Powered By Blogger

Αλλοίωση, "εν ανομίαις συνελήφθην"

"Ευμορφία", για όλους

Επαναγωγή, "εις το καθ΄ομοίωσιν επανάγαγε ..."

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Έκαστος δικαιούται να αναπτύσσει ελευθέ­ρως την προσωπικότητά του


Η ελευθερία των τοίχων

Νεότερη επεξεργασία στις 27/04/2011


Tο άρθρο 2 παράγραφος 1 του Συντάγματος ορίζει: «Έκαστος δικαιούται να αναπτύσσει ελευθέ­ρως την προσωπικότητά του και να συμμετέχει εις την κοινωνι­κήν, οικονο­μικήν, και πολιτικήν ζωήν της χώρας, εφ’ όσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει τα Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη».

Τι σημαίνει όμως αυτό το "έκαστος δικαιούται να αναπτύσσει ελευθέ­ρως την προσωπικότητά του", σε σχέση με το προσχέδιο νόμου της εικαζομένης δωρεάς των οργάνων; Μήπως σημαίνει ότι η ελευθέρα ανάπτυξη της προσωπικότητας είναι υποχρεωμένη να λάβει θέση και απαραιτήτως να δηλώσει υπεύθυνα ότι τάσσεται υπέρ ή κατά της δωρεάς των οργάνων;

Αν αυτή η συνθήκη είναι απαραίτητη, τότε δεν μπορεί να γίνει λόγος για "ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας". Διότι η προσωπικότητα, δηλαδή η ελευθερία της, τελεί υπό τη δέσμευση της υποχρεωτικής δήλωσης. Τι είδους ελευθερία είναι αυτή, όταν η προσωπικότητα εξαναγκάζεται, βάσει νόμου, να δηλώσει ότι δέχεται ή δεν δέχεται, να παραδοθεί το ευρισκόμενο σώμα στην κατάσταση του εγκεφαλικού θανάτου εις τας χείρας των ιατρών για τη διασπορά των οργάνων;

Μπορεί να λέγεται αυτό ελευθερία και παραπέρα,"προσωπικότητας ανάπτυξη"; Δηλαδή, ελεύθερος είναι μόνο αυτός που δηλώνει; Εκείνος που δεν δηλώνει, σημαίνει ότι δεν είναι ελεύθερος; Πόθεν αυτό συνάγεται; Όσο ελεύθεροι είμαστε να δηλώσουμε αυτό ή εκείνο, άλλο τόσο ελεύθεροι είμαστε να μη δηλώσουμε το ένα ή το άλλο.

Φαίνεται όμως ότι εδώ, στη χώρα αυτή που δοξάστηκε ιδιαίτερα το πνεύμα, ο λόγος και η λογική, με την έννοια του Ορθού Λόγου και όχι του μεσοβέζικου ορθολογισμού, ο θεός εγκατέλειψε τον Αντώνιον (
"Απολείπειν ο θεός Aντώνιον"), για να θυμηθούμε τον αλεξανδρινό συμπατριώτη μας Κ. Καβάφη. Ελεύθερος είναι μόνο όποιος δηλώνει. Ή ψηφίζει. Εκείνος που δεν δηλώνει - ή δεν ψηφίζει - εικάζεται ως δηλωσίας και μάλιστα, ως καταφάσκων στη διανομή-υπεξαίρεση των ζωτικών οργάνων του. Ενδεχομένως και ως ανελεύθερος, διο κατάλληλος για την ευρείαν εμπέδωση της, κατόπιν δηλώσεως - ή ψήφου - ελευθέρας ανάπτυξης της προσωπικότητας.

Κυριακή 24 Απριλίου 2011

Οι πνευματικοί ταγοί της απάτης έφτιαξαν τους πολιικούς ηγέτες της χρεωκοπίας

Αυτά δεν τα γνωρίζετε. Είναι γράμματα πολύ μικρά και δεν είναι εύκολο να διαβαστούν. Όσοι έχετε μάτια που βλέπουν, αυτιά που ακούν και νουν του εννοείν, διαβάστε τα παρακάτω. Βρίσκονται στο σύνδεσμο που ακολουθεί στο τέλος. Τίτλος του άρθρου :

Νέα δοκιμασία γιά τούς Πατέρες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου


Κάποτε ὁ Σουλτάνος τῆς Τουρκίας ἤθελε νά κηρύξει ὁλοκληρωτικό ἱερό πόλεμο κατά τῶν Περσῶν. Εἶχε ὅμως ἕνα πρόβλημα: οἱ Πέρσες ἦταν καί αὐτοί Μωαμεθανοί καί ὁ ἱερός πόλεμος κηρύσσεται μόνον πρός τούς «ἀπίστους». Τί ἔκανε λοιπόν; Ἀφοῦ συμβουλεύθηκε τούς νομοδιδασκάλους τοῦ Κορανίου, ἔβγαλε ἕνα φιρμάνι, ἕναν φετβά, καί κήρυξε τούς Πέρσες σχισματικούς. Μετά ἀπό αὐτό μπορούσε νά τούς κηρύξει καί «ἱερό πόλεμο» (τζιχάντ), ὁπότε οἱ στρατιῶτες του πολεμοῦσαν μέ περισσότερο φανατισμό, θεωρῶντας ὅτι ἄν σκοτώνονταν στό πεδίο τῆς μάχης θά πήγαιναν στόν Παράδεισο τοῦ Ἀλλάχ!

Κάτι παρόμοιο ἔγινε καί στήν περίπτωση τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου...

Ὁ Πολυχρονεμένος Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος προσπαθῶντας νά βρεῖ τρόπο νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τούς ἐνοχλητικούς γιά τόν ἴδιο Ἐσφιγμενῖτες, μιμήθηκε τήν πρακτική τοῦ Σουλτάνου. Ἔβγαλε μία ἀπόφαση καί κήρυξε τούς Ἐσφιγμενῖτες «σχισματικούς». Καί νομίζει ὅτι αὐτή του ἡ ἀπόφαση τούς μετέτρεψε ὡς διά μαγείας ἀπό Ἐσφιγμενῖτες Μοναχούς τού Ἁγίου Ὄρους σέ μία ὁμάδα κοσμικῶν πού βρέθηκαν μέσα σέ ἕνα ἁγιορείτικο Μοναστήρι! Μήπως φταίει ἡ ἐπί μακρόν συναναστροφή του μέ τούς μάγους τῶν ἰθαγενῶν τῆς Ἀφρικῆς καί τῆς Ἀμερικῆς στίς διαθρησκειακές συναθροίσεις πού πηγαίνει; Ἴσως ...

Ἔπειτα ἔλαβε μία μικρή ἀδελφότητα ἐξαρτηματικῶν Σιμωνοπετριτῶν Μοναχῶν καί τούς μετέτρεψε, λέει, σε «Ἐσφιγμενῖτες». Πῶς ἔγινε αὐτό, δέν γνωρίζομε. Μήπως θεωρεῖ ὅτι ἡ ποιμαντορική του ράβδος ἔχει τίς ἰδιότητες τῆς ράβδου τῆς μάγισσας Κίρκης πού μετέτρεψε τούς συντρόφους τοῦ Ὀδυσσέα σέ χοίρους; Μήπως ἐπηρεάστηκε ἀπό τό παράδειγμα ἐκείνων τῶν φραγκοκαλόγερων τοῦ μεσαίωνα πού θέλοντας νά φάνε μία ψητή πάπια σέ ἕνα πανδοχεῖο, ἐνῷ ἦταν σαρακοστή, βούτηξαν τά δάκτυλά τους στό νερό σέ ἕνα ποτήρι, πού ἦταν δίπλα, τήν ράντισαν τρεῖς φορές καί βάπτισαν τήν πάπια ...ψάρι (νηστίσημο κατά τούς λατίνους) καί τήν ἔφαγαν; Δέν γνωρίζουμε. Ὅλα εἶναι πιθανά. Ἄς μή ξεχνᾶμε ὅτι σπούδασε ...Κανονικό Δίκαιο (μήπως δίκαιο πού ἐπιβάλλεται μέ τά κανόνια!;) στή Ρώμη.

Ἔτσι λοιπόν, ὁ Πολυχρονεμένος Ἀφθέντης καί Δεσπότης κ. Βαρθολομαῖος καί ἡ «Ἱερά Κοινότης» (κατήντησε πλέον τόσο «Ἱερά» ὅσο καί ἡ «Ἱερά Ἐξέτασις»), ἐδημιούργησαν οἱ ἴδιοι τό νομικό πλαίσιο γιὰ νὰ νομιμοποιήσουν τίς μετέπειτα διωκτικές ἐνέργειές τους.

«Ὅλα εἶναι νόμιμα» μᾶς εἶπε κάποιος πολιτικός κάποτε, ὅταν θέσαμε ὑπ’ ὄψη του τά παράλογα πού γίνονται στό Ἅγιον Ὄρος. «Βεβαίως», τοῦ ἀπαντήσαμε, «κατά τούς νόμους πού φτιάχνετε, νόμιμα εἶναι. Καί οἱ Τοῦρκοι νομίμως ἔκλεισαν τήν Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης. Ἔφτιαξαν νόμο (μόνον τό Κράτικά ἀνώτατα ἐκπαιδευτικά ἱδρύματα μποροῦσαν νά λειτουργοῦν) καί κατά τό νόμο τους, νομίμως ἔκλεισαν αὐτήν τήν Σχολή (πού δέν ἦταν ὑπό κρατικό ἔλεγχο)». Ἀλλά τό νόμιμο εἶναι πάντοτε καί ἠθικό;

Πρόσφατα, λοιπόν, αὐτή ἡ ὑπό τὸν κ. Χρυσόστομο Κατσουλιέρη ἀδελφότητα τῶν Σιμωνοπετριτῶν Μοναχῶν οἱ ὁποῖοι ὑποδύονται τούς Ἐσφιγμενῖτες, ἐπέτυχαν νά καταδικάσουν τούς γνησίους Ἐσφιγμενῖτες ὡς ...καταληψίες τῆς Μονῆς στὴν ὁποίαν ἔλαβαν τό μοναχικόν σχῆμα ἀπ’ ἀρχῆς καί ἐγκαταβιοῦν. Κάποιοι ἀπό αὐτούς ἔγιναν Μοναχοί στήν Ἱερά Μονή Ἐσφιγμένου πρίν ἀκόμη γεννηθοῦν οἱ λεγόμενοι «Κατσουλιέρηδες», ἢ ἀκόμη καί ὁ ἴδιος ὁ κ. Βαρθολομαῖος. Ὅμως τώρα, ἔπειδή στήν πατρίδα μας ἰσχύει πολύ συχνά τό δίκαιον τοῦ ἰσχυροτέρου, ἔγινε τό θέλημα τοῦ κ. Πατριάρχου καί οἱ Ἐσφιγμενῖτες καταδικάστηκαν ὅτι ἔχουν καταλάβει ...τό ἴδιο τους τό σπίτι!

Δυστυχῶς οἱ ψευδοεσφιγμενῖτες, ἔχουν στή διάθεσή τους ἀφθονία χρημάτων (λαμβάνουν τά χρήματα ἀπό τά ἐνοίκια τῶν ἀκινήτων καί τίς κρατικές ἐπιχορηγεῖες πού προορίζονται γιά τήν Ἱερά Μονή Ἐσφιγμένου) τά ὁποῖα διαθέτουν γιά νά κάνουν δικαστήρια τόσο ἐναντίον τῶν γνησίων Ἐσφιγμενιτῶν, ὅσο καί ἐναντίον τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἀπό τούς ὁποίους ἐπιχειροῦν νά ἁρπάξουν τά Μοναστήρια τους τά ὁποῖα κάποτε ἦταν μετόχια τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου. Πράγματι, καλό καλογηρικό διακόνημα διάλεξαν γιά νά ἀπασχολοῦνται, ὁσάκις δέν προσεύχονται! Ὡς γνωστόν, μερικές φορές, ἀκόμη καί ὁ διάβολος ἐκπλήσσεται ἀπό τά τεχνάσματα κάποιων καλογήρων, ὅπως, ἄλλωστε ἀναφέρει καί τό Γεροντικόν!

Ἀλλά, ὅσο καί ἄν ἔχουν μέ τό μέρος τους τήν ἀνθρώπινη «δικαιοσύνη», δέν θά ξεφύγουν ἀπό τήν θεϊκή, ἡ ὁποία δέν δελεάζεται, οὔτε παραπλανεῖται ἀπό νομικά τεχνάσματα.

Σέ αὐτήν τήν δύσκολη στιγμή τῶν Πατέρων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου, οἱ ὁποῖοι –πέραν τῶν ὑπολοίπων ἀναγκῶν συντηρήσεως τῆς Μονῆς, διατροφῆς τῶν Πατέρων καί τῶν ἐπισκεπτῶν- τώρα θά πρέπει νά ἀντιμετωπίσουν καί τίς συνέπειες αὐτῆς τῆς δικαστικῆς καταδίκης.

Γι’ αὐτό, ὅσοι ἐπιθυμοῦν νά συνεισφέρουν, μποροῦν να καταθέσουν τήν εἰσφορά τους στόν ἀριθμό λογαριαμοῦ τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης:

151/958148-09


http://sites.google.com/site/bishopphotios/home/articles-2/neadokimasiagiatouspateresteshierasmonesesphigmenou

Ο οικουμενισμός είναι ρεαλιστική ιδέα


Μάλιστα, καλά διαβάσατε τον τίτλο. Ο οικουμενισμός είναι ρεαλιστική ιδέα και αυτό το είπε ο Σέρβος πατριάρχης Ειρηναίος. Για να είμαι ακριβής δεν το είπε απερίφραστα, αλλά απάντησε σε ερώτηση δημοσιογράφου. Ιδού, πώς έχει το θέμα :

"Δημοσιογράφος : Πώς είναι αυτή η «ιδέα» ή «επιθυμία», είναι ρεαλιστική υπό τις παρούσες συνθήκες και την παρούσα κατάσταση; (Σημ.σ. Η ιδέα και η επιθυμία αφορά στον οικουμενισμό και στις ενωτικές αγαπολογικές πρωτοβουλίες του πάπα)

Πατριάρχης Ειρηναίος : Είναι απολύτως ρεαλιστική, αλλά είναι άλλο πράγμα, αν και με ποιο τρόπο ο σημερινός κόσμος, στη σημερινή κατάσταση, είναι σε θέση να αποδεχθεί αυτή την ιδέα."

Λεπτομέρειες http://aktines.blogspot.com/2011/04/blog-post_4425.html

Αυτός λοιπόν είναι πιο προσεκτικός από τον μακαρίτη Χριστόδουλο. Είπε (έμμεσα) ότι ο οικουμενισμός είναι μια "ρεαλιστική ιδέα". Δηλαδή, η αίρεση και όλες οι αιρέσεις είναι ρεαλιστικές. Σωστά, είναι τόσο ρεαλιστικές, ώστε πείθουν τα μικρά παιδιά να ζώνονται με εκρηκτικά και ... "αποθανέτω η ψυχή μετά των αλλοφύλων". Άλλοι, προτιμούν να πεθαίνουν τους ετοιμοθάνατους στο χειρουργείο για να μιμηθούν τον Κύριο, αφού ... "αλλήλων μέλη" είμαστε (μητροπολίτης Μεσογαίας). Τέλος, υπάρχουν και εκείνοι που "στραγγίζουν" οικονομικά όποιον δεν συμφωνεί, μετά από μερικά μαθήματα με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου ή ξεσηκώνοντας άρπαγες διεκδικητικούς γείτονες.

Έχουμε δηλαδή το ρεαλισμό "εκεί που δεν φαίνεται ο θεός" (μητροπολίτης Μεσογαίας) να φαίνεται ο άνθρωπος : Ο εξολοθρευτής άνθρωπος δυστυχώς.

Ο μακαρίτης Χριστόδουλος είχε πει για την αίρεση του οικουμενισμού (σημ. δεν την χαρακτήριζε αίρεση διότι δεν ήταν ταλιμπάν) ότι υπάρχει ο καλός οικουμενισμός και ο κακός οικουμενισμός, για να εισπράξει από κάποιους Ορθοδόξους την ερώτηση : Δηλαδή υπάρχει η καλή αίρεση και η κακή αίρεση;

Αλλά, σημειώσαμε, ο μακαρίτης δεν ήταν ταλιμπάν, δεν δεχόταν ότι σήμερα υπάρχουν αιρέσεις, και όσοι γράφουν αυτά τα πράγματα, όπως τα δικά μου, είναι ταλιμπάν. Δεν είναι Ορθόδοξοι. Οι ορθόδοξοι είναι όπως ο Ειρηναίος της Σερβίας, οι νυν και τέως δικοί μας αρχιεπίσκοποι και οι υπόλοιποι λεγεονάριοι (λεγεών το όνομά μου). Οι οποίοι θέλουν να ενώσουν τους ανθρώπους στον ένα θεό με τις ποικίλες λατρευτικές εκφράσεις. Για το θέμα βλέπε την ανάρτηση http://kyprianoscy.blogspot.com/2011/04/blog-post_8167.html

Ο Μεσογαίας Νικόλαος, η καύση των νεκρών και άλλα τινα, συνέχεια προηγουμένου.


Νεότερη επεξεργασία 24/04/2011
και 18/01/2013


Οφείλω να δώσω συνέχεια στα όσα προηγουμένως έγραψα : (http://kyprianoscy.blogspot.com/2011/04/blog-post_1590.html). Και τούτο, διότι ο ενδιαφερόμενος για θέματα πίστεως αναγνώστης, πρέπει να γνωρίζει κάτι σημαντικό.

Η παπική αίρεση, ως γνωστόν, ομολογεί το Σύμβολο της Πίστεως, με την προσθήκη "εκ του Υιού". Θα έλεγε λοιπόν κανείς ότι τούτο είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια την οποία επέβαλαν πολιτικές σκοπιμότητες μιας εποχής.

Αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Η παπική παραπλάνηση και διαφθορά έγκειται στο ότι ομολογεί κατά πάντα την αλήθεια, λέγει πράγματα σωστά, με την "ασήμαντη" λεπτομέρεια του filioque. Αυτή όμως η λεπτομέρεια κάνει κάτι άλλο σημαντικότατο. Υποδύεται την αλήθεια, ότι λέγει πράγματα αληθεύοντα και σωστά, και την πλαστογραφεί, σε σημείο που είναι πολύ δύσκολο για τον μη έχοντα γνώσεις της πίστεως (σημ. γνώσεις θεολογικές) να το αντιληφθεί. Το αποτέλεσμα είναι ότι όλα ανατρέπονται και το ψεύδος κυριαρχεί από αυτή την "ασήμαντη" λεπτομέρεια.

Όμοια λοιπόν και ο μητροπολίτης Μεσογαίας. Λέγει σωστά πράγματα, κάποιες αλήθειες, όλα όμως αυτά είναι μια αληθοφάνεια και όχι η όντως αληθής Αλήθεια. Πρόκειται για φαλκίδευση της αληθείας, παραπλάνηση των πιστών και αλλοίωση του ορθόδοξου φρονήματος και βιώματος. Ιδού το διατί και η συνέχεια.

Είπε ο μητροπολίτης Μεσογαίας:

"Δεν θέλουμε να κάνουμε κάτι βίαιο, σεβόμενοι την ταφή του Χριστού, και προβάλλοντας στον κάθε άνθρωπο, το γεγονός της ταφής του Χριστού και της Αναστάσεως."

Και ημείς διερωτόμαστε :

Δηλαδή, δια της ταφής και μη καύσεως, προβάλλεται το γεγονός της ταφής και της Αναστάσεως του Χριστού! Ορθά, έστω. Τι γίνεται όμως με την ταφή και την μη καύση των διαμερισθέντων κατά τα όργανα δωρητών; Που όντας έμψυχοι αλλά ανέκφραστοι (καθηγητής Νευρολογίας Μπαλογιάννης) αφήνουν την τελευταία τους πνοή στο Χειρουργείο; Τι προβάλλεται με αυτούς;
(*)

(*) Προβάλλεται το "εσμέν αλλήλων μέλη", θα μας πει ο Μητροπολίτης Μεσογαίας, που έχει μάλιστα γράψει και σχετικό, με τον τίτλο, βιβλίο αναγορεύοντας σε θεοφιλείς τις μεταμοσχεύσεις. Ψεύδεται όμως, Διότι, πριν γράψει αυτό ο Απ. Παύλος, κάτι άλλο έχει πει, το οποίο αποσιωπά δολίως ο Μητροπολίτης. Ιδού το πλήρες εδάφιο :  "Διο αποθέμενοι το ψεύδος λαλείτε αλήθειαν έκαστος μετά του πλησίον αυτού· ότι εσμέν αλλήλων μέλη" (Εφ. δ΄ 25). Αν είχε αποθέσει το ψεύδος θα μας έλεγε την αλήθεια, όπως συμβουλεύει ο Απ. Παύλος. Δεν το κάνει και επιμένει να παραπλανά το λαό του Θεού.. 

Δεν περιμένουμε οπωσδήποτε να μας απαντήσει ούτε ο μητροπολίτης Μεσογαίας, ούτε και ο καθηγητής της Νευρολογίας Μπαλογιάννης. Περιττεύει να συμπληρώσω ότι η κατευθυνομένη δημοσιογραφία δεν θα δημοσίευε ποτέ αυτά που γράφω. Το λέω εκ πείρας. Γι΄ αυτό θα δώσουμε εμείς την απάντηση, ας είναι και στα "μπάζα" του διαδικτύου. Και αυτή είναι:

"Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε". Τι θα πει αυτό; Καλούμαστε να ενδυθούμε τον Κύριο, ένδυμα της ψυχής μας, δηλαδή του σώματός μας ("λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, φωτοδότα, και σώσον με") να κάνουμε τον εγερθέντα και πρωτότοκο των νεκρών. Αυτό κάνουμε κάθε φορά που μεταλαμβάνουμε τον όλον Χριστό.

Αλλά ο μητροπολίτης Μεσογαίας και ο καθηγητής Νευρολογίας δεν συμφωνούν. Διαφωνούν με την καύση των νεκρών και συμφωνούν με την εν συνειδήσει και εν επιγνώσει και μη εικαζομένη, δωρεά των οργάνων. Δηλαδή, καταφάσκουν στο να διαμερίζουν το ιμάτιο-"στολήν της ψυχής", κατά το τροπάριον του Νυμφώνος : "Λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, φωτοδότα και σώσον με". Κάνουν ό,τι έκαναν οι σταυρωτές του Κυρίου : "Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς και επί των ιματισμόν μου έβαλον κλήρον".

Με την εν επιγνώσει, ενσυνείδητη ή ακόμη και εικαζομένη δωρεά, οι ανασταυρώνοντες την Αλήθεια τεμαχίζουν (διεμερίσαντο) τα σώματα (ιμάτιο ή στολή της ψυχής) των έμψυχων μεν, ανέκφραστων δε, εγκεφαλικά νεκρών "βάλοντες κλήρον". Το δε χειρότερο, κυριολεκτικά διαστρέφουν το ορθόδοξο βίωμα και διαφθείρουν το φρόνημα των ευσεβών Χριστιανών της αγίας ημών Πίστεως. Εκεί οδηγούν το λογικό ποίμνιο μεγαλόσχημοι ποιμένες - υποτίθεται ορθόδοξοι - και καθηγητές πανεπιστημίων άνευ εγλωβισμού των σε δόγμα ή δόγματα. Η επιστήμη, διατείνονται, δεν έχει δόγματα εκτός, βέβαια, από το δόγμα του εγκεφαλικού θανάτου.

Αυτές είναι οι συνέπειες από τις λεγόμενες "ασήμαντες διαφορές" της παπικής αίρεσης και των προτεσταντικών παραφυάδων που εξέθρεψε, και επ΄ αυτών κινούνται ο μητροπολίτης Μεσογαίας, ο καθηγητής Νευρολογίας Μπαλογιάννης και πλήθος άλλων διακονούντων την "αγία" αυτών επιστήμη.

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Ο μητροπολίτης, η καύση των νεκρών και η φυσιολογική φθορά του θανάτου


Η φωτογραφία και η αφορμή από το ιστολόγιο ksipnistere

Νεότερη επεξεργασία 15/02/2013


Ήταν Κυριακή του Πάσχα, 2011, όταν η "Καθημερινή" δημοσίευσε συνέντευξη του μητροπολίτη Μεσογαίας σχετικά με το θέμα της αποτέφρωσης των νεκρών. Δεν θυμάμαι αν η "ατζέντα¨περιλάμβανε και άλλα. Από το διάλογο μεταξύ δημοσιογράφου (Δ) και μητροπολίτη (Μ) σημείωσα τα κατωτέρω :

- Δ : Αφού τα σώματα λιώνουν, πλην του Χριστού, γιατί δεν δέχεται η Εκκλησία την καύση των νεκρών;
- Μ : Διότι η καύση δεν αφήνει τη φυσιολογική φθορά. Δεν θέλουμε να κάνουμε κάτι βίαιο, σεβόμενοι την ταφή του Χριστού, και προβάλλοντας στον κάθε άνθρωπο, το γεγονός της ταφής του Χριστού και της Αναστάσεως.


Δεν θέλησα να ενοχλήσω την εφημερίδα με ένα ακόμη γράμμα. Στο παρελθόν λίγα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας. Τα περισσότερα χάνονταν. Παρακάτω ο δημοσιογράφος δεν τόλμησε να προχωρήσει. Για παράδειγμα, να του θέσει καυτά - περί καύσεως ο λόγος - ερωτήματα όπως :

Αφού δεν θέλετε την καύση, επειδή δεν αφήνει τη φυσιολογική φθορά και δεν θέλετε κάτι το βίαιο, τότε πώς εξηγείται να θέλετε τον βίαιο θάνατο των εγκεφαλικά νεκρών, πειθόμενος ότι με τον "θάνατο" αυτό ο ασθενής είναι νεκρός; Ποιος ο λόγος να σταματούμε τη φυσιολογική διαδικασία προς την φθορά του θανάτου και να προτιμάμε τη συνειδητή - και όσο τελούμε εν επιγνώσει - αποδοχή της δωρεάς των οργάνων; Τα οποία σημειωτέον  λαμβάνονται πριν ξεψυχήσει ο άνθρωπος, όπως είχε δηλώσει ενώπιον της Επιτροπής Βιοηθικής ο καθηγητής της Νευρολογίας κ. Μπαλογιάννης. 

Στην ερώτηση που του υπέβαλλε ο γράφων, αν η αφαίρεση των οργάνων γίνεται από έμψυχο ή άψυχο άνθρωπο (ασθενή) απάντησε ότι ο εγκεφαλικά νεκρός είναι "έμψυχος αλλά ανέκφραστος". Τον άκουσαν όλοι οι συμμετέχοντες. 
Αν μη τι άλλο, η καύση δεν είναι τόσο βίαιη, αφού πρόκειται περί πτώματος, όσο βίαιος - παρά τη νάρκωση - είναι ο θάνατος επί της χειρουργικής κλίνης.

Οπωσδήποτε, όμως, γράφουμε τώρα εμείς, βιαιότερη είναι η παραπλάνηση και η διαφθορά των πιστών, όταν καλούνται να αποδεχθούν, πριν αποβιώσουν εγκεφαλικά, τη δωρεά των οργάνων τους κατόπιν εγκεφαλικού "θανάτου". Διότι γίνεται με λόγια πλάνης, με λόγια που δεν καίνε. Γίνεται με λόγια κίβδηλης αγάπης : "Σεβόμαστε τη φυσιολογική φορά προς τη φθορά της αποσύνθεσης, όχι όμως και τη φυσιολογική φορά προς τη φθορά του θανάτου". Η αγάπη που νικά το θάνατο, κατά τον μητροπολίτη, είναι να δίνεις προ του θανάτου τα ζωτικά σου όργανα, για να προβληθεί, έτσι, η πλέον διεστραμμένη θεολογική άποψη της Αναστάσεως. Και πέραν αυτού, συνεχίζουμε, έχουμε την εξαγόρευση ενός εγκλήματος καθοσιώσεως, μάλιστα  με τη σφραγίδα της Εκκλησίας του Ορθοδόξου Χριστιανικού Δόγματος της καθ΄ ημάς Ανατολής!

Με τέτοιους ποιμένες των λογικών προβάτων τι χρείαν έχουμε των αιρετικών; Είμαστε όλοι βουτηγμένοι μέσα στην αίρεση αιώνες τώρα και άρα, δεν υπάρχουν πλέον αιρέσεις. Φευ, αργήσαμε να το πάρουμε είδηση. Καλώς, λοιπόν, ο πολυχρονεμένος οικουμενικός Βαρθολομαίος απεφάνθη : "οι πατέρες ημών πλανήθηκαν υπό του αρχεκάκου όφεως".

Φρίκη, φρίκη και μόνον φρίκη.

Ο μητροπολίτης κρίνει προσφορότερο να λιώνεις στο χώμα τεμαχισμένος με σκόρπια τα όργανα. Ο βίαιος θάνατος επί της χειρουργικής τραπέζης δεν τον απασχολεί, διότι το λέει η επιστήμη : Βλάβη στο εγκεφαλικό στέλεχος σημαίνει θάνατος, ο ασθενής είναι έμψυχος αλλά ανέκφραστος, οπότε καλύτερα να μιμούμαστε την ταφή του Κυρίου, κατόπιν αφαίρεσης των οργάνων ενός έμψυχου αλλά ανέκφραστου,  παρά να γινόμαστε στάχτη. Εύγε!

Τοιουτοτρόπως, λέμε κι εμείς, μένουμε ήσυχοι και ο δημοσιογράφος "καταπίνει τη γλώσσα του", κατά τη συνήθη έκφραση.

Πασχάλιος ευχή



Το κερί στα χέρια να μη σβύσει ποτέ

Εύχομαι σε όλους τους αγαπητούς επισκέπτες και αναγνώστες

Καλή Ανάσταση
Καλό Πάσχα


Κυπριανός Χ

Οι ευχές των ποικίλων φαύλων εξουσιαστών Ή όταν το ψέμα και η υποκρισία μιλούν για «Ανάσταση»



Από το Ρεσάλτο με μόνο σχόλιο τη φωτογραφία

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5583


και τούτη την παρατήρηση : Η ατύπως ενθναρχούσα προσπαθεί να μας γλυτώσει από τον αφανισμό. Όπως έγινε και τότε, τα χρόνια της Μικρασιατικής εκστρατείας και μετά του ολέθρου. Ακόμη δεν έβαλε μυαλό. Οι πολιτικοί δεν έχουν καθόλου.

Γράφει ο ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ

Κι αν η σιωπή μοιάζει κάποτε αναπότρεπτη
πέρα απ’ τη σιωπή θα υπάρχει πάντα μια άλλη δύναμη
που θα προβάλλει περισσότερο από πάντα επιτακτική:
Να καταδυθούμε στα σκοτάδια που φέρνουμε μέσα μας
να βρούμε τον ίδιο το φόβο, ν’ αγγίξουμε την πληγή
ν’ αφήσουμε να τρέξει το αίμα.
Να ξεπηδήσει μέσα από την κύστη της αμαρτίας
Η φοβερή εξομολόγηση.
Θανάσης Κωσταβάρας

Νιώθει κανείς ένα αίσθημα απέραντης και βαθύτατης ναυτίας, αλλά και οργής να ακούει αυτές τις μέρες τα ποικίλα και πολύχρωμα ιερατεία του καθεστώτος, τα ιερατεία του ψεύδους και της υποκρισίας, να μας εύχονται (πωλούν) «καλή ανάσταση»!!!

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ, σε κάθε παραλλαγή της (κοινωνική, πολιτική πνευματική, ψυχική κ.λπ) είναι μια έννοια εντελώς αντίθετη και ασυμφιλίωτα ασυμβίβαστη με το ψέμα και την υποκρισία.

Λόγω των ημερών δεν θέλουμε να αφήσουμε τη ναυτία μας και την οργή μας να ξεχειλίσει. Θα περιοριστούμε, όσο πιο «ψύχραιμα» μπορούμε, σε δύο κορυφαία «σημεία» της επικαιρότητας.

Πρώτον: Η κυβέρνηση κατοχής μάς εύχεται «καλή ανάσταση»!!!

Εδώ πλέον η ψευτιά και η υποκρισία κτυπούν κόκκινο: Η κυβέρνηση των μαφιών του χρήματος που έχει εντοιχίσει την Ελλάδα και το λαό της στις ορειχάλκινες πλάκες της ισοπέδωσης, της καταστροφής, της νεοταξικής θηριωδίας, του καθολικού και αυθάδους ψεύδους και της γενικευμένης ηθικής πτώσης («αμαρτίας»), μας εύχεται «καλή ανάσταση»!!!

Εδώ πλέον η έννοια της «Αναστάσεως» μετατρέπεται στο αντίθετό της: «Ανάσταση» για την «κυβέρνηση» και τους απολογητές του καθεστώτος είναι η ΥΠΟΤΑΓΗ στην κακουργία των νεοταξικών μηχανισμών, η ΥΠΟΤΑΓΗ μας στο θάνατο, η «ανάσταση» των «συμβολαίων θανάτου» που εκτελεί αυτή η κυβέρνηση…

Να, γιατί προσέρχονται, έστω αυτοί οι ελάχιστοι, κυβερνητικοί μανδαρίνοι στις εκκλησιαστικές τελετές των ημερών, όχι μόνο σαν πολιτικοί έμποροι, εντελώς διεφθαρμένοι (τίποτα δεν πιστεύουν), αλλά και σαν κοινοί κλέφτες με συνοδεία των ΜΑΤ: Τρέμουν την ΑΝΑΣΤΑΣΗ των λαϊκών μαζών…

Για το ψεύδος, την υποκρισία και την ασύδοτη κακουργία αυτής της κυβέρνησης δεν χρειάζονται περισσότερα...

Αν είναι δυνατόν μια τέτοια κυβέρνηση να μιλά για «Ανάσταση», όταν ΑΝΑΣΤΑΣΗ σημαίνει πρώτα απ’ όλα ΑΝΑΤΡΟΠΗ αυτής της κυβέρνησης του ΘΑΝΑΤΟΥ…

Δεύτερον: Το δούλεμα του Αρχιεπισκόπου.

Εδώ η υποκρισία και το ψεύδος αποκτούν μοχθηρές μορφές, ακριβώς γιατί πηγάζουν από την ίδια την κορυφή της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Η κεφαλή της Ορθόδοξης Εκκλησίας η οποία (Ορθόδοξη Εκκλησία) ΑΠΟΤΕΛΕΙ την ΠΗΓΗ της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ, καταρρακώνει την ίδια την έννοια της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ!!!

Μιλάει για «Ανάσταση» ο Αρχιεπίσκοπος και ταυτόχρονα κάνει κυβερνητική προπαγάνδα!

Γιατί είναι κυβερνητική προπαγάνδα όταν λέει ότι «τα πράγματα στην Ελλάδα είναι πολύ άσχημα. Και φοβάμαι ότι θα γίνουν και χειρότερα...», δίχως να αποκαλύπτει και να καταγγέλλει τους λόγους και τα αίτια αυτής της κατάστασης: Το ΠΩΣ φτάσαμε εδώ, το ΓΙΑΤΙ φτάσαμε και ΠΩΣ θα αντισταθούμε, το ΠΩΣ δηλαδή θα ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ η Ελλάδα από το θάνατο…

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ για τον Ιερώνυμο είναι η αιώνιος σταύρωση και ο αιώνιος θάνατος!!!

Ο Αρχιεπίσκοπος το μόνο που κάνει είναι να προετοιμάζει τους πιστούς στον αιώνιο θάνατο. Δηλαδή προλειαίνει «πνευματικά» το νεοταξικό έδαφος του θανάτου, τα «συμβόλαια θανάτου» που εκτελεί αυτή η κυβέρνηση…

Σε όλα τα ουσιαστικά και σοβαρά ζητήματα ο Ιερώνυμος «ευλογεί» το κυβερνητικό έγκλημα…

Και στην Κάρτα του Πολίτη και εδώ δουλεύει τον ελληνικό λαό όταν λέει: « Έχουμε συνομιλίες με υψηλά ιστάμενα πρόσωπα. Υπάρχει η διάθεση και από τις δυο πλευρές να βρεθεί μια λύση»!!!

Μα είναι δυνατόν, ο Αρχιεπίσκοπος, να καμώνεται ότι δεν γνωρίζει το τι είναι η Κάρτα του Πολίτη, ούτε την «αξιοπιστία» αυτής της κυβέρνησης του ολοκληρωτικού ψεύδους και της νεοταξικής μοχθηρίας;;;

Και τα βρέφη πλέον έχουν καταλάβει το θηριώδες καθεστωτικό και κυβερνητικό ψεύδος. Μόνο ο Αρχιεπίσκοπος μας δουλεύει τόσο χοντρά και «ανορθόδοξα»!!!

Και το πόσο «ανορθόδοξα» μας δουλεύει αποκαλύπτεται και από τη φυλλάδα που έδωσε τη συνέντευξη: «Athens Voice», των ποικίλων νεοταξικών διαστροφών!!!!

Τι θα δούμε ακόμα! Τέτοιες «ορθόδοξες» Αναστάσεις…

Θα περιοριστούμε σε αυτά. Για τα άλλα, ποικίλα και πολύχρωμα, ιερατεία της ψευτιάς και υποκρισίας, των κομμάτων, των ακαδημαϊκών (που «ξύπνησαν» προσφάτως), των «εθνοσωτήρων» και λοιπών καθεστωτικών μεταμφιέσεων θα ασχοληθούμε μετά το Πάσχα…

Επισημάναμε μόνο αυτά τα κορυφαία «σημεία» της ΑΠΑΤΗΣ για να δείξουμε ότι καμία ΑΝΑΣΤΑΣΗ δεν μπορεί να γίνει όσο συμμετέχουμε στο παιχνίδι των βασανιστών του καθεστώτος.

Για να αναστηθούμε πρέπει να σπάσουμε τις αλυσίδες αυτού του παιχνιδιού της ψευτιάς και υποκρισίας.

Να καταδυθούμε στα σκοτάδια του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε, να αγγίξουμε τις πληγές αυτού του κόσμου, να ξεπεράσουμε το φόβο, να αφήσουμε να τρέξει το αίμα, να «τρυπήσουμε» την «κύστη της αμαρτίας» της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, να, πώς θα έρθει η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

Πριν ηχήσουν οι σειρήνες

Ακόμη μια επιστολή στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ από το παρελθόν.

http://www.blogger.com/img/blank.gif
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_11/01/2009_298879

Το θέμα, ίσως, δεν είναι τόσο επίκαιρο. Θίγει μια άλλη διάσταση, όχι άσχετη με όσα συμβαίνουν σήμερα και μας απασχολούν. Μας έχουν πνίξει στα χρέη και νομίζω, αν θελήσουμε να προχωρήσουμε εκεί όπου μας δείχνουν το δρόμο, τούτο θα είναι η δόλια σωτηρία που, πιθανολογώ, μας υπόσχονται. Η Τουρκία από τη μια πλευρά είναι έτοιμη και προκλητικότατη. Ήρθαν μετά τα Σκόπια. Η Αλβανία, είναι τρίτη στη σειρά και βέβαια πρόθυμη.

Που οδηγούν αυτά; Πού αλλού από την αντιγραφή όσων γίνονται μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Με άλλα λόγια, βρισκόμαστε στη φάση αναμονής έναρξης πολεμικής αναμέτρησης, με έναν από αυτούς που θα διαλέξουν οι εγκληματίες τοκογλύφοι. Το περίστροφο στο τραπέζι δεν ήταν για να αυτοκτονήσουμε. Είναι για να το αδειάσουμε επάνω σε εκείνους που ετοίμασαν οι σαράφηδες. (Σημ. Δείτε τι σημαίνει η λέξη στο Βικιλεξικό). Τότε θα μας χαριστούν τα δάνεια.

Η νέα ισραηλινο-παλαιστινιακή κρίση

Κύριε διευθυντά

Το 1978, σε ένα ταξίδι επιστροφής μου από την Κύπρο, συνταξιδιώτης μου ήταν ένα Πολωνοεβραίος. Πιάσαμε τη συζήτηση. Μου είπε ότι επέστρεφε στην Πολωνία ύστερα από παραμονή του, για αρκετά χρόνια, στο Ισραήλ. Τον ρώτησα γιατί φεύγει και εκείνος, κουνώντας θλιμμένα το κεφάλι του, μου είπε ότι αυτό που βρήκε δεν ήταν το Ισραήλ που περίμενε. «Οχι, μου είπε, αυτό δεν είναι το Ισραήλ, αυτό είναι ένα φασιστικό κράτος». Αυτά ήταν τα λόγια του και τα θυμάμαι από τότε. Είχα μείνει έκπληκτος. Ημουν αρκετά νέος (εκείνος ήταν ηλικιωμένος) για να καταλάβω τι εννοούσε. Τον θυμήθηκα αρκετά αργότερα και τον θυμάμαι πάντα. Αλλά και τώρα, με τη σφαγή που συντελείται πάλι στη Γάζα...

Υπήρχε ανέκαθεν μια εκρηκτική διάσταση μεταξύ των παραδοσιακών Εβραίων και εκείνων που είχαν υποστεί καίριες επιδράσεις από την επαφή τους με άλλους. Αν ανατρέξει κάποιος στα μακκαβαϊκά ιστορικά γεγονότα θα δει τι άσβεστο μίσος κυριαρχούσε μεταξύ των ελληνιζόντων (εθνικών) Εβραίων και εκείνων που παρέμεναν προσηλωμένοι στις παραδόσεις τους, στον νόμο τους, δηλαδή στη θρησκεία τους. Ισως αυτό εξακολουθεί και σήμερα να ισχύει, καθώς άλλωστε, όπως μερικοί υποστηρίζουν, υπήρχε αφανώς κατά τον περασμένο αιώνα.

Διόλου απίθανο οι Εβραίοι της διασποράς (εκείνοι που σήμερα κινούν τα διεθνή νήματα) να είναι αυτοί που με κάθε τρόπο προωθούν την ιδέα του «ένας θεός για όλους», «μια θρησκεία για όλους» – με διαφορετικές λατρευτικές εκφράσεις φυσικά. Εχουν τους λόγους τους που το προτείνουν. Αλλά οι εγκατασταθέντες στο Ισραήλ, ύστερα από αιώνες, παραδοσιακοί Εβραίοι ούτε που θέλουν να το ακούσουν.

Από τη μεριά τώρα των ισλαμιστών, φαίνεται να συμβαίνουν τα ίδια. Μόνο που οι ενδοθρησκευτικές έριδες που έχουν μεταξύ τους δεν έχουν το αντίστοιχο ιστορικό προηγούμενο με αυτό των Εβραίων. Ως προς τους τελευταίους, οι εσωτερικές αντιθέσεις τους δεν εξωτερικεύονται. Καταπνίγονται και καταστέλλονται εν τη γενέσει τους, τα δε αποτελέσματα είναι ταυτόσημα και για τους δύο. Ενταση, φανατισμός και άφθονο αίμα, που ρέει κυρίως από την πλευρά των ισλαμιστών και σποραδικά από τη μεριά των Εβραίων (περίπτωση Γιτζάκ Ράμπιν).

Κατά μια άποψη «πρώτης ανάγνωσης» –όχι όμως και επιπόλαιη–, οι θρησκευτικοί ανανεωτές και από τις δύο πλευρές είναι αυτοί που κατά βάση σε τίποτα δεν πιστεύουν. Απλώς ξέρουν τον τρόπο να διαχειρίζονται επιδέξια το συναίσθημα των ανθρώπων. Αυτό το αντιλαμβάνονται οι παραδοσιακοί, γι’ αυτό και θεωρούν αδιανόητο να γίνει η οποιαδήποτε θρησκευτική απόκλιση ή ανάμειξη. Ομως και οι δύο πλευρές διατελούν σε πλήρη σύγχυση. Διότι αυτό που προτείνεται (ανανέωση) και εκείνο που σθεναρά υποστηρίζεται (παράδοση) αφήνει πολλά ερωτήματα αναπάντητα, καθώς, μάλιστα, αμφότερες οι αλλόθρησκες ανανεωτικές τάσεις διαγκωνίζονται η μία την άλλη για το ποια θα είναι εκείνη που τελικά θα επικρατήσει.

Η πρόταση των ανανεωτικών τού: «ένας κοινός θεός για όλους», που διαφοροποιείται μόνο ως προς τις λατρευτικές του εκφράσεις, θέτει κυριολεκτικά σε αχρηστία τον ίδιο τον προτεινόμενο θεό, την ίδια του την ύπαρξη, μέσα σε αυτό το λατρευτικό συνονθύλευμα και οπωσδήποτε προκύπτει η ανάγκη να εξευρεθεί ένας κοινής αποδοχής λατρευτικός τρόπος έκφρασης. Και οι ανοηταίνοντες περί τα τοιαύτα νομίζουν ότι με το να υποκαταστήσουν τον κοινό λατρευτικό τρόπο με έναν κοινό λατρευτικό τόπο (Ιερουσαλήμ), θα παρακάμψουν τις διαφορές τους, θα δώσουν τις απαιτούμενες απαντήσεις και ότι θα προσελκύσουν όλους εκείνους που δεν επιθυμούν τους θρησκευτικούς νεωτερισμούς. Τι θα συμβαίνει μέσα σε ένα τέτοιο κοινό λατρευτικό τόπο, ουδείς αντιλαμβάνεται. Ούτε και οι ίδιοι εισηγητές αυτών των απίθανων κατασκευασμάτων, φαντάζομαι, το γνωρίζουν.

Ετσι, λοιπόν, τα συγκρουσιακά φαινόμενα, συμπτώματα μιας αδιέξοδης φιλοσοφίας και εντελώς αθεολόγητης θεολογίας, του «ένας θεός για όλους», είναι αναπόφευκτο να συμβούν. Και θα συμβαίνουν, όσο οι υπάρχουσες θρησκείες δεν διδάσκονται να συμβιώνουν δεχόμενες και σεβόμενες τα μεταξύ τους σαφή όρια.
Δυστυχώς, τα όρια αυτά γίνονται σήμερα ολοένα και περισσότερο ασαφή, αφού η πολιτική ραδιουργία τα θέτει σαν μοχλό της, για να επιβάλλει το απάνθρωπο και καταχθόνιο σχέδιο της κυριαρχίας της εφ’ όλης της οικουμένης. Και τούτο, σε τίποτα δεν αλλοιώνει τον απάνθρωπο και καταχθόνιο χαρακτήρα της, έστω κι αν αυτός στηρίζεται σε ουσιαστικά ψευδεπίγραφες χριστολογικές αγαπολογίες οικουμενικών διαστάσεων. Δικές μας ή ξένες.


Κυπριανος Χριστοδουλιδης

Αντισημιτισμός



Επειδή τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς θόρυβος γύρω από το θέμα του αντισημητισμού (πάντα γινόταν) και των συνοδών του, φασισμός, ναζισμός, ρατσισμός κλπ., δημοσιεύω ένα γράμμα που συμπτωματικά ανακάλυψα. Είχε δημοσιευθεί στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στις 02-07-09

(http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_02/07/2009_320640)

και είχε όπως ακολουθεί :


Κύριε διευθυντά

Η δημοσιογραφική είδηση ανέφερε το δυσάρεστο γεγονός: Ενας σοβινιστής Αμερικανός επιτέθηκε κατά των φρουρών του μνημείου του Ολοκαυτώματος στην Ουάσιγκτον, που απέχει λίγα μέτρα από τον Λευκό Οίκο.

Ο αντισημιτισμός δεν θρέφεται από όσους έχουν διαφορετικές πεποιθήσεις, αντιλήψεις και νοοτροπία, των ανθρώπων της σημιτικής φυλής. Τον καλλιεργεί και τον επαυξάνει η συστηματική, μόνιμη και διαρκής υπόμνηση όλων όσα συνέβησαν κατά τη σκοτεινή περίοδο πριν και κατά τη διάρκεια το Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να ξεχάσει αυτά που έγιναν τότε.
Ομως, μετά τον Πόλεμο ακολούθησε μια άνευ προηγουμένου αντιναζιστική εκστρατεία λες και ο κόσμος όλος ήταν έτοιμος να ξαναπάρει τα όπλα και να αρχίσει πάλι τα ίδια. Ολα όσα έβγαιναν στη δημοσιότητα, πριν κυκλοφορήσουν, αναλύονταν με γνώμονα τις (πιθανές) αντισημιτικές προεκτάσεις που ίσως έκρυβαν.

Αυτά ξεκινούσαν από κάπου. Ηταν η απόφαση του δικαστηρίου της Νυρεμβέργης που θεωρούσε κολάσιμο πολιτικό αδίκημα την αμφισβήτηση των αποφάσεών του και του Ολοκαυτώματος.

(Updated, τώρα ο κ. Καστανίδης επανέρχεται δριμύτερος με το νόμο "εχθροπάθειας" (sic) που ετοιμάζει).

Ολοκαυτώματα όμως έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα πολλά, όλα όμως δεν είχαν την ίδια αντιμετώπιση. Εχει σημασία ο αριθμός; Το αριθμητικό νούμερο καθορίζει τον όρο «Ολοκαύτωμα» και δεν τον καθορίζει η προσπάθεια εξόντωσης αθώων ανθρώπων στο όνομα μιας νέας ιδέας, ενός καθαρού πολιτισμού, τον οποίο όλοι οφείλουν να αποδεχθούν; Εχει σημασία ο αριθμός και δεν έχει η φίμωση και η αοράτως επικρεμάμενη ποινή σε όποιον τολμήσει να πει ότι, επιτέλους, δεν μας χρειάζεται αυτή η ατελεύτητη μνεία, από πάντα τα διαθέσιμα μέσα, των δεινών της σημιτικής φυλής; Τα μηνύματα από καιρό τα έχουμε λάβει. Με αυτά μεγαλώσαμε και γεράσαμε. Αρκετά πια.

Αν λοιπόν υπάρχουν κρούσματα όπως αυτό το θλιβερό, θα ήταν σκόπιμο όσοι επιδίδονται στον συστηματικό εντοπισμό αντισημιτών, να δουν μη τυχόν και με την τακτική που ακολουθούν είναι αυτοί υπεύθυνοι για την εκκόλαψη των αυγών του φιδιού. Προσωπικά θα ήμουν ευτυχής αν έβρισκαν και το φίδι μαζί με τα αυγά.

Κυπριανος Χριστοδουλιδης

Σημειολογία μεταμοσχευτική

Και ακόμη κάτι, πάλι από το Ρεσάλτο. Ένας "επισκέπτης" άφησε σχόλιο σε αυτά που γράφω εκεί. Νομίζω, αξίζει να το προσέξουμε.

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5522

Χθές, 21 Απριλίου στις 11 το βράδυ, η κατευθυνόμενη τηλεοπτική ενημέρωση αφιέρωσε ένα δίωρο για τις μεταμοσχεύσεις.

Ήταν Μεγάλη Πέμπτη σημειωτέον, τότε θυμήθηκαν να μας δώσουν τα φώτα τους οι ειδικοί. Αλλά μάλλον - από πληροφορίες αυτό γιατί δεν βλέπω τηλεόραση - φαγώθηκαν μεταξύ τους.

Οι μεταμοσχεύσεις δεν γίνονται εδώ. Προτιμάται η αλλοδαπή για τους γνωστούς λόγους των νομίμων προμηθειών. Κατά τα λοιπά, πρέπει να ληφθούν αυστηρά μέτρα για την πάταξη της λαθρεμπορίας των οργάνων. Η λαθρεμπορία της ψυχής, που έγινε Μεγαλοβδομαδιάτικα, και μάλιστα τη Μ. Πέμπτη, δεν διώκεται.

Μια μικρή παρατήρηση και μια μεγάλη ευχή


Άγιον Όρος, ο Άθως από την Καψάλα, τα ξημερώματα


Παραθέτω δυο εδάφια, από το όμορφο αυτό άρθρο - θα το διαβάσετε στο ιστολόγιο

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5583 -

Παράθεση:
"Θεμελιώδης αρχή και πρωταρχικός νόμος μέσα στο απέραντο σύμπαν είναι η κίνηση. Μία έννοια κεφαλαιώδους σημασίας που ενυπάρχει σε κάθε στοιχείο ζωής, αλλά και στοιχειοθετεί, ορίζει και αποδεικνύει την ίδια τη ζωή. Τίποτα δεν υπάρχει σ’ όλη την δημιουργία που να μην υφίσταται την δύναμη αυτή. Ο άνθρωπος, τα ζώα τα φυτά, ακόμα και η άψυχη ύλη που φαντάζει ακίνητη"



που είναι το πρώτο - και ...

Παράθεση:
"Ο Σωκράτης (Θεαίτητος) βλέπει στην κίνηση δύο δυνάμεις, και την ορίζει ως μετατόπιση και ως μεταβολή. Και ως μετατόπιση νοούμε την κίνηση εκείνη που δέχεται ένα σώμα -είτε από εσωτερική είτε από εξωτερική δύναμη- και του προκαλεί αλλαγή στη θέση, οπότε κύριο χαρακτηριστικό της είναι ο χώρος-τόπος. Ως μεταβολή δε, την κίνηση εκείνη που διέπει ένα σώμα και του προκαλεί μεταβολή-αλλοίωση στη μορφή ή την ουσία του, οπότε κύριο χαρακτηριστικό της είναι ο χρόνος
"

αυτό, που είναι το δεύτερο,

για να κάνω μόνο μια μικρή παρατήρηση : Ειδικά στο "μεταβολή, δε, που διέπει ένα σώμα και του προκαλεί μεταβολή-αλλοίωση στη μορφή ή την ουσία του".

Και τούτο, επειδή θέλω να σημειώσω ότι η ουσία, φυσικά για τα όσα σχετικά γράφουμε, παραμένει και είναι αμετάβλητη και αμετάτρεπτη και αναλλοίωτη εν τη αυτή και εν ετέρα μορφή.

Μακάριοι όσοι το έζησαν και αυτός που το ζει.


Καλή και ευλογημένη η αγία Ανάσταση στους αναγνώστες του Ρεσάλτο (και σε εκείνους που επισκέπτονται αυτή τη σελίδα).

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

H ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ασάφεια και στις ανακρίβειες


"Δύο είναι οι σοβαρές ανακρίβειες που συνοδεύουν την προώθηση του Νομοσχεδίου για την εικαζόμενη συναίνεση στη Βουλή", γράφει στο ιστολόγιο των ΑΚΤΙΝΩΝ ο κ. Γιώργος Ν.
Παπαθανασόπουλος.


http://aktines.blogspot.com/2011/04/blog-post_3968.html
Αν είναι δύο οι ανακρίβειες του νομοσχεδίου, γράφουμε εμείς, για την εικαζομένη δωρεά οργάνων, θα μπορούσε κανείς να πει ότι υπάρχουν ακόμη περισσότερες ασάφειες.Οι οποίες όμως δεν αφορούν στα "εικαζόμενα". Αφορούν στα γραφόμενα του κ. Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου και αρκετών άλλων, οι οποίοι θέλουν να μετατοπίσουν σε διαφορετικό σημείο (εκτός νομοθετημάτων) την αξία της δωρεάς των οργάνων. Και αυτό είναι :

"Είναι άλλο πράγμα οι μεταμοσχεύσεις να στηρίζονται σε αισθήματα δωρεάς και σεβασμού και άλλο σε μικρονοϊκά νομοθετικά τεχνάσματα αρπακτικής λογικής"
Τα ανωτέρω έγραψε ο Μητροπολίτης Λαυρεωτικής και Μεσογαίας και τα αναπαράγει ο κ. Παπαθανασόπουλος.  Τι, δε, πρακτικά σημαίνει αυτό, μας το εξηγούν - ή εξηγεί - τα ακολουθούντα των Ισπανών ιατρών και συναδέλφων :
"Η Ισπανία, που έχει τον υψηλότερο αριθμό δοτών ανά εκατομμύριο κατοίκων, είναι ιδιαίτερη περίπτωση. Οι Caroline John, Sophie Kamel, Vincent Dombre, Joao Da Costa Rodrigues και Yann Coattrenec, ιατροί - επιστημονικοί συνεργάτες του Πανεπιστημίου της Γενεύης στην έρευνα τους "Η δωρεά οργάνων", που δημοσιεύθηκε στις 23 Ιουνίου του 2008, γράφουν ότι το ισπανικό μοντέλο είναι πετυχημένο, γιατί στηρίζεται στις ακόλουθες παραμέτρους:

· Αποδίδει το σύστημα έρευνας και ανακάλυψης των ανθρώπων που εν ζωή θέλουν να καταστούν δωρητές οργάνων.

Ανακρίβεια και ασάφεια 1η
Ποιοι ΚΑΙ ΠΩΣ κάνουν την έρευνα ανακάλυψης των ανθρώπων που θέλουν εν ζωή να γίνουν δωρητές; Τι λένε σε αυτούς που ερωτούν; Αυτό γιατί δεν μας το λένε;

· Καθιερώθηκε σε όλα τα νοσοκομεία ειδικός συντονιστής, που έχει το καθήκον ενημερώσεως ασθενών και συγγενών για τη δωρεά οργάνων.

Ανακρίβεια και ασάφεια 2η
Τι είδους ενημέρωση κάνει ο "ειδικός συντονιστής"; Συντονίζει τον λόγο το δικό του με το λόγο του εγκεφαλικά νεκρού, λέγοντας ότι ο ψυχορραγών είναι πεθαμένος; Αν είναι νεκρός ο λόγος του εγκεφαλικά νεκρού, νεκρός είναι και ο λόγος του "ειδικού συντονιστή". Αν είναι ζωντανός, τότε οφείλει να είναι ζων και ο λόγος του συντονιστή των μεταμοσχεύσεων.

· Επιβάλλονται κυρώσεις στα νοσοκομεία εκείνα που δείχνουν αμέλεια στην εύρεση δοτών οργάνων.

Ανακρίβεια και ασάφεια 3η
Προφανώς θα επιβάλλονται κυρώσεις, όταν υπάρχουν επιστημονικά επιχειρήματα τα οποία δεν συμφωνούν με το "θνησιμαίο" του εγκεφαλικά "νεκρού". Όποιος γιατρός δεν σκοτώνει τον ετοιμοθάνατο θα καταδικάζεται, ενώ εκείνος που τον δολοφονεί θα επιβραβεύεται και θα αθωώνεται! Δεν μας λέγουν το είδος των κυρώσεων. Εικάζουμε, θα είναι απολύσεις προσωπικού σε περιόδους έντονης ανεργίας. Η Ισπανία έχει υψηλό δείκτη.

· Αντίθετα ανταμείβονται με ειδικά κίνητρα τα νοσοκομεία, στα οποία είναι μεγάλος ο αριθμός των δοτών.

Ανακρίβεια και ασάφεια 4η
Η ασάφεια που υπάρχει εδώ, είναι ότι δεν μαθαίνουμε την ανταμοιβή των Νοσοκομείων. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, εύλογο κρίνουμε οι μέτοχοι των επενδύσεων υγείας να ανεβάζουν το δείκτη των μετοχών τους. Οι αξίες αυτών (μετοχών) θα αποφέρουν σημαντικά κέρδη.

· Εφαρμόζεται με επιτυχία ειδικό σύστημα στις μεταμοσχεύσεις, ώστε κανένα προσφερόμενο όργανο να μην πηγαίνει χαμένο.

Ανακρίβεια και ασάφεια 5η
Εδώ δεν υπάρχει καμία ανακρίβεια. Τα πάντα είναι σαφή, τα όργανα πρέπει να τα δώσουμε πριν πεθάνουμε, εν όσω έχουμε συνείδηση, και αυτό ακριβώς γίνεται.

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Ο τροβαδούρος με τα τραγούδια του



Η φωτογραφία μου εστάλη μέσω ημέηλ χωρίς λεπτομέρειες. Ζητώ συγγνώμη που δεν αναφέρω το όνομα του καλλιτέχνη

Ο κύριος Μίκης Θεοδωράκης ήταν αυτός ο οποίος, υποτίθεται, έριξε τη χούντα των Συνταγματαρχών με τα τραγούδια του και ανέβασε - αυτό δεν υποτίθεται - τη χούντα των Δημοκρατικών. Δηλαδή, των τοκογλύφων που τον έκαναν πρώτο όνομα.

Αυτοί όμως που έριξαν τη Χούντα των Συνταγματαρχών ποιοι ήταν; Ήταν βέβαια ο λαός ο οποίος οδηγήθηκε με μαεστρία νεοφιλελεύθερη και σοσιαλιστική (είχε και μουσική υπόκρουση τα τραγούδια του τροβαδούρου) στο λάκκο των λεόντων : Τρόϊκα, ΔΝΤ και Σια (CIA). Αυτοί μας έφεραν εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.

Παραγωγή μηδέν και άνοιγμα ενός και μοναδικού επαγγέλματος made in Greece : ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ. Όλοι οι Έλληνες έγιναν αντιπρόσωποι, τουτέστι, μεταπράτες. Έπαιρναν δάνεια, πουλούσαν με δάνεια, άδειαζαν τα ράφια των Mercedes, BMW, Toyota κλπ. Ήταν και τα τυφλά αεροπλάνα της Πολεμικής Αεροπορίας και τα "γερμένα" υποβρύχια της Γερμανίας. Πόσα άλλα δεν ξέρουμε.

Και ο Μίκης πήρε τις τσακμακόπετρες που του έδωσε η Χούντα των Δημοκρατικών, δηλαδή των τοκογλύφων, και πάει να μας βάλει φωτιά. Αξιοσημείωτο : Το Μέγαρο Μουσικής δίπλα στην Αμερικανική Πρεσβεία!

Λόγω ηλικίας δεν μπορεί να καταλάβει ότι οι πάτρωνες, που του έδωσαν το βραδυφλεγές υλικό, μας ετοιμάζουν τη Χούντα των Καλλιτεχνών, των Αισθητικών, των Διανοουμένων. Όλοι όμως αυτοί οι τροβαδούροι της Τέχνης τι έκαναν όλα αυτά τα χρόνια; Κανείς τους δεν πήρε είδηση ότι η δοτή Χούντα των Συνταγματαρχών αντικαταστάθηκε από την επίσης δοτή Χούντα της δημοκρατικής ψήφου; Πού οδηγηθήκαμε όλα αυτά τα χρόνια που ψηφίζαμε το Σύστημα; Στη χρεωκοπία και στην πλήρη οικονομική υποταγή. Κάνω λάθος;

Τα έλεγα αυτά και με αποκαλούσαν "φασίστα". Κάποτε κινδύνευσε και η σωματική μου ακεραιότητα
.

Σημειώσεις επί της πραγματικότητας. Β'


Από το Ρεσάλτο (*)
Γράφει ο κ. Γιάννης Μαργέτης

Χωρίς Σχόλιο
ΚΧ


Κάθεσαι λοιπόν να γράψεις ένα άρθρο για τα διαδραματιζόμενα στη χώρα μας και δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Ακόμη χειρότερα, δεν ξέρεις με ποιο τρόπο να προσεγγίσεις τα γεγονότα. Να είσαι καυστικός και επιθετικός, άρα και υποκειμενικός ή να υιοθετήσεις ένα πιο ψυχρό τρόπο προσέγγισης και ανάλυσης με λιτές λέξεις και σύντομες, αλλά περιεκτικές προτάσεις και άρα να εμφανίζεσαι ως αντικειμενικός παρατηρητής και αναλυτής των γεγονότων; Να χρησιμοποιήσεις απλό λόγο ή ακαδημαϊκό; Να επιστρατεύσεις τη σάτιρα ή όχι; Να επιδιώξεις να είσαι αρεστός ή χρήσιμος; Και άλλα πολλά.

Όλα αυτά στη σημερινή νεοελληνική πραγματικότητα δεν έχουν την παραμικρή αξία. Δεν έχει δηλαδή καμία σημασία ό, τι και να γράψεις, όπως και να το γράψεις. Τούτο όχι βέβαια από μια διάθεση παραίτησης και απογοήτευσης, αλλά από επαναστατική διάθεση. Ναι, πράγματι, καλά διαβάσατε, από επαναστατική διάθεση. Διότι, όταν διαπιστώνεις ότι η πραγματικότητα δεν έχει τίποτε πια να σου προσφέρει ως υλικό για να γράψεις, τίποτε για να σχολιάσεις, σημαίνει ότι έχει οδηγηθεί στο ύστατο τέλμα. Στην ύστατη κατάντια, η οποία δεν επιδέχεται βελτίωσης παρά μονάχα ανατροπής.

Η οικονομία διαλυμένη ελέω των εγχώριων κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών και των διεθνών τοκογλύφων, οι οποίοι απομυζούν και τις τελευταίες πλουτοπαραγωγικές πηγές αυτού του τόπου. Οι πολιτικοί υπηρέτες της προαναφερθείσας συμμορίας και χειροκροτητές της, οι οποίοι αφού επί 35 περίπου χρόνια κυβέρνησαν τη χώρα και την έφεραν στην τωρινή αποτρόπαια κατάσταση, σήμερα εμφανίζονται ως οι σωτήρες και οι ανορθωτές του έθνους. Παλιά ιστορία αυτή η πολιτική απατεωνιά. Από τότε που υπάρχουν πολιτικοί! Και στο πλευρό τους προσκολλημένοι οι δευτεραγωνιστές. Οι πολιτικοί και τα πολιτικά κόμματα, που έχουν εθιστεί στο ρόλο του κομπάρσου και του γραφικού, του τρελού του χωριού. Τούτοι οι τελευταίοι ζουν και αναπνέουν, όχι για να ανατρέψουν το σύστημα, το οποίο καταγγέλλουν, αλλά για να δίνουν άλλοθι και νομιμοποίηση σ’ αυτό!

Ως προέκταση όλων των παραπάνω η πολιτική έχει χάσει το νόημα της και έχει ευτελιστεί στα μάτια των απλών ανθρώπων. Έχει γίνει συνώνυμο της απάτης, του ψεύδους και της αναξιοπιστίας. Η λέξη πολιτική θα αποκτήσει τόσο αρνητική έννοια, που στο τέλος θα καταντήσει να είναι βρισιά! Όταν ο άλλος θα θέλει να σε χαρακτηρίσει απατεώνα ή απατεωνίσκο, αναξιόπιστο, ψεύτη και ανακόλουθο θα το κάνει χρησιμοποιώντας μονάχα μια λέξη. Δυο λέξεις, συγγνώμη. «Είσαι πολιτικός», θα σου λέει και συ θα θίγεσαι και θα θυμώνεις για την προσβολή.

Παράλληλα, η πολιτιστική και πνευματική μας ζωή ακολουθεί στην άβυσσο την οικονομία και την πολιτική. Η παιδεία είναι οπισθοδρομική, αντιδραστική και η οι πνευματικοί μας άνθρωποι νοιώθουν ευτυχής στη νιρβάνα τους. Αντί να ηγηθούν του λαού στις στιγμές αυτές χαριεντίζονται στις τηλεοπτικές εκπομπές, αλληλοσυγχαίρονται στις λογοτεχνικές βραδιές και κολυμπούν στις πισίνες των χορηγών τους. Κάποιοι λίγοι, απλά αηδιασμένοι από όλα αυτά, επιλέγουν την απομόνωση του αναγνωστηρίου τους.

Και η ζωή στην όμορφη χώρα μας συνεχίζεται. Με τους φορομπηχτικούς νόμους να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, με την ανεργία να ανηφορίζει, τη φτώχεια να καλπάζει, την απαιδευσιά να εξαπλώνεται, την απατεωνιά να θριαμβεύει, την αναξιοπιστία και το ψέμα να βασιλεύουν και την υποκρισία να περισσεύει.

Έπειτα εσύ πρέπει να γράψεις κάτι για όλα τούτα, να επιλέξεις μάλιστα και συγκεκριμένο θέμα και να το παρουσιάσεις με το ανάλογο ύφος. Ε, λοιπόν όχι. Με διάθεση καθαρά επαναστατική αρνούμαι να το κάνω. Δεν έχω χρόνο για χάσιμο. Η νεοελληνική πραγματικότητα δεν χωρά άλλα λόγια, δεν χρειάζεται άλλο μελάνι. Χρειάζεται δράση και έργο. Χρειάζεται αντίσταση. Χρειάζεται οργάνωση ώστε η αγανάκτηση του κόσμου να μετατραπεί σε γόνιμη δύναμη αμφισβήτησης και κάτι νέο να προκύψει, κάτι νέο να γεννηθεί. Το νέο εκείνο όμως που θα είναι αυθεντικό, πρωτότυπο, λαϊκό, το οποίο δεν θα είναι κατασκεύασμα του συστήματος και δεν θα είναι το τερατογέννημα της ατομικής μωροφιλοδοξίας και του ναρκισσισμού.

(*) http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5570

Ηλίας Σταμπολιάδης: "Το απεχθές χρέος" (με ένα Σχόλιο)




Βλέπε και άρθρο
http://kyprianoscy.blogspot.com/2011/06/blog-post_16.html
ΣΧΟΛΙΟ

Πριν διαβάσετε τις εύστοχες επισημάνσεις του καθηγητή κ. Η. Σταμπολιάδη, θα ήθελα να ρίξω το δικό μου πετραδάκι στις "δεξαμενές σκέψης", όπου εκεί μέσα υπάρχουν τα πάντα, εκτός από σκέψη.

Είμαστε δέσμιοι των αριθμών, της ψήφου και των Μαθηματικών, που μας φόρτωσαν το επαχθές πλασματικό (στα χαρτιά) χρέος. Μόνο η άρνηση των αριθμών, της ψήφου και των Μαθηματικών, μπορεί να ανατρέψει τη δόλια λογική αυτών που ετοιμάζονται να μας κατασπαράξουν. Στάση πληρωμών σημαίνει πραγματική Επανάσταση και κυριολεκτική αποσάθρωση των μηχανισμών του ψεύδους. Το οποίο ήδη φτιάχνει μια νέα καθεστωτική κυβέρνηση, υπόδουλη στους άρπαγες διεθνείς δολοφόνους της γνωστής απάτης του "λεφτά υπάρχουν". Αυτοί που ετοιμάζονται, θα μας υποσχεθούν το "λεφτά θα υπάρξουν".

Στάση πληρωμών σημαίνει "στάση" ψήφου - ούτε καν λευκό - και αυτή είναι η μόνη Επανάσταση που μπορούμε να κάνουμε. Για να προσθέσουμε ακόμη ένα αποδεικτικό επιχείρημα, σε όσα απαριθμεί η απόφαση του ΟΗΕ για "επαχθές χρέος" : Δηλαδή, ότι ο λαός του κράτους αυτού δεν υποχρεούται να το εξοφλήσει, με τους ψεύτες και κλέφτες κυβερνήτες του, που τον καταλήστεψαν δια της ψήφου του. Αν υπάρχει Διεθνές Δικαστήριο αυτοί οφείλουν να δικαστούν. Με την πολιτική που ακολούθησαν έβγαλαν μια χώρα, ένα κράτος, "στο σφυρί". Ποιος Νόμος και ποιο Δίκαιο το επιτρέπει;

Κυπριανός Χ


Ένα άρθρο από το ιστολόγιο ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2011/04/blog-post_16.html

(Λάβαμε την ακόλουθη επιστολή που αφορά όλους μας-μέχρι και τα εγγόνια μας-και λόγω της σπουδαιότητας του θέματος, ευχαρίστως την δημοσιεύουμε προς προβληματισμό μας…)

Γράφει ο κύριος Ηλίας Σταμπολιάδης
Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης

Αγαπητοί συνάδελφοι δοθείσης της πρότασης δημιουργίας δεξαμενών σκέψης θα ήθελα να προσθέσω μερικές απόψεις για το πρόβλημα του χρέους. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου αυθεντία επί του θέματος, όχι τόσο επειδή δεν είμαι οικονομολόγος αλλά κυρίως επειδή δεν έχω στη διάθεση μου όλα τα απαραίτητα στοιχεία που γνωρίζουν μόνο όσοι έχουν διατελέσει υπουργοί οικονομικών ή ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι σε εμπιστευτικές θέσεις.
Είμαι σίγουρος ότι δεν τα γνωρίζουν ούτε βουλευτές του κοινοβουλίου παρά το γεγονός ότι όλοι τους έχουν πάρει θέση επί του θέματος με την ΨΗΦΙΣΗ ή όχι του μνημονίου.
Επειδή όμως, σαν Έλληνας πολίτης, πρέπει να έχω άποψη διότι σύντομα θα μου ζητηθεί να την εκφράσω με την ΨΗΦΟ μου, προσπαθώ να τη δημιουργήσω από τα στοιχεία που όλοι γνωρίζουμε και τα όσα συμβαίνουν γύρω μας με κριτήριο τη λογική και τις φυσικές σχέσεις των πραγμάτων.


Καταρχήν θα πρέπει να κατανοήσουμε το μέγεθος του προβλήματος και για αυτό θα δανειστώ τα ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ συναδέλφων.

· Για τα δέκα εκατομμύρια Ελλήνων στην Ελλάδα το χρέος, των περίπου 350 δις, αντιστοιχεί σε ....τριάντα πέντε χιλιάδες (35000 €) στον καθένα μας ή 175000 για μία οικογένεια με δύο παιδιά και έναν παππού, όσο κοστίζει περίπου ένα μέσο διαμέρισμα 100 μ2.
Αυτό σημαίνει ότι για να ξεπληρώσουμε θα πρέπει όλοι να πουλήσουμε τα σπίτια μας .

· Εάν θεωρήσουμε μία καλή τιμή 3000 € ανά στρέμμα γης καλλιεργήσιμης ή άγονης τότε θα πρέπει να πουλήσουμε 117000 τετραγωνικά χιλιόμετρα όταν όλη η Ελλάδα είναι 130000 περίπου .

· Με τιμή χρυσού 1400 $ ανά ουγγιά θα χρειαστούμε 11000 τόνους χρυσού, που υπερβαίνουν όλα τα γνωστά και πιθανά αποθέματα χρυσού στην Ελλάδα.

Το ερώτημα που τίθεται είναι πως δημιουργήθηκε ένα τόσο υπέρογκο χρέος τη στιγμή που τα κλεμμένα και οι μίζες δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν τα 10 δις €.

Για να απαντήσω στο ερώτημα αυτό έκανα έναν απλό λογαριασμό. Ένα ομόλογο του 1985 αξίας ενός δις για 25 έτη με επιτόκιο 17,5% στο τέλος του 2010 θα χρειαζόταν 56 δις για την εξόφληση του . Έχει εκδώσει ο Ανδρέας παρόμοια ομόλογα.
Το επιτόκιο 17,5% ακόμη και εάν αντιπροσώπευε την αξία του χρήματος το1985 είναι υπερβολικό για τα επόμενα χρόνια. Εκτός του ότι είναι τοκογλυφικό υπό οιεσδήποτε συνθήκες, σύμφωνα με τον Σόλωνα ένα επιτόκιο μεγαλύτερο του 6% είναι σίγουρο ότι οδηγεί τον δανειολήπτη σε κατάρρευση και το είχε απαγορεύσει . Εάν θεωρήσουμε ότι μετά το 1985 το επιτόκιο πέφτει κατά 1% ετησίως μέχρι το 4,5%, που θεωρείται λογικό, τότε το ίδιο ομόλογο του 1 δις το 1985 θα χρειαζόταν μόνο 6,9 δις για την εξόφληση του το 2010. Τα υπόλοιπα μέχρι τα 56 δις που απαιτεί το επιτόκιο του 17,5% είναι καθαρή τοκογλυφία που είναι άδικο να το πληρώσει ο Ελληνικός λαός.

Η διαφορά είναι όσα ψάχνουν να βρουν τώρα ξεπουλώντας δημόσια περιουσία, αν και η γλωσσική τους ξεδιάντροπη αλλοίωση μιλάει για αξιοποίηση.
Χωρίς αμφιβολία το χρέος αυτό δεν αποτελεί το κόστος όσων φάγαμε μαζί με τον Πάγκαλο, διατηρουμένης της αναλογίας της μερίδας του λέοντος και ακόμη δεν αντιστοιχεί σε πραγματικό χρήμα που μπήκε στη χώρα. Είναι πλασματικό, καθαρά λογιστικό χρέος, που δεν αντιπροσωπεύει τίποτε περισσότερο από ΑΡΙΘΜΟΥΣ καταχωρημένους σε χαρτιά τα οποία μας καλούν να εξοφλήσουμε με εμπράγματες αξίες.

Επιπλέον σύμφωνα με απόφαση του ΟΗΕ ένα χρέος θεωρείται απεχθές και ο λαός ενός κράτους δεν υποχρεούται να το πληρώσει όταν συντρέχουν τρεις όροι :

· Έγινε εν αγνοία του λαού. (Μέχρι πρότινος έλεγαν ότι λεφτά υπάρχουν)

· Δεν χρησιμοποιήθηκε για την ανάπτυξη της χώρας αλλά σπαταλήθηκε προς όφελος των κρατούντων που το συνήψαν. (Τα χρησιμοποίησαν για να μείνουν στην εξουσία)

· Οι δανειστές γνώριζαν την κατάσταση της χώρας. (Οι ίδιοι μαγείρευαν τα δεδομένα για λογαριασμό των δικών μας φαύλων)



Προφανώς και οι τρείς αυτοί όροι πληρούνται στην περίπτωση της Ελλάδος και η άρνηση της σημερινής κυβέρνησης για παύση πληρωμών και αναδιαπραγμάτευση του χρέους δηλώνει συνεργεία στη δημιουργία του και συνιστά προκλητική υπεράσπιση των συμφερόντων των δανειστών έναντι των Ελλήνων πολιτών σε βαθμό προδοσίας.
Να φανταστεί κανείς ότι χώρες σαν τον Ισημερινό έχουν κάνει χρήση των ευεργετικών διατάξεων του ψηφίσματος του ΟΗΕ, το έκανε και ο Ιωάννης Μεταξάς , αλλά ακόμη και οι ΗΠΑ, ένα χρόνο πριν την επέμβαση στο Ιράκ, όταν αναγνώρισαν ως απεχθές το χρέος που δημιούργησε ο Σαντάμ και απάλλαξαν με τον τρόπο αυτό την μετέπειτα, διορισμένη από αυτούς, κυβέρνηση του Ιράκ .
Αυτοί οι συλλογισμοί είναι η δική μου συμβολή στη δεξαμενή σκέψης και προτείνονται δύο πράγματα, αφενός να ανοίξουν οι λογαριασμοί του κράτους ώστε να φανεί το εύρος της τοκογλυφίας και αφετέρου να φύγει η διαχείριση των Ελληνικών πραγμάτων από τα χέρια όλων όσων είναι συνυπεύθυνοι ή συνεχιστές της νοοτροπίας που δημιούργησε το χρέος .

Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Κάρτα του Πολίτη: Πολιτικό και Θεολογικό



Από το Ρεσάλτο,

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5556

επειδή δεν είναι καιρός για διαφωνίες "σεχταριστικού τύπου", όπως σημειώνει ο αρθρογράφος, αλλά είναι καιρός για αγώνα. Αγώνα για την πίστη που πραγματώνεται ως πολιτική για τον αδελφό, το σύντροφο, τον συνάνθρωπο, το λαό, χωρίς υστεροβουλίες, φιλοπρωτίες και άλλα εγωκεντρικά ψυχοπαθολογικά σύνδρομα. Δεν είναι αγώνας για το "εγώ", είναι η μάχη του "εμείς" και πρέπει να την κερδίσουμε.

Γράφει ο ΘΥΜΙΟΣ

Στην πολιτική μπορεί να γυρίζεις την πλάτη, αλλά η πολιτική δεν γυρνάει σε κανέναν την πλάτη.

Η Κάρτα του Πολίτη είναι ένα καλό παράδειγμα που αποδεικνύει περίτρανα ότι τίποτα δεν είναι έξω από την πολιτική. Το «πολιτικό» και το «θεολογικό» συνδέονται διαλεκτικά και δεν είναι ξεχωριστά, ανεξάρτητα και αυτόνομα «τεμάχια».

Ας δούμε το τι γίνεται μέσα στον εκκλησιαστικό και θεολογικό χώρο.

Πρώτον: Υπάρχει η ηγεσία της εκκλησιαστικής ιεραρχίας που δεν θέτει καθόλου το ζήτημα της Κάρτας του Πολίτη ή νίπτει, σαν τον Πόντιο Πιλάτο, τα χέρια της, ψελλίζοντας ότι το ζήτημα αφορά, πρωτίστως, την Πολιτεία και όχι την Εκκλησία.

Εδώ γίνεται ανοικτή και βάναυση διάσπαση του «πολιτικού» με το «θεολογικό»: Μια πρακτική καθαρά ΠΟΛΙΤΙΚΗ και μάλιστα πολιτική στο πλευρό του καθεστώτος και των σχεδιασμών της Νέας Τάξης.

Όταν εγκαταλείπει η Εκκλησία τον Άνθρωπο στις αποτρόπαιες πολιτικές της Νέας Τάξης, στα ΠΟΛΙΤΙΚΑ σχέδια της διεθνούς και εγχώριας κακουργίας (σχέδια αφανισμού της ίδιας της υπόστασης και του Προσώπου του Ανθρώπου), τότε η «θεολογία» της είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ των δημίων του Ανθρώπου, ΠΟΛΙΤΙΚΗ της Νέας Τάξης, με όποιο πνευματικό πρόσχημα και αν επενδυθεί αυτή η στάση.

Όταν σήμερα η Εκκλησία δεν εναντιώνεται ενεργητικά στον εφιάλτη της Νέας Τάξης και στα ποικίλα και μακάβρια εγκλήματά της κατά των λαών, των εθνών και του Ανθρώπου, τότε βρίσκεται στο πλευρό της διεθνούς μαφίας του χρήματος και των εγχώριων «εκτελεστών» της.

Ο μύθος ότι η Εκκλησία ασχολείται, μόνο, με τα «πνευματικά ζητήματα» είναι ένα ταχυδακτυλουργικό τρικ των απολογητών και των «μπράβων» της Νέας Τάξης: Είναι το δόλιο τέχνασμα της «διάσπασης» του «θεολογικού» ή πνευματικού» από το «πολιτικό». Ένα πολιτικό τέχνασμα που «ουδετεροποιεί», δολίως, τη θεολογία και το «πνεύμα» από τη ζωή, δηλαδή λειτουργεί ΠΟΛΙΤΙΚΑ υπέρ των κυρίαρχων δυνάμεων της παγκόσμιας και εγχώριας κακουργίας…

Με πιο απλά λόγια: Η Εκκλησία εδώ δεν λειτουργεί ΕΞΩ από την πολιτική (αυτό είναι ουτοπία), αλλά υπηρετεί την Πολιτική των ισχυρών του χρήματος, την πολιτική της Νέας Τάξης…

Δεύτερον: Υπάρχει ένα ρεύμα μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας και της θεολογίας που τάσσεται και αγωνίζεται ανοικτά εναντίον της Κάρτας του Πολίτη. Εδώ η Ενότητα Πολιτικού-Θεολογικού, Πνεύματος και Πράξης ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ και η διαλεκτική αυτή δεν διασπάται με ταχυδακτυλουργικά τρικ.

Βεβαίως και μέσα σε αυτήν την Πολιτική Παρέμβαση υπάρχει μία «επιμέρους» και «ειδική» διάσπαση του «πολιτικού» από το «θεολογικό»: Η σεχταριστική πρόταξη, ορισμένων θεολογικών κύκλων, του 666 κ.λπ… καθώς και η επικέντρωση του αγώνα σε αυτό.

Το να εμμένει κανείς στο 666 και το «σφράγισμα» χάνει το δάσος πίσω από το δέντρο. Αν δεν αναχαιτιστεί η επιβολή της Κάρτας τίποτα δεν μπορεί να διασωθεί. Αν επικρατήσει η παγκόσμια διακυβέρνηση και η ψηφιοποίηση του Ανθρώπου, τότε θα μπει και το «σήμα» του παγκόσμιου ναζισμού. Είτε, ίσως, ο αγκυλωτός σταυρός, είτε το 666 ή το «σφράγισμα», σαν σήμα κυριαρχίας της παγκόσμιας δικτατορίας.

Δεν είναι λοιπόν η στάμπα το πρόβλημα αλλά το
πώς θα αποφευχθεί το καθεστώς που θα βάλει τη στάμπα.

Ο αγώνας δεν γίνεται σήμερα για να αποφευχθεί το παγκόσμιο ναζιστικό «σήμα», αλλά να μην επικρατήσει ο παγκόσμιος ναζισμός, να αναχαιτιστούν τα βασικά εργαλεία επιβολής του. Και η Κάρτα του Πολίτη είναι ένα κεντρικό εργαλείο προώθησης της παγκόσμιας δικτατορίας και αφανισμού του Ανθρώπου. Αν ακυρωθεί αυτό θα ακυρωθεί και το αυριανό «σήμα» του…

Ο Αγώνας λοιπόν γίνεται σήμερα για να ακυρωθεί ο δρόμος της παγκόσμιας διακυβέρνησης, να ακυρωθεί ο εφιάλτης της Κάρτας και όχι για το 666 κ.λπ…

Όσοι είναι σεχταριστικά αγκυλωμένοι στο 666 κ.λπ, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ διασπούν την ενότητα του αγώνα, στο όνομα της «θεολογικής» καθαρότητας. Δηλαδή καταστρέφουν τη διαλεκτική Πολιτικού - Θεολογικού.

Καθιστούν αυτόνομο το «θεολογικό», το ΣΥΡΡΙΚΝΩΝΟΥΝ μέσα στα στενά και ασφυκτικά πλαίσια μιας μερίδας της Εκκλησίας, δραματικά μειοψηφικής και το αποκόβουν από το σύνολο της κοινωνίας και την πλειοψηφία του λαού.

Μια αγωνιστική πολιτική πράξη (πολιτική πράξη είναι και ο σεχταριστικός περιορισμός στο 666) απευθύνεται στο σύνολο του λαού και όχι σε μια μερίδα κληρικών και μοναχών.

Το σύνολο του Ορθόδοξου ποιμνίου, το σύνολο του λαού δεν αντιλαμβάνεται ΚΑΘΟΛΟΥ τα περί 666. Στην καλύτερη περίπτωση σε αντιμετωπίζει σαν γραφικό θρησκόληπτο…

Έτσι όμως δεν μπορεί κανένας αγώνας να αποκτήσει ΔΥΝΑΜΙΚΗ και να ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΕΙ τις επιθέσεις και τα μακάβρια σχέδια της Νέας Τάξης. Έτσι δεν μπορεί να καταπολεμηθεί η Κάρτα του Πολίτη…

Τρίτον:Τέλος, ανάμεσα σε αυτούς του δύο πόλους υπάρχει και ένα ενδιάμεσο στρώμα στους κόλπους της Εκκλησίας με το ένα πόδι στον έναν πόλο και με το άλλο στον άλλο.

Για να δικαιολογήσουν αυτή την αμφίσημη και «ερμαφρόδιτη» στάση τους καταφεύγουν δυστυχώς, στο ίδιο καθεστωτικό τέχνασμα της διάσπασης του «Πολιτικού» από το «Θεολογικό».

Πολιτικά συμφωνούν, μας λένε, αλλά δεν συμφωνούν θεολογικά. Οι θεολογικές αντιρρήσεις τους είναι το 666 και τα παρόμοια…

Δείξαμε ότι η μάχη για το 666 είναι πολιτικό ζήτημα και όχι ξεχωριστό και αυτόνομο θεολογικό.

Το να διασπούν όμως και αυτοί οι κύκλοι το «πολιτικό» από το «θεολογικό» διαπράττουν σοφιστεία και δεν είναι ΣΥΝΕΠΕΙΣ ούτε με τους εαυτούς τους ούτε με τον αγώνα που δίνουν σε άλλα ζητήματα.

Ο θεολογικός αγώνας, π.χ. που δίνουν εναντίον του Οικουμενισμού δεν είναι εξόχως πολιτικός αγώνας; Εδώ γιατί δεν κάνουν αυτό το διαχωρισμό «πολιτικού» - «θεολογικού», διαχωρισμό που κάνουν οι απολογητές του Οικουμενισμού, οι εχθροί της Ορθοδοξίας, ΟΛΟΙ εκείνοι που θέλουν να αλώσουν την Ορθοδοξία.

Όταν αγωνίζονται εναντίον της αναδιατύπωσης της Ιστορίας και της άλωσης της εθνικής μας υπόστασης δεν είναι αυτός ο αγώνας πολιτικός: Δεν συνδέεται εδώ διαλεκτικά και ακατάλυτα το «θεολογικό» με το «πολιτικό»;

Όταν αναλύουν τη Νέα Τάξη και αναδεικνύουν τις εφιαλτικές απειλές της εναντίον της ανθρωπότητας, των εθνών και των λαών δεν είναι και αυτό ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: Η ενότητα «Πολιτικού» -«Θεολογικού»;

Πώς λοιπόν διασπούν αυτή την ΕΝΟΤΗΤΑ στον αγώνα κατά της Κάρτας του Πολίτη;

Δεν είναι, επομένως, συνεπείς οι ίδιοι με τα λόγια και τις πράξεις τους και επιλεκτικά επιλέγουν τον αυθαίρετο τεμαχισμό του «Θεολογικού» από το «Πολιτικό».

Πού οφείλεται αυτή η αντινομία και αμφιθυμία;

α). Στη σύγχυση. Σύγχυση που τους οδηγεί, η ορθή διαφωνία για το 666, στην απόρριψη ΣΥΝΟΛΙΚΑ του αγώνα εναντίον της Κάρτας. Έτσι πετάνε έξω από τη σκάφη μαζί με τις σαπουνάδες και το παιδί.

Εγκαταλείπουν λοιπόν τον κεντρικό αγώνα εναντίον του εφιάλτη της Κάρτας με το τέχνασμα της «θεολογικής» διαφωνίας.


Αυτή, όμως η στάση είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ στάση και στηρίζει την Πολιτική του νεοταξικού καθεστώτος και των εχθρών της κοινωνίας, του λαού και της Ορθοδοξίας.

Ξεχνούν ότι Ορθοδοξία χωρίς κοινωνία και χωρίς τον Άνθρωπο δεν υπάρχει, δεν μπορεί να υπάρξει.


Αντί να αγωνιστούν για την ενότητα του ΟΛΟΥ αγώνα και να καταδείξουν το σεχταριστικό και ολέθριο σφάλμα του 666, σφάλμα το οποίο υπονομεύει και διαιρεί τον αγώνα εγκαταλείπουν τη μάχη συνεισφέροντας έτσι στη σύγχυση και κυρίως στην υπονόμευση του αγώνα: Θεολογικού και Πολιτικού.

Πρακτικά στηρίζουν δίχως να το αντιλαμβάνονται την ΠΟΛΙΤΙΚΗ της Νέας Τάξης και των εχθρών της Ορθοδοξίας…

β). Επίσης, αυτή η αντινομία μπορεί να οφείλεται και σε ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ στήριξη της καθεστωτικής ηγετικής ιεραρχίας της Εκκλησίας. Στήριξη δια της πλαγίας οδού και με πρόσχημα το 666.

Πιστεύουμε ότι η πλειονότητα των κληρικών και μοναχών που κρατάνε μεσοβέζικη στάση δεν λειτουργεί με πρόθεση να στηρίξει το κατεστημένο, αλλά με την απώθηση που προκαλεί το 666, με τη συνήθεια που έχουμε να χάνουμε το δάσος πίσω από το δέντρο.

Θα πρέπει, λοιπόν, να μιλήσουμε καθαρά, χωρίς υπεκφυγές και σοφιστείες και να συμβάλουμε ΟΛΟΙ στην ενότητα του αγώνα εναντίον της Κάρτας του Πολίτη: Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου και θα πρέπει οι σεχταριστικές αυτό-απομονώσεις, αλλά και οι αμφιθυμίες και αμφιταλαντεύσεις να παραμεριστούν…

Μετά από 17 χρόνια στη σύγχρονη επικαιρότητα

Αδημοσίευτη εδώ ανάρτηση. Παρέμεινε στό Πρόχειρο από τό 2011



Θα ήθελα να ευχαριστήσω το ιστολόγιο ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ (*), τον κύριο Β.Π και τον σεβαστό πατέρα Εμμανουήλ Καλύβα, που έδωσε στη δημοσιότητα αυτό το ξεχασμένο βίντεο.

Ήταν μια εκπομπή που κάναμε μαζί με τον π. Εμμανουήλ σε περιθωριακό ιδιωτικό τηλεοπτικό δίαυλο. Δεν βγήκε ποτέ στον αέρα, αν και ήταν "ζωντανή". Δεν γνωρίζω τους λόγους και ομολογώ, το βλέπω για πρώτη φορά μετά από 17 χρόνια.

Δεν θα είχα να προσθέσω τίποτα περισσότερο εκτός από αυτό :

"Το δε απέχεσθαι από κακών εστιν επιστήμη"

(*)http://orthodox-watch.blogspot.com/2011/04/video_9371.html

Η απολογία και η κάρτα του πολίτη


Ο σεβαστός πανεπιστημιακός πατήρ Θεώδορος Ζήσης προέβη σε μια απολογητικού τύπου ομιλία, όπου και αποσαφήνισε τη θέση του ως προς τη σχέση που είχε με το οικουμενικό Πατριαρχείο κατά το διάστημα 1970 - 1992. Από το 1993 η στάση του άλλαξε ριζικά και ήδη προΐσταται του αγώνα κατά της αίρεσης του οικουμενισμού και του ολισθηρού δρόμου τον οποίο οδεύει η Ορθόδοξη Εκκλησία. Δρόμος ο οποίος ακολουθείται σχολαστικά και με πάσαν επιμέλεια πολύ πριν το 1970. Δεν φαίνεται όμως αυτό να τον απασχολεί.

Στη συνέχεια έδωσε μερικές απαραίτητες εξηγήσεις για την κάρτα του πολίτη. Διότι, είπε, υπάρχουν πολλοί που δεν κατανοούν : "Λένε πράγματα που λέω, αλλά δεν τα λέω", τόνισε, για να συνεχίσει με τα κατωτέρω:

"Το θέμα της κάρτας του πολίτη ως πολιτική πράξη μας απασχολεί όλους (...) και αν εγίνετο μια καθαρή κίνηση εναντίον της κάρτας του πολίτη ως πολιτική πράξη ασφαλώς και θα ήμουν κι εγώ εναντίον της κάρτας του πολίτη. Αλλά επειδή η κάρτα συνδέθηκε με θεολογικές προεκτάσεις και θεολογικά θέματα (: αντίχριστος, 666, σφραγίσματα) και με τα έσχατα εγώ έχω επιφυλάξεις. Στο θεολογικό θέμα δεν παίρνω θέση, έχω επιφυλάξεις".

Εμείς λοιπόν δεν θα πούμε αυτά που δεν λέει ο π. Θεόδωρος. Αλλά δεν είναι δυνατόν να μη τον ερωτήσουμε :

Στην περίπτωση όπου θα εγίνετο μια καθαρή κίνηση εναντίον της κάρτας του πολίτη ως πολιτική πράξη, στην οποία και θα συμμετείχε διότι είναι αντίθετος, όπως είπε, υπό ποίαν ιδιότητα θα συμμετείχε; Θα συμμετείχε ως πολίτης με ιερατική αμφίεση; Ως ιερέας με πολιτικήν περιβολή; Ως απλούς ιερεύς ή ως απλούς πολίτης; Με ποίαν ιδιότητα θα συμμετείχε;

Θα γνωρίζει ασφαλώς ο π. Θεόδωρος ότι ο οικουμενισμός δεν είναι μια αμιγής (παρα)θρησκευτική θεωρία. Έχει σαφέστατη πολιτική πρακτική. Δηλαδή προεκτάσεις, οι οποίες όχι μόνο τον ενισχύουν ηθικά, αλλά του παρέχουν αφειδώς την οικονομική στήριξη. Τα δυο σκέλη, οι δυο πυλώνες, της νέας υδροχοϊκής εποχής είναι ακριβώς αυτό : Ο οικουμενισμός και η παγκοσμιοποίηση. Το καθένα μόνο του δεν στέκει. Συνεπώς, με τον ισχυρισμό, "αν εγίνετο μια καθαρή κίνηση εναντίον της κάρτας του πολίτη ως πολιτική πράξη ασφαλώς και θα ήμουν κι εγώ εναντίον", δεν τολμά να πει αυτό που αφ΄ εαυτού φωνάζει. Ο αντιοικουμενισμός δεν είναι μόνο, και δεν μπορεί να είναι μόνο, μια καθαρή θρησκευτικοθεολογική κίνηση χωρίς πολιτικές παραμέτρους τις οποίες οφείλουμε να βλέπουμε. Αν τις αγνοήσουμε και ασχοληθούμε μόνο με τα θεολογικά, τότε είναι σαν να βρισκόμαστε εμείς στη θέση εκείνων που έθεσαν το γνωστό ερώτημα : "έξεστιν δούναι κήνσον Καίσαρι ή ού;".

Εμείς δεν θέτουμε τέτοιο ερώτημα και φρονούμε, ο αντιοικουμενισμός δεν μπορεί να κάνει "τα στραβά μάτια" στις σκοτεινές πολιτικές διαπλοκές της παγκοσμιοποίησης με τον οικουμενισμό, χωρίς να αναλαμβάνει τις όποιες συνέπειες τυχόν προκύψουν.


Ας μην κατηγορεί λοιπόν κανένα ο π. Θεόδωρος ότι του "βάζει λόγια στο στόμα του", επειδή "δεν τα λέει". Τά λένε μόνα τους τα πράγματα, τα γεγονότα, και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη βάσανος του νου προς κατανόηση.

Όσον δε αφορά στην εμπλοκή των εσχάτων με την κάρτα τούτο μόνο, το οποίο άλλωστε μπορεί να παραλειφθεί. Τα έσχατα είναι και παρόντα (ορατά), αλλά και απόντα (αόρατα). Τα ορατά ακολουθούν την πορεία τους η οποία έχει ημερομηνία - φυσικά άγνωστη - λήξεως. Όπως ακριβώς είχε τη λήξη της κάθε ημέρα της Δημιουργίας όταν έφθανε στο τέλος της : "Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωΐ, ημέρα μία ... ημέρα δευτέρα ... ημέρα τρίτη" και τα εξής. Οι αριθμοί, όπως οι ημέρες, έχουν τη λήξη τους.

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

"Ουτιδανοί" κατά τον νουν


Σχολιαστής υπογράφων ως "ουτιδανός" (τιποτένιος) έγραφε:

"Διαβάζοντας την Παλαιά Διαθήκη, γνωρίζουμε έναν Θεό με ανθρώπινα πάθη, ζηλιάρη, ρατσιστή εγωκεντρικό και εκδικητικό (θυμηθείτε μόνο την περίπτωση του καλού χριστιανού Ιώβ που ο Θεός, σκότωσε όλη του την οικογένεια, του κατέστρεψε το βιος και του έστειλε αρρώστιες, απλά και μόνο για να αποδείξει στο διάβολο την ειλικρινή πίστη του)."

και η απάντηση ήταν :

Η σύγκριση είναι παιδαριώδης και αφελέστατη. Το νοητικό επίπεδο ενος δεκάχρονου, δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνο ενός τριαντάχρονου, όπως επίσης, το νοητικό επίπεδο του τριαντάχρονου δεν συγκρίνεται με των πενήντα ή εξήντα χρόνων.

Δεν είναι ζήτημα εξέλιξης. Είναι θέμα ανάπτυξης και ωρίμανσης, για να (ανα)γνωρίσει κανείς τον Θεό της Π. Διαθήκης στην Καινή Διαθήκη και τον Θεό της Κ. Διαθήκης στην Παλαιά.

Είναι ο ίδιος Θεός, αλλά ο άνθρωπος προτιμά την καταστολή της ανάπτυξης και συνακόλουθα, αναστολή της ωρίμανσης. Όποιος έχει μυαλό μπορεί να καταλάβει το γιατί και ποιους, εξυπηρετεί η συστηματική αωρότητα (αποβλάκωση) του ανθρώπου. Τα μίση και η αντιπαλότητα θεριεύουν, για να επεμβαίνουν οι ισχυροί με ρόλο διαμεσολαβητικό, ειρηνοποιό. Στην ουσία όμως κατακτητικό με πρόσχημα την ειρήνη.

Η απελπισία οδηγεί πάντα στην αγκαλιά των δημίων μας


Από το Ρεσάλτο,
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5549
ένα εξαιρετικό άρθρο πολιτικού περιεχομένου, αλλά και σφοδρότατα αντιοικουμενιστικό. Ας μη ξεχνούμε, ο έτερος βραχίονας της νέας τάξης και της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης, είναι ο άθλιος οικουμενισμός. Ο οποίος παρέχει το ηθικά επαίσχυντο θρησκευτικό/θεολογικό έρεισμα.

Γράφει,
ο Παλαίμαχος

«Αχ εσείς, δυστυχισμένες μικρομπακαλίστικες ψυχές, έτοιμες, να πουλήσετε «τοις μετρητοίς» λίγον «ηρωισμό», έστω και για τρεις σκουριασμένες χαλκοδεκάρες, φτάνει να μετρηθεί το «όφελος» πάνω στο τραπέζι της συναλλαγής. Και τα απλά λόγια ενός τίμιου και ευθύ ανθρώπου: «Εδώ στέκομαι, δεν μπορώ αλλιώς, ο Θεός ας με βοηθήσει», εσείς δεν θα τα ξεστομίσετε ποτέ».
Ρόζα Λούξεμπουργκ

Πολλοί μάς αναγνωρίζουν το δίκαιο της κριτικής μας και το ορθό των αναλύσεών μας, αλλά μας μέμφονται για τη σκληράδα μας και το αιχμηρό ύφος.
Μα, πώς μπορεί να είσαι «μαλακός» στην απάτη που μας πολιορκεί από όλες τις πλευρές, στις «μικρομπακαλίστικες ψυχές» που μας κατακλύζουν, σαν νεροποντή, και έχουν κάνει τα όνειρά μας εφιάλτες; Μπορεί να είσαι «μαλακός» απέναντι στην καθεστωτική ναυτία και απέναντι στους γοητευτικούς «ήρωες» και τα ελκυστικά «είδωλα» που κατασκευάζει ή κινητοποιεί το καθεστώτος για να εξαπατήσει το λαό;

Απέναντι στις ποικίλες και πολύχρωμες σειρήνες του καθεστώτος, απέναντι στα προσωπεία και τις «ευγενικές» μεταμφιέσεις της Νέας Τάξης πρέπει να είσαι πιο σκληρός: Σαν ακονισμένο ατσάλι…

Η δολερή ευγένεια, όπως και η δολερή αμεροληψία και ουδετερότητα (το σόφισμα των «ίσων αποστάσεων») απέναντι στις «ποικιλίες» της πολύχρωμης καθεστωτικής πολιτικής, στα προσωπεία, και τις μανούβρες της απάτης, όλα αυτά είναι δηλητήρια συμφιλιωτικού πνεύματος: Δηλητήρια που παράγονται και προφέρονται από το ίδιο το καθεστωτικό κύπελλο…

Σε ένα πόλεμο με άγρια και παμπόνηρα θηρία, καθώς και με πλήθος χαμαιλεόντων, κάθε μαλθακότητα και υποκριτική ευγένεια οδηγεί στην ψευδαίσθηση και καλλιεργεί την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να «δαμάσεις» τα θηρία και τους χαμαιλέοντες με γέφυρες συμφιλίωσης και «ειρηνικά» μέσα…

Το επακόλουθο τέτοιων συμφιλιωτικών δηλητηρίων είναι τα κλαψουρίσματα και οι ηθικοί θρήνοι του τύπου: «Δεν μπορούμε να μονιάσουμε», να «ενωθούμε όλοι μαζί», «πολεμάμε ο ένας τον άλλον» και τα παρόμοια.

Η ενότητα και το «μόνοιασμα» δεν είναι μεταφυσικά πολιτικά και ηθικά φετίχ. Δεν μπορεί να ενωθείς και να «μονιάσεις» ΠΟΤΕ με τους δημίους σου και τα πολύχρωμα όργανά τους.

Δεν ΜΠΟΡΕΙ να «μονιάσεις» με την ΑΠΑΤΗ και τις ψευδαισθήσεις.

Όταν η λαϊκή απελπισία ενωθεί στην ΑΠΑΤΗ, τότε η κακουργία του καθεστώτος προσλαμβάνει τις πιο αποκρουστικές και μοχθηρές μορφές.

Όταν «μονιάσουμε» με τα χάπια του συστήματος ανοίγουμε πιο βαθιά το λάκκο μας: Αυτό είναι ιστορικός νόμος…
Για να μην «πολεμάμε μεταξύ μας» πρέπει να γκρεμίζουμε αμείλικτα και χωρίς καιροσκοπικές «φιλίες» τους μύθους της Νέας Τάξης, τα είδωλα που κατασκευάζει, τα τεχνάσματα και τα σενάρια απάτης, όλη τη γκάμα των ψευδαισθήσεων και όλες τις «μικρομπακαλίστικες ψυχές».

Η ΕΝΟΤΗΤΑ και το «μόνοιασμα» προϋποθέτουν ΓΝΩΣΗ και ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ των πραγμάτων, διαρκή πολιτικό εξοπλισμό, άγρυπνη και κοπιαστική, πολύ κοπιαστική, εργασία: Θεωρητική, πολιτική και οργανωτική…

Και πρώτα από όλα προϋποθέτουν τούτο: Να ξεκόψεις ριζικά από τους φορείς μόλυνσης της καθεστωτικής ηθικής και των επιτηδευμένων και ψεύτικων ευγενειών.

Εκείνος που υποκλίνεται σε πολιτικά και ηθικά αξιώματα δημιουργημένα από τον εχθρό ΠΟΤΕ δεν θα νικήσει: Ακριβώς γιατί αυτά είναι αξιώματα σκλαβιάς και υποταγής…
Ας μην κυλάμε, συνεπώς, όπως το νερό μέσα στο αυλάκι και ας μην ζητάμε από Μεσσίες ή «αρχηγούς» τη σωτηρία μας.

Ας μην περιμένουμε λύσεις από άλλους, δίχως εμείς να μοχθήσουμε και να πονέσουμε…

Πρέπει να δουλέψουμε όλοι σκληρά, σταθερά και σε βάθος χρόνου: θεωρητικά και πρακτικά

Ένα τέτοιο πλάνο δουλειάς το έχουμε αναλύσει διεξοδικά και συγκεκριμένα στο άρθρο μας: «Τι να κάνουμε»
ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4349

Ο Ηγεμών Νους


Από το ιστολόγιο του κ. Μόσχου Ε. Λαγκουβάρδου
http://moschoblog.blogspot.com/2011/04/blog-post_412.html

Μια κρητική μαντινάδα λέει:

"Ετσά μας καταντήσανε οι βουρλισμένοι χρόνοι, οι καπετάνιοι στο κουπί κι οι μούτσοι στο τιμόνι."

Σαν τους κατετάνιους στο κουπί είναι και ο νους του ανθρώπου, ο οποίος απομακρύνθηκε από το Θεό και σαν τους μούτσους στο τιμόνι είναι η φαντασία και οι λοιπές άλογες δυνάμεις της ψυχής του.

Η φαντασία είναι η εικονοποιητική δύναμη του νου. Διακρίνεται σε δημιουργική, όταν ο ηγεμών νους κατευθύνει τη φαντασία , και σε παθητική , όταν η φαντασία κατευθύνει το νου. (Ο ηγεμών γίνεται υπηρέτης κι ο υπηρέτης ηγεμών.)

Το ίδιο συμβαίνει με την τηλεόραση, η οποία υποκαθιστά την παθητική φαντασία και μετατρέπει τον ηγεμόνα νου σε υπηρέτη. Αυτός είναι ο λόγος που η θέση της τηλεόρασης είναι στην αποθήκη ή στα σκουπίδια, γιατί όπως και η παθητική φαντασία, η τηλεόραση γίνεται η γέφυρα από την οποία περνούν οι δαίμονες στην ψυχή.

Η παθητική φαντασία είναι ίδιο του παιδικού, του αγύμναστου νου, ο οποίος επιδίδεται στην αχαλίνωτη αισθητοφαγία και αγνοεί τον "έσωθεν άνθρωπον". (Ο αναγνώστης που θέλει να έχει πλήρη γνώση γι΄ αυτά που υπονοούμε εδώ μπορεί να διαβάσει το τέλος του τετάρτου και την αρχή του πέμπτου κεφαλαίου της Δεύτερης Επιστολής του Αποστόλου Παύλου προς Κορινθίους.)

Πώς θα φυλάξουμε με τη βοήθεια του Θεού το ηγεμονικό του νου για να μη γίνει υπηρέτης των αλόγων δυνάμεων της ψυχής; Η άσκηση στη νοερά προσευχή, όπως λένε οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, οι ονομαζόμενοι "Νηπτικοί" , θα μας διδάξει τον τρόπο. Δεν εξαρτάται από μας η ποιότητα της προσευχής, αλλά η ποσότητα, το "αδιαλείπτως προσεύχεσθε" . Η "ποσότητα" είναι το αδιάλειπτον της μονολόγιστης ευχής και αυτό, φυσικά, καθορίζει και την ποιότητά της. Που είναι η αποφυγή της βαττολογίας.

Στη λεγόμενη νοερά προσευχή έχουμε την εμπειρία της κυκλικής κίνησης του νου. Δίχως την Ευχή, όπως λέγεται η νοερά προσευχή, ο νους του ανθρώπου μοιάζει με τα μάτια : Είναι στραμμένος προς τα έξω. Τα μάτια βλέπουν αυτά που είναι μπροστά τους, αλλά δεν βλέπουν τον εαυτό τους. Το ίδιο και ο νους δεν γνωρίζει τον εαυτό του.

Θα μου πείτε, σε τί χρειάζεται η κυκλική κίνηση του νου. Πρώτον για να είμαστε ταπεινοί, γιατί ξέρουμε τα όριά μας. Μπροστά σ΄ αυτό που δεν ξέρουμε, αυτό που ξέρουμε είναι μηδαμινό.Έπειτα όταν ο νους βλέπει τον εαυτό του, τον ελέγχει. Παρατηρεί τις σκέψεις του και δεν ταυτίζεται με αυτές. Και το σπουδαιότερο από όλα έχει μνήμη Θεού. Επειδή ο νους είναι αεικίνητος, αν δεν επιστρέψει στον εαυτό του, θα ξεχάσει εντελώς το Θεό και θα θεοποιήσει τον εαυτό του.

Η Εκκλησία μας διδάσκει να προσέχουμε το νου.Η Εντολή του Κυρίου είναι να αγρυπνούμε και να προσευχόμαστε. Προσέχουμε να μη μπαίνουν μέσα στην καρδιά μας μάταιοι λογισμοί.Η προσοχή αυτή μέσα στην καρδιά λέγεται "νήψη" που είναι η ίδια η κυκλική κίνηση του νου.

Ο ηγεμών νους, η κυκλική κίνηση του νου, η νήψη περιέχονται στη Νοερά Προσευχή, η οποία είναι η ειδοποιός διαφορά της Ορθοδοξίας.

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

"Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς ..."


Η φωτογραφία από το ιστολόγιο ksipnistere
Σε ιστολόγιο τέθηκε το ερώτημα ...

" ... ποιός νομιμοποίησε αυτούς τους Εφιάλτες της ζωής και της πολιτικής να μας αναγκάσουν να συναινέσουμε σε "αυτόματη" θετική χρήση του σωματός μας ,δίχως την έγκρισή μας;"

... και είπα να δώσω την απάντηση :

Οι πολιτικοί δεν ξέρουν να εικάζουν σωστά κι εμείς οι υπόλοιποι δεν ξέρουμε καθόλου να εικάζουμε. Είμαστε πλανεμένοι, "πεδίο βολής γυμνό", όπως έγραψε ο ποιητής.

Κάποιοι όμως ξέρουν.

Ο καθηγητής της Νευρολογίας στο ΑΠΘ Μπαλογιάννης και ο ποιμαντορεύων Μεσογαίας/Λαυρεωτικής Νικόλαος είναι εκείνοι που εικάζουν επιστημονικά και θεολογικά. Συνεπώς ορθά. Η εικασία πρέπει να γίνει βίωμα συνειδητό και όταν το πετύχουμε, σύμφωνα με τα μαθήματα της Νευρολογίας και της Ποιμαντορίας, τότε να πάμε να δηλωθούμε. "Κοινωνική μέθεξη" χαρακτηρίζει ο της Νευρολογίας ειδικός τη δωρεά οργάνων και μίμηση της θυσιαστικής αγάπης του Χριστού, ο της ποιμαντορίας εφορεύων επόπτης (μήπως και "θεόπτης";).

Υπομονή, ας κάνουμε υπομονή, μέχρις ότου πιάσουν τόπο τα λόγια τους και τα "πόστα" οι μαθητές τους.

Όταν σε κομματιάζουν και σε "ξεντεριάζουν" μιμείσαι το παράδειγμα του Κυρίου ημών, όπως λέει η έδρα της Ποιμαντορίας, και όχι εκείνων οι οποίοι "διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον".

Το σώμα μας είναι το ένδυμα της ψυχής : "Λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής" θα ακούσουμε σε λίγο, μετά ο ιεράρχης θα κάνει κήρυγμα στο χριστεπώνυμον πλήρωμα για το δώρο της θυσιαστικής προθανάτιας εκτέλεσης, που φέρει το όνομα "δωρεά σώματος".


Η έδρα της Νευρολογίας αυτό δεν το ξέρει και δικαιολογείται. Την κοινωνική μέθεξη έχει στο μυαλό της. Η άλλη όμως, αυτή της Ποιμαντορίας, είναι αδικαιολόγητη.