Αμαρτίαι έθνη ελαττωνούσι

Μήνυμα προωθημένο :

 Αγαπητοί μας χριστιανοί, περι της δίκης του επαίσχυντου Mega Channel για την προβολή της αντίχριστης και βλασφημότατης ταινίας "Κώδικας da Vinci",  σας πληροφορούμε ότι η δίκη αναβλήθηκε λόγω χρόνου (καθυστέρησαν οι προγραμματισμένες προηγούμενες δίκες) και θα γίνει περι τον Ιούνιο του 2010. Μέχρι τότε απ' ότι πληροφορούμαστε, άλλο δικαστήριο, ποινικό, θα γίνει για το ίδιο θέμα για το ίδιο επαίσχυντο κανάλι, τον Μάρτιο του 2010.
           
Μετα τις εορτές ας κάνουμε ο καθένας μας τον αγώνα μας, θερμή προσευχή και κάποια νηστεία για να καταδικαστούν οι υπεύθυνοι. Παράλληλα ας κινητοποιήσουμε τους πάντες να αντιδρούν προς τις βλασφημίες με έντονο, εντονότατο τρόπο. Διότι οι αμαρτίες λιγοστεύουν και εξαλείφουν τα έθνη κατα την Γραφήν! Πόσο μάλλον οι φρικτότερες αμαρτίες, οι βλασφημίες των θείων!
         
Είναι αξιέπαινοι και αξιόμισθοι όσοι με οποιονδήποτε τρόπο προώθησαν είτε με e-mail είτε μέσω των δικών τους ιστοσελίδων και ιστολογίων το σοβαρότατο αυτό θέμα. Ο Κύριος να τους δώσει κατα τον κόπο και τον ζήλο τους!
 Ας τους μιμηθούμε όλοι μας!

Συμπληρωματικό στο "Χριστούγεννα και ο άθλος των Νεοορθδόξων"

Μου ετέθη το ερώτημα "από πού βγάζω το συμπέρασμα ότι οι αναγκαιότητες αίρονται δια των σαρκικών μίξεων" από το άρθρο του Χρ. Γιανναρά. Θεωρήθηκαν μάλιστα "λογικό άλμα" αυτά που έγραψα. Ιδού λοιπόν η απάντηση:

Προς τον κύριο Μ :

"Εγώ είμι η οδός και η αλήθεια και η ζωή" και αλλού: "(και) γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς".

Ο Χριστός αυτοπροσδιορίζεται ως "η οδός και η αλήθεια και η ζωή". Δεν αυτοπροσδιορίζεται πουθενά ως σχέση, μας ζητά δε να μείνουμε "εν τω λόγω τω εμώ", και όχι να συνάψουμε σχέση, αν θέλουμε να μάθουμε την αλήθεια. Άλλο η εμμονή και έτερον η σχέση "εν τω λόγω τω εμώ". Άλλο η εμπειρία της εμμονής και διαφορετκή η εμπειρία της σχέσης. Η εμμονή αυτοπροσδιορίζεται ως εμμονή ενώ η σχέση ετεροπροσδιορίζεται, αν βάλουμε και την εμμονή μέσα, ως εμμονή-σε-σχέση. Επομένως, άλλο να αυτοπροσδιορίζεσαι και άλλο να ετεροπροσδιορίζεσαι.

Ο Γιανναράς και η περί αυτόν αιρετική ομήγυρη δεν έχουν νουν να καταλάβουν. Αναγορεύουν τη σχέση ως οδο, αλήθεια και ζωή. Θέλουν τη σχέση, όχι όμως προς το αληθεύειν. Τη θέλουν προς το ελευθερούσθαι. Πλανεμένοι καθώς είναι, νομίζουν ότι μπορούν αυτοί να γίνουν "η οδός και η αλήθεια και η ζωή". Αλλά φέρνουν και σπέρνουν καταστροφή. Τη διαστροφή της Ορθοδοξίας, το ανελέητο γκρέμισμα της Εκκλησίας.

Όποιος εμμένει "εν τω λόγω τω εμώ", γίνεται κι αυτός κατά χάριν οδός, αλήθεια και ζωή. Η κατά χάριν θέωση του ανθρώπου δεν απορρέει από σχέση. Έπεται της εμμονής στα ορθά Δόγματα, και ο χαριτωμένος άνθρωπος δεν μιλεί για σχέση. Ούτε ποιεί σχέση αγάπης, χάριν της ελευθερίας.

Αλλά για ποιά ελευθερία κόπτεται η παρασυναγωγή Γιανναρά; Ο στίχος Ιω. η΄ 32 (: και γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς) παραπέμπει στο στίχο η΄ 34: "πώς συ λέγεις ότι ελεύθεροι γενήσεσθε; απεκρίθη αυτοίς ο Ιησούς, αμήν αμήν λέγω υμίν ότι πάς ο ποιών την αμαρτίαν δούλός εστι της αμαρτίας".

Παραλείπω τις άλλες παραπομπές του στίχου Ιω. η΄ 32, όπου διερμηνεύονται το "γνώσεσθε" (σημ. ο δεστραμμένος νους των νεοορθοδόξων ταυτίζει τη γνώση με την ερωτική μίξη), η "αλήθεια" και το "υμάς", για να πώ ότι: Η αλήθεια που ελευθερώνει, είναι εκείνη που δεν ποιεί την αμαρτία, δηλαδή τη σχέση, άρα το προπατορικό αμάρτημα. Η σχολή Γιανναρά το εξαγιάζει. Εδώ όμως όχι απερίφραστα, όπως αλλού. Προτιμά να αναφερθεί σε "σχέση" αφήνοντας αιωρούμενο, αν το κορύφωμα ελευθερίας (αγάπη-ελευθερία) που καθορίζει αυτό που είναι Θεός (σημ. Μπράβο του!) σημαίνει και εμπειρική "αγαπητική"(sic) μίξη. Αυτό πρακτικά λέγεται ερωτική μίξη ή μήπως κάνω λάθος αγαπητέ κύριε Μ... ;

Τα Χριστούγεννα και ο Νεοορθόδοξος άθλος

Γράφει ο "πατριάρχης" της νεοορθοδοξίας (*): "Και «αθανασία» δεν σήμαινε απεριόριστη παράταση του βίου ή κάποιαν άσαρκη συνέχιση της ύπαρξης στον εφιάλτη ενός γραμμικά ατέλειωτου χρόνου. Αθανασία σήμαινε ελευθερία της ύπαρξης από τις αναγκαιότητες που επιβάλλει η προκαθορισμένη «φύση» ή «ουσία» του κάθε υπαρκτού, ελευθερία από τον χρόνο, τον χώρο, τη φθορά, τον θάνατο".

Ο αναγνώστης θα έμεινε προφανώς έκθαμβος. Άφθαστον κάλλος λογοτεχνικό και άμετρο βάθος φιλοσοφικό. Ενδεχομένως και θεολογικό.
Συνεχίζει δε μετά :"Είναι Θεός επειδή είναι αγάπη, κορύφωμα ελευθερίας – η αγάπη - ελευθερία καθορίζει αυτό που είναι ο Θεός, όχι η θεότητά του".

Ο αναγνώστης θα εξακολουθούσε να μένει ακόμη περισσότερο έκπληκτος, επειδή ασφαλώς τα θρησκευτικά γράμματα που έμαθε ήταν λειψά.
Τέλος, μας δίνει ο αρθρογράφος και τη διέξοδο, στο αδιέξοδο που έστησε στον αναγνώστη, με αυτά: "Η Γέννηση του Χριστού, ενανθρώπιση του απροσπέλαστου Θεού, γίνεται για τον Έλληνα, επί αιώνες, γιορτινή έκρηξη χαράς, επειδή η πιστοποίηση του γεγονότος είναι ανοιχτή, προσφέρεται μέσα από το άθλημα της σχέσης".

Έτσι, η αρχική έκπληξη του αναγνώστη θα ήταν αδύνατο να μεταστραφεί, ώστε να γίνει κατάπληξη - μετά την αρχική έκπληξη. Επειδή, είπαμε, τα θρησκευτικά που έμαθε ήταν λιγοστά, παράλογα και εντελώς κακόδοξα. Διότι η "πατριαρχεία" της νεοορθόδοξης σχολής κάνει "το κουμάντο" εδώ και χρόνια.

Ποια είναι τα παράλογα και εντελώς κακόδοξα; Είναι αυτά τα περί "ελευθερίας της ύπαρξης από αναγκαιότητες" και της "αγάπης - κορύφωμα ελευθερίας", που μας οδηγούν στην "ανοιχτή πιστοποίηση του γεγονότος μέσα από το άθλημα της σχέσης". Τούτο το άθλιο άθλημα σχέσης το γνωρίζει ο σημερινός νεοέλληνας. Το ξέρει και το ψηλαφεί μέσα από πληροφορίες - ιδεολογήματα «κατά μετοχήν», στην ελευθερία, Όχι στην αλήθεια. Μετέχει στον τρόπο της εν ελευθερία σχέσης για την πραγματοποίηση του αληθεύειν από τις αναγκαιότητες, που του επιβάλλει η προκαθορισμένη φύση του κάθε υπαρκτού !

Δυστυχώς όμως αυτό το "αληθεύειν από τις αναγκαιότητες" αποτυγχάνει - πως να το κάνουμε, άνθρωποι είμαστε - και αυτό που μένει, είναι ο τρόπος : Η πολλαπλότητα και η επαναληπτικότητα, της εμπειρίας των εν ελευθερία σχέσεων. Δηλαδή ερωτικών μίξεων διότι μόνο τότε αίρονται οι αναγκαιότητες (σημ. δεν αίρονται βέβαια) και ο άνθρωπος μετέχει στην ελευθερία της ύπαρξης. Ως προς την αλήθεια, αυτό είναι άλλο θέμα. Η αγάπη πάντως υπερπλεονάζει. Λεσβίες επισκοπίνες και άλλα πολλά.

(*) Χρ. Γιανναρά: "Το ξεχασμένο άθλημα αληθείας", ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 25/12/2009

Η σύγχυση με τις εγκληματικές μεταμοσχεύσεις

Κατά καιρούς σχολιάζω ζητήματα μου αφορούν στις μεταμοσχεύσεις. Είναι δε ενδεχόμενο μερικοί να σχηματίζουν την εντύπωση ότι είμαι φανατικός πολέμιος της επιστημονικής προόδου ή ακόμη, ότι οι ισχυρισμοί μου προσεγγίζουν βλάσφημες δοξασίες, οι οποίες ντύθηκαν τώρα τελευταία τον χριστιανικό μανδύα. Κάποιο όψιμοι μάρτυρες, τώρα αυτοχαρακτηρίζονται σαν "χριστιανοί μάρτυρες" (sic). Αναφέρομαι στους ιεχωβίτες.

Εχθρός της επιστήμης δεν είμαι, ούτε βέβαια και της προόδου στην επιστημονική γνώση. Αλλά τι εννοούμε λέγοντας πρόοδο; Αυτό είναι για μένα το ζητούμενο. Αν, για παράδειγμα, θεωρήθηκε πρόοδος η παπική ανακάλυψη του λάθους στην αρίθμηση του χρόνου, ερωτάται: Και τι μας πρόσφερε αυτή η γνώση, ώστε να την εντάξουμε σε "νέα γνώση" και μάλιστα προοδευτική; Τι άλλαξε στη ζωή μας η προσθήκη 13 ημερών; Γίναμε καλύτεροι Χριστιανοί;
Τι είδους γνώση είναι επίσης κι αυτή με τις μεταμοσχεύσεις; Ότι κάποιοι άρρωστοι γίνονται καλά με όργανα που αφαιρούνται από εγκληματίες καταδικασμένους σε θάνατο ; (*)

Μπορεί βέβαια να μην είναι όλοι οι δωρητές εγκληματίες, αλλά τόσο αυτοί όσο και οι, για κάποιο λόγο, βαριά τραυματισμένοι, είναι αμφότεροι θανατοποινίτες, αν δεχθούμε το αλάθητο της ιατρικής διάγνωσης. Ο τυχαία τραυματισμένος και ο καταδικασμένος σε θάνατο εγκληματίας, εξισώνονται στην τελική πράξη του οριστικού και αμετάκλητου θανάτου πάνω στο χειρουργικό τραπέζι. Και αυτό είναι η υπεξαίρεση των οργάνων από γιατρούς εγκληματίες με το αθωωτικό βούλευμα της σωτηρίας ενός άλλου ανθρώπου. Είναι αυτό πρόοδος;

Ο εγκεφαλικά "νεκρός", είτε με την έγκριση τη δική του ή άλλων, γίνεται έμπρακτα ηθικός αυτουργός, ώστε να συντελεσθεί ένα έγκλημα. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε. Είναι το ίδιο ακριβώς με την έγκυο γυναίκα, η οποία καταφεύγει στο γιατρό, για να απαλλαγεί από ανεπιθύμητη κύηση. 

Αν υποστηρίζω φανατικά, που δεν το νομίζω, τη γνώμη ότι οι εγκεφαλικά "νεκροί" είναι ασθενείς και όχι πεθαμένοι, ένας είναι ο λόγος. Διότι φανατικά (τέλος πάντων) είμαι ζωντανός. Η ζωή όλων μας, όσων πιστεύουμε στην αγία ημών Πίστη, είναι φανατικά, δηλαδή απόλυτα, ζώσα και δεν την αίρει η σχετικότητα του θανάτου. Αυτό είναι άλλωστε και το μήνυμα της Αναστάσεως: Η σχετικοποίηση του θανάτου και το απόλυτο της Ζωής. Είναι ή δεν είναι, η πίστη μας αυτή; 

Άφησα όμως σε εκκρεμότητα και το ζήτημα που έχει σχέση με τις επιπόλαιες και επιφανειακές ομοιότητες που μπορεί να υπάρχουν ανάμεσα σε αυτά που γράφω και των νεόκοπων μαρτύρων, λέει, χριστιανών. Και αυτοί είναι οι γνωστοί μας ιεχωβίτες.

Οι προπαγανδιστές του νέου ιατρικού θαύματος φρόντισαν να μας μπερδέψουν. Ονόμασαν τις μεταγγίσεις αίματος "αιμοδωρεές" και το έριξαν κι αυτό στο σακούλι της δωρεάς οργάνων. Προφανείς οι λόγοι. Ήθελαν να μας παρομοιάσουν με τους ιεχωβίτες, που αρνούνται τις μεταγγίσεις. Όποιος είναι αντίθετος των μεταμοσχεύσεων, είναι συνάμα αντίθετος και της "αιμοδωρεάς", λένε οι αγράμματοι και οι αστοιχείωτοι. Συμβαίνει δυστυχώς να είναι επιστήμονες! 

Δεν χρειάζεται βέβαια να γράψω τίποτα περισσότερο για να καταλάβουμε ότι οι μεταγγίσεις αίματος είναι ΜΕΤΑΓΓΙΣΕΙΣ αίματος και όχι όπως θέλει ο παραπλανητικός νεολογισμός: Αιμοδωρεές! Κανείς, φυσικά και ο γράφων, δεν είναι αντίθετος με τις μεταγγίσεις. Είναι αντίθετος με το ψεύδος του εγκεφαλικού "θανάτου" και με την ηλιθιότητα, να ταυτίζονται οι μεταγγίσεις με μεταμόσχευση (!!!) αίματος. Στην κατηγορία αυτή, δηλαδή στην ομάδα των μεταγγίσεων, όπως είναι οι μεταγγίσεις πλάσματος ή αιμοπεταλίων, ανήκει και η ΜΕΤΑΓΓΙΣΗ μυελού των οστών και όχι η ψευδώς ονομαζόμενη μεταμόσχευση μυελού οστών.
Αυτά για να εξηγούμαστε και να ενημερωνόμαστε με λόγια απλά και κατανοητά.- 

(*) Οι εφημερίδες έγραψαν ότι το μέλλον των μεταμοσχεύσεων εναπόκειται στην Κίνα, όπου οι θανατοποινίτες εγκληματίες εκτελούνται με σφαιρίδιο στον εγκέφαλο, τους παίρνουν τα όργανα και τα διαθέτουν στην αγορά.Καθόλου απίθανο να επανέλθει η θανατική ποινή και στον υπόλοιπο κόσμο ή να γίνει υποχρεωτική η δωρεά οργάνων σε όλους και ειδικά στους οδηγούς τροχοφόρων.

Δικαίω νόμος ου κείται

Σε ένα ιστολόγιο άρχισε να γίνεται λόγος για το δίκαιον και την δικαιοσύνη. Γράφτηκαν κάποια πράγματα, μπερδεύτηκε το θέμα και ως συνήθως, "πάμε παραπέρα" και "τα συμπεράσματα δικά σας".
Το δικό μου ήταν αυτό:

Αν το λεγόμενο Δίκαιο είναι έννοια συγκεκριμένη και αυτή βρίσκει την ένσαρκη πληρότητά της στο Πρόσωπο του Χριστού, τότε αυτό που εκ του Δικαίου παράγεται, δεν είναι η δικαιοσύνη. Είναι η χριστιανοσύνη, έννοια που έχει διαστρεβλωθεί και εκλαμβάνεται ανάλογα με το δόγμα, αρχής γενομένης από τον εκφραγκισμό των Λατίνων. Συνηθισμένη έκφραση "η δυτική χριστιανοσύνη".

Έκτοτε, ο ορισμός της χριστιανοσύνης (: δικαιοσύνη) έπαψε να είναι απότοκος και εκφορά του Ενός Χριστού, άρα και του ενός Δικαίου. Οπότε, έκπεφρασμένη μορφή του δικαίου είναι πλέον αυτό που αόριστα λέμε "δικαιοσύνη", όπως αόριστο είναι και το δίκαιον. Το τελευταίο εμπεριέχεται και εμπεριέχει, ρητορικά ή καλύτερα καταχρηστικά, την "α,β,γ,δ κλπ." χριστιανοσύνη.

Τα ανωτέρω, σε συσχετισμό με τον τίτλο (: Δικαίω νόμος ου κείται) του σχολίου.

Η νέα "δια βίου μάθηση".

Θαυμάσατε, ποιά θα είναι η "δια βίου μάθηση" των επερχομένων γενεών και μην απορήσετε, αν θα πρέπει οι νέες γενιές, μετά την αποφοίτηση από τη μέση- δια βίου-μάθηση, να υποβάλονται σε συστηματική ψυχοθεραπεία για να καταλάβουν τα στρεβλά γράμματα που διδάχθηκαν.

Είπε η της βίου μάθησης Υπουργός:
"Πρέπει να υπάρχει μια αίσθηση λογική, προσαρμογής στο περιβάλλον που ζει το κάθε σχολείο».

Και ο σχολιαστής έγραψε: Δεν ξέρω αν είπε αυτό (:να υπάρχει μια αίσθηση λογική, προσαρμογής στο κλπ.) ή αυτό: Να υπάρχει μια αίσθηση λογικής προσαρμογής κλπ. κουλουπού. Όπως κι αν είναι, θα έχουμε τώρα και διαφορετκές λογικές αισθήσεις προσαρμογής, ανάλογα με το περιβάλλον. Θα μας χαρακτηρίζει η ποικιλία της πολυπολιτισμικότητας. Κάτι αντίστοιχο δηλαδή με την γεωλογική και εδαφολογική διαφορετικότητα. Λόγου χάριν, άλλη θα είναι η λογική αίσθηση προσαρμογής στο περιβάλλον που ζει το σχολείο της Γκράβας και άλλη η λογική αίσθηση των σχολείων στα Καμίνια. Άλλη η λογική αίσθηση στη Δημητσάνα και άλλη στην Πτολεμαΐδα. Άλλη στη Βόρεια και άλλη στη Νότια Ελλάδα, άλλη στη στεριά και άλλη στα νησιά.

Περίφημα! Γιατί όμως οι διαφορετικές λογικές "αίθησης προσαρμογής στο περιβάλλον που ζει το κάθε σχολείο" (sic), έρχονται στο τέλος και συγκλίνουν στη μια λογική βάσανο: Την αίσθηση προσαρμογής, στις πανελλαδικές εξετάσεις; Γιατί αυτή η (απεχθής) ομοιομορφία των πανελλαδικών, έναντι της ελκυστικής και προσφιλέστατης ποικιλότητας; Κάθε σχολείο θα πρέπει να κάνει τις δικές του "πανελλαδικές" και αυτές θα πρέπει να φτιάξουμε με την πολυπολιτισμικότητα των ελληνοποιούμενων λαθρομεταναστών. Το πρότυπο των φυσικών διαμορφώσεων του πλανήτη αυτό το μάθημα μας δίνει και όχι το ισοπεδωτικό στερεότυπο των πανελλαδικών.

Μπορεί αυτό να μας το εξηγήσει η της δια βίου μάθησης Υπουργός;

Ο θάνατος ενός Μοναχού

Μοναχός Νικόδημος Γρηγοριάτης

(1955-2009)

"και είδον ουρανόν καινόν και γην καινήν"

Γεννήθηκε στον Πειραιά και όπως μας πληροφορεί ο βιογράφος του (βλ. blogspot ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ και apandaorthdoxias.blogspot com/2009/12)  ηράσθη το μοναχικό σχήμα από νεαρής ηλικίας. Δεν τον γνώριζα. Τη σχετικά σύντομη αλλά μεγαλειώδη πορεία του στις  τάξεις των Μοναχών την πληροφορήθηκα από τα ιστολόγια που αναφέρω και συνιστώ στον αναγνώστη να τα διαβάσei.

Η αιτία που με παρακινεί να του αφιερώσω τον ατελή δικό μου λόγο, είναι διότι θέλω να κρατήσω τη μνήμη του και το Ορθόδοξο φρόνημά του, ζωντανό παράδειγμα μίμησης: Στην πίστη και στην αγιότητα. Στην εποχή μας σπανίζει η έμπρακτη φανέρωση του φρονήματος αυτού. Το υποκαθιστούν άλλα  και το διαφθείρουν. 

Βίος θλίψεων και οδύνης ήταν η ζωή του. Έχασε τον αδελφό του και σύντομα τον πατέρα του. Έμεινε μόνη η μητέρα του. Κι αυτή άρρωστη. Χρειάστηκε να αφήσει τον τόπο της μοναστικής άσκησης για να υπηρετήσει την μητέρα του. Όταν εκείνη πέθανε, ήρθε μετά και η δική του δοκιμασία. Καρδιακή ανεπάρκεια βαρειάς μορφής.

Νοσηλεύθηκε στο Ωνάσειο και του συστήθηκε η θεραπεία της μεταμόσχευσης. Δεν τη δέχθηκε. Επέμενε ότι  οι εγκεφαλικά "νεκροί" είναι βαρύτατα πάσχοντες και προτίμησε να παραμείνει στη ζωή όσο ο Κύριος το επέτρεπε ακολουθώντας τη συμβατική αγωγή. Όποιος δεν γνωρίζει τι σημαίνει καρδιακή ανεπάρκεια τελικού σταδίου, όποιος δεν έχει ζήσει τα περιστατικά αυτών των ασθενών, δεν θα μπορέσει να καταλάβει ποτέ τη δοκιμασία του Μοναχού Νικοδήμου. Η επιστήμη του πρόσφερε την εναλλακτική λυσιτελή θεραπεία της μεταμόσχευσης. Εκείνος όμως την απέρριψε.

Ω, ναι! Το γνωρίζω. Οι φιλάνθρωποι και φιλόϋλοι θα διαμαρτυρηθούν. Θα μπορούσε να είχε ζήσει και να υμνεί τον Κύριο για το θαύμα που συνετελέσθη. Θα μπορούσε μετά να ελεεινολογεί  τον εαυτό του, γιατί στάθηκε αυτός η αφορμή να πεθάνει ένας άλλος συνάνθρωπος, και με δάκρυα να εκζητεί αδιαλείπτως το έλεος του Θεού για το έγκλημα που διεπράχθη. Αυτός έζησε, αλλά ένας άλλος πέθανε. Ήταν ήδη νεκρός, θα τον διαβεβαίωναν οι γιατροί. Το ίδιο μπορεί να του έλεγαν και κάποιοι συμμοναστές του ή μερικοί άλλοι, της ιεροσύνης υψλόβαθμοι και της θεολογίας οι εγκρατείς.

Δεν στάθηκαν όμως ικανά αυτά να μεταστρέψουν το Ορθόδοξο φρόνημα που είχε. Η άμβλυνση και η αλλοίωση που προσπαθούν να μας επιβάλουν οι σοφοί τεχνολόγοι της επιστήμης, μάλιστα εν ονόματι της αγάπης, φαίνεται ότι θα συναντά ακόμη ισχυρά εμπόδια στην ευλογημένη χώρα μας. Οι Μοναχοί δεν ζούν για το σήμερα. Ζούν το αιωνίως και αφθάρτως ζειν. Αυτό είναι η πίστη μας, αυτό και το φρόνημά μας. Προ του θανάτου μας έχουμε ήδη πεθάνει και κάθε Κυριακή, κάθε μικρή ή μεγάλη γιορτή, βιώνουμε την Ανάσταση. Κρύβουμε πάντα ένα Μοναχό μέσα στην καρδιά μας.

Ο Μοναχός Νικόδημος Γρηγοριάτης είχε συναίσθηση και συνείδηση του γεγονότος της Αναστάσεως.

"Μακάριος και άγιος ο έχων μέρος εν τη αναστάσει τη πρώτη. επί τούτων ο δεύτερος θάνατος ουκ έχει εξουσίαν". Η μνήμη του ας είναι αιωνία και η ευχή του να μας συνοδεύει όλους.

Με αφορμή την Ημέρα του Μετανάστη

Με αφορμή την "ημέρα του μετανάστη", ο κύριος υπουργός της Προστασίας του Πολίτη ανάρτησε ένα ιστολόγιο εκθέτοντας τους λόγους που τον παρακίνησαν. Και είναι πολλοί οι λόγοι αυτοί, μεταξύ δε άλλων, προκειμένου "να πληροφορηθείτε για τα πεπραγμένα των πρώτων 80 ημερών μας στην κυβέρνηση, να μας κρίνετε και να επικοινωνήσετε μαζί μας" , όπως γράφει χαρακτηριστικά. Πέραν όμως αυτού μας καλεί  " καθημερινά να διαχειριστούμε (τις) ανθρωπιστικές κρίσεις, με εκατοντάδες απελπισμένους συνανθρώπους μας που αναζητούν πέρασμα στην Ευρώπη, θύματα πρακτικών εκμετάλλευσης και εξευτελισμού. Όμως ήρθε η ώρα να τραβήξουμε μια διακριτή γραμμή με το χθες και να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Οι συνθήκες έχουν ωριμάσει για να σταθούμε απέναντι στο πρόβλημα με ένα νέο πνεύμα ανθρωπισμού, ευθύνης και συνεργασίας εντός και εκτός συνόρων."

 Ο κύριος υπουργός της προστασίας του πολίτη και του πνεύματος του ανθρωπισμού, έχει την εντύπωση ότι απευθύνεται σε άτομα με "ειδικές ικανότητες", άτομα δηλαδή στερημένα νοημοσύνης και κρίσης, τα οποία είθισται να αναλαμβάνουν ειδικοί εκπαιδευτές και να τα αποδίδουν στο κοινωνικό σύνολο ως χρήσιμα και αξιοποιήσιμα, λόγω των ικανοτήτων που διαθέτουν. 

Φυσικά, τα άτομα αυτά δεν θα μπορέσουν ποτέ να καταλάβουν ότι το μεταναστευτικό κύμα, λαθραίο επί το πλείστον που πλήττει την χώρα μας, είναι επιδοτούμενο από τους μεγιστάνες  Άραβες (και άλλους) των πετρελαιοπαραγωγικών χωρών.
- Δεν θα μπορέσουν ποτέ να καταλάβουν ότι τα άτομα αυτά, ισλαμικής κατά κανόνα προέλευσης, δεν θα τολμούσαν στη χώρα τους να προβαίνουν σε ληστείες και φόνους ατιμωρητί. Εκεί, στις χώρες τους,  τα χέρια κόβονται και οι κεφαλές αποτέμνονται. Στον παραδεισιακό δικό μας χώρο δεν κινδυνεύουν από ακρωτηριασμούς, λιθοβολισμούς κλπ. Τους προστατεύει το πνεύμα του ανθρωπισμού και κάποτε, θα τα κάψουν όλα "για χαβαλέ". Το κάναμε μια φορά, γιατί να μη το ξανακάνουμε; Μήπως πλήρωσε κανείς  από αυτούς "τη νύφη";
- Δεν θα μπορέσουν ποτέ να καταλάβουν, ότι πλησιάζει η ώρα όπου οι γηγενείς - εγχώριοι λαθρομετανάστες πλέον -  θα αποποιηθούν τον εμπαιγμό των λεγόμενων δημοκρατικών διαδικασιών. Όταν κάθε φορά, με την ψήφο, αναδεικνύονται όλο και περισσότερο πονηροί και ανάξιοι κυβερνήτες, τι άλλο τους μένει να κάνουν;
Κλέφτες αδίστακτοι διαχειρίζονται τα κοινά, που καλούν τον ανίσχυρο πολίτη να καταβάλλει το νέο "καπνικό φόρο". Όπως τότε επί Βυζαντίου, όπου οι φοροεισπράκτορες περιφέρονταν στους δρόμους και σε όποιο σπίτι έβλεπαν καπνό, έμπαιναν μέσα και άρπαζαν ότι έβρισκαν, αν ο δυστυχής ένοικος δεν είχε να πληρώσει. Αν άναβε φωτιά για να ζεσταθεί ήταν καταδικασμένος. Έπρεπε ή να πληρώσει ή να πεθάνει από την παγωνιά. Σήμερα, όποιος κυκλοφορεί με ένα σαράβαλο 10ετίας ή 20ετίας, πρέπει να πληρώσει τον αντίστοιχο "καπνικό φόρο" ή φόρο καθαρού περιβάλλοντος, σε μια πόλη που όζει από τα σκουπίδια. Δεν θα αργήσει λοιπόν ο εγχώριος λαθρομετανάστης να αρνηθεί το δικαίωμα της ψήφου. Γι΄ αυτό φροντίζει ο κύριος υπουργός της προστασίας του πολίτη και του πνεύματος του ανθρωπισμού. Θα έχει ετοιμάσει τους νέους ελληνοποιηθέντες αλλοεθνείς δημοκράτες. Αυτός ο λαός θα τον ψηφίζει.
- Δεν θα μπορέσουν ποτέ να καταλάβουν, ότι όλοι αυτοί οι επιστήμονες και μη, που καταγγέλλουν τις κοροϊδίες με τα θερμοκήπια, τις τρύπες όζοντος κλπ, είναι οι ενοχλητικές φωνές που πνίγονται για να μην ενοχλούν. Οι φωνές που πρέπει να ακούμε, είναι οι πληρωμένες φωνές, των πληρωμένων εργαστηριακών πειραμάτων και μετρήσεων, από κάποιους διάσημους ερευνητές του scientific star system. Αυτές τις ακούσαμε όταν το αποσυρθέν υπερηχητικό αεροπλάνο Concord έκανε το παρθενικό του ταξίδι και προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο Τζων Κένεντι. Πλήθος κόσμου με τεράστια πανώ πληροφορούσε τους Νεοϋρκέζους ότι αυτό το αεροπλάνο κατέστρεφε το όζον των περιχώρων της Νέας Υόρκης και ζητούσαν να προσγειώνεται αλλού. Μετά, αίφνης, αυτές οι φωνές δεν ξανακούστηκαν.
- Δεν θα μπορέσουν ποτέ να καταλάβουν, ότι για κάθε κεφάλι λαθρομετανάστη ρέουν πακτωλοί χρήματος στις χώρες όπου αυτοί εγκαθίστανται. Αυτό είναι το "πνεύμα ανθρωπισμού" που καλείται να προστατεύσει ο υπουργός της ... προστασίας μας και με αυτό εκπαιδεύει τα άτομα με τις «ειδικές ικανότητες».
- Τέλος,  δεν θα μπορέσουν να καταλάβουν τις φωνές από επιστήμονες και μη, που καταγγέλλουν ως  απάτη  και πλαστογραφία  ανθρωπισμού την επιχείρηση του μεταναστευτικού ρεύματος. Οι διακινούμενοι δυστυχείς άνθρωποι, που έναντι αμοιβής διακινδυνεύουν τη ζωή τους, θα μπορούσαν να έμεναν στον τόπο τους, αν τα πετροδολλάρια της φυγής άνοιγαν στις πατρίδες τους εργοστάσια.
Θα μπορούσαν και άλλα πολλά να καταγραφούν, αλλά δεν χρειάζεται. Να πούμε μόνο ότι οι Έλληνες δεν υπήρξαμε ποτέ ρατσιστές και αφιλόξενοι. Αλλά δεν υπήρξαμε και τόσο βλάκες, ώστε να μην καταλαβαίνουμε την ανικανότητα μερικών, δήθεν ικανών, που βάλθηκαν να μας κάνουν όλους "άτομα με ειδικές ικανότητες".  Την προστασία τους δεν τη θέλουμε.

Οι ιστορικοί και το Σχίσμα

Στο ιστολόγιο ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ αναρτήθηκε ένα αξιολογότατο άρθρο από τον "Αντιφωνητή". Το υπέγραφε ο κ. Νεκτάριος Δαπέργολας, Βυζαντινολόγος και είχε τίτλο: "Έργα και ημέρες των πεπτωκότων του Φαναρίου". Ανώνυμος σχολιαστής με υπογραφή "Αιρετικός" μας παρέπεμπε στον γνωστό ιστορικό Runciman, για να πεί ότι δεν ήταν και τόσον ακριβείς οι πληροφορίες του κ. Δαπέργολα όσον αφορά στο Σχίσμα της Δύσης. Επί 150 χρόνια, γράφει, και πρίν την οριστική του καθιέρωση μετά το 1204, εξακολουθούσαν τα Πατριαρχεία (3 συγκεκριμένα) να έχουν κοινωνία με τους Δυτικούς. Αυτό συνεχίστηκε και μετά το 1204 από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Με άλλα λόγια, ο ανώνυμος σχολιαστής, υποστήριζε ότι το σχίσμα δεν ήταν και τόσο Σχίσμα. Θα ήταν, λέω εγώ, "σχίσμα" με εισαγωγικά, αφού πλέον πάψαμε να ακριβολογούμε και ο λόγος μας, έγινε ακατανόητος. Χωρίς εισαγωγικά δεν ξέρουμε, και δεν μπορούμε, να γράφουμε.

Κατέθεσα το κατωτέρω σχόλιο:

Ο Steven Runciman δεν είναι "εγκάθετος του συγκρητισμού" οπωσδήποτε. Είναι απλούστατα θύμα της ιστορικότητας, δηλαδή των επιφαινόμενων γεγονότων και της ανάγκης ερμηνείας των, που ακολούθησαν την αθέτηση και αλλοίωση των Οικουμενικών Δογματικών Θεσπισμάτων. Σημασία δεν έχει πότε αυτό ξεκίνησε, πότε επισημοποιήθηκε, ποιές, και από ποιούς, συμβιβαστικές ενέργειες έγιναν, πώς έγιναν και άλλα συναφή και πολλά. Σημασία έχει ότι μετά από αυτή την αυθαιρεσία ακολούθησε ο κατακερματισμός της Εκκλησίας για να βρισκόμαστε σήμερα στο κατάντημα των:
(α) Οικουμενιστών με επιφυλάξεις,
(β) Οικουμενιστών με προδιαγραφές ολιστικές (πανθρησκειακές) και,
(γ) Στους παραπαίοντες μεταξύ μινι/μαξι-οικουμενισμού και αντιοικουμενισμού (με παραλλαγές κι αυτός σημειωτέον).
Βεβαίως, υφέρπει  και η παγκόσμια μονοκρατορία, η κυριαρχία των ολίγων, αλλά αυτό το παραβλέπουμε με τις δημοκρατικές διαδικασίες των ελεύθερων εκλογών.

Ιστορικότητα και ιστοριολογία δεν είναι ικανοί "διαμεσολαβητές" να μας διαφωτίσουν, εκ των υστέρων πάντοτε, για απομακρυσμένα γεγονότα. Το μόνο που μας παρέχουν, είναι η αψευδής μαρτυρία της υποστροφής του ανθρώπου στην ενστικτώδη αρχαϊκή του κατάσταση: Να κατακυριεύει, να υποτάσσει και να εξουσιάζει τους ανίσχυρους, λατρεύοντας - παρεμπιπτόντως - ένα Θεό άγνωστο. Ή έστω γνώριμο, που ευαγγελίζεται την ειρήνη, σκορπίζοντας τον όλεθρο.

Αυτές είναι οι συνέπειες του Σχίσματος και του κάθε σχίσματος. Υπάρχουν βέβαια και άλλες. Αίρεται η Χάρις του αγίου Πνεύματος και ο άνθρωπος υποστρέφει στη λατρεία θεού ή θεοτήτων, πχ. του φαραωνικού ιερατείου, αφού αυτή είναι εγγύτερα ημών και μας αφορά. Άλλωστε, από εκεί ξεκίνησε ο θεόπτης Μωυσής και δεν προτίθεμαι να επεκταθώ στο σημείο αυτό.

Ελπίζω, αυτά τα λίγα που έγραψα να μη εκληφθούν ως Αιρετικά. Απευθύνονται σε αιρετικούς, με ή χωρίς εισαγωγικά.

Άνθρωποι και ανακυκλώσεις ανθρώπων

Σε ιστολόγιο αναρτήθηκε η είδηση από εφημερίδα ταμπλόιντ ότι "παντρεύεται ο Ελληνο-Αυστραλός, που πήρε τα όργανα του Dujon Zammit. Ενός νέου που πέθανε μετά από ξυλοδαρμό στη Μύκονο. Ο δεχθείς το όργανο, την καρδιά σημειωτέον, κ. Κων. Γρίμπλιας είπε: "«Ο πολιτικός γάμος έγινε τον περασμένο Ιούνιο, όταν δεν γνώριζα πόσο ακόμα θα ζούσα. Χάρη όμως στο "δώρο ζωής" που μου έκαναν οι γονείς του Ντουζόν όλα πήγαν καλά και πλέον ατενίζω γεμάτος αισιοδοξία και ευτυχία το μέλλον».

Αυτό που δεν γνωρίζετε και θα πρέπει να το μάθετε, οι αναγνώστες και όλοι οι φίλοι των ανακυκλώσιμων ταμπλόιντ εφημερίδων - και όχι μόνο -, είναι η ακόλουθη λεπτομέρεια.

Ο επιζήσας από την ανακύκλωση του αδικοχαμένου Ντουζόν Ζαμίτ, θα επιθυμεί προφανώς να γίνει  πατέρας ενός παιδιού (μπορεί να θέλει να κάνει πολλά) για να του δώσει και το όνομα του αδικοχαμένου. Έτσι, θα "αναστηθεί", ας πούμε, και ο βιαίως αποθανών.

Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Τα φάρμακα που παίρνει ο μεταμοσχευμένος δρουν βλαπτικά και καταστροφικά στο σπέρμα, άγνωστες δε είναι οι συνέπειες, αν το σπέρμα ήταν γόνιμο, τι απόγονο θα μας έδινε. Μπορεί να είχαμε και τερατογένεση.

Η λύση είναι η τεχνητή, με τον σωλήνα, γονιμοποίηση και ο κ. Γρίμπλιας θα μείνει, ίσως, με την εντύπωση ότι απέκτησε απόγονο. Μισό από τον Ζαμίτ και μισό από τον ίδιο. Αλλά δεν θα είναι ούτε του Ζαμίτ ούτε φυσικά και δικός του.

Για να ελαφρύνουμε δε κάπως και την διάθεση του φιλαναγνώστη, ας θυμηθούμε ένα σχετικό ανέκδοτο: Ένας ογδοντάχρονος φέρνει στο Μαιευτήριο τη νεαροτάτη σύζυγο για να γεννήσει. Η μαία του αναγγέλλει το ευχάριστο γεγονός "ότι απέκτησε" και έκπληκτη τον ρωτά πώς "το κατάφερε"; Της απαντά χαμογελαστός "ο κινητήρας της μηχανής πρέπει να είναι πάντα σε λειτουργία". Τότε λοιπόν και η μαία παρατηρεί: "Ναι, αλλά θα πρέπει να αλλάζουμε και τα λάδια. Το παιδάκι είναι κατάμαυρο".

Η συνειδητή αντίθεση στην αλήθεια είναι η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος

"Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας διδάσκουν ότι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος είναι η συνειδητή αντίθεση στην αλήθεια.". Το ανωτέρω αναρτήθηκε από το orthodox-answers blogspot.com και το μπλογκ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ. Έγινε αυτό αφορμή να γράψω τα ακόλουθα:

Δεν γνωρίζω βάσει ποίων χωρίων εξάγει το συμπέρασμα αυτό ο Ρώσος ιερέας Dimitri Dudko. Το εδάφιο, όπου γίνεται λόγος περί βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος είναι σαφές (Μτθ. ιβ΄ 9-33). Ο Χριστός θεραπεύει "ανθρωπον την χείρα έχων ξηράν" και θεραπεύει δαιμονιζόμενο τυφλό και κουφό "ώστε τον τυφλόν και κωφόν και λαλείν και βλέπειν".

Οι Φαρισαίοι αποδίδουν αυτά τα θαύματα "εν τω Βεελζεβούλ άρχοντι των δαιμονίων" τον οποίο, λέγουν, επικαλείται ο Κύριος. Για να λάβουν την απάντηση: "ει εγώ εν Βεελζεβούλ εκβάλλω τα δαιμόνια, οι υιοί υμών εν τίνι εκβαλούσι;". Βλέπουν ένα συγκλονιστικό θαύμα και αδυνατούν να το αποδώσουν στον Θεό. Το αποδίδουν στον Βεελζεβούλ και διαβάλλουν τον Θεό! Ο Χριστός επικαλείται τον δαίμονα, ενώ οι δικοί τους "υιοί" επικαλούνται τον Θεό, για να τους πει στη συνέχεια ο Χριστός: "δια τούτο αυτοί (οι υιοί) κριταί υμών έσονται".

Αυτή η εν επιγνώσει άρνηση, που όχι μόνο διαφθείρει την αλήθεια αλλά την αποδίδει και στον διάβολο, αποτελεί την βλασφημία του Αγίου Πνεύματος. Η οποία δεν περιορίζεται μόνο στην άρνηση και διαβολή, ενός αντικειμενικού θαυμαστού γεγονότος.

Θαυμαστό γεγονός είναι περισσότερο όλων η ενανθρώπηση του Θεού την οποία πολλοί δέχονται. Την βλασφημούν όμως όταν ισχυρίζονται ότι ο Χριστός οφείλει τα πάντα στον Ιούδα. Αν δεν ήταν ο Ιούδας, λέγουν, δεν θα υπήρχε Ανάσταση. Συμφωνούν λοιπόν με τη θεία ενανθρώπηση, αλλά αποδίδουν την Ανάσταση στον Ιούδα. Δηλαδή, στον διάβολο ("και δείπνου γενομένου, του διαβόλου ήδη βεληκότος εις την καρδίαν Ιούδα Σίμωνος Ισκαριώτου") και όχι στον άγιο Θεό.

Το ίδιο κάνουν και άλλοι, δυστυχώς Ορθόδοξοι, οι οποίοι λέγουν ότι οι αιρέσεις - τις ονομάζουν τώρα δογματικές διαφορές - είναι δώρο Θεού! Επειδή ανακαλύπτουμε, ωσάν να μη το γνωρίζαμε, την πολυμορφία του κόσμου!! Μας λένε δηλαδή ότι με τις αιρέσεις διαπιστώνεται και η παρουσία - "πολυμορφία" του Αγίου Πνεύματος. Αν δεν ήταν οι αιρέσεις, το Άγιον Πνεύμα δεν θα υπήρχε. Ενδεχομένως, θα είχαμε ένα άμορφο ή ομοιόφορφο και αποίκιλτο κόσμο. Θα ήταν ο κόσμος της Μιάς Αλήθειας, του Ενός Δόγματος, της Μιάς Εκκλησίας, του Ενός Τριαδικού Θεού.

Οι αιρέσεις- δογματικές διαφορές, μας βοήθησαν να καταλάβουμε ότι αυτά είναι ψεύδη! Είναι άλλη η πραγματικότητα του κόσμου και αν αυτό δεν αποτελεί βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, τότε νομίζω πρέπει όλοι να συμφωνήσουμε σε τούτο: Η "συνειδητή αντίθεση στην αλήθεια" της πολλαπλότητας των δοξασιών και των δοφορετικών θρησκειών ανά την υφήλιο, απεργάζεται την ασυγχώρητη αιώνια τιμωρία μας. Ποιός όμως είναι τόσο αφελής να αμφισβητήσει το βέβαιον του πράγματος και ποιός είναι εκείνος ο βλάσφημος, που θα μας πει ότι το Άγιον Πνεύμα εκτίσθη στην πολυμορφία του κόσμου των ετεροθρησκειών;

Ήρωες και ηρωικές εποχές

 Ζούμε σε ηρωικές εποχές φαίνεται! Τώρα τις επαναστάσεις τις κάνουν "τα παιδιά". Και χάρη αυτών των "παιδιών"  αναγορεύουμε την 6η του Δεκέμβρη "ημέρα μνήμης κατά της βίας". Και όλα αυτά για έναν παιδί που έγινε ήρωας από σπόντα, γιατί η εποχή αναζητά ήρωες. Χωρίς μάρτυρες η ιστορία δεν γράφεται. Και η σπόντα ούτε καν αναφέρεται. Εδώ έχουμε δολοφονία και όποιος λέει το αντίθετο, κακό της κεφαλής του. Είναι φασίστας.

Κάτι αντίστοιχο, από σπόντα δηλαδη, έγινε διάσημος και ο Δαρβίνος. Όποιος διαβάσει την ιστορία του, δεν θα δυσκολευτεί να καταλάβει. Η εποχή του Δαρβίνου ήταν σε απόσταση αναπνοής από τη Γαλλική Επανάσταση. Ο αντιμοναρχικός αέρας έπνεε άγρια και στη γειτονική Βρετανία. Ο Δαρβίνος ήταν με τους Ριζοσπάστες, που ζητούσαν επίμονα να καταργηθεί η Μοναρχία και να επιβληθεί το λαϊκό κράτος με εκδίωξη και αυτής ακόμη της Εκκλησίας, αφού ο Βρετανός Μονάρχης ήταν (και είναι) η κεφαλή της αγγλικανικής εκκλησίας. Το ίδιο είναι ο πάπας για την παπική εκκλησία.

Οι θεωρίες του Δαρβίνου επικρίθηκαν με σφοδρότητα από τον επίσκοπο της Οξφόρδης Σάμιουελ Ουίλμπερφορς. οι Ριζοσπάστες αγρίεψαν και ο θρόνος ανάγκασε τον Ουίλμπερφορς να σταματήσει την κριτική. Υποχώρησε, οι Ριζοσπάστες κέρδισαν και ο Δαρβίνος έγινε διάσημος. Η ιστορία άρχισε να γράφεται με βάση την εξέλιξη, όπως ήθελαν οι Ριζοσπάστες.

Δεν θέλω με αυτά να υποστηρίξω ότι οι παρατηρήσεις του Δαρβίνου ήταν αβάσιμες. Ήταν βάσιμες αλλά αφορούσαν υποδεέστερους οργανισμούς και όχι την κατηγορία των ανώτερων θηλαστικών. Η γενίκευση αυτή είναι και παραμένει επιστημονικά αναπόδεικτη. Έχει ως άλλοθι το "βάθος χρόνου", μέσα στον οποίο ζυμώνονται και διαρκώς αναπαράγονται, οι αενάως εξελισσόμενοι Ριζοσπάστες - "τα παιδιά" της σημερινής κουκουλοφόρας λεηλασίας, που θέλει να αυτοχαρακτηρίζεται επανάσταση.

Εντός Εκκλησίας

Θα παραθέσω μιαν απάντηση σε καλώς νοούμενη διαφωνία. Το άρθρο με τίτλο "Οι αιρέσεις ονομάζονται θείον δώρον", στάθηκε αφορμή να δοθεί ένας άτυπος διάλογος. Παρατήρησε κάποιος ότι είναι τραγική η πτώση ορισμένων πρωθιερέων με αυτά που λέγουν δημόσια. Είπα κι εγώ, ότι ακόμη τραγικότερη είναι η δική μας κατάσταση, που είμαστε υποχρεωμένοι να δεχόμαστε "ευλογίες" από τέτοιους ποιμένες." Τι κάνουμε ;", αναρωτήθηκα και δέχτηκα την απάντηση : "Μένουμε εντός Εκκλησίας και προσπαθούμε να διορθώσουμε τις ασέβειες μερικών. Εκτός Εκκλησίας παραμονεύει ο ανύστακτος δράκων".

Έγραψα τα ακόλουθα:

Σύμφωνοι."Εκτός Εκκλησίας παραμονεύει ο ανύστακτος ο βύθιος δράκων. Οχι η σωτηρία". Αλλά η Εκκλησία δεν είναι αφηρημένη έννοια, ούτε έχει και φανταστική παρουσία. Είναι αυτό που ομολογούμε, πιστεύουμε και έμπρακτα φανερώνουμε:

«Την τού Θεού και σωτήρος ημών Ιησού Χριστού εκπληρούντες θείαν πρόσταξιν οι άγιοι Πατέρες ημών, τον παρ' αυτού δοθέντα αυτοίς λύχνον της θείας γνώσεως ουχ υπό τον μόδιον έκρυψαν, αλλ' επί την λυχνίαν ανέθηκαν της ωφελιμωτάτης διδασκαλίας, ίνα λάμψη πάσι τοις εν τη οικία, τουτέστι τοις εν τη Καθολική Εκκλησία υμνηθείσι... Αυτοί γαρ πάσαν πλάνην αιρετικών εξωθούσι, και το σεσηπός μέλος, είπως ανίατα νοσεί, εκκόπτουσι...».

Βλέπετε να γίνεται καμία "εκκοπή σεσηπότων μελών"; Αυτών που μας λένε άρητ΄ αθέμιτα και πράττουν όλως διόλου παράξενα και παράλογα; Αλλά πέρα από αυτό, και αυτό :

«Ημείς δε κατά πάντα των αυτών θεοφόρων πατέρων ημών τα δόγματα και πράγματα κρατούντες, κηρύσσομεν εν ενί στόματι και μια καρδία, μηδέν προστιθέντες, μηδέν αφαιρούντες των εξ αυτών παραδοθέντων ημίν αλλά τούτοις βεβαιούμεθα, τούτοις στηριζόμεθα· ούτως ομολογούμεν, ούτως διδάσκομεν, καθώς αι αγίαι και οικουμενικαί έξ σύνοδοι ώρισαν και εβεβαίωσαν»,

ερωτώ : Θα εξακολουθήσουμε να έχουμε "εντός" πρωθιερείς και να παίρνουμε την ευλογία τους, όταν αποδεδειγμένα δεν τηρούν τίποτα από τα εκτεθέντα; Τι είδους Εκκλησία είναι αυτή, που "εις τύπον και τόπον Χριστού" έχει ποιμένες με το "θείον δώρον" (sic) των δογματικών διαφορών; Θα έχουμε αυτούς με όλες τις εκπεφρασμένες κακοδοξίες (λόγους αιρετικούς και άλογους) κι εμείς θα πηγαίνουμε στους ναούς που ιερουργούν έχοντας μέσα στο κεφάλι μας τη φανταστική Εκκλησία των Οικουμενικών Συνόδων; Ή είναι ζώσα και παρούσα αυτή η Εκκλησία ή είναι ανύπαρκτη και κατά πώς τη φαντάζεται ο κάθε πιστός. Και μη μου πείτε, ότι είναι αρκετό να συμμετέχουμε απλά μέσα στο τελούμενο Τυπικό Ορθόδοξης Λατρείας. Δεν θα γινόμαστε Ορθόδοξοι μόνο όσο εκκλησιαζόμαστε κι έπειτα "τρέχα γύρευε" έκαστος.

Αν οι "εντός" Εκκλησίας πιστοί είναι τέτοιας λογής τότε θα πρέπει να αναθεωρήσουν την Ευαγγελική περικοπή, που λέγει: "πάντα ούν όσα εάν είπωσιν υμίν τηρείν, τηρείτε και ποιείτε, κατά δε τα έργα αυτών μη ποιείτε". Και αντί να "μη ποιούν" τα έργα αυτών, να τα ποιούν, δηλαδή, να κάνουν κι αυτοί το ίδιο με τους Φαρισαίους: Να λέγουν, αλλά να μη ποιούν. Να λένε, διότι νομίζουν, ότι είναι Χριστιανοί και Ορθόδοξοι, αλλά να μη ποιούν το Χριστιανικό και το Ορθόδοξο. Που είναι ένα και μόνο: Η Αλήθεια. Συναγωγή πονηρευομένων πάνε να κάνουν την Εκκλησία και αυτή - αλλά και αυτοί - δεν είναι Εκκλησία.

Τέλος, επειδή αυτά τα "εντός" και "εκτός" Εκκλησίας, μπορούν να ερμηνευθούν κατά το δοκούν, θα είμαι περισσότερο σαφής γράφοντας: Το εντός Εκκλησίας, σημαίνει εντός Αληθείας όπως την ορίζει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.

Έρχεται η Κοπεγχάγη

"Αν για τη Δύση οι κλιματικές αλλαγές είναι ακόμη κάτι μάλλον θεωρητικό, το τίμημα που πληρώνει η Μαδαγασκάρη είναι μεγάλο. Σύμφωνα με τη Unicef, 31.000 μωρά πεθαίνουν στο νησί κάθε χρόνο, 80 παιδιά, οκτώ γυναίκες την ημέρα. Άλλα 250.000 παιδιά είναι θύματα υποσιτισμού."

Αυτά και άλλα έγραφε ένας επιφυλλιδογράφος σε εφημερίδα που απευθύνεται στους "πολίτες του πλανήτη γη":(http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artID=4549515) και κατέληγε: "Έρχεται και η Κοπεγχάγη, δεν μπορεί, όλοι θα ακούσουν με προσοχή τον αντιπρόσωπο της Μαδαγασκάρης."

Σωστά, όλοι θα τον ακούσουν. Τόσα παιδιά να πεθαίνουν κάθε χρόνο και θα μείνουμε ασυγκίνητοι; Τι είμαστε, ο Ηρώδης; Ε, όχι!
Με κάτι τέτοια μας παραμυθιάζουν για να μας κλέψουν με τη συγκατάθεσή μας. Το μόνο φυσικό αγαθό που διατίθεται δωρεάν είναι το οξυγόνο και ο αέρας που αναπνέουμε. Αλλά, μολύνθηκε!!! Κάτι πρέπει να κάνουμε, πρέπει να τον καθαρίσουμε, να μας τον καθαρίσουν δηλαδή. Πράσινη τεχνολογία λοιπόν και φέρτε τα λεφτά σε μας. Θα σας προμηθεύσουμε - και θα σας προστατεύσουμε με - την πράσινη βιοτεχνολογία, που εμείς μόνο φτιάχνουμε και την εμπορευόμαστε.
Όλοι θα ακούσουμε (ακούσουν) με προσοχή τον αντιπρόσωπο της Μαγαδασκάρης και θα αδειάσουμε τα ταμεία για να πάρουμε δάνεια. Αλλά θα βάλουμε και νέους φόρους στα "υποζύγια", τους εγχώριους ιθαγενείς των 700 ευρώ, για να έχουν καθαρό αέρα να αναπνέουν. Ο αέρας μολύνθηκε, το οξυγόνο που ανασένουμε δεν φορολογείτε. Καιρός να φορολογήσουμε κι αυτό το φυσικό αγαθό.

Οι αιρέσεις ονομάζονται "θείον Δώρο"!

Φωτογραφία σημαίνει "γραφή φωτός"

"Φαίνεται ότι τρελλαθήκαμε τελείως!", έγραφε ένα θρησκευτικό περιοδικό (Περιοδικό  ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2009) όταν έγινε γνωστή μια πρωτοφανής δήλωση Ορθόδοξου, υποτίθεται, αρχιεπισκόπου: Του Πολωνίας κ. Σάββα. Τι είπε; Ότι είναι δώρον Θεού οι δογματικές διαφορές που υπάρχουν στον χριστιανικό κόσμο. Σκέφθηκα τι μπορεί να τον ώθησε να πεί αυτό το πράγμα και άλλη εξήγηση δεν βρήκα από αυτή που θα διαβάσετε παρακάτω.

Λάθος, δεν τρελλαθήκαμε τελείως! Δαιμονοποιηθήκαμε θα έλεγα.  Χωρίς τον Ιούδα δεν θα υπήρχε ο Χριστός που όλοι γνωρίζουμε, διδάσκει ο ελευθεροτεκτονικός σιωνισμός και ο πάπας σκέφτεται να τον συγχωρέσει, να τον ανακηρύξει άγιο! Από την άλλη  έχουμε και την προτεσταντική "σχολή της απομυθεύσεως", που διδάσκει ότι το άγιον Πνεύμα "χρωστά" την παρουσία του στις αιρέσεις. Άρα, πρέπει κι αυτές να τις αναγνωρίσουμε ως έργον του Θεού. Καλές λοιπόν και οι αιρέσεις!

Με άλλα λόγια οφείλουμε να σεβόμαστε τον διάβολο και οι δημοκράτες Αμερικανοί (προτεστάντες) δεν έχουν καμιά αντίρρηση. Έχουν και την "εκκλησία" του Σατανά. Πώς να το κάνουμε; Να τον αφήσουμε κι αυτόν εκτός εκκλησίας παραπονούμενο; Δεν γίνεται, θα μας πουν ρατσιστές. Ο Θεός, κατά τις Ωριγενικές διδαχές, θα φροντίσει για όλους και για όλα με την "Aποκατάσταση των πάντων". Στην οποία, όμως, δεν έχει καμιά θέση ο λόγος του αγ. Γρηγορίου Νύσσης. Ο οποίος κονιορτοποίησε τις φιλοσοφικές Ωριγενικές πλάνες και η Εκκλησία τον αφόρισε. Η αναίρεση των πλανών του Ωριγένη είναι άγνωστη και ο σιωνιστικός ελευθεροτεκτονισμός την αποσιωπά. Έτσι, μας προκύπτουν κάποια "φρούτα" σαν τον αρχιεπίσκοπο Πολωνίας, που ευχαριστεί τον Θεό για τις δογματικές διαφορές.

"... και καθ΄όσον απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις, ούτω και ο Χριστός ...". Ευκαιρίες άλλες (και για τον Διάβολο) δεν υπάρχουν. Υπάρχει μόνο Μία και αυτή είναι το αναστάσιμο ανέσπερο Φως: Το Φως της Μετανοίας.

Ταύτα ως προς την αποκατάσταση των πάντων. Επειδή όμως υπάρχουν και τα άτομα μειωμένης πνευματικής αντίληψης (σημ. είναι όλοι οι συνειδητοί ελευθεροτέκτονες και όσοι έχουν νοοτροπία μασόνου χωρίς την επίσημη ιδιότητα) θα κάνω περισσότερο κατανοητά αυτά τα βλακώδη, τύπου "αν δεν υπήρχε ο Ιούδας, δεν θα είχαμε ούτε Σταύρωση, ούτε Ανάσταση", ή ακόμη και το άλλο: "καλές οι αιρέσεις, αφού αυτές μας έκαναν γνωστή την παρουσία του Αγίου Πνεύματος",  με συνέπεια να αποκαλεί ο αρχιεπίσκοπος Πολωνίας "δώρο Θεού τις δογματικές διαφορές" . Σημειώσατε, ο αρχιεπίσκοπος Σάββας μιλεί για δογματικές διαφορές και αποφεύγει να πει "αίρεση".

Λοιπόν, με αυτές της αθλιότητες είναι σαν να δεχόμαστε ότι και ο Θεός πρέπει να χρωστά χάρη στο Διάβολο (άπαγε της βλασφημίας). Αν δεν υπήρχε ο Διάβολος δεν θα γνωρίζαμε τα περί Θεού. Άρα, προηγείται ο Διάβολος και μετά έπεται ο Θεός (ήμαρτον Κύριε). Οπότε ...

Οπότε έχουμε τη σημερινή παγκόσμια ιδιωτεία, προτιμότερο βλασφημία. Την ελευθεροτεκτονική σιωνιστική δεσποτεία, που δυστυχώς διαφεντεύει τη ζωή του πλανήτη και όλους μας αποβλακώνει, μας δαιμονοποιεί.

Οι Φαρισαίοι κατηγορούσαν τον Χριστό ότι κάνει θαύματα "εν τω Βεελζεβούλ, άρχοντι των δαιμονίων". Το ίδιο κάνουν και οι σημερινοί τους διάδοχοι, όταν ισχυρίζονται ότι όλα τα χρωστάμε στον Ιούδα ή στις αιρέσεις.

Ελβετικοί μιναρέδες και Κύπρος

 

Και πρώτα, λίγα λόγια για τη φωτογραφία. Ο τοίχος με το συρματόπλεγμα δεν φτιάχτηκε για να προστατεύει έναν μιναρέ. Φτιάχτηκε για να απομονώνει φυλακισμένους, καταδικασμένους στον δι' απαγχονισμού θάνατο, από τους Άγγλους αποικιοκράτες στο μαρτυρικό νησί της Κύπρου. Πίσω από αυτό τον "φράκτη" βρίσκονται τα "Φυλακισμένα Μνήματα" των απαγχονισθέντων Κυπρίων. Θυσιάστηκαν για την Ένωση με την Ελλάδα, για να σπάσουν τα δεσμά της αποικιοκρατίας, τα δεσμά της αγοραπωλησίας τους από τούς Τούρκους στους Βρετανούς.

Βρέθηκα κι εγώ εκεί κάποτε προσκυνητης, όταν ξαφνικά εισώρμησε ένα "μπουλούκι"-γκρούπ από τουρίστες. Άρχισαν να φωτογραφίζουν τους τάφους και μετά έφυγαν, έμεινα μόνος, έπεσα κατά γης και φίλησα το χώμα που τους σκεπάζει. Κράτησα μόνο αυτή τη φωτογραφία, προσφορά στην αιώνια μνήμη τους.

"Καταδικάζει την απόφαση της Ελβετίας για την απαγόρευση των μιναρέδων, η Ύπατη Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Ναβί Πιλάι..."

"Ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ συμπρόεδρος των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ζήτησε όπως «οι πλέον πλούσιες μουσουλμανικές χώρες αποσύρουν τα χρήματά τους από τις ελβετικές τράπεζες» σε αντίποινα για την απαγόρευση κατασκευής νέων μιναρέδων, αναφέρεται στην καθημερινή ελβετική εφημερίδα "Le Temps"."
"Σε ανακοίνωσή του, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών ανέφερε ότι η απόφαση των Ελβετών ήταν «ατυχής» και εξέφρασε την απογοήτευσή του. Κάλεσε την Ελβετία να αλλάξει την απόφαση"

"Το ιορδανικό κόμμα Μέτωπο Ισλαμικής Δράσης κατήγγειλε σήμερα την απαγόρευση, χαρακτηρίζοντας την απόφαση αυτή «υποκίνηση μίσους και ρατσισμού»."

"Ο μεγάλος μουφτής της Αιγύπτου, Αλί Γκομάα, κατάγγειλε από τη πλευρά του το ελβετικό δημοψήφισμα τονίζοντας ότι «δεν είναι μόνο μια απλή προσβολή στην θρησκευτική ελευθερία» αλλά και «μια μεγάλη προσβολή στην μουσουλμανική κοινότητα της Ελβετίας»."

Τα ανωτέρω, από την ηλεκτρονική εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ On-line", είναι ένα μικρό μόνο δείγμα για τις αντιδράσεις φανερών - και των κρυφών - ΟΗΕδες, Κον Μπεντίτ κλπ - ισλαμιστών. Ο κατεχόμενος Απόστολος Ανδρέας δεν τους ενδιαφέρει, δεν τους απασχολούν οι βεβηλώσεις ναών στην κατεχόμενη Κύπρο, δεν τους συγκινεί ότι το 18% διεκδικεί την αυτοαναγόρευσή του σε ισότιμο συνομιλητή, και ενδεχομένως συγκυβερνήτη, του νόμιμου και κυρίαρχου 82%. Που αυτό μάτωσε για την ανεξαρτησία, για την ελευθερία, κατά της απάνθρωπης αποικιοκρατίας. Κάνουν "τα στραβά μάτια", που λέμε. Κανείς δεν διαμαρτύρεται για "υποκίνηση μίσους και ρατσισμού" από τις δυνάμεις κατοχής της Κύπρου. Τους ενόχλησε το δημοψήφισμα των Ελβετών, που είπαν όχι στους μιναρέδες και για την Κύπρο "τσιμουδιά"!

Και οι δικοί μας εδώ; Διαβάσατε καμία αναφορά ή έστω έναν μικρό υπαινιγμό, από τους αδρά αμειβόμενους αρθρογράφους των εφημερίδων; Τίποτα. Κι αυτοί σιωπούν. Η ανακολουθία της γενικευμένης αντίδρασης κατά του δημοψηφίσματος των Ελβετών, που είπαν όχι στους μιναρέδες, με την απαγόρευση της τέλεσης Θείας Λειτουργίας στο κατεχόμενο νησί, δεν συνάδει με τα "μέτρα οικοδόμησης (παγκόσμιας) εμπιστοσύνης". Ούτε ενδιαφέρει τον ΟΗΕ και τους ποικίλους "πράσινους" Κον Μπεντίτ.

Η έκδηλη αποστροφή και καταδίκη των Φαρισαίων, τα γνωστά σε όλους "ουαί υμίν", υπάρχουν και θα υπάρχουν εις πείσμα όλων αυτών που θέλουν να μας κάνουν να τα ξεχάσουμε με την αγάπη δίχως όρους και όρια. Τα "ουαί" ισχύουν ακόμη περισσότερο γι΄ αυτούς. Δεν είναι πολλοί όσοι τα θυμίζουν. Γεγονός ότι ο αριθμός ολοένα μικραίνει, αλλά "ζει Κύριος":

" Πεσείται εκ του κλίτους σου χιλιάς και μυριάς εκ δεξιών σου, προς σε δε ουκ εγγιεί εν τω σκηνώματί σου".
Μικρό, είναι το δικό μας "σκήνωμα", οι δικές μας οι φωνές, αλλά μέγιστη η δύναμή του.

Η εμπορεύσιμη ελευθερία

Διαβάστε την ανταπόκριση της "Καθημερινής", 30/11/2009, για την αντίδραση του Γάλλου υπουργού εξωτερικών σχετική με την άρνηση των Ελβετών να αποδεχθούν την ανέγερση μιναρέδων. Ιδού τι γράφει :

Ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Μπερνάρ Κουσνέρ δήλωσε σήμερα «σοκαρισμένος» από το αποτέλεσμα του ελβετικού δημοψηφίσματος τονίζοντας ότι είναι μια «έκφραση μισαλλοδοξίας» . «Έχω σοκαριστεί από την απόφαση αυτή που είναι αρνητική όσον αφορά τις ανησυχίες, ακόμη και των Ελβετών, γιατί αν δεν μπορούν να οικοδομηθούν μιναρέδες, αυτό σημαίνει ότι καταργούμε μια θρησκεία», δήλωσε στο ραδιόφωνο RTL.
«Ελπίζω ότι οι Ελβετοί θα υπαναχωρήσουν στην απόφαση αυτή αρκετά γρήγορα», πρόσθεσε. «Είναι μια έκφραση μισαλλοδοξίας και απεχθάνομαι τη μισαλλοδοξία», είπε ο Κουσνέρ.
Όταν ρωτήθηκε αν τάσσεται υπέρ της απαγόρευσης της μπούρκας στη Γαλλία, ο υπουργός απάντησε ότι «δεν ξέρει» . Η μπούρκα «είναι μια προσβολή στα δικαιώματα των γυναικών» τις οποίες πρέπει «να προστατεύσουμε». «Είναι ένας περιορισμός της ελευθερίας τους και στις δημόσιες υπηρεσίες πιστεύω ότι δεν πρέπει να το δεχτούμε. Τώρα αν περπατούν με μπούρκα στο δρόμο, αυτό είναι επίσης μια θεμελιώδης ελευθερία», δήλωσε ο επικεφαλής της γαλλικής διπλωματίας.

Αυτή είναι λοιπόν η γνώμη της γαλλικής διπλωματίας δια στόματος του κ. Μπερνάρ Κουσνέρ. Από τη μια "παλασσάρεται" προστάτης των μιναρέδων (σημ. αποβλέπει στις ψήφους των Γάλλων Μουσουλμάνων) και από την άλλη δηλώνει προστάτης των δικαιωμάτων του γυναικείου μουσουλμανικού πληθυσμού. Ο οποίος όμως επιμένει να φορά τη γνωστή μπούρκα και η μπούρκα, προσβάλλει τα δικαιώματα των γυναικών! Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία σ΄ αυτό. Τα δικαιώματά τους περιορίζονται και η ελευθερία τους "στενεύει" με την μπούρκα, αφού - υποτίθεται - όλες τις έψαξε, όλες τις ρώτησε, και έμαθε "πώς αισθάνονται".

Το συλλογικό ασυνείδητο δεν είναι δύσκολο να το μάθουμε. Με δυο-τρία κατευθυνόμενα γκάλοπ έχουμε το λανθάνον επιθυμητό συνειδητό εξαγόμενο.

Πάντως, διπλωμάτης καθώς είναι, δήλωσε ότι είναι θεμελιώδης ελευθερία (των γυναικών) να περπατούν με τη μπούρκα στο δρόμο, όχι όμως να τη φορούν στις δημόσιες υπηρεσίες. Ο δρόμος είναι δημόσιος, αλλά οι δημόσιες υπηρεσίες δεν είναι ... δημόσιες. Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία : Την εμπορεύσιμη και απαλλαγμένη μισαλλοδοξίας "ιστορία ελευθερίας", οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν άλλη.

Ηθικά και επιστημονικά προβλήματα από τη δωρεά οργάνων

Αφού σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον που δείχνετε για τις μεταμοσχεύσεις,   ιδού τι είχα γράψει το 1987 και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ το είχε δημοσιεύσει (σ.σ. ευχαριστώ τον κ. Αντ. Καρκαγιάννη που είχε την καλοσύνη να επεξαργαστεί το δικό μου πρωτόλειο). Τίτλος ήταν: "Ηθικά και επιστημονικά προβλήματα που προκύπτουν από δωρεά σώματος" και υπότιτλος: "Το σώμα που δωρίζεται είναι πραγματικά νεκρό;". Δημοσιεύθηκε στις 10/01/1987 .

 Η "Καθημερινή" έχει δημοσιεύσει αρκετά άρθρα τα οποία υιοθετούσαν και προπαγάνδιζαν την δωρεά σώματος προκειμένου να χρησιμοποιηθεί κάποιο όργανο (νεφρό,καρδιά,μάτι) για μεταμόσχευση. Τόσο στη χώρα μας, ωστόσο, όσο και στο εξωτερικό έχουν γίνει πολλές συζητήσεις γύρω από το θέμα αυτό.

(1). Σημείωση δική μου. Την εποχή που αποφάσισα να γράψω το άρθρο αυτό, επειδή υπήρξα συστηματικός αναγνώστης εφημερίδων αλλά και του ιατρικού τύπου, ποτέ δεν είχα ακούσει ή διαβάσει, να γίνονται συζητήσεις επί της προβληματικής των μεταμοσχεύσεων).

Οι συζητήσεις, όπως ήταν φυσικό, δεν περιορίστηκαν στις επιστημονικές πλευρές του ζητήματος, αλλά επεκτάθηκαν και σε βασικά θέματα ηθικής. Το κεντρικό ερώτημα είναι αν έχουμε το ηθικό δικαίωμα να δωρίσουμε το σώμα μας, εφ΄ όσον αυτό, τη στιγμή που αποσπάται το ζητούμενο όργανο, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως "ολοκληρωτικά νεκρό". Το ηθικό και ταυτόχρονα επιστημονικό αυτό θέμα διαπραγματεύεται με το άρθρο του ο γιατρός κ. Κυπριανός Χριστοδουλίδης.

Τον τελευταίο καιρό αρχίζει να παίρνει διαστάσεις ηρωϊκές ένα τραγικό φαινόμενο της εφήμερης και παροδικής (μας) περιπέτειας. Είναι ηρωϊκό γιατί προβάλλεται ως κοινωνικό ή ανθρώπινο χρέος και θυσία, μα ταυτόχρονα και τραγικό, γιατί φανερώνει την ακούσια άγνοιά μας. Όπως κάθε φορά, τα μέσα της μαζικής ενημέρωσης αποδεικνύονται μοχλός διακίνησης ιδεών, όμως τώρα, που δεν εξυπηρετείται κάποια πολιτική σκοπιμότης, ο πειστικότερος διαφημιστής για τη δωρεά του σώματος είναι το παιδί ή - στη χειρότερη περίπτωση -  κάποιος παρακαθήμενος της άλλοτε συντηρητικής Εκκλησίας της Ελλάδος (2). Οι προκαταλήψεις αντιπάλων με δεδομένη πολιτική τοποθέτηση αμβλύνονται χρησιμοποιώντας το ουδετεροποιημένο και πολιτικά ανέντακτο παιδί. Φαντασθήτε τώρα να σας συμπαραστέκεται και ο κλήρος της Ελλάδος!
Στα μάτια του μέσου ανθρώπου "δωρεά σώματος" φανερώνει κάποια δικαίωση ζωής ή εξιλέωση ενδεχομένως. Έτσι το όφελος γίνεται διπλό, δηλαδή πρίν και μετά το θάνατο.

Αν επρόκειτο για ενημέρωση σωστή, ο λόγος αυτής εδώ της γραφής δεν θα είχε νόημα. Η επίφαση όμως της δήθεν ανθρωπιστικής ή χριστιανικής πράξης που συσκοτίζει την αλήθεια, επιβάλλει να διαπιστώσουμε κάποιες άλλες επιστημονικές συντεταγμένες.
Στη γλώσσα της ιατρικής μιλάμε για δωρεά πτώματος και για δωρεά σώματος. Η διαφορά ανάμεσα σ΄ αυτά βρίσκεται στην επιστημονική παρατήρηση ότι μεταμοσχευμένα όργανα που προέρχονται από "δωρητές σωμάτων" προσλαμβάνονται οργανικά, δηλαδή αφομοιώνονται από τον δέκτη. Αντίθετα, εκείνα που λαμβάνονται από "δωρεές πτωμάτων" αποβάλλονται ταχύτατα. Δεν συμβιβάζονται με τον οργανισμό του ζωντανού δέκτη. Έτσι πχ ένας νεφρός που έχει ληφθεί από δωρητή σώματος μπορεί να λειτουργήσει για μακρό χρονικό διάστημα, ενώ εκείνος που έχει ληφθεί από δωρητή πτώματος πολύ λίγες πιθανότητες έχει να λειτουργήσει.

(3). Σημείωση δική μου. Η αρχική παραπλάνηση του κοινού με τις "πτωματικές μεταμοσχεύσεις" εχει πλέον εγκαταλειφθεί, αφού η εσκεμμένη στρέβλωση των διαφημιστών αποκαλύφθηκε. Τώρα μιλούν μόνο για "δωρεά σώματος" και απλά για μεταμόσχευση.)

Για να προσδιορίσουμε τώρα τί σώμα δωρίζεται σ΄ αυτές τις δυο περιπτώσεις πρέπει να πούμε και τα παρακάτω. Είναι γνωστό ότι η εξέλιξη της ιατρικής τεχνολογίας έχει φτάσει σε πολύ υψηλό επίπεδο. Αυτό είχε ως συνέπεια να βρεθούμε κάποτε στην παράδοξη θέση να πρέπει να συντηρούμε ανθρώπους "φυτά". (Αυτός ο όρος χρησιμοποιείται εδώ όχι με τηνέννοια που οι περισσότεροι έχουμε σχηματίσει, δηλαδή του κατάκοιτου που τα καταλαβαίνει όλα αλλά δεν μπορεί να περπατήσει ή κινηθεί. Ο άνθρωπος "φυτό" με την ιατρική έννοια σημαίνει άνθρωπος με νεκρό εγκέφαλο και μόνο). Έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη ορισμού του κλινικού θανάτου, όπου, εκτός από τον φυσικό θάνατο που νεκρώνονται όλες οι απαραίτητες λειτουργίες για τη διτήρηση της ζωής, έχουμε και τον κλινικό θάνατο. Στον οποίο σταματά μόνο μία, αλλά βασικότατη λειτουργία ζωής - του εγκεφάλου -, και αυτός είναι ο κλινικός (ή εγκεφαλικός) θάνατος.
Απαραίτητη προϋπόθεση της δωρεάς σώματος είναι ο μελλοντικός δωρητής να αποδέχεται συνειδητά τον - ορισμό και τον πιθανό -  κλινικό θάνατο από τώρα. Ή με άλλα λόγια, τον προσδιορισμό του μελλοντικού θανάτου του από την Επιστήμη.

Το δωριζόμενο συνεπώς σώμα είναι ένα ζωντανό ανθρώπινο σώμα δίχως εγκέφαλο. Αυτό το δίχως εγκέφαλο ανθρώπινο σώμα μπορεί να διατηρηθεί, όχι όμως και για πάρα πολύ μακρό χρονικό διάστημα, μηχανικά ή εφόσον το θύμα έχει συγκατατεθεί κατά το παρελθόν, να δωρηθεί, να θυσιαστεί, παραχωρώντας κάποιο ζωντανό του κομμάτι (καρδιά, μάτι, νεφρό κλπ). Όπως είναι φυσικό μετά την αφαίρεση που γίνεται χειρουργικά, ο δωρητής σώματος γίνεται δωρητής πτώματος. Αλλά δεν χρειάζεται.

Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι ο κλινικός θάνατος είναι ένας επικείμενος θάνατος και ο αναγνώστης θα πρέπει να συγκρατήσει αυτή την παρατήρηση. Δεν είναι όμως ο απροσδιόριστος και "κάποτε" αναπόφευκτος θάνατος, αλλά ο εγγύς και βέβαιος λίγο πρίν παύσουν και τα τελευταία συμπτώματα ζωής. Είναι λοιπόν ο κλινικός θάνατος η τελευταία "μορφή" ζωής μέσα και λίγο πρίν, από το οριστικό σβήσιμο της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτή η μορφή ζωής μπορεί να μοιάζει σαν μια θεωρητική άποψη, όμως πρακτικά βεβαιώνεται αφού κάθε έμβιος οργανισμός, για να υπάρχει εν ζωή, πρέπει να παρέχει και τα εχέγγυα της βιωσιμότητάς του. Οι αποδείξεις δεν είναι ασφαλώς άλλες από την επιστημονική/εργαστηριακή επιβεβαίωσή τους. Και αψευδής μαρτυρία της βιωσιμότητας είναι η αποδοχή του νεκρού σώματος από ένα ζωντανό οργανισμό.

Το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στις θετικές και θεωρητικές επιστήμες δεν αποτελεί σχήμα λόγου. Είναι πραγματικό γεγονός. Απόδειξη ο νεκρός εγκέφαλος στο ζωντανό σώμα και για να συμπληρώσουμε την εικόνα του (λογικού) παραλόγου, ο νεκρός εγκέφαλος που υπάρχει μαζί με μια ζωντανή καρδιά. Η διαταραγμένη αυτή σχέση, γνωστή άλλωστε και από άλλες επιστημονικές παρατηρήσεις, αποτελεί πρόσκληση, έστω και στην ακραία και τραγική της εκδήλωση, για αναθεώρηση των ακαδημαϊκών μας απόψεων. Αυτό το χάσμα, που εγγίζει τα όρια του επιστητού αποκαλύπτοντας το αδιέξοδο της γνώσης, μας αναγκάζει να δεχτούμε κάποιες άλλες δυνατότητες, που μας παρέχονται ως ανερμήνευτες θεωρητικές επαληθεύσεις. Προς το παρόν, η εκλαϊκευμένη επιστημονική πληροφόρηση, θα καλύπτει με τον μανδύα της ηρωϊκής πράξης την αδυναμία της. Μπροστά στο δίλημμα της ανώφελης συντήρησης του ανθρώπου "φυτού", θα παραθέτει το λογικό επιχείρημα κάποιων ασαφών υποσχέσεων για βελτίωση στην ποιότητα ζωής. Και είνα αλήθεια τραγικό πώς υπερθεματίζουμε κατά των αμβλώσεων ή της ευθανασίας, μένοντας ανυποψίαστοι και ηθικά αναπολόγητοι μπροστά σε ένα ωραιοποιημένο όλεθρο.

"Μα καλά, και ποιό είναι είναι το νόημα της διατήρησης ενός ζωντανού πτώματος"; Θα αντιτάξει ο ειδικός. Αυτό το νόημα δυστυχώς δεν καταγράφεται με ηλεκτρόδια, όμως το επαληθεύει η επιστημονική διαπίστωση της συμβατότητας, της αφομοίωσης δηλαδή των οργάνων του "νεκρού" σώματος από άλλο ένα ζωντανό σώμα, έναν άλλο ζώντα οργανισμό. Άλλωστε, ποιό νόημα ή ποιά γνώση ζωής μπορεί να καταγραφεί και μάλιστα, όταν εγγίζει τις έσχατες δυνατότητές της: Αυτές που μέσα από το θάνατο γνωρίζουν τη ζωή; Μπορεί αυτή η έσχατη δυνατότητα να είναι η ζωή μαζί με ένα νεκρό εγκέφαλο μέσα στο θάνατο.

Ας μη σπεύσουν οι ειδικοί να μου καταλογίσουν ηθελημένο αγνωστικισμό ή αντιορθολογισμό. Μένοντας συνεπής στην αποτελεσματικότητα των τεχνολογικών επιτευγμάτων για δυνατότητες δημιουργικών σκέψεων δεν τις απωθώ στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, σε κάποιο άλλοθι αναπόδεικτης θεωρίας. Και ακόμη συνεπέστερος, βρίσκω περισσότερο ρεαλιστική την άποψη που εφαρμόζει στην πράξη τα αποτελέσματα των πειραμάτων. Αν είναι έτσι, τότε θα πρέπει να συμφωνήσουμε πως ρεαλιστικότερη απόδειξη ζωής του νεκρωμένου εγκεφάλου δεν είναι άλλη από τη ζωντανή καρδιά.

Έτσι, ας αποφασίσουν οι ειδικοί αν θα πρέπει να συντηρούν το "νεκρό" σώμα σαν πειραματικό μόσχευμα ή σαν αυτούσια ζωή. Ας επιλέξουν οι μελλοντικοί σωτήρες ανάμεσα στην θεωρητική δυνατότητα ζωής μέσα από το θάνατο ή στην επιστημονική βεβαιότητα του τελεσίδικου θανάτου, του δεύτερου δηλαδή θανάτου μετά το θάνατο. Και τέλος, ας αποφασίσουν κι εκείνοι που εμφορούμενοι από ενθουσιασμό και αισιοδοξία, προσυπογράφουν τη δωρεά του σώματός τους - εξαγορά της ψυχής τους, οραματιζόμενοι ευγενή ιδεώδη.

(2) Σημείωση δική μου. Όταν έγραψα το άρθρο αυτό, είχε προηγηθεί  η τηλεοπτική παρουσίαση μιας δυστυχισμένης μητέρας, που έδωσε τη συγκατάθεση να χορηγηθούν τα όργανα του δεκαπεντάχρονου παιδιού της. Είχε τραυματισθεί με σφαιρίδιο αεροβόλου όπλου στο κεφάλι και ο τραυματισμός το κατέστησε εγκεφαλικά "νεκρό". Από τότε οι μεταμοσχεύσεις πήραν το δρόμο τους εδώ σε μας και η εκκλησία έσπευσε να ευλογήσει αυτές τις θεραπευτικές μεθόδους. Η μητέρα βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για την ηρωική της απόφαση και ήδη προΐσταται στις δραστηριότητες για την πληρέστερη κοινωνική εμπέδωση της δωρεάς οργάνων.

Οι Μεταμοσχεύσεις και ο νεοθάνατος της νέας Ιατρικής

Στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" , 25/11/2009, παρέχεται η είδηση ότι ένας εγκεφαλικά "νεκρός", που διασώθηκε πρό 25ετίας χάριν της διαφωνίας που είχε ένας Βέλγος Νευρολόγος, σήμερα βρίσκεται στη ζωή και επικοινωνεί μέσω κομπιούτερ. Μεταξύ άλλων, η είδηση αναφέρει :

" Ο γιατρός που έσωσε τον Χούμπεν, ο οποίος ήταν πρωταθλητής πολεμικών τεχνών, είναι ο νευρολόγος Στέιβιν Λορέις, του βελγικού Πανεπιστημίου της Λιέγης. Χθες δημοσίευσε επιστημονική μελέτη στην οποία αναφέρει ότι ο Χούμπεν μπορεί να είναι μόνο ένας από τους πολλούς που έχουν διαγνωσθεί λανθασμένα σε κωματώδη κατάσταση σε όλο τον κόσμο.Ο Λορέις, επικεφαλής του Νευρολογικού Τμήματος του Νοσοκομείου του Πανεπιστημίου της Λιέγης, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι γίνονται «λάθος διαγνώσεις κωματώδους κατάστασης σε τόσο συχνούς ρυθμούς που προκαλούν ανησυχία». Στο περίπου 40% των ανθρώπων που η διάγνωση θέλει να βρίσκονται σε κωματώδη κατάσταση, μια πιο προσεκτική εξέταση δείχνει ότι είχαν κάποιου είδους συνείδηση. "

Ο προβληματισμός με τις λάθος διαγνώσεις, που θέτει ο Βέλγος Νευρολόγος Στέιβιν Λορέις, δημιουργεί σοβαρό εμπόδια στους συναδέλφους του, οι οποίοι υποστηρίζουν το αδιαφιλονίκητο και αδιαπραγμάτευτο του εγκεφαλικού "θανάτου" (σε εισαγωγικά ο θάνατος). Ένθερμος υποστηρικτής του εγκεφαλικού "θανάτου" και ο ημέτερος καθηγητής της Νευρολογίας στο ΑΠΘ κύριος Σταύρος Μπαλογιάννης και άλλοι.

Ο λόγος; Τα όργανα πρέπει να αφαιρούνται όσο το δυνατόν γρηγορότερα από ασθενείς σε κωματώδη κατάσταση. Όταν η κατάσταση του κώματος παρατείνεται - και αυτό προβλέπεται μετά τα όσα μας είπε ο Βέλγος νευρολόγος αφού θα πρέπει να δώσουμε "πίστωση" χρόνου στον κωματώδη ασθενή - τότε τα όργανα αρχίζουν να χαλάνε και δεν πιάνουν.

Άρα, γρήγορη (ψευτο)διάγνωση ίσον γρήγορη εκσπλάχνωση και "ευλογία" Κυρίου για το θεάρεστο (με πολλά εισαγωγικά) έργο των μεταμοσχευτών γιατρών και της επιστήμης.

Όταν τα έλεγα αυτά πριν από είκοσι χρόνια, οι συνάδελφοι με κατηγορούσαν για φασίστα, αιρετικό κλπ, και οι εφημερίδες πέταγαν στα σκουπίδια τα γράμματα που τους έστελνα. Και όταν κάποτε θέλησα να κάνω μια εισήγηση με θέμα "Το ήθος των Μεταμοσχεύσεων", σε σχετικό με τις Μεταμοσχεύσεις ιατρικό συνέδριο που γινόταν εδώ, ο πρόεδρος και καθηγητής της Ιατρικής κύριος Ράπτης, ζήτησε να τον πληροφορήσω ποιά θα ήταν η βιβλιογραφία που θα προσκόμιζα. Τότε κι εγώ θέλησα να μάθω από τον κύριο πρόεδρο, ποιά θεωρεί αδιαφιλονίκητα αντικειμενικά κριτήρια ήθους. Αλλά δεν μου απάντησε. Η εισήγηση δεν έγινε δεκτή.

Πάντως, πρέπει να ομολογήσω ότι με χαρά βλέπω σήμερα να αναδημοσιεύονται όλα όσα συμπεριέλαβα σε ένα σύντομο και περιληπτικό βιβλίο (κυκλοφόρησε πριν από 15 χρόνια) περισσότερο απευθυνόμενος σε συναδέλφους γιατρούς, για να επισημάνω τα ιατρικά δεδομένα που παραποιούνται για να γίνει αποδεκτός ο εγκεφαλικός "θάνατος". Δεν έχει σημασία αν οι συνάδελφοί πανεπιστημιακοί αντιγράφουν αυτά που τους υπέδειξα και, δεοντολογικά τουλάχιστον, θα όφειλαν να αναφερθούν στην πηγή. Είχα την ατυχία - την θεωρώ ευχής έργον - να μην γίνω πανεπιστημιακός.

Οι τσαμπουκάδες της νύχτας

Κάποιος θεωρητικός της προπαγάνδας, νομίζω ήταν ο Γκαίμπελς, είχε δώσει την οδηγία :" Προκαλείτε, προκαλείτε, προκαλείτε, στο τέλος κάτι θα μείνει". Σε κείνον, αυτό που έμεινε ήταν το υδροκυάνιο για τα παιδιά του και οι σφαίρες για το δικό του κρόταφο. Έμεινε όμως κάτι λίγο από το "πνεύμα" του, που βρήκε τόπο διαφυγής και διαμονής, στην υπερατλαντική υπερδύναμη. Δεν ξέχασε όμως και τα δικά του "λημέρια" : Τις ευρωπαϊκές Φιλιππίνες. Ανανεωμένος και "εν πνεύματι" μαθών, μας έρχεται με αντιφασιστικά συνθήματα, ακολουθώντας πιστά τις εντολές που άφησε. Αντιγράφω από την Βικιπαιδεία:

"Η μέθοδος του Γκαίμπελς ήταν η πρόκληση και η κατοπινή παρουσίαση του NSDAP ως κινήματος μαρτύρων (...) Στις 4 Ιουλίου κυκλοφόρησε για πρώτη φορά η νεοϊδρυθείσα εφημερίδα του, "Der Angriff" (Η Επίθεση), αφού πριν οργάνωσε και πραγματοποίησε αποτελεσματική διαφημιστική εκστρατεία. Την σχεδίασε με πρότυπο τις αριστερές εργατικές εφημερίδες και την χρησιμοποιούσε κυρίως για επιθέσεις κατά των «εκμεταλλευτών». Όταν στις 29 Οκτωβρίου 1927 του χορηγήθηκε πάλι η ελευθερία λόγου, η εφημερίδα έγινε φερέφωνό του. Στην πρώτη σελίδα κάθε έκδοσης ήταν αυτός που συνέγραφε το κύριο άρθρο με σκοπό πάντα να συκοφαντήσει και να δυσφημήσει πολιτικούς αντιπάλους (...) Εκτός από την Προπαγάνδα, προώθησε και οργάνωσε την τρομοκρατία μέσω της παραστρατιωτικής οργάνωσης των SA.".

Γράφει και άλλα ενδιαφέροντα για τη ζωή του Γκαίμπελς η Βικιπαιδεία και αυτό που μένει, είναι η σύγκριση αυτών που έγιναν τότε, με όσα γίνονται σήμερα. Η τρομοκρατία έχει αναγνωρισθεί ως ο κοινός μας εχθρός! Η πολιτική ορθότητα κυριαρχεί σε όλους τους τομείς και η παγκοσμιοποίηση, με τις μεθόδους τις συστηματικής πρόκλησης - μέσα σ΄ αυτές εντάσσεται η ανηλεής βρώμα των τοίχων με τα αριστερά, λέει, συνθήματα - φθάνει κάποτε στα όρια της ωμής βίας: Εμπρησμοί, όπως της Αθήνας και του "Ρεσάλτο", "γκαζάκια" αδιακρίτως και γενικά κλίμα τρομοκρατίας.

Είχαν και τότε δημοκρατία. Σαν αυτή που έχουμε σήμερα εμείς εδώ. Η εμφανής διαφορά είναι ότι τώρα εμάς μας λένε φασίστες, ενώ αυτοί πλήρεις ελευθερίας επιδεικνύονται δημοκρατικότατα με τις μουτζούρες των τοίχων: Τα συνθήματα, που τα γράφουν "ευθαρσώς" τις νύχτες βγάζοντας "με τον τσαμπουκά" και τον ιδρώτα, το  δικό τους ... νυχτοκάματο.

Ημερολογιακό σχόλιο

Δεν υπήρξα ΠΟΤΈ ανώνυμος. Άγνωστος οπωσδήποτε. Προέρχομαι από προγόνους ειδωλολάτρες, που κάποια στιγμή κατάλαβαν το λάθος τους, μετενόησαν και μεταστράφηκαν στον Χριστιανισμό. Αυτόν που σήμερα, αλλά και από παλιά, ονομαζεται Ορθόδοξος.

Αλλά, μάλλον, χρειάζεται να βάλω - και εδώ - εισαγωγικά. Επειδή, ενώ οι πατέρες μου και οι παππούδες μου, είχαν γεννηθεί μια ημερομηνία, ας πουμε Χ, μετά ήρθαν αιφνιδιαστικά κάποιοι άλλοι και τους είπαν ότι είχαν μετρήσει λάθος. Η νέα σωστή και διορθωμένη ημερολογία ήταν η Χ+ψ. Έτσι, λοιπόν, μου προέκυψαν δυο χρονολογίες : Η μετά (με τον) Χριστόν Χ και η μετά (από τον) Χριστόν Χ+ψ.

Η ελευθεροτεκτονική μασονία με τους πεφωτισμένους διδασκάλους της, που είναι και άριστοι γνώστες της Αριθμητικής, της Γεωμετρίας και γενικά των Μαθηματικών, είναι άλλωστε και τα εμβλήματά τους, μου συνέστησε να τους ακολουθήσω. Και αυτό έκανα. Όσο, φυσικά, δεν ήξερα τα περί μασονίας. Όταν όμως μου ζήτησαν να τους ορκιστώ σε μια ανώτερη δύναμη, σε έναν ανώνυμο, άγνωστο και της φαντασίας Θεό, εγώ τους είπα: "Αν θα πρέπει να ορκιστώ, αυτό θα είναι μόνο στο όνομα της Αγίας Τριάδος". Μου απάντησαν ότι "δεν τους κάνω" και τότε, τους πέταξα κι εγώ στα μούτρα την "μετά Χριστόν Χ+ψ" ημερομηνία. Έμεινα με την Χ ημερομηνία, την ημερομηνία των παππούδων μου.

Έπειτα, όπως όλα τα πράγματα του κόσμου, κόπηκε κι αυτό σε φέτες, δημιουργήθηκαν "σέκτες". Όμως, φοβούμαι,την ίδια μοίρα θα έχουν και οι άλλοι. Αυτοί που κράτησαν την Χ+ψ ημερομηνία και σήμερα δίνουν την καλή αντι-οικουμενιστική μαρτυρία. "Σέκτες" θα γίνουν κι αυτοί.

Ποιοί τώρα θα είναι οι εντός και ποιοί οι εκτός Εκκλησίας, ας αφήσουμε τον πρόγονο Σωκράτη να μας το πει : " ... αλλά γαρ ήδη ώρα απιέναι, εμοί μεν αποθανουμένω, υμίν δε βιωσομένοις. Οπότεροι δε ημών έρχονται επί άμεινον πράγμα, άδηλον παντί πλήν ή τω θεώ.". Οπωσδήποτε, σήμερα δεν βρισκόμαστε στην προχριστιανική περίοδο... .

Ολοκαυτωμάτων συνέχεια

Τώρα που η Αμερική απέκτησε τον ειρηνοποιό (και για μερικούς "μεσσία") πρόεδρο, τον αφρικανικής καταγωγής κ. Ομπάμα, ας δούμε ένα βίντεο που περιγράφει τα έργα και τις ημέρες των προκατόχων του. Όλοι ανεξαιρέτως υπήρξαν τιμητές και μνήμονες του εβραϊκού ολοκαυτώματος, που θυσιάστηκαν - οι του ολοκαυτώματος - για να θυμόμαστε αδιάλειπτα το ναζισμό - φασισμό. Τώρα, αυτά τα φαινόμενα εντοπίζονται έγκαιρα και οι επίδοξοι "νεοχιτλερικοί", που οραματίζονται την ανασύσταση αυτού του εφιάλτη, εξουδετερώονται αμέσως. Κανείς όμως δεν θα μπορούσε να φανταστεί,ότι αυτοί που κυνηγούν τα φαντάσματα του παρελθόντος, είναι αυτοί οι ίδιοι τα φαντάσματα και οι εφιάλτες. Διαφέρει μόνο η μεθοδολογία τους. Ο εμπνευστής τους μιλούσε με τη γλώσσα της ισχύος των όπλων, ενώ αυτοί μιλούν για ελευθερία και δημοκρατία, δια της επιβολής όμως των όπλων και της ισχύος που διαθέτουν.

Ετοιμάζονται για ένα νέο ολοκαύτωμα. Αυτό που έγινε στο γειτονικό Ιράκ δεν τους έφθανε και η σκυτάλη των ολοκαυτωμάτων παραλαμβάνεται από του Ιρανούς, την Περσία του Αχματινετζάτ και των Αγιοταλλάχ. Ένα εκατομμύριο οι νεκροί του Ιράκ και μια χώρα πλήρως καταστραμμένη. Το βίντεο μας πληροφορεί ότι η πόλη Φαλούτζα του Ιράκ, είναι πλέον μια πόλη ερειπίων, σκεπασμένη από τσιμέντο,  για προστασία από την ακτινοβολία των βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου που την ισοπέδωσαν. Είχε 350.000 κατοίκους.

Αν έχετε χρόνο, υπομονή και γνώση της αγγλικής γλώσσας, παρακολουθείστε το βίντεο : http://video.google.com/videoplay?docid=-3776750618788792499#

Οι φωτογραφίες δείχνουν ένα απανθρακωμένο ιρακινό στρατιώτη, από μερικές δεκάδες χιλιάδες που δολοφονήθηκαν, καθώς επέστρεφαν αφήνοντας το Κουβέϊτ, χωρίς να έχουν εμπλακεί σε μάχη με τους "απελευθερωτές" Αμερικανούς .

Επιλεκτική δημοσιογραφία

Σε κάποια ιστοσελίδα (Ορθόδοξη Πίστη) αναφερόταν το εξής :"Η δημοσκόπηση δείχνει ότι η κλιματική αλλαγή έχει γίνει άλλο ένα ζήτημα που διχάζει τους Αμερικανούς: όπως και στην περίπτωση των αμβλώσεων και της θανατικής ποινής, το κάθε στρατόπεδο θεωρεί ότι το αντίπαλο δεν κάνει απλώς λάθος, αλλά έχει κακές προθέσεις".
Ήταν ένα μέρος από ένα άρθρο/έρευνα του skai gr με τίτλο : "Απάθεια απέναντι στην κλιματική αλλαγή", οπότε αποφάσισα να στείλω ένα δικό μου σχόλιο. Φυσικά, όχι στο skai gr. Διότι, αφενός το άρθρο δεν παρέθετε χώρο για τις γνώμες των αναγνωστών και αφ΄ ετέρου, θα ήταν καταδικασμένη κι αυτή η προσπάθεια που θα έκανα. Σημειώνω ότι πάμπολλα σχόλια ή γράμματα σε εφημερίδες, που έστελνα  για το συγκεκριμένο θέμα - θα το διαβάσετε παρακάτω - είχαν σαν τελικό αποδέκτη το σκουπιδοτενεκέ των εντύπων. Αφήνω δε, ότι μια φορά με επισκέφτηκαν σπίτι μου, μου πήραν συνέντευξη, αλλά ουδέποτε παρουσίασαν αυτά που τους είπα.

Υπήρχαν βέβαια και οι εξαιρέσεις. Η φιλοξενία όμως που μου παραχωρείτο, ήταν σε έντυπα θεωρούμενα "φασιστικά", για να χρωματίζονται ανάλογα και αυτά που έγραφα. Αυτοί που με δέχονταν δεν ήταν δημοκράτες, ενώ εκείνοι που με απέρριπταν -τα αναγνωρίσιμα και αναγνώσιμα έντυπα - ήταν !
Εν πάση περιπτώσει, βλέπει κανείς ότι στην Αμερική αποφασίζουν κάποτε, τονίζω το κάποτε, να δείξουν τι λέει και η άλλη πλευρά. Εδώ, είπαμε, τσιμουδιά και κατά τα άλλα "ελευθερία στην έκφραση". Γράφει λοιπόν το άρθρο ότι εκτός από τις εκτρώσεις και τη θανατική καταδίκη, αρχίζει να διχάζει τους Αμερικανούς αυτή η μονόπλευρη υστερία για το περιβάλλον.  Αλλά νομίζω ότι ακόμη δεν ξύπνησαν για τα καλά, ώστε να βάλουν στην ατζέντα τους και το ζήτημα των μεταμοσχεύσεων. Η κοινή γνώμη παραμένει υπνωτισμένη με τη θεωρία του εγκεφαλικού "θανάτου" και όλα βαίνουν καλώς.

Αλλά δεν είναι έτσι, δεν βαίνουν καλώς. Απόδειξη, ότι τα δημοκρατικά φύλλα και οι TV οθόνες, που αυτοδιαφημίζονται προστάτες και υπερασπιστές της ελευθερίας και των δικαιωμάτων, επιμένουν να κρατάνε κλειστά τα χαρτιά για το θέμα αυτό. Τόσο εδώ όσο και παραέξω.
Να δούμε πόσο ακόμη θα αντέξει η παραπληροφόρηση και η εσκεμμένη αποσιώπηση, ότι οι δήθεν πτωματικές μεταμοσχεύσεις διενεργούνται από όργανα τεθνεώτων και όχι από έγκαιρα εκτελούμενους στη χειρουργική τράπεζα.
Αν τώρα νομίζετε ότι η χειρουργική τράπεζα δεν έχει καμιά σχέση με άλλου είδους Τράπεζες, μάλλον,  κάνατε λάθος. Κι αυτή είναι Τράπεζα με τεράστια κεφάλαια. Μπορείτε να γίνετε μέτοχος συμπληρώνοντας την αίτηση δωρητού οργάνων. Όμως, δυστυχώς για σας, το κεφάλαιο που θα έχετε επενδύσει θα το χάσετε πλήρως. Γι΄ αυτό πρέπει κάποιος να σας προειδοποιήσει, για να μην ισχυρίζεστε ότι "δεν ήξερα".

Και πάλι, για τον Ρ/Σ της Εκκλησίας

Αντιγράφω από το blogspot ΑΚΤΙΝΕΣ απόσπασμα από τη συνέντευξη του κ.Αλεξ. Κατσιάρα, που έδωσε στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" (μερικοί τη χαρακτηρίζουν "εφημερίδα των νταβάδων" και ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη για το λεξιλόγιο που θα χρησιμοποιήσω).

Είπε λοιπόν, μεταξύ άλλων, ο νέος διευθυντής του 89,5 : "Αντίθετα, λέει ο Αλεξ. Κατσιάρας, ο σταθμός καλείται να πέμπει, να εκπέμπει, να παραπέμπει και να αναγγέλλει την ύπαρξη ενός άλλου τρόπου ζωής. Να ενημερώνει τον ακροατή για το πού θα βρει αυτή τη ζωή και όχι να τον εγκλωβίζει σε μια ψευδαίσθηση ζωής, μακριά από τους χώρους όπου πραγματικά διαδραματίζεται η ζωή".

Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
1) Εκεί που θέλει να μας παραπέμψει ο κ. Κατσιάρας με τον 89,5 και την άλλη φωνή, δεν είναι δύσκολο να το βρούμε. Το γνωρίζουμε πολύ καλά. Δεν μας χρειάζονται ούτε τα στιχάκια, ούτε τα τραγουδάκια, ούτε τα μπαγλαμαδάκια, επενδεδυμένα με "ολίγην" θεολογίας. Προτιμάμε τα "σκέτα", τα μάγκικα και τα βαριά, όντας απαλλαγμένοι από ζωή εγκλωβισμένη σε ψευδαισθήσεις. Ή είμαστε "μάγκες" ή δεν είμαστε. Τη νεοορθόδοξη μερακλίδικη ψευτομαγκιά, την ανακατεμένη με "σεκλέτια" και άλλα τινά, να τη φυλάξει για τους ρέκτες του είδους. Εμάς μας αρέσουν οι ψευδαισθήσεις μας - ας του κάνουμε τη χάρη - και όχι οι συναισθηματικές σαλάτες του λαϊκού πενταγράμμου.

2) Ποιος του είπε ότι εμείς, που δεν μας αρέσουν αυτές οι ραδιοφωνικές σαχλαμάρες, είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια "ψευδαίσθηση ζωής" και ποιος του ανέθεσε το ρόλο να μας μυήση "κοντά", σε χώρους όπου διαδραματίζεται η ζωή; Ποιος, ακόμη, είναι αυτός που τον διαβεβαιώνει ότι γνωρίζει εκείνος καλύτερα από εμάς αυτούς τους χώρους "όπου κλπ.κλπ."; Μήπως είναι ο Φρόιντ και η σχολή του; Πώς είναι τόσο σίγουρος ότι κατέχει τη γνώση της πραγματικής ζωής; Είχε καμιά αποκάλυψη για το νοσηρό ομαδικό ασυνείδητο των ακροατών - όσων τουλάχιστον άκουγαν - του σταθμού της εκκλησίας και του δόθηκε η "θεία" εντολή να μας γιατρέψει;

3) Μεγάλη ιδέα έχει για τον εαυτό του και θα κάνει καλά, αν είναι θεολόγος, να ανοίξει πάλι τα βιβλία του. Όπου θα βρεί, αυτό που δεν βρήκαν οι ψευτοδάσκαλοι του ασυνειδήτου ή του υποσυνειδήτου: "ἐπειδή ἄνθρωπος οὐ μόνον ἀνθρώπου συλλογισμούς τε καί διαθέσεις, ἀλλ᾿ οὐδέ κτήνους ὁρμάς ἤ στάσεις ἤ ἐνδιάθετον κατάστασιν ψυχῆς δύναται γνῶναι ἤ ἐξειπεῖν". (Συμεών ο Νέος Θεολόγος, Βίβλος των ηθικών, Λόγος Ε΄ 207). Εμείς δεν θα μπούμε στον κόπο να μαντέψουμε, τι τον έκανε να νομίζει ότι μας λείπουν τα δικά του χαρίσματα, της απαλλαγμένης από ψευδαισθήσεις  ζωής. Αλλά δεν θα είμαστε υπερβολικοί, αν λέγαμε ότι το "παραδάκι" που εισπράτει, τον κάνει να χορεύει στο ρυθμό που οι "νταβάδες" κροτούν.

"Προωθημένο μήνυμα"

'Ελαβα αυτό το μήνυμα και αντί προώθησης, είπα να το αναρτήσω στο ιστολόγιο που διαχειρίζομαι. Μπορεί να υπάρχουν αναγνώστες που διαβάζουν αυτά που κατά καιρούς γράφω. Λυπάμαι που δεν γνωρίζω την πρωτογενή πηγή του μηνύματος καί δεν μπορώ να δώσω την παραπομπή προέλευσης. Έχετε όμως υπόψη σας και τούτο, που γράφει στο τέλος ο ανώνυμος αρθρογράφος :
"Και τούτο επειδή η Ελληνική έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την αρμονική γεωμετρική τους απεικόνιση."
Είδατε λοιπόν ότι όλα καταλήγουν στους αριθμούς και την αριθμοσοφία; Και γιατί αυτό; Διότι τους ενοχλεί το "εν αρχή ην ο Λόγος" και πάνε να το αντικαταστήσουν με το "εν αρχή ην ο αριθμός".

ΚΧ

Hellenic Quest

 λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμάθησης της Ελληνικής που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο στάδιο για τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους. Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας..
 
Το πρόγραμμα παράγεται από τη μεγάλη εταιρία Η/Υ Apple, o Πρόεδρος της οποίας Τζον Σκάλι είπε σχετικά: Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα εκμάθησης της Ελληνικής, επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει ν' αναπτύξει τη δημιουργικότητά της, να εισαγάγει καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ' όσες ο άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να αακαλύψει.
 
Με άλλα λόγια, πρόκειται για μιαν εκδήλωση της τάσης για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων.
 
Άλλη συναφής εκδήλωση: Οι Άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη να μάθουν Αρχαία Ελληνικά επειδή αυτά περιέχουν μια ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων.
 
Σε αυτό το συμπέρασμα ήδη οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών ειδικών ότι η Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες.
 
Γι' αυτό έχει μεγάλη αξία, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργανώσεως και διοικήσεως ..
 
Αυτές οι ιδιότητες της Ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρμάιν της Καλιφόρνια να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της. Επικεφαλής του προγράμματος τοποθετήθηκαν η γλωσσολόγος -Ελληνίστρια- Μακ Ντόναλι και οι καθηγητές της ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρι.
 
Στον Η/Υ Ίμυκο αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της γλώσσας μας όταν η Αγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς όρους, δηλαδή σαν γλώσσα είναι μόλις το 1/100 της δικής μας.. Στον Ίμυκο ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα 4.000 αρχαίων Ελλήνων και το έργο συνεχίζεται.
 
Μιλώντας γι' αυτό ο καθηγητής Μπρούνερ είπε: Σε όποιον απορεί γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής απαντούμε: Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας. Και η επαφή μας μ' αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας .
 
Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί τύποι θα φθάσουν στα 90 εκατομμύρια, έναντι 9 εκατομμυρίων της λατινικής..
Το ενδιαφέρον για την Ελληνική προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως νοηματική γλώσσα μόνον την Ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν σημειολογικές .
 
Νοηματική γλώσσα θεωρείται η γλώσσα στην οποία το σημαίνον, δηλαδή η λέξη, και το σημαινόμενο, δηλαδή αυτό, που η λέξη εκφράζει (πράγμα, ιδέα, κατάσταση), έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ σημειολογική είναι η γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το αμ πράγμα (σημαινόμενο) εννοείται με το αμ (σημαίνον).
 
Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν πρωτογένεια, ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμβατικές, σημαίνουν, δηλαδή, κάτι, απλώς επειδή έτσι 'συμφωνήθηκε' μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν.
 
ΟΛΕΣ οι λέξεις στην Ελληνική ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ, π.χ. η λέξη ενθουσιασμός = εν-Θεώ, γεωμετρία = γη +μετρώ, προφητεία = προ + φάω, άνθρωπος = ο άναρθρων (ο αρθρώνων λόγο).
 
Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο στις άλλες γλώσσες. Τα πιο τέλεια προγράμματα Ίμυκος , Γνώσεις και Νεύτων αναπαριστούν τους λεκτικούς τύπους της Ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε τέλεια σχήματα παραστατικής, πράγμα που αδυνατούν να κάνουν για τις άλλες γλώσσες.
 
Και τούτο επειδή η Ελληνική έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την αρμονική γεωμετρική τους απεικόνιση..
 
 Ιδιαιτέρως χρήσιμα είναι τα ελληνικά προσφύματα ΟΠΩΣ : τηλέ , λάνδη =....LAND, ΓΕΩ...,νάνο, μίκρο, μέγα, σκοπό....ισμός, ΗΛΕΚΤΡΟ....., κυκλο...., ΦΩΝΟ...., ΜΑΚΡΟ...., ΜΙΚΡΟ....., ΔΙΣΚΟ......, ΓΡΑΦΟ..., ΓΡΑΜΜΑ..., ΣΥΝ..., ΣΥΜ......, κ.λπ..
 
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ : ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ C D = COMPACT DISK = ΣΥΜΠΑΚΤΩΜΕΝΟΣ ΔΙΣΚΟΣ
 
Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την Ελληνική γλώσσα «μη οριακή», δηλαδή ότι μόνο σ' αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι' αυτό είναι αναγκαία στις νέες επιστήμες όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες.
 
Αυτές οι επιστήμες μόνο στην Ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί να προχωρήσει.
 
Γι' αυτούς τους λόγους οι Ισπανοί Ευρωβουλευτές ζήτησαν να καθιερωθεί η Ελληνική ως η επίσημη της Ευρωπαϊκής Ένωσης διότι το να μιλά κανείς για Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελληνική είναι σα να μιλά σε έναν τυφλό για χρώματα.  

Ένα δεύτερο σχόλιο για τον Κλοντ-Λέβι Στρος

"Δεν νομίζω πως είναι αλήθεια. Αν έχω εξεγερθεί ενάντια σε κάτι, και αισθάνομαι βαθιά μέσα μου ότι είναι βλαβερό, είναι αυτό το είδος άκριτου ανθρωπισμού που απορρέει αφενός από την ιουδαιοχριστιανική παράδοση και αφετέρου, πιο κοντά μας, από την Αναγέννηση και τον καρτεσιανισμό, ενός ουμανισμού που θεωρεί ότι ο άνθρωπος είναι απόλυτος κύριος της δημιουργίας ... Πρόκειται για ένα πραγματικό προπατορικό αμάρτημα που σπρώχνει την ανθρωπότητα προς την αυτοκαταστροφή». ". (Από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ On-line  της 7/11/2009 όπου και η φωτογραφία). Αυτά είχε πει ο Κλοντ-Λέβι Στρος στη Γαλλική "Μοντ" το 1979.

Καλύτερα δεν θα μπορούσε να το είχε πει. Ο άκριτος ανθρωπισμός είναι  ιουδαιοχριστιανική παράδοση, που αρχίζει να παρουσιάζεται δειλά-δειλά, αρκετά χρόνια πριν φτάσουμε στην Αναγέννηση και στον καρτεσιανισμό. Είχε προηγηθεί η λεγόμενη "ζύμωση" με το Σχίσμα. Πέρα όμως από αυτό, δεν μπορεί κανείς να καταλάβει αυτό το, ας πούμε, παράπονο του μεγάλου ερευνητή. Διότι αναφέρεται σε "προπατορικό αμάρτημα" και τούτο μας εισάγει σε παραπέρα ευκολονόητους συνειρμούς. Οι οποίοι όμως κυριολεκτικά εξουδετερώνονται, αν σκεφθούμε τον αφορισμό του ίδιου του κ. Στρος: Ο κόσμος ξεκίνησε χωρίς τον άνθρωπο και θα τελειώσει χωρίς αυτόν!

Η ιουδαιοχριστιανική "παράδοση" έπαψε να είναι ιουδαιοχριστιανική, όταν ο Απ. Παύλος, ο ευαγγελιστής Ιωάννης και ο μέγας Βασίλειος μας είπαν : Ο κόσμος φτιάχτηκε για τον άνθρωπο και θα τελειώσει με τον άνθρωπο. Αυτή η παράδοση είναι η αμιγώς Χριστιανική και όχι η πολυπλόκαμη,πολυκέφαλη και πλαστογραφημένη, των παπικο-προτεσταντικών εκφάνσεων. Οι τελευταίες αποτελούν τη "νεωτερική", θα λέγαμε, εκδοχή του παραδοσιακού ιουδαϊσμού (με την προσθήκη του "χριστιανισμός")  μετά από τον μακροχρόνιο συγχρωτισμό του με τη Δύση. Ο άκριτος ανθρωπισμός θέτει ως αρχή την ελευθερία και όχι την αλήθεια (γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς) με αποτέλεσμα να στρέφεται κατά του ίδιου του ανθρώπου και να γίνεται απάνθρωπος.

Περιττό να σημειώσω ότι οι σύγχρονοι δικοί μας  και άλλοι "θεολόγοι", συντονισμένοι πλήρως στα νεοταξικά κελεύσματα : Αναγέννηση, Διαφωτισμό και πολλά άλλα Δυτικά και ιουδαιοχριστιανικά (sic), παρακάμπτουν το σκόπελο της πρόταξης της αλήθειας. Μένουν πιστοί στην ελευθερία και μεταθέτουν το εσκεμμένο τους ατόπημα, στο "γνώσεσθε" και όχι στην αλήθεια., για να μας πουν ότι η "γνώσις" είναι συνώνυμη της (ερωτικής, εννοείται) συνεύρεσης, αφού ο Αδάμ "έγνω την γυναίκα αυτού". Όμως η Βιβλική διήγηση αυτής της "γνώσης" δεν μιλεί ουδόλως για  "ερωτική" γνώση. Ούτε και για ... αγαπητική. Αυτό είναι εύρημα της δικής τους νοσηρής διάνοιας, που δεν έχει καμία σχέση με Θεολογία.

Το "μέντιουμ" των διδασκάλων και των άλλων

Νεότερη επεξεργασία 21/06/20110

Δεν θα μπορούσε ο Σταυρός να μην ενοχλούσε τους νεοταξίτες. Μπήκε κι αυτός στο σημάδι. Ο σκοπός είναι να αντικαταστήσουμε τον Εσταυρωμένο με κανένα σύμβολο του τύπου "μιας ανώτερης δύναμης", την οποία θα εγκρίνουν τα μέλη του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η "μια ανώτερη δύναμη" είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους και μας "εξασφαλίζει ίσες ευκαιρίες σε όλους χωρίς κανένας μαθητής να αισθάνεται μειονεκτικά λόγω της καταγωγής, της φυλής ή του θρησκεύματός του", όπως μας είπε ο δικός μας πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας (σημ. τι λέει η παροιμία για τους γιατρούς και τους δασκάλους;).

Δεν μας δημιουργεί κανένα απολύτως πρόβλημα αυτή η "μια ανώτερη δύναμη" και ο κύριος πρόεδρος, ο δάσκαλος και όχι ο γιατρός, δεν θα μπαίνει στον κόπο να μας κάνει το μέντιουμ, διαμηνύοντας τα μειονεκτικά αισθήματα που γεννά η θέα του Εσταυρωμένου στους μικρούς μαθητές.

Αυτός δεν κάνει για δάσκαλος. Κάνει για "διάμεσο πνεύμα", όπως αυτό στις διάφορες πνευματιστικές συγκεντρώσεις, αφού μπορεί και μπαίνει μέσα στις ψυχούλες των μαθητών για να μας λέει, για λογαριασμό τους, πώς αισθάνονται. Προτείνω να του ανατεθεί ειδική θέση στην "δια βίου μάθηση και παιδεία". Ας το σκεφθούν οι του αρμόδιου Υπουργείου.

Υστερόγραφο για τη φωτογραφία
Αναπαριστά ένα νεαρό μαθητή καθισμένο σε παγκάκι, ο οποίος "αισθάνεται μειονεκτικά λόγω της καταγωγής, της φυλής ή του θρησκεύματός του", όπως διέγνωσε ο κύριος πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας και προφανώς "μέντιουμ".

"Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θαύμα"

Με τίτλο "Εκκλησία - μετάνοια - ημερολόγιο", η ιστοσελίδα του Ιερού Ησυχαστηρίου της Μονής Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου παρέθεσε ένα εκτενές κείμενο του μακαριστού Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου, όπου μεταξύ άλλων έγραφε:

"Επομένως τα μυστήρια τα τελεί και τελειώνει το Πνεύμα το Άγιον διά των υπηρετών και λειτουργών του Υψίστου και όχι το παλαιό ημερολόγιο, το οποίο έχει εφευρεθή από τον ειδωλολάτρη Έλληνα Σωσιγένη, αστρονόμο, τον 4ο π.Χ., και έχει θεσπισθή από τον επίσης ειδωλολάτρη Ιούλιο Καίσαρα, δι' αυτό και Ιουλιανό έχει ονομασθή. Διότι, εάν παραδεχθούμε ότι χωρίς το παλαιό ημερολόγιο τα μυστήρια δεν τελούνται και είναι άκυρα, κατά συνέπεια είναι ανάγκη να παραδεχθούμε, ότι το ημερολόγιο είναι ανώτερο από το Άγιο Πνεύμα."


Μα είναι σοβαρά αυτά τα πράγματα; Το ημερολόγιο είναι ειδωλολατρικό επειδή το έφτιαξε ένας ειδωλολάτρης; Αν αυτές οι αιτιάσεις ευσταθούν, τότε οφείλουμε να ομολογήσουμε (μη γένοιτο) ότι δεν είχαν άδικο εκείνοι που είπαν στον Νικόδημο: " μη και συ εκ της γαλιλαιας ει ερευνησον και ιδε οτι προφητης εκ της γαλιλαιας ουκ εγηγερται". Ή το ακόμη χειρότερο, ότι και ο Χριστός γεννήθηκε μέσα σε ένα κόσμο και χρόνο ειδωλολατρικό, οπότε ... (άπαγε). Ως προς το ζήτημα της εγκυρότητας των Μυστηρίων, αυτή μπορεί να ερευνηθεί αν προηγουμένως διευκρινιστεί και συμφωνηθεί η εγκυρότητα, από εκκλησιαστικής πλευράς, της χρονολογικής τροποποίησης.

Ή μήπως είναι σωστό κι αυτό που λέει ο μακαριστός γέροντας:

"... ώστε ενώ ήτο Θεός καταδέχθηκε να γίνη άνθρωπος και να χύση το αίμα Του, επάνω στο ξύλο του Σταυρού, για να μας εξαγοράση από την κατάρα του νόμου και μας ελευθερώση από τα δεσμά του Άδου και της φθοράς, θα μας έλεγε και θα μας παρήγγελλε, μαζί με τα άλλα, ότι δια να σωθούμε πρέπει να φυλάξουμε το νέο ημερολόγιο του Σωσιγένη, διότι αυτό το ημερολόγιο στην εποχή του Χριστού ήταν νέο, επειδή το ημερολόγιο που ευρέθηκε από τον Σωσιγένη, σαν ορθότερο, κατάργησε το παλαιό του Πτολεμαίου";

Ούτε για τις άγιες Εικόνες μας μίλησε ο Χριστός, ούτε μας δίδαξε Χριστολογία, ούτε φυσικά  "εορτολογία" ή "ημερολογία". Το παλαιό ημερολόγιο δεν είναι καθόλου παλαιό. Είναι ο χρόνος που συνήφθη η Καινή Διαθήκη. Αν τώρα θέλουμε να μηκύνουμε το χρόνο βάζοντας και άλλες ημέρες, είναι ένα θέμα που μόνο με Σύνοδο μπορεί να γίνει. Κάτι που δεν έγινε στο παρελθόν, για να βρισκόμαστε σήμερα αντιμέτωποι, εκτός άλλων και ως μη όφειλε, με ένα ζήτημα όπως περίπου ήταν εκείνο της περιτομής ή της ακροβυστίας: Άλλοι να υποστηρίζουν την "περιτομή" του εορτολογίου και άλλοι την "ακροβυστία" του. Σχηματικά, βεβαίως, αυτά.

Δεν θα γράψω περισσότερα για ένα θέμα που πάντα παραμένει επίκαιρο, αλλά κανείς δεν τολμά να το ακουμπήσει. Έχουν γραφεί πολλά βέβαια. Τόσο πολλά ώστε καταντά σφοδρά ανιαρή η ενασχόληση. Ακριβώς, όπως είναι ανιαρή και η συζήτηση με τους παπικούς για τις δογματικές διαφορές που υπάρχουν μεταξύ μας. "Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θαύμα".