Ο εξουνιτισμός των καινοτόμων (νεοημερολογίτες) της Ορθοδοξίας

Σταχυολογώ αποσπάσματα από ομιλία του π. Κων/νου Στρατηγόπουλου. Δημοσιεύθηκαν στο δεσμό που ακολουθεί - βλέπε φωτογραφία και παραπομπές (**).


α) Ὅποιος διασπᾶ τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας - καί ἄς πιστεύει ὀρθοδόξως - κάνει ἕνα σχίσμα στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, σχίσμα· καί δέν μπορῶ νά μετέχω μαζί του σέ αὐτό τό σχίσμα. Δέν εἶναι τό θέμα ἄν πιστεύει ὅπως ἐγώ. Οἱ παλαιοημερολογίτες πιστεύουν ὅ,τι πιστεύουμε ἐμεῖς. Δέν διαφέρουμε πουθενά δογματικά, ἀλλά ὑπάρχει σχίσμα ἐκκλησιολογικό. Ἔκαναν δική τους ἐκκλησία γιά νά περάσουν τή δική τους γραμμή. Τέρμα, ἔληξε. Δέν μετέχουμε σέ ἕνα σχίσμα, μέ τίποτε. Μέ τίποτε!

β) Μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ ἑνότητα μέ τήν Ἐκκλησία, ἡ ἑνότητα. Νά εἶναι μαζί μου. Δέν πᾶς νά ἀκολουθήσεις ὅποιο ἡμερολόγιο θέλεις; Ὅποιο θέλεις νά ἀκολουθεῖς. Αὐτό εἶπε ἡ Ἐκκλησία, ὁ Πατριάρχης, στούς παλαιοημερολογίτες τῆς Κολομβίας. Τοῦ εἶπαν: «βάζουμε ὑπακοή καί ταπείνωση Πατριάρχη μου, θέλουμε νά εἴμαστε μαζί σου». [Καί τούς εἶπε ὁ Πατριάρχης]: «Κρατῆστε τό ἡμερολόγιό σας, [ἀλλά θά] κάνετε ὑπακοή σέ μᾶς» - ἔληξε. Δέν εἶναι τό ἡμερολόγιο, οὔτε κἄν αὐτό εἶναι ἡ ἱστορία.

γ) Βλέπετε, κι ἐδῶ ἔτσι θά μποροῦσε νά λυθεῖ. «Βρέ παιδιά, θέλετε νά κρατᾶτε αὐτό τό ἡμερολόγιο. Πρόβλημά σας. Σήμερα εἶναι 13 Ἰανουαρίου. Ἀντί νά πάρετε ἐπιταγή σήμερα, θά τήν πάρετε μετά ἀπό μιά ἑβδομάδα. Ἐσεῖς θά χάνετε, πρόβλημά σας. Κάνουμε ἑνότητα στήν Ἐκκλησία, νά ἔχουμε, νά εἶναι μία ἡ Ἐκκλησία; Ἔληξε. Τό ἡμερολόγιο μᾶς νοιάζει;

δ) Καί, προσέξτε, οἱ Ἁγιορεῖτες πατέρες - τό ἔχω πεῖ πολλές φορές, τό τονίζω - οἱ Ἁγιορεῖτες πατέρες κρατοῦν γιά δικούς τους λόγους, ἀφοῦ εἶναι ἀσκητές, εἶναι ἔξω ἀπό τά πράγματα τοῦ κόσμου, τό παλαιό ἡμερολόγιο. Ἀλλά ὅταν ἔρθουν ἐδῶ πέρα λειτουργοῦνται σέ μᾶς, στή μία Ἐκκλησία, ὄχι σέ ἄλλη Ἐκκλησία. Καί ἐμεῖς, ὅταν πᾶμε ἐπάνω, ἀκολουθοῦμε τό δικό τους [ἡμερολόγιο]. Παύουμε νά εἴμαστε Ἐκκλησία;

Σχόλιο κχ
Με δικά του λόγια το σχόλιο που θα γράψω : "Εἶναι καθαρά πονηρόν, γιά νά κάνουν τό δικό τους, νά ἔχουν δική τους ἐκκλησία". Ποιοι ; το ερώτημα. Οι νεωτερεριστές νεοημερολογίτες, η απάντηση. Η παγκόσμια νέα εκκλησία, νέο τέμενος, νέα συναγωγή, συνοπτικά νέα θρησκεία, είναι πλέον εδώ !

Αφήνω κατά μέρος τί είδους εκκλησία θα είναι αυτή της ενότητας - της εκκλησιολογίας, της θρησκειολογίας κλπ. - και προσθέτω κάτι ακόμη.

Στην εκπομπή του στο "Ράδιο Παράγκα" το 1995, όταν με κάλεσε για ένα μικρό βιβλίο, που έγραψα και τον αναστάτωσε, είπα : "Αυτά που σας λέω, δεν ξέρω γιατί δεν βγαίνουν προς τα έξω. Αλλά είναι εμφανές, ότι όλα έχουν μπλοκαριστεί : Ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, εφημερίδες, περιοδικά. Θυμίζει αυτό κάτι που είπε ο απ. Παύλος, "κατά τας ιδίας επιθυμίας εαυτοίς επισωρεύσουσι διδασκάλους". Δηλαδή, αυτούς θέλουμε, που μας λένε αυτά που θέλουμε να ακούμε και όχι κανέναν άλλο."

Στη συνέχεια, κατάλαβα ότι ήταν κι αυτός ένας από τους ελεγκτές του τί πρέπει και τί δεν πρέπει να δημοσιοποιείται. Η λεπτομέρεια ; Με το ίδιο νόμισμα τον πλήρωσαν οι εργοδότες του.
Όμοιος ήταν και εκείνος, που έκανε το λάθος και εξέδωσε κάτι ασήμαντο δικό μου (*). Μια φορά με άκουσαν, δεύτερη δεν υπήρξε. Έκοψαν αυτά που διάβασαν και έραψαν αυτά που άκουσαν, "κατά τας ιδίας επιθυμίας" ενότητας της εκκλησίας. Την οποία κατάντησαν, όχι μόνο αυτοί, ράκος αποκαθημένης. Αψευδής αποδείξη τα άνω εκτεθέντα ληρήματα του π. Κωνσταντίνου Σ.

- Υστερόγραφο 1
Ο Μητροπολίτης Γλυφάδος Παύλος ήταν ένας εξ εκείνων που υπέγραψαν τη Συνοδική Εγκύκλιο 2819 της 7-7-2005 για το θεόσδοτο δώρο της δωρεάς οργάνων από εγκεφαλικά νεκρούς : «Ας μη λησμονούμε ότι η λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας στηρίζεται σε μια μεταμόσχευση θείου σώματος και σε μια μετάγγιση θείου αίματος εις πάντας αρμούς, εις νεφρούς, εις καρδίαν» ! Ύστερα, κατόπιν ωρίμου σκέψεως, άλλαξε. Ο Μητροπολίτης διοργάνωσε και συμμετείχε σε Ημερίδα, όπου ο εγκεφαλικός θάνατος ανηρέθη αλλ΄ ου καθηρέθη, και συμπληρώνω, χάριν της εκκλησιολογικής (!) ενότητος (!!) της εκκλησίας.

- Υστερόγραφο 2
Ώστε έτσι λοιπόν ; Οἱ Ἁγιορεῖτες πατέρες κρατοῦν γιά δικούς τους λόγους τό παλαιό ἡμερολόγιο, ἀφοῦ εἶναι ἀσκητές, εἶναι ἔξω ἀπό τά πράγματα τοῦ κόσμου . Ἀλλά ὅταν ἔρθουν ἐδῶ πέρα λειτουργοῦνται σέ μᾶς, στή μία Ἐκκλησία, ὄχι σέ ἄλλη Ἐκκλησία. Καί ἐμεῖς, ὅταν πᾶμε ἐπάνω, ἀκολουθοῦμε τό δικό τους ἡμερολόγιο. Παύουμε νά εἴμαστε Ἐκκλησία;

Η απάντηση, δυστυχώς, είναι καταφατική. Ναι, παύουμε. Με κάτι τέτοια πώς να μην τρελαθούν οι πιστοί ; Δεν είχε άδικο ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, όταν είπε κι αυτός : «Η Εκκλησία δεν έχει λόγο για τα τεκταινόμενα στο Άγιο Όρος, όπως και το Άγιο Όρος δεν έχει λόγο για την ελλαδική Εκκλησία». Αυτά, τότε με τη Μονή Βατοπαιδίου και το γνωστό σκάνδαλο. Και για να τα απλουστεύσουμε, η Εκκλησία είναι υπερκόμια, δεν έχει σχέση με τον κόσμο, δεν πρέπει να ασχολείται κανείς μαζί της, εκτός αν είναι κι αυτός ... υπερκόσμιος.

Με άλλα λόγια, είναι σαν να μας λέει, το πανεπιστήμιο δεν ανακατεύεται με τους καθηγητές και οι καθηγητές δεν ανακατεύονται με το πανεπιστήμιο ! Όμοια, λοιπόν, η Εκκλησία δεν ανακατεύεται με το Άγιο Όρος, επειδή το Άγιο Όρος δεν είναι Εκκλησία, αντιστοίχως δε, το Άγιον Όρος δεν ανακατεύεται με την ελλαδική Εκκλησία, επειδή η τελευταία ... δεν είναι Εκκλησία. Νομίζω, μπλέξαμε άσχημα.

- Υστερόγραφο 3
Και κάτι τελευταίο, επειδή η οργή ξεχειλίζει (ὀργίζεσθε, καὶ μὴ ἁμαρτάνετε). Βάσιμα, έχω τη γνώμη, ότι κάτι τέτοια και άλλα όμοια, θα είπε ο πάπας - δεν θυμάμαι ποιος ήταν τότε - στους πιστούς, όταν το Σχίσμα του φιλιόκβε κατακτούσε έδαφος στην εκκλησία της Ρώμης .

Τι τους είπε ; Ακριβώς αυτά που λέει ο π. Κων/ος Σ. με μια ελαφρά απόκλιση των λέξεων. Ακριβώς, όπως ελαφρά απέκλιναν τους αριθμούς των ημερών οι σύμβουλοι (οι μεγάλες μορφές τῆς φίλης Ὀρθοδοξίας Αθηναγόρας και οι άλλοι ) του π. Κων/ου Σ.  Ιδού :

«Κρατῆστε τό Σύμβολό σας, ἀλλά θά κάνετε ὑπακοή σέ μᾶς. Εμείς θα λέμε το φιλιόκβε (και εκ του υιού) εσείς να λέτε το δικό σας ή ότι αγαπάτε. Κάνουμε ἑνότητα στήν Ἐκκλησία, νά ἔχουμε, νά εἶναι μία ἡ Ἐκκλησία. Ἔληξε. Τό φιλιόκβε μας νοιάζει ; Ἐνότητα σημαίνει εκκλησιολογία και η εκκλησιολογία είναι πάνω από τη δογματολογία, διότι εκκλησιολογία σημαίνει σωτηριολογία ! Η δεύτερη Ρώμη, η Κων/πολη, πιστεύει ὅ,τι πιστεύουμε ἐμεῖς. Δέν διαφέρουμε πουθενά, ἀλλά έκαναν σχίσμα ἐκκλησιολογικό οι Ανατολικοί. Ἔκαναν δική τους ἐκκλησία γιά νά περάσουν τή δική τους γραμμή. Τέρμα, ἔληξε. Δέν μετέχουμε σέ ἕνα σχίσμα, μέ τίποτε. Μέ τίποτε (!) γιά νά εἶμαστε ἡ μία Ἐκκλησία.».
Είναι του γράφοντος αυτά και όχι του π. Κων/νου Στρατηγόπουλου. Σημειώνω,"αποκλίσεις" των λέξεων γίνονται σήμερα σε όλα τα επίπεδα του μορφωτικού μας επιπέδου. Θέλουν να γίνονται εύκολα κατανοητές οι λέξεις, π,χ. ο συνωστισμός, από τους απαίδευτους και αμόρφωτους, όπως δυστυχώς μας κατάντησαν. Ευτυχώς, όχι όλους.

- Υστερόγραφο 4
Εύχομαι περαστικά στον π. Κωνσταντίνο Σ. Είχε ένα πρόσφατο πρόβλημα υγείας και του εύχομαι ταχεία και πλήρη ανάρρωση.

Παραπομπές
(*) "Μεταμοσχεύσεις, Λϋση ή Πρόβλημα", εκδ. ΥΠΑΚΟΗ 1995
(**)
http://www.imglyfadas.gr/portal/gr/details.asp?cdPro={8E84110A-C805-4475-90C0-4334D8E158E6} 

Ο εγκεφαλικός θάνατος και η τελευταία αναπνοή

Και αφού ακούσατε ή διαβάσατε τα σχετικά με τον εγκεφαλικό θάνατο και τις μεταμοσχεύσεις, που έχουν εκτεθεί σε αυτήν εδώ την ιστοσελίδα, ακούστε τι λέει περί του θέματος αυτού ο ραββίνος Μορντεχάι Φριζή. Όπως ισχυρίζεται εκπροσωπεί τον ορθόδοξο Ιουδαϊσμό : "Την εβραϊκή θρησκεία σύμφωνα με την προφορική κα γραπτή Τορά, ο ορθόδοξος δρόμος του Ιουδαϊσμού, που είναι και ο αυθεντικός", όπως συμπληρώνει.
Σε παρένθεση, πρώτη απορία του γράφοντος είναι, από πότε ο Ιουδαϊσμός απέκτησε την προσωνυμία "ορθόδοξος";

Σχετικά με τον "ορθόδοξο" και γενικότερα με τον Ιουδαϊσμό, οι γνώσεις του γράφοντος είναι μηδενικές, άρα δεν έχει γνώμη περί των λεγομένων του ραββίνου Φριζή και της θρησκείας του. Όμως, αυτό που με βεβαιότητα μπορεί να γράψει, είναι ότι οι ιατρικές επιδόσεις του, αν όχι ανύπαρκτες, είναι πάντως υποτυπώδεις. Σημαντικό, στην προκειμένη περίπτωση, επειδή τα όρια της επιστήμης διεισδύουν εντός αυτών της θρησκείας. Άρα, για την οριοθέτηση του θανάτου, κατά τον Ιουδαϊσμό και την γραπτή ή προφορική του παράδοση, αναγκαία και απαραίτητη τυγχάνει η κατάρτηση σε θέματα Ιατρικής.

Η δεύτερη απορία - ερώτημα που θα έθετα, εκτός εκείνου που αφορά στο "ορθόδοξο" του Ιουδαϊσμού, είναι τούτο : Να μας πει αν προβάδισμα στη ζωή θα δώσουμε στην καρδιά ή στους πνεύμονες. Διότι, όπως μας είπε, "σύμφωνα με το Ταλμούδ αναφέρονται δυο απόψεις για την επιβεβαίωση του θανάτου : είτε η απόλυτη έλλειψη αναπνοής, είτε η έλλειψη κτύπων της καρδιάς. Ο εβραϊκός νόμος καθορίστηκε σύμφωνα με την πρώτη άποψη, δηλαδή, θάνατος ισχύει με την απόλυτη έλλειψη αναπνοής. Το αναφέρει ο ραββίνος Μαϊμονίδης κ.α." (στό 8:13 του βίντεο).

Το γράφω αυτό, επειδή είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι, όταν επέλθει ο λεγόμενος "ηλεκτρομηχανικός διαχωρισμός" της καρδιάς - ασυστολία ή αιφνίδιος θάνατος - δεν αναφέρομαι στα αίτια - τότε ο άνθρωπος αφήνει την τελευταία του πνοή. Έχω ζήσει τέτοια περιστατικά λόγω επαγγέλματος. Πρώτα δηλαδή, σταματά η καρδιά και ύστερα "βγαίνει" η αναπνοή. Τούτο, άλλωστε, σημαίνεται με το "37 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀφεὶς φωνὴν μεγάλην ἐξέπνευσε" (Μρ. ιε΄) ή το "30 ὅτε οὖν ἔλαβε τὸ ὄξος ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε, τετέλεσται, καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκε τὸ πνεῦμα" (Ιν. ιθ΄).

Οι δυο αυτές αναφορές : (α) ἀφεὶς φωνὴν μεγάλην ἐξέπνευσε και (β) εἶπε, τετέλεσται, καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκε τὸ πνεῦμα, φανερώνουν ότι το "εξέπνευσε" και το "παρέδωκε τὸ πνεῦμα" δηλώνουν παύση της καρδιακής λειτουργίας, οπότε και σταματά η αναπνοή. Δηλαδή, το "εξέπνευσε" και το "παρέδωκε το πνεύμα" είναι το αποτέλεσμα της καρδιακής "απενέργειας". Ειδικότερα, με όσο γίνεται σύντομη, αδρή και σχηματική περιγραφή, θα λέγαμε, όταν διασπάται η ψυχοσωματική ένωση του ανθρώπου, η διάσπαση αυτή αιτία έχει την παύση της καρδιακής λειτουργίας και αποτέλεσμα την "τελευταία αναπνοή". Δεν πιστοποιεί το θάνατο η αναπνοή, αλλά η καρδιά. Η στάχτη δεν κάνει τη φωτιά. Η φωτιά κάνει τη στάχτη. Το βεβαιώνει αυτό ο θάνατος δι΄απαγχονισμού, όπου μη υπάρχουσας αναπνοής, αν και η καρδιά λειτουργεί, ο θάνατος δεν είναι ακαριαίος. Το βλέπαμε άλλοτε - σπάνια σήμερα - με τους σπασμούς, λόγω ασφυξίας, και τις άλλες αντιδράσεις του ανθρώπινου σώματος, όταν αυτό κρέμεται από την αγχόνη.

Με αυτά υπόψη, έπεται ότι, αιτία θανάτου είναι η οριστική "απενέργεια" της καρδιάς και αυτός είναι ο λόγος, γιατί στις μεταμοσχεύσεις πρώτα αφαιρούν καρδιά  (δεν πρέπει να απενεργοποιηθεί)  και πνεύμονες, ύστερα δε, τα υπόλοιπα. Η καρδιά πρέπει να αφαιρείται με το "δυναμικό" της, όσο είναι έμψυχος και ζωντανός ο άνθρωπος, όπως είναι και τα όργανα, που λαμβάνονται και ο άνθρωπος πεθαίνει οριστικά. Η εμμονή του ραββίνου Μορντεχάι Φριζή είναι απόλυτα συνεπής στην Τορά και σε αυτό που γράφει εκεί : καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς. Η πνοή ζωής είναι η αναπνοή. Όταν λοιπόν τελειώνει ο άνθρωπος και εκπνέει, τότε η αναπνοή παύει απολύτως και ο άνθρωπος είναι εγκεφαλικά νεκρός. Και άψυχος, δηλαδή ανέκφραστος. Με ψυχή χωρίς πνεύμα. Οι χοϊκοί άνθρωποι έχουν ψυχή, οι επουράνιοι έχουν και ψυχή και πνεύμα .

Ἁγίῳ Πνεύματι, πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται, καὶ καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται τῇ Τριαδικῇ μονάδι, ἱεροκρυφίως.

Δεν υπάρχει, λοιπόν, κανένα πρόβλημα με τις μεταμοσχεύσεις, για τον ραββίνο του Ιουδαϊσμού Μορντεχάι Φριζή και τους άλλους ραββίνους του Δυτικού Χριστιανισμού, πλην εκείνων που μας εξέθεσε από ιουδαϊκής πλευράς. Ο γράφων, δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να ασχοληθεί με αυτά.

24. Γέροντος Αλυπίου : Κυριακή Η΄ Λουκά

Χειρόγραφη απομαγνητοφώνηση ομιλίας Ιερομονάχου + Θεοδώρητου αγιορείτη του παλαιού Εορτολογίου

https://drive.google.com/file/d/0B10nRQ2KXoC_Mjcxb0hXRnA2UExUenFNR05mWC1FQ0FnaDZN/view?usp=sharing

25 Καὶ ἰδοὺ νομικός τις ἀνέστη ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 26 ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; 27 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν· 28 εἶπε δὲ αὐτῷ· ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ. 29 ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν· καὶ τίς ἐστί μου πλησίον; 30 ῾Υπολαβὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ ῾Ιερουσαλὴμ εἰς ῾Ιεριχώ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα. 31 κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν. 32 ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε. 33 Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ᾿ αὐτόν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη, 34 καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ· 35 καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθών, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅτι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι. 36 τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; 37 ὁ δὲ εἶπεν· ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ. εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.

Σχόλιο
Εγγύτερα και πλησιέστερα παντός άλλου ( : 23 Θεὸς ἐγγίζων ἐγώ εἰμι, λέγει Κύριος, καὶ οὐχὶ Θεὸς πόρρωθεν, γράφει στο Ιερεμίας κγ΄  ) είναι ο θεάνθρωπος Κύριος. Αν Αυτόν και αυτό δεν το συναισθανθούμε, ο πλησίον άνθρωπος είναι απλά ένας άνθρωπος, που θα διακαιολογεί την "ανθρωπιά του ανθρώπου", όπως συνηθίζεται να λέγουν οι ανθρωπιστές. Δηλαδή, ο "άνθρωπος για τον άνθρωπο" και ουδέποτε ο άνθρωπος για την ανθρωπιά του ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού, ο άνθρωπος για την ανθρωπιά του Θεού .
Για τον νομικό, τον θέλοντα δικαιοῦν ἑαυτὸν, ο Κύριος δεν ήταν ο πλησίον. Συνομιλούσε ο νομικός με έναν άνθρωπο, ο οποίος είχε κυριολεκτικά συγκλονίσει τον θρησκευτικό περίγυρο τού νομικού και του λοιπού φαρισαϊκού ιερατείου, χωρίς να έχουν (και έχει) καταλάβει τίποτα, εκτός από τον κίνδυνο να γίνουν η χλεύη του κόσμου. Ήθελε, μάλιστα, να φανεί ανώτερος !

Δικαίως λοιπόν έλαβε την απάντηση με την Παραβολή του Καλού Σαμαρείτη και την κατάληξη : "πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως".

Αυτοί που διαχειρίζονται σήμερα τη ζωή μας και τη ζωή του πλανήτη

Ευχαριστώ τον σχολιαστή κ. Θωμά Ακρωτηριανάκη για την υπενθύμιση, που μου έκανε, στέλνοντας αυτό το εδάφιο, από την 1Θσ. β΄ επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Ιδού τί γράφει προς Θεσαλονικείς  :

- 13 Διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ ἀδιαλείπτως, ὅτι παραλαβόντες λόγον ἀκοῆς παρ' ἡμῶν τοῦ Θεοῦ ἐδέξασθε οὐ λόγον ἀνθρώπων, ἀλλὰ καθώς ἐστιν ἀληθῶς, λόγον Θεοῦ, ὃς καὶ ἐνεργεῖται ἐν ὑμῖν τοῖς πιστεύουσιν. 14 ὑμεῖς γὰρ μιμηταὶ ἐγενήθητε, ἀδελφοί, τῶν ἐκκλησιῶν τοῦ Θεοῦ τῶν οὐσῶν ἐν τῇ ᾿Ιουδαίᾳ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, ὅτι τὰ αὐτὰ ἐπάθετε καὶ ὑμεῖς ὑπὸ τῶν ἰδίων συμφυλετῶν καθὼς καὶ αὐτοὶ ὑπὸ τῶν ᾿Ιουδαίων, 15 τῶν καὶ τὸν Κύριον ἀποκτεινάντων ᾿Ιησοῦν καὶ τοὺς ἰδίους προφήτας, καὶ ἡμᾶς ἐκδιωξάντων, καὶ Θεῷ μὴ ἀρεσκόντων, καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις ἐναντίων, 16 κωλυόντων ἡμᾶς τοῖς ἔθνεσι λαλῆσαι ἵνα σωθῶσιν, εἰς τὸ ἀναπληρῶσαι αὐτῶν τὰς ἁμαρτίας πάντοτε. ἔφθασε δὲ ἐπ' αὐτοὺς ἡ οργὴ εἰς τέλος.

- Μτφ. 13 Και γι’ αυτό κι εμείς ευχαριστούμε το Θεό αδιάλειπτα, γιατί όταν παραλάβατε το λόγο του Θεού, που ακούσατε από εμάς, τον δεχτήκατε όχι ως λόγο ανθρώπων, αλλά, καθώς είναι αληθινά, ως λόγο Θεού. ο οποίος και ενεργεί μέσα σ’ εσάς που πιστεύετε. 14 Γιατί εσείς, αδελφοί, γίνατε μιμητές των εκκλησιών του Θεού που είναι στην Ιουδαία ενωμένες με το Χριστό Ιησού. Γιατί τα ίδια πάθατε κι εσείς από τους δικούς σας ομοεθνείς καθώς και αυτοί από τους Ιουδαίους, 15 οι οποίοι σκότωσαν και τον Κύριο Ιησού και τους προφήτες, και εμάς απόδιωξαν και στο Θεό δεν αρέσουν και σ’ όλους τους ανθρώπους είναι ενάντιοι, 16 εμποδίζοντάς μας να κηρύξουμε στα έθνη, για να σωθούν, για να γεμίζουν το μέτρο των αμαρτιών τους πάντοτε. Έφτασε όμως πάνω τους η οργή στο τέλος.

Σχόλιο
Το ενοχλητικό και συνάμα επικίνδυνο είναι, όποιος από θέση μερικής (ηγετικής) ισχύος, θυμίζει αυτά τα πράγματα στην ελίτ της παγκόσμιας οικονομικής, πολιτικής και πολεμικής βιομηχανίας - μετά ή άνευ εισαγωγικών αυτό -, είναι σαν να υπογράφει τη θανατική καταδίκη του. Και την καταδίκη αυτή, προσυπογράφουν οι θεωρούμενες χριστιανικές χώρες. Οι οποίες δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι κάθε χριστιανική αίρεση, υποστρέφει την Πίστη και τον άνθρωπο στα αρχαϊκά πρότυπα, τα πρότυπα ενός θεού πρωτόγονου, ανελεήμονος και αιμοβόρου. Οι πλαστογράφοι της Χριστιανοσύνης συνεπικουρούμενοι από τους πιστούς του αρχαϊκού θρησκευτικού πρωτογονισμού, έχουν βάλει στόχο και σκοπό το "ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου ἐπὶ τῆς γῆς". Διαγράφουν το "γενηθήτω τὸ θέλημά σου" και το "ὡς ἐν οὐρανῷ", καθώς και όλα τα υπόλοιπα.

36 ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου· εἰ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου ἦν ἡ βασιλεία ἡ ἐμή, οἱ ὑπηρέται ἂν οἱ ἐμοὶ ἠγωνίζοντο, ἵνα μὴ παραδοθῶ τοῖς ᾿Ιουδαίοις· νῦν δὲ ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐντεῦθεν. (Ιν. ιη΄)

Μεταμοσχεύσεις, "Λύση ή Πρόβλημα" ; Στο Ράδιο Παράγκα το 1995

Όπως είναι γνωστό, οι παλαιοημερολογίτες είναι σχισματικοί και αιρετικοί. Αντιμετωπίζονται κατά περίπτωση, όπως ακριβώς κατά περίπτωση αντιμετωπίστηκαν οι αρχαίοι ημών ειδωλολάτρες πρόγονοι από τους εκκλησιαστικούς πατέρες. Κάτι παρεμφερές συμβαίνει και με τους παλαιοημερολογίτες. Όχι όμως και με τους παπικούς, τους προτεστάντες αγγλικανούς και άλλους ... συγγενείς. Συμπέρασμα : Οι καινοτόμοι με τους νεωτεριστές και οι παραδοσιακοί με τους ισλαμιστές ISIS και τους ταλιμπάν. Η εγκεφαλική αποφλοίωση πλήρης.

Η επιλογή φωτογραφιών είναι τυχαία. Ο ομιλητής δεν έχει καλλιτεχνικές φιλοδοξίες. Είναι όλες με φιλμ και παλαιού τύπου φωτ. μηχανή. Άλλες είναι από κατ΄ οίκον εκτύπωση και άλλες από ψηφιοποίηση του φιλμ.

Το ηχητικό απόσπασμα από http://www.floga.gr/08010000.asp

Η επιστημονική omerta των Μεταμοσχεύσεων

Τα κατωτέρω "ανασύρονται" από το ιστολόγιο "Κλασσικοπερίπτωση". Γράφτηκαν και δημοσιεύθηκαν στις 30/4/2012. Δεν θυμάμαι αν τα έγραψα και εδώ, δεν μπορώ να ψάχνω αυτά που έχω αφήσει στο διαδίκτυο για τις Μεταμοσχεύσεις. Είναι πολλά. Πάρα πολλά και μένουν φυλαγμένα - δεν γνωρίζω για πόσο ακόμη - για λίγους αναγνώστες.
Όπως είναι γνωστό, οι παλαιοημερολογίτες είναι σχισματικοί και αιρετικοί. Αντιμετωπίζονται κατά περίπτωση, όπως ακριβώς κατά περίπτωση αντιμετωπίστηκαν οι αρχαίοι ημών ειδωλολάτρες πρόγονοι από τους εκκλησιαστικούς πατέρες. Κάτι παρεμφερές συμβαίνει και με τους παλαιοημερολογίτες. Όχι όμως και με τους παπικούς, τους προτεστάντες αγγλικανούς και άλλους ... συγγενείς. Συμπέρασμα : Οι καινοτόμοι με τους νεωτεριστές και οι παραδοσιακοί με τους ισλαμιστές ISIS και τους ταλιμπάν. Η εγκεφαλική αποφλοίωση πλήρης.

Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
http://kyprianoscy.blogspot.com/

Γράφει ο Σαράντος Καργάκος σε ένα πρόσφατο άρθρο του στην εφημερίδα ΕΣΤΊΑ με τίτλο "Omerta" : "Όλα ἐπιτρέπονται στή σύγχρονη Ἑλλάδα, ἀρκεῖ νά εἶναι ἀνατρεπτικά, ὄχι ὅμως ἀνορθωτικά". Το δυστύχημα είναι, συμπληρώνω, ότι οι ανορθωτικοί φορείς - ο έχων νουν ας εννοήσει ποιος είναι ο κατ΄ εξοχήν - όλα να τα θεωρούν ανατρεπτικά.

Αυτό είναι το καίριο, και κύριο, πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε και πάμε απ΄ το κακό στο χειρότερο.

Όταν το 1992 κλήθηκα για μια και μοναδική φορά σε ευρείας ακροαματικότητας τηλεοπτικό σταθμό να εκφράσω τη γνώμη μου για τις Μεταμοσχεύσεις, είπα το εξής :

"Αν η τηλεόραση, αυτό το οπτικοακουστικό θέαμα και ακρόαμα, είναι βίωμα, το βίωμα προφανώς αφορά τόσο σε αυτά που βλέπουμε και ακούμε, όσο και σε εκείνα τα οποία δεν βλέπουμε και ούτε ακούμε. Αν κάποιος δεν είναι θεατής και ακροατής αυτής της εκπομπής, δεν σημαίνει ότι η εκπομπή δεν υφίσταται, δεν γίνεται. Οπότε, συμπλήρωσα, ενώ έχουμε εδώ εκείνους που έζησαν παίρνοντας το όργανο ενός άλλου, δεν σημαίνει ότι οι άλλοι δεν υπάρχουν. Το ατυχές για μένα είναι, ότι δεν βρίσκονται τώρα εδώ αυτοί τους οποίους εκπροσωπώ, και άρα, δεν μπορούν να υποστηρίξουν τα λεγόμενά μου".

Στη συνέχεια, και ενώπιον αθλουμένων ληπτών, εξέθεσα τους λόγους, επιστημονικούς κατά πάντα, γιατί ο εγκεφαλικός θάνατος είναι όρος εκδήλως αντιεπιστημονικός.

Μετά από αυτά και για μακρό χρονικό διάστημα η omerta των οπτικοακουστικών μέσων και του ηλεκτρονικού Τύπου σίγησε παντελώς, ως προς τις θέσεις που είχα υποστηρίξει. Σποραδικά δημοσιεύματα μόνο έβλεπαν το φως της δημοσιότητας και μάλιστα, σε εφημερίδα μικρής κυκλοφορίας και γνωστών πολιτικών τοποθετήσεων. Ήταν μια έξυπνη κίνηση των αρχόντων της δημοσιογραφίας, ώστε να αποκτήσω την ταμπέλα του πολιτικά ακραίου ή ενός θρησκευτικά φανατικού. Αλλά τι μπορούσα να κάνω, προκειμένου να γίνουν γνωστά όλα τα διαφημιστικά ψεύδη που κατέκλυζαν το πανελλήνιο για τη δωρεά οργάνων ή δώρο ζωής, όπως το αποκαλούσαν οι επίσημοι εκκλησιαστικοί άμβωνες ;

Δεν νομίζω πλέον να υπάρχουν αμφιβολίες, ως προς το επιστημονικά ανακριβές του νεολογισμού "εγκεφαλικός θάνατος". Ούτε μπορεί να γίνει αποδεκτός ο όρος "νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους". Η "νέκρωση" είναι εύρημα παθολογοανατομικό και γίνεται κατόπιν βιοψίας. Κάτι το οποίο είναι ανέφικτο για τους φερομένους "εγκεφαλικά νεκρούς".

Πέραν όμως των αντιεπιστημονικών ιατρικών στρεβλώσεων, οι οποίες λεπτομερώς έχουν εκτεθεί(1), το ζήτημα των μεταμοσχεύσεων και του συναφούς εγκεφαλικού "θανάτου", παρουσιάζει και σαφέστατο θεολογικό ενδιαφέρον.

Τα προσκομιζόμενα επιχειρήματα που συνηγορούν με τις μεταμοσχεύσεις έχουν διεξοδικά αναλυθεί (2) και δεν θεωρώ χρήσιμο να επαναλάβω πόσο διαστροφικά τίθενται προς επικουρία, για να λάβουν την ευλογία εκ μέρους της Εκκλησίας οι ούτως αποκαλούμενες αλληλοπεριχωρήσεις των οργάνων.

Θα γράψω μόνο ότι αν οι πιστοί είμαστε "αλλήλων μέλη", και επομένως οφείλουμε με συγκατάβαση και αγάπη (αγαπητική σχέση) να δίνουμε τα όργανά μας ο ένας στον άλλο, αυτά τα "αλλήλων μέλη" είναι μέλη εκ μέρους ενός ζώντος σώματος, του εκκλησιαστικού, το οποίο κεφαλή έχει τον αναστάντα και ζώντα εις τους αιώνας Κύριο ημών Ιησού Χριστό.

Ερωτάται λοιπόν : Πώς είναι δυνατόν όταν το ένα μέλος είναι νεκρό (εγκεφαλικά νεκρό) να συμβιώνει με ένα άλλο μέλος το οποίο είναι ζων; Ή αμφότερα είναι ζώντα ή αμφότερα είναι νεκρά. Η συμβίωση ενός ζώντος με ένα νεκρό μέλος οδηγεί αφεύκτως και το ζων στο θάνατο. Οπότε και η ζωή που μεταδίδει ο εγκεφαλικά νεκρός δεν είναι ζωή, είναι βέβαιος και ολοσχερής θάνατος με παροδική οπωσδήποτε εμφάνεια ύπαρξης. Η ζωή αυτή είναι προς θάνατον, ή καλύτερα θα την αναφέραμε ως "ζωή νεκρών που θάπτουν τους εαυτών νεκρούς" (: ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς).

Τέλος, επειδή αναφέρθηκα στο νόμο της σιωπής και την αδυναμία των ανορθωτικών φορέων να αντιληφθούν ποια εκ των συμβαινόντων είναι τα ανατρεπτικά και ποια τα εποικοδομητικά, θα είχα να πω ότι επιτέλους, οφείλουμε μετά επιτάσεως να υπενθυμίζουμε προς τους πάσης φύσεως “αντιλεγομένους ιερείς” ότι όσοι επιχειρηματολογούν πρακτικά (επιστημονικά) και θεωρητικά (θεολογικά) κατά των μεταμοσχεύσεων, καταθέτουν τον λόγο της Εκκλησίας, και ο λόγος της Εκκλησίας δεν είναι ουδέποτε αντίλογος.

Παραπομπές
(1) Κ. Χριστοδουλίδη, Μεταμοσχεύσεις, λύση ή πρόβλημα
(2) http://kyprianoscy.blogspot.com/   - ετικέτα Μεταμοσχεύσεις

Λόγος ζωής και Αντίλογος θανάτου

Στην ανάρτηση αυτή, παρουσιάζεται σε ενιαία μορφή, αυτό που δεν κάνουν οι κήρυκες του "θεάρεστου δωρισμού οργάνων", όπως ακούγεται να λέει ο κ. Χατζηγιαννάκης. Δεν γνωρίζω αν ο π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος έδωσε στη δημοσιότητα τη μορφή αυτή του διαλόγου - μάλλον, παράλληλου μονολόγου - μετα το 1993. Από το 1995 και μετά, όταν με κάλεσε να μιλήσουμε για το ζήτημα των μεταμοσχεύσεων, δεν με ενόχλησε. Έκτοτε δεν ξανασυναντηθήκαμε.

Σύντομα θα αναρτήσω αυτά που είχαμε πει το 1995 στο "Ράδιο Παράγκα" και προκαταβολικά, θέλω να τον ευχαριστήσω, πάλι, έστω καθυστερημένα. Η ανάρτηση αυτή και εκείνη που θα ακολουθήσει, αφιερώνονται σε αυτόν.

Και λίγα λόγια για τον ακροατή και αναγνώστη.

- π. Κων/ος : Με αυτή τη σκέψη, τη σκέψη του 2 και δυο κάνουν τέσσερα, κάνετε την επιστήμη "γκέτο" και κλειστό σύστημα, που δεν μπορεί να προσδιοριστεί και να ισχύσουν κάποια άλλα πράγματα.
- καθηγητής κ. Χατζηγιαννάκης : Κάνετε λάθος πάτερ μου, παρ΄ όλο που σας σέβομαι, αλλά δεν μπορώ να μιλήσω και να σας πω ότι κάνετε λάθος. Μια φορά πεθαίνει ο άνθρωπος.

Σχολιαστής
- Το δυο και δυο, δεν μπορεί ποτέ να κάνει πέντε. Το λέει η επιστήμη, το λέει και ο ομιλητής καθηγητής Χειρουργικής κ Χατζηγιαννάκης : "Ο θάνατος είνα θάνατος, μια φορά πεθαίνει ο άνθρωπος".
Μπράβο του και μπράβο στην επιστήμη που διακονεί. Μια φορά ζούμε, μια φορά πεθαίνουμε, άρα,ένα κι ένα μας κάνουν δυο. Κερδίζει ο θάνατος και όχι η ζωή. Εκτός, αν κάνουμε κάτι και παρατείνουμε κομμάτι τη ζωή. Όπως, για παράδειγμα, με τις μεταμοσχεύσεις. Ωστόσο, υπάρχει και κάτι ακόμα, που αλλάζει τα πράγματα. Υπάρχει η ζωή, ένα το κρατούμενο, υπάρχει ο θάνατος, δεύτερο το κρατούμενο, και υπάρχει ακόμη ο θάνατος του θανάτου, το τρίτο κρατούμενο. Εδώ, κερδίζει η Ζωή. 'Ενα κι ένα δεν κάνουν δυο. Κάνουν τρία, δηλαδή, Ένα

Ποιος λοιπόν καταθέτει λόγο ζωής και ποιος λόγο Θανάτου ; Ποιος καταθέτει λόγο και ποιος αντίλογο ; Ποιος πιστεύει και ποιος υποκρίνεται ότι πιστεύει ; Ποιος είναι όντως ο επιστήμων και ποιος, με πρόσχημα την επιστήμη και τα αδιαμφισβήτητα διαπιστευτήρια, προσπαθεί να μας πείσει ότι ενδιαφέρεται για την αλήθεια, ισχυριζόμενος ότι "οι Γραφές το γράφουν μέσα, ότι ο δωρισμός οργάνων αποτελεί θεάρεστο πράξη".

Οι Γραφές όμως δεν γράφουν αυτό. Γράφουν κάτι άλλο : "Πολύγονον δὲ ἀσεβῶν πλῆθος οὐ χρησιμεύσει, καὶ ἐκ νόθων μοσχευμάτων οὐ δώσει ρίζαν εἰς βάθος, οὐδὲ ἀσφαλῆ βάσιν ἑδράσει·" ( Σοφία Σολομώντος ).
Οι γνωστοί πλαστογράφοι - δυστυχώς είναι οι καθ΄ ύλην αρμόδιοι - αυτό δεν το λένε. Και τολμούν κάτι μεγαλύτερο. Κακοποιούν το Πνεύμα στέλνοντας Εγκυκλίους για τον "θεάρεστο δωρισμό των οργάνων" (sic). Γράφουν : "Ας μη λησμονούμε ότι η λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας στηρίζεται σε μια μεταμόσχευση Θείου σώματος και σε μια μετάγγιση Θείου Αίματος εις πάντας αρμούς, εις νεφρούς, εις καρδίαν" (από την ιεροσυνοδική Εγκύκλιο 2819 της 7-7-2005).

Ο κύριος Χατζηγιαννάκης και οι περί αυτών και αυτούς, δεν είναι μόνο ολετήρες της Επιστήμης, είναι και ολετήρες του Πνεύματος.

Το ηχητικό απόσπασμα από  http://www.floga.gr/08010000.asp

Περί εγκεφαλικού θανάτου, Δεύτερη τηλεφωνική παρέμβαση, 1993 Ράδιο Παράγκα

Από συζήτηση - στρογγυλό τραπέζι, στο Ράδιο Παράγκα το 1993 με τον π. Κων/νο Στρατηγόπουλο. Δεύτερη τηλεφωνική παρέμβαση από τον χειρουργό κ. Ευάγγελο Χατζηγιαννάκη. Η πρώτη τηλ. παρέμβαση δημοσιεύθηκε εδώ  http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/11/blog-post_32.html

Σχόλιο επί των λεχθέντων του κ. Χατζηγιαννάκη.
Η έμμεση απάντηση στο επιχείρημα : "Οι Γραφές λένε ότι ο δωρισμός οργάνων είναι θεάρεστη πράξη"  βρίσκεται εδώ :  http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/11/blog-post_25.html . Η άμεση εδώ :
http://kyprianoscy.blogspot.gr/2013/10/blog-post.html

Κανείς δεν έχει αντίρρηση ως προς τις ικανότητες και τις επιστημονικές γνώσεις, που διαθέτουν οι Χειρουργοί. Το ερώτημα και η απορία είναι, γιατί δεν δέχονται να ανταλλάξουν τις θεωρητικές απόψεις, που έχουν, επί σοβαρών ιατρικών ζητημάτων, με άλλους συναδέλφους τους ενώπιον ακροατηρίου. Αξία έχουν οι διάλογοι και η ανταλλαγή απόψεων, μόνον όταν αυτοί διεξάγονται μεταξύ ιατρών με ανάλογο βαθμό και τίτλο εργασιών ;
Όταν θίγεται ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, όπως είναι η επιβολή - έγινε με νόμο - της διάγνωσης, ναι, της διάγνωσης, του εγκεφαλικού θανάτου, πράγμα που αντικαθιστά την παγιωμένη επί αιώνες αντίληψη των ανθρώπων όλου του κόσμου, σημασία έχουν η διασημότης και η φήμη των  καθ΄ όλα άξιων και έντιμων, στον τομέα της Χειρουργικής, ιατρών ;

Όταν οι ίδιοι οι γιατροί αποφάσισαν να ανοίξουν το θέμα του κοινού τέλους όλων των ανθρώπων, δηλαδή του θανάτου, μόνοι αρμόδιοι και υπεύθυνοι για το ζήτημα αυτό είναι οι ειδικοί στον τομέα των Μεταμοσχεύσεων ; Άλλοι δεν υπάρχουν ; Που συμβαίνει κι αυτοί να είναι γιατροί. Αλλά έχουν διαφορετικό γνωσιολογικό και γνωσιοθεραπευτικό αντικείμενο από πλευράς Ιατρικής, χωρίς όμως να διαθέτουν και τα αντίστοιχα πιστοποιητικά αναγνωρισμένου και αδιαμφισβήτητου κύρους.

Μόνοι αρμόδιοι είναι οι εμπλεκόμενοι στις Μεταμοσχεύσεις καθηγητές της Ιατρικής ; Που καταπιάστηκαν με τον ορισμό του θανάτου αυτοαναιρούμενοι ; Διότι, τι άλλο σημαίνει "διάγνωση θανάτου"; Οι διαγνώσεις δεν είναι πάντα απόλυτες. Υπάρχει ένα ποσοστό λάθους, άλλοτε μικρό και πότε μεγάλο. Εκτός αν υπάρχει η ad hoc ιστολογική (παθολογοανατομική) επιβεβαίωση, κάτι που δεν έχουμε στον αποκαλούμενο εγκεφαλικό "θάνατο" - νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους. Πώς, λοιπόν, η νέκρωση ή θάνατος του εγκεφαλικού στελέχους ταυτίζεται με τον βιολογικό θάνατο του ανθρώπου ; Το λεγόμενο fact - γεγονός της νέκρωσης, δεν το έχουμε.

Μόνοι αρμόδιοι είναι και οι των συναφών ειδικοτήτων (Εντατικολογία) γιατροί ; Αν αυτό συμβαίνει, γιατί συστηματικά αποφεύγουν να μας πουν (σε συναδέλφους τους) ότι στις περιπτώσεις κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων, συνδράμει ενίοτε και η λεγόμενη νωτιαία καταπληξία από διατομή σε ανώτερο τμήμα της αυχενικής σπονδυλικής στήλης ; Πράγμα που επιβαρύνει τα μέγιστα την κρανιοεγκεφαλική κάκωση ; Αυτό, γιατί δεν το λένε και ποτέ δεν το γράφουν ; Γιατί δεν συγκαταλέγεται στα κριτήρια του εγκεφαλικού θανάτου η νωτιαία καταπληξία ;

Αυτά εν συντομία προς εκείνους που έσπειραν θύελλες και τώρα θερίζουν ανέμους. Όσο δε στο ερώτημα : "Πείτε μου εσείς τι θα κάνατε αν είχατε το παιδί σας, τη γυναίκα σας ;", ή το άλλο "ποιον θα βάλω στην Μονάδα Εντατικής, τον ηλικιωμένο ή το παιδί;", η απάντηση εδώ είναι σαφής. Εφόσον η εξέλιξη μας έφερε την αύξηση των τροχαίων ατυχημάτων, η κατεύθυνση που πρέπει να δοθεί είναι στη δημιουργία "εντατικών Νοσοκομείων". Τα Νοσοκομεία που ξέραμε παλαιώθηκαν, όπως παλαιώθηκε η κλασική έννοια του θανάτου.
Και ως προς το ερώτημα ειδικής φύσεως (: τι θα έκανες αν το παιδί σου, η γυναίκα σου, ή κάποιος δικός σου χρειαζόταν ένα μόσχευμα για να ζήσει ;), η απάντηση είναι κι εδώ "φύσεως ειδικής" και όχι γενικής. Από το ειδικό, δεν μπορούμε να μεταφέρουμε τον προβληματισμό στο γενικό και ο θάνατος είναι κάτι το γενικό. Μας αφορά όλους και περισσότερο αφορά στους γιατρούς. Χρέος έχουν να θεραπεύουν τον ασθενή και όχι να τον τελειώνουν, για να κάνουν καλά έναν άλλο. Όταν αδειάζει η θεραπευτική μας φαρέτρα, ο ασθενής δικαιούται να έχει το φυσικό του τέλος, όπως θα έχουμε όλοι οι άνθρωποι.

Το ηχητικό απόσπασμα από http://www.floga.gr/08010000.asp

῞Οταν οὖν ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἑστὼς ἐν τόπῳ ἁγίῳ

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ: ΑΠΑΡΧΗ ΟΜΙΛΙΑΣ Α' ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Ἔδει μὲν ἡμᾶς μηδὲ δεῖσθαι τῆς ἀπὸ τῶν γραμμάτων βοηθείας, ἀλλ' οὕτω βίον παρέχεσθαι καθαρὸν, ὡς τοῦ Πνεύματος τὴν χάριν ἀντὶ βιβλίων γίνεσθαι ταῖς ἡμετέραις ψυχαῖς, καὶ καθάπερ ταῦτα διὰ μέλανος, οὕτω τὰς καρδίας τὰς ἡμετέρας διὰ Πνεύματος ἐγγεγράφθαι. Ἐπειδὴ δὲ ταύτην διεκρουσάμεθα τὴν χάριν, φέρε κἂν τὸν δεύτερον ἀσπασώμεθα πλοῦν. Ἐπεὶ ὅτι τὸ πρότερον ἄμεινον ἦν, καὶ δι' ὧν εἶπε, καὶ δι' ὧν ἐποίησεν, ἐδήλωσεν ὁ Θεός. Καὶ γὰρ τῷ Νῶε καὶ τῷ Ἀβραὰμ καὶ τοῖς ἐγγόνοις τοῖς ἐκείνου, καὶ τῷ Ἰὼβ καὶ τῷ Μωϋσεῖ δέ, οὐ διὰ γραμμάτων διελέγετο, ἀλλ' αὐτὸς δι' ἑαυτοῦ, καθαρὰν εὐρίσκων αὐτῶν τὴν διάνοιαν. Ἐπειδὴ δὲ εἰς αὐτὸν τῆς κακίας ἐνέπεσε τὸν πυθμένα ἅπας τῶν Ἑβραίων ὁ δῆμος, τότε λοιπὸν γράμματα καὶ πλάκες καὶ ἡ διὰ τούτων ὑπόμνησις. Καὶ τοῦτο οὐκ ἐπὶ τῶν ἐν τῇ Παλαιᾷ ἁγίων, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν ἐν τῇ Καινῇ συμβὰν ἴδοι τις ἄν. Οὐδὲ γὰρ τοῖς ἀποστόλοις ἔδωκέ τι γραπτὸν ὁ Θεός, ἀλλ' ἀντὶ γραμμάτων τὴν τοῦ Πνεύματος ἐπηγγέλατο δώσειν χάριν. «Ἐκεῖνος γὰρ ὑμᾶς ἀναμνήσει», φησί, «πάντα» (Ἰω, 14, 26). Καὶ ἵνα μάθῃς ὅτι τοῦτο πολὺ ἄμεινον ἦν, ἄκουσον διὰ τοῦ προφήτου τί φησι «Διαθήσομαι ὑμῖν διαθήκην καινήν, διδοὺς νόμους μου εἰς διάνοιαν αὐτῶν, καὶ ἐπὶ καρδίας γράψω αὐτούς, καὶ ἔσονται πάντες διδακτοὶ Θεοῦ» (Ἰερ. 38, 31-33, καὶ Ἑβρ. 8, 10 κ 10, 16). Καὶ ὁ Παῦλος δὲ ταύτην ἐνδεικνύμενος τὴν ὑπεροχήν, ἔλεγεν εἰληφέναι νόμον, «οὐκ ἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ καρδίαις σαρκίναις» (Β' Κορ. 3, 3). Ἐπειδὴ δὲ τοῦ χρόνου προϊόντος ἐξώκειλαν, οἱ μὲν δογμάτων ἕνεκεν, οἱ δὲ βίου καὶ τρόπων, ἐδέησε πάλιν τῆς ἀπὸ τῶν γραμμάτων ὑπομνήσεως. Ἐννόησον οὖν ἡλίκον ἐστὶ κακόν, τοὺς οὕτως ὀφείλοντας ζῆν καθαρῶς, ὡς μηδὲ δεῖσθαι γραμμάτων, ἀλλ' ἀντὶ βιβλίων παρέχειν τὰς καρδίας τῷ Πνεύματι, ἐπειδὴ τὴν τιμὴν ἀπωλέσαμεν ἐκείνην, καὶ κατέστημεν εἰς τὴν τούτων χρείαν, μηδὲ τῷ δευτέρῳ πάλιν κεχρῆσθαι φαρμάκῳ εἰς δέον. Εἰ γὰρ ἔγκλημα τὸ γραμμάτων δεηθῆναι, καὶ μὴ τὴν τοῦ Πνεύματος ἐπισπάσασθαι χάριν, σκόπησον ἡλίκη κατηγορία, τὸ μηδὲ μετὰ τὴν βοήθειαν ταύτην ἠθέλειν κερδαίνειν, ἀλλ' ὡς εἰκῇ καὶ μάτην κείμενα τὰ γράμματα περιορᾶν, καὶ μείζονα ἐπισπᾶσθαι τὴν κόλασιν. Ὅπερ ἵνα μὴ γένηται, προσέχωμεν μετὰ ἀκριβείας τοῖς γεγραμμένοις καὶ μάθωμεν πῶς μὲν ὁ παλαιὸς ἐδόθη νόμος, πῶς δὲ ἡ Καινὴ Διαθήκη.

Μεταγραφή:
Έπρεπε εμείς να μην χρειαζόμαστε την βοήθεια από τα γράμματα, αλλά να προσφέρουμε τόσο καθαρό βίο, ώστε η χάρη του (αγίου) Πνεύματος να παίρνει την θέση των βιβλίων στις δικές μας ψυχές και όπως ακριβώς αυτά με το μελάνι, έτσι (και) οι καρδιές οι δικές μας με το (άγιο) Πνεύμα να έχουν γραφτεί εσωτερικά. Επειδή όμως αυτήν αποκρούσαμε την χάρη, ας αγαπήσουμε τουλάχιστον την δεύτερη πλεύση. Επειδή ότι το πρώτο ήταν καλύτερο και με όσα είπε και με όσα έκανε το εδήλωσε ο Θεός. Διότι και στον Νώε, και στον Αβραάμ και στους απογόνους εκείνου, και στον Ιώβ, καθώς και στον Μωϋσή, δεν ομιλούσε με γράμματα ο Θεός, αλλά αυτός ο ίδιος (ομιλούσε), επειδή έβρισκε καθαρή την διάνοιά τους. Επειδή όμως έπεσε στον πυθμένα της κακίας όλος ο Εβραϊκός λαός, τότε λοιπόν (χρειάστηκαν) γράμματα και πλάκες και η υπενθύμιση από αυτά. Και αυτό όχι μόνο στους αγίους, στην Παλαιά (Διαθήκη), αλλά και (στους αγίους) στην Καινή (Διαθήκη) μπορεί να δει κάποιος να συμβαίνει. Επειδή ούτε στους αποστόλους έδωσε κάποιο γραπτό ο Θεός, αλλά αντί για γράμματα υποσχέθηκε να δώσει την χάρη του (αγίου) Πνεύματος. "Επειδή εκείνος (ο Παράκλητος) θα σας υπενθυμίσει" λέει (ο Κύριος) "τα πάντα". Και για να μάθεις ότι τούτο πολύ καλύτερο ήταν, άκουσε και δια του προφήτη τι λέει: "Θα συνάψω με σας καινούρια διαθήκη και θα δώσω τους νόμους μου στην διάνοιά τους και πάνω στις καρδιές τους θα γράψω και όλοι θα γίνουν θεοδίδακτοι". Και ο Παύλος δείχνοντας αυτή την υπεροχή έλεγε ότι λάβαμε νόμο "όχι σε λίθινες πλάκες, αλλά σε σάρκινες πλάκες της καρδιάς". Επειδή όμως με το πέρασμα του χρόνου παραστράτησαν, άλλοι μεν λόγω γνώμης, άλλοι δε λόγω βίου και τρόπων, χρειάστηκε πάλι η υπενθύμιση από τα γράμματα. Κατανόησε, λοιπόν, πόσο μεγάλο κακό είναι, εμείς που αν και οφείλαμε να ζούμε καθαρά, ώστε να μην χρειαζόμαστε τα γράμματα, αλλά αντί για βιβλία να προσφέρουμε τις καρδιές (μας) στο (άγιο) Πνεύμα, επειδή απωλέσαμε εκείνη την τιμή και καταντήσαμε να χρειαζόμαστε αυτά (τα γράμματα), ούτε το δεύτερο φάρμακο πάλι να μην χρησιμοποιούμε όπως πρέπει. Διότι αν ήταν κατηγορία το ότι χρειαζόμαστε γράμματα και ότι δεν λαμβάνουμε την χάρη του (αγίου) Πνεύματος, σκέψου πόσο μεγάλη κατηγορία (είναι) το ότι δεν θέλουμε να κερδίσουμε ούτε μετά από αυτή την βοήθεια, αλλά περιφρονούμε τα γράμματα σαν να βρίσκονται μάταια και άσκοπα και επισύρουμε μεγαλύτερη τιμωρία. Το οποίο βέβαια για να μην γίνει ας προσέχουμε με ακρίβεια στα γραμμένα και ας μάθουμε πως εδόθη ο παλαιός νόμος και πως η Καινή Διαθήκη.

Αντί σχολίου

α) «15 ῞Οταν οὖν ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ ρηθὲν διὰ Διανιὴλ τοῦ προφήτου ἑστὼς ἐν τόπῳ ἁγίῳ » - ὁ ἀναγινώσκων νοείτω -– 16 τότε ... ». (Μτ. κδ΄)

β) «Ας μη λησμονούμε ότι η λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας στηρίζεται σε μια μεταμόσχευση Θείου σώματος και σε μια μετάγγιση Θείου Αίματος εις πάντας αρμούς, εις νεφρούς, εις καρδίαν». (Ιεροσυνοδική Εγκύκλιος αριθμ. 2819, 07/07/2005 της Εκκλησίας της Ελλάδος)

γ) « 11 θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν ᾿Ιησοῦς Χριστός. »
 (1Κρ. γ΄)

Οι κεφαλές των Ηγουμένων της Διπλωματίας, της Θρησκείας και της Επιστήμης, που διαβάζουν αυτά τα γράμματα, δεν νοούν. Ευλογούν τις Μεταμοσχεύσεις, παρένθεση, εγκεφαλικός θάνατος και δωρεά οργάνων. Το βδέλυγμα της ερημώσεως έχει εγκατασταθεί ἐπὶ τὰς καρδίας αυτών. Είμαστε "αλλήλων μέλη", λέγουν, αν και άλλως έχει η αναγνώριση τών, προς εαυτούς  και αλλήλους, μελών : "25 Διὸ ἀποθέμενοι τὸ ψεῦδος λαλεῖτε ἀλήθειαν ἕκαστος μετὰ τοῦ πλησίον αὐτοῦ· ὅτι ἐσμὲν ἀλλήλων μέλη" (Εφ. δ').
Και ύστερα από αυτά, έρχονται οι επιστήμονες να μας λέγουν ότι η επιστήμη εξελίσσεται. Άλλος ήταν ο ορισμός του θανάτου παλιά, άλλος είναι σήμερα. Επίσης, και ότι "κάνουν το σταυρό τους πρίν από κάθε χειρουργική επέμβαση" με το σωτηριώδες φάρμακο (εδώ γράφουμε "φάρμακο") μιας ξένης καρδιάς, ενός άλλου πνεύμονα, και πάντως, ενός πλησίον - εκ των εγγύς ή μακράν - νεφρού κλπ.

Ράδιο Παράγκα, Περί εγκεφαλικού θανάτου, Τηλεφωνική παρέμβαση

Η συζήτηση - στρογγυλό τραπέζι, είχε γίνει το 1993 και μπορεί κανείς να την αναζητήσει και να την ακούσει στην ιστοσελίδα http://www.floga.gr/08010000.asp όσο υπάρχει ακόμη. Πολλά θα μπορούσαν να γραφούν, δίκην σχολίων και ο γράφων , προς το παρόν, επιφυλάσσεται.

Πλαστικό χρήμα, πλαστικοί άγιοι, πλαστικός παράδεισος

Το σχόλιο κατατίθεται και εδώ, επειδή συμβαίνει - όχι και τόσο συχνά - από λάθος τού συντάκτη του ή άλλη αιτία, τα αποστελλόμενα ... "γράμματα αναγνωστών" να χάνονται στην ηλεκτρονική διαδρομή μερικών ιστολογίων

Τὴ «λύση» αὐτὴ, δηλαδή, σταδιακὴ κατάργηση τῶν μετρητῶν στὶς πληρωμὲς καὶ καθιέρωση τοῦ λεγόμενου «πλαστικοῦ χρήματος», τὴν προβάλλει τελευταῖα ὅλο καὶ πιὸ ἔντονα ὁ Ὑφυπουργὸς Οἰκονομικῶν κ. Τρύφων Ἀλεξιάδης. Μὲ τὸν τρόπο αὐτό, ὑποστηρίζει ὁ κ. ὑφυπουργός, θὰ παταχθεῖ ἡ φοροδιαφυγή, ποὺ κατὰ τὶς ἐκτιμήσεις του ἀγγίζει τὰ 8 δισεκατομμύρια εὐρώ. Ὁ κ. Ἀλεξιάδης θεωρεῖται ἀπὸ πολλοὺς «ὁ κατάλληλος ἄνθρωπος στὴν κατάλληλη θέση», διότι, καθὼς λένε, γνωρίζει πολὺ καλὰ τὰ προβλήματα τῆς ἀγορᾶς, λόγῳ τῆς μακροχρόνιας ἐνασχολήσεώς του μὲ αὐτά. (*)

κχ
Μάλιστα, πολύ ωραία. Θα γίνουμε όλοι έντιμοι πολίτες επί αποδείξει των πλαστικών αποδείξεων. Δεν θα ξεφεύγει κανείς. Όλοι και όλα υπό έλεγχο, όλοι ενάρετοι (με πλαστικό) και όλοι "εντός του παραδείσου". Που κι αυτός θα είναι πλαστικός. Άλλοτε θα συστέλλεται, άλλοτε θα διαστέλλεται

Πρώτα, τούτο το κλεφτοκράτος που έφτιαξαν οι εδώ κλεπταποδόχοι της Δύσης, μας αντιμετώπιζε ως κλέφτες. Κλέφτες ήταν αυτοί, κλέφτες είμαστε κι εμείς. Με ένα φακελάκι κάτω από το τραπέζι του εφοριακού, τα βιβλία έκλειναν και ο φορολογικά ελεγχόμενος ήταν ειλικρινής ως προς τις φοροδοτικές / φορολογικές υποχρεώσεις του.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον εφοριακό εκείνο, αρχές του 1980, ο οποίος όταν πήγα για έλεγχο βιβλίων, είχε έτοιμη την "ειλικρινή" δήλωση που έπρεπε να είχα κάνει. Με φορολογούσε για 150.000 δρχ. έσοδα εκ του "ελευθερίου επαγγέλματος", ενώ η δική μου, των 50.000 δρχ., ήταν ανειλικρινής. Δεν την υπέγραψα για να δεχτώ την ερώτηση : "Και τότε τι το θέλεις το ιατρείο" ; Του απάντησα "σωστά με ρωτάς, αλλά να υπογράψω τη θανατική μου ποινή, τη δήλωση αυτή που εσύ έφτιαξες, δεν θα το κάνω ποτέ". Αυτά του είπα και απαλλάχτηκα μια για πάντα εκ του "ελευθερίου επαγγέλματος". Του πέταξα κατάμουτρα μπλοκάκια και βιβλία.

Τώρα, σήμερα, οι κλεπταποδόχοι φοροκλέφτες - διορισμένοι των τοκογλύφων αρχικλεπτών (Παγκόσμια Τράπεζα και ΕΚΤ), θέλουν εμάς να κάνουν έντιμους, κρατώντας το προνόμιο του αρχιληστή για τον εαυτό τους και τα αφεντικά τους.  Εμείς να γίνουμε "άγιοι" και αυτοί θηροφύλακες - δεν είναι λάθος - του πλαστικού τους παραδείσου.

15 οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός.  16 οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου. (Απ. γ΄)

Ο ζεστός θα αναζητήσει τη δρόσο του Πνεύματος και ο ψυχρός θα επιθυμήσει τη ζέστη ( : τω πνεύματι ζέοντες). Ο χλιαρός δεν έχει ανάγκη από τίποτα, είναι αυτάρκης. Δικαίως, λοιπόν, γίνεται έμεσμα για τον άγιο Θεό. Λέω γι΄ αυτούς με το πλαστικό χρήμα, την πλαστική αγιότητα και τον πλαστικό τους παράδεισο.

(*) Τα σε πλάγια γραφή βλέπε φωτογραφία

2. Από το παρελθόν

photoshop

Να γελάσει λίγο το πικραμένο χείλι μας. Από το παρελθόν, 08/10/2008

Φωτογράφος
Να μηδενιστούν τα επιτόκια χορηγήσεων και να αυξηθούν τα καταθέσεων. Αρκετά μας έγδαραν οι Τράπεζες από την εποχή του...οδοντόκρεμα Παπαντωνίου! Καιρός να κερδίσει κάπως και ο πελάτης. Ετσι δεν είναι κ. Παπαντωνίου; Χαμογελάστε...πιο πλατιά....έτσι μπράβο. Ξανά...κλακ το κλείστρο της Πολαρόιντ και... πόστερ στα δωμάτια των όπου γης χρεωμένων Ελλήνων. Για να ρίχνουν βελάκια...

Κυπριανός Χ
Φωτογράφε, κέρδισες ! Το γνωστό περιοδικό "Μάγκνουμ" είδε τη φωτογραφία σου - βλέπε photoshop - και την έκανε εξώφυλλο. Ο κόσμος γέμισε από αφίσες με την τέλεια οδοντοστοιχία Παπαντωνίου. Τα οικονόμισες και ο δικός "μας" σου χάρισε τα επαγγελματικά του δικαιώματα στη φωτογράφιση που του έκανες και κάτι λίγα ακόμη. Ε, μη τα θές όλα δικά σου.

Το "Μάγκνουμ" πούλησε 10 εκατομμύρια αντίτυπα στην Ελλάδα και τα πέντε από αυτά, τον ξαναψήφισαν. Είδε - κι αυτός - το φως στη άκρη του τούνελ, που εμείς δεν βλέπουμε, και τον χρίσαμε πάλι υπουργό μας και οδηγό της τσέπης μας. Υπομονή, σε λίγο, δεν μιλούμε για σήμερα, λέμε για το αύριο. Όταν οι χρεοκοπημένες τράπεζες θα χρηματοδοτούν τα χρεοκοπημένα κόμματα για να βλέπουμε τα σημαιάκια τους, τις διακηρύξεις τους, τις αφίσες τους και όλο το άχρηστο χαρτοβασίλειο πεταμένο στους πέντε δρόμους.

1. Από το παρελθόν

Από το παρελθόν 27/09/2008 για το σκάνδαλο της Ι. Μ. Βατοπαιδίου

Ο κ. Ιερώνυμος δήλωσε έκπληκτος για τα όσα βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας, αλλά ξεκαθάρισε ότι έχει εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη. Είπε : «Η Εκκλησία δεν έχει λόγο για τα τεκταινόμενα στο Αγιο Όρος, όπως και το Αγιο Όρος δεν έχει λόγο για την Ελλαδική Εκκλησία».

Κυπριανός Χ.
Η Εκκλησία δεν έχει λόγο για τα τεκταινόμενα στο Άγιο Όρος, όπως και το Άγιο Όρος δεν έχει λόγο για την Ελλαδική Εκκλησία ! Είναι λόγια αυτά ποιμενάρχη, και μάλιστα προκαθημένου της Εκκλησίας; Ερωτώ;
Δηλαδή, η Εκκλησία δεν ανακατεύεται με το Άγιο Όρος, επειδή το Άγιο Όρος δεν είναι Εκκλησία. Αντίστοιχα, το Άγιον Όρος δεν ανακατεύεται με την ελλαδική Εκκλησία, επειδή η τελευταία ... δεν είναι Εκκλησία. Λαμπρά!

Τι να περιμένει κανείς από προκαθήμενους - παρακαθήμενους, του γνωστού Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών. Η διπλωματία τους έχει κάνει να μη γνωρίζουν "α λέγουσι και περί τίνος διαβεβαιούνται". Θέλετε παράδειγμα; Διαβάστε και το παρακάτω περί της καύσης των νεκρών : Σχετικά με την απόφαση του ΣτΕ, που άναψε το «πράσινο φως» για την καύση των νεκρών, ο κ. Ιερώνυμος είπε ότι σέβεται την απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου, όπως και όλες τις αποφάσεις της δικαιοσύνης.

"Σεβόμαστε, είπε, την απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου". Αλλά παρέλειψε το σημαντικότερο. Να μας πει ότι η απόφαση αυτή είναι ασεβής. Τουλάχιστον, αν το έλεγε θα διέσωζε το σχήμα που φέρει και τον τίτλο (του ποιμενάρχη) που έχει.

Αυτά που γράφω δεν έχουν σχέση με το "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών". Έχουν σχέση με αυτούς, που θέλουν να γίνονται στάχτη, σαν πεθάνουν. Ίσως, παραδειγματιζόμενοι από κάποιους διάσημους και επώνυμους. Που νομίζουν - νόμιζαν, όσο ζούσαν - ότι είναι Χριστιανοί, αλλά δεν είναι. Δεν υπήρξαν ποτέ. Αυτούς τους "λανσάρει" σαν Χριστιανούς το λεγόμενο star christianity system.

Exeldim Theology ή περί εξελικτικής θεολογίας

Το σχόλιο κατατίθεται και εδώ, επειδή συμβαίνει - όχι και τόσο συχνά - από λάθος τού συντάκτη του ή άλλη αιτία, τα αποστελλόμενα ... "γράμματα αναγνωστών" να χάνονται στην ηλεκτρονική διαδρομή μερικών ιστολογίων.

Συνέπεια της εξελικτικής Δημιουργίας είναι και η εξελικτική (καθ΄ ημάς) νέα θεολογία. Θα ήταν χρήσιμο, αν ο κ. Σαλταούρας είχε υποβληθεί στον κόπο να ασχοληθεί με αυτή. Δεν είναι άλλωστε κάτι νέο. Εδώ και χρόνια κυκλοφορεί το βιβλίο "ἀλφαβητάρι τῆς πίστης" (*), δεν υπέπεσε, δε, ποτέ στην αντίληψη τού γράφοντος, κάποιος να ασχολήθηκε σοβαρά και ειδικά με το ζήτημα αυτό. Εκεί, ο αναγνώστης θα διαπιστώσει με έκπληξη τη στροφή προς την εξελικτική θεολογία, την οποία τώρα σχολιάζει - και πολύ σωστά, από την πλευρά της εξελικτικής Δημιουργίας - ο κ. Σαλταούρας.

Ιδού, λοιπόν, τι αναφέρει το βιβλίο "ἀλφαβητάρι τῆς πίστης" για το σχετικό (με τον άνθρωπο και τη Δημιουργία) θέμα :

"Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο, εικόνα του Θεού, επειδή υπάρχει ως δυνατότητα απόκρισης στην ερωτική κλήση του Θεού" και παρακάτω "... η διαφορά του ανθρώπου από τον πίθηκο, δεν βρίσκεται στην ποσοτική διαφοροποίηση της αρτιότητας των ψυχοσωματικών λειτουργιών, αλλά στην ποιοτική διαφοροποίηση", δηλαδή, "στην απάντηση του ανθρώπου για ζωή στην κλήση (σ.σ. ερωτική) που του απευθύνει ο Θεός". 
Στη συνέχεια μαθαίνουμε ότι, "η βιβλική εικόνα (σ.σ. η βιβλική διήγηση γίνεται βιβλική εικόνα) για την πλάση του ανθρώπου από τον Θεό και την εμφύσηση της θείας πνοής (...) δηλώνει όχι οπωσδήποτε τη βιολογική καταβολή αλλά σίγουρα την αρχή της προσωπικής αυτοσυνειδησίας και ταυτότητας και ελευθερίας και αυτοδιαχείρισης". 

Αποτέλεσμα; "Αν αυτή η αρχή συνδυάζεται και με τη βιολογική εμφάνιση του ανθρώπινου είδους ή αν παρεμβάλλεται σε κάποιο κρίκο της αλυσιδωτής εξέλιξης των ειδών, η αλήθεια της βιβλικής και εκκλησιαστικής ανθρωπολογίας δεν αλλάζει" (βλ. σελ. 101-102).

Και η περαιτέρω κριτική του γράφοντος είναι :

Αυτή λοιπόν είναι η νέα μας "εξαήμερος", το νέο αλφαβητάρι πίστης των ορθοδόξων. Πίστης συμβατής πλέον με την εξελικτική θεωρία της εμπειριοκρατίας. Η παλαιά του Μεγάλου Βασιλείου δεν μας κάνει πια, μας στερούσε τις μικρές χαρές - την ερωτική ανταπόκριση στην ερωτική κλήση του Θεού. Σύμφωνα όμως με την Εξαήμερο, τα ανωτέρω είναι "κοπανιστός αέρας", κατά το κοινώς λεγόμενο. Δεν είναι ούτε ποιοτική, ούτε ποσοτική, η διαφορά του ανθρώπου από τον πίθηκο. Η διαφορά είναι δομική, "κατασκευαστική" αν θέλετε, και νοήσατε τη λέξη "κατασκευή" όχι με την συνήθη αντίληψη που έχουμε όταν τη χρησιμοποιούμε. Τον μεν άνθρωπο ο Θεός τον "ἔπλασε καί ἐνεφύσησε", τα δε ζώα λόγω τα έπλασε, εἶπεν και ἐγένετο. Η ερωτική κλήση και ανταπόκριση δηλώνει αυτοσχέδια ερμηνεία του "ενεφύσησε", προκειμένου ο συγγραφέας να καταλήξει, εκεί όπου θέλει να μας πάει. Ποιο είναι αυτό ; το διαβάσαμε : "Η αρχή της προσωπικής αυτοσυνειδησίας και ταυτότητας και ελευθερίας και αυτοδιαχείρισης (σ.σ. ταυτολογία και λέξεις επί λέξεων, για να προκαλείται σύγχυση) δεν αλλάζει την αλήθεια της βιβλικής και εκκλησιαστικής ανθρωπολογίας, αν συνδυάζεται ή αν παρεμβάλλεται σε κάποιο κρίκο της αλυσιδωτής εξέλιξης των ειδών".

Αν ο κ. Σαλταούρας θέλει να μάθει περισσότερα, μπορώ να του δώσω και άλλες λεπτομέρειες. Τα ανωτέρω αποτελούν μέρος επί ενός ευρύτερου θέματος.

Με βάση, λοιπόν, αυτά  δεν αποτελεί έκπληξη να ισχυριστεί κανείς κάτι το εντελώς βλάσφημο : Ότι το "αειπάρθενον" και το "απειρόγαμον" της υπεραγίας Θεοτόκου, μπορεί να συνδυάζεται, ή να παρεμβάλλεται, μόνο κατά τη στιγμή όπου ανηγγέλθη το "28 καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν". Το θαύμα έγινε ! Τα υπόλοιπα ήταν κατά το ανθρωπίνως λεγόμενο "η ζωή συνεχίζεται", ως συνήθως  κατά τον προτεσταντικό τρόπο. Ο σημερινός δικός μας δεν διαφέρει.

(*) "ἀλφαβητάρι τῆς πίστης", Χ.Γιανναρά, εκδ. ΔΟΜΟΣ 1983.

Οι μαστροποί του πνεύματος

Αγαπητέ κύριε,
Μετά από αυτό που διάβασα και ευανάγνωστα φαίνεται στη φωτογραφία, θα σας παρακαλούσα να με βοηθήσετε, έχοντας υπόψη τα κατωτέρω :

29 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων,  30 καὶ λέγετε· εἰ ἦμεν ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκ ἂν ἦμεν κοινωνοὶ αὐτῶν ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν.  31 ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας.  32 καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν.  33 ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν! πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης;  34 διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺς καὶ γραμματεῖς, καὶ ἐξ αὐτῶν ἀποκτενεῖτε καὶ σταυρώσετε, καὶ ἐξ αὐτῶν μαστιγώσετε ἐν ταῖς συναγωγαῖς ὑμῶν καὶ διώξετε ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν,  35 ὅπως ἔλθῃ ἐφ᾿ ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυνόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος ῎Αβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου, ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου.  36 ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην.

Εκτός από αυτήν την "ουαί" και τις υπόλοιπες άλλες, έρχομαι να σας ερωτήσω : Είναι αυτό ή δεν είναι, ένας κυριολεκτικός πνευματικός εξευτελισμός ; Πρέπει ή δεν πρέπει να εξευτελίζονται οι μαστροποί του πνεύματος ;

Τα σχόλια σε "Μια Ερώτηση"

Η ανάρτηση επιγράφεται "Μια ερώτηση" ( http://kyprianoscy.blogspot.gr/2015/11/blog-post_15.html ) και επειδή, ίσως, τα σχόλια παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον, έκρινα καλό να τα μαζέψω, κάνοντας μια ξεχωριστή ανάρτηση. Ευχαριστώ αυτούς που έκαναν τον κόπο να σχολιάσουν, ώστε να διευρυνθεί η ερώτηση.
κχ

- Erato Bellou : Αγαπητέ κύριε Κυπριανέ Χριστοδουλίδη. Πιστεύω ότι, για την όντως γνήσια Ορθοδοξία, «στον ωκεανό της θεοπνευστίας της Παλαιάς Διαθήκης υπάρχουν ελαχιστότατα σταγονίδια όξους μη θεοπνευστίας», πράγμα που δεν συμβαίνει στην Καινή Διαθήκη.

- Kyprianos Christodoulides : Για να το λέτε αυτό, σημαίνει ότι έχετε διαβάσει ολόκληρη την Παλαιά Διαθήκη. Την έχετε διβάσει ; Και αν, ναι, πείτε μου ποιας Έκδοσης ; Αν όχι, σας συνιστώ να τη διαβάσετε, ει δυνατόν, από την πρωτότυπη Έκδοση (βλέπε φωτογραφία)

- Erato Bellou : ΡΩΜ. ΙΒ' «14 εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε. 15 χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων. 16 τὸ αὐτὸ εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες. μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονοῦντες, ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναπαγόμενοι. μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ᾿ ἑαυτοῖς. 17 μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες. προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων· 18 εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες. 19 μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος. 20 ἐὰν οὖν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. 21 μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν.»

Kyprianos Christodoulides :
- 19 μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος.

Και η ανταπόδοση είναι το έλεος Αυτού :
- 11 ... ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· 12 καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου ... . (Ψ. 142)

- 21 ἐὰν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· 22 τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, ὁ δὲ Κύριος ἀνταποδώσει σοι ἀγαθά. (Πρ. Σλ. κε΄)

Η ανταπόδοσις του Κυρίου προς τον ελεήμονα είναι η χαρά : α) 7 λέγω ὑμῖν ὅτι οὕτω χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι ἢ ἐπὶ ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοις, οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσι μετανοίας. (Λκ. ιε΄)

και προς τον δεχόμενο την ελεημοσύνη εχθρό είναι : β) 22 τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ (Ρμ. ιβ΄)

Γιατί ; Διότι   γ) 11 ... ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου· 12 καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου καὶ ἀπολεῖς πάντας τοὺς θλίβοντας τὴν ψυχήν μου ... . (Ψ. 142)

Όσο περισσότερο με συγχωρείς, βοηθάς, ευλογείς, τόσο περισσότερο σε μισώ. Το μίσος, ειδικά κατά του Κυρίου και γενικά κατά των ανθρώπων, είναι του διαβόλου. Ο οποίος διάβολος, δεχόμενος το έλεος - βοήθεια ή συγχώρηση -, το δέχεται σαν αναμμένα κάρβουνα στο κεφάλι του. Επειδή είναι ένας ανελέητος δολοφόνος, είναι ένας αμετανόητος βλάσφημος. Τον τρέφει το μίσος, χωρίς αυτό δεν ζει, αλλά οι άνθρωποι αυτό δεν το καταλαβαίνουν. Προτιμούν να αρνούνται την αλήθεια, απορρίπτουν τον άγιο Θεό, αρνούνται το έλεος Αυτού. Και ζουν με το ψέμα, ζουν με το μίσος, σκορπούν θάνατο.

Αν, λοιπόν, με τέτοιες και άλλες βλακείες - σημ. του οφθαλμόν αντί οφθαλμού, ή επίσης το "7 ... ἀνθρώπους καὶ κτήνη σώσεις, Κύριε" (Ψ. 35) κ.ά. - έχουμε και τον Μ. Καλόπουλο - θέλουμε να επιχειρηματολογήσουμε υπέρ ή κατά του θεοπνεύστου της Αγίας Γραφής, τούτο φανερώνει ότι έχουμε "μαύρα μεσάνυχτα". Δεν προτίθεμαι να εξηγήσω τους λόγους . Πρώτον, για το τί σημαίνει το "ἀνθρώπους καὶ κτήνη σώσεις, Κύριε" και δεύτερο, για το "ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος"

- Erato Bellou : Τρεις φορές υπάρχει το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» στην Παλαιά Διαθήκη :

«23 ἐὰν δὲ ἐξεικονισμένον ᾖ, δώσει ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς, 24 ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, χεῖρα ἀντὶ χειρός, πόδα ἀντὶ ποδός, 25 κατάκαυμα ἀντὶ κατακαύματος, τραῦμα ἀντὶ τραύματος, μώλωπα ἀντὶ μώλωπος. 26 ἐὰν δέ τις πατάξῃ τὸν ὀφθαλμὸν τοῦ οἰκέτου αὐτοῦ ἢ τὸν ὀφθαλμὸν τῆς θεραπαίνης αὐτοῦ, καὶ ἐκτυφλώσῃ, ἐλευθέρους ἐξαποστελεῖ αὐτοὺς ἀντὶ τοῦ ὀφθαλμοῦ αὐτῶν. »(Εξ. κα').

«20 σύντριμμα ἀντὶ συντρίμματος, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, καθότι ἂν δῷ μῶμον τῷ ἀνθρώπῳ, οὕτω δοθήσεται αὐτῷ. 21 ὃς ἂν πατάξῃ ἄνθρωπον καὶ ἀποθάνῃ, θανάτῳ θανατούσθω· »(Λευιτ. κδ').

«21 οὐ φείσεται ὁ ὀφθαλμός σου ἐπ᾿ αὐτῷ· ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, χεῖρα ἀντὶ χειρός, πόδα ἀντὶ ποδός.» (Δευτ.ιθ')

«38 ᾿Ηκούσατε ὅτι ἐρρέθη, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος· 39 ᾿Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ... » (Μτ.ε'). Πάει λοιπόν τελείωσε, το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» δεν είναι θεόπνευστον ! Είναι ένα μη θεόπνευστο σταγονίδιο εν τω ωκεανώ της θεοπνευστίας της Παλαιάς Διαθήκης.

- Kyprianos Christodoulides : «ἐν τῷ ὠκεανῷ τῆς θεοπνευστίας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὑπάρχουν ἐλαχιστότατα σταγονίδια ὄξους μή θεόπνευστα» (Ε.Μ)

Όταν κάποιος έχει δείκτη IQ όσο μια σταγόνα ξύδι - παράδειγμα ο Μ. Καλόπουλος - και με αυτό διαβάζει την Παλαιά Διαθήκη, τότε είναι βέβαιο ότι τα σταγονίδια θα γεμίσουν ένα βαρέλι. Και με αυτό, νομίζοντας ότι είναι κρασί, θα κερνά τους Like φίλους του. Οι τελευταίοι, άγευστοι οίνου, θα τον θαυμάζουν, θα τον επαινούν, θα τον χειροκροτούν και θα του λένε : Μπράβο φίλε, τέτοιο καλό κρασί πρώτη φορά πίνω !

Όσον δε αφορά στο "21 ... ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, χεῖρα ἀντὶ χειρός, πόδα ἀντὶ ποδός" (Δτ. ιθ΄) η κατά το εννόημα εξήγηση επ΄ αυτού είναι :

7 Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων· ἀνάγκη γάρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται. 8 εἰ δὲ ἡ χείρ σου ἢ ὁ πούς σου σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὰ καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν χωλὸν ἢ κυλλόν, ἢ δύο χεῖρας ἢ δύο πόδας ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον. 9 καὶ εἰ ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστι μονόφθαλμον εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν, ἢ δύο ὀφθαλμοὺς ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός. 11 ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου σῶσαι τὸ ἀπολωλός. (Μτ ιη΄) .

- Thomas Akrotirianakis : Φαίνεται ότι η σχολιογράφος Ερ.Μπ. έμαθε την «σταγονολογία» απ' τον μονοφυσίτη Ευτυχή, που έλεγε : «Η δε προσληφθείσα της ανθρωπίνης φύσεως απαρχή υπό της παντοδυνάμου θεότητος, ως αν είποι τις εικόνι χρώμενος, οίόν τις σταγών όξους απείρω πελάγει κατακραθείσα, εστί μεν εν θεότητι, ου μην εν τοις ιδίοις αυτής ιδιώμασιν.» (Patrologia Graeca,τόμος 45,1276 D).  Δεν ξέρω αν είναι Ορθόδοξο, τονίζοντας στο έπακρο ότι ο Ιησούς Χριστός έχει δύο φύσεις, την θεϊκή και την ανθρωπίνη, να λες ότι η πρώτη είναι ως ωκεανός και η δεύτερη ως σταγών όξους,και ως προς τη συνένωσί τους.

- Kyprianos Christodoulides : Με θεολογικούς όρους ποτέ δεν μπορεί να ταυτιστεί ο ωκεανός (θάλασσα) με τη θεότητα και το όξος με την ανθρωπότητα. Ο ωκεανός - θάλασσα ταυτίζεται, θεολογικά γράφοντας, με με το ταραχώδες του κόσμου, που ποτέ δεν ησυχάζει. Όσο δε για το όξος, ήταν αυτό με το οποίο πότισαν τον Κύριο επί του Σταυρού : «Ἔδωκαν εἰς τό βρῶμά μου χολήν καί εἰς τήν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος· σύ δέ, Κύριε, ἀνάστησόν με, καί ἀνταποδώσω αὐτοῖς» (Αντίφωνο Θ΄ Όρθρου Μ. Πέμπτης).

Θα συνιστούσα στην κα. Μπέλλου να είναι λίαν προσεκτική, φαίνεται όμως, στερείται βασικών - κατά κάποιο τρόπο και ουσιαστικών - θεολογικών γνώσεων. Γράφοντας "θεολογικών γνώσεων", εννοώ την καθ΄ ημάς Ορθόδοξη Θεολογία και όχι την κατά κόσμον αιρετική. Διότι κι αυτή υπάρχει σήμερα, δυστυχώς, ανακατεμμένη με ορθοδοξία.  Πολύ εύστοχη η προσθήκη του κ. Ακρωτηριανάκη. Και για να συμπληρώσω, η "προσληφθείσα ανθρώπινη φύση" του Κυρίου ήταν εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου. Δεν ήταν η έκπτωτη - μετά το προπατορικό αμάρτημα - ανθρώπινη φύση. Έφερε μεν τα αδιάβλητα πάθη, ήταν όμως εκτός αμαρτίας.

21 τὸν γὰρ μὴ γνόντα ἁμαρτίαν ὑπὲρ ἡμῶν ἁμαρτίαν ἐποίησεν, ἵνα ἡμεῖς γενώμεθα δικαιοσύνη Θεοῦ ἐν αὐτῷ. (2Κρ. ε΄)

5 Τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, 6 ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, 7 ἀλλ' ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος (Φλ. β΄)

15 οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ' ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. (Εβ. δ΄)

Όσον δε αυτό της κας Μπέλλου : 38 ᾿Ηκούσατε ὅτι ἐρρέθη, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος· 39 ᾿Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν» κλπ. Πάει λοιπόν τελείωσε,το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» δεν είναι θεόπνευστον ! Είναι ένα μη θεόπνευστο σταγονίδιο εν τω ωκεανώ της θεοπνευστίας της Παλαιάς Διαθήκης, η απάντηση έχει ως ακολούθως :

3 Καὶ προσῆλθον αὐτῷ οἱ Φαρισαῖοι πειράζοντες αὐτὸν καὶ λέγοντες αὐτῷ· εἰ ἔξεστιν ἀνθρώπῳ ἀπολῦσαι τὴν γυναῖκα αὐτοῦ κατὰ πᾶσαν αἰτίαν; ( ... ) 7 λέγουσιν αὐτῷ· τί οὖν Μωσῆς ἐνετείλατο δοῦναι βιβλίον ἀποστασίου καὶ ἀπολῦσαι αὐτήν; 8 λέγει αὐτοῖς· ὅτι Μωσῆς πρὸς τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν ἐπέτρεψεν ὑμῖν ἀπολῦσαι τὰς γυναῖκας ὑμῶν· ἀπ᾿ ἀρχῆς δὲ οὐ γέγονεν οὕτω. (Μτ. ιθ΄)

1. Σημείωση κχ.
Όταν δεν μπορούσαν να δώσουν "βιβλίον αποστασίου", κατηγορούσαν τη γυναίκα επί μοιχεία και τη σκότωναν. Βλέπε την περίπτωση της Σωσάννης, Δανιήλ κεφ. Α΄. Ποιο το συμπέρασμα ; Για τη σκληροκαρδία τους, να σκοτώνει ο ένας τον άλλο, ο Μωυσής τους έδωσε το Νόμο "ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, χεῖρα ἀντὶ χειρός, πόδα ἀντὶ ποδός". Πρέπει όμως να αναφερθεί εδώ, ότι η διάταξη αυτή του Νόμου αφορούσε και στους ψευδομάρτυρες, αφορούσε όμως και στους κριτές, που έκαναν δεκτή την ψευδομαρτυρία, όπως προκύπτει από το Σωσάννα Α, 5 : "καὶ ἀπεδείχθησαν δύο πρεσβύτεροι ἐκ τοῦ λαοῦ κριταὶ ἐν τῷ ἐνιαυτῷ ἐκείνῳ, περὶ ὧν ἐλάλησεν ὁ δεσπότης, ὅτι ἐξῆλθεν ἀνομία ἐκ Βαβυλῶνος ἐκ πρεσβυτέρων κριτῶν, οἳ ἐδόκουν κυβερνᾶν τὸν λαόν."

2. Σημείωση κχ
Βαβυλών ονομάζεται και "τόπος συγχύσεως". Θα ήταν αφελές να υποθέσουμε, ότι η σύγχυση δεν ακολουθούσε κατά πόδας τους Ισραηλίτες μετά την Έξοδο. Τους συνοδεύει ακόμη και σήμερα.

Τα κατωτέρω ως προς το ένα Πρόσωπο, δηλονότι μία Υπόσταση, του Κυρίου "εν δυο φύσεσι"

Κατά την ε΄ συνεδρία της Δ΄ Οικουμενικής, όπου συνετάγη ο γνωστός Όρος της Χαλκηδόνος, "Οι μεγαλοπρεπέστατοι και ενδοξότατοι άρχοντες είπον : Πρόσθετε ούν τώ όρω κατά την ψήφον τού αγιωτάτου πατρός ημών Λέοντος δύο φύσεις είναι ηνωμέναι (σ.σ. εν δύο φύσεσι και όχι εκ δύο φύσεων, όπως πρότειναν οι Μονοφυσίτες, καθόσον το "εν" δηλώνει ένωση, το δε "εκ" διαίρεση) ατρέπτως καί αμερίστως καί ασυγχύτως εν τω Χριστώ " Γ. Δ. Μαρτζέλου, "Η Ενανθρώπηση του Λόγου κατά τον Αγ. Ιωάννη Δαμασκηνό και η σημασία της για τη Θεολογία του", Παραπομπή στο Mansi VII, 105. ACO II, 1, 2, 125 [131]. Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτά με τον ωκεανό, το ξύδι και τον Ευτυχή ;

- Thomas Akrotirianakis : Δεν ξέρω εάν είναι Ορθόδοξο να ειπωθεί ότι η συνένωσι των δύο φύσεων του Ιησού Χριστού «μοιάζει» με τη συνένωσι του ωκεανού και σταγόνος όξους

- Kyprianos Christodoulides : Είναι εντελώς απαράδεκτο και κακόδοξο και αιρετικό. Το "εν δυο φύσεσι" αφορά στην εξ άκρας συλλήψεως άτρεπτη, αμέριστη, ασύγχυτη μια Υπόσταση (ένα Πρόσωπο) του Κυρίου. Η κατ΄ αναλογία λογικοφανής ερμηνεία είναι ανέφικτη, αδύνατη και κινδυνώδης.

Προς την κα Ε. Μ.

Ότι δεν συνεχίζω να δημοσιεύω τα σχόλιά σας, είναι διότι έχετε διάθεση αντιλογίας και όχι προαίρεση μαθητείας. Πριν λοιπόν προβείτε σε χαρακτηρισμούς, παράδειγμα, "όποιος δεν θέλει τη δημοσίευση τέτοιων σχολίων είναι ένας χρήσιμος ηλίθιος για τον Σιωνισμό", θα ήταν καλύτερο να δείτε, μήπως με αυτά που γράφετε, γινόσαστε σεις ο χρήσιμος ηλίθιος.

Όπως δεν μπορείτε να καταλάβετε τί σημαίνει "τα Άγια τοις αγίοις", δεν μπορείτε να καταλάβετε και τα "Θεόπνευστα τοις θεοπνεύστοις", δηλαδή, τα Θεόπνευστα είναι για τους Πνεύματι ελαυνομένους. Εσείς επιμένετε με τα "σταγονίδια όξους μη θεοπνευστίας" - δικό σας αυτό - στην Π. Διαθήκη. Να σημειώσετε εδώ ότι για τον Ιουδαϊσμό - σημ. δεν γνωρίζω τι γίνεται με το Σιωνισμό - θεόπνευστη είναι μόνο η Πεντάτευχος, είναι και το Ταλμούδ, που δεν έχει ουδεμία σχέση με την δική μας Αγία Γραφή.

Όπως δεν μπορείτε να καταλάβετε, ότι στο ένα Πρόσωπο (μια Υπόσταση) του Κυρίου υπήρχαν εξ άκρας συλλήψεως η θεία και η ανθρώπινη φύση ατρέπτως καί αμερίστως καί ασυγχύτως, άλλο τόσο δεν μπορείτε να καταλάβετε, ότι στο ένα Πρόσωπο (μια Υπόσταση) του Κυρίου υπήρχαν εξ άκρας συλλήψεως η θεία και η ανθρώπινη θέληση.

Θα σας επισημάνω και πάλι, ότι το Μυστήριο της υποστατικής ένωσης των δυο φύσεων και των δυο θελημάτων στο ένα Πρόσωπο του Κυρίου, δεν μπορεί να ερευνηθεί και ερμηνευθεί πέραν εκείνων, τα οποία ως Παρακαταθήκη μας άφησαν οι άγιοι και θεοφόροι πατέρες της Εκκλησίας.

Περιττό να προσθέσω, είναι εντελώς απαράδεκτο να λεχθεί - δικό μου δεν είναι αυτό - ότι "η ανθρώπινη φύσι του Ιησού Χριστού απορροφήθηκε, χωρίς ουσιαστικά να χαθεί, από την θεϊκή φύσι· (άνω τελεία) των δύο φύσεων ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως, ασυγχύτως ηνωμένων εν τω Χριστώ". Είναι εντελώς ανερμάτιστο - έστω και με την άνω τελεία - λογικά αυτό το : Η ανθρώπινη φύση απορροφήθηκε (χωρίς να χαθεί) από τη θεϊκή φύση των δυο φύσεων ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως, ασυγχύτως ηνωμένων.

Συνεχίζω με τον Όρο της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου και συνιστώ στους σχολιαστές ΕΜ και ΤΑ, να ξαναδιαβάσουν την Παραπομπή στο Mansi VII, 105. ACO II, 1, 2, 125 [131] του Γ.Δ. Μαρτζέλου "Η Ενανθρώπηση του Λόγου κατά τον Αγ. Ιωάννη Δαμασκηνό και η σημασία της για τη Θεολογία του"

«Ἑπόμενοι τοίνυν τοῖς ἁγίοις Πατράσιν, ἕνα καί τόν αὐτόν ὁμολογεῖν Υἱόν τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν συμφώνως ἅπαντες ἐκδιδάσκομεν, τέλειον τόν αὐτόν ἐν θεότητι καί τέλειον τόν αὐτόν ἐν ἀνθρωπότητι, Θεόν ἀληθῶς καί ἄνθρωπον ἀληθῶς τόν αὐτόν ἐκ ψυχῆς λογικῆς καί σώματος, ὁμοούσιον τῷ Πατρί κατά τήν θεότητα, καί ὁμοούσιον ἡμῖν τόν αὐτόν κατά τήν ἀνθρωπότητα, κατά πάντα ὅμοιον ἡμῖν χωρίς ἁμαρτίας· πρό αἰώνων μέν ἐκ τοῦ Πατρός γεννηθέντα κατά τήν θεότητα, ἐπ’ ἐσχάτων δέ τῶν ἡμερῶν τόν αὐτόν δι’ ἡμᾶς καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν ἐκ Μαρίας τῆς παρθένου τῆς Θεοτόκου κατά τήν ἀνθρωπότητα, ἕνα καί τόν αὐτόν Χριστόν, υἱόν, κύριον μονογενῆ, ἐν δύο φύσεσιν ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως, ἀχωρίστως γνωριζόμενον, οὐδαμοῦ τῆς τῶν φύσεων διαφορᾶς ἀνῃρημένης διά τήν ἕνωσιν, σῳζομένης δέ μᾶλλον τῆς ἰδιότητος ἑκατέρας φύσεως καί εἰς ἕν πρόσωπον καί μίαν ὑπόστασιν συντρεχούσης, οὐκ εἰς δύο πρόσωπα μεριζόμενον ἤ διαιρούμενον, ἀλλ’ ἕνα καί τόν αὐτόν υἱόν μονογενῆ, Θεόν Λόγον, Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καθάπερ ἄνωθεν οἱ προφῆται περί αὐτοῦ καί αὐτός ἡμᾶς ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἐξεπαίδευσε καί τό τῶν Πατέρων ἡμῖν παραδέδωκε Σύμβολον».

Η Στ΄ Οικουμενική, ως προς το θέμα των φυσικών θελήσεων και θελημάτων, απεφάνθη : «Καί δύο φυσικάς θελήσεις, ἤτοι θελήματα, ἐν αὐτῷ, καί δύο φυσικάς ἐνεργείας ἀδιαιρέτως, ἀτρέπτως, ἀμερίστως, ἀσυγχύτως, κατά τήν τῶν ἁγίων Πατέρων διδασκαλίαν ὡσαύτως κηρύττομεν· καί δύο μέν φυσικά θελήματα οὐχ ὑπεναντία, μή γένοιτο, καθώς οἱ ἀσεβεῖς ἔφησαν αἱρετικοί, ἀλλ’ ἑπόμενον τό ἀνθρώπινον αὐτοῦ θέλημα, καί μή ἀντιπῖπτον ἤ ἀντιπαλαῖον, μᾶλλον μέν οὖν καί ὑποτασσόμενον τῷ θείῳ αὐτοῦ καί πανσθενεῖ θελήματι».

Όπως βλέπουμε οι πατέρες έγραψαν για «ένωση» - τα εισαγωγικά δικά μου - "ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως, ἀχωρίστως γνωριζόμενον, οὐδαμοῦ τῆς τῶν φύσεων διαφορᾶς ἀνῃρημένης διά τήν ἕνωσιν, σῳζομένης δέ μᾶλλον τῆς ἰδιότητος ἑκατέρας φύσεως καί εἰς ἕν πρόσωπον καί μίαν ὑπόστασιν συντρεχούσης" και δεν χρησιμοποίησαν τη λέξη "απορρόφηση".

Εκείνος που, για να καταλάβει την «ένωση», χρησιμοποιεί τη λέξη "απορρόφηση", σημαίνει ότι μπόρεσε να λύση το Μυστήριο της υποστατικής ένωσης και μπράβο του ! Η αίρεση τα κατάφερε, η πλάνη νίκησε, οι πόρτες του Παραδείσου άνοιξαν ! Η χρήση της λέξης «ένωση» είναι καταχρηστική, επειδή άλλη παρεμφερής αυτής δεν υπάρχει. Ο ανθρώπινος λόγος, η λογική μας, δεν είναι ικανός να εκφράσει το άπειρο θείο, ακριβώς, όπως, όταν ο ιερός υμνωδός γράφει το : «Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι, ἡ Παρθένος ζητοῦσα, ἐβόησε πρὸς τὸν λειτουργοῦντα ... » και τα εξής.

- Thomas Akrotirianakis : Ευχαριστώ πάρα πολύ, και με ευχαριστήσατε ! Δεν χρησμοποίησαν τη λέξι απορρόφηση (που είναι και νεοελληνική). Χρσημοποίησαν όμως μετά τη λέξι «ὑποτασσόμενον». Πώς θα πούμε ένωσι με υποταγή, και στο πλαίσιο πάντα του : "ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως, ἀχωρίστως γνωριζόμενον, οὐδαμοῦ τῆς τῶν φύσεων διαφορᾶς ἀνῃρημένης διά τήν ἕνωσιν, σῳζομένης δέ μᾶλλον τῆς ἰδιότητος ἑκατέρας φύσεως καί εἰς ἕν πρόσωπον καί μίαν ὑπόστασιν συντρεχούσης" ;

- Kyprianos Christodoulides : Η απάντηση έχει τίτλο "Το άγιον θέλημα του Θεού πατρός"

Ερώτηση : "Πώς θα πούμε ένωσι με υποταγή, στο πλαίσια πάντα των ... " κλπ ;
Απάντηση : Με καθαρότητα καρδίας, με διάκριση, η οποία τα πάντα σαφηνίζει.

- «Οὐκ ἦλθον ἵνα ποιήσω τό θέλημα τό ἐμόν, ἀλλά τό θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρός»
- «Ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιήσω τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον»
- «τοῦτο δέ ἐστι τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκέ μοι μὴ ἀπολέσω »

Αυτά ως προς τον Κύριο και Σωτήρα. Και ως προς τα καθ΄ ημάς :

1) Ὁ θεῖος Διδάσκαλος λέγει ὅτι «19 ἐκ τῆς καρδίας ἐξέρχονται ­διαλογισμοὶ πονηροί» (Μτ. ιε΄). Ἐὰν δὲν προσ­έ­­χουμε τὶς σκέψεις, τὶς ­ἐπιθυμίες, τὶς ἐνέργειές μας, πονηρεύει καὶ ἡ ­προαίρεση, πονηρεύουν καὶ οἱ ­διαλογισμοί μας.
2) ... ἐνεργοῦμε ἐσφαλμένα, ὅταν φορτώνουμε τὰ σφάλματά μας στὸν διάβολο. Τὸ καλύτερο εἶναι νὰ ­διορθώνουμε τὴ δική μας κακὴ ­προαίρεση κι ὄχι νὰ κα­ταριόμαστε τὸν διάβολο : ­ «Ἑαυτοὺς τηρείτωσαν καὶ μὴ μάτην ἐμὲ καταράσθω­σαν», νὰ ­προστατεύουν τοὺς ἑαυτούς τους καὶ νὰ μὴν καταριοῦνται ἐμένα, εἶ­­πε ὁ διάβολος στὸν ἅγιο Μακάριο τὸν Αἰ­­­γύπτιο γιὰ τοὺς Μοναχοὺς ποὺ δικαιολογοῦνταν ὅτι ὁ διάβολος φταίει ποὺ ἁμαρτάνουν (Εὐεργετινός, τόμ. Δ΄, Ὑ­­πό­­θεσις ΙΘ΄, σελ. 337).
3) Ὁ Μέγας Βασίλειος λέει ὅτι ὁ ­διάβολος αὐτὸς καθ’ ἑαυτὸν δὲν μπορεῖ νὰ γίνει αἴτιος τῶν ἁμαρτιῶν μας. «Αὐτὸς καθ’ ἑ­­­αυτὸν ὁ σατανᾶς αἴτιος γενέσθαι τινὶ ἁ­­­μαρτίας οὐ δύναται». (Βλέπε, "Ο Σωτήρ", τεύχος 2120, 1/11/2015)

Συμπέρασμα, καθαρότητα καρδίας χρειάζεται, "καὶ μὴ συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν", για να αποκτήσουμε διάκριση "εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον". (Τα σε εισαγωγικά από Ρμ. ιβ΄2)

- Erato Bellou : Δεν είμαι "πνεύμα αντιλογίας", απλά σέβομαι τη γνώμη μου για το τί είνε Ορθόδοξο, και είμαι πάντα εντός μαθητείας. Πιστεύω ότι, για την όντως γνήσια Ορθοδοξία, «στον άπειρο ωκεανό της θεοπνευστίας της Παλαιάς Διαθήκης υπάρχουν ελαχιστότατα σταγονίδια όξους μη θεόπνευστα», πράγμα που δεν συμβαίνει στην Καινή Διαθήκη. Συνακόλουθα επίσης πιστεύω ότι ο σιωνισμός κάνει ο,τι μπορεί για να νομίζουν οι Ορθόδόξοι Χριστιανοί ότι τέτοια σταγονίδια στην Παλαιά Διαθήκη δεν υπάρχουν και ότι όποιος δεν θέλει τη δημοσίευσι τέτοιων απόψεων είναι ένας χρήσιμος για τον σιωνισμό ηλίθιος. Kάνετε λάθος λέγοντας ότι έχουν θεόπνευστη μόνο την Πεντάτευχο. Για τον Ιουδαϊσμό-σιωνσμό η Πεντάτευχος (Τοράχ στα εβραϊκά) δεν είναι μόνο θεόπνευστη, αλλά και εγράφη καθ' υπαγόρευσι από τον Θεό. Επίσης ισχύει γι' αυτόν ότι όλη η υπόλοιπη Παλαιά Διαθήκη (συνολικά έχουν 39 βιβλία,τα 5 της Πεντατεύχου και άλλα 34) είναι θεόπνευστη, αν και δεν εγράφη καθ' υπαγόρευσι απ' τον Θεόν, μη υπάρχοντος ουδενός μη θεοπνεύστου σταγονιδίου.

- Kyprianos Christodoulides : Θα παρακαλούσα την σχολιάστρια Ε.Μ. να μας δώσει επεξηγηματικά τί εννοεί γράφοντας "σταγονίδια όξους". Αν με αυτό θέλει να μας πει, ή αφήνει να εννοηθεί, ότι αναιρείται ό "ωκεανός θεοπνευστίας" της Παλαιάς Διαθήκης, ο γράφων είναι σε θέση να καταθέσει όχι σταγονίδιο, αλλά ωκεανό υδροκυανίου (ύδωρ+κυάνιο, εκ του χημικού τύπου CN, που συγγενεύει με το ocean = ωκεανός). Τούτο, όμως, παρότι τρανταχτό επιχείρημα, καθιστά έτι περισσότερο θεόπνευστη την Παλαιά Διαθήκη και όχι το αντίθετο.

Δεν είναι άλλο από το ότι ο Μωϋσής, ο ευρών χάριν παρά του Κυρίου, δεν αξιώθηκε να εισέλθη στη γη της επαγγελίας. Την είδε από το βουνό και πέθανε, όπως και ο αδελφός του ο Ααρών, «διότι παρέβητε τὸ ῥῆμά μου ἐν τῇ ἐρήμῳ Σὶν ἐν τῷ ἀντιπίπτειν τὴν συναγωγὴν ἁγιάσαι με· οὐχ ἡγιάσατέ με ἐπὶ τῷ ὕδατι ἔναντι αὐτῶν - τοῦτ᾿ ἔστι τὸ ὕδωρ ἀντιλογίας ἐν Κάδης ἐν τῇ ἐρήμῳ Σίν». ( Αρ. ΚΖ΄ 14). Τί λογής θεόπνευστα είναι όλα αυτά που συνέγραψε (σημ. την Πεντάτευχο) και πώς να εξηγήσει κανείς την εκλογή του από τον Κύριο ; Διότι γράφει : ἐν τῷ ἀντιπίπτειν τὴν συναγωγὴν ἁγιάσαι με· οὐχ ἡγιάσατέ με ἐπὶ τῷ ὕδατι ἔναντι αὐτῶν.

Μη μου ζητήσετε, βέβαια, να σας εξηγήσω, με ποιο τρόπο τούτο ενισχύει και αναδεικνύει τη θεοπνευστία της Αγίας Γραφής, και δεν γράφω μόνο "της Παλαιάς Διαθήκης". Ωστόσο, απαραίτητο και αυτό, επειδή μπορεί να υπάρξουν οι κακόβουλοι και κακόγνωμοι, που πάντα υπάρχουν. Έχουμε λοιπόν.

Διευκρινιστικό του "Μη μου ζητήσετε, βέβαια, να σας εξηγήσω, με ποιο τρόπο αυτό ενισχύει και αναδεικνύει τη θεοπνευστία της Αγίας Γραφής, και δεν γράφω μόνο "της Παλαιάς Διαθήκης". Ιδού η λύση της απορίας :

"23 Καὶ ἐλθόντι αὐτῷ εἰς τὸ ἱερὸν προσῆλθον αὐτῷ διδάσκοντι οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ λέγοντες· ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς, καὶ τίς σοι ἔδωκε τὴν ἐξουσίαν ταύτην; 24 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἐρωτήσω ὑμᾶς κἀγὼ λόγον ἕνα, ὃν ἐὰν εἴπητέ μοι, κἀγὼ ὑμῖν ἐρῶ ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ. 25 τὸ βάπτισμα ᾿Ιωάννου πόθεν ἦν, ἐξ οὐρανοῦ ἢ ἐξ ἀνθρώπων; οἱ δὲ διελογίζοντο παρ᾿ ἑαυτοῖς λέγοντες· ἐὰν εἴπωμεν, ἐξ οὐρανοῦ, ἐρεῖ ἡμῖν, διατί οὖν οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ· 26 ἐὰν δὲ εἴπωμεν, ἐξ ἀνθρώπων, φοβούμεθα τὸν ὄχλον, πάντες γὰρ ἔχουσι τὸν ᾿Ιωάννην ὡς προφήτην. 27 καὶ ἀποκριθέντες τῷ ᾿Ιησοῦ εἶπον· οὐκ οἴδαμεν. ἔφη αὐτοῖς καὶ αὐτός· οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ.".
Ό,τι δεν έκανε ο Μωϋσής, τοῦτ᾿ ἔστι τὸ ὕδωρ ἀντιλογίας ἐν Κάδης ἐν τῇ ἐρήμῳ Σίν, το έκανε ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Προφήτης και Βαπτιστής του Κυρίου ! Τον οποίο αποκεφάλισαν !!

2 ἐπ᾿ ἀρχιερέως ῎Αννα καὶ Καϊάφα, ἐγένετο ρῆμα Θεοῦ ἐπὶ ᾿Ιωάννην τὸν Ζαχαρίου υἱὸν ἐν τῇ ἐρήμῳ, 3 καὶ ἦλθεν εἰς πᾶσαν τὴν περίχωρον τοῦ ᾿Ιορδάνου κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, ( ... ) 7 ῎Ελεγεν οὖν τοῖς ἐκπορευομένοις ὄχλοις βαπτισθῆναι ὑπ᾿ αὐτοῦ· γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς; 8 ποιήσατε οὖν καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας, καὶ μὴ ἄρξησθε λέγειν ἐν ἑαυτοῖς, πατέρα ἔχομεν τὸν ᾿Αβραάμ· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ ᾿Αβραάμ. (Σημ. το 2, 3 και 7 εκ του Λκ. γ΄).

- Erato Bellou : Ασφαλώς διά την Ορθοδοξίαν τα μη θεόπνευστα σταγονίδια όξους δεν αναιρούν τον άπειρον ωκεανόν της θεοπνευστίας της Παλαιάς Διαθήκης. Ευχαριστώ και εύγε για τον υπέροχον διάλογον αυτόν !

- Thomas Akrotirianakis : Πως σας φαίνεται από Ορθόδοξη άποψη η φράσι «των δύο φύσεων ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως, ασυγχύτως ηνωμένων, της δε ανθρωπίνης φύσεως υποτασσομένης τη θεϊκή φύσει » ;

- Kyprianos Christodoulides : Είναι απόλυτα ορθή : «τό ἀνθρώπινον αὐτοῦ θέλημα μή ἀντιπῖπτον ἤ ἀντιπαλαῖον, μᾶλλον μέν οὖν καί ὑποτασσόμενον τῷ θείῳ αὐτοῦ καί πανσθενεῖ θελήματι».

Αναζητήσατε τον ένοχο, καλύτερα τους ενόχους

Ας Μιλήσουμε Επιτέλους: Το σχέδιο για να μεταφερθεί το χάος της Μέσης Ανατολής στην Ευρώπη

Αντί σχολίου

Το χάος ξεκίνησε σε δύο μέρη : Την κατάληψη της Παλαιστίνης από το Ισραήλ και την εκμετάλλευση των ισλαμιστών στο Αφγανιστάν από τις ΗΠΑ για να πλήξουν τη Σοβιετική Ένωση. Για να πλήξει τον αραβικό εθνικισμό, τον οποίο θεωρούσε βασικό περιφερειακό εχθρό του, το Ισραήλ αποδεχόταν την ανάπτυξη του πολιτικού ισλάμ που θα υπονόμευε τα αραβικά εθνικιστικά, εκσυγχρονιστικά κράτη του Ιράκ, της Συρίας και, κατά έναν τρόπο, της Λιβύης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέλαβαν να καταστρέψουν αυτά τα κράτη, χρησιμοποιώντας «ανθρωπιστικά» προσχήματα, ύστερα από προτροπή των υποστηρικτών του Ισραήλ στο αμερικανικό πολιτικό κατεστημένο.

Για να κάνει τα πράγματα χειρότερα, η Σαουδική Αραβία χρησιμοποίησε τους οικονομικούς της πόρους για να χτίσει τζαμιά και να διαδώσει τις εξτρεμιστικές ιδέες από τα Βαλκάνια ως τη Νιγηρία. Τα σαουδαραβικά χρήματα χρησιμοποιούνται με στόχο την ενίσχυση των σουνιτών φανατικών, την εξουδετέρωση του σιιτικού ισλάμ και την αποδυνάμωση του Ιράν. Καθώς το Ισραήλ θεωρεί, κι αυτό, το Ιράν περιφερειακό του εχθρό, η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ έχουν συμμαχήσει, με την υποστήριξη των ΗΠΑ.
Η Γαλλία συνδέεται με το Ισραήλ χάρις στην «ένοχη συνείδηση» που καλλιεργούν τα μέσα ενημέρωσης, προσωπικότητες και πολιτικοί που τελούν υπό την επιρροή εβραϊκών οργανώσεων. Και συνδέεται με τη Σαουδική Αραβία, καθώς είναι μια αγορά για τον στρατιωτικό της εξοπλισμό.

Αυτό το σύστημα συμμαχιών μεταξύ αντιπάλων έχει οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου η «Δύση», δηλαδή οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γαλλία, πολεμούν και τις δύο εμπόλεμες πλευρές στη Συρία. Βομβαρδίζουν τους ισλαμιστές και την ίδια ώρα διακηρύσσουν ότι ο Άσαντ πρέπει να φύγει. Στην πραγματικότητα, ο Άσαντ είναι το σύμβολο και ο ενωτικός παράγων του συριακού κράτους. Αν φύγει, η χώρα θα διαλυθεί. Και ποιος θα μαζέψει τα κομμάτια; Οι τρεις γείτονες: Η Τουρκία θα πάρει τον βορρά, το Ισραήλ τα υψίπεδα του Γκολάν και η Σαουδική Αραβία τα υπόλοιπα.

Το αντίδοτο κατά της σιωνιστικής θρησκείας "υπεράνω θρησκείας"

Ομιλία στην κοινή συνεδρίαση του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου και της Κρατικής Δούμας, η οποία ασχολήθηκε με την καταπολέμηση της τρομοκρατίας στις 20 Νοεμβρίου 2015. 
Ακολουθεί το κείμενο της ομιλίας.

Αξιοσέβαστοι σύνεδροι, αδελφοί!
Εκ μέρους του Αγιωτάτου Πατριάρχου Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών, κ.κ. Κυρίλλου και συμπάσης της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας, θέλω και πάλι να εκφράσω τα βαθιά, εγκάρδια και ειλικρινή συλλυπητήρια σε όσους έχασαν τους συγγενείς και οικείους τους ως αποτέλεσμα της αεροπορικής τραγωδίας πάνω από το Σινά.
Εἰς βάρος της Ρωσίας κηρύχθηκε πόλεμος. Τον κήρυξε η εγκληματική τρομοκρατική ομάδα, η αυτοαποκαλούμενη «Το ισλαμικό κράτος», η οποία ‘φημίζεται’ για τα φρικαλέα της κακουργήματα παγκοσμίως.

Πρέπει να είμαστε σαφείς ότι δεν πρόκειται για πόλεμο μιας θρησκευτικής ομολογίας εναντίον μίας άλλης. Η έννοια της «θρησκευτικής τρομοκρατίας» είναι αυτή καθ΄εαυτή παραπλανητική, διότι δεν υπάρχει κάποια θρησκευτική τρομοκρατία. Δεν έχουν δικαίωμα να αποκαλούνται πιστοί εκείνοι οι οποίοι εξαπέλυσαν αυτόν τον πόλεμο. Είναι σατανιστές, εφόσον εφαρμόζουν το θέλημα του διαβόλου, σπέρνοντας συμφορά, θάνατο και καταστροφή. Σε όλο τον κόσμο τους καταριούνται οι θρησκευτικοί ηγέτες κάθε ομολογίας και απλοί άνθρωποι, πιστοί και μη. Ο μόνος και μοναδικός τρόπος να αντιμετωπισθούν, είναι η συστηματική και σκόπιμη εξαφάνισή τους, όπου και αν εντοπισθούν η εξολόθρευσή τους, όλους μαζί ή ατομικά, διότι ο καθένας εξ αυτών απειλεί δεκάδες, εκατοντάδες και χιλιάδες ζωές.

Ολόκληρη η διεθνής κοινότητα πρέπει να συσπειρωθεί για να καταπολεμήσουμε την τρομοκρατία. Τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων έχουν καταδείξει την επείγουσα ανάγκη της άνευ αναβολής δημιουργίας ενός αποτελεσματικού μηχανισμού αντιμετωπίσεως της τρομοκρατίας στο παγκόσμιο επίπεδο. Πράξεις χρειάζονται και όχι λόγια. Οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των κρατών και οι διαφωνίες επί των πολιτικών θεμάτων πρέπει να περάσουν τώρα σε δεύτερη μοίρα.
Ας ενθυμηθούμε τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο. Πλάι-πλάι αγωνίσθησαν οι πολιτές της Σοβιετικής Ενώσεως με εκείνους της Αμερικής, της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας. Μήπως δεν υπήρχαν σοβαρές και βαθιές αντιφάσεις μεταξύ των χωρών του αντιχιτλερικού συνασπισμού; Και όμως όταν προέκυψε η ανάγκη να πολεμηθεί η καφέ πανούκλα αυτές οι αντιφάσεις περνούσαν σε δεύτερη μοίρα.

Σήμερα επήλθε καιρός να συσπειρωθούμε κατά μιας νέας πανούκλας, για να κερδίσουμε.
Αλλά εκτός εξαφανίσεως των ήδη υφισταμένων συμμοριών, πρέπει να αναλάβουμε και ένα άλλο άκρως σπουδαίο έργο, το οποίο είναι η πρόληψη της τρομοκρατίας. Και εδώ είναι ανάγκη να ιδρυθεί ένας άλλος συνασπισμός, ο οποίος να περιλαμβάνει τόσο τους κοσμικούς όσο και τους θρησκευτικούς ηγέτες. Ο συνασπισμός χρειάζεται κυρίως για να προστατεύσουμε τους ανθρώπους μας, και ιδιαίτερα τους νέους, από την επιρροή των εγκληματικών ιδεολογιών, επικαλουμένων τη θρησκεία.

Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας είναι ένας πόλεμος, ο οποίος διενεργείται στο χώρο του πνεύματος. Και η πρώτη γραμμή του μετώπου περνά από τις ψυχές των ανθρώπων. Γι΄αυτό δεν πρέπει να πολεμάμε την τρομοκρατία μόνο στο θέατρο πολεμικών ενεργειών, αλλά κυρίως στο πεδίο μάχης για τις ψυχές και τις καρδιές. Σοβαρό προειδοποιητικό σήμα για όλους μας πρέπει να είναι η ιστορία της προσηλυτισμένης από τους τρομοκράτες φοιτήτριας του μεγαλύτερου κρατικού πανεπιστημίου μας. Εάν δεν ληφθούν έκτακτα μέτρα, σύντομα θα έχουμε πολύ περισσότερους τέτοιους φοιτητές και φοιτήτριες.

Για ποιά μέτρα μιλάμε; Προπαντός για την αγωγή των παιδιών και νέων, στο σεβασμό των παραδοσιακών θρησκειών. Δεν αποτελεί μυστικό για κανένα ότι ο εξτρεμισμός, με θρησκευτικό επικάλυμμα, αναπτύσσεται κυρίως εξαιτίας της απόλυτης άγνοιας σε θέματα θρησκείας, όταν οι άνθρωποι χωρίς συνείδηση και θετικό ηθικό γνώμονα, παρουσιάζουν ως Ισλάμ κάτι το οποίο δεν είναι το Ισλάμ και καλούν για διάπραξη κακουργημάτων, τα οποία έρχονται σε αντίθεση προς την ουσία της θρησκείας. Και όλα αυτά ἐν ονόματι του Αλλάχ.

Είναι καιρός πλέον να απορρίψουμε επιτέλους μια τέτοια κατανόηση του χωρισμού Εκκλησίας-Πολιτείας και Εκκλησίας-Σχολείου, η οποία δεν θέλει την θρησκεία παρούσα άμεσα στον θύραθεν εκπαιδευτικό χώρο. Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, περιζήτητη πλέον είναι η διδασκαλία των αρχών του θρησκευτικού πολιτισμού στα σχολεία και είναι ανάγκη να διευρυνθεί αυτή η εμπειρία. Τα παιδιά μας πρέπει να ξέρουν την αλήθεια περί της θρησκείας και όχι το ψεύδος, με το οποίο είναι δυνατόν να προσπαθήσουν να τα διαποτίσουν οι ἐν ενδύμασι πιστών σατανιστές.

Είναι χρέος μας να ολοκληρώσουμε το έργο μας, σχετικά με τη δημιουργία στον θύραθεν εκπαιδευτικό χώρο του επισημονικού κλάδου «Θεολογία», με όσα συνεπάγονται, συμπεριλαμβανομένης και της αναγνωρίσεως από το κράτος των ακαδημαϊκών τίτλων αυτής της ειδικεύσεως.
Όλα αυτά τι σχέση έχουν με το πρόβλημα της τρομοκρατίας; Άμεση μάλιστα. Στο ρωσικό περιβάλλον η θεολογία, όχι η θύραθεν και «υπερομολογιακή», την οποία προσπαθούν να μας επιβάλλουν σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα, αλλά εκείνη η συνδεδεμένη με τις παραδοσιακές ομολογίες θεολογία, μπορεί να αποτελέσει ένα μοναδικό χώρο συνεργασίας μεταξύ των παραδοσιακών θρησκειών της χώρας μας.

Είναι καιρός πλέον να εγκαταλείψουμε τις φιλελεύθερες στάμπες. Δεν έχουμε να φοβόμαστε τη θρησκεία, αλλά την άγνοια στα θέματα της θρησκείας. Δέν έχουμε να φοβόμαστε την πολλή κληρικοκρατία, με την οποία οι δυτικόφρονες εκφοβίζουν το κοινό μας, αλλά εκείνο το οποίο μπορεί να γίνει, εάν τα παιδιά και οι νέοι μας αποκοπούν από την πηγή των αυθεντικών γνώσεων περί της θρησκείας.
Ιδιαίτερη ευθύνη επωμίζονται σήμερα οι κληρικοί διαφόρων θρησκευτικών ομολογιών. Σπουδαίος είναι ο ρόλος των ηγετών του Ισλάμ, οι οποίοι καλούνται αόκνως να αποδεικνύουν στους ομοδόξους τους ότι εκείνο, το οποίο οι τρομοκράτες παρουσιάζουν ως Ισλάμ, στην ουσία δεν είναι αυτό.

Είναι απαραίτητο μέσα από κοινές προσπάθειες της Πολιτείας και των θρησκευτικών κοινοτήτων, να συμβάλουμε στη διατήρηση από το λαό μας εκείνων των παραδοσιακών αξιών, επί των οποίων αυτός ερείδετο στο διάβα των αιώνων. Δεν θα στρατολογούντο αθρόα στις γραμμές των μαχητών οι νέοι στην Ευρώπη,  εάν δεν υπήρχε εκεί τις τελευταίες δεκαετίες η συνεχής φθορά των πνευματικών αξιών, η απαξίωση του θεσμού της οικογένειας, και δεν θα επιβάλλετο η λατρεία του καταναλωτισμού, οι σεξουαλικές διαστροφές και η κερδοσκοπική ιδεολογία.

Έχει πλέον εξαντληθεί η Ευρώπη και κατέστησε τον εαυτό της ανυπόληπτο με την τόσο δημοφιλή πολυπολιτισμικότητα, με την όχι μόνο ισοτιμία όλων των θρησκειών, αλλά και την απουσία τους από το δημόσιο χώρο. Από πλευράς ιδεολογίας, δεν έχει τίποτε η Ευρώπη να αντιτάξει  στους τρομοκράτες. Μόνο μια ισχυρή Ευρώπη, η οποία δεν ντρέπεται για τις χριστιανικές ρίζες της και την πνευματική της ταυτότητα, θα είναι σε θέση να αντισταθεί στους φανατικούς, οι οποίοι είναι βέβαιοι για το δίκιο τους, τόσο πολύ, ώστε δεν φείδονται των δικών τους ζωών προκειμένου να καταστρέψουν τις ζωές των άλλων.

Είναι μοναδικός ο ρόλος της Ρωσίας σήμερα. Εκατομμύρια άνθρωποι στη Μέση Ανατολή με ελπίδα προσβλέπουν στη Ρωσία. Είναι εκείνοι, οι οποίοι επί πολύ χρόνο προσέβλεπαν στη Δύση, χωρίς τελικά να γίνει τίποτε. Σήμερα, η Ρωσία αναδείχθηκε παγκόμια ηγέτιδα στον αγώνα κατά της πανούκλας της τρομοκρατίας και εδώ βλέπουμε τον ιστορικό ρόλο του λαού μας, ο οποίος έχει διαπαιδαγωγηθεί με χριστιανικές πνευματικές - ηθικές αξίες και ιδεώδη, και με απόλυτο σεβασμό των πιστών ετέρων παραδοσιακών θρησκειών.

Ακριβώς, επειδή η Ρωσία βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά του παγκοσμίου κακού, αυξάνονται και τα ρίσκα, κάτι το οποίο κατέδειξε η τραγωδία πάνω από το Σινά. Καθώς κύπτουμε το κεφάλι ως φόρο τιμής στη μνήμη των θυμάτων, δίνουμε σήμερα υπόσχεση, όχι να εκδικηθούμε γι΄αυτά, αλλά να κάνουμε ο,τι μπορούμε, ώστε κάτι παρόμοιο να μην ξανασυμβεί ποτέ.

 Τμήμα Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας

"Όπου υπάρχουν φυσικοί νόμοι, υπάρχει και νομοθέτης"

Δίκην σχολίου σταχυολογώ μερικά από αυτά που είπε, αξιοσημείωτα για τον γράφοντα, ο κ. Πέτρος Ζωγράφος

1) "Για να παραχθεί ενέργεια σε μια πηγή ενέργειας, πρέπει να προβληθεί μια αντίσταση, που ονομάζεται φορτίο. Και αν αυτό μεταφερθεί στη Φιλοσοφία, αν στο μυαλό του ανθρώπου δεν δημιουργηθούν συνθήκες αντίστασης, (σ.σ. αν το μυαλό του ανθρώπου δεν λειτουργεί σαν αντίσταση) δεν μπορεί να παραχθεί έργο. Η αμφισβήτηση λοιπόν για μένα είναι μια μορφή αντίστασης. Τώρα, δεν είναι αντίσταση "ομική", "επαγωγική", "χωρητική", αλλά δεν παύει να είναι μια μορφή αντίστασης του μυαλού. Όταν το μυαλό παρουσιάζει αντίσταση, δηλαδή κοντράρεται με μια σκέψη μέσα του, τότε θα παραχθεί έργο προς τα έξω." Στο 1: 17΄ : 19΄΄

 2) "Μεταφυσικό θα ήταν να υπάρχουν φυσικοί νόμοι χωρίς να υπάρχει νομοθέτης, αυτό είναι το μεταφυσικό. Όπου υπάρχουν φυσικοί νόμοι, υπάρχει και νομοθέτης." Στο 1: 32΄: 23΄΄

Σημείωση κχ.
"Η αμφισβήτηση λοιπόν για μένα είναι μια μορφή αντίστασης". Θα το έλεγα και θα το έγραφα διαφορετικά. Όπως : Η εσωτερική επεξεργασία των έξωθεν γεγονότων, θεάματα, ακροάματα, αναγνώσματα κλπ., είναι μια μορφή, σε εισαγωγικά, Φυσικής αντίστασης..

"Ελευθερία είναι να μπορεί ο άνθρωπος ελεύθερα να κάνει την επιλογή του καλού ενάντια στον ατομικισμό και στη θέληση του ενστίκτου"

"Ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην ομιλία του αναφέρθηκε επίσης στην πρόκληση της ελευθερίας και τόνισε πως για την Ορθοδοξία ο απαραίτητος όρος για την ελευθερία είναι το να μπορεί ο άνθρωπος ελεύθερα να κάνει την επιλογή του καλού ενάντια στον ατομικισμό και στη θέληση του ενστίκτου." (Ιστολόγιο ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ 1)

Σχόλιο
Τι να του πει κανείς γι΄ αυτές τις ανοησίες, που κάθεται και λέει ενώπιον των μεγάλων του θεσμού ... των «Μεγάλων Καθολικών Διαλέξεων» ; Πόσο μεγάλοι ήταν και τι το μεγάλο άκουσαν; Αυτό που είπε, δεν θα ήταν προφανώς δικό του. Κάποιος άσχετος και άσοφος φιλόσοφος, από τους πολλούς που έχει και τον συμβουλεύουν, θα το σκέφτηκε και του το έγραψε :

"Ελευθερία είναι να μπορεί ο άνθρωπος ελεύθερα να κάνει την επιλογή του καλού ενάντια στον ατομικισμό και στη θέληση του ενστίκτου". Σημείωση, μετά το "ενάντια στη θρησκεία" έχουμε τώρα το "ενάντια στο ένστικτο" και ουδέποτε "ενάντια στη λογική" των νεοορθοδόξων. Παρένθεση, νεο-Βαλααμίτες ή για την τότε εποχή τούς Νικολαΐτες.

Αλλά δεν συμβαίνει αυτό. Επειδή ελευθερία είναι να γνωρίζεις πρώτα την αλήθεια. Τα ζώα με το ένστικτο, δεν έχουν ιδέα τί σημαίνει αλήθεια και πώς αυτή συνυφαίνεται με την ελευθερία. Ένας από αυτούς ήταν και ο Πόντιος Πιλάτος : «38 λέγει αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· τί ἐστιν ἀλήθεια; καὶ τοῦτο εἰπὼν πάλιν ἐξῆλθε πρὸς τοὺς ᾿Ιουδαίους». Όποιος αυτό δεν το γνωρίζει, πόσο μάλλον, δε, όταν η προέλευση του ανθρώπου είναι εκ των πιθήκων - μέσω παρεμβολής του θεού σε κάποια φάση της ούτως ή άλλως αδήριτης εξέλιξης - σόφισμα των ανοήτων - θα ενεργεί πάντα βάσει ενστίκτου και ενστίκτων. Θέλω να πω, βάσει μιας βουλιμικής (χρηστικής των άλλων) διάθεσης, προκειμένου να κορέσει την ακόρεστη αδηφαγία / πλεονεξία του σε κάθε τομέα της ζωής, λόγω των φυσικών προσόντων που διαθέτει έναντι των άλλων, παρένθεση, ζώων.  

23. Γέροντος Αλυπίου : Κυριακή Ζ΄ Λουκά

https://drive.google.com/file/d/0B10nRQ2KXoC_SHJQSHdUMWtra0ZqTkt2cm5KV2hYeVVnQ3R3/view?usp=sharing
Χειρόγραφη απομαγνητοφώνηση λόγου  + Ιερομόναχου Θεοδώρητου

41 καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα ᾿Ιάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, 42 ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν. ᾿Εν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. 43 καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ρύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ᾿ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, 44 προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ρύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. 45 καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; 46 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ. 47 ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι᾿ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα. 48 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην. 49 ῎Ετι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. 50 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται. 51 ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ ᾿Ιωάννην καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα 52 ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει. 53 καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν. 54 αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου. 55 καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. 56 καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.

Σχόλιο
Υπογραμμίσεις και έντονη γραφή από εμένα

45 καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; 46 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ. 51 ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ ᾿Ιωάννην καὶ ᾿Ιάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα 52 ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπε· μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει. 53 καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν. 54 αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου. 55 καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. 56 καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτοῖς. ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.

Ο τελευταίος μακαρισμός του Κυρίου είναι το "μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες". ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ.