"Νεκροταφείο η χωματερή"

Στην ιστοσελίδα ΤΑ ΝΕΑ on-line της 12/08/2010 υπήρχε ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ, από άποψη κοινωνικού προβληματισμού. Κάπως βαθύτερα, το ρεπορτάζ απέβλεπε στο να θίξει το συναίσθημα του αναγνώστη. Αυτό ήταν το κυρίως ζητούμενο. Η εποχή μας δεν φημίζεται ότι ενδιαφέρεται για "αγάπες και λουλούδια".

Ωστόσο, οι φιλανθρωπικές οργανώσεις αφθονούν, οι τηλεμαραθώνιοι αγάπης δίνουν και παίρνουν, ο δε γνωστός μας ΟΗΕ δεν θα έλεγα ότι παραμένει αδρανής. Όσο, δε, για τα σχέση έχοντα με τα θρησκευτικά, η παπική αγαπολογία - αγάπη δίχως όρους και όρια - θριαμβεύει παγκοσμίως.Δια τούτο και ο κύριος Στέλιος Βραδέλης του ρεπορτάζ, θα μπορούσε να γίνει ένας τέλειος και αδρά αμειβόμενος σεναριογράφος του Χόλλυγουντ με αυτά που γράφει. Είναι λίαν συγκινητικά και απίστευτα διεγερτικά του συναισθήματος. Αλλά το συναίσθημα στο οποίο απευθύνεται δεν είναι το συναίσθημα του ανθρώπου. Είναι το συναίσθημα του ζώου - ανθρώπου, που εύκολα το παραπλανούν επιδέξιες γραφές του τύπου "Νεκροταφείο - χωματερή".

Θα ήταν φρόνιμο να μη κάνει τα στραβά μάτια σε αυτό που γίνεται σήμερα με τα στίφη των επιδοτούμενων Μουσουλμάνων λαθρομεταναστών. Αυτοί όλοι που χάνονται στο δρόμο της λαθραίας μετανάστευσης είναι το άλλο είδος "μαρτύρων" του Ισλάμ. Άλλοι ζώνονται τα εκρηκτικά και αποθνήσκουν "μετά των αλλοφύλων" σαν τον Σαμψών και έτεροι, αφού εισπράξουν τα αργύρια της υποτιθέμενης λαθροφυγής, αφήνουν τα κόκκαλά τους σε θάλασσες, βουνά, λαγκάδια, ποπτάμια ή ναρκοπέδια. Είναι η άλλη όψη, η όψη του πασιφιστικού Ισλάμ και τις ευλογίας που παρέχει για να επικρατήσει παγκόσμια : "Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε".

Αυτό είναι το "νεκροταφείο η χωματερή" και όχι η γλυκανάλατη εξιστόρηση του ρεπορτάζ, όπως μας την προσφέρει - έναντι αμοιβής βέβαια - ο κ. Βραδέλης. Θα του συνιστούσα να αφήσει αυτό το "πόστο", των λίγων οπωσδήποτε αναγνωστών, και να αναζητήσει την τύχη του στο LA της Καλιφόρνιας, ένθα και το διάσημο Χόλλυγουντ.

Σεβόμαστε τους νεκρούς, ακόμη και ως εχθρούς, όταν φανερά και έκδηλα πεθαίνουν στο πεδίο της μάχης. Όχι όταν χάνονται εξυπηρετώντας - άλλοτε αφελώς, αφού σκόπιμα εγκαταλείπονται στη φτώχια και στη μιζέρια - σχέδια λαθραία και εγκληματικά, όπως αυτά της παγκοσμιοποίησης (σημ. εξαγωγή προβλημάτων made in USA). Οι άρχοντες της ONE WORLD GOVERNMENT (παγκόσμια κυβέρνηση) είναι υπεύθυνοι για το θάνατό τους και ουδείς άλλος.

Ο κύριος Βραδέλης, καθώς και ο δίχως μέλλον (no future) αποψιογράφος, ο οποίος μας υπενθυμίζει ότι ο σεβασμός προς τους νεκρούς είναι το αναγνωριστικό σημάδι του πολιτισμού ενός λαού, ας μη προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται σήμερα με τα προκλητά συναισθήματα, στιλ βραβευμένου με χρυσό φοίνικα live κινηματογραφικού έργου (παιδιά των φαναριών). Διερωτώμαι, γιατί δεν εφαρμόζεται εδώ η καύση των αζήτητων νεκρών.Ή μήπως "η καύση" δεν είναι σημάδι υψηλού πολιτιστικού επιπέδου; Ποιος θα μου δώσει την απάντηση;

Δευτερολογία από εμένα

Όπως βλέπετε κανείς δεν μου απάντησε. Και τι να μου απαντήσει, άλλωστε; Ότι όλη αυτή η πανάθλια προπαγάνδα - πλύση εγκεφάλου καλύτερα - που μας ασκείται όλα αυτά τα χρόνια για να υποκύψουμε στην μεταθανάτια καύση και θεοσεβώς να την αποδεχθούμε (σημ.προβλέπω σε λίγο να την επιβάλλουν δια νόμου), ισχύει μόνο για τους εγχώριους ιθαγενείς και όχι για τις ορδές των επιδοτούμενων λαθραίων; Αυτούς που σε λίγο θα ελληνοποιήσουμε;

Εκεί έχει φτάσει το μέγεθος της βλακείας τους. Να δείχνουν σεβασμό (εδώ χρειάζονται άφθονα εισαγωγικά) προς τους άγνωστους λαθρομετανάστες, να μην τους καίνε δηλαδή, και για όλους εμάς τους υπόλοιπους να έρχονται κάποιοι διάσημοι άσημοι, να μας φέρνουν τα παραδείγματα της υψιφώνου Κάλλας και του μαέστρου Μητρόπουλου που κάηκαν και σκορπίστηκαν στα πελάγη με τις ευλογίες των παπάδων, για να μας πείσουν ότι μετά θάνατον πρέπει να γινόμαστε στάχτη.

Οι ηλίθιοι, το "παίζουν" οικολόγοι-φίλοι του πράσινου και προστάτες του περιβάλλοντος. Το διοξείδιο που θα απελευθερωθεί από την καύση-ταφή τους, δεν το σκέφτονται. Μόνο το εκπεμπόμενο από τα ζώα τους ενδιαφέρει και θέλουν να μειώσουν τον αριθμό τους. Φυσικά και των ανθρώπων. Με τέτοια μυαλά σαν του φωστήρα (κι εδώ εισαγωγικά) Αλ Γκορ και πλήθος άλλων περιμένουμε να δούμε "άσπρη μέρα"!