Θεολογία και κοινωνική μηχανική

«καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν»

Με τέτοια κακοποίηση, κατάχρηση, διαστρέβλωση αυτής της λέξης ( : αγάπη) πώς να μην επέλθη κατάψυξη της προς τον Θεό πίστεως (σημ. το «ψυγήσεται ἡ ἀγάπη» σημαίνει ότι χάνονται όχι μόνο η αγάπη, αλλά η πίστη και η ελπίδα). Η αγάπη έχει γίνει μέσο πορισμού της βιομηχανίας των ψευδεπίγραφων συναισθημάτων (δισκογραφία, κινηματογράφος κ.λ.π.)

«Πλήν ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐλθών ἇρα εὐρήσει τήν πίστιν ἐπί τῆς γῆς ;» (Λουκ. ιη΄, 8).
Θα βρει υποκατάστατα αυτής. Χορηγός ο Πάπας και οι εν διαλόγω αγάπης διαφωνούντες, αλλά υπογράφοντες Εγκυκλίους, Αποφάσεις, Μηνύματα του ΠΣΕ και άλλα.
Οι σημερινοί θεολόγοι θεολογούν με τεχνικούς όρους, δηλαδή όρους τους οποίους έχει εισάγει η τεχνολογία, όπως είναι η σχέση, όρος κατ΄ εξοχήν μαθηματικός και εργαλείο της κοινωνικής μηχανικής (social engineering). Η ψευδοσύνοδος Κρήτης έγινε βάσει των όρων και των κανόνων της κοινωνικής μηχανικής χωρίς ίχνος θεολογίας.

Παρεμπιπτόντως, από φιλολογικής άποψης και σχετικά με την πρόταση "ο θεός αγάπη εστί", αυτή παραπέμπει στο είναι του αγίου Θεού, δηλαδή στην ουσία Αυτού. Η "αγάπη" είναι κατηγορούμενο του υποκειμένου "ο θεός" και στην προκειμένη περίπτωση, υποκείμενο και κατηγορούμενο είναι λέξεις με αφηρημένο (ανυπόστατο) κοινό ουσιαστικό. Πάντως, η Θεολογία ανέτρεψε το φιλολογικά ανυπόστατο των λέξεων αυτών, όχι όμως και κατάργησε : ῎Αρρητον οὖν τὸ θεῖον καὶ ἀκατάληπτον. Ας δούμε λοιπόν τα φιλολογικά (*)

"... Σε κάποιες προτάσεις υπάρχει μια λέξη, η οποία φανερώνει μια ιδιότητα που αποδίδεται στο υποκείμενο. Αυτή η λέξη είναι το κατηγορούμενο. Το κατηγορούμενο βρίσκεται σε πτώση ονομαστική, όπως και το υποκείμενο. Πχ. Ο Γιάννης είναι μαθητής. Ο Γιάννης είναι το υποκείμενο. Η λέξη μαθητής είναι το κατηγορούμενο, αφού φανερώνει την ιδιότητα του Γιάννη.
Το κατηγορούμενο μπορεί να είναι ουσιαστικό (όπως στο προηγούμενο παράδειγμα), επίθετο (πχ. Ο Γιάννης είναι έξυπνος), μετοχή (πχ. Ο Γιάννης είναι κουρασμένος).

Το ρήμα της πρότασης χρησιμεύει στο να συνδέει το υποκείμενο με το κατηγορούμενο, για αυτό λέγεται συνδετικό ρήμα. Συνδετικά ρήματα συνήθως είναι το είμαι (όπως στο παραπάνω παράδειγμα), το γίνομαι (πχ. Ο Γιάννης έγινε γιατρός), το φαίνομαι (πχ. Ο Γιάννης φαίνεται έξυπνος), το θεωρούμαι (πχ. Ο Γιάννης θεωρείται έξυπνος), το εκλέγομαι (πχ. Ο Γιάννης εκλέχτηκε πρόεδρος), το λέγομαι (πχ. Αυτό το ζώο λέγεται χαμαιλέοντας) κ.ά. Το κατηγορούμενο βρίσκεται σε πτώση ονομαστική, όπως και το υποκείμενο. Έτσι το ξεχωρίζουμε εύκολα από το αντικείμενο, που βρίσκεται σε πτώση αιτιατική."

Όσον αφορά, τώρα, στη δυτικόστροφη "αγάπη" δείτε και αυτή τη φωτογραφία στο δεσμό που ακολουθεί https://www.facebook.com/OccupyDemocrats/photos/a.347907068635687.81180.346937065399354/1170659573027095/?type=3

(*) http://users.sch.gr/vaskitsios/katsba/dim/d/glw-d-kathgoroumeno.htm

«Τόν εαυτόν μή αδικούντα ουδείς παραβλάψαι δύναται». Ποιος είναι ο "πειραστής" ;

Ακούστε πρώτα αυτό, αν έχετε χρόνο, και μετά διαβάστε το σχόλιο κατά της διατεταγμένης υπηρεσίας, την οποία με υπερβάλλοντα ζήλο υπηρετεί ο εκλεκτός της Ακαδημίας Βόλου π. Βαρνάβας Γιάγκου. Η "εσωτερική αλήθεια της καρδιάς" του (22΄ : 02΄΄) δεν του επιτρέπει να πει, αυτά που οφείλει να πει και είναι η Αλήθεια.

http://www.impantokratoros.gr/AD56BFC2.el.aspx 

"Όταν ο Θεός δίνει ένα μεγάλο πειρασμό, μας προετοιμάζει για μεγάλες ευλογίες – π.Βαρνάβας Γιάγκου".

kx
Και ποια η ευλογία ; θα ρωτήσει ο ακροατής των διδαχών του π. Βαρνάβα . Η κατάκτηση μιας θέσης στα ανώτερα κλιμάκια της Ιεραρχίας είναι η απάντηση, κατόπιν εξετάσεων στην Ακαδημία Βόλου ή στην ομόζηλη αυτής Ακαδημία Κρήτης. Αργότερα θα ακολουθήσουν άλλα, για παράδειγμα, οι συμμετοχές σε διορθόδοξα Συνέδρια φέροντα τον τίτλο "πανορθόδοξα" (βλέπε Σαμπεζύ 2015, Κολυμπάρι 2016), διαχριστιανικές Συνελεύσεις ενότητας και παγκοσμίου ενδιαφέροντος ( : Πόρτο Αλέγκρε,) ή ακόμη και σε διαθρησκειακούς Διαλόγους, όταν η ευλογία είναι απείρου - θεϊκού δηλαδή - μεγέθους.

Περί αυτών και των τοιούτων δεν μας είπε λέξη ο π. Βαρνάβας Γιάγκου. Του ευχόμαστε καλόν μεγάλο πειρασμό, αν ακόμη δεν τον έχει πειράξει ο Απολλύων.

Υστερόγραφο
1. «Τόν εαυτόν μή αδικούντα ουδείς παραβλάψαι δύναται». Η πραγματεία αυτή γράφτηκε την εποχή της δευτέρας εξορίας του αγίου Χρυσοστόμου (404-407) και πιθανώς στην Κουκουσόν της Αρμενίας το έτος 406. Στην πραγματεία αυτή ο άγιος Χρυσόστομος υποστηρίζει ότι η ευτυχία ή η δυστυχία, η ζημία ή η ωφέλεια στον άνθρωπο δεν εξαρτώνται από τις συνθήκες του περιβάλλοντος ούτε από τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν, αλλά είναι καταστάσεις εντελώς υποκειμενικές. Η ευτυχία ή η δυστυχία εξαρτώνται μόνο από εμάς και ανάλογα με το αν τηρούμε ή όχι το θέλημα του Θεού. Συνεπώς δεν μπορούμε να κατηγορούμε την πρόνοια του Θεού αλλά ούτε και τους ανθρώπους ή τις συνθήκες που επικρατούν στην κοινωνία κάθε εποχής για το ότι μας συμβαίνει, αλλά μόνο τον εαυτό μας. Εμείς είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να τον αδικήσουμε. Εάν εμείς δεν τον αδικούμε κανένας δεν μπορεί να μας αδικήσει. Ας δούμε την θαυμάσια αυτή πραγματεία του μεγάλου αγίου της Εκκλησίας μας σε περιληπτική διασκευή. Περισσότερα http://www.paterikiorthodoxia.com/2013/05/3711.html

2. «7 Καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι. 8 ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ᾿ ἐμοῦ· 9 καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται.» (2Κρ. ιβ΄) . Ο Απόστολος Παύλος κάνει χρήση του ρήματος «κολαφίζω» (χαστουκίζω) και όχι «πειράζω».

Σχόλιο στο Μήνυμα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου

Από το
MESSAGE OF THE HOLY AND GREAT COUNCIL
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ 
Πρός τόν Ὀρθόδοξο λαό  καί κάθε ἄνθρωπο καλῆς θελήσεως

Ἀκολουθώντας πιστά τό παράδειγμα τῶν Ἀποστόλων καί τῶν θεοφόρων Πατέρων μελετήσαμε καί πάλιν τό Εὐαγγέλιο τῆς ἐλευθερίας «ᾗ Χριστὸς ἡμᾶς ἠλευθέρωσε» (Γαλ. 5:1).

Σχόλιο κχ
1 Τῇ ἐλευθερίᾳ οὖν, ᾗ Χριστὸς ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε, καὶ μὴ πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε.

Το Υπόμνημα του στίχου "Πρός Γαλάτας ε΄1" (ε.α)

1) 13 ῾Υμεῖς γὰρ ἐπ' ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε, ἀδελφοί· μόνον μὴ τὴν ἐλευθερίαν εἰς ἀφορμὴν τῇ σαρκί, ἀλλὰ διὰ τῆς ἀγάπης δουλεύετε ἀλλήλοις. (Γλ. ε΄)
2) 4 διὰ δὲ τοὺς παρεισάκτους ψευδαδέλφους, οἵτινες παρεισῆλθον κατασκοπῆσαι τὴν ἐλευθερίαν ἡμῶν ἣν ἔχομεν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, ἵνα ἡμᾶς καταδουλώσωνται·  (Γλ. β¨)
3) 5 ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.  6 ῞Οτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ.  7 ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος, ἀλλ' υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ. 8 ᾿Αλλὰ τότε μὲν οὐκ εἰδότες Θεὸν ἐδουλεύσατε τοῖς μὴ φύσει οὖσι θεοῖς· 9 νῦν δὲ γνόντες Θεόν, μᾶλλον δὲ γνωσθέντες ὑπὸ Θεοῦ, πῶς ἐπιστρέφετε πάλιν ἐπὶ τὰ ἀσθενῆ καὶ πτωχὰ στοιχεῖα, οἷς πάλιν ἄνωθεν δουλεύειν θέλετε; (...) 31 ῎Αρα, ἀδελφοί, οὐκ ἐσμὲν παιδίσκης τέκνα, ἀλλὰ τῆς ἐλευθέρας. (Γλ. δ΄)
4) 23 τιμῆς ἠγοράσθητε· μὴ γίνεσθε δοῦλοι ἀνθρώπων. (1Κρ. ζ΄)
5) 10 νῦν οὖν τί πειράζετε τὸν Θεόν, ἐπιθεῖναι ζυγὸν ἐπὶ τὸν τράχηλον τῶν μαθητῶν, ὃν οὔτε οἱ πατέρες ἡμῶν οὔτε ἡμεῖς ἰσχύσαμεν βαστάσαι; (Πρ. ιε΄)

Η ελευθερία «ᾗ Χριστὸς ἡμᾶς ἠλευθέρωσε» είναι η εκ του νόμου ελευθερία από τα πάθη της σαρκός . Η ελευθερία, την οποίo κομίζει "τό Εὐαγγέλιο τῆς ἐλευθερίας" (sic) του Μηνύματος της Μεγάλης Πανορθοδόξου  των οικουμενιστών, είναι η ελευθερία του ευαγγελίου της εν σαρκί περιτομής .

Ο μακροχρόνιος συγχρωτισμός του οικουμενικού Βαρθολομαίου, συνεργατών και προκατόχων του, με αιρετικούς και αλλόθρησκους μονοθεϊστές (διάλογοι, διασκέψεις, συμπροσευχές κλπ.) αυτό το αποτέλεσμα είχε και έχει.

24 τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι᾿ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι, καθὼς γέγραπται.  25 περιτομὴ μὲν γὰρ ὠφελεῖ, ἐὰν νόμον πράσσῃς· ἐὰν δὲ παραβάτης νόμου ᾖς, ἡ περιτομή σου ἀκροβυστία γέγονεν.  26 ἐὰν οὖν ἡ ἀκροβυστία τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλάσσῃ, οὐχὶ ἡ ἀκροβυστία αὐτοῦ εἰς περιτομὴν λογισθήσεται;  27 καὶ κρινεῖ ἡ ἐκ φύσεως ἀκροβυστία, τὸν νόμον τελοῦσα, σὲ τὸν διὰ γράμματος καὶ περιτομῆς παραβάτην νόμου.  28 οὐ γὰρ ὁ ἐν τῷ φανερῷ ᾿Ιουδαῖός ἐστιν, οὐδὲ ἡ ἐν τῷ φανερῷ ἐν σαρκὶ περιτομή,  29 ἀλλ᾿ ὁ ἐν τῷ κρυπτῷ ᾿Ιουδαῖος, καὶ περιτομὴ καρδίας ἐν πνεύματι, οὐ γράμματι, οὗ ὁ ἔπαινος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων, ἀλλ᾿ ἐκ τοῦ Θεοῦ.

"Η Ορθόδοξος Εκκλησία αποδέχεται την ιστορική ονομασία άλλων ετερόδοξων Χριστιανικών Εκκλησιών και ομολογιών"

"31 ἔρχονται πρός σε, ὡς συμπορεύεται λαός, καὶ κάθηνται ἐναντίον σου καὶ ἀκούουσι τὰ ρήματά σου, καὶ αὐτὰ οὐ μὴ ποιήσουσιν, ὅτι ψεῦδος ἐν τῷ στόματι αὐτῶν, καὶ ὀπίσω τῶν μιασμάτων ἡ καρδία αὐτῶν." (Ιζ. λγ΄)

Οι πιστοί, όσοι εξ αυτών έχουν παραμείνει σκόπιμα ακατήχητοι λόγω ευρείας διάδοσης των αρχών του οικουμενισμού ή άλλης αιτίας, μπορεί να δέχονται "την ιστορική ονομασία άλλων ετερόδοξων (sic) Χριστιανικών Εκκλησιών". Η Ορθόδοξη Εκκλησία, όμως, ποτέ εν Συνόδω. Επειδή πιστεύει στο Σύμβολο Νικαίας-Κων/πόλεως και όχι επειδή δέχεται "τις ιστορικές (sic) ονομασίες άλλων ετερόδοξων Χριστιανικών Εκκλησιών". Οι εκ των ημετέρων εισηγητές αυτής της φραστικής διατύπωσης/διόρθωσης, υποβιβάζουν την Εκκλησία στην τάξη μιας εκ των πολλών αιρετικών ομολογιών. Και τούτο διότι :

- Εκ του Κατά Μάρκον αγίου Ευαγγελίου (Μκ. ε΄)
1 Καὶ ἦλθον εἰς τὸ πέραν τῆς θαλάσσης εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν. 2 καὶ ἐξελθόντος αὐτοῦ ἐκ τοῦ πλοίου εὐθέως ἀπήντησεν αὐτῷ ἐκ τῶν μνημείων ἄνθρωπος ἐν πνεύματι ἀκαθάρτῳ,
( ... )
7 καὶ κράξας φωνῇ μεγάλῃ λέγει· τί ἐμοὶ καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; ὁρκίζω σε τὸν Θεόν, μή με βασανίσῃς. 8 ἔλεγε γὰρ αὐτῷ· ἔξελθε τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον ἐκ τοῦ ἀνθρώπου. 9 καὶ ἐπηρώτα αὐτόν· τί ὄνομά σοι; καὶ ἀπεκρίθη λέγων· λεγεὼν ὄνομά μοι, ὅτι πολλοί ἐσμεν.

11 ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων μεγάλη βοσκομένη πρὸς τῷ ὄρει· 12 καὶ παρεκάλεσαν αὐτὸν πάντες οἱ δαίμονες λέγοντες· πέμψον ἡμᾶς εἰς τοὺς χοίρους, ἵνα εἰς αὐτοὺς εἰσέλθωμεν. 13 καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς εὐθέως ὁ ᾿Ιησοῦς. καὶ ἐξελθόντα τὰ πνεύματα τὰ ἀκάθαρτα εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους· καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν δὲ ὡς δισχίλιοι· καὶ ἐπνίγοντο ἐν τῇ θαλάσσῃ.

- Εκ του Κατά Ιωάννην αγίου Ευαγγελίου (Ιν. ιζ΄)
1 Ταῦτα ἐλάλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς, καὶ ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε, 2 καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον. 3 αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας ᾿Ιησοῦν Χριστόν.
( ... )
6 ᾿Εφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι.

Η λεγεών των αιρέσεων - είναι κυρίαρχη πλέον - επ΄ ουδενί θέλει την φανέρωση του ονόματος της Εκκλησίας και πολλών άλλων ακόμη. Εφόσον δε, η αποστολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στον σύγχρονο κόσμο, είναι να επέχει θέση λεγεώνος ή να κρύπτει το όνομα της Εκκλησίας, ούτε ο Θεσμός ούτε το Όνομα αυτού της ανήκει.
ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων μεγάλη βοσκομένη πρὸς τῷ ὄρει
Ο τόπος αυτών που την διακονούν είναι ο τόπος της αγέλης.

"60 θεὶς δὲ τὰ γόνατα ἔκραξε φωνῇ μεγάλῃ· Κύριε, μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐκοιμήθη." (Πραξ. ζ΄)

44. Γέροντος Αλυπίου : Των Αγίων Πάντων

Χειρόγραφη απομαγνητοφώνηση Γέροντος Αλυπίου ομιλίας Ιερομόναχου Θεοδώρητου. Άγιον Όρος, Καψάλα, 11/06/2016

https://drive.google.com/file/d/0B10nRQ2KXoC_eDhJNVRlNnpqcUtIM3hpQWx2ekcyajJWSkYw/view?usp=sharing

Αποστολικόν Ανάγνωσμα (Εβρ. ια΄33-ιβ΄2)
33 οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, 34 ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· 35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· 36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. 39 Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, 40 τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.
1 Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι' ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, 2 ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν ᾿Ιησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν.

Ευαγγελική Περικοπή (Ματ. ι΄ 32-33. 37-38. ιθ΄ 27-30)
32 Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· 33 ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.
37 ῾Ο φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· 38 καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος.
27 Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; 28 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ ᾿Ισραήλ. 29 καὶ πᾶς ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει. 30 Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.

Για να θυμόμαστε ποιος είναι ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος

Σχετικά με τις υπογραφές που θα ακολουθήσουν την Πανορθόδοξη Κρήτης, όπου συμμετέχει και ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν και κάποιες άλλες υπογραφές. Αυτές τέθηκαν το 2012, όταν συμφωνήθηκε ότι υπάρχει ένα "αβάσιμον δόγμα" - οι λεπτομέρειες στους δεσμούς - μεταξύ του αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου και του αρχιραββίνου του Ισραήλ Yona Metzger.
Τότε γράψαμε τα παρακάτω και ισχύουν, κατά την ταπεινή μας άποψη, για όσους θέλουν να αποποιούνται των ευθυνών τους :

"Ας μη λησμονούν οι αξιότιμοι ιεράρχες Κύπρου και Ισραήλ, ότι οι φερόμενοι στα ανώτερα κλιμάκια του οικείου δόγματος, είναι οι εκφραστές του λαού τον οποίο εκπροσωπούν, δηλαδή το πίστευμα του λαού. Άρα, αυτοί είναι οι κυρίως υπεύθυνοι. Εφόσον δε ο λαός έμενε και μένει πιστός στις διδαχές τους, φέρει κι αυτός, φυσικά όχι στο σύνολό του, ευθύνη. Κατά τούτο λοιπόν, το περί συλλογικής ευθύνης - σε εισαγωγικά - δόγμα πίπτει επί των ώμων αυτών. Αν ευθύνεται ο λαός για όσα συμβαίνουν, οι κεφαλές πταίουν και οι συμβουλές, πνευματικής ή άλλης φύσεως, που δίνουν στο λαό τους."

1) http://kyprianoscy.blogspot.gr/2012/04/blog-post_2906.html
2) http://kyprianoscy.blogspot.gr/2012/04/blog-post_6052.html
3) http://kyprianoscy.blogspot.gr/2012/04/blog-post_22.html

Τά εἰς ἑαυτόν ἐρωτήματα

"Τα εις εαυτόν", Μάρκος Αυρήλιος

Αφορμή από Ε΄ Προσυνοδική Πανορθόδοξος Διάσκεψις

Διάβασα το κείμενο "Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον" (Σαμπεζύ, 15/10/2015, με υπογράφοντα Πρόεδρο τον Περγάμου Ιωάννην Ζηζιούλα κ.ά) και ...

- Το πρώτο ερώτημα που θέτω στον εαυτό μου είναι : Έπρεπε να φτάσουμε στη σύγκληση της Πανορθοδόξου για να μάθουμε τί πρόκειται να συζητηθεί ; Αυτά τα 24 Άρθρα του κειμένου γιατί δεν δόθηκαν προς γνώσιν του πληρώματος ( : Λαού και Κλήρου) της Εκκλησίας, η οποία δεν γνωρίζω, κατά πόσον αυτή μπορεί να ονομάζεται και να επικαλείται - αλλά και τί έχουν κατά νουν οι συντάκτες - αυτό το "αρχαία Εκκλησία". Σημείωση, στο Κείμενο επαναλαμβάνεται τρεις φορές. Διότι όπως έχουμε την αρχαία Θρησκεία, μπορεί να έχουμε και την αρχαία Εκκλησία.

- Ένα δεύτερο ερώτημα είναι ότι στο Κείμενο έχουμε δυο τύπους διαλόγων, που συχνά συγχέονται, και δεν ξέρουμε πότε έχουμε να κάνουμε με "διαχριστιανικούς" και πότε με "διορθόδοξους". Φυσικά, υπάρχει και το ενδεχόμενο των "διαθρησκειακών".

- Και το σπουδαιότερο τρίτο ερώτημα "εἰς ἑαυτόν ", είναι κατά πόσον μπορούν να γίνονται διαχριστιανικοί διάλογοι, όταν μεταξύ των Ορθοδόξων υπάρχουν ανοικτά θέματα, που κανείς δεν τολμά (εκ των Ορθοδόξων) να αγγίξει.

Το Κείμενο αυτό με τα 24 Άρθρα, αν και προτάσσει τον τίτλο "Μια, Αγία, Καθολική και Αποστολική" για την Ορθόδοξη Εκκλησία, αφήνεται να εννοηθεί ότι είναι κι αυτή μια Κοινότητα Ομολογιακή μεταξύ πλήθους άλλων χριστιανικών, στις οποίες απαγορεύεται αυστηρά ο προσηλυτισμός. Όποιος, λοιπόν, κάνει πράξη το "31 ... ἐὰν ὑμεῖς μείνητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ, ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε, 32 καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς", απευθυνόμενος σε όποιον και όσους έχουν κατά Χριστόν και εν Αγίω Πνεύματι μαθησιακή την προαίρεση, αυτός κάνει προσηλυτισμό και πρέπει να καταδικάζετε. Ακριβώς, καθώς παραχρήμα καταδίκασαν σε λιθοβολισμό τον Κύριο οι ακροατές Ιουδαίοι, ήταν μάλιστα και "πεπιστευκότες", όταν άκουσαν αυτά που τους είπε. Ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης ας ανατρέξει στο Κατά Ιωάννην θ΄ Κεφάλαιο, στίχοι 31 - 59.

Η Νεορθόδοξη Επιστήμη και Πίστη των δημιουργικών μεταβολών

Το σχόλιο που ακολουθεί είναι από άρθρο του ιστολογίου ΑΚΤΙΝΕΣ (και η φωτογραφία) και παρατίθεται παρακάτω. Αν έχει χρόνο ο ενδιαφερόμενος μπορεί να το διαβάσει

Από το άρθρο του ιστολογίου
Ήδη όμως οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας άγιοι Βασίλειος ο μέγας και Ιωάννης ο Χρυσόστομος είχαν ξεκαθαρίσει κατά τον 4ο μ.Χ. αιώνα ότι ο Θεός, ως Πνεύμα, δεν δημιούργησε το σύμπαν με σωματικά μέλη. Το «είπε και εγεννήθησαν» ερμήνευσαν ως δημιουργικές (γιατί όχι μετασχηματιστικές-εξελικτικές;) μεταβολές στο εργαστήριο της φύσεως.

Και το σχόλιο
Μήπως μπορεί ο αρθρογράφος να μας πει πώς ερμήνευσαν οι πατέρες (σημ. της Εκκλησίας) το   7 καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν (Γένεσις β΄) ; Μήπως είναι κι αυτό μια εκ των πολλών "δημιουργική (και γιατί όχι μετασχηματική - εξελικτική) μεταβολή στο εργαστήρι της φύσεως" (sic) ;

Προς βοήθειαν του αρθρογράφου ή άλλου τινός, να θυμίσω ότι οι πατέρες της Εκκλησίας αναφερόμενοι στο θαύμα του εκ γενετής τυφλού (Ιν. θ¨) επισημαίνουν τον τρόπο της θεραπείας - ανάπλασης των οφθαλμών του (6 ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσε χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος, καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ) και υπογραμμίζουν την άμεση σύνδεση - παραπομπή του εδαφίου αυτού με το  Γένεσις  β΄ 7.

Βεβαίως, "ο Θεός, ως Πνεύμα, δεν δημιούργησε το σύμπαν" με τα χέρια Του ή με τα πόδια Του ή με κάτι άλλο (κομπιούτερ) που είχε στη διάθεσή Του. Ας πούμε σαν το μηχάνημα του ασθενούς επιστήμονα κ. Στήβεν Χόκινγκ, που αδυνατεί να μιλήσει. Αυτά είναι ασύλληπτα και ακατανόητα ζητήματα για την πεπερασμένης ικανότητας αντίληψη του ανθρώπου και φρόνιμο είναι, να μην δίνουμε εμείς τις δικές μας δημιουργικές ( : μετασχηματικές και εξελικτικές ) ερμηνείες, προκειμένου να στέψουμε με δάφνες την Επιστήμη, ορισμός της οποίας  είναι "τὸ ἀπέχεσθαι ἀπὸ κακῶν". Μάλιστα δε, όταν το ζητούμενο είναι η σοφία.

Και δυο σχόλια ( ιστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ )

- Φαίη said
Ιουνίου 24, 2016 στις 6:38 μμ
«προκειμένου να στέψουμε με δάφνες την Επιστήμη»

Απολύτως όχι. Αν εσύ αυτό ανέγνωσες δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι’ αυτό. Η επιστήμη είναι αντικείμενο των ανθρώπων [με «πεπερασμένη ικανότητα και αντίληψη»] και ως εκ τούτου αδυνατεί να αποφανθεί για οτιδήποτε που αφορά το Θεό.
Εγώ αυτό κρατώ και τα υπόλοιπα θα τα μάθω στον άλλον κόσμο

- Kyprianos Christodoulides said
Ιουνίου 24, 2016 στις 7:11 μμ

Οι συμπερασματικές κρίσεις όταν βασίζονται αναιτιολόγητα σε λίαν αποσπασματικές φράσεις – δεν είναι δικαιολογημένο, Φαίη, το «προκειμένου να στέψουμε με δάφνες την Επιστήμη» – είναι κάτι που προσπαθώ να αποφεύγω συστηματικά και με προσοχή. Το άρθρο «Επιστήμη και Πίστη» ενώ τεκμηριώνει τον αντιδαρβινισμό, στο τέλος του ανοίγει το παράθυρο. Αν κάνω λάθος διόρθωσέ με, παραβλέποντας την δική μου άποψη περί δαφνοστεφανωμένης επιστήμης.

Το άρθρο

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ

            Οι αιώνες 19ος και 20ος υπήρξαν χρονικές περίοδοι έντονης αντιπαράθεσης μεταξύ αθέων και πιστών. Οι πρώτοι αυτοπροβάλλονταν ως προασπιστές της επιστημονικής γνώσης και έφεραν επιστημονικά δήθεν επιχειρήματα κατά της πίστης στην ύπαρξη Θεού, πού επεκράτησε να θεωρείται ότι είναι η μόνη μορφή πίστης. Αυτό είναι τρομερά παραπλανητικό, καθώς οι πάντες κάπου πιστεύουν, ακόμη και οι άθεοι, που πιστεύουν στην αθεΐα τους. Δυστυχώς ήταν τόσο τραγικά τα ολισθήματα των χριστιανών στη Δύση, ώστε το αθεϊστικό κίνημα σάρωσε τα πάντα και επέβαλε τις απόψεις του μέσω της πολιτικής, της διανόησης και του πανεπιστημίου, αστικού και μαρξιστικού.

            Στο παρόν άρθρο θα ασχοληθούμε μόνο με την αποκαλούμενη επιστημονική αθεΐα. Υπήρξε αυτή κίνηση των πλέον ανεντίμων αθέων, οι οποίοι επιχείρησαν να καταστήσουν την Επιστήμη υποχείριο της ιδεολογίας τους και να την εξαναγκάσουν να διακηρύξει ότι δεν υπάρχει Θεός! Η πολεμική στη Δύση έχει κάπως κοπάσει, καθώς η ιδεολογική αθεΐα έχει παραχωρήσει τη σκυτάλη στον πρακτικό υλισμό και στον μηδενισμό. Ολοένα και λιγότεροι διακηρύσσουν ότι η αθεΐα έχει επιστημονική θεμελίωση. Βέβαια οι προπαγανδιστές της δοξασίας αυτής δεν θα εκλείψουν, πλην όμως οι περισσότεροι είναι άσχετοι προς την Επιστήμη και πάμφτωχοι σε επιστημονικές γνώσεις. Στην ελαφρότητά τους έχουν ταυτίσει την ιδεολογία τους με την Επιστήμη και πορεύονται πλανώμενοι και πλανώντες, ιδιαίτερα αν κατέχουν θέσεις υψηλές, οι οποίες προσφέρονται πλέον κατά προτεραιότητα σε εχθρούς και μάλιστα πολέμιους της θρησκευτικής πίστης.
            Αφορμή για τη σύνταξη του άρθρου στάθηκε η αχαρακτήριστη στάση του υπουργού ενός υπουργείου, στο οποίο προστίθενται κατά καιρούς προς χαρακτηρισμό του λέξεις όπως τα βαγόνια στη μηχανή. Πάντως Παιδείας οπωσδήποτε δεν είναι πλέον. Ο κ. Φίλης προ καιρού είχε απαγορεύσει την επίσκεψη σε σχολείο της Θεσσαλονίκης, ύστερα από πρόσκληση, του μητροπολίτου Μεσογαίας σεβ. Νικολάου. Ο προσβληθείς μητροπολίτης αντέδρασε έντονα καταγγέλλοντας: «Δεν είναι δυνατόν αυτοί που υποστηρίζουν μία παιδεία χωρίς αριστεία να μην ονειρεύονται και μία παιδεία δίχως ελευθερία και μία κοινωνία δίχως δημοκρατία. Και δεν εννοώ ως ελευθερία το δικαίωμα ενός Μητροπολίτη να μιλάει στα σχολεία, αλλά το δικαίωμα των παιδιών να ζητούνε λόγο και από την Εκκλησία. Τελικά, φαίνεται ότι αυτοί που προπαγάνδισαν τον αντιρατσιστικό νόμο, πνίγονται μέσα στον ρατσισμό του αντιεκκλησιαστικού τους πάθους». Το συμβάν έλαβε δημοσιογραφική έκταση και ο κ. υπουργός προσεκλήθη στην πρωινή εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα» (11.5). Εκεί ερωτηθείς αποκρίθηκε: «Δεν μπορεί να μπαίνουν στα σχολεία ιερωμένοι, που θα αμφισβητούν χωρίς αντίλογο τη θεωρία του Δαρβίνου για την εξέλιξη. Εκεί στηρίζεται το σχολείο. Δεν θα μπαίνει ένας ιερωμένος να λέει άλλα πράγματα»!
            Η εμπάθεια και η προκατάληψη είναι κακοί σύντροφοι του ανθρώπου. Και ο κ. υπουργός έδειξε κατ’ επανάληψη ότι κυριαρχείται απ’ αυτές. Θα σταθώ κατ’ αρχήν στο ουσιώδες, το οποίο δεν διέκριναν ακόμη και εκείνοι που αντέδρασαν στο σοβαρό ολίσθημα του κ. Φίλη. Το σχολείο δεν στηρίζεται στη θεωρία του Δαρβίνου με βάση το Σύνταγμα της χώρας. Στηρίζεται στον λόγο του Ευαγγελίου, όπως δηλώνεται σαφώς στο προοίμιο του Συντάγματος, όπου γίνεται επίκληση του ονόματος της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος. Δεν αγνοούν το Σύνταγμα οι κατά καιρούς καταστρατηγούντες αυτό πολιτικοί και πολύ περισσότερο οι συνήγοροί τους καθηγητές του συνταγματικού δικαίου. Απλώς το περιφρονούν και το καταπατούν! Βέβαια την κύρια ευθύνη φέρει η Διοικούσα Εκκλησία, η οποία, υποταγμένη στην ξενόδουλη Πολιτεία από την εποχή της βαυαροκρατίας, δεν αντέδρασε ποτέ με σθένος στην ψήφιση αντιευαγγελικών νόμων, μεταξύ των οποίων θεωρώ αθλιότερο αυτό της νομιμοποίησης των εκτρώσεων, τη νομιμοποίηση δηλαδή εγκλήματος, το οποίο συνιστά γενοκτονία! Βέβαια υποταγμένοι είναι και οι σήμερα κυβερνώντες, οι οποίοι από την παλιά τους ιδεολογία, αν είχαν ποτέ, κράτησαν μόνο το αντιεκκλησιαστικό μένος, ώστε να δικαιωθεί ο Μπερντιάγεφ, ο οποίος είχε γράψει μόλις το 1929 ότι σύντομα ο μαρξισμός θα διολισθήσει σε αστικές θέσεις, δεν θα μετριάσει όμως την εχθρική προς τη θρησκεία στάση. Πρέπει να τονιστεί ότι στην εκδήλωση του μένους αυτού στη χώρα μας πρωτοστατούν «ιδεολόγοι» που απώλεσαν και το φύλο «μαρξιστικής συκής»! Δυστυχώς όμως το σύστημα έχει κάθε λόγο να τους προβάλλει στα μάτια του λαού, που απόμεινε πιστός στον Θεό, ως αριστερούς. Ας τολμήσουν αυτοί να φέρουν προς δημοψήφισμα τροποποιημένο Σύνταγμα, ώστε να απαλλαγούν από την αθλιότητα της συνεχούς καταπάτησής του υπάρχοντος. Δυστυχώς όμως και ο θεολογικός κόσμος εμφανίζεται ανήμπορος να θεραπευθεί από τις πολιτικές αγκυλώσεις του παρελθόντος.
            Περί Επιστήμης τώρα ο λόγος, την οποία δεν μπορεί να καυχηθεί ο κ. υπουργός ότι διακόνησε. Η (θετική) Επιστήμη εδράζεται επί τριών καιρίων θεμελίων: Την παρατήρηση, το πείραμα και τον μαθηματικό λογισμό. Η Εκκλησία δεν διεκδικεί επιστημονική επιβεβαίωση του πιστεύω της. Μόνο στη Δύση, όπου παραχαράχτηκε ο ευαγγελικός λόγος, επιχειρήθηκε αυτό κατά τρόπο άστοχο. Η Επιστήμη δεν είναι σε θέση να εκφέρει λόγο επί της δημιουργίας ή σχηματισμού του σύμπαντος, επί της εμφανίσεως της ζωής και της μεταπλάσεως αυτής (εξελίξεως) ώς την εμφάνιση του ανθρώπου για τον απλούστατο λόγο: Δεν είναι δυνατή η θεμελίωση της όποιας εργασίας επί των στοιχείων που προαναφέραμε. Όλες οι προσπάθειες για εργαστηριακή παρασκευή εμβίου όντος απέβησαν άκαρπες και πλέον δεν επιχειρούνται άλλες. Η κλωνοποίηση είναι η καταφυγή εκείνων των επιστημόνων, που θέλουν διαρκώς να παραπλανούν την ανυποψίαστη και αγνοούσα κοινή γνώμη. Συνεπώς η όποια θεωρία διατυπώθηκε επί των θεμάτων αυτών είναι απόρροια του πόθου επιστημόνων να καταθέσουν άποψη. Και οι επιστήμονες αυτοί υπήρξαν άλλοι μεν πιστοί, άλλοι δε άπιστοι. Πιστός στον Θεό, και μάλιστα καθολικός ιερέας, υπήρξε ο Λεμαίτρ, εισηγητής της «μεγάλης έκρηξης». Πιστός στον Θεό, ίσως όχι χριστιανός, υπήρξε και ο Δαρβίνος. Η θεωρία της εξέλιξης δεν είναι η θεωρία του Δαρβίνου, αλλά πλήθος θεωριών αντικροουμένων μεταξύ τους. Μάλιστα υπάρχουν έντιμοι υλιστές, οι οποίοι αναγνωρίζουν ότι ελάχιστα γνωρίζουμε για το πώς συνέβη η εξέλιξη. Γι’ αυτό οι θεωρίες της θα παραμένουν εσαεί θεωρίες και δεν θα περιβληθούν ποτέ την ισχύ επιστημονικών θέσεων. Το αντιλαμβάνονται αυτό οι ημιμαθείς; Και όμως όλως ανεντίμως καθηγητές και καθηγητές διδάσκουν σε πανεπιστήμια και δευτεροβάθμια σχολεία τη θεωρία ως τμήμα του συνόλου της επιστημονικής γνώσης. Από την άλλη η με πάθος πολεμική από μέρους κάποιων πιστών διεγείρει ειρωνικά σχόλια των αθέων. Ήδη όμως οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας άγιοι Βασίλειος ο μέγας και Ιωάννης ο Χρυσόστομος είχαν ξεκαθαρίσει κατά τον 4ο μ.Χ. αιώνα ότι ο Θεός, ως Πνεύμα, δεν δημιούργησε το σύμπαν με σωματικά μέλη. Το «είπε και εγεννήθησαν» ερμήνευσαν ως δημιουργικές (γιατί όχι μετασχηματιστικές-εξελικτικές;) μεταβολές στο εργαστήριο της φύσεως. Συνεπώς ο ορθόδοξος πιστός δεν έχει λόγους να αντιμάχεται την όποια θεωρία, αλλά την ανέντιμη παραχάραξη της Επιστήμης προκειμένου να την καταστήσει ο υλιστής επιστήμων θεραπαινίδα της ιδεολογίας του. Η Επιστήμη αδυνατεί να αποφανθεί πως ό,τι βλέπουμε έγινε από τον Θεό ή ερήμην του Θεού. Θα τα καταλάβουμε αυτά «πιστοί» και «άπιστοι»;

                                                                      «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

Οι λέξεις φτιάχνουν τις φωτογραφίες

Περίπτωση Κατάρ : Η θεολογική στρέβλωση συνεπάγεται και την εκκλησιαστική

Η αναδημοσίευση από το ιστολόγιο ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ



Επειδή την προπαγάνδα των τελευταίων ημερών σχετικά με την απουσία της Αντιόχειας από την Κρήτη θα ζήλευε ακόμη και ο Γκέμπελς, ας δούμε την άποψη του Μητροπολίτη Ιγνάτιου, μέλους της αντιπροσωπείας του Πατριαρχείου Αντιοχείας για την Κρήτη, για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Αναφέρεται στην εισπήδηση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στα εδάφη δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου Αντιοχείας και χαρακτήρισε το ζήτημα του Κατάρ εκκλησιαστικό και όχι γεωπολιτικό όπως το αποκαλούν κάποιοι. Εξιστορεί τον ρου τον γεγονότων, όπως είναι και όχι όπως σκοπίμως τον εμφανίζουν οι κατ΄επάγγελμα διαστρεβλωτές της πραγματικότητας, και τεκμηριώνει πως η απόφαση του Πατριαρχείου δεν ήταν της τελευταίας στιγμής, ούτε υπήρχε ομοφωνία τα τελευταία δύο χρόνια.

Σχόλιο κχ
Προφανής η απάντηση των Πατριαρχείων Ιεροσολύμων και Κων/πόλεως : Την εποχή της 4ης Οικουμενικής Συνόδου δεν υπήρχε Κατάρ με τα σημερινά γεωγραφικά σύνορα.

Αν είναι αυτή η απάντηση, τότε και το σημερινό Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και Κων/πολης δεν είναι αυτά που ήταν στην εποχή της 4ης Οικουμενικής Συνόδου, ειδικά μάλιστα το Κων/πόλεως, το οποίο στερείται ποιμνίου, ώστε να δικαιολογείται ο τίτλος του Πατριαρχείου.

Το Πρόσωπο και τα "πρόσωπα" της σύγχρονης ψευτοθεολογίας

Ας Μιλήσουμε Επιτέλους: Γεωπολιτικό μήνυμα BREXIT: Όχι στη νέου τύπου γερμανική κυριαρχία…

Ας Μιλήσουμε Επιτέλους: Γεωπολιτικό μήνυμα BREXIT: Όχι στη νέου τύπου γερμανική κυριαρχία…

ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: Ἤδη βάπτεται κάλαμος ἀποφάσεων προδοσίας παρά κριτ...

ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: Ἤδη βάπτεται κάλαμος ἀποφάσεων προδοσίας παρά κριτ...: Τί δέν κατανοεῖται; Μήν εἴμεθα ἀκόμη ἀφελεῖς! Αὐτός εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός!   Ἤδη βάπτεται κάλαμος   ἀποφάσεων προδοσίας παρά κριτών αιρετιζόντων ...

Διένεξη περί "προσώπου" στην Πανορθόδοξη Κρήτης

Αναδημοσίευση από ιστολόγιο ΑΚΤΙΝΕΣ και φωτογραφία

Υπεγράφη το κείμενο «Ἡ ἀποστολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συγχρόνω κόσμω»
21.6.2016

Κατά την χθεσινοαπογευματινή Συνεδρίαση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου των Προκαθημένων συζητήθηκε το σχετικό κείμενο. Πρόταση τροποποίησης είχε καταθέσει η Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία αναφερόταν σε τρία σημεία.

Το πρώτο ζητούσε την εξής τροποποίηση: «Ὡς προϋπόθεσις μιᾶς εὐρυτέρας ἐν προκειμένῳ συνεργασίας δύναται νά χρησιμεύσῃ ἡ κοινή ἀποδοχή τῆς ὑψίστης ἀξίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Αἱ κατά τόπους Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι είναι δυνατόν νά συμβάλουν εἰς τήν διαθρησκειακήν συνεννόησιν καί συνεργασίαν, δια την ειρήνική συνύπαρξη και κοινωνικήν συμβίωσιν των λαών, χωρίς τούτο να συνεπάγεται οιανδήποτε θρησκευτικόν συγκρητισμόν».
Η πρόταση αυτή της Εκκλησίας της Ελλάδος έγινε αποδεκτή.

Δεύτερον από το κείμενο : «Περί Ελευθερίας και ευθύνης. 1. Ἕν ἐκ τῶν ὑψίστων δώρων τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον, τόσον ὡς συγκεκριμένον φορέα τῆς εἰκόνος τοῦ προσωπικοῦ Θεοῦ, ὅσον καί ὡς κοινωνίαν προσώπων ἀντανακλώντων κατά χάριν διά τῆς ἑνότητος τοῦ ἀνθρωπίνου γένους τήν ἐν τῇ Ἁγίᾳ Τριάδι ζωήν καί κοινωνίαν τῶν θείων προσώπων, ἀποτελεῖ τό θεῖον δῶρον τῆς ἐλευθερίας».

Η Εκκλησία της Ελλάδος ζήτησε να διαγραφεί η φράση «τόσον ὡς συγκεκριμένον φορέα τῆς εἰκόνος τοῦ προσωπικοῦ Θεοῦ, ὅσον καί ὡς κοινωνίαν προσώπων ἀντανακλώντων κατά χάριν διά τῆς ἑνότητος τοῦ ἀνθρωπίνου γένους τήν ἐν τῇ Ἁγίᾳ Τριάδι ζωήν καί κοινωνίαν τῶν θείων προσώπων» και να παραμείνει «Περί Ελευθερίας και ευθύνης. 1. Ἕν ἐκ τῶν ὑψίστων δώρων τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον είναι η ελευθερία του».
Και η πρόταση αυτή της Εκκλησίας της Ελλάδος έγινε αποδεκτή.

Τρίτον, στο θέμα των όρων «άνθρωπος» και «ανθρώπινο πρόσωπο» προτάθηκε από την Εκκλησία της Ελλάδος χάριν ενοποίησης του κειμένου να γραφεί παντού ο όρος «άνθρωπος».
Στο σημείο αυτό αποφασίσθηκε να παραμείνει το κείμενο ως έχει.

Αποστολή: Μάκης Αδαμόπουλος – Εκκλησία Ελλάδος

Σχόλιο κχ
Η αλλοπρόσαλλη διγλωσσία της ημετέρας παρουσίας είναι οφθαλμοφανής. Στην τροποποίηση την οποία ζήτησε και έγινε δεκτή - τα διά πλαγίας γραφής δική μου επιλογή - , αναφέρεται ότι η κοινή αποδοχή της αξίας του ανθρωπίνου προσώπου, είναι η (απαραίτητη) προϋπόθεση για να συμβάλουν οι Ορθόδοξες Εκκλησίες στη διαθρησκειακή συνεννόηση και συνεργασία, προς επίτευξη ειρηνικής συνύπαρξης και συμβίωσης των λαών. Στη συνέχεια, στο δεύτερο σημείο, ζητά να περικοπή η φράση που αναφέρεται σε "προσωπικό θεό" και "κοινωνία προσώπων" αντανακλώντων «τήν ἐν τῇ Ἁγίᾳ Τριάδι ζωήν καί κοινωνίαν τῶν θείων προσώπων». Τέλος, στο τρίτο σημείο, όπου προτεινόταν ο όρος "άνθρωπος" στη θέση "ανθρώπινο πρόσωπο", η τροποποίηση δεν έγινε δεκτή. Και η ζυγαριά ήρθε στα ίσα : Από τη μια να έχουμε την ύψιστη σημασία του ανθρώπινου προσώπου χάριν της ελευθερίας και από την άλλη, να απορρίπτουμε την ἐν τῇ Ἁγίᾳ Τριάδι ἀλληλοπεριχώρηση τῶν θείων προσώπων. Η διαφορά μεταξύ των πατέρων Ζηζιούλα και Ιεροθέου Βλάχου, ως προς το θεανδρικό πρόσωπο του Κυρίου και το δικό μας πρόσωπο, είναι ακαδημαϊκής φύσεως. Μάλιστα !

Και ποιο το συμπέρασμα ; θα αναρωτηθεί ίσως ο αναγνώστης. Δεν είναι άλλο από τον υπερτονισμό της ελευθερίας, το «ένα εκ τών υψίστων δώρων του Θεού προς τον άνθρωπον είναι η ελευθερία του» προς επιβεβαίωση, και στα αζήτητα "ὅτι οὐ ζητῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμόν, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρός".
Μάλλον, κάτι εμποδίζει την ενδημία του Παναγίου Πνεύματος στο Κολυμπάρι της Κρήτης.

Ναυτιών τώ σάλω, τών βιοτικών μελημάτων, 

συμπλόοις ποντούμενος αμαρτίαις, 

καί ψυχοφθόρω θηρί προσριπτούμενος, 

ως ο Ιωνάς Χριστέ βοώ σοι, 

Εκ θανατηφόρου με βυθού ανάγαγε.

Σε διατεταγμένη δημοσιογραφική παραπλάνηση

Ο λόγος αυτής της παρουσίασης είναι δημοσιογραφικός, προκειμένου να καταστεί εμφανής η προκατασκευασμένη "γνώμη" των ανυποψίαστων και άσχετων σε θεολογικά θέματα τηλεθεατών. Η κατευθυντήρια στρέβλωση της πραγματικότητας από τα ΜΜΕ δεν αμφισβητείτε από κανένα
Η ανάρτηση του σχολίου από το ιστολόγιο ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ

1) Ακούσαμε για το "πληθυσμιακό" επιχείρημα του Πατριαρχείου Μόσχας, που αμφισβητεί (δικαίως) τον αποδιδόμενο τίτλο στο Φανάρι.

Σύμφωνα με Ιερό Κανόνα της Εκκλησίας, ο τίτλος του "πατριαρχείου" αποδίδεται αναλόγως του αριθμητικού μέγεθος κατοίκων - πιστών του Δόγματος μιας πόλεως, περιοχής ή και χώρας. Μόνον σε κοσμοβριθείς πόλεις εδίδετο ο τίτλος "πατριαρχείο" επί Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Οι δημοσιογράφοι αυτό, ίσως, δεν το γνωρίζουν. Ο οικουμενικός Βαρθολομαίος είναι γνώστης, αλλά το αποσιωπά. (*)

2) Ακούσαμε και για την πολυθρύλητη "ενότητα"

Στις Δεήσεις της Θ. Λειτουργίας εκφώνως λέγεται : "Τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τὴν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος αἰτησάμενοι, ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους, καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα."

Ενότητα πίστεως και κοινωνία Αγίου Πνεύματος είναι το αιτούμενο της Δεήσεως και ας μας απαντήσουν οι εν συνόδω συνελθόντες πανορθοδόξως, τι είδους "κοινωνία Αγίου Πνεύματος" επιθυμούν να έχουν για την ενότητα α) με εγνωσμένους αιρετικούς περί την πίστη και β) με αλλόθρησκους μονοθεϊστές ή πιστούς παγανιστικών θρησκευμάτων (: όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον ένα θεό για όλους); Τι νόημα έχει να ενδύονται οι κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις θεολογικό μανδύα ; Η εν Χριστώ κοινωνία είναι η εν Αγίω Πνεύματι κοινωνία εις δόξαν Θεού Πατρός :

1 ... πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε (Ιν. ιζ΄)
2 (...) 3 αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας ᾿Ιησοῦν Χριστόν. (ε.α)
3 (...) 6 ᾿Εφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι.(ε.α)

Ποιοι είναι αυτοί που "τὸν λόγον σου τετηρήκασι" και ποιοι εκείνοι που τον υποτάσσουν στις απαιτήσεις της μυστικής Διπλωματίας ;

(*) Οι καλύτερον εμού έχοντες γνώσιν μπορεί να με διορθώσουν, αν κάνω λάθος, ή να προσθέσουν περισσότερες λεπτομέρειες επί του θέματος.

Η αίρεση του εγωκεντρισμού (αρχιεπισκόπου Αλβανίας)

Αναδημοσίευση σχολίου από ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ



Απαντώντας εις την ερώτηση που κατα καιρούς θέσανε μερικοί, δηλαδή ότι οι προηγούμενες Σύνοδοι ασχολἠθηκαν με κάποια αίρεση, εσείς με τι αίρεση θα ασχοληθείτε, ο Αλβανίας απάντησε: ΤΟΝ ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟ!!!

κχ
Θα πρέπει να το καταλάβουμε : Οι πατέρες της Εκκλησίας ήταν όλοι τους εγωκεντρικοί ! Πάει και τελείωσε, πόσες φορές θα το πούμε. Και αν θέλετε την απόδειξη, ιδού :

- Ερώτηση : Πότε αποφαίνεται το άγιον πνεύμα του κάθε Πάπα ;
- Απάντηση : Όταν (ο κάθε Πάπας) ομιλεί εκ της αγίας έδρας ;

Όπως βλέπετε, ο κάθε Πάπας δεν ομιλεί αφ΄ εαυτού, αλλά μόνον όταν ανέρχεται στην αγία έδρα την ρωμαιοκαθολική. Δεν είναι επομένως εγωκεντρικός, διότι ή έδρα, ως αγία, τον εμπνέει, τον αγιάζει και τον κάνει να λαλεί τα του πνεύματος (παρένθεση της έδρας !). Νομίζω, δεν είναι δύσκολο να καταλάβετε γιατί ο κάθε Πάπας δεν είναι εγωκεντρικός. Δεν εκφράζει το εγώ του. Εκφράζει το εγώ της αγίας πνευματοφόρου και αγίας αυτού έδρας. Συμπέρασμα ; Δεν είναι εισηγητής εγωκεντρικών προτύπων.

Εκ των ανωτέρω προκύπτει, ότι ο τόπος - η αγία έδρα εν προκειμένω - αγιάζει τον άνθρωπο και όχι το αντίστροφο, όπως γράφει το βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης Β΄ Μακκαβαίων :

17 καὶ ἐμετεωρίζετο τὴν διάνοιαν ὁ ᾿Αντίοχος, οὐ συνορῶν ὅτι διὰ τὰς ἁμαρτίας τῶν τὴν πόλιν οἰκούντων ἀπώργισται βραχέως ὁ Δεσπότης, διὸ γέγονε περὶ τὸν τόπον παρόρασις. (...) 19 ἀλλ᾿ οὐ διὰ τὸν τόπον τὸ ἔθνος, ἀλλὰ διὰ τὸ ἔθνος τὸν τόπον ὁ Κύριος ἐξελέξατο.

Με άλλα λόγια, για να σοβαρευτούμε, ο τόπος δεν κάνει το έθνος, δεν φτιάχνει τον άνθρωπο. Και επί το θεολογικότερο, ο τόπος (: η γη και το χώμα) δεν αγιάζει τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος αγιάζει τον τόπο, όταν δεν παρορά τον Κύριο, όταν δεν φαλκιδεύει τα θεία Δόγματα της Εκκλησίας. Τότε αγιάζει και ο τόπος.

Το ίδιο, μπορούμε να πούμε, ισχύει και για " 26 ... τὸ σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐγένετο, οὐχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ σάββατον· 28 ὥστε κύριός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ σαββάτου.", θα μακρύνει όμως ο λόγος και προτιμώ να σταματήσω εδώ.
Ικανώτεροι του γράφοντος μπορούν να συμπληρώσουν τα ελλείποντα ή διορθώσουν τα λάθη του.

Υστερόγραφο
Άλλοι έχουν καταλάβει τον θρόνο του Αντιόχου. Ο Κύριος να μας λυπηθεί.

Της Ερήμου

Αναδημοσίευση από ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Ο ΧΩΡΙΚΟΣ ΡΩΤΟΥΣΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΓΙΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟ ΒΟΔΙΑ

Κάποτε ένας χωρικός άκουσε στην εκκλησία, ότι αν δώσεις ελεημοσύνη, θα λάβεις εκατονταπλάσια από τον Θεό. Είπε λοιπόν στην γυναίκα του να δώσουν, ως ελεημοσύνη το μοναδικό βόδι που είχαν και ο Κύριος θα τους επέστρεφε 100 βόδια για την καλή τους πράξη. Δεν δίστασε δε καθόλου να δώσει το βόδι του, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στον Κύριο.

Έδωσε λοιπόν το βόδι και περίμενε την ανταπόδοση από τον Θεό. Περνούσε ο καιρός και τα 100 βόδια δεν ερχόταν. Ένα πρωί λοιπόν αποφάσισε να ανέβει στο γειτονικό βουνό για να βρει τον Θεό και να τον ρωτήσει πότε θα του έδινε τα 100 βόδια που άκουσε στο κήρυγμα του ιερέα. Ανεβαίνοντας στο βουνό συνάντησε έναν ασκητή. «Πού πηγαίνεις;» ρώτησε ο ασκητής. «Πάω να βρω τον Θεό να τον ρωτήσω πότε θα μου στείλει τα εκατό βόδια , για την ελεημοσύνη που έκανα». «Όταν Τον συναντήσεις», είπε ο ασκητής, «ρώτησέ Τον και για μένα. Είμαι στο βουνό και ζω ασκητικά εδώ και σαράντα χρόνια. Κέρδισα τελικά την Βασιλεία των Ουρανών;». «Ευχαρίστως να Τον ρωτήσω» αποκρίθηκε ο χωρικός και συνέχισε τον δρόμο του.

Λίγο πιο πάνω συνάντησε έναν γέρο άντρα με λευκή γενιάδα. «Ποιόν ψάχνεις;» ρώτησε ο γέροντας. «Άκουσα στην εκκλησία ότι αν κάνω ελεημοσύνη, θα πάρω εκατονταπλάσια από τον Θεό. Ψάχνω λοιπόν τον Θεό να μου πει πότε θα με ανταμείψει για την ελεημοσύνη μου». «Γύρνα στο σπίτι σου και σκάψε κάτω από το δέντρο στην αυλή σου. Θα βρεις ένα τσουκάλι με λίρες. Μη το πεις πουθενά, μόνο συνέχισε να βοηθάς τον κόσμο και δεν θα στερηθείς τίποτα στη ζωή σου». «Σε ευχαριστώ γέροντα. Και κάτι ακόμα. Ερχόμενος να σε βρω, συνάντησα έναν ασκητή και μου ζήτησε να σε ρωτήσω αν μετά από σαράντα χρόνια πνευματικών αγώνων και άσκησης, κέρδισε τελικά την Βασιλεία των Ουρανών». «Να πεις σε αυτόν τον ασκητή ότι κι άλλα σαράντα χρόνια να κάτσει στο βουνό δεν θα κερδίσει την Βασιλεία των Ουρανών. Τον ασκητή αυτόν του δίνω κάθε μέρα ένα παξιμάδι εδώ και σαράντα χρόνια. Σήμερα , ξέροντας ότι θα έρθεις του έδωσα δύο παξιμάδια , ένα για αυτόν και ένα για σένα. Αυτός όμως αντί να σου δώσει το ένα , τα κράτησε και τα δύο για τον εαυτό του , χωρίς να έχει εμπιστοσύνη σε μένα. Εσύ όμως χωρίς δισταγμό έδωσες το βόδι σου πιστεύοντας σε αυτό που άκουσες στην εκκλησία».

Μακαριστός Μοναχός Μελέτιος Αιβαζίδης

43. Γέροντος Αλυπίου : Πεντηκοστή

Χειρόγραφη απομαγνητοφώνηση Γέροντος Αλυπίου ομιλίας Ιερομόναχου Θεοδώρητου. Άγιον Όρος, Καψάλα, 04/06/2016

https://drive.google.com/open?id=0B10nRQ2KXoC_Yk1fa2tmaTJxM2ZILXIyMnBxVnk0cVlJVFA4
(*)
Αποστολικό Ανάγνωσμα (Πραξ. β΄)
1 Καὶ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό. 2 καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· 3 καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, 4 καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι. 5 ῏Ησαν δὲ ἐν ῾Ιερουσαλὴμ κατοικοῦντες ᾿Ιουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν· 6 γενομένης δὲ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν. 7 ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· οὐκ ἰδοὺ πάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες Γαλιλαῖοι; 8 καὶ πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγεννήθημεν, 9 Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ ᾿Ελαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν, ᾿Ιουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴν ᾿Ασίαν, 10 Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες Ρωμαῖοι, ᾿Ιουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, 11 Κρῆτες καὶ ῎Αραβες, ἀκούομεν λαλούντων αὐτῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ;

Ευαγγελική Περικοπή (Ιωαν. ζ΄)
37 ᾿Εν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. 39 τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα ῞Αγιον, ὅτι ᾿Ιησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη. 40 πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης· 41 ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; 42 οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυῒδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυῒδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; 43 σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι' αὐτόν. 44 τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ' οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ' αὐτὸν τὰς χεῖρας. 45 ῏Ηλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; 46 ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. 47 ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε; 48 μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων; 49 ἀλλ' ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι! 50 λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτόν, εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν· 51 μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀκούσῃ παρ' αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ; 52 ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται.

(*) Βλέπε και https://drive.google.com/open?id=0B10nRQ2KXoC_X19kTWVNQjhOeVhpdURDbmV4cnF2akh1NjNZ

Μητροπολίτης Προύσσης Ελπιδοφόρος και πνευματικές διδαχές της απωλείας

Ο Μητροπολίτης Προύσσης κ. Ελπιδοφόρος Λαμπρυνιάδης, μετά την απάντηση που έδωσε το Πατριαρχείο Μόσχας σχετικά με την άρνηση συμμετοχής του στην Πανορθόδοξη της Κρήτης, διερωτάται και απαντά : "Γιατί στέλνει μήνυμα αφού δεν ήρθε ; Επειδή ο ένοχος επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος ."

Φαίνεται, η  πνοή του Αγίου Πνεύματος, επελθούσα βιαίως και καθίσασα εν είδει φλογός επί της κεφαλής του Μητροπολίτη, αυτό μυστικά του ψυθίρισε (ή ψιθύρισε) * : Ο ένοχος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος ! Πλην όμως ο Πατριάρχης Μόσχας δεν πήγε στην Κρήτη, έμεινε εκεί όπου ήταν και διερωτάται κανείς, ποιος είναι άραγε ο τόπος του εγκλήματος, ποιο το έγκλημα και ποιος ο εγκληματίας ; Το Μήνυμα του Πατριαρχείου Μόσχας έφθασε στην Κρήτη (ή στην Κων/πολη) και παρέμεινε εκεί, εκτός αν επεστράφει ως ανεπιθύμητο ή λόγω μη υπάρχοντος παραλήπτη. Αλλά τούτο δεν φαίνεται πιθανό. Πιθανότερο είναι να το παρέλαβε ο Μητροπολίτης Προύσσης και έκρινε χρήσιμο να δώσει την απάντηση αυτή μέσω "κοινωνικής δικτύωσης" - facebook.

Άρα, έγκλημα δεν διέπραξε το Μήνυμα. Το έπραξε ο συντάκτης του, ο οποίος δεν έφυγε, δεν γύρισε, αλλά έμεινε "στον τόπο του εγκλήματος" κατά τον κ. Ελπιδοφόρο. Εγκληματίας λοιπόν ο Πατριάρχης Μόσχας και τόπος του εγκλήματος η Μόσχα !

Ωστόσο, υπάρχει και μια άλλη εκδοχή, την οποία δεν πρόσεξε ο μητροπολίτης. Επειδή το αισθητήριο της ακοής του υστερεί, ούτε κατάλληλο είναι να συλλαμβάνει ήχους ασυνήθιστους. Ήχους που ειδοποιούν ότι στην Κρήτη, γίνεται τις μέρες αυτές, μέρες μάλιστα όπου η Ορθοδοξία τιμά την Αγία Τριάδα, ένα έγκλημα, μια πρωτοφανής κακοποίηση σε βαθμό ανοσιουργήματος, καθώς συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις όπου βλασφημείται το Πανάγιον Πνεύμα.
Τι ακριβώς συμβαίνει ; Ότι εν ονόματι μιας ιδιοτελούς εκκοσμικευμένης ενότητος ψυχοθεραπευτικού τύπου (ψυχοδυναμικά - συμπεριφεριολογικά), πλαστογραφείται η εν Αγίω Πνεύματι και Θεό ένωση των πιστών με τον Υιό και Λόγο του Θεού προς δόξαν του Θεού και Πατρός. Όσο και αν ψάξει κανείς τα προς διαπραγμάτευση θέματα, θα βρει ελάχιστα στοιχεία αληθούς Θεολογίας. Όλα περιστρέφονται γύρω από το θέμα των σχέσεων, βάσει των κανόνων της νεωτερικής ψυχοθεραπείας της απελευθέρωσης, απαραιτήτως δε και της Οικονομίας των ... άυλων πλέον τίτλων. Υπάρχει κι εδώ το στοιχείο της απελευθέρωσης, είναι οι αγορές.

Οι συμμετέχοντες Ιεράρχες θα επιστρέψουν μετά το τέλος των εργασιών της Πανορθόδοξης στις χώρες τους, αλλά στις αποσκευές τους έκαστος θα μεταφέρει και κάτι από τον τόπο του εγκλήματος. Τον οποίο εσφαλμένα προσδιόρισε ο μητροπολίτης Ελπιδοφόρος, ελπίζοντας. ίσως και λόγω ονόματος, στην 4η Ρώμη, τη Ρώμη της αποκαλύψεως των Ηνωμένων Θρησκειών. Θα είναι η Κωνσταντινούπολη. Σχετικό και αυτό  http://orthodox-voice.blogspot.gr/2016/06/blog-post_452.html  το σχόλιο.

* ψύθος = ψεύδος, ψυθιρίζω, συρίζω με καταφρόνησιν, καταφρονώ

Ετοιμάζουν νέα αυτοκέφαλη Εκκλησία, σφίγγει ο κλοιός γύρω απ΄ τη Ρωσία

Όπως έχει πολύ σωστά λεχθεί και γραφεί, ο οικουμενισμός είναι η "αίρεση των αιρέσεων" και θα πρέπει, μετά την Πανορθόδοξη στο Κολυμπάρι της Κρήτης, να είμαστε λίαν προσεκτικοί στη χρήση αυτού του θεολογικού όρου. Η λέξη "αίρεση" δεν είναι πολιτικά ορθή, δεν είναι όμως και ανεκτή, πλέον, εκκλησιαστικά, θρησκευτικά ή ακόμη και θεολογικά. Με άλλα λόγια, αυτό που επί σειρά ετών απεφεύγετο διακριτικά να λέγεται ή να γράφεται, δηλ. το "αίρεση" και "αιρετικός", τώρα θα θεσμοθετηθεί και η θρησκευτική (εκκλησιαστική ή θεολογική) ορθότης εφεξής θα μας συνοδεύει. Ο παραβάτης θα τιμωρείται με πρόστιμο ή ... με ανεργία. Δεν είναι απαραίτητο, φυσικά, να συμπληρώσουμε ότι θα στοχοποιείται και ως φονταμενταλιστής, φανατικός και ζηλωτής χωρίς επίγνωση. Πολιτικά, θα χαρακτηρίζεται ως ρατσιστής, ναζιστής και τα λοιπά γνωστά.

Και για να μη θεωρηθούν αυτά απαύγασμα νοσηρής φαντασίας του γράφοντος, έχουμε το παράδειγμα του αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου. Ο τελευταίος σε παλαιότερη δήλωσή του (Περιοδικό ΘΕΟΛΟΓΙΑ, τεύχος Οκτωβρίου - Δεκεμβρίου 2015) είχε πει το εξής : «...Οι υπερσυντηρητικοί υποστηρίζουν ότι οι επαφές μας με τους ετερόδοξους απειλούν να αλλοτριώσουν το Ορθόδοξο φρόνημα και ήθος και ότι η συμμετοχή μας στην οικουμενική κίνηση - την οποία άκριτα χαρακτηρίζουν ως "παναίρεση" - είναι προδοσία της Ορθοδοξίας. Δεν δυσκολεύονται μάλιστα να βάλουν στους αντιφρονούντες ετικέτες, όπως "αιρετικοί", "οικουμενιστές" (άγνωστη λέξη στο ελληνικό λεξιλόγιο, που γνωρίζει από αιώνες μόνο το "οικουμένη", "οικουμενικός")». (*)

Όπως βλέπετε, ο κ. Γιαννουλάτος, αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, χρησιμοποιεί τη λέξη "ετερόδοξοι" για τους αιρετικούς, απορεί δε μάλιστα και για το "οικουμενιστής" ! Είναι άγνωστη λέξη στο ελληνικό λεξιλόγιο, μας λέει, οπότε, γράφουμε τώρα εμείς, τί λέτε να κάνουμε ; Μήπως πρέπει να φτιάξουμε νέα λεξικά, που να μην περιέχουν λέξεις όπως "μονοφυσίτης", "μονοθελήτης", "αρειανιστής", "ευχαΐτης", "δοκήτης" και πλήθος άλλες ; Διότι και αυτές οι λέξεις δεν υπήρχαν τότε στο καθ΄ ημάς λεξιλόγιο, έγιναν όμως δεκτές.

Τα ανωτέρω γράφονται προκειμένου να αντιληφθεί ο απλός αναγνώστης τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα με τη νέα παγκόσμια αυτοκρατορία, που ετοιμάζουν οι έμμισθοι υπάλληλοι - πολιτικοί και εκκλησιαστικοί - της Πλανητικής Υπερτράπεζας. Και θα το αντιληφθεί ακόμη καλύτερα, αν διαβάσει το παρακάτω αίτημα της ουκρανικής Βουλής για αυτοκεφαλία, προς τον οικουμενικό Βαρθολομαίο.
Για να απλουστεύσω τυχόν δυσκολίες, η Πλανητική Υπερτράπεζα έχει ένα μεγάλο εμπόδιο. Είναι αυτό της Ρωσίας, την οποία σταδιακά απομονώνει, για να κάνει ευκολότερο το έργο, που δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει η Γερμανία του Χίτλερ. Κατά τα λοιπά και τα άλλα, αυτά είχε να γράψει ένας ρατσιστής ή αν θέλετε, ένας ζηλωτής χωρίς επίγνωση.

ΕΚΚΛΗΣΗ (**)

Από το Κοινοβούλιο (Verkhovna Rada) της Ουκρανίας προς τον κ.κ. Βαρθολομαίο, τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης, Οικουμενικό Πατριάρχη, για τη χορήγηση αυτοκεφάλου για την Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ουκρανία


Προς 
την Αυτού Θειοτάτη Παναγιότητα κ.κ. Βαρθολομαίο
Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης,
Οικουμενικό Πατριάρχη

   Παναγιώτατε!
   Αναγκαζόμαστε να απευθυνθούμε σε Εσάς ως Προκαθήμενο της Αγίας Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και Οικουμενικό Πατριάρχη λόγω των ειδικών περιστάσεων που επικρατούν σήμερα στη ζωή της Ουκρανίας. Δυο χρόνια τώρα, η Ουκρανία πάσχει από την ένοπλη επίθεση εκ μέρους της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η οποία έχει αναγνωριστεί με τη απόφαση του Κοινοβουλίου της Ουκρανίας κατά τις 27 Ιανουαρίου του 2015, ως «κράτος-επιδρομέας». Ενάντια σε όλους τους διεθνείς κανονισμούς, προσάρτησε την Κριμαία. Συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ντονμπάς ο οποίος ξέσπασε και σήμερα υποστηρίζεται από τη Ρωσία. Κάτω από τις συνθήκες αυτές, ο λαός της Ουκρανίας δεν αποδέχεται πλέον την ιδέα της εκκλησιαστικής ενότητας με τον Μακαριότατο Πατριάρχη της Μόσχας Κύριλλο ο οποίος όχι μόνο δεν υπερασπίστηκε τους Ορθόδοξους χριστιανούς της Ουκρανίας που πληγώθηκαν από τη Ρωσική επίθεση, αλλά έγινε ένας από τους κορυφαίους ιδεολόγους του λεγόμενου «Ρωσικού κόσμου» και ως εκ τούτου, ένας από τους αρχιτέκτονες του τρέχοντος υβριδικού πολέμου εναντίον της Ουκρανίας.
   Στις 26 Ιουλίου του 2008, κατά τη επίσκεψή Σας στη χώρα μας επ᾽ ευκαιρίας της 1020ης επετείου του Βαπτίσματος των Ρως του Κιέβου, Εσείς, Παναγιώτατε, στην Ομιλία Σας προς το ουκρανικό έθνος στην πλατεία της Αγίας Σοφίας με σαφήνεια περιγράψατε μερικά θέματα υψίστης σημασίας για την επίλυση του Ουκρανικού εκκλησιαστικού θέματος : την αποκλειστική Σας ευθύνη και την υποχρεωτική Σας αποστολή για τη διατήρηση της εκκλησιαστικής τάξης, για τα μητρικά δικαιώματα της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης προς την Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ουκρανία, και την αντιμετώπιση της πράξης του 1686, η οποία, όπως το θέσατε, ήταν μια «προσάρτηση (annexation) [της Ουκρανικής Εκκλησίας] στο ρωσικό κράτος.».
   Αυτή η ιστορική ομιλία Σας περιείχε και ένα άλλο πολύ σημαντικό για τον Ουκρανικό λαό μήνυμα. Αναφέροντας στην αντίδραση του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην επιθυμία του αυτοκεφάλου εκ μέρους των κυβερνήσεων των νεοσύστατων κρατών της Βαλκανικής χερσονήσου, Εσείς Παναγιώτατε σημειώσατε ότι έχοντας υπόψιν το συμφέρον της εθνικής ακεραιότητας των λαών αυτών και μάλιστα πράττοντας ενάντια στα συμφέροντα της δικής της δικαιοδοσίας, η Κωνσταντινούπολη ευλόγησε το σχηματισμό των τεσσάρων αυτοκέφαλων Εκκλησιών στην Ελλάδα (1850), Σερβία (1831), Βουλγαρία (1945) και Αλβανία (1937).
   Παρέμειναν στην καρδιά του λαού μας και άλλα λόγια Σας, σχετικά με την ποιμαντική ευθύνη, που ειπώθηκαν στην πλατεία της Αγίας Σόφιας με αναφορά στη θλιβερή διαίρεση της Εκκλησίας στην Ουκρανία: «Η Μητέρα Εκκλησία έχει όχι μόνο το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση να διατηρεί εντός της καθιερωμένης Ορθόδοξης παράδοσης κάθε εποικοδομητική και ελπιδοφόρα πρωτοβουλία για να εξαλειφθούν όσον γίνεται πιο γρήγορα οι επικίνδυνες διαιρέσεις στο σώμα της Εκκλησίας, για να μη γίνεται χειρότερο το κακό για την Αγία Εκκλησία στην Ουκρανία και την Εκκλησία γενικά».
   Ενθυμούμενοι αυτά τα λόγια και τιμώντας την Κωνσταντινούπολη ως τον Πρώτο Θρόνο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, απευθυνόμαστε προς την Υμετέρα Παναγιότητα με το αίτημα να χρησιμοποιήσετε αμέσως τα υπάρχοντα κανονικά δικαιώματά Σας για να ξεπεραστεί η υφιστάμενη στη χώρα μας διαίρεση της Εκκλησίας και να ομαλοποιηθεί το κανονικό καθεστώς της Εκκλησίας της Ουκρανίας στο πνεύμα, αφ᾽ενός μεν της ιστορικής Σας Ομιλίας προς το Ουκρανικό έθνους στις 26 Ιουλίου 2008, αφ᾽ετέρου δε των κανονικών ενεργειών του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην εξομάλυνση της εκκλησιαστικής ζωής στις Ορθόδοξες Εκκλησίες της Εσθονίας (1996), Βουλγαρίας (1998) και των χωρών Τσεχίας και Σλοβακίας (2014).
   Καθ όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα στην Ουκρανία διατηρήθηκε η μάχη για το αυτοκέφαλο της αρχαίας Μητρόπολης του Κιέβου, η οποία επί επτά αιώνες παρέμεινε μέρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και το 1686, με κατάφωρη παραβίαση των κανόνων, προσαρτήθηκε στο Πατριαρχείο Μόσχας. Η ιστορική συνέχεια του αγώνα αυτού που διεξάγεται επί μια τόσο μακρόχρονη περίοδο, καθώς και η δυναμική ανάπτυξη στις δομές της χώρας μας της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας του Πατριαρχείου Κιέβου, υποδεικνύουν καθαρά ότι η Μόσχα ελπίζει μάταια να διατηρήσει περαιτέρω την Ουκρανία στην τροχιά της επιρροής της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
   Το σύγχρονο Πατριαρχείο Μόσχας είναι πάρα πολύ στενά συνδεδεμένο με το κυβερνόν πολιτικό καθεστώς στη Ρωσία. Στα μάτια της κοινωνίας της Ουκρανίας, αυτό δεν μοιάζει με Εκκλησία, αλλά ως ένα «υπουργείο ιδεολογίας» της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Η χώρα μας σήμερα έχει ελάχιστη αξιοπιστία στο εκκλησιαστικό μόρφωμα αυτό. Όλες οι προσπάθειές της να βοηθήσει την υφιστάμενη κρίση στην Ουκρανία από μόνη της, με αγνόηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ολόκληρου του Ορθόδοξου κόσμου, παραμένουν απολύτως απελπιστικές. Αυτό ήταν εμφανές ακόμη και πριν από 16 χρόνια, όταν η Υμετέρα Παναγιότητα έγραψε γι’ αυτό στην επιστολή Σας προς τον τότε Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Βλαδίμηρο (από 2 Αυγούστου 2000). Και αυτό έγινε εντελώς σαφές σήμερα, όταν το Πατριαρχείο Μόσχας εκλαμβάνεται στη σύγχρονη Ουκρανία από πολλούς πολίτες της χώρας μας ως, δυστυχώς, ένας συνεργός της Ρωσικής επιθετικότητας και του υβριδικού πολέμου εναντίον της Ουκρανίας.
   Μετά τα γεγονότα του 2014, η Ουκρανία δεν θα είναι ποτέ ούτε πολιτική ούτε εκκλησιαστική αποικία της Ρωσίας. Όπως μαρτυρεί η κατάσταση της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ουκρανία, εδώ και καιρό έχει αποκτήσει όλα τα κατάλληλα κριτήρια για να γίνει μια Αυτοκέφαλη Εκκλησία:
• Η σύγχρονη Ουκρανία είναι ένα ανεξάρτητο κράτος, του οποίου η κυριαρχία αναγνωρίζεται σ᾽όλο τον κόσμο.
• Το Ουκρανικό έθνους έχει το δικό του ξεχωριστό πολιτισμό του, το οποίο καλλιεργεί την ταυτότητά του.
• Τέλος, τα ποσοτικά χαρακτηριστικά της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ουκρανία δείχνουν ότι η Εκκλησία αυτή είναι όχι μόνον κατάλληλη για το αυτοκέφαλο, αλλά θα γίνει η μεγαλύτερη Ορθόδοξη Εκκλησία στον κόσμο, άμα καταφέρει να ξεπεράσει τη διαίρεση της.
   Όπως το έχει επιδείξει η εμπειρία της ανακήρυξης της αυτοκεφαλίας κατά τον εικοστό αιώνα από το Πατριαρχείο Μόσχας (στις ΗΠΑ 1970, στην Τσεχοσλοβακία 1951) και την εμπειρία της ομαλοποίησης του κανονικού καθεστώτος μερικών νεοσύστατων τοπικών Ορθόδοξων Εκκλησιών, η κανονική (δηλαδή έγκυρη και νόμιμη) αυτοκεφαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ουκρανία μπορεί να χορηγηθεί μόνο από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο έχει αποκλειστικά κανονικά δικαιώματα.
   Με δεδομένο αυτό, και αντιλαμβανόμενοι σαφώς ότι μόνο το αυτοκέφαλο μπορεί να γίνει η βάση για την υπέρβαση των υφιστάμενων σήμερα στη χώρα μας διαιρέσεων της Εκκλησίας, Σας παρακαλούμε ως τον Οικουμενικό Πατριάρχη, τον Παναγιότατο Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, η οποία ήταν και παραμένει η μητέρα Εκκλησία της Μητροπόλεως του Κιέβου, και ως Πρόεδρο της Πανορθόδοξου Συνόδου, η οποία σύντομα θα ξεκινήσει τις εργασίες της, έχοντας κατά νου το συμφέρον της ενίσχυσης της Ορθοδοξίας στη χώρα μας, να ενεργοποιήσετε όλα τα διαθέσιμα κανονικά δικαιώματά Σας και:
• Να ακυρώσετε την πράξη του 1686 επειδή είχε εγκριθεί με παράβαση των ιερών κανόνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
• Να πάρετε ενεργό μέρος στην υπέρβαση των αποτελεσμάτων της εκκλησιαστικής διαίρεσης με τη σύγκληση υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου την Πανουκρανική ενοποιητική Συνόδο, η οποία θα έλυνε όλα τα επίμαχα θέματα και θα ένωνε την Ουκρανική Ορθοδοξία.
• Για το καλό της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ουκρανία και την ακεραιότητα του Ουκρανικού λαού να δώσετε τον Τόμο για αυτοκέφαλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ουκρανία, με βάση το οποίο η Εκκλησία αυτή θα μπορούσε να πάρει τη θέση που δικαιούται στην οικογένεια των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών.
   Με θερμή υποστήριξη προς τον πρώτο Θρόνο του Ορθόδοξο κόσμου και προς την αρχαία μας Εκκλησία του Κιέβου, ειλικρινά ελπίζουμε ότι με τη συμμετοχή της Υμετέρας Παναγιότητας στην επίλυση της εκκλησιαστικής κρίσης και με τη δημιουργία μιας τοπικής Εκκλησίας στη χώρα μας, στο μέλλον οι σχέσεις μεταξύ Κιέβου και της Κωνσταντινούπολης θα είναι εξαιρετικές, και οι σχέσεις αυτές θα συμβάλλουν στη ξεπέραση πολλών αρνητικών τάσεων στη ζωή της σύγχρονης Ορθοδοξίας.

Βουλευτές της Ουκρανίας: A. Parubiy (Πρόεδρος της Βουλής) S. Vysotsky A. Levus M. Knyazhytskyy M. Matios V. Yelenskyy

(*) http://aktines.blogspot.gr/2016/06/blog-post_243.html
(**) Πηγή orthodoxia.info 

Το Πατριαρχείον Μόσχας απάντησε

Πρὸς τὸν Παναγιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης καὶ Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαῖον,
Πρὸς τοὺς Ἁγιωτάτους καὶ Μακαριωτάτους Προκαθημένους τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν,
Πρὸς τοὺς Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς, Μονάζοντας καὶ Λαϊκοὺς, τοὺς συνελθόντας ἐν τῇ νήσῳ Κρήτῃ

Παναγιώτατε Πατριάρχα Βαρθολομαῖε,
Ἁγιώτατοι καὶ Μακαριώτατοι,
Πεφιλημένοι Ἀδελφοὶ Ἀρχιερεῖς,
Σεβάσμιοι ἐκπρόσωποι τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν,

Ἀπευθύνω πρὸς Ὑμᾶς ἐγκάρδιον χαιρετισμὸν ἐκ μέρους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας καὶ ἐξ ὀνόματος τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανών τῆς Ρωσσίας, τῆς Οὐκρανίας, τῆς Λευκορωσσίας, τῆς Μολδαβίας καὶ τῶν λοιπῶν χωρῶν, τῶν συναποτελούντων τὸ πολυπληθὲς ποιμνίον τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας.

Πάντες ἡμεῖς, ἀδελφοὶ, εἴμεθα ἕν Σῶμα Χριστοῦ (Α’ Κορ. 12.27). Ἐκ τοῦ Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ παρελάβομεν τὸ ἀνεκτίμητον δῶρον τῆς ἑνότητος. Διατήρησις τοῦ δώρου τούτου εἶναι ἐκ τῶν ἡμετέρων βασικῶν καθηκόντων καὶ ἄμεσος ἐντολὴ τοῦ Σωτῆρος (Ἰω. 17. 21).
Μὴν προκαλεῖ σύγχυσιν εἰς ἡμᾶς τὸ γεγονὸς ὅτι διίστανται αἱ ἀπόψεις τῶν Ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν ὡς πρὸς τὴν σύγκλησιν τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου. Κατὰ τὸ λόγιον τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «δεῖ γὰρ καὶ αἱρέσεις ἐν ὑμῖν εἶναι, ἵνα καὶ οἱ δόκιμοι φανεροὶ γένωνται ἐν ὑμῖν» (Α’ Κορ. 11.19).

Κατὰ τὰς ἡμέρας προπαρασκευῆς τῆς Συνόδου αἱ διχογνωμίαι αὗται διεπιστώθησαν σαφῶς, ἐν τούτοις δέν πρέπει νά ἀφήνωμεν ταύτας νά ἀποδυναμώνουν τὴν θεοκέλευστον ἑνότητα, προκειμένου νά καταλήξουν εἰς διεκκλησιαστικὴν διαφορὰν, νά διασπείρουν διχασμὸν καὶ νά προκαλοῦν ἀναστάτωσιν εἰς τοὺς κόλπους ἡμῶν. Παραμένομεν μία Ὀρθόδοξος οἰκογένεια καὶ πάντες ἔχομεν κοινὴν εὐθύνην διὰ τὴν Ἁγίαν Ὀρθοδοξίαν.
Ἡ βαθεῖα πεποίθησις μου εἶναι ὅτι αἱ Ἐκκλησίαι, καὶ ὅσαι ἀπεφάσισαν νά μεταβοῦν εἰς τὴν Κρήτην, καὶ ὅσαι ἀπέσχον, εἰς τὰς σχετικὰς ἀποφάσεις αὐτῶν ὡς κριτήριον ἔσχον τὴν συνείδησιν αὐτῶν, καὶ ὡς ἐκ τούτου σεβασμόν ὀφείλομεν ἔναντι τῆς θέσεως ἑκάστης αὐτῶν.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ρωσσίας πάντοτε εἶχεν ὡς γνώμονα τὴν ἀρχὴν τῆς μή περιφρονήσεως τῆς φωνῆς οἱασδήποτε τοπικῆς Ἐκκλησίας ἀδιακρίτως, μικρᾶς ἤ μεγάλης, παλαιφάτου ἤ νεοπαγοῦς.
Ἡ μή ἀποδοχὴ ἐκ μέρους τῆς κατά Ἀντιόχειαν Ἐκκλησίας τῆς συγκλήσεως τῆς Συνόδου σημαίνει ὅτι δέν ἔχομεν ἐξασφαλίσει τὴν πανορθόδοξον ὁμοφωνίαν. Ἐπίσης ἀδυνατοῦμεν νά παραθεωροῦμεν καὶ τὰς φωνὰς τῶν Ἐκκλησιῶν Γεωργίας, Σερβίας καὶ Βουλγαρίας, τῶν ταξαμένων ὑπὲρ ἀναβολῆς τῆς Συνόδου.

Πιστεύω ὅτι μὲ καλὴν διάθεσιν ἡ ἐν Κρήτῃ συνάντησις δύναται νά ἀναδειχθῇ σπουδαῖον βήμα πρὸς ἄρσιν τῶν προκυψάντων διαφωνιῶν.
Ὡσαύτως δύναται νά συμβάλῃ εἰς τὴν προετοιμασίαν ἐκείνης τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, ἥτις θά ἑνώσῃ πάσας τὰς κατὰ τόπους Ἀυτοκεφάλους Ἐκκλησίας ἀνεξαιρέτως, ἀποτελοῦσα ὁρατὴν ἀντανάκλασιν τῆς ἑνότητος τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅπερ ἦτο ἄντικείμενον τῶν δεήσεων καὶ προσδοκιῶν πάντων τῶν ἀοιδίμων προκατόχων ἡμῶν. Διαβεβαιοῦμεν Ὑμᾶς ὅτι αἱ προσευχαὶ ἡμῶν θά συνοδεύουν Ὑμᾶς κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ ἐπικειμένου Ὑμῖν ἔργου. Μετὰ πολλῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης, διατελῶ.

† Ο ΜΟΣΧΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΡΩΣΣΙΩΝ

ΚΥΡΙΛΛΟΣ

Για το δικαίωμα στην ευθανασία και τη συμφιλίωση με το θάνατο

Από την ιστοσελίδα News247.gr και τον δημοσιογράφο κ. Αλέξανδρο Βέλιο 

 Η τηλεοπτική και εικονική γκλαμουριά της δημοσιογραφίας

Η γκλαμουριά (τηλεοπτική - εικονική όπως πάντα) του θανάτου δεν χρειάζεται σχολιασμό. Με τέτοια σκουπίδια (σημ. γι΄ αυτό συνηθίζω να βγάζω φωτογραφίες με σκουπίδια) πνευματικής υποκουλτούρας, που έρχονται να διαμορφώσουν τρόπους ζωής και κοινωνικές συμπεριφορές, δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο, από δυο μόνο λόγια, ώστε να καταδειχθεί το μέγεθος της βλακείας. Και αυτά είναι :

Αφού τα έχει ξεπεράσει όλα τα προβλήματα τού θανάτου, γιατί δεν πηδάει από το μπαλκόνι ; Τι τα θέλει τα χαρτιά, τα έξοδα για την Ελβετία και το ποτήρι τού ... αξιοπρεπούς θανάτου ; Τουλάχιστον, εκείνος που πήρε τα βουνά και κλείστηκε σε μια τρύπα για να πεθάνει (Λιαντίνης) από ασιτία, στάθηκε πιο έντιμος απέναντι στήν βλακεία του ή μάλλον στό δικαίωμα τού θανάτου του.

Και γιατί γράφω περί βλακείας ; Διότι το σκεπτικό αυτών των διαφωτισμένων είναι : Η Φύση με έκανε από το μηδέν κι εγώ της ανταποδίδω το τίποτα. Μία σου, μία μου. Ωστόσο, αυτό το  τίποτα εκ τού μηδενός υπήρξε ως κάτι και αυτό το κάτι, έγραψε πνευματικά βιβλία της υποκουλτούρας του τίποτα. Αυτά θέλγουν την τηλεοπτική και εικονική όπως πάντα γκλαμουριά, που θέλει να ονομάζεται δημοσιογραφία.

Υστερόγραφο
Παρεμπιπτόντως, στην παρέα της δημοσιογραφικής εκπομπής για την συμφιλίωση με το θάνατο ήταν και ένας Ψυχολόγος ή Ψυχίατρος - δεν γνωρίζω - του "Ωνασείου" Καρδιοχειρουργικού Κέντρου και μίλησε για την "πίστη", που δίνει ελπίδα, σε εκείνους που θα εξακολουθήσουν να ζουν, παίρνοντας τα όργανα (σημ. κατόπιν ευθανασίας του δωρητή, πράγμα που δεν ειπώθηκε, αλλά καλώς εννοείται από όσους δεν έχουν βλακοποιηθεί εκ της εικονικής γκλαμουριάς) ενός άλλου.

Το Δίδαγμα ; Η πίστη δίνει ελπίδα σε εκείνους που ζουν ή μάλλον θα ζήσουν κάτι περισσότερο από εκείνον που θα του πάρουν τα όργανα. Μετά υπάρχει το τίποτα. Εδώ ο παράδεισος, εδώ και η κόλαση. Ο κύριος Βέλιος δεν κατατάχθηκε στην ομάδα των δωρητών οργάνων, ανήκει στην κατηγορία των δωρητών πνευματικής δημιουργίας κατόπιν μεταβάσεως σε ειδική κλινική της Ελβετίας, που ειδικεύεται στο "ευ θνήσκειν" έναντι αμοιβής. Η αξιοπρέπεια συνοδεύεται πάντα με το οικονομικό της αντίκρυσμα.

Το πνευματικό μικροσκόπιο της πλάνης

http://thebookoflife.gr/ το-ατομο-κατω-απ-το-πνευματικο-μικρο
ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΟ «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ»

O λόγος αυτής της παρουσίασης είναι η ανάδειξη του "πνεύματος πλάνης", που διακατέχει τους μυστικιστές, θεοσοφιστές και όλη αυτή την παρέα των αποκρυφιστών. Τώρα, μετά τα "Απόκρυφα", πήρε την σκυτάλη το "Μεγάλο Ευαγγέλιο τον Ιωάννη" (sic) !

Πρόκειται για μια προσπάθεια επιστημονικής συγγραφής ενός νέου ψευδοευαγγελίου ή καλύτερα περί επιστημονικοφανούς απόδοσης του Κατά Ιωάννην αγίου Ευαγγελίου. Παρεμβάλλονται φυσικά και εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης.

Περί των "Νεο Θεολογικών Γραφών και Προφητειών για την εποχή μας" (σημ. τα ούφο περιμένουν απέξω) δεν χρειάζεται να γραφούν πολλά. Η Αγία Γραφή δεν κάνει Φυσική, δεν κάνει Χημεία, δεν κάνει Μαθηματικά και διάφορους άλλους κλάδους του επιστητού. Δίνει τον ορισμό της Επιστήμης με λίγες λέξεις : « ἡ θεοσέβειά ἐστι σοφία, τὸ δὲ ἀπέχεσθαι ἀπὸ κακῶν ἐστιν ἐπιστήμη », όπως γράφει στο βιβλίο του Ιώβ και αποφεύγουν να μας υπομνήσουν οι αποκρυφιστές.

Ας κάνουν λοιπόν τον κόπο οι αποκρυφιστές, μυστικιστές, θεοσοφιστές κλπ. να δουν πόσα δεινά επέφεραν στον Πλανήτη και πόσο αίμα έχυσαν με τα καταστροφικά πολεμικά εργαλεία τους - προέλευσης επιστημονικής - προκειμένου να θέσουν υπό τον έλεγχό τους (σήμερα πλέον) όλη την ανθρωπότητα. Και ας καταλάβουν επιτέλους, ότι η επιστήμη δεν αγιάζει τον άνθρωπο, ο άνθρωπος αγιάζει την επιστήμη, όταν οι τεχνολόγοι δεν αποβλέπουν στα οικονομικά οφέλη εξ αυτής (τεχνολογία).
Η τεχνική πρόοδος αναγκάζει τους οικονομικά αδύναμους λαούς να δανείζονται, αγοράζοντας τα προϊόντα της τεχνολογίας, προκειμένου να μην κατηγορηθούν ως υπανάπτυκτοι ή καθυστερημένοι. Αν δεν έχουν λεφτά και ζούν σε ενεργειακώς πλούσια εδάφη, τότε, εκτός από τη γη τους, οι τεχνολόγοι τους αγοράζουν (με τα δανεικά) κι αυτούς. Είναι η νέα μορφή δουλεμπορίου, μελετημένη επιστημονικά και εφαρμοσμένη ... ανθρωπιστικά.

Σχόλια
- Νέα Προφητεία-Αποκαλυπτικά Κείμενα : Κυπριανέ Χριστοδουλίδη ΄΄ο δυνάμενος χωρείν χωρείτω '' και ''ο νοών νοείτω "
- Κυπριανός Χ : Ζῶν γὰρ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνεργὴς καὶ τομώτερος ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον καὶ διϊκνούμενος ἄχρι μερισμοῦ ψυχῆς τε καὶ πνεύματος, ἁρμῶν τε καὶ μυελῶν, καὶ κριτικὸς ἐνθυμήσεων καὶ ἐννοιῶν καρδίας

1. « ἡ θεοσέβειά ἐστι σοφία, τὸ δὲ ἀπέχεσθαι ἀπὸ κακῶν ἐστιν ἐπιστήμη ».
2. « 12 εἰσὶ γὰρ εὐνοῦχοι οἵτινες ἐκ κοιλίας μητρὸς ἐγεννήθησαν οὕτω. καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνουχίσθησαν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω ».

Ο φιλόσοφος Ωριγένης ήταν εξ εκείνων των σοφών, ο οποίος προέβη σε αυτοευνουχισμό για να κερδίσει την βασιλεία των ουρανών. Τόσον συνεπής ήταν, αλλά αφορίστηκε από την "αυτοσυνειδησία" (σημ. καθώς την ονομάζουν) της Εκκλησίας. Δεν ήθελε να είναι ευνούχος από την κοιλιά της μάνας του, δεν ήθελε να τον έχουν ευνουχίσει άλλοι. Προτίμησε να αυτοευνουχιστεί μόνος του. Τόσο σοφός ήταν !

Και τέλος, για το "ο νοών νοείτω"
3. « 12 καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου ».
ΥΓ
http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/11/blog-post_53.html για κάτι που ξέχασε η κα. Μπερτα Ντουντε, σχετικά με τον "Ηχηρό Εσωτερικό Λόγο". Δεν χρειαζόταν να γράψει τόσο πολλά.

Η ανύπαρκτη αυτοσυνειδησία των οικουμενιστών

'Καταπέλτης' ο Μητροπολίτης Γερμανίας καταγγέλει μεθοδεύσεις της Εκκλησίας της Ρωσίας|Amen.gr:

Διαβάσαμε :

Με μία αποκαλυπτική δήλωσή του ο Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος σχολίασε την στάση της Εκκλησίας της Ρωσίας κατηγορώντας την πως με τις γνωστές μεθοδεύσεις 'ναρκοθέτησε αρκετά το προσυνοδικό έδαφος με προσχηματικές και παράλογες κωλυσιεργίες, στοχεύοντας ουσιαστικά στην ματαίωση και όχι στην αναβολή της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου'. Ο Μητροπολίτης Γερμανίας, που έκανε τη δήλωση κατά την αναχώρησή του από το αεροδρόμιο του Βερολίνου το απόγευμα της Τρίτης για τα Χανιά, προκειμένου να συμμετάσχει στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, επισήμανε ότι η Ρωσική Ιεραρχία "έθεσαν το κακώς νοούμενο προσωπικό συμφέρον το οποίο εδράζεται σε εθνοφυλετικές επιδιώξεις και πρωτοκαθεδρίες υπεράνω του υψίστου συμφέροντος της ενότητος της Αγίας μας Ορθοδόξου Εκκλησίας".

Και σχολιάζουμε :
Ώστε έτσι λοιπόν ; Οι της ρωσικής Ιεραρχίας έθεσαν το κακώς νοούμενο προσωπικό συμφέρον, το οποίο εδράζεται σε εθνοφυλετικές επιδιώξεις και πρωτοκαθεδρίες, υπεράνω του υψίστου συμφέροντος της ενότητος της Αγίας μας Ορθοδόξου Εκκλησίας", όπως μας λέει ο μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος ;

Δεν μας λεει όμως ότι αυτό το ύψιστο συμφέρον της κατ΄ αυτόν και αυτούς Ορθοδόξου Εκκλησίας άλλοι το σκέφθηκαν, άλλοι το οργάνωσαν και άλλοι το προωθούν. Δηλαδή, άλλοι ενδιαφέρονται για τη δική μας την ενότητα και βεβαίως, ενότητα στο δόγμα "ανήκουμε στη Δύση" των γεωστρατηγικών της συμφερόντων. Συμφέροντα, σημειωτέον, τα οποία μάλλον θα πρέπει πλέον να τα ονομάζουμε "γεωτραπεζικά".

Εκτός από την "αυτοσυνειδησία της Εκκλησίας" (sic) θυμήθηκε και τον εθνοφυλετισμό ο μητροπολίτης Γερμανίας ! Κακό δικό του και της υποκρισίας του. Διότι θυμάται επιλεκτικά μόνο αυτή την απόφαση μιας Τοπικής συνόδου στην Κων/πολη (1872) και καμιά άλλη, από εκείνες που καταδίκασαν το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Μήπως πρέπει να του θυμίσουμε ποιές ήταν αυτές ;

Τόσο βουτηγμένος είναι μέσα στην αίρεση, ώστε δεν βλέπει τι πάνε να φτιάξουν οι σπόνσορες, που στηρίζουν αυτόν και τους ομοϊδεάτες του, Δυτικοί οικουμενιστές (Σιωνιστές). Θέλουν να υποτάξουν όλη την Οικουμένη στις επιταγές και εντολές της πλανητικής τους (αμερικανοβρετανικής) Τράπεζας. Όλοι να ζούμε με δανεικά ή όσα χρειάζονται για να μην πεθάνουμε της πείνας. Κάτι που με διαφορετικό τρόπο, και μέσα, προσπάθησαν οι άθεοι κομμουνιστές. Ίδιοι είναι και οι οικουμενιστές (Σιωνιστές).

Αν αποφασίσουν να εφαρμόσουν το σχέδιο που έχουν στο μυαλό, τότε κι εμείς με τη σειρά μας θα τους απαντήσουμε με τα δικά τους λόγια  :  Όταν μια Εκκλησία πολιτεύεται με λογική και φρόνημα κοσμικής εξουσίας δεν έχει συνείδηση του εαυτού της και επομένως αυτοκαταργείται. Η λεγομένη "αυτοσυνειδησία"  παύει να υπάρχει.

Γονείς μας, οι Τράπεζες

Σχόλιο για την είδηση που ακολουθεί :

Η Εκκλησία της Ελλάδος θα πρέπει να εφοδιάσει όλους τους ενοριακούς Ναούς με τη συσκευή POS. Αν δεν γνωρίζετε τί σημαίνουν τα αρχικά POS σας πληροφορώ : Parent Over Shoulder, δηλαδή, "οι γονείς πίσω από την πλάτη". Και αν, επιπλέον, δεν γνωρίζετε ποιοί είναι αυτοί οι γονείς, που μας φροντίζουν, η απάντηση είναι : Οι Τράπεζες. Αυτές είναι οι "γονείς" μας ! Ο θεός πρώτα έφτιαξε τις Τράπεζες και ύστερα τον άνθρωπο.
​
Η είδηση
Πώς θα "χτίζεται" το αφορολόγητο με κάρτες​

Το αφορολόγητο για μισθωτούς και συνταξιούχους που πιθανόν θα ισχύσει από 1/1/2017, θα "χτίζεται" με συναλλαγές που γίνονται με «πλαστικό χρήμα» ή τραπεζικές συναλλαγές. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Star, το ποσοστό του εισοδήματος που πρέπει να καλύπτεται από αγορές με κάρτα ή μέσω τραπεζικών συναλλαγών θα κλιμακώνεται από το 10% έως και το 30% ανάλογα με το ύψος του εισοδήματος.

Πιο συγκεκριμένα:

- Για μισθωτό ή συνταξιούχο με ετήσιο εισόδημα έως 10.000 ευρώ θα πρέπει να έχουν συγκεντρωθεί αποδείξεις αξίας 10% του εισοδήματος
- Για εισόδημα από 10.000 έως 20.000 ευρώ το ποσοστό δαπάνης θα είναι 15%
- Για εισόδημα από 20.000 έως 40.000 ευρώ το ποσοστό δαπάνης θα είναι 20%
- Για εισόδημα μεγαλύτερο από 40.000 ευρώ θα πρέπει να καλύπτεται το 30%.

Για παράδειγμα μισθωτός με ετήσιο εισόδημα 8.000 ευρώ θα πρέπει να πρέπει να έχει αγορές με κάρτα τουλάχιστον 800 ευρώ.

Το νομοσχέδιο για την επέκταση των ηλεκτρονικών πληρωμών θα κατατεθεί τις επόμενες ημέρες στη Βουλή και θα προβλέπει -επίσης- ότι όλες οι επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες θα υποχρεωθούν να εγκαταστήσουν συσκευή χρέωσης POS.
Πηγή: enikonomia.gr

42. Γέροντος Αλυπίου : Κυριακή των Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου

Χειρόγραφη απομαγνητοφώνηση Γέροντος Αλυπίου ομιλίας Ιερομόναχου Θεοδώρητου. Άγιον Όρος, Καψάλα, 29/05/2016

https://drive.google.com/open?id=0B10nRQ2KXoC_Qmd6aHlmYWtGa0NKNTh5QXk3ak81VjVyLWZN

 Αποστολικό Ανάγνωσμα (Πραξ. Απ. κ΄)
16 ἔκρινε γὰρ ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν ῎Εφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ· ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς ῾Ιεροσόλυμα. 17 ᾿Απὸ δὲ τῆς Μιλήτου πέμψας εἰς ῎Εφεσον μετεκαλέσατο τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας. 18 ὡς δὲ παρεγένοντο πρὸς αὐτόν, εἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς ἐπίστασθε, ἀπὸ πρώτης ἡμέρας ἀφ᾿ ἧς ἐπέβην εἰς τὴν ᾿Ασίαν, πῶς μεθ᾿ ὑμῶν τὸν πάντα χρόνον ἐγενόμην, 28 προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος. 29 ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· 30 καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν. 31 διὸ γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον. 32 καὶ τὰ νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶς, ἀδελφοί, τῷ Θεῷ καὶ τῷ λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ τῷ δυναμένῳ ἐποικοδομῆσαι καὶ δοῦναι ὑμῖν κληρονομίαν ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πᾶσιν. 33 ἀργυρίου ἢ χρυσίου ἢ ἱματισμοῦ οὐδενὸς ἐπεθύμησα· 34 αὐτοὶ γινώσκετε ὅτι ταῖς χρείαις μου καὶ τοῖς οὖσι μετ᾿ ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρες αὗται. 35 πάντα ὑπέδειξα ὑμῖν ὅτι οὕτω κοπιῶντας δεῖ ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν ἀσθενούντων, μνημονεύειν τε τῶν λόγων τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ, ὅτι αὐτὸς εἶπε· μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν. 36 καὶ ταῦτα εἰπών, θεὶς τὰ γόνατα αὐτοῦ σὺν πᾶσιν αὐτοῖς προσηύξατο. 37 ἱκανὸς δὲ ἐγένετο κλαυθμὸς πάντων, καὶ ἐπιπεσόντες ἐπὶ τὸν τράχηλον τοῦ Παύλου κατεφίλουν αὐτόν, 38 ὀδυνώμενοι μάλιστα ἐπὶ τῷ λόγῳ ᾧ εἰρήκει, ὅτι οἰκέτι μέλλουσι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ θεωρεῖν. προέπεμπον δὲ αὐτὸν εἰς τὸ πλοῖον.

 Ευαγγελική Περικοπή (Ιν. ιζ΄)
1 Ταῦτα ἐλάλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς, καὶ ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε, 2 καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον. 3 αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας ᾿Ιησοῦν Χριστόν. 4 ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω· 5 καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί. 6 ᾿Εφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι. 7 νῦν ἔγνωκαν ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦ ἐστιν· 8 ὅτι τὰ ρήματα ἃ δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶ ἔλαβον, καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον, καὶ ἐπίστευσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας. 9 ᾿Εγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι, 10 καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστι καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς. 11 καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ οὗτοι ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί, καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι. πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς. 12 ὅτε ἤμην μετ' αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου· οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ. 13 νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς.

Η πράσινη κόλλα

Η Δημοκρατία των πολλαπλών επιλογών

Ας Μιλήσουμε Επιτέλους: Άνθρωποι προς πώληση σε τιμές ευκαιρίας

Ας Μιλήσουμε Επιτέλους: Άνθρωποι προς πώληση σε τιμές ευκαιρίας

Ένας, όχι και τόσο, υποθετικός διάλογος

- Έχεις πάρει δάνειο ;
- Όχι, ποτέ
- Μήπως νομίζεις ότι γλύτωσες ;
- Μάλλον
- Σε γελάσανε. Θα σε αναγκάσουν να πάρεις.
- Πώς ;
- Σε λίγα χρόνια οι πολυκατοικίες που κλείνουν τα 70 χρόνια θα σημαδεύονται με κόκκινο. Φως, νερό, δεν θα έχεις. Με πράξη νομοθετικού περιεχομένου θα κριθούν επικίνδυνες (για την Δημόσια Υγεία ... ) και θα βγουν στο σφυρί. Κάποιοι, τα οικοδομικά καρτέλ, θα αγοράζουν τα διαμερίσματα όσο-όσο ή ενδεχομένως έναντι αντιπαροχής. Θα φτιάχνουν οικοδομικά μπλοκ και θα σου δίνουν 50 τετραγωνικά. Τα 140 και 120 τ.μ. που είχες ξέχνα τα ή πάρε δανεικά για να τα ξαναφτιάξεις.

Υστερόγραφο
"Οι Έλληνες είναι πλούσιοι, η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό στην Ευρώπη ιδιόκτητης κατοικίας" (Wolfgang Schäuble).

Φυλασσόμενοι μάταια και ψευδή

Βλακοποίηση ή "idiotization"

Αλλάξτε μυαλά αν θέλετε να αλλάξετε τον κόσμο

https://www.facebook.com/KinkyBootsBway/videos/11021445τ03182135/

Στην Αμερική άναψαν πάλι τα αίματα. Οι ομοφυλόφιλοι ζητούν (και απαιτούν) να έχουν ξεχωριστές τουαλέτες για τις φυσικές τους ανάγκες. Μετά το σύμφωνο συμβίωσης (δια νόμου) σειρά έχουν τώρα τα (δια νόμου) ξεχωριστά αποχωρητήρια (wc. κοινώς "χέστρες").

Δεν έχουν με τι άλλο να ασχοληθούν !

Αλλά οι ρέκτες του free world (: γυμνιστές, γυμνές ποδηλατοδρομίες, παρελάσεις υπερηφάνειας, πολυσυντροφικότητα και τώρα ξεχωριστά αποχωρητήρια) κάτι φαίνεται να ξεχνούν. Και αυτό είναι τα ζώα, που "τα κάνουν" στους δρόμους και το αφεντικό τα μαζεύει με ένα φτυαράκι και ένα σακκουλάκι. Τί καλύτερο λοιπόν από το "να τα κάνουν" στους δρόμους, ελεύθερα όπως τα σκυλάκια και τα άλλα ζωάκια, που τόσο πολύ αγαπούν, επειδή είναι ελεύθερα.

You change the world when you change your mind, η πραγματική αλλαγή !

Η δοκιμασία της οικογένειας κ. Νίκου Νικολόπουλου

"ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν"

Αφού διάβασα αυτό και αυτό , είπα να γράψω κι εγώ το δικό μου μήνυμα συμπαράστασης στην δοκιμαζόμενη οικογένεια του βουλευτή κ. Νίκου Νικολόπουλου

Αίσιο τέλος θα έχει η ασθενής Νίκη, χωρίς όμως τη δωρεά των οργάνων της. Οι γονείς οφείλουν και πρέπει να καταλάβουν τις κακόδοξες ετεροδιδασκαλίες μερικών καινοτόμων ιεραρχών, συμπεριλαμβανομένου και του αποβιώσαντος - υπό πολλών τιμωμένου - αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου.

Όσο για το μήνυμα του κ. Νικολόπουλου και την απόφαση να δωρίσει τα όργανα της θυγατέρας του, όπου γράφει, :

"Όσοι, σε προσωπικό ή συλλογικό επίπεδο, γνωρίζουν τι θα πει καθημερινός αγώνας και αγωνία για υγεία και ποιότητα ζωής, δεν έχουν ούτε δισταγμούς, ούτε αμφιβολίες.
Και η Ορθοδοξία, που στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου βλέπει την αντανάκλαση του Θεού, μέσω πολλών φωτισμένων μυαλών και εκπροσώπων της, έχει ξεκάθαρα τοποθετηθεί.
Αν δεν πιστεύετε εμένα, πιστέψτε τον μακαριστό Χριστόδουλο που πριν 25 ολόκληρα χρόνια, ως Μητροπολίτης Δημητριάδος τότε, είχε πει: "Ο Χριστιανισμός βλέπει τη μεταμόσχευση σαν πράξη αγάπης και θυσίας χάριν του συνανθρώπου".
Πιστέψτε τον Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, κ.κ. Νικόλαο που και ως πρόεδρος της Συνοδικής Επιτροπής Βιοηθικής, έχει υπογραμμίσει: "Η μεταμόσχευση δεν είναι κάτι που η εκκλησία πρέπει ή δεν πρέπει να επιτρέψει, άλλα κάτι που θα μπορούσε να ευλογήσει […] Ο δότης προσφέρει μόσχευμα που σε λίγο θα πεθάνει - δεν γίνεται αλλιώς. Δίνει όμως και αγάπη, ενδιαφέρον, έκφραση συναλληλίας, και αισθήματα αυτοπροσφοράς, που όχι μόνο ποτέ δεν πεθαίνουν, αλλά και αιώνια τον συνοδεύουν. Γι' αυτό, ενώ προσφέρει, δεν στερείται, χαρίζει όργανα, άλλα δέχεται ζωή. Αυτό το φρόνιμα και η διάθεση της αυτοπροσφοράς αποτελεί τον πνευματικό άξονα της ηθικής της εκκλησίας στο θέμα των μεταμοσχεύσεων".

Θα τον παρακαλούσα να μας πει :
α) Ποιά ποιότητα ζωής απήλαυσε κατά την επίγεια παρουσία του ο ενανθρωπήσας Θεός και Άνθρωπος, Κύριος ημών Χριστός Ιησούς ; Τον σταύρωσαν σαν κακούργο και όσο ζούσε, το ιερατείο τον περιφρονούσε. Το ίδιο εξακολουθεί να γίνεται και σήμερα. Μόνο που οι χλευασμοί, οι συκοφαντίες και οι ύβρεις, φορούν το ένδυμα της αγάπης και της θυσιαστικής αυτοπροσφοράς.

β) Στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου η Ορθοδοξία βλέπει την εικόνα του Θεού, όμως, οι "κάθε άνθρωποι" δεν είναι Ορθόδοξοι, άρα, δεν βλέπουν αυτά που ορά η Ορθοδοξία. Βλέπουν άλλα. Παράδειγμα, βλέπουν πώς να κόψουν κεφάλια ή πώς να εξοντώσουν ένα λαό, για τα χρέη που του φόρτωσαν οι άπληστοι Κυβερνήτες του. Και επί πλέον, οι "κάθε άνθρωποι" έχουν φθαρτό πρόσωπο. Σήμερα είμαστε αυτό που είμαστε, έπειτα γινόμαστε χώμα. Πρόσωπο, κατά Χάριν, αποκτούν και απέκτησαν μόνο οι άγιοι, τους οποίους τιμά το σώμα της Εκκλησίας, δηλ. Κλήρος και Λαός. Αν, τώρα, στο χορό των αγίων θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και εκείνους που γίνονται δωρητές οργάνων, ίσως, πρέπει να περιμένουμε την άλλη πανορθόδοξη σύνοδο. Ληστρική θα είναι και αυτή, αν εξακολουθήσουν να άρχουν οι παρόντες. Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόβλημα. Και τούτο είναι, κατά πόσον γινόμαστε άγιοι, όταν οι γονείς παίρνουν την απόφαση της προθανάτιας δωρεάς οργάνων του τέκνου τους. Με τις πλάτες άλλων δεν γινόμαστε άγιοι : "34 ... ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.  35 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν".
Δεν σώζουμε την ψυχή μας, θυσιάζοντας την ψυχή του παιδιού μας. Αυτό δεν μας το δίδαξε ούτε ο κοιμηθείς Χριστόδουλος, ούτε ο μαθητής του Νικόλαος, ο Λαυρεωτικής και Μεσογαίας, διδάκτορας της Βιοηθικής.

γ) Τέλος, ως προς αυτό του διδάκτορος Βιοηθικής και νυν Μητροπολίτη Λαυρεωτικής και Μεσογαίας : "Η μεταμόσχευση δεν είναι κάτι που η εκκλησία πρέπει ή δεν πρέπει να επιτρέψει, άλλα κάτι που θα μπορούσε να ευλογήσει".

Αυτό το δυνητικό "κάτι που θα μπορούσε να ευλογήσει", γράφουμε, γίνεται εύκολα πρακτικό υπό μίαν προϋπόθεση. Εκείνος που θέλει έμπρακτα να δώσει "αγάπη, ενδιαφέρον, έκφραση συναλληλίας, και αισθήματα αυτοπροσφοράς, που όχι μόνο ποτέ δεν πεθαίνουν, αλλά και αιώνια τον συνοδεύουν" (sic) να επισκεφθεί κάποια μεταμοσχευτική ομάδα (σημ. δεν γνωρίζω αν μπορεί να βοηθήσει το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΡΑΜΑ) και να απαιτήσει, για τους μόλις αναφερθέντες λόγους, να τον βάλουν στο χειρουργείο και να του πάρουν τα όργανα. Απροϋπόθετα και ανιδιοτελώς ! Χωρίς να έχει τραυματιστεί και να έχει γίνει ζωντανό πτώμα. Θα σώσει εννιά ζωές και αιώνια θα τον συνοδεύουν η αγάπη, η συναλληλία, το ενδιαφέρον και τα λοιπά αισθήματα αυτοπροσφοράς χάριν του πλησίον.

Παραπομπές
1) http://www.newsit.gr/politikh/Sygklonizei-to-minyma-toy-Nikoy-Nikolopoyloy-gia-ti-dorea-organon-Tilefonimata-stiriksis-apo-Tsipra-kai-Kosta-Karamanli/624762
2) http://indobserver.blogspot.gr/2016/06/blog-post_77.html