"Ούτε το εκλογικό αποτέλεσμα του Μαΐου ούτε του Ιουνίου μπορεί να θεωρηθεί, όποιο κι αν είναι αυτό, ότι καταργεί το μνημόνιο και τη δανειακή συνθήκη... για να καταργηθεί το μνημόνιο και η δανειακή συνθήκη πρώτα πρέπει να καταργηθεί με απόφαση της πλειοψηφίας της βουλής και μετά να κοινοποιηθεί η απόφαση στα όργανα της ΕΕ ... Όλοι ξέρουμε πώς κινείται το πολιτικό σύστημα, ή γενικότερα πώς γίνεται ο χειρισμός τέτοιων μεγάλων ζητημάτων ... Όλες οι άλλες συζητήσεις είναι περιττές. Γι’ αυτό και χρειάζεται να υπάρχει ένα αντίβαρο μέσα στο κοινοβούλιο και πάνω απ’ όλα μέσα στο λαό, γιατί τα πράγματα μετεκλογικά, είτε κεντροδεξιά είτε κεντροαριστερά έχουμε, το τιμόνι θα στρέφει συνεχώς όλο και πιο δεξιά για το λαό"
Και σχολιάζουμε :
Ώστε λοιπόν όλοι ξέρουμε πώς κινείται το πολιτικό σύστημα! Ακόμη καλύτερα όμως το ξέρει και η κα. Παπαρήγα του ΚΚΕ, γι΄ αυτό και όλα τούτα τα χρόνια του μεταπολιτευτικού Συστήματος έμενε στις θέσεις της και παραδόξως το κόμμα στα ποσοστά του! Τι έγινε όλα αυτά τα χρόνια; Τι έκανε το αντίβαρο (sic) που ονομάζεται ΚΚΕ; Καθόταν εκεί, σαν τον γνήσιο εκφραστή του λαού και των προοδευτικών λαϊκών δυνάμεων, για να τρέφεται κι αυτό με χρήματα, αλλά κυρίως με συνθήματα, όπως πχ., "είτε κεντροδεξιά είτε κεντροαριστερά έχουμε, το τιμόνι θα στρέφει συνεχώς όλο και πιο δεξιά". Αποδείχθηκε ότι περισσότερο επιδέξιοι ήταν όσους διάλεγαν οι ψηφοφόροι. Λεφτά έπαιρναν, ψήφο έδιναν, όχι όμως στο Κουκουέ, που έμενε διαρκώς στη διχαστική διαλεκτική του "δεξιά και αριστερά". Η σύνθεση ποτέ δεν το ευνόησε, παρότι έκανε την παραχώρηση και μάζεψε στις τάξεις του την ορθόδοξη και χριστιανή - εισαγωγικά παραλείπονται - κα. Κανέλλη με τα γάλατα και τις φραντζόλες.
Τα λεφτά όμως ήταν δανεικά, και όταν η κραιπάλη έφτασε στο αναμενόμενο αποκορύφωμα (σημ. ήταν οι Ολυμπιακοί 2004), τότε ανακαλύψαμε ναυάγια σαν τον Τιτανικό ή περίστροφα πάνω στα τραπέζια (ή Τράπεζες). Οπότε, μας ήρθε το "μαζί τα φάγαμε" και το "φέρτε τα πίσω όλα". Τούτο όμως δεν τόλμησαν να το πούν οι εκλεγμένοι μας στο ιερόν της Δημοκρατίας. Δεν σημαίνει όμως ότι δεν το λένε τα καφενεία. Το λένε και το λέγανε εδώ και χρόνια, πλην οι εκλεγμένοι μας προτιμούσαν τα σαλόνια της Πλατείας Κολωνακίου, όπου σύχναζαν και οι συνθηματολογούντες σαν την κα. Παπαρήγα του ΚΚΕ.
Αίφνης λοιπόν, και όπως λένε από το πουθενά, αυτά που έλεγαν τα καφενεία βρέθηκαν στις εκλογές της 6ης Μαΐου με ένα ποσοστό 7%. Πώς έγινε αυτό, είναι το μεγάλο ερώτημα της ακριβοπληρωμένης (τώρα επιστρέφει κι αυτή τα δανεικά) δημοσιογραφίας. Προβλέπω το ερώτημα θα γίνει ακόμη μεγαλύτερο, όταν οι κάλπες δείξουν τα διψήφια νούμερα της Χρυσής Αυγής. Αρκεί αυτοί που καλούνται να δίδουν σοφότερες απαντήσεις σχετικά με τη "ρετσινιά" που συνεχίζουν να τους προσάπτουν οι κηφήνες της δημοσιογραφίας : Αυτά τα φασισταριά του νέου Γερμανογαλλικού imperium με τις, οπωσδήποτε, απαραίτητες λατινικές προδιαγραφές του. Αυτοί οι Φράγκοι είναι οι γεννήτορες του φασιστοναζισμού και όχι εμείς. Οι εγχώριες μαϊμούδες, σαν αυτές που βάλθηκαν να μας κάνουν "Αμερική των Βαλκανίων", είναι άλλο θέμα όχι του παρόντος. Αν η κα. Παπαρήγα είχε διαφορετική καταγωγή, ας είχε φροντίσει να συχνάζει στα ελληνικά καφενεία αντί του βολευτηρίου των κηφήνων ή, σε εισαγωγικά, ναού της Δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου