαστε νά γίνει, θά κληθεί νά επιβραβεύσει (ή νά καταδικάσει) τό σώμα τής Εκκλησίας γιά τήν έγκυρη (ή άκυρη) διακοπή Μνημόνευσης καί Κοινωνίας τών εκτραπέντων Ιεραρχών καί όσους συντάχθηκαν μαζί τους . Δέν είναι όμως σαφές ότι όποιος φεύγει τούς ποιμένες αυτούς, είναι διότι εμπαίζουν «εν Μυστηρίοις» τήν Εκκλησία καί τό σώμα της ; Ποιός, άλλωστε, λόγος νά λάβει νέα απόφαση επί ζητήματος ήδη λελυμένου, καί δή καί όταν υπάρχει η σαφής τοποθέτηση :

«Κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας, ἥν παρελάβομεν ἄδολον παρὰ τηλικούτων ἀνδρῶν, ἀποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμὸν ὡς ὑπαγόρευμα τοῦ διαβόλου· ὁ δεχόμενος νεωτερισμόν, κατελέγχει ἐλλιπῆ τὴν κεκηρυγμένην ὀρθόδοξον πίστιν. ( … ) Ἔπειτα παρ᾽ ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνήθησαν ποτὲ εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρησκείας ἐστιν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ, ὡς ἔργῳ ἐπειράθησαν καὶ πολλοὶ τῶν ἀπὸ τοῦ σχίσματος Παπῶν τε καὶ Πατριαρχῶν Λατινοφρόνων μηδὲν ἀνύσαντες».

Γιά ποιά έγκυρα Μυστήρια, λοιπόν, γίνεται λόγος ;

Στήν Πολιτεία (State) τών δεσποτάδων






Η αφορμή δόθηκε από τά ιστολόγια 1) https://fdathanasiou.wordpress.com/2017/06/27/  (όπου καί η φωτογραφία)
2) http://opaidagogos.blogspot.gr/2017/06/blog-post_27.html

Κυπριανός Χ :
Ό,τι καί νά σας γράψω, δέν θα μείνετε ικανοποιημένος. Η ιεραρχία τής Εκκλησίας πάει καιρός που λοξοδρόμησε, από ιεράρχες διαπιστευμένους στά ανώτερα - καί διαπλεκόμενα - κλιμάκια τής πολιτικής. Μάς έβαλαν νά τρωγόμαστε μεταξύ μάς «δι΄ ασήμαντον αφορμήν», που, όμως, δέν ήταν καθόλου ασήμαντη.

Έβγαλαν σχισματικούς όσους έμειναν σταθεροί στόν θεσμό (Σύνοδοι καί Παράδοση) τής Εκκλησίας, εκείνοι δέ τής νέας ιεραρχίας αυτο-ανακηρύχθηκαν σέ θεσμικούς φύλακες Θερμοπυλών. Δηλαδή, μιάς εκκλησίας νεωτερικής καί νεωτερίζουσας. Οι άλλοι, οι σχισματικοί (καί αιρετικοί), δέν ήταν εκκλησία. Είχαν άκυρα Μυστήρια, ενώ αυτοί, αν καί θεσμικά άκυροι, κράτησαν γιά τους εαυτούς των τό «έγκυρο» τών Μυστηρίων !

Τυπικά μεν, ουσιαστικά όμως όχι. Πάντως, άν θέλουμε νά είμαστε ακριβείς, δέν ήταν ούτε τυπικά έγκυροι . Παράδειγμα λίαν σημαντικό ο ραντισμός κατά τήν Βάπτιση καί όχι η τριττή κατάδυση καί ανάδυση. Που σημαίνει, η κατάδυση καί ανάδυση, τρείς θανάτους καί τρείς επαναφορές στήν ζωή. Ο πρώτος θάνατος είναι η γέννηση, ο δεύτερος θάνατος είναι η Βάπτιση, ο τρίτος θάνατος είναι ο βιολογικός . Τελικός όμως νικητής είναι η Ζωή. Η Ανάσταση τού Κυρίου επισφραγίζει τήν τελική νίκη : Θανάτω θάνατον πατήσας.

Μετά από αυτά τα σύντομα, τί νά περιμένει κανείς από τούς επιφανείς ακαδημαϊκούς (καθηγητές) καί εκκλησιαστικούς (ιεράρχες) "δογματολόγους", "τριαδολόγους", "εκκλησιολόγους", "κανονολόγους", αλλά καί "θεανθρωπολόγους", όπως τιτλοφορείται σήμερα κάποιος ; Έχει μάλιστα τό θράσος τής ανοησίας, νά κατηγορεί τήν επιχειρούμενη εκκλησιαστική καί θρησκευτική πολτοποίηση (οικουμενισμός), δέν παραλείπει όμως νά υπενθυμίζει στούς ήδη εκσυγχρονισμένους πιστούς καί ποιμένες τό σχίσμα. Τούς συνιστά, δηλαδή, νά μήν μνημονεύουν καί νά μήν κοινωνούν μέ εκδήλως υπερσύγχρονους ιεράρχες ( : μνημονευτές αμνημόνευτων καί κοινωνικούς μέ ακοινώνητους ), αλλά νά μετέχουν τής εκκλησίας στήν οποία αυτοί (μνημονευτές ακοινώνητων κλπ.) προΐστανται !

Τό σχίσμα φευκτέον, η παραμονή εντός αυτής (παρα-εκκλησία εντός εκκλησίας ή αποτείχιση) επιθυμητή ! Άν αυτό δέν είναι σύμπτωμα διπολικής ψύχωσης, δέν ξέρω τί άλλο μπορεί νά χαρακτηρίσει τήν κατάσταση, αυτή.

Σάββατο 24 Ιουνίου 2017

Ένας ανόητος θεανθρωπολόγος !


Στό παρελθόν ένας φλύαρος θεολόγος, όπως είναι οι περισσότεροι σήμερα, αφού μάζεψε τά σκουπίδια μου (σχόλια) από τό ιστολόγιό του, μέ πέταξε στόν κάδο αποκομιδής απορριμάτων. Έκτοτε παραμένω εκεί, σέ μιά γειτονιά - απεργούν οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι στήν καθαριότητα - περιμένοντας κάποιον πεινασμένο ή γυμνητεύοντα, νά μέ μαζέψει. Ίσως είναι χριστιανός, οπότε μπορεί νά τού φανώ καί σέ κάτι άλλο χρήσιμος.

Μέ τόν εν λόγω θεολόγο συναντήθηκα απρόσμενα σέ ιστολόγιο. Ένας ανώνυμος - κατά πάσαν πιθανότητα είναι ο ίδιος - αντί σχολίου άφησε έναν δεσμό (*), στόν οποίο γράφει ο αυτοαποκαλούμενος "θεανθρωπολόγος" καί "θεολογών ορθοδόξως", μέ φαράσι καί μέ σκούπα. Βρήκε κάτι σκουπίδια νά πετάξει καί αυτά ήταν κρυμμένα «πίσω από τήν διακοπή Μνημοσύνου τού Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου κ. Μακαρίου». Τήν διακοπή Μνημοσύνου ενήργησε ο π. Φώτιος Τζούρας, ένας ταπεινός Λευίτης.

Αφού, λοιπόν, διάβασα τί γράφει ο θεανθρωπολόγος, έγραψα σχολιαστικά τά κατωτέρω.

«Συγγνώμη που παρεμβαίνω στή συζήτησή σας μέ άλλον. Τόν κ. Νούνη συγκεκριμένα. Θέλω νά σάς πληροφορήσω ότι είναι μοναδικός στήν συγκομιδή καί απόρριψη αιρετικών, κατά τόν ίδιο, σκουπιδιών ! Ειδικότερα σχολίων, όπως τού γράφοντος ταύτα καί "εξάπαντος" (sic) τού θεολόγου - τελείως άγνωστος πρός εμέ - κ. Βασιλείου Μαυρίδη.
«Κατά πληροφορίας του παμφίλτατου κυρίου Νούνη, ο ειρημμένος θεολόγος κ. Μαυρίδης «διενεργεί κατηχητικές συνάξεις, σε κάποιο παρακλάδι του εθνικιστικού κόμματος ΕΛΑΜ Κύπρου, και εξ όσων καλώς πληροφορούμαι, κατηχεί ( ; ) και διδάσκει (!), συστηματικά, την αίρεση του Εθνοφυλετισμού» ! Τό θαυμαστικό δικό μου.

«Δέν έχω άδικο, λοιπόν, όταν γράφω "περί συγκομιδής καί απόρριψης αιρετικών σκουπιδιών" εκ μέρους τού κ. Νούνη. Ο κ. Μαυρίδης κατετάγη στούς αιρετικούς από τόν κ. Νούνη, επειδή αντιβαίνει πρός τίς αποφάσεις τής Τοπικής Σύνοδο Κων/πόλεως, περί τά τέλη του 19ου αιώνος, όταν καταδίκασε τήν αίρεση τού εθνοφυλετισμού. Δέν είναι όμως αιρετικοί κάποιοι άλλοι, που όχι μόνο αγνοούν πολλές άλλες τοπικές Συνόδους καί γνωματεύσεις αγίων πατέρων τής καθ΄ ημάς Εκκλησίας, αλλά έχουν τό θράσος νά ομολογούν δημοσίως ότι «οι πατέρες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα τού αρχεκάκου όφεως» !

«Όποιος λοιπόν διακόπτει τό μνημόσυνο καί τήν κοινωνία από αυτούς τους ψευδοποιμένες, διαπράττει - κατά τόν κ. Νούνη - ολέθριο λάθος. Είναι καταδικασμένος, επειδή πρέπει νά γίνει νέα Σύνοδος, νά επιληφθεί τού θέματος καί νά αποφασίσει επί ήδη δεδικασμένου ζητήματος. “Εξάπαντος”, όπως θά έγραφε ο εκλεκτός κ. Νούνης, διότι όλα εξελίσσονται, γράφω εγώ. Άν κάποιες αποφάσεις Συνόδων καί αγίων πατέρων, ήταν αυτές κι αυτές στό παρελθόν, δέν σημαίνει ότι σήμερα ισχύουν τά ίδια.

«Τό μόνο που ισχύει - αυτό δέν εξελίσσεται - είναι τό έγκυρο τών Μυστηρίων τών συλλειτουργών καί κοινωνών μέ αιρετικούς καί αιρέσεις.
Τά τελούμενα υπό τών ψευδοποιμένων ιερά Μυστήρια δέν είναι καθόλου άκυρα ! Συνεπώς, "μετά φόβου θεού, πίστεως καί αγάπης, προσέλθετε" νά κοινωνήσετε τής λογικὴς ταύτης καὶ ἀναιμάκτου θυσίας καί λατρείας, από αθεόφοβους, ψευδοπιστούς καί αγαπολόγους ιερουργούς.

«Ως υστερόγραφο, μερικοί από τούς ποιμένες αυτούς, καταθλιβόμενοι ότι ελάχιστοι πιστοί προσέρχονται νά κοινωνήσουν, λέγουν μέ αξιοζήλευτο θράσος στό εκκλησίασμα : «Ελάτε νά κοινωνήσετε όλοι» ! »

(*)Τά γραφόμενα - θά σάς κουράσουν - τού "θεανθρωπολόγου" κ. Νούνη είναι
https://theanthropologia.wordpress.com/2017/06/22/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CF%81%CF%85%CE%B2%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B7-%CE%BC%CE%BD/

Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

Αυτά δέν πρέπει νά κρύβονται


Αυτά πρέπει νά δημοσιεύονται καί όχι νά κρύβονται. Καί πρέπει νά μάθουν οι άλλοι, αυτό που είχε πεί ο δεσπότης Μακάριος, όταν ο π. Φώτιος κοινοποίησε τήν διακοπή Μνημόνευσης καί Κοινωνίας. Ιδού τί είπε : 4:16 «Επειδή τό πληροφορήθηκα εδώ καί καιρό τού τό είπα, "πάτερ πρόσεξε ... στήν ηλικία σου κάτσε στά παιδάκια σου ( ... )", τώρα νάναι κυνηγημένος από τόν δεσπότη ή οποιονδήποτε άλλον ;». Κυνηγημένος από τόν δεσπότη ή οποιονδήποτε άλλον ; Μάλιστα, αυτό είναι η συνοδικότητα, δηλαδή, η δημοκρατικότητα τών δεσποτάδων. Δέν είναι Χούντα ! (Κυπριανός Χ.)
Διαβάστε λοιπόν :  http://opaidagogos.blogspot.gr/2017/06/blog-post_22.html

Εύγε στους κατοίκους στο Σταυροδρόμι Σερρών!
Στήριξαν τον ευλαβή ιερέα τους π.Φώτιο!
Σε άδεια καθίσματα έκανε εσπερινό ο δεσπότης Σιδηροκάστρου Μακάριος.

Την είδηση της παντελούς ΑΠΟΥΣΙΑΣ των κατοίκων, κατά την "πανηγυρική" χθεσινή (Πέμπτη 22/6/2017) είσοδο του δεσπότη στο χωριό και στον εσπερινό, στις 7 μμ, επιβεβαιώνουμε και εμείς.
Με εξαίρεση τους 20-25 ιερωμένους που έφερε, 2-3 συζύγους τους και τον συγκεκριμένο κάτοικο Θεσσαλονίκης (νεοκόρο μητροπολιτικού ναού όπως πληροφορηθήκαμε) που ήρθε από τη Θεσσαλονίκη, με 3-4 συγγενείς του και 1 γείτονα του, ΔΕΝ πάτησε ΚΑΝΕΙΣ ενορίτης στον ναό των Αγίων Αποστόλων.
Ο δεσπότης πήρε τα κλειδιά του ναού από τον π.Φώτιο καθώς και τα χρήματα από το ταμείο.

Απείλησε φυσικά τον ιερέα ότι από αύριο θα του κόψει το μισθό (!) και θα τον πάει στην Ιερά Σύνοδο. Ο π.Φώτιος όπως μάθαμε, κάθισε έξω από την εκκλησία, παραδίπλα, πάνω σε έναν κουβά (για να μην στέκεται όρθιος, λόγω των προβλημάτων υγείας του) και περίμενε να τελειώσει την ακολουθία ο δεσπότης κάνοντας κομποσκοίνι.

Εύγε στους κατοίκους στο Σταυροδρόμι Σερρών!
Εύγε και στον π.Φώτιο.
Μπορεί να μην έχει τίτλους και πτυχία, αλλά η αγνή του αγάπη για τον Χριστό και την Ορθοδοξία, η απόφαση του να τα θυσιάσει όλα αν χρειαστεί, αποτελεί παράδειγμα για όλους μας.

Ομάδα εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Διαβάστε πως μπορείτε να βοηθήσετε το παρεκκλησιο που πρόσφατα έχει αγοραστεί από τους πιστούς, εδώ:
http://opaidagogos.blogspot.gr/2017/06/blog-post_22.html

Γένεσις Β΄ 18 Καί εἶπε Κύριος ὁ Θεός· οὐ καλόν εἶναι τόν ἄνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ᾿ αὐτόν


Άνδρας και Γυναίκα, τι ισχύει : ομοτιμία ή ισοτιμία ;

Γένεσις, κεφ. β΄ : «18 Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός· οὐ καλὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ᾿ αὐτόν. ».

 Όταν ο βοηθός θέλει νά γίνει ΤΟ αφεντικό, επειδή έτσι τόν έμαθαν οι άθεοι, πεφωτισμένοι, διαφωτισμένοι καί λοιποί ξεχαρβαλωμένοι, μέ τήν ισότητα καί τά ανθρώπινα δικαιώματα, τότε τα καταλαβαίνουμε όλα. Εννοώ, αυτά που γίνονται σήμερα, μέ τήν αναίσχυντη υπερηφάνεια μας, τήν θρασύτατη αξιοπρέπεια καί αλληλεγγύη μας, χαρίζοντας τόν σεβασμό μας σέ ανθρώπους ασεβέστατους χωρίς ίχνος ιερού καί οσίου.
Ας πάψουν λοιπόν νά διαμαρτύρονται οι φεμινίστριες, παρέα μέ τούς φεμινιστές άνδρες. Άνδρας καί γυναίκα είναι ομότιμοι καί όχι ισότιμοι, κατά τήν πίστη μας. Αυτή που είχαμε καί χάσαμε.
(Η φωτογραφία από https://www.facebook.com/npressgr/ στίς 21 Ιουνίου 2017, 10:45 πμ)

Σχόλια από ιστοσελίδα f/b
- Maria Solomou: Λάθος. Αυτά στις γραφές τα έγραψαν οι φαλλοκράτες της εποχής τους, με σκοπό την χειραγώγηση των 'απελέκητων΄όχλων και την υποδούλωση των γυναικών . . Η ζήλεια της μητρότητας κλπ κατά τους ειδικούς.. Επίσης σαν γιατρός κ επιστήμων, μάθατε, ξέρετε, πως ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο. Περαστικά σας.

- Απάντηση
Kyprianos Christodoulides : Κυρία ή δις. Μαρία, μέ τίς υπέροχες φωτογραφίες που μάς δείχνετε. Τό ορθογραφικό λεξικό που χρησιμοποιείτε επιγράφεται «επιστημονικό Λεξικό». Ως εκ τούτου τό λήμμα "πίστη" ερμηνεύεται "θεωρία, πείραμα, απόδειξη". Τό δικό μου άλλα γράφει. Γιά παράδειγμα, αν ένα ανθρώπινο ωάριο ή σπερματοζωάριο ενωθεί μέ τό αντίστοιχο ενός μπαμπουΐνου ή άλλου είδους πιθήκου, τότε, τό πιθανότερο είναι νά μετατραπεί η Γή σέ έναν πλανήτη όπως ο Άρης, ο Κρόνος κλπ. Φυσικά, σέ τόσο βάθος χρόνου, όσο χρειάστηκε η αμοιβάδα νά φτιάξει τόν πίθηκο. Δέν είμαι βέβαιος γιά τό «βάθος χρόνου», μιάς καί τώρα βρισκόμαστε στά τελευταία στάδια επεξεργασίας ωαρίων καί σπερματοζωαρίων ανθρώπου καί μπαμπουΐνου.
 «Αν η καταγωγή μου είναι ο πίθηκος», γράψατε, καί είπα ΄φιλοσοφικό΄ τό λήμμα ΄πίστη΄, θά προσπαθήσω νά γίνω Άνθρωπος. Όχι όμως με αισθητικά παρέμβλητα ακάθαρτου συναισθήματος. « καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, ...»

- Kyprianos Christodoulides : Τό επαναλαμβάνω, επειδή μπορεί νά περάσει απαρατήρητο :
Γένεσις, κεφ. β΄ : «18 Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός· οὐ καλὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ᾿ αὐτόν. ».
Όταν ο βοηθός θέλει νά γίνει ΤΟ αφεντικό, επειδή έτσι τόν έμαθαν οι άθεοι, πεφωτισμένοι, διαφωτισμένοι καί λοιποί ξεχαρβαλωμένοι, μέ τήν ισότητα καί τά ανθρώπινα δικαιώματα, τότε τα καταλαβαίνουμε όλα. Εννοώ, αυτά που γίνονται σήμερα μέ τήν αναίσχυντη υπερηφάνεια μας, τήν θρασύτατη αξιοπρέπεια καί αλληλεγγύη μας, χαρίζοντας τόν σεβασμό μας σέ ανθρώπους ασεβέστατους χωρίς ίχνος ιερού καί οσίου. Ας πάψουν λοιπόν νά διαμαρτύρονται οι φεμινίστριες, παρέα μέ τούς φεμινιστές άνδρες. Άνδρας καί γυναίκα είναι ομότιμοι καί όχι ισότιμοι, κατά τήν πίστη μας. Αυτή που είχαμε καί χάσαμε.
- Kyprianos Christodoulides Όταν καταλάβετε, κ. Λάμπρου, ότι μεταξύ ανδρός καί γυναικός υπάρχει ομοτιμία καί όχι ισότητα, τότε θα καταλάβετε καί αυτά που έγραψα.

  [ Στήν συνέχεια καί μετά από ανταλλαγή μερικών σχολίων, ο κ.Θάνος Λάμπρου μέ απέκλεισε από "φίλο" κι έτσι χάθηκαν τά δικά του σχόλια. Τά δικά μου σώθηκαν καί μερικά τού κ. Λάμπρου, τά οποία σταχυολόγησα στίς απαντήσεις μου πρός αυτόν.]

- Kyprianos Christodoulides πρός Θ.Λ. (Θάνος Λάμπρου)
Σέ ποιά δικαιώματα αναφέρεστε ; Στά δικαιώματα πρός τόν Θεό ή στά δικαιώματα έναντι τών ανθρώπων ; Νομίζω, προέχουν τά πρώτα καί έπονται τά δεύτερα. Δέν είναι ανεξάρτητα τά μέν από τά δέ. Άν εσείς τά βλέπετε χωριστά καί προτάσσετε τά ανθρώπινα δικαιώματα, τότε δικαίως, δέν μπορείτε νά καταλάβετε τήν διαφορά μεταξύ ομοτιμίας καί ισοτιμίας. Η ισοτιμία προϋποθέτει προσδιορισμό τής ισότητας όσον πρός τό "ίσα". Τί εννοούμε μέ τό "ίσο" τής ισότητας ; Αντίθετα, η ομοτιμία - δέν γράφουμε ποτέ "ομοτιμότητα" - προσδιορίζεται μέ τό αυτονόητο "ομοία τιμή", ως εκ τής αυτής ουσίας (τής γυναίκας) μέ τόν άνδρα . Τούτο ανάγεται στό θείον, στόν άγιο Θεό, καί τήν πλάση ανδρός (πρώτα) καί γυναίκας (έπειτα), επειδή «18 ... τῷ δὲ ᾿Αδὰμ οὐχ εὑρέθη βοηθὸς ὅμοιος αὐτῷ.».

- Kyprianos Christodoulides Τό παράδειγμα που προσκομίσατε από άλλο εδάφιο τής Κ. Διαθήκης (Θ.Λ) είναι εντελώς άσχετο μέ τό υπό συζήτηση θέμα. Τά λήγοντα σέ -οτητα απαιτούν καί επιβάλλουν προσδιορισμό. Ο ιατρός, γιά παράδειγμα, είναι κάτι τό γενικό καί προσδιορίζεται μέ τήν ειδικότητα, τήν οποία έχει ο, μέ τίτλο, ιατρός.

- Kyprianos Christodoulides Πάλι δέν είσαστε σέ θέση (Θ.Λ) νά καταλάβετε τήν διαφορά μεταξύ ομοτιμίας καί ισότητας (ισοτιμίας). Δέν φταίω εγώ γι΄ αυτό. Παράδειγμα, ότι επιμένετε καί πάλι στό άσχετο μέ τό θέμα - είναι καί όλα τά άλλα - εδάφιο τής Κ. Διαθήκης. Στόν γάμο δέν υπάρχει "τό αφεντικό". όπως δέν υπάρχει καί "η σκλάβα". Αυτό είναι δικό σας, κατάλοιπο, ίσως, τής Τουρκοκρατίας, που συνεχίστηκε, λόγω αδαών κληρικών (πνευματικών) ή διδασκάλων πεφωτισμένων εκ τού Διαφωτισμού. Μάς ταλαιπωρούν ακόμη.

Το σύνθημα liberte, egalite, fraternite, μασονικής προέλευσης, μπορεί νά ήταν ευάρεστο στούς Γάλλους, μεταφραζόμενο όμως καί μεταφερόμενο στά καθ΄ ημάς, ήταν σκέτη αποτυχία. Η ισότητα (egalite) καί η αδελφότητα (fraternite) αφήνουν έκθετη καί απροσδιόριστη τήν ελευθερία καί τό, τί λογής, είναι τό είδος αυτής. Ισότητα (egalite) καί αδελφότητα (fraternite) δέν έχουν κανένα σημείο αναφοράς, δέν ανάγονται πουθενά, παραμένουν ασαφή καί αόριστα λεκτικά σχήματα, ώς πρός τήν ελευθερία ( : ελευθεριότητα ; ελευθερότητα ; ). Αφήστε λοιπόν στήν άκρη τήν επικουρία, που ζητάτε από τήν αγία Γραφή. Δέν είμαι διατεθειμένος νά σάς αναπτύξω τό θέμα, διότι, όπως καταλαβαίνω, έχετε παγιωμένες τίς αντιλήψεις σας περί ισότητας. Η εκ Θεού ομοτιμία ανδρός - γυνακός, δέν έχει νά προσφέρει, σέ σάς καί τούς ομοϊδεάτες σας, απολύτως τίποτα. Νά είστε καλά.

- Kyprianos Christodoulides
«22 Αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε ὡς τῷ Κυρίῳ, 23 ὅτι ὁ ἀνήρ ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικός, ὡς καὶ ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας, καὶ αὐτός ἐστι σωτὴρ τοῦ σώματος. 24 ἀλλ' ὥσπερ ἡ ἐκκλησία ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ, οὕτω καὶ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἐν παντί. ( ... ) 28 οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα. ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ· 29 οὐδεὶς γάρ ποτε τὴν ἑαυτοῦ σάρκα ἐμίσησεν, ἀλλ' ἐκτρέφει καὶ θάλπει αὐτήν, καθὼς καὶ ὁ Κύριος τὴν ἐκκλησίαν· (Εφ. ε΄)

«18 Αἱ γυναῖκες ὑποτάσσεσθε τοῖς ἀνδράσιν, ὡς ἀνῆκεν ἐν Κυρίῳ. 19 Οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας καὶ μὴ πικραίνεσθε πρὸς αὐτάς. (Κλ. γ΄).»

«11 Γυνὴ ἐν ἡσυχίᾳ μανθανέτω ἐν πάσῃ ὑποταγῇ· 12 γυναικὶ δὲ διδάσκειν οὐκ ἐπιτρέπω, οὐδὲ αὐθεντεῖν ἀνδρός, ἀλλ' εἶναι ἐν ἡσυχίᾳ. 13 ᾿Αδὰμ γὰρ πρῶτος ἐπλάσθη, εἶτα Εὔα· 14 καὶ ᾿Αδὰμ οὐκ ἠπατήθη, ἡ δὲ γυνὴ ἀπατηθεῖσα ἐν παραβάσει γέγονε· (1Τμ. β΄)».

- Kyprianos Christodoulides «Thanos Lambrou Δεν μου απαντήσατε όμως, στη φωτογραφία συναινείτε ? »
- KC : Ασφαλώς, ναί, καί δέν βγάζω κανένα συμπέρασμα, όπως τό δικό σας, ότι «εδώ φαίνεται σάν νά είναι σκλάβα η γυναίκα καί αφέντης ο άνδρας».
Μόνο τά ζώα έχουν αφεντικά. Κι εσείς όμως δέν μού απαντήσατε στό, ποιά δικαιώματα βάζετε σέ πρώτη σειρά : Τά δικαιώματα τού ανθρώπου γιά τόν άνθρωπο ή τά δικαιώματα τού ανθρώπου έναντι τού Θεού ; Έχει ο Θεός δικαιώματα ή δέν έχει ; Μόνο ο άνθρωπος έχει καί αυτά μόνο διεκδικεί ;
 Καί πάμε παρακάτω.
Τά δικαιώματα που ζητά ο άνθρωπος από τόν Θεό εκπληρώθηκαν ; Ναί ή όχι ; Καί ποιά είναι - ή ήταν - αυτά ; Ερωτώ, επειδή νομίζω ότι τά περί ισότητας μπουρδολογήματα, όπως καί τά άλλα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δέν λαμβάνουν ποτέ υπόψη τό Στιχηρό : "Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περί πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν;”.
Πείτε μας λοιπόν τήν γνώμη σας καί συνεχίζουμε.
Τέλος, γιά νά μή νομισθεί ότι αφήνω κενά, σάς γράφω ότι, κατά τήν γνώμη μου, η θεία Ενανθρώπηση ομοίως τιμά τόν άνδρα καί τήν γυναίκα μέ τόν Χριστό ως νυμφίο τής Εκκλησίας καί ως νύμφη Χριστού τήν Εκκλησία. Πού τήν βλέπετε εδώ τήν ισότητα ; Είναι ή δέν είναι αυτό ομοτιμία, νοουμένου ότι τό άγιον Πνεύμα «Ὅλον συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας»

 - Kyprianos Christodoulides «Thanos Lambrou Η γυναικα ειναι μυϊκά αδύναμη, δεν μπορει να κουβαλάει την άμαξα .»
- K.C : Δέν κουβαλάει η γυναίκα τήν άμαξα στή φωτογραφία. Τήν άμαξα τήν σέρνει τό άλογο καί η γυναίκα τό οδηγεί. Θυμίζω, η συζήτηση άρχισε μέ βάση τήν φωτογραφία αυτή. Βάλτε, άν έχετε, μιά γυναίκα νά οδηγεί τό γαϊδουράκι μέ αναβάτη τόν άνδρα, γιά νά αρχίσουμε νέα συζήτηση. Η δική μου η γιαγιά, όταν ο παππούς τήν έβαζε πάνω στό ζώο κι αυτός «τής ποδαριάς», εκείνη δέν τό ήθελε μέ κανένα τρόπο. Τόν έβαζε μέ τό ζόρι πάνω στό άλογο κι ας ήταν «ζαλωμένη», μέ βάτα καί φρύγανα που μάζευε στό δρόμο.

- Kyprianos Christodoulides «Thanos Lambrou : Η φύση του άντρα, είναι να αγαπαει τη γυναικα...αν δεν το κανει αυτο, υπαρχουν δυο ενδεχόμενα . μπορει να ειναι: 1) Ομοφυλόφιλος , 2) Ψυχασθενής»
- K.C : Ούτως ή άλλως, ο ομοφυλόφιλος είναι ψυχικά ασθενής. Βρίσκεται στόν αντίποδα τής αγάπης, στό άλλο είδος αυτής, τό οποίο είναι τό μίσος. Όποιος μισεί, μισεί διότι αγαπά. Αν δέν αγαπούσε, δέν θά μισούσε, θά ήταν εντελώς αδιάφορος συναισθηματικά.
Ο ομοφυλόφιλος μισεί τήν γυναίκα, επειδή τό πρότυπο, η μάνα του, δέν τού έδωσε αγάπη. Καλύτερα, διότι η μάνα του συγκάλυπτε τό μίσος - αποστροφή πρός τόν άνδρα της, μέ αγάπη κίβδηλη. Καί αυτό γιατί ; Διότι κάθε γυναίκα κουβαλάει μέσα της κάτι ασυνείδητο :
Γένεσις Β΄ «16 καὶ τῇ γυναικὶ εἶπε· ( ... ) πρὸς τὸν ἄνδρα σου ἡ ἀποστροφή σου, καὶ αὐτός σου κυριεύσει.». Ο ομοφυλόφιλος μισεί τίς γυναίκες - μπορεί να υποδύεται ότι τίς αγαπά - κατ΄ ανάγκη δέ στρέφεται πρός τόν άνδρα μέ συναίσθημα (αγάπη) λίαν ακάθαρτο.

Μήπως βρέθηκε ποτέ κανείς Ψυχίατρος, Ψυχολόγος, Ψυχοθεολόγος ή άλλος νά τά πεί αυτά στίς φεμινίστριες ή τούς φεμινιστές άνδρες. Όχι, απαντώ. Αυτά αρχειοθετήθηκαν, μπήκαν στά ντουλάπια καί άλλα μάς ήρθαν. Όπως ήταν «η αρχή τής ηδονής» (Φρόιντ) ή «ο πρόγονος πίθηκος» (Δαρβίνος).

Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

Μύηση στόν μηδενισμό

... καί «τά κρυμμένα μαργαριτάρια στό πέλαγος τών νέων Θρησκευτικών»

«Όμως, μάθετέ το, σύντροφοι, ετούτη είναι η λευτεριά η δικιά μου. λυτρώθηκα από τη λύτρωση! Κάθε άλλη λευτεριά είναι σκλαβιά. αν ήταν να ξαναγεννιόμουν, για τη μεγάλη ετούτη λευτεριά θα πολεμούσα : για τη λύτρωση από τη λύτρωση … Μα φτάνει. πρώιμα είναι ακόμα να μιλούμε. θα τα πούμε σαν γυρίσετε από τον πόλεμο, αν γυρίσετε. έχετε γεια! (…) Όποιος λέει πως υπάρχει λύτρωση είναι σκλάβος. γιατί την πάσα στιγμή φλωροζυγιάζει κάθε του λόγο, κάθε του πράξη και τρέμει: Θα σωθώ; Δε θα σωθώ; Θα πάω στον ουρανό; Θα πάω στην Κόλαση; Πώς μπορεί να 'ναι λεύτερη μια ψυχή που ελπίζει; Όποιος ελπίζει, φοβάται τη ζωή ετούτη, φοβάται τη ζωή την άλλη, κρέμεται μετέωρος και περιμένει την τύχη ή το έλεος του Θεού.» (Ν. Καζαντζάκης, "Αναφορά στόν Γκρέκο").

Μανιχαϊκά σοφιολογήματα μέ αναμενόμενη τήν υπέρβαση τού καλού θεού καί τού κακού θεού. Νικητής τό μηδέν, τό τίποτα, ο Βούδας.

Μύηση τών μαθητών στόν μηδενισμό μέ τήν υπογραφή τού Ν. Καζαντζάκη, εμπνευστή τών σημερινών, καί όχι μόνον, κυβερνητών μας. Όπως φαίνεται, οι καθηγητές τής Μέσης Εκπαίδευσης έκαναν καλή δουλειά τά τελευταία εξήντα τόσο χρόνια.

Αδιαφανείς κατά τό παρελθόν, οι πάσης φύσεως μηδενιστές, σήμερα ρίχνουν τά προσχήματα. Ελευθερία σημαίνει νά απαλλαγείς από κάθε σωτηρία, κάθε λύτρωση καί κάθε ελπίδα, όπως προτείνουν οι πεφωτισμένοι μυστικιστές φιλοσοφικών τάσεων ή θεολογικών παραστάσεων.
Εκεί, μάς λένε, θά βρούμε τήν «απόλυτη λευτερία» (sic),  θά συναντήσουμε  τόν τέλειο Λυτρωτή ή, μάλλον, γράφω εγώ, τόν ατελέυτητο τέλειο σκώληκα. Τούτο, προφανώς όχι τό δικό μου, θά τό μάθουν οι μαθητές, αφού μελετήσουν καλά τόν Καζαντζάκη καί τόν Βούδα. Σωτήρες καί λυτρωτές δέν χρειαζόμαστε πιά. Η πίστη σκλαβώνει.

«Ο κύκλος που κλείνει»


Ο ΚΥΚΛΟΣ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΕΙ

Σταμάτησε στό τελευταίο σκαλοπάτι πρίν απ΄τό πλατύσκαλο.Ο πόνος στό στήθος ήταν αφόρητος. «Πάντα εδώ μέ πιάνει» μουρμούρισε. Επειτα, έριξε μιά ματιά στό σπίτι της. «Ρήμαξες όπως εγώ», είπε βλέποντας τούς φθαρμένους από τήν υγρασία τοίχους. «Μή στεναχωριέσαι, συνέχισε, μαζί θά φύγουμε».
Ο ήχος από τά κομπρεσέρ ακούστηκε μακριά. Έπεφταν τά παλιά σπίτια.Τά έδιναν αντιπαροχή.

Παντρεύτηκε στό νησί τόν καπετάν Αντώνη στίς αρχές τού περασμένου αιώνα καί μέ τήν προίκα της ήρθαν στήν Αθήνα, σέ ένα προάστιο τότε, καί έχτισαν τό σπίτι τους. Κάτω από τό βουναλάκι, μέσα στά πεύκα. Μετά ήρθαν άλλοι, ύστερα άλλοι. ...

Εκεί μέσα έκανε τίς δυό κόρες της, εκεί τίς πάντρεψε καί έκλαψε τό γρήγορο χαμό τών γαμπρών της. Έφυγαν αφήνοντας πίσω τους τρεία ορφανά.Ο πρώτος στά πέντε χρόνια, ο δεύτερος στά δέκα. Ένα παιδί ο πρώτος καί ο άλλος δύο. Σέ λίγο έχασε τόν άντρα της. Και ήταν τα χρόνια δύσκολα. Κατοχή καί μετά πάλι πόλεμος.

Κατάφεραν δυο φορές να μαζέψουν λίγα χρήματα με τον καπετάν Αντώνη. Και τίς δυό φορές τά πράγματα πήγαν στραβά. Η πρώτη ήταν τότε μέ τό μεγάλο κράχ κάπου στό ΄30. Η δεύτερη μέ τόν μεγάλο πόλεμο. Τούς έμειναν κάτι παλιόχαρτα. Στό τέλος, αφού κήδεψε γαμπρούς και άντρα, έφτασε ο φόρος τής κληρονομιάς. Τό σπίτι έβγαινε "στο σφυρί".

Πήρε τών ομματιών της η μικρή της θυγατέρα, μέ τά δυό ορφανά καί τράβηξε στήν ξενιτειά. Εστελνε χρήματα γιά τήν εφορία. Η άλλη, η μεγάλη, η "λουσού" είχε στά χέρια της τό χαρτί τής δασκάλας καί μέ τή σύνταξη τού σκοτωμένου άντρα της κάτι ψιλοκατάφερνε. Και τώρα αυτή στα γεράματα, αφού η ζωή την είχε σακατέψει, έπρεπε η ίδια να φροντίζει για το σπίτι, γιά τά ορφανά που μεγάλωσαν καί σπούδαζαν.
Αναπάντεχα τούς ήρθε τό καλό μαντάτο. Ζητούσαν τό σπίτι αντιπαροχή. Τούς τό ξέκοψε.«Εγώ δέν φεύγω από εδώ μέσα», είπε.

Ο θόρυβος τών κομπρεσέρ δυνάμωσε. Έρχόνταν από κοντά. Ανέβηκε μέ δυσκολία καί τό επόμενο σκαλοπάτι.

«Τι κρίμα, είπε, που δέν έχω μια φωτογραφία τού σπιτιού μου, τότε που τόχτισα. Από εδώ έβλεπα τήν Ακρόπολη, τό Φάληρο, τόν Πειραιά. Θέλουν τώρα νά μέ κλείσουν στό τσιμέντο, νά μή θωρώ τόν ουρανό, τή ζωή μου, καθώς τήν έζησα μέ πόνους καί χαρές». 
Κι έτσι, καθώς αντίκρυζε τό φαγωμένο από τά χρόνια σπίτι, τής φάνηκε ότι ο χρόνος κύλησε πίσω. Όλα έγιναν φωτεινά, ολόλαμπρα καθώς τότε, που τά πρωτοείδε μέ τόν άντρα της, τόν καπετάν Αντώνη, που έστεκε δίπλα της μαζί με τίς κορούλες της ντυμένες στά λευκά. Λές καί ήταν αγγελούδια ...

Τήν "εσαράντισαν" καί μετά από λίγο, τό σπίτι έπεσε. Δόθηκε αντιπαροχή, ο κύκλος έκλεισε.

«Τελευταία τροποποίηση: 25 Μάρτιος 2006, 21:40:03 από naknak, δημοσιεύθηκε στό DPGR »

«ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων καὶ μετὰ ἀσεβῶν οὐ μὴ καθίσω»




Οι Νταβέληδες που μάς κυβερνούν

Όταν, τό μόνο ενδιαφέρον τών Νταβέληδων που μάς κυβερνούν, είναι πώς θά μάς ληστεύουν μέ ακόμη περισσότερους φόρους, χωρίς κανένα ενδιαφέρον γιά τό πώς ζεί - κάτω από συνθήκες αφόρητης βρωμιάς καί δυσωδίας - η αγέλη τών ψηφοφόρων, τότε γιατί νά περιμένουμε νά ενδιαφερθεί η κα. Μέρκελ, ο κος, Σόιμπλε, ο Ντάισελμπουμ καί οι άλλοι.
Άσε τά ζωντόβολα νά ψοφήσουν, θά πούν κι αυτοί, όπως τό ίδιο λένε καί οι Νταβέληδες που μάς κυβερνούν.

Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017

Ιστορικοί κύκλοι


1452, Λουκάς Νοταράς : «Κρειττότερον εστί ιδείν εν μέση της πόλης φακιόλιον βασίλειον Τούρκου ή καλύπτρα λατινική.» .

1852, Μακρυγιάννης «Καλύτερα νά μάς άφηνε ο Θεός στόν Τούρκο άλλα τόσα χρόνια, ώστε νά μάθουμε τί θά πεί πατρίδα, τί θά πεί θρησκεία, αρετή καί τιμιότη.».

2017, «Κρειτότερον ιδείν σημαίαν τουρκικήν εν μέσης τής πόλης ή σημαίαν ευρω - ατλαντικήν.». Αυτό δέν θά τό γράψει κανείς.
Ο ιστορικός τού μέλλοντος στήν Πολιτεία (state) "χψω" - foreign republic of greece ή FROG - σημειολογία τής FYROM, δέν θά γνωρίζει τήν προϊστορία, ούτε τή γλώσσα της.

Οι ταραχοποιοί τών Βαλκανίων

Financial Times: Οι Σκοπιανοί δεν έχουν καμία σχέση με τον Μέγα Αλέξανδρο – Ήρθαν χίλια χρόνια μετά στα Βαλκάνια.

Για το εάν ο Μέγας Αλέξανδρος έχει όντως σχέση με τους Σκοπιανούς και το «μακεδονικό» ζήτημα γράφουν οι Financial Times οι οποίοι επισημαίνουν πως δεν τίθεται τέτοιο θέμα καθώς ο Μακεδόνας βασιλιάς ήταν Ελληνικής καταγωγής. (...) ο Stephen Schwartz, εκτελεστικό μέλους του Δ.Σ. Του κέντρου Ισλαμικού Πλουραλισμού των ΗΠΑ, επισημαίνει (...) «Θεωρώ ότι οι καταγγελίες της Ελλάδα για σφετερισμό της μακεδονικής γεωγραφικής ονομασίας είναι παράλογες, επικίνδυνες και ενδεικτικές της πολιτικής ασυναρτησίας και του αυξανόμενου χάους στην Ελληνική Δημοκρατία».
Σχόλιο κχ

Αυτά νά τά πούν οι Financial Times στούς σπόνσορες (χρηματοδότες) τών Σκοπιανών. Οι οποίοι σπόνσορες ξέρουν νά ανάβουν τά φυτίλια στά Βαλκάνια. Τήν αρχή, γιά νά μην ξεχνιόμαστε, τήν έχει κάνει ο Πάπας, πού αναγνώριζε τά Θέματα (επί Βυζαντινής Αυτοκρατορίας) τών Βαλκανίων, χαρίζοντας στούς θεματοφύλακες τούς φόρους, που έδιναν στόν Αυτοκράτορα τού Βυζαντίου. Τό αντάλλαγμα που ζητούσε, ήταν νά αναγνωρίσουν μόνο ( διάβαζε νά μνημονεύουν) ως αρχή τής Εκκλησίας τόν Πάπα. Ύστερα, όταν άρχιζαν οι Θεματοφύλακες νά τρώγονται μεταξύ τους, γιά εδαφικές διαφορές, τούς έστελνε μισθοφόρους βοηθούς. Τούς φόρους που τούς χάριζε, τούς έπαιρνε πίσω μέ άλλο τρόπο.

Κυριακή 18 Ιουνίου 2017

Περί “Τὴν ἀρχὴν ὅ τι καί λαλῶ ὑμῖν” (Ιω.η΄ 25)


Τό σχόλιο κατατέθηκε στό ιστολόγιο «http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2017/06/825.html». Δέν εγκρίθηκε, δέν δημοσιεύθηκε.

Περί “Τὴν ἀρχὴν ὅ τι καὶ λαλῶ ὑμῖν” (Ιω.η΄ 25)

1) «Προσωπικά θεωρώ ότι όπως κακώς η Εκκλησία της Ελλάδος δέχθηκε της αποφάσεις της Κολυμβάριας ψευτοσυνόδου το ίδιο λάθος έκανε νωρίτερα να χαρακτηρίσει άκυρα τα μυστήρια του παλαιού. Λάθη και εκκλησιαστικά εγκλήματα συσσωρευμένα το ένα πάνω στο άλλο » (π. Παΐσιος Π.)

κχ
Είναι λάθος ή είναι αμαρτία καί μάλιστα κατά του Αγίου Πνεύματος ; Τήν οποία επωμίστηκε η τότε Ιεραρχία τής Εκκλησία τής Ελλάδος, έκτοτε δέ, τήν μεταβιβάζει στους προκαθημένους διαδόχους τής Ιεραρχίας. Βολική έκφραση είναι τό λάθος καί άβολη η λέξη αμαρτία. Άν ήμαρτε η τότε Ιεραρχία οφείλει η νύν νά το ομολογήσει, Διότι, μή ξεχνάμε, ταμιούχος τής θείας Χάριτος είναι η Εκκλησία καί ως ταμιούχος, τί είδους θεραπευτήριο ψυχών (π. Ι. Ρωμανίδης) είναι ; Ποία η παρεχομένη θεραπεία εκ μέρους τών λειτουργών Αυτής ; Σημειώνω τίτλος τού άρθρου είναι : “Τὴν ἀρχὴν ὅ τι καὶ λαλῶ ὑμῖν”, (Ιν.η΄,25), π. Παϊσίου Παπαδόπουλου.

Καί ακριβώς, γιά τόν λόγο αυτό σχολίασα καί έγραψα τά κάτωθι στήν πρώτη δημοσίευση τού άρθρου τού π. Παϊσίου (βλέπε ΑΚΤΙΝΕΣ, 7/7/2017, " Άκαιρη, αδιάκριτη και αθεολόγητη η διένεξη για το παλαιό").
Τό σχόλιο δέν δημοσιεύθηκε, ωστόσο υπάρχει στό blog καί στήν ιστοσελίδα φέησμπουκ τού γράφοντος (7/7/2017).

κχ
«Η θεραπεία δυσίατων νοσημάτων έχει δύο σκέλη : Τήν συμπτωματική, από βλάβη οργάνων ή συστημάτων εκ πρωταρχικής νόσου, καί τήν αιτιολογική, από γνώση τού αιτίου τό οποίο προκαλεί τή βλάβη τής λειτουργίας οργάνων ή συστημάτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τά λεγόμενα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως καί οι νεοπλασίες, καθώς οι γιατροί δέν μπορούν νά θεραπεύσουν τό νοσογόνο αίτιο τών ασθενειών αυτών, αρκούμενοι στήν συμπτωματική - φαρμακευτική ή χειρουργική - αντιμετώπιση.
Η συμβουλή που δίνει ο π. Παΐσιος Παπαδόπουλος είναι συμπτωματική καί όχι αιτιολογική. Κατά τόν π. Παΐσιο, ας θεραπεύσουμε τά συμπτώματα καί ας μήν ψάχνουμε νά βρούμε τήν αιτία τής λοιμικής πανδημίας τού οικουμενισμού. Τό αποτέλεσμα, όπως συνήθως συμβαίνει στά αυτοάνοσα νοσήματα ή στίς νεοπλασίες, είναι η επιμήκυνση τής νοσηρής κατάστασης τών ασθενών μέ κατάληξη τόν πρώιμο ή όψιμο θάνατο.». Ελπίζω, συμφωνούμε στό “Τὴν ἀρχὴν ὅ τι καὶ λαλῶ ὑμῖν”.

2) « Αν, λοιπόν, -ερωτώ- ήταν ορθόδοξοι γιατί οι Ζωναράς και Βαλσαμών τους ονομάζουν Ημιαρείους; Αν μπει κανείς στον κόπο να δει την εκκλησιαστική ιστορία του Σωζομενού VI, 12, 4 καθώς και την 113η επιστολή του Μεγάλου Βασιλείου (ΒΕΠΕΣ 55,143) θα πάρει μια ιδέα για το ότι, αν και ξεκίνησαν οι ομοιουσιανοί να είναι εναντίον της διδασκαλίας του Αρείου στην συνέχεια ξέφυγαν. Συνεπώς, αυτό που εδώ μας ενδιαφέρει, μια και γίνεται λόγος για την τακτική ευελιξίας του Μεγάλου Βασιλείου, είναι ότι με τον τρόπο που χειρίσθηκε το θέμα πέτυχε να τους κερδίσει στην εκκλησιαστική κοινωνία και να αποδυναμώσει του Αρειανούς.» (π. Παϊσιος Παπαδόπουλος).

κχ
Μπορεί νά ξέφυγαν, αλλά στή συνέχεια τούς κέρδισαν πάλι οι Παπικοί καί οι Προτεστάντες μέ τό φιλιόκβε. Προβλέπω νά γίνει τό ίδιο, καί σήμερα, μέ τους Ημιπαπικούς καί τούς Ημιπροτεστάντες ημιορθόδοξους. Οι ακαδημαϊκοί θεολόγοι ζητούν "ντοκτορά" καί αυτοί τούς τά παρέχουν αφειδώς. Η αναγνωρισιμότητα υπεράνω όλων.

Δημοσιευμένα καί Αδημοσίευτα Σχόλια

- Kyprianos Christodoulides Πολύ ορθά καί όρθόδοξα, γράφει ο π. Παΐσιος. Θά ήθελα όμως νά θέσω τό ερώτημα, τό οποίο θέτω στόν εαυτό μου και ευελπιστώ στήν κατανόηση τού αναγνώστη. Ας μήν σπεύσει μέ σύνθημα νά διαγνώσει τήν προαίρεσή μου. Ενδεχομένως μερικοί νά μέ χαρακτηρίσουν "συνήγορο τού διαβόλου".

Ας υποθέσουμε ότι Ορθόδοξη Σύνοδος συγκαλείται από Ιεράρχες που καταδικάζουν Οικουμενισμό καί οικουμενιστές. Οι συνοδικοί αυτοί Ιεράρχες, άλλοι μέν τών οποίων θά είναι τού Παλαιού καί άλλοι τού Νέου (Εορτολογίου ή ημερολογίου), όταν κληθούν νά λάβουν τήν απόφαση αποδοχής ή απόρριψης τής καινοτομίας πώς θά αντιδράσουν ;

Αν οι μισοί συμφωνούν καί λέγουν ότι καλώς θεσπίστηκε καί οι άλλοι μισοί λέγουν ότι κακώς έγινε τούτο, ποιά θά είναι η θέση τής Συνόδου αυτής επί τού πρακτέου ; Στήν περίπτωση δέ όπου υπερισχύει «η τών πλειόνων ψήφος», τί θά γίνει μέ όσους μειοψήφισαν ; Τό πιθανότερο είναι νά βγούν από τό μανίκι, κατά τό λεγόμενον, τά γνωστά "σενάρια συνωμοσίας". Θά αρχίσουν νά διαρρέουν ειδήσεις ότι αυτοί κι αυτοί χρηματίστηκαν γιά να ψηφίσουν υπέρ καί άλλοι κατά .

Νά σημειώσω, η εποχή πού ζούμε χαρακτηρίζεται από άνθιση τών σεναρίων αυτών, τά οποία άλλα μέν είναι πραγματικά, έτερα δέ είναι προϊόν λίαν νοσηρής φαντασίας ατόμων μέ ψυχοπαθολογική διαταραχή. (Δημοσιευμένο)

- Νικόλαος Μάννης : Δεν ισχύει το "η των πλειόνων ψήφος" σε θέματα πίστεως. Αν υπάρχει διαφωνία (υποθετικά μιλάμε) εκεί θα μιλήσει το θαύμα (πρβλ. θαύμα Αγίας Ευφημίας στην Δ΄ Οικουμενική). Αν και δεν νομίζω ότι σε μια τέτοια Σύνοδο θα βρεθεί κανείς να υπερασπίσει την ημερολογιακή καινοτομία. Ακόμη και οι αντιοικουμενιστές του νέου, γνωρίζουν πως είναι παράνομη και έγινε για να εξυπηρετήσει την αίρεση (μοναδική εξαίρεση ο π. Ε. Τρικαμηνάς δυστυχώς)».

- Kyprianos Christodoulides : Υποθετικά πάντα, θά τεθεί ζήτημα αν είναι ή δέν είναι δογματικό τό πρόβλημα ( ; ) τού ημερολογίου ; (Αδημοσίευτο)

- Νικόλαος Μάννης : Υποθετικά απαντώ σίγουρα όχι... (Αδημοσίευτο)

- Kyprianos Christodoulides : Μήπως, τότε, πρέπει νά δεχόμαστε τό τής Εγκυκλίου τής επίσημης κρατικής Εκκλησίας, όπου γράφει «τό ημερολόγιο είναι ένα εργαλείο» ; Άν συμβαίνει αυτό, πρέπει νά δεχθούμε ότι πραγματικά, μέ τό εργαλείο αυτό, ο Πάπας κατάφερε να φτιάξει 13 ημέρες κι εμείς αργήσαμε νά τό πάρουμε. Μέ εργαλεία, προφανώς, δέν θά ασχοληθεί η πιθανολογούμενη Σύνοδος. Ή θά πρέπει νά ασχοληθεί ; (Αδημοσίευτο).

Υστερόγραφο 1
Προκαταρκτικά καί προσυνοδικά τής ψευδοσυνόδου στό Κολυμβάρι Κρήτης, το Πατριαρχείο Ρωσίας ζήτησε νά τεθεί τό ζήτημα του Ημερολογίου . Τό αίτημα δέν έγινε δεκτό.

Υστερόγραφο 2
Kyprianos Christodoulides : Ο στίχος από τό Κατά Ιωάννην, κεφ. η΄ 25, ευρίσκεται σέ ευθεία συνάρτηση μέ τόν στίχο 21 καί ανωτέρω. Αυτό, αν κάποιος διερωτάται "σέ ποιά «ἀρχὴν» αναφέρεται ο Ιησούς" ( 21 Εἶπεν οὖν πάλιν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς). Σημειώνω, στό πρωτότυπο τής Κ. Διαθήκης τό «ὅ,τι» γράφεται «ὅ τι» χωρίς νά μεσολαβεί κόμμα μεταξύ τού ο καί τού τι.

Κυριακή 11 Ιουνίου 2017

Οι λέξεις φτιάχνουν τίς φωτογραφίες


Ηταν ενα ζεστο απόγευμα του Αυγούστου, οταν αποφάσισα να καταγράψω τις σκέψεις μου, κοιτάζοντας αυτήν και άλλες φωτογραφίες. Τα επι χάρτου αποθηκευμένα στιγμιότυπα της ζωής με συγκινούσαν ανέκαθεν και αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο συνήθιζα πάντα να εχω μαζί μου μια φωτογραφική μηχανή.
Δεν θέλω να πω με αυτό οτι προτιμούσα να αποτυπώνω ο,τι δεν μπορούσα να πώ ή να γράψω. Κάθε άλλο. Δεκάδες, εκατοντάδες λέξεις-σκέψεις, με ωθούσαν κάθε φορά στην καταγραφή του οποιουδήποτε, θα έλεγα, σημαντικού για μένα σημείου ζωής.

Θα συμφωνούσα λοιπόν με την επιπολαίως θεωρούμενη "εικονοκλαστική" άποψη που θέλει το λόγο, τις λέξεις, να φτιαχνουν την "εικόνα" - εν προκειμένω τη φωτογραφία - και λιγότερο ή καθόλου δεν δέχομαι την κυρίαρχη σήμερα αντίληψη, που συνοψίζεται στο λεγόμενο : μια φωτογραφία λεει χίλιες λέξεις.
Οι υποστηρικτές της γνώμης αυτής, ακούσια ή ηθελημένα, ασπάζονται τη θεωρία που διατείνεται οτι η εικόνα ποιεί τον λόγο. Αλλά τούτο, αν μη τι άλλο, είναι αντίθετο προς τις επικρατούσες ανθρωπολογικές αντιλήψεις μας,φυσικά, στο ποσοστό που αυτές εξακολουθούν να υπάρχουν. Να προσθέσω ακόμη, ότι μετά από επτά αιώνων θεολογικό εμπλουτισμό προέκυψε η Εικονομαχία. Η ποίηση της εικόνας καθιέρωσε το λόγο και έδωσε το προβάδισμα στον ενυπόστατο Λόγο : "26 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν ".

Για να κλείσω το θέμα, θα έλεγα οτι η λογομαχία για το αν ο λόγος ποιεί την εικόνα ή αντίστροφα, ειναι επιεικώς αφελής. Κανένας σοβαρά σκεπτόμενος δεν θα έθετε αυτό το ερώτημα, επειδή απλούστατα ο λόγος και η εικόνα είναι αλληλένδετα. Σημασία δεν εχει τι έπεται ή τι προηγείται. Σημασία έχει το πώς η εικόνα αναδεικνύει τον λόγο και πώς ο λόγος αναδεικνύεται ως εικόνα. Αυτο είναι, νομίζω, το ζητούμενο στις εικόνες των λέξεων και στις λέξεις των εικόνων.
... ... ...
Μια ηλιόλουστη μέρα του καλοκαιριού δυο ανθρωποι,ενας άνδρας και μια γυναίκα, στάθηκαν εκει. Σε ενα πανέμορφο νησί του Αιγαίου, να φωτογραφηθούν. Ήλιος, ουρανός, στεριά και θάλασσα είναι το πλαίσιο που περιγράφει την παρουσία τους. Κοινότυπο το στιγμιότυπο καθώς χιλιάδες άλλα, που κουβαλούν στις αποσκευές τους όλοι όσοι επιστρέφουν στη ρουτίνα της καθημερινότητας, μετά τις καθιερωμένες διακοπές.

Περιορισμένης διάρκειας οι διακοπές. Περιορισμένης διάρκειας και η φωτογραφία. Αλλά, περιορισμένης διάρκειας και οι της φωτογραφίας παραθεριστές επισκέπτες. Η ανάμνηση αυτής της στιγμής θα διαρκέσει περίπου οσο και ο επίγειος βίος τους.Υστερα, θα τα σκεπάσει ολα η τέφρα της λησμονιάς, καθώς σκέπασε πριν απο χιλιάδες χρόνια τούτο το νησί η στάχτη μιας μεγάλης ηφαιστειακής έκρηξης.
Σχεδόν ανέπαφες απο την τότε μεγάλη καταστροφή έμειναν κάποιες τοιχογραφίες, που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη, ισως, για να βρούμε ετσι τη χαμένη μας μνήμη, να της δώσουμε οστά και σάρκα .

Σάββατο 10 Ιουνίου 2017

«ἄφες αὐτοῖς» καί «ἄφες ἄρτι»

Διαβάστε πρώτα τήν επιστολή Μ. Νεκταρίου (Αργολίδος) πρός Μ. Σεραφείμ (Πειραιώς) καί ακολούθως τό σχόλιο. Η επιστολή στό TRIKALAVOICE (βλέπε φωτο.)

«ἄφες αὐτοῖς» καί «ἄφες ἄρτι»

Εμετική η επιστολή τού Μ. Νεκταρίου πρός Μ. Σεραφείμ. Η αγαπολογία τού Φραγκίσκου ήρθε κι έδεσε με τήν σχεσιολογία τών δικών μας, ένας τών οποίων καί ο Νεκτάριος.

Πολλά θά μπορούσαν νά γραφούν γιά τό αισθαντικό περιεχόμενο τής επιστολής αυτής, όπου μεταξύ άλλων, προβάλλεται καί τό «34 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἔλεγε· πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι.». Να μας απαντήσει λοιπόν τί σημαίνει καί τό «ἄφες ἄρτι» ( :15 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· ἄφες ἄρτι· οὕτω γὰρ πρέπον ἐστὶν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην· ) , τό οποίο ο Ιησούς είπε στόν Ιωάννη τόν Πρόδρομο, όταν πήγε νά βαπτιστεί, καί ο Ιωάννης τού απάντησε, ότι εκείνος έπρεπε νά βαπτισθεί από τόν Ιησού. «ἄφες ἄρτι· οὕτω γὰρ πρέπον ἐστὶν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην·», τού απάντησε ο Κύριος, δηλαδή «έλα τώρα, άσε τώρα», όπως θά λέγαμε σήμερα.

Ομοίως λοιπόν καί τό «ἄφες αὐτοῖς», μέ συνοδό τό «οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι», είναι ως νά λέγει ο Ιησούς, «έλα, άσε τους πατέρα - μήν ασχολείσαι μαζί τους, θά λέγαμε - δέν ξέρουν τί κάνουν». Αυτή είναι η συγχώρηση, που δίνει ο Κύριος επί τού Σταυρού στούς σταυρωτές. Νά τους αφήσει, ο πατέρας, στη μοίρα τους, στήν ηθελημένη τους άγνοια καί στήν υστερόβουλη επιθυμία τού ιερατείου νά παραμείνει στις θέσεις του, φιμώνοντας διά θανάτου τόν Κύριο. «καὶ 12 ...  ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.»

Ο Νεκτάριος δέν σταυρώνει, φιμώνει μέ τήν κάλπικη αγαπολογία του (σχεσιολογία) όχι μόνο τόν Μ. Σεραφείμ, αλλά καί κάθε άλλο - δέν τό κάνει μόνο αυτός - που δέν δέχεται όλα αυτά που γίνονται σήμερα κατόπιν ρητών ή άρρητων εντολών τού σιωνιστικού ιερατείου. Η συνέχεια γνωστή, ο πατέρας τούς άφησε καί δέν έμεινε λίθος επί λίθου στήν αγία πόλη. Σφάχτηκαν οι Ιουδαίοι καί σκόρπισαν, όπως γίνεται σήμερα μέ εμάς (πρώτη φάση μέ τήν ανεργία εκ Μνημονίων) γιά νά ακολουθήσουν τά ακόμη χειρότερα τού εξανδραποδισμού μας. Μή γένοιτο, Κύριε.

Πηγή
TRIKALAVOICE
  http://trikalavoice.gr/%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AC/%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%82-%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CF%82-%CF%83%CE%B5/

Παρασκευή 9 Ιουνίου 2017

Ύποπτος ρόλος ιστολογίων


Σέ ιστολόγιο εκκλησιαστικού περιεχομένου δημοσιεύθηκε η εξής είδηση, ότι ένας 17χρονος διεμφυλικός μαθητής δικαιώθηκε δικαστικά στίς ΗΠΑ γιά τή χρήση τουαλέτας αγοριών στό σχολείο του. ( http://aktines.blogspot.gr/2017/06/blog-post_42.html )

Έγραψα τό ακόλουθο σχόλιο, τό οποίο, όπως πολλά άλλα, δέν πρόκειται νά δημοσιευθεί. Ήταν τό ακόλουθο :  Πόσοι εκ τών αναγνωστών σας γνωρίζουν τί κρύβεται πίσω από τή νεοεφευρεθείσα λέξη "διεμφυλικός", που αντικατέστησε τόν ακριβή ιατρικό όρο «ψευδής ερμαφροδιτισμός» ; 
Καί επειδή προβλέπω νά μην δημοσιεύσετε καί αυτό τό σχόλιο, παραπέμπω τούς Διαχειριστές τής ιστοσελίδας σας, αφού σάς θυμίσω το «ο σιωπών δοκεί συναινείν» (*), σέ αυτό : 
http://kyprianoscy.blogspot.gr/2016/02/blog-post_10.html
(*) «qui tacet consentire videtur», κατά το ρωμαϊκό δίκαιο»

Άν είναι ή όχι ύποπτος ο ρόλος τών "εκκλησιαστικών" μας ιστολογίων, τό αφήνω στήν κρίση τών αναγνωστών, που θά διαβάσουν αυτή τήν ανάρτηση. Καί ακόμη, άν εν τώ μεταξύ τό ιστολόγιο φιλοτιμηθεί καί δημοσιεύσει τό σχόλιο, δέν θά παραλείψω νά τό αναφέρω.

Τετάρτη 7 Ιουνίου 2017

ὁ κακολογῶν πατέρα ἢ μητέρα θανάτῳ τελευτάτω

Μέ αφορμή άρθρο «από σκανδαλισμένο αγιορείτη μοναχό»   https://katanixis.blogspot.gr/2017/06/blog-post_88.html . Τό κατωτέρω κατατέθηκε στήν πηγή αυτή.

Προβλέπω, αυτό δέν θά τό δημοσιεύσετε. Ωστόσο, θά τό διαβάσετε

Επακόλουθα τής σχεσιακής νεοορθόδοξης καινοτομίας
«ὁ κακολογῶν πατέρα ἢ μητέρα θανάτῳ τελευτάτω» (Μτ.ιε΄ 4)

Θά παρομοίαζα τούς εν καινοτομία αντιοικουμενιστές μέ τους Ιουδαίους, εκείνους πού είχαν πιστεύσει στόν Ιησού, αλλά στό τέλος, όπως μάς πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, η΄ : «59 ἦραν οὖν λίθους ἵνα βάλωσιν ἐπ' αὐτόν». Οι νεωτεριστές λιθοβολούν τήν Εκκλησία τών πατέρων τους.

Όταν τούς είπε τό ανεπανάληπτο «31 ... ἐὰν ὑμεῖς μείνητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ, ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε, 32 καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς», ευθύς αντέδρασαν καί «33 ἀπεκρίθησαν αὐτῷ· σπέρμα ᾿Αβραάμ ἐσμεν καὶ οὐδενὶ δεδουλεύκαμεν πώποτε· πῶς σὺ λέγεις ὅτι ἐλεύθεροι γενήσεσθε; ». Η συνέχεια είναι άκρως ενδιαφέρουσα.

Σήμερα συμβαίνει τό ίδιο μέ τούς καινοτόμους, οι οποίοι νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι, αν καί συλλαμβάνονται διαρκώς ψευδόμενοι ως δούλοι τής αμαρτίας. Έχουν μάλιστα φθάσει σέ τέτοια διαστροφή, νά νομίζουν ότι ουσία τού αγίου Θεού είναι η ελευθερία. Καί φλυαρούν γιά φωτισμό καί θέωση μέσω μιάς εντελώς χαλκευμένης (στερημένης αληθείας) ελευθερίας, περί τής οποίας ελέχθη « 7 ὑποκριταί! καλῶς προεφήτευσε περὶ ὑμῶν ῾Ησαΐας λέγων· 8 ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος τῷ στόματι αὐτῶν καὶ τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ· 9 μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων.»

Υποκριτές, όπως οι Φαρισαίοι, παρακάμπτουν τήν προβλεπόμενη ποινή τού πνευματικού τους θανάτου, πρός όποιον ακυρώνει τήν παράδοση τών πρεσβυτέρων. Είναι όμως προσεκτικοί. Αμβλύνουν τήν κακολογία τους κατά τών γονέων, τού Θεού πατέρα καί τής μητέρας Εκκλησίας, διορθώνοντας τήν αστοχία (σημ. ξεχνάμε τήν λέξη αμαρτία) που εκείνοι έκαναν. Αστοχία τών γονέων ήταν ο καθορισμός τής ισημερίας, στό τέλος δέ, προσφέρουν οι ίδιοι τούς εαυτούς των σάν δώρο πρός οφέλεια τών γονέων κι έτσι, τούς τιμούν !

Επόμενο, η υποκρισία βγαίνει κερδισμένη, τό ψεύδος νικητής καί η ελευθερία παύει νά αποτελεί αναγκαιότητα. Πότε ; Όταν θά προσφέρουμε τά όργανά μας, εν πλήρη υγεία άνευ εγκεφαλικού θανάτου, κατόπιν σχέσεως μέ τόν θεό. Ο νόμος δέν θά αργήσει νά ψηφιστεί. Αντί νά παίρνεις τά βουνά καί νά σέ βρίσκουν πεθαμένο ύστερα από χρόνια, προτιμότερο αυτό. Άλλωστε, σώζονται ζωές. Ο νομοθέτης θα τό λάβει σοβαρά αυτό υπόψη, συμφωνούν δέ επ΄ αυτού καί οι ηγούμενοι της μητέρας Εκκλησίας ένθα προΐστανται.

ΥΓ.
Τό σχόλιο δημοσιεύθηκε στό ιστολόγιο katanixis.

Idiotization, η πραγματική αλλαγή τού change your mind

- Τό έγραψα καί τό ξαναγράφω.
- Ποιό ;
- Αυτό :
Η πραγματική αλλαγή ("idiotization")
Στην Αμερική άναψαν πάλι τα αίματα. Οι ομοφυλόφιλοι ζητούν (και απαιτούν) να έχουν ξεχωριστές τουαλέτες για τις φυσικές τους ανάγκες. Μετά το σύμφωνο συμβίωσης (δια νόμου) σειρά έχουν τώρα τα (δια νόμου) ξεχωριστά αποχωρητήρια (wc. κοινώς "χέστρες").
Δεν έχουν με τι άλλο να ασχοληθούν !
Αλλά οι ρέκτες του free world ( : γυμνιστές, γυμνές ποδηλατοδρομίες, παρελάσεις υπερηφάνειας, πολυσυντροφικότητα και τώρα ξεχωριστά αποχωρητήρια) κάτι φαίνεται να ξεχνούν. Και αυτό είναι τα ζώα, που "τα κάνουν" στους δρόμους και το αφεντικό τα μαζεύει με ένα φτυαράκι και ένα σακκουλάκι. Τί καλύτερο λοιπόν από το "να τα κάνουν" στους δρόμους, ελεύθερα όπως τα σκυλάκια και τα άλλα ζωάκια, που τόσο πολύ αγαπούν, επειδή είναι ελεύθερα.

You change the world when you change your mind, η πραγματική αλλαγή !

Στόν πολιτισμό τής ελευθερίας σημαντικό ρόλο παίζει τό change your mind, τό οποίο σύμφωνα μέ τα δεδομένα τής εγχώριας «δεξαμενής σκέψης» - λέγεται καί think tank - σημαίνει "μεταβολή τού νού" ή "μετάνοια", κατά τούς προοδευτικότερους τών συντηρητικών.
Πάντως, οι παλιότεροι δικοί μας, περιφρονημένοι καί απαξιωμένοι από τήν θύελλα τών εκσυγχρονιστών - δέν είναι καινούργιο τό φαινόμενο - συνήθιζαν νά λένε : «Μέ τό νού καί μέ τή γνώση βρήκαν τό θεό καμπόσοι». Οι καημένοι, δέν ήξεραν τή λέξη αλλαγή, ούτε καί τό μεταβολή τού νού ή τού τρόπου τής ύπαρξης ή τής στάσης ζωής κ.π.ά. Γιά "νού" είχαν τήν καρδιά καί γιά "γνώση" τό μυαλό.

Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017

Η απροϋπόθετη αγάπη


Κύριε Νούνη,
Επειδή στό παρελθόν, καθαρίζοντας τό σπίτι σας από τά σκουπίδια - σχόλια δικά μου, είχατε αφήσει ανοικτό τό ενδεχόμενο νά τά τοποθετώ στόν δικό σας χώρο αποκομιδής - αυτά είναι όσα κατά καιρούς γράφω, δεχθείτε τά κατωτέρω αναφορικά μέ τήν ανάρτησή σας. Βεβαίως, θά μπορούσαν νά γραφούν πολύ περισσότερα. Σάς υποσχομαι νά μήν κάνω κατάχρηση τού χώρου πού προσφέρεται.

- Σχέσιν άσχετον έσχεν η Παρθένος !!!

Αν είναι όπως μάς λέει ο π. Λουδοβίκος, ότι είναι θέμα σχέσης η απροϋπόθετη αγάπη ( : ... ΜΕΤΑ την απρουπόθετη εκδήλωση της αγάπης Του και εν όψει της σύναψης πλέον, αμφίδρομης σχέσης ) τότε, κατά τήν γνώμη μου, οφείλουμε νά πάψουμε νά αναφερόμαστε σέ πίστη. Η σχέση υποκαθιστά τήν πίστη καί θέτει τό απροϋπόθετο τής αγάπης. Άρα, υπεράνω όλων η σχέση καί στά άχρηστα η πίστη, οι ιεροί Κανόνες καί τά (ρητά) 12 Δόγματα τού Συμβόλου Πίστεως.

Τώρα, όσον αφορά στό απροϋπόθετο τής αγάπης, τό οποίο, πάλι κατά τή γνώμη μου, είναι μιά εύστροφη παραλλαγή τού «αγάπη χωρίς όρους καί δίχως όρια» ( Αθηναγόρας Α΄ καί Πάπας Παύλος Στ΄ - κοινή διακήρυξη τού αγαπισμού ), τίθεται τό ερώτημα : Η σχέση γιατί δέν αποτελεί όρο ; Καί ως πρός τά όρια : Μήπως αυτά ακυρώνονται λόγω προβλεπόμενων - τό πιθανολογώ - ατέρμονων διαλόγων, σέ σημείο όπου, τα δύο ή περισσότερα μέλη καί μέρη τών σχέσεων, βαρεθούν καί εγκαταλείψουν διαλόγους καί σχέσεις διαλόγων ; Τότε όμως η αγάπη μένει ορφανή, δηλαδή χωρίς σχέση, καί τί κάνουμε ; Μπορεί κάποιος νά με βοηθήσει ; Μήπως πρέπει νά παραχαράξουμε τό « Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι, ἡ Παρθένος » καί νά λέμε «σχέσιν άσχετον έσχεν η παρθένος»;

Υστερόγραφο
Κύριε Νούνη,
Επειδή από τά ερωτηματικά - εδώ καί αλλού - πού έθεσα προκύπτουν πολλά καί, ίσως, ο π. Λουδοβίκος δέν έχει τό χρόνο νά μου απαντήσει, θά ήθελα νά συνοψίσω καί εντοπίσω τό ενδιαφέρον μου σέ αυτά τά ολίγα : :
1) Προϋπόθεση ζωής - γιά τόν άνθρωπο γίνεται λόγος - είναι ή δέν είναι η καρδιά ; Υπάρχει ζωή χωρίς καρδιά ;

2) Αν συμφωνεί μέ αυτό, ας μού απαντήσει σέ ακόμη μία ερώτηση : Είναι ή δέν είναι προϋπόθεση, τής κατ΄ αυτόν «απροϋπόθετης αγάπης», τό γραφόμενο υπό του απ. Παύλου «28 οὐ γὰρ ὁ ἐν τῷ φανερῷ ᾿Ιουδαῖός ἐστιν, οὐδὲ ἡ ἐν τῷ φανερῷ ἐν σαρκὶ περιτομή, 29 ἀλλ᾿ ὁ ἐν τῷ κρυπτῷ ᾿Ιουδαῖος, καὶ περιτομὴ καρδίας ἐν πνεύματι, οὐ γράμματι, οὗ ὁ ἔπαινος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων, ἀλλ᾿ ἐκ τοῦ Θεοῦ.». Ειδικότερα, αυτό τό «περιτομὴ καρδίας ἐν πνεύματι» (Ρμ. β΄) τί είναι ; Προϋπόθεση δέν είναι ; Συνάδει ή όχι καί αυτό μέ τό « 12 καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.» ;

3) Τέλος, είναι ή δέν είναι απαραίτητη η κάθαρση τού συναισθήματος ; καθόσον, επιστήμη (Ψυχιατρική) καί Θεολογία (Θρησκεία καί Εκκλησία), εκλαμβάνουν τήν καρδιά ως τό κέντρο τού συναισθήματος, εκτός βέβαια καί ως κέντρο τής ζωής. Περί αυτού δέν νομίζω νά υπάρχουν αντιρρήσεις καί επαναλαμβάνω, η συζήτηση αφορά στόν άνθρωπο.
Επίσης, νά υπενθυμίσω ότι κάνουμε λόγο γιά «θρησκευτικό συναίσθημα» καί ποτέ, μέχρι τώρα, δέν βρέθηκε κάποιος νά γράψει «εκκλησιαστικό συναίσθημα». Τό πρώτο είναι εγγενές. Δέν γεννιόμαστε οι άνθρωποι μέ εκκλησιαστικό συναίσθημα καί οι Ψυχίατροι συμφωνούν. Οι Ψυχολόγοι είναι άλλη περίπτωση.

Ας μού δώσει λοιπόν τις απαντήσεις επί τών ερωτήματων μου, σέ αναφορά με αυτά που είπε στό βίντεο τής δικής σας ανάρτησης περί «απροϋπόθετης αγάπης».

Σχεσιολογία των νεο-ορθοδόξων : θεοί κατ΄ ουσίαν καί όχι κατά Χάριν. Μέρος Τρίτο




- Νεο-ορθόδοξη απομυστηριοποίηση τού Μυστηρίου τής Χάριτος τής Θείας κενώσεως : Ουσία τού θεού η ελευθερία του !

π.Ν. Λουδοβίκος : «Υπάρχει μιά ελευθερία στό θεό από τήν αναγκαιότητα, από τήν ουσία του, αλλά υπάρχει καί μιά ελευθερία γιά ... είναι ένα είδος, θά λέγαμε, ότι ο θεός είναι διπλής υπερβατικότητας : είναι θεός γιατί είναι υπερβατικός καί είναι θεός γιατί υπερβαίνει τήν ουσία του, γιατί υπερβαίνει τό είναι του»

κχ : Υποτίθεται ότι αυτά απηχούν Ορθόδοξη πατρολογία ή μάλλον κακόδοξη "πατερικο-φιλοσοφικο-θεολογία". Αν είναι ποτέ δυνατόν ο θεός νά είναι διπλά υπερβατικός ! Πρώτον γιατί είναι θεός καί δεύτερον, γιατί υπερβαίνει τήν ουσία του. Άν αυτό είναι μιά προσπάθεια, ώστε να αποκαλυφθεί τό Μυστήριο τής υποστατικής ενώσεως τής θείας μέ τήν ανθρώπινη φύση στο Πρόσωπο τού Κυρίου, προβλέπω ο π. Λουδοβίκος νά είναι υποψήφιος γιά Νόμπελ θεολογίας.

Πρέπει όμως νά μάς εξηγήσει ποιά είναι η ουσία τού θεού, τί ψάξαμε, τί βρήκαμε, καί αφού τό βρήκαμε, τώρα μπορούμε νά λέμε ότι ο θεός είναι θεός επειδή υπερβαίνει τήν ίδια του τήν ουσία. Συγχαρητήρια.

Αν δέν γνωρίζεις τί είναι καί ποιά είναι η θεία ουσία, πώς είναι δυνατόν νά λές και νά γράφεις, ότι ο θεός υπερβαίνει τήν ίδια του τήν ουσία ή τήν θεότητά του ;

Χ. Γιανναράς : « Ένα σχόλιο γιά τό τί σημαίνει τό πάθος τού Χριστού. Τό πάθος τού Χριστού δηλώνει τήν ελευθερία τού θεού από κάθε προκαθορισμό τής υπαρξης του, ο θεός είναι ελεύθερος από τήν θεότητά του ».
Καί πιό κάτω,
« τό στοιχείο τής Ανάστασης έγκειται στό ότι μεταποιείται ο θάνατος σέ σχέση (σ.σ. ελευθερίας) μέ τόν πατέρα».

κχ : Δέν γνωρίζω - καί νομίζω κανείς από εμάς τούς ανθρώπους - τί συμβαίνει όταν ο θεός ελευθερώνεται από τήν θεότητά του. Τί μένει τότε ; Υπάρχει κάτι ή δέν υπάρχει τίποτα ; Καί ας μή μού πούν, οι αξιότιμοι κύριοι συνομιλητές, ότι κάνουν προσιτό στόν ακατήχητο λαό, αυτό το οποίο Θεολογία καί Εκκλησία ονομάζουν «Χάρη τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας κενώσεως». (1)

Επιτέλους, ας μας πληροφορήσει ο π. Λουδοβίκος - ηχείο τού κ Γιανναρά, ποιά είναι η ουσία τού θεού καί ποιά η υπέρβαση αυτής.Τό θέμα, είναι, νομίζω, παγκοσμίου ενδιαφέροντος. Άν είναι η ελευθερία, τότε κακώς γκρινιάζουμε γιά τά μνημόνια καί καλώς, πολύ καλώς, μνημονεύουμε τόν οικουμενικό Βαρθολομαίο.

(1) Περί αυτής βλέπε http://www.ecclesiagoc.gr/index.php/diafora/190-to-monon-kainon-ypo-ton-ilion

Σχεσιολογία των νεο-ορθοδόξων : θεοί κατ΄ ουσίαν καί όχι κατά Χάριν. Μέρος Δεύτερο




- Νεοορθόδοξη «ἐπαναγωγή, εἰς τὸ ἀρχαῖον κάλλος»

Αν κάποιος έχει τήν απορία από πού αρύονται οι αγνωστικιστές καί οι άθεοι, ώστε νά μάς κατηγορούν τούς Έλληνες Ορθόδοξους Χριστιανούς, ώς "εβραιοχριστιανούς" ή "ιουδαιοχριστιανούς", ας ακούσει τόν κ. Γιαναρά στό 31:32, όπου λέει : « ... άν η αρχαία τραγωδία είναι μιά πρώτη προσπάθεια νά ερμηνευθεί τό πάθος τής ύπαρξης, η δεύτερη προσπάθεια είναι στήν ιουδαιοχριστιανική παράδοση, μέ τό ποίημα αυτό, η εικονολογική αφήγηση στό πρώτο βιβλίο τής Γένεσις ...» κλπ.

Δέν χρειάζεται νά γράψω ότι έχει καταφερθεί δριμύτατα κατά τού ελληνοχριστιανισμού, ούτε καί ότι διαστρέφει τίς λέξεις τής Π. Διαθήκης : αστοχία η "αμαρτία", η δέ "παράβαση εντολής" επιφέρει τά γνωστά - απορριπτέα γιά τόν ίδιο - δικαιϊκά αποτελέσματα. Μέ αυτό τόν τρόπο βρίσκει γόνιμο έδαφος νά εισάγει τίς δικές του εντελώς αυθαίρετες νοηματικές αποδόσεις, άν καί, τό απλούστερο που θά μπορούσε να κάνει, θά ήταν νά πεί ότι η εντολή - διάταξη, εκτός από απαγορευτική, ήταν συνάμα συμβουλευτική. Σέ κάθε απαγορευτική εντολή εμπεριέχεται καί τό νόημα μιάς προνοητικής συμβουλής.

Στή Νεκρώσιμη Ακολουθία (Νεκρώσιμα Ευλογητάρια) ακούμε : «Ὁ πάλαι μέν, ἐκ μὴ ὄντων πλάσας με, καὶ εἰκόνι σου θείᾳ τιμήσας, παραβάσει ἐντολῆς δὲ πάλιν με ἐπιστρέψας, εἰς γῆν ἐξ ἧς ἐλήφθην, εἰς τὸ καθ᾿ ὁμοίωσιν ἐπανάγαγε, τὸ ἀρχαῖον κάλλος ἀναμορφώσασθαι.,...» καί τά εξής.

Συνεπώς, εφόσον οι δύο συνομιλητές, προτίμησαν νά προσεγγίσουν μέ λόγιους όρους ( : οντολογία ) τήν Θεολογία, η Αποκάλυψη αυτή δέν μπορεί νά αγνοεί τούτο : «1 Καὶ εἶδον οὐρανὸν καινὸν καὶ γῆν καινήν· ὁ γὰρ πρῶτος οὐρανὸς καὶ ἡ πρώτη γῆ ἀπῆλθον, καὶ ἡ θάλασσα οὐκ ἔστιν ἔτι. 2 καὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν ῾Ιερουσαλὴμ καινὴν εἶδον καταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, ἡτοιμασμένην ὡς νύμφην κεκοσμημένην τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς.» (Απ. κα΄).

Η οντολογία είναι μέν - ή μπορεί να θεωρηθεί ως - οδηγός πρός κάθαρση, αλλά ο φωτισμός καί η θέωση, δηλαδή η Θεολογία, είναι η συνέχεια στό αδιέξοδο τής οδού (οντολογικής) αυτής. Κατά τήν ταπεινή γνώμη μου οι δύο συνομιλητές απέτυχαν παταγωδώς.

Συνεπώς, εφόσον το επιδιωκόμενο είναι η «ἐπαναγωγή, εἰς τὸ ἀρχαῖον κάλλος» (σημ. κατά χάριν καί όχι κατ΄ ουσίαν) όφειλαν νά αναφερθούν στά δύο Εξαποστειλάρια - ᾽Ακολουθίας Νυμφίου καί Μ. Πέμπτης ἑσπέρας - προκειμένου νά μάθουν "όσοι ενδιαφερθούν", όπως είπε ο κ. Χρ. Γιανναράς, γιά τό ζήτημα τού «Πάθους τής ύπαρξης» (sic). (1)

Τέλος, γιά να γίνει αντιληπτός ο πληθωρικός καί καταχρηστικός λόγος πού αρθρώνει ο κ. Γιανναράς, μή υστερούντος καί τού π. Λουδοβίκου, αρκεί νά αναφερθώ στήν «μή είσοδο στήν κοινωνία τών σχέσεων» (Χ. Γ). Τό ακούμε στο 32:22. Γνώμη τού γράφοντος είναι ότι, σέ κάθε κοινωνία η σχέση είναι αυτονόητη. Κοινωνία άνευ σχέσεως τών μελών της δέν υπάρχει. Καί αυτό, δέν έχει ουδεμία σημασία μέ τό είδος τών σχέσεων. Μπορεί αυτές νά είναι καλές ή κακές ή αδιάφορες, τούτο όμως δέν έχει σημασία. Σχέσεις πάντα υπάρχουν, εφόσον υπάρχουν κοινωνίες. Μέ τήν κοινωνία τών σχέσων ασχολείται η Κοινωνιολογία, δηλαδή η οντολογία. Η Κοινωνία μέ τόν άγιο Θεό είναι αρμοδιότητα τής Θεολογίας - τών αγίων, οι οποίοι εκόσμισαν καί κοσμούν τό στερέωμα τής Εκκλησίας, δηλονότι τής αμωμήτου πίστεως, τών εν δικαιοσύνη καί αληθεία καί εν Χριστώ ελευθερωθέντων.

(1)
"Tον νυμφώνα Σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον
και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ˙
λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής,
Φωτοδότα, και σώσον με". ( Ἐξαποστειλάριο ᾽Ακολουθία Νυμφίου )

«Τὸν ληστὴν αὐθημερόν,
τοῦ Παραδείσου ἠξίωσας, Κύριε·
κἀμὲ τῷ ξύλῳ τοῦ Σταυροῦ, φώτισον καὶ σῶσόν με».
( Ἐξαποστειλάριο Μ. Πέμπτης ἑσπέρας ).

Παρασκευή 2 Ιουνίου 2017

Σχεσιολογία των νεο-ορθοδόξων : θεοί κατ΄ ουσίαν καί όχι κατά Χάριν. Μέρος Πρώτο

Μέ τήν σχεσιολογία σέ αντικατάσταση τής θεολογίας, οι νεο-ορθόδοξοι μάς υπόσχονται νά γίνουμε θεοί κατ΄ ουσίαν καί όχι κατά Χάριν. Δείτε τό βίντεο καί ακούστε προσεκτικά.



Αν ήταν συνεπείς πρός τό λόγο τους, πρός αυτά πού μάς είπαν καί ακούσαμε, όφειλαν νά είναι περισσότερο προσεκτικοί, τόσο ο π. Λουδοβίκος όσο καί ο κ. Χρ. Γιανναράς.

Πρός τό τέλος τής εκπομπής ο κ. Γιανναράς λέγει : «Αυτή η σχετικότητα, νομίζω, έχει διδαχθεί από τόν αποφατισμό τής μεταφυσικής, η οποία μεταφυσική αρνείται νά εξαντλήσει τήν αλήθεια στή διατύπωσή της». Τό γράφω αυτό διότι αμφότεροι, π. Λουδοβίκος καί Χρ. Γιανναράς, προσπάθησαν νά μας δώσουν νά καταλάβουμε τό Μυστήριο τής αγίας Τριάδος καί τό ακόμη τολμηρότερο, αυτό τής θείας ουσίας : Τό είναι τής ουσίας τού αγίου θεού είναι η αγάπη, η ενδοτριαδική σχέση τής αγάπης - μεταξύ τών τριών προσώπων - σημαίνει ελευθερία.

Σημειώνω, οι πατέρες τής Εκκλησίας δέν αναφέρθηκαν σέ ενδοτριαδική σχέση, αλλά σέ αλληλοπεριχώρηση τών τριών προσώπων. Ορισμός, δε, κατανοητός γιά τόν άνθρωπο τών τριών προσώπων, δηλαδή τής μιά θεότητος, είναι η αγάπη. Τούτο, βεβαίως, ουδόλως φανερώνει σχέση μεταξύ αυτών. Η σχέση, αυτονόητα, προϋποθέτει ετερότητα καί τούτο επιφέρει, αν όχι διαχωρισμό, οπωσδήποτε όμως αναίρεση τού ομοουσίου.

Αν λοιπόν αυτοί οι δύο ομιλητές είχαν επίγνωση τών λεγομένων τους, όφειλαν νά κάνουν χρήση τού αποφατισμού τής Φυσικής, τόν οποίο επικαλέσθηκε ο κ. Γιανναράς, καί νά μή προχωρήσουν σέ περιοχές, τίς οποίες ουδείς εκ τών πατέρων τής Εκκλησίας τόλμησε νά εξερευνήσει διανοητικά-φιλοσοφικά, περίπτωση Χρ. Γιανναρά, ή εμπειρικά-θεολογικά, περίπτωση π. Λουδοβίκου.
Κατά τά λοιπά, όσα ακούσαμε ήταν η νέα (νεο-ορθόδοξη) θεολογία του οικουμενισμού, μάλιστα σέ πλήρη ανάπτυξη, γιά νά μάθουμε εμείς οι "πτωχοί τώ πνεύματι" ότι από εδώ καί στό εξής, δέν θά πρέπει να χρησιμοποιούμε τή λέξη θεολογία. Γιά τά ανεπαρκή δικά μας νοητικά μέτρα ευπρόσληπτη καί λίαν ικανοποιητική θά είναι η σχεσιολογία. Δι΄ αυτής θά γίνουμε κατ΄ουσίαν θεοί καί όχι κατά χάριν.
Περιττεύει νά γράψω ότι ουδείς εκ τών δύο ομιλητών, δέν αναφέρθηκε στή λέξη αλήθεια : «Γνώσεσθε τήν αλήθεια καί η αλήθεια ελευθερώσει υμάς», καί πάντως, οι Γνωστικοί προέτασσαν τήν γνώση έναντι τής αληθείας. Τώρα έχουμε τήν σχέση.