«καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν»
Με τέτοια κακοποίηση, κατάχρηση, διαστρέβλωση αυτής της λέξης ( : αγάπη) πώς να μην επέλθη κατάψυξη της προς τον Θεό πίστεως (σημ. το «ψυγήσεται ἡ ἀγάπη» σημαίνει ότι χάνονται όχι μόνο η αγάπη, αλλά η πίστη και η ελπίδα). Η αγάπη έχει γίνει μέσο πορισμού της βιομηχανίας των ψευδεπίγραφων συναισθημάτων (δισκογραφία, κινηματογράφος κ.λ.π.)
«Πλήν ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐλθών ἇρα εὐρήσει τήν πίστιν ἐπί τῆς γῆς ;» (Λουκ. ιη΄, 8).
Θα βρει υποκατάστατα αυτής. Χορηγός ο Πάπας και οι εν διαλόγω αγάπης διαφωνούντες, αλλά υπογράφοντες Εγκυκλίους, Αποφάσεις, Μηνύματα του ΠΣΕ και άλλα.
Οι σημερινοί θεολόγοι θεολογούν με τεχνικούς όρους, δηλαδή όρους τους οποίους έχει εισάγει η τεχνολογία, όπως είναι η σχέση, όρος κατ΄ εξοχήν μαθηματικός και εργαλείο της κοινωνικής μηχανικής (social engineering). Η ψευδοσύνοδος Κρήτης έγινε βάσει των όρων και των κανόνων της κοινωνικής μηχανικής χωρίς ίχνος θεολογίας.
Παρεμπιπτόντως, από φιλολογικής άποψης και σχετικά με την πρόταση "ο θεός αγάπη εστί", αυτή παραπέμπει στο είναι του αγίου Θεού, δηλαδή στην ουσία Αυτού. Η "αγάπη" είναι κατηγορούμενο του υποκειμένου "ο θεός" και στην προκειμένη περίπτωση, υποκείμενο και κατηγορούμενο είναι λέξεις με αφηρημένο (ανυπόστατο) κοινό ουσιαστικό. Πάντως, η Θεολογία ανέτρεψε το φιλολογικά ανυπόστατο των λέξεων αυτών, όχι όμως και κατάργησε : ῎Αρρητον οὖν τὸ θεῖον καὶ ἀκατάληπτον. Ας δούμε λοιπόν τα φιλολογικά (*)
"... Σε κάποιες προτάσεις υπάρχει μια λέξη, η οποία φανερώνει μια ιδιότητα που αποδίδεται στο υποκείμενο. Αυτή η λέξη είναι το κατηγορούμενο. Το κατηγορούμενο βρίσκεται σε πτώση ονομαστική, όπως και το υποκείμενο. Πχ. Ο Γιάννης είναι μαθητής. Ο Γιάννης είναι το υποκείμενο. Η λέξη μαθητής είναι το κατηγορούμενο, αφού φανερώνει την ιδιότητα του Γιάννη.
Το κατηγορούμενο μπορεί να είναι ουσιαστικό (όπως στο προηγούμενο παράδειγμα), επίθετο (πχ. Ο Γιάννης είναι έξυπνος), μετοχή (πχ. Ο Γιάννης είναι κουρασμένος).
Το ρήμα της πρότασης χρησιμεύει στο να συνδέει το υποκείμενο με το κατηγορούμενο, για αυτό λέγεται συνδετικό ρήμα. Συνδετικά ρήματα συνήθως είναι το είμαι (όπως στο παραπάνω παράδειγμα), το γίνομαι (πχ. Ο Γιάννης έγινε γιατρός), το φαίνομαι (πχ. Ο Γιάννης φαίνεται έξυπνος), το θεωρούμαι (πχ. Ο Γιάννης θεωρείται έξυπνος), το εκλέγομαι (πχ. Ο Γιάννης εκλέχτηκε πρόεδρος), το λέγομαι (πχ. Αυτό το ζώο λέγεται χαμαιλέοντας) κ.ά. Το κατηγορούμενο βρίσκεται σε πτώση ονομαστική, όπως και το υποκείμενο. Έτσι το ξεχωρίζουμε εύκολα από το αντικείμενο, που βρίσκεται σε πτώση αιτιατική."
Όσον αφορά, τώρα, στη δυτικόστροφη "αγάπη" δείτε και αυτή τη φωτογραφία στο δεσμό που ακολουθεί https://www.facebook.com/OccupyDemocrats/photos/a.347907068635687.81180.346937065399354/1170659573027095/?type=3
(*) http://users.sch.gr/vaskitsios/katsba/dim/d/glw-d-kathgoroumeno.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου