Ο Τούρκος έποικος Goban, η πρόσφυγας Χριστίνα, οι προδότες και οι ηλίθιοι!

Αυτά γίνονται στην Κύπρο! Και ελπίζουν οι εκεί ηλίθιοι ότι με αυτό τον τρόπο θα λύσουν το Κυπριακό. Θα το λύσουν βέβαια, αλλά Έλληνες και Ελλάδα δεν θα υπάρχουν. Δημοσιεύματα όπως αυτό που ακολουθεί, δεν κυκλοφορούν στη χώρα που φιλοδοξεί να γίνει η Αμερική των Βαλκανίων του κ. Βερέμη (ΕΛΙΑΜΕΠ).
Όσο για Κύπρο, θα ρωτάνε : Και τι είναι αυτό το πράγμα, τρώγεται;
Η πρώην αποικιοκρατία και νυν συμβασιλεύουσσα Πλανηταρχία την μαγειρεύει. Αλλά θα της κάτσει στο στομάχι. Διαβάστε :

O κ. Goban Muhittin δεν είναι βέβαιο ότι δεν είναι αδελφός του Υπουργού Εσωτερικών κ. Νεοκλή Συλικιώτη όπως ούτε και είναι βέβαιο ότι δεν είναι ξάδελφος της Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ. Σωτηρούλλας Χαραλάμπους
Βέβαιο είναι πως δεν κατάγεται από τη Συλίκου ή το κατεχόμενο Πραστειό της Μεσαορίας.
Ο κ. Goban Muhittin είναι Τούρκος, γεννήθηκε στην Τουρκία την 15 Ιανουαρίου 1970, από γονείς Τούρκους, ήρθε έποικος και εγκαταστάθηκε στην κατεχόμενη από τον τουρκικό στρατό γη μας και αφού δεν κατάφερε να επιβιώσει με τα κλεμμένα που του παραχώρησαν οι κατακτητές και σφετερίστηκε, αποφάσισε όταν μυρίστηκε το μέγεθος της ηλιθιότητάς μας, να περάσει από τα οδοφράγματα της ντροπής στο ελεύθερο τμήμα της σκλάβας πατρίδας, για να ζήσει πλουσιοπάροχα και να τον ταΐζουν αυτοί που οι ομόσταυλοί του το 1974 βίασαν, ορφάνεψαν, ξερίζωσαν.
Φυσικά, ο κ. Goban Muhittin δεν περιλαμβάνεται στις 50,000 έποικους που αποδέχτηκε με τις γενναιόδωρές του προσφορές ο κ. Χριστόφιας να παραμείνουν για ανθρωπιστικούς λόγους μετά τη λύση στην πατρίδα μας.
Ο πατέρας του, πιθανώς να είναι και ένας από τα Μεχμετζίκ που εισέβαλαν στην πατρίδα μας την 20 Ιουλίου του 1974, να σκότωσε, να βίασε και να ατίμασε τις μανάδες, τις αδελφές , τις συζύγους, τις κόρες μας.
Σε αυτόν τον Τούρκο κουβαλητό έποικο, ο μεγάλος μουσουλμανοπατέρας και Υπουργός Εσωτερικών της προδοτικής, αντεθνικής και κομμουνιστικής κυβέρνησης του κ. Δημήτρη Χριστόφια, ο κ. Νεοκλής Συλικιώτης, παραχώρησε την 5 Ιουλίου 2010 την Κυπριακή υπηκοότητα και του έκδωσε δελτίο ταυτότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας με αριθμό 05-623357.
Αν και η Κυπριακή υπηκοότητα του δόθηκε την 5 Ιουλίου 2010, η κ. Σωτηρούλλα Χαραλάμπους, Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων της ίδιας προδοτικής, αντεθνικής και κομμουνιστικής κυβέρνησης, έτρεξε και πρόλαβε να του στείλει στις 30/7/2010 την υπ΄αριθμό 08-908664 επιταγή των 1.213,60 ευρώ σαν επίδομα αξιοπρεπούς διαβίωσης για τον μήνα Ιούλιο, που περιλάμβανε βασικές ανάγκες 813,60 ευρώ και ενοίκιο 400 ευρώ.
Με άλλα λόγια ο κ. Goban Muhittin, ο Τούρκος κουβαλητός έποικος, κατά την κ. Σωτηρούλλα Χαραλάμπους και όλους τους κουφιοκέφαλους, καρεκλοκένταυρους και προσωποσυμφεροντολόγους της πολιτικής ζωής του τόπου μας, που η ηλιθιότητά τους δεν έχει όρια αφού ψήφισαν, ανέχτηκαν και συνεχίζουν να ανέχονται την παροχή επιδομάτων στους κάθε λογής αχαΐρευτους και εκμεταλλευτές κκιλίντζιρους κουβαλητούς, για να ζήσει μια αξιοπρεπή ζωή χρειάζεται 40,45 ευρώ την ημέρα.
Η κ. Χριστίνα Χαραλάμπους, πρόσφυγας, σήμερα κάτοικος στο Δασάκι Άχνας, με σύζυγο στην ανεργία επί διετία, μητέρα τεσσάρων παιδιών, εκ των οποίων τα δύο ζουν ακόμη μαζί της, είχε την ατυχία να γεννηθεί πριν από 56 χρόνια Ελληνίδα και όχι Τουρκού, δεν έκανε κλειτοριδεκτομή για να γίνει μουσουλμάνα αλλά βαφτίστηκε στο όνομα της Αγίας Τριάδας και έγινε Χριστιανή Ορθόδοξη στην κατεχόμενη εδώ και τριαντραεξίμισυ χρόνια από τον τουρκικό στρατό Καλοψίδα.
Αναγκασμένη, όπως όλοι μας, να δουλέψει για να επιβιώσει. Σήμερα ζει στην ανεργία αφού εδώ και περισσότερο από ένα μήνα έχασε τη δουλειά της.
Στις 13 του Δεκέμβρη 2010 το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων της κ. Σωτηρούλλας Χαραλάμπους της έστειλε την υπ΄ αριθμό 14-808172 επιταγή των 19,87 ευρώ για επίδομα ανεργίας μιας ημέρας.
Κατά την κ. Σωτηρούλλα Χαραλάμπους και όλους τους κουφιοκέφαλους, καρεκλοκένταυρους και προσωποσυμφεροντολόγους της πολιτικής ζωής του τόπου μας, που η ηλιθιότητά τους δεν έχει όρια, τα 19,87 ευρώ την ημέρα είναι αρκετά για να ζήσει μια ζωή αξιοπρεπή η Ελληνοκύπρια κ. Χριστίνα Χαραλάμπους από το Δασάκι της Άχνας !!!
Σαν δεν ντρέπονται !!! Κατά τα άλλα, καλά περνούμε ! Πλούσια τα ελέη ….
İyi Noeller ve Yeni yılınız kutlu olsun Sotiroulla hanuım !!!

Ευαγόρας Αχαιός
Λάρνακα
Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010.

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Η φωτογραφία που βλέπετε έγινε αφορμή να ανοίξει ένας διάλογος με κάποιον ανώνυμο σχολιαστή. Μου καταλόγιζε άηθες ήθος και με κατηγούσε για σκανδαλισμό των αναγνωστών. Γράφτηκαν αρκετά και ο αναγνώστης, αν θέλει να μάθει τα διαμειφθέντα, μπορεί να τα διαβάσει στο Θέμα με τίτλο "Η Νέα Εθναρχία". Καταθέτω εδώ τον τελευταίο λόγο που αναγκάστηκα να γράψω, λόγω της αφόρητης πίεσης που μου άσκησε ο ανώνυμος σχολιογράφος.

Είπα ότι δεν θα υπάρξει συνέχεια. Αλλά υπάρχει, διότι μου φαίνεται έχω να κάνω με έναν ακούσιο - θέλω να ελπίζω - εικονομάχο.

Οι εκονομάχοι δεν καταλάβαιναν ότι ο Λόγος ποιεί την Εικόνα. Νόμιζαν το αντίθετο, ότι η Εικόνα ποιεί το Λόγο. Όπως το λέμε σήμερα με το "η φωτογραφία ΛΕΕΙ χίλιες ΛΕΞΕΙΣ".

Εντελώς σχηματική η αναφορά που κάνω. Διότι η φωτογραφία δεν είναι εικόνα. Ωστόσο η εποχή μας χαρακτηρίζεται εικονική.

Η φωτογραφία που βλέπεις δεν σε προκαλεί να φτιάξεις τα δικά σου λόγια, δεν λέει "χίλιες λέξεις". Αν ήταν μέρος ενός εκθεσιακού Folio φωτογραφιών θα είχες δίκιο. Αλλά η φωτογραφία δείχνει τα λόγια που είχε μέσα του ο φωτογράφος, όταν αποφάσισε να βγάλει τη φωτογραφία αυτή όπως τη βλέπεις. Δεν είχε πρόθεση να "στολίσει" τη φωτογραφία με λόγια. Δεν είχε πρόθεση να κάνει έκθεση.

Τα λόγια αυτά ήρθε η κατάλληλη στιγμή να ειπωθούν και διαβάζονται με πλαίσιο τη φωτογραφία. Περιεχόμενο είναι τα λόγια που διαβάζεις και περίγραμμα η φωτογραφία. Το πλαίσιο ποτέ δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από το περιεχόμενό του. Αυτά, με αναφορά στο συγκεκριμένο θέμα της φωτογραφίας.

Εσύ πέφτεις στην παγίδα των εικονομάχων, που θεωρούσαν αυτό που έβλεπαν εικόνα του Θεού, χωρίς να λογαριάζουν το "πλαίσιο" της Εικόνας. Έμεναν σ΄ αυτό που έβλεπαν. Δεν είχαν το νου να δουν την Εικόνα σαν το περίγραμμα του Λόγου και κατέληγαν στο ανεικονικό θείο. Αλλά γινόντουσαν ειδωλολάτρες φαντασιακού τύπου. Διέφευγαν με τη φαντασία κι έτσι, δεν ήταν εξ αντικειμένου ειδωλολάτρες. Κανείς δεν μπορούσε να τους κατηγορήσει ότι προσκυνούσαν είδωλα!

Φοβούμαι, δεν είσαι σε θέση να καταλάβεις αυτά που σου γράφω, αφού δεν αντιλαμβάνεσαι ότι στον κόσμο μέσα που ζούμε, είμαστε ακάθαρτοι από την κοπριά του. Οι άγιοι, και η παράδοση της Εκκλησίας, δεν μας έμαθαν ποτέ να ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΝΑ με την ΚΟΠΡΙΑ. Μας έμαθαν και μας διδάσκουν πώς να τη βγάλουμε από πάνω μας. Μεταξύ άλλων, ένας τρόπος είναι να φτιάχνουμε φωτογραφίες για να πλαισιώνουν αυτά που έχουμε μέσα μας και τα γράφουμε με το φως και με τα δικά μας φτωχά λόγια.

Το πλαίσιο που διάλεξα μπορεί να μη σου αρέσει. Κράτησε τα λόγια. Αν κι αυτά δεν σ΄ αρέσουν πέταξέ τα, φτιάξε το δικό σου πλαίσιο και δείξε μας τη δική σου φωτογραφία. Έχεις βγάλει την κοπριά από πάνω σου, θα είναι πεντακάθαρη.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΗΡ ΑΙΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΔΟΛΙΟΣ;

Από την ανάρτηση του ιστολογίου "ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ", όπου ο αναγνώστης μαθαίνει τα εγκλήματα που διέπραξαν οι προ του Σχίσματος Χριστιανοί στο όνομα της θρησκείας. Διδάχος ο θεολόγος και κοινωνιολόγος Μουστάκης, τώρα δε και ιστορικός ερευνητής. Τις λεπτομέρεις μπορεί ο αναγνώστης να αναζητήσει στο ιστολόγιο που τον φιλοξενεί.

ΣΧΟΛΙΟ

Ο θεολόγος Μουστάκης μπορεί να μην είναι άνθρωπος του αίματος, αλλά όμως είναι δόλιος.

Λησμονεί ότι "ανήρ αιμάτων" (: άνθρωπος αίματος) αποκλήθηκε ο Προφητάναξ Δαβίδ από τον Σεμεΐ, που καταριόταν και λιθοβολούσε τον Δαβίδ : "έξελθε, έξελθε ανήρ αιμάτων και ανήρ ο παράνομος", φώναζε. Λησμονεί ακόμη ότι "άνδρες αιμάτων μέτοχοι μισούσιν όσιον". Ο ίδιος (Μουστάκης) επιλέγει τις κατάρες του Σεμεΐ για να μας βγάλει "ανθρώπους αιμάτων και δολίους".

Πέφτουν πάνω του αυτά που μας καταμαρτυρεί ο σύγχρονος Σεμεΐ.

Νομίζει ότι επιτελεί έργο ορθόδοξο και θεοφιλές αποβλακώνοντας και διαφθείροντας αυτούς που μαθαίνουν για τα εγκλήματα των Χριστιανών από έναν ... επιστήμονα. Έχει κι αυτός κάποιο χρέος να εξοφλήσει. Τα αγαθά κόποις κτώνται.

Θέλετε ακόμη μια απόδειξη της δολιότητας που μετέρχεται; Δείτε τον πάλι περίλυπο αυτή τη φορά, τον ιστορικό μας ερευνητή, να "μοστράρει" δίπλα στον ηγούμενο του Εσφιγμένου.

Η πελατεία του αναγνωστικού του κοινού από τους παλαιοημερολογητικούς - και άλλους (...) - κύκλους προφανώς θα αυξήθηκε μετά από αυτή την εμφάνιση. Τα εκδοτικά εισπρακτικά έσοδα ομοίως και το βιβλίο του "Οι πέντε θρησκείες του κόσμου" θα γνώρισε εκδοτικό θρίαμβο.

Όλα είναι διαφήμιση, όπως μια φωτογραφία δίπλα σε ένα γνήσιο μαχητή της Ορθοδοξίας, την δόξα του οποίου εζήλωσε ο θεολόγος Μουστάκης. Όχι όμως και τη δόξα "ανθρώπου αίματος", του δικού του αίματος και όχι άλλου, όπως ο ηγούμενος Μεθόδιος. Ο ιστορικός μας ερευνητής, θεολόγος και κοινωνιολόγος συνάμα, ακονίζει τα μαχαίρια άλλων, που θα εκζητήσουν το αίμα της Υπατίας και του Ιουλιανού από τους "αντεροβγάλτες" Χριστιανούς. Οι νεοειδωλολάτρες είναι έτοιμοι και οι άθεοι έχουν αποκατασταθεί με τον Καζαντζάκη.

Ο κύριος Μουστάκης αφού άναψε τα καζάνια με την πίσσα για μένα, καιρός να καταλάβει ότι κάτι χριστιανοί σαν αυτόν, δεν αποκλείεται να ευθύνονται για όσα καταμαρτυρεί συλλήβδην κατά του Χριστιανισμού και των πιστών.

Βάζει όλες τις θρησκείες μέσα στο καζάνι με την πίσσα ανακατεμμένες με αίμα. Αρκετό αίμα, ώστε το βιβλίο του "Οι πέντε μεγάλες Θρησκείες" να έχει κάνει ρεκόρ εκδόσεων από τον οίκο Πατάκη.

Να τις εκατοστήσει και να του ευχηθούμε να αποκτήσει τον τίτλο του Νομπελίστα Λογοτέχνη για να γίνουμε πάλι διάσημοι οι Έλληνες τώρα με τη φτώχεια μας. Αν γράψει ένα μυθιστόρημα για το πώς δολοφονήθηκε ο Ιουλιανός, η Υπατία κλπ., δεν θα περάσει απαρατήρητο και ο τίτλος του "Σερ" τον περιμένει. Ο θρόνος του Sir Arthur Ignatius Conan Doyle, συγγραφέα του Σέρλοκ Χολμς, δεν μπορεί να μένει άδειος.

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΡΑΣΚΑΣ ΑΡΤΕΜΙΟΥ

Η φωτο από το ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ


Επίσκοπος Αρτέμιος :
"Με την ιδιότητα αυτή δεν θα υποταχθούμε πια σε καμιά αντικανονική απόφασή σας, ΕΧΟΝΤΑΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΥΠ΄ ΌΨΙΝ, ΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΤΑΓΗ ΜΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ, ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΧΘΡΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ. Αδιαμφισβήτητες μαρτυρίες και γεγονότα που στηρίζουν αυτά που λέμε, είναι σε όλους καλώς γνωστά. "

Κυπριανός Χ :
"Εμνήσθημεν ημερών αρχαίων". Αλήθεια, "εμνήσθημεν ημερών" όχι φυσικά και τόσον αρχαίων; (Με πολλά ερωτηματικά).

Η ΦΥΛΗ ΤΩΝ ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ ΚΑΙ Η ΦΥΛΗ ΤΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ

"Η πρόεδρος της "Δημοκρατικής Συμμαχίας" κα Ντόρα Μπακογιάννη, σε κατηγορηματική δήλωσή της στις 24.12.10, τόνισε μεταξύ άλλων ότι "Η ιστορία δεν ξαναγράφεται με βάση τις προκαταλήψεις καθενός. Γι΄ αυτό κάνω έκκληση στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος να επιληφθεί αμέσως του θέματος, διότι με τις δηλώσεις του ο Μητροπολίτης Σεραφείμ, όχι μόνο θέτει εαυτόν εκτός της κοινωνίας της κοινωνίας της αγάπης, που είναι το βασικό γνώρισμα των Χριστιανών, ιδίως των Ορθοδόξων, αλλά και αμαυρώνει τη μακρά και ένδοξη ιστορία ανοχής της διαφορετικότητας και προστασίας όλων, της Ορθόδοξης Εκκλησίας... Με τις δηλώσεις του όμως ο Πειραιώς Σεραφείμ, αγνοώντας επί πλέον και το γεγονός ότι η Εκκλησία της Ελλάδος συνδέεται άμεσα με το κράτος, παρέβη και τον ποινικό νόμο της Ελλάδος, ο οποίος και απαγορεύει και τιμωρεί αυστηρά όσους υποκινούν φυλετικά μίση και πάθη. Αλλά επ΄ αυτού αρμόδια να αποφανθεί είναι η Ελληνική Δικαιοσύνη", κατέληξε η κα Ντ. Μπακογιάννη."

Αυτές τις δηλώσεις έκανε η κα. Ντ. Μπακογιάννη κι εμείς μένουμε με την απορία : Ποιά φυλετικά μίση και πάθη υποκίνησαν οι δηλώσεις του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη; Ποιά συγκεκριμένη "φυλή" έθιξε ώστε να μη κάνουμε κι εμείς το ίδιο λάθος και ύστερα μας τρέχουν στα δικαστήρια;

Έχει συγκεκριμένη φυλή ο σιωνισμός; Και αν ναι, ποιά είναι αυτή; Μήπως ανήκει η κα. Ντόρα Μπακογιάννη στη "φυλή" των σιωνιστών και δεν το ξέρουμε; Να μας το πεί, επειδή έχω σκοπό να την αποκαλέσω σιωνίστρια και δεν ξέρω ποιά φυλή θα με κυνηγήσει.

Ρωτήθηκαν ποτέ οι Εβραίοι αν είναι σιωνιστές; Έγινε κανένα γκάλοπ και δεν το μάθαμε; Αν δεν έγινε, να το κάνουν. Για να ξέρουμε πόσοι από αυτούς δέχονται την πολυπολιτισμικότητα του σιωνισμού και πόσοι δεν τη δέχονται. Από τα ήδη γνωστά, δεν φαίνονται και τόσο συμπαθείς στο σιωνιστικό όραμα, που φέρει την ονομασία "multicultural society". Δεν είναι και τόσο ανοικτοί στην ιδέα αυτή. Τα σύνορά τους είναι στεγανά και μάλιστα, αν δεν κάνω λάθος έχουν υψώσει ένα τεράστιο τείχος για να χωρίσει την ανατολική από τη δυτική όχθη του Ιορδάνη.

Αλλά έθιξε και τη "φυλή" της μασονίας ο σεβασμιώτατος. Τούτο εδώ που πηγαίνει; Αποτελούν και οι μασόνοι ξεχωριστή "φυλή" και δεν το γνωρίζαμε; Ο ποινικός νόμος της Ελλάδος, ο οποίος και απαγορεύει και τιμωρεί αυστηρά όσους υποκινούν φυλετικά μίση και πάθη, δεν κάνει αναφορά ούτε στη "φυλή" της μασονίας, ούτε και στη "φυλή" του σιωνισμού. Άφυλοι και απάτριδες είναι όλοι αυτοί. Επομένως, ποιο είναι το ποινικό αδίκημα που διέπραξε ο Μητροπολίτης Πειραιώς και ζητεί την ενεργοποίηση της Ελληνικής Δικαιοσύνης η κα. Μπακογιάννη; Μήπως μπορεί να μας πει τίνι τρόπω διασαλεύεται η κοινωνία της αγάπης και του ελληνικού μας πολιτισμού όταν καταγγέλλεται ο σιωνισμός και η μασονία;

Ο ΣΧΟΛΑΖΩΝ ΝΟΥΣ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΑΠΑΝΤΟΥΝ

Έγραψε σχολιαστής :

"Ομως, οταν τον ρώτησαν οι δημοσιογράφοι (σ.σ. Καμπουράκης-Οικονομέας) τον Πειραιώς Σεραφείμ, πως γινεται στο Τμημα της Κοινωνιολογιας στο Πανεπιστήμιο Θεολογιας Αθηνων, ολοι οι διορισμενοι καθηγητες και καθηγήτριες να ειναι μεταξυ τους συγγενεις, και μάλιστα πρώτου βαθμου, εκει πολυ θα το χαιρόμουνα να παραδεχοτανε αυτο το λαθος ο κ. Σεραφείμ!"

Και ένας άλλος του απάντησε :

"Εγώ θα χαιρόμουν ακόμη περισσότερο, αν ο σεβασμιότατος τους γύριζε την απάντηση και τους ζήταγε να του απαριθμήσουν τι γίνεται στο κοινοβούλιο με τις τρείς οικογένεις που κληρονομικώ δικαίω μας κυβερνούν. Αλλά μήπως είναι μόνο αυτοί; Πόσοι συγγενείς, αδελφοί, ανεψιοί και βαφτιστικοί ακόμη, δεν παίρνουν το χρίσμα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου;

Αντί να δουν την πολιτική φαύλη οικογενειοκρατία που μας τυραννεί, τους ενόχλησε η άλλη, του τμήματος Κοινωνιολογίας της Θεολογικής. Όχι φυσικά ότι εγκρίνω την τακτική αυτή. Υπάρχουν οι νόμιμες διαδικασίες που μπορούν να αποφανθούν αν οι θέσεις καταλήφθηκαν με προσόντα ή δίχως αυτά."

Ο κοινός νους χάθηκε εντελώς.

Έγραψε σχολιαστής :

"Δείτε τον προκλητικό πρόεδρο του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αθηνών Κ.Λουράντο στην εκπομπή "Πρώτη Γραμμή". Μεταβιβάσεις, κληρονομικότητα. Διαβασμένοι δημοσιογράφοι έκαναν σκόνη το γνωστό συνδικαλιστή." Λεπτομέρειες (κλικ στο ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ).


Και ένας άλλος απάντησε :

Ποιος έκανε σκόνη ποιον; Η "αριστεράντζα" της δημοσιογραφίας τον Λουράντο ή ο Λουράντος τα σοσιαλησταριά της τηλεβλακείας;

Να βγαίνουν τα Φαρμακεία στη δημοπρασία και όποιος δίνει τα περισσότερα να τα παίρνει. Αυτό θέλει η "αριστεράντζα". Με δημοκρατικές και σοσιαλιστικές διαδικασίες!

Ο γονιός που έχει το παιδί του σπουδάσει Φαρμακευτική, οφείλει να ακολουθεί τις δημοκρατικές διαδικασίες που κάθε φορά αναδεικνύουν υποψήφιο, υποψηφίους και κυβερνήτη, τους γόνους των οικογενειών και των βουλευτικών εδράνων. Άλλοτε τους καθόριζε αφανώς το καθεστώς κατοχής που είχαμε, και τώρα οι μάσκες έπεσαν.

Τα φαρμακεία θα περιέλθουν στη δική του εξουσία και όλοι υπάλληλοι με μισθό πείνας.

Άντε να χαθείτε δημοσιογράφοι της καρπαζιάς και της ευλίγιστης μέσης.

Η ΝΕΑ ΕΘΝΑΡΧΙΑ

Ιερώνυμος :
«Αυτή τη στιγμή είναι μονόδρομος και πρέπει όλοι να το καταλάβουμε αυτό, ότι χρειαζόμαστε την συνεργασία κάθε μορφής, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή...»
 
Κυπριανός Χ :
Μήπως κάνουμε και τίποτα άλλο από τότε που λευτερωθήκαμε. Συνεργασία με τους Άγγλους εμείς, θάψιμο μας έκαναν οι Γάλλοι με τους Γερμανούς, Ρώσους και Τούρκους (Μικρασία).

Συνεργασία με τον free world στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, θάψιμο μετά με τον εμφύλιο και τις πλάτες του "πατερούλη" στην Αγγλία (σημ. για να μην πάρουμε την Κύπρο που μας έταξαν).

Συνεργασία κάθε μορφής σήμερα, αλλά πότε με τον "μπαμπούλα" της Τουρκιάς από τη μία, πότε με τη ματσεντόνια - τώρα έχουμε και το "ψήσιμο" της Αλβανίας και της Βουλγαρίας για να "δέσει" καλά το πράγμα - μπήκαν και οι λαθραίοι - μας έχωσαν για τα καλά μέχρι το κεφάλι.

Συνεργασία βέβαια και στην αγάπη. Τι Coca Cola, Τι "άγιον Κοράνι", τι Συναγωγές, τι πάπες, τι προτεστάντες, τι πάντες και τα πάντα, αλλά η χρεωκοπία χρεωκοπία. Το ξεπούλημα ξεπούλημα και πάρτα όλα.

Τι γίνεται εδώ πέρα τελικά; Χάθηκε το φιλότιμο; Χάθηκε η αξιοπρέπεια, χάθηκε κάθε ίχνος ανθρωπιάς και ο στοιχειώδης έστω "κοινός νους"; Συνεργασία κάθε μορφής το λένε αυτό ή μήπως

"έκθεση γυναίκας κοινής/ σε βιτρίνα οίκου ανοχής"

υπό υψηλή και ισχυρή προστασία;

Τι αρχιεπίσκοπος είναι αυτός και τι σόι μαθήματα "εθναρχίας" είναι αυτά που μας παραδίδει; Τουλάχιστον, η άλλη εθναρχία που γνωρίσαμε, δεν μας ζητούσε να πέφτουμε στα γόνατα όταν ακούγαμε τη φωνή του χότζα από το μιναρέ. Σκλάβοι είμαστε τότε, σκλάβοι είμαστε και σήμερα. Τούτοι εδώ όμως, πέρα από τη σάρκα μας, ζητούν και την ψυχή μας. Ε, όχι. Φτάνει πια!

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ "ΘΡΗΣΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ"

Ίσως, αναρωτηθεί κανείς τι σημαίνει αυτό το "θρησκειοποίηση του εκκλησιαστικού γεγονότος". Είναι κάτι το οποίο συχνά λένε ή γράφουν οι σημερινοί "αριστείς" του πνεύματος. Το εκκλησιαστικό γεγονός είναι μια πραγματικότητα, είναι η σύναξη των πιστών στο χώρο όπου τελεσιουργείται το "Μυστήριο των μυστηρίων", ο χώρος της θείας Λατρείας.
Από την άλλη έχουμε τη θρησκεία η οποία μιλεί εγγράφως ή αγράφως ανά τους αιώνες για όλα αυτά. Σε άλλους ετούτα παρέμειναν και παραμένουν όπως αρχικά διατυπώθηκαν, ενώ στόν χριστιανικό κόσμο, όπως η θρησκεία έλαβε τη δική της μορφή με το λεγόμενο εκκλησιστικό γεγονός, όπου και υποτίθεται, τέθηκε εκποδών η θρησκεία (κατά τον π. Ρωμανίδη).

Θρησκειοποίηση λοιπόν σημαίνει την εμμονή των πιστών στην αρχέγονη κατάσταση λατρείας του θεού και του θείου, με τις σχετικές - βέβαια μικρές - αλλοιώσεις που επήλθαν κατά την διαδρομή τών αιώνων. Η εμμονή αυτή, μάς λέγουν, ανάγεται στη σφαίρα του φαντασιακού, στην ιδέα που είχε ο άνθρωπος για το θεό, όταν οι περί ψυχής γνώσεις δεν μας ήταν και τόσο κατανοητές και προσιτές ώστε να τις αντιληφθούμε.
Τώρα με την Ψυχολογία μάθαμε πολλά κι έτσι, τη μεν θρησκεία την ταυτίζουμε με την φαντασία, με φαντασιακού περιεχομένου ιδέες, και οι οποίες χαρακτηρίζονται από τη σύγχρονη διανόηση "ιδεολογήματα". Από την άλλη δε, έχουμε το εκκλησιαστικό γεγονός, την πραγματικότητα της συνάθροισης, η οποία πλέον δεν έχει σχέση με κάτι το φαντασιακό : Με ιδεολογήματα, δηλαδή με θρησκεία. Έτσι, όταν λέμε (οι άλλοι) θρησκειοποίηση, αναφερόμαστε σε ιδεολογήματα και φαντασιώσεις, ενώ το εκκλησιαστικό γεγονός είναι εδώ, τώρα, μπροστά μας. Άρα κανείς δεν μπορεί να μιλεί για φαινόμενα ιδεοληψίας ή για θρησκεία.

Όλοι όμως αυτοί οι αριστείς του πνεύματος παραβλέπουν ότι αφετηρία και περιεχόμενο του εκκλησιαστικού γεγονότος είναι όλα όσα προέρχονται από την παλαιά θρησκεία, εντός της οποίας υπήρχε το όνομα του Θεού και πατέρα, το οποίο εφανερώθη με την ενανθρώπηση αυτού του ιδίου του αγίου Θεού : "Πάτερ, ελήλυθεν η ώρα, δόξασόν σου τον υιόν, ίνα και ο υιός δοξάση σε ... εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις".

Όλοι αυτοί οι επηρμένοι εξολοθρευτές της θρησκείας και εισηγητές του εκκλησιαστικού γεγονότος, είναι οι αρνητές του θεού Πατρός και οι εμπαίζοντες Αυτόν που μας εφανέρωσε το όνομά Του. Και ύστερα, έχουν το θράσος να μας μιλούν για "θρησκειοποίηση", για "εκκλησιαστικό γεγονός"! Αυτοί, οι άθλιοι διαχειριστές του ανεόρτιου βίου μας και ακόλαστοι αριστείς των "μανικών ερώτων".

ΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΓΡΑΙΚΥΛΙΣΜΟΥ

Η φωτο από το ιστολόγιο ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ

Βγήκαν οι προστάτες του γραικυλισμού να βάλουν σε τάξη κάποια πράγματα. Οι δημοσιογράφοι Καμπουράκης και Οικονομέας κάλεσαν τον Μητροπολίτη του Πειραιά να τους δώσει εξηγήσεις για κάτι που έγραψε περί γραικύλων. Κάνεις πολιτική του είπαν, δηλαδή, ψήφιζε και τσιμουδιά. Εσύ το "κύριε ελέησον", εμείς τα υπόλοιπα.

Μήπως το Σύνταγμα απαγορεύει στους Μητροπολίτες να ψηφίζουν; Τι είναι δηλαδή αυτοί; Μόνο για τα "δι΄ ευχών" των πατέρων ημών πολιτικών;

Αυτές οι δημοσιογραφικές ύαινες είναι επικίνδυνες και ευθύνονται τα μέγιστα, που γίναμε τυμπανιαίοι.

Εν τω μεταξύ στο Πακιστάν ο ένας τρώει τον άλλο. Σαρανταδύο νεκροί και 70 τραυματίες από επίθεση αυτοκτονίας χθές.

Αυτό πάνε να κάνουν και σε μας εδώ. Καιρός να ξυπνήσουμε. Όλοι μια γροθιά καταπάνω τους.

"Ταλιμπάν" και φασίστας όποιος δεν προσκυνά το ολοκαύτωμα και όπου οι στρατιές του σιωνιστικού τέρατος βάζουν το πόδι τους, με τα όπλα ή το όπλο του χρήματος (δάνεια), οι άλλοι σφάζονται μεταξύ τους.

Πού το βρήκαν γραμμένο ότι όποιος δεν ανάβει το κεράκι της Μενορά είναι φασίστας; Τους ζητήσαμε ποτέ εμείς να ανάψουν κεράκι για τα εκατομμύρια των μαρτύρων για την πίστη του Χριστού; Αυτοί γιατί μας υποχρεώνουν να ανάβουμε κεράκι για τους πιστούς του ολοκαυτώματος;

Αλλά για μια στιγμή. Για ποιά πίστη αγωνίστηκαν τα θύματα του ολοκαυτώματος; Δεν θυσίασαν στο βωμό του Χίτλερ γι΄ αυτό θανατώθηκαν; Αρνήθηκαν να στρατευθούν στην ιδεολογία του ναζισμού γι΄ αυτό θανατώθηκαν; Κατήγγειλαν το ναζισμό γι΄ αυτό θανατώθηκαν; Όχι θα μας πουν, θανατώθηκαν στο όνομα της μισαλλοδοξίας.

Και ποιά ήταν αυτή η μισαλλοδοξία; Νέα εκλεκτή φυλή πήγαινε να φτιάξει ο Χίτλερ, παλαιά εκλεκτή φυλή ήταν αυτοί, κοινός ήταν ο στόχος «καθώς είπεν ο Θεός ότι ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω, και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοί έσονταί μοι λαός». Τον ίδιο θεό είχαν, αλλά με διαφορετικές λατρευτικές - πολιτικές δηλαδή - εκφράσεις.

«Διό εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε, λέγει Κύριος, και ακαθάρτου μη άπτεσθε».

Αυτό τους είπαν - το ιερατείο τους - αυτό έκαναν, αλλά στο μεταξύ τους βρήκε ο πόλεμος, ο λιμός, ο θάνατος. Βεβαίως, οι οδηγίες του ιερατείου δεν ήταν μέσα στα υπόλοιπα, που διευκρινιστικά είχαν πει οι Απόστολοι Παύλος και Πέτρος. Ήταν τα αυθεντικά, τα γνήσια και τα αναλλοίωτα, τα δικά τους.

Τι γίνεται λοιπόν εδώ πέρα; Ποιος είναι ο φασίστας και ποιος δεν είναι; Ποιος είναι ο φονταμενταλιστής και ποιος δεν είναι; Τι σχέση έχουμε εμείς με όλα αυτά; Μπορεί κάποιος να μας διαφωτίσει;

ΠΡΟΣ ΠΑΛΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΠΡΟΕΧΕΙ

Η Αγία Σοφία μπορεί να χάθηκε, ο ναός της Ελλάδας δεν θα χαθεί

"Πεσείται εκ τού κλίτους σου χιλιάς και μυριάς εκ δεξιών σου, πρός σέ δέ ουκ εγγιεί"

Κάθε σπίτι μια εκκλησιά, κάθε ψυχή ένα κερί, θυμίαμα η προσευχή


Ευλογημένα και άγια Χριστούγεννα

Κυπριανός Χ

Φωτογραφία από ιστολόγιο ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

Bar Codes ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ κ. ΙΩ. ΚΑΡΔΑΣΗ;

Από ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ

Ἔκπληκτοι βλέπουμε καί πάλι τόν κ. Καρδάση νά γράφει μέ περισσή αὐθάδεια καί ὑπεροψία, (βλ. «Ἀπάντησι πρός τούς Σωτηρικούς» www.agioros.com/kardasis.pdf ) ὄπως και παλαιότερα πρίν 13 χρόνια ὄταν μιλούσαμε γιὰ τήν συνθήκη Σέγγεν. Πιστεύουμε ὅτι θά τοῦ δοθῆ ἡ δέουσα ἀπάντηση χωρίς λασπολογίες καί βρισιές πού χρησιμοποιοῦν συνήθως οἱ μή ἔχοντες ἀποδείξεις.
'Eπειδή στήν ἴδια ἐπιστολή ἀναφέρεται καί σέ «διάφορες ἀηδεῖς καί βλακώδεις ‘‘μελέτες’’» σχετικές μέ τόν γραμμωτό κώδικα, ἀπό πλευρᾶς μας θέλουμε νά τονί­σου­με ὅτι ἡ ἐπιχειρηματολογία του γιά τό ὅτι δέν ταυτίζονται οἱ χαρακτῆρες ἐλέγχου μέ τό ψηφίο 6 στόν γραμμωτό κωδικό ΕΑΝ-13, τήν ὁποία ἀναμασοῦν λίγα εὐτυχῶς φυλ­λάδια, δέν μπορεῖ νά ἰκανοποιήσει παρά μόνο ἐκείνους πού θέλουν νά τόν ἀκοῦνε.
Ἐάν δέ ἀναλισκώμεθα σέ ἀτέρμονες συζητήσεις μαζί του, εἶναι διότι δέν θέλει νά καταλάβει ὅτι ἡ ταύτιση τῶν χαρακτήρων ἐλέγχου μέ τό ψηφίο 6 γίνεται κατά τήν ἀποκωδικοποίηση ἤ ἀπλὰ τήν ἠλεκτρονική ἀνάγνωση τοῦ κωδικοῦ. Ἡ ἠλεκτρονική πληροφορία πού φέρει ὁ κάθε ἕνας ἀπό τούς τρεῖς χαρακτῆρες ἐλέγχου εἶναι ἀκριβῶς ἴδια μέ τήν ἠλεκτρονική πληροφο­ρία πού φέρει τό ψηφίο 6 .
Ἡ Γ’ Μελέτη τῆς Μονῆς Γρηγορίου (1997) γιά τόν γραμ­μωτό κωδικό ΕΑΝ-13 εἶναι περισσότερο ἀπό πειστική (http://www.agioros.com/iraklios/bar.code/3tech.anal.htm). Εἴτε τό θέλουμε εἴτε δέν τό θέλουμε, εἴτε σκόπιμα εἴτε τυχαῖα, ὁ ΕΑΝ-13 σχεδιάσθηκε ἔτσι καί ὄχι διαφορετικά. Οἱ τρεῖς χαρακτῆρες ἐλέγχου εἶναι 6άρια. Εἴτε τούς ποῦμε βοηθητικούς χαρακτῆρες εἴτε τούς ποῦμε 6άρια, τό γεγονός εἶναι ὅτι ἔχουν μέσα τους κωδικοποιημένη τήν ἴδια ἠλεκτρονική πληροφορία Τ1 και Τ2 ὡς (Delta distance characters Βλ. ὡς ἄνω μελέτη).

Καί μία λεπτομέρεια γιά ὅσους θέλουν περισσότερες τεχνικές ἐπεξη­γήσεις:

Στήν Γ’ Μελέτη τῆς Μονῆς Γρηγορίου τεκμηριω­μέ­να ὑποστηρίζεται ὅτι ἡ ἀναλογική σχέσις τῶν χρονικῶν μετρήσεων τῶν παλμῶν πού δίνουν οἱ χαρακτῆρες ἀρχῆς-μέσης-τέλους εἶναι ἡ ἴδια μέ τήν ἀναλογική σχέσι πού δίνουν οἱ παλμοί τοῦ χαρακτῆρα 6 (βλ. σελ. 15-19). Σέ αὐτή τήν ἐπιχειρηματολογία δέν ἀγνοήθηκε τό μέγεθος P (στήν Γ’ Με­λέ­τη τό P ἀναφέρεται ὡς C ἤ ref.), ὅπως ἰσχυ­ρί­ζε­ται ψευδόμενος ὁ κ. Καρδά­σης. Ἔχει ληφθῆ ὑπ’ ὄψιν (βλ. αὐτόθι). Ὁ κ. Καρδάσης δέν θέλει νά παρα­δε­χθῇ ὅτι τό πλάτος P συμμετέχει στόν ὑπολογισμό τῶν Width-distancesdistances καί μόνον. καί Τ-Πῶς ἄλλωστε θά συμμετεῖχε στόν προσδιορισμό τῶν ψηφίων, ἐφ’ ὅσον ὁ γραμμωτός κώδικας κατά τήν ἀνάγνωσή του ἀπό τόν σα­ρωτή εἶναι ἕνα συνονθύλευμα ἀπό κακοποιημένες γραμμές μιᾶς κυματοσειρᾶς, τῆς ὁποίας τά πλάτη μετρῶνται ὄχι «δι’ ἀπολύτου ταυτίσεως μέ τόν πρωτό­τυπο χαρακτῆρα (nominaldimension)», ἀλλά «βάσει ἀναλογικῆς σχέσεως τῶν χρονικῶν με­τρή­σεων πού προσδιορίζουν κατὰ προσέγγιση τούς χαρακτῆρες» πρός τίς κωδικο­ποι­ημένες πρότυπες διά τῶν τιμῶν Τ1 καί Τ2 (βλ. Γ’ Μελέτη); Κοντολο­γίς, ἡ διαφορετική κωδικο­ποί­ηση τοῦ P γιά τούς χαρακτῆρες ἀρχῆς-μέσης-τέ­λους ἀπό τόν χαρακτῆρα 6 (3, 5, 3 καί 7 modules ἀντιστοίχως) δέν διαφορο­ποι­εῖ τήν ἠλεκτρονική πληροφορία πού μετα­φέ­ρουν οἱ χαρακτῆρες.
Μέ τήν εὐκαιρία, χάριν τῆς δικαιοσύνης, πρέπει νά ἀνασκευάσουμε μιά μεστή σέ εἰρωνία, ἀλλά κατά τήν γνώμη μας ἀνόητη, κατηγορία κατά τῶν ἐπιστημόνων πού ὑπέγραψαν τά συμπεράσματα τῆς Γ’ Μελέτης τῆς Μονῆς Γρηγορίου, ὅτι δηλαδή περι­έ­λαβαν στό ὑπόμνημά τους πρός τήν Ἱερά Σύνοδο (1997) τήν ἔκφραση «ταύτιση στήν ὁπτική ἐντύπωση τῶν χαρακτήρων ἐλέγχου μέ τόν ἀριθμό 6», μία ἔκφραση πού μόνο «στόν τομέα τῆς Ἐπιστήμης τῆς Ψυχολογίας» ὑπάρχει καί ὄχι τῆς Μαθηματικῆς Ἐπιστήμης!
Ἐμεῖς ἐρωτοῦμε: Τί σημαίνει ἡ ἀγγλική ἔκφραση «Yes, they do resemble the codefora six»; Μήπως σημαίνει ἑλληνιστί: «Ναί, ὁμοιάζουν μέ τόν κωδικό τοῦ 6»; Ἐάν αὐτό σημαίνει (βλ. Ἰ. Καρδάση, Ἀπάντησι πρός τούς Σωτηρικούς), γιατί ὁ κ. Καρ­δάσης μέμφεται τούς ἀξιολόγους ἐπιστήμονες πού τήν χρησιμοποίησαν στό ὑπόμνη­μά τους; Μάλιστα, πού τήν χρησιμοποίησαν ὄχι μέ καταφατικό λόγο, ὅπως ὁ G. Laurer (βλ. Ἰω. Καρδάση, αὐτόθι), ἀλλά μέ τήν ἔννοια ὅτι παρά τήν ὁπτική ἐντύπωση τῆς ὁμοιότητος, ἡ ἠλεκτρονική πληροφορία τους τούς ταυτίζει.

Τό σπουδαιότερο ὅμως μέ τίς ἑκάστοτε παρεμβάσεις τοῦ κ. Καρδάση εἶναι ὅτι γίνονται σέ συγκυρίες ἐξαιρετικά κρίσιμες.
Ὅπως τό 1997 στόχεψαν νά ἀδρανοποιή­σουν τόν πιστό λαό καί τήν Ἱεραρχία, ὥστε νά μή ἀντιδράσουν στήν ψήφιση τῆς Συνθήκης Σένγκεν καί τήν ἐφαρμογή τῶν στόχων της, ἔτσι καί τώρα παρεμβαίνει σέ μία στιγμή πού ποιμαίνουσα Ἐκκλησία καί πιστός λαός πρέπει νά ἀντιδράσουν μεθοδι­κά καί ἀποτελεσματικά στήν ἐνορχηστρω­μένη προσπάθεια ἐπιβολῆς τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη, τοῦ ἠλεκτρονικοῦ μέσου πού θά ἐπιτρέψει τήν ἐπεξεργασία καί τήν διακίνηση τῶν προσωπικῶν δεδο­μένων ἀθώων καί ἐντίμων πολιτῶν πρός ἰδιωτικές (πολυεθνι­κές) ἑταιρεῖες καί ξένα (ἀνθελληνικά καί ἀντορθόδοξα) κέντρα ἐξουσίας.
Λυπούμαστε γιά τήν συμπόρευση, τοῦ κ. Καρδάση καί ὅσων ἀναπαρά­γουν καί διασπείρουν τίς ἀπόψεις του, μέ τό κατεστημένο τῆς ἐπιχειρούμενης ἠλεκτρονικῆς σκλαβιᾶς. Ἀγανακτοῦμε δέ γιά τήν ὑπεροψία καί τήν αὐθάδειά τους κατά σεβαστῶν καί ἐντίμων ἐκκλησιαστικῶν προσώπων καί μή πού άγαποῦν πραγματικά αὐτὸν τόν τόπο πού εἶναι ἐτοιμοι νά χύσουν ἀκόμη τό αίμα τους γιά τήν Πίστη καί τήν Πατρίδα μας.

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΚΙΣ

Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο εξέδωσε ανακοίνωση για τις δηλώσεις του Μητροπολίτη Σεραφείμ. Μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ. Μεταξύ άλλων τονίζει:

"Με επιστολές τους προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, η Anti-Defamation League και η American Jewish Committee τόνισαν ότι "είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικό να ακούγονται τέτοια λόγια από ένα θρησκευτικό ηγέτη."

΄Ωστε έτσι λοιπόν, έχουμε και τους θρησκευτικούς ηγέτες. Σε μας όμως τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Αν αυτοί οι κύριοι έχουν τους δικούς τους θρησκευτικούς ΗΓΕΤΕΣ και θεωρούν το λαό τους άβουλο και άφωνο, για να τον χειραγωγούν όπως αυτοί ορίζουν, ας τους πληροφορήσει κάποιος ότι εδώ ηγετικό ρόλο έχει ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΗΓΕΤΗΣ, δεν είναι ένα μάτσο από σάρκες, ένα κοπάδι, που όποιος θέλει πότε το στέλνει για σφάξιμο και άλλοτε του ζητά να προσκυνά τον (ή τους) ηγέτη του.

Αντισημίτης δεν είναι όποιος δεν προσκυνά το ολοκαύτωμα και την ηγεσία του, όπως δεν είναι αντίχριστος, όποιος δεν προσκυνά τη σταυροαναστάσιμη Αλήθεια και την ηγεσία της.

Όπως αυτοί έχουν την ηγεσία του ολοκαυτώματος, έχουμε κι εμείς την ηγεσία του ολοκαυτώματος μυριάδων αγίων. Αν αυτοί θέλουν να ανάβουν κεριά οι πολιτικοί ηγέτες στο δικό τους ολοκαύτωμα, εμείς δεν τους ζητάμε να κάνουν το ίδιο για το ολοκαύτωμα των δικών μας αγίων.

Όπως αυτοί έχουν τις δικές τους απόψεις για τη δική μας αλήθεια, έχουμε κι εμείς τις δικές μας απόψεις για τη δική τους αλήθεια. Όχι να μας απειλούν με φυλακίσεις και δεν ξέρω τι άλλο, αν δεν δεχόμαστε την προσκύνηση του ολοκαυτώματος και του σιωνιστικού τους οράματος.

Για να ξέρουμε δηλαδή τι μας γίνεται και τι ζητάμε.

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΚΑΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ

Νεότερη επεξεργασία 24/01/2012

Παράθεση :
"Όταν ξεκόβεις και ανεξαρτητοποιείς το πρόσωπο, όταν το εξατμίζεις από κάθε ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό χυμό, τότε δεν μπορείς να διακρίνεις ούτε  το ρόλο του ηθοποιού που υποδύεται. Kαι το χειρότερο, aποκόβεις από το ιστορικό, κοινωνικό και πολιτικό πρόσωπο ΚΑΙ τις λέξεις που χρησιμοποιεί και τα εκλογικά καταναλωτικά του σώου… Εδώ πλέον κατεβαίνουμε ακόμα ένα σκαλί, κατρακυλάμε στην ειδωλολατρεία των λέξεων και των καταναλωτικών φράσεων"
 Βλέπε :   Επισκέπτης ΘΥΜΙΟΣ, "Η ειδωλολατρία των συναισθηματικών εξαρτήσεων"

Είναι καίριο το σημείο αυτό. Διότι οι πάσης φύσεως διανοούμενοι του "culture star system", ενώ εκ πρώτης όψεως φαίνονται εικονολάτρες, στην πραγματικότητα είναι φανατικοί και δόλιοι εικονομάχοι, δηλαδή ειδωλολάτρες. Φυσικά του εαυτού τους και των νοσηρών ιδεών που έχουν μέσα στο κεφάλι τους. Το θέμα είναι λεπτό και χρειάζεται προσοχή.

Η μεγάλη διένεξη που συγκλόνισε τη βυζαντινή αυτοκρατορία για περισσότερο από ένα αιώνα, είχε το εξής περίεργο χαρακτηρηστικό. Οι εικονομάχοι κατηγορούσαν τους εικονολάτρες σαν ειδωλολάτρες και οι εικονόφιλοι απέδιδαν σ΄ αυτούς την κατηγορία που τους προσήπταν : Ο εικονομάχος είναι ειδωλολάτρης χωρίς να το γνωρίζει! Τούτο αναβιώνει στις μέρες μας. Αλλά συμβαίνει το περίεργο, ο εικονομάχος να είναι συνάμα και εικονολάτρης. Με τον τρόπο αυτό υποκρίνεται και προσπαθεί να εξουδετερώσει την εικόνα  (ή Εικόνα).
Πώς συμβαίνει αυτό;

Προσπαθούν, λένε, να αποσβέσουν τα ιδεολογήματα που υποθέτουν ότι έχουμε, αλλά φτιάχνουν άλλα, που δεν διακρίνονται εύκολα. Διότι πώς γίνεται, ένας να σου λέει ότι αυτό κι εκείνο είναι ιδεολόγημα, και πάλι να σε πετάει σε ιδεολογήματα; Υποτίθεται ότι ο star του culture system σε απελευθερώνει από φαντασιώσεις, ιδεολογικοποιήσεις και άλλα σχετικά.

Τα ιδεολογήματα που μας προσφέρουν είναι ακριβώς αυτά που περιγράφει στο άρθρο του ο ΘΥΜΙΟΣ (δες την παράθεση) : Κυρίως πρόσωπα και μεταξύ άλλων, ποικίλες πολιτικές ή άλλης φύσεως προτάσεις :  πυροτεχνήματα πατριωτισμού με ελληνικό τρόπο ύπαρξης, ελληνοκεντρικότητα κλπ. Δεν απουσιάζει ασφαλώς και το βυζαντινό, ή ρωμαίικο, "μέλος". Αυτά μέσα από ένα μίγμα λέξεων με έκδηλο το συναισθηματικό κενό. Φροντίζουν όμως να μη το δείχνουν. Γι΄ αυτό  φλυαρούν ακατάσχετα περί Τέχνης και άλλων τινών επιστημονικοφιλοσοφικών - των θρησκευτικών μη εξαιρουμένων - προκειμένου να κρύψουν τον λανθάνοντα μηδενισμό τους. Οπωσδήποτε όμως η σύγχυσή τους, αν και δυσδιάκριτη, είναι εμφανής, όταν είμαστε σε θέση να διαβάσουμε τις "μέσα στις λέξεις λέξη".

Μεταξύ των  "ιδεολογημάτων" - σε εισαγωγικά διότι όπως θα δούμε δεν πρόκειται περί ιδεολογήματος - που κατηγορούν και καταργούν, είναι το συναίσθημα. Επειδή εκεί αποδίδουν και τις, όπως τις ονομάζουν, ιδεολογικοποιήσεις. Το θεωρούν ακατάλληλο - συν τοις άλλοις  αναφέρομαι στη Θρησκεία - διότι η πολιτική δεν πρέπει να ασκείται με το συναίσθημα. Τούτο αποτελεί δόγμα και κανόνα (πολιτικής) πίστεως. Αλλά δεν πρόκειται περί του συναισθήματος. Πρόκειται περί της αισθαντικότητας, κατάλοιπο του ρομαντισμού, δηλαδή ενός νόθου, κίβδηλου και όχι πραγματικού, συναισθήματος.

Το συναίσθημα είναι έμφυτο στον άνθρωπο και συνδέεται άρηκτα με τη Θρησκεία. Αν όμως παραμείνει στην αρχαϊκή και πρωτόγονη μορφή του, δηλαδή αν παραμείνει στο ασυνείδητο, μας οδηγεί πράγματι σε ιδεολογήματα, σε ιδεολογικοποιήσεις, φαντασιώσεις, τελικά στην ειδωλολατρεία. Ακόμη πιο πέρα, στην αλληλοεξόντωση.

Αν όμως συνειδητοποιηθεί τότε ο κίνδυνος αυτός αποφεύγεται. Διότι ακριβώς αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος περί τίνος πρόκειται.

Με άλλα λόγια το αδιαφοροποίητο (αρχέγονο) συναίσθημα μας οδηγεί όντως σε ιδεολογήματα και αυτό στην ειδωλολατρεία. Αντίθετα, το συνειδητό, εγνωσμένο και, πλέον, διαφοροποιημένο συναίσθημα δεν έχει τα αποτελέσματα αυτά. Ο χώρος του συναισθήματος καταυγάζει και η Θρησκεία βρίσκει το αληθές νόημα, την πραγματική της διάσταση, που αφαιρεί τις πλαστές και νόθες επικαλύψεις τις οποίες έχει συσσωρεύει το σύστημα των αστέρων της κουλτούρας (διανόησης).

Για το λόγο αυτό κάθε προσπάθεια υποκατάστασης της θρησκείας με ο,τιδήποτε άλλο, οδηγεί μοιραία στο να εκθεμελιώνουμε αυτό που πάμε να φτιάξουμε λόγω της προοδευτικότητας και της μανίας του εκσυγχρονισμού. Νερό σε άδειο πιθάρι χωρίς πάτο ρίχνουμε.
Αν πάμε να φτιάξουμε νέα ιδεολογία, ουσιαστικά φτιάχνουμε νέα ιδεολογήματα.
Αν πάμε να φτιάξουμε νέα θρησκεία (σημ. κεκαθαρμένη), κυριολεκτικά εξαφανίζουμε κάθε τι που σχετίζεται με αυτή, όπως η Εκκλησία.
Και αν έχουμε μια νέα πολιτική πρόταση, ξαναπέφτουμε στην παγίδα παλαιών σχημάτων ολοκληρωτισμού (: αποικιοκρατία δημοκρατικών αρχών, τώρα αβασίλευτη) με εξόχως απάνθρωπα αποτελέσματα.

Να γιατί η πολιτική και η λοιπή διανόηση, με τον μανδύα προστασίας που της παρέχει η καθεστωτική εξουσία, είναι στην πραγματικότητα η ύστατη προσπάθεια διάσωσης ενός καταρρέοντος ακατέργαστου, αρχέγονου, ασυνειδήτου και  λίαν απάνθρωπου συναισθήματος, καρπός του οποίου είναι ο  Οικουμενισμός και η Παγκοσμιοποίηση. 
Ισχυρίζονται ότι μας ελευθερώνουν από ιδεολογήματα, στη θέση τους όμως βάζουν άλλα : Λέξεις κενές που οδηγούν στη νοσηρή συναισθηματική εξάρτηση - η Τέχνη συνεισφέρει τα μέγιστα - από την  λατρεία των συνθημάτων και των εικονικών παραστάσεων.

Τελειώνοντας γράφουμε, δεν αρκούν οι λέξεις για την καταγγελία ενός φαύλου συστήματος με πατριωτικά, καλλιτεχνικά ή νεοτερικά εκκλησιαστικά crescendo. Η θαρραλέα κίνηση της εξόδου από αυτή τη φαυλότητα πρέπει να γίνει πράξη. Αρετή και τόλμη χρειάζεται η ελευθερία. Εδώ όμως που φτάσαμε, κανένα πρόσωπο από τα υπάρχοντα (σημ. μας έχουν ζαλίσει με αυτή τη λέξη) δεν μπορεί να δώσει το έμπρακτο παράδειγμα, ώστε οι ιδέες να αποκτήσουν το ένδυμα του σώματος και τη δύναμη της ψυχής. Και οι θεσμοί, θα παραμένουν λέξεις ανυπόστατες, κενές περιεχομένου, "άδειο πουκάμισο" όπως έγραψε ο ποιητής.

ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ...

Διαβάσατε την είδηση; Ποιά είδηση, θα μου πείτε, υπάρχουν πολλές ειδήσεις. Σωστά, υπάρχουν πολλές, ασήμαντες που γίνονται σημαντικές ή σημαντικές που γίνονται ασήμαντες. Κατά κανόνα συμβαίνει το δεύτερο. Το ασήμαντο που έγινε σημαντικό είναι αυτό:

Σε Επίτιμο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αιγαίου αναγορεύθηκε ο Καθηγητής Ομοιοπαθητικής Γιώργος Βυθούλκας την Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010 στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης.

Και τώρα διαβάσετε και το Σχόλιο - ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ έγραφα κάποτε και λίγα πέρναγαν προς τα έξω. Αυτό σίγουρα δεν θα πέρναγε.

Επισήμως πλέον, ο λεγόμενος από τον ανεπίσημο λαό "κομπογιαννιτισμός", εισέρχεται την πύλην του Ασύλου. Και όχι του Πανεπιστημίου.

Τα "άσυλα" στην αρχαιότητα ήταν ιεροί τόποι. Το σημερινό Άσυλο εχει κόψει κάθε δεσμό με ο,τιδήποτε ιερό : από τα γνωστά και παραδεδεγμένα. Στη θέση τους έχει αναγάγει σε ιερό το ΤΙΠΟΤΑ.

Πανεπιστήμιο είπατε; Ποιο πανεπιστήμιο; Αυτό σάπισε και μούχλιασε. Ήταν κάποτε. Τώρα έχουμε Άσυλο φρενοπαθών και άσυλα ανιάτως πασχόντων.

ΠΩΣ, Η ΜΥΓΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ !

Έβγαλε άχρηστο έναν άγιο της Εκκλησίας ο Ρωμανίδης, αφού άλλοι προηγουμένως αχρήστεψαν τον Μέγα Κωνσταντίνο, και από εκεί πήραν άλλοι τη σκυτάλη. Και γράφουν, για τον Καζαντζάκη, "πάντως αίρεση χιλιασμού δεν κήρυξε σαν τους αγίους Ειρηναίο, Μεθόδιο, Διονύσιο, Ιππόλυτο". Δεν φτάνει δε κι αυτό, έρχονται τώρα να μας πουν ότι τόσο ο Γρ. Νύσσης, όπως και Μάξιμος ο Ομολογητής, είναι οι κήρυκες της αποκατάστασης των πάντων του Ωριγένη!

Είπαμε, αν θέλουμε να βγάλουμε τη μύγα ελέφαντα επειδή έχει προβοσκίδα, δεν θα δυσκολευτούμε. Υπάρχουν πολλοί που θα συμφωνήσουν. Όλα είναι σχετικά και ο καθένας μπορεί να λέει την άποψή του, αλλά η κυρίαρχη άποψη είναι ότι "αιώνια κόλαση, αν υπάρχει, σημαίνει θρίαμβος του σατανά" και ότι "η θρησκεία είναι νευροβιολογική ασθένεια".

Αυτοί είναι οι μεγάλοι ορθόδοξοι δάσκαλοι και πατέρες του εικοστού αιώνα, που το έργο τους συνεχίζεται - οι μαθητές δηλαδή συνεχίζουν το έγο τους - στις μέρες μας με ... αντιοικουμενιστικές κορώνες και νηπτικές-ησυχαστικές διδαχές.

Προκόψαμε!

Διαβάστε κι αυτό, διαβάστε κι αυτό και θυμηθείτε τι έγραψα : Αν θέλουμε να βγάλουμε τη μύγα ελέφαντα δεν θα δυσκολευτούμε, θα βρεθούν πολλοί να συμφωνήσουν.
Ιδού σχολιαστής (...) γράφων :

"Τέσσερεις προσωπικότητες επηρέασαν τον Καζαντζάκη. Ο Χριστός, ο Λένιν, ο Νίτσε και ο Βούδδας." (Σημ. Αυτά τα είπε ο ακαδημαϊκός Π. Πρεβελάκης στα εκατοντάχρονα του Καζαντζάκη)

Λαμπρά! Υπέροχα!! Εξαίσια !!!

Ο Χριστός στην ίδια κατηγορία προσωπικοτήτων (!!!!) με τους Λένιν, Νίτσε, Βούδδα. Γι΄ αυτό βάζουμε μέσα και άλλη μια προσωπικότητα : Τον Καζαντζάκη. Τέλεια, παύλα και ακόμη ένα θαυμαστικό (!) στα πολλά προηγούμενα.

Η μύγα είναι ελέφαντας, όπερ έδει, δείξαι.

Προκόψαμε "εις την δευτέραν" με τον ακαδημαϊκό, θεός σχωρέσ΄τον, Π. Πρεβελάκη.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ

Απάνθισμα σχολίων (δικών μου) σε σχόλια άλλων.(*)

Σχολιαστής ΙΚ :
"Αλλά και στις μέρες μας ένας μεγάλος θεολόγος, ο π. Γ. Φλωρόφσκυ καταγράφει: «Κόλαση αιώνια δεν μπορεί να υπάρχει, γιατί αυτό θα ήταν ο θρίαμβος του Σατανά!»

Κυπριανός Χ :
Αν δεν το έγραφε αυτό ο π. Γ. Φλωρόφσκυ, αμφιβάλλω αν θα τον γνώριζε ο καντηλανάφτης της εκκλησιάς (κατά το "ο θυρωρός της πολυκατοικίας"). Με κάτι τέτοια "θεία" ορθόδοξα δώρα (και αυτά σε εισαγωγικά) ο οικουμενισμός θέριεψε και η αποκατάσταση πάει να γίνει όρος δογματικός. Η προετοιαζομένη Οικουμενική σύνοδος της απωλείας θα τον προσθέσει. Είναι βεβαιότατον.

Ας όψωνται οι Ρωμανίδης και Φλωρόφσκυ, που έβαλαν πλάτες (επίκαιρη έκφραση) στον οικουμενισμό (ουνιβερσαλισμό κατά σχολιαστή ΙΚ).

Ο ένας είπε να καταργήσουμε τον όρο θρησκεία (νευροβιολογική ασθένεια η θρησκεία) και ο άλλος να καταργήσουμε την κόλαση (κόλαση αιώνια δεν μπορεί να υπάρχει, γιατί αυτό θα ήταν ο θρίαμβος του Σατανά). Τι να τα κάνω όλα τα άλλα τα σοφά που μας είπαν;

Και πότε τα είπαν; Όταν έβλεπαν τον οδοστρωτήρα του οικουμενισμού να ισοπεδώνει τα πάντα!

Ο ιερός Αυγουστίνος έγραψε αυτά που έγραψε, αλλά δεν είχε υπόψη του ότι κάποιοι άλλοι θα εύρισκαν "πάτημα" αργότερα για να αρθρώσουν τις κακοδοξίες τους και στο τέλος να κυριαρχήσουν από την απίστευτη αρχομανία τους. Ήταν βέβαια και τόσα άλλα που συνεβαιναν εκείνο τον καιρό με τις αιρέσεις και πού να προλάβουν οι πατέρες να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους.

Το ίδιο πάνε να κάνουν τώρα με την αποκατάσταση των πάντων. Θα στηριχθούν σε αυτά που έγραψαν οι πατέρες, θα τα φέρουν στα μέτρα τους - το έκαναν με το ημερολόγιο - και θα μας "φορέσουν" το νέο δογματικό όρο που θα σβήσει το αιώνιον πυρ της κόλασης.

Χαρές που έχουν να γίνουν, δεν λέγετε. Διερωτώμαι τι κάνουν οι πανεπιστημιακοί της ακαδημαϊκής θεολογίας. Πού βρίσκονται; Δεν ενημερώνονται; Και οι λόγιοι Μοναχοί, οι της Ιεραρχίας και άλλοι τι κάνουν;

Θα μου πουν κάποιοι : Και ποιος είσαι εσύ, που τα βάζεις με τους Ρωμανίδη και Φλωρόφσκυ. Δεν τα βάζω με το συνολικό τους έργο, παρά μόνο με αυτά τα δύο που έγιναν το προσάναμα στη φωτιά του οικουμενισμού (ουνιβερσαλισμού κατά σχολιαστή ΙΚ). Δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο.

Όχι στη θρησκεία και όχι στην κόλαση.

Μήπως δεν έκαναν το ίδιο με αυτό που κάνω κι εγώ; Ο ένας πήρε κάτι που έγραψε ο ιερός Αυγουστίνος και τον έβγαλε άχρηστο και ο άλλος, βρήκε κάτι στους πατέρες και ανέτρεψε όλα αυτά που γράφει η Αγία Γραφή για την κόλαση. Το παράδειγμα που μου έδωσαν ακολουθώ.

Και ύστερα γράφουμε: Μπα, δεν το ξέραμε ότι η Εκκλησία έχει απορρίψει δογματικές θέσεις μεγάλων αγίων (σχολιαστής ΙΚ)!

Τι άλλο καλύτερο για τους αδαείς, για τον οικουμενισμό, να κάνουν τις λεσβίες παπαδίνες και επισκοπίνες, να παντρεύουν τους ομοφυλόφιλους και να υιοθετούν αυτοί και οι άγαμες μητέρες.

Κόλαση αιώνια σημαίνει θρίαμβος του σατανά (Φλωρόφσκυ), θρησκεία σημαίνει νευροβιολική ασθένεια (Ρωμανίδης), αγάπη και μόνο αγάπη (Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄)! Οι μέγιστοι των θεολόγων του 20 αιώνα Ορθόδοξοι και ο Πάπας, μέγιστος κι αυτός στην (παπική) αγάπη. Σώσαμε τον άνθρωπο, όλοι ένα και οι άλλοι στα καζάνια, που ο θεολόγος Μουστάκης τα άναψε για μένα.

"Ευλογία διδασκάλων και έλεος αυτών έλθη εφ΄ ημάς". Η βλασφημία ευλογία και το έλεος κατάρα μας λούζουν όλους.

Αυτή είναι η Ορθοδοξία σήμερα και αυτούς τους αντιοικουμενιστές είχαμε και έχουμε. Οι υπόλοιποι που διαφωνούν είναι ερασιτέχνες και φανατικοί. Να τους χαιρόμαστε τέτοιους διδασκάλους "ορθοτόμους" της αληθείας.

===========================

Μια μόνο παρατήρηση για τον σχολιαστή (...) που γράφει:

Δηλ. το ότι "όλοι θα σωθούνε, ακόμη και ο Σατανάς, αφού δεν υπάρχει κόλαση" (Νύσσης) δεν είναι δόγμα; Τότε τι είναι κανόνας ή απόφαση;

Όχι, δεν είναι δόγμα. Δόγμα είναι η Μέλλουσα Κρίση (Δευτέρα Παρουσία). Η κόλαση είναι η αυτοτιμωρία του διαβόλου, του θηρίου, του ψευδοπροφήτη, στην λίμνη του πυρός και του θείου, ημέρα και νύκτα εις τους αιώνας (Αποκάλυψη).

Διότι του λείπει η ταπείνωση. Πάσχει ανίατα από οίηση.

Οι άνθρωποι θα αναστηθούν όλοι. Και άλλοι θα πορευθούν στη Ζωή εν υποστάσει και άλλοι για Κρίση άνευ υποστάσεως.

"Τὸ γὰρ κακὸν ἀνυπόστατον" (Γρ. Νύσσης)

"Οὐ µὴν οὐδὲ παρὰ Θεοῦ τὸ κακὸν τὴν γένεσιν ἔχειν εὐσεβές ἐστι λέγειν"
(Μεγ. Βασίλειος)

(*)Βλέπε ιστολόγιο

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΓΙΩΝ

Δεν το ξέραμε, ότι η Εκκλησία έχει απορρίψει δογματικές θέσεις μεγάλων αγίων, που ήταν λανθασμένες και που αντιβαίνουν σε Γραφικά χωρία! Μήπως και η Εκκλησία κυνηγάει κάποιους αγίους της;

(ΣΗΜ. Τα ανωτέρω από σύγχρονο εκφραστή των νέων αντιλήψεων της ακαδημαϊκής θεολογίας, δηλαδή, μας λέει ότι οι δογματικές θέσεις μεγάλων αγίων εκκλησιαστικών πατέρων είναι ότι θα αποκατασταθούν τα πάντα και η κόλαση δεν θα υπάρχει.)

ΣΧΟΛΙΟ

Όχι, δεν κυνηγά κάποιους αγίους. Μόνο αυτούς που επιχειρούν να αλλοιώσουν, να διαφθείρουν και να εκμηδενίσουν, το δόγμα της.

Η αποκατάσταση των πάντων δεν είναι δογματικός όρος, ούτε μπορεί να γίνει. Δόγμα εντός δόγματος δεν μπορεί να υπάρξει και "δόγμα κολάσεως" είναι θρησκευτικός νεολογισμός. Υπάρχει μόνο ο όρος που αφορά στη Μέλλουσα Κρίση : Κρίναι ζώντας και νεκρούς. Δόγμα κρίσεως (μέλλουσας) ναι, αλλά δόγμα κολάσης όχι.

Οι μεν θα πορευθούν εις ανάστασιν Ζωής, οι δε εις ανάστασιν Κρίσεως. Οι μεν στη ζωή εν υποστάσει, οι δε στην κρίση άνευ υποστάσεως, διότι το κακό δεν έχει υπόσταση(*), στο πυρ το αιώνιο "το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού". Κόλαση είναι η αυτοτιμωρία του διαβόλου, του θηρίου και του ψευδοπροφήτη, στη λίμνη του πυρός την καιομένη, νύκτα και ημέρα εις τους αιώνας των αιώνων.

Τα ανωτέρω στην Αποκάλυψη - κανείς δεν μπορεί ούτε να προσθέσει, ούτε να αφαιρέσει κάτι, σημειωτέον - όπου διαβάζουμε : "ο διάβολος ο πλανών αυτούς (ανθρώπους) εβλήθη εις την λίμνην του πυρός και του θείου, όπου και το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης, και βασανισθήσονται ημέρας και νυκτός εις τους αιώνας των αιώνων".

Ο Αποκαλυπτικός συγγραφεύς, στο εδάφιο που παρέθεσα, αναφέρεται στην αποδέσμευση (απελευθέρωση) του σατανά "εκ της φυλακής", όπου ήταν δεμένος για χίλια χρόνια, προκειμένου να πλανήσει τα έθνη.

Άρα γε, με τη συμπλήρωση χιλίων ετών από την παπική "σχάση", κατά τον Μητροπολίτη Πειραιώς, μήπως θα πρέπει να ανησυχούμε; Μήπως η σπουδή για την αποκατάσταση των πάντων θυμίζει κάτι;

Αυτή η ώσμωση των θρησκειών με το "ένας είναι ο θεός για όλους", αν τη συνδέσουμε με την αποκατάσταση, αρχίζει να μυρίζει και η πτωμαΐνη γίνεται σαφώς αντιληπτή. Ακόμη και από έναν ερασιτέχνη στα θεολογικά, που πάσχει από ανοσμία. Λέτε να οδεύουμε στη συμπλήρωση του Συμβόλου της Νικαίας με κάποιον όρο περί Αποκαταστάσης; Δεν το βρίσκω καθόλου απίθανο.

"Κράτει ό έχεις ίνα μηδείς λάβει τον στέφανόν σου"

Κρατήσετε λοιπόν εσείς το στέφανο της αποκατάστασης με τον Καζαντζάκη και όλους τους ουνιβερσαλιστές.
Εμείς θα μείνουμε χωρίς αυτόν - και αυτά. Έστω και αν οι πατέρες ομιλούν για αποκατάσταση των πάντων. Όχι όμως όπως την εννοείτε. Θα τη χρειαστούμε εμείς οι "αχρείοι δούλοι" επειδή έχουμε την επίγνωση (ταπείνωση) ότι πολλά μας λείπουν, ακόμη και όταν "πάντα τα διαταχθέντα πεποιήκαμεν".

"οὕτως καὶ ὑμεῖς, ὅταν ποιήσητε πάντα τὰ διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὃ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν"

Αυτό μπορεί να σας βοηθήσει να καταλάβετε την επίγνωση, που σας δυσκολεύει, στο "και ούτως τη επιγνώσει ου τη μεθέξει των αγαθών απολαβείν τας δυνάμεις, και εις το αρχαίον αποκαταστήναι", του οσίου Μαξίμου του Ομολογητή.

Τι είδους επίγνωση άρα γε έχει όποιος εμμένει στην πλάνη και παρασύρει άλλους σ΄ αυτή; Ταπείνωση χρειάζεται για να την αποκτήσει (επίγνωση) και ο πλανών τα έθνη, είναι το μόνο που δεν μπορεί να δεχθεί (την ταπείνωση). Μόνο τότε σώζεται ο άνθρωπος. Η εωσφορική οίηση είναι ανίατη, γι΄ αυτό και το πυρ το αιώνιον είναι ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού.

(*)"Οὐ µὴν οὐδὲ παρὰ Θεοῦ τὸ κακὸν τὴν γένεσιν ἔχειν εὐσεβές ἐστι λέγειν"
Μεγ. Βασίλειος

"τὸ γὰρ κακὸν ἀνυπόστατον"
Γρ. Νύσσης

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ ΤΟΝ ΩΡΙΓΕΝΗ ΚΑΙ ΑΝΑΚΗΡΥΞΕ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ

Σχόλιο

Να αποκριθώ στην πρόκληση όλου αυτού του καταλόγου αγίων ονομάτων, για να φανερώσω τη διαστροφή που έχει γίνει από τη σύγχρονη νεοτερική εκκλησιαστική ιστορία των μεταπατερικών θεολόγων, δεν είναι εύκολο στον περιορισμένο χώρο της σχολιογραφίας.

Όπως συνθηματικά μας δίνουν να καταλάβουμε πόσο ωριγενιστές είναι αυτοί οι άγιοι - ο δάσκαλος Ωριγένης απέτυχε στις εξετάσεις αγιότητας - τους οποίους "τσουβαλιάζουν" χάριν εντυπώσεων, με τον ίδιο τρόπο κι εγώ θα αρκεστώ στο δικό μου σύνθημα. Εντυπώσεις αυτοί, εντυπώσεις κι εγώ.

Η Ακαδημία Βόλου δεν ξοδεύει τα λεφτά της "στο βρόντο" και οι μεγάλοι ευεργέτες δεν ευεργετούν στα τυφλά. Επενδύουν μακροπρόθεσμα και μακρο-οικονομικά. Και μακρο-θεολογικά επίσης, αφού κι αυτή θα την αποκτήσουμε (: μακροθεολογία !).

Ορισμένοι από τους ευεργετηθέντες προηγηθήκαν της επίσημης έναρξης του νεοωριγενισμού της Ακαδημίας και άλλοι ακολούθησαν, για να μαθαίνουμε τώρα πόσο σπουδαίος και πόσο οικουμενικός δάσκαλος ήταν ο Ωριγένης. Που η Εκκλησία τον έκρυβε στα συρτάρια της και δεν μας έλεγε ότι η κόλαση καταργήθηκε αφού ο θάνατος καταπατήθηκε. Ο άδης βασιλεύει αλλ΄ ουκ αιωνίζει του γένους των βροτών, άρα; "Ο Θεός των πνευμάτων και πάσης σαρκός, ο τον θάνατον καταπατήσας, τον δε διάβολον καταργήσας, και ζωήν τω κόσμω δωρησάμενος". Τέλος για την κόλαση!

Αυτά τα εδάφια μας προσκομίζουν, υπάρχουν βεβαια και πολλά άλλα, για να μάθουμε ότι καταργήθηκε η κόλαση. Παραλείπουν να μας πουν όμως ότι αυτά δεν αφορούν στη Μέλλουσα Κρίση, όπου αλλού θα πορευθούν οι αναστηθέντες για Ζωή και αλλού οι αναστηθέντες για Κρίση. Τούτα τα επιχειρήματα της εκκλησιαστικής γραμματείας είναι για την ανάπαυση των κεκοιμημένων, αλλά και των ζώντων δούλων του Θεού - θα έρθει και η δική τους η ώρα - και αφορούν στα προ της Δευτέρας Παρουσίας. Την οποία οι συνεχιστές του Ωριγενισμού, μάλλον, δεν τη δέχονται. Το πιθανότερο, να υποθέτουν ότι κάθε θάνατος σημαίνει αποκάλυψη και δευτέρα παρουσία. Άλλη δεν πρόκειται να υπάρξει, αφού η επιστήμη μας διαβεβαιώνει ότι ο πλανήτης έχει ακόμη "πολλά ψωμιά".

Λένε επίσης ότι όλοι οι άγιοι αντέγραψαν τον Ωριγένη και παραδέχονται τη μέλλουσα αποκατάσταση των πάντων. Και λοιπόν τι έγινε; Μαθητής του Αρείου ήταν και ο Μέγας Αθανάσιος, αλλά έκανε σκόνη το δάσκαλό του. Ενδέχεται να το λέγουν αυτό οι άγιοι, αλλά εμείς δεν έχουμε "νουν αγίου" για να εννοήσουμε τις διηγήσεις τους. Απόδειξη, η σταδιακή, μεθοδευμένη και απόλυτα ελεγχόμενη προώθηση όλων όσων μιλούν με τη γλώσσα του "ένας θεός για όλους", μια θρησκεία για όλους και μιά πίστη όπως τη θέλει ο καθένας, για να φαινόμαστε συνεπής στη συνοδικότητα και στη δημοκρατικότητα. Ουδεμία άλλη φωνή ακούγεται. Έχει διαφορετική γνώμη η Ακαδημία του Βόλου; Έχει σήμερα αντίπαλο ο ωριγενισμός, αυτό το ιδεολόγημα που συνιστά το θεμελιακό υπόβαθρο του οικουμενισμού;

Ποιος γνωρίζει την ύπαρξη του καθηγητή Ανδρέα Θεοδώρου και του βιβλίου του, που φέρει πλήρη ανατροπή της Ωριγενικής απάτης σύμφωνα με όσα έγραψε ο αγ. Γρηγόριος Νύσσης, και έχει τίτλο "Περί της αποκαταστάσεως των πάντων"; Μάλλον, ελάχιστοι.

Μεταξύ των άλλων καθηκόντων της Ακαδημίας Βόλου και των διασπαρτων κλάδων της, σε καίριες θέσεις σημειωτέον, είναι να θάβει όλα τα ονόματα, που δεν συμφωνούν με τις απόψεις της. Απόψεις, βέβαια, που απηχούν αυστηρές εντολές άλλων. Είθισται οι τελευταίοι να είναι και ευεργέτες. Άλλοι μεγάλοι και άλλοι μικροί. Χώρος για διαφωνούντες δεν περισσεύει.

«Ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν»

Όλοι αυτοί που μας φιμώνουν, προσπαθούν να φιμώσουν "βουν αλοώντα". Διώκουν εμάς αλλά σπρώχνουν κάποιον άλλο στο δρόμο της ανασταύρωσης. Δεν το πήραν είδηση ότι αναστήθηκε. Θα τους συντρίψει.

ΤΟ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑ

Οι παλαιοημερολογίτες έγιναν χίλια κομμάτια

Σχόλιο

Στην άκρη όλες αυτές οι δικαιολογίες. Φτάνει πιά η επιβεβλημένη νάρκη. Όχι να πιάνουμε αυτά που έγιναν ΜΕΤΑ και να αφήνουμε άθικτα - ούτε καν η ψηλάφηση δεν επιτρέπεται, εκτός αν καταθέτουμε διατριβή επί διδακτορία "κατά χρονολατρών" - αυτά που έγιναν ΠΡΙΝ. Το ΠΡΙΝ έχει σημασία και όχι το ΜΕΤΑ.

Όσα έγιναν ΜΕΤΑ είναι διότι αυτά τα προκάλεσε το ΠΡΙΝ. Δεν φταίνε οι Προτεστάντες για το χαμό τους. Ο πάπας τον προκάλεσε. Δεν φταίνε οι Ορθόδοξοι για το δικό τους μπέρδεμα. Κι αυτόν ο πάπας τον προκάλεσε.

Μας έβαλε να γίνουμε επιστημονικά ακριβής με το "χρόνο πίστεως", τη χρονική ΣΤΙΓΜΗ ενός σημαντικού και κοσμοσωτηρίου γεγονότος και όχι με αυτή την ίδια την Πίστη, που αιώνες είχαμε. Και τηρούσαμε. Λες και η Πίστη είχε ανάγκη την χρονική ακρίβεια δεκάτων του δευτερολέπτου!

Ποιος λοιπόν είναι ο χρονολάτρης; Δεν είναι ο πάπας που επεδίωξε τη χρονολογική ακρίβεια της ΣΤΙΓΜΗΣ (Ανάσταση), άρα και της λατρείας, και είναι οι Παλαιοημερολογίτες, που εμμένουν στα θέσμια, ανεξαρτήτως χρονολογικής παρέκκλισης; Αντί να λυπόμαστε και να μεμφόμαστε εαυτούς για το δικό τους κατάντημα από το δικό μας φταίξιμο, τους κατηγορούμε κι από πάνω. Κατά τα άλλα, ο αγώνας κατά της ουνίας, του παπισμού, του προτεσταντισμού και του οικουμενισμού καλά κρατεί. Δίνουμε μάχες και εναντίον των "καταστροφικών λατρειών" με ... επιτημονική ακρίβεια.

Στο κάτω της γραφής, ατελείς άνθρωποι είμαστε - ουδείς άξιος - και με τις ανθρώπινες αδυναμίες μας δοξολογούμε, και επιτελούμε το ανθρωπίνως ανέφικτο: "προσφέρομέν σοι την λογικήν ταύτην και αναίμακτον λατρείαν" εις τον Κύριο. Αν κάνουμε ένα χρονολογικό λάθος στο ζήτημα του λατρευτικού μας εορτασμού, είναι κι αυτό μέσα στα τόσα άλλα που ο κάθε άνθρωπος χρεώνεται, είτε εκούσια, είτε ακούσια : λόγω, έργω ή διανοία.

Το να έρχεται όμως ο πάπας να μας βγάζει στην πίστη ανεπαρκείς, γιατί δεν είμαστε χρονολογικά ακριβής και συνεπείς, αυτό είναι απάτη πρώτου μεγέθους και γελοιότης απίστευτη. Τον πόνεσε τον πάπα η επιστημονική χρονική ακρίβεια του εορτασμού του Πάσχα, αλλά το αφτί του δεν ιδρώνει για όλες αυτές τις κακοδοξίες που έσπειρε με το φιλιόκβε.

Δίχασε και κομμάτιασε τους προτεστάντες, δίχασε και κομμάτιασε την Ορθοδοξία με τους ξεπουλημένους Ουνίτες, που ποτέ δεν τους πήραμε είδηση. Επειδή στραβή θεολογία μας έμαθαν για να μη τους καταλάβουμε.

"Τον πάπα να καταράσθε, αυτός φταίει για όλα"

Πόσο δίκαιο είχε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός!!!

Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Γρηγόριος Νύσσης :

"Τούτο γαρ εστιν ως αληθώς η τελειότης, το μη δουλοπρεπώς φόβω κολάσεως του κατά κακίαν βίου χωριζέσθω. μηδέ τη των μισθών ελπίδι το αγαθόν ενεργείν, πραγματευτική τινί και συναλλαγματική διαθέσει κατεμπορευομένους της εναρέτου ζωής. αλλ’ υπεριδόντας πάντων και των εν επαγγελίαις δι’ ελπίδος αποκειμένων, μόνον ηγείσθαι φοβερόν το της φιλίας του Θεού εκπεσείν"

Ν. Καζαντζάκης :

"Θεέ μου, έλεγε τώρα ο Φραγκίσκος, αν σε αγαπώ γιατί θέλω να με βάλεις στην Παράδεισο, πέψε τον άγγελό σου με τη ρομφαία να μου κλείσει την πόρτα. αν σε αγαπώ γιατί φοβούμαι την Κόλαση, ρίξε με στην Κόλαση. μα αν σε αγαπώ για σένα, για σένα μονάχα, άνοιξε την αγκαλιά σου και δέξε με"

Και ο αναγνώστης καλείται να βγάλει το συμπέρασμα, ο Καζαντζάκης λέει με δικό του τρόπο, με το στόμα του "Φτωχούλη του Θεού", τα ίδια με αυτά που γράφει ο Γρηγόριος Νύσσης!

Αν θέλουμε να πούμε ότι η μύγα είναι τελικά ελέφαντας, επειδή έχει προβοσκίδα, δεν θα δυσκολευτούμε. Υπάρχουν πολλοί, ειδικά σήμερα, που θα συμφωνήσουν μαζί μας.

Ο φόβος Θεού, τα λόγια του Χριστού και οι πατερικές διδαχές, δεν απευθύνονται σε δούλους με δουλοπρεπή συμπεριφορά και νοοτροπία. Αυτούς που ονομάζουμε "λακέδες" και στην εποχή του Κυρίου, αυτοί οι λακέδες ήταν το υποτελές στους Ρωμαίους φαρισαϊκό ιερατείο.

Ο φόβος Κυρίου χαρακτηριστικά μας δίνεται στο Βιβλίο της Αποκαλύψεως, όπου διαβάζουμε :"ότε ήκουσα και έβλεψα, έπεσα προσκυνήσαι έμπροσθεν των ποδών του αγγέλου του δείκνυντός μοι ταύτα. και λέγει μοι, όρα μη. σύνδουλός σου ειμι και των αδελφών σου ... τω Θεώ προσκήνυσον".

Υπάρχει ο υγιής φόβος και ο εμπαθής φόβος, από τον οποίο έπασχε ο μυθιστοριογράφος του βιβλίου "Ο φτωχούλης του Θεού".

Όσον αφορά δε το "είμαι ελεύθερος", αυτό ισοδυναμεί με το : "κατά χάριν γέγονα αληθής". Ελευθερία χωρίς Χριστό δεν γίνεται και τότε, ο άνθρωπος πλάθει μύθους για την ελευθερία. Η ελευθερία δεν είναι λέξη αφηρημένη, ούτε έννοια στοχαστική. Είναι ντυμένη με κόκκαλα και με σάρκα, "απ΄τα κόκκαλα βγαλμένη" όπως λέει και ο ποιητής. Αυτή είναι η αλήθεια και η αλήθεια της.

Ο θεολόγος ΜΟΥΣΤΑΚΗΣ (3)

Ο Ματσούκας, ο θεολόγος Μουστάκης και ένα σωρό άλλοι ομόφρονες - Καζαντζακικοί, δηλαδή Αισθητικοί, που βλέπουν τη Θρησκεία και τη θεολογία με τα μάτια της Τέχνης - είναι όλοι τους θύματα του Ωριγενισμού.

Υποστήριζε ο τελευταίος την "Αποκατάσταση των Πάντων" και έλεγε ότι ο Θεός θα τους συγχωρήσει στο τέλος όλους δίνοντάς τους και άλλες ευκαιρίες για τη σωτηρία τους. Όπως λένε και όλοι αυτοί οι γκουρούδες με τις μετεμψυχώσεις κλπ. Διότι πώς είναι δυνατόν, έλεγε, δικό του δημιούργημα καθώς είναι ο άνθρωπος, να κολάζεται αιωνίως! Είναι σαν να τιμωρεί ο ίδιος ο Θεός τον εαυτό του ή κάτι δικό του.

Τον περιέλαβε όμως ύστερα ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης και όλα τα φιλοσοφήματα του Ωριγενισμού πήραν την άγουσα της αβύσσου. Ο ενδιαφερόμενος μπορεί να αναζητήσει αυτά που γράφω στο περίφημο βιβλίο του κοιμηθέντος μακαρίτη καθηγητή της Θεολογίας Ανδρέα Θεοδώρου : "Περί της αποκαταστάσεως των πάντων". Ελάχιστοι το γνωρίζουν καθώς περισσότερο γνωστός είναι μόνο ο Καζαντζάκης με τον "Ύμνο της Παναγιάς" και άλλες καλλιτεχνικές βλακείες για τους "φτωχούληδες" και "χριστιανούληδες" και άλλους "βλακούληδες".

Αυτόν διαφημίζει η σύγχρονη θεολογία της διαφθοράς και του οικουμενισμού. Όχι τον καθηγητή Ανδρέα Θεοδώρου.

Επιτέλους, κάποτε πρέπει να πάψει η ερωτοτροπία μας με την καλλιτεχνίζουσα ψευτοθεολογία και τις φιλοσοφικές αναζητήσεις του Ωριγένη. Ο οποίος τόλμησε να εξηγήσει(!) αυτά που ουδείς των εκκλησιαστικών πατέρων θέλησε να ερευνήσει. Τα σεσιγημένα υπό των Γραφών δεν μπορεί ο άνθρωπος να τα ερευνά.

Ο θεολόγος ΜΟΥΣΤΑΚΗΣ (2)

Ο της θεολογίας εγκρατής κύριος Μουστάκης,
ποιείται λόγον δια "σέχτες" και "σέχτα",
ευλαβούμενος κληρικούς και λαϊκούς,
που αποτελούν πνευματικές μονάδες άμφω

Στα Νέα και τα Παλαιά Θρησκευτικά

Αυτός είναι η πλειάδα

Όπως το πρότυπό του, ο ήρωας Ζορμπάς του τίποτα
"δεν ελπίζω, δε φοβάμαι, είμαι λέφτερος"

Ούτε φόβος, ούτε ελπίδα, αυτή είναι η
λεφτεριά του θεολόγου Μουστάκη!

Στα σκουπίδια άχρηστα ο φόβος και η ελπίδα,
για να μείνει ατόφια η ... "λεφτερία"
- θυμήθηκα το "φτου ξελεφτερία"
σαν παίζαμε μικροί κρυφτό

"Φτού" και στα γράμματα που μας εμάθαν
Και μας σκλαβώσαν :

"Αρχή σοφίας, φόβος Κυρίου"
"Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις,
πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων".

Άντε μετά θεολόγοι σοφοί,
και όχι ερασιτέχνες σαν την αφεντιά μου,
να ελέγξουν τα "ου βλεπόμενα"
και Θρησκευτικά, τα ορατά,
να μάθουν τα παιδιά μας

"Ότι ήμουν άνθρωπος κιοτής",

ομολογεί ο Μακρυγιάννης,
αυτός που έκανε κομμάτια το κορμί του
για να λευτερωθούμε

Τι άλλο να γράψω;
Τώρα πως μας σκλαβώσαν οι Ζορμπάδες;

Ο θεολόγος Γ. ΜΟΥΣΤΑΚΗΣ (1)

Ο κύριος Μουστάκης μου έκανε την τιμή να ασχοληθεί μαζί μου στο άρθρο του με τίτλο "ΜΕΜΕΡΙΣΤΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ;". Μου απηύθυνε μάλιστα το ερώτημα "σε ποιά σέχτα ανήκω" και πληροφόρησε τον ελληνικό λαό για διάφορα σκάνδαλα των Παλαιοημερολογιτών.

Δεν παρέλειψε, φυσικά, να τονίσει ότι "υπήρχαν και υπάρχουν κληρικοί και λαϊκοί, οι οποίοι αποτελούν πνευματικές μονάδες, τόσο στο παλαιό, όσο και στο νέο ημερολόγιο τους οποίους ευλαβείται και εξαιτείται τις ευχές τους και τις προσευχές τους".

Το ίδιο γράφω κι εγώ και συμπληρώνω ότι η κριτική μου δεν απευθύνεται και δεν έχει ουδεμία σχέση με αυτούς. Με ενδιαφέρουν όσα καταλογίζει ο θεολόγος Μουστάκης σε μένα και σε κάθε πιστό, που με περισσή θρασύτητα αποκαλεί "γλυκά και περιπόθητα Ταλιμπανάκια".

Στη φωτογραφία που βλέπετε, ο κύριος Μουστάκης βρίσκεται μεταξύ πιστών προσκυνητών της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου (Ιούνιος του 2005) και παραπλεύρως του ηγουμένου αυτής π. Μεθοδίου. Ο οποίος δίνει τον καλόν αγώνα για την Πίστη, το "πατροπαράδοτον σέβας". Ο κύριος Μουστάκης θα γνωρίζει ασφαλώς ότι τόσον ο ηγούμενος της Μονής, οι Μοναχοί, αλλά και όσοι πιστοί συμπαρίστανται σ΄ αυτό τον ηρωικό αγώνα Πίστεως, αν δεν χαρακτηρίζονται "ταλιμπάν", τουλάχιστον "φανατικοί", "μουχλιασμένοι" και δεν ξέρω τι άλλο, ονομάζονται οπωσδήποτε.

Και το ερώτημα είναι : "Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι"; Τι πήγε εκεί ο κύριος Μουστάκης να κάνει, αφού "η καταπάτηση της αποστολικής διαδοχής και το μαύρο σχίσμα που λατρεύουν οι Παλαιοημερολογίτες, ούτε το αίμα μάρτυρος δεν το ξεπλένει" , κατά τον ιερό Χρυσόστομο, που μας τον θύμισε ο Δρ. της Θεολογίας και της Κοινωνιολογίας Μουστάκης. Πήγε να τους πει:

"Γιατί δεν βγάζετε το σκασμό γι΄ αυτό το τεράστιο σκάνδαλο και μόνο καταριέστε το Χρυσόστομο Παπαδόπουλο";

Πήγε να τους πει :
"για το σχισματικό σύστημα των 20 αλληλομισούμενων παρατάξεων του παλαιού ημερολογίου, με τους ψευδοχειροτονημένους Αρχιεπισκόπους που έχουν";

Ή πήγε να πάρει ευλογία από το σεβαστό πατέρα Μεθόδιο, ηγούμενο της ηρωικής Μονής; Τον οποίο θα ευλαβείται, φαντάζομαι. Αλλά δεν γνωρίζω αν το ίδιο ισχύει και για την Συνοδεία του ηγουμένου. Για του πιστούς του Παλαιού ή γι΄ αυτό τούτο το Παλαιό, δεν χρειάζεται να μας πει τίποτα.

Ο κύριος Μουστάκης μάλλον δεν θέλει να καταλάβει ότι αυτός που κάνει το σχίσμα εισάγοντας καινοτομία στα ιερώς παραδεδεγμένα, γίνεται τελικά ο αποδέκτης της ακαταστασίας που επιφέρει. Ο αιρετικός πάπας λούστηκε μετά το Σχίσμα τους Λουθηροκαλβίνους και τις πολυάριθμες παραφυάδες που φύτρωσαν. Το ίδιο πάθαμε κι εμείς εδώ. Ποιος όμως έκανε το σχίσμα; Ποιος είναι ο αίτιος; Αυτοί που αρνήθηκαν τη μεταβολή του ημερολογίου ή αυτοί που την επέβαλλαν με τον Πλαστήρα, το χωροφύλακα και τις συστάσεις των ξένων κέντρων;

Αλλά πέρα από αυτά, μήπως τελικά αυτός που "μεμέρισται" είναι ο θεολόγος Μουστάκης και όχι οι πιστοί προσκυνητές, ο ηγούμενος της Μονής και οι Μοναχοί της Ι. Μ. Εσφιγμένου; Μπορεί να μας διαφωτίσει;

Ο ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ

Ένα σχόλιο στο ιστολόγιο ΑΚΤΙΝΕΣ όπου και η φωτογραφία

KURT KOCH :"«Αλλά νομίζω ότι σε έναν κόσμο πάντα πιο παγκοσμιοποιημένο αποτελεί πρόκληση ότι η Εκκλησία πρέπει να αναπνέει , όπως ανέφερε ο Ιωάννης Παύλος Β΄ με δύο πνεύμονες.Εκείνον της Ανατολής και εκείνον της Δύσης .Κατά συνέπεια ο διάλογος αποτελεί πηγή εμπλουτισμού για όλους μας . "

ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ Χ : Η Εκκλησία, λοιπόν, πρέπει να έχει δυο πνεύμονες. Διότι έχει κεφαλή, μάτια, χέρια πόδια.

Αλλά αυτά όλα αποτελούν φραστικό σχήμα, λεκτική διατύπωση σχηματική της Εκκλησίας, το Μυστήριο της οποίας δεν θα μας το λύσει η Ανατομία και η εύρεση των δυο πνευμόνων. Εκτός αν έχει γίνει στα εργαστήρια του Βατικανού και δεν το ξέρουμε.

Ποιος είπε σ΄ αυτόν τον κύριο ότι με τη λέξη "δομήτωρ" της Εκκλησίας, εννοούμε κυριολεκτικά τον οικοδόμο της Εκκλησίας; Ποιος του είπε ότι με τη λέξη "κεφαλή" της Εκκλησίας, εννοούμε έναν ακρωτηριασμένο και αποκεφαλισμένο Ιησού; Και πού το βρήκε γραμμένο ότι δυο πνεύμονες χρειάζεται η Εκκλησία για να αναπνέει;

Έχει ανάγκη από οξυγόνο η Εκκλησία; Μα αν είναι έτσι, τότε μπορούμε και άλλα πράγματα να σκεφτούμε, παραδείγματος χάριν για τις καύσεις και τα υποπροϊόντα, που συνεπάγεται η καύση του οξυγόνου, δηλαδή του βιολογικού φαινομένου της ζωής.

Δεν μας τα λέει καλά ο καρδινάλιος Koch. Ο Κύριος είναι η κεφαλή της Εκκλησίας και μέλη της εμείς, αλλά το πόδι δεν λέει "εγώ είμαι το πόδι" και οι πνεύμονες δεν λένε "εμείς είμαστε δυο πνεύμονες". Δεν έχουν ούτε στόμα, ούτε φωνή. Σχήμα λόγου είναι αυτά και δεν απηχούν την πραγματικότητα, το γεγονός, την αλήθεια της Εκκλησίας.

Μη μας κοροϊδεύει,
Η ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ, ΕΝΙΑΙΑ και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ. Αυτές τις παιδαριώδεις αναλογικότητες να τις αφήσει για τα νήπια, με τα οποία θέλει να συντηρείται ο πάπας, αυτός και η εκκλησία του.


Σχόλιο στη φωτογραφία

Δίπλα στον καρδινάλιο KOCH και συμπλέων, ο επιπλέων (...) Περγάμου ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ. Κάτι έγραψε στο παρελθόν ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, όταν ο άγγελος του παρήγγειλε να στείλει επιστολή στην Εκκλησία της Περγάμου. Όπως όμως φαίνεται, το γράμμα αυτό δεν παρελήφθη και η Πέργαμος καταστράφηκε. Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ θέλει να την κρατήσει ακόμη ζωντανή, έμειναν κάτι ερείπια, και προσπαθεί με επιχορηγήσεις να αναστηλώσει τα χαλάσματα. Την εσβεσμένη λυχνία να ανάψει πάλι. Και θα ανάψει για να αποτεφρωθεί πλήρως, αυτός και η εκκλησία της απάτης που πάει να ανοικοδομήσει για πολιτιστικούς λόγους.

Σημ. Στην Αποκάλυψη διαβάζουμε τι λέγει "ο έχων την ρομφαίαν την δίστομον την οξείαν"
προς την εκκλησία της Περγάμου όπου και προΐσταται ο ολέθριος Ζηζιούλας :

"... ότι έχεις εκεί κρατούντας την διδαχήν Βαλαάμ, ός έδίδαξε τον Βαλάκ βαλείν σκάνδαλον ενώπιον των υιών Ισραήλ και φαγείν ειδωλόθυτα και πορνεύσαι. ούτως έχεις και συ κρατούντας την διδαχήν των Νικολαϊτών ομοίως".

Για όποιον δεν γνωρίζει, όταν ο Μωαβίτης βασιληάς Βαλάκ βρέθηκε αντιμέτωπος με τους Εβραίους, οι οποίοι πολιορκούσαν τη χώρα του, ζήτησε τη βοήθεια ενός μάντη και μάγου, του Βαλαάμ, για να τον βοηθήσει. Κι εκείνος του είπε : Δεν χρειάζεται να κάνεις πόλεμο με τους Ισραηλίτες. Κάνε συμμαχία και διέφθειρέ τους με την πορνεία. Τότε θα τους νικήσεις.
Αυτή τη μέθοδο ακολουθεί και αυτές τις διδαχές μας κάνει ο Ζηζιούλας και η ομάδα με τους Γιανναράδες, την Ακαδημία του Βόλου και όλο το συρφετό της ονομαζομένης νεο-ορθοδοξίας, που σταθμεύει στα λιμνάζοντα ύδατα του Βοσπόρου.

Η ΝΥΧΤΑ ΘΕΡΙΕΨΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ

"ὀργίζεσθε καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ὁ ἥλιος μὴ ἐπιδυέτω ἐπὶ παροργισμῷ ὑμῶν"(*)

Καλώς, το γνωρίζουμε και το εφαρμόζουμε. Φροντίζουμε πριν νυχτώσει να λύνουμε τις διαφορές μας. Αλλά κάτι δεν πάει καλά. Αυτοί που μας λένε τούτα τα λόγια αμαρτάνουν προκλητικότατα και "αλληλους περιπτυσσόμενοι" τους ναυαγούς της πίστης, μας δείχνουν το δρόμο να κάνουμε κι εμείς το ίδιο. Να βουλιάξουμε στη στεριά για να μας σώσουν.

Ο πολιτισμός ενώνει με συναυλία μέσα σε ναό και προστασία κρανοφόρων έξω από αυτόν. Σε λίγο θα έχουμε και εικόνισμα με αναψυκτικό, ιμάμηδες σε κεντρικό τζαμί της πρωτεύουσας.

"Ουδείς αναμάρτητος" και "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω", μας ψιθυρίζουν κλείνοντας ελαφρά το ένα μάτι. Όλα είναι αγάπη.

Κι αυτά, το ξέρουμε, ισχύουν για εμάς. Που πολλά δεν κατέχουμε και παραδέρνουμε. Όχι για τους κυβερνήτες και διδασκάλους. Στο κάτω της γραφής, δεν τους ψάχνουμε, δεν σκαλίζουμε τα βάθη της καρδιάς του καθενός, δεν τους κατακρίνουμε. Απλά τους ελέγχουμε γι΄ αυτά που βλέπουμε, γι΄ αυτά που ακούμε, που διαβάζουμε και οργιζόμαστε. Δεν ρίχνουμε πέτρες, δεν ακονίζουμε μαχαίρια.

Τα λέμε μια φορά, τα λέμε δυο φορές, τα λέμε χίλιες. Κι αυτοί αφήνουν τη μέρα να κυλήσει, το χρόνο να περάσει, ο πανδαμάτωρ να μας δαμάσει.

"Κάτι φανατικοί είναι, μη τους δίνετε σημασία, θα φωνάξουν κι ύστερα θα σωπάσουν".

Αυτή τη μέθοδο ακολουθούν και ο ήλιος "επιδύει επί τω παροργισμώ υμών". Σημασία δε μας δίνουν, είμαστε ανύπαρκτοι.

Γιατί; Επειδή με αυτά που λέμε τους δείχνουμε την ασχημοσύνη ή την ασχετοσύνη ή τα παιγχνίδια που παίζουν σε βάρος μας; Μα, τουλάχιστον ας μας ακούσουν. Να πουν αυτοί τα δικά τους, εμείς τα δικά μας, να βρούμε την άκρη. Να μας δείξουν τα λάθη μας. Δεν είμαστε "αγύριστα κεφάλια".

Πέφτει ο ήλιος, κρύβεται η μέρα, βγαίνει το σκοτάδι και μένουμε με την πίκρα στα χείλι, με το στόμα στεγνό.

Όμως η άλλη μέρα, κάποια άλλη μέρα, δεν θα είναι σαν τις άλλες. Θα ανοίξουν κεφάλια, θα τρέξει αίμα και η δύση θα πάρει κόκκινο χρώμα. Το λάθος μπορεί να είναι δικό μας, αλλά καταδική τους θα είναι η αμαρτία : Τους κτύπήσαμε την πόρτα κι αυτοί, αμόλυσαν τα σκυλιά να μας φάνε.

ὁ ἥλιος μὴ ἐπιδυέτω ἐπὶ παροργισμῷ ὑμῶν

Άφησαν τον ήλιο να χαθεί, η νύχτα θέριεψε την οργή, ξημέρωμα μετρήσαμε τους νεκρούς.

(*)"ο ήλιος μη επιδυέτω επί παροργισμώ υμών", έχει την ερμηνεία : Σπεύδετε σε συνδιαλλαγή, ώστε να μη σας προφτάσει η δύση του ήλιου, να συμφιλιωθήτε πριν πέσει το σκοτάδι.

Ο ΕΙΚΟΝΙΚΟΣ ΝΕΟΤΑΞΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

Στο σχόλιο (*) που διαβάσετε σχετικά με το νέο βιβλίο του κ. Χ. Γιανναρά που έχει τίτλο "Κατά κεφαλήν καλλιέργεια", ισχυρίστηκα ότι ο λόγος τον οποίο εκφέρει με την επιδέξια γραφίδα του είναι εικονικός, "virtual" όπως λέμε αναφερόμενοι στον ψεύτικο και φτιασιδωμένο τηλεοπτικό λόγο των εντυπώσεων. Σαφή απόδειξη τούτου μπορείτε να διαπιστώσετε αν διαβάσετε και το άρθρο του : "Κατά κεφαλήν μαζοχισμός" όπου ο αναγνώστης θα συναντήσει μια λεπτομερέστατη λεκτική φωτογραφική αποτύπωση του θλιβερού μας "γίγνεσθαι".

Ο λόγος αυτός είναι καθαρά περιγραφικός. Καταγράφει με μαεστρία την τρέχουσα πραγματικότητα και σχηματικά, θα λέγαμε, εκτυπώνει το αρνητικό ενός φιλμ. Λειτουργεί υποστηρικτικά (και δευτερευόντως) της φωτογραφίας. Δεν προηγείται. Καλείται δηλαδή να "διαζωγραφίσει" αυτό που έχει αποθηκεύσει ο αισθητήρας της σύγχρονης φωτογραφικής μηχανής ή το φωτογραφικό φιλμ.

Αγνοεί η γραφή αυτή ότι η φωτογραφία ενός, ας πούμε, τοπίου, ενός αγαπημένου μας προσώπου, μιας στιγμής κλπ., είναι η αποτύπωση και η λεπτομερής καταγραφή ενός λόγου, μιάς λέξης. Φωτογραφίζουμε την ομορφιά, άλλοτε αυτό που αγαπάμε ή κάποτε αυτό που μας συντρίβει. Αυτός είναι ο αληθής πρωτεύων λόγος, ακόμη και αν τον θεωρήσουμε και ως αιτία (λόγος=αιτία). Αν θέλαμε να το διατυπώσουμε διαφορετικά, καταγράφουμε οπτικά τις λέξεις (: την ομορφιά, την αγάπη τη θλίψη και άλλα) πάνω στο φωτογραφικό υλικό και ακόμη καλύτερα, "εικόνα" ποιούμε το λόγο. Δεν λέμε λέξεις με τις φωτογραφίες, οι λέξεις μας κάνουν να φτιάχνουμε φωτογραφίες τις οποίες μπορούμε αργότερα να "αποκωδικοποιούμε", για να χρησιμοποιήσω μια σύγχρονη έκφραση.

Σε αντίθεση με αυτά, ο εικονικός (virtual) λόγος-η εικονική γραφή, περιγράφει και αναλύει αυτό που βλέπουν τα μάτια μας, αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας. Πρώτα βλέπουμε και ύστερα γράφουμε. Όταν έχεις έναν πανάκριβο φακό, οι φωτογραφίες είναι άψογες. Άψογος και ο εικονικός λόγος, οι λέξεις, η γραφή, η νοηματική και έλλογη απόδοση, που όμως έρχεται σε δεύτερη - υποβοηθητική και χρηστική για την "εικόνα" - θέση. Αλλά δεν προεξάρχει.Η εικόνα προηγείται. Άρα, θα λέγαμε είναι δευτερεύουσας σημασίας ο λόγος. Παράδειγμα χαρακτηρηστικό, η πλαισίωση με άφθονες λέξεις των ηλιθίων διαφημίσεων.

Εντούτοις, η εικονική γραφή διεκδικεί το πρωτείο, διαμορφώνει την πραγματικότητα κι εδώ, πηγαίνουμε ευθύς στην καρδιά του προβλήματος με όλους αυτούς τους υποτιθέμενους ορθόδοξους νεοδιαφωτιστές μας και τις αδιέξοδες αντιφάσεις που διαχέουν, καθιστώντας μας κοινωνούς της δικής τους απόλυτης σύγχυσης. Είναι ο αγγλικός διαφωτισμός, που διακρίνεται για τον φιλοσοφικό εμπειρισμό και έχει βασική του θεώρηση το “ουδέν εν τη νοήσει ό μη πρότερον εν τη αισθήσει” (Τζών Λοκ). Περιττόν είναι βέβαια να επισημάνω, ότι αυτοί οι σύγχρονοι νεοδιαφωτιστές, μολονότι καταφέρονται με σφοδρότητα κατά του "πατριάρχη" του ελληνικού διαφωτισμού Αδαμαντίου Κοραή, κάνουν πράξη όλες τις δικές του εισηγήσεις!

Ας μην αναλύσουμε όμως το θέμα αυτό, αν και θα είχε ενδιαφέρον να δούμε με ποιο τρόπο, αυτοί που υπεραμύνονται της ελληνικότητας, σαν ένας διαφορετικός τρόπος νοηματοδότησης της ύπαρξης, στο τέλος καταλήγουν να εφαρμόζουν όλα όσα κατακρίνουν. Και τους δασκάλους που απορρίπτουν, έρχονται να τους φτιάξουν νέο είδωλο.

Δεν θέλω να κουράσω άλλο τον αναγνώστη. Θα αναφέρω όμως πού μας οδηγεί το σόφισμα των εμπειριοκρατών : "Ουδέν εν τη νοήσει ο μη πρότερον εν τη αισθήσει". Ο άνθρωπος, αυτή η ενιαία ψυχοσωματική οντότης, δεν γεννάται πρώτα με αίσθηση κι έπειτα με νόηση. Έχει και αίσθηση και νόηση. Δεν τίθεται θέμα ποιο από τα δυο αυτά είνα πρώτο και ποιο δεύτερο. Επειδή όμως όλοι αυτοί που μας παραδίδουν μαθήματα με βιβλία όπως αυτό της "Κατά κεφαλήν καλλιέργειας", είναι "κατά κεφαλήν" κακοί δάσκαλοι - μάλιστα της πολιτικής Φιλοσοφίας - για να μη γράψω κάτι χειρότερο - και αρέσκονται σε αυτού του είδους τις συζητήσεις, έχουμε και τις έμπρακτες αποδείξεις ως προς το πού καταλήγουν τα συμπεράσματά τους εκ της αποδοχής αυτού του σοφίσματος. Συμπεράσματα, βέβαια, που οι νεοταξικοί σχεδιασμοί τους υπέδειξαν και αυτοί μας επέβαλλαν.

Δεν είναι μόνο όλα όσα καταγράφει ο εικονικός λόγος του κ. Γιανναρά, κατ΄ εξοχήν υπεύθυνου για το πολιτικό μας κατάντημα με τις ευρύτατα αποδεκτές απαντήσεις του για την ελληνικότητα : το νόημα της ύπαρξης, της ζωής και του θανάτου. Γραφές virtual όπως οι δικές του έχουν και μια άλλη τραγικώτερη κατάληξη.

Εφ΄όσον προηγείται η αίσθηση και ακολουθεί η νόηση, όταν η αίσθηση δεν υπάρχει τότε δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να οδηγούμε όσους ψυχορραγούν σε έγκαιρη θανάτωση για να σώσουμε αυτούς που αισθάνονται και άρα διαθέτουν νόηση. Αυτή είναι η νόηση των αισθητικών - είναι συνάμα και Αισθητικοί - και αυτή τη νόηση μας καλεί να αποκτήσουμε ο εικονικός και εμπειριοκρατικός λόγος του κ. Γιανναρά και των ομοφρόνων του.

Αυτοί έχουν καταντήσει την Ελλάδα κλινικά νεκρή και τώρα, τη διαγουμίζουν άλλοι.

(*) Το σχόλιο βρίσκεται εδώ

Και δυο λόγια για τη φωτογραφία

Όταν η αλήθεια γίνεται κι αυτή λόγος εικονικός, μάλιστα με την ένδειξη ότι "δεν έχει χορηγό", τότε είμαστε για κλάματα, όπως λέει και ο σοφός λαός. Χορηγός της αλήθειας δεν είναι η τηλεόραση. Είναι ο κοινός αγώνας κάτω στο πεζοδρόμιο κατά της ψευτιάς. Αυτής της παγκόσμιας ψευτιάς που μας κατακλύζει.

Το βαρύ σφυρί σπάει το γυαλί και πλάθει το ατσάλι

Επειδή τα πράγματα έχουν φτάσει σε οριακό σημείο, αξίζει να διαβάσετε αυτά που γράφει ο "επισκέπτης" Ροβεσπιέρος στο γνωστό πλέον ιστολόγιο του Ρεσάλτο. Οι μαϊμούδες του φασισμού με τη "μουτσούνα" των ευγενικών διαλόγων αλληλοκατανόησης - στην πραγματικότητα αλληλοεξόντωσης - και δημοκρατικότητας, μας κατηγορούν ότι "υπερβαίνουμε τα όρια" των ευπρεπών διαλόγων. Εκτός βέβαια ότι μας έχουνε πετάξει έξω, τα όρια που επικαλούνται, τα έχουν καταργήσει οι ίδιοι ρίχνοντάς μας στην απελπισία μιας ζωής καταχρεωμένης για ένα πιάτο φαΐ. Για εμάς, για τα παιδιά μας, για τα εγγόνια μας.
Κι αυτοί θα συζητούν και θα συμποσιάζονται εκ του ασφαλούς για να δώσουν λύσεις στο πρόβλημα "βάζοντας πλάτες" στην ανύπαρκτη πλέον πατρίδα. Την πουλημένη πατρίδα μας και την πατσαβουριασμένη πίστη μας, από απάτριδες, αντίχριστους και διάσημους διεφθαρμένους της διανόησης. Διαβάστε λοιπόν :

Το ξέρουμε πολύ καλά:
Το μίσος για τη χυδαιότητα
Παραμορφώνει το πρόσωπο
Η αγανάκτηση για την αδικία
Βραχνιάζει τη φωνή. Αλλοίμονο, εμείς
Που θέλαμε ν’ ανοίξουμε το δρόμο της φιλίας
Δεν καταφέραμε να είμαστε οι ίδιοι φιλικοί
ΜΠΡΕΧΤ

Μας μέμφονται πολλοί ότι είμαστε πολύ αιχμηροί και σκληροί στις κριτικές μας.

Δεν το αρνούμαστε.

Η σκληρή γλώσσα και οι αιχμηρές διατυπώσεις μας απορρέουν από την ίδια την ανάγκη της πολεμικής κριτικής. Και η πολεμική κριτική απορρέει από την ίδια την πραγματικότητα που ζούμε.

ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ. Αυτό, ίσως, να μην το αντιλαμβάνονται πολλοί…

Ο πόλεμος σε επίπεδο ιδεών, ο πόλεμος των αντιλήψεων είναι το ίδιο άγριος και αιματηρός, όσο και ο πόλεμος των στρατιωτικών χαρακωμάτων.

Στον πραγματικό πόλεμο κανείς δεν θα βγει να πει στα αντιμαχόμενα στρατόπεδα για «ευγένειες», για «αβρότητες» και για «φιλικές» ή «συμφιλιωτικές» οβίδες…

Σήμερα η Νέα Τάξη με τα πολιτικά, κομματικά και ποικίλα προπαγανδιστικά της ιερατεία έχουν κηρύξει έναν άγριο και καταχθόνιο πόλεμο εναντίον των λαών, των εθνών, της σκέψης και των ιδεών.

Αυτός ο πόλεμος είναι απείρως πιο καταστροφικός και «αιματηρός» από τους κλασσικούς στρατιωτικούς πολέμους.

Αυτός ο πόλεμος δεν δολοφονεί μόνο τους λαούς, τα έθνη, την Ιστορία και τον Πολιτισμό της ανθρωπότητας, αλλά την ίδια τη σκέψη και την ψυχή των ανθρώπων.

Αυτός ο πόλεμος καθορίζει και τις πολεμικές μορφές των κειμένων. Το αγωνιστικό πάθος προσδιορίζει και τη σκληρή και αιχμηρή γλώσσα.

Η γλώσσα είναι το αποτύπωμα της πραγματικότητας και του πολέμου που ζούμε.

Ένας πολεμιστής, ένας μαχητής εναντίον του καθεστώτος και εναντίον των άγριων νεοαττικών θηρίων που πάνε να μας κατασπαράξουν, δεν μπορεί να είναι πλαδαρός στις ιδέες του και στη γλώσσα του, δεν μπορεί να είναι φιλικός και συμβιβαστικός…

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε χρειαζόμαστε ατσαλωμένους αγωνιστές, συνακόλουθα αγωνιστική και ατσαλωμένη ποιοτική σκέψη (δυναμισμό ιδεών).

Σε μια εποχή που μας αποδομούν τη σκέψη, χρειάζεται η σκέψη να πάψει να είναι πλαδαρή και συμφιλιωτική, νωθρή και «γυαλί» εύθραυστο…

Οι χαλαρές ιδέες και οι συμβιβασμοί μέσα στον νεοταξικό τυφώνα που ζούμε, δημιουργούν «προζύμια», εκτρωματικές, «συμπαθητικές» επιμειξίες, γυάλινα «οχυρά», συμφιλιωτικά πολιτικά όνειρα ουτοπίας…

Η ποιοτική ανατρεπτική πολιτική σκέψη βαδίζει σήμερα περικυκλωμένη από πλήθος ύπουλων εχθρών. Βαδίζει κάτω από τα ανηλεή πυρά των πολύχρωμων στρατιών της Νέας Τάξης.

Αν δεν ατσαλωθούμε σε αυτόν τον πόλεμο ζωής και θανάτου και αφήσουμε τις «ευγένειες», τις «αβρότητες» και τις «φιλίες» να μας παρασύρουν, θα πνιγούμε στο βάλτο της Νέας Τάξης…

Όσο δεν υπάρχει ένα πλατύ και ρωμαλέο λαϊκό κίνημα, πάντα αρκετοί θα λιποψυχούν και θα οδηγούνται στο «βάλτο» και θα μας κατηγορούν γιατί δεν τους ακολουθούμε και εμείς…

Το πρόσχημα που θα βρίσκουν γι’ αυτήν τη «λιποταξία» τους θα είναι ότι είμαστε αιχμηροί και «βάναυσοι» στην κριτική μας…

Αυτό γινόταν πάντα. Οι νωχελικοί και πλαδαροί στη σκέψη κατηγορούσαν, σαν «υβριστές» και «δογματικούς» του πολεμιστές…

(Η φωτογραφία από το ρεσάλτο με μικρή επέμβαση)