Περί αρχών και αναρχίας

Η κρατική εξουσία παράγει σκάνδαλα και η λαϊκή αντιεξουσία μπογιατίζει επαναστατικά τους τοίχους

Πριν από λίγες μέρες είχαμε τη δίκη ενός μέλους του Επαναστατικού Αγώνα. Και διαβάσαμε το ιδεολογικό μανιφέστο της απολογίας του, που με λίγα λόγια έλεγε ότι "η κρατική βία γεννά την αντιβία". (*)

Από την αντιβία λοιπόν, εκ της κρατικής βίας, έχουμε τους αντιεξουσιαστές και τους αναρχικούς με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δηλαδή, τον Επαναστατικό Αγώνα κατά της κρατικής ασυδοσίας και, οπωσδήποτε, υπέρ του λαού. Κατ΄ αυτούς η κρατική βία διεγείρει τη λαϊκή αντιβία την οποία  εκπροσωπούν.

Ο κατηγορούμενος συντάκτης και απολογητής, όπως και οι ομοϊδεάτες του, δεν μπαίνει στον κόπο να ερωτηθεί, ποιος γεννά την εξουσία η οποία αναγεννά την αντιεξουσία, ούτε ποιος "παράγει" την αρχή που αναπαράγει την αναρχία. Μου φαίνεται ότι τόσο η κρατική βία, όσο και η παρακρατική, κοινό γεννήτορα έχουν. Τούτο όμως δεν το προτιμούν οι αναρχικοί, αρκούμενοι να κατηχούνται από τους καθοδηγητές, που τους μαθαίνουν ότι η παρακρατική βία φτιάχνεται από τις μυστικές (κρατικές δηλαδή) υπηρεσίες. Οι ίδιοι αποφεύγουν να ονομάζονται παρακρατικοί.

Αν ο ήδη κατηγορούμενος αντιεξουσιαστής αναρχικός είχε θέσει το ερώτημα στο εαυτό του και είχε βρει την απάντηση, μάλλον, τότε, δεν θα καθόταν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, ή του suspect αν του αρέσει, αφού το ιδεολόγημα που μας εξέθεσε, ήταν στη γενικότητά του από μετάφραση στα ελληνικά και μάλιστα κάκιστη.

(*) Βλ.  http://ksipnistere.blogspot.gr/2013/01/blog-post_7492.html

Νομοθέτες των νόμων της κλοπής

Διαβάστε πρώτα αυτό και μετά τη συνέχεια (*)

Τα ελληνικά πολιτικά δικαστήρια διέπονται από νόμους, που συντάσσουν οι πολιτικοί προϊστάμενοι των δικαστηρίων. Και αυτοί δεν είναι μόνο ψιλικατζήδες, δεν είναι μόνο φοροκλέφτες, είναι και νομοθέτες παράνομων νόμων.

"Επικρίνοντας, δε, τις αποφάσεις των ελληνικών πολιτικών δικαστηρίων, το δικαστήριο σημειώνει ότι, επί της ουσίας ο λογαριασμός δεν παρέμεινε αδρανής και δίχως συναλλαγές αφού, όπως τονίζει, αποτελεί συναλλαγή η πρόσθεση των τόκων στο αρχικό κεφάλαιο του καταθέτη"

Αν αμφιβάλλετε, δείτε τι λέει η απόφαση του ΕΔΑΔ. Οι δικοί μας πολιτικοί νομοθέτες το μόνο που ξέρουν είναι να μας κλέβουν.

Υστερόγραφο
Τα αφεντικά των αχυρανθρώπων που μας κυβερνούν, οι προϊστάμενοι αυτών δηλαδή, τους ταΐζουν με σανό. Κι αυτοί τόσο βλάκες είναι και το τρώνε. Όταν λοιπόν τους στέλνουν το λογαριασμό να γυρίσουν τα χρωστούμενα, διότι συμβαίνει κάποτε τα μεγάλα αφεντικά  να ξεμείνουν από τα χαρτοπετσετάκια που έδιναν δανεικά, τότε αυτοί, οι δικοί μας, έρχονται και μας αδειάζουν τις τσέπες. Και όχι μόνο. Γη, θάλασσα και αέρα παίρνουν τα αφεντικά, αφού λεφτά να τους δώσουμε δεν υπάρχουν. Το ρόλο του κλέφτη, του ψεύτη, του υποκριτή, δεν τολμούν να τους τον αποδώσουν, αφού ουσιαστικά οι Μεγάλοι (είναι οι παγκόσμιοι διακυβερνήτες) στήνουν τα κόλπα με τα δάνεια ή τις λεγόμενες φούσκες των χρηματιστηρίων. Οι κυβερνήτες μας δεν είναι μόνο ντουβάρια στη Λογιστική, είναι "αστροπελέκια" και στα Μαθηματικά.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δικαιωμάτων επιδίκασε αποζημίωση σε ιδιώτη...

Την ώρα που η κυβέρνηση σχεδιάζει να καρπωθεί τις «ξεχασμένες» καταθέσεις, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του δικαιώματος προστασίας της περιουσίας, εκδικάζοντας την προσφυγή του γιου του αποβιώσαντος Αναστασίου Ζολώτα, με την οποία υποστηριζόταν ότι οι ελληνικές Αρχές κακώς είχαν κατάσχει τα 30.550 ευρώ, που βρίσκονταν σε αδρανή τραπεζικό λογαριασμό του πατέρα του, λόγω παρέλευσης 20ετίας.

Ο Αναστάσιος Ζολώτας, που είχε γεννηθεί το 1924 και πέθανε προτού προλάβει να προσφύγει στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αναγκάσθηκε να φύγει στο εξωτερικό και άφησε σε αδράνεια, για περισσότερα από 20 χρόνια, έναν τραπεζικό λογαριασμό στον οποίο υπήρχαν καταθέσεις και τόκοι ύψους 30.550 ευρώ.

Όταν επέστρεψε και ζήτησε από την τράπεζα να κάνει ανάληψη του ποσού, που είχε στον λογαριασμού του, τον ενημέρωσαν ότι η όποια απαίτηση πρόσβασης στον λογαριασμό είχε παραγραφεί, λόγω παρέλευσης της σχετικής προθεσμίας και τα χρήματά του είχαν κατασχεθεί υπέρ του κράτους.

Με την επιχειρηματολογία αυτή συμφώνησαν, με αποφάσεις τους, τα ελληνικά πολιτικά δικαστήρια (του Αρείου Πάγου συμπεριλαμβανομένου) και ο γιος του, Παναγιώτης Ζολώτας, αποφάσισε να προσφύγει στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις 7 Δεκεμβρίου 2009.

Εκδικάζοντας σήμερα την προσφυγή του, το δικαστήριο έκρινε ένοχη την Ελλάδα, για παραβίαση του δικαιώματος στην προστασία της περιουσίας και την υποχρέωσε να καταβάλει στον ενάγοντα 15.000 ευρώ για υλική βλάβη.

Στο σκεπτικό της απόφασής του το Δικαστήριο υπογραμμίζει ότι οι ελληνικές Αρχές είχαν αποτύχει στο καθήκον τους να προστατεύσουν την περιουσία του Ζολώτα, υποχρεώνοντας την τράπεζα να ειδοποιήσει εγκαίρως τον πελάτη της, για τον κίνδυνο κατάσχεσης των χρημάτων του σε λογαριασμό που είχε παραμείνει αδρανής για περισσότερα από 20 χρόνια.

Επικρίνοντας, δε, τις αποφάσεις των ελληνικών πολιτικών δικαστηρίων, το δικαστήριο σημειώνει ότι, επί της ουσίας ο λογαριασμός δεν παρέμεινε αδρανής και δίχως συναλλαγές αφού, όπως τονίζει, αποτελεί συναλλαγή η πρόσθεση των τόκων στο αρχικό κεφάλαιο του καταθέτη.

(*)  http://ksipnistere.blogspot.gr/2013/01/blog-post_61.html όπου και η φωτογραφία

Διάγνωση ή Πιστοποίηση θανάτου;

Μεταμοσχεύσεις με το νόμο Λοβέρδου και η δήθεν ανθρωπιστική, ή ψευδώς δημοκρατική, παράγραφος, περί της γνώμης του συγγενικού περιβάλλοντος

Η πιστοποίηση θανάτου γίνεται "διάγνωση θανάτου" με τις μεταμοσχεύσεις

Επιστημονικά βάσιμο, όσο είναι δυνατόν, το άρθρο. Θα το διαβάσετε στο σύνδεσμο που

παραπέμπει ο αστερίσκος (*), όπου και η φωτογραφία. Αν δεν είσαστε χρήστης κομπιούτερ, σας λέω με δυο λόγια πόσο επισφαλής είναι η διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου, η οποία σημειωτέον πρέπει να τεθεί ταχύτατα, περίπου εντός 3-4 εικοσιτετραώρων ή ακόμη (σπανιότερα) και εβδομάδα. Όσο παρατείνεται η κατάσταση  όπου ευρίσκεται ο ασθενής (εγκεφαλικός "θάνατος"), τα όργανα αρχίζουν να χαλάνε.
Υπάρχει όμως και μια βασική παράλειψη, όσον αφορά στο ανθρωπιστικό (δήθεν) σκέλος του νόμου Λοβέρδου, που δεν λέγεται. Και αυτή είναι, ότι πάντα ζητάτε η συναίνεση των συγγενών, ανεξάρτητα αν υπάρχει ή δεν υπάρχει εν ζωή συγκατάθεση του δότη. Ο νόμος πρέπει να φέρει και το ένδυμα της δημοκρατικότητας!

Ποια είναι η ύπουλη και παραπλανητική ανθρωπιστική πράξη της ομάδας των γιατρών και του νόμου Λοβέρδου; Είναι η λεγόμενη "διάγνωση" του εγκεφαλικού θανάτου.

Αντί να ομιλούν για πιστοποίηση θανάτου, οι επίορκοι γιατροί κάνουν λόγο για διάγνωση θανάτου! Όμως ο θάνατος πιστοποιείται, δεν διαγιγνώσκεται.

Και γιατί αυτό; θα ρωτήσετε. Ούτε ο Λοβέρδος, ούτε οι επίορκοι θα σας απαντήσουν. Θα το πούμε εμείς για λογαριασμό τους.

Οι διαγνώσεις δεν είναι πάντα εύκολες στην Ιατρική. Υπάρχει πληθώρα δυσκολιών ακόμη και όταν το εργαστήριο καλείται να μας βοηθήσει. Τι γίνεται λοιπόν με την "διάγνωση" του εγκεφαλικού θανάτου και τα πιθανά λάθη που αναπόφευκτα μπορεί να συμβούν;

Συμβαίνει αυτό που συμβαίνει. Οι συγγενείς καλούνται να δώσουν τη λύση και να πουν το "ναι" στη διάγνωση, ανεξάρτητα από τη θετική ή αρνητική τοποθέτηση του ασθενή, του ευρισκόμενου στην κατάσταση του εγκεφαλικού και διαγνωστικά συν(+)πλην(-) θανάτου. Τη "διάγνωση", την οριστική διάγνωση σημειωτέον, τη δίνουν οι συγγενείς παρασυρόμενοι από τις παλινωδίες των επίορκων γιατρών. Οι οποίοι αποκτούν πλέον το άλλοθι της, κατόπιν οικείας γνωματεύσεως, δηλαδή της διάγνωσης των συγγενών, αφαίρεσης των οργάνων.

Η επί της χειρουργικής κλίνης θανάτωση του ασθενούς κατόπιν αφαίρεσης των οργάνων βαρύνει εξίσου τόσο τους επίορκους γιατρούς (με τη διάγνωση του θανάτου), όσο και τους συγγενείς με τη σύμφωνη δική τους διάγνωση. Η πιστοποίηση του θανάτου γίνεται μετά την έξοδο του νεκρού πλέον δότη από το χειρουργείο, αλλά δεν τη χρειάζονται.

(*) http://ksipnistere.blogspot.gr/2013/01/blog-post_1341.html

Σύνοδος Επισκόπων ή σύνοδος επισκόπου;

 Το συνοδικό επισκοπικό σύστημα εξ Ορθοδόξου επόψεως

Σύναξις αγίων Αποστόλων

 Αφού διαβάσετε πρώτα αυτό 

http://exprotestant.blogspot.gr/2013/01/blog-post_27.html, 

αν θέλετε μετά, και βεβαίως έχετε την υπομονή, διαβάσετε και αυτά που ακολουθούν

Αν και αυτό συνάγεται από τα γραφέντα, εκείνο που πρέπει να τονισθεί με έμφαση, είναι ότι το συνοδικό σύστημα της Ορθοδοξίας παρ΄ ότι επισκοπικό, δεν είναι επισκοποκεντρικό. Δεν θεωρούμε ότι ένας επίσκοπος μπορεί να υποκαθιστά τη Σύνοδο, αλλά ότι ένας επίσκοπος εκφράζει στο σύνολό του το Ορθόδοξο συνοδικό σύστημα. Δηλαδή, ότι όλοι οι επίσκοποι έχουν το αυτό φρόνημα περί την πίστη, οπωσδήποτε δε, και τα σχετικώς γραφέντα περί αποστολικής Διαδοχής. Μη λησμονούμε, όμως, ότι αυτό το σύστημα ημών των Ορθοδόξων δεν θέτει σε ήσσονα μοίρα το λαό του Θεού. Ο Μέγας Φώτιος αναδείχθηκε από τις τάξεις των λαϊκών και όχι των επισκόπων.

Ευνόητο τυγχάνει σε τι κίνδυνο ευρίσκεται ο λαός του Θεού, όταν το επισκοπικό συνοδικό σύστημα εκπίπτει σε επισκοποκεντρικό. Όπου, πλέον, οι διαφθορείς και της αληθείας αλλότριοι, φροντίζουν να τοποθετούν επισκόπους εις τύπον και τόπον του αιρεσιάρχη πάπα, του κατ΄ εξοχήν, σε εισαγωγικά βεβαίως, επισκόπου, την δόξα του οποίου εζήλωσε ο οικουμενικός Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ.

Αυτά, προκειμένου να διαχωρίσουμε τη θέση μας από όσα μας λέει γραπτώς και προφορικώς ο π. Ζηζιούλας και η γνωστή νεοορθόδοξη ομάδα των πατριαρχικών του Βοσπόρου με τα παρακλάδια της.

"δει γαρ και αιρέσεις εν υμίν είναι"

Εγράφη (*) :

"Δει (πρέπει) γαρ και αιρέσεις εν υμίν είναι, ίνα οι δόκιμοι φανεροί γένωνται!" (Α' Κορ. 11, 19) Οι δόκιμοι της Ορθοδόξου Πίστεως φανερώνονται στην «αναμπουμπούλα» και στις ταραχές της πλάνης. Σχήμα λόγου, αλλ’ ευτυχώς εξ’ αιτίας του Αρείου έχουμε και το Σύμβολο της Πίστεως! Κατά κάποιο τρόπο τους «οφείλουμε χάριτας» που δίνουν την ευκαιρία να ακουστεί το Ορθό, να φανερωθεί η Αλήθεια και να ενημερωθεί, να καταρτιστεί ο πιστός Λαός του Θεού"
(Νικόλαος Πανταζής, Θεολόγος)

Κυπριανός  X :

Πολλά θα μπορούσαν να γραφούν, σχετικά με όσα συνιστά ο κ. Νικόλαος Πανταζής. Αυτά που μας λέει, είναι με λίγα λόγια βελτιωμένη έκδοση των "Δύο Άκρων" του π. Επαφάνιου Θεοδωρόπουλου.

Θα σταθούμε όμως στο απόσπασμα, που προτάσσω, στο οποίο γράφει : "Σχήμα λόγου, αλλ’ ευτυχώς εξ’ αιτίας του Αρείου έχουμε και το Σύμβολο της Πίστεως!" και το : "Κατά κάποιο τρόπο τους «οφείλουμε χάριτας»".

Ούτε σαν σχήμα λόγου, ούτε όμως και κατά κάποιο τρόπο μπορούν να λεχθούν αυτά. Είναι αδιανόητο το Άγιο Πνεύμα "κατά κάποιο τρόπο" και σαν "σχήμα λόγου", να ωθεί τον άνθρωπο σε αιρετική διδασκαλία. Μη γένοιτο. Το "δει γαρ και αιρέσεις εν υμίν" δεν εγράφη ... σχηματικά και κατά κάποιο τρόπο. Οι αιρέσεις εν υμίν πρέπει να αναφύονται (: είναι), για να φανερώνονται οι δόκιμοι, δηλαδή όσοι είναι αγαθής προαίρεσης και όχι όσοι είναι πείσμονες και αμετακίνητοι στο εμπαθές εγωκεντρικό φρόνημά τους.

Παρένθεση. Αν παρ΄ ελπίδα επικαλεσθή κάποιος «τον γαρ μη γνόντα αμαρτίαν υπέρ ημών αμαρτίαν εποίησεν, ίνα ημείς γενώμεθα δικαιοσύνη Θεού εν αυτώ», τον πληροφορώ τούτο. Πριν καταλήξει σ΄ αυτό ο απ. Παύλος, στην 2α Προς Κορινθίους ε΄, έχουν προηγηθεί στο αυτό κεφάλαιο πλείστα άλλα, προκειμένου να γίνει κατανοητό.

Η αγαθή προαίρεση δηλώνει μαθησιακή διάθεση (: μαθητεύσατε πάντα τα έθνη) καθιστώντας το φρόνημα ταπεινό, άρα και δεκτικό μετανοίας, σε αντίθεση με την επηρμένη και εγωιστική αυτο-επιβεβαίωση, ότι αυτό που υποστηρίζουμε είναι αδιαμφισβήτητα σωστό. Η αίρεση και οι αιρετικοί στερούνται ταπείνωσης, δεν φρονούν είς το σωφρονείν αλλά εις το υπερφρονείν : «μη υπερφρονείν παρ' ο δει φρονείν, αλλά φρονείν εις το σωφρονείν» (Ρωμ. ιβ' 3).

Επομένως, το "δει γαρ και αιρέσεις εν υμίν" δεν εγράφη "σαν σχήμα λόγου", ούτε και "κατά κάποιο τρόπο" για να οφείλουμε χάρη στους αιρετικούς. Ελέχθη αυτό αφ΄ενός προς ίδιον έλεγχο, αφ΄ετέρου δε, για να διακρίνονται οι ταπεινοί από τους υπερφίαλους αλάθητους ταπεινολόγους και μετανοούντες υποκριτές.

Αν δεχτούμε το "σχήμα λόγου" ή το "κατά κάποιο τρόπο", το επόμενο βήμα είναι να αρχίσουμε "κατά κάποιο τρόπο" και "σχήματι λόγου", να μιλάμε για "καλή" προπατορική παράβαση και "κάλλιστη" προδοσία του Ιούδα. Όπως καταλαβαίνει ο αναγνώστης, η απόσταση από το "ένας θεός για όλους", ή την ωριγενική "αποκατάσταση των πάντων", δηλαδή τα καταπιστεύματα του οικουμενισμού, δεν είναι μεγάλη. Το αντιλαμβάνεται, νομίζω, ο κύριος Πανταζής.

(*) Βλέπε  http://apotixisi.blogspot.gr/2013/01/blog-post_24.html

ΟΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΜΟΥΤΖΟΥΡΗΔΕΣ

Σχόλιο στο : "Συγκέντρωση ενάντια στην κρατική καταστολή στα Εξάρχεια" http://ksipnistere.blogspot.gr/2013/01/blog-post_2677.html

"Τα Εξάρχεια είναι μία γειτονιά που γνωρίζει καλά τι σημαίνει αντίσταση αλλά και καταστολή και γι’ αυτόν τον λόγο ο φόβος είναι άγνωστη έννοια στους κατοίκους τους. Το σχέδιό τους είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Δεν τρομοκατούμαστε, οικειοποιούμαστε τους δημόσιους χώρους Απαντάμε συλλογικά με αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη και αποφασιστικότητα"

ΚΧ
Το δίχως άλλο αντιδρούν και "απαντούν με αξιοπρέπεια"! Τη βλέπει κανείς ακόμη και στους τοίχους εντός και πέριξ των Εξαρχείων. Εκεί φαίνεται όλη τους η αξιοπρέπεια. Οργιάζει η μουτζούρα και η αφισορύπανση κι αυτό το λένε αξιοπρέπεια, ενδεχομένως και Τέχνη. Η αφισοκόλληση και η μουτζούρα είναι γι΄ αυτούς Τέχνη! Ανεξερεύνητη η ψυχή του ανθρώπου, τι άλλο να πει κανείς;

Οικειοποιούμαστε, λένε οι βρωμιάρηδες, τους δημόσιους χώρους γι΄ αυτό μουτζουρώνουν τα σπίτια μας. Όμως, οι τοίχοι των σπιτιών μας δεν είναι δημόσιοι χώροι, είναι ιδιωτικοί και μας υποχρεώνουν να βάζουμε εμείς το χέρι στη τσέπη να τους καθαρίζουμε. Σα να μη μας φτάνουν οι περικοπές μισθών και συντάξεων, η ανεργία κλπ., μας βάζουν αυτοί οι αξιοπρεπείς να κάνουμε και άλλες μειώσεις στα εναπομείναντα εισοδήματά μας.

Έχουν τους λόγους τους οι αξιοπρεπείς μουτζούρηδες. Την κοινωνική αγανάκτηση πριμοδοτούν και ερεθίζουν για να μας ξεσηκώσουν, να βγούμε στους δρόμους και να πούμε : Τι κράτος είναι αυτό, "κάψτε τα όλα, κάψτε τα", που λέει και το λαϊκό άσμα.

Θα αντιδράσουμε βέβαια, αλλά όχι όπως αυτοί θέλουν. "Για πες αλεύρι, η Χρυσή Αυγή σε περιμένει", απαντάμε. Και μη μας πουν τα κυνηγόσκυλα των συνομωτών, ότι οι αξιοπρεπείς μουτζούρηδες των Εξαρχείων είναι μεταμφιεσμένοι χρυσαυγίτες. Τη "μπόχα" των antifa και των λοιπών θαμώνων των Εξαρχείων την πιάνουν τα ρουθούνια μας. Και δεν τη συνηθίσαμε.

Το θέαμα του θανάτου

Συγκλονιστική φωτογραφία: Κλαίει στον ώμο του εκτελεστή του λίγο πριν την αγχόνη

Από το ιστολόγιο  http://ksipnistere.blogspot.gr/2013/01/blog-post_1188.html  
Σημ. Πρόκειται για δυο Ιρανούς, καταδικάστηκαν σε δημόσιο απαγχονισμό για εγκληματική δραστηριότητα. Η φωτο. λίγο πριν την εκτέλεση.

Τουλάχιστον η γκιλοτίνα, την οποία απολάμβαναν Άγγλοι και Γάλλοι - άλλες εποχές - ήταν πιο εντυπωσιακή. Άλλο πράγμα να βλέπεις έναν κρεμασμένο από το λαιμό να σπαρταρά, και έτερο να βλέπεις κεφάλια να πέφτουν και το αίμα να ξεπηδά σαν συντριβάνι.Οι Δυτικοί ξέρουν να απολαμβάνουν το θέαμα του θανάτου, Τέχνη το έκαναν, και ο κινηματογράφος βγάζει αρκετό χρήμα.

Τώρα οι Δυτικοί ανακάλυψαν και τη δύναμη της φωτογραφίας, σαν αυτή με τους μελλοθάνατους, η οποία κυκλοφορεί μέσω διαδικτύου. Χορηγός, ίσως, η Διεθνής Αμνηστία για γνωστούς λόγους και ονόματα δεν λέμε. Άγνωστοι είναι όμως και όλοι όσοι έπεσαν από τις απελευθερωτικές βόμβες στο Βιετνάμ (ξεχάστηκε), στο Ιράκ, στη Σερβία, στη Λιβύη, την Αίγυπτο, τη Συρία και όμοια, από τις οικονομικές φούσκες, τώρα, στη χώρα των Μνημονίων. Αυτές δέον να θεωρούνται παράπλευρες απώλειες. Οι δράστες και οι συνεργοί αυτών των εγκλημάτων ουδέποτε κατηγορήθηκαν. Οι άλλοι δεν γλύτωσαν.

Απίστευτη η υποκρισία τους.

Σκορδαλιά με γεύση ταραμοσαλάτας

  Οι γνωσιολογικοί διάκονοι της Ορθοδοξίας

Αντιγράφω από άλλο ιστολόγιο (*) :

 

"Στην εκπομπή «Πρόσωπα – Προσωπικότητες» του Γιώργου Ροδάκογλου, στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης,  τον περασμένο μήνα μίλησε ο Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας, της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης(ΑΠΘ).

Ο κ.  Σταμούλης στην εν λόγω εκπομπή αναφερόμενος στην «πολιτισμική κατάληψη της Θεολογικής Σχολής» στην οποία, όπως λέει πρωτοστάτησε, κάνει λόγο για την ευρύτητα των θρησκευτικών πίστεων και σημειώνει ως παράδειγμα ανοίγματος της θεολογίας την φιλοξενία των μουσουλμάνων φοιτητών με την παραχώρηση μίας αίθουσας στο υπόγειο της Θεολογικής Σχολής για να τελούν τις λατρευτικές τους εκδηλώσεις.   
Στη συνέντευξή του ο κ. Σταμούλης αναφέρει : 

 «Η αλήθεια είναι ότι εμείς είμαστε μια θεολογική σχολή, δεν έχουμε χαρακτηρισμό ομολογιακό ορθόδοξο ή κάτι άλλο εκ του νόμου, δεν ανήκουμε στην Εκκλησία, ανήκουμε στο Υπουργείο και στο Κράτος. Όμως  απ’ την άλλη πλευρά είναι αλήθεια ότι η Ορθοδοξία είναι ένα κομμάτι του  νεοελληνικού μας  πολιτισμού και του πολιτισμού μας ευρύτερα και  εμείς διακονούμε γνωσιολογικά την Ορθοδοξία. Δε θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο, (όντας) σε διάλογο με τη δυτική Χριστιανοσύνη και τα θρησκεύματα του κόσμου» "

ΚΧ
 Αυτά, λοιπόν μας είπε ο Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογογίας, της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κ. Σταμούλης. Δεν γνωρίζουμε αν είναι καθηγητής στη έδρα της "ορθοδόξου γνωσιολογικής θεολογίας" ή αν αυτή η έδρα δεν υπάρχει ακόμη. Σύντομα, πάντως, θα γίνει. Δεν είναι δυνατόν να υστερούμε.
Η γνωσιολογική αποκλειστικότητα στη θεολογία και στο μάθημα των θρησκευτικών, πού μανιωδώς υποστηρίζεται από τούς σύγχρονους γνωσιοθεολόγους, είναι το θλιβερό καταστάλαγμα ανθρώπων χωρίς θρησκεία, αλλά με εκκλησία. Είναι εκείνοι που εξοβέλισαν το θρησκευτικό συναίσθημα και το αντικατέστησαν, βοηθεία της Αισθητικής, με το εκκλησιαστικό. Ουσιαστικά όμως πρόκειται για επίπλαστο, άρα και ανύπαρκτο, συναίσθημα. Αν και κάνουν λόγο για "μάθημα θρησκευτικών", ο στόχος τους είναι η κατάργηση αυτού του μαθήματος, και δη και "των θρησκευτικών". Και παραπέρα, θέλουν να δημιουργήσουν συναισθηματικά απρόσφορα άτομα.

Σύμφωνα με τις διαγνώσεις των ημετέρων διαπρεψάντων στην αλλοδαπή φωστήρων της θεολογίας, η θρησκεία είναι ιοβόλος νόσος, προκαλέί νευροβιολογική ασθένεια και αποδιοργάνωση του συναισθήματος.

Μας έφεραν λοιπόν το εκκλησιαστικό γεγονός και πέταξαν στα άχρηστα το θρησκευτικό. Ότι ο άνθρωπος είναι το κατ΄ εξοχήν δημιούργημα της αγάπης, δηλαδή του Θεού, το αγνόησαν. Αγνόησαν ακόμη ότι αυτό το γεγονός, η πράξη της δημιουργίας του ανθρώπου, φύσει εμπεριέχει το συναίσθημα, αφού το συναίσθημα, η αγάπη, ήταν το αίτιο του πλάσματος που λέγεται άνθρωπος. Και όχι μόνο. Σύμπασα η κτίσις είναι εξ αγάπης (λόγω) πλασθείσα. Αυτά συνοψίζονται με τη λέξη "θρησκεία".

Με τα εκ Δυσμών φώτα έμαθαν την Ορθοδοξία οι ημέτεροι φωστήρες και ήρθαν να μας γιατρέψουν. Τώρα έχουμε το θεραπευτήριο της εκκλησίας, μας είπαν, η θρησκεία σας κάνει κακό. Έξω λοιπόν η θρησκεία, μέσα η εκκλησία, και να τα αποτελέσματα :

«Η αλήθεια είναι ότι εμείς είμαστε μια θεολογική σχολή, δεν έχουμε χαρακτηρισμό ομολογιακό ορθόδοξο ή κάτι άλλο εκ του νόμου, δεν ανήκουμε στην Εκκλησία, ανήκουμε στο Υπουργείο και στο Κράτος. Όμως απ’ την άλλη πλευρά είναι αλήθεια ότι η Ορθοδοξία είναι ένα κομμάτι του νεοελληνικού μας πολιτισμού και του πολιτισμού μας ευρύτερα και εμείς διακονούμε γνωσιολογικά την Ορθοδοξία. Δε θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο, (όντας) σε διάλογο με τη δυτική Χριστιανοσύνη και τα θρησκεύματα του κόσμου»

Οι "διάκονοι" του νεοελληνικού πολιτισμού όντας σε διάλογο με τη δυτική χριστιανοσύνη! Έξοχα!! Αλλά πώς αυτά μπλέκουν, πώς συνδέονται και από τη μια έχουμε (σε διάλογο) το νεοελληνικό πολιτισμό, από την άλλη δε τη δυτική χριστιανοσύνη, όχι χριστιανισμό, αδυνατούμε να το καταλάβουμε. Οι πολιτισμικοί φορείς (νεοελληνικοί) να είναι σε διάλογο με τους φορείς της δυτικής (και αιρετικής) χριστιανοσύνης είναι σκορδαλιά με γεύση ταραμοσαλάτας. Ή μήπως όχι, επειδή μας λείπει η γνωσιολογική αποκλειστικότητα στη θεολογία και στο μάθημα των "θρησκευτικών"; 

(*)  http://aktines.blogspot.gr/2013/01/blog-post_3956.html

Περί "ελληνικής παιδεύσεως"

Έργο μετόχου της ελληνικής παιδεύσεως, προφανώς όχι του γράφοντος

Βλέπε :  "Ελλαδισμός, το τέλος του Ελληνισμού;"
http://kostasxan.blogspot.gr/2013/01/e-e.html

ΧΓ
O Bρετανός νομίζω θα με καταλάβει. Γιατί «μετέχει ελληνικής παιδεύσεως».

ΚΧ
Αμφιβάλλω. Το υποθέτει ο κ. Γιανναράς (ΧΓ). Για ποια ελληνική "παίδευση" μιλεί; Αυτή που έχει μέσα στο κεφάλι του είναι εντελώς φαντασιακή, είναι μιας άλλης (όχι πάντοτε) λαμπρής περιόδου, με κυρίαρχο (μόνο) τον ελληνικό λόγο. Η πρόσληψη του λόγου αυτού δεν είναι - και δεν ήταν - ίδια για όλους τους ανθρώπους. Ούτε μπορεί, ούτε επιβάλλεται να είναι.

Μη ξεχνά, ότι αυτή η "παίδευση" γέννησε, εκτός πολλών άλλων, τα αυτονομιστικά κινήματα των βυζαντινών Θεματοφυλάκων στα Βαλκάνια δίνοντας την ευκαιρία στους Λατίνους, όταν διέσχιζαν τις περιοχές αυτές οι Σταυροφόροι, να προβαίνουν σε αναγνωρίσεις Θεμάτων, ύστερα αποσχίσεις, τέλος δε στην ύπαρξη αυτού του μωσαϊκού, που σήμερα  ονομάζεται περιοχή των Βαλκανίων.

Την τακτική "σαλαμοποίησης" που καθιέρωσε η λατινική εκκλησία - προφανώς πρώτοι διδάξαντες  οι πρόγονοι - την ακολούθησαν ύστερα άλλοι, μηδέ εξαιρουμένων και των Βρετανών, θεωρουμένων υπό του ΧΓ μετόχων της "ελληνικής παιδεύσεως".

Σαφώς και είναι μέτοχοι, αλλά με το δικό τους προοδευτικό, βελτιωμένο και εξελιγμένο, τρόπο, προκειμένου να εγαθιδρύσουν τη δική τους αυτοκρατορία. Όπως όμως γράφει και ο ποιητής :

"Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων,
σαν των Τρώων. Κομμάτι κατορθώνουμε, μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά"

Κάτι έφτιαξαν, χάλασε όμως. Παρελθόν η αποικιοκρατία, νέα τοιαύτη προβάλλει. Το δαχτυλίδι δόθηκε στους Αμερικάνους. Ποιος ο δωρητής; Είναι και κάποιοι άλλοι, περιφερόμενα φύλα κι αυτοί, που το μόνο που ξέρουν άριστα να χειρίζονται, είναι η ανθρώπινη βουλιμία του άρχειν και κυριαρχείν.

Ελληνική παίδευση δεν ήταν ποτέ "να υπηρετείς και όχι να σε υπηρετούν" και μέχρι τώρα, δεύτερος που να μπορέσει να το κάνει δεν βρέθηκε. Ο Πρώτος που το έκανε είχε κακό τέλος. Δεν ήταν Έλληνας, δεν ήταν Εβραίος, δεν ήταν Λατίνος, δεν ήταν Φράγκος, δεν ήταν Βρετανός, δεν ήταν Γερμανός, Ινδός ή κάτι άλλο. Άνθρωπος ήταν απλά, υιός Ανθρώπου καλύτερα, και όσοι τον ακολούθησαν αναγκαστικά έμειναν και μένουν περιορισμένοι "στη μιζέρια τού επαρχιωτικού εθνικισμού" (sic), αφού έτσι το προτιμά ο κ. Γιανναράς.

"Εκκλησία και Αριστερά" σε νέες αναζητήσεις

 Σύνθεση σε μια νέα συνταγματική αντίφαση

"Το πρόβλημα πάντως είναι πιο ουσιαστικό: έχουμε μια σημαντική αντίφαση, μέσα στο Σύνταγμα, το οποίο από τη μία προστατεύει την ανεξιθρησκία και από την άλλη αναγνωρίζει ως επίσημη θρησκεία της χώρας την ορθόδοξη"

KX
Τάδε έφη ο κ. Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός και (τέως;) συνδικαλιστής, στο πρόσφατο Συνέδριο με Θέμα : "Εκκλησία και Αριστερά"

Παρόμοιο θέμα, αν και όχι τόσο αντιφατικό, είχαμε και στο οικογενειακό Δίκαιο. Όπου ο νομοθέτης παρέλειψε να αναφερθεί ότι ο γάμος συνάπτεται μεταξύ άρρενος και θήλεος. Λησμόνησε ότι υπάρχει το τρίτο φύλο. Οπότε, προέκυψε η ανάγκη μιας επιπλέον προσθήκης, μιας σύνθεσης, και μας βγήκε το "σύμφωνο (υπερ)ελεύθερης συμβίωσης" μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Τα οποία όμως τελούν "γάμο" ή γάμο, αλλά το ζευγάρι δεν λέγεται συμβιωτικό. Λέγεται έγγαμο!
Συνήθειες, βλέπετε.

Έτσι, το θέμα λύθηκε και ... "γάμος ήταν/ που δεν ήτανε να γίνει" κατά το λαϊκόν άσμα. Η σύνθεση έγινε.

Τώρα πάμε για νέα σύνθεση μεταξύ της επίσημης θρησκείας, που είναι η θέση, δηλαδή η Ορθοδοξία, και της ανεξιθρησκείας, που είναι η αντίθεση με τους αλλόθρησκους και τους ετερόδοξους.

Ποιά λέτε να είναι η νέα σύνθεση; Τον κ. Μηταφίδη να ρωτήσουμε, τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, τον Ιγνάτιο Βόλου, ή μήπως τον οικουμενικό Βαρθολομαίο; Μάλλον κανένα, νομίζω. Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, όπως και η Πρυτανεία του ΑΠΘ, διαθέτει ικανούς γνώστες του αντικειμένου. Έχει μυαλά φωτισμένων ανθρώπων με πλούσιο επιστημονικό έργο στις συνθέσεις.

Προετοιμασίες για αναθεώρηση της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου

Στο δεσμό που ακολουθεί http://kyprianoscy.blogspot.gr/2012/04/blog-post_09.html θα διαβάσετε τα αφορώντα στο "Ακάθαρτο πνεύμα" και τι αυτό μας ετοιμάζει. Τώρα καλείστε να παρακολουθήσετε και κάτι ακόμη. Τις προετοιμασίες για την αναθεώρηση της Πενθέκτης Οικουμενικής, όπου και καθιερώθηκε η αγαμία των επισκόπων.

Σε ιστολόγιο υπήρξε ανάρτηση (*) από υποτιθέμενο ορθόδοξο, ο οποίος μας υπενθύμιζε ότι προ του 691 δεν υφίστατο θέμα αγαμίας των επισκόπων. Η Πενθέκτη Οικουμενική (**) καθιέρωσε αυτόν τον Κανόνα και έκτοτε έχουμε ....

Και τι δεν έχουμε, κατά τον αρθρογράφο. Η ομοφυλοφιλία κυριαρχεί στις τάξεις του ανώτερου Κλήρου, οπότε, πάντα κατά τον αρθρογράφο, καλό είναι να αναθεωρήσουμε αυτό τον Κανόνα και να επιτρέψουμε το γάμο στους επισκόπους. Συν τοις άλλοις, διότι η (αιρετική) παπική εκκλησία ουδόλως δέχεται το γάμο των κληρικών. Επομένως, πάντα κατά τον αρθρογράφο, όποιος δεν συμφωνεί συντάσσεται με την παπική εκκλησία "και μας το παίζει ορθόδοξος".

Ας δούμε λοιπόν ποιος το "παίζει" ορθόδοξος και ποιος όχι.

Αυτά που κατατίθενται εδώ, είναι μέρος ενός μακροσκελούς διαλόγου υπό μορφήν σχολίων, τα οποία μπορείτε, αν έχετε την υπομονή, να τα διαβάσετε στην παραπομπή ένθα ο προηγηθείς αστερίσκος (*). Θα συνοψίσω εδώ τα σημαντικότερα από αυτά :

1) Ότι αποφασίστηκε το 691 η αγαμία των επισκόπων ,οφείλεται στο ότι πολλά δεινά είχαν προκύψει από τους έγγαμους στις υψηλές θέσεις της ιεροσύνης. Η περίπτωση των "συνεισάκτων" επί αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου αφήνει πολλά να εννοηθούν. Μεταξύ αυτών, το μίσος των συνεπισκόπων του, οι οποίοι τον καθήρεσαν. Προφανώς διότι στερήθηκαν του δικαιώματος των "συνεισάκτων".

Ο επίσκοπος ίσταται "είς τύπον και τόπον Χριστού". Τύπος είναι η αγιότης, είναι όμως και ο Νυμφίος της Εκκλησίας. Ο επίσκοπος συνάπτει γάμο. Πώς είναι επομένως δυνατόν να παντρευτεί εκ δευτέρου; Είναι και "τόπος" ο επίσκοπος. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ο "τόπος" του επισκόπου, είναι το σώμα του επισκόπου. Σώμα Χριστού, κατά Χάριν, οφείλει να γίνει ο επίσκοπος. Συνέβη αυτό κατά το παρελθόν, προ του  691, και οι επίσκοποι αυτοί, όντας έγγαμοι, ανακηρύχθηκαν από το εκκλησιαστικό σώμα άγιοι. Διότι αυτοί μας γνώρισαν τα Λόγια του Θεού, έγραψαν Θεολογία, ο νους μας φωτίστηκε, ώστε να εννοήσουμε την Πίστη μας, αυτό που πιστεύουμε.

Η συνέχεια όμως δεν ήταν η ίδια . Περιπτώσεις όπως του Μεγάλου Φωτίου, του Μάρκου Ευγενικού ή άλλων λιγότερο γνωστών, άρχισαν να σπανίζουν, για να φθάσουμε στο σήμερα. Όπου, πλέον, συζητείται η επαναφορά του γάμου των επισκόπων - αγνοώ αν απασχολεί αυτό το ζήτημα τα ανώτερα κλιμάκια -  για να αντιμετωπισθεί η ομοφυλοφιλία. Όχι όμως και η πλεονεξία (ήτις εστίν ειδωλολατρεία) που ταλανίζει το επισκοπικό αξίωμα. Αν βλάπτει ανεπανόρθωτα η ομοφυλοφιλία, τι έχουμε να πούμε για την ειδωλολατρεία;

2) Το θέμα του γάμου των επισκόπων δεν είναι δογματικό, λένε οι νεοτερίζοντες θεραπευτές των εκκλησιαστικών πραγμάτων. Η Πενθέκτη Οικουμενική δεν ήταν δογματική. Το έργο της ήταν η σύνταξη Κανόνων.

Ανοητότερο τούτου δεν θα υπάρξει. Δηλαδή, με άλλα λόγια, μας λένε ότι η αναμαρτησία του Κυρίου δεν είναι Δόγμα! Αν υπάρχει κανείς, που πιστεύει κάτι τέτοιο, ας έλθη να μας το πει. Αλλά δεν έχει το θάρρος να εκστομίσει παρόμοια βλασφημία. Το αποσιωπά και εμμέσως θέτει ζήτημα γάμου των επισκόπων και αναθεώρηση της Πενθέκτης προφασιζόμενος ότι ασκεί και αντιαιρετικό (αντιπαπικό) αγώνα. Διότι όποιος είναι υπέρ της αγαμίας των επισκόπων, λέγουν, στηρίζει έμμεσα τον καθολικισμό. Ο οποίος, σημειώνουμε, θεωρεί ασυμβίβαστο το γάμο με την ιεροσύνη.

Στην Ορθοδοξία αυτό δεν ισχύει. Οι κατώτεροι κληρικοί μπορεί να είναι έγγαμοι, καθώς ο παπάς της ενορίας, που τελεί τη Θεία Λατρεία, δεν είναι αυτός που ίσταται εις τύπον και τόπον Χριστού. Η Θεία Λειτουργία τελείται στο όνομα του οικείου επισκόπου, όπου και μνημονεύεται, διότι εκείνος είναι ο ευρισκόμενος εις "τύπον και τόπον".
Πέρα όμως αυτού, οι νεοτερίζοντες ψευδο-ορθόδοξοι  παραβλέπουν το σημαντικότερο, αφού γι΄ αυτούς δεν είναι Δόγμα η αναμαρτησία του Κυρίου. Στον "τύπο και τόπο Χριστού" θέλουν πλέον έγγαμους επισκόπους, διότι έγγαμος (θεέ μου, συγχώρα με) ήταν και ο Κύριος. Είχαμε, άλλωστε, πρόσφατη επιστημονική ανακάλυψη μικρού παπύρου, όπου ο Κύριος φέρεται να λέγει "ιδού η σύζυγός μου". Ο πάπυρος δεν μας είπε ότι κάπου αλλού, στην Καινή Διαθήκη, ο Κύριος λέγει :  

  46 ῎Ετι δὲ αὐτοῦ λαλοῦντος τοῖς ὄχλοις ἰδοὺ ἡ μήτηρ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ εἱστήκεισαν ἔξω, ζητοῦντες λαλῆσαι αὐτῷ.  47 εἶπε δέ τις αὐτῷ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἑστήκασιν ἔξω ζητοῦντές σε ἰδεῖν.  48 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ λέγοντι αὐτῷ· τίς ἐστιν ἡ μήτηρ μου καὶ τίνες εἰσὶν οἱ ἀδελφοί μου;  49 καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἔφη· ἰδοὺ ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου·  50 ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, αὐτός μου ἀδελφός καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν. 

Για σύζυγο δεν γίνεται λόγος. Κάποιος πλαστογράφος όμως σκέφθηκε να προσθέσει και το "ιδού η σύζυγός μου". Συγγραφείς βιβλίων τύπου "Κώδικας Ντα Βίντσι" πλεονάζουν στην εποχή μας. Η επιχείρηση είναι επικερδής στην "πιάτσα" των εκδοτικών οίκων, ακόμη και αυτών με επιστημονικά διαπιστευτήρια.

3) Υπάρχει τέλος και κάτι ακόμη, ως προς τη θέσπιση της αγαμίας των επισκόπων και στην προ της Πενθέκτης ύπαρξη εγγάμων.

 Επικαλούμαι την περίπτωση των ιερών εικόνων. Όπου καμία Οικουμενική δεν απαγόρευε την λατρεία ή την προσκύνηση αυτών,  ακριβώς όπως καμία Σύνοδος δεν απαγόρευε το γάμο των επισκόπων. Όπου δεν υπάρχει νόμος δεν υπάρχει παράβαση. Προέκυψε όμως θέμα, που έπρεπε να λυθεί. Η Παράδοση ήταν εκείνη που θεσμοθέτησε την προσκύνηση των ι. εικόνων και το ίδιο έγινε με τους επισκόπους και το γάμο. Ότι αυτό δεν έγινε ευθύς γνωστό, η απάντηση είναι ότι και η ενανθρώπηση του αγίου Θεού δεν έγινε άμεσα (στη γενικότητά της) αντιληπτή και κατανοητή. Το σχέδιο της Θείας Οικονομίας δεν γίνεται ακαριαία. Χιλιετίες προηγήθηκαν. Υπάρχει, άλλωστε, και η ευαγγελική περικοπή στα κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, όπου διαβάζουμε :

῎Ετι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ' οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι. 13 ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ' ἑαυτοῦ, ἀλλ' ὅσα ἂν ἀκούσῃ λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν."

Δεν θα καθίσω να εξηγήσω αποδεικτικά τίνι τρόπω ήταν Παράδοση η προσκύνηση, η απόδοση τιμής, η λατρεία, στις εικόνες, ή κάτι άλλο, προς τον Θεό. Ούτε θα γράψω γιατί ήταν Παράδοση η αγαμία των επισκόπων. Θα γέμιζα σελίδες. Αυτά τα πράγματα είτε τα καταλαβαίνει κανείς ή δεν τα καταλαβαίνει. Οι Οικουμενικές έγιναν προκειμένου να επικυρώσουν (και) αυτή την Παράδοση : αγαμία επισκόπων, ιερές εικόνες, άσχετα αν τούτο δεν αναφέρεται στα πρακτικά. Η κατανόηση του τι είναι και τι δεν είναι Παράδοση, εκφεύγει του παρόντος και τούτο το γράφω, για να μη νομισθή πώς οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων έγιναν προκειμένου να καλυφθούν σκοπιμότητες, συμφέροντα, τάσεις αρρωστημένων ανθρώπων κλπ., ή γιατί έτσι το ήθελαν μερικοί στενόμυαλοι. Όπως χρειάζεται Φωτισμός για να καταλάβουμε τα διατρέξαντα στους παλαιοδιθηκικούς χρόνους, όπου σαφώς προλέγεται η ενανθρώπηση του αγίου Θεού, το ίδιο απαιτείται για να καταλάβουμε τα αφορώντα στην Παράδοση, περί της οποίας συντάχθηκαν, εκτός άλλων, οι Ιεροί Κανόνες.

Ο ισχυρισμός λοιπόν ότι ο γάμος των επισκόπων ανατράπηκε με την Πενθέκτη δεν ευσταθεί, όπως δεν ευσταθεί το επιχείρημα, ότι οι εικονόφιλοι ήταν ειδωλολάτρες. Για το λόγο αυτό, ουδεμία Οικουμενική Σύνοδος μπορεί ή επιτρέπεται, να ανατρέψει αποφάσεις προγενέστερης. Ή το καταλαβαίνουμε ή δεν το καταλαβαίνουμε. Τέλος, να σημειώσω ότι η Παράδοση είναι ισόκυρη της Αγίας Γραφής.

(*)   http://ksipnistere.blogspot.gr/2013/01/692.html 
(**) Πενθέκτη ονομάζεται η Σύνοδος του 691 η οποία συμπλήρωσε την Ε'  και ΣΤ΄. Η τελευταία έγινε το 680.

"Εσωτερική αντιπολίτευση", το έξυπνο κόλπο του ολοκληρωτισμού

Η προεκλογική αφίσα του Νικήτα Κακλαμάνη όταν διεκδικούσε τη Δημαρχία Αθηνών

 Τα κοινοβουλευτικά κόμματα της κατ΄ επίφαση δημοκρατίας συχνά κάνουν λόγο για "εσωτερική αντιπολίτευση". Λόγοι δημοκρατικότητας, ή μάλλον βλακότητας, αναγκάζουν (ενίοτε) υπουργούς και συχνά βουλευτές να μας δείχνουν ότι δεν στερούνται δημοκρατικού φρονήματος. Έτσι ανθεί η "εσωτερική αντιπολίτευση" για να φαίνεται το δημοκρατικό πρόσωπο, και όχι το απολυταρχικό, της υπάρχουσας φασιστικής δημοκρατίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο κύριος του " δεν έχω πολλά να πω, έχω πολλά να κάνω", ο Νικήτας Κακλαμάνης, που δεν έκανε απολύτως τίποτα κατά την περίοδο, όπου ήταν Δήμαρχος Αθηνών. Βρωμήσαμε ακόμη περισσότερο, όταν οι λάθρο, με την ανοχή του, μας κυρίευαν. Ιδού ένα δείγμα εσωτερικής αντιπολίτευση του κυρίου αυτού : Μιλώντας στο MEGA (16/01/2013) είπε στον δημοσιογράφο : "Επειδή με προκαλείτε να σχολιάσω μια τοποθέτηση του υπουργού Οικονομικών, ότι η διακυβέρνηση την διετία 2007-9 ήταν καταστροφική για την οικονομία, τον ρωτώ :  Έχει (σ.σ. ο Στουρνάρας) ή δεν έχει ιστορικό στην Εμπορική; Έχει ή δεν έχει ιστορικό στην Goldman Sachs;
Δεν αλληλοβραβεύονταν Goldman Sachs και ΙΟΒΕ κάνοντας επίτιμο μέλος τον Χριστοφοράκο; Είχε ή δεν είχε ιστορικό με τον κ. Παπαδήμο για το πώς μπήκαμε στο ευρώ; Εγώ αν είχα τέτοιο ιστορικό στην πλάτη μου θα ήμουν πολύ προσεκτικός για το τι κρίτική θα έκανα".

Ας μας αφήσει ήσυχους με την κριτική που ασκεί στον τρικομματικό του συνάδελφο. Η εσωτερική αντιπολίτευση καθιερώθηκε από τον Γκαίμπελς προκειμένου να τηρούνται τα δημοκρατικά προσχήματα και ο Χίτλερ να βγεί νικητής δια της ψήφου. Μετά άλλαξαν τα πράγματα, μπήκε μπροστά η πολεμική μηχανή, Χίτλερ, Γκαίμπελς και η παρέα τους μας άφησαν χρόνους. Όχι όμως και η φασιστική δημοκρατία. Αυτή στέριωσε και διαρκώς την αναζωογονούμε με την ψήφο.

Η αξιοπρεπής είδηση

Η είδηση στις 14/01/2013 ήταν :

Δίδυμοι αδελφοί ηλικίας 45 ετών που γεννήθηκαν κωφάλαλοι, διαπιστώθηκε ότι υπέφεραν από οφθαλμική πάθηση. Τους οδηγούσε σε πλήρη τύφλωση και έκριναν, οι δίδυμοι κωφάλαλοι, ότι τέτοια ζωή δεν την ήθελαν πλέον. Πήραν την απόφαση να πεθάνουν επιλέγοντας τον "αξιοπρεπή θάνατο" κατόπιν ευθανασίας. Υπέβαλαν την αίτηση, έγινε δεκτή, και οι γιατροί - σε νοσοκομείο του Βελγίου αυτά - μετά από συνεννόηση με τους οικείους, τους χορήγησαν ενδοφλεβίως το θανατηφόρο σκεύασμα του "αξιοπρεπούς" θανάτου και όλα τελείωσαν.

Το συναισθηματικό "κερασάκι" της αξιοπρέπειας ήταν :
«Δεν κέρδισαν το δικαίωμα στην ευθανασία απλώς επειδή ήταν κωφοί και τυφλοί, αλλά επειδή δεν μπορούσαν πια να αντέξουν ότι δεν ήταν σε θέση να δουν και να ακούσουν ο ένας τον άλλο», ανέφερε ο εκπρόσωπος του νοσοκομείου όπου τους έγινε η ευθανασία. (*)

Αυτοί ήταν γιατροί, και αυτή είναι η σημερινή επιστήμη. Χάρισμά τους. Ιατρική που βασίζεται στην απόσβεση επενδύσεων του κεφαλαίου της υγείας, δεν μπορεί πλέον να ονομάζεται Ιατρική, ούτε και να εντάσσεται στον ευρύτερο χώρο της επιστήμης. Όσο για τους λειτουργούς του Ιπποκράτη θά έλθη και η δική τους σειρά. Αναλώσιμα θύματα των βιομηχάνων της υγείας είναι κι αυτoί.

(*)  Πηγή: Η τραγική ιστορία κωφών διδύμων αδελφών που ζήτησαν και τους έκαναν ευθανασία  iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/85822#ixzz2I7s9mhLk

Αξίζει να το διαβάσετε

http://kostasxan.blogspot.gr/2013/01/blog-post_3625.html

Διαλεκτικά ανάλεκτα

Ραφήνα 1964

Αφού διαβάσετε πρώτα αυτό http://proslalia.blogspot.gr/2013/01/blog-post_6505.html και έχετε το χρόνο, ρίξτε ύστερα μια ματιά στα ακολουθούντα :

 Ως συνήθως, ο σιωνισμός παραμένει ανώνυμος, αφού οι δύο βραχίονες αυτού φροντίζουν να τον καλύπτουν. Έτσι, έχουμε πάλι το διαλεκτικό υποπροϊόν, τη σύνθεση, που γέρνει πάντα προς την πλευρά της δεξιάς καπιταλιστικής κακουργίας αφήνοντας άθικτη τη μαρξιστική, τι άλλο, αγαθοεργία!

Όσο οι διανοούμενοι προοδευτικής κοπής μένουν εγλωβισμένοι στη διαλεκτική του φιλοσοφικού, ή άλλου, υλισμού θα παλεύουμε πάντα ανάμεσα στις θέσεις και τις αντιθέσεις με τελικό νικητή την αποσύνθεση.

Οι διαπιστώσεις χρήσιμες αλλά η αιτία σαφώς ακαθόριστη, πέραν της τετριμμένης φρασεολογίας περί καπιταλισμού. Το κεφάλαιο του μαρξισμού, που προσπάθησε να αντικαταστήσει το ανώνυμο καπιταλιστικό - σημ. είναι κι αυτό επώνυμο, Μαμμωνάς λέγεται - εξαπατώντας λαούς και σφετεριζόμενο αρχές χριστιανικές, είχε βλέπετε τον προφήτη του. Έγινε δεκτός (από το λαό) με επανάσταση, την οποία ακολούθησαν τα ψυχιατρεία, οι εξαφανίσεις και τα γκουλάκ. Ο λαός ήταν (:) ευτυχής, δούλευε για να ζει σε 30 τ.μ. τρώγοντας ό,τι καθόριζε το επαναστατικό/λαϊκό σουπερμάρκετ. Θερμίδες απόλυτα καθορισμένες, όπως θα γίνει σε λίγο κι εδώ. Ενδεχομένως και αλλού.

Η διαλεκτική σύνθεση αποδείχτηκε χρήσιμη στον Μαμμωνά, ο πληθυσμός μειώθηκε (Β΄ΠΠ) και τα εργατικά χέρια βρήκαν ξανά δουλειά να κάνουν. Έφτιαξαν όπλα και η οικονομία πήγε καλά. Τώρα την πήρε ο διάβολος, πάμε πάλι για σύνθεση διαλεκτική. Ο σιωνισμός νίκησε. Νίκησε; Ιδού το ερώτημα.

Προετοιμασίες για κοινό εορτασμό "μετ΄ Ιουδαίων" και άλλων

Οι δικές μας ρίζες δεν μεταλλάσσονται επιστημονικά. Αν θέλει κάποιος να δοκιμάσει πόσο ανθεκτικές είναι, ας μας το ζητήσει. Θα του δώσουμε ευχαρίστως. Άλλωστε, δικές μας δεν είναι, δώρο μας τις έκαναν

   Μία κυρία, σε συζήτηση που είχαμε σε διαδικτυακή ιστοσελίδα (*) μου έγραψε αυτά που θα διαβάσετε. Η ιδία συμφωνεί να αλλάξουμε την ημερομηνία εορτής του Πάσχα, διότι σύμφωνα με τους αστρονομικούς χάρτες (ή εφημερίδες), λόγω μεταβολής του άξονα της γης και άλλων τινών, οι σημερινές ημερομηνίες δεν συμπίπτουν με τις ημερομηνίες όπου συντάχθηκε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος.   Επομένως δεν ισχύουν τα διαλαμβανόμενα στον Πασχάλιο Κανόνα, και δη και το "μη μετ΄ Ιουδαίων συνεορτάζειν". Το Ορθόδοξο Πάσχα πρέπει να τελείται πάντα μετά από το Νομικόν Φάσκα των Ιουδαίων κατά το χρονικό διάστημα από 22 Μαρτίου μέχρι 25 Απριλίου. Όμως, η θρησκευτική ηγεσία του ιουδαϊσμού δέχθηκε αυτά που δείχνουν οι αστρονομικοί χάρτες και άλλαξε, όπως ισχυρίζεται η κυρία, το ημερολόγιό της. Τι συνεπάγεται αυτό, πέρα από το ότι μετατίθενται τα χρονολογικά όρια της Α΄ Οικουμενικής, διαβάστε :.

"Το Εβραϊκό Πάσχα μπορεί να πάει αργότερα 26 Απρ. και πιο συχνά 25 Απρ. Γι' αυτό κάνω την πρόταση της ανάρτησής μου. Το Εβαίκο Πάσχα πριν το Πάσχα είναι ο δεύτερος όρος της Α' Οικουμενικής Συνόδου. Εβραϊκό Πάσχα 25 ή 26 Απρ. δεν συνέβαινε την εποχή της Α΄Οικουμενικής Συνόδου. Συμβαίνει τώρα λόγω της τροποποίησής που έκαναν οι Εβραίοι στο ημερολόγιό τους αργότερα".

Η απάντηση ήταν η ακόλουθη :

Αν οι θρησκευτικοί ηγέτες του ιουδαϊσμού αποφάσισαν να αλλάξουν το (ή τα;) ημερολόγιό τους, ώστε ο εορτασμός του Νομικού Φάσκα να ανατρέπει το Οικουμενκό Κανόνιον περί Πάσχα και αυτοί να είναι συνεπείς με τις αστρονομικές εφημερίδες (αστρονομικοί χάρτες), το πρόβλημα δεν είναι δικό μας αλλά δικό τους.
Αν αλλάξουν τον εορτασμό του δικού τους Πάσχα, αυτοί γίνονται ασυνεπείς και ανατροπείς των παραδόσεων, τις οποίες ευλαβούνται αυστηρότατα, και όχι εμείς. Αν κάνουν αυτή την ανατροπή, τότε μπορεί να κάνουν και κάποια άλλη, μεγαλύτερη ίσως, αλλά δεν το περιμένω. Ωστόσο, το ελπίζω και το εύχομαι.

Εφόσον, λοιπόν, κάνουν δεκτό αυτό που τους λέει η αστρονομία, άρα η επιστήμη που την ελέγχουν απόλυτα, τότε ας κάνουν τον κόπο να ψάξουν και να βρουν, πόσα άλλα τους λέει η παράδοσή τους, τα οποία όμως δεν επιβεβαιώνει το εργαστήριο με τον δοκιμαστικό σωλήνα, ούτε οι αψευδείς αστρονομικοί χάρτες. Παράδειγμα, η θυσία του Αβραάμ μπορεί να αποδειχθεί;

Ας έρθουν τότε να συζητήσουμε αν είμαστε εμείς οι κιβδηλοποιοί, όπως μας κατηγορούν, της Αγίας Γραφής, ή αν εκείνοι εξακολουθούν να υποκρίνονται - ας επαναλάβουμε, "την αλήθεια εν αδικία κατεχόντων" - με την επιμελή προσήλωσή τους στα νέα ευρήματα της αστρονομίας.

Η πίστη δεν είναι, ούτε μπορεί να γίνει, αντικείμενο επιστημονικής έρευνας. Δεν μπορεί, ακόμη, a posteriori να εξαρτάται απόλυτα με κάθε νέα επιστημονική ανακάλυψη. Ευνόητο, όταν αναφερόμαστε στην παράδοση, ουσιαστικά στην πίστη, στην ενυπόστατη ελπίδα, αναφερόμαστε.

(*)   http://ksipnistere.blogspot.gr/2013/01/blog-post_4599.html

Η επίθεση των βλακών και η προσφυγή στο ΕΔΑΔ

 Διαβάστε πρώτα αυτό και μετά την είδηση :

Τόσο βλάκες είναι. Ο όρκος δηλώνει ότι ο ορκιζόμενος απεκδέχεται την ύπρξη μιας αξιακής Αρχής υπερβαίνουσας τα ανθρώπινα κριτήρια, μέτρα και σταθμά, περί αρχών και αξιών. Όποιος αρνείται τον όρκο σημαίνει ότι στερείται αρχών και αξιών έχοντας όμως από πάνω το θράσος, να τις επικαλείται και να προσφεύγει σε υποτιθέμενες, και φυσικά ανύπαρκτες γι΄ αυτόν, αξιακές αρχές του Δικαίου.

Η Ευαγγελική εντολή του "μη ομόσαι όλως" αφορά στα κείμενα και ισχύοντα της, επί του υποκριτικού φαρισαϊκού ιερατείου, εποχής.

Αν ίσχυε το "μη ομόσαι όλως", τότε τι θα λέγαμε για το "καὶ πατέρα μὴ καλέσητε ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς" ή το "μηδὲ κληθῆτε καθηγηταί"; Γιατί αυτά δεν ζητούν να καταργηθούν, παρά μόνο θέλουν, για να είναι δήθεν σύννομοι με το Ευαγγέλιο, να καταργήσουν τον όρκο. Ποιος θα μας απαντήσει;

Αυτά, βέβαια, δεν θα τα σκεφθεί το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αφού δεν τα σκέφθηκαν οι δικοί μας. Έτσι, ο κάθε Δημητράς, Τζίλμπερτ, Μυλωνάς, Βαλλιανάτος, Βλάμης και οι λοιποί επιδοτούμενοι των ΜΚΟ θα μας ζητούν να τους πληρώσουμε κι από πάνω, κραδαίνοντας την αναμενόμενη καταδίκη μας.

Τόση βλακεία γιατί θεέ μου;

Υστερόγραφο
Αυτά που γράφουμε εμείς είναι ψιλά γράμματα. Θα κριθούν από άλλους, εγχώριους ή αλλοεθενείς, σχισματοαιρετικά ή ενδεχομένως φονταμενταλιστικά και θα μας γυρίσουν την πλάτη.-

Προσφυγή στο ΕΔΑΔ για κατάργηση του θρησκευτικού όρκου στα δικαστήρια (*)

Αθήνα

Το θέμα της κατάργησης του θρησκευτικού όρκου στα ελληνικά δικαστήρια θα συζητηθεί την ερχόμενη Τρίτη στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μετά από σειρά προσφυγών κατά της Ελλάδας.

Οι προσφεύγοντες, Παναγιώτης Δημητράς, Αντρέα Τζίλμπερτ, Νικόλαος Μυλωνάς, Γρηγόρης Βαλλιανάτος, Ευαγγελία Βλάμη, Αντωνία Παπαδοπούλου, Ναυσικά Παπανικολάτου και Δημήτρης Τσαμπρούνης, μέλη της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Ελληνικό Παρατηρητήριο του Ελσίνκι» διαμαρτύρονται, στην προσφυγή τους, για την υποχρέωση που επιβάλλεται στους μάρτυρες των ελληνικών δικαστηρίων να ορκίζονται στο Ευαγγέλιο.

Σημειώνοντας ότι τα μέλη του «Ελληνικού Παρατηρητηρίου του Ελσίνκι» παραβρέθηκαν ως μάρτυρες υπεράσπισης σε 48 ποινικές υποθέσεις που αφορούσαν παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα, οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι η υποχρέωση των μαρτύρων να ορκίζονται στο Ευαγγέλιο συνιστά παραβίαση του δικαιώματος στον σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, του δικαιώματος στην ελευθερία της σκέψης, συνείδησης και θρησκείας των σχετικών διατάξεων της Σύμβασης, με τις οποίες απαγορεύονται οι διακρίσεις.

Παράλληλα, οι προσφεύγοντες, ισχυρίζονται στην προς εκδίκαση προσφυγή τους, ότι η παρουσία χριστιανικών συμβόλων στις αίθουσες των ελληνικών δικαστηρίων, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι όλοι οι Έλληνες δικαστές είναι ορθόδοξοι χριστιανοί, δημιουργούν αμφιβολίες για την αμεροληψία των

(*)  Η φωτογραφία και το άρθρο από  http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231228838 

Αυτοί, που δεν τους γνωρίζει κανείς

Στα Κελλία της Καψάλας

Η Καψάλα βρίσκεται στις Καρυές του Αγίου Όρους. Μεταξύ όμως Καρυών και Καψάλας, η οποία είναι ορατή στον επισκέπτη των Καρυών, ένα "χάσμα" υπάρχει. Δεν ξέρω αν αυτό είναι μέγα - νομίζω είναι - πάντως μια χαράδρα χωρίζει.αυτά τα δυο σημεία. Προκειμένου δε να επισκεκεφθεί κανείς την περιοχή αυτή, κινδυνεύει, αν είναι μόνος του, να χαθεί. Όπως ακριβώς συνέβη στον γράφοντα. Ήταν χειμώνας,  απόγευμα, μήνας Φεβρουάριος. Σκοτείνιαζε και βρέθηκα στα έγκατα της μικρής χαράδρας, όπου μετά άρχιζε η ανάβασις. Αλλά υπήρχαν πολλά μονοπάτια μέσα στην αφθονούσα βλάστηση. Δεν ήξερα ποιο να πάρω και σκεφτόμουν να γυρίσω πίσω. Το σκοτάδι που πλησίαζε δεν έκανε επιθυμητή την περιήγηση και τρόμαζα στην ιδέα να με πιάσει η νύχτα, που δεν θα αργούσε. Κινητά δεν υπήρχαν τότε.

Ετοιμαζόμουν να επιστρέψω, όταν άκουσα βήματα. Σε λίγο πρόβαλε η μορφή ενός Μοναχού, στάθηκε, είδε την αμηχανία μου και με ρώτησε : "Πού πηγαίνετε"; "Ευλογείτε, στη σκήτη του αγίου Ν..." απάντησα.  " Ο Κύριος, μου είπε, ακολοθείστε αυτό το μονοπάτι για το Άξιον Εστί", και έφυγε. Έφτασα εκεί και είπα να προσκυνήσω. Με υποδέχτηκε ένας γέροντας, μου έδειξε το σημείο όπου συντάχθηκε ο Ύμνος και άνοιξε ένα Βιβλίο. Ήταν το Συναξάρι. Διαβάστε, μου είπε. Άρχισα, αλλά σε λίγο διαπίστωσα ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω. Θόλωσαν τα μάτια, ένας λιγμός με έπνιγε, η φωνή έβγαινε διακεκομμένη. Ο γέροντας περίμενε, "δεν πειράζει, μου είπε, σε λίγο θα συνεχίσετε". Αυτό έγινε πολλές φορές μέχρς ότου η ανάγνωση τελείωσε. Με ρώτησε που πηγαίνω, απάντησα, μου έδωσε την ευχή του και έφυγα.

Έφυγα! Τρόπος του λέγειν. Δεν έφυγα, εκεί είμαι ακόμη, για να γράφω γι΄ αυτούς που κανείς δεν γνωρίζει. Πεταγμένοι και άγνωστοι βρίσκονται σ΄ αυτή τη γωνιά του Αγίου Όρους. Για να μνημονεύουν "πάσαν Επισκοπή Ορθοδόξων", στην οποία ανήκει ο γράφων, δίνοντας επιτέλους την απάντηση σε όσους πιεστικά του θέτουν το ερώτημα : "Πες μας σε ποιά σύνοδο ανήκεις παλιοημερολογίτη".

"Ευλόγησον την βρώσιν και την πόσιν"

Ο Πάπας πρότεινε στο νέο Πατριάρχη Αντιοχείας να ακολουθήσει και να επεκτείνει τα βήματα του προκατόχου του για την ενότητα, και ο νέος πατριάρχης αυτό θα κάνει. Θα προχωρήσει, θα επεκτείνει τα βήματα των προκατόχων, και η Συρία θα πνιγεί στο αίμα.

Έπειτα θα καταφθάσει εκεί ο πάπας για να εγείρει πρόποση, όπως στη φωτογραφία, "υπέρ της κάτωθεν ειρήνης και της σωτηρίας αυτών". Στο ποτήρι όμως δεν θα υπάρχει οίνος. Θα υπάρχει το φρέσκο αίμα όλων αυτών που θα έχουν σφαγεί. Το παλαιό ολοκαύτωμα των Εβραίων αποτελεί πλέον "μίμηση πράξεως σπουδαίας και τελείας".

Υστερόγραφο
Ποιοί προμηθεύουν όπλα στους αντικαθεστωτικούς; Ποιοί τους ξεσήκωσαν; Τόσα χρόνια η "άνοιξη" που βρισκόταν; Τώρα τους θυμήθηκε, επειδή άλλαξε ο άξονας της γης;

Αφορμή σχολίου  http://aktines.blogspot.gr/2013/01/blog-post_7168.html  όπου και η φωτογραφία

Η ρωσική Κυβέρνηση απαγόρευσε τις υιοθεσίες ρωσοπαίδων από Αμερικανούς

Δεν ξέρω αν ο μικρός της φωτογραφίας έλυσε το μικρό, και παιδικό, πρόβλημα που του έθεσα

Η είδηση στις 2 Ιανουαρίου 2013 έλεγε ότι η ρωσική κυβέρνηση ψήφισε νόμο, που υπέγραψε ο πρόεδρος Βλάντιμιρ Πούτιν, ο οποίος απαγορεύει του λοιπού να γίνονται υιοθεσίες ρωσοπαίδων από Αμερικανούς. Η είδηση σχολιάστηκε από πολιτικά ιστολόγια και δεν νομίζω να υπέπεσε της προσοχής των φερομενων και ως θρησκευτικών ή εκκλησιαστικών ομοίων. Τα αντιαιρετικά μας εγκόλπια αλλού έχουν στραμμένο το ενδιαφέρον τους και όχι σε ειδήσεις όπως αυτή. Γιατί άραγε;

Το πιθανότερο, και ανομολόγητο, είναι διότι θα μπορούσαν να γίνουν και άλλοι συσχετισμοί, πράγμα που δεν επιθυμεί η νεοορθόδοξη, και μη συνειδητοποιημένη, ιεραρχία μας, την οποία κυριολεκτικά αποβλάκωσαν οι διανοούμενοι των θεολογικών μας πραγμάτων. Έχει δε φθάσει σε τέτοιο θλιβερό σημείο η διαστροφή που έχουν υποστεί, ώστε δεν αντιλαμβάνονται ότι έχουν γίνει πλέον όχημα της νέας τάξης πραγμάτων (παγκοσμιοποίηση). Δηλαδή των σιωνιστών και του σιωνισμού. Παρά ταύτα, δεν λείπουν φωνές που ακούγονται, φωνές ελεγκτικές και επικριτικές, αλλά παραμένουν στάσιμες και αδρανείς. Περιμένουν το σύνθημα να δοθεί από κάποιον στρατηγό, που όμως δεν έρχεται και ούτε πρόκειται να έλθη.

Ποιοί λοιπόν θα μπορούσαν να είναι αυτοί οι συσχετισμοί, αντίστοιχα προς την απόφαση της ρωσικής κυβέρνησης, να μην υιοθετούνται παιδιά Ρώσων από Αμερικανούς; Αν δυσκολεύεστε να τους κάνετε εσείς θα σας δώσω μικρή βοήθεια με αυτά :

Φαντασθείτε να εξέδιδε η ιεραρχία της Ελλάδος Συνοδική Εγκύκλιο, που θα απαγόρευε υποτροφίες - αν θέλετε, γράψατε "υιοθεσίες" - παπικών και προτεσταντικών πανεπιστημίων σε αποφοίτους των ελληνικών Θεολογικών Πανεπιστημιακών Σχολών! Ύστερα, ελάτε να το συζητήσουμε. Σκεφθείτε το καλά και κοπιάστε.

Υστερόγραφο
Τα εκκλησιαστικά, αντιαιρετικά και αντιθρησκευτικά, εγκόλπια, ιστολόγια κλπ., όπως δεν ασχολούνται με αυτά που γράφω - ε, όχι να διαφημίζουμε και τους σχισματοαιρετικούς - δεν πρόκειται να ασχοληθούν με ό,τι τους ζητώ. Ο Κύριος να τα (τους) ευλογεί.

Η Χρυσή Αυγή απαντά στον πρόεδρο της Δημοκρατίας

 Ο νεοταξικός πρόεδρος της δημοκρατίας ανακαλύπτει άλλους "νεόκοπους    κήρυκες μιας φασιστικής νέας τάξης πραγμάτων",  εκτός αυτών που υπηρετεί ο ίδιος!

 Την αντίδραση της Χρυσής Αυγής προκάλεσε η δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας, Κάρολου Παπούλια, ο οποίος τόνισε στο μήνυμά του για τη νέα χρονιά ότι...
«χρέος της Πολιτείας είναι να δίνει το δημοκρατικό παρών δυναμικά, χωρίς να αφήνει κενά που τα εμπορεύονται νεόκοποι κήρυκες μιας φασιστικής νέας τάξης πραγμάτων».

Η απάντηση της Χρυσής Αυγής:

«Χολή και μίσος κατά της Χρυσής Αυγής έσταξε και σήμερα ο πρόεδρος της κατ' επίφαση δημοκρατίας. Χρησιμοποίησε μάλιστα υπονοούμενα του στυλ: «φαινόμενα φασιστικής έμπνευσης δεν ταιριάζουν στον ελληνικό λαό» και «χρέος της πολιτείας είναι να μην αφήνει κενά για κήρυκες μιας νέας τάξης πραγμάτων». Το μόνο που έχουμε να απαντήσουμε είναι ότι για τη σημερινή λεηλασία της χώρας από τους ξένους τοκογλύφους και τους εγχώριους πλουτοκράτες δεν φταίει ο... φασισμός, αλλά οι προδότες και οι ξεπουλημένοι πολιτικάντηδες. Στην «ευγενή τάξη» των τελευταίων ανήκει και ο νυν πρόεδρος της κατ' επίφαση δημοκρατίας. Λέμε «κατ' επίφαση δημοκρατία», διότι κάθε άλλο παρά δημοκρατικό είναι η νομοθετική εξουσία να νομοθετεί υπέρ της οικονομικής καταστροφής των χαμηλών κοινωνικά στρωμάτων και παράλληλα να προστατεύει ως κόρη οφθαλμού τα δικά της τεράστια κέρδη και προνόμια (αποζημιώσεις βουλευτών, υπουργών, προέδρου δημοκρατίας, αλλά και χρηματοδοτήσεις κομμάτων, αφορολόγητο βουλευτών κλπ).

Για τους παραπάνω λόγους η Χρυσή Αυγή δεν παρέστη σήμερα στην τελετή του κ. Παπούλια και αρνείται οποιαδήποτε «κοινωνική συναναστροφή» με αυτούς που ευθύνονται για τον διεθνή διασυρμό της χώρας και την ισοπέδωση του ελληνικού λαού».

Αναδημοσίευση από   http://ksipnistere.blogspot.gr/2013/01/blog-post_771.html

Χαιρετίσματα, λοιπόν, στην ενότητα

Στο καθιερωμένο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα ο κ. Σαμαράς μίλησε για την "αναγέννηση της χώρας". Για να τα αλλάξουμε όμως όλα, είπε, μας χρειάζεται η ενότητα. Συγκεκριμένα : "Για να τα αλλάξουμε όλα, γιατί μπορούμε και αξίζουμε τα καλύτερα, μόνον ενωμένοι θα το πετύχουμε"

Χαιρετίσματα, λοιπόν, στην ενότητα

Την ενότητα, την οποία επιθυμεί ο προεξάρχων της κυβερνητικής τριανδρίας, θα την είχε, αν δεν μας είχε βάλει όλους στο "πατητήρι" και μας πατούσε, για να εισπράξει όλα όσα έφαγαν οι κλέφτες του "μαζί τα φάγαμε". Κλέφτες δεν είμαστε όλοι και οι αρμόδιες φοροεισπρακτικές υπηρεσίες του κράτους όφειλαν να δουν - έχουν τα μέσα - ποιοι είναι οι ψεύτες και οι κλέφτες και ποιοι δεν είναι.

Όταν όμως πηγαίνεις στην εφορία και ο εφοριακός σου λέει "σε φορολογώ για τόσα", ενώ εσύ έχεις δηλώσει πολύ λιγότερα, και αρνείται να ψάξει τα φορολογικά σου στοιχεία των προηγουμένων ετών, σημαίνει δυο τινά. Ή ότι περιμένει να δει το χέρι σου κάτω από το τραπέζι ή ότι εσύ περιμένεις να λειτουργήσουν όσα οι νόμοι προβλέπουν. Η πρόβλεψη του νόμου όμως, είναι αυτή που ο εφοριακός ορίζει : "Αν δεν βγάζεις αυτά που λέμε, τι το θέλεις το μαγαζί, το χωράφι, το γραφείο; Πούλα το ή κλείστο".

Αυτό μου είχαν πει και το "μαγαζί" το έκλεισα από το ΄80. Κλέφτης εσύ, κλέφτη πας να κάνεις κι εμένα, του απάντησα και άφησα πίσω μου τα δεφτέρια και τα βιβλία.

Οι κλέφτες μπορεί να βρουν για λίγο τη μεταξύ τους ενότητα. Γρήγορα όμως θα τη χαλάσουν και θα τη χάσουν. Έτσι, θα μας βάλουν όλους στο "πατητήρι" να μας στίψουν, να μας πατήσουν, αφού πάντα υπάρχουν οι εξυπνότεροι και ισχυρότεροι, από τους κλέφτες, κλέφτες.

Μαζί τα φάγαμε
Στην υγειά μας, ρε παιδιά
Χαιρετίσματα, λοιπόν, στην ενότητα