" Τα γράφουμε όλα αυτά γιατί βλέπουμε ότι πολλοί, εδώ στην Ελλάδα, είναι επιρρεπής στην ειδωλολατρία. Μέσα στα αδιέξοδά μας και στην απελπισία μας κάνουμε, συχνά, τις επιθυμίες μας πραγματικότητα και καταφεύγουμε σε «Μεσσίες». Σε έναν τέτοιο διεθνή «Μεσσία» πίστεψαν κάποιοι (κυρίως άνθρωποι της Ορθοδοξίας): Στο Ρώσο ηγέτη, τον Πούτιν",
για να καταλήξει :
"Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα όνειρα. Ουδείς μπορεί να σώσει την κατάσταση, εκτός από τους ίδιους τους λαούς και τις οργανώσεις του…". (*)
Να σημειώσουμε, κατά τον αρθρογράφο, οι λαοί σώζονται με τις οργανώσεις των δρόμων και με ό,τι αυτό συνεπάγεται (απεργίες, ξύλο, αίμα, θάνατοι, σε μόνιμη ανακύκλυση).
Ο αρθρογράφος φαίνεται ότι έχει παραμείνει οπαδός του γνήσιου και αδιαφοροποίητου τροτσκισμού. Δηλαδή, της διαρκούς και αέναης επανάστασης. Φυσικά, του λαού. Αναγορεύει το λαό σε θεσμό, παραβλέποντας το γνωστό - άγνωστο ίσως γι΄ αυτόν - "ὥσπερ οὐκ ὅμοια πρόσωπα προσώποις, οὕτως οὐδὲ αἱ διάνοιαι τῶν ἀνθρώπων". Σε απλή γραφή : Όπως δεν μοιάζουν τα πρόσωπα, έτσι δεν μοιάζουν και τα διανοήματά μας. Ο λαός είναι θεματοφύλακας θεσμών, ουδέποτε όμως ανακηρύσσεται σε θεσμό ή θεσμικό όργανο. Ο λαϊκισμός ( : θεσμός είναι ο λαός, είχε πει κάποτε ένας πασοκάνθρωπος, δεν θυμάμαι ποιος) αναγορεύει το λαό σε θεσμό και οι λόγοι είναι ευκολονόητοι. "Πασόκ λαός στη εξουσία" ήταν το σύνθημα του αμερικανοτραφούς τροτσκιστή ! (ένα θαυμαστικό δεν φτάνει) και χαρισματικού (τό ίδιο κι εδώ) Ανδρέα-πατρός ΓΑΠ.
Δυστυχώς τα φαντάσματα - πρώτα ήταν οράματα, αλλά αποδείχθηκαν εφιάλτες - μας κυνηγούν ακόμη.
(*) http://ksipnistere.blogspot.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου