O Χρ. Γιανναράς συζητά με τον Γ. Σαχίνη from Αντίφωνο on Vimeo.
Άλλη μια εύστοχη, από άποψη διαπιστώσεων και εν τινι μέτρω διαγνωστική των αιτίων, ανάλυση για τη σημερινή μας αποσάθρωση.
Θα σταθώ μόνο σε ένα σημείο, εκεί όπου ο κ. Γιανναράς λέει : "Σκεφτόμαστε με λέξεις", για να υπενθυμίσω ότι ένας άλλος, ομότεχνος στη φιλοσοφία με τον κ. Γιανναρά, ο πολύς και επευφημούμενος Wittgenstain, είχε μια εντελώς διαφορετική γνώμη. Την οποία κατάλαβαν οι έχοντες γνώση αυτού που οι ειδικοί ονομάζουν "ομαδικό ασυνείδητο".
Ο Wittgenstein υποστήριζε ότι δεν "σκεφτόμαστε με τις λέξεις". Σκεφτόμαστε με εικόνες, είπε, κι έτσι άρχισε να καλλιεργείται ο εικονικός (virtual) λόγος, η εικονική σκέψη, για να φθάσουμε στην εικονική πραγματικότητα (reality) με το ευτελισμό του λόγου και των πάντων. Έτσι, άλλωστε καθιερώθηκε και ο σύγχρονος πολιτισμός : σε πρώτη φάση ο κινηματογραφικός και σήμερα τηλεοπτικός. Δηλαδή, με αισθητικό πλαίσιο την εικόνα - γενικότερα την Αισθητική.
Αυτό, κατά τη γνώμη μου εξηγεί πολλά - αν σας αρέσει η φιλοσοφία ψάχτε τον Wittgenstain - χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υστερεί η φθοροποιός δράση του Κοραή, που σημειώνει ο κ. Γιανναράς. Αλλά τα φώτα εκ Δύσεως είναι και ήταν τα φώτα της Αισθητικής, δηλαδή τα φώτα της εικόνας, που έμελλε κάποτε να γίνει και ομιλούσα.
Σήμερα "σκεφτόμαστε με εικόνες" και δίχως να το πολυκαταλαβαίνουμε, ερχόμαστε σε ριζική αντίθεση, σε πλήρη ρήξη, με το "εν αρχή ην ο Λόγος". Εν αρχή ην η εικών και να, τα αποτελέσματα.
Και για όσους πιθανόν δυσκολεύονται να καταλάβουν αυτά που έγραψα.
Ο λόγος του κ. Γιανναρά είναι κι αυτός "λόγος της εικόνας", λόγος εικονικός (virtual) ή λόγος της Αισθητικής.
Δεν είναι λόγος Λόγου (κατά το "δος μοι λόγον Λόγε") και τα φώτα που μας κομίζει είναι το εκ Δυσμών λυκόφως, που μπορεί πολλοί να το εκλαβουν και σαν λυκαυγές.
Μέσα από τα γραπτά του θα συναντήσει κανείς τους Κολλυβάδες, τον Μακρυγιάννη, τον Παπαδιαμάντη, το Σολωμό. Όλα όμως αυτά που έφτιαξαν τους Κολλυβάδες, τον Μακρυγιάννη, τον Παπαδιαμάντη, είναι γι΄ αυτόν πράγματα σκουριασμένα, με αγκυλώσεις βεβαιοτήτων και ψυχαναγκασμοί ιδεοληπτικού παραληρήματος. Είναι συνεπώς ακατάλληλα για ένα σύγρονο πιστό, φτιαγμένο μάλιστα από τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη.
Είναι εκείνος που σφοδρά πολέμησε τον ελληνοχριστιανισμό, σε μια περίοδο όπου ο οικουμενισμός είχε αρχίσει να στήνει γερά θεμέλια εδώ, και δεν παρέλειψε να εκδηλώσει την έντονη αποστροφή του για τη Θρησκεία, όταν οι πανθρησκειακές εκδηλώσεις έκαναν το γύρο του κόσμου. Γκρέμισε κι αυτό το ορθόδοξο μετερίζι. Διότι η θρησκεία, όπως και ο ελληνοχριστιανισμός, αποτελούσαν κατ΄ αυτόν ιδεολογικοποιήσεις - κατάλοιπα του Κοραϊσμού.
Το σχόλιο δεν προσφέρεται για περισσότερες, απολογητικού τύπου, διευκρινίσεις για να γίνουν αντιληπτοί οι όροι "ελληνοχριστιανισμός", όπως και η "θρησκεία", τα οποία αυτοβούλως ενέταξε στο χώρο των ιδεολογικοποιήσεων ο κ. Γιανναράς. Θα πω μόνο ότι οι συζητήσεις και οι διάλογοι που θα μπορούσαν να γίνουν με βάση αυτούς τους δυο όρους, ώστε να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται, ποτέ δεν ακούστηκαν. Η μονόπλευρη παρουσίαση άρθρων και βιβλίων κατά της Θρησκείας και κατά του ελληνοχριστιανισμού, αποτελούσαν πάντα τον μιας κατεύθυνσης δρομο καθ΄ όλα τα χρόνια που ακολούθησαν και ονομάστηκαν "περίοδος της Μεταπολίτευσης".
Το σχόλιο δίνεται απλώς για αφορμή σκέψης, όχι εικονικής. Και ενδεχομένως, πριν κληθούμε να αναδείξουμε νέο κυβερνητικό σχήμα ή ακόμη και πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Και ένα σχόλιο (*) για θέμα που αφορούσε έναν απολογητή του σημαντικού, όπως έγραφε, έργου που επιτελεί η περίφημη (για το διαβρωτικό έργο της) Ακαδημία του Βόλου. Απαριθμούσε πλήθος ονομάτων που εκτελούν τη διατεταγμένη υπηρεσία της παγκοσμιοποίησης και σημείωσα:
"Αυτό που επιδιώκουν (Σ.σ. δηλαδή ο μακρύς κατάλογος των διάσημων διαφθορέων) είναι να θέσουν τα πράγματα σε μια βάση συζήτησης και όχι πόλωσης. Σε μια βάση επικοινωνίας και όχι στείρας αντιπαράθεσης. "
Ώστε αυτοί οι κύριοι, κατά τον απολογητή, θέτουν τα ζητήματα "σε μια βάση ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ και όχι ΣΤΕΙΡΑΣ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ". Αυτό τα λέει όλα και δείχνει την προκατάληψη που έχουν σε οποιονδήποτε έχει διαφορετική άποψη για το επιτελούμενο έργο του διαφθορείου της Ακαδημίας του Βόλου. Η διαφορετική άποψη λεγεται "αντιπαραθέση" και προσδιορίζεται μάλιστα σαν "στείρα".
Ο εσμός αυτός συμφωνεί με ήπιες διαφωνίες, πλην συμφωνίες. Και ο διάλογος "δημοκρατικού" ή "συνοδικού" τύπου, είναι κατά κύριο λόγο ένας μόλις διαφαινόμενος προτεσταντισμός, που προσπαθεί να υπερκεράσει το πρωτείο της αλάθητης παπικής αγαπητικότητας και αγαπολογίας.
Ο προτεσταντισμός προτείνει την "επικοινωνιακότητα" : "διαλογικότητα" ή "συζητικότητα", αν μπορούν αυτά να γραφούν, απ΄ όπου δεν απουσιάζει φυσικά και η "αγαπητικότητα". Αυτό έλειπε!
Αν τραβήξουμε ακόμη λίγο το παραβάν, το βέβαιον είναι οτι θα συναντήσουμε το βρετανικό Στέμμα και τον ευγενή, αλλά ταπεινό, υφιστάμενο αυτού. Που προΐσταται της Αγγλικανικής εκκλησίας. Απο εκεί ξεκινούν όλα.
Τα λεφτά που πέφτουν στην Ακαδημία κανείς δεν ξέρει πόθεν προέρχονται, αν και δεν είναι δύσκολο να το μαντέψουμε. Το ΠΣΕ είναι ο εργοδότης τους. Δεν θέλουν άλλο.
(*) Βλέπε ιστολόγιο αμέθυστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου