Πώς αντιμετωπίζονται στη Γερμανία οι αναξιόπιστοι δανειολήπτες

Ούτε η σοσιαλιστική πλαστογραφία, μήτε και η καπιταλιστική πλεονεξία μπορούν να αλλοιώσουν το "μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης". Η κατά Χριστόν δικαιοσύνη βρίσκεται κλειδωμένη στα ντουλάπια τους.

Capitalism at a dead end!, έγραφε ένας και άλλος συμπλήρωνε : Ω, κανένα πρόβλημα! Θα μας σώσει ο έτερος βραχίονας του capitalism. Είναι ο Marxism, φορώντας την στολή του new socialism.

Στη Γερμανία, σημειώσατε η είδηση είναι απόλυτα ακριβής προερχόμενη από μετανάστη Έλληνα που ζει στη Γερμανία από το 1970, όταν κάποιος δανιστεί χρήματα και μετά χρεωκοπήσει, δεν μπορεί δηλαδή να ξεπληρώσει τα χρωστούμενα, τότε προσλαμβάνεται σε ειδικές κρατικές υπηρεσίες : Να καθαρίζει δρόμους, να ποτίζει γκαζόν και λουλούδια σε πάρκα, και άλλες παρεμφερείς δημόσιες ασχολίες. Του δίνουν ένα μίνιμου επιδόματος για να μην πεθάνει της πείνας και του λένε σε πόσα χρόνια, με βάση το μισθό που κανονικά θα έπαιρνε, θα λήξει η παροχή των αμισθί υπηρεσιών που προσφέρει.
Φυσικά, δεν ενδιαφέρονται οι Γερμανοί πώς κατέστη αναξιόπιστος ο δανειολήπτης. Ο οποίος έχασε τη δουλειά του, επειδή οι οικονομικοί εγκέφαλοι που διοικούν τη χώρα αυτή, θέλουν ανάπτυξη μειώνοντας διαρκώς τα εργατικά χέρια.

Περίπου το ίδιο γινόταν και στη Σοβιετική Ένωση, όχι όμως όταν δεν είχες λεφτά να ξεπληρώσεις το χρέος σου. Το χρέος όλων ήταν να παρέχουν υπηρεσίες "για το λαό". Κάθε άλλη απασχόληση ήταν παράνομη και τιμωρείτο. Όπως για παράδειγμα έπαθε ο φίλος μου (εκ Μολδαβίας) ο Βαλεντίν. Καλλιεργούσε πατάτες στην αυλή του σπιτιού του για τη φαμελιά του και ένας καλός σύντροφος τον "κάρφωσε". Η τιμωρία; Τον υποχρέωσαν να δούλευει υπερωριακά και αμισθί για ένα χρόνο, προς ανταπόδωση (στο λαό) της ιδιωτικής απασχόλησης που παρείχε, για να θρέψει την οικογένειά του, και όχι τη σοσιαλιστική κοινωνία της σοβιετίας. Είχε εφτά στόματα να θρέψει και το καθορισμένο σιτιρέσιο από τα ράφια του σουπερμάρκετ δεν επαρκούσε.

Αυτό θα εφαρμόσει και ο μεταμφιεσμένος μαρξισμός της ελεύθερης (καπιταλιστικής) αγοράς. Τώρα όμως με αδιάβλητες δημοκρατικές διαδικασίες. Ο κύριος Τσίπρας ξέρει, πήγε στη Λατινική Αμερική και έμαθε.

Πρωτοχρονιάτικη Ευχή

Στους αγαπητούς επισκέπτες, σχολιαστές και αναγνώστες, εύχομαι Καλή Χρονιά

κυπριανός Χ

Η εποχή της "Χριστιανοφοβίας"

 

Christianity, "χριστιανοφοβικοί" και άλλοι

Κατά την είδηση (*) "η Civitas, η γνωστή βρετανική «δεξαμενή σκέψης» για την κοινωνία των πολιτών, εξέδωσε προσφάτως εκτενή μελέτη για την «Χριστιανοφοβία», υπογεγραμμένη από τον Rupert Shortt, μελετητή, συντάκτη του The Times Literary Supplement και υπότροφο του Blackfriars Hall στην Οξφόρδη".

Η πληροφορία προέρχεται από τη Βρετανία, όπου εκτός της πολιτικής ορθότητας, έχουμε και την πλήρη εφαρμογή της θρησκευτικής ορθότητας. Το επισημαίνει άλλωστε και ο συντάκτης της μελέτης "Χριστιανοφοβία".
Στα ισλαμικά κράτη επικρατεί η ακραία μορφή της "χριστιανοφοβίας" με κακουργηματικές πράξεις, όχι όμως και στις φερόμενες ως "ανοικτές" δημοκρατίες, όπως η Βρετανία. Εκεί οι μέθοδοι που ακολουθούνται είναι άλλης μορφής. Έχουν άρωμα ευγενείας ... .

Αλλά ας φύγουμε από αυτά και ας πάμε στους "χριστιανοφοβικούς", δηλαδή κάτι παρεμφερές των "ομοφοβικών". Όπως λοιπόν "ομοφοβικοί" λέγονται όσοι είναι αντίθετοι των ελεύθερων ερωτικών ιδιαιτεροτήτων, το ίδιο, μάλλον, θα πρέπει να ισχύει και για τους "χριστιανοφοβικούς". Άτομα με ιδιαιτερότητες - θρησκευτικού τύπου - είναι κι αυτά, αλλά δεν γίνονται δεκτά. Όχι μόνο στις χώρες όπου ανθεί το Ισλάμ, αλλά και στις χώρες όπου διαδίδονται και καλλιεργούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Εφόσον λοιπόν ο συντάκτης της Civitas δείχνει ενδιαφέρον, και μας πληροφορεί τι γίνεται αλλού, ας κάνει τον κόπο να ρίξει μια ματιά να δει τι γίνεται στον τόπο του, στη χώρα του. Θα δει μετ΄ εκπλήξεως οι ομοφυλόφιλοι να παντρεύονται στις εκκλησιές και όποιος φορά σταυρουδάκι στο λαιμό να χάνει τη δουλειά του.

Είναι όμως και κάτι άλλο. Η Civitas φαίνεται να ενδιαφέρεται για τους πιστούς, οι οποίοι "κατακυριεύουσι των εθνών" και εξοντώνονται σε άλλα μέρη. Αυτοί είναι όλοι τους πιστοί στο δόγμα του Christianismus ή Christianity και το δόγμα αυτό είναι εντελώς άλλο, είναι αιρετικό, είναι άσχετο της Χριστιανοσύνης. Παραλλαγή του Ισλάμ είναι, που κι αυτό είναι αντίγραφο άλλου, κυρίαρχου σήμερα

Στην εποχή της "χριστιανοφοβίας" ζούμε λοιπόν σήμερα, όπως στο πρόσφατο παρελθόν ζήσαμε την εποχή της "Εβραιοφοβίας". Η οποία γέννησε τον Χίτλερ και το γνωστό μας ολοκαύτωμα. Αν τώρα οδηγούμαστε σε παρεμφερή κατάσταση δεν το γνωρίζω. Εκείνο όμως που μπορώ να πω, είναι ότι το ολοκαύτωμα της Χριστιανοσύνης έγινε στο παρελθόν. Όμοιο αυτού δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει. Οι ηθοποιοί που πρόκειται να υποδυθούν το νέο ρόλο που ήδη τους αναθέτουν, ας το λάβουν αυτό υπόψη. Η εικονική - όρος παραπλανητικός σημειώνουμε - πραγματικότητα είναι, και θα είναι, πάντα ψευδής.

(*)  http://kostasxan.blogspot.gr/2012/12/think-tank.html

Το φονικό στην Ξάνθη

Θέλετε σχόλια για το φονικό της Ξάνθης; Τότε διαβάστε αυτά.

Ο φονιάς από την Ξάνθη βίασε, σκότωσε, και μετά έκαψε το θύμα του. Υπάρχει άραγε καμιά ομοιότητα, κάποια αναλογία, με άλλους και άλλα συμβαίνοντα;

Μήπως έχουμε τους βιαστές μας, τους δολοφόνους, που στο τέλος μας καίνε, και δεν το πήραμε ακόμη είδηση; Διότι κάτι μου λέει ότι τους έχουμε.

Έχουμε αυτούς που μας βιάζουν καθημερινά με την άθλια τηλεόραση και τα λοιπά μέσα της ενημέρωσης, όλα σε διατεταγμένη υπηρεσία συστηματικού και συστημικού βιασμού. Ψεύδη επί ψευδών αδιαλείπτως, ασίγαστος βιασμός της αλήθειας

Έχουμε κι αυτούς που μας σκοτώνουν. Εικάζουν ότι είμαστε όλοι δωρητές οργάνων, ψηφίζουν το νόμο, και όλα τελειώνουν όμορφα. Ενίοτε και με αξιοπρέπεια στις κλινικές υποβοηθούμενου θανάτου.

Έχουμε όμως και αυτούς που μας καίνε. Τα αποτεφρωτήρια για τους πεθαμένους μας περιμένουν - σχεδόν έτοιμος ο νόμος - για να δοθεί ένα τέλος στην συμφόρηση των Κοιμητηρίων (λένε) και οι Δήμοι να αξιοποιήσουν τα εδάφη που τους ανήκουν (τονίζουν). Πρέπει να έχουμε ανάπτυξη και τα Κοιμητήρια είναι αντιαναπτυξιακά.

Αν αυτά τα ειδικά, τρόπον τινά, δεν σας φτάνουν ή τα νομίζετε υπερβολικά, τότε σκεφθείτε τα γενικότερα. Τον βιασμό της ελευθερίας που μας κάνουν με τους ληστρικούς νόμους (φόρος δομημένης επιφανείας) που εφευρίσκουν, τους θανάτους από αυτή την εγκληματική δημοκρατία (βλέπε Ιράκ, Λιβύη κλπ.), και τις αποτεφρώσεις του πλανήτη για λόγους (αδηφάγου) ανάπτυξης.

Ο φονιάς της Ξάνθης είναι δικό τους γέννημα. Τέτοιοι είναι όλοι αυτοί που μας διαφεντεύουν

Απάντηση σε Ανώνυμο, 27/12/2012, 12:43, στην ανάρτηση "Ο Πατριάρχης και ο Πάπας για το έτος γέννησης του Χριστού", ιστολόγιο "Ξυπνήστε Ρε"

 «Οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν»

Μου φαίνεται, αγαπητέ ανώνυμε (*), ότι το σκεπτικό σου είναι όπως αυτό των Φαρισαίων, όπου  έλεγαν : "μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται". Το φέρνεις από δω, το πας από εκεί, και προσπαθείς να πείσεις εαυτόν και αλλήλους, ότι το λαθάκι της ακριβούς ημερομηνίας γεννήσεως του Θεανθρώπου αποτελεί αντίφαση και αίρει τη θεοπνευστία της Αγίας Γραφής. Η θεοπνευστία για σένα σημαίνει χρονολογική ακρίβεια, ενδεχομένως και δευτερολέπτων, όπως γίνεται στους ολυμπιακούς αγώνες, όταν κόβουν το νήμα ταυτόχρονα δυο-τρείς αθλητές.

Οι δίκαιοι (μάλλον οι αυτοδικαιωμένοι) είναι δίκαιοι επειδή δεν κάνουν λάθη, και δεν κάνουν λάθη, επειδή είναι σε θέση να μετράνε με ακρίβεια τους κύκλους και τις διαδρομές των πλανητών, της Σελήνης, και λοιπών ουρανίων σωμάτων. Επί πλέον, αφού δεν κάνουν λάθη, έπεται ότι δεν αμαρτάνουν, δεν αντιφάσκουν (δεν είναι υποκριτές) με αυτά που ο νόμος τους ορίζει. Αλλά δεν μπορούν να μας πουν με ακρίβεια από πότε αρχίζει το έτος κτίσεως Ρώμης : Αρχίζει από τότε (και πότε;) όπου τέθηκε ο θεμέλιος λίθος της κτίσεως ή όταν η κτίσις της Ρώμης περατώθηκε; Και πώς προσδιορίζεται η περάτωση της κτίσεως; Εδώ, οι αριθμομέτρες, οι γεωμέτρες, οι μελετητές των κινήσεων των πλανητών τα βρίσκουν λίγο δύσκολα. Οπότε, μη έχοντας τι άλλο να πουν μας λένε : "ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται" και μάλιστα, να είναι γεννημένος το 1μΧ, όταν η απογραφή - στα Ευαγγέλια - έγινε το 7μΧ από κτίσεως Ρώμης. Το ακούνε αυτό οι συνεχιστές του ιερατείου και μας λένε : Μπορεί η γνήσια Ορθόδοξη Εκκλησία να μας πει ότι ο Λουκάς έκανε ένα, χωρίς σημασία, λαθάκι ή απαγορεύεται να το πει;

Τους απαντάμε λοιπόν : Ουκ ήλθον καλέσαι δικαίους, τους ακριβείς και αλάνθαστους χρονομέτρες δηλαδή, αλλά εκείνους που έχουν επίγνωση των πεπερασμένων δυνατοτήτων τους. Αυτοί, με την επίγνωση των πεπερασμένων δυνατοτήτων τους, συνέταξαν τα Ιερά Ευαγγέλια με τον Φωτισμό και τη Χάρι του Αγίου Πνεύματος και ουδείς, πλην εκείνων με κακόδοξο και διεστραμμένο τον νουν, μπορεί να κάνει λόγο για "μικρά λαθάκια" ή αντιφάσεις.

(*)  http://ksipnistere.blogspot.gr/2012/12/blog-post_8318.html

Υπάρχουν και σχόλια, αν έχετε χρόνο.

Το καταστατικό των "αρχών του αρχηγού" της Χρυσής Αυγής

Δεν μπορώ να καταλάβω σε τι μας λείπει η "Διαρκής Επανάσταση"

 Δημοσιεύθηκε σε ιστοσελίδα (blog) λεπτομερής καταγραφή του "Καταστατικού" της Χρυσής Αυγής, αυτού του νέου πολιτικού σχηματισμού που ήλθε να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα της σιωνιστικής μας δημοκρατίας με το επαμφοτερίζον πρόσωπο άλλοτε του σοσιαλισμού και πότε του καπιταλισμού. Με την ευκαιρία σημειώνουμε και τούτο. Τώρα που ο εφαρμοσμένος σοσιαλισμός απέτυχε με το σοβιετικό μοντέλο του Στάλιν και των διαδόχων του, βρήκαν μερικοί κατάλληλη την ευκαιρία, ώστε να προτείνουν την εφαρμογή του μη εφαρμοσθέντα τροτσκισμού. Αυτός, μας υπόσχονται, είναι ο καλύτερος αντικαταστάτης του, εκ των πραγμάτων, ατυχήσαντος μαρξισμού.

Δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί κανείς με το παιδαριώδες, για να μη γράφω κάτι βαρύτερο, "Καταστατικό των αρχών του Αρχηγού" της Χρυσής Αυγής, ούτε φυσικά και να πληροφορήσει με τέτοιου είδους ιδεολογικά μανιφέστα "όσους χριστιανούς βιάστηκαν να θεωρήσουν ως έντιμους υπερασπιστές της Ορθοδοξίας και αντισυστημικούς πατριώτες, τα λεβεντόπαιδα της Χρυσής Αυγής", καθώς γράφει το ιστολόγιο που αναδημοσιεύει αυτή τη μπροσούρα..

Ωστόσο, εντύπωση προκαλεί γιατί το εν λόγω ιστολόγιο - είναι και πατριωτικών αρχών σημειωτέον - δεν δείχνει την ίδια φροντίδα ενημέρωσης και πληροφόρησης των άλλων χριστιανών (ποιών;), οι οποίοι είτε παραμένουν θιασώτες ενός ανανεωμένου και αναθεωρημένου μαρξισμού - στην καλύτερη περίπτωση χριστιανομαρξισμού ή χριστιανοσοσιαλισμού -, στη δε χειρότερη του Τρότσκι με τη "Διαρκή Επανάσταση". Τον οποίο, όπως έγραψα, θυμήθηκαν τώρα, και τον έβγαλαν απ΄ το σεντούκι του, λες και δεν είναι πάντα παρών. Διαρκή επανάσταση δεν έχουμε στην Επιστήμη; Διαρκή επανάσταση δεν έχουμε στην Τέχνη, στην Οικονομία και όπου αλλού; Σε τι μας λείπει η "Διαρκής Επανάσταση"; Μήπως διότι εκεί, στον Τρότσκι ή στους άλλους, δεν υπάρχει το αντίστοιχο "Καταστατικό αρχών του Αρχηγού"; Μα, αν δεν κάνω λάθος, αυτό σκιαγραφείται εναργώς, αν κανείς υποβληθεί στον κόπο να διαβάσει τα έργα των εγκεφάλων που ανάλυσαν τη βίβλο του Μαρξ, όθεν και προήλθαν οι λενινισμοί, σοσιαλισμοί, τροτσκισμοί, μαοϊσμοί, υπαρξισμοί και αρκετοί άλλοι αριστερής έμπνευσης -ισμοί.

Θα τους συνιστούσα λοιπόν να αναλάβουν και αυτή την καλή ενημερωτική προσπάθεια, για να μη την αφήνουν σε άλλους, εξ ορισμού, πιθανόν, φερομένων και ως φασιστοναζιστών.

Τις λεπτομέρειες στον ακολουθούντα δεσμό :   http://klassikoperiptosi.blogspot.gr/2012/12/1987.html

Το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του παπικού Ποντίφικα Βενέδικτου ΙΣΤ΄

Κατά τα ειωθότα ο πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄ απηύθυνε μήνυμα προς τους ανθρώπους επ΄ ευκαιρία της εορτής της Γεννήσεως του Θεανθρώπου. Είπε ότι, στο γρήγορο ρυθμό ζωής των νέων τεχνολογικών συσκευών, πρέπει να βρούμε και λίγο χρόνο για το Θεό. Είμαστε, είπε,  γεμάτοι με τον εαυτό μας, έτσι ώστε να μην υπάρχει χώρος για τον Θεό. Γι' αυτό, συνέχισε, δεν υπάρχει χώρος για άλλους, για τα παιδιά, τους φτωχούς, τους ξένους. Δεν παρέλειψε να μας πει και για τη βία. Αυτή την απέδωσε σε μια μορφή ασθένειας κάποιας εκ των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών. Είπε : «Στην ιστορία, ο μονοθεϊσμός έχει χρησιμεύσει ως δικαιολογία για τη μισαλλοδοξία και τη βία».(*)

Πολύ ωραία! Ο μονοθεϊσμός έγινε στο παρελθόν όχημα της βίας, δεν μας είπε όμως ποιος απ΄ όλους του μονοθεϊσμούς. Αυτό μας άφησε να το συμπεράνουμε εμείς, οι αφελείς που υφίστανται ανελέητη πλύση εγκεφάλου με το "ένας θεός για όλους", "τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες" κ.α. Οπωσδήποτε, δεν παρέλειψε και την "ασθένεια της θρησκείας" που προκαλεί τη βία. Σημειώνουμε, εμείς εδώ έχουμε τους δικούς μας θεραπευτές για την ασθένεια της θρησκείας. Τον μακαριστό πλέον π. Ι. Ρωμανίδη και τον συνεχιστή του έργου του μητροπολίτη π.Ιερόθεο Βλάχο, που δεν είναι άλλωστε και ο μόνος

Διερωτόμαστε, και τον ρωτούμε :  Και ποια είναι η μονοθεϊστική θρησκεία που κυριαρχεί σήμερα, σπείρει πολέμους, φτώχεια, θανάτους; Γιατί δεν μας το λέει, ώστε να ξέρουμε, να φυλαχτούμε, και να την περιορίσουμε;

Είναι ο σιωνισμός ή δεν είναι; Ή μήπως ο σιωνισμός δεν είναι θρησκεία; Αν δεν ήταν, δεν θα είχαν τόσο πάθος, αυτοί που διαφεντεύουν σήμερα τον κόσμο με τα πολεμικά και τα οικονομικά εργαλεία τους, να μας επιβάλουν τη δική τους νέα παγκόσμια αυτοκρατορία στο όνομα μιας κίβδηλης δημοκρατίας και μιας αισχρότατης ελευθερίας.

Αυτό θα ήταν καλύτερο να μας πει, για το θολό τοπίο των πολέμων που όλοι βιώνουμε σήμερα, και όχι τις γνωστές αόριστες αναφορές σε μια "ασθένεια της θρησκείας που εκφράζεται με τη βία". Οι οικονομικοί δολοφόνοι δεν ασκούν βία, δεν παύουν όμως να είναι δολοφόνοι και, πάντως, να είναι πιστοί υπήκοοι του μαμμωνά. Δηλαδή, του σιωνισμού.

(*)  http://ksipnistere.blogspot.gr/2012/12/blog-post_3691.html

Χριστουγεννιάτικα ... Κάλαντα

Βγήκαν και στο διαδίκτυο μερικοί να μας πουν τα δικά τους κάλαντα, σήμερα 24/12/2012, αφού γλυτώσαμε από την προφητεία των Μάγια. Και τι μας είπαν: Διαβάστε (*) :

Του Θωμα Ακρωτηριανάκη
Στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του του 2008,ο Οικ.Πατριάρχης Βαρθολομαίος Α' έγραφε,είπε :
«Η ενσάρκωσις αυτη του Υιου του Θεου ... έγινεν εις συγκεκριμένην ιστορικην στιγμην, επι του
Αυτοκράτορος Οκταβιανου Αυγούστου, περι το 746 (με τα νεα αστρονομικα δεδομένα) απο κτίσεως Ρώμης...». Το 746 απο κτίσεως Ρώμης αντιστοιχει στο 7 με 6 π.Χ.,που διαφέρει αρκετα χρόνια απο το 1 μ.Χ., που αντιστοιχει στο 753 απο κτίσεως Ρώμης. Επίσης,και ο Πάπας Ρώμης Βενέδικτος ΙΣτ' πρόσφατα σε βιβλίο του («O Ιησους απο τη Ναζαρετ : Αφηγήσεις για τη νηπιακη ηλικία»,που πρωτοκυκλοφόρησε στις 20 Νοεμ.2012) έγραψε κάτι όμοιο, ότι ο Διόνυσιος (που όρισε το έτος γέννησης του Χριστου στο 1 μ.Χ.) «...έκανε ένα λάθος στους υπολογισμους  του κατα αρκετα χρόνια.Η πραγματικη ημερομηνιία της γέννησης του Ιησου ήταν αρκετα χρόνια νωρίτερα».

Θέλουν λοιπόν κι αυτοί να ακούσουν  τα Κάλαντα  Ας τους κάνουμε τη χάρη

Ώστε ο οικουμενικός Βαρθολομαίος και ο υπεροικουμενικός πάπας εκεί εντοπίζουν το ενδιαφέρον της Χριστιανοσύνης! Στην ακριβή ημερομηνία της θείας Ενανθρωπήσεως!! Με την ακρίβεια άλλων πραγμάτων τι γίνεται;

Όταν οι πάπες υπέγραφαν τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, όπου κάθε προσθήκη ή αφαίρεση από το Σύμβολο της Νικαίας Κων/πόλεως κρινόταν έκθεσμη και αιρετική, ήταν ή δεν ήταν ακριβείς; Τι είδους ήταν η νέα τους ακρίβεια, όταν αποφάσισαν να προσθέσουν το φιλιόκβε; Έγιναν ανακριβείς επειδή διαπίστωσαν την ανακρίβεια της Γεννήσεως του Θεανθρώπου;

Την πίστη δεν την καθορίζουν τα Μαθηματικά, ούτε οι αριθμοί, ούτε η Γεωμετρία. Αντιθέτως, η πίστη αυτά τα ανατρέπει : Μονάς εν Τριάδι. Η λογική των αριθμών, της γεωμετρίας και των μαθηματικών, εδώ σκοντάφτει. Ας φρόντιζαν λοιπόν, ο οικουμενικός Βαρθολομαίος και ο υπεροικουμενικός πάπας, να είναι σε όλα τα άλλα ακριβείς και ας έκαναν την παραχώρηση να δεχθούν ένα αστρονομικό ή άλλο - στη γενικότητά του - λάθος. Άλλωστε, άνθρωποι είμαστε, μη το ξεχνάμε, και τα ανθρώπινα υπόκεινται σε λάθη. Λάθος, κατά τους αφελείς και της λογικής αμύντορες, πλην όμως βλάσφημους, μπορεί να ήταν και η θεία Ενανθρώπηση. Αποδείχθηκε όμως (: θανάτω θάνατον πατήσας) ότι δεν ήταν καθόλου λάθος :

"Και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και ΕΘΕΑΣΑΜΕΘΑ την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας, Ιωάννης ΜΑΡΤΥΡΕΙ περί αυτού και κέκραγε λέγων, ούτος ην ον είπον, ο οπίσω μου ερχόμενος έμπροσθέν μου γέγονεν, ότι πρώτος μου ην"
Καθώς αντιλαμβάνεστε, το πρόβλημα δεν είναι στην ημερομηνία της θείας Γέννησης. Το πρόβλημα είναι ο οικουμενικός Βαρθολομαίος και ο υπεροικουμενικός πάπας, αυτά τα γεννήματα του σιωνισμού. Καλά Χριστούγεννα

(*) http://ksipnistere.blogspot.gr/2012/12/blog-post_1180.html (Σχόλιο Ανωνύμου, όπου και η φωτογραφία)

Η μαζική δολοφονία μαθητών στο Κοννέκτικατ των ΗΠΑ

Όπως μάθαμε, οι αστέρες του Χόλιγουντ αποφάσισαν να εκστρατεύσουν κατά της οπλοκατοχής, η οποία είναι νόμιμη στις ΗΠΑ (*). Οι πολυπολιτισμικές Πολιτείες της Αμερικής, όπου η βία και το έγκλημα οργιάζουν, ανέκαθεν αντιμετώπιζαν πρόβλημα και κατάλαβαν ότι θα μπορούσαν κάλλιστα να το κάνουν εξαγωγή. Όχι κάθε φορά να ασχολούμαστε με όσα φριχτά γίνονται εκεί, έτσι δεν είναι;

Οπότε γιατί να υστερούμε κι εμείς; Πολυπολιτισμό θέλαμε, πολυπολιτισμό έχουμε. 

Όταν οι διεθνείς νόμοι δικαιολογούν τις δολοφονίες αμάχων (παράπλευρες απώλειες τις αποκαλούν) εκτός συνόρων, προς εμπέδωση της δημοκρατίας και της ελευθερίας, οι ίδιοι αυτοί νόμοι πληρώνονται εντός με τις ανάλογες παράπλευρες απώλειες αμάχων από παρανοϊκούς μικρούς και μεγάλους φονιάδες. Ποιο το συμπέρασμα; Ότι αυτή η δημοκρατία τους και αυτή η ελευθερία τους, είναι εγκληματική. Διαμορφώνει χαρακτήρες δολοφόνων.

Αν θέλουν οι αστέρες του Χόλιγουντ να προσφέρουν κάτι, θα ήταν, το λιγότερο χρήσιμο,  να συστήσουν στους δημιουργούς ταινιών να σταματήσουν επιτέλους τις παραγωγές, όπου κυριαρχεί το αίμα, οι σφαγές, οι "κλοτσοπατινάδα" και πολλά άλλα προσοδοφόρα είδη του θεάματος, κατ΄ εξοχήν, της βίας.

Όσο για τη συνομωσιολογία : "το περιστατικό του Κονέκτικατ ήταν στημένο από τη CIA", ή το άλλο : "οι νεοταξίτες θέλουν τον αφοπλισμό του αμερικανικού λαού (και κάθε λαού βεβαίως) για να είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμος στα σχέδια τους", όπως εγράφη, εντάσσεται στη σφαίρα της γνωστής μας αντικαπιταλιστικής φαντασίας και υστερίας, ώστε από την ιδιωτεία του καπιταλισμού να πέσουμε στην ιδιωτεία του μαρξισμού. Αλλά τόσο ο ένας, όσο και ο άλλος, αμφότερα είναι οι όψεις ενός νομίσματος, του νομίσματος του σιωνισμού. Εκεί πρέπει να δοθεί η μάχη.

(*) http://egersis2.blogspot.gr/2012/12/blog-post_8174.html
     http://ksipnistere.blogspot.gr/2012/12/blog-post_1474.html
και
       http://ksipnistere.blogspot.gr/2012/12/blog-post_6541.html

Οι δημοσιογράφοι και η αλήθεια

Αντιγράφω από άλλο ιστολόγιο (*) :

O John Swinton, προσωπάρχης των New York Times με τη φήμη του «κοσμήτορα του επαγγέλματος», καλούμενος να κάνει μία πρόποση το 1953 ενώπιον της Λέσχης του Τύπου της Νέας Υόρκης, προέβη στην εξής αποκαλυπτική εξομολόγηση:

Δεν υπήρξε στην παγκόσμια ιστορία, στην Αμερική, αυτό που λέμε ανεξάρτητος τύπος. Το ξέρετε και το ξέρω. Δεν υπήρχε ούτε ένας από σας που να τολμά να γράψει την ειλικρινή του γνώμη, και αν το κάνατε γνωρίζατε προκαταβολικά ότι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν εκτυπωμένη. Πληρώνομαι έναν εβδομαδιαίο μισθό για να κρατώ την ειλικρινή μου γνώμη εκτός της εφημερίδας στην οποία γράφω. Άλλοι από εσάς πληρώνονται παρόμοιους μισθούς για παρόμοια πράγματα, και όποιος από σας θα ήταν τόσο ανόητος ώστε να γράψει την ειλικρινή του γνώμη, θα βρισκόταν στο δρόμο και θα έψαχνε για άλλη δουλειά. Εάν επέτρεπα την ειλικρινή μου γνώμη να εμφανιστεί σε μία έκδοση της εφημερίδας μου, πριν περάσουν 24 ώρες θα βρισκόμουν χωρίς δουλειά. Το επάγγελμα του δημοσιογράφου είναι να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται εντελώς, να διαστρεβλώνει, να δυσφημεί να φέρεται δουλοπρεπώς στα πόδια του μαμμωνά και να πουλάει την πατρίδα του και το γένος του για τον επιούσιο. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω, και τι είδους βλακεία είναι αυτή να κάνουμε πρόποση για ένα ανεξάρτητο τύπο. Είμαστε τα εργαλεία και οι δουλοπάροικοι πλουσίων ανδρών πίσω από τη σκηνή. Είμαστε οι μαριονέτες που τους τραβούν τους σπάγκους και χορεύουμε. Τα ταλέντα μας, οι ικανότητές μας και οι ζωές μας είναι όλα περιουσιακά στοιχεία άλλων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες. 
Από το βιβλίο “Vatican assasins” του Eric Jon Phelps. Mετάφραση:Ν.Π.

Σχόλιο

"Το επάγγελμα του δημοσιογράφου είναι να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται εντελώς, να διαστρεβλώνει, να δυσφημεί να φέρεται δουλοπρεπώς στα πόδια του μαμμωνά και να πουλάει την πατρίδα του και το γένος του για τον επιούσιο"

Κατά τον ορθόδοξο ιουδαϊσμό το 99% της αλήθειας είναι 100% ψέμα.. Βλέπε και :
http://kyprianoscy.blogspot.gr/2011/06/blog-post_04.html Άρα, το 99% του ψεύδους είναι, κατά τον ορθόδοξο ιουδαϊσμό του κ. Φριζή, 100% αλήθεια! Το σιωνιστικό ιερατείο όμως προτιμά στις περιπτώσεις αυτές να μη χρησιμοποιεί την αντίστροφη και διεστραμμένη λογική του, που συνηθέστατα χρησιμοποιεί, προκειμένου να διαβάλλει τη Χριστιανοσύνη.

Λοιπόν, γιατί κρυβόμαστε, γιατί δεν λέμε ότι πίσω από τη δημοσιογραφική "αλήθεια" (σημ. δημοσιογραφική πορνεία την ονομάζουν) κρύβεται ο αδίστακτος σιωνισμός, που έχει γεμίσει τον κόσμο ολάκερο με ασύστολα ψεύδη και εγκλήματα επί εγκλημάτων; Οι πόρνες όνομα δεν έχουν; Μας φθάνει να αποκαλύπτουμε τις δικές μας και τις άλλες να τις αφήνουμε αδέσποτες;

Φαίνεται όμως ότι αυτοί που εξακολουθητικά εμμένουν στον διαλεκτικό υλισμό, δεν θέλουν να τα χαλάσουν με τον δάσκαλό τους αρκούμενοι να κατονομάζουν μόνο τις πόρνες του καπιταλισμού. Την άλλη όψη του σιωνισμού δεν την αγγίζουν.

(*) http://resaltomag.blogspot.gr/2012/12/blog-post_22.html

Ο Παπαδιαμάντης και η πηγή της λαϊκής θρησκευτικής ψυχολογίας

Ήταν ο συγγραφεύς, γράφει ο Ανδρέας Καραντώνης για τον Αλ. Παπαδιαμάντη, ο προορισμένος να αποκαταστήση τη χαμένη επαφή του νεοελληνικού λόγου με την πηγή της λαϊκής θρησκευτικής ψυχολογίας. Τα λόγια αυτά, και πολλά άλλα, μας τα θύμισε  γνωστός αρθρογράφος αθηναϊκής εφημερίδας εν όψει της εορτής των Χριστουγένων (*). Τέτοιες μέρες γίνεται πάντα επίκαιρος ο Παπαδιαμάντης. 

Αν ρωτούσε σήμερα κανείς : "΄Αραγε, υπάρχει ακόμη αυτή η πηγή της λαϊκής θρησκευτικής ψυχολογίας", τι θα του απαντούσαμε;

Νομίζω, θα του λέγαμε ότι υπάρχει, ότι διασώζεται σε κάτι ολιγομαθείς - μη λέμε και αγράμματους - τους οποίους όμως περιθωριοποιήσαμε λόγω της αδυναμίας προσαρμογής τους στις απαιτήσεις και στις ανάκες της εποχής. Όλα, φευ, εξελίσσονται και η Εκκλησία όφειλε να μην μείνει πίσω.

Εκσυγχρονίστηκε! Κλείσαμε λοιπόν τη θρησκεία στο φρενοκομείο (: νευροβιολογική ασθένεια, μας είπαν, η θρησκεία ) και τον Παπαδιαμάντη στο σεντούκι. Τον θυμόμαστε σαν έρχονατι Χριστούγεννα, ή κάτι άλλο. Τότε τον βγάζουμε απ΄ την κασέλα, τον ξεσκονίζουμε, και απερχόμενοι σιγοψιθυρίζουμε τα δικά του λόγια :

"Προ των σήμερον υλιστών, δαρβινιστών και θετικιστών υπήρξαν οι απαισιόδοξοι, οι ορθολογισταί και οι κριτικισταί' αλλά παρήλθον' προ αυτών ήσαν οι πανθεϊσταί, αλλ' εξέλιπον. Παρέρχονται, κρύπτονται εν τη σκιά, αφανίζονται, αφού επί βραχύ τέρψωσι τους φιλοκαίνους και τους φιλαναγνώστας δια περιέργου συναυλίας λέξεων και γνωμών"

Μας διαφεύγει να συμπληρώσουμε ότι, μετά από τους δαρβινιστές, τους θετικιστές, τους υλιστές, που αντικατέστησαν τους τελευτήσαντας ορθολογιστές, κριτικιστές και πανθεϊστές, έχουμε τώρα τους "ψυχολογιστές" με διδακτορικά και πανεπιστημιακούς τίτλους. Είναι και συγγραφείς βιβλίων ψυχοθεολογικών, ψυχοφιλοσοφικών και λοιπών ψυχολογικών προβληματισμών, όπου βλέπει κανείς πόσο αναγκαίο είναι να ξεφύγουμε τέλος πάντων από την ομφαλοσκοπία. Μας ταλαιπωρεί αιώνες και, επιτέλους, "η πηγή της λαϊκής θρησκευτικής ψυχολογίας" δεν μπορεί να βγάζει φονταμενταλιστές και ταλιμπάν.

Καημένε Παπαδιαμάντη, κεριά σου ανάβουν, που γρήγορα σβήνουν. 

(*)  http://aktines.blogspot.gr/2012/12/blog-post_5551.html  
      Όπου και η φωτογραφία

Καὶ ἀπῆλθεν ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ

Αντιγράφω από το ιστολόγιο ΑΚΤΙΝΕΣ
http://aktines.blogspot.gr/2012/12/blog-post_2492.html

"Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἰωάννης στὴν ἀρχιερατικὴ προσευχὴ τοῦ Κυρίου γράφει «Δὲν σὲ παρακαλῶ δὲ μόνον δι᾽ αὐτοὺς τοὺς ἕνδεκα, ἀλλὰ καὶ δι᾽ ἐκείνους, ποὺ θὰ πιστεύσουν διὰ τοῦ κηρύγματός των εἰς ἐμέ. Σὲ παρακαλῶ δι᾽ ὅλους αὐτούς, διὰ νὰ εἶναι ὅλοι ἕνα διὰ τῆς ἀγάπης καὶ ὁμοφροσύνης, ποὺ θὰ κυριαρχῆ μεταξὺ των. Καθὼς σύ, Πάτερ, εἶσαι ἑνωμένος μὲ ἐμὲ καὶ ἐγὼ εἶμαι ἑνωμένος μετά σοῦ, λόγῳ τοῦ ὅτι ἔχομεν καὶ οἱ δύο τὴν αὐτὴν οὐσίαν καὶ φύσιν, ἔτσι, σὲ παρακαλῶ, νὰ εἶναι καὶ αὐτοὶ ἓν διὰ τῆς κοινωνίας καὶ ἑνώσεώς των μὲ ἡμᾶς, διὰ νὰ πιστεύση ὁ διηρημένος καὶ διχασμένος μεταξύ του κόσμος, ποὺ θὰ βλέπη τὸ καταπληκτικὸν αὐτὸ θαῦμα τῆς δι᾽ ἐμοῦ ἑνότητος καὶ συμφωνίας των, ὅτι σὺ μὲ ἀπέστειλας»"

ΚΧ
Προηγείται των στ.20 και 21, στο  Κατά Ιωάννη ιζ΄, το κάτωθι :

"9Ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ, οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκας μοι, ὅτι σοί εἰσιν, 10καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστιν καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς. 11καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ καὶ αὐτοὶ ἐν τῷ κόσμῳ εἰσίν, καγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι. πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματι σου ᾧ δέδωκας μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς".

Μαθητές μπορεί να υπήρξαν πολλοί, μάλιστα και εξ αγάπης φλεγόμενοι. Όταν όμως ήλθε η στιγμή της έμπρακτης αγάπης, διέρρηξαν την ενότητα προτείνοντας τις δικές τους υπερφίαλες αιρετικές δοξασίες.

Της αγάπης προηγείται η ταπεινοφροσύνη, το ταπεινό φρόνημα, το οποίο δεν είχαν οι εγωπαθείς κεφαλές των υψηλά ιστάμενων ιεραρχών, αρχής γενομένης από την Παλαιά Ρώμη και τον προκαθήμενο πάπα.

Έτσι, φθάσαμε εδώ που βρισκόμαστε, η φιλαυτία να κυριαρχεί, για να μας λένε ότι "ένας είναι ο θεός για όλους" και "όλοι τον ίδιο δρόμο ακολουθούμε με διαφορετικές λατρευτικές εκφράσεις έκαστος"! Έχουμε και τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες!!

"50λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτὸν, εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν· 51Μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀκούσῃ παρ’ αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ; 52ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· Μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται.

53Καὶ ἀπῆλθεν ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ"

Κι εμείς το ίδιο κάνουμε, πορευόμαστε έκαστος εις τον οίκον αυτού. Τι άλλο μας μένει;

Το Γενέσιον της Αληθείας

Εν Αθήναις, 20η Δεκεμβρίου, 2012

Αγαπητέ κύριε,

Το Γενέσιον της Αληθείας εορτάζετο άλλοτε διαφορετικά. Άλλην ημέρα
εορτάζαμε εμείς και άλλη, όσοι εντελώς αυθαίρετα ονομάστηκαν
αντιπρόσωποι του αγίου Πνεύματος. Αργήσαμε να το καταλάβουμε ότι είχαν
δίκιο. Όταν η ιερά κεφαλή αποφαίνεται εκ της αγίας Έδρας, τότε μιλεί
το άγιον Πνεύμα δια του αντιπροσώπου αυτού!

Έτσι, λοιπόν, όταν το άγιον Πνεύμα είπε ότι δεν είμαστε ακριβείς στην
ημερεομηνία εορτής του Γενεσίου της Αληθείας, συμφωνήσαμε πλήρως. Οι
πατέρες μας είχαν πλανηθεί υπό του αρχεκάκου Όφεως και σε λάθος χρόνο
τιμούσαμε την Μητρόπολη των Εορτών. Η αγία Έδρα είχε απόλυτο δίκιο, η
επιστήμη των αριθμών και των άστρων δεν (;) κάνει λάθη.

Αγαπητέ κύριε,

Η Αλήθεια δεν μετριέται με τους αριθμούς, με τους διαβήτες, τα
μοιρογνωμόνια ή τους αλγορίθμους. Είναι εντελώς διαφορετικά τα δικά
της μέτρα και σταθμά. Πολλά τα πάθη μας, των ανθρώπων, περισσότερα και
τα λάθη μας. Αν κάνουμε ακόμη ένα, όπως αυτό της χρονικής ακριβείας,
δεν μου φαίνεται ότι δυσμενέστερα θα κριθούμε. Οπότε, δεν μπορεί να
παρευρίσκομαι μέσα στους καλεσμένους της εορταστικής ορθότητας. Θα
εορτάσω το Γενέσιον της Αληθείας με τους κεκοιμημένους πατέρες, δι΄
εμέ όμως  ζώντες και αεί παρόντες. Χρονολογικά ενδεχομένως να μην
ήταν ακριβείς, σε όλα όμως τα άλλα δεν βρέθηκε άνθρωπος να τους
διαψεύσει.

Οι άνθρωποι ώρισαν να έχουν κοινή την εορτή των Χριστουγέννων.
Διαφορετική είναι όμως η εορτή της Γεννήσεως των υιών του Ανθρώπου.

Καλά Χριστούγεννα

κυπριανός Χ

ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥΣ, ΣΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ

Σχόλιο στο άρθρο του κ. Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου στο ιστολόγιο ΑΚΤΙΝΕΣ με τίτλο : "Εν καμίνω" ο νέος Πατριάρχης Αντιοχείας

ΚΧ :
Αν ήταν να αφήσει κανείς το σχόλιό του θα έπρεπε πολλά να γράψει. Ας αρκεστούμε μόνο σ΄ αυτό :

"Έως σήμερα στους Ελληνορθοδόξους της Συρίας υπάρχει μια διχαστική τάση, μεταξύ εκείνων που επιζητούν την αραβοποίηση του Πατριαρχείου, και εκείνων που παραμένουν στενά συνδεδεμένοι με τις ρίζες τους, που βρίσκονται στη Βυζαντινή Ρωμιοσύνη" (*)

Δεν ξέρω τι γίνεται με τους υποστρηρικτές της αραβοποίησης, όμως, εκείνοι που θέλουν να "βρίσκονται κοντά στις ρίζες τους", ειδικότερα στη Βυζαντινή Ρωμιοσύνη, θα παρατηρούσα ότι στη βυζαντινή Ρωμιοσύνη μπορεί να βρίσκονται. Στη Χριστιανοσύνη όμως δεν βρίσκονται.

Η βυζαντινή Ρωμιοσύνη είναι η σημερινή εκτρωματική και εκσυχρονιστική μορφή της διαλάμψασας στο παρελθόν Χριστιανοσύνης. Την οποία μετονόμασαν οι εκσυγχρονιστές νεοορθόδοξοι σε Ρωμιοσύνη, για να λέει ο οικουμενικός Βαρθολομαίος στην εβραϊκή Συναγωγή της Νέας Υόρκης ότι "κοινή έχουμε την κληρονομία, κοινούς έχουμε και τους πατριάρχες, τους προπάτορες, τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ". Αυτά είπε στην αντιφώνησή του προς τον προσφωνήσαντα αυτόν Εβραίο ραβίνο. Ξέχασε όμως ταύτα, καθώς παρελάμβανε από τα χέρια του ραβίνου την ασημένια πλάκα με την ιερή φλόγα της ελευθερίας :

ὁ υἱὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα. 36 ἐὰν οὖν ὁ υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε. 37 οἶδα ὅτι σπέρμα Ἀβραάμ ἐστε· ἀλλὰ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι, ὅτι ὁ λόγος ὁ ἐμὸς οὐ χωρεῖ ἐν ὑμῖν. 38 ἐγὼ ὃ ἑώρακα παρὰ τῷ πατρὶ μου λαλῶ· καὶ ὑμεῖς οὖν ὃ ἑωράκατε παρὰ τῷ πατρὶ ὑμῶν ποιεῖτε.

39 Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· Ὁ πατὴρ ἡμῶν Ἀβραάμ ἐστι. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Εἰ τέκνα τοῦ Ἀβραάμ ἦτε, τὰ ἔργα τοῦ Ἀβραὰμ ἐποιεῖτε. 40 νῦν δὲ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι, ἄνθρωπον ὃς τὴν ἀλήθειαν ὑμῖν λελάληκα, ἣν ἤκουσα παρὰ τοῦ Θεοῦ 41 ὑμεῖς ποιεῖτε τὰ ἔργα τοῦ πατρὸς ὑμῶν. εἶπον οὖν αὐτῷ· Ἡμεῖς ἐκ πορνείας οὐ γεγεννήμεθα· ἕνα πατέρα ἔχομεν, τὸν Θεόν. 42 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Εἰ ὁ Θεὸς πατὴρ ὑμῶν ἦν, ἠγαπᾶτε ἂν ἐμέ, ἐγὼ γὰρ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθον καὶ ἥκω· οὐδὲ γὰρ ἀπ’ ἐμαυτοῦ ἐλήλυθα, ἀλλ’ ἐκεῖνός με ἀπέστειλε. 43 διατί τὴν λαλιὰν τὴν ἐμὴν οὐ γινώσκετε; ὅτι οὐ δύνασθε ἀκούειν τὸν λόγον τὸν ἐμόν. 44 ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστὲ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ’ ἀρχῆς, καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐκ ἔστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ·

47 ὁ ὢν ἐκ τοῦ Θεοῦ τὰ ῥήματα τοῦ Θεοῦ ἀκούει· διὰ τοῦτο ὑμεῖς οὐκ ἀκούετε, ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἐστέ.

51 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐάν τις τὸν λόγον τὸν ἐμὸν τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα. 52 εἶπον οὖν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι· Νῦν ἐγνώκαμεν ὅτι δαιμόνιον ἔχεις. Ἀβραὰμ ἀπέθανε καὶ οἱ προφῆται, καὶ σὺ λέγεις, ἐάν τις τὸν λόγον μου τηρήσῃ, οὐ μὴ γεύσηται θανάτου εἰς τὸν αἰῶνα; 53 μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραάμ, ὅστις ἀπέθανε; καὶ οἱ προφῆται ἀπέθανον· τίνα σεαυτὸν σὺ ποιεῖς;

Ἐὰν ἐγὼ δοξάζω ἐμαυτόν, ἡ δόξα μου οὐδέν ἐστιν· ἔστιν ὁ πατήρ μου ὁ δοξάζων με, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι Θεὸς ἡμῶν ἐστι· 55 καὶ οὐκ ἐγνώκατε αὐτόν· ἐγὼ δὲ οἶδα αὐτόν. καὶ ἐάν εἴπω ὅτι οὐκ οἶδα αὐτόν, ἔσομαι ὅμοιος ὑμῶν ψεύστης· ἀλλ’ οἶδα αὐτὸν καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ τηρῶ. 56 Ἀβραὰμ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἠγαλλιάσατο ἵνα ἴδῃ τὴν ἡμέραν τὴν ἐμήν, καὶ εἶδε καὶ ἐχάρη.

57 εἶπον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι πρὸς αὐτόν· Πεντήκοντα ἔτη οὔπω ἔχεις καὶ Ἀβραὰμ ἑώρακας; 58 εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, πρὶν Ἀβραὰμ γενέσθαι ἐγὼ εἰμί. 59 ἦραν οὖν λίθους ἵνα βάλωσιν ἐπ’ αὐτόν·

Λοιπόν; Αυτούς τους κοινούς προπάτορες έχουμε με τους ραβίνους της Συναγωγής; Μήπως είπαν τίποτα "οι συνδεδεμένοι με τις ρίζες τους, που βρίσκονται στη Βυζαντινή Ρωμιοσύνη"(sic), και δεν το άκουσα; Αρθρογραφούν (μετ΄ ευτελείας) κατά του οικουμενισμού, φωνασκούν (άνευ μα... κλπ.) κατά της νεοειδωλολατρείας των ημετέρων αντιχριστιανών προγονολατρών, αλλά ποιος δίνει το έναυσμα για να ξεπηδήσει τούτο το φαινόμενο δεν τους απασχολεί. Δεν τους γεννά ερωτηματικά, τι συνεπάγεται αυτό "το οφείλουμε στους κοινούς μας προπάτορες με σας τους Εβραίους, τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ", του πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Την απάντηση την έδωσε η Χριστιανοσύνη. Η Ρωμιοσύνη δεν έχει καμιά σχέση μαζί της.

(*)  http://aktines.blogspot.gr/2012/12/blog-post_6499.html

Έγερσις εν υπνώσει

Σε ιστολόγιο, που επιγράφεται "Έγερσις 2" αναρτήθηκε ένα μακροσκελέστατο "σεντόνι" για να μας δείξει "το απίστευτο μίσος κατά του ελληνικού λαού από τα πατριωτικά μπλογκ". Το περί ου ο λόγος ιστολόγιο δεν δέχεται σχόλια, αναδημοσιεύθηκε όμως αλλού, οπότε μου δόθηκε η ευκαιρία να συμπληρώσω αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω. Σημειώνω, ότι παραπέμπω τον αναγνώστη να διαβάσει την αλλοπρόσαλλη κριτική του "Έγερσις 2" (*), για να καταλάβει πού αποσκοπεί η κυριολεκτική ύπνωση των γραφομένων του εν λόγω ιστολογίου. Το άρθρο υπογράφει κάποιος "Δικηγόρος", την κριτική ασκεί με κόκκινο μελάνι ο συνήγορος του ... .

ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΕΛΑΝΙ

Ειλικρινά με φέρνετε σε δύσκολη θέση. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί χρεώνεται η ακροδεξιά με όλα αυτά που (αντι)γράφετε σεις - μελάνι κόκκινο - και αποτελούν την κριτική, από την πλευρά ενός φιλάδελφου, υποθέτω, πατριωτισμού.

Σαν γενικό συμπέρασμα, διότι δεν επιθυμώ να σας κουράσω, καλείται τον αναγνώστη να λύσει το γνωστό συνομωσιολογικό γρίφο, όπου όλα τα φτιάχνει το Σύστημα για να μας φέρει τελικά τη Νέα φασιστική Παγκόσμια Τάξη!

Αλλά πώς αυτό να το καταλάβει, όταν για να δικαιωθούν οι αγώνες - "ο αγώνας τώρα δικαιώνεται" μη ξεχνάμε -  αρχίσαμε με τις πυρκαγιές του Κατράντζου και του Μαρινόπουλου, ύστερα κάψαμε το Πολυτεχνείο, μετά την Ελλάδα και τέλος την Αθήνα; Δηλαδή, η Χούντα πέφτοντας από το Σύστημα, διότι αυτό την ξήλωσε, έσπειρε την καταστροφή με επιδοτούμενους ψευτοαριστερούς αναρχοαυτόνομους και τώρα εμφανίζεται με το νέο φασιστικό/ναζιστικό πρόσωπο της παγκοσμιοποίησης;

Και το ερώτημα :

Μα καλά, αφού την ακροδεξιά χούντα την είχαμε, για ποιο λόγο το Σύστημα την κατάργησε; Τι ήταν εκείνο που το ανάγκασε, ώστε να περάσουμε από τη φάση της γλυκιάς Μεταπολίτευσης, όπου όλοι οι αγώνες του λαού δικαιώθηκαν,  στην ίδια πάλι κατάσταση; Κάτι πάει στραβά, μου φαίνεται, ή κάνω λάθος;

Τέλος, με βάση τα δικά μου κριτήρια, από τα αποσπάσματα που μας δώσατε να διαβάσουμε, δεν μπόρεσα να βάλω τη διάγνωση του "απίστευτου μίσους κατά του ελληνικού λαού". Αντίθετα, θα έλεγα ότι, μάλλον, ένα άλλο μίσος αναδύεται μέσα από όλα αυτά που είναι γραμμένα με μελάνι κόκκινο. Τούτο όμως είναι μια άλλη ιστορία, μεγάλη βέβαια, και δεν θα μπω στο κόπο να την εξηγήσω.

(*)  http://egersis2.blogspot.gr/2012/12/blog-post_6841.html
       http://egersis2.blogspot.gr/2012/12/blog-post_8767.html         

Αν έχετε υπομονή διαβάστε και τα σχόλια

Το Υπουργείο Οικονομικών δεν περιμένει

Διαβάσαμε ότι,
"Αν και αύριο η απόφαση του Αρείου Πάγου εναρμονιστεί με την απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που έκρινε αντισυνταγματική και παράνομη την είσπραξη του Έκτακτου Ειδικού Τέλους Ηλεκτροδοτημένων Δομημένων Επιφανειών μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, τότε το υπουργείο Οικονομικών θα πρέπει να βρει άλλο τρόπο είσπραξης του τέλους ακινήτων", 

και επ΄ αυτών σημειώνουμε :
Το τι θα αποφασίσει ο Άρειος Πάγος ουδόλως ενδιαφέρει τον κ. Στουρνάρα και το επιτελείο του. Σημειώσατε, συμπεριλαμβάνεται και ο κ. Βενιζέλος, ειδικός στις διασταλτικές ερμηνείες του Συντάγματος.
Η χώρα μας πλέον δεν κυβερνάται βάσει Συντάγματος. Οι κυρίαρχοι κυβερνήτες (είναι τρεις) μας κυβερνούν με πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου! Στα σκουπίδια το Σύνταγμα, οι αποφάσεις του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, ενδεχομένως δε και η αναμενόμενη του Αρείου Πάγου. Η χώρα έχει πλέον τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και δεν χρειάζεται άλλο τίποτα. Τα Συντάγματα είχαν να κάνουν με άλλες εποχές, τις εποχές των εθνών-κρατών. Τώρα αυτά χάνονται σιγά-σιγά και ανατέλλει η Παγκόσμια Διακυβέρνηση.

Όλοι όσοι κλαυθμυρίζουν τώρα με το νέο Μνημόνιο, ότι τάχα κινδυνεύουμε να χάσουμε τα εις χρυσόν αποθέματα των Τραπεζών (σημ. δηλώσεις κας. Κατσέλη) ας είχαν ανοιχτά τα μάτια τους και ας πρόσεχαν. Όταν στήριζαν το οικονομικό μας μοντέλο ανάπτυξης στον διαρκή δανεισμό δεν είχαν σκεφθεί ότι η πηγή θα στέρευε κάποτε και οι δανειστές θα ζητούσαν πίσω όσα μας έδωσαν; Αυτό γίνεται τώρα. Και όχι μόνο το χρυσό θα μας πάρουν, αλλά θα μας πάρουν και όλη τη χώρα. Παγκόσμια διακυβέρνηση δεν θέλαμε; Πολίτες του πλανήτη γη να γίνουμε, δεν ήταν το σύνθημα; Ε, αυτό συμβαίνει και ... "όλοι μέσα τα κεφάλια".

Ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων δεν απαντά

"Ζωή" εντός εισαγωγικών

Δημοσιεύθηκε σε ιστολόγια - δεν γνωρίζω αν σε εφημερίδες - απάντηση του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) ως προς την είδηση, ότι καταληκτική ημερομηνία αρνητικής Δήλωσης δωρητή οργάνων ή σώματος, είναι η 12/12/2012. Την απάντηση-διάψευση της είδησης, θα την διαβάσετε, αφού προηγουμένως διαβάσετε αυτά, στα οποία δεν απαντά ο ΕΟΜ, και τα οποία είναι :

ΕΟΜ :
"... Παρόλα αυτά, ουδέποτε στην Ελλάδα και σε όλες τις χώρες που πραγματοποιούνται μεταμοσχεύσεις κάτω από ισχυρά νομικά πλαίσια και ανεξαρτήτως νομοθετημένου τρόπου συναίνεσης, δεν έχουν ληφθεί μοσχεύματα από αποβιώσαντα δότη, χωρίς τη συναίνεση της οικογένειάς του."

Κυπριανός Χ :
Ας αφήσουμε στην άκρη το "εθνικός", του Οργανισμού των Μεταμοσχεύσεων - σημ. θα ήταν καλύτερα να λεγόταν "παγκόσμιος" - και ας δούμε τα άλλα. Δηλαδή, ότι μετακυλίουν την ευθύνη της διάγνωσης(!) του θανάτου στους συγγενείς, στους οικείους του "θανόντος περοσώπου" (sic). Παρεμπιπτόντως, οι ρέκτες των μεταμοσχεύσεων την πιστοποίηση του θανάτου την έκαναν τώρα "διάγνωση" θανάτου! Προφανώς, για να δυσκολέψουν τα πράγματα και τα σαφή να γίνουν ασαφή : Οι ιατρικές διαγνώσεις δεν είναι πάντα εύκολες.

Ερωτούμε λοιπόν : Μήπως μπορεί ο συντάκτης της ανακοίνωσης να μας πει τι γίνεται όταν ο κατακείμενος (ασθενής ή πτώμα;) δεν έχει οικείο περιβάλλον; Και τι γίνεται, ακόμη, όταν υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ των συγγενών (:γονείς, παιδιά, αδέλφια και έτεροι πρώτου βαθμού); Διότι ενδεχομένως το ένα μέρος να υποστηρίζει τις μεταμοσχεύσεις και το άλλο όχι.

Ο συντάκτης του ΕΟΜ δεν θα μας απαντήσει, θα απαντήσουμε όμως εμείς για λογαριασμό του. Στις περιπτώσεις λοιπόν όπου υπάρχουν διαφωνίες αναλαμβάνουν να διευθετήσουν το ζήτημα οι ειδικοί σύμβουλοι. Με ένα "αυτή τη στιγμή μπορεί να σωθούν 7 με 8 συνάνθρωποι ζώντας με αξιοπρέπεια" τι θα απαντήσουν οι διαφωνούντες συγγενείς; Υπάρχει όμως και το καλύτερο : "Ο δικός σας άνθρωπος θα "ζει" (με εισαγωγικά το ζει) μέσω ενός άλλου", και "δι΄ ημών παντί τω λαώ", προσθέτουμε εμείς. Δηλαδή, η ζωή του προσφέροντος τα όργανα συνεχίζεται σαν "ζωή" με εισαγωικά. Ο αποβιώσας από το χειρουργικό νυστέρι "ζει" μέσω κάποιου άλλου! Έξοχα!!

Αλλά δεν είναι έτσι.

Η ζωή είναι άνευ εισαγωγικών. Είναι, αυτή που είναι, και την διαφθείρουν κάποιοι σύμβουλοι με ντοκτορά (θεολογικά) και διατριβές (φιλοσοφικοθεολογικές) σε διαστημικά ή άλλα κέντρα. Ποια είναι αυτή η ζωή, ιδού :" Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα".
Πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα. Αυτή είναι, και μόνο μεσιτεία αυτής της ζωής κατακτάται το αιωνίως και αφθάρτως ζειν. Είναι η Ζωή που πάτησε τον θάνατο. Δεν είναι η εξαπάτηση της εντός εισαγωγικών "ζωής" των μεταμοσχεύσεων, όπως δεν είναι και εκείνη του "θανάτου με αξιοπρέπεια" κατόπιν ευθανασίας.

Και τώρα η απάντηση-διάψευση του ΕΟΜ :

Σχετικά με πρόσφατες αναρτήσεις στο διαδίκτυο, σύμφωνα με τις οποίες φέρεται ως «καταληκτική ημερομηνία υποβολής έγγραφής δήλωσης άρνησης δωρεάς οργάνων μετά θάνατον η 12η Δεκεμβρίου 2012», ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
Η δήλωση άρνησης δωρεάς οργάνων μετά θάνατον, δεν έχει συγκεκριμένη προθεσμία υποβολής, ούτε λήγει μετά το πέρας της 1ης Ιουνίου 2013, οπότε και θα αρχίσει ισχύς άρθρου 9, του νόμου 3984 (ΦΕΚ 150/27-6-2011) περί ‘Εικαζόμενης Συναίνεσης’.
Είναι αυτονόητο ότι, οποιαδήποτε στιγμή κάποιος πολίτης το επιθυμεί, ακόμα και μετά τον Ιούνιο του 2013, θα μπορεί να δηλώνει την  άρνησή του στην μετά θάνατον δωρεά οργάνων.

Διευκρινίζεται επίσης, ότι σύμφωνα με το άρθρο 9 του ν. 3984/2011, όπως τροποποιήθηκε με το ν. 4075/ΦΕΚ 89/11.4.2012, τροποποιήθηκε ως εξής «Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον, όσο ζούσε, δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του σύμφωνα με την παράγραφο 3. και κατόπιν συναίνεσης της οικογένειάς του».
 
Μάλιστα, με την ισχύ της Εικαζόμενης Συναίνεσης, διασφαλίζεται, μέσω της δυνατότητας «αρνητικής δήλωσης», η άρνηση του πολίτη να γίνει δότης οργάνων γεγονός, που με την ισχύουσα νομοθεσία της δηλούμενης συναίνεσης (κάρτα δωρητή), δεν διασφαλιζόταν, καθώς η δωρεά οργάνων του εκλιπόντος,  επαφιόταν στην απόφαση της οικογένειας.
Παρόλα αυτά, ουδέποτε στην Ελλάδα και σε όλες τις χώρες που πραγματοποιούνται μεταμοσχεύσεις κάτω από ισχυρά νομικά πλαίσια και ανεξαρτήτως νομοθετημένου τρόπου συναίνεσης, δεν έχουν ληφθεί μοσχεύματα από αποβιώσαντα δότη, χωρίς τη συναίνεση της οικογένειάς του.
Ο ΕΟΜ εκφράζει τη λύπη του που στο γενικότερο πλαίσιο «εκφοβισμού» του κοινού χρησιμοποιείται και ως μέσο και ο θεσμός της Δωρεάς Οργάνων, ενός θεσμού που έχει ως βάση και απαραίτητη προϋπόθεση την κοινωνική συναίνεση.
Η Δωρεά Οργάνων μετά το τέλος της ζωής αποτελεί την ύψιστη μορφή εθελοντικής προσφοράς και αλτρουισμού, με μοναδικό κίνητρο την ανιδιοτέλεια, τον ανθρωπισμό και την αγάπη για τον πάσχοντα συνάνθρωπο. 
ΥΠΟΒΟΛΗ ΑΡΝΗΤΙΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ
Ο Ε.Ο.Μ. συγκεντρώνει τις δηλώσεις των πολιτών που εκφράζουν την άρνησή τους με τη διαδικασία του άρθρου 9 παρ. 3, που προβλέπει έγγραφη δήλωση της άρνησης.
Η «αρνητική δήλωση»  η οποία μπορεί να έχει τη μορφή Υπεύθυνης Δήλωσης ή της απλής δήλωσης που θα βεβαιώνεται το γνήσιο της υπογραφής από αρμόδια αρχή, αποστέλλεται στον Ε.Ο.Μ. ταχυδρομικά ή με φαξ,  πρωτοκολλείται και να καταχωρείται σε σχετικό αρχείο.
Επισημαίνουμε ότι στη δήλωση θα πρέπει να αναφέρεται ρητά η άρνηση (π.χ. «σε περίπτωση θανάτου δεν επιθυμώ να ληφθούν τα όργανά μου προς μεταμόσχευση») ενώ θα πρέπει να αναγράφονται τα εξής προσωπικά στοιχεία: Ονοματεπώνυμο, πατρώνυμο, αρ. δελτίου ταυτότητας / διαβατηρίου, ημερομηνία γέννησης, διεύθυνση κατοικίας με Τ.Κ. και τηλέφωνο επικοινωνίας. Τα ανήλικα τέκνα συμπεριλαμβάνονται στην υπεύθυνη δήλωση του ενός γονέα, με τα ονόματά τους και την ημερομηνία γέννησής τους.
Οι δηλώσεις θα πρέπει να αποστέλλονται :
Εθνικός Οργανισμός
Μεταμοσχεύσεων
Τμήμα Προώθησης Δωρεάς
Ιστών & Οργάνων
Αν. Τσόχα 5, 11521 Αθήνα
Φαξ : 210 7255066
Μετά την έναρξη ισχύος του σχετικού άρθρου (1/6/2013), θα αρχίσουν να αποστέλλονται ταχυδρομικώς οι σχετικές βεβαιώσεις σε όποιον έχει εγγραφεί στο αρχείο Αρνήσεων.

Ακολουθούν Σχόλια που ανταλάχθηκαν μεταξύ του γράφοντος και αναγνώστη του ιστολογίου με το όνομα Gedeon. Αν έχετε χρόνο τα διαβάζετε.

Δηλωμένοι και εικαζόμενοι

Μάθαμε (*) ότι η Δήλωση Αρνητή Δωρεάς Σώματος λήγει στις 12/12/2012. Μετά από την ημερομηνία αυτή ανοίγει διάπλατα ο νόμος της εικαζομένης συναίνεσης του συνταγματολόγου Λοβέρδου. Ο οποίος το μόνο που άριστα γνωρίζει είναι να διαστέλλει το Σύνταγμα, αρχής γενομένης από τον λίαν διεσταλμένο τέως υπουργό Οικονομίας (συνταγματικής) Βενιζέλο.Η Δήλωση Αρνητή Δωρεάς είναι απάτη κι αυτό διότι:

Οι μεταμοσχεύσεις άρχισαν περί τα τέλη του 1980 και μέχρι σήμερα, το σύνολο των δηλωμένων δωρητών είναι ζήτημα αν φτάνει τις 100.000. Τα υπόλοιπα 9.900 εκατομμύρια παρέμεναν αδήλωτα και εικαζόμενα ότι καταφάσκουν στις μεταμοσχεύσεις.

Τώρα ζητούν από τους εικαζόμενους να δηλώσουν ότι δεν θέλουν να εικάζονται δωρητές. Πόσοι λέτε να δηλώσουν; Να υποθέσουμε, και είναι βάσιμη η υπόθεση, το ίδιο με αυτό των δηλωμένων;

Και τότε τι γίνεται, θα με ρωτήσετε. Ο κ. Λοβέρδος, απαντώ, ήξερε τι έκανε. Οι διάδοχοί του θα βάλουν τους στατιστικολόγους με τα γνωστά γκάλοπ και θα μας πουν : "Ιδού, μόνο ένα ασήμαντο ποσοστό δήλωσε την άρνηση στην εικαζομένη"!

Το ασήμαντο ποσοστό των δηλωμένων ποτέ δεν μας το είπαν, ποτέ δεν το μάθαμε. Τώρα όμως θα μάθουμε πόσο λίγοι είναι αυτοί που δεν θέλουν να εικάζονται δωρητές, για να πουλήσουν το κοπάδι οι εκδοροσφαγείς. Θέλουν να μας σώσουν με το τομάρι μας.

(*)  http://kostasxan.blogspot.gr/2012/12/12.html

Συντέλεια

Δεν την έκλεψαν ακόμη, λίγο δύσκολο το βλέπω

 Ετοιμάζονται για πόλεμο, πληρώνουν λαθρομετανάστες και γύφτους να μαζεύουν ό,τι άχρηστο, αλλά και χρήσιμο, σιδερικό. Ακόμη και τις σιδερόπορτες ξηλώνουν (κλέβουν) από τα εξοχικά (*). Στην Αγγλία, το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, γινόταν το ίδιο όχι όμως από λάθρο και γύφτους. Τα σπιτικά έδιναν τα μαγειρικά τους σκεύη για τις ανάγκες σε χαλκό και σίδερο λόγω του πολέμου.

Ας ετοιμαζόμαστε λοιπόν. Σκληρότερα μέτρα μας ανάγγειλε ο οικονομικός εγκέφαλος Στουρνάρας, αν το Δικαστήριο επιμείνει στην αντισυνταγματικότητα του νόμου για το χαράτσι στους λογαρισμούς της ΔΕΗ. Επί του παρόντος Στουρνάρας και Βενιζέλος, πρώην υπουργός οικονομίας (σημ. συνταγματολογικής οικονομίας για να συννενοούμαστε), συσκέπτονται με το επιτελείο τους. Ψάχνουν για νομική βάση που θα τους επιτρέπει, βάσει Συντάγματος, η ΔΕΗ να ασκεί φοροεισπρακτικό έργο. Αν δεν τα καταφέρουν, θα προκύψει απόκλιση από τα συμφωνηθέντα "εν τοις μνημονίοις". Το είπε ο Στουρνάρας. Οπότε πρέπει να βρεθεί η λύση, θα κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, θα δεσμευθούν όλες οι καταθέσεις, ώστε οι δανειστές να πάρουν τα οφειλόμενα χωρίς γκρίνιες, απεργίες κλπ.. Πώς γίνονται αυτά; Μα βέβαια με πόλεμο.

Οι δανειστές λεφτά έχουν (λεφτά υπάρχουν), στρατούς ξέρουν να φτιάχνουν. Το έκαναν στη Λιβύη, το κάνουν τώρα στη Συρία. Εδώ γιατί να μη το κάνουν; Μήπως δεν υπάρχουν οι πρόθυμοι; Αν δεν υπάρχουν τότε τι κάνουν οι λαθραίοι; Κι αν αυτοί δεν είναι αρκετοί, Τουρκία, Κόσοβο, Σκόπια, Βουλγαρία μπορούν να καλύψουν τα κενά.

Όλα καλά σχεδιασμένα, έχουμε και το ημερολόγιο των Μάγια, συντέλεια στις 21/12/2012. Μωρέ τι προφήτες ήταν αυτοί οι Μάγια; Πρόβλεψαν τη συντέλεια του κόσμου, όχι όμως τη δική τους!

(*) http://ksipnistere.blogspot.gr/2012/12/a_3882.html

Τάδε έφη ο Διοικητής της Τραπέζης Ελλάδος

Σε λίγο θα πουληθεί κι αυτό, αν δεν πουλήθηκε ήδη

Ο κ. Γκαργκάνας, διοικητής της Τραπέζης Ελλάδος, είναι οικονομολόγος και τραπεζίτης, "διατύπωσε δε την εκτίμηση ότι το πρόγραμμα δανειακής στήριξης της Ελλάδας, δηλαδή το Μνημόνιο, “θα πέσει έξω”, στην περίπτωση που επιδεινωθούν οι συνθήκες οι οποίες επικρατούν στην παγκόσμια οικονομία. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται απλώς δάνεια, τα οποία ουσιαστικά περιορίζονται στο να τη βοηθούν να αποπληρώνει παλαιότερες υποχρεώσεις της, αλλά πραγματική οικονομική στήριξη από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης".(*)

Αυτά δεν τα ήξερε; Μήτε οι προηγούμενοι θητεύσαντες στη θέση του τα ήξεραν; Δεν γνώριζαν ούτε κι αυτοί ακόμη οι υπουργοί των οικονομικών μας, ότι όλα αυτά τα χρόνια δανειζόμαστε για να αδειάζουμε τα ράφια των εργοστασίων της Γερμανίας, της Γαλλίας, των ΗΠΑ, "παράγοντας" μόνο το επικερδές - για τους δανειστές - και αναπτυξιακό(!!!) επάγγελμα του αντιπροσώπου;

Τι έρχεται τώρα να μας πει ότι τα δάνεια "περιορίζονται στο να μας βοηθούν να αποπληρώνουμε παλαιότερες υποχρεώσεις" με τις προσαυξήσεις (αυτό δεν το είπε) των τόκων;

(*)  http://ksipnistere.blogspot.gr/2012/12/blog-post_2193.html

Προς τους διαχειριστές της εξουσίας διακυβερνητικούς μας σωτήρες

 Σταμάτης Γονίδης
(λαϊκό ασμάτιο)

"Γιατί τρως, γιατί κλαις"

Κλείνεις το στόμα έτσι απλά μ' ένα αντίο.

μ' αφήνεις μόνο μου να τρώω για δύο
κλείνεις τα μάτια να μη δω ότι τρως.

Γιατί τρως;

Που χωρίσαμε εσύ για όλα φταις

Φταις

Που οι μασέλες είν' ακόμα ανοιχτές

Ω! Ω! φταις

Που όσα φάγαμε σε μια στιγμή τα καις

Γιατί κλαις;

Κλείνεις το στόμα και το νιώθω σε χάνω
μ' αφήνεις μόνο μου και τι να κάνω
Κλείνεις τα μάτια να μη δω ότι τρως 

Γιατί τρως...

Που χωρίσαμε εσύ για όλα φταις

Ω! Ω! Φταις

Που οι μασέλες είν' ακόμα ανοιχτές

Ω! Ω! φταις

Που όσα φάγαμε σε μια στιγμή τα καις

(Δις)

Γιατί κλαις;

Ο λογαριασμός της αξιοπουστίας (όχι δεν είναι λάθος)

Η φωτο από το ιστολόγιο "Ας μιλήσουμε επιτέλους"

 "... δεν πρόκειται να θυσιάσω το κεφάλαιο αξιοπιστίας που ανέκτησε η Ελλάδα στην Ευρώπη, συμφωνώντας στις Βρυξέλλες και αθετώντας στην Ελλάδα τις συμφωνίες. Προτιμώ να μην ξαναπατήσω το πόδι μου σε Εurogroup παρά να φανώ ανακόλουθος"
Αυτό μάθαμε από τον κ. Στουρνάρα σε τηλεοπτική συνέντευξη με τον δημοσιογράφο Αλέξη Παπαχελά. Κεφάλαιον, λοιπόν, περί αξιοπιστίας

Κάποιος άλλος την αξιοπιστία την είπε αξιοπουστία, αλλά εκείνος ήταν επιπλέων φελλός. Αυτός έχει ένα βαριδάκι και βρίσκεται λίγο κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Έτσι, έχουμε αξιοπιστία, δια στόματος Στουρνάρα, και όχι αξιοπουστία, δια στόματος Παπανδρέου τζούνιορ.

Ώστε δεν θέλει να συμφωνεί στις Βρυξέλλες και να αθετεί στην Ελλάδα τα συμφωνηθέντα. Τι γίνεται όμως με τους προϊσταμένους του, τους "μπαλκονάτους" και τους "τηλε-παραθυράτους"; Διότι αν το γράψουμε ολίγον διαφορετικά, είναι σαν να μας λέει : Δεν θέλω να δεσμεύομαι στις Βρυξέλλες και να αποδεσμεύομαι στην Ελλάδα. Οι πρασινογάλαζοι όμως προϊστάμενοι, όταν προεκλογικά δεσμεύονται, μετεκλογικά αποδεσμεύονται εξαπατώντας τους αφελείς ψηφοφόρους. Που καλούνται να περιμένουν άλλα τέσσερα χρόνια για να τιμωρήσουν τον ψεύτη ψηφίζοντας έναν άλλο ψεύτη.

Στην Ελλάδα η αξιοπιστία είναι όντως αξιοπουστία, ο επιπλέων φελλός δεν είχε κάνει λάθος. Εκτός Ελλάδος δεν είναι. Oι πολιτικοί μας είναι αξιόπιστοι για τους έξω και αξιόπουστοι για τους μέσα : "Λεφτά υπάρχουν", "θα επαναδιαπραγματευθούμε το χρέος", ήταν οι νέες δεσμεύσεις με τον ... κυρίαρχο. Όσο για τις παλαιές, ποιος δεν θυμάται το "ίδιο συνδικάτο, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ", ή το άλλο, "έξω οι βάσεις του θανάτου"; Τώρα που ήρθε ο λογαριασμός της αξιοπουστίας, οι μέσα λιμοκτονούν και αυτοκτονούν. Περιμένουν πάλι τις εκλογές, ο κ.Τσίπρας είναι έτοιμος.

Ποιοι είναι οι πραγματικοί φασιστοναζί

Η φωτογραφία θα μπορούσε να είναι περισσότερο ανατριχιαστική

 Στον δεσμό που σας παραπέμπω με αστερίσκο (*) θα διαβάσετε, αν μπορέσετε, ένα κατεβατό σχετικά με την ψυχοσύνθεση - ψυχασθένεια την ονομάζει ο αρθρογράφος - του ναζιστή. Το άρθρο υπογράφει ο κ. Παναγιώτης Μποτίνος. Μεταξύ άλλων μας λέει :

"Οι περισσότεροι όμως επιστήμονες αποδέχονται σαν κεντρικό πυρήνα του ψυχισμού του ναζιστή την ασυγκράτητη τάση του για έγκλημα. Κεντρικός στόχος της ζωής των ναζιστών είναι η πραγματοποίηση όσο το δυνατόν περισσότερων εγκλημάτων σαν μέσον για τον έλεγχο της ζωής των άλλων και όλα αυτά σαν μέσον για αποκόμιση προσωπικής ψυχολογικής ηδονής. Στη ζωή του ο ναζιστής και ο φασίστας έχει σαν βασική επιδίωξη την αποκόμιση ηδονής δια μέσου της αίσθησής του ότι έχει τον απόλυτο έλεγχο και την απόλυτη κυριαρχία επί της ζωής των άλλων"


 Έμεινα μόνο σ΄ αυτό το κομμάτι και άφησα τα άλλα για άλλους. Διότι είναι αποκαλυπτικό της ναζιστικής ψυχοσύνθεσης. Και σχολιάζω :

Επειδή μας έχουν πρήξει οι σιτιζόμενοι στα πρυτανεία του σιωνισμού, ας κάνουμε τον κόπο να διαβάσουμε μόνο αυτό το μικρό απόσπασμα από το ανιαρό και μακροσκελές σεντόνι του κ. Παναγιώτη Μποτίνου. Ξεκαθαρίζει ποιος είναι ο ναζιστής και ποια η ψυχολογία του.

Λοιπόν, τον ρωτάμε. Τι έχει να μας πει, όταν οι περισσότεροι επιστήμονες δέχονται να σφάζουν επί της χειρουργικής κλίνης τους ημιθανείς εγκεφαλικά "νεκρούς"; Έχουν σαν κεντρικό πυρήνα του ψυχισμού τους την ασυγκράτητη τάση για έγκλημα και έλεγχο της ζωής των άλλων; Έχουν αυτού του είδους (των μεταμοσχεύσεων) οι επιστήμονες σαν βασική επιδίωξη την αποκόμιση ηδονής μέσω της αίσθησής ότι έχουν τον απόλυτο έλεγχο και την απόλυτη κυριαρχία επί της ζωής των άλλων;

Αν μπορεί, και αν θέλει, ας μας δώσει την απάντηση. Αλλά δεν θα το κάνει. Οι φασίστες και οι ναζί δεν καταπιάνονται με αυτά τα θέματα. Όταν τα βρίσκουν δύσκολα τους πιάνει γλωσσοδέτης για να μην καταλαβαίνουμε ποιοι τελικά είναι οι φασιστοναζήδες.

(*)  http://ksipnistere.blogspot.gr/2012/12/blog-post_9395.html

Ποιμενικά προβλήματα

Κοινό Πάσχα για ορθόδοξους και ρωμαιοκαθολικούς στους Αγίους Τόπους

Η φωτογραφία από την ιστοσελίδα iefimerida.gr

Στον παρακάτω δεσμό (*) διαβάζουμε ... 

"Την απόφαση να εορταστεί από κοινού το Πάσχα του 2013 στους Αγίους Τόπους πήρε το Λατινικό Πατριαρχείο της Ιερουσαλήμ. Η απόφαση του νέου Θεματοφύλακα της Ιεράς Γης Πιερμπατίστα Πιζαμπάλα βασίστηκε στην επιθυμία του για κοινούς εορτασμούς στις μεικτές οικογένειες (ορθόδοξων-ρωμαιοκαθολικών) που είναι πολλές στην περιοχή. 

« Ο Οικουμενισμός στους Αγίους Τόπους δεν είναι ένα θεολογικό πρόβλημα, είναι ένα ποιμενικό πρόβλημα. Επειδή όλες οι οικογένειες είναι μεικτές οικογένειες. Ένα μέρος είναι Ορθόδοξο και το άλλο Καθολικό. Έτσι έχουμε δύο διαφορετικά ημερολόγια: Το Γρηγοριανό ημερολόγιο και το Ιουλιανό ημερολόγιο για τις οικογένειες » ανέφερε και συμπλήρωσε: «Για χριστιανικές οικογένειες, είναι ένα πρόβλημα. Θέλουν να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα και το Πάσχα μαζί από κοινού. Έτσι, η Καθολική Εκκλησία αποφάσισε να υιοθετήσει μόνο για το Πάσχα, όχι για τα Χριστούγεννα, το Ιουλιανό ημερολόγιο, ώστε να καταστεί δυνατή και να επιτρέψει χριστιανικές οικογένειες μας να γιορτάζεται το Πάσχα μαζί».
 Έτσι, με τα νέα δεδομένα, το επόμενο Πάσχα για τους ρωμαιοκαθολικούς θα εορταστεί στις 5 Μαΐου, ενώ μια ακόμα πρόθεση του Πατριαρχείου είναι από τα επόμενα χρόνια η Καθολική Εκκλησία στους Αγίους Τόπους να εγκρίνει το Ιουλιανό ημερολόγιο, οριστικά".

Και σχολιάζουμε : 

 Ώστε έχουμε τώρα και ποιμενικά προβλήματα! Η γλώσσα λανθάνουσα την αλήθειαν λέγει. Οι ποιμένες έχουν το πρόβλημα και το μεταδίδουν στο ποίμνιο. Οι ποιμένες βόσκουσι εαυτούς "ποιμενιζόμενοι" σε διασκέψεις, διαλόγους, διαθρησκειακές και λοιπές διαβουλεύσεις (σημ. πάντα η πρόθεση "δια" προηγείται) και το ποίμνιο δεν ξέρει πού βρίσκεται και κατά πού τραβά. Κάθε πρόβατο φτιάχνει και τη στάνη του.

Τώρα ετοιμάζονται οι ποιμένες με τα ποιμενικά προβλήματα να εορτάσουν, λέει, με το Ιουλιανό (sic) ημερολόγιο το Πάσχα του 2013 στις αρχές Μαΐου. Φυσικά, κατά παρέκκλιση της αγίας Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. Εμείς οι Ορθόδοξοι γίναμε πλέον υπερβατικοί, υπερβήκαμε τις Συνόδους και φτιάξαμε τη δική μας σύνοδο της νέας ελληνικής ορθοδοξίας ή νεοορθοδοξίας. Μεταμοντέρνα και μετανεωτερικά πράγματα Δεκατρείς μέρες πίσω, δεκατρείς μπροστά και Πάσχα με το Ιουλιανό το Μάΐο.

 Τα υπόλοιπα είναι για τα σκουπίδια, διότι το γράμμα σκοτώνει, το πνεύμα ζωοποιεί, όπως πιθανόν να μας έλεγαν οι συναφειακοί μεταπατέρες προκειμένου να αποφύγουν εκείνο το "οι πατέρες υπήρξαν θύματα του αρχεκάκου όφεως". Υπάρχει βέβαια και το "συμβοσκηθήσεται λύκος μετ᾿ ἀρνός, καὶ πάρδαλις συναναπαύσεται ἐρίφω", αυτό όμως είναι μόνο για να το γράφουμε ή καμιά φορά να το υποδυόμαστε παίζοντας το θεατρικό μονόπρακτο "Εγώ και η σχέση με το θεό". Θέατρο του παραλόγου θα το αποκαλούσε κανείς, αλλά αυτό είναι μια άποψη.

(*) Πηγή: Κοινό Πάσχα για ορθόδοξους και ρωμαιοκαθολικούς στους Αγίους Τόπους iefimerida.gr

Περί του Θέματος "ικανοποίηση της θείας Δικαιοσύνης"

Θα κουράσω τον αναγνώστη με αυτό το πληροφοριακό υλικό (1), απαραίτητο για την κατανόηση του σχολίου το οποίο και προτάσσω :

 Το Σχόλιο : 

 Να λοιπόν που ο κύριος ικ (Ι.Καρδάσης) έγραψε κάτι σωστό. Ορθοδοξώτατο μάλιστα. Ο Θεός θάνατον ουκ εποίησε, βεβαιότατον, απλώς συμβούλεψε τους Πρωτοπλάστους να μην φάνε τον καρπό από το δέντρο της γνώσεως. Καθότι προγνωρίζων και προνοών, τους είπε ότι θα αποθάνουν . Η ανωριμότητα των Πρωτοπλάστων και η μη τήρηση της συμβουλής, και όχι εντολής, είχε αποτέλεσμα την έναρξη του πολλαπλασιασμού των με ενδογαμία. Η επιστήμη επιβεβαιώνει ότι τα έκγονα της ενδογαμίας φέρουν πολλά παθογόνα γονίδια με αποτέλεσμα να προκύπτουν ποικίλες, και συνηθέστατα ανίατες, ασθένειες.

Ότι οι προελθόντες απόγονοι έζησαν πολλά χρόνια, εξηγείται εκ του ότι τα παθογόνα γονίδια τότε άρχισαν να εμφανίζονται. Ήταν "φρέσκοι", με άλλα λόγια, οι απόγονοι. Ιδού λοιπόν η απόδειξη ότι "ο Θεός θάνατον ουκ εποίησε". Η άρνηση της συμμόρφωσης στη συμβουλή του Κυρίου και Θεού επέφερε τον θάνατο. Δεν είχαν οι Πρωτόπλαστοι την υπομονή (βασίλισσα των αρετών) να περιμένουν. Πλανηθέντες υπό του Όφεως εμίγησαν, τα τέκνα μεταξύ τους ομοίως και ο θάνατος επήλθε, όπως και η διαστροφή του νου των αιρετικών. Που οδηγεί κι αυτό σε χειρότερο θάνατο.

 Αυτό το "η ικανοποίηση της θείας Δικαιοσύνης" είναι ανθρωποπαθής έκφραση, όπως πολλές παρόμοιες υπάρχουν στις διηγήσεις, αν το επιτρέπει η ρύμη του λόγου, της Αγίας Γραφής. Αν εμείς οι άνθρωποι έχουμε αυτό το εγγενές περί δικαίου αίσθημα και την συναφή περί αυτού ικανοποίηση με την απόδοσης δικαιοσύνης, δεν σημαίνει ότι τούτο είναι το ίδιο με το κατά Θεόν δίκαιο και την "ικανοποίηση" της Δικαιοσύνη Του : "Ως απέχει ο ουρανός από της γης, ούτως απέχει η οδός μου από των οδών υμών και τα διανοήματα υμών από της διανοίας μου". 

 Είναι, θα έλεγα, τρόπος έκφρασης αυτό το "ικανοποίηση της θείας Δικαιοσύνης" το οποίο δεν αποδίδει - πώς μπορεί άλλωστε - το αληθώς και όντως υπάρχον Δίκαιο του αγίου Θεού. Ας μη το παίρνουμε λοιπόν κατά κυριολεξία και βεβαίως, ας μην κάνουμε θεολογία με βάση την "ικανοποίηση της θείας Δικαιοσύνης"

Και το άρθρο, υπογραμμίσεις και έντονη γραφή δικές μου :

 Η ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (1)

 Aιρετική διδασκαλια της Εκκλησιας μας 

 Δεν θα είμαστε τόσο κατηγορηματικοί στον τίτλο μας, που είναι βαρύς και οδυνηρός για τη Διοίκηση της Εκκλησίας μας, αν δεν βλέπαμε ετεροδιδασκαλίες του Παπισμού να διδάσκονται και μάλιστα ως Κατήχηση σε επίσημα βιβλία της Εκκλησία μας. Βέβαια, για να χαρακτηρίσει κάποιος μια διδασκαλία ως αιρετική, θα πρέπει πρώτα να έχει χαρακτηρίσει τον ΡΚαθολικισμό ως αίρεση και κάτι τέτοιο δεν έχει υπάρξει από την Διοίκηση της Εκκλησίας, άσχετα αν αυτός ο χαρακτηρισμός έχει δοθεί παλαιότερα επίσημα από Πανορθόδοξες Συνόδους. 

 Εδώ και πολύ καιρό ασκείται κριτική (και πολύ σωστά) σε εκπροσώπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας (Κληρικούς και Καθηγητές Πανεπιστημίου), για τα λεγόμενα οικουμενιστικά ανοίγματα προς τη Δύση και, ως επακόλουθο αυτών, τις συναντήσεις, συμπροσευχές και συλλείτουργα με τους αιρετικούς Παπικούς. Και ορθώς καυτηριάζονται πολλές τέτοιες ενέργειες, οι οποίες εν πολλοίς αποτελούν –προς το παρόν- αντικανονικές ενέργειες με παραβάσεις Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας μας. Δεν μπορείς πράγματι να συμπροσεύχεσαι με αιρετικούς, όταν π.χ. ο Μ. Βασίλειος εύχεται: «τους πεπλανημένους επανάγαγε και σύναψον τη αγία σου, καθολική και αποστολική Εκκλησία», εκτός βέβαια και εάν δεν τους θεωρείς πεπλανημένους. 

 Εκτός όμως από τα ανωτέρω, ήδη από πάρα πολλά χρόνια ασκείται μια αιρετική διδασκαλία στην Εκκλησία μας, για την οποίαν δεν υπάρχει καμία αντίδραση και μάλιστα σε ένα θέμα καθαρά δογματικής φύσεως, το οποίον διαπραγματεύεται το ερώτημα περί της προσφοράς του Χριστού με την σταύρωση και το θάνατό του, το αποκαλούμενο: «ικανοποίηση της θ. δικαιοσύνης». 

 Ένα από τα κύρια δογματικά θέματα, που χωρίζουν την Ορθόδοξη Εκκλησία από τον Παπισμό είναι και αυτό της ικανοποίησης της θ. δικαιοσύνης.  Συγκεκριμένα, ενώ η Ορθόδοξη Εκκλησία πρεσβεύει, ότι ο θάνατος είναι δημιούργημα του Διαβόλου, ο δε Λόγος εσαρκώθη για να καταποντίσει το κράτος του θανάτου («θανάτω θάνατον πατήσας»), πράγμα που έγινε με την σταύρωση και ανάστασή Του, για τον Παπισμό, ο θάνατος είναι δημιούργημα του Θεού, ο δε Λόγος εσαρκώθη και εσταυρώθη προς ικανοποίηση της θείας δικαιοσύνης και για να δώσει το καλό παράδειγμα της αγάπης και της υπακοής, ως προϋπόθεση ένωσης με τον Θεό, αυτός δε ο θάνατος θα καταργηθεί με την β΄ παρουσία.  

Η ανωτέρω Ορθόδοξη θέση τεκμηριώνεται από πάμπολλους Πατέρες της Εκκλησίας (Άγ. Ειρηναίο, Μ. Αθανάσιο, Κύριλλο Αλεξανδρείας, Γρηγόριο Θεολόγο, Ιωάννη Χρυσόστομο, Μάξιμο Ομολογητή, Νικόλαο Καβάσιλα, Γρηγόριο Παλαμά κ.ά.) και αποτελεί την επίσημη θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ενώ ο Παπισμός βασιζόμενος σε Δυτικούς πατέρες (Αυγουστίνο, Αβελάρδο, Άνσελμο κυρίως, Θωμά Ακινάτη κ.ά.) εκφράζει την εντελώς αντίθετη δογματική θέση, που εδράζεται στη διαφορετική της άποψη έναντι του προπατορικού αμαρτήματος και της δημιουργίας του Σατανά, τον οποίον θεωρεί ως όργανο και υπηρέτη του Θεού προς τιμωρία του ανθρώπου ένεκα της θείας οργής (με την Ορθόδοξη δογματική θέση να είναι βεβαίως εκ διαμέτρου αντίθετη). (2)

 Η περί ικανοποιήσεως της θ. δικαιοσύνης διδασκαλία πρωτοεμφανίζεται σε έργα του Αρχιεπισκόπου του Canterbury Άνσελμου (1033-1109), ιδρυτή του Σχολαστικισμού στη Δύση και αγίου από τον Παπισμό. Συνέγραψε το έργο: Cur Deus homo? (Γιατί ο Θεός "έγινε" άνθρωπος;), στο οποίον διαπραγματεύεται τη θεωρία της λύτρωσης. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, που στηρίζεται στη φεουδαλική διάρθρωση της κοινωνίας, ο πεπερασμένος άνθρωπος διέπραξε ένα έγκλημα (αμάρτημα) κατά του απείρου Θεού. Στη φεουδαλική κοινωνία, ο προσβάλλων αναγκαζόταν να παράσχει ικανοποίηση ή να καταβάλει αποζημίωση στον προσβληθέντα, που ήταν ανάλογη προς τη θέση του τελευταίου. Έτσι, ένα έγκλημα εναντίον ενός βασιλιά απαιτούσε μεγαλύτερη ικανοποίηση από ένα έγκλημα εναντίον ενός βαρώνου κ.ο.κ. 

Σύμφωνα με αυτόν τον τρόπο σκέψης, ο πεπερασμένος άνθρωπος, αφού δεν μπορούσε ποτέ να παράσχει ικανοποίηση στον άπειρο Θεό, θα έπρεπε να περιμένει μόνο τον αιώνιο θάνατο. Το όργανο για την επαναφορά του ανθρώπου σε μια ορθή σχέση με τον Θεό θα έπρεπε να είναι ένας Θεάνθρωπος (Χριστός), με του οποίου την άπειρη αξία ο άνθρωπος εξαγνίστηκε σε μια πράξη συνεργασίας –αναδημιουργίας. Αυτή η θεωρία επικυρώθηκε με τη σύνοδο του Τριδέντου, η οποία καθόρισε ότι η αξιομισθία του ανθρώπου αδυνατεί να προσφέρει τη σωτηρία, εκτός αν συναφθεί με την αξιομισθία του Χριστού. Διέκρινε δε δυο είδη ποινών, την αιώνια και την πρόσκαιρη. Από την πρώτη απαλλάσσεται ο άνθρωπος μόνο δια του σταυρικού θανάτου του Χριστού, ενώ από τη δεύτερη με τα έργα της μετανοίας. Οι λυσίποινες αυτές αφέσεις αμαρτιών βάσει των αξιομισθιών του Χριστού και των Αγίων προφανώς βασίζονται στην εκδοχή περί ικανοποιήσεως της θ. δικαιοσύνης. Εν προκειμένω εξαγοράζονται μόνον οι πρόσκαιρες ποινές και όχι οι αιώνιες, οι οποίες εξαλείφονται μόνο δια του σταυρικού θανάτου. 

 Η Ορθόδοξη θέση επ’ αυτών εκφράζεται κυρίως από τον μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας, τον Γρηγόριο Θεολόγο, αλλά και από θεολόγους Καθηγητές. Έτσι: 
 Α/ Ο Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος αναφέρει: «Δεύτερον δε, τις ο λόγος, Μονογενούς αίμα τέρπειν Πατέρα, ως ουδέ τον Ισαάκ εδέξατο παρά του πατρός προσφερόμενον, αλλ’ αντηλλάξατο την θυσίαν, κριόν αντιδούς του λογικού θύματος; Ή δήλον, ότι λαμβάνει μεν ο Πατήρ, ουκ αιτήσας, ουδέ δεηθείς, αλλά δια την οικονομίαν, και το χρήναι αγιασθήναι τω ανθρωπίνω του Θεού τον άνθρωπον. ιν’ αυτός ημάς εξέληται, του τυράννου βία κρατήσας, και προς εαυτόν επαναγάγη δια του Υιού μεσιτεύσαντος, και εις τιμήν του Πατρός τούτο οικονομήσαντος, ώ τα πάντα παραχωρών φαίνεται. Τα μεν δη Χριστού τοιαύτα, και τα πλείω σιγή σεβέσθω. Ο δε χαλκούς όφις κρεμάται μεν κατά των δακνόντων όφεων, ουχ ως τύπος δε του υπέρ ημών παθόντος, αλλ’ ως αντίτυπος. και σώζει τους εις αυτόν ορώντας, ουχ ότι ζη πιστευόμενος, αλλ’ ότι νενέκρωται, και συννεκροί τας υπ’ αυτόν δυνάμεις, καταλυθείς, ώσπερ ην άξιος. Και τις ο πρέπων αυτών παρ’ ημών επιτάφιος; Που σου, θάνατε, το κέντρον; Πού σου, άδη, το νίκος; Τω σταυρώ βέβλησαι, τω ζωοποιώ τεθανάτωσαι. Άπνους, νεκρός, ακίνητος, ανενέργητος, και, ει το σχήμα σώζεις όφεως, εν ύψει στηλιτευόμενος» (Λόγος με΄, Εις το Άγιον Πάσχα, 22, Migne, P.G., 36, 653). 
 B/ Ο καθ. Ι. Καρμίρης αναφέρει: «Ακόμη και ο όρος «ικανοποίησις» ή «Satisfactio» είναι ξένος προς τους Έλληνας Πατέρας» (Ετερόδοξοι επιδράσεις επί της ομολογίας του ΙΖ΄ αιώνος. Ιεροσόλυμα 1949, σελ. 64, σημ. 3). 
 Γ/ Ο καθ. π. Ι. Ρωμανίδης αναφέρει: «Η εν τη Δύσει επικρατούσα περί απολυτρώσεως διδασκαλία είναι εν γενικαίς γραμμαίς η περί ικανοποιήσεως θεωρία του Ανσέλμου, η οποία δεν προϋποθέτει ως αναγκαίαν την συνεχή και αδιάκοπον κοινωνίαν και παρουσίαν του Χριστού εν τοις σώμασι των πεφωτισμένων. όπου δε η προϋπόθεσις αύτη δια βιβλικούς λόγους απαντά, είναι δευτερευούσης σημασίας. Εφ’ όσον δια της σταυρικής θυσίας του Κυρίου ικανοποιείται η θεία δικαιοσύνη, δεν υπάρχει πλέον ουσιαστική ανάγκη της διαρκούς και πραγματικής εν τη Εκκλησία παρουσίας Αυτού προς σωτηρίαν των πιστών» (Το προπατορικόν αμάρτημα. Αθήνα 1992, σελ. 2-3). 
 Δ/ Ο καθ. Ν. Ματσούκας κινείται παρομοίως αναφέροντας, ότι η θεωρία αυτή του Άνσελμου ορμάται εκ προϋποθέσεων και σκέψεων ξένων προς την βιβλική και την ανατολική πατερική διδασκαλία. Η θεωρία αυτή δεν μπορεί να στηριχθεί εις τας παραστάσεις περί «θυσίας» και «λύτρου» υπέρ των ανθρώπων, ως αναπτύσσεται εις την ορθόδοξη ανατολική παράδοση, όπου εξαίρεται η πράξη του Σταυρού ως προσφορά υπέρ του ανθρώπου και όπου δεν γίνεται λόγος περί της συνδιαλλαγής της αγάπης και της δικαιοσύνης στο Θεό. Η ερμηνεία αυτή του απολυτρωτικού έργου μετατόπισε το πρόβλημα από την ανθρώπινη περιοχή στη θεία. Η βιβλική διδασκαλία και η Ορθόδοξη παράδοση δέχονται το απολυτρωτικό έργο ως προελθόν εκ της αγάπης του Θεού, ο οποίος εισέβαλε στην ιστορία και ελευθέρωσε τον άνθρωπο από τα χέρια του Διαβόλου και από τη δύναμη της φθοράς και την άλωση από το κράτος του θανάτου (Θ.Η.Ε. τ. 6, σελ. 857-858). 

 Πλην όμως υπάρχουν και αντίθετες θέσεις καθηγητών επηρεασμένων από τη σχολαστική θεολογία της Δύσης και κυρίως του Άνσελμου, αλλά και του Ακινάτη. Έτσι: 
 Α/ Ο καθ. Θεοδώρου Α. στο έργο του «Η ουσία της Ορθοδοξίας» καταγράφει πως η ικανοποίηση της θείας δικαιοσύνης είναι διδασκαλία ορθόδοξη!: «Επί του σταυρού ο Σωτήρ αναλαβών πάσας του κόσμου τας αμαρτίας και γενόμενος υπέρ ημών κατάρα, υπήνεγκεν ανθ’ ημών όλας τας εκ της αμαρτίας ποινάς και δη τον θάνατον, όσα πάντα έπρεπε να υποστή το αμαρτήσαν των ανθρώπων γένος. Δια του αίματός του ο Χριστός ικανοποίησε πλήρως την θείαν δικαιοσύνην, την απαιτούσαν την τιμωρίαν του παραβάτου». 
Ωστόσο κατά την ορθόδοξη θεολογία (και μάλιστα κατά την ουσία της) ούτε ο θάνατος, ως αρρώστια και φθορά, είναι ποινή ούτε ο σκοπός της σωτηρίας είναι η ικανοποίηση της θείας δικαιοσύνης. Βιβλικά και πατερικά κείμενα, που κάνουν λόγο για το θάνατο του Χριστού «ως λύτρον», απλώς αναφέρονται στις γνωστές εικόνες απελευθέρωσης των δούλων και φυσικά έχουν σκοπό να παρουσιάσουν τη σωτηρία ως απελευθέρωση από τον τύραννο Διάβολο και την αμαρτία και εν πάση περιπτώσει πουθενά δεν κάνουν λόγο για ικανοποίηση της θείας δικαιοσύνης. 
 Β/ Ο καθ. Τρεμπέλας Π. είναι και αυτός επηρεασμένος από τον σχολαστικισμό της Δύσης, τον Άνσελμο και τον Ακινάτη και όχι μόνον ενστερνίζεται τις θέσεις τους, αλλά και τις υπερασπίζεται ενθέρμως, όπου εκτός της ικανοποίησης της θ. δικαιοσύνης του Άνσελμου, έχουμε τα περί της κτιστής χάριτος στην Αγία Τριάδα, του Ακινάτη, ότι η Ουσία του Θεού είναι ο Νους, του Αυγουστίνου, ότι ο μόνος άκτιστος είναι ο αγέννητος Πατήρ (άρα ο Υιός που είναι γεννητός τι είναι;), ότι είναι βλασφημία η άρνηση του Actus purus (της καθαρής ενέργειας του Ακινάτη), ότι η θ. Ενέργεια είναι η θ. Ουσία, ότι η υπόσταση ταυτίζεται με την ουσία, ότι η αγιότητα του Χριστού είναι ελάσσονα του Πατέρα κ.ά. (Αλληλογραφία π. Ι. Ρωμανίδη και Π. Τρεμπέλα, εκδόσεις Αρμός, 2009). 

 Παρ’ όλο λοιπόν, που οι δογματικές θέσεις Ορθοδοξίας και Παπισμού είναι εκ διαμέτρου αντίθετες, καθότι εδράζονται σε διαφορετικές θεωρήσεις του θανάτου, του Σατανά, της πτώσης και της απολύτρωσης του ανθρώπου, παρ’ όλα αυτά εξακολουθούν και επιζούν οι επιδράσεις από την ΡΚαθολική και Προτεσταντική κατήχηση, κατάλοιπα του σχολαστικισμού και διαφωτισμού, της προσπάθειας δυτικοποίησης της Ορθοδοξίας, της βλαπτικής επίδρασης των ιδεών του Α. Κοραή, ο οποίος αντικατέστησε: α/ την κάθαρση της καρδιάς με την φιλοσοφική ηθική, β/ τον φωτισμό του νου με τον μεταφυσικό φωτισμό της διάνοιας και γ/ την θέωση με το τίποτε και τέλος την εκρίζωση του μοναχισμού στην χώρα μας από την βαυαροκρατία. 

 Έτσι φθάνουμε σήμερα να διαβάζουμε σε βιβλίο Ορθόδοξης κατήχησης: «Και διατί ο θάνατος ούτος; Προς εξιλέωσιν της καθ’ ημών θείας οργής. Επ’ αληθείας, ημείς ήμεθα οι ένοχοι και ημείς έπρεπε να τιμωρηθώμεν, δια να αποκατασταθή η ηθική εν τω κόσμω τάξις, η δια της παραβάσεως ημών διαπραχθείσα. Αλλ’ επειδή, δια να εξιλεωθή ο άπειρος Θεός, απητείτο και Θύμα απείρων διαστάσεων, τοιούτον δε η γη δεν ηδύνατο να προσφέρη, παρ’ όλας τας μηδέποτε διακοπείσας αιματηράς της θυσίας, τας διαλαλούσας την παγκόσμιον ενοχήν, δια τούτο ο Θεάνθρωπος προσέφερεν εαυτόν επί του Σταυρού ως σφάγιον εξιλαστήριον, αντιπροσωπεύσας μεν δια της ανθρωπίνης φύσεώς του τον πταίσαντα, παρασχών δε δια της θείας τοιαύτην αμύθητον αξίαν εις τον θάνατόν του, ώστε να κάμψη τα σπλάχνα του Απείρου Θεού. Κατ’ αυτόν τον τρόπον ο υπέρ ημών Σταυρωθείς ικανοποίησε την θείαν δικαιοσύνην, ειρηνοποίησε τα πάντα εν εαυτώ και εδώρησεν εις ημάς την απολύτρωσιν «δια του αίματος αυτού» (Εφεσ. α΄ 7)».(Ιερά Κατήχησις. π. Κ. Καλλίνικου. Έκδοση ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝIΑΣ, Αθήνα 1997, σελ. 55-56). 
Δηλ. με άλλα λόγια, ο Χριστός πρόσφερε τον εαυτό του στο Σταυρό, για να ξεθυμώσει ο Πατέρας του, λόγω της παρακοής του Αδάμ! Οποία διαστροφή της πατερικής διδασκαλίας! Ο Χριστός να γίνεται όργανο εξευμενισμού του θείου, κάτι που η Ορθόδοξη Εκκλησία απορρίπτει γενικώς και χωρίς εξαιρέσεις. Παράδειγμα έχουμε την μη συμπερίληψη των Κανόνων του αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος στον β΄ Κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής και τούτο διότι στον α΄ Κανόνα του αγίου Ιωάννου αναφέρεται ο εξευμενισμός του θείου: «Ου μην αλλά και ει συχναίς γονάτων κλίσεσι το θείον εξευμενίζειν αιρείται, ομοίως ποιείν, και μάλιστα ει φιλότιμον προς ελεημοσύνην και της δυνάμεως ουκ αποδέουσαν την προαίρεσιν επιδείκνυται». 

 Δεν εκπλησσόμεθα βέβαια, για την παρείσφρηση τέτοιων ΡΚαθολικών δογμάτων σε Ορθόδοξη κατήχηση, γιατί δεν είναι τα μοναδικά, που έχουν εμφιλοχωρήσει, αλλά συγκλονιζόμεθα, όταν τέτοια κείμενα ακούγονται από αναγνώστες στις τράπεζες Μονών του Αγ. Όρους, που θεωρείται πλέον ο εναπομείνας Φάρος της Ορθοδοξίας, και από την πείσμονα άρνηση της αντικατάστασής των μετά από σχετικές υποδείξεις. 
Πρέπει όμως κάποτε να αρχίσουμε, έστω και αργά να αντικαθιστούμε τέτοια κείμενα με αντίστοιχα Ορθόδοξα, ώστε τουλάχιστον να σταματήσουμε σαν Ορθόδοξοι να κατηχούμεθα με θέσεις, που έχουν χαρακτηρισθεί αιρετικές από το ίδιο το Σώμα της Εκκλησίας μας, δηλ. το Σώμα του Χριστού, το Σώμα των Αγίων. 

Από τα ανωτέρω κατατεθέντα φαίνεται σαφώς, ότι η λεγομένη προσέγγιση μεταξύ Ορθοδόξων και ΡΚαθολικών, η πολυδιαφημιζόμενη «ένωση» είναι και θα παραμείνει ένα όνειρο απατηλό. 
Πως μπορεί να συγχρωτισθούν Ιουδαίοι με Σαμαρείτες; 
Πως μπορεί να συμπλεύσουν ένας Θεός τιμωρός με ένα Θεό της Αγάπης, ένας Θεός δημιουργός του θανάτου με ένα Θεό δημιουργό της ζωής, ένας Θεός, που έχει επιλέξει ποιοι θα σωθούν με ένα Θεό που καλεί τους πάντες σε σωτηρία, ένας Θεός γεννημένος από τη Φύση του (Αυγουστίνος) και όχι αυτογέννητος από το πρόσωπό του (Καππαδόκες), ένας Θεός που έστειλε τον Υιό του να σταυρωθεί για να εξευμενίσει την οργή του με ένα Θεό, που έστειλε τον Υιό του να σταυρωθεί, ώστε με το θάνατό του να πατάξει το θάνατο; 
Πως μπορεί ένας Θεός που δεν είναι αποκλειστικά δημιουργός του αγίου Πνεύματος, αλλά έχει και συνδημιουργό να ταυτίζεται με ένα Θεό, που είναι αποκλειστικά μοναδικός αίτιος της ύπαρξης του Τρίτου Προσώπου; Ένας Θεός, που έχει αντιπρόσωπό του στη γη, που είναι και αλάθητος, με έναν που δεν αντιπροσωπεύεται από έναν θεό των ειδώλων πάνω στη γη; 
 Όλη αυτή η προσπάθεια «ένωσης» Ορθοδόξων και ΡΚαθολικών μοιάζει με την προσπάθεια συνένωσης αστρονόμων και αστρολόγων σ’ ένα ενιαίο οργανισμό. Δηλαδή, είναι σαν να καλούνται οι επιστήμονες αστρονόμοι, που η επιστήμη τους βασίζεται στην εμπειρία και στην παρατήρηση με όργανα (όπως είναι και οι θεόπτες άγιοι) να συνενωθούν με ανεπιστήμονες κομπογιαννίτες, που χρησιμοποιούν τον στοχασμό, τη δεισιδαιμονία και την παρατήρηση με γυμνό μάτι (όπως είναι οι στοχαστές και φιλοσοφούντες «άγιοι» της Δύσης). 

Το ίδιο συμβαίνει και με την προσέγγιση Ορθοδόξων και Ετεροδόξων. Καλούνται δηλ. να ενωθούν εκείνοι, που γνωρίζουν τον τρόπο θεραπείας των ανθρώπων με εκείνους που δεν γνωρίζουν καμία θεραπεία, αλλά το μόνο που γνωρίζουν άριστα είναι το πώς να αστυνομεύουν τους ανθρώπους. Πως μπορεί ένα Νοσοκομείο να συμπλεύσει με ένα Δικαστήριο; Τι κοινό μπορεί να έχουν αυτά τα δυο καθιδρύματα. Τι κοινό μπορεί να έχει ένας γιατρός με ένα δικαστή; Τέτοιος λοιπόν αβυσσαλέος διαχωρισμός υπάρχει μεταξύ Ανατολής και Δύσης, που δεν είναι απλώς σχήμα λόγου το ρηθέν, ότι οι διαφορές είναι τέτοιες «όσον απέχουσιν Ανατολαί από Δυσμών». Και έτσι Εκκλησία και Ειδωλολατρία θεωρείται αδύνατο να συμπλεύσουν, οπότε «εις μάτην κοπιάζουν οι οικοδομούντες», καθότι το αποτρέπει ο ίδιος ο ευαγγελικός λόγος: «Τις δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ;» (Κορ. Β΄ 6. 15). 

 Ι. ΚΑΡΔΑΣΗΣ

(1) Από το ιστολόγιο  http://apotixisi.blogspot.gr/2012/12/normal-0-false-false-false.html
(2) Βλέπε     και         http://kyprianoscy.blogspot.gr/2012/11/blog-post_7917.html

Ο σατανοκίνητος ναζισμός

"Παιδάκι μου αυτά τα ξέρω", μου απάντησε η γιαγιά μου μέσα από ένα χασμουρητό της, όταν άρχισα να της διαβάζω τα σχετικά με τον σατανοκίνητο ναζισμό

Σε πατριωτικό, εθνικό και φιλορθόδοξο, ιστολόγιο αναρτήθηκε εκτεταμένο κείμενο σχετικά με το σατανιστικό ναζισμό κάποιου ονόματι David Myatt. Ο λόγος προφανής, διότι αντιμετωπίζουμε, κατά το ιστολόγιο, τον κίδυνο της ναζιστικής (και σατανοκινούμενης) Χρυσής Αυγής. Μεταξύ άλλων γράφει το ενημερωτικό κείμενο και τα ακόλουθα, που έκρινα χρήσιμο να σχολιάσω.

"Οι επιθέσεις των σατανιστών Ναζί κατά του Χριστιανισμού, που γίνονται ακόμη πιο βίαιες από τον αντισημιτισμό τους, πηγάζουν από τις νιτσεϊκές ιδέες περί Υπερανθρώπου και από τις αντιλήψεις του κοινωνικού δαρβινισμού για τη δύναμη, την κατάκτηση και την επιβίωση του ισχυρότερου, οι οποίες χαρακτηρίζουν τον παλαιό Εθνικοσοσιαλισμό"

Και το σΧόλιο
Δεν ξέρω αν άντεξε κανείς να διαβάσει όλο αυτό το άνοστο, ανίερο, ανιαρό, και υπερβολικά κουραστικό, άρθρο. Για να μάθει τι; ρωτώ. Για τα σατανιστικά, τα ναζιστικά, τα φασιστικά και τα λοιπά κι αυτά; Μήπως δεν τα ξέρουμε;

Η απορία μου είναι αυτή που θα σας γράψω ευθύς, και σημειώσατε, δεν προχώρησα στην ανάγνωση του άρθρου. Η σιωνιστική φιλολογία, συνεπικουρούμενη υπό κάθε μορφής έκφραση, μας έχει διδάξει αρκετά.

Πείτε μου λοιπόν :

Αυτές οι νιτσεϊκές ιδέες περί υπερανθρώπου και οι αντιλήψεις περί κοινωνικού δαρβινισμού για δύναμη, χαρακτηρίζουν μόνο τους αντισημίτες και κανέναν άλλο; Αυτές οι (νιτσεϊκές) ιδέες και οι (δαρβινιστικές) αντιλήψεις μόνο τους παλαιούς (σημ. γιατί όχι και νέους;) εθνικοσοσιαλιστές αποκαλύπτουν; Άλλοι δεν υπάρχουν; Ή, αν υπάρχουν, πείτε μας ποιοι είναι να τους μάθουμε, για να προσέχουμε.
Τι γίνεται τώρα με όλους τους άλλους; Που κι αυτοί διεκδικούν, με βάση τις νιτσεϊκές ιδέες και τις δαρβινικές αντιλήψεις, τη δύναμη, για κατάκτηση και επικράτηση του ισχυρότερου; Και πείτε μου ακόμη, όποιος έχει τη δύναμη για κατάκτηση και επικράτηση, έχει και το θεό μαζί του;

Τι είναι όλοι αυτοί; Παλαιοί (sic) εθνκοσοσιαλιστές και αντισημίτες; Αν είναι έτσι, τότε είμαστε όλοι ναζιστές, ρατσιστές, φασίστες, σατανιστές. Διότι είμαστε με αυτούς που φιλούν τον Δαρβίνο, αλλά δεν μας λένε ότι ευχαρίστως δέχονται και τον Νίτσε. 

Σε παρένθεση, όλα τα Πανεπιστήμια, αρχής γενομένης φυσικά και από τα δημοτικά, διδάσκουν στους φοιτητές τις δαρβινικές αντιλήψεις και τις αυτονόητες (που δεν λέγονται) νιτσεϊκές ιδέες για επικράτηση του ισχυροτέρου. Ποιος γίνεται σήμερα πανεπιστημιακός, αν υποβάλλει διατριβή με θέμα τη σύγχρονη δαρβινική πλάνη, τις θεωρητικολογίες (άρες, μάρες κλπ.) του μπικ μπανκ, ή την απάτη του εγκεφαλικού θανάτου;
Όχι μόνο θα του βροντήξουν την πόρτα κατάμουτρα, αλλά διόλου απίθανο να δει να τον σέρνουν στα δικαστήρια.

Και για να μη σας κουράζω, καλά είναι αυτά που αναδημοσιεύετε, αν όμως κάνατε τον κόπο να ρίξετε και αλλού τους προβολείς θα δίνατε ουσιαστική βοήθεια στους αναγνώστες σας. Αν, για παράδειγμα, τους λέγατε ότι το νόμισμα του σιωνισμού έχει από τη μια όψη τον καπιταλισμό και από την άλλη το σοσιαλισμό, οι αναγνώστες σας θα καταλάβαιναν ότι το κεφάλαιο είναι, ήταν, και πάντα θα είναι, στα χέρια μιας χούφτας ιδιοτελών άπληστων και αδίστακτων ιδιωτών, ανεξάρτητα αν από τη μια έχουμε το club των τραπεζιτών και από την άλλη την κλίκα ενός κοινωνικού (σοσιαλιστικού) politburo.

Λεπτομέρειες του άρθρου στον παρατιθέμενο δεσμό http://klassikoperiptosi.blogspot.gr/2012/11/toy-david-myatt.html