Νεότερη επεξεργασία-συμπλήρωμα (4/03/2012)
Οι λόγοι (σ.σ. που θεσπίστηκε ο ιουστινιάνειος Κώδικας 1:11:10) είναι ότι οι αυτοκράτορες ήθελαν να επιβάλουν τον Χριστιανισμό δια πυρός και σιδήρου. Παράδειγμα; Ο Ιουστινιάνειος Κώδικας 1.11.10. (...) Προφανώς η εφαρμογή του "όστις θέλει οπίσω μου ελθείν", αντικαταστάθηκε από το "όστις θέλει ή δεν θέλει". (*)
ικ
Κυπριανός Χ :
Προφανώς, ο κ. ικ και οι αριθμοσοφιστές όπως αυτός, αντιλαμβάνονται τη σοφία των αριθμών, αλλά ουδόλως τη σοφία του Λόγου. Τούτο τους οδηγεί στην αδυναμία να εννούν τα ιερά Ευαγγέλια και την εξ αυτών ακολουθήσασα Χριστιανοσύνη. Ότι γίνονται ψυχοφθόροι θα το δούμε.
Το "όστις θέλει" (: όποιος θέλει) το ερμηνεύουν "ει τις θέλει" (: αν κάποιος θέλει) και ο αφελής νομίζει ότι είναι το ίδιο. Βεβαίως, δεν το γράφουν, αλλά συνάγεται από τα λεγόμενά τους : Επιβολή του χριστιανισμού "δια πυρός και σιδήρου" ή το "και όστις δεν θέλει", γράφει ο ικ.
Το "όστις θέλει" θα μπορούσε να γραφεί και "ει τις θέλει". Δεν χρησιμοποιήθηκε όμως ο υποθετικός σύνδεσμος "ει" (: εάν) αλλά η αναφορική αντωνυμία "ος-τις". Ο υποθετικός σύνδεσμος "εάν" αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο των προϋποθέσεων και τούτο σημαίνει ότι η προαίρεση του θέλοντος, δηλαδή ο θυμός της ψυχής του, θέλει μεν, αλλά κάτω από ορισμένες και υποθετικές οπωσδήποτε συνθήκες. Οπότε εδώ βρίσκει εφαρμογή ο σίδηρος, το πυρ και η υπό συνθήκες και προϋποθέσεις άρνηση του "όστις δεν θέλει". Άρνηση, σημειώνουμε, η οποία είναι καταφατική άρνηση (κατάφαση με προϋποθέσεις).
Αντίθετα, η αναφορική αντωνυμία "ος-τις" δηλώνει την απροϋπόθετη προαίρεση του θέλοντος, η προαίρεση καταφάσκει στο "οπίσω μου ελθείν" άνευ υποθετικών παρεμβλήτων και συνθηκών : Είναι το "απαρνησάσθω εαυτόν", που παραλείπει ο κύριος ικ.
Κατά τούτο λοιπόν η κατάφαση της οικουμένης, όπως αυτή εκφράσθηκε δια του αγίου Αυτοκράτορος Μεγάλου Κωνσταντίνου και των διαδόχων του, δήλωνε την "εν ταυτώ" κατάφαση της άδολης προαίρεσης του πλήθους των πιστών - όχι ενός μεμονωμένου ατόμου - να ακολουθήσουν Χριστόν και Χριστιανοσύνη. Και ήταν μεν απροϋπόθετη, όμως οι προϋποθέσεις επιγενώς (εκ των υστέρων) όφειλαν να θεσμοθετηθούν, όπως με τον ιουστινιάνειο Κώδικα και άλλους, για να διαφυλάξουν και να προάγουν το ελεύθερο της εκπεφρασμένης (και άδολης) κατάφασης της προαίρεσης των Χριστιανών. Διότι ήταν αναμενόμενο, η ανατροπή της μακραίωνης ειδωλολατρείας, η οποία σημειωτέον αλλού ήταν πραγματική (εικονική) και αλλού φαντασιακή (ανεικονική), πάντα θα έδραττε ευκαιριών, ώστε να αναβιώσει και να υποστρέψει την αφυπνισθείσα οικουμένη στην παλαιά (και ανεπίγνωστη) θρησκεία.
Αυτός ήταν και ο λόγος της έντονης πολεμικής κατά των αιρέσεων, την οποία διεξήγαγε η Εκκλησία δια των Οικουμενικών Συνόδων. Η κατάφαση του "όστις θέλει", επ΄ ουδενί σημαίνει το υποθετικό "ει τις θέλει", όπως δεν γράφει ο κύριος ικ, αλλά σαφώς αφήνει να εννοηθεί. Επί πλέον δε, ως προς αυτό που γράφει : "Πάντως, με τους ανωτέρω Κανόνες της Συνόδου της Καρθαγένης παρακαλεί τους βασιλείς να καταστρέψουν όλους τους ναούς των Παγανιστών, όπου να ευρίσκονται" σημειώνουμε :
Είναι λάθος να νομίζουμε ότι οι Κανόνες αυτοί είχαν γενική εφαρμογή και προέβλεπαν την ισοπέδωση όλων των παγανιστικών ναών. Αν ήταν έτσι, δεν θα υπήρχε σήμερα ουδέν μνημείο της αρχαιότητας. Η οδηγία αυτή είχε εφαρμογή εκεί όπου υπήρχαν ισχυρές αντιδράσεις και αντιστάσεις των ειδωλωλατρών/παγανιστών, οι οποίες επηρέαζαν βαθύτατα τους νεοφωτίστους στην Χριστιανοσύνη. Η ευκολότερη μετακύλιση και υποστροφή τους ήταν όπως αυτή η οποία γίνεται σήμερα με τον διαθρησκειακό οικουμενισμό, όπου κυριαρχεί το σύνθημα "όλες οι θρησκείες ίδιες", "όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον ένα θεό", και τον διαχριστιανικό με το βλάσφημο κήρυγμα "δεν υπάρχουν αιρέσεις".
Άλλοι βασιλείς ανταποκρίθηκαν, άλλοι όμως όχι. Να σημειωθεί δε, όταν είχε εκσπάσει η διαμάχη μεταξύ Αρείου και Μ. Αθανασίου, ό αυτοκράτορας άγιος Μέγας Κωνσταντίνος, δεν είχε καταλάβει το μέγεθος της ζημιάς που επέφερε ο Άρειος (ήταν η υποστροφή στην ειδωλολατρεία) και συνιστούσε κατάπαυση της έριδας και παραδοχή, για λόγους ηρεμίας της Εκκλησίας, του "ομοιουσίου" των αρειανών.
Το ίδιο συνέβη και με τις Εικόνες, όπου για χρόνια οι μεν κατηγορούσαν τους δε ως ειδωλολάτρες, και το ίδιο επαναλήφθη με την εκπόρευση του αγίου Πνεύματος.
Σήμερα βρισκόμαστε στην ίδια κατάσταση, όπου δυστυχώς οι πολιτικοί αυτοκράτορες και οι θρησκευτικοί ιεράρχες είναι δέσμιοι του σιωνισμού, δηλονότι της ειδωλολατρείας, και σύμπασα η ανθρωπότητα αναβιώνει τους παλαιοδιαθηκικούς χρόνους με τη διεστραμμένη παπική αγαπολογία και την προτεσταντική σχεσιολογία. Αλλά έχουμε και την αλλήθωρη αγαπητική σχέση των δικών μας.
(*) Βλέπε http://apotixisi.blogspot.com/2012/03/v-behaviorurldefaultvml-o.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου