«ἵνα πάντες ἓν ὦσιν» ... ἐν κοινωνίᾳ νομίμου ποικιλίας

«11 ... Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ... 21 ἵνα πάντες ἓν ὦσιν, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας. 22 κἀγὼ τὴν δόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμὲν». (Ιν. ιζ΄)

κχ
Και αυτά μεν, όσον αφορά στο Κατά Ιωάννην, Κεφάλαιο ιζ΄. Ως προς εκείνα δε των υπερεχουσών παπικών και ορθόδοξων κεφαλών έχουμε τα κατωτέρω :

«Διά της λέξεως Ενότης, η οποία είναι συμφωνοτέρα προς τους παρόντας καιρούς, νοείται η από κοινού συνεργασία εις τους διαφόρους τομείς της κοινωνικής, ηθικής και πνευματικής δράσεως, διά της συμβολής της Χριστιανικής Ανατολής και Δύσεως. Η Ενότης δεν προϋποθέτει την Ένωσιν, η Ένωσις προϋποθέτει δογματικήν ρύθμισιν».
Ανήκουν στον οικουμενικό Αθηναγόρα και ειπώθηκαν το 1960 στην εφημερίδα "Ελευθερία". Το κατά Θεόν ἓν της Ενώσεως το αντικατέστησε η ενότητα, προφανώς, διότι ο Εΰαγγελιστής Ιωάννης λησμόνησε να γράψει " ίνα ενότητι ώσιν ἓν" ! Μάλλον, δεν τον φώτισε όσο έπρεπε το φιλιόκβε και υπέπεσε σε παρόμοιο λάθος, όπως ήταν εκείνο της εκπορεύσεως του αγίου Πνεύματος.

Και πάμε στο σήμερα, έτος 2014, όπου και έχουμε την Κοινή Δήλωση πάπα Φραγκίσκου και οικουμενικού Βαρθολομαίου, μετά τη συνάντηση που είχαν (σημ. προηγήθηκε ανταλλαγή φιλοφρονήσεων μέσω facebook) και προσευχήθηκαν στα Ιεροσόλυμα. Διαβάζουμε :

«2. Ἡ ἀδελφική ἡμῶν συνάντησις σήμερον εἶναι ἕν νέον καί ἀναγκαῖον βῆμα εἰς τήν πορείαν πρός τήν ἑνότητα, πρός τήν ὁποίαν μόνον τό Ἅγιον Πνεῦμα δύναται νά μᾶς ὁδηγήσῃ, ἐκείνην τῆς κοινωνίας ἐν νομίμῳ ποικιλίᾳ (...) Ἐνῷ γνωρίζομεν πλήρως ὅτι δέν ἔχομεν φθάσει εἰς τόν σκοπόν τῆς πλήρους κοινωνίας, ἐπιβεβαιοῦμεν σήμερον τήν δέσμευσίν μας νά συνεχίσωμεν βαδίζοντες ἀπό κοινοῦ πρός τήν ἑνότητα, διά τήν ὁποίαν προσηυχήθη ὁ Κύριος πρός τόν Πατέρα «ἵνα πάντες ἕν ὦσιν» (Ἰωάν. 17,21).»

Τι μάθαμε ; Ότι μόνο το άγιον Πνεύμα (σημ. ποιο από τα δύο δεν μας είπε) δύναται νά μᾶς ὁδηγήσῃ (σέ) ἐκείνην (την ενότητα),  τῆς κοινωνίας (την κοινωνία) ἐν νομίμῳ ποικιλίᾳ. Όπως σημειώσαμε εντός παρένθεσης, δεν μάθαμε ποιο άγιο Πνεύμα θα μας οδηγήσει στην ενότητα της κοινωνίας "εν νομίμω ποικιλία". Είναι το άγιον πνεύμα του φιλιόκβε ή το καθ΄ ημάς άγιον Πνεύμα ; Αυτό δεν το γνωρίζουμε. Υποθέτουμε, θα είναι το της ενότητος και της κοινωνικότητος μίγμα, το οποίο επεξεργάζονται οι διαχριστιανικοί - τώρα έγιναν και διαθρησκειακοί - διάλογοι. Στόχος και σκοπός η "ἐν νομίμῳ ποικιλίᾳ κοινωνία", που δεν θα αργήσει να γίνει κι αυτή "διακοινωνία", αφού έχουμε τα διαχριστιανικά, τα διαθρησκειακά, τα διαπολιτισμικά και τα διακυβερνητικά. Α, ναι, ξεχάσαμε τα διαδραστικά ! Sorry.

Ποια θα είναι, τώρα, η "ἐν νομίμῳ ποικιλίᾳ κοινωνία", δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης για να μας το πει. Χειροτονίες γυναικών, επισκοπίνες, εκκλησίες ειδικών (...) προτιμήσεων κλπ. είναι εδώ. Γάμοι και υιοθεσίες ομοφυλοφίλων, παρένθετες μητέρες, ωάρια, σπερματοζωάρια, βλαστοκύτταρα και μεταμοσχεύσεις, άλλα σε κατάψυξη, άλλα όχι, είναι όλα παρόντα. Όρια δεν υπάρχουν, η αγάπη "πάντα στέγει, πάντα ελπίζει, ουδέποτε εκπίπτει" ! Ζήτω η ενότητα και σημειώσατε λάθος, αν νομίζατε μέχρι τώρα ότι ο Κύριος προσευχήθηκε ειπών «ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμὲν». Δεν είπε αυτό, είπε : ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἐνότητι ἕν ἐσμὲν, και θεέ μου συγχώρα με.

Υστερόγραφο
Ο δόλιος οικουμενικός Αθηναγόρας είχε πει ότι "ενότης δεν σημαίνει ένωσις" και αποκοίμισε τους πάντες. Που δεν πρόσεξαν το άλλο, ότι «η Ένωσις προϋποθέτει δογματικήν ρύθμισιν». Τη δογματική ρύθμιση την έκανε η ενότητα - συμπληρώνω, της βλακότητας. Αγνοώ, αν οι καθηγητές Δογματικής της τότε εποχής (1960) είχαν ασχοληθεί με αυτά. Βρίσκονται καταχωρημένα στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» της 1-12-1960 και ελπίζω οι σημερινοί να μη αφήσουν απαρατήρητα αυτά που μάθαμε με την Κοινή Δήλωση του 2014.

Αθηναγόρας : «Η Ενότης δεν προϋποθέτει την Ένωσιν» και όλα αναποδογύρισαν

Χριστός Ανελήφθη

Σχόλιο κχ
Ιδού η διαστροφή, την οποία ηθελημένα παρέβλεψαν οι ορώντες, και διακριτικοί, και νήφοντες γέροντες, μη γέροντες, και λοιποί διδάσκαλοι των λογικών προβάτων. Η ενότητα, πολύ σωστά, δεν προϋποθέτει την ένωση, αλλά τα λήγοντα σε -οτητα μας αποβλάκωσαν (βλακότητα) «προς τους παρόντας καιρούς». Όλα κινούνται γύρω-γύρω από την ενότητα, ο σκοπός όμως της πλήρους κοινωνίας (διάβαζε ένωση) δεν έχει φθάσει ακόμη, καθώς σε αυτού του είδους τις κυκλικές κινήσεις, αναπτύσσονται φυγόκεντρες τάσεις ή δυνάμεις. Δεν ξέρουμε τι θα μπορέσουν να φτιάξουν οι θεωρητικοί της πυρηνικής θεολογίας, έχουμε και από αυτούς, κάτι θα κάνουν. Θα μας δώσουν τα φώτα τους. Ας δούμε όμως τι μας είχε πει ο οικουμενικός Αθηναγόρας το 1960 [3] .

Αθηναγόρας : «Διά της λέξεως Ενότης, η οποία είναι συμφωνοτέρα προς τους παρόντας καιρούς, νοείται η από κοινού συνεργασία εις τους διαφόρους τομείς της κοινωνικής, ηθικής και πνευματικής δράσεως, διά της συμβολής της Χριστιανικής Ανατολής και Δύσεως. Η Ενότης δεν προϋποθέτει την Ένωσιν, η Ένωσις προϋποθέτει δογματικήν ρύθμισιν». 

Ρωτάμε : Τότε, προς τί το «ἵνα πάντες ἕν ὦσιν» (Ἰωάν. 17,21) της Κοινής Δήλωσις πάπα Φραγκίσκου και οικουμενικού Βαρθολομαίου εν έτει 2014 (*) ;
Και σχολιάζουμε : Το ἕν και η ἑνότητα είναι το ίδιο; Ή μήπως το ἕν σημαίνει κοινωνία ἐν νομίμῳ ποικιλίᾳ, όπως διαβάζουμε στην Κοινή Δήλωση ; Αν είναι έτσι, τότε ποια η "νόμιμος ποικιλία", ποια η "νόμιμος κοινωνία", ποιο το νόμιμο, ποια η ποικιλία και ποια, τέλος πάντων, η κοινωνία ενότητας (sic), που ευαγγελίζονται ο πάπας Φραγκίσκος και ο οικουμενικός Βαρθολομαίος, όταν το «ἵνα πάντες ἕν ὦσιν» κακοποιείται, διαστρέφεται και πλαστογραφείται - θυμίζει φιλιόκβε : "και εκ του Υιού" - ως "ίνα πάντες ενότητι έν ώσιν" ;

Τι λέγει όμως ο στίχος 21 του Ιν. ιζ΄ ; «ἵνα πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας».

Με ποιο δικαίωμα το καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί μετεωρίζεται δια του ασαφούς όρου της ενότητας ; Το σύ ἐν ἐμοὶ και το κἀγὼ ἐν σοί, κάθε άλλο από ενότητα δηλώνουν, εκτός από το Εν της Μιας θεότητας, το Εν της Τριάδος. Ως προς τις λοιπές ποικιλότητες (!) των ανά τον κόσμο θεοτήτων - εμείς έχουμε την τριαδικότητα - αυτές είναι παράγωγα, τι άλλο, της βλακότητας. Από την οποία ευτυχώς δεν πάσχουμε, καθώς ομολογούμε Εις Θεός, Μία η Θεότης, Εν το της Τριάδος Δόγμα «ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας». Τόσο δύσκολο είναι να καταλάβουμε ότι το ένα είναι ένα, και ότι η ενότητα είναι όπως έκαστος τη φαντάζεται με κατά κανόνα ιδιοτελείς (: πλήρης σύγχυση) σκοπούς;

(*)  Βλ. "Κοινή Δήλωση Πάπα Φραγκίσκου και Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου",
Από την ιστοσελίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου (Ἀριθμ. 6, 25-26), όπου έχουμε :

 «2. Ἡ ἀδελφική ἡμῶν συνάντησις σήμερον εἶναι ἕν νέον καί ἀναγκαῖον βῆμα εἰς τήν πορείαν πρός τήν ἑνότητα, πρός τήν ὁποίαν μόνον τό Ἅγιον Πνεῦμα δύναται νά μᾶς ὁδηγήσῃ, ἐκείνην τῆς κοινωνίας ἐν νομίμῳ ποικιλίᾳ (...) Ἐνῷ γνωρίζομεν πλήρως ὅτι δέν ἔχομεν φθάσει εἰς τόν σκοπόν τῆς πλήρους κοινωνίας, ἐπιβεβαιοῦμεν σήμερον τήν δέσμευσίν μας νά συνεχίσωμεν βαδίζοντες ἀπό κοινοῦ πρός τήν ἑνότητα, διά τήν ὁποίαν προσηυχήθη ὁ Κύριος πρός τόν Πατέρα «ἵνα πάντες ἕν ὦσιν» (Ἰωάν. 17,21).»

 26 Μάιος

Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΤΥΦΛΩΝ (**)

Κατηγορία/ες: Αρθρα,Εκκλ. Ειδησεις

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, Χριστός Ανέστη!
 
Την Κυριακή του Τυφλού, συναντώνται στα Ιεροσόλυμα ο δήθεν ορθόδοξος επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος με τον αιρετικό Πάπα Ρώμης Φραγκίσκο, με αφορμή την συμπλήρωση πενήντα ετών από την συνάντηση των προκατόχων τους, Αθηναγόρα και Παύλου.
Το τι έγινε σε εκείνη την συνάντηση το 1964 το γνωρίζουμε από τις πηγές της εποχής [1].
Το τι θα δουν τα μάτια μας στην φετινή συνάντηση, πάνω κάτω ξέρουμε. Την ορατή εκκλησία των Οικουμενιστών εν δράσει. Μπορεί να μην υπάρχει ακόμη – και φανερά – το Κοινό Ποτήριο (το οποίο έθεσαν ορισμένοι ως το όριο, του οποίου η υπέρβαση θα ενεργοποιούσε τα ορθόδοξα αντανακλαστικά τους, ώστε να πράξουν πλέον το αυτονόητο, δηλαδή να αποτειχισθούν από τους αιρετικούς), αλλά αυτό δεν έχει τόσο σημασία, από τη στιγμή που ήδη οι εξ ορθοδόξων Οικουμενιστές αναγνωρίζουν τον παπισμό και τις άλλες αιρετικές συναγωγές του κόσμου τούτου, ως Εκκλησίες (με Θεία Χάρη, εγκυρότητα μυστηρίων και κανονικότητα) και από την στιγμή που θεωρούν ότι όλοι μαζί συναποτελούν την Εκκλησία του Χριστού!
 
Ο οικουμενιστής Μητροπολίτης Σάρδεων και Πισιδίας Γερμανός Αθανασιάδης είχε δηλώσει [2]: «Η Ένωσις δεν θα προέλθη εκ των κάτω, όπως επιδιώκει η Ουνία, αλλ'  εκ των άνω. Όχι δια του όχλου, αλλά δια του ανωτάτου κλήρου. Δια να φθάσωμεν εις αυτήν (την Ένωσιν) απαιτείται γαλήνη πνευμάτων αντί του εξερεθισμού τον οποίον προκαλεί η Ουνία».
 
Ουνία είναι επομένως και ο Οικουμενισμός, με διαφορετικά πλέον μέσα, αλλά προς τον ίδιο σκοπό εργαζόμενος: Την δημιουργία της, υπό έναν Πάπα, Παγκόσμιας Εκκλησίας.
 
Την Ενότητα, που ευαγγελίζεται ο Οικουμενισμός, την περιέγραψε, σε συνέντευξή του [3], ο μέγας θιασώτης της αιρέσεως αυτής Αθηναγόρας: «Διά της λέξεως Ενότης, η οποία είναι συμφωνοτέρα προς τους παρόντας καιρούς, νοείται η από κοινού συνεργασία εις τους διαφόρους τομείς της κοινωνικής, ηθικής και πνευματικής δράσεως, διά της συμβολής της Χριστιανικής Ανατολής και Δύσεως. Η Ενότης δεν προϋποθέτει την Ένωσιν, η οποία Ένωσις προϋποθέτει δογματικήν ρύθμισιν. Αι Χριστιανικαί Εκκλησία δύνανται προσεγγίζουσαι προς αλλήλας να συνεργασθούν κατά τρόπον αρεστόν και Ευαγγελικόν επί ζητημάτων αναγομένων εις τομείς της ζωής. Εκάστη εκκλησία έχει τους δογματικούς της θησαυρούς. Χωρίς να εγκαταλείψη ουδένα των θησαυρών αυτών, δύναται η Εκκλησία να έλθη εις προσέγγισιν, επικοινωνίαν και συνεργασίαν μετά πάσης άλλης Χριστιανικής Εκκλησίας».
Και συνεχίζει παρακάτω: «Αναγνωρίζει η Εκκλησία μας τον Πάπαν ως "πρώτον μεταξύ ίσων"».
 
Ας μην περιμένουμε λοιπόν απαραίτητα κάποιο Κοινό Ποτήριο ή κάποια άλλου είδους Ένωση, πιο φανερή δηλαδή, αφού η «Ενότητα των Εκκλησιών» είναι ήδη γεγονός τετελεσμένο. Αυτό αποδεικνύει και η ανίερος συνάντηση στα Ιεροσόλυμα. Ας κρατήσει η κάθε πλευρά τους ιδιαίτερους «δογματικούς της θησαυρούς» – με λίγα λόγια, ας πιστεύει κανείς ότι θέλει -, μόνο να είμαστε όλοι ενωμένοι. Γι΄ αυτό και ο Βαρθολομαίος είχε το θράσος να δηλώσει ότι «δεν προδίδομεν την Ορθοδοξίαν, ως κατηγορούμεθα, ούτε υποστηρίζομεν οικουμενιστικάς αντιλήψεις» [4].
 
Όποιος όμως δεν βλέπει την προδοσία αυτή που επιτελείται είναι τυφλός, όχι σαν τον τυφλό του Ευαγγελίου, του οποίου οι σαρκικοί οφθαλμοί μόνο δεν έβλεπαν, αλλά πραγματικά τυφλός, με σκοτισμένους τους οφθαλμούς της ψυχής του. Είναι ένας τυφλός που ακολουθεί τους τυφλούς, από την αίρεση, λυκοποιμένες, οι οποίοι τον οδηγούν μακριά από την αλήθεια του Χριστού μας, μακριά από το φως της Ορθοδοξίας, στο σκότος το εξώτερον, στην απώλεια.
 
Κάποιοι μπορούν να ισχυριστούν ότι τα παραπάνω δεν έχουν σημασία, γιατί είναι απόψεις των «σχισματικών παλαιοημερολογιτών». Αυτοί μοιάζουν με τους Φαρισαίους εκείνους, οι οποίοι αντί να συνειδητοποιήσουν το θαύμα της θεραπείας του Τυφλού, και έτσι να θεραπευθεί και η δική τους τυφλότητα, έσπευσαν να κατηγορήσουν τον Κύριο ότι «οὐκ ἔστι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ»[5].
Αλλά και όσοι βλέπουν τι γίνεται και όχι μόνο δεν αντιδρούν, όχι μόνο δεν φεύγουν μακριά από την κοινωνία με τους αιρετικούς οικουμενιστές, αλλά σιωπούν επιδεικτικά, μοιάζουν με τους γονείς του Τυφλού που φοβήθηκαν να ομολογήσουν την Αλήθεια, για να μην γίνουν αποσυνάγωγοι.
Σε αυτούς τους τυφλούς απευθύνεται κυρίως το άρθρο αυτό. Ευχόμαστε να βρουν επιτέλους το κουράγιο, να γίνουν Ομολογητές, ώστε να αξιωθούν της Δεσποτικής φωνής του Κυρίου μας, (απευθυνόμενος σε έναν άλλον τυφλό, τον της Ιεριχού): «ἀνάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε»[6]…
 
Νικόλαος Μάννης, δάσκαλος

[1]Βλέπε ενδεικτικά την ανταπόκριση στην αθηναϊκή εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» (7-1-1964)
[2]Την δήλωση καταγράφει ο δημοσιογράφος Βασίλης Βεκιαρέλλης στο άρθρο του «Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον ως πανορθόδοξον πνευματικόν κέντρον» [στο συλλογικό "Το ελληνικόν έτος: Ημερολόγιον Ενώσεως Συντακτών" (1929 - 1930), σελ. 120].
[3]«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» (1-12-1960)
[4]http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3758&catid=1
[5] Ιω. θ΄, 16
[6]Λουκ. ιη΄, 42

(**)  http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2014/05/blog-post_24.html

Ποιοι είναι οι πραγματικοί εξτρεμιστές;

Διαβάσαμε :
« ... ότι ο πρόεδρος του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συνεδρίου Ρόναλντ Λόντερ, λόγω της ευρύτερης ανόδου του νεοναζισμού στην Ευρώπη, δήλωσε ότι «οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν άμεσα το πρόβλημα και να διαμορφώσουν μια στρατηγική για την πάταξη του εξτρεμισμού». Είχαμε όμως και αυτό, μετά τα αποτελέσματα των ευροεκλογών, που αναφέρεται σε εκτενές άρθρο-ανταπόκριση του Εβραϊκού Τηλεγραφικού Πρακτορείου (Jewish Telegraphic Agency) και αναδημοσιεύεται σε αρκετά αμερικανοεβραϊκά ΜΜΕ  : «Πρόκειται για ένα αποτέλεσμα που μας φέρνει πραγματικά σε δύσκολη θέση», δήλωσε ο Δαυίδ Σαλτιέλ, πρόεδρος της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης, και προσέθεσε: «Πιστεύω ότι η ελληνική κυβέρνηση χρειάζεται να βρει τρόπους για να εξηγήσει στους ψηφοφόρους ότι η Χρυσή Αυγή είναι ένα ναζιστικό κόμμα δολοφόνων» (*)

kx
Ρωτάμε λοιπόν :
- Είναι ή δεν είναι εξτρεμισμός το να επιβάλεις τη νέα παγκόσμια σιωνιστική κυριαρχία δια των όπλων, αλλά και με έξυπνους οικονομικούς χειρισμούς; Όπως δάνεια, στη συνέχεια οικονομική εξάρτηση και στο τέλος απώλεια πάσης εθνικής κυριαρχίας ;

- Είναι ή δεν είναι εξτρεμισμός, όταν όλοι οι οικονομικοί εγκέφαλοι (τραπεζίτες) μετά των συνεργατών τους επιλέγονται από μια συγκεκριμένη κατηγορία - όχι μόνο φυλετικά, αλλά και ιδεολογικά - ανθρώπων ;

- Είναι ή δεν είναι εξτρεμισμός, όταν αυτή η φιλτάτη δημοκρατία τούς μόνους που δέχεται στους κόλπους της είναι όσοι υπογράφουν το συμβόλαιο πλήρους υποταγής στη νέα παγκόσμια τάξη - την ονομάζουν διακυβέρνηση - πραγμάτων ;

- Είναι ή δεν είναι εξτρεμισμός, όταν όποιος δεν συμμορφώνεται με τις ρητές, κυρίως όμως  ανομολόγητες, οδηγίες της νέας σιωνιστικής αυτοκρατορίας αμερικανοβρετανικής προέλευσης, βρίσκεται αντιμέτωπος με αρπακτικούς γείτονες, έτοιμους να τον κατασπαράξουν, Ή το χειρότερο, με εμφύλιο σπαραγμό από αναρχοαυτόνομους, αντιεξουσιαστές, αντιρατσιστές, αντιφασίστες και πάντως δημοκράτες ;
Αυτοί οι μισθοφόροι, διότι ουσιαστικά περί μισθοφόρων πρόκειται αν λάβουμε υπόψη και τη δεινή οικονομική κατάσταση εκεί όπου αποφασίζεται να δράσουν, από ποιους χρηματοδοτούνται ; Ποιοι πληρώνουν τους αντιεξουσιαστές, τους αναρχοαυτόνομους, τους αντιρατσιστές, τους αντιφασίστες, του αντιναζί και για λογαριασμό τίνος δουλεύουν όλοι αυτοί ;

Ποτέ δεν είδαμε στις αφίσες τους και στις μουτζούρες τους, να γράφουν κάτι για εθνική ανεξαρτησία, για εθνική κυριαρχία, ή έστω, "ενάντια" (sic) στην παγκόσμια ισοπέδωση της νέας πλανηταρχίας. Το θέλουν, δεν το θέλουν, οι κύριοι του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συνεδρίου, οι σπόνσορες των επαναστατών εμφορούνται από τα ιδανικά του "πατρίδα μας η γη", χωρίς να απουσιάζουν ενίοτε και στοιχεία προγονολατρικών αρχέτυπων, συμβατών όμως του "ένας θεός για όλους". Που δεν είναι άλλος από τη συμπαντική σκόνη, ή ενέργεια, των ανά τον κόσμο σιωνιστών, ανεξαρτήτως, όπως είναι επόμενο, γενεαλογικών καταβολών.

(*)  http://indobserver.blogspot.gr/2014/05/blog-post_8222.html

Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν

Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, χαροποιήσας τοὺς Μαθητάς, τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ ἁγίου Πνεύματος· βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, ὅτι σὺ εἶ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου.Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν, καὶ τὰ ἐπὶ γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις, ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστε ὁ Θεὸς ἡμῶν, οὐδαμόθεν χωριζόμενος, ἀλλὰ μένων ἀδιάστατος, καὶ βοῶν τοῖς ἀγαπῶσί σε· Ἐγώ εἰμι μεθ' ὑμῶν, καὶ οὐδεὶς καθ' ὑμῶν.

Τὴν καταβᾶσαν φύσιν τοῦ Ἀδὰμ εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς ὁ Θεός, καινοποιήσας σεαυτῷ, ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας ἀνήγαγες σήμερον· ὡς ἀγαπήσας γάρ, συνεκάθισας, ὡς συμπαθήσας δέ, ἥνωσας σαυτῷ, ὡς ἑνώσας συνέπαθες, ὡς ἀπαθὴς παθῶν δέ, συνεδόξασας, ἀλλ' οἱ Ἀσώματοι τίς ἐστιν οὗτος, ἔλεγον, ὁ ὡραῖος ἀνήρ; ἀλλ' οὐκ ἄνθρωπος μόνον, Θεὸς δὲ καὶ ἄνθρωπος, τὸ συναμφότερον τὸ φαινόμενον. Ὅθεν ἔξαλλοι Ἄγγελοι, ἐν στολαῖς περιϊπτάμενοι, τοὺς Μαθητάς, Ἄνδρες ἐβόων· Γαλιλαῖοι, ὃς ἀφ' ὑμῶν πεπόρευται, οὗτος Ἰησοῦς ἄνθρωπος Θεός, θεάνθρωπος πάλιν ἐλεύσεται, κριτὴς ζώντων καὶ νεκρῶν, πιστοῖς δὲ δωρούμενος ἁμαρτιῶν συγχώρησιν, καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Εἰς τὸν Σ τ ί χ ο ν

Στιχηρὰ Ἰδιόμελα Ἦχος β' 
Ἐτέχθης ὡς αὐτὸς ἠθέλησας, ἐφάνης, ὡς αὐτὸς ἠβουλήθης, ἔπαθες σαρκί, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐκ νεκρῶν ἀνέστης, πατήσας τὸν θάνατον, ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, ὁ τὰ σύμπαντα πληρῶν, καὶ ἀπέστειλας ἡμῖν Πνεῦμα θεῖον, τοῦ ἀνυμνεῖν καὶ δοξάζειν σου τὴν Θεότητα.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ'

Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, χαροποιήσας τοὺς Μαθητάς, τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ ἁγίου Πνεύματος· βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, ὅτι σὺ εἶ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου.

Ἐκ νεότητός μου πολλὰ πολεμεῖ με πάθη· ἀλλ' αὐτὸς ἀντιλαβοῦ, καὶ σῶσον Σωτήρ μου.

Οἱ μισοῦντες Σιών, αἰσχύνθητε ἀπὸ τοῦ Κυρίου· ὡς χόρτος γάρ, πυρὶ ἔσεσθε ἀπεξηραμμένοι.

Δόξα...

Ἁγίῳ Πνεύματι, πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται, καὶ καθάρσει ὑψοῦται λαμπρύνεται, τῇ τριαδικῇ Μονάδι ἱεροκρυφίως.

Καὶ νῦν...

Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀναβλύζει τὰ τῆς χάριτος ῥεῖθρα, ἀρδεύοντα, ἅπασαν τὴν κτίσιν πρὸς ζωογονίαν.

ᾨδὴ γ' Ὁ εἱρμὸς

«Δυνάμει τοῦ Σταυροῦ σου Χριστέ, στερέωσόν μου τὴν διάνοιαν, εἰς τὸ ὑμνεῖν καὶ δοξάζειν σου, τὴν σωτήριον Ἀνάληψιν».

Ἀνῆλθες Ζωοδότα Χριστέ, πρὸς τὸν Πατέρα καὶ ἀνύψωσας, ἡμῶν τὸ γένος φιλάνθρωπε, τῇ ἀφάτῳ εὐσπλαγχνίᾳ σου.

Αἱ τάξεις τῶν Ἀγγέλων Σωτήρ, βροτείαν φύσιν θεασάμεναι, συνανιοῦσάν σοι, ἀπαύστως, ἐκπληττόμεναι ἀνύμνουν σε.

Ἐξίσταντο Ἀγγέλων χοροί, Χριστὲ ὁρῶντες μετὰ σώματος, ἀναληφθέντα, καὶ ἀνύμνουν, τὴν ἁγίαν σου Ἀνάληψιν.

Τὴν φύσιν τῶν ἀνθρώπων Χριστέ, φθορᾷ πεσοῦσαν ἐξανέστησας, καὶ τῇ ἀνόδῳ σου ὕψωσας, καὶ σαυτῷ ἡμᾶς ἐδόξασας.

Θεοτοκίον

Ἱκέτευε ἀπαύστως Ἁγνή, τὸν προελθόντα ἐκ λαγόνων σου, ῥυσθῆναι πλάνης Διαβόλου, τοὺς ὑμνοῦντάς σε Μητέρα Θεοῦ.

Κοντάκιον Αὐτόμελον

Ἦχος πλ. β' 

Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν, καὶ τὰ ἐπὶ γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις, ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστε ὁ Θεὸς ἡμῶν, οὐδαμόθεν χωριζόμενος, ἀλλὰ μένων ἀδιάστατος, καὶ βοῶν τοῖς ἀγαπῶσί σε· Ἐγώ εἰμι μεθ' ὑμῶν, καὶ οὐδεὶς καθ' ὑμῶν.

Ὁ Οἶκος

Τὰ τῆς γῆς ἐπὶ τῆς γῆς καταλιπόντες, τὰ τῆς τέφρας τῷ χοῒ παραχωροῦντες, δεῦτε ἀνανήψωμεν, καὶ εἰς ὕψος ἐπάρωμεν, ὄμματα καὶ νοήματα, πετάσωμεν τὰς ὄψεις ὁμοῦ καὶ τὰς αἰσθήσεις, ἐπὶ τὰς οὐρανίους πύλας οἱ θνητοί, νομίσωμεν εἶναι τοῦ Ἐλαιῶνος εἰς ὄρος, καὶ ἀτενίζειν τῷ λυτρουμένῳ ἐπὶ νεφέλης ἐποχουμένῳ· ἐκεῖθεν γὰρ ὁ Κύριος εἰς οὐρανοὺς ἀνέδραμεν, ἐκεῖ καὶ ὁ φιλόδωρος τὰς δωρεὰς διένειμε τοῖς Ἀποστόλοις αὐτοῦ, καλέσας ὡς Πατήρ, καὶ στηρίξας αὐτούς, ὁδηγήσας ὡς Υἱούς, καὶ λέξας πρὸς αὐτούς, οὐ χωρίζομαι ὑμῶν. Ἐγώ εἰμι μεθ' ὑμῶν, καὶ οὐδεὶς καθ' ὑμῶν. 

Ο οίκος του Φαναρίου και οι οικιστές του Σεπτού Κέντρου

  
44 τότε λέγει· εἰς τὸν οἶκόν μου ἐπιστρέψω ὅθεν ἐξῆλθον· καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα καὶ σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον.  45 τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει μεθ᾿ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ, καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ, καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων. οὕτως ἔσται καὶ τῇ γενεᾷ τῇ πονηρᾷ ταύτῃ.   (Μτ. ιβ΄)

Διαβάσαμε :

Ἑπομένως ἡ «εὐφυής διπλωματία» τοῦ Σεπτοῦ Κέντρου, πού ἀπευθύνεται στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, στήν μεγάλη ὑπερατλαντική χώρα τῶν Η.Π.Α., στόν Ἀρχηγό τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ, στό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν λεγομένων Ἐκκλησιῶν (διάβαζε αἱρέσεων) ταπεινῶς νομίζομεν ὅτι θά ἔπρεπε νά ἐπανεκτιμηθεῖ, διότι ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος ἀποδεικνύεται ἀλυσιτελής καί ἀτελέσφορος. Ἐάν ἀντί αὐτῆς τῆς ἐξόχως ἀποτυχημένης προσεγγίσεως τῶν ζητημάτων, ἐπιδιώκετο ἡ ἀξιοποίησις τοῦ Ρωσικοῦ παράγοντος παρά τόν ὅποιο ἀσφαλῶς ἀπαράδεκτο ἐθνοφυλετισμόν Του καί ἡ ἐνεργοποίησις παγκοσμίως τοῦ Ὀρθοδόξου πνευματικοῦ δυναμισμοῦ καί ἡ συστράτευσις χωρίς ἐνδοκοσμικές μεθοδεύσεις καί ἰδεολογικές ἀγκυλώσεις ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων δυνάμεων, φρονοῦμεν εὐλόγως ὅτι τό Πάνσεπτον Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον θά ἐπετύγχανε τῶν προσδοκιῶν Του καί θά ἐξεπλήρωνε οὐσιωδῶς τόν ὑπό τοῦ Θεοῦ ταχθέντα προορισμόν Του ὡς ἄλλωστε στήν πρώτη χιλιετία  συνέβη διά τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων. (*)

κχ
"παρά τόν ὅποιο ἀσφαλῶς ἀπαράδεκτο ἐθνοφυλετισμόν" του ρωσικού παράγοντα, το σεπτόν κατ΄ όνομα πατριαρχείο του Βοσπόρου προτιμά τον ιδεαλισμό του "οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν", μένοντας όμως προσηλωμένο στις αρχές του Διαφωτισμού : Liberté, Égalité, Fraternité. Να σημειώσουμε, οι αρχιτέκτονες του Διαφωτισμού δεν υποβλήθηκαν στον κόπο να μας πουν βάσει ποιας αλήθειας, περί ελευθερίας, περί ισότητας και περί αδελφοσύνης, μπορούν αυτές οι αρχές να γίνουν κτήμα της ανθρωπότητας.

Εκτός αυτού, υπάρχει και η σχετική πατριαρχική συνοδική Απόφασις (1870) της καταδίκης του εθνοφυλετισμού, αν και παρόμοιες άλλες αποφάσεις Συνόδων - τοπικές όπως και η του 1870 - γενόμενες κατά το παρελθόν για άλλο θέμα, ουδέποτε αναζητήθηκαν ή αναζητούνται. Αγνοούνται πλήρως.

Ο εθνοφυλετισμός (σημ. παρά τις όποιες υπερβολές του ρωσικού παράγοντα) κρίνεται απόλυτα κινδυνώδης, είναι μείζονος σημασίας από τις όποιες δόλιες, μυστικές και δυσώδεις, μεθοδεύσεις της σιωνιστικής παντοκρατορίας. Το δόγμα του ευρωπαϊκού (Δυτικού) διαφωτισμού, σαφώς πλέον και Δόγμα του Σιωνισμού, έχει διαβρώσει πλήρως τον σχολάζοντα καὶ σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον οίκον του Φαναρίου μετά των οικιστών του "Σεπτοῦ Κέντρου" (sic).

(*)  http://aktines.blogspot.gr/2014/05/o_28.html

Οι αιρέσεις γίνονται τώρα "λεκτικές δογματικές διαφορές"

Εγράφη ...

"Παρά τις διασαφήσεις λοιπόν αυτές οι Παπικοί εξακολουθούσαν πεισματικά να επιμένουν αμετακίνητοι στην πλάνη τους και να επαναλαμβάνουν την κακοδοξία αυτή σ’ όλες τις μεταγενέστερες παπικές Συνόδους μέχρι σήμερα.   Κατόπιν αυτών λυπούμεθα για την άστοχη, κατά την γνώμη μας, θεώρηση του εν λόγω θέματος, από τον κ. καθηγητή, η οποία πιστεύουμε ότι οφείλεται στην παραθεώρηση όλων των ανωτέρω ιστορικών στοιχείων" (*)

... και σχολιάζουμε :

Και, πρέπει ακόμη περισσότερο να λυπόμαστε, για το παπικό δόγμα της ασπόρου συλλήψεως της Θεοτόκου. Η εμμονή στην αίρεση και στην πλάνη έχει συνέπειες.

Μήπως το δόγμα της ασπόρου συλλήψεως - υπό των θεοπατόρων αυτής Ιωακείμ και Άννης - της υπεραγίας Θεοτόκου, το οποίο εντελώς απορρίπτουμε οι Ορθόδοξοι, είναι κι αυτό "πρόβλημα λεκτικής παρανοήσεως"; Ευσταθεί ο ισχυρισμός του κ. καθηγητή «Αυτή η αντίθεση των ελληνορθοδόξων δεν είναι απολύτως δικαιολογημένη» (sic); Διότι, λέμε τώρα εμείς, αν ήταν άσπορος η σύλληψη - υπό των θεοπατόρων αυτής Ιωακείμ και Άννης - της Θεοτόκου, τότε ποιος ο λόγος της ενσάρκου (εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου) θείας Ενανθρωπήσεως;

Κακώς, ο κύριος Π. Μπούμης, επιχειρεί να αμβλύνει τη φραγκολατινική κακοποίηση και στρέβλωση του Δόγματος, υποδηλώνοντας έμμεσα ότι έχουμε μόνο λεκτικές δογματικές διαφορές με τη σαφέστατα αιρετική Δύση. Η οποία, σημειωτέον, ανενδοίαστα και απροκάλυπτα άγεται και φέρεται από τους Σιωνιστές. Έτσι, όπως πάμε, θα φτάσουμε στο τέλος να λέμε κι εμείς "θείον δώρον" οι - όχι πια αιρέσεις, αλλά - δογματικές (: λεκτικές πλέον) διαφορές !!!

(*)  http://aktines.blogspot.gr/2014/05/filioque.html

Η σημερινή οικουμενικότητα μετά την προσευχιτική συνάντηση πατριάρχη Βαρθολομαίου και πάπα Φραγκίσκου στα Ιεροσόλυμα

Εγράφη στις 25/05/2014 δίκην σχολίου, το εξής :

" ... Προσωπικά θεωρώ πιθανότερη την δεύτερη εκδοχή (σ.σ. για την ένωση των εκκλησιών) με μία προϋπόθεση. Θα έχει προηγηθεί φανερά ή μυστικά, μάλλον μυστικά, συμφωνία Πάπα - Ρωσικής Εκκλησίας, όπου η Ρώμη θα αποδεχθεί, τουλάχιστον, ένα σημαντικό μέρος των Διοικητικών αξιώσεων της Μόσχας, όσον αφορά την «Παγκόσμια Εκκλησία» που προετοιμάζουν και τον τρόπο Διοίκησής της."

κχ
Διερωτώμαι, πέρα από τα αναφερθέντα σενάρια, τι θα γινόταν αν το Πατριαρχείο Μόσχας, ακολουθώντας τους ιερούς Κανόνες και όλα τα υπό των εκκλησιαστικών πατέρων θεσπίσματα, αποφάσιζε να λύσει την μακροχρόνια σιωπή του και να καταγγείλει "επί αιρέσει" το (τυπικά φερόμενο ως) πατριαρχείο Κων/πολης. Το "οικουμενικό" είναι άλλο θέμα, θα το δούμε πιο κάτω.

"ἀλλ᾿ οὐ διὰ τὸν τόπον τὸ ἔθνος, ἀλλὰ διὰ τὸ ἔθνος τὸν τόπον ὁ Κύριος ἐξελέξατο" (2Μκ. ε΄ 19). Αξίζει να το θυμόμαστε, ώστε να μην επικαλούνται κάποιοι την Ιστορία και τους ιστορικούς θεσμούς. Δεν αγιάζει ο τόπος τον άνθρωπο. Αντίθετα, ο άνθρωπος αγιάζει τον τόπο, εφόσον βέβαια υπάρχουν οι κατά Χάριν αξιωθέντες να φέρουν το βαρύ φορτίο της εν Χριστώ αληθείας : Μαρτυρίας και ομολογίας, "δυνάμει και ενεργεία". Δηλαδή, κατά θεωρίαν βίου και πράξη ζωής.

Μη υπαρχόντων αυτών ο άγιος τόπος παύει να υπάρχει και γίνεται "άγιος τόπος" εντός εισαγωγικών. Γίνεται, δηλαδή, ένας τόπος όπου διακυβεύονται πλήθος - οικονομικών κυρίως - συμφερόντων και το αίμα ρέει άφθονο. Συνοδά, οι δολοπλοκίες, οι μυστικές  συμφωνίες και γενικά κάθε τι το οποίο απεργάζεται το βασίλειο - και οι άνθρωποι - του σκότους. Οι τελευταίοι είναι πλέον οικουμενικοί ! Τα εισαγωγικά δεν χρειάζονται, καθόσον κυριαρχεί παγκόσμια, δηλαδή έγινε οικουμενικό, η απάτη της διπλωματίας μετά της βακτηρίας του άμβωνα. Θα λέγαμε λοιπόν, ο άγιος τόπος γίνεται άγριος τόπος - τόπος αγρίων ανθρώπων.

Κλείνουμε, έτσι, και το άλλο θέμα, και πάμε στο ερώτημα. Τι θα γινόταν αν το Πατριαρχείο Μόσχας αποφάσιζε να καταγγείλει "επί αιρέσει" το Φανάρι; Η απάντηση είναι, νομίζω, προφανής. Ο οικουμενικός Βαρθολομαίος θα κατηγορούσε τη Μόσχα για φανατισμό ! Οι Ρώσοι Ορθόδοξοι θα είχαν την ίδια κατάληξη με τους Εσφιγμενίτες και πολλούς άλλους, "θύματα του αρχεκάκου όφεως" ή "ζηλωτές χωρίς επίγνωση". Αυτή είναι η σημερινή οικουμενικότητα, κατ΄ άλλους οικουμενισμός.

Η "ποντικοπαγίδα" και η εξ Αμερικής εφημερίδα των New York Times

Διαβάσαμε ένα εμετικό δημοσίευμα, από αυτά που χρόνια τώρα βλέπουμε εδώ, ή ακούμε εδώ, προκειμένου να γίνουμε "Αμερική των Βαλκανίων", στην εφημερίδα των New York Times (NYT) σχετικά με τη "στροφή" πολλών μικρών πολιτικών κομμάτων της Ευρώπης προς τη Ρωσία του Βλαντιμιρ Πούτιν. Διαβάζουμε λοιπόν και σχολιάζουμε :

Οι New York Times δίνουν μια άλλη διάσταση του φαινομένου της ανόδου των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη, λίγες ημέρες πριν από τη διεξαγωγή των Ευρωεκλογών. Αναφέρεται χαρακτηριστικά πως «οι δεξιοί λαϊκιστές της Ευρώπης έχουν κυριευθεί από έναν αντίθετο προς το ρεύμα πυρετό ενθουσιασμού για τη Ρωσία και τον πρόεδρό της Βλαντίμιρ Πούτιν και, μεταξύ άλλων, υποστηρίζουν ότι η Ευρώπη χρειάζεται να σπάσει την υποτέλειά της στις ΗΠΑ και να στραφεί στη Ρωσία ως δύναμη ειρήνης και ως προστάτη ενάντια στην ηθική παρακμή».

Ασφαλώς και πρέπει να σπάσει αυτή η υποτέλεια και να στραφούμε προς τα εκεί, όπου αναδύεται μια άλλου είδους - από την αμερικανικών προδιαγραφών - δύναμη ειρήνης και κατά της ηθικής παρακμής. Ποια είναι αυτή η παρακμή, αρκεί να δει κανείς όλα όσα, δημοκρατικά και ελεύθερα, έγιναν τα τελευταία είκοσι, και όχι μόνο, χρόνια. Τα πυρηνικά του Σαντάμ ακόμη δεν βρέθηκαν, δυο εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν - σφάζονται ακόμη μεταξύ τους - και ουδείς κρίθηκε ένοχος για την παγκοσμίων διαστάσεων απάτη αυτή.

Και παρακάτω : Για να εξηγήσουν οι NYT «τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης , με ”αιχμή του δόρατος” το Γαλλικό Εθνικό Μέτωπο, θα μπορούσαν να διαμορφώσουν ένα φιλορωσικό μπλοκ στο Ευρωκοινοβούλιο ή τουλάχιστον να ενισχύσουν τις μέχρι πρόσφατα περιθωριακές φιλορωσικές φωνές».

Προφανώς, αυτό τους ανησυχεί. Διότι υπάρχουν πολλοί, που δεν είναι τόσο ηλίθιοι όσο νομίζουν οι πέραν του Ατλαντικού σοφές κεφαλές. Όποιος δεν συμμορφώνεται προς τις υποδείξεις υπάρχουν τα οικονομικά αντίποινα - το ζούμε, αγωγός Μπουργκάς Αλεξανδρούπολη - ή, σε έσχατη ανάγκη, κι αυτός ακόμη ο πόλεμος. Ο οποίος δεν έγινε με τα Ίμια, τίποτα όμως δεν τον αποκλείει με την ΑΟΖ.
Ότι, δε, η φιλορωσική τάση εμφανίζεται μόνο στους ακραίους της πολιτικής χωρίς ευρύτερες διαστάσεις, εξηγεί ο αρθρογράφος, οφείλεται στο ότι «τα φιλορωσικά αισθήματα περιορίζονται κατά μέγιστο λόγο στα άκρα του ευρωπαϊκού πολιτικού φάσματος, ενώ η συμπάθεια για τη Ρωσία και η καχυποψία έναντι της Ουάσιγκτον είναι εν μέρει επιλογές τακτικής». Με άλλα λόγια, τα φιλορωσικά αισθήματα αναδύουν οσμή ολοκληρωτική, μας αφήνει να εννοήσουμε. Αυθεντκά ελεύθεροι και δημοκράτες είναι μόνο οι Αμερικανοί και ο κύκλος των συνοδοιπόρων τους. Όλοι οι άλλοι είναι φασιστοναζήδες !

Προς τούτο, έχουμε και την υπενθύμιση από τον αρθρογράφο ότι αυτά  «αντανακλούν ένα γενικότερο κλονισμό της λαϊκής εμπιστοσύνης στα πιστεύω και τους θεσμούς που κυριάρχησαν στην Ευρώπη από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, συμπεριλαμβανομένης της σχέσης της Ευρώπης με τις ΗΠΑ».
Τί θα μας έλεγε όμως, αν του υπενθυμίζαμε ότι "οι θεσμοί που κυριάρχησαν στην Ευρώπη μετά το τέλος του Πολέμου" είχαν περιορισμένη διάρκεια ισχύος. Όπότε, μας προέκυψε η Νέα, αμερικανικής έμπνευσης, Τάξη Πραγμάτων, το πρόσωπο της οποίας είναι πλέον απόλυτα ευκρινές : Δολοπλοκίες, φονικά, κλειστές Λέσχες και πολλά όμοια με στόχο την αμερικανική παντοκρατορία λόγω ... τρομοκρατών  και τρομοκρατίας !!

Φαίνεται, μας περνούν για βλάκες, ότι δεν καταλαβαίνουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί τρομοκράτες και γνήσιοι συνεχιστές των ναζί με τις κάλπικες εκλογές (σημ. πάντα προκαθορισμένοι οι εκλεκτοί) και την ελευθερία της ασυδοσίας. Και το άκρον άωτον, πάντα κατά τον αρθρογράφο των ΝΥΤ, είναι ποιο άλλο ;   «Η Ρωσία έχει ενισχύσει αυτή τη γοητεία που ασκεί στην Ευρώπη, κυρίως, μέσω της χρηματοδότησης από επιχειρήσεις προς τα ΜΜΕ, ερευνητικά κέντρα και άλλους ευρωπαϊκούς οργανισμούς που προωθούν το πώς η Μόσχα αντιλαμβάνεται τον κόσμο».
Η ελευθερία της ασυδοσίας και οι μεθοδευμένες "λαϊκές ετυμηγορίες" βγαίνουν έξω από αυτό το παιγχνίδι. Οι πασίγνωστες ΜΚΟ, μάθαμε, χρηματοδοτούνται από τη Ρωσία του Πούτιν ! Τα ερευνητικά κέντρα τύπου ΕΛΙΑΜΕΠ - αλλού έχουν άλλο όνομα - επίσης !! Όσο δε για τα ΜΜΕ, εδώ πλέον δια γυμνού οφθαλμού βλέπει κανείς το μακρύ χέρι των Ρώσων !!!
Μάλλον, το "μέντιουμ" των ΝΥΤ νομίζει ότι απευθύνεται σε εξωγήινους. Διαφορετικά, δεν εξηγούνται αυτά που γράφει.

Και καταλήγουμε σ΄ αυτό που διάλεξε σαν επιμύθιο να μας πει η εξ Αμερικής έγκριτη εφημερίδα επιλέγοντας τον κ. Doru Frantescu, διευθυντή πολιτικής της ερευνητικής ομάδας «Vote Watch Europe», έδρα οι Βρυξέλλες, ο οποίος συνοψίζει με το αισιόδοξο :  «Σε γενικές γραμμές, η συμπάθεια των Ευρωπαίων ακροδεξιών για τον κ. Πούτιν είναι μάλλον ευκαιριακή και όχι ιδεολογική, μία σύγκλιση συμφερόντων με στόχο την αποδυνάμωση της ΕΕ».
Σε γενικές γραμμές λοιπόν, η υπερατλαντική υπερδύναμη ενδιαφέρεται για την ενδυνάμωση και όχι την αποδυνάμωση της Ευρώπης. Την ευχαριστούμε, αλλά θα απαντήσουμε ότι έχουμε μάτια και βλέπουμε. Οι ποντικοπαγίδες είναι για τα ποντίκια κι εμείς δεν είμαστε ποντικοί. Καλώς τα κατάφεραν μέχρι σήμερα ( : ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΕΕ, Φύρομ, Κύπρος, γκρίζες ζώνες Αιγαίου κλπ.), όμως τα ψέμματα έχουν "κοντά ποδάρια" και οι εκλεκτοί τους είναι φτιαγμένοι από άχυρο. Με το φύσημα του ανέμου θα σκορπίσουν. Οι εθνικές κρατικές υποστάσεις δεν θα γίνουν ποτέ ηνωμένες πολιτείες αφελών και ηλίθιων.

Η αφορμή από  http://ksipnistere.blogspot.gr/2014/05/new-york-times.html

Πάμε εκεί που μας πάει η τσέπη μας

Διαβάσαμε ... (1)

Εάν αληθεύει η παρακάτω καταγγελία τότε έχουμε μπει στο τούνελ του σκοταδιστικού ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ και ΑΜΟΡΑΛΙΣΤΙΚΟΥ κανιβαλισμού…Εάν αληθεύει αυτή η μαφιόζικη αυθάδεια τότε δεν εισβάλουν απλώς στην πολιτική οι....ποδοσφαιρικές «παράγκες», αλλά ΑΝΟΙΚΤΑ πλέον γίνεται η πολιτική «παράγκα» των ποικίλων «μαφιόζων» και «νονών»…

Μια τέτοια «πολιτική» που λειτουργεί σαν «παράγκα» …μαφιόζων και …νονών είναι ΑΔΙΣΤΑΚΤΗ: Οι «μαφιόζοι» και οι «νονοί» είναι ικανοί για ΟΛΑ…Από την εξαγορά ψήφων μέχρι και να αλλάξουν τις κάλπες ή να βάλουν να ψηφίσουν και οι νεκροί: ΑΝΟΙΚΤΕΣ εκλογικές νοθείες…Και με τις ευλογίες των δεσπατάδων!!!

Την καταγγελία είδα στο http://olympia.gr/

Μοίραζαν σακούλες τροφίμων με ψηφοδέλτια σε εκκλησία;; Σοβαρότατη καταγγελία.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

“Σταματήστε αυτό το αίσχος!”

Αυτή τη στιγμή ( ώρα 12:30 Παρασκευής 16ης Μαΐου) πολίτες των Καμινίων καταγγέλλουν ότι στην εκκλησία του Αγίου Ελευθερίου μοιράζονται τρόφιμα σε σακούλες που περιέχουν και ψηφοδέλτια του…συνδυασμού Μώραλη. Η διανομή γίνεται στο υπόγειο της εκκλησίας, παρουσία και ευθύνη του ιερέα. Απαιτούμε, χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση, να σταματήσει τώρα αυτό το αίσχος. Οι πολίτες του Πειραιά, ακόμη και οι πιο φτωχοί είναι υπερήφανοι και δεν εξαγοράζονται.

Η βαρβαρότητα αυτή δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με το ήθος της πόλης.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΡΙΤΣΑΣ
http://resaltomag.blogspot.gr/

... και σχολιάζουμε :

Θυμάμαι, όταν ήμουν φοιτητής - δεκαετία του 1960 - ερχόταν στο σπίτι κάθε Σάββατο και μας βοηθούσε στην καθαριότητα μια κυρία. Ήταν η εποχή που η Αθήνα έβραζε από τις "κινητοποιήσεις" μετά την πτώση του "γέρου της Δημοκρατίας". Δίναμε στην κυρία Ευγενία Λούπου 50 ή 100 δρχ.

Τελείωνε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, καθώς έπρεπε να πάει στη διαδήλωση κατά του Παλατιού, να φωνάξει κι αυτή το "πάρ΄ τη μάνα σου κι εμπρός, δεν σε θέλει ο λαός", όπως μας έλεγε. Η κυρία Ευγενία ήταν πολύτεκνη και αγωνιζόταν. Είχε πάρει μαζί με τον άντρα της και τα δυο παιδιά της, τέσερα "κατοστάρικα" και όφειλε να αποδείξει την "αγωνιστικότητα" με τη συμμετοχή της. Ήταν συντρόφισσα και μέλος κάποιας χειραγωγούμενης από την ηγεσία του ΚΚΕ λαϊκής οργάνωσης Ηλιούπολης. Απεβίωσε το 1967 από βρογχικό άσθμα σε ιδ. Κλινική, όπου και την είχα επισκεφθεί. Σημειώνω, δεν είχε συλληφθεί από τη Χούντα.

Τι Γιάννης, τι Γιαννάκης; Τι Μαρξ, τι Άνταμ Σμίθ ; Όταν η τσέπη είναι άδεια, ούτε δρόμοι, ούτε πεζοδρόμια, ούτε αγωνιστικότητα, ούτε επαναστάσεις, ούτε οργανώσεις. Μοναδική επανάσταση, κυριολεκτικά αναίμακτη και όχι αφηρημένα, θα ήταν να αδειάσουμε τις κάλπες, να γυρίσουμε τις πλάτες μας στο δόλιο παιγχνίδι των εκλογών. Αλλά δεν μας αφήνουν οι εκπορνεύοντες τη γραφίδα τους και τον προφορικό λόγο τους.

(1)  http://ksipnistere.blogspot.gr/2014/05/blog-post_5106.html

Το "επεισόδιον Δίελλα", μια εντελώς άγνωστη πτυχή στα πολιτικά και θρησκευτικά δρώμενα της Ελλάδος

Τα ακολουθούντα από την ιστοσελίδα   http://churchsynaxarion.blogspot.gr/2011/07/1950.html . Πόσοι άραγε τα γνωρίζουν ;
κχ

Σχετικό μέ τόν Ἅγιο Πατέρα Ματθαῖο ( (σημ. σ. Ὁ Ἅγιος Πατήρ Ματθαῖος γεννήθηκε στήν Πανέθυμο Κισσάμου Κρήτης τήν 1η Μαρτίου 1861. Ἦταν γιός τοῦ Ἱερέως Χαραλάμπους Καρπαθάκη καί τῆς Πρεσβυτέρας Κυριακῆς )  καί τόν Βασιλέα Γεώργιο Β’ εἶναι καί τό ἀκόλουθο περιστατικό, γνωστό σάν «Ἐπεισόδιο Δίελλα». Τό περιστατικό δημοσιοποιήθηκε ἀπό τόν Δημοσιογράφο Παναγιώτη Σιφναῖο, τότε Διευθυντή τοῦ Ἐθνικοῦ Ἱδρύματος Ραδιοφωνίας. Σ’ αὐτό ἐμπλέκονται ὁ Βασιλεύς Γεώργιος Β’, ὁ πρώην Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρύσανθος καί οἱ πρώην Πρωθυπουργοί Ἐμμ. Τσουδερός καί Σπ. Μαρκεζίνης.
 
Τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1946 καί ἐνῶ ὁ Γεώργιος ἦταν στό Λονδίνο, μία νεαρή γυναῖκα περίπου 30 ἐτῶν, ὀνόματι Ἕλλη Δίελλα, ἐπισκέφθηκε τόν Παναγιώτη Σιφναῖο καί τοῦ δήλωσε, ὅτι ἦταν ἀπεσταλμένη μιᾶς προορατικῆς Γερόντισσας, ὀνόματι Δέσποινας. Ἡ γ. Δέσποινα ( γιά τήν ὁποία δέν ὑπάρχουν ἐπί τοῦ παρόντος ἄλλα στοιχεῖα ), ἐπέμενε πώς εἶχε ἕνα μήνυμα γιά τόν ἐξόριστο Βασιλέα. Ὁ Π. Σιφναῖος πράγματι τήν ἐπισκέφθηκε καί ἀπό τό σπίτι της εἶδε νά βγαίνει ὁ γνωστός βιομήχανος Μποδοσάκης - Ἀθανασιάδης. Τό μήνυμα τῆς Γερόντισσας πρός τόν Γεώργιο ( τό ὁποῖο ὁ Σιφναῖος διαβίβασε στό Λονδίνο μέσῳ τοῦ Ραούλ Ρωσέτη ), ἦταν τό ἀκόλουθο: «Ἡ Παναγία θέλει νά διαβιβάσεις ἐσύ τό μήνυμα πού θά σοῦ πῶ στόν Βασιλέα. Ὁ Βασιλεύς θά ἐπανέλθει στήν Ἑλλάδα, πρίν ἀποβιβαστεῖ ὅμως στήν Ἀθῆνα, πρέπει ἀπαραίτητα νά περάσει ἀπό τήν Τῆνο καί νά προσκυνήσει τήν Μεγαλόχαρη. Ἄν παραλείψει νά τό κάνει, θά πεθάνει ἕξη μῆνες μετά τήν ἐπιστροφή του»!!!
Ὁ Π. Σιφναῖος ἀφοῦ μετέφερε τό μήνυμα, ἐπισκέφθηκε γιά δεύτερη φορά τήν γ. Δέσποινα στό σπίτι της καί ἐκείνη τοῦ ἔδειξε μία εἰκόνα, δῶρο τοῦ πρώην Πρωθυπουργοῦ Ἐμμ. Τσουδεροῦ. 

Διερευνόντας ὁ Σιφναῖος τήν ὑπόθεση διαπίστωσε, ὅτι σύμφωνα μέ μαρτυρία τοῦ Τσουδεροῦ στόν Σπ. Μαρκεζίνη, ὅταν κατά τήν δικτατορία τοῦ Μεταξᾶ καί ἐνῶ ἦταν σέ κατ’ οἶκον περιορισμό στό σπίτι του στήν Ἐκάλη, τόν ἐπισκέφθηκε ἡ γ. Δέσποινα καί τοῦ προφήτευσε, ὅτι «θά γίνει Πρωθυπουργός στό ἐξωτερικό»! Ὁ Πρωθυπουργός τῆς ἀπάντησε, ὅτι προφανῶς ἐννοοῦσε ὅτι θά γίνει Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν, ἀλλά ἐκείνη ἐπέμενε, ὅτι θά γίνει Πρωθυπουργός στό ἐξωτερικό. Ὁ Τσουδερός ἔγινε Πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος ( μετά ἀπό πρόταση τοῦ Βασιλέως Γεωργίου Β’ ), τήν 21η Ἀπριλίου 1941, σέ διαδοχή τοῦ Ἀλεξάνδρου Κορυζή, ὁ ὁποῖος εἶχε αὐτοκτονήσει τρεῖς ἡμέρες νωρίτερα. Τήν 23η Ἀπριλίου μετέφερε τήν Κυβέρνησή του στήν Κρήτη καί ἀπό ἐκεῖ (ἕνα μῆνα ἀργότερα) στήν Αἴγυπτο. Στήν πρωθυπουργία ἔμεινε μέχρι τό 1944. Μετά τήν ἀπελευθέρωση ἐπιστρέφοντας στήν Ἐλλάδα, σέ ἔνδειξη εὐγνωμοσύνης πρός τήν γ. Δέσποινα γιά τήν ἐκπλήρωση τῆς προφητείας της, τῆς ἔστειλε δῶρο μία εἰκόνα!
 
Ἐκτός ἀπό τόν Π. Σιφναῖο ἡ γ. Δέσποινα συναντήθηκε γιά τό ἴδιο θέμα καί μέ τόν πρώην Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Χρύσανθο (τόν ἀπό Τραπεζοῦντος) καί τοῦ ζήτησε ἐπίσης νά μεταφέρει τό μήνυμα στόν ἐξόριστο Βασιλέα. Ὁ Χρύσανθος, ἤδη ἐκθρονισμένος ἀπό τήν περί τόν Ἀρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό Παπανδρέου ἀρχιερατική ὁμάδα, προτίμησε νά μήν ἀναμιχθεῖ, ἀλλά συνέστησε στόν Σπ. Μαρκεζίνη νά φροντίσει νά μεταβεῖ ἡ ἴδια ἡ Δίελλα στό Λονδίνο καί νά ἐνημερώσει προσωπικά τόν Γεώργιο. Ἡ Δίελλα πράγματι πῆγε στήν Ἀγγλία μέ στρατιωτική ἀεροσκάφος, ἀλλά σύμφωνα μέ τόν Ρ. Ρωσέτη, ὁ Γεώργιος «δέν ἔδωσε σημασία»!
 
Στή συνέχεια τῆς ἱστορίας ἡ ἐξέλιξις τῶν πραγμάτων ἀπέδειξε, ὅτι ἡ προφητεία τῆς γ. Δέσποινας ἦταν ἀπό Θεοῦ. Ὁ Γεώργιος Β’ ἐπέστρεψε στήν Ἑλλάδα τήν 27η Σεπτεμβρίου 1946, χωρίς νά περάσει ἀπό τήν Τῆνο γιά νά προσκυνήσει τήν Παναγία. Ἀπεβίωσε τήν 1η Ἀπριλίου 1947, τέσσερεις ἡμέρες μετά τήν συμπλήρωση ἕξη μηνῶν ἀπό τήν ἐπιστροφή του, ἐντελῶς αἰφνίδια, ἀπό καρδιακή ἀνακοπή!
Τό περιστατικό αὐτό καταχωρεῖται ἐδῶ, διότι σύμφωνα μέ ἐπιβεβαιωμένη μαρτυρία, ἡ γ. Δέσποινα ἦταν πνευματικό τέκνο τοῦ Ἁγίου Πατρός Ματθαίου καί μετέφερε στόν ἐξόριστο Βασιλέα Γεώργιο Β’ τήν δική του προφητεία γιά τό προσωπικό του μέλλον ὡς Βασιλέως τῆς Ἑλλάδος.

Η κοινωνία των ευνούχων

Μάθαμε, ότι ετοιμάζεται μια ακόμη εκδήλωση ομοφυλόφιλων (queer) στις 25/5 , σωτηρίου έτους 2014, και το θλιβερό της υπόθεσης - αισιόδοξο για τον δήμαρχο Καμίνη και τους διοργανωτές - είναι, όπως γράφουν, " μια queer προοπτική ίσως αποτελέσει βάθρο για μια καλύτερη κοινωνία!" (1). Με άλλα λόγια, μας λένε, μια κοινωνία ομοφυλόφιλων, ή ευνούχων, μπορεί να φτιάξει τη χαλασμένη κοινωνία μας.

Προφανώς, οι κύριοι αυτοί, χρηματοδότες, δήμαρχος Καμίνης και άλλοι, ξεχνούν ότι στα χρόνια τα παλιά οι ευνούχοι έχαιραν άκρας εκτιμήσεως, πολλοί δε από αυτούς είχαν ειδικές θέσεις στα κυβερνητικά - αυτοκρατορικά τότε - αξιώματα. Δεν έλειπαν ακόμη κι από αυτή την αυλή των Βυζαντινών, ή της ρωμηοσύνης αν προτιμάτε.

Δυστυχώς κατά διαβόλου πήγαν οι αυτοκρατορίες και οι σύμβουλοι ευνούχοι. Όσο για τις κοινωνίες καλύτερα να μη το συζητάμε.

Τώρα, μας υπόσχονται, ίσως φτιάξουν τα πράγματα. Τέλος η "ομοφοβία" (sic) και τα λοιπά εθνοφυλετικά, ρατσιστικά, φασιστικά, ναζιστικά. Ας γίνουμε, λοιπόν, η κοινωνία των ευνούχων, οπότε κι εμείς δεν έχουμε άλλο να τους θυμήσουμε, εκτός από αυτό που είχε πει ένας δικός τους άνθρωπος :

 Η ιστορία θα μας καταγράψει σαν τους καλύτερους πολιτικούς όλων των εποχών ή τους μεγαλύτερους εγκληματίες ( Paul Joseph Goebbels )

Ήταν πολλά υποσχόμενος για μια νέα κοινωνία, όπως ακριβώς είναι οι queers, αλλά ακολούθησε λάθος μεθόδους. Έξυπνοι αυτοί, δεν επαναλαμβάνουν τα ίδια, σύμμαχο έχουν τη δημοκρατία, την οποία είχε και ο  άνθρωπός τους.  Όποιος όμως δεν συμφωνεί μαζί τους, ας ετοιμάζει τη διαθήκη του. Η κοινωνία των ευνούχων, όπου η πολιτική και θρησκευτική ορθότητα δεσπόζει,  δεν τους χωρά. Ήδη, άλλωστε, τη ζούμε.

(1) http://ksipnistere.blogspot.gr/2014/05/blog-post_6541.html

Η Ελλάδα στον πάτο των μεταμοσχεύσεων και του ΗΠΑΡχω

Νεότερη επεξεργασία 16/5/2014

Τάδε έφη - μέσω ΑΠΕ - ο πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) Αλκιβιάδης Κωστάκης :  
"Με ευρωπαϊκό μέσο όρο, 20 δότες ανά εκατομμύριο κατοίκων και 30 δότες ανά εκατομμύριο κατοίκων σε Ισπανία, Ιταλία, και Κροατία, η Ελλάδα δυστυχώς καταγράφει το χαμηλότερο ποσοστό με μόνο 7 δότες ανά εκατομμύριο κατοίκων".

κυπριανός χ
Όσοι ξέρουν γράμματα, αλλά και ανάγνωση, μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει να υπάρχουν 7 δότες ανά εκατομμύριο στην Ελλάδα. Και για όσους δυσκολεύονται, τούτο σημαίνει ότι στην Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων, μόνο 70 δηλώνουν ότι εγκρίνουν τις μεταμοσχεύσεις και τη δωρεά, αποκτώντας έτσι την ταυτότητα του εκπεφρασμένου συναινούντος δότη.

Παρά ταύτα και παρά το ουσιαστικά ασήμαντο, άρα και αμελητέο ποσοστό, η Βουλή των Ελλήνων δέχθηκε και ψήφισε το νόμο της εικασίας. Οι κύριοι εκπρόσωποι της Δικαιοσύνης δεν είπαν τίποτα. Δηλαδή συμφώνησαν, ότι είμαστε όλοι συγκαταβατικοί και δυνητικά (θεωρητικά) δεκτικοί αυτής της αντιεπιστημονικής παρανομίας, όπου ημιθανείς ασθενείς αποτελειώνονται στο χειρουργικό τραπέζι. Ή μάλλον Τράπεζα, αφού ο κ. Αλκιβιάδης Κωστάκης δεν παρέλειψε να μας επισημάνει τη ζημιά που υφίσταται η χρεωκοπημένη χώρα (1). Μας δίνουν τα δάνεια κι εμείς τους τα γυρίζουμε πίσω με τόκους και πανοτόκια, ενώ αν μείνουν εδώ, θα οδηγηθούν - πού αλλού; - στις υπεράκτιες ελληνικές (!) εταιρίες. Εμείς το γράφουμε αυτό.

Όποιος νομίζει ότι η οικονομία σώνεται με φονικά, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να διαιωνίζει τον κύκλο του αίματος. Έστω κι αν τούτο έρχεται καθυστερημένα, θα πληρώσει κι αυτός το φόρο που του αναλογεί με το ίδιο νόμισμα. Και όποιος, ακόμη, νομίζει ότι η αγάπη ευδοκεί στις μεταμοσχεύσεις, ας διαβάσει : Ὁ καρπός οὗτος τῆς ἀγάπης καί τῆς δικαιοσύνης «οὐ χρόνῳ δαπανᾶται, οὐ θανάτῳ διακόπτεται, ἀλλά τότε μᾶλλον ἀσφαλέστερος γίνεται, ὅταν πρός ἐκεῖνον καταπλεύσῃ τόν ἀκύμαντον λιμένα» (Ἰωάννου Χρυσοστόμου εἰς τόν ΡIA΄Ψαλμόν, P.G. 55, 294) (2). Η εν Χριστώ αγάπη και δικαιοσύνη (Χριστιανοσύνη) δεν βάζει τους γιατρούς να τελειώνουν μια ώρα αρχύτερα εκείνους που ψυχορραγούν. Η συμπλήρωση δική μας.

Υστερόγραφο
 Είχαμε το "γίνε αιμοδωρητής", μας ήρθε τώρα το "οπαδοί ζωής", οπότε έχουμε "γίνε ... οπαδοζωής" ! Το ΗΠΑΡχω δεν θα μπορούσε να μείνει ορφανό. Οι δωρεές θέλουν οπαδούς, ο μητροπολίτης Μεσογαίας εκπεφρασμένους πιστούς, όχι εικαζόμενους. Περιμένουμε να δούμε το αποτέλεσμα της ποδοσφαιρικής (;) συνάντησης.

(1) " ... η Ελλάδα δυστυχώς καταγράφει το χαμηλότερο ποσοστό με μόνο 7 δότες ανά εκατομμύριο κατοίκων. Συνέπεια των παραπάνω είναι 50 περίπου ασθενείς ετησίως να μεταβαίνουν σε μεταμοσχευτικά κέντρα του εξωτερικού, είτε γιατί δεν υπάρχουν μοσχεύματα στη χώρα μας, είτε διότι πρόκειται για περιπτώσεις (μεταμόσχεση πνευμόνων) που δεν μπορούν να γίνουν στην Ελλάδα, με κόστος για τα ασφαλιστικά ταμεία που φθάνει τα 10 εκατ. ευρώ." (  http://ksipnistere.blogspot.gr/2014/05/blog-post_5401.html  και  http://indobserver.blogspot.gr/2014/05/blog-post_15.html )

(2) Από την ομιλία του οικουμενικού Βαρθολομαίου " Εις τον εν Βερολίνω Ευαγγελικόν
Καθεδρικόν Ναόν ( Berliner Dom )" στις 14 Μαΐου 2014.

Με την Ουκρανία εισερχόμαστε στον αστερισμό των δημοψηφισμάτων

Με τα δημοψηφίσματα, αρχή των οποίων ήταν η Κριμαία, για να ακολουθήσει μετά το Λουχάνσκ, εισερχόμαστε στον αστερισμό των Δημοψηφισμάτων και η Ιστορία μας προκαλεί να θυμηθούμε κάτι ακόμη. Ήταν τότε, τον Ιανουάριο του 1950, όταν οι Κύπριοι κλήθηκαν σε δημοψήφισμα για την Ένωση με την Ελλάδα και το ποσοστό που καταγράφηκε, δείχνοντας την επιθυμία των Κυπρίων.
Από τους 224.747 που είχαν δικαίωμα ψήφου, υπέγραψαν υπέρ της ένωσης 215.108 , ποσοστό 95,7% (1). Ας σημειωθεί, την πρόταση του Δημοψηφίσματος εκείνου είχαν υποστηρίξει και Τουρκοκύπριοι. Ήταν όμως άλλα χρόνια και η επικυρίαρχος Βρετανία με συγκυρίαρχο τις ΗΠΑ, δεν έδωσε σημασία. Φυσικά, ούτε η Σοβιετική Ένωση, αφού με τις συμφωνίες της Γιάλτας (σημ. είχαν διάρκεια 50 χρόνια) η μοιρασιά των νικητών του Πολέμου ήταν συμφωνημένη.

Η Γιάλτα αποτελεί πλέον παρελθόν, ομοίως η Σοβιετική Ένωση, και νέα δεδομένα προέκυψαν μετά το 1990. Ήταν αυτά με την παγκοσμιοποίηση και τον οικουμενισμό, δηλαδή, τους δυο πυλώνες τους οποίους είχαν προ πολλού σχεδιάσει οι σιωνιστές κοσμοκράτορες, έχοντας πάντα προ οφθαλμών το αντίπαλο δέος που έπρεπε να αντιμετωπίσουν. Θα έκαναν, ό,τι έκαναν με την Οθωμανική αυτοκρατορία. Η Ρωσία όφειλε να κατακερματισθεί (2). Αλλά το σχέδιο απέτυχε, ο Χίτλερ δεν τα κατάφερε. Νικητής αναδείχθηκε ο αγγλοαμερικανικός ιμπεριαλισμός, όπως είχαν προβλέψει οι σχεδιαστές.

Είχαμε όμως κάτι ακόμη, το δικαίωμα κάθε λαού να αυτοπροσδιορίζεται κατόπιν απόφασης των κυβερνητών του και της, εν λευκώ υποτίθεται, εκλογικής ψήφου από το λαϊκό εκλεκτορικό σώμα. Σ΄ αυτή την περίπτωση η λέξη "δημοψήφισμα" είναι άκυρη κι έτσι, διαβάζουμε :

«Η συμμετοχή στην ουκρανική ψηφοφορία είναι πιθανόν να βοηθήσει την υπόθεση των αποσχιστικών» ήταν ο εξάστηλος τίτλος των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» για το θέμα αυτό, και η γερμανική Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε συμπλήρωνε : «Και μόνο η συμμετοχή στο δημοψήφισμα που έχει κηρύξει παράνομο η κυβέρνηση του Κιέβου, συνιστά επίδειξη των αποσχιστικών δυνάμεων που το οργάνωσαν. Το αυθεντικό μέτρο για την επιτυχία του δημοψηφίσματος είναι το ύψος της συμμετοχής». 

Η Δύση δεν αναγνωρίζει τα δημοψηφίσματα. Αναγνωρίζει μόνο την ψήφο στις εκλογές - λέγεται λαϊκή ετυμηγορία - των εκλεκτών της. Οτιδήποτε άλλο, γράφουμε εμείς, είναι αποσχιστικό και παράνομο. Είναι έργο τρομοκρατών !

Μετά από αυτά απορούμε και γράφουμε : Με το Κόσοβο τι είχαμε ; Και με την Κροατία ; Με τη Βοσνία Ερζεγοβίνη ; Και με τη Γεωργία τι ; Με τα Σκόπια τι φτιάχνουν ; Με τι Θράκη τι μας ετοιμάζουν ; Οι λαοί έχουν το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού τους μόνο εκεί που θέλουν οι φιλόδοξοι Δυτικοί κοσμοκράτορες ; Και πώς να συμβιβασθούμε με το άλλο ; Μας λένε "πρέπει να είμαστε πολίτες του πλανήτη Γη", ή ότι τα έθνη-κράτη προωθούν και ενισχύουν τον εθνικισμό, το φασισμό, άρα συνύπαρξη (sic) δεν μπορεί να γίνει χωρίς να καταργηθούν αυτά τα εμπόδια - τα κράτη, έθνη, είναι στόχος της παγκοσμιοποίησης - έρχονται όμως οι ίδιοι υποκριτές και φτιάχνουν νέα κράτη ! Μεγαλώνουν το ΝΑΤΟ, που θα μας σώσει από εξωγήινη επίθεση !!

Μη ξεχνάμε, βέβαια, και την περίπτωση της Κύπρου, την οποία έκαναν "οι αποσχιστικοί", ονομασθέντες αργότερα "τρομοκράτες", και τους έστελναν στην αγχόνη. Οι Τούρκοι δεν λέγονται  "αποσχιστικοί" με το στρατό κατοχής της νήσου για την προστασία της μειονότητας. Αν οι Ρώσοι κάνουν το ίδιο για τους ρωσόφωνους Ουκρανούς θα είναι, τι άλλο, τρομοκράτες !

Ας μην ξύνουμε όμως τις πληγές μας και ας κοιμόμαστε ήσυχα. Ανήκουμε στη Δύση, ευρώ στο ένα ποδάρι, δολάριο έχουμε στο άλλο, οι Δυτικές υπεράκτιες εταιρίες των υπεράθλιων υπερεθνικών κυβερνητών μάς ταΐζουν. Μας προστατεύει και το ΝΑΤΟ, ελευθερία έχουμε, ψηφίζουμε, τι άλλο θέλουμε ; Να συστήσουμε στους υποψήφιους περιφερειάρχες, υπερνομάρχες και ό,τι άλλο να κάνουν δημοψηφίσματα, θα μας πουν τρομοκράτες.

(1) "Ο Φάκελος της Κύπρου, Πορίσματα και Ντοκουμέντα", Εκδ. Οδύσσεια, σειρά Ιστορία της Κύπρου
(2) Το ίδιο θα γίνει με την Κίνα και αργότερα με την Ινδία

Οι αιρέσεις ονομάζονται "δογματικές διαφορές" και "θείον Δώρον"!

Προς αναζωογόνηση της ευρισκόμενης σε λήθαργο μνήμης, μια παλαιότερη ανάρτηση

  "Φαίνεται ότι τρελλαθήκαμε τελείως!", έγραφε ένα θρησκευτικό περιοδικό (Περιοδικό  ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2009) όταν έγινε γνωστή μια πρωτοφανής δήλωση Ορθόδοξου, υποτίθεται, αρχιεπισκόπου: Του Πολωνίας κ. Σάββα. Τι είπε; Ότι είναι δώρον Θεού οι δογματικές διαφορές που υπάρχουν στον χριστιανικό κόσμο. Σκέφθηκα τι μπορεί να τον ώθησε να πεί αυτό το πράγμα και άλλη εξήγηση δεν βρήκα από αυτή που θα διαβάσετε παρακάτω. Βλέπε http://aktines.blogspot.gr/2009/12/blog-post_1120.html

Λάθος, δεν τρελλαθήκαμε τελείως! Δαιμονοποιηθήκαμε θα έλεγα.  Χωρίς τον Ιούδα δεν θα υπήρχε ο Χριστός που όλοι γνωρίζουμε, διδάσκει ο ελευθεροτεκτονικός σιωνισμός και ο πάπας σκέφτεται να τον συγχωρέσει, να τον ανακηρύξει άγιο! Από την άλλη  έχουμε και την προτεσταντική "σχολή της απομυθεύσεως", που διδάσκει ότι το άγιον Πνεύμα "χρωστά" την παρουσία του στις αιρέσεις. Άρα, πρέπει κι αυτές να τις αναγνωρίσουμε ως έργον του Θεού. Καλές λοιπόν και οι αιρέσεις!

Με άλλα λόγια οφείλουμε να σεβόμαστε τον διάβολο και οι δημοκράτες Αμερικανοί (προτεστάντες) δεν έχουν καμιά αντίρρηση. Έχουν και την "εκκλησία" του Σατανά. Πώς να το κάνουμε; Να τον αφήσουμε κι αυτόν εκτός εκκλησίας παραπονούμενο; Δεν γίνεται, θα μας πουν ρατσιστές. Ο Θεός, κατά τις Ωριγενικές διδαχές, θα φροντίσει για όλους και για όλα με την "Aποκατάσταση των πάντων". Στην οποία, όμως, δεν έχει καμιά θέση ο λόγος του αγ. Γρηγορίου Νύσσης. Ο οποίος κονιορτοποίησε τις φιλοσοφικές Ωριγενικές πλάνες και η Εκκλησία τον αφόρισε. Η αναίρεση των πλανών του Ωριγένη είναι άγνωστη και ο σιωνιστικός ελευθεροτεκτονισμός την αποσιωπά. Έτσι, μας προκύπτουν κάποια "φρούτα" σαν τον αρχιεπίσκοπο Πολωνίας, που ευχαριστεί τον Θεό για τις δογματικές διαφορές. Σημειώστε, αποφεύγει τη λέξη αίρεση.

"... και καθ΄όσον απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις, ούτω και ο Χριστός ...". Ευκαιρίες άλλες (και για τον Διάβολο) δεν υπάρχουν. Υπάρχει μόνο Μία και αυτή είναι το αναστάσιμο ανέσπερο Φως: Το Φως της Μετανοίας.

Ταύτα ως προς την αποκατάσταση των πάντων. Επειδή όμως υπάρχουν και τα άτομα μειωμένης πνευματικής αντίληψης (σημ. είναι όλοι οι συνειδητοί ελευθεροτέκτονες και όσοι έχουν νοοτροπία μασόνου χωρίς την επίσημη ταυτότητα) θα κάνω περισσότερο κατανοητά αυτά τα βλακώδη, τύπου "αν δεν υπήρχε ο Ιούδας, δεν θα είχαμε ούτε Σταύρωση, ούτε Ανάσταση", ή ακόμη και το άλλο: "καλές οι αιρέσεις, αφού αυτές μας έκαναν γνωστή την παρουσία του Αγίου Πνεύματος",  με συνέπεια να αποκαλεί ο αρχιεπίσκοπος Πολωνίας "δώρο Θεού τις δογματικές διαφορές" . Η λέξη "αίρεση" κλείνεται στο ντουλάπι της Ιστορίας και παύει να υπάρχει.

Λοιπόν, με αυτές της αθλιότητες είναι σαν να δεχόμαστε ότι και ο Θεός πρέπει να χρωστά χάρη στο Διάβολο (άπαγε της βλασφημίας). Αν δεν υπήρχε ο Διάβολος δεν θα γνωρίζαμε τα περί Θεού. Άρα, προηγείται ο Διάβολος και μετά έπεται ο Θεός (ήμαρτον Κύριε). Οπότε ...

Οπότε έχουμε τη σημερινή παγκόσμια ιδιωτεία, προτιμότερο βλασφημία. Την ελευθεροτεκτονική σιωνιστική δεσποτεία, που δυστυχώς διαφεντεύει τη ζωή του πλανήτη και όλους μας αποβλακώνει, μας δαιμονοποιεί.
Οι Φαρισαίοι κατηγορούσαν τον Χριστό ότι κάνει θαύματα "εν τω Βεελζεβούλ, άρχοντι των δαιμονίων". Το ίδιο κάνουν και οι σημερινοί τους διάδοχοι, όταν ισχυρίζονται ότι όλα τα χρωστάμε στον Ιούδα ή στις αιρέσεις.

Εγκωμιαστικός λόγος του μητροπολίτη Ιγνατίου Βόλου προς τους διοργανωτές της εκδήλωσης «Η θρησκευτική αγωγή και το νέο πιλοτικό Πρόγραμμα Σπουδών»

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, σε συνεργασία με το Παράρτημα Μαγνησίας, διοργάνωσε εκδήλωση, με θέμα «Η θρησκευτική αγωγή και το νέο πιλοτικό Πρόγραμμα Σπουδών την εποχή της Παγκοσμιοποίησης: Προβληματισμοί και διλήμματα».

Ακούστηκαν πολλά και καλά, ακούστηκε όμως και η φωνή του μητροπολίτη Βόλου να λέει στο τέλος (!4 : 41΄) : "Και να τελειώσω με αυτό, αφορά στην ποιμαίνουσα εκκλησία, ισχύει πάντοτε ότι υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται. Επιτρέψτε μου να έχω γνώση πραγμάτων που δεν μπορώ να τα πω", για να εισπράξει στο τέλος τα χειροκροτήματα των διοργανωτών της εκδήλωσης και του ακροατηρίου..

Παραλείπω και δεν αναφέρω ότι αυτό ελέχθη για την ζητούμενη, εκ μέρους της ΠΕΘ, εφ΄ όλης της ύλης συζήτηση των αρμοδίων στα θρησκευτικά θέματα "εξ αρχής" και όχι αποσπασματικά. Αν αυτά τα "εξ αρχής", των κυρίων διοργανωτών και του συμφωνούντος μητροπολίτη Ιγνατίου, αφορούν και στα σχετιζόμενα με την παλαιά "ιστορία" του 1920, και κυρίως του 1924, δεν το γνωρίζω. Είναι άλλωστε παλαιά, και τα "εξ αρχής", αυτό μάλλον δεν θα το συμπεριλαμβάνουν. Είναι εκτός των ενδιαφερόντων της ΠΕΘ.

Γιατί να μην είναι άλλωστε, αφού ισχύει το σιωνιστικό, νεοεποχίτικο και νεοταξιακό, δόγμα του "λέγε και μην πράττεις και πράττε χωρίς να λέγεις". Εκτός από τα σποραδικά λόγια μερικών ακαδημαϊκών θεολόγων υπέρ του δικαίου (πρώιμου) αγώνος των παραδοσιακών, τίποτα άλλο δεν είδαμε. Προφανώς, όχι επειδή τα σχετιζόμενα με την παραχάραξη της Παράδοσης ανήκουν στα πραττόμενα και μη λεγόμενα. Οι παραδοσιακοί είναι θεολογικά αμαθείς, όπως ο γράφων, θρησκευτικά απαίδευτοι, όπως ο γράφων, για άλλους δε αιρετικοί, όπως ο γράφων.
Μένει να μάθουμε ποιο είναι αυτό το "εξ αρχής συζήτηση εφ΄ όλης της ύλης", που ζητά η ΠΕΘ.

Τώρα, όσον αφορά στον μητροπολίτη Βόλου Ιγνάτιο και την ολοκάρδια αποδοχή του πολιτικού δόγματος "λέγε χωρίς να πράττεις και πράττε χωρίς να λέγεις" (1), η ζοφερή σημερινή πραγματικότης δείχνει ότι ουδέν πράττουν "οἱ λέγοντές εὖγε εὖγε". Το εγκώμιο που έπλεξε ο μητροπολίτης στους διοργανωτές του συνεδρίου, ήταν απλά ένας ωραίος λόγος - συνήθεια των διαλόγων αγάπης με τους αιρετικούς - δια το ακουσθήναι. Τίποτα άλλο δεν ήταν. Το δέον  γενέσθαι, ούτε γίνεται, ούτε αλεκτί πράττεται. Η αλήθεια έχει προ πολλού εγκαταλείψει την ποιμαίνουσα εκκλησία και ο ... Αντώνιος ( : Κλήρος, λαός, Ελλάδα) πνέει τα λοίσθια.

(1) Κατά τους ειδικούς ο "αργός λόγος", άλλως αργολογία, είναι το κουτσομπολιό (ματαιολογία, άσκοπη φλυαρία, αερολογία). Κατά τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, όπως γράφει, είναι : «Πολυλογία, κενοδοξίας καθέδρα, αγνωσίας τεκμήριον, καταλαλιάς θύρα, ευτραπελίας χειραγωγός, ψεύδους υπουργός, κατανύξεως διάλυσις». Στην περίπτωση όμως του σιωνιστικού (πολιτικοθρησκευτικού) ανακατέμματος, το οποίο ασμένως δέχεται ο μητροπολίτης Ιγνάτιος, αργός λόγος είναι ο λόγος χωρίς έργα ή έργο (2). Είναι, επαναλαμβάνω, στην περίπτωση του σιωνιστικού ανακατέμματος, ο "σχολάζων λόγος", ο άπρακτος, ο δίχως έργο λόγος, όπου έχουμε :

῞43 Οταν δὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δι᾿ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καὶ οὐχ εὑρίσκει.  44 τότε λέγει· εἰς τὸν οἶκόν μου ἐπιστρέψω ὅθεν ἐξῆλθον· καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα καὶ σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον.  45 τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει μεθ᾿ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ, καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ, καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων. οὕτως ἔσται καὶ τῇ γενεᾷ τῇ πονηρᾷ ταύτῃ.   (Μτ. ιβ΄)

(2) Σχετικά με τη λέξη "αργός" και τη σύνδεση με το "άπρακτος" βλέπε  Ορθογραφικό Ερμηνευτικό Λεξικό Δ. Δημητράκου, λήμμα "έργω" και "έρδω"

Η ψήφος που χρειαζόμαστε και η ψήφος που μας δίνουν

Διαβάσαμε, σε θρησκευτικό ιστολόγιο, τι είπε ο μητροπολίτης Μεσογαίας για τις εκλογές που έρχονται :
"Ἂν πάλι  σιωπήσουμε - δική μας σημείωση, λαός και κλήρος - τότε «καὶ οἱ λίθοι κεκράξονται» (...) Τὸ μήνυμα ποὺ θὰ δώσουμε πρέπει νὰ εἶναι πνευματικό (...) Ἐμεῖς νὰ ψηφίζουμε κι Ἐκεῖνος - και πάλι. δική μας σημείωση - ο Θεός νὰ ἐκλέγει".

κχ
15 ... Τῷ νικῶντι δώσω αὐτῷ ψῆφον λευκὴν, καὶ ἐπὶ τὴν ψῆφον ὄνομα καινὸν γεγραμμένον, ὃ οὐδεὶς οἶδεν εἰ μὴ ὁ λαμβάνων.

Ο Θεός, έχω τη γνώμη, και  ψηφίζει και εκλέγει ! Με ψήφο λευκή, επειδή λευκό είναι το φώς.

Φωτός, άρα, την ψήφο χρειαζόμαστε, όχι λευκό ή άλλο ψηφοδέλτιο, επί του οποίου η οπισθία επιφάνεια φέρει το όνομα του Αντίχριστου. Μόνο όποιος έχει καθαρούς νοητούς οφθαλμούς το βλέπει και το διαβάζει.

Η ψήφος του Φωτός εκλέγει όσους κατά Χάρι εκπέμπουν αυτό το Φως. Όχι εκείνους που "5 ...  καίουσι λύχνον καὶ τιθέασιν αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον", για να μη βλέπουμε, για να ζούμε στο σκοτάδι.    

Σημείωση. Το προτασσόμενο εδάφιο είναι από την Αποκάλυψη Ιωάννου. Συχνά ακούμε ή διαβάζουμε ότι ζούμε αποκαλυπτικούς χρόνους, και αφορά " τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Περγάμῳ ἐκκλησίας ". Τι συνέβαινε τότε στην Πέργαμο, ο ενδιαφερόμενος ας διαβάσει το σχετικό εδάφιο της Αποκαλύψεως, το οποίο σαφώς γνωρίζει ο μητροπολίτης της πνευματικής ψήφου (sic).

Και για να τελειώνουμε με την αγέλη των ψηφοφόρων, έτσι όπως κατάντησε από τα μπαλκόνια και τους άμβωνες - αμφότερα επαναλαμβάνουν με στεντόρια φωνή  "15 οἱ δὲ ἐκραύγασαν (...) οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα" - στη θέση του Καίσαρα σήμερα μπήκε η δημοκρατία -, είχαμε το εξαιρετικό δείγμα ψήφου με το διαγωνισμό της γιουροβίζιον. Ένας άνδρας με γένι, αλλά με όλα τα εμφανώς δυνάμενα χαρακτηριστικά γυναίκας, πήρε το βραβείο για την προτίμηση του μεταλλαγμένου φύλου του. Δευτερευόντως και για το άσμα.  Οι Έλληνες που μετείχαν στην ψηφοφορία του έδωσαν το Άριστα 12 ! Παρένθεση, για την εμφάνιση 6, για το τραγούδι 6, και άλλο ένα 6, προσθέτουμε, η ψήφος τους, η συμμετοχή τους.

Επί του παρόντος, μη εμφανισιακό παραμένει το εξ αντικειμένου υπάρχον ανατομικό όργανο, που μας δίνει η Φύση (*). Τούτο εξακολουθεί ακόμη να μένει κρυφό και όχι ορατό, προς κοινή τέρψη και απόλαυση όλων αυτών που ψηφίζουν, μετά ή άνευ πνευματικής ψήφου. Πηγαίνετε λοιπόν να ψηφίσετε, αφού προηγουμένως έχετε πάρει την ευλογία του πνευματικού σας, έχετε εξομολογηθεί και έχετε λάβει την υπόσχεση επίλυσης των οικονομικών σας δεινών από τους επίδοξους κυβερνήτες.

(*) Ούτε, ακόμη, και σ΄ αυτά τα ειδικά θέρετρα των γυμνιστών δεν βλέπουμε γυναίκες με το ανατομικό - πέραν πάσης αμφιβολίας - όργανο του άρρενος ! Δεν γνωρίζω αν έχω χάσει κάποια επεισόδια.

Υστερόγραφο
Το σχόλιο αφιερώνεται στον δημοσιογράφο κύριο Μάκη Βραχιολίδη.

Ο Μίκης Θεοδωράκης συνιστά ουδετερότητα

Ο Καραμανλής, ο αποκληθείς εθνάρχης, όταν κατάλαβε τη μαχαιριά που του έδωσαν οι φίλοι, οι σύμμαχοι, οι εταίροι, με τα Σκόπια - κάθε λαός έχει το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού και αυτο-ονομασίας του - έβαλε τα κλάματα. Και με τρεμάμενη φωνή είχε πει : Η Μακεδονία είναι ελληνική.

Αντιλήφθηκε το παιγχνίδι που χρόνια του έπαιζαν, αλλά ήταν ήδη αργά. Μας έβαλε όλους στη βάρκα και μας πέταξε στη θάλασσα (της ευρωπαϊκής ένωσης) για να μάθουμε να κολυμπάμε. Άλλα όμως είχαν στο μυαλό τους οι εταίροι. Ήθελαν να βάλουν τα Σκόπια και στο ΝΑΤΟ με το όνομα της Μακεδονίας, ώστε να μην υπάρχει περίπτωση πολεμικής μας εμπλοκής με τους σφετεριστές της Ιστορίας. Να σημειώσω, το ΝΑΤΟ διευρύνεται για να μας σώσει από επίθεση εξωγήινων όντων. Πάντως, εμείς με την Τουρκία δεν αποφύγαμε τις γκρίζες ζώνες και η Τουρκία δεν απέφυγε τον ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν (παρένθεση, άλλος Βαρθολομαίος κι αυτός). Έχουμε και τη Θράκη ... .

Τώρα, φαίνεται, κάτι υποψιάστηκε ο επί σειρά ετών τρόφιμος του σιωνισμού Μίκης. Αλλά είναι πλέον γέρος, άρρωστος, και ό,τι πει θα του το αποδώσουν οι "μανικοί" της πολιτικής ( : ουδετερότητα = ουδεμία ψήφος = στήριξη του 4ου Ράϊχ) σε αλτζχάϊμερ, είτε στο όντως αμφιλεγόμενο πολιτικό του παρελθόν. Έχει πολλά ράμματα η γούνα του.

Η πολιτική θέση της αποχής είναι αδιανόητη για τους μανιώντες της ψήφου. Διότι πώς είναι δυνατόν να απέχεις, λένε, από την ομαδική παρανοϊκή ψηφοπάθεια, ή ψυχοπάθεια, αυτό δεν το λένε, όταν δεν υπάρχει το υπόστρωμα του οργανωμένου διεγερτικού παραληρήματος; Που δεν είναι άλλο από τις λεγόμενες "λαϊκές οργανώσεις", άφθονα  δείγματα των οποίων είχαμε τα τελευταία σαράντα χρόνα. Αλλά η δεξαμενή στέρεψε, τα όνειρα χάθηκαν, έσβησαν τα οράματα. Μόνο οι μουντζουρωμένοι τοίχοι έμειναν και οι κολλημένες αφίσες

Με την ψήφο χάθηκε η Μικρασία
Με την ψήφο χάθηκε η Κύπρος
Με την ψήφο χάσαμε το Αιγαίο
Με την ψήφο μας ήρθαν τα Μνημόνια.
Με την ψήφο θα τα χάσουμε όλα.

Ο προχωρημένος στα χρόνια Μίκης Θεοδωράκης κάτι κατάλαβε με τα μισόλογα της ουδετερότητας. Οι διάγοντες τα πρώτα έτη της γεροντικής τους ηλικίας περιμένουν να δουν, και πάλι, νέες λαϊκές οργανώσεις. Οι τοίχοι είναι γεμάτοι από αυτές.

Ο Ελληνισμός ολόκληρος οφείλει ευγνωμοσύνη σ' αυτά τα παιδιά και σε όλη την γενιά των αγωνιστών της ΕΟΚΑ του 1955-59. Μας χάρισαν την τελευταία ένδοξη σελίδα της Ελληνικής Ιστορίας. Ανεδείχθησαν πρότυπα ηρώων για τις παρούσες και τις μέλλουσες γενεές.

Orthodox Voice - Ορθόδοξη Φωνή: Ο Ελληνισμός ολόκληρος οφείλει ευγνωμοσύνη σ' αυτά...:    ...τα μεσάνυχτα το μήνυμα διαδίδεται από θάλαμο σε θάλαμο. Οι Άγγλοι στρατιώτες άνοιξαν το κελί του μελλοθανάτου και τον μεταφέρουν ...

Σχόλιο

Τους είχαν αποκαλέσει τρομοκράτες. Τότε, σήμερα τρομοκράτες λέγονται η νόμιμη Κυβέρνηση του Άσαντ - μαίνεται ακόμη ο πόλεμος εκεί -, η νόμιμη κυβέρνηση της Ουκρανίας - ανατράπηκε από τη νόμιμη για τους Δυτικούς, λεγόμενη αντιπολίτευση - και πολλές άλλες που είχαν την ίδια τύχη. Για παράδειγμα, στο Ιράκ  και στη Λιβύη.

Τελικά, πόσο νόμιμοι είναι οι Δυτικοί μακελάρηδες κανείς δεν το γνωρίζει.

Η Ελλάδα παντως ανήκει στη Δύση, Μνημόνια έχει, ανεργία στα ύψη, αυτοκτονίες και εκλογές μας έρχονται. Οι ψηφοφόροι θα πάνε πάλι να ψηφίσουν τη Δύση, αφού Ανατολή δεν υπάρχει πλέον. Εκτός, αν συμβεί κανένα θαύμα και οι κάλπες βρεθούν αδειες. Θαύματα όμως δεν γίνονται, όταν  πίστη δεν υπάρχει. Την έχει αντικαταστήσει η λέξη "εμπιστοσύνη" και τούτο, είναι προϊόν των Τραπεζών. Αν δεν το ξέρατε, οι Τράπεζες παράγουν τώρα προϊόντα. Είναι κάτι χρωματιστά χαρτοπετσετάκια, που πάνω τους γράφουν IN GOD WE TRUST με Κεφαλαία τα γράμματα. Για όσους δεν γνωρίζουν Αγγλικά, η λέξη trust σημαίνει εμπιστοσύνη και οι παρόντες, ή οι μέλλοντες κυβερνήτες μας, θα επαναλάβουν το γνωστό : Εμπιστευόμαστε τον ελληνικό λαό ! Σημειώνουμε, επειδή και ο λαός, παρέα με τον κλήρο, τους εμπιστεύεται - αν δεν τους εμπιστευόταν δεν θα ψήφιζε - αφού εδώ και σαράντα τόσα χρόνια αυτό διδασκόταν, ότι η πίστη σημαίνει εμπιστοσύνη.

Υστερόγραφο
Προσκυνητές, εμπιστευόμενοι (προφανώς) την αγιότητα του γέροντα Παϊσίου που τον είχαν επισκεφθεί, τον είχαν ρωτήσει "πώς να ψηφίζουμε;". Ήθελαν να τους δώσει τα εχέγγυα της καλής, και πνευματικής, ψήφου. Τι τους απάντησε ;  «Να (σ.σ. ψηφίζετε) όπως όταν διαλέγουμε (σ.σ. ψηφίζουμε) τις ελιές. Διαλέγουμε εκείνες με το λιγότερο δάκο, εφόσον δεν υπάρχουν ελιές χωρίς δάκο», «έτσι πρέπει να ψηφίζουμε το κόμμα με τις  λιγότερο κακές συνέπειες…και φαίνεται ποιό είναι».

Δεν ξέρω τι θα μας έλεγε σήμερα, αν ζούσε. Μπορεί όμως κάτι να κάνει. Με την αγιοποίηση που του ετοιμάζουν τίποτα δεν αποκλείεται ... .

Για την Ιστορία, ο σε ελάχιστους γνωστός κοιμηθείς Ιερομόναχος Θεοδώρητος, σε παρόμοια δική μου ερώτηση ήταν σαφής : " Εσείς που τόσα χρόνια ψηφίζετε τι καλό είδατε ; ", μου απάντησε, δίνοντας την εξήγηση της πλήρους αδιαφορίας του με τις εκλογές, τις κάλπες και τις ψήφους.

Η ψήφος και η Φραγκογιαννού

Διαβάσαμε - περίληψη αυτά που γράφω - τι είχε συμβουλεύσει ο γέροντας Παΐσιος προσκυνητές, όταν ρωτήθηκε "πώς να ψηφίζουμε;"...

"Επιπρόθετα θα πρέπει να ξαναειπωθεί η απάντηση του Γέροντος Παϊσίου, όταν ρωτήθηκε πώς να ψηφίζουμε.  Ο Γέροντας τότε είχε πει ότι «να όπως όταν διαλέγουμε τις ελιές, διαλέγουμε εκείνες με το λιγότερο δάκο, εφόσον δεν υπάρχουν ελιές χωρίς δάκο», «έτσι πρέπει να ψηφίζουμε το κόμμα με τις  λιγότερο κακές συνέπειες…και φαίνεται ποιό είναι». (*)


... και παρατυχών αναγνώστης ελογίζετο:

Ἡ Φραγκογιαννοὺ ἔτρεξεν, ἔκαμε τὸν σταυρόν της, κ' ἐπάτησεν ἐπάνω εἰς τὸ πέραμα τῆς ἄμμου. Ἡ ἄμμος ἤτον ὀλισθηρά. Τὸ κύμα ἀνήρχετο, ἐφούσκωνε. Ἡ γυνὴ δὲν ὠπισθοδρόμησε. Δὲν εἶχεν ἄλλην σανίδα σωτηρίας. Οὔτε αὐτήν, τὴν παροῦσαν, μάλιστα δὲν εἶχε.

Τὸ κύμα ἀνέβαινεν, ἀνέβαινε. Ἡ Φραγκογιαννοὺ ἐπάτει. Ἡ ἄμμος ἐνέδιδε. Οἱ πόδες τῆς ἐγλιστρούσαν.

Ὁ βράχος τοῦ Ἁγίου Σώζοντος ἀπεῖχε περὶ τὰς δώδεκα ὀργυιὰς ἀπὸ τὴν ἀκτήν. Ὁ λαιμὸς τῆς ἄμμου, τὸ πέραμα, θὰ ἧτο πλέον ἢ πεντήκοντα βημάτων τὸ μῆκος.

Τὸ κύμα τὴν ἔφθασεν ἕως τὸ γόνυ, εἴτα ὡς τὴν μέσην. Ἡ ἄμμος ἐγλιστροῦσε. Ἐγίνετο βάλτος, λάκκος. Τὸ κύμα ἀνῆλθεν ἕως τὸ στέρνον της.

Οἱ δυὸ ἄνδρες, οἵτινες τὴν ἐκυνήγουν, ἔρριψαν μίαν τουφεκιᾶν διὰ νὰ τὴν πτοήσουν. Εἴτα ἠκούσθησαν αἱ φωναί των, φωναὶ ἀλαλαγμοῦ καὶ βεβαίας νίκης.

Ἡ Φραγκογιαννοὺ ἀπεῖχεν ἀκόμη ὡς δέκα βήματα ἀπὸ τὸν Ἀϊ-Σώστην. Δὲν εἶχε πλέον ἔδαφος νὰ πατήση· ἐγονάτισεν. Εἰς τὸ στόμα τῆς εἰσήρχετο τὸ ἁλμυρὸν καὶ πικρὸν ὕδωρ. Τὰ κύματα ἐφούσκωσαν ἀγρίως, ὡς νὰ εἶχον πάθος. Ἐκάλυψαν τοὺς μυκτήρας καὶ τὰ ὦτα της. Τὴν στιγμὴν ἐκείνην τὸ βλέμμα τὴ Φραγκογιαννοὺς ἀντίκρυσε τὸ Μποστάνι, τὴν ἔρημον βορειοδυτικὴν ἀκτήν, ὅπου τῆς εἶχον δώσει ὡς προίκα ἕνα ἀγρόν, ὅταν νεανίδα τὴν ὑπάνδρευσαν καὶ τὴν ἐκουκούλωσαν, καὶ τὴν ἔκαμαν νύφην οἱ γονεῖς της.

- Ὤ! νὰ τὸ προικιό μου! εἶπε. Αὐταὶ ὑπῆρξαν αἱ τελευταῖαι λέξεις της. Ἡ γραία Χαδούλα εὗρε τὸν θάνατο εἰς τὸ πέραμα τοῦ Ἁγίου Σώστη, εἰς τὸν λαιμὸν τὸν ἐνώνοντα τὸν βράχον τοῦ ἐρημητηρίου μὲ τὴν ξηράν, εἰς τὸ ἥμισυ τοῦ δρόμου, μεταξὺ τῆς θείας καὶ τῆς ἀνθρωπίνης δικαιοσύνης. 

... ... ...

 Ἡ γραία Χαδούλα εὗρε τὸν θάνατο εἰς τὸ πέραμα τοῦ Ἁγίου Σώστη, εἰς τὸ ἥμισυ τοῦ δρόμου, μεταξὺ τῆς θείας καὶ τῆς ἀνθρωπίνης δικαιοσύνης, μονολόγησε, για να προσθέσει :

26 καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν ".

(*)   http://orthodox-voice.blogspot.gr/2014/05/blog-post_6724.html

Αποχή σημαίνει άρνηση στη σιωνιστική δημοκρατία

Διαβάσαμε σε φιλόθρησκο και "φιλοκαποδιστριακό" ιστολόγιο τα κάτωθι :

" ... με τις εκλογές είναι δυνατόν να ανατρέψουμε τις υπάρχουσες κατοχικές κυβερνητικές ισορροπίες. Να προκαλέσουμε ένα χάος και ρωγμές στο καθεστωτικό οικοδόμημα, το σπάσιμο αυτού του οικοδομήματος ( ... ) εκτιμούμε ότι μια θεαματική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα λειτουργήσει πιο καταλυτικά…"


Συμπληρώνουμε, το ιστολόγιο δήλωσε ότι συμφωνεί απολύτως με τα ανωτέρω και τά λοιπά άλλα (*)

κχ
Τα ίδια ακούγαμε, όταν επίδοξος κυβερνήτης ήταν ο κύριος του "Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες", για να μας πει αργότερα, τότε που ο ήλιος του ανατέλλοντος σοσιαλιστικού πασόκ έδυε, μαζί και ο χαρισματικός, ότι ένα στενό Διευθυντήριο, μια ελίτ των Βρυξελλών, είναι αυτή που λαμβάνει τις αποφάσεις για την Ευρώπη. Των θυρών φαινομενικά ανοικτών, αλλά ερμητικά κλειστών γράφουμε εμείς, όταν οι αποφάσεις ρίχνονται στο τραπέζι ( της ΕΚΤ συμπληρώνουμε ).

Τώρα, το υπό διαφορετική ονομασία πασόκ λέγεται "σύριζα" και ο νέος χαρισματικός δηλώνει "θέλουμε να επανιδρύσουμε την Ευρώπη". Μήπως νομίζει ο αρθρογράφος, ότι θα φτιάξει την ευρωπάϊκή Κοινωνία σαν εκείνη που οραματιζόταν ο μακαρίτης Τρότσκι, ή ο Καποδίστριας,  ελπίζοντας ότι "θα προκαλέσουμε ένα χάος και ρωγμές στο καθεστωτικό οικοδόμημα" με την ψήφο στο σύριζα ; Βρίσκετε κι εσείς το χάος ιδανική λύση στην ήδη παγκόσμια χαοτική κατάσταση, όπου "το πάνω χέρι" είναι αυτό των σιωνιστών και ουδενός άλλου ; Συμμετοχή στις εκλογές και ψήφος,  σημαίνει αποδοχή των σιωνιστών και του συστήματος, το οποίο αυτοί ελέγχουν απόλυτα. Πέραν δε τούτου, μόνο αυτούς εξυπηρετεί το χάος .

Εκείνο που θα τους συγκλόνιζε, θα ήταν η παγκόσμια απαξίωση των εκλογών, της ψήφου, και του δήθεν δημοκρατικού τους συστήματος.

Γιατί, λοιπόν, αυτό να μην ξεκινήσει από εμάς εδώ, αφού εμάς έχουν βάλει στο στόχαστρο. Άλλωστε, μη ξεχνάμε, ο Σουηδός υπ. Εξωτερικών δήλωσε ότι ο Δυτικός Πολιτισμός κινδυνεύει από την Ορθοδοξία. Ας του (τους) κάνουμε λοιπόν τη χάρη και ας γυρίσουμε την πλάτη μας στην κάλπη τους, στην ψήφο τους, στις εκλογές τους, στην εγκληματική δημοκρατία τους. Το δίχως άλλο, θα τον δικαιώσουμε, αφού, έτσι, θα φανούν οι φανεροί και οι κρυφοί φασιστοδημοκράτες.

(*)  http://oimos-athina.blogspot.gr/2014/05/blog-post_9.html

"Φετινά (θεολογικά) σπαράγματα, περσινές (θρησκευτικές) χαρές"

Σχετικά με τις δραστηριότητες της υπερδραστήριας ακαδημίας θεολογικών σπουδών Βόλου (μ. Ιγνάτιος) και το επικείμενο συνέδριο με θέμα «Κανόνες της Εκκλησίας και σύγχρονες προκλήσεις», διαβάσαμε :

"Εκτός της γνωστής στους πολλούς «μεταπατερικής θεολογίας», οι θεολόγοι αυτοί (σημείωση δική μας, απόφοιτοι) της ακαδημίας (σ.σ. Βόλου) μας έμαθαν την (...) «συναφειακή θεολογία» ή «θεολογία της συνάφειας»".

κυπριανός χ

Προηγείται όλων η σχεσιολογία ( "θεολογία" της σχέσης ) και μετά ακολουθούν τα υπόλοιπα θεολογικά : συναφειακή κλπ. Η σχεσιολογία άλλαξε όνομα και από θεολογία της σχέσης (σχεσιολογία) ονομάστηκε συναφειακή, αποκλειομένης της -λογιας κατάληξης. Όσοι έχουν νουν το καταλαβαίνουν.

 Όσο δε γι΄ αυτό : "Οι προθέσεις των διοργανωτών του συνεδρίου είναι σαφείς. Θα επιδιώξουν την υπέρβαση των οριζομένων στους ιερούς Κανόνες", προερχόμενο από επικριτή αρθρογράφο (1), αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στην "Ελευθερία του ήθους", Χ. Γιανναρά, που κυκλοφόρησε το 1970 και ουδείς έγραψε κάτι, όσο τουλάχιστον μπορώ να γνωρίζω. Η ανατροπή των ιερών Κανόνων χρονολογείται από τότε (2). Οι αγιορείτες αν και το γνώριζαν, προτίμησαν τη σιωπή από μια κακώς νοούμενη  συμβουλή γέροντα : "Σιώπα και ειρήνευε". Ας μην απορούμε λοιπόν. Όλα έχουν δρομολογηθεί εδώ και πολλά χρόνια. Η παντελής αποσιώπηση αυτών και πλήθους άλλων - η διοικούσα την Εκκλησία σεπτή Ιεραρχία έχει τα πρωτεία - δήλωνε απλά και τη συναίνεσή μας. Τώρα ψαχνόμαστε ;

(1) http://thriskeftika.blogspot.gr/2014/05/blog-post_8.html
(2) Χ. Γιανναρά, "Ελευθερία του ήθους", σελ, 134-146, εκδόσεις ΑΘΗΝΑ, 1970

Περί ερωτικής σχεσιολογίας ΙΙ

Τα ακολουθούντα αποτελούν συνέχεια άλλης (ή άλλων) ανάρτησης. Βλέπε :
http://kyprianoscy.blogspot.gr/2014/05/blog-post_5.html και σχόλια, όπως και :
http://kyprianoscy.blogspot.gr/2013/06/blog-post_12.html

 Αγαπητέ κ. Π.
Είσαστε απόλυτα κατανοητός και σας συγχαίρω για το προσεκτικά μελετημένο σχόλιο, σχετικό με αυτά που έγραψα.

Η φύση μας, αγαπητέ κύριε, είναι η αλήθεια, αν προτιμάτε, η μαρτυρία της αλήθειας.

Θα πρέπει οι νέοι μας, που κατηχούνται στην εκκλησιαστική σεξουαλικότητα (sic), αυτό που μόλις πιο πάνω έγραψα να το μάθουν, όπως και αρκετά άλλα, παρότι «πολλά πταίοντες άπαντες», ή ακόμη και «ουδείς άξιος» . Η Χάρις μας έχει δοθεί με το Χρίσμα και την Βάπτιση, η δε πορεία μας είναι να καταστήσουμε εμφανές - καίτοι αμαρτωλοί - μέσα στην πρωτοφανή για τα χρονικά παγκόσμια φαυλότητα, υποκρισία, και ψευτιά, αυτό το «πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς».
Είναι δε πρωτοφανής η σημερινή κατάσταση, μάλιστα θα έλεγα πολύ χειρότερη εκείνης των χρόνων του Ιησού, διότι μη ξεχνάμε ο τότε κόσμος ήταν βουτηγμένος στην ειδωλολατρία και άγνωστα ήταν όλα τα της Θεολογίας. Σήμερα, όπου τα πάντα είναι γνωστά, κυριαρχεί η ειδωλολατρία - εικονική ή ανεικονική - αφού η αίρεση την παρουσιάζει με ένδυμα θεολογικό και χριστιανικό. Ταιριάζει εδώ το ...

20 Τότε ἤρξατο ὀνειδίζειν τὰς πόλεις ἐν αἷς ἐγένοντο αἱ πλεῖσται δυνάμεις αὐτοῦ, ὅτι οὐ μετενόησαν· 21 οὐαί σοι, Χοραζίν, οὐαί σοι, Βηθσαϊδά· ὅτι εἰ ἐν Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν ὑμῖν, πάλαι ἂν ἐν σάκκῳ καὶ σποδῷ καθήμεναι μετενόησαν. 22 πλὴν λέγω ὑμῖν, Τύρῳ καὶ Σιδῶνι ἀνεκτότερον ἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ ὑμῖν. 23 καὶ σὺ Καπερναούμ, ἡ ἕως τοῦ οὐρανοῦ ὑψωθεῖσα, ἕως ᾅδου καταβιβασθήσῃ· ὅτι εἰ ἐν Σοδόμοις ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν σοί, ἔμειναν ἂν μέχρι τῆς σήμερον. 24 πλὴν λέγω ὑμῖν ὅτι γῇ Σοδόμων ἀνεκτότερον ἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ σοί. (Ιν. ια΄)

... γι΄ αυτό, νομίζω, δεν αποτελεί υπερβολή αυτό που έγραψα ( : Είναι πρωτοφανής η σημερινή κατάσταση, μάλιστα θα έλεγα πολύ χειρότερη εκείνης των χρόνων του Ιησού). Ώστε, δεν πρέπει να απορούμε  «ὅτι γῇ Σοδόμων ἀνεκτότερον ἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ ... »  με τους σημερινούς σιωνιστές ορθόδοξους (νεοορθόδοξοι), τους παπικούς σιωνιστές, και τους απροκάλυπτα σιωνιστές προτεστάντες. Έχουν καταλάβει από ποιους κινδυνεύουν και μπήκαμε στο στόχαστρο. Αν απορεί κανείς, ας διάβασει :

http://hellaspress-angel.blogspot.gr/2014/05/H-Orthodoksia-einai-h-kyria-apeilh-gia-ton-dytiko-politismo-leei-o-Souhdos-ypourgos-Ekswterikwn-Karl-Bilnt.html

Γιατί, λοιπόν, αυτά και πλήθος άλλα, μένουν εκτός ενδιαφερόντων της "εκκλησιαστικής σεξουαλικότητας" και ο π. Βαρνάβας Γιάγκου αρκείται στην ερωτολογία (σημ ερωτισμό, θα έγραφα) του "όταν έχεις γευτεί τον έρωτα του Χριστού, συμφιλιώνεσαι με τη κτίση μαθαίνοντας ότι ο έρωτας είναι σταυρός, προσφορά και σεβασμός" ;  Μαρτυρία έρωτος καλείται να δώσει ο πιστός ή μαρτυρία αληθείας ; Και μην πει κανείς ότι ο πιστός είναι ερωτευμένος με την αλήθεια ! Όταν η φύση μας, η αρχή μας, είναι η αλήθεια - πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς - τι δουλειά έχει ο έρωτας (αρχή της ηδονής) ; Τι δουλειά έχει το στομάχι ; Τι δουλειά έχει η Χημεία και η Φυσική ενέργεια ; Τι δουλειά έχει η σχέση ; Τα επιφαινόμενα του είναι, δεν μπορούν ποτέ να υποκαταστήσουν το είναι, για να του πούμε διαφορετικά, κάπως δύσκολα και ολίγον φιλοσοφικά. Απλούστερα, ένα κύτταρο του αίματος, ένας ανθρώπινος ιστός, δεν είναι "ένας άνθρωπος".

"Έθελξας πόθω με,Χριστέ, και ηλλοίωσας τω θείω σου έρωτι. αλλά κατάφλεξον, πυρί άϋλω τας αμαρτίας μου ...",
διαβάζουμε στην Ακουλουθία της Μεταλήψεως. Οι φθοροποιοί ποιμένες το κακοποίησαν. Άλλοι ταύτισαν τις μεταμοσχεύσεις με τη θεία Μετάληψη και έτεροι δίνουν διαλέξεις, ή γράφουν  βιβλία, με θέμα την "εκκλησιαστική σεξουαλικότητα", για να μας πουν πάνω-κάτω ότι ο Χριστός είναι ο έρωτας, ότι όλα είναι σχέση, ότι θεός είναι η σχέση. Βέβαια, όλα είναι και κατανάλωση ! Άρα, κατανάλωση είναι και ο θεός !! Ήμαρτον Κύριε. -

 Υστερόγραφο
Προς διευκόλυνση του αναγνώστη, ιδού τι έγραψε ο Ανώνυμος σχολιαστής Π.

 κ.Κυπριανέ με συγχωρείται και πάλι για την παρέμβαση αλλά θέλω να προσθέω τα εξής.

Κατανοητή η ένσταση σας και είναι απόλυτα ορθή!
Είναι ένα ευαίσθητο θέμα από θεολογικής απόψεως και όχι μόνο και συμφωνώ σε ό,τι γράψατε.

Θέλω να πιστεύω ωστόσο ότι η πρόθεση του συγγραφέα ήταν η προσέγγιση των νέων η οποία στην εποχή μας τουλάχιστον δεν είναι και τόσο απλή με όλο αυτον τον βομβαρδισμό που δέχονται, και όχι η διαστρέβλωση, εκούσια ή ακούσια, της αληθείας.
Ίσως ακούγομαι αφελής, ίσως να είμαι κιόλας και ζητώ συγνώμη γι αυτό.

Μπορείτε βέβαια να μου πείτε, πιθανόν, ναι, αλλά δεν μπορεί κανείς και πόσο μάλλον ένας ιεράρχης που κάνει διάλεξη πχ να λέει ανακρίβειες.
Στο τι είναι αλήθεια και τι όχι δεν θα διαφωνήσω διόλου, αυτό έλειπε, είπα άλλωστε ότι δεν μου αρέσει να θεωριτικολογώ. Η διάκριση είναι άλλο θέμα και μάλιστα μεγάλο.
Άλλωστε τελικά δεν είναι και τόσο μπερδεμένα όλα όπως θέλουν να μας τα παρουσιάζουν κάποιοι.
 
Όμως προσωπικά τουλάχστον και προκειμένου να μην τρομάξω τον απέναντι μου, που μιλάει "άλλη γλώσσα", να το πω έτσι απλά, θα προτιμούσα να χρησιμοποιούσα και όρους που μπορεί να μην είναι ακριβείς.

Γιατί κ.Κυπριανέ μου εσείς και γω πχ αλλά και όσοι μπορούμε να καταλάβουμε αυτό που σωστότατα λέτε:

"Θα επαναλάβω ότι η φύση μας, αν θέλεις και αρχή των ανθρώπων, δεν είναι η ερωτική. Δεν είναι, άρα, και η σχέση"

..αλλά αν το πω αυτό σε έναν άνθρωπο, που το μόνο που ξέρει είναι να παίρνει και να δίνει ηδονή, γιατί αυτό θεωρεί φυσιολογικό και λογικό μάλιστα, αφού όπου και να γυρίσει να δει αυτό βλέπει κι αυτό του μάθανε, άσχετα αν τελικά είναι φανερό και στον ίδιο ότι αυτή η δουλειά δεν τον κάνει ευτυχισμένο στην τελική μα το αντίθετο, θα φύγει τρέχοντας και η ζημιά θα είναι μεγαλύτερη.

Τέλος πάντων καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Επαναλαμβάνω, θέλω να πιστεύω ότι αυτή ήταν η πρόθεση του συγγραφέα. Αν πάλι είναι αλλιώς...τι να πω, ο θεός βοηθός!

Ας Μιλήσουμε Επιτέλους: Εκπλαγήκαμε!

Ας Μιλήσουμε Επιτέλους: Εκπλαγήκαμε!



Είναι "νόστιμο", αξίζει να το διαβάσει κανείς. Και μόνο, αρκετό είναι αυτό το " αχ, τι ωραία τα ελληνικά σας ! Πασόκ είστε ; "

Οι "συνεργάτες" ! Αυτή είναι η δημοκρατία τους, αυτή και η ελευθερία τους. Δώστε ψήφο στους σιωνιστές

 Διαβάσαμε (*) :

Δεκατρείς Αμερικανοί μισθοφόροι της αμερικανικής εταιρείας παροχής υπηρεσιών ασφαλείας Greystone Ltd (διαδόχου σχήματος της Blackwater) σκοτώθηκαν την περασμένη Παρασκευή στην κατάρριψη δύο ουκρανικών μεταφορικών ελικοπτέρων στο Σλαβιάνσκ από τις ρωσόφωνες δυνάμεις, αναφέρουν πηγές του ρωσικού υπουργείου Αμυνας! Από τα δύο ελικόπτερα επέζησε μόνο ένας.
Για την υπόθεση ενημερώθηκε η αμερικανική πρσεβεία στην Μόσχα και η ρωσική κυβέρνηση πρότεινε να μεσολαβήσει για να επαναπατριστούν οι σοροί των 13 μισθοφόρων, αλλά η αμερικανική κυβέρνηση αρνήθηκε να παραλάβει τα πτώματα γιατί εμμέσως πλην σαφώς θα ομολογούσε την εμπλοκή Αμερικανών πολιτών σε μάχες στο έδαφος μιας ξένης χώρας.
Επισήμως από την ρωσική κυβέρνηση πάντως οι 13 στρατιωτικοί χαρακτηρίζονται ως "συνεργάτες της αμερικανικής Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (CIA)"  .
Σύμφωνα με την πηγή του ρωσικού υπουργείου Άμυνας, την Παρασκευή  2 Μαΐου το Τάγμα Αντιαεροπορικού Πυροβολικού του 25ης Ταξιαρχίας Dnipropetrovsk  του ουκρανικού στρατού, το οποίο έχει τάχθηκε στην πλευρά των Δυνάμεων Αυτοάμυνας  από τον περασμένο Απρίλιο, εντόπισαν να ίπτανται κοντά σε μία αμυντική θέση του δύο μέσα μεταφορικά ελικόπτερα Mil Mi–17 (άλλες πηγές αναφέρουν ότι το ένα ελικόπτερο ήταν επιθετικό ελικόπτερο Mi Mil-24) της ουκρανικής Αεροπορίας.
Τα ελικόπτερα προσπαθούσαν να προσγειωθούν σε μία βάση του ουκρανικού Στρατού της φιλοναζιστικής κυβέρησης του Κιέβου (η φωτό φαίνεται ότι δεν είναι τυχαία) στην περιοχή η οποία χαρακτηρίζεται ως "βάση διοίκησης και ελέγχου" της CIA στη ζώνη μάχης του Slavyansk.
Σύμφωνα με όσα μεταδίδονται από την Μόσχα τα ελικόπτερα κτυπήθηκαν από φορητά α/α όπλα (προφανώς κάποια έκδοση του SA-18 ή SA-24) και μία ρουκέτα RPG-7 και από τους 14 "πράκτορες της CIA" στα δύο Mil Mi -17,  επέζησε μόνο ένας που αρχικά έχει αναγνωριστεί ως Captain Savuilov, αλλά η μετέπειτα ανάκριση αποκάλυψε ότι ήταν υπάλληλος της αμερικανικής  εταιρείας μισθοφόρων Greystone Ltd.
Προφανώς ήταν Ουκρανός ο οποίος εργαζόταν για την μισθοφορική εταιρεία.
Υπενθυμίζεται ότι ήδη "αναζητούνται" 30 εργαζόμενοι της Greystone Ltd στην Ανατολική Ουκρανία, για τους οποίους εκφράζεται ανησυχία όιτ πλέον δεν βρίσκονται εν ζωή.
Είχε ήδη υπάρξει επίσημη προειδοποίηση από τον υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ τον περασμένο μήνα για την ύπαρξξη μισθοφόρων της συγκεκριμένης εταιρείας στην Ουκρανία και εμμέσως διατύπωνε τον σκεπτικισμό του για την ασφάλειά τους : "Υπήρξαν αναφορές , όπως γνωρίζετε , ότι μερικές εκατοντάδες στελέχη ιδιωτικής στρατιωτικής οργάνωσης που ονομάζεται Greystone εντοπίστηκαν στην Ουκρανία προερχόμενοι από τις ΗΠΑ. Θα θέλαμε αυτό να διερευνηθεί πριν υπάρξουν δυσάρεστες εξελίξεις"...
Το στέλεχος της Greystone Ltd και μοναδικός επιζών από τα δύο Mil Mi -17 που καταρρίφθηκαν έχει ήδη μεταφερθεί στην Μόσχα για να εξασφαλισθεί η επιβίωσή του.

(*)   http://ksipnistere.blogspot.gr/2014/05/13_6.html

Περί ερωτικής σχεσιολογίας

Νεότερη επεξεργασία, Τρίτη 6 Μαΐου 2014  και Σχόλια, 7 Μαΐου 2014 
Αγαπητέ κ. Κυπριανέ (...) Δεν είμαι ούτε θεολόγος ούτε τίποτα, ούτε είμαι σε θέση να κρίνω τον οποιονδήποτε πόσο μάλλον ιεράρχη. Απλώς ακούω, βλέπω, παρατηρώ, φιλτράρω και προτιμώ να βιώνω παρά να θεωριτικολογώ, προσπαθώ τουλάχιστον. Θα το εκτιμούσα πάρα πολύ αν άκουγα/διάβαζα την γνώμη σας επ' αυτού (του κειμένου).
Σας ευχαριστώ. Π
Σημείωση, βλέπε σύνδεσμο παραπομπής (*)

κυπριανός χ

Ἁγίῳ Πνεύματι, πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται, καὶ καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται τῇ Τριαδικῇ μονάδι, ἱεροκρυφίως.

Κι εγώ σας ευχαριστώ.
Επειδή γράψατε ότι δεν είσαστε θεολόγος, ότι δεν είσαστε σε θέση να κρίνετε, ότι απλά "ακούω, βλέπω, παρατηρώ, φιλτράρω και προτιμώ να βιώνω παρά να θεωρητικολογώ", σας πληροφορώ τα κατωτέρω. Σημειώνω, δεν είμαι θεολόγος.

Πολλά πράγματα βιώνουμε οι άνθρωποι, όπως, πολιτικά, οικονομικά, εργασιακά, κοινωνικά και πολλά άλλα. Επειδή όμως αυτό μας προξενεί - σε μερικούς και όχι όλους - σχετικό μπέρδεμα, ή σύγχυση, προκύπτει ανάγκη αξιολογικής ιεράρχησης όλων αυτών τα οποία βιώνουμε. Οπότε, είμαστε υποχρεωμένοι να ασχοληθούμε και με τα θεωρητικά, παρότι εσείς δεν το προτιμάτε, νομίζοντας ότι η ενασχόληση με αυτά καταλήγει σε θεωρητικολογία. Θα συμφωνήσω ότι μπορεί να συμβαίνει, δεν θα δώσω όμως την εξήγηση. Η απάντηση απαιτεί έκταση λόγου.

Είμαστε, λοιπόν, υποχρεωμένοι να ασχολούμαστε και με τα θεωρητικά, σε αντίθεση με τους εμπειριστές οι οποίοι προτάσσουν τα έργα, μάλιστα δε, αυτά που προέρχονται από ανθρώπους. Δεν γνωρίζω πόσοι από τους ενδεδυμένους το ιερό σχήμα έχουν υπόψη το "αρχή παντός έργου λόγος και προ πάσης πράξεως βουλή". Πάντως, γνωρίζουν το λεγόμενο "αγιοπατερικό" : Πράξις θεωρίας επίβασις. Το αυτονόητο για τον άνθρωπο, ότι αυτός ο ίδιος είναι θεωρίας επίβαση, φαίνεται δεν ισχύει, αν και λόγω ο Θεός είπε "26 ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν" (Γν. α΄) . Στη συνέχεια ακολουθεί η πράξη : "7 καὶ ἔπλασεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν" (Γν. β΄). Χρήσιμο θεωρώ εδώ το ««8 ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου» (Mτ.η').

Οι φέροντες το ιερό σχήμα του ποιμένα ή κληρικού και παράλληλα ασκούντες το λειτούργημα της μαθητείας των πιστών στα ιερά Γράμματα, έχουν μετατρέψει τη θεολογία σε σχεσιολογία, αφού γι΄ αυτούς ισχύει το πρακτικό θεώρημα : αρχή παντός έργου σχέση και προ πάσης πράξεως βουλή σχέσεως. Δευτερεύουσας και ήσσονος σημασίας είναι, ότι όλα αυτά έγιναν - και γίνονται - με το λόγο.

Ότι ο άνθρωπος βρίσκεται σε σχέση με τον κόσμο και τα εγκόσμια - απαντώ τώρα στην επιθυμία σας - ουδείς αντιλέγει. Δεν μπορούμε όμως να κάνουμε θεολογία με τη σχέση, όπως δεν μπορούμε να κάνουμε θεολογία με την αρχή της ηδονής (Φρόιντ), με την αρχή της γαστρός (φάγωμεν πίωμεν), με την αρχή της Χημείας (όλα είναι χημεία) ή της Φυσικής ενέργειας (όλα είναι ενέργεια). Αρχή της Θεολογίας, όσο το επιτρέπουν οι δυνάμεις του ανθρώπου, είναι η περί θανάτου αρχή. Και τούτο, προκειμένου να αναδειχθεί η άρση της βεβαιότητας του θανάτου, η κυριαρχία της Ζωής. Κάτι που ανεπιτυχώς προσπαθεί η σχεσιολογία του έρωτα (θεολογία των ημερών) με τα λογοτεχνικά ευφυολογήματα του τύπου :

Η χωρίς επιφυλάξεις παράδοση στο θείο έρωτα ξεμπλοκάρει την ύπαρξή μας από φόβους. Όταν έχεις γευτεί τον έρωτα του Χριστού, συμφιλιώνεσαι με τη κτίση μαθαίνοντας ότι ο έρωτας είναι σταυρός, προσφορά και σεβασμός. 

Το βίωμα του αναστάντος Κυρίου δεν έχει ανάγκη ερωτικής αναφοράς. Ή, αν αυτό είναι θεμιτό, μη λησμονούμε ότι ειπώθηκε από ασκητές, οι οποίοι έκαναν πράξη τον ερωτικό λόγο ευρισκόμενοι στην πλήρη κατά Θεό ερημία και όπου : "Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ, καὶ τὰ καταχθόνια· ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις, τὴν Ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐστερέωται".

 Υστερόγραφο
1. Θέτοντας την ηδονή στην πρώτη σειρά αξιολόγησης και ιεράρχησης (αρχή της ηδονής), ο άνθρωπος οδηγείται μετά βεβαιότητος στην οδύνη : τετραμελής οικογένεια ξεκληρίστηκε σε τροχαίο, θάνατος οκτάχρονου σε μπαλόνι του λούνα-παρκ κ.π.ό.

2. Θέτοντας την γαστέρα στην πρώτη σειρά αξιολόγησης, ο άνθρωπος πάσχει πλήθος νοσηρών καταστάσεων της υγείας. Στην οδύνη καταλήγουν κι αυτά.

3. Θέτοντας τη Χημεία ή την Φυσική ενέργεια στην πρώτη σειρά αξιολόγησης, ο άνθρωπος ανακαλύπτει ( τεχνογνωσία ) καταστροφικά εφευρήματα - δεν λείπουν βέβαια και τα αγαθά - με σκοπό τον μονοπολικό έλεγχο των προϊόντων τροφής ( μεταλλαγμένα ζώα και τρόφιμα ) και τον επίσης μονοπολικό εξανδραποδισμό - λόγω οικονομικής και πολεμικής ισχύος - εθνών, λαών, κρατών. Και αυτά προξενούν απερίγραπτη οδύνη.

Σε αντίθεση με όλα αυτά, η αξιολογική ιεράρχηση εκείνη, που θέτει τον θάνατο στην πρώτη σειρά, αναμέλπει τη χαρμόσυνη προσευχή :

" Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι (...)  ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ  χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ (...) Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου καθὼς προεῖπεν, ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ μέγα ἔλεος ". Και βεβαίως τὴν αἰώνιον ζωὴν !  Ότι " διά θανάτου τό θνητόν, διά ταφῆς τό φθαρτόν μεταβάλλεις, ἀφθαρτίζεις γάρ θεοπρεπέστατα, ἀπαθανατίζων τό πρόσλημμα ".

" Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀναβλύζει τὰ τῆς χάριτος ῥεῖθρα, ἀρδεύοντα ἅπασαν τὴν κτίσιν, πρὸς ζωογονίαν ".

(*)  http://salograia.blogspot.gr/2014/04/sex.html όπου το σχετικό (απόσπασμα από) κείμενο :

Πίσω από τον Έρωτα
π. Βαρνάβα Γιάγκου

Απόδειξη της ερωτικής μας ανικανότητας είναι η επιδερμικότητα αυτής της εμπειρίας. Όταν ο έρωτας εξαντλείται στα γλυκερά λόγια και βιώματα και στη τυποποιημένη τεχνική του έρωτα, που οδηγεί στην ευδαιμονία και τη στιγμιαία αυτοπραγμάτωση, εκφράζεται ο φόβος και η αδυναμία να συναντήσουμε αληθινά το πρόσωπο του άλλου.

Η αγάπη είναι εμπειρία επώδυνη για τον ψυχικό μας κόσμο, γι’ αυτό αποφεύγουμε να ανοιχθούμε πιο ουσιαστικά. Προτιμούμε τις ήρεμες σχέσεις, όπου δεν συνδεόμαστε βαθιά με τον άλλο, για να μπορούμε να εξερχόμεθα όταν προσβάλλεται ο ναρκισσισμός μας. Πίσω από την γλύκα του έρωτα υπάρχει πάντα η διακινδύνευση. Είναι μια μορφή αυτοαπώλειας.

Το ολοκληρωτικό δόσιμο φέρει την απειλή της αποτυχίας και του εκμηδενισμού. Πως ξέρεις ότι αγάπησες τον κατάλληλο άνθρωπο; Πως ξέρω πως θα γίνω εύκολος για εκμετάλλευση; Τον ίδιο τρόμο έχομε και στο πλησίασμα του Θεού. Όταν προσεύχομαι ψάχνοντας την αγάπη Του, παραδίδοντας το κέντρο της ύπαρξής μου σε Αυτόν, δεν ξέρω τι θα συναντήσω και πώς θα αντέξω το θέλημά Του.

Πίσω από κάθε έρωτα υπάρχει υψωμένος ο θάνατος – ο θάνατος του θελήματός μας, της δύναμής μας, του συμφέροντός μας. Αλλά τρομακτικότερα στέκεται ο θάνατος ως χωρισμός. Καταφέρνεις να συνδεθείς ολοκληρωτικά με τον άνθρωπό σου και μελαγχολείς αναλογιζόμενος την ώρα του θανάτου του. Ξέρεις ότι θα πεθάνεις, γι’ αυτό αγαπάς με πάθος που αναμειγνύεται με τρόμο. Εξ αιτίας του φόβου του θανάτου συνήθως επιλέγουμε τις ρηχές ερωτικές σχέσεις, για να αποφύγουμε το φόβο της απώλειας του αγαπημένου, ή εμμένουμε στον αυτονομημένο σωματικό έρωτα, για να καλύψουμε το άγχος του θανάτου.

Ο θάνατος είναι το σύμβολο της έσχατης ανικανότητας, γι’ αυτό προσπαθούμε να αποδείξουμε τη ζωντάνια μας, ότι είμαστε νέοι, ελκυστικοί, με το σωματικό έρωτα. Η υπερβολική αναφορά στη σεξουαλική ικανότητα έρχεται να φιμώσει τους φόβους μας για μια εσωτερική ανικανότητα.

Η αναζήτηση του αναστάντος Χριστού, η εσωτερική πάλη για αναζήτηση της αγάπης που νικά το θάνατο, είναι η άλλη πρόταση που οι διανοούμενοι θα αποκαλούσαν θρησκευτική νεύρωση. Η χωρίς επιφυλάξεις παράδοση στο θείο έρωτα ξεμπλοκάρει την ύπαρξή μας από φόβους. Όταν έχεις γευτεί τον έρωτα του Χριστού, συμφιλιώνεσαι με τη κτίση μαθαίνοντας ότι ο έρωτας είναι σταυρός, προσφορά και σεβασμός.