«Πνευματομάχοι καινοτόμοι και ακαινοτόμητοι»

Το σχόλιο αυτό κατατέθηκε στην ιστοσελίδα Ομολογία. Είναι το ακόλουθο :

Ο Ρώσος άγιος Ιγνάτιος Μπριατσιανίνοφ γράφει ότι οι πρώτες αιρέσεις εστρέφοντο κατά του προσώπου του Κυρίου Ιησού Χριστού. (Σ.σ. Θα τις ονομάζαμε Χριστολογικές). Οι επόμενες στρέφονται κατά του προσώπου του Αγίου Πνεύματος. (Σ.σ. Θα τις λέγαμε Πνευματολογικές). Και γράφω εγώ τώρα, ότι η Εικονομαχία ήταν ακριβώς αίρεση κατά του αγίου Πνεύματος. Το Δόγμα της Αγίας Τριάδος, εννοώ το Σύμβολο Πίστεως, δεν το αθετούσαν οι εικονομάχοι, αθετούσαν όμως την θεότητα του αγίου Πνεύματος, ήταν Πνευματομάχοι αρνούμενοι τον εξεικονισμό του αγίου Θεού. Δέχονταν ότι ο Θεός έγραψε πάνω στις πλάκες τού Μωυσή τον Δεκάλογο, δεν δέχονταν όμως τον εξεικονισμό του ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού° το χέρι του Θεού μπορεί να γράφει, να χαράζει, όχι όμως και να ζωγραφίζει το πρόσωπό του πάνω στο ξύλο.
Παρένθεση, μια φορά και μόνο, στο Κατά Ιωάννην άγιο Ευαγγέλιο, αναφέρεται ότι ο Κύριος έγραψε : «6 σὺ οὖν τί λέγεις; τοῦτο δὲ εἶπον ἐκπειράζοντες αὐτόν, ἵνα σχῶσι κατηγορίαν κατ' αὐτοῦ. ὁ δὲ Ἰησοῦς κάτω κύψας τῷ δακτύλῳ ἔγραφεν εἰς τὴν γῆν.» Η παρένθεση κλείνει.

Αλλά οι άγιες Εικόνες - ας αφήσουμε το σήμερα - από ποιους γινόταν τότε ; Ποιοι ήταν οι αγιογράφοι ; Δεν ήταν άνθρωποι (Μοναχοί) που είχαν δοθεί καθ΄ ολοκληρία στην πίστη και το άγιον Πνεύμα τους φώτιζε, στο έργο που είχαν αναλάβει ;

Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα με την ημερομαχία ή χρονομαχία. Οι χρονομάχοι ένθεν κακείθεν, που απερίφραστα μιλούν για αίρεση και για άκυρα Μυστήρια, εφόσον έχουμε να αντιμετωπίσουμε αίρεση που στρέφεται κατά του αγίου Πνεύματος (σημείωση, όχι τόσο απερίφραστα εμφανή όπως είναι το φιλιόκβε), οφείλουν να ζητούν επίμονα και επειγόντως - έχουν περάσει εκατό χρόνια από εγκαταστάσεως της Καινοτομίας - την σύγκλιση Πανορθόδοξης Συνόδου, αποκλειομένων των οικουμενιστών. Και ως προς τους  εμπαθείς του Πατρίου Εορτολογίου, είναι συνετό να αφήσουν στην άκρη τις προκαταλήψεις που έχουν έναντι των αδελφών τους. Διότι όπως οι εικονομάχοι, αποβαίνουν τελικά Πνευματομάχοι.

Υστερόγραφο
Εύλογα, εφόσον μιλώ για ημερομαχία, θα μου πουν ότι από την άλλη έχουμε την ημερολατρεία. Θα επαναλάβω ότι ο χρόνος δεν αγιάζει τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος αγιάζει το χρόνο. Όσοι λοιπόν σέβονται και τιμούν τους πατέρες της Εκκλησίας, ας λάβουν υπόψη ότι οι θεοφόροι άγιοι είναι αυτοί, που αγίασαν τον ειδωλολατρικό χρόνο εντός του οποίου έζησαν, ομολόγησαν και έδωσαν διττώς την μαρτυρία τους. Συνεπώς, δεν λατρεύουμε το χρόνο, αλλά εκείνους που αγίασαν το χρόνο. Τηρούμε ακριβώς και δεόντως τιμούμε το χρόνο αυτό. Όσο για τους άλλους, που ανακάλυψαν έλλειμα στην αρίθμηση και απώλεια ημερών, την μεν απώλεια τους την χαρίζουμε, την δε αρίθμιση την αφήνουμε στην κρίση τους. Ας μας απαντήσουν πώς είναι δυνατόν το 1+1 να ισούται με 3.

«Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις»

Ομολογία  https://apotixisi.blogspot.gr/2016/08/blog-post_46.html

Οι «ἐξ ἡμισείας ὀρθόδοξοι»

Το Θέμα αυτό είναι αφιερωμένο στον π. Νικόλαο Δημαρά. Διάβασα ένα άρθρο του σε ιστοσελίδα και θέλησα να προσθέσω λίγα ακόμη. Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο στο δεσμό που παραπέμπει ο αστερίσκος (*)

Διαβάζω ...
Ὁ π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶς εἶναι "ἐξ ἡμισείας ὀρθόδοξος", κατά τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, ἀφοῦ δέν ἀκολουθεῖ ὅ,τι πάντοτε, παντοῦ καί ὑπό πάντων ἐπιστεύθη!

... και σχολιάζω
Παρά ταύτα, οι εσκοτισμένοι κατά τον νουν "παλαιονέοι" όρθόδοξοι εκτοξεύουν μαινόμενοι τις γνωστές περί ημερολατρείας κατηγορίες κατά των Παλαιοημερολογιτών, επικαλούμενοι την Α΄ Οικουμενική μόνο ως προς το ασύμπτωτο του εορτασμού του Πάσχα. Κάναμε την αλλαγή, λέγουν, και εφησυχάζουν με την διόρθωση. Αποσιωπουν τα υπόλοιπα της Α΄ Οικουμενικής. Δηλαδή, ότι το Πάσχα πρέπει να εορτάζεται από 21 Μαρτίου μέχρι 23 Απριλίου.

Ότι κάνουν Πάσχα τον Μάϊο δεν τους ενοχλεί, ότι κατάργησαν τη νηστεία των Αγίων Αποστόλων, ούτε κι αυτό τους πειράζει, ότι κάνουν δυο φορές Δεκαπενταύγουστο, μια εκτός και άλλη μια εντός αγίου Όρους, κατά παράβαση των αποστολικών Διαταγών ( : μη δις του ενιαυτού μνείαν του ιδίου παθήματος ποιείσθαι) είναι ασήμαντη λεπτομέρεια.

Παραληρούν και αφρίζουν κατά των Ορθοδόξων, υποτίθεται, υπερασπιζόμενοι την πίστη μας, και προτιμούν την κατόπιν σιωνιστικής, μασονικής, νεοταξικής κλπ. εντολής καινοτομία, παρά το Ιουλιανό ημερολόγιο του ειδωλολάτρη Ιουλίου Καίσαρα. Ένοχος ο Ιούλιος Καίσαρ, αθώοι οι Μασόνοι - Σιωνιστές και νεοταξίτες, που είναι τρις χειρότεροι εκείνου. Ο Ιούλιος Καίσαρ δεν γνώριζε τίποτα περί Χριστού. Τούτοι εδώ όμως (μασόνοι κλπ.) γνωρίζουν. Και επειδή γνωρίζουν, παραχαράσσουν Χριστό και θεία αγιοπνευματικά Δόγματα.

Τη επινεύσει του Αγίου Πνεύματος δεν διατυπώθηκαν αυτά; Ο Παράκλητος μήπως δεν οδήγησε εις πάσαν την αλήθεια του Αποστόλους και τους θεοφόρους πατέρες ; Και, ναί, είμαστε σύμφωνοι. Με ειδωλολατρικό ημερολόγιο έγιναν όλα αυτά. Αλλά ο χρόνος δεν αγιάζει τον άνθρωπο, ο άνθρωπος αγιάζει το χρόνο και αυτό τον χρόνο, τον πρώην ειδωλολατρικό, τον αγίασαν οι άγιοι πατέρες της Εκκλησίας. Αυτό τον χρόνο επιμένουν να σέβονται και να ακολουθούν οι Ορθόδοξοι, όχι το χρόνο που έφτιαξε ένας αιρετικός Πάπας, τον οποίο ασμένως δέχεται και υποστηρίζει η σπείρα του οικουμενιστικού ( : νεοταξικού, σιωνιστικού, μασονικού ) πολιτικού και θρησκευτικού ιερατείου. Μαζί με αυτούς, αλίμονο, και οι εσκοτισμένοι κατά τον νουν νεοαποτειχιζόμενοι της Ορθοδοξίας καινοτόμοι, προσφυώς δε, «ἐξ ἡμισείας ὀρθόδοξοι».

(*)  http://orthodox-voice.blogspot.gr/2016/08/blog-post_559.html

Επίλογος μιας ζωής (αναδημοσίευση)

Μιλούσε στο τηλέφωνο όταν η πόρτα χτύπησε διακριτικά. Μετά το "εμπρός" η νεαρή υπάλληλος απέθεσε στο γραφείο του εναν υπηρεσιακό φάκελο. «Εχετε ενα έγγραφο», του είπε και έκλεισε προσεκτικά την πόρτα.

«Θα τον ανοίξω αργότερα», σκέφτηκε και πήγε στο παράθυρο.

«Χμ, Παρασκευή είναι» είπε βλέποντας την απλωμένη μπουγάδα της γειτόνισας.Το είχε κι αυτό σημειώσει. Επειτα σήκωσε το κεφάλι του ψηλά και προσπάθησε να διακρίνει το ελάχιστο κομμάτι ουρανού, που του επέτρεπε η επταόροφη πολυκατοικία. Το γραφείο του ήταν στο ισόγειο με θέα τον ακάλυπτο. Ηταν φθινώπορο.

Συμπλήρωνε τριάντα πέντε χρόνια υπηρεσίας - ως προϊστάμενος τμήματος τώρα - τυπικά. Ουσιαστικά ήταν ελεγκτής - διευθυντής προσωπικού, επιβλέποντας τις υπογραφές προσέλευσης και αποχώρησης των υφισταμένων υπαλλήλων. Αλλοτε πάλι παρενέβαινε  κατασταλτικά προκειμένου να εξυπηρετηθούν άμεσα  και να ηρεμήσουν οι μονίμως οργίλοι - διεκδικητικοί των δικαιωμάτων τους, δικαιούχοι του δημοσίου. Που δεν εύρισκαν τη δέουσα ανταπόκριση απο τα εντεταλμένα όργανα. Ασκούσε αυτά τα καθήκοντα μετά απο λαμπρές πανεπιστημιακές και μεταπτυχιακές σπουδές .

Η μέρα , μάλλον το απόγευμα, είχε απογευματινό ωράριο, είχε κυλήσει με τον συνηθισμένο τρόπο. Όμοια με το χθές, με το προχθές, με το εδώ και τριάντα τόσα χρόνια. Τίποτα δεν προδίκαζε οτι η επομένη θα ήταν διαφορετική. Τριάντα χρόνια μέσα σε ενα γραφείο με θέα τον ακάλυπτο και συντροφιά το τερατώδες "βιβλίο προσελεύσεως προσωπικού", δεν αλλάζουν έτσι εύκολα , αιφνιδιαστικά και σύντομα.

Είχε, κάποτε, επιχειρήσει να αξιοποιήσει αυτό τον κυριολεκτικά χαμένο χρόνο. Κουβάλησε μαζί του μερικά βιβλία και διάβαζε. Καταγγέλθηκε όμως απο αγανακτισμένο πολίτη πως αντί να διαβάζει σπίτι του, χρησιμοποιούσε το χρόνο της δουλειάς του για μελέτη. Η υπηρεσία τον επέπληξε και μάλιστα του συνέστησε να αποφεύγει ακόμη και την ανάγνωση εφημερίδων.

Μη έχοντας άλλη διέξοδο έπιασε το μολύβι και το χαρτί . Πέρα απο τα υπηρεσιακά στερεότυπα έφτιαχνε τις δικές του ιστορίες. Που δεν ηταν καθόλου, μα καθόλου φανταστικές. Έγραφε γι΄αυτά που έβλεπε κι εκείνα του έδειχναν ο,τι δεν μπορούσε να δεί πέρα απ΄τον ακάλυπτο, πέρα απ΄το παράθυρο με τη μπουγάδα, πέρα απ΄το άθλιο "βιβλίο" προσέλευσης, πέρα απ΄τον αμυδρό ουρανό που μόλις έβλεπε.

Νύχτωσε. Το προσωπικό υπέγραψε. Μάζεψε τα πράγματά του για να φύγει. Τότε είδε και τον υπηρεσιακό φάκελο, που αφηρημένος ως συνήθως λησμόνησε να διαβάσει. Τον πληροφορούσαν οτι μετα απο τριανταπέντε μόνιμα και συνεχή χρόνια υπηρεσίας απελύετο αυτοδικαίως. «Αυτοδικαία απόλυση» ήταν ο τίτλος του υπηρεσιακού εγγράφου.

Έριξε γύρω του μια ματιά, έσβησε το φως και έκανε το σταυρό του. Μετά έκλεισε την πόρτα με ενα αχνό χαμόγελο με ενα πνιγμένο δάκρυ.

Πιθήκων διάλογος

Μια θαυμάσια μέρα βρέθηκα στο Ζωολογικό Κήπο και ο δρόμος με έφερε μπροστά σ΄αυτά τα δύο χαριτωμένα πλασματάκια. Σήκωσα τη φωτογραφική μηχανή και έκπληκτος, άκουσα τον ακόλουθο διάλογο. Σας τον μεταφέρω και συγχωρήστε τις όποιες ατέλειες της γραφής. Ηταν η πρώτη φορά που ο παλαιϊκός μου φακός κατέγραφε σε φίλμ αυτά που άκουγε. Θα ήταν καλύτερα με μια ψηφιακή αλλά ...

« Tους βλέπεις αυτούς; Την άλλη φορά θα είμαστε εμείς απ΄εξω και αυτοί θα είναι μέσα».
 «Μα, άρχοντά μου, το ίδιο λες πάντα. Δεν βλέπεις πόσα χρόνια έχουν περάσει; Ο Ταρζάν πέθανε, το ίδιο και η Τζέην και εμεις είμαστε ακόμη μαϊμούδες. Πότε, τέλος πάντων, θα γίνουμε άνθρωποι;»
 «Κατάλαβα, κατάλαβα. Με το μυαλό που έχεις μην περιμένεις να κάνεις ανθρωπάκια. Θα κάνεις πάντα μαϊμουδάκια».
 «Με πληγώνεις. Το ξέρεις πόσο προσπαθώ,  βλέπεις όμως τίποτα δεν αλλάζει.»
 «Το λες εσύ. Εμένα άλλα βλέπουν τα μάτια μου. Τρέχουν ολα, τρέχουν κι αυτό μας φέρνει πιο κοντά. Μέτρησες πόσοι πέρασαν σήμερα ;»
 «Πού πιο κοντά αφέντη μου;»
 «Σ΄αυτό που περιμένεις. Η δική μας σειρά δεν ήρθε ακόμη.Οταν αυτοί φαγωθούν μεταξύ τους, τότε θα έρθει ο δικός μας καιρός.»
 «Το φαντάστηκα αυτό, το σκέφτηκα. Αλλά φοβάμαι μήπως με το δικό τους χαλασμό, χαλάσουν κι εμάς.»
 «Περάσαμε τα χειρότερα και νομίζεις οτι αυτό δεν θα το αντέξουμε; Σου λεω οτι θα τα καταφέρουμε πάλι. Και θα τους βάλουμε μέσα.»
 «Λες  ... ; »
 «Δεν το λεω εγω, ο πρόγονός μας το είπε. Αυτόν που οι απ΄εξω τον ονόμασαν σκεπτόμενο.»
 «Είπε τέτοιο πράγμα και δεν το θυμάμαι; Βοήθησε λιγο τη μνήμη μου.»
 «Αν ήταν να πιάσουμε την ιστορία απ΄την αρχή ποτε δεν θα τελειώσουμε. Ακουσε λοιπόν σύντομα τούτα τα λόγια : Σαν έμαθαν αυτοί εκει έξω τι συνέβη με τον πρόγονό μας, θυμάσαι, τότε που ήπιε κι έφαγε και καθώς ξύπνησε στην ακροθαλασσιά βρήκε τον εαυτό του αλλαγμένο και με ένα σύντροφο, άρχισαν να τα ψάχνουν ολα. Τον ουρανό, τη θάλασσα και τη στεριά, ακόμη και τον ύπνο. Σκέφτηκαν να κάνουν κι αυτοί το ίδιο. Καλά τα πήγαν, δεν λεω, ομως καθως βλέπεις, πάντα κάτι στραβώνει. Αυτό που τους βγαίνει σε καλό, έπειτα τους έρχεται ανάποδα. Και συνεχίζουν ακόμη στον ίδιο ρυθμό, μολονότι υποψιάζονται οτι στενεύουν τα περιθώρια. Θέλουν να φτιάξουν "νεα πάστα" ζωντανών και γυρίζουν πίσω στην αρχή. Θα την αρχίσουν χωρίς την προσβολή του φυσικού τέλους. Αυτό όμως θέλει διαφορετική γνώση, θέλει σοφία με σεβασμό και με φόβο, που αυτοί οι άμυαλοι δεν έχουν. Εμείς έχουμε μόνο φόβο, δεν ξέρουμε τι θα πει σεβασμός, είναι για μας άγνωστη λέξη. Αλλά πού θα πάει, θα το μάθουμε απο τα δικά τους παθήματα και τότε εμείς θα βάζουμε αυτούς στα κλουβιά. Τούτο θα θυμόμαστε με τις φωτογραφίες.»

H κουβέντα τους σταμάτησε εδώ. Μετά έφυγα.

Ανταπόδοση ενός χαιρετισμού

Κοινοποίηση ενός συνδέσμου

https://youtu.be/VdjgX_1YAw4



- Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· 2 ἐξομολογεῖσθε τῷ Θεῷ τῶν θεῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· 3 ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ τῶν κυρίων, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· ( ... ) 23 ὅτι ἐν τῇ ταπεινώσει ἡμῶν ἐμνήσθη ἡμῶν ὁ Κύριος, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ, 24 καὶ ἐλυτρώσατο ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· (Ψ. ρλε΄)

 - Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὄνομα αὐτοῦ (Ψ. ρδ΄)

 - ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, (Ψ. ρμβ΄)

 - 5 Τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, 6 ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, 7 ἀλλ' ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, 8 καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. 9 διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, 10 ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, 11 καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός. (Φλ. β΄)

49. Γέροντος Αλυπίου : Ιδιόχειρη γραφή ομιλίας "εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου" υπό +Ιερομονάχου Θεοδώρητου

https://drive.google.com/open?id=0B10nRQ2KXoC_SjViaU0yWmFwMVJyaDJSdzBGVEladVZPSGJR

Νύμφην τοῦ Ὑψίστου, καὶ Μητέρα σαφῶς, Ἰησοῦ τοῦ Θείου Λόγου γινώσκομεν, κἄν ἐν τάφῳ σὲ ὁρῶμεν ὡς φθαρτήν.

Ξένον τόκον εἶδον, ἀληθῶς οἱ πιστοί, καὶ τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν νῦν μετέθεσαν, ξενωθέντες τῆς ζωῆς τῆς κοσμικῆς.

Ψάλλοντες τὸν τόκον, σοῦ τὸν θεῖον Ἁγνή, ἀνυμνοῦμεν οἱ πιστοὶ καὶ γεραίρομεν, Σὲ τὸν ἔμψυχον ναὸν τόν τοῦ Θεοῦ.

Ὤ θαυμάτων ξένων, ὢ πραγμάτων καινῶν, ἡ πνοή μου τὸν δοτῆρα κυήσασα, ἄπνους κεῖται καὶ κηδεύεται νεκρά.

Ἤρω Μαριάμ, κατὰ φύσεως βροτείας νίκην, τὸν Χριστὸν ἀσπόρως κυήσασα, ἀλλὰ θνῄσκεις νόμῳ φύσεως βροτῶν.

Θαῦμα ἀληθῶς, πῶς ἡ ἄναδρος θηλάζει βρέφος, πῶς καὶ νεκροφόρος καθίστασαι, ἡ Μητρόθεος ἐκτὸς διαφθορᾶς.

Λόγος τοῦ Πατρός, ἐπεσκήνωσεν ἐν σοὶ Παρθένε, καὶ πρὸς οὐρανὸν σὺ μετήγαγες, τοὺς τὴν κύησιν δοξάζοντας τὴν σήν.

Μέτοχοι ζωῆς, τῆς ἀφθάρτου τε καὶ ἀϊδίου, τῷ σῷ τόκῳ πάντες γεγόναμεν, δι’ ὃ ᾄδομεν τὸ χαῖρε σοι σεμνή.

Ζωοδότην τεκοῦσα, ἁμαρτίας Παρθένε, τὸν Ἀδάμ ἐλυτρώσω, χαρμονὴν δὲ τῇ Εὔᾳ, ἀντὶ λύπης παρέσχες, ρεύσαντα ζωῆς ἴθυνε πρὸς ταύτην δέ, ὁ ἐκ σοῦ σαρκωθεὶς Θεὸς καὶ ἄνθρωπος.

Στη φωτογραφική έκθεση

 Οι γονείς σκέφθηκαν να πάρουν μαζί τους και τη μικρή θυγατέρα στη φωτογραφική έκθεση του κυρίου Jock Sturges (*), που διοργάνωσε το Υπουργείο Πολιτισμού. Προηγουμένως έκριναν σκόπιμο να συμβουλευθούν και τον παιδοψυχολόγο τους. Οπωσδήποτε, τους είπε εκείνος, να πάρετε και το παιδί μαζί σας. Πρέπει τα παιδιά να γνωρίζουν, συνέχισε, και συμπλήρωσε ότι η περίοδος του πουριτανισμού και άλλων ψευδοηθικισμών έχει πια περάσει.

 Οι γονείς πήγαν, είδαν, είδα κι εγώ το προσωπάκι της μικρής και κρυφα, χωρίς κανείς να με αντιληφθεί, το φωτογράφισα:

Μετά από καιρό συνέβη ένα δυστύχημα και ο πατέρας της μικρής πέθανε.Η μητέρα πήγε και εξιστόρησε στον παιδοψυχολόγο τα καθέκαστα και ρώτησε αν θα έπρεπε να πάρει τη μικρή θυγατέρα στην κηδεία του πατέρα.

-Όχι, ποτέ, ήταν η απάντηση. Θα της δημιουργήσετε ψυχοτραυματικό γεγονός, πράγμα που θα έχει δυσάρεστες συνέπειες στη μετέπειτα ζωή της. Αυτά δεν είναι πράγματα που πρέπει να βλέπει ένα μικρό παιδί.

Και η μητέρα έφυγε. Λησμόνησε να του πεί ότι η περίοδος του πουριτανισμού και άλλων ψευδοηθικισμών έχει περάσει.


(*) His subjects are nude adolescents and their families, primarily taken at communes in Northern California and at the Atlantic-coast naturist resort CHM Montalivet in Montalivet, France. Much of his work features Californian Misty Dawn, whom he shot from when she was a young child until in her twenties. His work has been the subject of controversy in the United States. In 1990, his San Francisco studio was raided by FBI officers and his equipment seized. A grand jury subsequently declined to bring an indictment against him. In 1998 unsuccessful attempts were made to have his books "The Last Day of Summer" and "Radiant Identities" classed as child pornography in the U.S. states of Alabama and Tennessee

Τα ανωτέρω από το λήμμα Jock Sturges της Wikipedia

Αναδημοσίευση, "Αθεΐα και αντι-χριστιανισμός"

Από το ιστολόγιο moschoblog.blogspot.com

Η δήλωση κάποιου ότι είναι άθεος δεν είναι δήλωση άρνησης του Χριστού. Η άρνηση του Χριστού υπονοείται. Ο λαός θα πει : αυτοί αρνήθηκαν το Χριστό και δεν θα αρνηθούν εμάς; Αυτοί δεν αγαπούν το Χριστό και θα αγαπήσουν εμάς; Κανένας, λοιπόν, και μάλιστα «δημόσιο πρόσωπο», που εξαρτά την δύναμή του από την αγάπη και την εμπιστοσύνη του λαού, δεν μπορεί να αρνηθεί φανερά το Χριστό. Άρνηση του Χριστού σημαίνει ότι ο αρνητής δεν αγαπάει τον πλησίον του ούτε την ανθρώπινη κοινότητα, αλλά μισεί τον άνθρωπο και την ανθρώπινη κοινότητα και εργάζεται για το κακό και την καταστροφή τους. Καμιά ανθρώπινη κοινότητα δεν θέλει να έχει στους κόλπους της αυτόν που εργάζεται για την καταστροφή της. Άρα μία τέτοια δήλωση σημαίνει επιθυμία εξόδου από τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης και έκπτωσης σε άλλο είδος υπ-ανθρώπινης υπάρξεως.

Η δήλωση αθεϊας είναι κρυφή επιθυμία να είναι κανείς αντίθετος με τον Χριστό και γίνεται γι’ αυτούς που διακατέχονται από την ίδια επιθυμία. Η άρνηση του Χριστού σημαίνει άρνηση του βαπτίσματος στο οποίο δηλώσαμε είτε οι ίδιοι αν είμαστε ενήλικες ή διά του αναδόχου μας, ότι αποταχθήκαμε τον σατανά και συνταχθήκαμε με τον Χριστό. ΟΙ βαπτισθέντες στην νηπιακή μας ηλικία αποδεχθήκαμε με την ενηλικίωσή μας την δήλωση του αναδόχου μας. Αυτός που δεν την αποδέχθηκε αρνήθηκε τον Χριστό, επιλέγοντας αντί τον Χριστό, τον υπάνθρωπο. Κανένας δεν μπορεί να πει ότι δεν ήξερε τί έκανε. Διαλέγει ο καθένας και παίρνει.

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η επιλογή ανάμεσα στον Χριστό και στον σατανά δεν είναι αληθινή, αφού δεν υπάρχει σατανάς, αλλά είναι μια δεισιδαιμονία που δεν ταιριάζει στον πολιτισμένο κόσμο μας και μάλιστα με την σημερινή εξέλιξη της επιστήμης. Αλλά τί δέχεται η σημερινή επιστήμη; Μήπως αρνείται την ύπαρξη του πνευματικού κόσμου και συγκεκριμένα του κόσμου των δαιμόνων; Ή μήπως δεν αρνείται και απλώς αλλάζει το όνομα των δαιμόνων κι αντί δαίμονες τους ονομάζει «ψυχικές και πνευματικές καταστάσεις, οι οποίες δρουν ανεξέλεγκτα και καταργούν την εσωτερική μας ελευθερία»; Με αυτήν την έννοια μπορεί κανείς να αρνηθεί την επίδραση των δυνάμεων του κακού είτε τις ονομάζει δαίμονες είτε τις ονομάζει από τα ενεργήματά τους «ψυχικές και πνευματικές καταστάσεις»;

Άλλωστε η επιστήμη για την δική της έρευνα, προτιμάει να μελετά τα ενεργήματα , όχι το πρόσωπο που τα ενεργεί, αφού τα ενεργήματα είναι πρόσφορα στις μεθόδους της ανάλυσης και της στατιστικής, τις οποίες χρησιμοποιεί, ενώ τα πρόσωπα ούτε αναλύονται ούτε μπαίνουν στους πίνακες της στατιστικής. Αυτό που είναι στην μεθοδολογία της επιστήμης δεν σημαίνει ότι αυτό είναι και στη ζωή.

Στην εποχή αυτή, δυστυχώς, η ζωή μοιάζει με τέλμα. Οι κοινωνίες αποτελματώνονται διότι όχι μόνον δεν εμβαθύνουν στην σοφία του παρελθόντος, αλλά και αποκόπτονται από τις ρίζες τους. Αρκεί να δεις τα ριζοσπαστικά κόμματα στην Ελλάδα για να αντιληφθείς, ότι έχουν έχουν επιλέξει μεταξύ των Εγρήγορσης του Χριστού και της αυτό-ύπνωσης της ανατολικής απολυταρχίας, την αυτό-ύπνωση είτε ονομάζεται λατρεία του απολύτου, είτε υπερβατικός διαλογισμός είτε με οποιοδήποτε άλλο όνομα.

Οι λέξεις φτιάχνουν τις φωτογραφίες

Ενθύμημα

Ηταν ένα ζεστό απόγευμα του Αυγούστου, οταν αποφάσισα να καταγράψω τις σκέψεις μου, κυττάζοντας αυτήν και άλλες φωτογραφίες.
Τα επι χάρτου αποθηκευμένα στιγμιότυπα της ζωής με συγκινούσαν ανέκαθεν και αυτός ήταν ο λόγος, για τον οποίο συνήθιζα πάντα να εχω μαζί μου μια φωτογραφική μηχανή.
Δεν θέλω να πω με αυτό οτι προτιμούσα να αποτυπώνω ο,τι δεν μπορούσα να πώ ή να γράψω. Κάθε άλλο. Δεκάδες, εκατοντάδες λέξεις-σκέψεις, με ωθούσαν κάθε φορά στην καταγραφή του οποιουδήποτε, θα έλεγα, σημαντικού για μένα σημείου ζωής. Θα συμφωνούσα λοιπόν με την επιπολαίως θεωρούμενη "εικονοκλαστική" άποψη, που θέλει το λόγο, τις λέξεις να φτιαχνουν την "εικόνα" - εν προκειμένω τη φωτογραφία - και λιγότερο ή καθόλου δεν δέχομαι την κυρίαρχη σήμερα αντίληψη, που συνοψίζεται στο λεγόμενο : μια φωτογραφία λεει χίλιες λέξεις. Αμέτρητες λέξεις ποιούν τη φωτογραφία.

Οι υποστηρικτές της γνώμης αυτής, ακούσια ή ηθελημένα, ασπάζονται τη θεωρία που διατείνεται οτι η εικόνα ποιεί τον λόγο. Αλλά τούτο, αν μη τι άλλο, είναι αντίθετο προς τις επικρατούσες ανθρωπολογικές αντιλήψεις μας, φυσικά, στο ποσοστό που αυτές εξακολουθούν να υπάρχουν. Να προσθέσω ακόμη, ότι μετά από επτά αιώνων θεολογικό εμπλουτισμό προέκυψε η Εικονομαχία. Η ποίηση της εικόνας καθιέρωσε το λόγο και έδωσε το προβάδισμα στον ενυπόστατο Λόγο : "26 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν ".

Για να κλείσω το θέμα, θα έλεγα οτι η λογομαχία, για το αν ο λόγος ποιεί την εικόνα ή αντίστροφα, ειναι επιεικώς αφελής. Κανένας σοβαρά σκεπτόμενος δεν θα έθετε αυτό το ερώτημα, επειδή απλούστατα ο λόγος και η εικόνα είναι αλληλένδετα. Σημασία δεν εχει τι έπεται ή τι προηγείται. Σημασία έχει το πώς η εικόνα αναδεικνύει τον λόγο και πώς ο λόγος αναδεικνύεται ως εικόνα. Αυτο είναι, νομίζω, το ζητούμενο στις εικόνες των λέξεων και στις λέξεις των εικόνων.

... ... ...

Μια ηλιόλουστη μέρα του καλοκαιριού δυο ανθρωποι, ένας άνδρας και μια γυναίκα, στάθηκαν εκεί. Σε ένα πανέμορφο νησί του Αιγαίου, να φωτογραφηθούν. Ήλιος, ουρανός, στεριά και θάλασσα είναι το πλαίσιο που περιγράφει την παρουσία τους. Κοινότυπο το στιγμιότυπο καθώς χιλιάδες άλλα, που κουβαλούν στις αποσκευές τους όλοι όσοι επιστρέφουν στη ρουτίνα της καθημερινότητας, μετά τις καθιερωμένες διακοπές.

Περιορισμένης διάρκειας οι διακοπές. Περιορισμένης διάρκειας και η φωτογραφία. .Αλλά, περιορισμένης διάρκειας και οι της φωτογραφίας παραθεριστές επισκέπτες. Η ανάμνηση αυτής της στιγμής θα διαρκέσει περίπου οσο και ο επίγειος βίος τους.Υστερα, θα τα σκεπάσει ολα η τέφρα της λησμονιάς, καθώς σκέπασε πριν απο χιλιάδες χρόνια τούτο το νησί η στάχτη μιας μεγάλης ηφαιστειακής έκρηξης.
Σχεδόν ανέπαφες απο την τότε μεγάλη καταστροφή έμειναν κάποιες τοιχογραφίες, που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη, ισως, για να βρούμε έτσι τη χαμένη μας μνήμη, να της δώσουμε οστά και σάρκα .

Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής φροντίζουν για τις ερχόμενες Ηνωμένες Πολιτείες Κόσμου

Πιστεύω ή αποδέχομαι ;

Συνέχεια του Θέματος http://kyprianoscy.blogspot.gr/2016/06/blog-post_80.html

Σχόλια διαφορετικής κατεύθυνσης στην ιστοσελίδα φέησμπουκ

Το Θέμα αυτό αναρτήθηκε και στην ιστοσελίδα φέησμπουκ, όπου κατατέθηκαν διαφορετικής τοποθέτησης σχόλια. Μεταφέρω εδώ τη συζήτηση που έγινε εκεί, για να καταλάβουν οι "άστεγοι" - αποτειχισμένοι αντιοικουμενιστές εντός καινοτομίας, με ποιους συμμαχούν. Θέλω να πω, τα κοινά σημεία που έχουν με τους εκκλησιομάχους.

Σχετικά με τα Μυστήρια στο νέο ημερολόγιο

Ερωτούν :
- Τα Μυστήρια των ν/η είναι άκυρα ;
- Ποτέ δεν είπα εγώ ότι είναι άκυρα ;
- Τότε τι είναι, μου λένε, είναι έγκυρα ;
- Μα, ποτέ δεν είπα ότι είναι έγκυρα.
- Μα τότε τί είναι, μου λένε.
- Εγώ έχω την εξής απάντηση : Δεν είναι άκυρα. Ωστόσο, όταν διαβάζουμε την ευχή, πριν την αγία Κοινωνία, λέει σε κάποιο σημείο η ευχή : Το σώμα και το αίμα του Χριστού το οποίο θα κοινωνήσω, το οποίο ετοιμάστηκε για να με δροσίσει, να με δυναμώσει, να με φωτίσει και να με σώσει, αυτό Κύριε να μη γίνει εις κρίμα ή εις κατάκριμα λόγω της αναξιότητός μου. Τούτο λέω κι εγώ. Το νεο ημερολόγιο και ο Οικουμενισμός είναι η Κοινωνία εις κρίμα και εις κατάκριμα. Όχι άκυρη, αλλά εις κρίμα και εις κατάκριμα.

Αποτείχιση και αποτυχία

Βλέπε σχόλια

Εγκύκλιος Εκκλησίας ΓΟΧ Περί Οικουμενιστικής Συναθροίσεως Κρήτης

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας μας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος (ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΕΩΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ )
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ περί τῆς ἐν Κολυμβαρίῳ Συναθροίσεως
Ἀριθμὸς Πρωτ. 2483
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΕΩΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ Πρεσβύτεροι καὶ Διάκονοι·
Θεοφιλὲς Ποίμνιο τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας μας
τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος·
Ἡ Χάρις καὶ ἡ Εὐλογία παρὰ Θεοῦ νὰ εἶναι μετὰ πάντων ὑμῶν!

ΟΠΩΣ εἶναι γνωστόν, συνεκλήθη πρὸ μηνὸς στὸ Κολυμπάρι Χανίων στὴν Κρήτη ἡ λεγομένη «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», τὴν ὁποίαν προέβαλαν τὰ κοσμικὰ μέσα ἐνημερώσεως ὡς δῆθεν γεγονὸς ἰδιαίτερα σημαντικὸ καὶ ἱστορικό.

Ἐπὶ ἕναν περίπου αἰῶνα, καὶ ἰδίως κατὰ τὴν τελευταία ἑξηκονταετία, τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως εἶχε τὴν πρωτοβουλία γιὰ τὴν σύγκληση μιᾶς τέτοιου εἴδους συνόδου, σὲ μὴ Ὀρθόδοξη ὅμως βάση καὶ μὲ διάθεση ἐπιβολῆς Καινοτομιῶν, ὅπως εἶχε προβλεφθεῖ τόσο ἀπὸ τὸ Πατριαρχικὸ Διάγγελμα τοῦ 1920, ὅσο καὶ ἀπὸ τὸ λεγόμενο «Πανορθόδοξο Συνέδριο» τοῦ 1923 στὴν Κωνσταντινούπολη, ὑπὸ τὸν γνωστὸ τέκτονα πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη.


Ἡ ἀλλαγὴ τοῦ Πατροπαραδότου Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου, ἡ ὁποία ἀποτολμήθηκε ἐντελῶς ἀντικανονικὰ τὸ ἑπόμενο ἔτος 1924, εἰς ἐφαρμογὴν Οἰκουμενιστικῶν καὶ Ἀντιχριστιανικῶν διατάξεων, ἄνοιξε τοὺς ἀσκοὺς τοῦ αἰόλου γιὰ τὴν αἰχμαλωσία καὶ τὸν ἐξοικουμενισμὸ τῶν τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Ἡ ἵδρυση τοῦ λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν» τὸ 1948 καὶ ἡ λεγομένη Ἄρση τῶν Ἀναθεμάτων μὲ τοὺς Παπικοὺς τὸ 1965, κατέδειξαν πασιφανῶς ὅτι ἡ χαραχθεῖσα ἑνωτικὴ/οὐνιτικὴ πορεία δὲν ἦταν κατὰ Θεόν, ἐφ’ ὅσον σήμαινε τὴν ἀνεπίτρεπτη ἀνάμειξη ἀληθείας καὶ ψεύδους καὶ ἔπληττε εὐθέως τὸ 9ο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως: «Εἰς μίαν ἁγίαν καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν».

Διότι γιὰ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δὲν ὑπάρχουν αἱρέσεις καὶ αἱρετικοί, ἐφ’ ὅσον ἡ Ἐκκλησία ἔχει δῆθεν ἀπεριόριστα ὅρια, στὰ ὁποῖα συμπεριλαμβάνονται ὅλοι οἱ βαπτισμένοι στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ ὅτι ὅλοι μαζὶ συναποτελοῦν δῆθεν τὸ κοινὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Οἱ δὲ θεολογικὲς διαφορὲς συνιστοῦν δῆθεν «διαφορετικὲς παραδόσεις», ὡς νόμιμες ἐκφράσεις τῆς αὐτῆς Πίστεως, ποὺ δὲν ἔχουν ἀρνητικὴ ἐπίπτωση στὴν μυστηριακὴ χάρη καὶ δομὴ τῶν διαφόρων «ἐκκλησιαστικῶν κοινοτήτων» τῶν ἑτεροδόξων· μέσῳ δὲ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅλα αὐτὰ γίνονται δεκτὰ καὶ διακηρύσσονται ἐπὶ δεκαετίες, βιώνονται καὶ ἐκφράζονται μὲ πολλοὺς τρόπους καὶ σὲ πολλὰ ἐπίπεδα.

Ὅμως, ἐπιθυμία ἀνέκαθεν τῶν κατ’ ὄνομα ὀρθοδόξων, ἀλλὰ κατ’ οὐσίαν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, ἦταν ὅλα τὰ ἀνωτέρω νὰ ἀποκτήσουν καὶ μία «πανορθόδοξη συνοδικὴ» ἔγκριση καὶ ἐπιβεβαίωση, ὥστε νὰ νομιμοποιηθοῦν καὶ νὰ ἀποτελοῦν τμῆμα ὑποχρεωτικὸ τῆς ἐπισήμου πιστευτέας διδασκαλίας τους.
Μέσα σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο ἤθελαν ἐπίσης νὰ ἐπιλύσουν καὶ ἄλλα χρόνια προβλήματα ποὺ τοὺς ταλανίζουν σὲ τοπικὸ καὶ εὐρύτερο γεωγραφικὸ ἐπίπεδο.

Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἐσπευσμένα, παρὰ τὶς ἕως καὶ τὴν τελευταία στιγμὴ διαφορές τους, ἀκόμη μάλιστα καὶ τὶς δηλωμένες ἀποχὲς τοπικῶν ἐκκλησιῶν, προχώρησαν ἀκάθεκτοι στὴν πραγματοποίηση τῆς ὡς ἄνω λεγομένης συνόδου τους, μὲ τὴν ἐπιμονὴ τῆς πρωτοπόρου σὲ αὐτὸ τὸ ὅραμα Κωνσταντινουπόλεως διὰ τοῦ ἐπικεφαλοῦς αὐτῆς κ. Βαρθολομαίου καὶ τοῦ ἐπιτελείου του.

Ὅμως, γιὰ οὐσιαστικοὺς καὶ γιὰ τυπικοὺς λόγους ἔχει ἤδη τονισθεῖ καὶ ἀποδειχθεῖ, ὅτι δὲν ἐπρόκειτο περὶ ὄντως «Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου», ἀλλὰ γιὰ «συνοδικὴ καινοτομία» καὶ «συνοδικὸ πραξικόπημα», γιὰ «συνέδριο Ἀποστασίας τῶν Χανίων» ἤ ἀκριβέστερα γιὰ «οὐνιτική, οἰκουμενιστικὴ καὶ φιλοπαπικὴ ψευδοσύνοδο».

Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἠχηρὰ ἀρνητικοί, ἀλλὰ ἀληθέστατοι χαρακτηρισμοί, αἰτιολογήθηκαν τόσο ἀπὸ ἡμᾶς προοιμιακῶς, στὸ Μήνυμα Ἐγρηγόρσεως τῆς Διορθόδοξου Συσκέψεώς μας πρὸ διμήνου, ὅσο καὶ ἀπὸ σοβαροὺς καὶ ἀπροκαταλήπτους κριτικούς της μετὰ τὴν σύγκληση τῆς κατ’ οὐσίαν ψευδοσυνόδου αὐτῆς στὴν Κρήτη.

Ἀπὸ ὁμολογιακὴ αἴσθηση εὐθύνης, ὡς Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας μὲ πρώτιστο καθῆκον «τὴν οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ» καὶ «τὴν ἑνότητα τῆς Πίστεως» (Ἐφεσ. δ’ 5) ἐπιβεβαιώνουμε, ὅτι ἡ Οἰκουμενιστικὴ Συνάθροιση τοῦ Κολυμβαρίου Χανίων δὲν ἀποτελοῦσε συνέχεια τῶν ὄντως Ἁγίων Συνόδων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διότι ἀντὶ νὰ καταδικάσει αἵρεση καὶ αἱρετικούς, ἐνέκρινε τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ δέχθηκε προσεκτικὰ μέν, ἀλλὰ μὲ τρόπο καταφανῆ, τὶς κοινότητες τῶν αἱρετικῶν ὡς «ἑτερόδοξες ἐκκλησίες» καὶ τοὺς ἀντιπροσώπους αὐτῶν, τοὺς ὁποίους προσεκάλεσε ἐπισήμως, ὡς «παρατηρητὲς ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν»!

Ψῆφο εἶχαν μόνον οἱ Προκαθήμενοι τῶν λεγομένων ἐπισήμων τοπικῶν ἐκκλησιῶν ποὺ συμμετεῖχαν, οἱ ὁποῖοι ἐνήργησαν, ὅπως ὀρθὰ παρατηρήθηκε, ὡς «συλλογικοὶ πάπες», οἱ δὲ κολοβωμένες ἐπισκοπικὰ ἀντιπροσωπίες τους δὲν εἶχαν οὔτε δικαίωμα ἐλευθερίας λόγου καὶ ἐκφράσεως, ἐφ’ ὅσον ἀποκάλυψαν κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς ὅτι ὑπέστησαν πίεση ἤ καὶ ὑβρίσθηκαν σὲ περίπτωση διαφωνίας! Τὸ ἄν θὰ ὑπέγραφαν ἤ ὄχι τὰ ἐγκριθέντα κείμενα ἦταν κάτι ἄνευ οὐσιαστικῆς σημασίας. Οἱ Προκαθήμενοί τους ὑπέγραψαν γιὰ λογαριασμὸ τῶν ἐκκλησιῶν τους τὰ ἕτοιμα κείμενα γιὰ ἕξι θέματα, τὰ ὁποῖα ὑπέστησαν ἁπλῶς κάποιες «διακοσμητικὲς» διορθώσεις καὶ ἔτσι φάνηκε ὅτι ὑπῆρξε «συνοδικὴ ὁμοφωνία» στὴν ψήφισή τους, σύμφωνα μὲ μία ἐπίπλαστη, προσχεδιασμένη καὶ ἀναγκαστικὴ σχεδὸν συμφωνία.

Τὸ κύριο ἐνδιαφέρον ἦταν στραμμένο στὸ κείμενο: «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν Χριστιανικὸν κόσμον», μέσῳ τοῦ ὁποίου ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ θεσμοθετήθηκε-ἐπισημοποιήθηκε καὶ θριάμβευσε. Οἱ δῆθεν διορθωτικὲς προτάσεις, ποὺ ἀφοροῦσαν μᾶλλον στὴν ὁρολογία, ἀπὸ μέρους τῆς Νεοημερολογιτικῆς ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δὲν ἄλλαξαν τὸ νόημα τοῦ ἀπαραδέκτου κειμένου καὶ δὲν ἀπέτρεψαν τὴν εἰσαγωγὴ τῆς κακοδοξίας.

Ὅσοι ὅμως «ἀνθίστανται τῇ ἀληθείᾳ» καὶ εἶναι «περὶ τὴν πίστιν ἀδόκιμοι» (Β’ Τιμ. γ’ 8) καὶ ἄστοχοι (Α’ Τιμ. στ’ 21), δὲν ἀκολουθοῦν τὴν ὑγιαίνουσα διδασκαλία καὶ λογίζονται ὡς «πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β’Τιμ. γ’ 13)· «οἱ τοιοῦτοι τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ οὐ δουλεύουσιν» (Ρωμ. ιστ’ 18), γιὰ τὸν λόγο δὲ αὐτὸ ἀποκόπτονται ὡς καταστροφεῖς τῆς ἑνότητος τῆς Πίστεως τῆς Ἐκκλησίας.

Ἄρα λοιπόν, ὅσοι ἐπίσκοποί τους δὲν ὑπέγραψαν τὸ ὡς ἄνω κείμενο ἤ καὶ ὁποιοδήποτε ἄλλο σὲ ἐκείνη τὴν Συνάθροιση, δὲν εἶναι «ὁμολογητές», ὅπως διετυμπάνισαν κάποιοι, γιὰ νὰ ἐξαπατοῦν ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους, ἀφοῦ δὲν διεχώρησαν τὴν θέση τους καταγγέλοντες τὴν κακοδοξία καὶ ἀποκηρύσσοντες αὐτὴν καὶ τοὺς ἀκοινωνήτους κακοδόξους φορεῖς αὐτῆς.

Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ ἀνησυχοῦντες κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς ἀπὸ τὸν χῶρο τῆς Καινοτομίας, οἱ ὁποῖοι καταβάλουν προσπάθεια νὰ ἀποδείξουν τὸ ἤδη γνωστόν, ὅτι δὲν ἐπρόκειτο γιὰ Σύνοδο Ἁγία καὶ Μεγάλη· πράττουν ὅμως τοῦτο γιὰ νὰ πείσουν τοὺς ἑαυτούς τους καὶ ὅσους τοὺς ἀκολουθοῦν, ὅτι πρόκειται γιὰ κάτι ἄκυρο καὶ ἄρα μὴ ὑποχρεωτικὸ καὶ ἐφαρμόσιμο καὶ ὅτι δύνανται πάντως αὐτοὶ νὰ συνεχίσουν ἀδιατάρακτα τὴν κοινωνία τους μὲ τοὺς ἀποδεδειγμένα κακοδόξους. Αὐτὴ ἡ πονηρὴ σκοπιμότητα, ἡ ὁποία πιθανὸν νὰ συμβαίνει ἀνεπιγνώστως, εἶναι πλανερὴ καὶ καταδικαστέα.

Ἀφελὴς ἐπίσης φαίνεται καὶ ἡ προσδοκία κάποιων ἄλλων, ὅτι οἱ μὴ συμμετέχουσες τέσσερις τοπικὲς ἐκκλησίες διατηροῦν δῆθεν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ θὰ συγκαλέσουν σύνοδο γιὰ νὰ ἀκυρώσουν τὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμβαρίου! Διότι εἶναι γνωστὸν ὅτι τὰ πατριαρχεῖα Ἀντιοχείας καὶ Μόσχας συμμετέχουν ἐνεργὰ στὸν Οἰκουμενισμό, οἱ δὲ μέχρι στιγμῆς δηλώσεις ὅσων ἐκκλησιῶν δὲν ἔλαβαν μέρος καμμία ἔνδειξη γιὰ καταδίκη δὲν περιέχουν, παρὰ μόνον ὅτι δὲν θεωροῦν ὑποχρεωτικὲς τὶς ἀποφάσεις γι΄ αὐτές, διότι δὲν συμμετεῖχαν οἱ ἴδιες καὶ παραβιάστηκε ἡ ἀρχὴ τῆς ὁμοφωνίας μεταξύ τους.

Τὰ ὑπόλοιπα προβλήματα σχετικὰ μὲ τὴν Κολυμβαρικὴ Συνάθροιση, τὸ ἄν δηλαδὴ ἐπρόκειτο γιὰ γεγονὸς ποὺ ἐξέφραζε τὸ διεθνιστικὸ σύστημα, ἄν ξοδεύτηκαν τεράστια ποσά, ἄν ὑπῆρξε ἐκκοσμίκευση, παρασκήνιο ἤ κοσμικὴ διπλωματία, ἄν ἡ ἀστυνόμευση ἦταν ἀφόρητη, ἄν ἐξυπηρετήθηκαν γεωπολιτικοὶ στόχοι Δυτικῶν μεγάλων δυνάμεων καὶ τῆς νέας τάξεως πραγμάτων τῆς παγκοσμιοποιήσεως, ἀποτελοῦν ἀναμενόμενες παρενέργειες ἑνὸς κατ’ ἐπίφασιν ἐκκλησιαστικοῦ γεγονότος, τὸ ὁποῖον ὡς στερούμενο τῆς θείας εὐλογίας καὶ ἐπιδοκιμασίας, ἦταν φυσικὸ νὰ παρουσιάζει διάφορες ἐκτροπὲς σὲ πολλὰ ἐπίπεδα.

Ἐκτὸς ἄλλων, ἦταν ἐμφανὲς ὅτι ἡ Συνάθροιση αὐτὴ δὲν ἀσχολήθηκε μὲ ζητήματα ἀμέσου ἐνδιαφέροντος, ὅπως τοῦ ἐπανευαγγελισμοῦ ἑνὸς παραπέοντος στὰ πάθη κόσμου, τῆς διορθώσεως τῆς ἑορτολογικῆς/λειτουργικῆς διαιρέσεως τῶν Ὀρθοδόξων, τῶν ἐθνικιστικῶν σχισμάτων (λεγόμενο «Μακεδονικό», Οὐκρανικὸ κ.ἄ.), τῶν πλανῶν καὶ ψευδοπροφητειῶν, τοῦ κατακλυσμοῦ τοῦ ἀποκρυφισμοῦ/σατανισμοῦ ὡς ἀποκαλυπτικοῦ σημείου, τῶν ἐσχατολογικῶν ἀνησυχιῶν, τῶν θεμάτων βιοηθικῆς, τῆς ἀποτελεσματικῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν διωγμῶν τῶν Χριστιανῶν παγκοσμίως κλπ., ὡς καὶ τῆς προφητικῆς καὶ χαρισματικῆς κλήσεως σὲ Μετάνοια καὶ Ἐκκλησιοποίηση τῶν ἀνθρώπων.

Κατόπιν ὅλων αὐτῶν τῶν ἐνδεικτικῶν γεγονότων, ἐλάχιστοι μόνον προέβησαν σὲ διακοπὴ κοινωνίας μὲ τοὺς κακοδόξους Οἰκουμενιστάς, σύμφωνα μὲ τὴν Ἱεροκανονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἐλάχιστοι ἀκόμη ἀπείλησαν σὲ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τους, μὲ ἀβέβαιο ἀποτέλεσμα. Ὅπως φαίνεται, ὁ ἐθισμὸς τῶν πολλῶν στὴν ἀπὸ δεκαετίες ἄμεση ἤ ἔμμεση κοινωνία τους μὲ τὴν αἵρεση, σύγχυσε τὰ κριτήριά τους καὶ ἄμβλυνε τὶς συνειδήσεις τους, ὥστε στὴν ἀποφασιστικὴ ὥρα καὶ στιγμὴ νὰ μὴ καθίστανται δεκτικοὶ τῆς δωρεᾶς τῆς ὄντως Ὁμολογίας, στὴν θεωρία καὶ τὴν πράξη, μὲ συνέπεια.

Ἐνώπιον αὐτῆς τῆς οἰκτρᾶς καταστάσεως, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας μας καλεῖ τὰ τέκνα Αὐτῆς σὲ ἐπιμονὴ καὶ ἐνθάρρυνση, ὥστε καὶ τὸν θησαυρὸ τῆς Πίστεως νὰ κρατήσουν ἀνόθευτο καὶ νὰ δυνηθοῦν νὰ τὸν μεταδώσουν στοὺς μεταγενεστέρους. Ὅσοι πιστεύουν ὀρθοδόξως καὶ δὲν ὑποπίπτουν στὸν πειρασμὸ τῆς ἀμέσου ἤ ἐμμέσου κοινωνίας μὲ τοὺς κακοδόξους Οἰκουμενιστάς, καὶ ἐπίσης ζοῦν μὲ μετάνοια καὶ προσπάθεια νὰ τηρήσουν τὴν πίστη τους στὴν πράξη τῆς καθημερινῆς ζωῆς, αὐτοὶ θὰ ἐλεηθοῦν παρὰ τοῦ Φιλανθρώπου Σωτῆρος μας στὶς πονηρὲς ἡμέρες τῆς ἀποστασίας, τὶς ὁποῖες διερχόμαστε. Εἴθε τὸ καλὸ παράδειγμα τῶν τέκνων τῆς Ἐκκλησίας μας νὰ ἑλκύσει πολλοὺς ἐγκλωβισμένους ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς πλάνης καὶ αἱρέσεως στὴν ἐλευθερία τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ!

Σὲ ἐκκλησιαστικὸ ἐπίπεδο, χρειάζεται σοβαρὴ ἀποτίμηση καὶ ἐνημέρωση, ἀλλὰ καὶ ἀντιμετώπιση τῶν οἰκουμενιστικῶν κακοδοξιῶν, καὶ πρὸς τοῦτο, ὅπως καὶ γιὰ τὴν προετοιμασία μιᾶς ὄντως Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν μας, ἡ Ἱερὰ Σύνοδός μας ἔχει ἤδη ὁρίσει εἰδικὴ Ἀρχιερατικὴ Ἐπιτροπή.

Ἐν τούτοις, δυνάμεθα νὰ ὁμολογήσουμε ὅτι ὁ ἀρχέκακος ἐχθρὸς τῆς σωτηρίας καὶ τῆς ἑνότητος ἐγείρει πολλὰ ἐμπόδια, ἐκμεταλλευόμενος τὶς ἀδυναμίες τῶν ἀνθρώπων, ἀκόμη κάποτε καὶ τῶν Ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας· προτρέποντες ὅμως σὲ μία προσευχητικὴ συνδρομὴ ἁπάντων, Κληρικῶν καὶ Λαϊκῶν, ἐλπίζουμε ὅτι ὁ Δωρεοδότης Κύριός μας, ἡ Κεφαλὴ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, θὰ μᾶς διατηρήσει σταθεροὺς καὶ ἑνωμένους ἕως τέλους, θὰ μᾶς στηρίξει στὴν χάρη τῆς Ὁμολογίας, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐξαγγελίας Αὐτῆς σὲ Σύνοδο Ὀρθόδοξη τὸ συντομώτερο δυνατόν, καὶ θὰ μᾶς ἀξιώσει τῆς αἰωνίου Βασιλείας τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν!
Ἐν ἔτει σωτηρίῳ ,ΒΙΣΤ’ τῇ ιη’ Ἰουλίου
Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
† Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ

Τὰ Μέλη
† Ὁ Ἀττικῆς καὶ Διαυλείας ΑΚΑΚΙΟΣ
† Ὁ Λαρίσης καί Πλαταμῶνος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
† Ὁ Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ
† Ὁ Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ
† Ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
† Ὁ Θεσσαλονίκης ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
† Ὁ Δημητριάδος ΦΩΤΙΟΣ
† Ὁ Τορόντο ΜΩΫΣΗΣ
† Ὁ Ἀµερικῆς ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
† Ὁ Φιλίππων καὶ Μαρωνείας ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
† Ὁ Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ
† Ὁ Μεθώνης ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
† Ὁ Νόρα ΜΙΧΑΗΛ
† Ὁ Λούνης ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ
† Ὁ Γαρδικίου ΚΛΗΜΗΣ
† Ὁ Ἔτνα καὶ Πόρτλαντ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ
† Ὁ Βρεσθένης ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ
† Ὁ Θεουπόλεως ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ

ΑΚΡΙΒΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ 
Ὁ Ἀρχιγραμματεὺς

† Ὁ Δημητριάδος ΦΩΤΙΟΣ

48. Γέροντος Αλυπίου : Νικηφόρου Θεοτόκη, ομιλία στο Ζ΄ Ματθαίου

https://drive.google.com/open?id=0B10nRQ2KXoC_RlkzZmdHZmxSd2xjZjZzUXpxamxHQnRsR1BB

Σε επανάληψη, επειδή δεν είμαστε βλάκες

Διαβάστε πρώτα αυτό, από ιστολόγιο "Ας μιλήσουμε επιτέλους", κι έπειτα το σχόλιο, που ακολουθεί και είναι :

Εγκληματικό θεώρημα

Ο ιμάμης Γκιουλέν θέλει να κάνει την Τουρκία "πολιτεία", κατά τα γνωστά πρότυπα των ηνωμένων πολιτειών Αμερικής, ο δε Ερντογάν θέλει να διατηρηθεί η Τουρκία ως κράτος. Βεβαίως, όχι σαν το "υπερκράτος" (νέα αυτοκρατορία) των ΗΠΑ, που επιδιώκει - μέσω Τραπεζών - την ηγεμονία εφ΄ ολοκλήρου της Οικουμένης.

Αναπόφευκτη λοιπόν η σύγκρουση και αναπόφευκτες, ομοίως, οι περιφερειακές συγκρούσεις και αναστατώσεις της αδίστακτης σιωνιστικής "μηχανής". Σε παρένθεση, η λέξη μηχανή τίθεται εντός       εισαγωγικών (" ") διότι ουσιαστικά πρόκειται περί ενός λίαν εγκληματικού θεωρήματος                       φιλοσοφικής - καταχρηστικά θεολογικής - αρχής.

Ένθετο από σχόλιο στην ιστοσελίδα Ινφογνώμων  (04/08/2016)
Επειδή υπάρχει πρόβλημα, ειδικά σε μας τους Έλληνες, σχετικά με το ποιος είναι και ποιος δεν είναι δημοκράτης, ποιος είναι και ποιος δεν είναι φασίστας, δικτάτορας κλπ. διαβάστε και τούτο εδώ :

"Βεβαίως από εκείνα τα χρόνια (σημ. κχ. Ο αρθρογράφος αναφέρεται στην εποχή όπου Ερντογάν και Γκιουλέν συνεργάζονταν) ήταν γνωστή στον Ερντογάν η τακτική και ο στόχος της οργανώσεως του Γκιουλέν αφού το 1999, ένας ιδιωτικός τουρκικός τηλεοπτικός σταθμός προέβαλε ένα βίντεο στο οποίο κατά την διάρκεια κηρύγματος σε οπαδούς του, ο Γκιουλέν λέει: "Πρέπει να εισχωρήσετε στις αρτηρίες του συστήματος, χωρίς κανείς να αντιληφθεί την παρουσία σας, μέχρι να φθάσετε σε όλα τα κέντρα εξουσίας. Πρέπει να περιμένετε γι’ αυτό, τον κατάλληλο χρόνο".

Ερωτώ :
Οι έμμισθοι της παγκοσμιοποίησης, εδώ και δεν ξέρω πού αλλού, κάνουν ή όχι το ίδιο ; Και αυτό τί είναι ; Δημοκρατικό ή άκρως φασιστικό - δικτατορικό ; Μέχρι πότε θα μας βασανίζουν με αυτή την κίβδηλη, υποκριτική αλλά και εγκληματική, επίφαση δημοκρατίας οι αχυράνθρωποι, εδώ και αλλού, της παγκόσμιας διακυβέρνησης από μια Τράπεζα γνωστής προέλευσης και κοσμοθεωρίας ;

Και τελευταίο, δεν ταιριάζει σε μας τούτος εδώ ο λόγος : "17 ἐμνήσθησαν δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὅτι γεγραμμένον ἐστίν, ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου καταφάγεταί με.". Εμείς πρέπει να γράφουμε και να λέμε "ὅτι γεγραμμένον ἐστίν, ὁ ζῆλος τῆς δημοκρατίας τοῦ οἴκου σου καταφάγεταί με."

Φτιάχνοντας New World States με τη μέθοδο του αφανισμού των Ινδιάνων

Συνέχεια στο Θέμα "Τουρκικό κράτος ή State of Turkey" .
Στην  ιστοσελίδα "Ινφογνώμων Πολιτικά" δημοσιεύθηκε το δεύτερο μέρος του άρθρου του Ιμπραχίμ Καραγκιούλ, το οποίο, σύμφωνα με αυτό που γράφει ο κ. Σάββας Καλεντερίδης, Διαχειριστής του ιστολογίου, "προκάλεσε το ενδιαφέρον χιλιάδων αναγνωστών.". Και συμπληρώνει : "Πριν αλέκτωρ λαλήσαι, ο ίδιος ο Ερντογάν με τις προχθεσινές του δηλώσεις, που έχουν αυτούσια αποσπάσματα από το άρθρο, έρχεται να επιβεβαιώσει τις εκτιμήσεις μας, ότι δηλαδή δεν πρόκειται απλώς για ένα άρθρο, αλλά πιθανότατα για ένα «report» που συντάχθηκε από το επιτελείο του Ερντογάν, με το οποίο γίνεται η αποτίμηση της κατάστασης και η πρόταση πολιτικής και στρατηγικής για τις επόμενες δεκαετίες.". Περισσότερα στον δεσμό που παραπέμπει ο αστερίσκος (*).

Το σχόλιο του γράφοντος που δημοσιεύθηκε και εκεί, ήταν το ακόλουθο, αφορμή δε είχε από αυτό : "Έχουν σε εφαρμογή σχέδιο «περικύκλωσης» της Τουρκίας. Οι αρθρογράφοι στο εσωτερικό χειροκροτούσαν, ορισμένοι πολιτικοί και επιχειρηματικοί κύκλοι ήταν συνεργάτες τους. Έκαναν σχέδια να μας κάνουν να συγκρουστούμε με τη Ρωσία, ..." κλπ
Τί θέλει να πει και τί αφήνει να εννοηθεί αυτό το "έκαναν σχέδια να συγκρουστούμε με τη Ρωσία " ;

Έχουμε και τους 8 Τούρκους στρατιωτικούς (ή 9) που ζήτησαν πολιτικό άσυλο, ερχόμενοι με ελικόπτερο, και ρωτάμε : Μήπως ανάμεσα σ΄ αυτούς είναι εκείνοι που έδωσαν το ΟΚ (την εντολή) να χτυπηθεί το ρωσικό σουκόι μέσα στο συριακό έδαφος ; Και ακόμη, γιατί ο Αμερικανός Τζόν Κέρρυ, Υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ, είπε σε μας "μη τολμήσετε να δώσετε στον Ερντογάν τους 8 (ή 9)" (**) ; Ο πιλότος που έριξε το σουκόι πού βρίσκεται ; Ενήργησε μόνος ή πήρε εντολή ; Και από ποιους ;

Και πέρα από αυτά, αξιοσημείωτο ότι : όσα αραβικά κράτη ισοπεδώθηκαν (Ιράκ, Συρία, Λιβύη) δεν είχαν δάνεια ικανά να τα πνίξουν (βλέπε Ελλάδα). Δεν έχει η Τουρκία, δεν είχε και η πρώην Γιουγκοσλαβία, που διαμελίσθηκε

Τί θα γίνει με την Τουρκία ;

Μάλλον θα γίνει κομμάτια και χαλάσματα για να έρθη στην επιφάνεια ένα αμερικανικών προδιαγραφών (θρησκευτικών ελευθεριών και λοιπών ανθρωπίνων δικαιωμάτων) State. Κάτι δηλαδή σαν την Ελλάδα, αν και ακόμη δεν ονομαστήκαμε επισήμως New World State of Greece. Μετά, θα δώσουν δανεικά στην Τουρκία και θα γίνει σύγχρονη και πολιτισμένη, με τα εντός αυτής "διαμερίσματα".

(*) Ινφογνώμων Πολιτικά  https://infognomonpolitics.blogspot.gr/2016/08/30_4.html
(**) Greek National Pride

Τουρκικό κράτος ή State of Turkey ;

"Άρα, για να συνεχίσει να υπάρχει αυτό το κράτος, για να μπορέσει αυτό το έθνος να παραμείνει σ’ αυτά τα εδάφη χωρίς να διαμελιστεί, η πιο μεγάλη εκκαθάριση πρέπει να γίνει στο εσωτερικό της Τουρκίας."

kx
Το ανωτέρω είναι ένα εδάφιο από άρθρο του ιστολογίου "Ινφογνώμων Πολιτικά" το οποίο συνιστώ να διαβάσει ο αναγνώστης.

Δεν χρειάζεται να διαβάσω περισσότερα. Η Τουρκία του Ερντογάν, δεν είναι η Ελλάδα του εθνάρχη Καραμανλή και των διαδόχων του, που μένουν πιστοί στο δόγμα "ανήκουμε στη Δύση" και στην πρακτική εφαρμογή της αξιωματικής αρχής : Να κάνουμε την Ευρώπη σύμφωνα με τα πρότυπα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Δηλαδή, να φτιάξουμε της ηνωμένες πολιτείες της Ευρώπης. Όμως, η Ευρώπη των ανεγκέφαλων οραματιστών αποτελείται από κράτη και τα κράτη δεν μπορούν να γίνουν "πολιτείες" ... αλά Αμέρικα. Οι πολιτείες που φτιάχτηκαν εκεί ήταν δημιουργήματα από το πουθενά. Βάπτιζαν μια κλεμμένη από τους σφαγμένους Ινδιάνους περιοχή "Τέξας", "'Αρκανσο", "Βιρτζίνια". "Καρολίνα" και τέλος. Τι ιστορία πολιτισμού είχαν αυτές οι "πολιτείες" ; Ουδεμία. Ο εκεί τωρινός επιστημονικός (τεχνικός) πολιτισμός συναγωνίζεται την ραγδαίως αυξανόμενη εγκληματικότητα. Τέτοια παραδείγματα δεν τα θέλω. Βεβαίως, δεν θεωρώ αξιομίμητα τα παραδείγματα του ισλαμικού κράτους, τα οποία, αν το καλοσκεφτείς, διαφέρουν μόνο ως προς την μεθοδολογία των φιλόδοξων κατασκευαστών νέου τύπου πολιτειών.

Δεν είναι τόσον βλάξ ο Ερντογάν και το επιτελείο του και αυτά τα περί "μεσσιανικής" αποστολής της Τουρκίας είναι κοινώς σαχλαμάρες. Να αναμετρηθεί με το "γιου-εσ-έη" του είναι αδύνατο. Το να μεγαλώσει η Τουρκία είναι απλά μια πατριωτική κορώνα (κάτι τέτοια έλεγε και ο άλλος εθνάρχης Ελ. Βενιζέλος) που στοχεύει στη συσπείρωση των οπαδών του τουρκικού κράτους (Ερντογάν) έναντι των οπαδών του State of Turkey (Φετουλάχ Γκιουλέν).

Ο ιμάμης πρόσφυγας (στις ΗΠΑ) Φετουλάχ Γκιουλέν, διαδραματίζει ρόλο σαν αυτόν του δικού μας οικουμενικού Βαρθολομαίου : Να φτιάξουμε τις ηνωμένες πολιτείες της γης κατόπιν διαλόγων αγάπης και άλλα τινά.

Αν είναι φανατικός μουσουλμάνος ο Ερντογάν δικαίωμά του, δεν με ενδιαφέρει, διότι άλλο τόσο φανατικοί είναι και αυτοί που πάνε να φτιάξουν τις "ηνωμένες πολιτείες της Ευρώπης" ή το ακόμη απεχθέστερο, τις "ηνωμένες πολιτείες της γης" με επικεφαλής τη μία Παγκόσμια Τράπεζα. Αυτοί με ενδιαφέρουν και με αφορούν πολύ περισσότερο από τον Ερντογάν. Επειδή αυτοί μου παίρνουν την πατρίδα μου, καταργούν τη γλώσσα μου, ποδοπατούν την Ιστορία μου, ξεφτυλίζουν τη θρησκεία μου.

Ο Ερντογάν τους είναι εμπόδιο και μου φαίνεται, δεν θα μπορέσουν να το ξεπεράσουν.

Στο κρίσιμο τούτο σταυροδρόμι που βρισκόμαστε, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τον πατριωτισμό μας και το θρησκευτικό μας φρόνημα ; Ή είμαστε εκούσιοι ή ακούσιοι συνεργοί της παγκοσμιοποίησης ή είμαστε με όποιον τους φράζει το δρόμο. Ο κλήρος πέφτει τώρα στον Ερντογάν. Να δούμε αν θα τα καταφέρει.

Υστερόγραφο
Τέλη του 1980 με αρχές ΄90 η στήλη "Γράμματα Αναγνωστών" της "Καθημερινής" φιλοξενούσε επιστολή ενός Εβραίου εξ Αμερικής. Εξέφραζε την ευχή να γίνει η Αγία Σοφία ο Ναός των τριών Μονοθεϊστικών Θρησκειών.

Οι αδελφοί !

Διαβάσαμε :
«24. Ὀρθόδοξοι καὶ Καθολικοὶ εἴμεθα ἑνωμένοι ὄχι μόνον μὲ τὴν κοινὴ Παράδοσι τὴς Ἐκκλησίας τῆς πρώτης χιλιετηρίδος, ἀλλὰ ἐπίσης μὲ τὴν ἀποστολὴ νὰ κηρύξωμεν τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸν κόσμον σήμερον. Ἡ ἀποστολὴ αὐτὴ ἀποκλείει κάθε μορφὴ προσηλυτισμοῦ. Δὲν εἴμεθα ἀνταγωνισταὶ ἀλλὰ ἀδερφοί. Παρακινῶμεν τοὺς Καθολικοὺς καὶ τοὺς Ὀρθοδόξους σὲ ὅλας τὰς χώρας νὰ μάθωσι νὰ ζῶσι μαζὶ μὲ εἰρήνη καὶ ἀγάπη, «προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους» (Ρωμ. ΙΕ΄, 5). Ἑπομένως εἶναι ἀπαράδεκτον νὰ χρησιμοποιῶνται ἄνομα μέσα διὰ νὰ παρακινήσουν πιστοὺς εἰς τὸ νὰ περάσουν ἀπό τὴν μίαν Ἐκκλησίαν εἰς τὴν ἄλλην»!!!
(Κοινό ανακοινωθέν Πάπα Φραγκίσκου και Κυρίλλου, Πατριάρχου Μόσχας και Πασών των Ρωσιών, στην Κούβα όπου και συναντήθηκαν)

Ρωτάμε :
Μήπως πρέπει να τους θυμίσει κανείς ότι ο Κάιν (πρωτότοκος!) ήταν αδελφός του Άβελ ; Και ακόμη, ότι ο Ησαύ ήταν (πρωτότοκος κι αυτός) δίδυμος αδελφός με τον Ιακώβ ; Το γράφουμε αυτό διότι έχουμε την αίσθηση πως ζούμε σε Παλαιοδιαθηκικούς χρόνους και επί πλέον, διότι πολύ μας προβληματίζει, τι ακριβώς θα γινόταν, αν η προστάτιδα των θρησκευτικών ελευθεριών "γιου-εσ-έη" μας έλεγε ότι ο Πούτιν είναι ένας άλλος "χαλίφης" ή "σουλτάνος" του τύπου Ερντογάν, Σαντάμ Χουσείν, Καντάφι, Μιλόσεβιτς, Κιμ Γιονγκ Ούν κλπ. ; Τι θα έκαναν τότε οι αδελφοποιητοί Φραγκίσκος και Κύριλλος ; Θα συνήπταν νέο σύμφωνο μη επιθέσεως, όπως ήταν εκείνο με τους Ρίμπεντροπ - Μολότωφ ; Μάλλον, κάτι τέτοιο μας θυμίζει αυτό το "Κοινό Ανακοινωθέν" μεταξύ των δυό, αίφνης, αδελφών!

Η ΕΣΣΔ είχε κάνει πρόταση συμμαχίας αλληλοβοήθειας με την Φινλανδία σε περίπτωση προσβολής από την ναζιστική Γερμανία, η οποία απορρίφθηκε. Οι δε Αγγλο-Γάλλοι είχαν ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις με τον Χίτλερ για εισβολή στη Σοβιετική Ένωση και την κατάπνιξη των Μπολσεβίκων και αυτό ήταν προσδοκία και των ΗΠΑ. Είναι χαρακτηριστικό πως μετά την υπογραφή του συμφώνου Ρίμπεντροπ - Μολότωφ, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, πρωθυπουργός της Βρετανίας, δήλωσε πως οι ναζί «πρόδωσαν το αντι-Κομιντέρν σύμφωνο και τις αντι-Μπολσεβίκικες συμφωνίες», ενώ η αμερικανική εφημερίδα Νew York Herald Tribune έγραφε πως ο Χίτλερ «δεν κράτησε την υπόσχεσή του να είναι λιοντάρι προς ανατολάς και αρνάκι προς δυσμάς». (Περισσότερα στην Βικιπαίδεια) "

Το γελοίο και το ασεβές

Διαβάστε πρώτα αυτό από την "ναυαρχίδα" της παγκοσμιοποίησης, την εφημερίδα "Καθημερινή", και ύστερα τα παρακάτω

"Δεν παίζουμε με το Σύνταγμα, διότι είναι αυτό που μας κρατά ως χώρα και ως πολιτική ενότητα, ως λαό και ως έθνος. Βρίσκεται πάνω από τον πρωθυπουργό και την εκάστοτε συγκυριακή κυβερνητική πλειοψηφία και ουδείς δικαιούται να το χρησιμοποιεί ως κύριος ή ιδιοκτήτης του ή να παίζει μαζί του. Διότι δεν ανήκει σε κανέναν. Είναι το μόνο, άλλωστε, που μας απέμεινε και στέκει όρθιο. Το μόνο που άντεξε στην κρίση. Ας το σεβαστούμε, ως κειμήλιο και ως παρακαταθήκη ιερή, αυτών που μας το κληροδότησαν και μπορούμε χάρις σε αυτούς, σήμερα, να γιορτάζουμε την επέτειο του κληροδοτήματός τους." (Από Αντώνη Μανιτάκη, ομότιμο καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου)
Αυτά από το άρθρο

Σχόλιο στο ανωτέρω :

Ο αναφερόμενος Ευάγγελος Βενιζέλος, καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου κι αυτός, ήταν από τους πρώτους που ανακάλυψε τις "διασταλτικές ερμηνείες" των άρθρων του Συντάγματος (Μνημόνια). Τώρα, καθυστερημένα νομίζω, τον ανακαλύπτει και ο κ. Μανιτάκης, όχι όμως για τις "διασταλτικές ερμηνείες" τις οποίες εφαρμόζει η Κυβέρνηση του "πρώτη φορά αριστερά". Τώρα μένουμε στις "συνεσταλμένες ερμηνείες".

Πριν από ένα χρόνο (02/08/2015, ΒΗΜΑ της Κυριακής) ο πρώην υπουργός του σύριζα, ο κ Γιάννης Πανούσης, έγραφε για τον σύντροφο Παναγιώτη Λαφαζάνη, που ήταν υπέρ της επιστροφής στη δραχμή και της στάσης πληρωμών προς τους δανειστές :

«η αποσταθεροποίηση του νομίσματος, η αποσύνδεση νομίσματος-ασφάλειας συναλλαγών και κατ΄ επέκταση η διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης θέτουν ευθέως ζήτημα διατάραξης της εύρυθμης λειτουργίας του Πολιτεύματος, άρθρο 134, παράγραφος 2, περίπτωση β΄του Ποινικού Κώδικα» (σ.σ.στοιχειοθετείται το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας) ... Ειδικότερα για τον κ.Λαφαζάνη, ο κ. Πανούσης λέει: «είναι ο Παναγιώτης ένας έντιμος άνθρωπος και σωστός σε αυτά που λέει.Απλώς στο οποιοδήποτε σχέδιό του, που δεν είναι ούτε ευκρινές ούτε κατανοητό, φαίνεται ότι δεν λαμβάνει υπόψη τις διαστάσεις της παγκοσμιοποίησης, της ΕΕ και των εθνικών κινδύνων, και ιδίως της μη νομιμοποίησής τους από τον ελληνικό λαό».

Τότε είχα γράψει τα κατωτέρω και νομίζω, ισχύουν και γι΄ αυτά που γράφει ο κ. Μανιτάκης :

Αυτά μας λέει ο κύριος καθηγητής και το ερώτημα, μάλλον η απορία μας, είναι τί στο καλό συμβαίνει ; Πώς εξηγείται να χαρακτηρίζει "ποινικά κολάσιμη την αποσταθεροποίηση - αποσύνδεση του νομίσματος ασφάλειας συναλλαγών, και κατ΄ επέκταση διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης, ως θέτοντα ευθέως ζήτημα διατάραξης της εύρυθμης λειτουργίας του Πολιτεύματος, άρθρο 134, παράγραφος 2, περίπτωση β΄του Ποινικού Κώδικα", και να μην λαμβάνει υπόψη (ουσιαστικά αθωώνει) τις διαστάσεις της παγκοσμιοποίησης και της ευρωπαϊκής Ένωσης ; Ένωσης που καταργεί τα εθνικά κράτη, τα Συντάγματα και τους Νόμους που αυτά έχουν ; Αυτό γιατί δεν είναι ποινικά κολάσιμο ;

Οι εργαζόμενοι βάσει νόμων πληρώνονταν και βάσει νόμων συνταξιοδοτούντο. Τώρα οι νόμοι αυτοί όχι μόνο καταργήθηκαν, αλλά άλλοι νόμοι μας βρήκαν. Μας παίρνουν πίσω τα δεδουλευμένα και αυτό, κατά τον κ. καθηγητή, δεν "θέτει ευθέως ζήτημα διατάραξης της εύρυθμης λειτουργίας του Πολιτεύματος" (sic), που κατέστη - εμείς το σημειώνουμε αυτό - Πολίτευμα ληστρικό.

Και ακόμη, πώς είναι τόσο βέβαιος ότι ο ελληνικός λαός έχει δώσει την έγκρισή του στην παγκοσμιοποίηση, πότε του ζητήθηκε η γνώμη, πότε τη νομιμοποίησε και πώς δεν λαμβάνει υπόψη τους εθνικούς κινδύνους που διατρέχει ; Μήπως μπορεί να μας πει ο κ. καθηγητής από ποίους διατρέχουμε "εθνικούς κινδύνους" ; Εθνικός κίνδυνος δεν είναι η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας λόγω "μη βιώσιμου χρέους" ; Αυτό τί είναι ; Είναι ή δεν είναι ποινικά κολάσιμη πράξη ; Στοιχειοθετεί αδίκημα εσχάτης προδοσίας ή όχι ;

"Εσπέρας τα σπουδαία"

"Ες πέρας"

Εκκλησία, γάμος, διαζύγια

Δείτε και ακούστε το παρακάτω βίντεο, για να καταλάβετε την επιδείνωση του κώματος και της ναυτίας (βλέπε 10. Γέροντος Αλυπίου, σχόλιο) των "έγγαμων εκκλησιαζομένων", κατά την έκφραση του π. Βολουδάκη. Ο οποίος ούτε καν αναφέρθηκε στην ανταγωνιστική σχέση (αναπόδραστη συνέπεια  του προπατορικού αμαρτήματος) που αποτελεί τον κυριότερο διαλυτικό παράγοντα του γάμου. Επίσης, άφησε εκτός προβληματισμού, στο ερώτημα "γιατί παντρεύτηκες ;" την απάντηση : "για να φτιάξω οικογένεια". Δηλαδή, την επιθυμία να δεις αίφνης δίπλα σου, πλάι σου, έναν άνθρωπο, που πριν δεν υπήρχε. Τέλος, δεν ασχολήθηκε καθόλου με το κατ΄ οικονομίαν (!) της ευλογίας του δεύτερου - ενδεχομένως και τρίτου - γάμου. Ειδικά, ως προς το "κατ΄ οικονομίαν" της ευλογίας δεύτερου ή και τρίτου γάμου, ποιος πνευματικός είπε ποτέ σε προσερχόμενο προς Εξομολόγηση, ότι "το μέγα τούτο Μυστήριο" είναι ακατάλυτο, ακριβώς όπως και το Μυστήριο της Βαπτίσεως ;

Ως υστερόγραφο
Ο μαθητής, απόστολος και προφήτης, θεολόγος Ευαγγελιστής Ιωάννης σηματοδοτεί την έναρξη των σημείων του Κυρίου μετά τον εν Κανά γάμο : "11 Ταύτην ἐποίησε τὴν ἀρχὴν τῶν σημείων ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐφανέρωσε τὴν δόξαν αὐτοῦ, καὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ." (Ιν. β΄).

Γιατί από τον εν Κανά γάμο ; Διότι ο Κύριος είναι Νυμφίος της Εκκλησίας και Νύμφη η Εκκλησία. Σήμερα, όμως, με τις δευτερογαμίες και τρτογαμίες, ερωτάται, πώς να μην έχουμε σχέση και σχέσεις με τις φερόμενες αιρετικές ψευδοεκκλησίες ; Δεν μας αναπαύει η μία, αγία καθολική και αποστολική, πηγαίνουμε σε άλλη και άλλες. Οι πνευματικοί καλό είναι να θεραπεύσουν τις δικές τους πληγές πρώτα και μετά, ας ασχοληθούν με τις πληγές των άλλων . Καί ύστερα απορούμε με την τραγωδία των διαζυγίων ! Και βουτάμε στα βαθιά νερά του Μυστηρίου του Γάμου. Κύριο ενδιαφέρον η σεξουαλικότητα, η οποία φέρει αφ΄ εαυτής την παταγώδη αποτυχία κάθε σχέσης : πρὸς τὸν ἄνδρα σου ἡ ἀποστροφή σου, καὶ αὐτός σου κυριεύσει

16 καὶ τῇ γυναικὶ εἶπε· πληθύνων πληθυνῶ τὰς λύπας σου καὶ τὸν στεναγμόν σου· ἐν λύπαις τέξῃ τέκνα, καὶ πρὸς τὸν ἄνδρα σου ἡ ἀποστροφή σου, καὶ αὐτός σου κυριεύσει. (Γν. 3)