Η ψευδεπίγραφη αγάπη των οικουμενιστών

«Η πίστη ζει, και η Ορθοδοξία ζει. Η Ορθοδοξία ζει και βασιλεύει, όπως λέει και ο λαός μας», κλπ. κλπ., είπε ο οικουμενικός Βαρθολομαίος.

Η πίστη ζει, γράφω εγώ, αλλά δεν βασιλεύει. Βασιλεύουν οι οικουμενιστές με τους διαλόγους της αγάπης δίχως όρους και όρια. Τα καταργήσαμε (οι άλλοι), γιατί τα όρια τα έβαλε ο αρχέκακος όφις που πλάνεψε την οικουμένη και όσους διετύπωσαν τα όρια με το Σύμβολο της Πίστεως.

Σήμερα, δηλαδή εδώ και μια εκατονταετία, μάθαμε ότι όρια δεν υπάρχουν. Η αγάπη λέει "ναι, σε όλα" και απαλλαχθήκαμε από ενοχικά σύνδρομα και άλλα ψυχοπαθολογικά κόμπλεξ - κατάλοιπα των ορίων.

Πάντως, κατά περίεργο τρόπο αυτά τα όρια επανέρχονται και ο οικουμενικός Βαρθολομαίος μας προετοιμάζει. Μας πληροφορεί ότι :

"Στις αρχές του 2011 θα έχουμε την προτελευταία, πιθανότατα, προπαρασκευαστική επιτροπή στο Πατριαρχικό μας Κέντρο της Γενεύης και θα γίνει αυτό το μεγάλο γεγονός, έχει να γίνει παρόμοιο γεγονός από το έτος 787, από τον 8ο αιώνα έχουμε να κάνουμε Οικουμενική Σύνοδο αυτού του μεγέθους, αυτής της εμβέλειας.".

Τι την θέλει τη Οικουμενική Σύνοδο; Τι θέλει και μας θυμίζει Σύνοδο, και μάλιστα Οικουμενική, αφού η Ιστορία όσες οικουμενικές έχει καταγράψει, εκτός άλλων, τις κατέγραψε και ως Συνόδους όρων και ορίων;

Μάλλον, κάτι άλλο θα έχει στο μυαλό του. Η προετοιμαζόμενη σύνοδος θα επικυρώσει την άνευ όρων και ορίων αγάπη. Αυτό και μόνο φτάνει. Τα υπόλοιπα τα προπαρασκευαστικά είναι άνευ λόγου και νοήματος. Ο Θεός είναι αγάπη και η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Τέρμα, ούτε προπαρασκευαστικές επιτροπές στη Γενεύη, ούτε βέβαια και προσμονή κανενός μεγάλου γεγονότος "αυτής της εμβέλειας !" (το θαυμαστικό δικό μου).

Το μόνο ερώτημα που απομένει, και αυτό αφορά στην Ορθοδοξία που δεν βασιλεύει, είναι να μας απαντήσει αν η αγάπη αυτή, η δίχως όρους και όρια, θα αποτελέσει το νέο όρο και όριο της συνόδου που μας ετοιμάζει. Είναι ή δεν είναι όρος και όριο, η αγάπη που μας ευαγγελίζεται; Ποιός θα μας απαντήσει; Αυτός ή ο πάπας;

Σημείωση
Η αφορμή και η φωτογραφία που συνοδεύει αυτό το σχόλιο, προέρχονται από το ιστολόγιο ΑΚΤΙΝΕΣ

Η Ουγγαρία αρνήθηκε νέο δανεισμό από το ΔΝΤ

Η ανάρτηση αυτή, και η φωτογραφία, προέρχεται από το ιστολόγιο "Ας μιλήσουμε επιτέλους". Δημοσιεύθηκε στις 25/08/2010

Τον δρόμο της αντίστασης στους διεθνείς οικονομικούς τρομοκράτες (βλ. ΔΝΤ) δείχνει πως έχει αποφασίσει να πάρει η Ουγγαρία, η πολιτική ηγεσία της οποίας έχει πετάξει με τις κλωτσιές τους ανθρώπους του ΔΝΤ που καταλήστευσαν την χώρα τους, όταν η Ουγγαρία στράφηκε προς αυτούς προκειμένου να δεχτεί βοήθεια.
Σήμερα, με την εμπειρία της κατοχής του ΔΝΤ, η Ουγγαρία δείχνει αποφασισμένη να βαδίσει υπερήφανη, μόνη της και ελεύθερη. Ταυτόχρονα, η πολιτική ηγεσία της χώρας δείχνει τον δρόμο και στα άλλα "θύματα" των "οικονομικών εκτελεστών". Μήπως η Ελλάδα θα έπρεπε να σκεφθεί την λύση της οριστικής απομάκρυνσης των αρπακτικών που έχουν αρχίσει να ξεσκίζουν τις σάρκες της; Ο Γιώργος Παπανδρέου προφανώς δεν συμφωνεί, επειδή θα νιώσουν νευρικότητα και αμηχανία οι πατριώτες του και δανειστές της Ελλάδας, που βρίσκονται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού...
Η Ουγγαρία δεν ψάχνει για ένα νέο δάνειο από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) επειδή δεν το χρειάζεται τόνισε ο υπουργός Οικονομίας της χώρας, βάζοντας φρένο στα σενάρια περί νέας δανειακής συμφωνίας με τον οργανισμό.
"Μέχρι τώρα δεν υπάρχει ανάγκη και ούτε θα υπάρξει στο μέλλον για μια νέα δανειακή συμφωνία" τόνισε ο υπουργός Οικονομίας ξεκαθαρίζοντας ότι οι συζητήσεις που θα γίνουν το φθινόπωρο δεν θα γίνουν για αυτό το λόγο.
Η Ουγγαρία ήταν η πρώτη χώρα από την Ε.Ε. που στράφηκε στη βοήθεια του ΔΝΤ το 2008 αλλά ο πρωθυπουργός της τονίζει ότι δεν είναι διατεθειμένος για νέες περικοπές, καθώς θέλει να ανακόψει τη φόρα της ύφεσης που πλήττει τη χώρα.
Σε κάθε περίπτωση αναλυτής της Royal Bank στο Λονδίνο τονίζει ότι δεν καταλαβαίνει γιατί η Ουγγαρία "ξεκόβει" χωρίς λόγο τη βοήθεια από τον οργανισμό...
"Μοιάζουν να θέλουν να αποδείξουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν μόνοι τους, μια στρατηγική που μπορεί να μην έχει καλό αποτέλεσμα" καταλήγει στις δηλώσεις του.
Βέβαια, ο Βρετανός αναλυτής εργάζεται σε τράπεζα (ξέρετε, αυτές οι επιχειρήσεις που ζούνε από το ανθρώπινο αίμα...) και σαφέστατα δεν είναι Ούγγρος και δεν ένιωσε την "φροντίδα" του ΔΝΤ, που με τόση θέρμη υπερασπίζεται. Η "στρατηγική που δεν θα έχει καλό αποτέλεσμα", μάλλον θα βλάψει τα συμφέροντα του τραπεζικού συστήματος, παρά τους Ούγγρους. Αυτό το γνωρίζουν όλοι, εκτός από τον Βρετανό "αναλυτή" και τον δικό μας πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου και τα μέλη της θλιβερής κυβέρνησής του...

Ο αντιαιρετικός απολογητής

"Αθεολόγητον και αφελές, αν όχι αιρετικό" (*), έκρινε ένα άρθρο, που εξηγούσε γιατί η Ορθοδοξία δεν χειροτονεί γυναίκες, ένας κρυπτόμενος υπό την ανωνυμία του σχολιαστής. Αν δεν ήταν αιρετικός ο ίδιος, διερωτώμαι, ποιος ο λόγος να μη δηλώνει το όνομά του, όπως έκαναν όλοι οι αρχαίοι και οι νέοι Χριστιανοί; Τι φοβάται; Ότι θα του κλείσουν το στόμα, όπως έκαναν όλοι οι όμοιοι με αυτόν αιρετικοί και αντίχριστοι, όταν οι απόστολοι τους έβγαζαν διανοητικά ανεπαρείς με αυτά που τους έλεγαν;

Τι μπορούσαν να κάνουν οι βλάσφημοι και οι κάπηλοι του Θεού και του θείου; Δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα μαζί τους και αντί να τους κλείνουν το στόμα, προτιμούσαν να τους κλείνουν ... τη ζωή.

Γράφει ο ανώνυμος, υποτίθεται αντιαιρετικός, σχολιαστής : "Όσοι επιθυμούν το σχήμα της ταπείνωσης (το μοναχικό) να μην γίνονται κληρικοί". Σχήμα θεωρεί την ταπείνωση! Αλλά τι είναι η ταπείνωση; Σχήμα ή φρόνημα;
Παραλείπω και δεν σχολιάζω, ότι με δόλιο τρόπο προσπαθεί να μεταθέσει και να απομονώσει την ομοφυλοφιλία στο "σχήμα της ταπείνωσης" (sic).

Και παρακάτω, "γιατί να αποκλειστούν οι γυναίκες από την ειδική ιερωσύνη", μας ερωτά. Θέτει την ειδική ιερωσύνη σε εισαγωγικά. Καλά κάνει, γιατί τι πάει να πει "ειδική ιερωσύνη"; Μήπως επειδή η συναφειακότητα θέλει να υπάρχει και γενική ιερωσύνη; Μα, εδώ, η βλακεία είναι απερίγραπτη και συνάπτεται (είναι συναφής) της ηλιθιότητας.

Μια είναι η ιερωσύνη και δεν διακρίνεται σε "ειδική" και γενική. Οι βαθμίδες της ιερωσύνης δεν την εξειδικεύουν σε γενική ή ειδική, σε μερική ή πλήρη, σε ατελή ή τέλεια; Είναι στάδια και βαθμοί ανάβασης προς το θείο, άλλοτε άξια και άλλοτε (συχνότερα) ανάξια. Πού το βρήκε γραμμένο αυτό το "ειδική ιερωσύνη" και μάλιστα, προτρέποντάς μας να επανέλθουμε στο Ευαγγέλιο!

Αν βέβαια η "ειδική ιερωσύνη" συνάγεται από την "γενική ιερωσύνη", την οποία οι μοντέρνοι θεολόγοι της συναφειακότητας εξάγουν (σημ. περί εξαγωγής πρόκειται) από το "βασίλειον ιεράτευμα", είναι κι αυτό, πάλι, δείγμα της βλακότητας από την οποία πάσχουν. Το βασίλειον ιεράτευμα είναι απλά ένα λεκτικό σχήμα, μια διαφορετική ονομασία, του λαού του Θεού και προς τα εκεί οφείλουν να κατατείνουν - αυτός είναι άλλωστε και ο προορισμός τους - οι πιστοί.

Τέλος, αν επιτρέπεται να ιερατεύουν οι ομοφυλόφιλοι "από τους οποίους γέμισε η εκκλησία", προτιμώ αυτή την εκκλησία να τη γράφω με μικρό το έψιλον. Πιστοποιητικά ερωτικών προτιμήσεων δεν ζητούνται από τους δημοσίους υπαλλήλους : Τους παπικούς, τους προτεστάντες και τους αναμίξ ορθόδοξους.

(*) Βλ. Ιστολόγιο "ΑΚΤΙΝΕΣ", άρθρο με τίτλο : "Γιατί δεν χειροτονεί γυναίκες η Ορθόδοξη Εκκλησία".

Μικρή αναδρομή στο παρελθόν

Τώρα, που αφιονίζουν πάλι "το μπουλούκι" με την ψήφο οι επαγγελματίες της πολιτικής - επίκειται η "Καλλικράτεια" αναμέτρηση - έγραφε ένας "Εξόριστος", καθώς εγώ, για την πονηρία του αποφθεγματικού πολιτικού λόγου. Και σημείωνε εύστοχα :

"Συχνά για να καλύψουμε τα κενά μας, αλλά και για να κρύψουμε το ιδεολογικό και πολιτικό μας πρόσωπο καταφεύγουμε σε ηθικές αφαιρέσεις και αποφθέγματα. Ο αποφθεγματικός λόγος είναι παράγωγο του αφοριστικού λόγου, της στείρας "τσιτατολογίας" και υποκρύπτει, όχι μόνο αδυναμία ανάλυσης και απόδειξης, αλλά και πονηρία, δηλαδή δολιότητα. «Η αποχή δεν είναι λύση», «είναι φυγή από τα κοινά», «στηρίζει το καθεστώς», «δεν είναι πολιτική θέση» και άλλα τέτοιου είδους αποφθέγματα". (Περισσότερα, βλέπε στην ιστοσελίδα "Ρεσάλτο").

Με πήρε η νοσταλγία και θυμήθηκα τα παλιά. Όταν και τότε, διαχέονταν εξαιρετικά σπάνια και ψιθυριστά τα ίδια αυτά τα λόγια. Αλλά κανείς δεν έδινε σημασία. Όσο δε γι΄ αυτόν που τα έλεγε, τα πράγματα ήταν πολύ άσχημα.

Αυτά τα γελοία επιχειρήματα (: η αποχή δεν είναι λύση, στηρίζει το καθεστώς κλπ.) τα άκουγα από τα φοιτητικά μου χρόνια και όταν κατάλαβα ότι είχα να κάνω με κομματικούς εγκάθετους, τους παράτησα και τα παράτησα.

Ήρθε μετά η Χούντα και ... μας παράτησε όλους. Έπειτα, μετά τη Χούντα, είδα τις γνωστές φιγούρες να πιάνουν τα πόστα. Και σιχάθηκα ακόμη περισσότερο.

Υπηρετούσα στο ευαγές κοινωνικό Ίδρυμα και όπως όλοι οι γιατροί τότε, δουλεύαμε και στο ΙΚΑ και σε Νοσοκομείο. Άλλοι και στο ιατρείο τους (σημ. ποτέ δεν είχα). Υπέβαλα τα χαρτιά μου για θέση νοσοκομειακού επιμελητή (δεύτερη σημείωση, πού να ζήσεις με το μισθό πείνας που έδινε το ΙΚΑ) και προσλήφθηκα, αλλά το Νοσοκομείο μου ζητούσε να προσκομίσω από τον Ιατρικό Σύλλογο - τότε πρόεδρος ο αριστερός γιατρός Ποντικάκης - βεβαίωση ότι δεν κατέχω άλλη έμμισθη θέση.

Υπέβαλα υπεύθυνη δήλωση (ψευδή όπως όλοι) αλλά ο κύριος πρόεδρος αρνήθηκε να μου δώσει τη βεβαίωση. Την έδωσε, τη βεβαίωση, σε έναν άλλο συνάδελφο και "σύντροφο" με γνωστή αριστερή συνδικαλιστική και λοιπή αγωνιστική δράση. Δούλευε κι αυτός στο ΙΚΑ, πήρε και τη θέση στην οποία είχα προσληφθεί. Δεν υπήρξα ποτέ συνδικαλιστής, ούτε εγκάθετος κανενός κόμματος. Και ατύχησα.

Έτσι, ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Γιατί τα θυμάμαι; Για τα παιδιά μου; Μπορεί.

Φωτογραφίες

Οι φωτογραφίες που αναρτώνται εδώ κατατίθενται σε άλλα ιστολόγια μαζί με κάποια σχόλια που γράφω. Μπορεί να δημοσιεύονται, όπως και τα σχόλια, μπορεί και όχι. Δεν έχει σημασία.