Η ανακοίνωση, η ενημέρωση, και το ερώτημα

"πας γραμματεύς μαθητευθείς εις την βασιλείαν των ουρανών όμοιός εστιν ανθρώπω οικοδεσπότη, όστις εκβάλλει εκ του θησαυρού αυτού καινά και παλαιά"

Διαβάστε την ανακοίνωση-ενημέρωση, που μου έστειλαν :

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 
Αγαπητοί αδελφοί και φίλοι, 
Ευχαριστούμε πολύ για την τεράστια  αποδοχή εκ μέρους σας της μοναδικής και ανεπανάληπτης έκδοσης  Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΤΟ ΕΜΦΑΤΙΚΟ ΤΡΙΓΛΩΣΣΟ που, ταυτόχρονα, αποτελεί και το εκδοτικό γεγονός της χρονιάς. Το έργο βρίσκεται προς αποστολή στο εξωτερικό για εκτύπωση, σε ειδικό χαρτί, για το οποίο γίνεται ειδική παραγγελία και ως εκ τούτου αναμένουμε μετά από μερικές εβδομάδες να μας δοθεί η ημερομηνία παραλαβής του. Εντούτοις, πρέπει να αναφέρουμε ότι η καθυστέρηση οφείλεται και στο γεγονός ότι, από τους περισσότερους που το παρήγγειλαν, ζητήθηκε να συμπεριληφθεί και η «κριτική έκδοση» της Καινής Διαθήκης, καθώς και σχετική αναφορά στα Δευτεροκανονικά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, το οποία φυσικά δεν συμπεριλαμβάνονται. Και δεν συμπεριλαμβάνονται επειδή οι αποφάσεις της αρχαίας Εκκλησίας, απαγορεύουν ρητά τη χρήση των Δευτεροκανονικών αυτών βιβλίων από τους άμβωνες. Όλο δε αυτό σημαίνει μία ειδική έρευνα, που έπρεπε να γίνει για να δοθούν τα αναντίρρητα και θεμελιωμένα στοιχεία προς τον αναγνώστη. Γι' αυτό, στην έκδοση αυτή έχουν προστεθεί και τα εξής: 
1.   Γενική Εισαγωγή, σελ. 5 - 102.           
2. Τα Δευτεροκανονικά ή Αναγιγνωσκόμενα & Απόκρυφα, σελ. 1239-12433.           
3. Ευρήματα στο Κουμράν, σελ. 12444. 
4. Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη, σελ. 1245 - 12465. 
5. Αρχαιολογικά ευρήματα & στοιχεία αξιοπιστίας των Αγίων Γραφών, σελ. 1689 - 1699.  
Αναφορικά δε τώρα με τις διαφορές μεταξύ Βάμβα και Εβδομήκοντα παρατίθεται παρέμβαση των Λούβαρη/Χαστούπη, στην Παλαιά Διαθήκη (π.χ. Δευτ. 22:5, Ιερ. 17:9, Αμώς 3:3), για δε τις διαφορές μεταξύ του Βάμβα (Stephanous) και αρχαίου κειμένου (Βυζαντινό) παρατίθεται ανάλογη παρέμβαση από το Κριτικό κείμενο (Nestle/Aland) στην Καινή Διαθήκη (π.χ. 1 Ιωάν. 5:7,8). 
Ως εκ τούτου η  καθυστέρηση οφείλεται και σε αυτούς τους παράγοντες. Ευχαριστούμε, πάντως, για την υπομονή και κατανόησή σας. 
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ - EIΔΟΠΟΙΗΣΗ:
Οι προαγορές, στο ήμισυ της λιανικής τιμής, λήγουν στις 15 Ιουνίου 2012. Μετά δε την ημερομηνία αυτή παραγγελίες και αγορές θα γίνονται στην κανονική τους τιμή. 

Και τώρα διαβάστε το ερώτημα, που αναπάντητο παραμένει μέχρι στιγμής :

Να, λοιπόν, η ευκαιρία για να μάθουμε πόσοι είναι οι πιστοί της αρχαίας εκκλησίας και πόσοι της νέας. Διότι πλέον η Εκκλησία διακρίνεται σε αρχαία και σε νέα! Πολύ ωραία, αρχαίος για άλλους, και νέος για άλλους ο Χριστός, όλα είναι έτοιμα για τη νέα (εκ της αρχαίας μήπως;) οικουμενική Σύνοδο η οποία οπωσδήποτε θα αναθεωρήσει ..

Αλήθεια, τι θα αναθεωρήσει; Τα νέα της αρχαίας (εκκλησίας) ή τα αρχαία της νέας (εκκλησίας); Μήπως πρέπει να υπενθυμίσει κάποιος στους αγαπητούς αδελφούς και φίλους της αρχαίας εκκλησίας(sic) ότι δεν μας χρειάζονται ούτε τα της αρχαίας, ούτε τα της νέας, καθόσον "πας γραμματεύς μαθητευθείς εις την βασιλείαν των ουρανών όμοιός εστιν ανθρώπω οικοδεσπότη, όστις εκβάλλει εκ του θησαυρού αυτού καινά και παλαιά"; Δόξα τω θεώ υπάρχει η πληθώρα των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, οι οποίοι είναι οι αληθείς γραμματείς, ώστε να μη μας χρειάζονται κι άλλοι με τις "κριτικές εκδόσεις" τους.

Η διαπόμπευση του πατριωτισμού και του εθνικού φρονήματος

 Δεν γνωρίζουμε αν η γαλήνη της οικογενείας Πλεύρη διαταράχθηκε έπειτα από τη μεταπήδηση του υιού Αθανασίου στις τάξεις της Νέας Δημοκρατίας. Η πολιτική είναι ένα μωσαϊκό από θέσεις, αντιθέσεις, και η τελική σύνθεση που κάθε φορά αποφασίζεται, είναι μάλλον αποσύνθεση και επίδείνωση της υπάρχουσας σύγχυσης. Αν αυτό έγινε και στην οικογένεια Πλεύρη μας είναι άγνωστο. Δεν το θεωρούμε πάντως πιθανό.

Είναι ατυχής η απόφαση αυτή του πατρός Πλεύρη. Το επόμενο βήμα της κίνησης αυτής θα είναι όπως αυτό που είδαμε με τον υιό Αθανάσιο. Στη ερχομένη εκλογική αναμέτρηση, όπου κατά πάσαν πιθανότητα ουδέν διαφορετικό της προηγουμένης θα προκύψει, θα δούμε τον κ. Πλεύρη και τον ηγήτορα του ψευδοπατριωτικού, κίβδηλου ορθοδόξου, και διασύροντος το εθνικό λαϊκό φρόνημα Συναγερμού, να καταφεύγουν στις τάξεις της Νέας Δημοκρατίας.

Με τα στελέχη του ΛΑΟΣ να έχουν ήδη εγκατασταθεί στο κόμμα του κ. Σαμαρά γίνεται αντιληπτό τι επιδιώκεται. Και τούτο δεν είναι άλλο από την εξαπάτηση όλων των πατριωτών - γνωστή συνταγή από τα παληά - που πήγαν και ψήφισαν το Λαϊκό Σύνδεσμο Χρυσή Αυγή. Η διαπόμπευση του πατριωτισμού και του εθνικού φρονήματος κατέστη εμφανής με την καταψήφιση (2,8%) του ΛΑΟΣ. Το κόμμα αυτό λειτούργησε σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης των απογοητευμένων, αλλά και οργισμένων, από τις πολιτικές του δικομματικού (ουσιαστικά μονοκομματικού τραπεζικού) κράτους. Τώρα, η αφυπνισθείσα συνείδηση θα δώσει ακόμη μικρότερα ποσοστά και στον κ. Καρατζαφέρη, και στον κ. Σαμαρά.

Υστερόγραφο
Απέφυγα σκόπιμα να γράψω τη λέξη εθνικοφροσύνη στον τίτλο του Θέματος. Έγραψα για εθνικό φρόνημα, διότι η αριστερή διανόηση και η δεξιά παρανόηση, φρόντισαν να την αχρηστεύσουν. Την διέσυραν σε απίστευτο βαθμό για λόγους ψηφοθηρικούς και μόνο. Το αποτέλεσμα ήταν η παραφροσύνη του πασοκισμού, που έκανε τις λέξεις να χάσουν το νόημά τους.

Σε στεγανό κουτί

Δεν ξέρω κατά πόσον οι προφητεύσαντες άγιοι γέροντες ήξεραν για την παρουσία στον ελλαδικό χώρο του ΚΚΕ και τον καταστροφικό ρόλο που κλήθηκε να παίξει στη σχεδιασθείσα διάλυση της δυστυχισμένης πατρίδας μας. Για να καταλάβουμε πόσο ολέθριος είναι ο ρόλος του, αρκεί να σκεφθούμε δυο πράγματα. Πρώτον, ότι τη δική του υστερική αντιβασιλική συνθηματολογία καθ΄ όλο το διάστημα από το ΄64 μέχρι το ΄67, ήρθαν οι απριλιανοί συνταγματάρχες να την κάνουν πράξη, και δεύτερον, ότι πάλι τη δική του συνθηματολογία κλήθηκε να εφαρμόσει ο αναπαυόμενος εις Παρισίους "εθνάρχης" Κ. Καραμανλής.

Αναπόφευκτο επακόλουθο ήταν, στη συνέχεια, ο λαός να δώσει την προτίμησή του στον "χαρισματικό" λαϊκιστή και εισηγητή του αυριανισμού Ανδρέα Παπανδρέου. Ο εθνάρχης είχε ένα βρώμικο παρελθόν, ο χαρισματικός εξ Αμερικής ήταν πεντακάθαρος! Είχε λουστεί στην καθαρτική σιωνιστική κολυμπήθρα μεταβαλών το "όπιο του λαού" από θρησκευτικό που ήταν σε πολιτικό. Η πολιτική έγινε το παραισθησιογόνο μας με πλούσιο (και υπαρκτό) φαντασιακό περιεχόμενο.

Ο λόγος για τον οποίο το ΚΚΕ επιβάλλεται να υπάρχει και να συντηρείται στο ελληνικό Κοινοβούλιο, είναι διότι αντλεί τις ιδέες του από τη Χριστιανοσύνη, πράγμα το οποία επιτρέπει την καταδολίευση του Ευαγγελίου με αποτέλεσμα ολοσχερή διαφθορά του εννοήματος της ζωής, που συνάπτεται με αυτή.

Θα μπορούσε κάποιος να είναι αμυδρά αισιόδοξος. Όταν όμως βλέπει ότι ακόμη και σήμερα στις τάξεις των πραγματικά πατριωτών και εθνικιστών εμφιλοχωρούν άτομα, τα οποία δεν έχουν καταλάβει πόση ζημιά έχει γίνει από αυτή την άθεσμη σύζευξη κομμουνισμού και Χριστιανοσύνης, με συνέπεια την αποστροφή τους προς την Εκκλησία και τον "ιουδαιοχριστιανισμό" (σημ. είναι παράγωγο της σύζευξης), τότε αντιλαμβάνεται ότι αυτά τα μικρά περιθώρια αισιοδοξίας ελαχιστοποιούνται σε βαθμό εξαφάνισης. Αν τώρα σ΄ αυτά προσθέσουμε και την πολιτικοποίηση κλήρου και ιεραρχίας, μάλλον, θα πρέπει να αρχίσουμε να ανοίγουμε χαραμάδες (αισιοδοξίας) με τα νύχια μας στο στεγανό κουτί όπου βρεθήκαμε.

Ωστόσο δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα, φροντίζοντας όμως να μη την αφήνουμε μετέωρη, αφηρημένη, και ανυπόστατη. Όπως η ελευθερία είναι βγαλμένη από αίμα, σάρκα, και οστά, όμοια πρέπει να είναι και η ελπίδα της σωτηρίας μας. Ας συνεχίσουμε λοιπόν με πίστη προς την πατρίδα και αγάπη προς το έθνος, που διασώζει ως τα σήμερα το ελληνικό "Και ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν". Οι ευθύνες μας είναι μεγάλες και το βάρος που καλούμαστε να σηκώσουμε τεράστιο κι αυτό. Θα τα καταφέρουμε όπως πάντα.

Μύνημα προεκλογικής σωτηρίας

Προβληματισμός προ της κάλπης

Ο άλλοτε "Καρατζαφύρερ" έγινε τώρα "Καρατζαφέρνεις" και η Νουδού του κ. Σαμαρά προσβλέπει με αισιοδοξία το εκλογικό της μέλλον.
Και το "ροζέ" κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ αραίωσε λίγο την απόχρωση ρίχνοντας μέσα μια στάλα χρώμα "φυστικί", κάτι σαν τους λαχανοντολμάδες να πούμε.

Πάμε για εκπλήξεις δηλαδή και καλή μας όρεξη.


- Αφού επί σειρά ετών τρώγαμε τη μπόχα των σκουπιδιών στην άθλια τούτη πρωτεύουσα της βρομιάς
- Αφού επί σειρά ετών μας έκλειναν τους δρόμους για να γεμίζουμε τα πνευμόνια μας με καυσαέριο
- Αφού χάσαμε την ελευθερία μας να κυκλοφορούμε δίχως αγωνία και τρόμο στους δρόμους
- Αφού είμαστε υποχρεωμένοι να τρώμε στα μούτρα τη ρυπαρή συνθηματολογία των τοίχων
- Αφού γίναμε "Αμερική των Βαλκανίων" και ο ρόλος που μας ανέθεσαν ήταν αυτός των Ινδιάνων : εμείς με γυμνά χέρια, αυτοί με τα εξάσφαιρα
- Αφού καήκαμε και γίναμε στάχτη

Ε, τότε είναι καιρός να σκεφθούμε, τόσο δα λίγο, όχι πολύ. Κάτι πρέπει να κάνουμε, να ξεβρομίσουμε επιτέλους από αυτούς τους βρομιάρηδες που μας κάθησαν στο σβέρκο

Ο σταυρός των Ιπποτών και το ελληνικό "ίδρυμα Βίζενταλ"

Ο φωτογράφος μας δείχνει το δακτυλίδι των Ιπποτών του Γ΄ Ράϊχ, όχι όμως και τη θωρακισμένη γερμανική Mercedes των 900.000 €. Φοβερή παράλειψη, απαράδεκτο.

Είπαμε ότι μόνο η βλακεία δεν έχει όρια, αλλά και το εργαλείο της προπαγάνδας, που χρησιμοποιεί η βλακεία, δεν έχει κι αυτό όρια. Πάντως τοίχος (ή τείχος) υπάρχει., αν δεν τον βλέπει να προσέχει, θα κτυπήσει.

Εκπρόσωπος της βλακείας έβγαλε φωτογραφία το δαχτυλίδι με τον "Σταυρό των Ιπποτών" του Γ΄ Ράϊχ στο χέρι της συζύγου του κ. Μιχαλολιάκου, θέλησε δε επιπλέον να μας πει πόσο αδιάντροποι είναι όλοι αυτοί οι "πατριώτες" (δικά του τα εισαγωγικά) που ψήφισαν Χρυσή Αυγή. Δεν του έφτανε αυτό, βρήκε φωτογραφίες της εποχής, όταν οι Γερμανοί πάτησαν πόδι στην Κρήτη. Όπου, για να εκδικηθούν τους χαμένους αλεξιπτωτιστές, μάζεψαν αρκετούς στο Κοντομαρί Χανίων και τους εκτέλεσαν. Έτσι, έδεσε και έκλεισε το θέμα του. Αλλά παρέλειψε να μας  δείξει και το πανάκριβο γερμανικό Mercedes των 900.000 ευρώ, εντός του οποίου δεν καθόταν η οδηγός με το δαχτυλίδι των Ιπποτών. Καθόταν ο κ. Βενιζέλος, που αγωνίζεται ο πατριώτης να μας σώσει.  Τέλος πάντων. Δεν τον ενόχλησε ο Σταυρός, τον οποίο κακοποίησε και κακοποιεί η Δύση φτιάχνοντας φασίστες και ναζί - δεν κάνει άλλο τίποτα - παρά τον ενόχλησε ότι το φόραγε η κα. Μιχαλολιάκου και ... τα συμπεράσματα δικά σας.

Όποιος φορά στο χέρι ή στο λαιμό σταυρό σαν αυτό των Ιπποτών, είναι ακραίος και αντιδημοκράτης, οπότε, αυτονόητα, καλά έκαναν οι Βρετανοί - φασισμός με άρωμα ευγενείας - και απαγόρευσαν τέτοιου είδους στολίδια. Γενικεύοντας τώρα, καλά κάνουν όσοι προτείνουν - οι δικές μας μαϊμούδες - τον παντελή αποκλεισμό αυτού του συμβόλου, όπως είναι ο Σταυρός, από σημαίες στις δημόσιες υπηρεσίες ή κτίρια. Με τη λογική, τι σταυρός των Ιπποτών, τι Σταυρός άλλου είδους, σταυρός το ένα, σταυρός το άλλο, το σύμβολο είναι ναζιστικό. Και αν το πάμε παραπέρα, που το πήγαμε, φασίστας και ναζί αυτός που το καθιέρωσε και αγίασε τον ατιμωτικό θάνατο "κρεμάμενος επί ξύλου ". Είπαμε, όριο δεν έχει η βλακεία.

Κριτήριο σε καθετί είναι σήμερα ο ναζισμός και ο φασισμός, όλα περνούν από αυτό το κόσκινο και δεν αφορούν μόνο στα σύμβολα. Όσα περνούν από την κρισάρα είναι χρήσιμα και πολιτικώς ορθά, τα υπόλοιπα είναι για πέταμα. Για παράδειγμα, είναι απόβλητο ότι οι αλλότριοι Χριστού αιρετικοί της Δύσης, είναι αυτοί που αιματοκύλησαν πριν από 70 χρόνια ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αναφέρω ενδεικτικά ότι στις "καταστροφικές λατρείες" του μακαριστού π. Αλεβιζόπουλου, μένουν εκτός οι αιρέσεις του παπισμού και του προτεσταντισμού. Απόβλητο είναι επίσης ότι η σημερινή πολιτική έχει καλλιεργηθεί βάσει των παπικών και των προτεσταντικών προδιαγραφών, οπότε καλό να γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτό. Δηλαδή, ότι γίναμε κυνηγοί μαγισσών. Αν φορέσω στο λαιμό μου ένα σταυρό, σαν αυτό των Ιπποτών, προδήλως είμαι, ή έχω πρότυπο τον Χίτλερ και τους ιππότες του, αν προσκυνώ τις Εικόνες είμαι ειδωλολάτρης. Μα, τότε, πρέπει να αρχίσω να ψάχνομαι για ο,τιδήποτε μη τάχα κι αυτό είναι "σήμα κατατεθέν" του ναζισμού, του παγανισμού και δεν ξέρω γω τι άλλου. Δείτε όμως και τούτο, ποιο άλλο σύμβολο κυνηγιέται σήμερα όσο ο Σταυρός; Μήπως ακούσαμε ποτέ ή είδαμε κανένα ποιοτικό δημοσιογράφο - φοβάμαι δεν υπάρχει - να μας δείχνει ποιος έχει σήμα του την Πεντάλφα ή κάποιο μασσονικό αναγνωριστικό; Οι κατηγορούμενοι σαν ναζί και φασίστες τα βγάζουν στην επιφάνεια "σα δεν ντρέπονται", όπως θα μας έλεγε το κίτρινο φύλλο της προπαγάνδας.

Ποιος έδωσε το δικαίωμα σ΄ αυτούς τους κυρίαρχους παραχαράκτες του Σταυρού, αυτούς τους σύγχρονους αλλά και παλαιούς αιμοσταγείς σταυροφόρους, να οικειοποιούνται καπηλευόμενοι ιερά σύμβολα και να μας ταυτίζουν σήμερα με τη δολοφονική σπείρα της Δύσης; Δεν τους το έδωσε κανείς, μόνοι τους το πήραν, για να το παραδώσουν στην εξαρτημένη δημοσιογραφία μας. Η προκατασκευασμένη γνώση έπρεπε να πουλάει προπαγάνδα, αποβλάκωση και δημοκρατία.

Πρόβλημα δεν είναι η ευτελής αρθρογραφία, όσο η σοβαροφανής πατριδοκαπηλεία, ειδικά από εκείνους οι οποίοι ανέλαβαν να εξαφανίσουν το νέο "μίασμα" που αποκτήσαμε από την περιπέτεια του 1967-74. Αποδείχθηκε όμως ότι οι αναμορφωτές μας ήταν λίαν μιανθέντες. Συνθήματα όπως "φασίστας", "ναζί", "άτομο ολοκληρωτικών πεποιθήσεων", ήταν κυρίαρχα κατά τη Μεταπολίτευση. Τα "σταγονίδια" όμως αντί να εξαφανίζονται πύκνωναν και μαζί με αυτά, φούντωναν και οι φωτιές που μας έκαιγαν για περισσότερη (αντιεξουσιαστική) δημοκρατία.
Την ίδια τακτική συνεχίζουμε  διδαχθέντες από τα υπερατλαντικά σιωνιστικά κέντρα με τα εγχώρια υποκαταστήματα που άνοιξαν. Παράδειγμα το ΚΚΕ, το δικό μας "ίδρυμα Βίζενταλ", μοναδικό στην ανίχνευση των εκκολαπτόμενων αυγών του φιδιού. Πήραμε άριστα στις εξετάσεις του διεθνισμού ανακαλύπτοντας αυγά και φίδια ακόμη και εκεί όπου δεν υπήρχαν : Αν κάποιοι δεν το καταλάβαιναν, το μυρίζονταν τα εκπαιδευμένα κυνηγόσκυλα. Φασίστες έψαχναν να βρουν, αλλά το φασίστα που έτρεφαν δεν τον ανακάλυπταν. Τον έβρισκαν στους άλλους, γιατί αυτό τους έμαθαν τα πρυτανεία. Και ποιο το αποτέλεσμα; Να είμαστε υποδουλωμένοι και ξεπουλημένοι στον ολοκληρωτισμό των τοκογλύφων τραπεζιτών, οι οποίοι ονομάζονται αορίστως "αγορές". Αυτούς εξυπηρέτησαν και πάλι είναι έτοιμοι να τους υπηρετήσουν. Ο σταυρός των Ιπποτών του Γ΄ Ράϊχ, οι φωτογραφίες από το Κοντομαρί Χανίων, ένα σκοπό έχουν : Να σταθεροποιήσουν την αστάθεια του Δ΄ Ράϊχ, το οποίο αποσταθεροποιεί - οποία αντίφαση - η εμφάνιση της Χρυσής Αυγής. Το ελληνικό "ίδρυμα Βίζενταλ" (ΚΚΕ) δίνει τις κατευθύνσεις, ο τόπος πρέπει επιτέλους  να καθαρίσει, και οι εξειδικευμένοι στην καταπολέμηση της πατριδοκαπηλείας έγιναν οι κήρυκες της διδασκαλίας του εθνομηδενισμού βάσει των σοσιαλιστικών οδηγιών. Χορηγός το ίδρυμα Σόρος.

Θα τελειώσω με μια μικρή ιδιωτική παρένθεση επειδή το θέμα με αφορά. Με κατηγόρησαν ότι είμαι σαν τους ναζί, με αυτά που γράφω για τις μεταμοσχεύσεις . "Πετάς, μου είπαν, στα άχρηστα τους αρρώστους αν και είσαι γιατρός. Αυτά που έκαναν στη Γερμανία του Χίτλερ πας να κάνεις". Τους απάντησα : "Ναι, αυτό κάνω, αν αυτό έμαθαν να βλέπουν τα μάτια σας. Παρωπίδες σας φόρεσαν. Δεν θέλω να φτιάχνω εγκληματίες όπως εσείς. Που αγοράζετε τα όργανα από θανατοποινίτες (για εγκλήματα) Κινέζους και τα βάζετε σε άλλους. Αλλά εγκληματίες φτιάχνετε. Αν δίνατε λίγο καιρό ακόμη στο Χίτλερ αυτό θα έκανε και θα τον υμνούσατε. Οι δικοί του επιστήμονες εφήρμοσαν την ευγονική, τους πήρατε μετά εσείς, αυτοί σας χάρισαν τις μεταμοσχεύσεις".

Μόνο η βλακεία δεν έχει όρια

Πολίτης της "πρώην οθωμανικής δημοκρατίας της Ελλάδος"

Όταν λέμε ότι το μόνο πράγμα που δεν έχει όρια είναι η βλακεία δεν υπερβάλουμε. Ιδού η απόδειξη :

"«Αφού η Ελλάδα δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το όνομα Πρώην Οθωμανική Δημοκρατία, τότε πως εσείς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το όνομα Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας;», ρώτησε ο ευρωβουλευτής της Ολλανδίας Γιόχανες βαν Μπάαλεν- Johanas van Baalen. «Το όνομά σας είναι Μακεδονία και αυτή είναι η στάση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου», είπε ο Ολλανδός Ευρωβουλευτής από την ομάδα των Φιλελευθέρων Δημοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και πρόεδρος της Διεθνούς των Φιλελευθέρων"

Τι μας λέει λοιπόν αυτός ο Ολλανδός; Μας λέει ότι αφού εμείς δεν αποκτήσαμε μετά το ΄21 το όνομα "πρώην Οθωμανική Δημοκρατία" -  σημειώσατε, τότε δεν ίσχυε το δόγμα "κάθε λαός έχει το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού του" -  για ποιο λόγο τα Σκόπια πρέπει να ονομάζονται Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας; Δεν πρέπει να ονομαζόμαστε Ελλάδα κατ΄ αυτόν, διότι είμαστε μερος της άλλοτε κραταιάς Οθωμανικής Δημοκρατίας! Εφόσον όμως αυτοπροσδιοριστήκαμε ως Ελλάδα και Έλληνες, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε Μακεδονία και Μακεδόνες, δηλαδή τα Σκόπια.

Προσέξτε όμως την κουτοπονηριά του, όπως είναι το γνώρισμα όλων των βλακών. Ενώ για τα Σκόπια ισχύει το "πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία της Μακεδονίας", για την Ελλάδα δεν ισχύει. Ισχύει μόνο το "πρώην οθωμανική δημοκρατία" άνευ της Ελλάδος. Φυσικά, ούτε και της Τουρκίας διότι Τουρκία δεν υπήρχε. Υπήρχε η Οθωμανική αυτοκρατορία, την οποία αποτελούσαν οι βαλκανικές, βορειοαφρικανικές και ασιατικές ... δημοκρατίες, κατά τον κύριο Johanas van Baalen. Το άλλο που σκόπιμα βεβαίως αποσιωπά ο κ. Baalen είναι να μας πει τι σημαίνει το "γιουγκοσλαβική". Οι Σλάβοι ήταν Χριστιανοί και όχι Οθωμανοί.


Ειλικρινά δεν ξέρουμε - το ερωτηματικό παραλείπεται - πόσο δημοκρατική ήταν η Οθωμανική αυτοκρατορία και οι "συνιστώσες (!) δημοκρατίες" που τη συγκροτούσαν.  Δεν ξέρουμε ακόμη αν ήταν "της Ελλάδος" η πρώην οθωμανική δημοκρατία - παραλείπονται πολλά θαυμαστικά. Αυτό δεν έχει σημασία, κατά τον νουν του ευρωβουλευτή-μέλος των Φιλελεύθερων Δημοκρατών του ευρωκοινοβουλίου, και, φευ, κατά τον νουν των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο. Το κόμμα που  ετοιμάζονται να ψηφίσουν οι απελπισμένοι οπαδοί του άλλοτε πανίσχυρου Πασόκ. Ενδεχομένως και οι απογοητευμένοι της Νουδού. Αυτά δεν τα γνωρίζουμε, ευελπιστούμε να μας τα πουν οι ιστορικοί της νεοτερικότητας, όπως π.χ. οι ερευνήτριες  κ.κ. Ρεπούση, Δραγώνα και αρκετοί άλλοι θητεύσαντες στα δημοκρατικά υπερατλαντικά ιδεώδη.

Μεταμοσχεύσεις και διαφορετικότητα

Διαφορετικότητα

Στο χώρο του Μοναχισμού και της κατά Θεόν άθλησης αναπτύχθηκε μια έρις σχετικά με το ζήτημα των μεταμοσχεύσεων ή του εγκεφαλικού θανάτου. Ένας μοναχός έγραψε βιβλίο υπέρ των μεταμοσχεύσεων και ένας άλλος ασκησε κριτική επ΄ αυτού. Περισσότερα θα μπορούσατε να διαβάσετε εδώ : http://www.thriskeftika.blogspot.com/2012/05/blog-post_535.html
Παραθέτω ένα σημείο, από τον συγγραφέα του βιβλίου "Πέρα από τα σύννεφα", όπου και δίδει απάντηση στην κριτική που άσκησε ο συμμοναστής του π. Ησαΐας. :

"Ο εγκεφαλικός θάνατος και οι μεταμοσχεύσεις, είναι δύο καταστάσεις, που έχουν πάρει τον δρόμο της τεχνολογικής εξέλιξης, και κανείς δεν μπορεί να τις σταματήσει. Εκείνο που μπορούμε να κάνομε είναι, να σεβαστούμε την διαφορετικότητα κάποιων ανθρώπων, και αυτή να κατοχυρωθεί στην έννοια του εγκεφαλικού θανάτου. Έτσι, μέσα στα πλαίσια της ελευθερίας και του αυτεξουσίου, ο συνειδητοποιημένος δότης να μπορεί, αν θέλει, να γίνει δωρητής των οργάνων του" 

Αν και πολλά θα μπορούσα να γράψω (*) αρκούμαι να σχολιάσω μόνο το ανωτέρω εδάφιο. Ο εγκεφαλικός θάνατος δεν είναι ΔΥΟ καταστάσεις αλλά μόνο ΜΙΑ. Δεν τίθεται θέμα "να σεβαστούμε τη διαφορετικότητα κάθε ανθρώπου". Την σεβόμαστε οπωσδήποτε, οπότε αν έλθη ένας Μουσουλμάνος, ένας Ινδουιστής, ένας παπικός, ένας προτεστάντης κλπ., θα του απαντήσουμε : Πράξε σύμφωνα με αυτό ή αυτά που σε διδάσκει η διαφορετικότητά σου.
Αν όμως έλθη ένας Ορθόδοξος τι θα του πούμε; Πράξε κατά τη διαφορετικότητα που έχεις διδαχθεί; Και ποια είναι αυτή "μέσα στα πλαίσια της ελευθερίας και του αυτεξουσίου"; Έχουμε κι εμείς οι Ορθόδοξοι ποικιλίες απόψεων (διαφορετικότητα) ως προς τον νεοθάνατο της τεχνολογίας, που ονομάζεται "εγκεφαλικός θάνατος";

Φαίνεται δυστυχώς ότι έχουμε. Παγιώσαμε μάλιστα τη διαφορετικότητά μας - αυτός που έχει νουν θα καταλάβει τι εννοώ - και έκτοτε πορευόμαστε διαλεκτικά : Συνθέτουμε τις θέσεις και τις αντιθέσεις. Με θέσεις, αντιθέσεις και τελικά συνθέσεις  φτάνουμε να διαφωνούμε λέγοντας "άλλο πράγμα ο φόνος και έτερο στα όρια του φόνου". Μένει κανείς με το στόμα ανοιχτό και διερωτάται : Και τότε ποια η σύνθεση μεταξύ φόνου και ορίων φόνου; Ας δώσει την απάντηση ο μοναχός-συγγραφέας του "Πέρα από τα σύννεφα".
Αν δεν την καταλάβατε, ιδού : "Ο συνειδητοποιημένος δότης να μπορεί, αν θέλει, να γίνει δωρητής των οργάνων του", γράφει ο ευρισκόμενος "Πέρα από τα σύννεφα" μοναχός Γρηγόριος. Τώρα, αυτό το "μπορεί, αν θέλει", πόσο έκθετο αφήνει τον συνειδητοποιημένο, αλλά και τον μοναχό συγγραφέα, είναι ένα θέμα που ουδείς γνωρίζει παρά μόνο η διαφορετικότητα. Αυτή ξέρει.

(*) Η διαφωνία σχετικά με την ακριβή ή μη ακριβή απομαγνητοφώνηση, την ακριβή ή μη ακριβή καταγραφή της από ζώσης - μη ηχογραφημένης - φωνής του γ. Παϊσίου σχετικά με το θέμα, ώφειλε να την αναγάγει ο συγγραφέας του "Πέρα από τα σύννεφα" σε μια παρόμοια διαφωνία. Τότε, που αρκετοί είχαν επιδοθεί στη συγγραφή "ευαγγελίων" εξιστορούντων το βίο του Ιησού. Υποτίθεται - ναι, δυστυχώς υποτίθεται - ότι με αυτό το θέμα είχαμε ξεμπερδέψει. Όμως, η θεολογική νεοτερικότητα και μετανεοτερικότητα, που μας επεβλήθη, θέλει να επανεξετάσουμε το θέμα λαμβάνοντας υπόψη ότι "οι πατέρες ήταν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως". Και οπωσδήποτε, την διαφορετικότητα  πρέπει να μη την ξεχάσουμε. 

"Να φύγουμε όσο πιο μακρυά γίνεται"

Φυγή

Πολύ σωστά ήταν αυτό που έγραψε ένας (*) με την προοπτική των νέων εκλογών και τα σχέδια των ολίγων που μας εξουσιάζουν. Ποια είναι τα σχέδιά τους; Η μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού, η οποία θα επέλθη είτε με πόλεμο (σημ. το πιθανότερο) είτε κοινοβουλευτικά με την ψήφο. Οι εκλεκτοί της παγκόσμιας διακυβέρνησης θα λάβουν μέτρα σαν αυτά της Κίνας. Κάθε παιδί που γεννιέται θα φορολογείται. Τι έγραψε λοιπόν;

"Ο στόχος μας δεν είναι να διαπραγματευτούμε  με τον διάβολο για μια καλύτερη θέση στην κόλαση , αλλά να φύγουμε όσο πιο μακρυά γίνεται απο αυτήν προσδοκώντας και παλεύοντας  να βρούμε επιτέλους τον παράδεισο που φτιάχτηκε  όχι για λίγους αλλά για όλους"
Έλα όμως που η φυγή περνά μέσα από τις εκλογές; Είμαι εξ εκείνων που μόνιμα υποστηρίζουν την αποχή από αυτό το σάπιο βασίλειο της κοινοβουλευτικής (όπως την κατάντησαν) Δανιμαρκίας. Τι κάνουμε;

Τους "κατά συνείδησιν" πάντα εκλεκτούς ψηφίζαμε και αυτοί τώρα μας ξεπουλάνε. Ήταν σκάρτη η συνείδησή μας ή ήταν σκάρτη η συνείδηση αυτών που ψηφίζαμε; Μάλλον το πρώτο μου φαίνεται πιθανότερο. Διότι αν η συνείδηση μας έλεγε να ψηφίσουμε αυτούς που μας λένε την αλήθεια, την οποία συστηματικά φίμωσαν και φιμώνουν οι γνωστοί σε όλους πλέον "νταβατζήδες", αυτούς θα ψηφίζαμε.

Τους φιμωμένους όμως ποιος τους γνώριζε, ποιος τους γνωρίζει; Ανύπαρκτοι είναι ή υπαρκτοί και διαβεβλημένοι.

Μας έμαθαν να ψηφίζουμε "κατά συνείδησιν" και όχι "κατ΄ αλήθειαν". Λοιπόν, υπάρχει κανείς που να μιλεί τη γλώσσα της αλήθειας; Αν ναι, αυτόν θα πρέπει να ψηφίσουμε : Τον φιμωμένο, τον ανώνυμο, τον ανύπαρκτο,  τον διαβεβλημένο.

Υστερόγραφο.
Αν οι επίδοξοι κατακτηκτές βουλευτικών εδράνων - τριάντα τόσοι αρχηγοί κομμάτων - ήταν εξ εκείνων που μάχονται για την αλήθεια, δεν θα πήγαιναν να δηλώσουν υποψήφιοι, για να διασκορπιστεί η ψήφος και το κέρδος να το ωφεληθούν οι μόνιμα εγκατεστημένοι στον ιδιόκτητο "ναό" της δημοκρατίας. Μέσα από αυτούς τους φιλόδοξους αρχηγίσκους κάποιοι θα συμφωνούσαν ότι προέχει το κινδυνευόμενον, που δεν είναι άλλο από την πίστη και την πατρίδα, προεχόντως δε η αλήθεια. Αυτά.

(*) http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2012/05/blog-post_21.html

Η οπλοκατοχή και η "Αμερική των Βαλκανίων"

Παρακολουθείστε τη συνέντευξη του γ.γ. της Χρυσής Αυγής (ΧΑ) στην ΕΤ 1. Δεν θα σταθώ σε πολλά παρά μόνο σέ ένα, αυτό της οπλοκατοχής, για το οποίο ζητήθηκε η γνώμη του κ. Μιχαλολιάκου. Οι δημοσιογραφικές ύαινες ήθελαν να μάθουν τη θέση του, προκειμένου να πληροφορήσουν τους ψηφοφόρους.



Στο επίμαχο ερώτημα ο γ. γραμματέας της ΧΑ απάντησε και είπε πολύ σωστά ότι το ζήτημα είναι λεπτό και δεν μπορεί εύκολα να απαντηθεί. Λησμόνησε βέβαια ότι οι κύριοι του ΕΛΙΑΜΕΠ, που βάλθηκαν να μας κάνουν "Αμερική των Βαλκανίων", είναι οι μόνοι αρμόδιοι και κατάλληλοι να μας δώσουν αυτή (και αυτοί) την απάντηση. Αν δεν γίναμε, είμαστε σχεδόν έτοιμοι να μπούμε στον αστερισμό της αστερόεσσας. Συνεπώς, είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε ό,τι αυτό συνεπάγεται, ένα των οποίων είναι και η οπλοκατοχή. Διότι οι εξ Ευρώπης έποικοι της Αμερικής έπρεπε να αντιμετωπίσουν τους γηγενείς βάρβαρους Ινδιάνους. Μετά, αφού τελείωσαν με αυτούς, έστρεψαν τα όπλα ο ένας κατά του άλλου. Το οργανωμένο έγκλημα έπρεπε να διευθετήσει τα μεταξύ των διαφόρων "οικογενειών" σύνορα και τις αναπόφευκτες διαφωνίες τους. Οι Ινδιάνοι μπορεί να ξεκληρίστηκαν, άλλοι όμως πήραν τις θέσεις τους.

Αυτό δεν μας το είπαν οι κύριοι του ΕΛΙΑΜΕΠ, θέλησαν και θέλουν να μας κάνουν μια παγκόσμια αγαπητική οικογένεια χωρίς μαφίες, κόζα νόστρα και παρεμφερείς άλλες συμμορίες. Ωστόσο, η σιωνιστική ομερτά (: νόμος της σιωπής) παρέα με τους εγχωρίους πράκτορες, ακάθεκτοι συνεχίζουν το έργο, που τους έχει ανατεθεί. Το έργο της νέα παγκόσμιας αυτοκρατορίας του χρήματος. Αλλά και του εγκλήματος.

Το τηλεφώνημα της κας. Μέρκελ στον εικονικό μας πρόεδρο Κάρολο Παπούλια

 Το τηλέφωνο του εικονικού μας προέδρου χτύπησε και η γραμματεύς ειδοποίησε τον κύριο πρόεδρο της (εικονικής, κι αυτή) δημοκρατίας μας : Κύριε Πρόεδρε, σας ζητά στο τηλέφωνο η κα. Μέρκελ ...

Τα υπόλοιπα είναι όλα γνωστά. Η κα. Μέρκελ ζήτησε οι εκλογές αυτές να εκληφθούν σαν δημοψήφισμα, δηλαδή αν θέλουμε ή όχι το ευρώ.


Το παιγχνίδι που παίζεται τούτο τον καιρό είναι αν θα φύγουμε μόνοι μας (γι΄ αυτό η Μέρκελ ζήτησε εκλογές/δημοψήφισμα) ή αν θα μας διώξουν. Το πρόβλημα είναι δικό τους και όχι δικό μας, διότι το να μας διώξουν είναι σε βάρος τους : Αυτοί σχεδίασαν το ευρώ, αυτοί μαγείρεψαν τα ανεπαρκή οικονομικά παραστατικά μας, αυτοί άρα χρεώνονται τη δική μας αποτυχία-κατάρρευση. Που θα παρασύρει και άλλους. Αν θα φύγουμε μόνοι μας τους λύνουμε τα χέρια, για να μας πλακώσουν στις γροθιές, και τα πόδια, για να μας αρχίσουν τις κλωτσιές. Μέσα λοιπόν και ας πάνε να κουρεύονται.

Μάνα μου Ελλάς

Από το ιστολόγιο "Ας μιλήσουμε επιτέλους" και το You Tube

 

Το μάθημα του πατριωτισμού

Μετά την αποχώρηση του βουλευτή του ΛΑΟΣ κ. Πλεύρη, η δεξαμενή του ορθόδοξου Λαϊκού Συναγερμού στέρεψε. Μένει να δούμε και τον αρχηγό να επιστρέφει στον πάτο της δεξαμενής.  Θέλω να πω, της Νουδού.
Από την άλλη μεριά, όμως, η δεξαμενή του ΚΚΕ, όθεν εβλήστησε ο σπόρος του Πασόκ - ήδη ΣΥΡΙΖΑ - παραμένει ανεξάντλητη.

Περιμένουμε τι θα γίνει με τη νεοπαγή στα βουλευτικά έδρανα Χρυσή Αυγή. Οι ερχόμενες εκλογές θα μας το δείξουν. Πάντως, τα προγνωστικά δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι προοιωνίζονται τα βέλτιστα. Οι σχεδιαστές γνώριζαν ότι δεν έπρεπε να δοθεί χρόνος για παρουσία των 21 βουλευτών της μέσα στο Κοινοβούλιο της απάτης. Γι΄ αυτό προτιμήθηκε να ξαναγίνουν εκλογές και ο πατριώτης, σε εισαγωγικά, Πλεύρης γύρισε στο μαντρί του κ. Σαμαρά. Το (αρνητικό) μάθημα του πατριωτισμού δόθηκε, αλλά ακόμη δεν γνωρίζουμε πώς θα αντιδράσουν οι ψηφοφόροι. Ίδωμεν.

Το νέο διακύβευμα των εκλογών και το απρόβλεπτο κόμμα της Χρυσής Αυγής

Η κοινωνία του θεάματος είναι φασισμός, γράφει το σύνθημα. Η κοινωνία του θεάματος των συνθημάτων δεν είναι, για το συνθηματολόγο "γραφίστα"

   
   Το τοπίο αρχίζει να ξεκαθαρίζει και το νέο διακύβευμα των εκλογών δεν είναι δύσκολο να το προσδιορίσει κανείς. Από τη μία έχουμε τον ψευδοαριστερίζοντα ΣΥΡΙΖΑ και την επιχειρούμενη ανάπαπλαση του τερατώδους πασοκισμού με το νεαρό Τσίπρα στο ρόλο του "απρόβλεπτου" (σημ. επαρκώς προβλέψιμου από αυτούς που τον προωθούν) Ανδρέα, όπως άριστα ξέρουν να φτιάχνουν οι αλλότριοι image makers για τα ελληνικά δεδομένα.
   Έπειτα έχουμε τον κ. Σαμαρά της παραπαίουσας (σημ. πάντα είχε αυτό το ρόλο) Νουδού, η οποία αντλεί την "α-δεξιότητά" της (σημ. πάντα ήταν έτσι) από ό,τι ξεπέφτει εκ της προοδευτικής, και αριστερής(!), συνθηματολογίας. Όταν το "ζιβάγκο" βρέθηκε αντιμέτωπο με τη γραβάτα, νικητής αναδείχθηκε ο χυδαίος αυριανισμός και οι ήρωες, σε εισαγωγικά, του Πολυτεχνείου άρχισαν να χτίζουν νέα τζάκια ή εξοχικά. Οι γραβατωμένοι έμειναν με τους πνευματικούς πατέρες, χωρίς φυσικά να λησμονήσουν ότι καλό ήταν για τα μέτρα τους να φτιάξουν και κάποια off shore εταιρία για κάθε ενδεχόμενο. Πάντα υπάρχουν οι πνευματικές ανάγκες.
   Παρακάτω έχουμε το ΚΚΕ, αυτό το απαραίτητο εργαλείο για τη λειτουργία του Συστήματος, του εκλογικού για να συνεννούμαστε. Εδώ τα πράγματα δεν χρειάζονται πολλή σκέψη. Ο ρόλος του ήταν και είναι να υπηρετεί τον διχασμό του εκλογικού σώματος υπενθυμίζοντας μονίμως τους αγώνες του για τους εργαζόμενους. Αγώνες που κάποτε έγιναν στα βουνά με τις πλάτες της Μόσχας - μολονότι η τελευταία είχε συμφωνήσει στη μοιρασιά που είχε γίνει τότε στη Γιάλτα - ύστερα ήρθαν οι δρόμοι με τα Ιουλιανά, ακολούθησε το Πολυτεχνείο και ξαναπέσαμε πάλι στους δρόμους και στις μαζικές κινητοποιήσεις για τα εργατικά δικαιώματα κλπ., κλπ. Μας έπνιγε συν τοις άλλοις και η βρόμα των σκουπιδιών.


Οι ψηφοφόροι λοιπόν έχουν αυτές τις τρείς επιλογές. Ωστόσο υπάρχουν και οι εκλεκτικοί. Αυτοί μπορούν να διαλέξουν κάποιον από εκείνους που θα συνωστίζονται στην (δημοκρατική) ουρά των υπολοίπων. Το Σύστημα διαθέτει πλήθος εκλεκτών προς ικανοποίηση κάθε ιδιόρυθμου, επιλεκτικού ή ακόμη και "βιτσιόζου" ψηφοφόρου.


   Τέλος, έχουμε και ένα εκτός συναγωνισμού κόμμα. Είναι αυτό της Χρυσής Αυγής, που αποτέλεσε και το ξάφνιασμα στην τελευταία εκλογική, και αναποτελεσματική, αναμέτρηση. Αυτό ήταν το ουσιαστικά απρόβλεπτο. Διότι, όπως φάνηκε, ξύπνησε τα εξασθενημένα αντανακλαστικά της κατευθυνομένης δημοσιογραφίας και παρέστη ανάγκη να μας δοθούν πάλι μαθήματα για το Πολυτεχνείο, για τη Χούντα, την Κύπρο, για τους φούρνους του Άουσβιτς, τον Χίτλερ και τους Ναζί. Τα "τούβλα" της δημοσιογραφίας, όπως τα έφτιαξε ο ανελέητος πασοκισμός, μας παρέπεμψαν στον εθνικισμό και ζήτησαν να μάθουν τι εστί πατριωτισμός. Πήραν λοιπόν την απάντηση ότι πατριωτισμός σημαίνει αγάπη προς την πατρίδα και όμοια εθνικισμός σημαίνει αγάπη προς το έθνος. Και ο Χριστιανισμός, συμπληρώνουμε εμείς, όμοια σημαίνει την αγάπη για τη Θρησκεία, για την Εκκλησία, για τον άγιο Τριαδικό Θεό.
  
   Τούτο όμως δεν τους έφτανε. Πήγαν τις ερωτήσεις κάπως βαθύτερα και ρώτησαν να μάθουν ποια η γνώμη των μελών, ή ακόμη και αυτών των οπαδών τους, για τους μικτούς γάμους. Όταν ένας αγαπά την πατρίδα του και το έθνος του, τι είδους αγάπη μπορεί να έχει προς τους άλλους; Εύλογο το ερώτημα.
   Σήμερα, λοιπόν, όπου εδώ και πενήντα τόσα χρόνια διδασκόμαστε ότι η αγάπη είναι δίχως όρια, τα γνωστά "τούβλα" της δημοσιογραφίας ήταν αναμενόμενο να κινηθούν σ΄ αυτές τις συντεταγμένες - συνιστώσες κατά ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές οι "συνιστώσες" και το κόμμα των "συνιστωσών" (σημ. ίδια είναι και τα άλλα) διεκδικεί τη ψήφο μας και δεν αποκλείεται να κατακτήσει τον επιδιωκόμενο στόχο.       
   Ωστόσο, το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και όσοι ασπάζονται το σύνθημα της αγαπητικότητας και της διαφορετικότητας, προελεύσεως πατριαρχικής και παγκοσμιοποιητικής μη ξεχνάμε, ας έχουν υπόψη το κοινώς λεγόμενο, ότι το μόνο πράγμα που δεν έχει όρια είναι η βλακεία. Όλα τα πράγματα στον κόσμο έχουν όρια πλην της βλακείας και τούτο είναι το διακύβευμα των εκλογών. Ή θα επιβραβεύσουμε τη βλακεία ή θα δώσουμε ένα τέλος σ΄ αυτή την παραζάλη, όπου κυριαρχεί η ψευτιά, η υποκρισία, και η λεγόμενη "λαμογιά". Προσπάθησαν να μας αποβλακώσουν, αλλά δεν τα κατάφεραν, είναι δε χαρακτηρηστικό, αυτή η απέχθεια και αποστροφή, που ομαδικά εκδηλώνουν προς το πραγματικά απρόβλεπτο κόμμα της Χρυσής Αυγής, προέρχεται εκ του ότι αποκαλύπτει πόσο ηλίθιοι είναι όλοι τους.


   Σε υστερόγραφο, ο ερωτηθείς εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής απάντησε ότι δεν μπορεί να γνωρίζει τι κάθε οπαδός ή μέλος του κόμματος φρονεί περί μικτών γάμων. Απαγορευτική διάταξη δεν έχει εκδοθεί, έκαστος μπορεί να κάνει ό,τι βούλεται, και ο δημοσιογράφος ενώ πήγαινε για μαλλί, γύρισε κουρεμένος, όπως λέμε.

Το ελληνικό ολοκαύτωμα

Το τανκ που απελευθέρωσε τη συντρόφισσα Δαμανάκη, τον κ. Παπουτσή και άλλους εθνικούς ευεργέτες

Από το 1945 ασχολούμαστε με τη δεξιά και την αριστερά : τα κομμουνιστικά, τα χιτλερικά, τα φασιστικά και τα λοιπά διχαστικά. Πρώτο και καλύτερο στη συνθηματολογία το ΚΚΕ. Όποιος δεν ασπαζόταν τη σταλινική ιδεολογία ήταν φασίστας ή ναζί ή μούχλα συντηρητική. Και φτάσαμε στο Πολυτεχνείο για να τονώσουμε, μπας και λησμονήσουμε, το ΄45. Από τότε και ύστερα, το Πολυτεχνείο έγινε για τον Έλληνα ότι είναι το ολοκαύτωμα για τον Εβραίο. Όποιος δεν ανάβει το κεράκι στο Πολυτεχνείο (σημ. λουλούδια και στεφάνια εις την μεγάλην κεφαλή) είναι σα να μην ανάβει τη Μενορά. Από κει και πέρα η συνέχεια είναι γνωστή, η ταμπέλα έχει μπεί στο κούτελο του ... αντιρρησία συνείδησης και οι Έλληνες νεοναζί, νεοχιτλερικοί, νεοφασίστες και λοιπά βρέθηκαν με 7% στη Βουλή. Όταν σε λίγο διπλασιαστούν τα νούμερα, τότε θα λάβουμε δραστικότερα μέτρα. Οπωσδήποτε δημοκρατικότερα και τα εισαγωγικά παραλείπονται.

       Υστερόγραφο

Αφίσα κολλημένη στον τοιχο του Πολυτεχνείου. "Τόση Δημοκρατία είχαμε να δούμε από τη Χούντα", γράφει ο αφισοκολλητής. Ξεχασε όμως ότι "τόση δημοκρατία έχει", ώστε ανεμπόδιστα να ρυπαίνει τοίχους και μυαλά.

 Τώρα που άρχισαν να καλούν εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής οι τηλεπερσόνες της δημοσιογραφίας, δεν παραλείπουν να τους ζητούν τη γνώμη τους για το Πολυτεχνείο και για την Κύπρο. Όσον αφορά στην Κύπρο και τις ευθύνες της Χούντας, ουδείς εκ των καλεσμένων του νεοεισελθόντος κόμματος δεν υπενθύμισε στους μνημονευτές του κυπριακού δράματος αυτό που είχε πει ο έγκλειστος του Κορυδαλλού Ιωαννίδης στο Ειδικό Δικαστήριο : "Μας γέλασαν οι Αμερικανοί". Το δράμα της Κύπρου το σχεδίασαν άλλοι και το πραγματοπίησαν οι συνήθεις ύποπτοι : Οι χρήσιμοι ηλίθιοι, οι οποίοι ως συνήθως τρώνε την κλωτσιά όταν τα σχέδια των παγκόσμιων και διεθνών δολοφόνων εφαρμόζονται. Την ίδια κλωτσιά θα φάνε και αυτοί, που θα φτιάξουν κυβέρνηση, για να εξασφαλίσουν οι τοκογλύφοι τα δανεικά που μας έδωσαν.

Ρωμηοσύνη ή Χριστιανοσύνη;

Έγραψε ένας  Ρεπόρτερ :
"Διαφώνησα στο «είμαστε Εθνικιστές γιατί αγαπούμε την πατρίδα» γιατί από όσο γνωρίζω υπάρχει σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στον Εθνισμό και τον Εθνοφυλετισμό, ο οποίος έχει καταδικαστεί ως αίρεση από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1872 ... Ο εθνοφυλετισμός είτε είναι ελληνικός, είτε τουρκικός, είτε βαλκανικός, είτε και ευρωπαϊκός είναι διάσπαση της Ρωμηοσύνης και αίρεση της Ορθοδόξου Εκκλησίας".

Και γράφουμε εμείς :
Για να βάλουμε σε τάξη κάποια πράγματα, και να συνεννοούμαστε όταν αναφερόμαστε σε εθνισμό και εθνοφυλετισμό, ταύτα.
Αμφότερα έχουν την κατάληξη -ισμός και κάθε τι σχετιζόμενο με -ισμούς αποτελεί παραχάραξη της χριστιανικής Διδασκαλίας. Η οποία ως γνωστόν καλλιεργείται εδώ και αιώνες στους βαλτώδεις βιότοπους - σε εισαγωγικά αυτό - της Δύσης.
Λοιπόν, εθνισμός, εθνοφυλετισμός και οι ποικίλης άλλης παραλλαγής ομοιοκατάλητες λέξεις συμπεριλαμβανομένου και του Χριστιανισμού, είναι τυπικά άκυρες καθ΄ ότι ουσιαστικά ανυπόστατες. Τυπικά υπαρκτή (λόγω των αιρέσεων), αλλά ουσιαστικά ενυπόστατη είναι μόνο η Χριστιανοσύνη και ο,τιδήποτε εξ αυτής αφορμάται. Βεβαίως υπάρχει η προς την πατρίδα αγάπη, την οποία απλουστευτικά συνοψίζουμε λέγοντας ή γράφοντας για πατριωτισμό, υπάρχει η φυλή, δηλαδή το γένος, των Ελλήνων, όπως υπάρχει και το έθνος αυτών. Αυτά όμως δεν συνιστούν και δεν συναρτώνται με -ισμούς, όπως τουλάχιστον τους έχει διδάξει η διεστραμμένη Δύση. Η πατρίδα, η φυλή και το έθνος μας, αποτελούν πτυχές ενός όλου, το οποίο δεν είναι άλλο από αυτό της Χριστιανοσύνης.

Τώρα πάμε κι αυτό να το αλλάξουμε, να το ευπρεπίσουμε, και από Χριστιανοσύνη να το κάνουμε Ρωμηοσύνη. Πάντως, δυσκολεύομαι αφάνταστα να βρώ με βάση ποιο Δίκαιο - παράδειγμα φέρνω - ή άλλως περί "δικαίου αίσθημα", ανάγνωθι δικαιοσύνη, θα μπορέσει του λοιπού η Ρωμηοσύνη να διδάξει - δια βίου μάθηση, για να μη ξεχνιόμαστε - τους Νεοέλληνες. Η Ρωμηοσύνη κάνει λόγο για το "ουκ ένι Έλλην και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος" ή μήπως η Χριστιανοσύνη, την οποία κάποιοι βλάκες με πατέντα, δηλαδή πανεπιστημιακή έδρα, την αποκάλεσαν και την αποκαλούν "ιουδαιοχριστιανισμό";
   Βεβαίως, θα ισχυριστεί κάποιος, η Ρωμηοσύνη έχει βάση τη Χριστιανοσύνη. Γιατί όμως πρέπει να το αλλάξουμε; Μπορεί να μας απαντήσει; Έλληνες είμαστε και στα ελληνικά μιλάμε για Χριστό, για πατρίδα, για φυλή, για έθνος. Τι περισσότερο έχει να μας δώσει η Ρωμηοσύνη από τη Χριστιανοσύνη; Στο κάτω της γραφής, ποιο από αυτά τα δύο αποκλείει τον εθνοφυλετισμό; Για να δούμε τι έχει να μας πει.

Το βολευτήριο των κηφήνων

   Ακούσαμε την κα. Παπαρήγα να μας λέει :
"Ούτε το εκλογικό αποτέλεσμα του Μαΐου ούτε του Ιουνίου μπορεί να θεωρηθεί, όποιο κι αν είναι αυτό, ότι καταργεί το μνημόνιο και τη δανειακή συνθήκη... για να καταργηθεί το μνημόνιο και η δανειακή συνθήκη πρώτα πρέπει να καταργηθεί με απόφαση της πλειοψηφίας της βουλής και μετά να κοινοποιηθεί η απόφαση στα όργανα της ΕΕ ... Όλοι ξέρουμε πώς κινείται το πολιτικό σύστημα, ή γενικότερα πώς γίνεται ο χειρισμός τέτοιων μεγάλων ζητημάτων ... Όλες οι άλλες συζητήσεις είναι περιττές. Γι’ αυτό και χρειάζεται να υπάρχει ένα αντίβαρο μέσα στο κοινοβούλιο και πάνω απ’ όλα μέσα στο λαό, γιατί τα πράγματα μετεκλογικά, είτε κεντροδεξιά είτε κεντροαριστερά έχουμε, το τιμόνι θα στρέφει συνεχώς όλο και πιο δεξιά για το λαό"

    Και σχολιάζουμε :
 Ώστε λοιπόν όλοι ξέρουμε πώς κινείται το πολιτικό σύστημα! Ακόμη καλύτερα όμως το ξέρει και η κα. Παπαρήγα του ΚΚΕ, γι΄ αυτό και όλα τούτα τα χρόνια του μεταπολιτευτικού Συστήματος έμενε στις θέσεις της και παραδόξως το κόμμα στα ποσοστά του! Τι έγινε όλα αυτά τα χρόνια; Τι έκανε το αντίβαρο (sic) που ονομάζεται ΚΚΕ; Καθόταν εκεί, σαν τον γνήσιο εκφραστή του λαού και των προοδευτικών λαϊκών δυνάμεων, για να τρέφεται κι αυτό με χρήματα, αλλά κυρίως με συνθήματα, όπως πχ., "είτε κεντροδεξιά είτε κεντροαριστερά έχουμε, το τιμόνι θα στρέφει συνεχώς όλο και πιο δεξιά".  Αποδείχθηκε ότι περισσότερο επιδέξιοι ήταν όσους διάλεγαν οι ψηφοφόροι. Λεφτά έπαιρναν, ψήφο έδιναν, όχι όμως στο Κουκουέ, που έμενε διαρκώς στη διχαστική διαλεκτική του "δεξιά και αριστερά". Η σύνθεση ποτέ δεν το ευνόησε, παρότι έκανε την παραχώρηση και μάζεψε στις τάξεις του την ορθόδοξη και χριστιανή - εισαγωγικά παραλείπονται - κα. Κανέλλη με τα γάλατα και τις φραντζόλες.

Τα λεφτά όμως ήταν δανεικά, και όταν η κραιπάλη έφτασε στο αναμενόμενο αποκορύφωμα (σημ. ήταν οι Ολυμπιακοί 2004), τότε ανακαλύψαμε ναυάγια σαν τον Τιτανικό ή περίστροφα πάνω στα τραπέζια (ή Τράπεζες). Οπότε, μας ήρθε το "μαζί τα φάγαμε" και το "φέρτε τα πίσω όλα". Τούτο όμως δεν τόλμησαν να το πούν οι εκλεγμένοι μας στο ιερόν της Δημοκρατίας. Δεν σημαίνει όμως ότι δεν το λένε τα καφενεία. Το λένε και το λέγανε εδώ και χρόνια, πλην οι εκλεγμένοι μας προτιμούσαν τα σαλόνια της Πλατείας Κολωνακίου, όπου σύχναζαν και οι συνθηματολογούντες σαν την κα. Παπαρήγα του ΚΚΕ.

   Αίφνης λοιπόν, και όπως λένε από το πουθενά, αυτά που έλεγαν τα καφενεία βρέθηκαν στις εκλογές της 6ης Μαΐου με ένα ποσοστό 7%. Πώς έγινε αυτό, είναι το μεγάλο ερώτημα της ακριβοπληρωμένης (τώρα επιστρέφει κι αυτή τα δανεικά) δημοσιογραφίας. Προβλέπω το ερώτημα θα γίνει ακόμη μεγαλύτερο, όταν οι κάλπες δείξουν τα διψήφια νούμερα της Χρυσής Αυγής. Αρκεί αυτοί που καλούνται να δίδουν σοφότερες απαντήσεις σχετικά με τη "ρετσινιά" που συνεχίζουν να τους προσάπτουν οι κηφήνες της δημοσιογραφίας : Αυτά τα φασισταριά του νέου Γερμανογαλλικού imperium με τις, οπωσδήποτε, απαραίτητες λατινικές προδιαγραφές του. Αυτοί οι Φράγκοι είναι οι γεννήτορες του φασιστοναζισμού και όχι εμείς. Οι εγχώριες μαϊμούδες, σαν αυτές που βάλθηκαν να μας κάνουν "Αμερική των Βαλκανίων", είναι άλλο θέμα όχι του παρόντος. Αν η κα. Παπαρήγα είχε διαφορετική καταγωγή, ας είχε φροντίσει να συχνάζει στα ελληνικά καφενεία αντί του βολευτηρίου των κηφήνων ή, σε εισαγωγικά, ναού της Δημοκρατίας.

Πισώπλατες μαχαιριές

 (Νεότερη επεξεργασία 10/05/2012)
Αρθρογράφος με την υπογραφή "Ελεύθερη Σκέψη" έγραφε μεταξύ άλλων κι αυτό :

Το πλήθος προσκαρτερεί τον ηγέτη

"Πατριώτες, πιστέψτε με, σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα αυτή η χώρα εάν δεν αλλάξει και δεν αναζητήσει έναν ηγέτη ... θα αποτελεί παρελθόν"

Παρατυχών δε αναγνώστης διελογίζετο :

Οι πατριώτες πρέπει να πιστέψουν ότι δεν έχουν ανάγκη από ηγέτη - άλλο ηγέτη για να συνεννοούμαστε. Ο ηγέτης υπάρχει αλλά οι πατριώτες δεν τον πιστεύουν πια. Θέλουν να τον δουν με τα μάτια τους, να τον ακούσουν με τα αυτιά τους, να τον ψηλαφήσουν με τα χέρια τους. Αν κάτι τέτοιο περιμένουν, σκέφτηκε, σύντομα θα το βρουν - και τον βρουν - μπροστά τους. Τον βρήκαν οι Γερμανοί στο παρελθόν και η ανθρωπότητα κολύμπησε στο αίμα. Τον βρήκαν οι Ρώσοι, έπαθαν κι αυτοί το ίδιο. Είχαμε κι εμείς τον Ελευθέριο Βενιζέλο και ...
 
Άσ΄τα, καλύτερα να μη το κουβεντιάζουμε "Ελεύθερη Σκέψη". 

Υπήρξε όμως και συνέχεια. Αν θέλετε την διαβάζετε 

 Αγαπητέ φίλε Κυπριανέ Χριστοδουλίδη,

Αυτούς που αναφέρεις και σε αυτούς που αναφέρεσαι δεν έχουν να κάνουν με τον τίτλο του ηγέτη, αλλά με τον τίτλο του δικτάτορα, ο ηγέτης κερδίζει την αρχηγία, ο δικτάτορας την απαιτεί, ο ηγέτης εκλέγεται, ο δικτάτορας ενθρονίζεται, ο ηγέτης συμπάσχει με τον λαό, ο δικτάτορας τον τιμωρεί, ο ηγέτης μένει στην ιστορία για τα έργα του, ο δικτάτορας για τις πράξεις του.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ 

 Αγαπητέ σκεπτόμενε ελευθέρως,

Γερμανοί και Έλληνες ανέδειξαν τους (φωτογραφικά) αναφερομένους ηγέτες τους με την ψήφο. Όσο για τους Ρώσους, εκεί έπεσε μπόλικο αίμα από τους ηγέτες "για να γυρίσει ο ήλιος" του ηγέτη. Όποιος δεν ψήφιζε πήγαινε σε ειδικό αναμορφωτήριο ή σε campus ψυχιατρικών ερευνών. Η Δύση είχε άλλου είδους αποτελεσματική θεραπεία (περίπτωση αδελφων Κένεντυ).

Εμείς το παλεύουμε, αφού χάσαμε τον χαρισματικό, τον ... εθναρχικό και τον εκσυγχρονιστικό. Δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για να φανεί - επιτέλους - ο ηγέτης. Τον οποίο έχουμε, αλλά δεν έχουμε. Επειδή δεν είναι κατάλληλος για τη μάζα.

Αγαπητέ φίλε Κυπριανέ Χριστοδουλίδη,

Προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις να καταλάβω αυτά που γράφεις και αυτά που εννοείς, τα οποία πιθανώς για την συντομία του γραπτού λόγου είναι κωδικοποιημένα με τον δικό σου κώδικα σκέψης και γραφής, γι αυτόν τον λόγο σε παρακαλώ πολύ για να γίνονται τα σχόλια μας αποδεκτά και κατανοητά από όλους και αν έχεις την ευγενή καλοσύνη κάνε τον γραπτό σου λόγο ποιο καθάριο και ποιο συγκεκριμένο, για να γνωρίζω και εγώ που κάθομαι απέναντι από έναν άψυχο υπολογιστή τι θέλει να μου πει ο διαδικτυακός συνομιλητής μου, έτσι ώστε, να αποφεύγουμε ασάφειες, σκοτεινές και ακατανόητες διαδρομές σκέψεις.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ 

 Αγαπητέ σκεπτόμενε ελευθέρως,
Τι ακριβώς σε δυσκολεύει, τι ακριβώς σε μπερδεύει, τι ακριβώς είναι αυτό που γράφω με το δικό μου κώδικα και δεν μπορείς να αποκωδικοποιήσεις. Πέσ΄το κι εδώ είμαι, να γίνω σαφέστερος για το τι ακριβώς εννοώ γράφοντας ότι : ηγέτη έχουμε, αλλά δεν έχουμε. Επειδή τα μάτια μας δεν τον βλέπουν, τα αυτιά μας δεν τον ακούν, τα χέρια μας δεν τον ψηλαφούν. Μήπως πρέπει να συμπληρώσω, δεν θεραπεύει τις συγκύπτουσες, δεν θεραπεύει τους εκ γεννετής τυφλούς, δεν καθαρίζει λεπρούς και δεν ανασταίνει τους "τετραήμερον όζοντες";

Αγαπητέ φίλε Κυπριανέ Χριστοδουλίδη,

Όταν εγώ σχολιάζω, η αρθρογραφώ, προσπαθώ με κάθε κύτταρο του οργανισμού μου να δώσω ξεκάθαρα και με ακρίβεια στον αναγνώστη των άρθρων μου και των σχολιασμών μου ένα καθαρό τοπίο, χωρίς ομίχλες, χωρίς λακκούβες, χωρίς παγίδες και προπάντων, χωρίς λεκτικά υπονοούμενα, με τα οποία ο άτυχος αναγνώστης θα συντρέξει βοηθείας αστρολόγου, μέντιουμ και θα αναζητήσει μετά μανίας το οικογενειακό του δένδρο, για να καταλάβει εάν έχει το κληρονομικό χάρισμα.

Το να γράψω και εγώ με την σειρά μου, έχω τον ηγέτη, αλλά ποιόν ηγέτη, που δεν είναι ηγέτης, αλλά είναι μέσα στους ηγέτες, γεννημένος από ηγέτες, αλλά δεν τον βλέπουν οι ηγέτες, είναι εύκολο, το δύσκολο είναι να μπορέσεις με μία λέξη να δώσεις στον άλλον ολόκληρο βιβλίο να διαβάσει, όχι για να τον πάρει ο ύπνος, αλλά για να ταξιδέψει με αυτά που θέλεις να του πεις.

Αγαπητέ μου φίλε, τα υπονοούμενα και τα διφορούμενα χρησιμοποιούνται για να παγιδέψουν έναν συνομιλητή και όχι για να τον κάνουν ισότιμο μέρος και μέλος της κουβέντας.
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ

Καλώς, αγαπητέ σκεπτόμενε ελευθέρως.
Λάβε όμως υπόψη ότι υπάρχουν ποικίλης μορφής τρόποι, για να εκφράσει κάποιος τον ενδιάθετο λόγο του. Άλλοι τον έχουν έτοιμο, άλλοι όμως δεν ακολουθούν το στερεότυπο της γραφής δίκην συνταγογραφίας.

Φαίνονται εκ πρώτης όψεως δυσνόητα αυτά που γράφω. Δεν με εκπλήσσει, αφού μάθαμε πια ότι ηγέτη δεν έχουμε (παρένθεση, επειδή είναι ιουδαιοχριστιανικής καταγωγής και προέλευσης!!!) και τον αναζητούμε σε αυτόν που τα ξένα κέντρα μας τον φέρνουν έτοιμο. Θλίψη, θλίψη και μόνο θλίψη.

 Αγαπητέ φίλε Κυπριανέ Χριστοδουλίδη,

Είδες, ακόμα θέλεις να γράψεις την λέξη Χριστός και δεν μπορείς, αλλά την αφήνεις σαν πούπουλο, έτσι ώστε, να γλιστρήσει ανάμεσα στα μισάνοικτα παράθυρα του μυαλού μας, όχι από εσένα, αλλά από τον τυχαίο αέρα, για να έχεις μετά να πεις, «Συ Είπας».

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ 

 Αγαπητέ σκεπτόμενε ελευθέρως,
Η απλουστευτική σκέψη συνεπάγεται και απλουστευτική γραφή. Δεν είναι κακό αυτό. Κακό είναι να μη βλέπεις τι πάνε να μας φτιάξουν, τώρα που πάψαμε να πιστεύουμε στον ηγέτη που έχουμε, αλλά δεν έχουμε, και καλούμαστε να πιστέψουμε (οι πατριώτες) σ΄ αυτόν που θα έρθη - μάλλον θα μας τον φυτέψουν.

Τον ηγέτη τους περιμένουν κάποιοι άλλοι, διότι όταν τους φανερώθηκε, αυτοί τον ξεπάστρεψαν και έκτοτε ζούν με την προσδοκία της εμφάνισής του. Έκαναν και σε μας το ίδιο, μόνο που εμείς μείναμε αμέτοχοι της θεοκτονίας που εκείνοι διέπραξαν. Δεν παύουμε όμως να είμαστε θεομάχοι. Τα παιδιά μας μαθαίνουν τις ιουδαιοχριστιανικές (sic) παραδόσεις και αυτές πρέπει να τις τελειώσουμε.

To μάθημα μας το παρέδωσε ο οικουμενικός Βαρθολομαίος λέγοντας πως έχουμε τον ίδιο θεό. Τον ίδιο έχουμε όμως και με το Ισλάμ, ασχέτως αν αυτός βρίσκεται στα μαχαίρια με τον γνήσιο θεό των Εβραίων. Προς το παρόν ο "μιγάς", όπως τον θέλουν, ιουδαιοχριστιανικός και ο γνήσιος εβραϊκός τα πάνε καλά. Ερώτημα παραμένει τι θα γίνει με τον πάνθεον του Ολύμπου. Υποθέτω, σύντομα θα μας δοθεί η απάντηση.

Τις τελειώσαμε λοιπόν τις ιουδαιοχριστιανικές, όπως μας δίδαξαν, παραδόσεις και τώρα πνιγόμαστε στα δάνεια, στα μνημόνια, στις συμβάσεις κλπ., μέχρις ότου κάνει την εμφάνισή του ο ηγέτης μας. Αυτόν που θα πιστέψουμε και θα μας σώσει, όπως θα σώσει και εκείνους που τον περιμένουν εδώ και δυόμιση χιλιάδες χρόνια. Το πάνθεον του Ολύμπου βρίσκεται στις εκκρεμότητες, όπως έγραψα, και αυτές σύντομα θα διευθετηθούν. Ούτως ή άλλως πρέπει να είμαστε έτοιμοι οι πατριώτες να αλλάξουμε, και να αναζητήσουμε τον ηγέτη μας, αν δεν θέλουμε να γίνουμε παρελθόν.
Προσωπικά, φοβάμαι ότι γίναμε.

Αγαπητέ φίλε Κυπριανέ Χριστοδουλίδη,

Ο άνθρωπος ακόμα δεν μπορεί να καταλάβει τα απαραίτητα, όπως το να σκέπτεται και να φιλοσοφεί γι αυτά που γίνονται γύρω του και αντικαθιστά τα δώρα του Θεού όπως την σκέψη και την λογική με τα αντίδωρα της παράνοιας και της ψυχεδέλειας του σύγχρονου φτιασιδωμένου ψευτόκοσμου, ο οποίος αποτελείται από χιλιάδες θεούς και ακόμα ποιο πολλές χιλιάδες θρησκείες, οι οποίες κατά κύριο λόγο του σκοτεινιάζουν περισσότερο το είδη μπερδεμένο μυαλό του, με αποτέλεσμα, αυτήν την στιγμή να κοιτάμε το δένδρο, ενώ οι άλλοι γύρω μας κόβουν το δάσος, αυτό το δάσος που μέσα του κρύβει την ζωή, την σκέψη, τον πολιτισμό, την ειρήνη, την δημοκρατία και την δικαιοσύνη, την οποία τα τελευταία ιδίως χρόνια την έχουμε στραγγαλίσει, αποτεφρώσει και εξαφανίσει στα πέρατα των ατελείωτων προσωπικών μας σκοτεινών ωκεανών.

Μετά τα παραπάνω δεν μου μένει να γράψω τίποτε άλλο προκειμένου να σε πείσω για την πνευματική, όσο και ψυχική ανικανότητα της σημερινής ανθρωπότητας, που το μόνο της επίτευγμα είναι, το να κάνει ένα βήμα εμπρός και δύο πίσω.

Όσο για τους Θεούς, τον Θεό, τους Μεσσίες και τους κάθε λογής επουράνιους σωτήρες ένα έχω να πω, είτε υπάρχουν είτε όχι, είτε μας προστατεύουν είτε μας μισούν, ένα είναι το σίγουρο, πάντα ο άνθρωπος θα έχει ανάγκη λόγω σωματικής και πνευματικής ατέλειας και ανεπάρκειας, έναντι αυτών που δεν μπορεί να κατανοήσει, έναν προστάτη Θεό, είτε αυτός είναι φτιαγμένος από πνεύμα, είτε είναι φτιαγμένος από κοινή σάρκα.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ

Αγαπητέ σκεπτόμενε ελευθέρως,
Κλείνοντας, και αφού σε ευχαριστήσω για την κουβέντα που είχαμε, ένα θα σου γράψω ακόμη. Από τι είναι φτιαγμένος(!) ο Θεός, ούτε το βρήκαμε, ούτε θα το βρούμε, ούτε θα μπορέσει ποτέ κανείς να μας το πει.

Τούτα τα γράφω με αφορμή το δικό σου : "... πάντα ο άνθρωπος θα τον έχει ανάγκη, είτε είναι φτιαγμένος από πνεύμα, είτε είναι φτιαγμένος από κοινή σάρκα". Θα μου πεις, φραστική διατύπωση είναι αυτό το "φτιαγμένος". Έστω, αλλά οι σκεπτόμενοι σκέφτονται όταν γράφουν και αποφεύγουν τα χοντρά λεκτικά ατοπήματα. Δεν θα είχα τίποτα να προσθέσω, αν έγραφες : πάντα ο άνθρωπος θα τον έχει ανάγκη, είτε είναι πνεύμα, είτε εγένετο εν υποστάσει ανθρώπου.

Το όνειρο του αναποφάσιστου

Το όνειρο του ...αναποφάσιστου :"Να ‘μουν το Μάη ΣΥΡΙΖΑ , τον Ιούνιο Καμμένος , όλους τους μήνες φωνακλάς και αγανακτισμένος" .Από το ιστολόγιο http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2012/05/blog-post_3635.html 

 Μπορεί  ο παραπάνω τίτλος να φαίνεται ως ένα απο τα συνηθισμένα ευφυλογήματα  που χρησιμοποιούν τα ιστολόγια  προκειμένου να τραβήξουν την προσοχή των περαστικών, όμως  δεν μπορούσα να σκεφτώ κάτι διαφορετικό για να περιγράψω  σε μία φράση  τον τρόπο σκέψης  του συμπολίτη μου  που κάποιοι τον ονόμασαν, "αναποφάσιστο", "μετακινούμενο" κλπ.

Μιλώ για εκείνον τον συμπολίτη μου, που  αγανάκτησε με την  προδοτική και δωσίλογη  συμπεριφορά  των  μονοκομματικών και τρικομματικών - δικομματικών  κυβερνήσεων  της τελευταίας  διετίας,για  εκείνον  που  οργίσθηκε  με το ξεπούλημα της πατρίδας του, για αυτόν που κατέβηκε μαζί μου στις πορείες , που έφαγε κάμποσα χημικά και ξύλο απο τα ΜΑΤ, για εκείνον  δηλαδή τον Έλληνα  που  φώναζε και μούτζωνε  διαλαλώντας παντού  πως  ξύπνησε  και απο πρόβατο έγινε  πολίτης.

Αναφέρομαι  σε εκείνον  τον συμπατριώτη μου  που  με λοιδορούσε  και με κορόϊδευε όταν του  έλεγα  πως  δεν φτάνει  να   μιλάς γενικά και αόριστα για ελευθερία  και δημοκρατία, χωρίς  να θέλεις να μάθεις ποιά είναι  τα ποιοτικά  χαρακτηριστικά  τους.

Μιλώ για  αυτόν  που κουράστηκε να βολοδέρνει   ανάμεσα  στα  ΜΑΤ και τους κουκουλοφόρους ,στα πανώ και τις φωτιές.

Για αυτόν τον Έλληνα  που   θόλωσε η ματιά του απο τα καπνογόνα  της  νεοεποχήτικης  ρητορείας  των γελωτοποιών  της εξουσίας. 

Για εκείνον που  έστρεφε  το κεφάλι  σαν  τον τρελό ,μια στα βοθροκάναλα  του εθνομηδενισμού και του "νέου πατριωτισμού" και μιά  στους κράχτες  των  σκοτεινών καταγωγίων  με την "πατριωτική"  ταμπέλα. 

Με τέτοια θολή  ματιά και σύγχυση, ήταν  αναμενόμενο  ότι θα  χάριζε  πιστοποιητικά "δημοκρατικής νομιμότητας"  στη συμμορία του Μιχαλολιάκου  και  "αριστερωσύνης" στο πολυκατάστημα  του Τσίπρα.

Ναι, δεν "αγόρασε "  τα ληγμένα  πολιτικά προϊόντα των δωσίλογων   της  δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας ,όμως  αυτό δεν σημαίνει ότι  απέφυγε  τα "γεννόσημα" που του πλασάρισαν  με πονηριά  τα επιτελεία  των Βρυξελιωτών  πρεζεμπόρων.

Και τώρα  που κατακάθισε  ο κουρνιαχτός  των εκλογών, μη ξέροντας αν πρέπει να πανηγυρίσει ή να κλάψει, κάθεται  χαυνωμένος στον καναπέ  περιμένοντας  να βγάλει άκρη  απο τα τηλεπαραθύρια  του άμβωνα της "Νέας Εποχής".

Όταν παλιά  ο Έλληνας  διψούσε για ελευθερία , έβγαινε ο ίδιος έξω για να τη βρεί .Έξω στον καθαρό αέρα ,πατώντας γερά στη γή  και βλέποντας με ελπίδα και σιγουριά τον ουρανό.

Η πίστη  του  στο Χριστό  ήταν  εκείνη  που του έδωσε  δύναμη  και καθαρή ματιά για να αγωνιστεί και να  ξαναπάρει πίσω την κλεμένη  ελευθερία.

Δεν έψαχνε ανάμεσα στους κοτζαμπάσηδες   να βρεί   εργολάβο  για να του αναθέσει, αυτό που  ήταν δική του δουλειά και υποχρέωση.

Δεν ακολουθούσε  απο  πίσω κάθε  μεταμφιεσμένο  Καραγκιόζη  που  του παρίστανε  τον αγωνιστή , τον πατριώτη , τον "οραματιστή  του Έθνους".

Το "Οκταήχι", το  "΄Βαγγέλιο" και την ιστορία  του, δεν  τά ΄μαθε   απο  τους  Τούρκους,  τους φραγκολεβαντίνους  "Ναϊτες" του Μέτερνιχ και της "Ιερής Συμμαχίας", ούτε  απο τους "ουδέτερους"  ορθολογιστές  του Κοτζαμπασαίικου, αλλά απο κάποιους  σαν τον  Άγιο Ευγένιο τον Αιτωλό (Γιαννούλη) που  έδειχνε  στο  σκλαβωμένο  ποίμνιο ποιοί ήταν οι "λυκόμορφοι  φορολογητές" και ποιοί  οι συναγωνιστές του.

Αφήσαμε τον Μακρυγιάννη και τον Παπουλάκο, τον  Κολοκοτρώνη  και τον Καποδίστρια,  που ήταν  η σίγουρη  "μαγιά" του  εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα,  και  "πιάσαμε προζύμι"  απο τις κοπριές   του  Μιχαλολιάκου και  τα  τσόφλια  του  προτεσταντικού  ΣΥΡΙΖΑ.

Καταντήσαμε  να  γίνουμε  οι  παλιόψαθες  του ενός και του άλλου  ξένου ή ντόπιου μασκαρά θεωρώντας  επιτυχία και "επανάσταση"  την  ...διαπραγμάτευση  με τον  τύρρανο.

Εύχομαι στις επόμενες εκλογές ( αν γίνουν ποτέ)  ο ελληνικός λαός να σκεφτεί  πρώτα απο  όλα αν θέλει   να στείλει  στη "νέα βουλή"  εκπροσώπους  ή  εργολάβους-υπερασπιστές,  ή διαμορφωτές της αλήθειας, αγωνιστές και συμπαραστάτες του  ή  συμβούλους και διαχειριστές της μιζέριας του.

Αν κάποιος απο σας που διαβάζετε αυτές τις αράδες  θέλει   πραγματικά  σοφές απαντήσεις , του συστήνω  να διαβάσει  τον "Ηλίθιο" του Ντοστογιέφσκι.

Σε αναζήτηση δρόμου

Αφού διαβάσετε το άρθρο "Το τελετουργικό των διερευνητικών εντολών" στο σύνδεσμο που ακολουθεί (http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6461) και έχετε το ενδιαφέρον και το χρόνο για κάτι περισσότερο, ρίξτε μια ματιά στο σχόλιο που ακολουθεί. Σημειώνω, το σχόλιο δεν εγκρίθηκε προς δημοσίευση.

 Δρόμοι υπάρχουν πολλοί, μας μένει όμως να μάθουμε την οδό και τον αριθμό

Σχόλιο

"Αλλού κινήσαμε εμείς/κι αλλού η ζωή μας πάει" 

 "Η κατάρρευση χωρίς τη ΔΥΝΑΜΙΚΗ ενός ρωμαλέου και οργανωμένου λαϊκού κινήματος οδηγεί στην ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ αναδιάταξη και ανασύνθεση του καθεστώτος. Αυτός είναι ιστορικός νόμος." 

Αυτά γράφει οξυδερκής πολιτικός αρθρογράφος σε ιστολόγιο και ας μας επιτρέψει αυτή την παρέμβαση, η οποία ίσως είναι πολιτικά ανώριμη, άκομψη ή έστω αφελής. 

Τη "δυναμική ενός ρωμαλέου και οργανωμένου λαϊκού κινήματος" τη ζήσαμε καθ΄ όλη τη διάρκεια της πασοκικής κυριαρχίας με τη μικρή έστω παρένθεση της μητσοτακικής και καραμανλικής παρέμβασης. Οι δρόμοι γέμιζαν από απεργούς, η Ελλάδα κοβόταν στα δύο, τα λιμάνια κρατούσαν δέσμιους επιβάτες και εμπορεύματα, για να θυμηθούμε κάποιες πτυχές της αναφερομένης "ανύπαρκτης δυναμικής του ρωμαλέου κινήματος". Η δυναμική αυτή ήταν πάντοτε παρούσα και είχε εκτός άλλων στόχων, τη δημιουργία έντονων κοινωνικών παρενεργειών, όπως παραδείγματος χάριν οι οδηγοί βυτιοφόρων και φορτηγών να έρχονται σε διαπληκτισμούς με τους αγρότες και άλλοτε, οι αγρότες να τα βάζουν με τους φορτηγατζήδες, που άφηναν τα προϊόντα τους να σαπίζουν λόγω της απεργίας.  Και όλα αυτά σε μια πρωτεύουσα των 5 εκ. κατοίκων, όπου 2-3 φορές το χρόνο, κάθε χρόνο, την έπνιγαν τα σκουπίδια, η βρόμα και η δυσωδία.

Αλλά πέραν αυτών, είχαμε και έχουμε τη ρυπαρογραφία των τοίχων με αφίσες και συνθήματα κινηματικής και επαναστατικής έμπνευσης. Αν όλα αυτά δεν είχαν στόχο την όξυνση της κοινωνικής αγανάκτησης, με επιδιωκόμενο αποτέλεσμα τη δυναμική της οργάνωσης για λαϊκό κίνημα στους δρόμους, δεν μπορώ να βρώ σε τι άλλο αποσκοπούσαν. 

Δυστυχώς, όπως δείχνουν τα πράγματα, κάποιοι αλλού σημαδεύουν και άλλο πετυχαίνουν (: "αλλού κινήσαμε εμείς, κι αλλού η ζωή μας πάει", όπως λέει το τραγούδι). Η Χρυσή Αυγή είναι παρούσα. Αν λοιπόν όλη αυτή η δυναμική, με επιχειρήματα και πρακτικές, οδήγησε στο εκλογικό αποτέλεσμα του 7%, τίθεται το ερώτημα γιατί οι πρακτικές και τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς - προοδευτικες κλπ. δυνάμεις - μένουν καθηλωμένα εδώ και χρόνια στο 8%; Απορώ και διερωτώμαι : Μήπως όλοι αυτοί που αναζητούν τη λύση των δρόμων (παρένθεση, επειδή "ο μόνος δρόμος για να αναχαιτιστούν οι χειρότερες λύσεις των «νταβάδων» είναι η ΑΜΕΣΗ και ταχεία ανάπτυξη και οργάνωση της λαϊκής ΟΡΓΗΣ στο δρόμο"), όπως γράφει το άρθρο, λειαίνουν το έδαφος για να περπατήσουν άλλοι;

Η πολιτική σύνθεση

Έγραψε ένας :

"Η ταυτόχρονη παρουσία «δηλωμένων» νεοταξικών βουλευτών όπως η Ρεπούση για παράδειγμα  και των Χρυσαυγιτών Εθνικιστών, αν και θεωρητικά θα αποτελούσε ιδεατή κατάσταση σύνθεσης και δημοκρατικού διαλόγου μεταξύ των αντιθέτων θέσεων, στην Ελληνική πραγματικότητα θα αποτελέσει θρυαλλίδα για την ανεξέλεγκτη έκρηξη συγκρουσιακών καταστάσεων",

και σχολίασε άλλος

 Φωτογραφία που αναζητεί διαλεκτική "σύνθεση"

Επειδή στη δημοκρατία κυρίαρχο είναι το περί συνθέσεως δόγμα, απότοκο της αριστοτελικής διαλεκτικής αρχής "θέση, αντίθεση, σύνθεση", καλό θα ήταν να θυμηθούμε τι λέγει περί αυτής ένας πατέρας της Εκκλησίας (αγ. Ι. Δαμασκηνός). Φυσικά, διεφθαρμένοι νόες από τα σύγχρονα κηρύγματα (σημ. όχι μόνο από τον άμβωνα) αγαπισμού, θα τον έβγαζαν κι αυτόν φασίστα ή "χρυσαυγίτη", επί το ... πολιτικότερον και δημοκρατικότερον.

"Σύνθεσις γὰρ ἀρχὴ μάχης, μάχη δὲ διαστάσεως, διάστασις δὲ λύσεως"

Όσοι νομίζουν ότι με τις δημοκρατικές συνθέσεις τους μπορούν να γεφυρώσουν τα αγεφύρωτα πλανώνται πλάνη οικτρά. Αυτό που κάνουν είναι εξωτερικά να φαίνονται δημοκράτες, εσωτερικά όμως - δεν φαίνονται βέβαια - είναι σκέτα "φασισταριά" .

Στην προκειμένη παρούσα πολιτική μας κατάσταση και κρίση, ποια γεφύρωση μπορεί να γίνει μεταξύ διεθνισμού (παγκοσμιοποίησης) και πατριωτισμού; Ποιο πολιτικό μοντέλο προσφέρεται σαν παράδειγμα σύνθεσης; Μήπως οι ΗΠΑ, όπου ανθεί (κρατικά και παρακρατικά) πάσα παρανομία και  εμφανώς πλέον γίνονται ολοένα και περισσότερο απροκάλυπτα εγκληματικές; Παρένθεση, τα πυρηνικά του Σαντάμ ακόμη δεν βρέθηκαν. Ποιά η γεφύρωση ανάμεσα σε ένα εκατονταετές δυσβάστακτο χρέος και στην απαλλαγή μας από αυτό, που ως λαός δεν ζητήσαμε και ουδέποτε κληθήκαμε να εγκρίνουμε ή να απορρίψουμε; Ποια σύνθεση και ποια γεφύρωση μπορεί να υπάρξει μεταξύ αριστερού (κομμουνιστικού) κοινωνισμού και δεξιού (καπιταλιστικού) ανθρωπισμού, όταν αμφότερα τα συστήματα μάχονται  ποιο από αυτά θα κατακτήσει τον παγκόσμιο πλούτο αδιαφορώντας για τις ζωές που θα χαθούν προς επίτευξη του στόχου τους;

Αν λοιπόν αναζητούμε μια άλλου είδους δημοκρατία, αυτή πρέπει να έχει ξεκαθαρίσει τη σχέση της με αρχές ή δόγματα, σαν αυτό της διαλεκτικής σύνθεσης μεταξύ θέσης και αντίθεσης.

Η απειλή της ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας

   «Η Ελλάδα πρέπει να έχει υπόψη της πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στο πρόγραμμα εξυγίανσης εάν θέλει να παραμείνει στο ευρώ», σημείωσε το στέλεχος της ΕΚΤ, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Handelsblatt. «Τυχόν απόρριψη του μνημονίου οδηγεί σε έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ» 

"καὶ ἀναβιβῶ ἐπὶ πᾶσαν κεφαλὴν φαλάκρωμα"

   Αυτά μας διεμήνυσε το φαλακρό κρανίο, μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ, Γεργκ Άσμουσεν. Ώστε, έτσι, λοιπόν; Απόρριψη των μνημονίων θα μας έβγαζε από το ευρώ, ίσως και από και την ενωμένη Ευρώπη; Δεν μας λέει όμως ποιος μας έβαλε στο ευρώ. 
Μήπως ρωτήθηκαν οι λαοί της Ευρώπης αν θέλουν να έχουν το ενιαίο νόμισμα; Μήπως είπε κανείς εκ των εγχωρίων - ή άλλων υποψηφίων ψοφοδεών - επείγονται κι αυτοί να γίνουν οι λακέδες των Βρυξελών - ότι το ευρώ με τον χαμηλότοκο (1%) δανεισμό είχε και έχει στόχο τη μετατροπή των δανειζομένων σε αποικία; Η εθνική κυριαρχία και η ανεξαρτησία κάθε κράτους υπολείπονται έναντι του σεβασμού (σημ. χρειάζονται εισαγωγικά εδώ) προς τα οικονομικά δάνεια, τα οποία έντεχνα εισάγουν κάτι φαλακρά κρανία, όπως ο ανωτέρω εικονιζόμενος, και υποδουλώνουν τους ανυποψίαστους λαούς των ψηφοφόρων.
   Όμως οι εκλεκτοί του λαού, δεν σημαίνει ότι είναι ιδιοκτήτες της χώρας των ανά τεραετία ψηφοφόρων. Δεν σημαίνει ότι τους δίνεται η άδεια να ξεπουλήσουν την πατρίδα για τα δάνεια που πήραν και διασκόρπισαν. Οφείλουν να δώσουν λόγο και όχι να αρκούνται σε αφορισμούς του τύπου "μαζί τα φάγαμε". Ποιο είναι αυτό το "μαζί"; Ποια είναι αυτή η "μάζα" που ξεκοκκάλισε τα δανεικά; Όνομα δεν έχει;


   Όταν τέθηκε σε εφαρμογή ο σχεδιασμός του νέου imperium, γερμανογαλλικής έμπνευσης με το ευρώ, ένας πολιτικός της γηραιάς Αλβιόνος είχε πει : "Αυτό που κερδίσαμε με το τελευταίο Πόλεμο, δεν θα το χάσουμε με το ευρώ. Ό,τι δεν πέτυχε η ναζιστική Γερμανία, θέλει να το αποκτήσει τώρα". Δεν ήταν βλαξ, ούτε είναι τόσο αφελείς οι Άγγλοι οικονομολόγοι για να παραμείνουν εκτός νομισματικής ένωσης. 
Το imperium είχε τους δικούς του ανθρώπους, αυτούς τάιζε, αυτούς δάνειζε, αυτοί "τα έτρωγαν μαζί". Δεν τα έτρωγε ο ταλαίπωρος λαός των ψηφοφόρων, που βλέπει τώρα οι κόποι και οι μόχθοι μιας ολόκληρης ζωής να χάνονται. Η ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για τους ανθρώπους της ενδιαφέρεται και αυτούς προσπαθεί να διασώσει με την απειλή που τώρα εκτοξεύει. Αν αρχίσουν οι έρευνες και οι έλεγχοι, θα αποκαλυφθεί πόση σαπίλα κρύβει "το βασίλειο της Δανιμαρκίας". Οι ένοχοι θα λογοδοτήσουν.


Αν είναι λοιπόν να φύγουμε από το ευρώ, ας φύγουμε έχοντας ψηλά το κεφάλι και πατώντας σε στέρεο έδαφος. Αυτό που αποκτήθηκε με αίμα, όχι με χρήματα δανείων, τα οποία ήξεραν να σκορπούν κάποιες φαλακρές κεφαλές σαν αυτή του κ. Γεργκ Άσμουσεν. Ας φύγουμε και με σεβασμό αντάξιο των προγόνων και πατέρων μας, όχι με σεβασμό προς το χρήμα, γνώρισμα του οποίου είναι να φτιάχνει προδότες.

Μάταιες προσδοκίες

 Ένας έγραψε :

"Η αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας απαιτεί μια προσέγγιση που υπερβαίνει τον εκλογικό κύκλο, αφορά τον πολιτικό και πολύ περισσότερο τον νέο ιστορικό κύκλο.
Θα είναι αναγεννητικός μόνον αν καλλιεργηθεί μια νέα πολιτική παιδεία που θα επιμορφώσει ένα νέο πολιτικό προσωπικό, μια νέα Διευθύνουσα τάξη της χώρας σε όλα τα επίπεδα."

Και άλλος σχολίασε :

Θα μπορούσε να είναι κανείς αισιόδοξος, αλλά πολύ φοβούμαι ότι οι επικρατούσες συνθήκες το απαγορεύουν.

Όταν όλη αυτή η σιωνιστική "λασπουριά", που μας θέλει να γίνουμε "Αμερική των Βαλκανίων" (σημ. δεν μας λένε ποιοι θα είναι οι Ινδιάνοι, που θα τους ξεπαστρέψουν), κατέχει όλα τα "πόστα" και τις θέσεις κλειδιά, τι να περιμένουμε;

Ποιος είναι αυτός ή αυτοί, που θα καλλιεργήσουν το νέο αναγεννητικό ιστορικό κύκλο και "θα επιμορφώσουν το νέο πολιτικό προσωπικό, τη νέα Διευθύνουσα τάξη της χώρας σε όλα τα επίπεδα"; Οι οικουμενικές και παγκόσμιες διαθρησκειακές και διακυβερνητικές κεφαλές των εγχωρίων εντολοδόχων έχουν πλήρως υποταχθεί, οπότε "φως στην άκρη του τούνελ" δεν φαίνεται και ούτε πρόκειται να υπάρξει.

Τι απαντάμε στον κ. Σόϊμπλε, που ζήτησε σεβασμό των συμφωνημένων δανειακών συμβάσεων

Οι αναλυτές

Τώρα μας προέκυψαν οι αναλυτές, πρό των εκλογών είχαμε τους ... προορατικούς των εξελίξεων. Όταν λοιπόν μαθεύτηκαν τα αποτελέσματα, η τρέμουσα από το άδηλο μέλλον δημοσιογράφος ρώτησε έναν από τους κερδισμένους, και δεύτερο στη σειρά προτίμησης (από άποψη κόμματος) των ψηφοφόρων :
 
- Τί θα κάνετε τώρα εσείς; Είδατε τι προειδοποίησε ο κ. Σόιμπλε, να σεβαστούμε τις υπογραφές μας. Λοιπόν, τι θα πάτε να πείτε σ΄ αυτούς της Τρόϊκα;

Σκέφθηκε για λίγο ο νικητής (δεύτερος, είπαμε, στη σειρά) και απάντησε :

- Θα πάμε και θα τους πούμε, είδατε τα αποτελέσματα, ο λαός μας αρνείται τα Μνημόνια, ελάτε να τα ξανακουβεντιάσουμε.

Βέβαια, ο κ. Σόιμπλε και οι περί αυτόν δεν είναι διατεθιμένοι να ξανακουβεντιάσουν. Οι υπογραφές έπεσαν, θα πουν, σεβαστείτε τις υπογραφές. Διαφορετικά χρεωκοπείτε, δανεικά λεφτά δεν υπάρχουν.

Με αυτά έμειναν σχεδόν ικανοποιημένοι οι υπόλοιποι αναλυτές. Από τους οποίους ουδείς σκέφθηκε το εξής απλό, που υποθέτουμε θα έκλεινε το στόμα του κ. Σόιμπλε και των ομοίων του.

- Ο λαός μας ψήφισε επειδή είναι αντίθετος με τα Μνημόνια, επειδή δεν τα έφαγε μαζί με τους κλέφτες - σαν εσάς - πολιτικούς των δυο κομμάτων. Εσείς, που δίνατε διαρκώς δάνεια σ΄ αυτούς (με επιτόκιο 1%) και τους συμβουλεύατε να μη κάθονται να φτιάχνουν λάστιχα αυτοκινήτων (Pirelli), υφάσματα (Πειραϊκή Πατραϊκή), πληντύρια, ψυγεία, κουζίνες (ΠΙΤΣΟΣ, ΙΖΟΛΑ), φάρμακα (ΧΡΩΠΕΙ, ΑDELCΟ) κλπ., εσείς λοιπόν, να πάτε να βρείτε αυτούς που έβαζαν τις υπογραφές και συνήπταν τα δάνεια. Από αυτούς να ζητήσετε το σεβασμό των υπογραφών τους, να τον ζητήσετε όμως και από τον εαυτό σας. Που δίνατε τα δάνεια για να αδειάζουν τα γερμανικά (και τα γαλλικά) ράφια των εργοστασίων σας φτιάχνοντας μια χώρα, τη δική μας, αντιπροσώπων. Δηλαδή, το πλέον αντιπαραγωγικό και παρασιτικό επάγγελμα που υπάρχει. Από αυτούς να ζητήσετε τα δανεικά και όχι υποβάλλοντας σε λιμοκτονία ένα ολόκληρο λαό. Αυτοί που έβαλαν τις υπογραφές σε ό,τι τους αναγκάσατε να υπογράψουν, δεν ήταν και δεν είναι οι ιδιοκτήτες της χώρας αυτής, που ζητάτε τώρα να την αγοράσετε για τα δανεικά που δώσατε. Ξέρατε μέχρι πότε να τα δίνετε με 1%. Και τώρα που τα νούμερα ήρθαν εκεί που είχατε προβλέψει, κλείσατε τη στρόφιγγα και ζητάτε να τα πάρετε όλα : Γη και ανθρώπους, μαζί κα τα δυο. Θέλετε να μας κάνετε σκλάβους, δούλους που θα δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί έως θανάτου. Αλλά αυτό κάναμε και πρώτα. Για ψίχουλα δουλεύαμε, νάχουμε μια καλή σύνταξη. Το πετύχαμε, και μας κατηγορείτε ότι οι συντάξεις μας είναι μεγαλύτερες από τις δικές σας. Δεν λέτε όμως τίποτα όταν ο Γερμανός δούλευε με τα τριπλάσια και τα τετραπλάσια του Έλληνα - ήταν μάλιστα σε μάρκα. Αυτοί ήταν οι νόμοι μας, να δουλεύουμε με τα λίγα, για να πάρουμε - αν ζήσουμε - μια καλή σύνταξη. Τώρα κι αυτό μας το παίρνετε. Ε, όχι, ως εδώ αδίστακτοι τοκογλύφοι, υπηρέτες του μαμωνά.

Είπε γέρων ...

Είπε ο γέροντας Παΐσιος :

Να παρακαλούμε να φωτίζει ο Θεός ανθρώπους όχι μόνο στην Εκκλησία, αλλά και αυτούς που κυβερνούν, να έχουν φόβο Θεού, για να μπορέσουν κάτι να πουν.

Και έγραψε ένας σχολιαστής :

Τον παρακαλούμε, τον παρακαλούσαμε, αλλά τώρα μας έχουν για πούλημα, ανθρώπους και γη, οι κυβερνήτες.

"Αν μας έλεγε κανένας αυτείνη την λευτεριά οπού θα γευόμαστε, θα περικαλούσαμε τον Θεόν να μας αφήση εις τους Τούρκους άλλα τόσα χρόνια, όσο να γνωρίσουν οι άνθρωποι τι θα ειπή πατρίδα, τι θα ειπή θρησκεία, τι θα ειπή φιλοτιμία, αρετή και τιμιότη. Αυτά λείπουν απ όλους εμάς, στρατιωτικούς και πολιτικούς. Τις πρόσοδες της πατρίδας της κλέβομεν, από υποστατικά δεν της αφήσαμεν τίποτας, σε ῾πηρεσίαν να μπούμεν, ένα βάνομεν εις το ταμείον, δέκα κλέβομεν."(Μακρυγιάννης)

Το εκκρεμές

Ερώτημα και ζητούμενο είναι, τελικά, ποιος μαυρίζει ποιον στις εκλογές;

Μεταξύ πίστις και απιστίας υπάρχει ο πνευματοκτόνος χώρος του οικουμενισμού
Μεταξύ πατριωτισμού και διεθνισμού υπάρχει ο χώρος της ανθρωποκτόνου παγκοσμιοποίησης
Μεταξύ των υποψηφίων κομμάτων Πασόκ και Νουδού, υπάρχει το χάος των επίδοξων ρυθμιστών των πολιτικών μας πραγμάτων. 

Όλος αυτός ο συρφετός, αντί να ομονοήσει προ της απειλουμένης επανόδου των ολεθρίων υπηρετών ξένων συμφερόντων - μας έβγαλαν κυριολεκτικά στο σφυρί και ως ανθρώπους και ως χώρα - και να σταθεί αντιμέτωπος στα επαπειλούμενα γεγονότα, που δεν φαίνεται να αργήσουν, προσέρχεται στις εκλογές κατακερματισμένος. Συνολικά περί τα 36 κόμματα είναι αυτά που ζητούν ψήφο. Ωστόσο, αν από τη μια πλευρά είχαμε τους ολετήρες των τελευταίων 38 χρόνων, και από την άλλη εκείνους που θέλουν να μας απαλλάξουν από αυτούς, η ήρα θα ξεκαθάριζε από το στάρι.

Δεν έγινε αυτό. Έχουμε πάλι τα ίδια και ξέρουμε τι μας περιμένει. 

Γιατί τα γράφουμε αυτά; Διότι υποστηρίξαμε και υποστηρίζουμε ότι η ψήφος δεν δίνει ποτέ, κάτω από αυτές τις συνθήκες, την προσδοκώμενη και επιθυμητή από όλους τους αγανακτισμένους - γέμιζαν τις πλατείες κάποτε - λύση.


Με τα δεδομένα αυτά, προκειμένου να ξεκαθαρίσει το ομιχλώδες τοπίο, υποθέσαμε ότι, πλέον, το εκκρεμές των εκλογών ταλαντεύεται μεταξύ ΚΚΕ και Χρυσής Αυγής. Τα πράγματα όμως δείχνουν ότι η προσχηματική δημοκρατία, τα σπλάχνα της οποίας κρύβουν επιμελώς το αληθές, αντικειμενικό και πραγματικό, απολυταρχικό της πρόσωπο, θα είναι ο νικητής. Το εκκρεμές θα σταματήσει στη μέση και το "μεταξύ ημών και υμών μέγα χάσμα", θα εξακολουθεί να γεμίζει με χαμένες μεγάλες προσδοκίες. Οι οποίες δεν μπόρεσαν ποτέ να γίνουν πραγματικότης, παρότι οι ευκαιρίες υπήρξαν.

Υστερόγραφο
Θα μπορούσε να τεθεί η παρατήρηση, ότι δεν είναι άσχημο να σταματήσει το εκκρεμές-πρόκριμμα των εκλογών, στη μέση. Διότι τόσο τα "χρυσαυγίτικα", όσο και τα "κουκουεδίστικα", η ανθρωπότητα τα έζησε και πείραν έχει. Σύμφωνοι, έχουμε την εμπειρία και άλλη δεν μας χρειάζεται. Αλλά το μάθημα το διδαχθήκαμε από δόλιους και υποκριτές δασκάλους. Ήταν συνάμα και εγκληματίες. Οι μεν δεν δίσταζαν να δολοφονούν λόγω ιδεολογίας (νέοι άνθρωποι, νέα τάξη κλπ.), οι άλλοι διατυμπάνιζαν την, χάριν του λαού, εγκληματική τους ιδεολογία και γέμιζαν στρατόπεδα "ειδικής αναμόρφωσης" ή ψυχιατρικές κλινικές. Οι νέοι και επίδοξοι κοσμοκράτορες του σήμερα, προπαγανδίζουν τη συναδέλφωση των λαών με "κουκουεδίστικο" λεξιλόγιο, ενώ παράλληλα φροντίζουν να δικαιώνουν εαυτούς σκορπώντας το θάνατο για το νέο "χρυσαυγίτικο" ανθρωπισμό που υπόσχονται να μας εγκαταστήσουν.

ΤΙ ΘΑ ΒΓΑΛΕΙ Η ΚΑΛΠΗ;

Δεν έχει σημασία αν η νύχτα είναι προ ή μετά τις εκλογές. Πάντως είναι νύχτα

 Η Ευρώπη και ο αμερικανικός της βραχίονας, αφού σακάτεψαν τη Δημοκρατία και την έκαναν "επ΄ αμοιβή" δημοκρατία, με τους αχυρανθρώπους που τάιζαν και άλλοτε σκότωναν, όταν δεν συμμορφώνονταν προς τις υποδείξεις της φασιστικής ελίτ, που κυβερνά από το παρασκήνιο, περιμένουν να δουν τα αποτελέσματα της κάλπης. Απορούν οι αλλοδαποί δυνάστες και θέτουν ερωτήματα, λες και δεν ξέρουν τι θα πράξουν, αν η αναμέτρηση μεταξύ ΚΚΕ και Χρυσής Αυγής - ουσιαστικά εκεί παίζεται το παιγχνίδι της ψήφου - κλίνει υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς.

Οι ψηφοφόροι επί μισό αιώνα και πλέον διδάσκονται πως ούτε η κόκκινη, ούτε η μαύρη τυραννία δεν είναι η πρέπουσα και ευγενής συμπεριφορά του κοινωνικού ατόμου. Η ενδιάμεση απόχρωση, δηλαδή η δημοκρατία, είναι η καλύτερη λύση αρκεί να ξέρει να φορά καλά το μακιγιάζ του καθωσπρεπισμού, να είναι δε και ευπρεπώς ενδεδυμένη. Τα life style, τα celebrities και τα λοιπά οπτικοακουστικά, για παράδειγμα, είναι η πλήρης βεβαίωση του δημοκρατικού τρόπου της ύπαρξης
 
Αλλά δεν συμπεριλαμβάνονται εδώ η άθλια και βρωμερή συνθηματολογία των τοίχων των παικτών - εντός και εκτός γηπέδων - της δημοκρατίας. Δεν συμπεριλαμβάνονται οι ακατάπαυστες καταλήψεις των δρόμων από απεργούς διεκδικητές των δικαιωμάτων τους, όπου εδώ είχαμε και τις καλύτερες επιδόσεις τα τελευταία σαράντα χρόνια. Αρχίσαμε από τον εθνάρχη, προχωρήσαμε στον χαρισματικό, έπειτα, μετά από μια μικρή παύση, μας προέκυψε ο εκσυγχρονιστής και τέλος μας ήρθε ο καταλληλότερος. Εκεί σταμάτησε η ανέμη, από τον κλώτσο που είχε αρπάξει, όταν το καθεστώς της Επταετίας (άνευ ρυπαροτήτων και διαρκών απεργιών) καταλύθηκε με το Πολυτεχνείο.

Η κορύφωση του δράματος  της φαιάς δημοκρατίας ήρθε με το "λεφτά υπάρχουν", το "μαζί τα φάγαμε", και τα περίφημα Μνημόνια. Και πώς, όμως, να μην έρθη το οικτρό αυτό τέλος; Όταν οι απεργίες εξόντωναν την παραγωγή, οι επιχειρηματίες τα μάζευαν και έπαιρναν το δρόμο τους για άλλους τόπους. Οι πρώτες στρατιές ανέργων άρχισαν να φυτρώνουν, το Σύστημα όμως των δανείων τους επέτρεπε να κάθονται, να πληρώνονται, αλλά να κάνουν και δουλειές του ποδαριού.

Αυτά και πολλά άλλα τώρα τελειώνουν, "κοντός ψαλμός αλληλούια", όπως λένε. Τι θα βγάλει η κάλπη μένει να το δούμε και αυτό δεν θα είναι έκπληξη. Με τόσους σωτήρες που μας προέκυψαν τι καλό περιμένουμε να δούμε; Ο ψηφοφόρος δεν σκέπτεται ότι αυτή τη φορά, είναι και η μόνη, καλείται να διαλέξει ανάμεσα στο ΚΚΕ και τη Χρυσή Αυγή. Θα προτιμήσει κατά το σύνηθες αυτούς που είναι είτε ΚΚΕ ή Χρυσή Αυγή, αλλά με άψογο μακιγιάζ - το lifting συμπεριλαμβάνεται. Λένε πως αγωνίζονται για τη σωτηρία της πατρίδας - οπωσδήποτε και της δημοκρατίας -, στην πραγματικότητα όμως είναι σκλάβοι της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Πρό αυτής, ο κόκκινος φασισμός και ο μαύρος ναζισμός ωχριούν .

Με την σπάθη, με την ψήφο, ή με κάτι άλλο;

Εν όψει εκλογών έγραψε ένας : "Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ορθόδοξη παιδεία, έμπνευση, πίστη Χριστού και αγάπη για την πατρίδα, τους οποίους θα προτιμήσουμε", για να λάβει την απάντηση :"Αφού υπάρχουν γιατί δεν μας τους λέτε, δεν τους ονομάζετε; Πέστε ονόματα".



Έτερος δε παρατηρητής διελογίζετο :

"Τα ονόματα συνδέονται με την ψήφο και η ψήφος συνδέεται με νούμερα, με αριθμούς. Δηλαδή, τα ονόματα έχουν σχέση με αριθμούς ψήφων. Οπότε, ο έχων νουν ας ψηφίσει (: ψηφισάτω) τα ονόματα, τους αριθμούς ή, χάριν συντομίας, αριθμό ονόματος. Οι αριθμοί θα μας δείξουν τα υπερισχύοντα  ή το επικρατέστερο. Αρμοδία είναι η κάλπη, οι εφορευτικές επιτροπές, που θα μας αποκαλύψει ποια είναι αυτά. Εννόησε, αυτά που έχουν φρόνημα ακραιφνές Ορθόδοξο χριστιανικό και γνήσια πατριωτικό. Δεν πρέπει να ανησυχώ, λοιπόν, πατριωτισμός και ορθοδοξία - χριστιανικών προδιαγραφών - υπάρχει. Εφόσον υπάρχει ψήφος και κάλπη δεν αντιμετωπίζω πρόβλημα."

Ωστόσο, ανέδραμε αθελήτως στο πώς επικράτησε (όχι επιβλήθηκε) τελικά η χριστιανοσύνη και ερώτησε εαυτόν : Δια της ψήφου, με την σπάθη - ενεθυμήθη ότι οι αδήλωτοι  Χριστιανοί την παρελάμβαναν-, ή επειδή εξαντλήθηκαν κάποτε τα επιχειρήματα της ιδιωτείας; Δεν γνωρίζουμε ποιαν απόκριση έκρινε προτιμοτέραν.