Αλλοίωση, "εν ανομίαις συνελήφθην"
"Ευμορφία", για όλους
Επαναγωγή, "εις το καθ΄ομοίωσιν επανάγαγε ..."
Δευτέρα 30 Απριλίου 2018
Παρασκευή 13 Απριλίου 2018
Περί "μασκοφόρων συνειδήσεως" ή καί άλλως περί "θεωρίας καί δράσης"
«11 ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· 12 καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι.» (Ψαλμός ρμβ΄)
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1753231344736461&id=100001488388958&ref=bookmarks
Θεωρία και δράση. Η μια πτυχή αναγκαίο συμπλήρωμα της άλλης. Για την ακροδεξιά δυο ασύμβατες καταστάσεις.(Στάθης Κίτσιός)
- Kyprianos Christodoulides : Κάποτε άλλοι διάβαζαν τό "Κόκκινο Βιβλίο" μέ τίς σκέψεις τού Μάο. Εκείνοι δέν φορούσαν κουκούλες. Ετούτοι δώ, φορούν σέ παραλλαγή - αφού είναι άνδρες - τήν μανδήλα τών γυναικών τού Αφγανιστάν, όπου μόνο τά μάτια μένουν ακάλυπτα ! Τί παράξενα πράγματα συμβαίνουν στόν (προοδευτικό) κόσμο μας !
- Στάθης Κίτσιός : Όταν διεξαγεις έναν ακτιβιστικο αγώνα κατά του καθεστώτος είναι απολύτως θεμιτό και εύλογο να αποκρυβεις τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου. Εκτός και αν απολαμβάνεις ασυλία, όπως κάτι ρουβικωνες με μπαμπάδες υπουργούς
- Kyprianos Christodoulides : Καί ποιά η θεωρία τών λεγομένων "ακτιβιστών" ;
- Στάθης Κίτσιός : Αυτή που εφαρμόζουν και στον δρόμο.. μακριά από άγονους ψευδοελιτισμους
- Kyprianos Christodoulides : Άν καταλαβαίνω καλά, μού λές "στούς δρόμους γεννιούνται οι συνειδήσεις" ; Είναι αυτή η θεωρία τών "μασκοφόρων συνειδήσεως" ;
- Στάθης Κίτσιός : Πριν επλεξες το εγκώμιο των κομμουνιστών που πιστεύουν στην δράση.."ένα γραμμάριο δράσης ισούται με έναν τόνο θεωρίας" έλεγαν. Τώρα είσαι επικριτικός στους δραστήριους. Κάποιο κενό υπάρχει
- Kyprianos Christodoulides : Δέν έπλεξα κανένα εγκώμιο καί μάλιστα, τών κομμουνιστών μαοϊκού τύπου. Απλώς, έκανα σύγκριση.
Ωστόσο, εκ μέρους σου, άφησες αναπάντητο τό ερώτημα περί τής θεωρίας τών "μασκοφόρων συνείδησης". Δικό σου τό κενό, όχι δικό μου.
- Στάθης Κίτσιός : Δηλαδή έχεις πρόβλημα με την δράση γενικώς ή με την δράση που περιλαμβάνει και κουκούλα;
- Kyprianos Christodoulides : Τέλος, τό "ένα γραμμάριο δράσης ισούται μέ ένα τόνο θεωρίας", είναι βλακώδες αξίωμα τών πρώιμων Λενινιστών, Μαρξιστών, Τροτσκιστών καί ένα σωρό άλλους.
Δέν θά καθήσω νά σού δώσω νά καταλάβεις, τό γιατί είναι πανηλίθιος, όποιος τό σκέφτηκε καί τό έγραψε. Σύντομα θά σού πώ ότι είναι η μεταβίβαση τού ελιτισμού από τούς αριστοκράτες πατρικίους (ψεύτες ολκής) στούς πληβείους μικροαστούς, οι οποίοι ευελπιστούν νά πάρουν τήν θέση τους. Νά γίνουν αυτοί οι εκλεκτοί, δηλαδή η ελίτ τής απροσχημάτιστης ψευτιάς, συνάμα δέ, καί βλακείας.
- Στάθης Κίτσιός : Δεν ξέρω αν ο Έγκελς είναι ένας πανηλίθιος, όπως τον χαρακτηρίζεις. Ξέρω όμως ότι πέτυχε η επανάσταση που οραματίστηκε. Ξέρω επίσης ότι η κατάσταση στην χώρα μας δεν θα αλλάξει ούτε με ποστ στο facebook ούτε ξερολιστικες αναλύσεις ούτε με σοβαροφανη πολιτικό λόγο ούτε με κατά φαντασίαν πραξικοπήματα. Εκτός και αν ζεις σε δημοκρατικές ψευδαισθήσεις
- Kyprianos Christodoulides : Οι "δημοκρατικές ψευδαισθήσεις" (sic), που μέ κάνουν νά προβαίνω κατά καιρούς σέ "ξερολιστικές αναλύσεις" (sic), οφείλονται στό ότι ζώ σ' έναν τόπο, όπου γεννήθηκε η δημοκρατική ψευδαίσθηση, πρώτον, καί δεύτερον, στό αναντίλεκτο ιστορικό γεγονός ότι κάθε επανάσταση καί κάθε επαναστάτης, είχαν άδοξον τέλος. Επαναστάσεις καί επαναστάτες κατέληγαν στό νά τρώγουν τίς σάρκες τους ή όπως συνήθως λέγεται : "οι επαναστάσεις τρώνε τά παιδιά τους".
Επομένως, δέν περιμένω νά αλλάξει τίποτα στήν ψευδεπίγραφη δημοκρατία, στήν οποία όλοι ζούμε είτε εδώ είτε οικουμενικά καί παγκόσμια.
Η δημοκρατία "μας", είναι η δημοκρατία τών δανείων, δηλαδή τών δανειστών - τραπεζιτών καί τίποτα άλλο. Όταν αδειάζουν τά ταμεία τών Τραπεζών (ουσιαστικά είναι "μόνο μία" σάν την μαμά) καί οι δανειστές βλέπουν ότι υπάρχουν καί άλλες "μαμάδες", τότε αρχίζουν τά δύσκολα. Καί αυτή η "στένεψη", ρίχνει στήν αγορά (τών δανείων καί τών δανειστών) τά συνθήματα τού τύπου "στό δρόμο γεννιούνται οι συνειδήσεις". Ευνόητο, κάτι Μνημόνια προηγούνται.
Όσοι καί όποιοι, λοιπόν, επικαλούνται συνθήματα σάν αυτό, καλό είναι νά μάθουν πώς, ούτε ποιό δρόμο πρέπει νά διαλέξουν γνωρίζουν, τό βασικότερο δέ, ότι έχουν πλήρη άγνοια ως πρός τό πρόταγμα τής συνειδήσεως, που θέτουν πρός άγρα πελατών - θυμάτων. Συνείδηση δέν έχουν, όπως ακριβώς δέν έχει καί ό πρόγονός τους ο πίθηκος.
Νά καί μία εμετική φωτό σχετική μέ τήν "συνείδηση". Τήν εξήγηση παρέχει ο Ψαλμός ρμβ΄.
«11 ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· 12 καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλός σού εἰμι».
Συναφή τά ακόλουθα :
1) http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/04/blog-post_36.html
2) http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/04/blog-post_11.html
3) http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/04/blog-post_13.html
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1753231344736461&id=100001488388958&ref=bookmarks
Θεωρία και δράση. Η μια πτυχή αναγκαίο συμπλήρωμα της άλλης. Για την ακροδεξιά δυο ασύμβατες καταστάσεις.(Στάθης Κίτσιός)
- Kyprianos Christodoulides : Κάποτε άλλοι διάβαζαν τό "Κόκκινο Βιβλίο" μέ τίς σκέψεις τού Μάο. Εκείνοι δέν φορούσαν κουκούλες. Ετούτοι δώ, φορούν σέ παραλλαγή - αφού είναι άνδρες - τήν μανδήλα τών γυναικών τού Αφγανιστάν, όπου μόνο τά μάτια μένουν ακάλυπτα ! Τί παράξενα πράγματα συμβαίνουν στόν (προοδευτικό) κόσμο μας !
- Στάθης Κίτσιός : Όταν διεξαγεις έναν ακτιβιστικο αγώνα κατά του καθεστώτος είναι απολύτως θεμιτό και εύλογο να αποκρυβεις τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου. Εκτός και αν απολαμβάνεις ασυλία, όπως κάτι ρουβικωνες με μπαμπάδες υπουργούς
- Kyprianos Christodoulides : Καί ποιά η θεωρία τών λεγομένων "ακτιβιστών" ;
- Στάθης Κίτσιός : Αυτή που εφαρμόζουν και στον δρόμο.. μακριά από άγονους ψευδοελιτισμους
- Kyprianos Christodoulides : Άν καταλαβαίνω καλά, μού λές "στούς δρόμους γεννιούνται οι συνειδήσεις" ; Είναι αυτή η θεωρία τών "μασκοφόρων συνειδήσεως" ;
- Στάθης Κίτσιός : Πριν επλεξες το εγκώμιο των κομμουνιστών που πιστεύουν στην δράση.."ένα γραμμάριο δράσης ισούται με έναν τόνο θεωρίας" έλεγαν. Τώρα είσαι επικριτικός στους δραστήριους. Κάποιο κενό υπάρχει
- Kyprianos Christodoulides : Δέν έπλεξα κανένα εγκώμιο καί μάλιστα, τών κομμουνιστών μαοϊκού τύπου. Απλώς, έκανα σύγκριση.
Ωστόσο, εκ μέρους σου, άφησες αναπάντητο τό ερώτημα περί τής θεωρίας τών "μασκοφόρων συνείδησης". Δικό σου τό κενό, όχι δικό μου.
- Στάθης Κίτσιός : Δηλαδή έχεις πρόβλημα με την δράση γενικώς ή με την δράση που περιλαμβάνει και κουκούλα;
- Kyprianos Christodoulides : Τέλος, τό "ένα γραμμάριο δράσης ισούται μέ ένα τόνο θεωρίας", είναι βλακώδες αξίωμα τών πρώιμων Λενινιστών, Μαρξιστών, Τροτσκιστών καί ένα σωρό άλλους.
Δέν θά καθήσω νά σού δώσω νά καταλάβεις, τό γιατί είναι πανηλίθιος, όποιος τό σκέφτηκε καί τό έγραψε. Σύντομα θά σού πώ ότι είναι η μεταβίβαση τού ελιτισμού από τούς αριστοκράτες πατρικίους (ψεύτες ολκής) στούς πληβείους μικροαστούς, οι οποίοι ευελπιστούν νά πάρουν τήν θέση τους. Νά γίνουν αυτοί οι εκλεκτοί, δηλαδή η ελίτ τής απροσχημάτιστης ψευτιάς, συνάμα δέ, καί βλακείας.
- Στάθης Κίτσιός : Δεν ξέρω αν ο Έγκελς είναι ένας πανηλίθιος, όπως τον χαρακτηρίζεις. Ξέρω όμως ότι πέτυχε η επανάσταση που οραματίστηκε. Ξέρω επίσης ότι η κατάσταση στην χώρα μας δεν θα αλλάξει ούτε με ποστ στο facebook ούτε ξερολιστικες αναλύσεις ούτε με σοβαροφανη πολιτικό λόγο ούτε με κατά φαντασίαν πραξικοπήματα. Εκτός και αν ζεις σε δημοκρατικές ψευδαισθήσεις
- Kyprianos Christodoulides : Οι "δημοκρατικές ψευδαισθήσεις" (sic), που μέ κάνουν νά προβαίνω κατά καιρούς σέ "ξερολιστικές αναλύσεις" (sic), οφείλονται στό ότι ζώ σ' έναν τόπο, όπου γεννήθηκε η δημοκρατική ψευδαίσθηση, πρώτον, καί δεύτερον, στό αναντίλεκτο ιστορικό γεγονός ότι κάθε επανάσταση καί κάθε επαναστάτης, είχαν άδοξον τέλος. Επαναστάσεις καί επαναστάτες κατέληγαν στό νά τρώγουν τίς σάρκες τους ή όπως συνήθως λέγεται : "οι επαναστάσεις τρώνε τά παιδιά τους".
Επομένως, δέν περιμένω νά αλλάξει τίποτα στήν ψευδεπίγραφη δημοκρατία, στήν οποία όλοι ζούμε είτε εδώ είτε οικουμενικά καί παγκόσμια.
Η δημοκρατία "μας", είναι η δημοκρατία τών δανείων, δηλαδή τών δανειστών - τραπεζιτών καί τίποτα άλλο. Όταν αδειάζουν τά ταμεία τών Τραπεζών (ουσιαστικά είναι "μόνο μία" σάν την μαμά) καί οι δανειστές βλέπουν ότι υπάρχουν καί άλλες "μαμάδες", τότε αρχίζουν τά δύσκολα. Καί αυτή η "στένεψη", ρίχνει στήν αγορά (τών δανείων καί τών δανειστών) τά συνθήματα τού τύπου "στό δρόμο γεννιούνται οι συνειδήσεις". Ευνόητο, κάτι Μνημόνια προηγούνται.
Όσοι καί όποιοι, λοιπόν, επικαλούνται συνθήματα σάν αυτό, καλό είναι νά μάθουν πώς, ούτε ποιό δρόμο πρέπει νά διαλέξουν γνωρίζουν, τό βασικότερο δέ, ότι έχουν πλήρη άγνοια ως πρός τό πρόταγμα τής συνειδήσεως, που θέτουν πρός άγρα πελατών - θυμάτων. Συνείδηση δέν έχουν, όπως ακριβώς δέν έχει καί ό πρόγονός τους ο πίθηκος.
Νά καί μία εμετική φωτό σχετική μέ τήν "συνείδηση". Τήν εξήγηση παρέχει ο Ψαλμός ρμβ΄.
Συναφή τά ακόλουθα :
1) http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/04/blog-post_36.html
2) http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/04/blog-post_11.html
3) http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/04/blog-post_13.html
Κυριακή 8 Απριλίου 2018
Χριστός Ανέστη
Τά ιερά Μυστήρια τής Θεολογίας καί τής Εκκλησίας, δέν απο-μυστηριο-ποιούνται μέ δυνητικώς υποθετικές προτάσεις.
"Σιγησάτω πάσα σάρξ βροτία" . Είναι προτιμότερο.
Margarita Louka
Ο άγιος Νικόδημος έγραφε ότι αν τα εννέα τάγματα των αγγέλων έπεφταν από τον ουρανό, αν όλοι οι άνθρωποι γινόντουσαν κακοί,και αν τα λοιπά κτίσματα αποστατούσαν και έβγαιναν από τη φυσική τάξη που έθεσε ο Δημιουργός, αν όλα αυτά συνέβαιναν, δεν θα ήταν αρκετά να λυπήσουν τον Θεό, γιατί υπήρχε η Θεοτόκος που τον αγάπησε τόσο πολύ, υπάκουσε στο θέλημα του και έγινε χωρητική και δεκτική όλων των χαρισμάτων που διαμοίρασε στην κτίση· ένας κόσμος δεύτερος, ασύγκριτα υπέρτερος από τον αισθητό και νοητό κόσμο. Επίσης ότι ο αισθητός και νοητός κόσμος έγινε για την Παναγία, και η Παναγία για τον Χριστό «καθώς το περιβόλι γίνεται διά να φυτευθεί το δένδρον και πάλιν το δένδρον φυτεύεται διά τον καρπόν».
Κυπριανός Χ
Μέγα Σάββατο, 25/03/2018 πη, πρωΐ καί Ανάσταση Πρώτη.
Ο αναστάς Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εφανερώθη τό πρώτον εις γυναίκας. Γιατί ;
Επειδή πρώτη ηπατήθη (σ.σ. αμάρτησε) η Εύα καί εκείνη όφειλε νά είναι η Πρώτη, η οποία θά μετανοούσε. Τό γράφει, ότι πρώτη ηπατήθη (αμάρτησε) η Εύα, καί ο Απ. Παύλος :
« ... 13 Ἀδὰμ γὰρ πρῶτος ἐπλάσθη, εἶτα Εὔα· 14 καὶ Ἀδὰμ οὐκ ἠπατήθη, ἡ δὲ γυνὴ ἀπατηθεῖσα ἐν παραβάσει γέγονε·» (1Τμ. β').
Η Εκκλησία είναι η κλήση καί η μετοχή τών πιστών στήν Μετάνοια καί ισχύει εδώ τό "δείξον μοι τά έργα σου".
Καλή Μετάνοια
Καλή Ανάσταση
Χριστός Ανέστη
Τετάρτη 4 Απριλίου 2018
Μετά τόν Ιούδα σειρά έχει η μάνα του
- Σχόλιο Κυπριανός Χ.
Είναι ολέθριο λάθος νά εξισώνονται οι δυό αυτοί θάνατοι μέσω τών δύο - βιολογικά ίσων - μητέρων.
Στό υπό κρίσιν ζήτημα ο "κοινός παρονομαστής" δέν είναι η βιολογία. Είναι η θεολογία, κατά τήν οποία ο μέν ένας θάνατος σηματοδοτεί τό απόλυτο τής Ζωής καί τήν σχετικότητα τού θανάτου, ο δέ άλλος θάνατος σηματοδοτεί τό απόλυτο τού θανάτου έναντι τής Ζωής, αφού αυτή εκτιμάται ως κατάσταση σχετική.
Τό ίδιο ισχύει καί στήν περίπτωση τών δύο βιολογικά ίσων, αλλά θεολογικά άνισων μητέρων. Άν αυτό δέν τό καταλαβαίνετε, τότε θέσατε στόν εαυτό σας τό ερώτημα : Πώς συνέλαβε η Θεοτόκος τόν Ιησού καί πώς η άλλη μάνα, η μάνα τού Ιούδα ;
- Δημήτρης Κούκης Παιδοψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής
Δύο Μάνες. Η μία του Ιησού και η άλλη του Ιούδα. Δύο Μάνες που πόνεσαν. Η μία για τον Θάνατο και η άλλη για την Προδοσία. Τι μπορεί να ειπώθηκε ανάμεσά τους;
Σε μια περίοδο και σε μια χώρα που αδελφός σκοτώνει αδελφό, είναι δύσκολο για κάποιον να ξεχωρίσει ποια είναι η μάνα του Χριστού και ποια η μάνα του Ιούδα, ποιος εκπροσωπεί το Καλό και ποιος είναι προδότης.
Η συγχώρεση, ως αποτέλεσμα της αγαπητικής στάσης ζωής, λυτρώνει από τον πόνο, απελευθερώνει τη σκέψη και ανυψώνει την ύπαρξη.
Παραθέτω αυτούσιο το κείμενο.
«Με αργό το βήμα η Παναγιά, με αμέτρητο τον πόνο, την νύχτα από τον Γολγοθά κατέβαινε με μόνο, τον Ιωάννη πλάι της μες στο σκοτάδι εκείνο και οι πέτρες ανατρίχιαζαν στον μυστικό της θρήνο.
Γύρω, τριγύρω σιγαλιά, βουβός είναι ο δρόμος, θαρρείς τον κόσμο νέκρωσε κάποιος μεγάλος τρόμος.
Και όσο βαδίζουν σαν σκιές στα άχαρα εκείνα μέρη, και μοιρολόγια η Παναγιά τα πιο όμορφα που ξέρει τα λέει και ο αντίλαλος από όπου και αν διαβαίνει κάθε λουλούδι τρυφερό που βρίσκεται μαραίνει.
Πώς να μην κλάψει που ‘γινε για αυτήν σκοτάδι η μέρα;
Κ’αν είναι Αυτός θεάνθρωπος, εκείνη είναι μητέρα. Και να που ακόμη μια φωνή την ερημιά ταράζει. Αχ,τι φωνή λυπητερή. Ποιος και γιατί στενάζει;
Ποιος σαν Αυτή άλλος πονεί και μοιρολόγια λέγει, μη του παιδιού της το χαμό και άλλη μανούλα κλαίει;
Ναι, κάποια μάνα είναι αυτή, που μονάχη στην άκρη απαρηγόρητα θρηνεί και χύνει μαύρο δάκρυ
Και τούτη σαν τη Μαριάμ, τον γιό της έχει χάσει και δεν μπορεί τέτοιο κακό ποτέ να το ξεχάσει. Η Μαριάμ τον Ιησού τον είδε σταυρωμένο και τούτη είδε τον γιόκα της στο δέντρο κρεμασμένο Και κλαίει, μα το κλάμα της δεν συγκινεί κανέναν, νιώθει όμως τον πόνο της η Παναγιά η Παρθένα, που την ακούει τραβά και πάει να την γνωρίσει λόγια αγάπης να της πεί, να την παρηγορήσει.
Με ένα γλυκό χαμόγελο συμπόνοια γεμάτο μάνα της κράζει, δύστυχη μη σέρνεται εδώ κάτω.
Δεν είσαι μόνη που έχασες το φώς των ματιών σου, είμαι κ’εγώ, μην δέρνεσαι ποιος ήταν πες μου ο γιός σου;
Και αυτή δειλά, σαν ένοχος της απαντά:
Αδελφή μου, Ιούδας ονομάζεται το σπλάχνο το παιδί μου. Μόνο μια μάνα μόνο αυτή, σε όλο τον κόσμο ξέρει ποιο κοφτερό νιώθει βαθιά στα σπλάχνα της μαχαίρι, Στους πέντε δρόμους ρίχτηκα, παιδί μου σαν ζητιάνα, Αχ κάλλιο να μην έσωνα Θεέ να γίνω μάνα
Η Παναγιά κατάλαβε, τον γιό της τον γνωρίζει μα σαν μητέρα του Χριστού, δεν φεύγει, δεν γογγύζει.
Τον δικό της τον καημό ξεχνά την ώρα εκείνη και για τη μάνα τώρα αυτή τα δάκρυά της χύνει
Σκύβει και την ασπάζεται, χαιδεύει τα μαλλιά της, και την κρατάει με στοργή πιστά στην αγκαλιά της
Της λέει λόγια της καρδιάς και την γλυκομερώνει, της δίνει θάρρος, δύναμη και απάνω την σηκώνει.
Έλα και μείνε σπίτι μου την νύχτα να περάσεις, εκεί και οι δυό τον πόνο μας, τον μητρικό να πούμε, το δάκρυ μας να σμίξουμε και να προσευχηθούμε. Η μια στης άλλης το πλευρό σκυφτές συλλογισμένες, οι δυό μανάδες περπατούν αδελφαγκαλιασμένες.
Ο Ιησούς που στον Γολγοθά κρεμάται έδωσε τέτοια εντολή:
Αλλήλους ν’ Αγαπάτε!»
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=364798874019934&id=183509072148916
Είναι ολέθριο λάθος νά εξισώνονται οι δυό αυτοί θάνατοι μέσω τών δύο - βιολογικά ίσων - μητέρων.
Στό υπό κρίσιν ζήτημα ο "κοινός παρονομαστής" δέν είναι η βιολογία. Είναι η θεολογία, κατά τήν οποία ο μέν ένας θάνατος σηματοδοτεί τό απόλυτο τής Ζωής καί τήν σχετικότητα τού θανάτου, ο δέ άλλος θάνατος σηματοδοτεί τό απόλυτο τού θανάτου έναντι τής Ζωής, αφού αυτή εκτιμάται ως κατάσταση σχετική.
Τό ίδιο ισχύει καί στήν περίπτωση τών δύο βιολογικά ίσων, αλλά θεολογικά άνισων μητέρων. Άν αυτό δέν τό καταλαβαίνετε, τότε θέσατε στόν εαυτό σας τό ερώτημα : Πώς συνέλαβε η Θεοτόκος τόν Ιησού καί πώς η άλλη μάνα, η μάνα τού Ιούδα ;
- Δημήτρης Κούκης Παιδοψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής
Όταν η Παναγία συναντά τη μάνα του Ιούδα...
Η λαϊκή παράδοση διασώζει ένα συγκινητικό κείμενο… Αφορά τη συγκλονιστική στιγμή, που η Παναγία συναντά την μάνα του Ιούδα. Η μάνα Παναγία πενθεί για τον Θεάνθρωπο γιο της κι η μάνα του Ιούδα πενθεί για τον προδότη γιο της. Ο πόνος είναι ο ίδιος, είναι ο μεγάλος πόνος της μάνας που έχει χάσει το παιδί της, θρηνεί και σπαράζει για το σπλάχνο της.Δύο Μάνες. Η μία του Ιησού και η άλλη του Ιούδα. Δύο Μάνες που πόνεσαν. Η μία για τον Θάνατο και η άλλη για την Προδοσία. Τι μπορεί να ειπώθηκε ανάμεσά τους;
Σε μια περίοδο και σε μια χώρα που αδελφός σκοτώνει αδελφό, είναι δύσκολο για κάποιον να ξεχωρίσει ποια είναι η μάνα του Χριστού και ποια η μάνα του Ιούδα, ποιος εκπροσωπεί το Καλό και ποιος είναι προδότης.
Η συγχώρεση, ως αποτέλεσμα της αγαπητικής στάσης ζωής, λυτρώνει από τον πόνο, απελευθερώνει τη σκέψη και ανυψώνει την ύπαρξη.
Παραθέτω αυτούσιο το κείμενο.
«Με αργό το βήμα η Παναγιά, με αμέτρητο τον πόνο, την νύχτα από τον Γολγοθά κατέβαινε με μόνο, τον Ιωάννη πλάι της μες στο σκοτάδι εκείνο και οι πέτρες ανατρίχιαζαν στον μυστικό της θρήνο.
Γύρω, τριγύρω σιγαλιά, βουβός είναι ο δρόμος, θαρρείς τον κόσμο νέκρωσε κάποιος μεγάλος τρόμος.
Και όσο βαδίζουν σαν σκιές στα άχαρα εκείνα μέρη, και μοιρολόγια η Παναγιά τα πιο όμορφα που ξέρει τα λέει και ο αντίλαλος από όπου και αν διαβαίνει κάθε λουλούδι τρυφερό που βρίσκεται μαραίνει.
Πώς να μην κλάψει που ‘γινε για αυτήν σκοτάδι η μέρα;
Κ’αν είναι Αυτός θεάνθρωπος, εκείνη είναι μητέρα. Και να που ακόμη μια φωνή την ερημιά ταράζει. Αχ,τι φωνή λυπητερή. Ποιος και γιατί στενάζει;
Ποιος σαν Αυτή άλλος πονεί και μοιρολόγια λέγει, μη του παιδιού της το χαμό και άλλη μανούλα κλαίει;
Ναι, κάποια μάνα είναι αυτή, που μονάχη στην άκρη απαρηγόρητα θρηνεί και χύνει μαύρο δάκρυ
Και τούτη σαν τη Μαριάμ, τον γιό της έχει χάσει και δεν μπορεί τέτοιο κακό ποτέ να το ξεχάσει. Η Μαριάμ τον Ιησού τον είδε σταυρωμένο και τούτη είδε τον γιόκα της στο δέντρο κρεμασμένο Και κλαίει, μα το κλάμα της δεν συγκινεί κανέναν, νιώθει όμως τον πόνο της η Παναγιά η Παρθένα, που την ακούει τραβά και πάει να την γνωρίσει λόγια αγάπης να της πεί, να την παρηγορήσει.
Με ένα γλυκό χαμόγελο συμπόνοια γεμάτο μάνα της κράζει, δύστυχη μη σέρνεται εδώ κάτω.
Δεν είσαι μόνη που έχασες το φώς των ματιών σου, είμαι κ’εγώ, μην δέρνεσαι ποιος ήταν πες μου ο γιός σου;
Και αυτή δειλά, σαν ένοχος της απαντά:
Αδελφή μου, Ιούδας ονομάζεται το σπλάχνο το παιδί μου. Μόνο μια μάνα μόνο αυτή, σε όλο τον κόσμο ξέρει ποιο κοφτερό νιώθει βαθιά στα σπλάχνα της μαχαίρι, Στους πέντε δρόμους ρίχτηκα, παιδί μου σαν ζητιάνα, Αχ κάλλιο να μην έσωνα Θεέ να γίνω μάνα
Η Παναγιά κατάλαβε, τον γιό της τον γνωρίζει μα σαν μητέρα του Χριστού, δεν φεύγει, δεν γογγύζει.
Τον δικό της τον καημό ξεχνά την ώρα εκείνη και για τη μάνα τώρα αυτή τα δάκρυά της χύνει
Σκύβει και την ασπάζεται, χαιδεύει τα μαλλιά της, και την κρατάει με στοργή πιστά στην αγκαλιά της
Της λέει λόγια της καρδιάς και την γλυκομερώνει, της δίνει θάρρος, δύναμη και απάνω την σηκώνει.
Έλα και μείνε σπίτι μου την νύχτα να περάσεις, εκεί και οι δυό τον πόνο μας, τον μητρικό να πούμε, το δάκρυ μας να σμίξουμε και να προσευχηθούμε. Η μια στης άλλης το πλευρό σκυφτές συλλογισμένες, οι δυό μανάδες περπατούν αδελφαγκαλιασμένες.
Ο Ιησούς που στον Γολγοθά κρεμάται έδωσε τέτοια εντολή:
Αλλήλους ν’ Αγαπάτε!»
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=364798874019934&id=183509072148916
Οὐκ ἐγώ ὑμᾶς τούς δώδεκα ἐξελεξάμην ; καί ἐξ ὑμῶν εἷς διάβολός ἐστιν.
Οὐκ ἐγὼ ὑμᾶς τοὺς δώδεκα ἐξελεξάμην ; καὶ ἐξ ὑμῶν εἷς διάβολός ἐστιν.
- p. Primo Mazzolari
«Όταν δέχθηκε τον ασπασμό της προδοσίας, στη Γεσθημανή, ο Κύριος του απάντησε μ’ εκείνα τα λόγια που δεν πρέπει να τα ξεχνούμε: «Φίλε, μ’ έναν ασπασμό προδίδεις τον Υιό του Ανθρώπου;».
(Σ.σ. Τό άρθρο τού p. Primo Mazzolari στόν επισυναπτόμενο σύνδεσμο. Βλέπε τέλος)
- Σχόλιο Κυπριανός Χ.
Φαίνεται, τούτες τίς μέρες κάποιοι θέλουν μαζί μέ τή Σταύρωση νά θυμούνται καί τόν απαγχονισμό - μέ τά ίδια του τά χέρια - τού Ιούδα, γράφοντας συγκινητικά (υποτίθεται θεολογικά) άρθρα.
- p. Primo Mazzolari
«Όταν δέχθηκε τον ασπασμό της προδοσίας, στη Γεσθημανή, ο Κύριος του απάντησε μ’ εκείνα τα λόγια που δεν πρέπει να τα ξεχνούμε: «Φίλε, μ’ έναν ασπασμό προδίδεις τον Υιό του Ανθρώπου;».
(Σ.σ. Τό άρθρο τού p. Primo Mazzolari στόν επισυναπτόμενο σύνδεσμο. Βλέπε τέλος)
- Σχόλιο Κυπριανός Χ.
Φαίνεται, τούτες τίς μέρες κάποιοι θέλουν μαζί μέ τή Σταύρωση νά θυμούνται καί τόν απαγχονισμό - μέ τά ίδια του τά χέρια - τού Ιούδα, γράφοντας συγκινητικά (υποτίθεται θεολογικά) άρθρα.
Δέν θά ασχοληθώ μέ τό γλυκανάλατο άρθρο τού p. Primo Mazzolari. Θά περιοριστώ μόνο στήν κακοποίηση, τήν οποία κάνει γράφοντας ψευδώς ότι ο Κύριος αποκάλεσε φίλο τόν Ιούδα, όταν αυτός «φιλήματι» Τόν κατέδειξε στούς διώκτες .
Μόνο δύο Ευαγγελιστές καταγράφουν τό περιστατικό ως πρός τό τί ακριβώς είπε ο Κύριος στόν Ιούδα, όταν δέχθηκε τόν ασπασμό : Ο Ματθαίος καί ο Λουκάς
Μόνο δύο Ευαγγελιστές καταγράφουν τό περιστατικό ως πρός τό τί ακριβώς είπε ο Κύριος στόν Ιούδα, όταν δέχθηκε τόν ασπασμό : Ο Ματθαίος καί ο Λουκάς
1) «Ὃν ἂν φιλήσω αὐτός ἐστι· κρατήσατε αὐτόν. 49 καὶ εὐθέως προσελθὼν τῷ Ἰησοῦ εἶπε· Χαῖρε, ῥαββί, καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. 50 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἑταῖρε, ἐφ' ὃ πάρει; » (Μτ. κς΄)
2) «Ἰούδας, εἷς τῶν δώδεκα, προῆγεν αὐτούς, καὶ ἤγγισε τῷ Ἰησοῦ φιλῆσαι αὐτόν· τοῦτο γὰρ σημεῖον δεδώκει αὐτοῖς· ὃν ἂν φιλήσω, αὐτός ἐστιν. 48 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἰούδα, φιλήματι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδίδως; » (Λκ. κβ΄).
Όπως βλέπετε ο μέν Ευαγγελιστής Ματθαίος γράφει τήν λέξη « Ἑταῖρε, ἐφ' ὃ πάρει;», όπου μεταφραστικά θά λέγαμε "φίλε, πώς από δώ ;" μέ ό,τι αυτό σημαίνει, ο δέ Ευαγγελιστής Λουκάς γίνεται περισσότερο διευκρινιστικός τού Ματθαίου ως πρός τό «ἑταῖρε», αλλά καί ως πρός τό «ἐφ' ὃ πάρει ;» : «φιλήματι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδίδως ;»
Υπάρχει όμως ακόμη κάτι σημαντικότερο σχετικά μέ τόν «ἑταῖρο» Ιούδα, καί όχι "φίλο". Είναι αυτό : «68 ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ Σίμων Πέτρος· Κύριε, πρὸς τίνα ἀπελευσόμεθα; ῥήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις· 69 καὶ ἡμεῖς πεπιστεύκαμεν καὶ ἐγνώκαμεν ὅτι σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος. 70 ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Οὐκ ἐγὼ ὑμᾶς τοὺς δώδεκα ἐξελεξάμην ; καὶ ἐξ ὑμῶν εἷς διάβολός ἐστιν. 71 ἔλεγε δὲ τὸν Ἰούδαν Σίμωνος Ἰσκαριώτην· οὗτος γὰρ ἔμελλεν αὐτόν παραδιδόναι, εἷς ὢν ἐκ τῶν δώδεκα.»
Οὐκ ἐγὼ ὑμᾶς τοὺς δώδεκα ἐξελεξάμην ; καὶ ἐξ ὑμῶν εἷς διάβολός ἐστιν. Οπότε, καλά θά κάνει ο p. Primo Mazzolari νά αφήσει στήν άκρη τά γλυκανάλατα επιδερμικά, που γράφει, καί νά περιοριστεί στόν ρόλο, ο οποίος τού έχει ανατεθεί καί τόν δέχεται ευχαρίστως . Τόν ρόλο τού «ἑταίρου» καί όχι τού εν πλαστογραφία "φίλου". Άς μάς αφήσει ήσυχους.
Κυριακή 1 Απριλίου 2018
Ήταν 1η Απριλίου
Ήταν 1η Απριλίου 1955
Ήμουν κι εγώ εκεί 11ετής. Ακούσαμε νά κτυπούν οι καμπάνες τών εκκλησιών. Αργότερα μάθαμε τό λόγο. Άν θυμάμαι καλά, δέν ήταν μέρα Κυριακή.
Ήταν πρώτη Απριλίου
της ΕΟΚΑ η αρχή
που ακούστηκε στην Κύπρο
η φωνή του Διγενή
Και στον ήχο της φωνής του
έτρεξε η λεβεντιά
για να δώσουνε τη μάχη
εις της Κύπρου τα βουνά
Μάρκος Δράκος και Πατάτσος
Ζάκος και Καραολής
δώσανε με τόσους άλλους
τη νεανική ζωή
Μα απ΄όλους τους λεβέντες
πιο τρανός και δυνατός
ήτανε ο Αυξεντίου
της ΕΟΚΑ υπαρχηγός
Με το αίμα των ηρώων
και με γράμματα χρυσά
έγραψεν η ιστορία
τη γλυκειά μας λευτεριά
Δεν μπορεί κανένας τόπος
να μην ελευθερωθεί
όταν κάθε παλλικάρι
τρέχει να θυσιαστεί
Οι μαθητές, τότε, τού Παγκυπρίου Γυμνασίου όπως καί τών υπόλοιπων άλλων, άρχιζαν μέ τό :
«Αρχηγός μας στήν ΕΟΚΑ
ήτανε ο Διγενής
καί στήν Κύπρο μας θά φέρει
τήν γλυκιά τήν λευτεριά»
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)