Με το δικό μας "αμήν"

Στην πύλη των εκκλησιαστικών ειδήσεων  Amen διαβάσαμε :


"O Δ΄ Τόμος της σημαντικής εκδοτικής προσπάθειας για την συγκέντρωση και παρουσίαση του συγγραφικού έργου του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου, παρουσιάστηκε επίσημα, το βράδυ της Δευτέρας, σε εκδήλωση στην οποία παρέστησαν Ιεράρχες, κληρικοί, προσωπικότητες απ’ όλους τους χώρους της κοινωνικής ζωής και πλήθος κόσμου.
Στον τόμο που επιμελήθηκε το πνευματικό ανάστημα του μακαριστού Αρχιεπισκόπου, Aρχιμ.π.Επιφάνιος Οικονόμου, περιλαμβάνεται το πρώτο μέρος της πλούσιας αρθρογραφίας του κυρού Χριστοδούλου.


Την εξαιρετική έκδοση χαιρέτησε ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος ενώ την παρουσίασαν ο Μητροπολίτης Κερκύρας Νεκτάριος, ο Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων Καθ.Γιώργος Μπαμπινιώτης και η Καθ. Μερόπη Σπυροπούλου, ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών."


Περίλυπος δε σχολιαστής, αφού είδε και άκουσε την τιμή που έκαναν στον κοιμηθέντα οι συνεχιστές του έργου του, διερωτάτο :
"Οι  άγιοι πατέρες καταχειροκρότησαν τον δωσίλογο Μπαμπινιώτη. Τι θα έλεγε άραγε ο τιμώμενος Χριστόδουλος, αν ζούσε; 
Ύστερα του ήρθε στο μυαλό η "λαοσύναξη" με τα λάβαρα, θυμήθηκε όμως κι άλλα.
Τι θα έλεγε; μονολόγησε. Μα, δεν το είχε πει; συνέχισε απευθυνόμενος πάντα προς εαυτόν : "Υπάρχει ο καλός οικουμενισμός και ο κακός οικουμενισμός, εμείς είμαστε με τον καλό οικουμενισμό", ήταν η αμφίσημη δήλωση που είχε κάνει σε σχετική με τον οικουμενισμό ερώτηση. Δηλαδή, ήταν και είμαστε με την καλή νέα τάξη!
΄Ωστε λοιπόν έχουμε και τον "καλό οικουμενισμό", όπως πλέον έχουμε και τις καλές αιρέσεις. Διότι το ίδιο ακριβώς μας είπε και ένας ορθόδοξος επίσκοπος, αυτός της Πολωνίας : "Οι αιρέσεις είναι θείον δώρον"!
Αυτά τα "θεία δώρα" ταΐζουν τους πολιτικούς, που άλλοι δηλώνουν θρήσκοι και έτεροι - οι περισσότεροι - σκεπτικιστές, αγνωστικιστές, όχι όμως και άθεοι ή αντίχριστοι. Θα χάσουν την πελατεία τους (την ψήφο).


"So help me God", καταλήγει ο κάθε νέος αμερικανός πρόεδρος των ΗΠΑ μετά την ορκομωσία του. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια του θεού, εξολοθρεύει αδιακρίτως όσους δεν τους βοηθά, σαν αυτόν, ο θεός τους. Δεν δέχονται το θεό του καλού οικουμενισμού και της καλής νέας τάξης.


Λοιπόν, να καθήσουμε όλοι φρόνιμα, σκέφτηκε, να θυμόμαστε τα λάβαρα του Χριστόδουλου, να αγοράσουμε τα βιβλία με τις ομιλίες του και το βράδυ των εκλογών που μας έρχονται να κάνουμε την προσευχή μας. Την άλλη μέρα, με τα ψηφοδέλτια στο χέρι και μόνοι μέσα στη σκηνή του μαρτυρίου, να κλείσουμε τα μάτια, να κάνουμε το σταυρό και στα τυφλά να βάλουμε στο φάκελο την προτίμηση. Αυτή θα είναι, νομίζω, η καλύτερη συμβουλή για όλους τους πνευματικά ανήσυχους. Η προσευχή μας δεν μπορεί να μην εισακουστεί.".

Έκλεισε την πύλη των εκκλησιαστικών ειδήσεων ο σχολιαστής και ευχήθηκε με ένα δικό του "αμήν" να παραμείνει πάντα κλειστή.

Μια παρτίδα τάβλι

Κάθε σχέση με πρόσωπα ή καταστάσεις, στη σύντομη διήγηση που ακολουθεί, είναι συμπτωματική

 Στο Παληοχώρι της ορεινής Θεσπρωτίας  δυο θαμώνες στον καφενέ έπαιζαν τάβλι. Ένας νέος με το όνομα Γρηγόρης και ένας προχωρημένος στα χρόνια με το παράξενο όνομα Γερόντης. Οι δυο παίκτες δεν είχαν μόνο να σκεφτούν τις "πόρτες" ή το "πλακωτό", όπου έκαστος έπρεπε να "κλείσει" ή να "πλακώσει" για να κερδίσει την παρτίδα. Είχαν και άλλα πράγματα να κάνουν. Καθώς έπεφταν τα ζάρια, έπεφτε κι ένα λόγος, άνοιγε μια κουβέντα για συζήτηση.

- Το ψάρι βρωμά απ΄ το κεφάλι, είπε σε κάποια στιγμή ο Γερόντης και συμφώνησαν οι θεατές της αναμέτρησης.

Ηταν για τη ζαριά του Γρηγόρη, που αυτή έπεσε με το που δοκίμασε τη γόπα και το κρασί που γεύτηκε : "Φρέσκια η γόπα, τέλειο το κρασάκι"

- Με τέτοιους πολιτικούς τι περιμένεις, είπε ο Γρηγόρης κι έφτιαξε μια "πόρτα". Συμφώνησε πάλι και ο περίγυρος

- Το κεφάλι δεν είναι οι πολιτικοί, παρατήρησε ο Γερόντης, είναι οι άλλοι και "πλάκωσε" ένα πούλι του Γρηγόρη. Είναι οι παπάδες.

- Και ποιος τους λογαριάζει; απάντησε ο Γρηγόρης φτιάχνοντας και νέα "πόρτα"

- Αν δεν τους λογάριαζαν δεν θα τους έβαζαν να αλλάξουμε την πίστη μας, είπε ο Γερόντης, που έβλεπε τα ζάρια να μη τον θέλουν

 Τα πήρε ο Γρηγόρης, τα ανακάτεψε στη χούφτα κι έφερε τη "διπλή".

- Και πού είδες εσύ ότι μας άλλαξαν την πίστη;. Αυτά που λέει ο παπάς τα λένε εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια, τι άλλαξε;

- Άλλαξε το ημερολόγιο, είπε ο Γερόντης και πήρε στο χέρι το "πούλι", που του έδωσε  ο Γρηγόρης.

- Ώστε, λοιπόν, εμείς είμαστε λιγότερο πιστοί, παρακατιανοί ορθόδοξοι, κι εσύ, φαίνεται πας με το παληό, όπως οι λίγοι του είδους σου, έχετε την καλύτερη πίστη και τη γνήσια ορθοδοξία, του είπε, ενώ "πλάκωνε" το συμπαίκτη του.

Τώρα ήταν η σειρά του Γερόντη να ρίξει τα ζάρια, είχε μόνο μιά ανοιχτή πόρτα κι αυτή ήταν στο τέσσερα. Πρώτα όμως είπε :

- Ούτε πιο πιστοί, ούτε πιο ορθόδοξοι, είμαστε εμείς οι παλαιοί. Το ίδιο και οι άλλοι.  Όποιος σέβεται την Παράδοση, που έχει την ίδια αξία της Αγίας Γραφής, δεν αποφασίζει και δεν διατάζει αυτά που άλλοι τον έβαλαν (παπικοί, προτεστάντες, αντίχριστοι μασόνοι, άθεοι πολιτικοί κλπ.) να κάνει. Άλλοι αποφάσισαν και διάταξαν να κάνουμε αυτά τα πράγματα, μη το ξεχνάς, και εφόσον αγαπάς να τρώς τη φρέσκια γόπα, οφείλεις να το λές, να το φανερώνεις, να το ομολογείς. Οι ορθόδοξοι του νέου είναι μεν ορθόδοξοι σύμφωνα με αυτά που γράφουν ή λέγουν, αλλά οι γραφές και τα λόγια τους φτάνουν μέχρις ενός σημείου. Μετά αρχίζουν να τα μασάνε, καταπίνουν τη γλώσσα τους, κρύβουν σημαντικά πράγματα. Ο καθωσπρεπισμός, η ευγένεια, οι δημόσιες σχέσεις, τους αναγκάζουν να μη λένε αυτά που πρέπει να πουν και το χειρότερο, οι φυλλάδες τους δεν φιλοξενούν όσους τους ανοίγουν τα μάτια. Δεν θέλουν να διαφημίζουν τα παλαιά και τους παληούς, αλλά τα γραπτά τους τα διαβάζουν, και μετά από καιρό τα παρουσιάζουν σαν δικά τους.

Δες για παράδειγμα τι έγινε με το μακαρίτη το Φώτη τον Κόντογλου. Πολλά σωστά είπε και έγραψε. Έμεινε όμως μαζί τους. Αν έφευγε δεν θα τον ήξερε κανείς, άσε δε, που δεν θα είχε και δουλειά να κάνει.

Μετά έριξε τα ζάρια, ήταν "ντόρτια".

- Σε πάει τώρα το ζάρι, του είπε ο Γρηγόρης, καθώς είδε πως ήταν η σειρά του να πάρει αυτός ένα πούλι στο χέρι. Χαίρομαι γι΄ αυτά που λες, γιατί καταλαβαίνω πως κι εσύ είσαι σαν εμάς.Αυτά γράφουν και διαρκώς λένε οι δικοί μας. Όχι βέβαια και για τον Κόντογλου.

- Σαν εσάς δεν είμαι, ήταν η απάντηση, γιατί αν ήμουν δεν θα σου έλεγα αυτά που σου λέω. Δεν είμαι οπαδοποιημένος, όπως κατάντησαν την πίστη μας, τον αγώνα μας, η φιλαρχία  μερικών ηγετών για το "κινδυνευόμενον", το "πατροπαράδοτο σέβας", την αγία και αμώμητη πίστη μας, την Ακαινοτόμητη πίστη..

Υπάρχουν κι αυτοί που τους λένε αποτειχισμένους. Αν όμως δεν αντιληφθούν ότι ο βασικός σκοπός είναι η εμμονή τους στην πίστη των πατέρων, χωρίς τη συνωμοσία που μας επέβαλαν, άσκοπη είναι η απομάκρυνση από τον εσμό των εκσυγχρονιστών. Νέος ασκός δεν είναι η νέα ορθοδοξία που μας ήρθε μετά από μια πατριαρχική Εγκύκλιο του 1920, κρυμένη για τριάντα χρόνια, ώστε να μη ξέρουμε τι μαγείρευαν. Είναι το παληό ασκί που έχουν όλες οι αιρέσεις. Πέρασαν τα χρόνια μου και ποτέ δεν είδα τους δικούς σας να τα λένε αυτά. Άλλα στραβά τους ενοχλούσαν.

"Παράδοσίς εστι το μη πλέον ζήτει", αυτά δεν τα καταλαβαίνετε εσείς οι νέοι. Όλοι οι αιρετικοί "το πλέον" ζητούσαν πάντα.

Οι αποτειχισμένοι που παραμένουν μέσα σ΄ αυτή την εκκλησία και αρκούνται σε προφορικές ή γραπτές καταγγελίες, χωρίς να καταγγέλουν συνάμα τη σκευωρία που συντελέσθηκε και συντελείται από το 1924, είναι μάχη με άσφαιρα. Είναι κουκούλωμα των σκουπιδιών κάτω από το χαλί. Για τους ορώντες και προφητεύοντες γεροντάδες, που άφησαν στο απυρόβλητο το νεωτερισμό, ισχύει το "μάτην δε σέβονται με διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων".

Η παρτίδα τέλειωσε με το "μονό" που πήρε ο Γερόντης. Μας κέρασε, και  φεύγοντας δεν άντεξα, πλησίασα να το ρωτήσω κάτι. Μου φάνηκε πολύ περίεργο το όνομά του.

- Πότε γιορτάζεις, τον ρώτησα.
- Ο όσιος Γερόντιος ήταν αγιορείτης, τιμώ το όνομα στις 26 του Αλωνάρη με το παληό. Αν πας στο Άγιον Όρος πέρασε από τη  Σκήτη της αγίας Άννας να πιείς το αγίασμα. Θα σε φωτίσει ο Όσιος, έχε γειά.

Λόγος στον αντίλογο της δωρεάς οργάνων

Με αυτά τα λίγα όπου μόλις αναφέραμε (σημ. "Η δωρεά οργάνων προσωπική απόφαση") θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί, ανάγοντας το ζήτημα στην ηθική του διάσταση, ότι σε μερικές περιπτώσεις ακόμη και αυτή η Εκκλησία δέχεται την, τρόπον τινά, ευθανασία. Παραδείγματος χάριν, όταν, προκειμένου να προστατέψουμε την ζωή και την υγεία της εγκύου, αποφασίζουμε την πρώιμη διακοπή της κύησης. Τερματίζουμε τη ζωή του εμβρύου.


Συμβαίνουν αυτές οι περιπτώσεις, σπάνιες φυσικά, όπου όντως αυτό κάνουμε. Υπάρχει όμως μια σημαντικότατη διαφορά, η οποία διαφοροποιεί εντελώς την δια της ευθανασίας ενός ασθενούς (δωρεά οργάνων) σωτηρία κάποιου άλλου.


Η διαφορά είναι ότι στην περίπτωση της εγκύου έχουμε μια ψυχοσωματική οντότητα εντός μιάς άλλης. Στην περίπτωση της δωρεάς των οργάνων έχουμε δυο τελείως ξεχωριστές ψυχοσωματικές οντότητες, από τις οποίες απουσιάζει πλήρως η ενότητα, το ενοειδές της μιας ψυχής μέσα σε μια άλλη, όπως συμβαίνει κατά την εγκυμοσύνη. Συνεπώς, ουδεμία αναλογία ή σύγκριση  μπορεί να γίνει ή να υπάρξει. Η προσπάθεια που καταβάλλουμε είναι να διασώσουμε και να αποκαταστήσουμε την υγεία της εγκύου από τους κινδύνους που διατρέχει η ίδια, ενδεχομένως και το κυοφορούμενο έμβρυο.

Ο λόγος που καλείται να καταθέσει η Εκκλησία, είναι τα επιχειρήματά της στον αντίλογο της επιστήμης ή κάποιων σπουδαιοφανών νεωτεριστών με τίτλους και επιστημονικές διατριβές. Οι οποίοι εκτός άλλων διαβλέπουν θεϊκή συνέργεια εκεί όπου δεν φαίνεται, και όντως δεν φαίνεται, ο Θεός. Προσπαθούν να παρακάμψουν τα φύσει υπάρχοντα εμπόδια, τις θεσμικές αναστολές που έχει κάθε άνθρωπος, με μια εξόχως καταστροφική, από κάθε άποψη, επιχειρηματολογία. Αδυνατούν να θεραπεύσουν έναν ασθενή και χρησιμοποιώντας αυτόν πηγαίνουν να θεραπεύσουν έναν άλλο!

Με τη λογική αυτή την εντελώς διάστροφη και ολέθρια, δεν αποκλείεται τα επόμενα χρόνια να μας ανακοινώσουν ότι μπορούν να μας γλυτώσουν από τον καρκίνο, αρκεί να βρεθεί εκείνος ο αλτρουϊστής που θα δεχθεί να γίνει συμβατός πολτός εναιωρήματος και να χορηγηθεί σε ασθενείς. Το δε ακόμη τολμηρότερο θα ήταν να υπάρξουν οι εθελοντές, που χωρίς να περιμένουν τη διάγνωση του εγκεφαλικού τους "θανάτου", θα δεχθούν για ανθρωπιστικούς ή και θρησκευτικούς ακόμη λόγους, να δωρίσουν τα όργανά τους ανιδιοτελώς για να ζήσουν άλλοι 8 ή 9 ασθενείς. Πώς άρα γε θα αντιμετωπίσουν την περίπτωση αυτή οι νομοθέτες που φροντίζουν για τα ανθρώπινα δικαιώματα;


Στο παρελθόν είχαμε τις θυσίες ζώων προς ευμένεια θεού ή θεών. Είχαμε όμως και ανθρωποθυσίες. Δυστυχώς αυτά  αποδείχθηκαν μάταια και ψευδή : " Τις ωφέλεια εν τω αίματί μου, εν τω καταβαίνειν με εις διαφθοράν;". Ουδείς εξ αυτών πρωτότοκος των νεκρών εγένετο, ούτε αναστήθηκε, ούτε αναλήφθηκε, καθώς είναι πάντων ημών των Ορθοδόξων η ενυπόστατη πίστη εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια : "καρδίᾳ  γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν".

Η δωρεά οργάνων προσωπική απόφαση

Τα κατάλοιπα της ναζιστικής Γερμανίας αποφάσισαν ότι η δωρεά οργάνων είναι προσωπική απόφαση (σημ. βλέπε ανταπόκριση σκάι gr. από Deutsche Welle) και επομένως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, ώστε να υποχρεωθούν να φτιάξουν νόμο σαν αυτό του δικού μας Λοβέρδου. Το νόμο της επαίσχυντης "εικαζομένης συναίνεσης στη δωρεά οργάνων". Προς την οποία διαφώνησε η αρμόδια συμβουλευτική επιτροπή του ΕΟΜ (εθνικός οργανισμός μεταμοσχεύσεων) και αντικαταστάθηκε, αν οι πληροφορίες μου είναι σωστές.

Οι διαφωνήσαντες του ΕΟΜ είχαν τη γνώμη ότι πρέπει να προηγηθεί συστηματική ενημέρωση και ανθρωπιστική κατήχηση, μετά ή άνευ οροδόξου περιτυλίγματος, και τότε ως δια μαγείας όλοι θα σπεύσουν να γίνουν δωρητές οργάνων.

Είτε με τον ένα, είτε με τον άλλο τρόπο, αυτόν της Γερμανίας, τα πράγματα δεν προβλέπουμε να οδηγηθούν σε καλό δρόμο και ο νόμος Λοβέρδου θα εφαρμοσθεί παγκοσμίως. Διότι αυτά περί "προσωπικής αποφάσεως" είναι η ιδία παραπλάνηση όπως εκείνη των διαφωνησάντων με την "εικαζομένη".
Το πρόβλημα δεν είναι τι αποφασίζει ο καθένας, αλλά ποιος είναι εκείνος που θα πραγματοποιήσει, καλύτερα εκτελέσει, την απόφαση του ... αποφασίζοντος.

Αν οι γιατροί αποδέχονται το ρόλο του εκτελεστή, τότε καλώς. Θα πρέπει όμως να μας το πούν για να γνωρίζουμε και τα φιλάνθρωπα αισθήματά τους.  Ας έχουν πάντως υπόψη, ότι δίνουν όρκο για να προστατεύουν και να αποκαθιστούν την υγεία του πάσχοντος. Δεν μπορεί, συνεπώς, να αποκαθιστούν την υγεία ενός πάσχοντος και να αγνοούν την ζωή εκείνου που ψυχορραγεί.

Δηλαδή τι; Για να θεραπεύουμε έναν άρρωστο θα αποτελειώνουμε όποιον δεν μπορούμε να του προσφέρουμε τίποτα άλλο εκτός από την εκσπλάχνωση; Θα φροντίζουμε να  τελειώνουμε γρήγορα τους ετοιμοθάνατους για να κάνουμε τους άλλους καλά; 

Πού τελικά μας οδηγεί αυτό, ελπίζω να το αντιλαμβάνεστε όσοι κάνετε τον κόπο να διαβάζετε τούτες τις γραμμές. Οπαδός της ευγονικής δεν είναι ο γράφων, είναι άλλοι, που φροντίζουν να στολίζουν με λόγια ανθρωπιάς και αγάπης το έγκλημα που διαπράττουν εν ονόματι της Ιατρικής και του "ευ ζην".

Επειδή δε η είδηση του τι αποφάσισαν οι Γερμανοί θα διαγράψει εδώ τον κύκλο θρησκευτικών τινων ιστολογίων, καλό είναι να γνωρίζουν οι αναγνώστες ότι η Εκκλησία και οι πατέρες ποτέ δεν αναγόρευσαν σε δόγμα τις προσωπικές απόψεις, τα γούστα ή τις προτιμήσεις, του καθενός. Μήπως κάνω λάθος; Η άποψη της Εκκλησίας είναι "άποψη", έστω, με οικουμενικές διαστάσεις και αυτή δεν αφορά σε εξατομικεύσεις, ούτε αναγορεύει σε δόγμα την περιπτωσιολογία.
Και για να μην υπάρχουν παρερμηνείες, το "όστις θέλει οπίσω μου ελθείν" δεν αποτελεί προσωπική άποψη και απόφαση. Εκείνος που δέχεται το λόγο αυτό δεν καταθέτει την άποψή του, αλλά συντάσσει την απόφασή του, την ελεύθερη επιθυμία του και ειδικότερα την προαίρεσή του, με μια γενικότερη και οικουμενικών διαστάσεων - ας την πούμε πάλι - άποψη απόλυτα  όμως έλλογη . Διότι δεν είναι καθόλου παράλογο να μην επιθυμείς το θάνατο του συνανθρώπου σου, για να γίνεις καλά εσύ, με τα δωρηθέντα όργανα του αποβιώσαντος κατόπιν υφαρπαγής των και δολίου θανάτου. 

Είναι τόσο βέβαιοι οι γιατροί ότι ο άνθρωπος που ψυχορραγεί επί της χειρουργικής τραπέζης συμφωνεί με την πράξη τους και ότι λίγο πριν απ΄ το τέλος του επιθυμεί αυτού του είδους το θάνατο;

Η Αποτείχιση του Παλαιού Ημερολογίου

Από το ιστολόγιο  http://krufo-sxoleio.blogspot.com/2012/03/blog-post_9093.html

Η φωτογραφία από Κυπριανός Χ

Η μοναχή Μάρθα, κατά κόσμον Ουρανία Παπαδοπούλου. Ήταν με το παλαιό

Λίγα λόγια για την μαύρη επέτειο της εορτολογικής καινοτομίας, που κλείνει σήμερα ογδόντα οκτώ χρόνια. Η 10η Μαρτίου του 1924 ονομάστηκε με αντικανονικό τρόπο 23η Μαρτίου και το σχίσμα ήταν πλέον γεγονός. Ο ίδιος ο πρωτεργάτης του σχίσματος Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος παρόλο που έγραφε το 1923 (βλέπε ΦΕΚ 25-1-1923):

στις 10/23-3-1924 εξαπολύει την πρωτοφανή εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου περί της ανάγκης αλλαγής του εκκλησιαστικού/ημερολογιακού εορτολογίου!

Η αλλαγή του 1924 δεν ήταν η αιτία για την Αποτείχιση των Ορθοδόξων του Πατρίου Εορτολογίου (χλευαστικώς "παλαιοημερολογιτών"), αλλά η αφορμή για αυτήν. Πολλοί προσπαθούν και σήμερα να απαξιώσουν το κίνημα των Ορθοδόξων του π.ε. και να το υποβαθμίσουν ισχυριζόμενοι ότι δήθεν οι Ορθόδοξοι του π.ε. ήταν ημερολάτρες. Και όμως, οι ομολογητές προπάτορές μας δεν ήταν ημερολάτρες, αλλά είχαν καταλάβει ότι η αλλαγή του εορτολογίου ήταν το πρώτο βήμα για να "φραγκέψουμε", κι ας μην είχαν διαβάσει την αιρετική Εγκύκλιο του 1920, που απέκρυπταν επιμελώς οι οικουμενιστές.

Το 1935 έγραφε ο αείμνηστος πρ. Φλωρίνης: 

"...πως δύναται η εκκλησιαστική αύτη καινοτομία να μην αποτελή λόγον Σχίσματος αφού πραγματικώς αποσχίζει τας καινοτομησάσας Εκκλησίας των άλλων και κάμνει αυτάς να εορτάζωσιν και να νηστεύσωσιν, ουχί μετά των Ορθοδόξων Εκκλησιών, αλλά μετά των ετεροδόξων και αιρετικών Δυτικών Εκκλησιών;Τοιαύτα όντως κατετόλμησαν ο Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, οι δύο ούτοι Λούθηροι της ορθοδόξου Εκκλησίας, οίτινες υπο το πρόσχημα του συγχρονισμού δεν εδειλίασαν ουδ΄ απερρίγησαν να καταπατήσωσιν αποφάσεις πανορθοδόξων Συνόδων και Αποστολικούς και Συνοδικούς Κανόνας, ίνα προσεγγίσωσι πρός τας Εκκλησίας της Δύσεως δια της ημερολογιακής καινοτομίας επί διασπάσει της Ορθοδοξίας και επ΄ αθετήσει της αιωνοβίου πράξεως της Μιάς Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας" (Πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδου «Το Εκκλησιαστικόν Ημερολόγιον ως κριτήριον της Ορθοδοξίας» 1935).

Αλλά και ο μεγάλος αγωνιστής μοναχός Αρσένιος Κοττέας έγραφε στις 13-4-1930 σε άρθρο του στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠ με τίτλο "Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ":

"Και τα τρομοκρατικά ταύτα μέσα (σ.σ. εννοεί τα διωκτικά μέτρα του Αθηνών Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου) τίθενται εις ενέργειαν όπως διευκολυνθή το έργον του Παπισμού προς Ένωσιν των Εκκλησιών. Ήρχισε δε η διευκόλυνσις αύτη του έργου του Παπισμού δια της εισαγωγής και εν τη Ορθοδόξω Ελληνική Εκκλησία του Παπικού Ημερολογίου".

 Δυο μήνες μετά διαβάζουμε στην ίδια εφημερίδα (ΣΚΡΙΠ 6-6-1930):

Αυτά για να θυμόμαστε όσα μας επέβαλαν να ξεχάσουμε. Η ανάρτηση αυτή αφιερώνεται στους "καθυστερημένους" και "αμόρφωτους" "παλαιοημερολογίτες", που τόσο αδικήθηκαν και χλευάστηκαν τα ογδόντα οκτώ αυτά χρόνια ορθόδοξης ομολογίας. 

 

Μακάριοί ἐστε, ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς, καὶ διώξωσι,

καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ῥῆμα καθ' ὑμῶν, ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ.

Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

Σχόλιο

Διερωτώμαι, τι τελικά κερδίσαμε από τους φίλους, συμμάχους, προστάτες και δυνάστες μας; Να θυμηθούμε τη Μικρασιατική καταστροφή και τη μετέπειτα αλληλοσφαγή μας; Την Κύπρο με τις αγχόνες και ύστερα τον Αττίλα; Ή μήπως τα σημερινά; "Ειρήνη και ομόνοια και ομοδοξία μεταξύ Ορθοδόξου και Αγγλικανικής Εκκλησίας, πόλεμος όμως αμείλικτος και χωρισμός και καταδιώξεις κατά των Ορθοδόξων παλαιοημερολογιτών"...

Ομιλία Δ΄ Κυριακής των Νηστειών- π.Θεοδώρητος Αγιορείτης

Από το ιστολόγιο http://krufo-sxoleio.blogspot.com/2012/03/blog-post_23.html

«Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη! Έως πότε έσομαι μεθ' υμών; Έως πότε ανέξομαι υμών;»

Περί θείου έρωτος

Από το ιστολόγιο  ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΓΝΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ
"Θα εύχομαι να σε δω ... θεότρελλη", γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου

http://fdathanasiou.wordpress.com/2012/03/19/ , Μάρτιος 19, 2012 (*)

"- Γέροντα, ο θείος έρως είναι η αγάπη για τον Θεό;

- Ο θείος έρως είναι κάτι ανώτερο από την αγάπη για τον Θεό· είναι τρέλλα. Αγάπη-έρως-τρέλλα, όπως φθόνος-μίσος-φόνος (...) Δυστυχώς υπάρχουν πνευματικοί άνθρωποι που σκανδαλίζονται με τη λέξη «θείος έρως». Δεν έχουν καταλάβει τι θα πει «θειος έρως» και θέλουν να βγάλουν τη λέξη αυτή από τα Μηναία και από την Παρακλη­τική, γιατί λένε ότι σκανδαλίζει".


Όταν κανείς διαβάζει ότι : 

“Είναι αλήθεια ότι ο Χριστός είναι ανοιχτός σε νεωτερισμούς. Θεωρείται μάλιστα από ορισμένους ως ρηξικέλευθος επαναστάτης εφ’ όσον φτάνει στο σημείο να διακηρύξει ανοιχτά ότι “οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού” (Εγκύκλιος 2925 της ιεράς Συνόδου “προς το χριστεπώνυμον πλήρωμα”, 18/3/2012) 

και μαθαίνει έπειτα περί “θείου έρωτος”, όπως παραπάνω διαβάσαμε, μπορείτε να καταλάβετε που θα οδηγηθεί . Επίσης, εντελώς άτοπο είναι ομοίως και αυτό : Δεν έχουμε καταλάβει τι θα πει “θείος έρως”. Ούτε και ότι θέλουμε να βγάλουμε τη λέξη αυτή από τα Μηναία και από την Παρακλη­τική λόγω σκανδαλισμού. 

 Όταν δεν φροντίζουμε πρώτα διδαχθέντες να διδάξουμε τη διαφορά ανάμεσα στον απαθή θείο έρωτα της ασκητικής ζωής, έρωτα σημειώνουμε της θείας και χαριτωμένης μονώσεως, από τον εμπαθή έρωτα της κοσμικής πολυπραγμοσύνης, πώς ύστερα περιμένουμε να τον δεχτούν όλοι αυτοί –  δυστυχώς και οι υπογράφοντες εγκυκλίους όπως η 2529 – που δεν έχουν ιδέα από άσκηση, μόνωση και απομάκρυνση εκ του κόσμου; 

Αν δεν μιλήσουμε πρώτα για την αναχωρητική άσκηση, πώς θα πιάσουμε στο στόμα μας τον “θείο έρωτα”; Μήπως με τον φαντασιακό αναχωρητισμό της Αισθητικής; Που μεταποιεί το είδωλο της φαντασίας στην έμπρακτη ηδονή της σάρκας; 

 Σκάνδαλο δεν είναι ο θείος έρως. Σκάνδαλο είναι η μεταφορά αυτού στον κόσμο, χωρίς τις προϋποθέσεις που έχει αυτός ο άφραστος έρως. Ο οποίος εκόσμισε τη Θεολογία με το ασύλληπτο Κάλλος της Εκκλησίας. 

(*) Η φωτο από το αναφερθεν ιστολόγιο

Μεταμοσχεύσεις : Τα αντιαιρετικά, τα εγκόλπια και τα αιρετικά

Με τίτλο  "Εγκεφαλικός θάνατος, η θέση του Πατριάρχη" θρησκευτικό, ή μάλλον εκκλησιαστικό, ιστολόγιο (1) επιχειρούσε να αναδείξει την αντίθεση του οικουμενικού Βαρθολομαίου προς τις μεταμοσχεύσεις. Προς τούτο μας παρουσίασε ακόμη  και τις  θέσεις του μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιεροθέου Βλάχου (2).


Όσον αφορά στον οικουμενικό Βαρθολομαίο είναι γνωστή η διγλωσσία, ή καλύτερα πολυγλωσσία, την οποία χρησιμοποιεί όταν απευθύνεται στους Σιωνιστές, στους Μουσουλμάνους και στις λοιπές "αναδενδράδες" που βλάστησαν μετά το παπικό Σχίσμα. Μιλεί και λέει αυτά που περιμένουν να ακούσουν οι ακροατές του. Την τόλμη της Ορθόδοξης ομολογίας δεν την έχει σκεπτόμενος ίσως τις παρενέργειες - εθνικό συμφέρον - που αυτή θα συνεπαγόταν. Παρά ταύτα και παρά τις κατά περίσταση μεταμορφώσεις του, τα πράγματα εξελίσσονται όπως τα ζούμε και τα βλέπουμε. Βρισκόμαστε υπό κατοχή και με επαχθές χρέος. Ούτε σε εκατό χρόνια δεν πρόκειται να το εξοφλήσουμε. Μόνιμη θα είναι η υποδούλωση.


Τι ακριβώς πρεσβεύει "κατά την καρδίαν" περί των μεταμοσχεύσεων ο οικουμενικός ουδείς γνωρίζει. Πάντως μας έχει δώσει ένα μικρό δείγμα, όταν επισκεπτόμενος την Καλαμάτα και εγκαινιάζων το Νεφρολογικό Κέντρο "Μεσόγειος", είπε επί λέξει τα ακόλουθα :


"Επί τη ευκαιρία, παρενθετικώς, θα ηθέλαμε να κάμωμεν θερμοτάτην έκκλησιν υπέρ της δωρεάς οργάνων. Θα επαναλάβωμεν το σύνθημα το οποίον είδομεν επικολλημένον εις πολλά αυτοκίνητα εις την Αυστραλίαν, κατά παλαιοτέραν επίσκεψιν ημών εις την χώραν εκείνην: «Μη παίρνετε τα νεφρά σας μαζί σας στον ουρανό. Κάποιοι τα χρειάζονται στην γη!». (3)

Οπότε το θρησκευτικό (εκκλησιαστικό) αντιαιρετικό ιστολόγιο έσπευσε να ανασκευάσει αυτά που είχε δηλώσει. Και τι μας γράφει; Ότι ο οικουμενικός αναφερόταν μόνο στις μεταμοσχεύσεις νεφρών. Το "θερμοτάτην έκκλησιν υπέρ της δωρεάς οργάνων" αφορούσε μόνο στους νεφρούς!


Τούτο θυμίζει  τους λεγόμενους μεταπατερικούς θεολόγους. Οι οποίοι θέλοντας και αυτοί να ανασκευάσουν τις αιρετικότατες διδαχές τους, μας πληροφόρησαν ότι "η μεταπατερική θεολογία σημαίνει μετά-των-πατέρων". Δηλαδή, μαζί με τους πατέρες, οι οποίοι όμως, συμπληρώνουμε, ουδόλως συμφωνούν μαζί τους. Τόσο στρεψόδικοι είναι.


Με αυτή τη συστροφή των λέξεων και των εννοημάτων επικαλούνται, όπως είπαμε, και έναν νεοησυχαστή επίσκοπο, του οποίου  το δίγλωσσο και το δίψυχο αποφεύγουν να μας παρουσιάσουν. Ας έλθουμε λοιπόν και στον επίσκοπο Ιερόθεο Βλάχο.


Ήταν κι αυτός μέλος της Επιτροπής Βιοηθικής την οποία συγκρότησε ο μακαριστός Χριστόδουλος, όπου και ο γράφων εκλήθη άπαξ να καταθέσει τις επιστημονικές αντιρρήσεις του επί του "εγκεφαλικού θανάτου". Έκτοτε, και πλην μιας ακόμη ραδιοφωνικής προσκλήσεως στο Ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος από τον π. Κων. Στρατηγόπουλο, θεωρήθηκε ότι "Κύριος απέλιπεν αυτόν". Ωστόσο, εξακολουθούμε να γράφουμε καταγγέλοντας την θρησκευτική - γιατί όχι και εκκλησιαστική - ορθότητα και την "τρομοκρατία της ενημέρωσης" (π. Στρατηγόπουλος) στο ζήτημα των μεταμοσχεύσεων.


Η Επιτροπή Βιοηθικής της Ιεράς Συνόδου μετά το τέλος των εργασιών της εξέδωσε ένα βιβλίο, όπου βλέπουμε τι  μεταξύ άλλλων πρεσβεύει, καταθέτει και προτείνει, ο επίσκοπος Ναυπάκτου Ιερόθεος. Διαβάστε προσεκτικά :


"Σεβόμαστε την επιθυμία των ασθενών εκείνων, που με τη λήψη μοσχευμάτων επιθυμούν να παρατείνουν τον χρόνο της βιολογικής τους ζωής, με την προϋπόθεση ότι θα συντελέση στην πνευματική τους ολοκλήρωση και την επίτευξη του σκοπού της υπάρξεως." 
(Βλέπε : Εκκλησία και Μεταμοσχεύσεις, σελ. 365-366
Σειρά Ποιμαντική Βιβλιοθήκη
Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος
Ειδική Συνοδική Επιτροπή επί της Βιοηθικής).

Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο νεοησυχαστής επίσκοπος Ναυπάκτου Ιερόθεος Βλάχος, στην εισηγητική του έκθεση που συμπεριλήφθηκε στο βιβλίο "Εκκλησία και Μεταμοσχεύσεις", μόνο δύο παραπομπές σε εκκλησιαστικούς πατέρες καταθέτει : Στον αγ. Γρηγόριο Νύσσης έργο 5 και στον αγ. Συμεών νέο θεολόγο.

Χρειάζεται μήπως να συμπληρώσουμε κάτι; Μάλλον, θα λέγαμε, ότι ήταν εντελώς απρόσεκτος στη διατύπωση που μόλις πιο πάνω διαβάσατε. Διότι κυριολεκτικά ακυρώνει όλα όσα - νηπτικά και ησυχαστικά - εισηγείται θέτοντας εκτός μάχης τον αγ. Γρηγόριο Παλαμά. Παράλληλα,  δημιουργεί και δυο στρατόπεδα μεταμοσχευμένων : Εκείνους οι οποίοι θα δοξάζουν το θεό επειδή έδωσε την εντολή στους γιατρούς να αποτελειώσουν έναν ετοιμοθάνατο, και εκείνους οι οποίοι θα δοξάζουν τον άνθρωπο και τη θανατηφόρο ζωή που δίνει δια της γνώσεως ή με την επιστήμη. Μετά, οι οπαδοί αυτών των δυο ομάδων θα αρχίσουν να σφάζονται μεταξύ τους, είναι επόμενο. Αλλά ας μη γράφω περισσότερα.


Παραπομπές
(1)  http://www.egolpion.com/patriarxis_metamosxefseis.el.aspx
(2) http://kyprianoscy.blogspot.com/2011/08/blog-post_3099.html
(3)  http://kyprianoscy.blogspot.com/2010/02/blog-post_03.html

Παράρτημα
Τα κατωτέρω τα λέει ο οικουμενικός (και το ιστολόγιο) όταν απευθύνεται προς ημάς. Όχι όμως όταν το ακροατήριο δεν έχει τη δική του γλώσσα. Τότε αλλάζουν τα πράγματα και το "μαθητεύσατε πάντα τα έθνη" σημαίνει να μαθητεύει ο οικουμενικός "εις τα έθνη".

«Η καρδία είναι το κέντρον της ψυχής και της υπάρξεως, διο και ο καρδιακός θάνατος είναι ο όντως θάνατος και όχι ο εγκεφαλικός. Η καρδία είναι η φωλεά της προσωπικότητος με όλον το θετικόν φορτίον των σπερμάτων της αρχαίας σκωρίας των παθών. Δια τούτο και οι Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας επιμένουν πολύ εις την ανάγκην της καθάρσεως της καρδίας, και μάλιστα προσδιορίζουν τον τρόπον δια της αδιαλείπτου προσευχής: "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλόν", δια της πνευματικής εγρηγόρσεως, ανυστάκτου προσοχής και νηπτικής ασκήσεως, δια της χαλιναγωγήσεως της φαντασίας με την φύλαξιν των αισθήσεων, δια του κατά Θεόν πένθους και των δακρύων, δια της εξαγορεύσεως των λογισμών και εξομολογήσεως των αμαρτημάτων. Τότε η Χάρις του Θεού καθαρίζει, θεραπεύει, ειρηνεύει και αγιάζει την καρδίαν, και την καθιστά άξιον κατοικητήριον του Θεού. Εις την Παλαιάν Διαθήκην ο Θεός ζητεί από τον πιστόν: "Υιε, δος μοι σήν καρδίαν". Απαιτεί δηλαδή το όλον πρόσωπον, την όλην προσωπικότητα (σ.σ. θα ήταν καλύτερο αν μας έγραφε τον όλο άνθρωπον) και ζωήν. Η ένωσις της καρδίας με τον Θεόν είναι το ύψιστον των εφετών, το οποίον όμως δύναται να επιτευχθή μόνον εάν ο Θεός «διανοίξη» την καρδίαν μας, όπως της Αγίας Λυδίας. Δεν είναι αποτέλεσμα μόνον της ιδικής μας επιθυμίας».

"Εκ τοῦ στόματός σου κρινῶ σε, πονηρὲ δοῦλε" (Λου.19,22)

Από  ΙΩΑΝΝΗΣ Ν. http://entoytwnika.blogspot.com/2012/03/1922.html

Αναγνώσαμε τον συλληπητήριο λόγο του Κύπρου Χρυσοστόμου δια την εκδημία του Πατριάρχη των αιρετικών Μονοφυσιτών Κοπτών Σενούντα και αναφέρει τα εξής :
«Εκφράζομεν την βαθυτάτην συμπάθειαν ημών προσωπικώς και της καθ’ ημάς Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου επί τη εις τας αιωνίους μονάς μεταστάσει της Αυτού Αγιότητος του Πάπα και Πατριάρχου της Κοπτικής Ορθοδόξου Εκκλησίας Shenouda III, αναλώσαντος εαυτόν εις την υπηρεσίαν της Εκκλησίας ταύτης και των εν Αιγύπτω πιστών αυτής.

Ολοθύμως δεόμεθα του Κυρίου της ζωής και του θανάτου όπως κατατάξη την ψυχήν του μεταστάντος Πρωθιεράρχου εν σκηναίς δικαίων, παραμυθήση δε την αδελφήν Κοπτικήν Εκκλησίαν δια της αναδείξεως ανταξίου διαδόχου αυτού».

Τι χρείαν έχομεν μαρτύρων; Μόνοι τους ομολογούν!
Εμείς έχουμε να προσθέσουμε λέγοντάς τους ότι αφού θεωρείτε ως «Αγιώτατο», και αποκαλείτε και «αδελφή Εκκλησία» τους αιρετικούς, άντε να σας δούμε να αποκαλείτε έτσι και τους ΓΟΧ, οι οποίοι είναι «σχισματικοί» κατ΄ εσάς! Άραγε θα σας ενοχλούσε;
 
Αγαπητοί αναγνώστες, φαντάζεστε, επί παραδείγματι, όταν εκοιμήθη ο Χρυσόστομος Κιούσης των ΓΟΧ, να έλεγε ο Κύπρου :

«Εκφράζομεν την βαθυτάτην συμπάθειαν ημών προσωπικώς και της καθ’ ημάς Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου επί τη εις τας αιωνίους μονάς μεταστάσει της Αυτού Αγιότητος του Αρχιεπισκόπου των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Χρυσοστόμου Κιούση, αναλώσαντος εαυτόν εις την υπηρεσίαν της Εκκλησίας ταύτης και των εν Ελλάδι και εξωτερικό πιστών αυτής.

Ολοθύμως δεόμεθα του Κυρίου της ζωής και του θανάτου όπως κατατάξη την ψυχήν του μεταστάντος Πρωθιεράρχου εν σκηναίς δικαίων, παραμυθήση δε την αδελφήν Ορθόδοξην Εκκλησίαν των ΓΟΧ δια της αναδείξεως ανταξίου διαδόχου αυτού»;

Πως σας φαίνεται; Τα συμπεράσματα δικά σας ...

Σχόλιο

Σημαντική οπωσδήποτε η ερώτηση και το συμπέρασμα αναπόφευκτο. Το κυρίαρχο αιωνίζον ψεύδος των πολιτικών, για το οποίο η δημοσιογραφία τόσο πολύ ενδιαφέρεται και διαρκώς μας θυμίζει τις ανακολουθίες των εκλεγμένων (με την ψήφο μας) ταγών και τα σκάνδαλα, έγινε τρόπος συμπεριφοράς και υπόδειγμα ευγενικών φρονημάτων για τους ομότιτλους επί των θρησκευτικών μας πραγμάτων. Τι μπορεί να περιμένει κανείς ύστερα από αυτό; Όταν τόσο μίσος έχουμε μεταξύ μας - ας θυμηθούμε το διωγμό που υφίστανται οι Μοναχοί της Εσφιγμένου - μετά αναζητούμε "ξένους δακτύλους" και συνιστούμε στο ποίμνιο υπακοή και υπομονή "άχρι καιρού". Εκτός εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία, επαναλαμβάνουν διαρκώς.

Οι ορώντες χάθηκαν από την "καλήν οικονομία", στην πράξη όμως αυτή αποδείχθηκε χείριστη. Χρεωκοπήσαμε από κάθε άποψη.

Για τους νέους δρόμους αντίστασης και πάλης

Έγραψε ένας :

"Καλούμε όμως τον απλό κόσμο που πλανήθηκε και έμεινε κάποιους μήνες παραπάνω από εμάς στο κόμμα ... (σημ.σ. δεν έχει σημασία ποιο είναι το κόμμα αυτό), να απεμπλακεί από αυτό το έκτρωμα και να βρει μαζί μας νέους δρόμους αντίστασης και πάλης"

Και ένας άλλος απάντησε :

Οι άλλοι που δεν θα πλανηθούν ποιοι θα είναι και πού θα πάνε ή θα πρέπει να πάνε; Όπου και να γυρίσουν το κεφάλι τους η ψήφος διασποράς τους περιμένει, και αυτή η ψήφος είναι το καλίτερο μπαστούνι - μεταφορικά και κυριολεκτικά - για το Σύστημα.

Μόνο όταν οι κάλπες δεν γεμίσουν από ψήφους θα μπορέσουμε μαζί να βρούμε τους "νέους δρόμους αντίστασης και πάλης" για να μη ξαναπάθουμε αυτά που πάθαμε. Μας τάϊσαν καλά, μας έκαναν "θρεφτάρια", και τώρα πάμε για πούλημα με το αγγλικό Δίκαιο. Γιατί με αυτό; Διότι είναι το μόνο που επιτρέπει να αγοράζονται μαζί με τη γη και οι άνθρωποι. Βλέπε περίπτωση εκμίσθωσης της Κύπρου από τους Βρετανούς αποικιοκράτες το 1879.

Το αποτέλεσμα της εκλογής του κ. Βενιζέλου

Μας ανακοίνωσαν μετά μεγάλης χαράς ότι 200.000 ψηφοφόροι προσήλθαν στις κάλπες και ανέδειξαν αρχηγό του Πασόκ τον κ. Βενιζέλο. Υποθέτουμε το ίδιο ποσοστό θα συγκέντρωνε και ο κ. Σαμαράς, αν επρόκειτο να αναμετρηθεί με επίδοξο αρχηγό και ... συναντίπαλο. Αν υποθέσουμε ότι και τα λοιπά αποκόμματα των κομμάτων έκαναν το ίδιο, στην καλύτερη των περιπτώσεων θα συγκέντρωναν κι αυτά  το αριθμητικό νούμερο των 100.000.


Με απλή πρόσθεση δηλαδή, το σύνολο των προσελθόντων ή αυτών που θα προσέρχονταν για ψήφο ανέρχεται στο ποσό των 500.000. Να σημειώσουμε εδώ ότι στις προηγούμενες αναμετρήσεις για ανάδειξη αρχηγού, τόσο στο Πασόκ, όσο και στη Νέα Δημοκρατία, το σύνολο των ψηφοφόρων ήταν 2 εκατομμύρια.


Γιατί τα γράφουμε αυτά; Διότι είναι από εκείνα τα στατιστικά συμπεράσματα που ποτέ δεν πρόκειται να ακουστούν. Μόνο το 1/4 των ψηφοφόρων πήγε να ψηφίσει, αλλά αν γινόταν εκλογές επί εθνικού επιπέδου, αυτό το ποσοστό, το οποίο σημειωτέον είναι οι εμμισθοι ψηφοφόροι του "μαζί τα τρώμε", συμπαρασύρουν το υπόλοιπο ποσοστό των 6 εκατομμυρίων, για να τρέχουμε αφιονισμένοι και ντοπαρισμένοι από όσα βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε, να ψηφίσουμε.


Τι θα γινόταν αν πήγαιναν μόνο οι 500.000 ψηφοφόροι του "μαζί τα τρώμε"; Θα μπορούσε να σχηματισθεί κυβέρνηση; Αν τολμούσαν να το κάνουν και εδώ δεν τους παίρναμε με τις πέτρες, θα το έκαναν οι άλλοι : Οι φίλοι και οι εταίροι τους. Φαντασθείτε και ποιός θα ήταν ο παγκόσμιος αντίκτυπος και το παράδειγμα που θα δείχναμε σε όλη την υφήλιο. Παράδειγμα που όλοι πρέπει να μιμηθούν, διότι αυτό που κάνουν τώρα σε μας θα το κάνουν και σε εκείνους. 

Αυτή η απάτη της ψήφου πρέπει κάποτε να πάρει ένα τέλος. Διότι αυτό που ξέρουν οι δολιοφθορείς άρπαγες είναι να στρεβλώνουν τις λέξεις και τα νοήματα. Όπως στρέβλωσαν τους αρχαίους προγόνους μας, στρέβλωσαν τη Χριστιανοσύνη και κατ΄ επέκταση τη Δημοκρατία. Εν ονόματι του πλούτου δεν άφησαν τίποτα όρθιο.

Νεωτερισμών ρηξικέλευθων το ανάγνωσμα

"Είναι αλήθεια ότι ο Χριστός είναι ανοιχτός σε νεωτερισμούς. Θεωρείται μάλιστα από ορισμένους ως  ρηξικέλευθος επαναστάτης εφ' όσον φτάνει στο σημείο να διακηρύξει ανοιχτά ότι "οι τελώναι και αιπόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού" (Ματθ. 21,31).

Αυτά γράφει μεταξύ άλλων  η Εγκύκλιος ( υπ' αριθμ. 2925) της Ιεράς Συνόδου προς το "Χριστεπώνυμον Πλήρωμα Της Εκκλησίας της Ελλάδος", η οποία διαβάστηκε σε όλους τους ναούς χθες, Κυριακή 18 Μαρτίου 2012 και είχε θέμα "Περί των Ιερατικών Κλήσεων". Δεν θα μπορούσαμε λοιπόν κι εμείς να μη γράψουμε τα δικά μας.

Ο τίτλος; "Νεωτερισμών ρηξικέλευθων το ανάγνωσμα"

Μετά το νεωτερισμό του 1920-24 ακολούθησε και η ρηξικέλευθη Ορθοδοξία της οικουμενικότητας την οποία σήμερα όλοι βιώνουμε. Η αρχή έγινε από τα τέλη του 19ου αιώνα.

Αλλά ήταν κι αυτή του κ. Γιέβτιτς (*), για να μη νομίζουμε ότι, ακόμη και άνευ ουδεμιάς καινοτομίας, το εισητήριο του Παραδείσου το αποκτήσαμε.

Είτε με τον ένα τρόπο, είτε με τον άλλο, αυτόν του κ. Γιέβτιτς, γνωστού πλέον και μη εξαιρετέου οικουμενιστή, τίποτα δεν μας διαβεβαιώνει ότι ακολουθούμε την πρέπουσα οδό. Πόσο μάλλον όταν ξέρουμε το δρόμο, αλλά χάριν συντομίας λειαίνουμε την καινοτόμο οδό με ορθόδοξη άσφαλτο ή πάμε να ανοίξουμε σήραγγα σε βουνό με τον "κούσπο", κατά την κυπριακή διάλεκτο, "κασμά" στα τούρκικα ή συνώνυμα, με την "αξίνα".

Όποιος τα λέει αυτά, τα δικά μας και όχι της Εγκυκλίου, είναι εξ ορισμού αμαθής στην οδοποιΐα και δεν χρειάζεται να ακούμε τις αποπροσανατολιστικές (κατασκευαστικές) πλάνες του. Έτσι, είναι!

(*) Τι είχε πει κάποτε ο κ. Γιέβτιτς; Διαβάστε

" Αι μέχρι τώρα γενόμεναι δηλώσεις, κείμενα, και εργασίαι (σ.σ. των οικουμενιστών) ομοιάζουν προς μίαν απομίμησιν των προβλημάτων του Βατικανού ή του Παγκοσμίου Συμβουλίου της Γενεύης, ή το πολύ προς τα προβλήματα των "ομολογιών" της εποχής του Μογγίλα και εντεύθεν. Είναι γνωστόν ότι η εμπλοκή εις τα ψευδοπροβλήματα οδηγεί αναποφεύκτως εις ψευδείς λύσεις και αυτών ακριβώς ολιγώτερον παντός άλλου έχει ανάγκην η Ορθόδοξος Εκκλησία σήμερον. Η υπό της Ορθοδόξου Εκκλησίας αντιμετώπισις των προβλημάτων του συγχρόνου ανθρώπου και του κόσμου πρέπει και δύναται να είναι η ιδία προς την αντιμετώπισιν των αποστόλων και των Πατέρων και των Συνόδων: η ορθή ομολογία και μαρτυρία περί της εν Χριστώ σωτηρίας του ανθρώπου εν τη αληθινή Εκκλησία Του" ( Αθ. Γιέβτιτς, "Χριστός, Αρχή και Τέλος", Ιδρ. Γουλανδρή Χορν, Αθήναι, 1983, σελ. 198-199).

Αυτά τα έλεγε στο παρελθόν, όταν δεν ήξερε αυτά που σήμερα μας λέει η Εγκύκλιος 2925 της εκκλησίας της Ελλάδος . Περισσότερα περί της εγκυκλίου και του κ. Γιέβτιτς : http://aktines.blogspot.com/2012/03/blog-post_2345.html

"Τι πρέπει να γίνει;", ένα κείμενο για την ενότητα του Παλαιού και του νέου χώρου

"Ιδού καιρός ευπρόσδεκτος,
ιδού καιρός μετανοίας"

Από το ιστολόγιο
http://krufo-sxoleio.blogspot.com/2012/02/blog-post_24.html

Συμπληρώνονται 88 χρόνια χωρισμού της Εκκλησίας της Ελλάδος. Χωρισμού, δηλαδή των μελών της σε «παλαιοημερολογίτες» και «νεοημερολογίτες» ή πιο σωστά σε «ακαινοτόμητο» και «καινοτομούν» πλήρωμα.
Σε μια εποχή που η διάλυση οικογενειών, η χαλάρωση δεσμών, ο  εξευτελισμός προσώπων και θεσμών, η σαρκολατρεία, η γενική αποστασία από το Θεό, η απιστία και η αμαρτία ως τρόπος ζωής, είναι κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα της κοινωνίας μας, συλλογιζόμαστε την αναγκαιότητα, έστω και μετά από τόσα χρόνια, της θεραπείας του ημερολογιακού σχίσματος, ως απαραίτητης προϋπόθεσης της ενότητος όλων των πραγματικά Ορθοδόξων, σε μία Κοινωνία Χριστού.
Σε αυτό το άρθρο, όμως, δεν θα ασχοληθούμε με το «ποιος φταίει» για όλα αυτά που συνέβησαν και συμβαίνουν. Δεν θα επιρρίψουμε ευθύνες σε Εβραίους, Φράγκους, μασόνους ή άλλους εξωτερικούς εχθρούς της Ορθοδοξίας. Ούτε καν θα αναλύσουμε τις εκατοντάδες των επιχειρημάτων που τόσα χρόνια εκτόξευαν οι μεν στους δε,  για να πείσουμε για την ορθότητα των απόψεών μας. Και κυρίως δεν θα απευθυνθούμε σε αυτούς που δεν τους πονάει η ενότητα της Εκκλησίας, που δεν λαχταρούν το «ίνα πάντες εν ώσιν», της αληθινής όμως ενώσεως, όχι της οικουμενιστικής, και έχουν βολευτεί με τη σημερινή εκκλησιαστική κατάσταση, επαναπαυόμενοι είτε στην ελέω κρατικής εξουσίας δύναμη της επηρμένης οφρύος τους, είτε από την άλλη στην ψευδαίσθηση ότι αποτελούν τους μόνους γνησίους Ορθοδόξους σε ολόκληρο τον κόσμο, αναθεματίζοντας τους πάντες και τα πάντα.
Εν πρώτοις, όπως καθίσταται κατανοητό, ο μεγάλος εχθρός αυτής της προσπάθειας, είναι η έλλειψη αγάπης. Όχι αγαπολογίας και δήθεν καθωσπρεπισμού, όπου η Αλήθεια, ο Χριστός, εξορίζεται από τους α-θεολόγητους μετα-πατέρες «θεολόγους», αλλά πραγματικής αγάπης, που λειτουργεί μαγνητικά, έλκοντας τους ποθούντας τον Χριστό και απωθώντας τους μισούντας Αυτόν.


"Δεινός γαρ εστι παρ΄ ημίν λιμός αγάπης. Και η αιτία πρόδηλος, ότι δια το πληθυνθήναι την ανομίαν εψύγη των πολλών η αγάπη"
(Επιστολή XCI Ουαλεριανώ επισκόπω Ιλλυρών, Μέγας Βασίλειος)

Η αγάπη πηγάζει από την ταπείνωση. Να μετρήσουμε τον εαυτό μας όλοι στο ζύγι της ταπείνωσης. Και να εντείνουμε τις προσευχές μας, αδέρφια μου. Σε τέτοιες εποχές διπλές και τριπλές πρέπει να είναι οι προσευχές και οι μετάνοιές μας και τα δάκρυα και τα κομποσκοίνια και οι νηστείες και οι ελεημοσύνες μας, για να μην πέσουμε στις παγίδες του Πονηρού.
Αν με την προσευχή και την ταπείνωση αποκτήσουμε σπλάγχνα αγάπης για τους αδερφούς μας, πρέπει να παλέψουμε με τον επόμενο μεγάλο εχθρό μας,  την επανάπαυση. Ας μην γελιόμαστε, άγιοι πατέρες και αδελφοί. Την ευθύνη για τη σημερινή εκκλησιαστική κατάσταση, δεν την έχουν μόνο οι κεκοιμημένοι. Την έχουμε κι εμείς. Ας μην επαναπαυόμαστε, γιατί θα δώσουμε λόγο φοβερό στον Κριτή!
 
Όχι, Άγιοι Αρχιερείς του νέου ημερολογίου, μην επαναπαύεστε στην αναγνώρισή σας ως Επίσημης Εκκλησίας από την κρατική εξουσία, και οι «σχισματικοί» παλαιοημερολογίτες ας πάνε να χαθούνε, γιατί θα δώσετε λόγο που δεν μεριμνήσατε για την ενότητα, την ορθή πίστη και τον κατασκανδαλισμό του πληρώματός σας.
Όχι, Άγιοι Αρχιερείς του παλαιού ημερολογίου, μην επαναπαύεστε νομίζοντας ότι η κάθε παράταξή σας αποτελεί την Γνήσια Εκκλησία, και οι «αιρετικοί» νεοημερολογίτες ας πάνε να χαθούνε, γιατί και σεις θα δώσετε λόγο, γιατί ξεφύγατε από την θεάρεστο Αποτείχιση (που επαινείται γιατί προστατεύει την Ενότητα), και μετά όντως σχίσατε τον χιτώνα του Χριστού με τις παρατάξεις σας.
Όχι, σεβαστοί ιερείς του νέου ημερολογίου, μην επαναπαύεστε στο «άχρι καιρού» και μην φοβάστε ότι θα στενοχωρήσετε τον Επίσκοπό σας (υπάρχει άραγε πιο σωφρονιστική έκφραση αγάπης από το να πει το παιδί  στον πατέρα του (Επίσκοπο) που προδίδει τη μάνα του (Εκκλησία): «πατέρα, δεν σου ξαναμιλώ, μέχρι να ομολογήσεις την αλήθεια!»), γιατί θα δώσετε λόγο για τις ψυχές που εγκλωβίσατε στην καινοτομία.
Όχι, σεβαστοί ιερείς του παλαιού ημερολογίου, μην επαναπαύεστε στις παρατάξεις των Επισκόπων και να λαλήσετε με παρρησία τον λόγο της εκκλησιαστικής αληθείας, γιατί θα δώσετε λόγο για την ανοχή σας στις κακοδοξίες περί μη εγκυρότητος Μυστηρίων, περί απωλείας της Θείας Χάριτος, κ.λπ. που εκστομίστηκαν κατά καιρούς από τα πνευματικούς σας, αλλά και τα πνευματικοπαίδια σας.
Όχι, αγαπητοί αδερφοί του νέου ημερολογίου, μην επαναπαύεστε στην κακή υπακοή στους πνευματικούς σας, αφού για θέματα πίστεως ο μη προσωπολατρικός αγιοπατερικός δρόμος είναι η ανυπακοή στην κακοδοξία και η υπακοή στους Αγίους Πατέρες.
Όχι, αγαπητοί αδερφοί του παλαιού ημερολογίου, μην επαναπαύεστε στο ότι απλά κρατάτε την Ορθοδοξία, αλλά ν' αδιαφορήτε για την ενότητά της.
 
Απευθυνόμαστε σε όλους τους Ορθοδόξους καλοπροαίρετους πατέρες και αδερφούς  του παλαιού και του νέου ημερολογίου, Επισκόπους, ιερείς, μοναχούς και λαϊκούς, που θα έδιναν και τη ζωή τους ακόμη για να βρούνε τα παιδιά τους την ενότητα που εμείς δεν ζήσαμε.
Στον Επίσκοπο που σαν τον μακάριο Ισαάκ τον Σύρο εύκολα θα απαγκιστρωνόταν από τον θώκο αν έβλεπε ότι αυτό θα ωφελούσε αν όχι τους γύρω του, τουλάχιστον τον εαυτό του.
Στον ιερέα που λαχταρά να βρεθεί στον Παράδεισο με τα πνευματικοπαίδια του αγκαλιά και αυτή η λαχτάρα του είναι οδηγός του στην ζωή του και κριτήριο στην πίστη του.
Στον μοναχό που καταφρονώντας τη γνώση του κόσμου τούτου, δεν ανέχεται να καινοτομείται το Ευαγγέλιο.
Στον οικογενειάρχη που ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά του και παλεύει για να μην τα αρπάξει μακριά ο ωρυόμενος λέων.
Τι πρέπει λοιπόν να γίνει; Πώς θα επέλθει η πολυπόθητος ενότητα, έτσι ώστε να πολεμήσουμε μαζί στον καλό αγώνα της Ομολογίας απέναντι στην αίρεση; Της Ορθοδοξίας απέναντι στην κακοδοξία; Της χριστιανικής μας πίστης απέναντι στην αθεΐα και την αποστασία; Και κατά συνέπεια και του δοκιμαζομένου μας πατριωτισμού, απέναντι στους αθέους δυνάστες της χώρας μας;
Αρχικά πρέπει να δημιουργηθεί μία επιτροπή κληρικών και λαϊκών, ασχέτως αν σε πρώτη φάση ακολουθούν το νέο ή το παλαιό ημερολόγιο. Να συντάξουν ένα κείμενο όπου να εμφανίζεται ξεκάθαρα τόσο η ομολογία στις αρχές της Ορθοδοξίας, όσο και η ορθή εκκλησιολογία. Να παραδεχτούμε όλοι τα λάθη του παρελθόντος και να βάλουμε αρχή μετανοίας.

Να συμφωνηθούν:
1.     Ότι ο Οικουμενισμός είναι αίρεση και μάλιστα παναίρεση, αφού νομιμοποιεί όλες τις αιρέσεις.
2.     Ότι η αλλαγή του εορτολογίου έγινε ως πρώτο βήμα για την ενότητα των Ορθοδόξων με τους ετεροδόξους, ενώ ταυτόχρονα διέρρηξε την ενότητα των Ορθοδόξων.
3.     Ότι  την Εκκλησία δεν εκφράζουν οι προσωπικές γνώμες κάποιων επισκόπων, ιερέων, μοναχών ή λαϊκών, αλλά η γνώμη των Πατέρων σε συμφωνία, όπως φαίνεται μέσα από τους Ιερούς Κανόνες και την Εκκλησιαστική Ιστορία.
 
Ειδικότερα:
 
Στον χώρο του νέου ημερολογίου:
Βήμα 1ο: Να αποκαλυφθούν οι Ιεράρχες που πρεσβεύουν οικουμενιστικά και άλλα αιρετικά δόγματα και οι υπόλοιποι Ιεράρχες που εκφράζονται ευθαρσώς κατά του οικουμενισμού, να πάψουν να έχουν επικοινωνία με τους οικουμενιστές. Είναι υποκρισία να πολεμά κανείς στα λόγια την αίρεση και ταυτόχρονα να έχει κοινωνία με τον αιρετικό.
Βήμα 2ο: Να λαλήσουν οι θέλοντες να θεωρούνται ορθόδοξοι Ιεράρχες και οι μορφωμένοι και ενάρετοι ιερείς και μοναχοί, ως μία γροθιά τον λόγο της αληθείας, ενημερώνοντας το ποίμνιό τους, μη φοβούμενοι μήπως στερηθούν τον κρατικό μισθό, αλλά ούτε και την «δόξα» των ανθρώπων.
Βήμα 3ο: Εάν δεν υπάρχει δράση από την Ιερά Σύνοδο και τους Επισκόπους, να αρχίσουν, από ιερείς, μοναχούς και λαϊκούς, αποτειχίσεις άμεσα, ως απαραίτητο μέτρο για την διαφύλαξη της Ορθοδοξίας. Παράλληλα, επιστροφή στο παλαιό εορτολόγιο, αφενός για την ενότητα του Ακαινοτομήτου Πληρώματος, αφετέρου για την διαφοροποίησή του, από τους αιρετικούς και σχισματικούς οικουμενιστές.
 
Στον χώρο του παλαιού ημερολογίου:
Βήμα 1ο: Να αποκαλυφθούν όλες οι παρατάξεις, με σκοπό να ξεκαθαρίσει ποιες από αυτές έχουν έγκυρες χειροτονίες και ποιες αποτελούνται από αυτοχειροτόνητους.
Βήμα 2ο: Οι παρατάξεις που έχουν διαδοχή να συνέλθουν σε διάλογο ενότητος με σκοπό την ένωση σε ΜΙΑ, με βάση την κρυστάλλινη εκκλησιολογία του ομολογητού πρώην Φλωρίνης Χρυστοστόμου (=να δεχτούν δηλαδή ότι δεν αποτελούν μία ξεχωριστή Εκκλησία, αλλά το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος).
Βήμα 3ο: Με ξεκάθαρη πλέον εκκλησιολογία να μεριμνήσουν μαζί με τους αποτειχισμένους αδελφούς (που πλέον θα βρίσκονται επί το αυτό και λόγω κοινού εορτολογίου), να στείλουν υπομνήματα σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, εν όψει της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, για τα θέματα αυτά της πίστεως.
 
Αν η μέλλουσα να συνέλθει Αγία και Μεγάλη Σύνοδος δεν συμφωνήσει με τις προηγούμενες Οικουμενικές και δεν επικυρώσει τις, ως 8η του Μεγάλου Φωτίου (879-880 μ.Χ.) και ως 9η του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (1341-1343), Συνόδους, και δεν καταδικάσει τον Οικουμενισμό, θα πρόκειται για ληστρική ψευδοσύνοδο και η Εκκλησία θα πάψει να υπάρχει διοικητικά με την μορφή που την ξέρουμε.
Μέχρι την ημέρα όμως που η Εκκλησία θα φύγει στην έρημο, έχουμε χρέος στα παιδιά μας, πνευματικά και σαρκικά, να παλέψουμε για το ορθόδοξο «ίνα πάντες εν ώσιν». Όσοι πολεμήσουν ασυζητητί μια τέτοια προσπάθεια, ίσως εξυπηρετούν συμφέροντα αλλοτρίων. Ήδη εδώ και χρόνια υπάρχουν ενδείξεις, αλλά και αποδείξεις για μασονικό δάχτυλο σε όλες τις καινοτομίες, αλλά και στην διαιώνιση αυτών.

Ίσως όλα τα παραπάνω να είναι «ευσεβής πόθος» ή με τη λογική (την «ανθρώπινη γνώσι»  κατά τον όσιο Ισαάκ Σύρο) να φαντάζουν ουτοπικά,  αλλά αν οπλιστούμε με τον καλό ζήλο του Προφήτου Ηλιού, φλεγόμενοι από την Αγάπη, τον Χριστό, θα ζήσουμε θαύματα αδελφοί μου. Τέτοια θαύματα που μόνο η Πίστη δίνει!

Μην αδιαφορήσετε για την ενότητα αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
γιατί η εποχή του διωγμού και του μαρτυρίου είναι κοντά.

Η ένωση της ανατολικής με τη δυτική εκκλησία

"Αν μιμηθούμε το παράδειγμά τους," έγραψε ο παπικός μητροπλίτης παντός Αιγαίου Νικόλαος, "αν ακούσομε τις προτροπές τους, που απηχούν το Λόγο του Κυρίου, τότε οι δύο Αδελφές Εκκλησίες Ανατολής και Δύσης με συνέχεια και συνέπεια στην Μία Κεφαλή της που είναι ο Ιησούς Χριστός, θα ευτυχήσουμε να επανέλθουμε στην μεταξύ μας πλήρη ενότητά".
 
Σημειώνουμε, μας ζητά να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της αγάπης μεταξύ Βαρθολομαίου και Βενεδίκτου ΙΣΤ΄.
 
Αλλα ξέχασε τις άλλες "αδελφές", τους προτεστάντες, Κόπτες κλπ. Τι είναι αυτές; Ετεροθαλείς;

Τέλος πάντων, πάμε παρακάτω. Τι λέει; Εύχεται οι ΔΥΟ αδελφές Εκκλησίες Ανατολής και Δύσης, με συνέχεια και συνέπεια στην ΜΙΑ Κεφαλή που είναι ο Ιησούς Χριστός, να ευτυχήσουν, να επανέλθουν στην μεταξύ τους πλήρη ενότητα, δηλαδή στη ΜΙΑ εκκλησία.

Τίποτα όμως δεν μας λέει, πώς η ΜΙΑ Εκκλησία έγιναν ΔΥΟ - ύστερα έγιναν "είμαστε δυο/είμαστε τρεις/είμαστε χίλιοι δεκατρείς - και τώρα θέλει πάλι να ξαναγίνουν ΜΙΑ;

Αίφνης στο παρελθόν, το ανατολικό τμήμα της ενιαίας αυτοκρατορίας του Βυζαντίου κηρύχθηκε αιρετικό, διότι αρνήθηκε την προσθήκη του φιλιόκβε. Εμείς φταίγαμε ή ο/οι προκάτοχος του Βενεδίκτου ΙΣΤ΄; Να ενωθούμε εμείς με το "εκ του Πατρός" εκπορευόμενο  και εκείνοι με το "εκ του Πατρός και του Υιού" άγιον Πνεύμα!

Οποία πρωτοτυπία! Θα έχουμε δυο πατέρες και έναν υιό. Οπότε, αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να ζητήσουμε την (αγία;) φώτιση της επιστήμης. Η εκκλησία έχει δυο πνεύμονες, μη το ξεχνάμε! Θα κάνουμε έλεγχο DNA και ας βγάλουν μετά την άκρη μεταξύ τους ο Βενέδικτος ΙΣΤ΄ και ο Βαρθολομαίος.

Οπωσδήποτε κάτι θα σκεφθεί ο Ζηζιούλας. Θα μας διαβεβαιώσει ότι μπορεί να υπάρχουν δυο πατέρες, αφου συμφωνεί και η επιστήμη. (Παρένθεση, εδώ λίγο τα χαλάμε, αλλά τι να κάνουμε;). Έχουμε και τις περιπτώσεις των συγγενών ανωμαλιών που ονομάζονται τρισωμίες. Αυτό όμως που προκύπτει (ψευδής ερμαφροδιτισμός) καλύτερα να μη το αναλύσουμε. Διότι ο πατέρας είναι πάντα ένας, όπως και Μία ήταν και είναι η μητέρα Εκκλησία. Το παιδί που πάνε να βγάλουν οι Βενέδικτος και Βαρθολομαίος είναι από τη φύση του σακάτικο.

Ένα γράμμα στο μπουκάλι

Ναυαγός κι εγώ βρήκα στο μπουκάλι αυτό το γράμμα, σας το παρουσιάζω. Πόσοι άρα γε είμαστε;


Καλησπέρα σας ,
 Τα ευχάριστα νέα που σας έχω είναι, ότι μπορείτε να χαρείτε επιτέλους.... Απολύθηκα !!!!
1400 "κοπρόσκυλα" του δημοσίου, από αύριο λιγότερα στην καμπούρα σας!!
1400 "κοπρόσκυλα" από 2 υπηρεσίες που καταργήθηκαν με την υπογραφή του χθεσινού μνημονίου!
Ξάφνου , σε μια νύχτα , η Τρόϊκα, το μνημόνιο, και το Ελληνικό Κοινοβούλιο, χτύπησαν την καρδιά της κοινωνικής πολιτικής!
Δύο υπηρεσίες, ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας και ο Οργανισμός Εργατικής Εστίας, οι μοναδικές υπηρεσίες όπου επιτελούσαν κοινωνικό έργο , καταργήθηκαν σε μία νύχτα!
Το περίεργο είναι ότι δεν είχαν καμία σχέση ή εξάρτηση, από τον κρατικό προϋπολογισμό, ούτε ήταν προβληματικοί οργανισμοί, αντιθέτως ήταν υπηρεσίες πρώτης γραμμής.
Οι πόροι τους ήταν από τις εισφορές των εργαζομένων, και αυτονόητο είναι, ότι ανήκει στα περιουσιακά στοιχεία του ΄Ελληνα Εργαζόμενου και όχι στο Κράτος!
Δύο υπηρεσίες όπου αντικείμενό τους ήταν οι εργαζόμενοι , τα χαμηλά εισοδήματα, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες , ΑΜΕΑ, οι ανάπηροι, οι άγαμες μητέρες, τα νέα ζευγάρια, και οι εργαζόμενες μητέρες!
Στον αέρα μένουν το πρόγραμμα επιδότησης ενοικίου που τρέχει, τα χιλιάδες δάνεια εκταμιευμένα και μη θα μετατεθούν στις τράπεζες, τα παραχωρητήρια των εργατικών κατοικιών που είναι σε εκκρεμότητα σε παλιούς οικισμούς, οικισμοί που βρίσκονται σε εξέλιξη, άλλοι που δεν έχει ξεκινήσει καν η διαδικασία της κλήρωσης , άλλοι που έχουν δημοπρατηθεί, 20 συνολικά οικισμοί,σε πανελλαδικό επίπεδο.
Κλείνουν 25 παιδικοί σταθμοί πανελλαδικά που λειτουργούσαν με πλήρη σίτιση και εντελώς δωρεάν, τ και σταματάει το πρόγραμμα του κοινωνικού τουρισμού. Ο ήλιος και η θάλασσα πλέον θα είναι αποκλειστικό προνόμιο των εχόντων και κατεχόντων και των τουριστών και φίλων και συνεταίρων μας....
Επίσης σημαντικό είναι και το χτύπημα στου συνδικαλιστικού κινήματος, το οποίο υποστηριζόταν από την Εργατική Εστία.
Καταργείται η κοινωνική στέγη, καταργείτε το όνειρο του ΄Ελληνα, να έχει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του!!!
Και το κακό φυσικά δεν σταματάει εδώ, ο στόχος τους ήταν το χρήμα των δύο αυτών υπηρεσιών.
Ζεστό-ζωντανό χρήμα (το οποίο φυσικά είναι του ΄Ελληνα Εργαζόμενου) από τους δύο Οργανισμούς 500 εκατομμύρια ευρώ και ακίνητη περιουσία πολλών δις εκατομμυρίων από οικόπεδα φιλέτα, καταστήματα, κτίρια και διάφορα άλλα περιουσιακά στοιχεία!
΄Ολα αυτά τα διαλύουν σε μια νύχτα, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς να ξέρουμε την τύχη τους και χωρίς διαφάνεια!
Το΄χω ξαναπεί εδώ μέσα, καμάρωνα για τη δουλειά μου. Καμάρωνα και ήμουν ερωτευμένη με την υπηρεσία μου!
Χαιρόμουν όταν οι δικαιούχοι, αγόραζαν σπίτι και την επόμενη μέρα ερχόταν να μας κεράσουν , χαιρόμουν όταν οι γιαγιάδες μετά την επιταγή της επιδότησης ενοικίου, έφτιαχναν πίτες και μας έφερναν να μας κεράσουν! ΄Ενιωθα συγκίνηση , όταν άγνωστοι δικαιούχοι, στην γιορτή μου, ξετρύπωναν από τον τηλεφωνικό κατάλογο τ΄όνομά μου και μου έπαιρναν να μου ευχηθούν.
΄Ενοιωθα ευλογημένη που υπηρετούσα σ΄αυτήν την υπηρεσία. ΄Εδινα κι έπαιρνα, απ΄ αυτήν την δουλειά , και νομίζω πως λίγοι άνθρωποι έχουν την τύχη να το βιώσουν αυτό.
Δε μου χαρίστηκε , πάλεψα για να την κερδίσω, μπήκα μέσω γραπτού διαγωνισμού με τον Νόμο Πεπονή, οι αποδοχές μας ήταν οι κατώτερες που "κυκλοφορούσαν" στο δημόσιο, αλλά ούτε αυτό με "ανάγκασε" να κάνω μετάταξη ή να την απαρνηθώ!
Τα τελευταία 8 χρόνια της ζωής μου, παλεύω μόνη μου, με 2 κόρες, με πολλές και μεγάλες δυσκολίες, όμως δεν φοβήθηκα.
Η αλήθεια είναι ότι εντελώς αναπάντεχα και ξαφνικά , έχασα την γη κάτω από πόδια μου ..... σε μια στιγμή.
Μου κλέψαν την δύναμή μου !!!!
΄Ομως ακόμη ορίζω τα χέρια μου και το μυαλό μου.
Το κουράγιο μου και την ελπίδα μου ακόμη μου ανήκουν...
Είμαι αποφασισμένη να μην παραδοθώ!!!
  
Υ.Γ. Επειδή ήξερα ότι η απόλυσή μου θα σας έδινε μεγάλη χαρά , είπα να σας την χαρίσω....Απολαύστε την!!!
Ιωαννίδου Βούλα ΟΕΚ Θεσσαλονίκης
 
δικό μου σχόλιο: παλιά πολλοί από "εμάς" - ειδικά οι "φτασμένοι", οι "αυτοδημιουργητοι", οι "πετυχημένοι" - δεν δίναμε και πολύ σημασία στον πάτο - τον κοινωνικό πάτο ντε - γιατί ήταν μικρό υποτίθεται αριθμητικά κομμάτι. Για πολλούς από εμας ήταν στο όριο του γραφικού, της αποστροφής ή για τους πιο ευαίσθητους του οικτου και της λύπησης. Φυσικά ο καταναλωτικός αυτισμός και οι διασκεδαστικές δρατηριότητες δεν μας επετρεπαν να φιλοσοφήσουμε και να αναλύσουμε το φαινόμενο του κοινωνικού πάτου.  Δεν μας αφορούσε. Τελειά και παύλα. Ανεξάρτητα αν κάποιες φορές στα προσωπα του κοινωνικού αποκλεισμού αναγνωρίζαμε και κάποιο γνωστό πρόσωπο..."βρε τον Θανάση...πως κατάντησε βρε παιδί μου...". Σήμερα όμως που οι πολιτικές κοινωνικών προγραφών σπρώχνουν με συνοπτικές διαδικασίες στο κοινωνικό περιθώριο και στην κοινωνική ευθανασία χιλιάδες και εκατόμμυρια ανέργων, συνταξιούχων, αναπήρων, νέων  και απόκληρων μιας "κοινωνίας αρίστων", σήμερα που ο κοινωνικός καιάδας γεμίζει με χιλιάδες κάθε μέρα...σήμερα λοιπόν σε αυτόν τον κοινωνικό πάτο "μαζευόμαστε" πολλοί. Σήμερα λοιπόν στην "απέξω" βρίσκονται πολλοί. Οχι ρακένδυτοι, ασχημοι και βρωμιάρηδες ναρκομανείς και ψιλοτρελαμένοι άστεγοι. Καλοντυμένα, καθαρά και όμορφα πρόσωπα, με χαρτιά με βαρυσήμαντες βούλες, ικανότητες και εμπειρίες,  μαζευονται καθημερινά στον πάτο. Και φυσικά η "πίτα" στον πάτο είναι μικρή και αδυνατεί να χορτάσει όλον αυτόν τον κόσμο...και για να χορτάσεις την πεινα σου στον πάτο θα πρεπει να τρως τις σαρκες σου ή τις σαρκες του διπλανού σου...μεχρι να φανεί το κοκκαλο και να το γλύφεις για να ξεγελάς την πεινα σου......φυσικά υπάρχει και ο δύσκολος δρόμος...της αντεπίθεσης...για να δούμε θα νικήσουμε τον φόβο που μας παγώνει...θα νικήσουμε την συνήθεια...

Για ένα Νέο Σύνταγμα

Αγαπητέ κύριε,

Ίσως βρουν εδώ τόπο να "βλαστήσουν" αυτά που θα σας γράψω. Διότι αλλού, έπεσαν μάλλον "επί τα πετρώδη".

"Στις παρούσες συνθήκες, με τα αντικειμενικά δεδομένα του λαϊκού κινήματος (πλήρως αποσαθρωμένο και με την κοχλάζουσα λαϊκή ΟΡΓΗ παντελώς ανοργάνωτη), η ΑΠΟΧΗ από τις εκλογές είναι λάθος: Στηρίζει τα ευρω-χουντικά σχέδια της καθεστωτικής αναπαλαίωσης…"

Αυτό μου γράψατε - παραλείπω τα υπόλοιπα - και σας δίνω τη γνώμη μου.
Είδατε ποτέ σε κανένα γκάλοπ να παρέχεται η απάντηση, στα ερωτήματα που θέτουν, "δεν ψηφίζω, απέχω"; Ουδέποτε. Όλους μας τσουβαλιάζουν στους αναποφάσιστους του "δεν ξέρω, δεν απαντώ" και συνεχίζουν το ντόπινγκ με τα αποπροσανατολιστικά talk shows και τα παράθυρα των γνωστών διεκδικητών ψήφου.

Οι εκλογές που μας έρχονται θα μπορούσαν να είναι και ένα άτυπο δημοψήφισμα.

Μόνο οι άδειες κάλπες μπορούν ριζικά να ανατρέψουν το κομματικό καθεστώς των εμμίσθων - από άλλους και δυστυχώς από εμάς τους ίδιους - αχυρανθρώπων. Διότι προκύπτει   μείζον πολιτικό, δευτερευόντως και πολιτειακό, θέμα.

Καιρός να καταλάβουμε, μετά τον ξεσηκωμό για Σύνταγμα τότε με τον Μακρυγιάννη, όπου και μας ήρθε η ψήφος, ότι τώρα είναι καιρός να αρνηθούμε την ψήφο για ένα νέο Σύνταγμα. Όχι σαν αυτό, που άλλοτε το κάνουν λάστιχο, και άλλοτε βαριοπούλα για τους μικρούς και τους ανίσχυρους.

Δεν σημαίνει  ότι αρνούμαστε το κεκτημένο δικαίωμα της ψήφου. Κάθε άλλο. Αρνούμαστε το ψευδές δικαίωμα να ψηφίζουμε τους (συνακόλουθα) ψεύτες ή αυτούς που θα εκλεγούν μέσα από τις διασκορπισμένες ψήφους και τις αναπόφευκτες κρυφές συναλλαγές που θα ακολουθήσουν. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ΛΑΟΣ και δεν αναφέρω άλλες, ξεχασμένες και παλαιές.

΄Οταν υποστηρίζετε ότι "η ΑΠΟΧΗ από τις εκλογές είναι λάθος", και έμμεσα η άμεσα συνιστάται η διασπορά της ψήφου, τότε πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για "αποσταθεροποίηση και όχι αναπαλαίωση";
Ποιοι είναι αυτοί οι παράγοντες αποσταθεροποίησης, που μας ζητούν την ενοειδή "έκφραση της λαϊκής οργής" αποκλείοντας την αναπαλαίωση; Ενοειδής και ενιαίος τρόπος δεν είναι η κατάφαση στην ψήφο. Είναι η άρνηση της ψήφου. Μόνο δι΄ αυτού του τρόπου μπορεί να εκφρασθεί η σύμφωνη απαξίωση - και οργή κατά - του υπάρχοντος Συστήματος υποκλοπής των εκλογικών μας προτιμήσεων με τις διασκορπισμένες ψήφους.

Αν δεν αποτελεί κοινό και καθολικό αίτημα απόρριψης αυτού του ύπουλου, υποκριτικού και φαύλου Συστήματος, η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αποχή, τότε ποιά είναι;
Η συμμετοχή στη "φόλα" της "ψήφου διασποράς";

Είναι μάταιο να περιμένουμε, η μέχρι στιγμής συγκρατημένη λαϊκή αγανάκτηση και οργή, ότι θα βρεί την (αποσταθεροποιητική) έκφρασή της με τον κατατεμαχισμό των ψήφων.

Η μόνη βεβαία αποσταθεροποιητική δράση, ώστε να προκύψει ανάγκη ενός νέου Συντάγματος, όπου οι ψευδείς προεκλογικές υποσχέσεις και άλλα θα παίρνουν την οδό της Δικαιοσύνης, είναι η αποχή με στόχο τη δημιουργία, εκ των πραγμάτων, μείζονος πολιτικού θέματος. Και τούτο είναι η λαϊκή βούληση για ένα νέο Σύνταγμα.

Αυτά, για να μην κοροϊδεύουμε τους άλλους μαζί με τους εαυτούς μας.

Σας ευχαριστώ για την αφορμή που μου δώσατε
Κυπριανός Χριστοδουλίδης

Βλέπε και :

http://kyprianoscy.blogspot.com/2009/09/blog-post_15.html
http://kyprianoscy.blogspot.com/2009/09/blog-post_16.html

γράφτηκαν το Σεπτέμβρη του 2009.

Περί οψίμων αντιμνημονιακών και άλλων "καμμένων" άσσων της Νέας Τάξης Πραγμάτων

Από την ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ
 http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2012/03/blog-post_9156.html

Εκτός  απο  την καταιγίδα  των made by  E.U and USA νομοσχεδίων, που  σε λίγες ώρες γίνονται νόμοι  με  διαδικασίες που θυμίζουν  τα αλήστου μνήμης "έκτακτα στρατοδικεία", ο  υπο εξόντωση  ελληνικός λαός  βομβαρδίζεται  και απο "ιδρυτικές διακηρύξεις"  νέων  κομμάτων και  "μετώπων", τα οποία όλως τυχαίως  έχουν ως κοινό παρανομαστή έναν αντιμνημονιακό λόγο. Ανάλογα με την περίσταση  μπορεί να έχει και ολίγον απο  πατρίδα, Ορθοδοξία, "εθνική αυθυπαρξία"  κλπ.

Είναι σα να έχεις βγεί από ένα  super market που πουλάει  σάπια  και να βρίσκεσαι ξαφνικά σε μία  πρόχειρα στημένη λαϊκή,  που έχει τα πάντα και σε  τιμή "αντιμνημονιακής" ευκαιρίας.

Έκλεισα  τα αυτιά και προσηλώθηκα  στον πάγκο του κάθε ενός ξεχωριστά.

Όλοι  είχαν στον πάγκο τους την ελληνική σημαία. Σε άλλον υπήρχε ανάμεσα σε πατάτες και αυτοσχέδια σφυροδρέπανα, σε άλλον ανάμεσα σε πηλίκια με μαυροκόκκινες  απομιμήσεις  σβάστικας, σε άλλον ανάμεσα σε εικονίτσες  - για την περίσταση και αναμένα  θυμιατά -  τα οποία  οι αθεόφοβοι είχαν  βάλει δίπλα σε ροζ και μωβ μπουμπουνιέρες!
Είδα  όλους  τους  "λαϊκατζήδες" να είναι  ζωσμένοι  με φυσεκλίκια, που όμως ήταν άσφαιρα, τζούφια  δηλαδή,  όσο και  το  αντιστασιακό περιεχόμενο  της πολυσυλλεκτικής(!) ιδεολογικής τους πραμάτειας.
 
Αναρωτήθηκα ποιοί απο αυτούς δούλευαν λίγο πρίν  στο super market, ποιοί ξεφύτρωσαν απο υπόγεια και ημιόροφους  πολυκατοικιών και ποιοί  πραγματικά ήλθαν απο το πουθενά, δηλαδή  απο  τον δικό μας κόσμο, τον κόσμο του μεροκάματου, της αγωνίας, της  οικογένειας, της  ενορίας, της υπομονής, της καλοπροαίρετης προσδοκίας και το όχι της άδολης  πολιτικής αφέλειας.

Ο δικός μας κόσμος  μπορεί να μήν είχε  ψαχτεί  ιδιαίτερα για το τί σήμαινε  Μάαστριχτ, Σένγκεν, Σόρος, Ρόθτσιλντ, Ροκφέλερ, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΝΑΤΟ, ΟΗΕ και Αμερική. Είχε όμως μάθει  να πονάει με τον πόνο  του γείτονα, του συναδέλφου ή  και του άγνωστου  δυστυχισμένου. Κάποιοι σαν τον Πάγκαλο θα πουν  πως  είχαμε  "συνευθύνη", επειδή αφήσαμε αυτό που κάποτε  το λέγαμε Βουλή των Ελλήνων να  εμπορεύεται κάθε είδους ευρωατλαντική σαβούρα.
Κάποιοι άλλοι  θα μας κατηγορήσουν, διότι προσπεράσαμε  βιαστικά  τα ράφια  της αριστεράς και πήγαμε στα ράφια των πράσινων και  γαλάζιων "προσφορών".

Δεν ξέρω πόση αλήθεια υπάρχει σε όλες αυτές τις απόψεις. Αυτό όμως που ξέρω πολύ καλά,  είναι ότι  οι περισσότεροι από όσους  ζούσαμε  τόσα χρόνια στο πουθενά και αρνηθήκαμε να γίνουμε οι ευνούχοι ή τα γιουσουφάκια της εξουσίας, που δεν καταντήσαμε ποτέ "μύκητες" στα ποδάρια  των  κομματικών νταβατζήδων, ούτε βαποράκια  των  ευρωατλαντικών  πρεζεμπόρων, παλαίψαμε  να κρατήσουμε ζεστές τις καρδιές των παιδιών μας. Κερδίζαμε το ψωμί μας δουλεύοντας τίμια.

Αυτοί όμως που σήμερα  ντύθηκαν ΕΑΜίτες, γιατί είναι  τόσο  δυσκίνητοι;
Γιατί τους στενεύει τόσο η νέα τους στολή;
Μήπως  στη βιασύνη τους ξέχασαν  να βγάλουν τη στολή  του ταγματασφαλίτη; Ή απλώς  πάχυναν από την πολύχρονη αδράνεια και την  κρατική επιχορήγηση;

Εμείς, ο απλός και τυφλωμένος απο τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης λαός,  μπορεί να μην  ξέραμε τι είναι  το Μάαστριχτ, η  Σένγκεν, η Λισσαβώνα, τα Μεσογειακά ολοκληρωμένα  προγράμματα, η  παγκόσμια ηλεκτρονική διακυβέρνηση, η Κάρτα του Πολίτη. Μπορεί να μην  κοιτάζαμε το βάθος των πραγμάτων.  Αν καμιά φορά το κάναμε, θόλωνε απο το ανακάτεμμα το μυαλό  και τα παρατάγαμε.

Αυτοί όμως, που σήμερα έστησαν πάγκους και μας τραβούν απο το μανίκι, ήξεραν. Ψήφιζαν νόμους, στήριζαν κόμματα και κυβερνήσεις.  Ήξεραν.
Ανάμεσά τους είναι και εκείνοι που δεν έβγαζαν άχνα, όταν  οι άλλοι οι κακοί, της  μπλέ και πράσινης  εξουσίας, μαύριζαν  και μαγάριζαν  τα μαλάματα  του Μακρυγιάννη, του Παπουλάκου, του Κολοκοτρώνη,  του Αγίου  Κοσμά του Αιτωλού  και όλων  των άλλων Αγίων, Μαρτύρων και αληθινών αγωνιστών  του έθνους μας.
Ακόμα και αυτοί, που έβαψαν το μαυροκόκκινο δηλητήριο του Γ΄Ράιχ με μπλέ και άσπρο χρώμα, έχουν σήμερα το θράσος να μας σώσουν, λέει, απο την μανία του Δ΄ Ράιχ.

Όχι  και πάλι όχι.

Να φύγουμε γρήγορα απο την μπόχα του ευρωατλαντικού super market και απο τον κουρνιαχτό αυτής της ... πολύχρωμης λαϊκής, και να βγουμε στον καθαρό αέρα, στον ήλιο.
Να πέσουμε στα γόνατα σαν τον Μακρυγιάννη πρίν απο την εξέγερση του 1843, και αφού ζητήσουμε συγχώρεση απο τον Θεό για την πολύχρονη ραθυμία και αδιαφορία μας για  την πατρίδα, να του ζητήσουμε να μας φωτίσει το νού και τη διάνοια, ώστε με  καθαρό βλέμμα και ελληνική ματιά να προχωρήσουμε με εκείνους που πραγματικά θα κάνουν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και όχι ψευτοπατριωτικό σαματά.

Ο μπαμπούλας της «αποσταθεροποίησης» και οι εκλογές!

Από το Ρεσάλτο http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=28814#28814

Πριν από λίγες μέρες υπογραμμίζαμε ιδιαίτερα:
«Δεν είναι τυχαίο ότι αρχίζει να αναπτύσσεται από τα καθεστωτικά κόμματα του δωσιλογισμού, της ολοκληρωτικής μας λεηλασίας και καταστροφής, η «θεωρία των άκρων»: Η γνωστή θεωρία των προβοκατσιών, του κράτους και του παρακράτους, εναντίον των λαών και των κινημάτων…».

Η «θεωρία των άκρων» στηρίζεται σε ένα σύνθετο σόφισμα.

Το ιδεολογικό και πολιτικό θεμέλιο αυτού του σοφίσματος είναι η «αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας»!!!

Τα «άκρα» είναι το πολιτικό τέχνασμα της προβοκάτσιας του κράτους και του παρακράτους για να συνδέσει και να ταυτίσει κάθε λαϊκή εκδήλωση και το οργισμένο ΚΙΝΗΜΑ του λαού, καθώς και τα πολιτικά υποκείμενα των κινημάτων (ιδιαίτερα τα αριστερά κόμματα και οργανώσεις), ΜΕ τις ελεγχόμενες, προβοκατόρικες «ακραίες ομάδες» του ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ και των μυστικών υπηρεσιών (από «ακροαριστερές», μέχρι «ακροδεξιές», τους γνωστούς κουκουλοφόρους κ.λπ…).

Το αναλύουμε το ζήτημα πιο συγκεκριμένα εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=28808#28808

Έτσι, μετά από αυτή την ταχυδακτυλουργική ταύτιση των εκδηλώσεων της λαϊκής ΟΡΓΗΣ (κατά κανόνα ΑΥΘΟΡΜΗΤΩΝ εκδηλώσεων) με τις τρομοκρατικές προβοκάτσιες του καθεστώτος, φτάνουμε στο ύψιστο καθεστωτικό ιδεολόγημα, αυτό της «αποσταθεροποίησης της δημοκρατίας»: ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ.

Είναι ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ, διότι ΤΑΥΤΙΖΕΙ το καθεστώς που ζούμε, αυτό της ΒΙΑΣ, της πραξικοπηματικής αυθαιρεσίας των ανδρεικέλων, της ευρω-χούντας, το ΚΑΤΟΧΙΚΟ καθεστώς των δωσίλογων με τη Δημοκρατία!!!!

Πράγματι ο λαός και η εκρηκτική ΟΡΓΗ του αποτελούν τη μεγάλη απειλή γι αυτό το καθεστώς.

Πράγματι αυτή η λαϊκή ΟΡΓΗ θέλει να ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΕΙ, ακόμα και να ανατρέψει, αυτό το καθεστώς, το οποίο ΟΧΙ μόνο δεν έχει καμιά σχέση με τη Δημοκρατία, ούτε ψήγματα δημοκρατίας, αλλά αποτελεί ένα δικτατορικό προτεκτοράτο των ληστών και δημίων που λεηλατεί, καταστρέφει, δολοφονεί και αφανίζει την ελληνική κοινωνία και το λαό της…

Όταν μιλούν τα δωσίλογα ανδρείκελα αυτού του καθεστώτος, τα ιερατεία της προπαγάνδας τους και οι δημοσιογραφικές τους πόρνες για «αποσταθεροποίηση», εννοούν, ακριβώς την ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ της δικτατορικής τους ηγεμονίας, την ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ της ευρω-χούντας, την ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ του αποικιοκρατικού, κυβερνητικού τους οικοδομήματος, την ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ των ανδρείκελων-κομμάτων τους…

Την αποσταθεροποίηση της καθεστωτικής ΦΡΙΚΗΣ τη βαπτίζουν «αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας»!!!

Ταυτίζουν, δηλαδή το δικό τους κατοχικό και άκρως δικτατορικό καθεστώς (καθεστώς δωσίλογων ραγιάδων) με τη «δημοκρατία», η οποία απειλείται από τα λεηλατημένα και ακρωτηριασμένα θύματά τους: Τον ελληνικό λαό και την οργή του…

Γι αυτό όλοι αυτοί οι δήμιοι, οι ληστές και τα έμμισθα φερέφωνά τους ωρύονται για «ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ» και επιχειρούν να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό με τις «θεωρίες των άκρων», με «καταστάσεις πολιορκίας», με «συνθήκες άτυπου εμφυλίου» κ.λπ…

ΘΕΛΟΥΝ το λαό τρομοκρατημένο και ραγιά, σαν τα δικά τους μούτρα, ώστε να αποδεχτεί τον τάφο και έτσι να μην υπονομευτεί η «ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ»: Η «σταθερότητα» των αποικιοκρατών της ευρω-χούντας, της δικτατορίας της και των κομματικών και δημοσιογραφικών τους ανδρεικέλων. Η «ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ» του δωσίλογου ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΥ…

Για αυτό και τα κανάλια με τους σταρ του έμμισθου δωσιλογισμού και ραγιαδισμού ουρλιάζουν για «σταθερότητα» και εγκωμιάζουν, υστερικά, το Βενιζέλο, σαν «επιλογή σταθερότητας»!!!!!

Τέτοια «ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ» είναι ΕΦΙΑΛΤΗΣ για τον ελληνικό λαό, είναι πλήρης καταστροφή και ισοπέδωση της Ελλάδας, είναι η πιο αποτρόπαια μορφή δικτατορικής ΚΑΤΑΛΥΣΗΣ κάθε υπολείμματος ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Αυτή η «σταθερότητα» πρέπει να ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΘΕΙ και να ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ από τον ελληνικό λαό.

Η ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ αυτής της «δημοκρατίας» των αλητήριων «εκτελεστών-τοκογλύφων» είναι το ΠΡΩΤΙΣΤΟ και ΜΕΓΙΣΤΟ καθήκον σήμερα.

Ο δρόμος της ζωής και της ύπαρξής μας περνάει μέσα από την ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ αυτής της καθεστωτικής «σταθερότητας».

Στις εκλογές, όταν γίνουν, θα πρέπει ο ελληνικός λαός να συμβάλει με την ψήφο του στην αποσταθεροποίηση του καθεστώτος των ανδρεικέλων.

Με τι εκλογές, φυσικά, δεν θα λυθεί κανένα πρόβλημα. Ωστόσο μπορεί να αλλάξουν δραματικά οι συσχετισμοί (έστω οι εκλογικοί συσχετισμοί) σε βάρος των κατοχικών δυνάμεων (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ και δορυφόρων τους) και να προωθηθούν διαδικασίες ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗΣ του δωσίλογου κυβερνητικού οικοδομήματος (θα επανέλθουμε πάνω στο ζήτημα των εκλογών και των νέων κομματικών κατασκευών…).

Σημείωση: Το γεγονός ότι ακόμα δεν έχει προσδιοριστεί η ημερομηνία των εκλογών είναι πολύ ύποπτο. Ίσως να περιμένουν να κάνουν τις «εκτιμήσεις» τους από τη λαϊκή θύελλα στις 25 Μαρτίου και την επιτυχία των προβοκατσιών που ετοιμάζουν για να αποφασίσουν για τις εκλογές…

Ποια η θέση της Καθολικής εκκλησίας στις μεταμοσχεύσεις;

Η διαφθορά του συναισθήματος

Αγαπητή κυρία,

Μου θέσατε το ερώτημα "ποία η θέση της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας στις μεταμοσχεύσεις;" και σας απαντώ, περιγράφοντας αυτό που μας δείχνει ένα διαφημιστικό βίντεο του Ιδρύματος ORGAN DONOR FOUNDATION. Υπό τους ήχους μελωδικού και άκρως συναισθηματικού ακούσματος, η ρέουσα εικόνα μας δείχνει ένα νεαρό κορίτσι να περπατά ξυπόλητο στην άσφαλτο, όπου βρίσκεται πεσμένο, σε κακή κατάσταση, ένα δίκυκλο και δίπλα ένας, προφανώς, τραυματίας ή νεκρός. Εφτά άνθρωποι περιμένουν να γίνουν καλά από αυτόν, μας λέει στο τέλος το σύντομο βίντεο και μας καλεί να γίνουμε δωρητές οργάνων. Ποιος όμως θα αναρωτηθεί, αν αυτός ο κατακείμενος άνθρωπος είναι ένας έμψυχος ασθενής λίγο πριν αναχωρήσει από τον μάταιο τούτο κόσμο; Αυτό δεν ενδιαφέρει τους διαφημιστές. Ο τραυματισμός στον εγκέφαλο αφαιρεί την ψυχή από τον ασθενή, είναι βέβαιοι, όπως είναι βέβαιοι και για τη διαφθορά του συναισθήματος, που καλούνται να μεταδώσουν στους ανυποψίαστους θεατές.

Με ρωτάτε λοιπόν "ποια είναι η επίσημη θέση της Καθολικής εκκλησίας στο ζήτημα των μεταμοσχεύσεων", ή εγκεφαλικού "θανάτου". Σας απαντώ, και η απάντηση δεν αφορά μόνο στην παπική εκκλησία : Η γνωστή. Με το ένα χέρι σου δίνει κάτι, με το άλλο σου το αφαιρεί. Ή για να το συνδέσουμε και με το μικρό βίντεο, που περιέγραψα, πλαστογραφεί και παραποιεί το συναίσθημα. Σημειώσατε, αν αναφέρομαι στην παπική εκκλησία, είναι διότι αυτή δεσπόζει σήμερα και δίνει τις κατευθύνσεις. Τις οποίες άλλοι τις παίρνουν και ανάλογα τις προσαρμόζουν στα δικά τους επιστημονικά και ηθικά μέτρα.

Δεν έχουν το ψυχικό σθένος να καταγγείλουν απερίφραστα τον επιστημονικό νεολογισμό του εγκεφαλικού "θανάτου" και των αγαπητικών - λέξη του συρμού - μεταμοσχεύσεων. Υποθέτουν, μάλλον εικάζουν, ότι ένας που θα ζήσει κάτι περισσότερο με όργανο από δωρητή-άνθρωπο, είτε είναι άπιστος είτε είναι πιστός, θα αναγνωρίσει το θεϊκό μεγαλείο της αγάπης με την ευκαιρία που του δίδεται για καλύτερη ποιότητα ζωής. Θα αρχίσει να αναθεωρεί και ενδεχομένως, να γίνει "ιεραπόστολος" της αγάπης. Ποίας όμως αγάπης; Αυτής που αφαιρεί πρόωρα τη ζωή ενός ασθενούς για να ζήσει ένας άλλος; Αν αυτό δεν είναι απάτη, τότε ποια είναι;

Νομίζω ότι ξεχνούν το "ο Θεός θάνατον ουκ εποίησε". Δεν σκοτώνει ο Θεός τον άνθρωπο για να κάνει καλά έναν άλλο. Ο άνθρωπος σκοτώνει τον εγκεφαλικά νεκρό - δεν τον αφήνει να πεθάνει - για να ζήσει περισσότερο ένας άλλος. Ο άνθρωπος, και όχι ο Θεός, έχει τον τελευταίο, αλλά και τον πρώτο, λόγο εδώ στη γη.΄Ο,τι δήποτε άλλο το αντιμετωπίζουν με συγκατάβαση, με συμπάθεια, με κατανόηση, για προσχηματικούς και μόνο λόγους.

Θα μου πείτε : Γιατί να τον αφήσουμε να πεθάνει; Ή γιατί, αφού έτσι κι αλλιώς θα πεθάνει, να μη του πάρουμε τα όργανα που θα κάνουν άλλους καλά;

Ο γιατρός, οφείλω να σας πω, δεν πρέπει να θεραπεύει έχοντας σαν φάρμακο - κατόπιν φόνου - τα όργανα από άλλο άνθρωπο. Οποιοδήποτε θεραπευτικό μέσο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για τον ίδιο τον ασθενή, όχι όμως παίρνοντας όργανα από έναν άνθρωπο, και ασθενή, που ακόμη είναι ζωντανός. Όσο ζει ο άνθρωπος οφείλουμε να φροντίζουμε αυτό τον ίδιο, τον ίδιο άρρωστο άνθρωπο. Αν δεν μπορούμε τίποτα άλλο να του προσφέρουμε, τότε τον αφήνουμε να αποβιώσει διότι αυτή είναι δυστυχώς η μοίρα όλων μας. Ποιος θα μας κατηγορήσει για παράλειψη καθήκοντος;

Αν γενικευθεί αυτή η νοοτροπία, τότε θα αρχίσουμε να βρίσκουμε νόμιμη και την ευθανασία. Και τούτο ήδη γίνεται, για λόγους αξιοπρέπειας! Γιατί δε όχι, σε λίγο θα φροντίσουμε να απαλλαγούμε από τον πλεονάζοντα πληθυσμό - σημειώσατε, στις αφρικανικές χώρες και αλλού πεθαίνουν από την πείνα διότι λεφτά δεν περισσεύουν να τους ταΐζουν οι κοπτώμενοι για την αξιοπρέπεια - αν θέλουμε να ζήσουμε με λιγότερα οικονομικά προβλήματα. Θέσεις εργασίας θα προκύψουν πολλές, και ουδέν πρόβλημα θα υπάρχει, όπως ασφαλώς θα υποστηρίζουν οι χρυσοκάνθαροι, που κυβερνούν εμάς και όλο τον κόσμο. Λέγονται αυτά μαθήματα αξιοπρέπειας;

Οι άνθρωποι που εισήγαγαν τον εγκεφαλικό "θάνατο" εμφορούνται από εγκληματικά και δολοφονικά ένστικτα. Διαφθείρουν και παραποιούν το συναίσθημα σε βαθμό πλήρους εξόντωσης. Όταν θεωρείται πράξη αγάπης να δολοφονείς αυτόν που τίποτα δεν μπορείς να του προσφέρεις, γιατί να μην κάνεις το ίδιο σε όλους αυτούς που δεν μπορείς να τους θρέψεις, να τους δώσεις δουλειά, ή λίγα χρήματα για να μπορέσουν να ζήσουν;

Ελπίζω να μην έχετε τη γνώμη ότι η γη δεν μπορεί άλλο να μας θρέψει. Μπορεί ακόμη και περισσότερους. Αλλά αυτοί που έχουν στα χέρια τους τον παγκόσμιο πλούτο - είναι μια χούφτα, μια σπείρα απατεώνων - δεν θέλουν να δουν να μειώνεται το χρυσάφι που έχουν στην κατοχή τους.

Η παπική εκκλησία, φυσικά και οι άλλες, μολονότι είναι κατά των μέτρων του υπερπληθυσμού, αποφεύγει να πει τα αυτονόητα. Δεν καταγγέλλει ευθαρσώς τους αδίστακτους και αδηφάγους χρυσοκάνθαρους πλουτοκράτες. Αυτά που ο απλός άνθρωπος είναι σε θέση να αντιληφθεί και καλώς να καταλάβει τα αποσιωπά. Όψιμα, άρχισε δειλά-δειλά να εκφράζει την αντίθεσή της για τις μεταμοσχεύσεις. Βέβαια, η υποκρισία των δολοφόνων χάριν αξιοπρέπειας φαίνεται και εκ του ότι, ενώ μας προειδοποιούν για τους κινδύνους του υπερπληθυσμού, δείχνουν αμείωτο ενδιαφέρον να αποκτούν απογόνους με το σωλήνα τα άτεκνα ζευγάρια και ακόμη, να ζήσουν περισσότερο εφτά άνθρωποι κατόπιν μεταμόσχευσης. Πώς συνδυάζεται αυτό, από τη μια να επιθυμείς τη μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού και από την άλλη να προωθείς την παρά φύσιν τεκνοποιία και τη σωτηρία εφτά άλλων ασθενών κατόπιν φόνου ενός ψυχορραγούντος, είναι κάτι που αδυνατεί να εξηγήσει ο κοινός νους. Το μόνο που μπορεί να σκεφθεί κανείς, είναι ότι η ελίτ της ερχόμενης νέα παγκόσμιας αυτοκρατορίας επείγεται να τελειοποιήσει τα πειράματά της. Η άρχουσα τάξη που θα εγκατασταθεί, θα μας αντιμετωπίζει σαν ανταλλακτικά και εύκολα θα μας εντοπίζει, με τα μικροτσίπ ή άλλες έξυπνες κάρτες, που απαραίτητα, πρέπει όλοι να έχουμε.

Αυτά είχα να σας πω.
Μετά τιμής
Κυπριανός Χριστοδουλίδης

Υστερόγραφο
Σχετικά με τις θέσεις τις παπικής εκκλησίας βλέπε και σχόλια :
http://aktines.blogspot.com/2011/04/blog-post_5304.html

Η παραπλάνηση της Κοινής Γνώμης στο θέμα της δωρεάς οργάνων

Παραθέτω το απόσπασμα  - το υπογράφουν οι : Μαυροφόρου Α, Γιαννουκάς Α, και Μιχαλοδημητράκης Ε. - στα Αγγλικά από φίλη που μου το έστειλε για να καταλάβει ο αναγνώστης το μέγεθος της παραπληροφόρησης που ασκούν άρθρα, ή δημοσιεύσεις, όπως αυτό της κας. Μαυροφόρου. Ιδού τι γράφει :

"Advances in biological sciences and medicine have revolutionized current practice and opened new horizons. Tissue and organ transplantation is a miracle and an action of love and sacrifice for the sake of fellow human beings. Organ transplantation has been commonplace over the last decade but Greece still remains the lowest numerically among European countries in this field because of the lack of organ donation although it is highest in traffic accidents. Despite this, the legal framework regulating transplantation was enacted late in comparison to other European countries, and was not the only obstacle to the development of organ donation. Several other factors such as philosophy, culture, traditional and religious attitudes, lack of public information and lack of the relevant social fabric, have all contributed to the current sad situation. This article aims to present a critical view on the evolution of the legal framework in the field of tissue and organ transplantation in Greece. Issues that still deter organ donation are discussed along with an insight into the current situation in the Greek social context in order to make a constructive contribution to future perspectives.http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15163080 "

Και σχολιάζουμε εμείς :

"Organ transplantation has been commonplace over the last decade but Greece still remains the lowest numerically among European countries in this field because of the lack of organ donation although it is highest in traffic accidents"

Αυτό ήταν το πρόβλημα που κλήθηκε η κυβέρνηση GAP και ο Λοβέρδος να επιλύσουν. Να είμαστε η δεύτερη χώρα σε ποσοστό τροχαίων ατυχημάτων - πρώτη είναι η Αμερική κι εμείς δεύτερη, δημοσιεύθηκε και κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο η στατιστική - και η τελευταία σε αριθμό χορηγίας οργάνων. Τώρα με το νόμο του Λοβέρδου πάνε να μας κάνουν πρώτους σε αριθμό δωρητών. Θα φτιάξουν και τα οικονομικά μας με αυτό τον τρόπο.

Αλλά έχουμε και το άλλο εμπόδιο :

"Several other factors such as philosophy, culture, traditional and religious attitudes, lack of public information"

Έχουν το θράσος να γράφουν "lack of public information" οι ψεύτες. Από το 1987 εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις ασκούν κυριολεκτικό βομβαρδισμό της κοινής γνώμης υπέρ της δωρεάς και αυτοί οι απατεώνες γράφουν "lack of public information".

Πότε ακούστηκαν αντίθετες φωνές; Πότε δημοσιεύθηκαν άρθρα ελεγκτικά των επιστημονικών νεολογισμών; Πότε οι εκκλησιαστικοί άμβωνες (με ευρεία έννοια) φιλοξένησαν εκείνους που έθεταν σε αμφισβήτηση τον εγκεφαλικό θάνατο και τα νέα κριτήρια θανάτου; Ουδέποτε. Επί τριάντα χρόνια ασχολούμαι και μόνο δυό φορές πέρασαν στην καταναλωτική και παγιδευμένη από τη διαφήμιση μείζονα δημοσιότητα αυτά που είπα ή έγραψα.

Ψεύτες, πάντα ψεύτες και υποκριτές οι παρα-πληροφοριοδότες. Πάνε να βγάλουν κι άλλα (δανεικά) λεφτά. Θέλουν να δικαιολογήσουν τους έμμισθους πράκτορες γι΄ αυτό το "lack of public information".

Η ΦΩΝΗ ΠΕΡΙΠΑΤΟΥΝΤΟΣ

Νεότερη επεξεργασία 18/04/2012

Κατά τους Ιεχωβάδες και τον καθηγητή κ. Μπούμη "ὁ Χριστὸς εἶνε «Θεός», χωρὶς ἄρθρο, ἀλλ᾿ ὄχι «ὁ Θεός», μὲ ἄρθρο. Κατ᾿ αὐτὸν στὸ ἐπίμαχο χωρίο Πράξ. κ´ 28, ὅπου γίνεται λόγος περὶ «τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ», μὲ ἄρθρο, δὲν πρόκειται γιὰ τὸν Υἱό – Χριστό, ἀλλὰ γιὰ τὸν Πατέρα. Καὶ συνεπῶς δὲν πρόκειται γιὰ αἷμα «τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ»"

Τα ανωτέρω ισχυρίζεται ο κ. Σωτηρόπουλος σχετικά με τη συζήτηση που άνοιξε για το "Αίμα του Θεού". Περισσότερα για τη διένεξη μεταξύ του καθηγητή κ. Παν. Μπούμη και του κ. Νικ. Σωτηροπούλου μπορείτε να διαβάσετε στο σύνδεσμο που ακολουθεί. 
http://niksotiropoulos.blogspot.com/2012/03/blog-post_10.html
Ωστόσο, υπάρχει και η απάντηση εκ μέρους του κυρίου Μπούμη, όπου δίδεται σαφής η εξήγηση, πώς δηλαδή εννοεί το "αίμα του Θεού" και το "αίμα του Κυρίου και Θεού" (βλέπε τον κατωτέρω δεσμό).
 http://kyprianoscy.blogspot.com/2012/04/blog-post_18.html
Πέραν αυτής της - θα την χαρακτηρίζαμε - φιλολογικής έριδας, όπου κάλλιστα μπορούμε να επικαλεσθούμε το του Μ. Αθανασίου "Το γράμμα αποκτείνει, το δε Πνεύμα ζωοποιεί. Πολλά γαρ των θείων Γραφών εάν κατά το γράμμα νοήσωμεν, εις αθέσμους βλασφημίας περιπεσούμεθα", γράφουμε τα κατωτέρω. Σημειώσατε, δεν είχαμε υπόψη την επιστολή που ακολούθησε εκ μέρους του κυρίου Παν. Μπούμη. Το περιεχόμενο της επιστολής αναρτήθηκε και θα το διαβάσετε στο δεσμό που μόλις πιο πάνω υποδείξαμε. 


Αυτό απασχολεί τον καθηγητή κ.Μπούμη και τους Ιεχωβάδες : Αν ο Θεός Πατήρ είναι έναρθρος και ο Θεός Υιός είναι άναρθρος. Γράφεται δίχως άρθρο. Πάντως, είτε έναρθρος, είτε άναρθρος, οι Πρωτόπλαστοι "ήκουσαν της φωνής Κυρίου του Θεού περιπατούντος εν τω παραδείσω το δειλινόν και εκρύβησαν (...) και εκάλεσε Κύριος ο Θεός τον Αδάμ και είπεν αυτώ, Αδάμ, πού εί; και είπεν αυτώ, της φωνής σου ήκουσα περιπατούντος εν τω παραδείσω και εφοβήθην".

Ερώτημα :
Αυτός που είχε φωνή και περιπατούσε ποιος ήταν; Ο Θεός με το άρθρο ή ο Θεός χωρίς το άρθρο;

Η Βιβλική διήγηση δεν έχει άρθρο στο Κύριος, έχει όμως στο ο Θεός.

Κατά την ακολουθία του ιερού Κειμένου ο Αδάμ ακούει φωνή και βήματα. Να υποθέσουμε ότι η φωνή (Κύριος) δεν έχει άρθρο, ενώ τα βήματα (ο Θεός) έχουν;

Όμως γράφεται : "της φωνής σου ήκουσα περιπατούντος". Εδώ η φωνή έχει άρθρο, το "περιπατούντος" είναι λογικά άναρθρο, αν και θα μπορούσε κατά διαφορετική γραφή. 
Σημειώσατε ότι προηγουμένως έχουμε διαβάσει : "ήκουσαν" [της φωνής Κυρίου] [του Θεού] "περιπατούντος".

Αλλά η γραφή είναι Γραφή.

Μήπως μπορεί ο κύριος καθηγητής να μας πει τίνος ήταν η φωνή και ποίου τα βήματα; Άλλου ήταν η φωνή, άλλου τα βήματα και άλλου η αισθητή παρουσία; Άνευ άρθρου το Κύριος, με άρθρο ο Θεός, αλλά η φωνή με άρθρο, το περιπατούντος άναρθρο. Τι συμβαίνει;

Μήπως ήταν ένας και ο αυτός Θεός και έμφοβος γενόμενος ο Αδάμ άκουγε φωνή, ξεχώριζε βήματα αλλά είχε πλέον χάσει την αίσθηση του Αγίου; Ίσως ο κ. Μπούμης να βρίσκεται στην κατάσταση όπου βρέθηκε ο Αδάμ, αυτό όμως ας αφήσουμε τον ίδιο να το σκεφθεί.