Το σχόλιο κατατίθεται και εδώ, επειδή συμβαίνει - όχι και τόσο συχνά - από λάθος τού συντάκτη του ή άλλη αιτία, τα αποστελλόμενα ... "γράμματα αναγνωστών" να χάνονται στην ηλεκτρονική διαδρομή μερικών ιστολογίων.
Συνέπεια της εξελικτικής Δημιουργίας είναι και η εξελικτική (καθ΄ ημάς) νέα θεολογία. Θα ήταν χρήσιμο, αν ο κ. Σαλταούρας είχε υποβληθεί στον κόπο να ασχοληθεί με αυτή. Δεν είναι άλλωστε κάτι νέο. Εδώ και χρόνια κυκλοφορεί το βιβλίο "ἀλφαβητάρι τῆς πίστης" (*), δεν υπέπεσε, δε, ποτέ στην αντίληψη τού γράφοντος, κάποιος να ασχολήθηκε σοβαρά και ειδικά με το ζήτημα αυτό. Εκεί, ο αναγνώστης θα διαπιστώσει με έκπληξη τη στροφή προς την εξελικτική θεολογία, την οποία τώρα σχολιάζει - και πολύ σωστά, από την πλευρά της εξελικτικής Δημιουργίας - ο κ. Σαλταούρας.
Ιδού, λοιπόν, τι αναφέρει το βιβλίο "ἀλφαβητάρι τῆς πίστης" για το σχετικό (με τον άνθρωπο και τη Δημιουργία) θέμα :
"Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο, εικόνα του Θεού, επειδή υπάρχει ως δυνατότητα απόκρισης στην ερωτική κλήση του Θεού" και παρακάτω "... η διαφορά του ανθρώπου από τον πίθηκο, δεν βρίσκεται στην ποσοτική διαφοροποίηση της αρτιότητας των ψυχοσωματικών λειτουργιών, αλλά στην ποιοτική διαφοροποίηση", δηλαδή, "στην απάντηση του ανθρώπου για ζωή στην κλήση (σ.σ. ερωτική) που του απευθύνει ο Θεός".
Στη συνέχεια μαθαίνουμε ότι, "η βιβλική εικόνα (σ.σ. η βιβλική διήγηση γίνεται βιβλική εικόνα) για την πλάση του ανθρώπου από τον Θεό και την εμφύσηση της θείας πνοής (...) δηλώνει όχι οπωσδήποτε τη βιολογική καταβολή αλλά σίγουρα την αρχή της προσωπικής αυτοσυνειδησίας και ταυτότητας και ελευθερίας και αυτοδιαχείρισης".
Αποτέλεσμα; "Αν αυτή η αρχή συνδυάζεται και με τη βιολογική εμφάνιση του ανθρώπινου είδους ή αν παρεμβάλλεται σε κάποιο κρίκο της αλυσιδωτής εξέλιξης των ειδών, η αλήθεια της βιβλικής και εκκλησιαστικής ανθρωπολογίας δεν αλλάζει" (βλ. σελ. 101-102).
Και η περαιτέρω κριτική του γράφοντος είναι :
Αυτή λοιπόν είναι η νέα μας "εξαήμερος", το νέο αλφαβητάρι πίστης των ορθοδόξων. Πίστης συμβατής πλέον με την εξελικτική θεωρία της εμπειριοκρατίας. Η παλαιά του Μεγάλου Βασιλείου δεν μας κάνει πια, μας στερούσε τις μικρές χαρές - την ερωτική ανταπόκριση στην ερωτική κλήση του Θεού. Σύμφωνα όμως με την Εξαήμερο, τα ανωτέρω είναι "κοπανιστός αέρας", κατά το κοινώς λεγόμενο. Δεν είναι ούτε ποιοτική, ούτε ποσοτική, η διαφορά του ανθρώπου από τον πίθηκο. Η διαφορά είναι δομική, "κατασκευαστική" αν θέλετε, και νοήσατε τη λέξη "κατασκευή" όχι με την συνήθη αντίληψη που έχουμε όταν τη χρησιμοποιούμε. Τον μεν άνθρωπο ο Θεός τον "ἔπλασε καί ἐνεφύσησε", τα δε ζώα λόγω τα έπλασε, εἶπεν και ἐγένετο. Η ερωτική κλήση και ανταπόκριση δηλώνει αυτοσχέδια ερμηνεία του "ενεφύσησε", προκειμένου ο συγγραφέας να καταλήξει, εκεί όπου θέλει να μας πάει. Ποιο είναι αυτό ; το διαβάσαμε : "Η αρχή της προσωπικής αυτοσυνειδησίας και ταυτότητας και ελευθερίας και αυτοδιαχείρισης (σ.σ. ταυτολογία και λέξεις επί λέξεων, για να προκαλείται σύγχυση) δεν αλλάζει την αλήθεια της βιβλικής και εκκλησιαστικής ανθρωπολογίας, αν συνδυάζεται ή αν παρεμβάλλεται σε κάποιο κρίκο της αλυσιδωτής εξέλιξης των ειδών".
Αν ο κ. Σαλταούρας θέλει να μάθει περισσότερα, μπορώ να του δώσω και άλλες λεπτομέρειες. Τα ανωτέρω αποτελούν μέρος επί ενός ευρύτερου θέματος.
Με βάση, λοιπόν, αυτά δεν αποτελεί έκπληξη να ισχυριστεί κανείς κάτι το εντελώς βλάσφημο : Ότι το "αειπάρθενον" και το "απειρόγαμον" της υπεραγίας Θεοτόκου, μπορεί να συνδυάζεται, ή να παρεμβάλλεται, μόνο κατά τη στιγμή όπου ανηγγέλθη το "28 καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν". Το θαύμα έγινε ! Τα υπόλοιπα ήταν κατά το ανθρωπίνως λεγόμενο "η ζωή συνεχίζεται", ως συνήθως κατά τον προτεσταντικό τρόπο. Ο σημερινός δικός μας δεν διαφέρει.
(*) "ἀλφαβητάρι τῆς πίστης", Χ.Γιανναρά, εκδ. ΔΟΜΟΣ 1983.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου